My weekly 6
Een nieuwe weekly, ik probeer weer een beetje meer foto,s te maken. De meeste blijven toch echt van Max die voor bij komen. Maar geloof dat het geen straf is ook voor jullie die leuke foto,s van hem te zien. Het was weer een drukke week, de week begon met een afspraak thuis van Martinizorg. En in de middag een belafspraak van de healt coach van Lentis.
De volgende dag heerlijk met Max naar het babycafeez geweest. Waar er dit keer een gast aanwezig was. De jeugdverpleegkundige van het consultatiebureau. Dit was wel heel leerzaam. We konden vragen stellen en uiteindelijk hadden we het over driftbuien van de kids. Juist omdat we daar beide die er waren wel midden in zitten nu. De woensdag staat de ochtend altijd in het teken van PMT groep, altijd een zware ochtend.
En vrijdag had ik een hele mooie afspraak staan met iemand van de organisatie Mensenwerk Hogeland, om te brainstormen met nog andere die eenzelfde hulpvraag hadden. Mijn doel is al een tijd iets van huiskamerbijeenkomsten organiseren voor ouders van overleden kinderen. Maar het helemaal alleen opzetten is best een dingetje vind ik. De andere die er bij waren, willen ook zoiets opzetten maar op een ander vlak. Deze afspraak wordt vervolgd omdat ze er wel iets in zien. Daar vast later meer over, als ik meer nieuws heb…
Voor het eerst nibbits eten is een hele serieuze zaak hoor. Wat genoot hij er van. Ook mama had een bakje, en na een tijdje heel stiekem schoof hij mijn bakje naar zich toe. Gooide zijn eigen bakje leeg in de mijne en ging lekker dooreten. Opeens dacht hij ik ga mama voeren, zo grappig. Maar het was zo serieus dat als ik zei tegen hem eet maar lekker zelf op, werd hij boos omdat ik het niet van hem aannam. Dus we hebben samen lekker zitten smikkelen ervan.
Dit eigenwijze ventje, ja ik moet eigenlijk heel erg om hem lachen. In de ochtend wilt hij nooit op de commode, nou wanneer wel zou je zeggen. Dus hij gaat altijd dit hoekje opzoeken, en dacht dit keer die Pip die zit wel erg lekker. Wat hou ik toch van dit soort momenten. Ondanks hij gewoon echt niet wilde luisteren en doen wat nodig was. Uiteindelijk komt dat altijd wel goed.
Niet mijn dag, of nou ik had die ochtend een hele heftige PMT groep gehad. Nou ja groep, we kregen met z,n twee volop de aandacht. De rest had afgezegd. Daarna was ik zo uitgeput dat ik echt even rust tijd voor mijzelf heb gekozen. Dit kan ook makkelijk op de woensdag want dan is Max op de kinderopvang.
Ik ben net weer beetje begonnen op te bouwen met schrijven voor mijn blog, het blijft leuk. Maar soms ook nog wel even puzzelen om de tijd en de ruimte voor mijzelf te vinden hiervoor. Eigenlijk heb ik tijd zat, maar als Max rondloopt gunt hij het me niet rustig achter mijn laptop te zitten. En als hij op bed ligt is het vaak de keuze, ga ik zelf even rusten, serie kijken, het huishouden doen of ja schrijven. Ik krijg die balans nog niet voor elkaar met een kind in huis.
Deze meneer dacht mij een hint te geven om alles van de tafel te halen “mama tafel schoonmaken” daar heb ik dan ook gelijk maar gebruik van gemaakt. Wat een goede hulp is het toch ook.
Je zou het hier niet zeggen, maar vandaag genoot hij weer in de speeltuin. Zoals alle keren dat we er zijn. Alleen hij vond de boot waar we even in gingen zitten, geloof niet zo heel leuk. Zijn stokje moest wel overal mee naar toe. En wanneer ik hem afpakte had ik een heel boos en verdrietig mannetje.
En weer een nieuwe dag in de speeltuin, beter hem daar zien te vermaken dan hem thuis moeten vermaken. Ik denk dat we echt een buiten kindje hebben. Hopelijk vind hij dat ook nog leuk als hij ouder is om buiten te zijn. Voor mij is dat ook wel goed, want zelf kwam ik ook maar weinig buiten. Nu met Max kom ik veel meer buiten dan voorheen. Alleen maar voordelen dat hij graag buiten speelt.
We moesten er nu toch echt aan gaan geloven. Max vind de trap nu zo leuk, dat hij steeds naar boven ging klimmen. En het trap hekje is echt mooi op tijd, want ben hem nu steeds van de trap aan het plukken. Max is er niet zo blij mee dat hij niet meer de trap zelf op kan. Maar deze mama wel, nu hoef ik niet meer steeds achter zijn kont aan te lopen omdat ik bang moet zijn dat hij alleen die trap op gaat. Daarnaast vind ik het wel heel knap dat hij de trap al helemaal opklimt, dat doen we dan ook weleens samen al. Als hij naar bed moet dan laat ik hem lekker zelf klimmen, en dat scheelt mij ook weer tilwerk hihi.
Vrijdag ochtend had ik therapie. Mijn eerste gesprek met iemand die ik nog niet kende. Ik was te vroeg, omdat ik gelijk nadat ik Max naar de kinderopvang had gebracht gelijk door ben gegaan. Ik vond het onzin weer even naar huis te gaan en dan weer terug die kant op om naar de trein te gaan. Dus ik besloot nog even door het parkje daar te lopen. En daarna langzaam naar Lentis te gaan. Het was een fijn gesprek, en denk dat het wel klikt met deze vrouw.
Ja we gaan echt zo veel naar de speeltuin, Max krijgt er geen genoeg van. Hij vind het leuker dan thuis spelen. Dus daar haal ik ook het plezier uit dat hij het super naar zijn zin heeft in de speeltuin. En zolang het mooi weer is kunnen we dit gewoon nog wel een tijdje blijven doen.
Max heeft inmiddels de pannen ontdekt. Hij vond het al leuk om steeds de kastdeuren open en dicht te doen. Maar nu ging hij een stapje verder. Volgens mij wordt hij kok, want met pannen spelen is ook een groot succes.
Zaterdag besloten we een keer samen als gezin naar de speeltuin te gaan. Leuk dat nu ook de papa van Max mee ging. Hij vind het zo leuk in de speeltuin, heeft altijd zo,n plezier. Zo kon hij weer niet genoeg krijgen van de glijbaan. En moest papa hem er steeds weer van af laten glijden. Kijk die grote glimlach dan op dat gezichtje. Echt goud waard deze momenten.
Hij wilde ook al heel lang het speelhuisje in waar de glijbaan aan vast zit. Maar ik durfde hem er niet alleen door heen te laten gaan. Bang dat ik niet snel genoeg was aan de andere kant om hem eventueel op te vangen als hij te ver zou gaan. Nu dat zijn papa erbij was, durfde ik hem erin te vertrouwen dat het wel goed zou komen. En wat een lol had hij daar. Heel hard heen en weer kruipen. En van alles ontdekken daar. 
Natuurlijk gingen we weer even naar de speeltuin, daar kan Max zich prima alleen vermaken. En kan ik soms gewoon even rustig op een bankje zitten kijken naar hem. En ja we spelen ook graag samen. Hem lekker van de glijbaan te laten glijden, in de draaimolen al loopt hij er het liefst aan dan dat hij erop zit. En natuurlijk speelt hij graag in de zandbak, om al het zand mee naar huis te nemen. 
Ik doe het veel te weinig, maar ik mag echt wel meer met Max mee eten. Als hij fruit krijgt kan ik dat best zelf ook even als tussendoortje eten. En dat deed ik dus nu braaf met hem mee. Lekker samen een banaan en een peer delen.
Soms worden er ook wel toetjes in huis gehaald voor ons zelf. Max krijgt altijd een toetje na het eten, maar niet dit soort dingen hoor. Maar nu smulde wij even van een toetje. Voor mij hoeft het ook niet elke avond. Mijn partner is het vanuit huis wel gewend elke avond een toetje. Dus hij komt vaker met een toetje aanzetten voor ons dan ik.
Ik ben toch stapje voor stapje mijn droom aan het laten uitkomen. Begonnen met een nieuwe Facebook groep voor ouders van overleden kinderen. Maar ik wil een stap verder gaan dan alle andere groepen die er al zijn hiervoor. Ik wil echt lotgenoten bij elkaar brengen en dan niet alleen online maar in het echt. Ik wil heel graag huiskamerbijeenkomsten gaan organiseren. En heb al een paar mama,s gevonden die ik heb uitgenodigd bij me thuis om elkaar te leren kennen en kijken wat we aan elkaar hebben. Om dit samen te gaan organiseren. Helaas kan ik dit alleen in het Hoge Noorden doen, want kan niet overal heen. En het is ook eerst de bedoeling vanuit mijn eigen huis het te gaan doen.
Heerlijk in contact met je kind te zijn. Zo lief zijn duimpje in zijn mond. En even zijn konijn neerleggen om mama een handje te geven.
We hebben deze week even tijd voor elkaar zonder Max. Dit gebeurd eigenlijk bijna nooit. Maar we brachten Max een nachtje naar opa en oma. En wij gingen die avond eten bij MC Donalds, we hadden even geen inspiratie om iets anders te bedenken om te eten.
De opzet om Max naar opa en oma te brengen was omdat we een avond wandeling wilden maken. En dat deden we. Samen gingen we op pad met de camera. En maakte we wat mooie kiekjes. En genoten van de avond. Dit kunnen we gewoon anders niet doen, omdat het om een tijd is dat Max allang in zijn bed ligt te slapen.
Wat is Winsum eigenlijk ook mooi. Zo geen spijt van dat we hierheen verhuisd zijn.
Even uitgeput op de bank met een ijsje. Lekker afkoelen.
Wat een samenwerking. Max met zijn handen de dingen eten die hij zelf kan pakken. En ondertussen kreeg hij de appelmoes van mij met een lepel.
Elke dag is het weer hetzelfde liedje als hij naar bed gaat, ja ook overdag gaan zijn schoentjes met brace aan. We zijn er al zo aan gewend, dat het nog eens raar gaat worden als het niet meer nodig is. Maar dat duurt nog wel even, want pas met vier jaar mag hij volledig er van af. En dan zien hoe de toekomst gaat met zijn voetjes. Voor nu gaat het goed met zijn voetjes, en dat is het belangrijkste voor nu.
We besloten voor vrijdag een tafel te reserveren in ons favoriete restaurant. Dit was de eerste keer dat Max mee ging. En hij keek zijn ogen uit. We gingen lekker wokken, en ze hebben daar zoveel lekkers te eten. Zelfs Max heeft heerlijk gesmuld van al het lekkers. Echt zijn buikje rond gegeten. Die kan je echt alles voorzetten en dan eet hij het. Af en toe ging zijn bestek en bord naar de grond. En zijn auto die we mee hadden genomen gooide hij ook af en toe op de grond. De meneer die achter hem op de foto te zien is, moest smakelijk erom lachen en was zo vriendelijk zijn auto van de grond te rapen. Ook toen ze vertrokken kreeg Max een aai over zijn bol van de beste man. Nu weten we dat dit best te doen is met hem. Hij heeft zich zo goed gedragen en de tijd goed volgehouden. Thuis gelijk naar bed gebracht en het was te merken dat hij bekaf was.