Een aandenken aan het geven van borstvoeding

Borstvoeding is iets heel speciaal had ik altijd voor ogen, maar wat als dit niet lukt. Wat mis je eraan! Bij Daan kreeg ik niet eens de kans om het te gaan doen. Wel kreeg hij gekolfde melk, maar echt aan de borst drinken heeft hij nooit gekund. Dus ik dacht echt dit is nooit voor mij weg gelegd. Toch met Max heb ik er even van mogen proeven. Weer was ik vastbesloten borstvoeding te gaan geven. Ik had geduld nodig toen het opgang moest komen, en geduld is niet mijn sterkste kant. Via kolven met het kolfapparaat werkte niet heel erg goed. Maar kwam er achter dat het wel lukte met de hand. Dus ik ging met de hand kolven en Max kreeg het via zijn flesje binnen. En ondertussen steeds proberen aan te leggen aan de borst. Hij hapte steeds wel aan, maar hield niet vast na twee keer zuigen. En dit bleef hij steeds maar doen op deze manier. Toch vond ik het heel bijzonder het gevoel dat hij mijn borst pakte en er even aan zoog. Heel bijzonder gevoel vond ik dit. Maar gehoopt dat het wat makkelijker ging. Uiteindelijk samen met de lactatiekundige geprobeerd met een tepelhoedje aan te leggen. Hiermee dronk hij wel goed, alleen het tepelhoedje schoot er steeds af. Het bleek dat ze me verkeerd had geleerd om hem op mijn tepel te zetten. Toch nadat ik het op de goede manier leerde frustreerde me dit. Want het lukte mij gewoon niet dat hij bleef zitten. Dus na een week gevecht met borstvoeding heb ik besloten ermee te stoppen. Maar wat ben ik blij dat ik het wel heb mogen ervaren met Max.

Nadat Daan overleed kwam ik er pas achter dat je sieraden kon laten maken van borstvoeding. Dus van de periode met Daan heb ik daar niets van kunnen bewaren. Maar nu met Max wilde ik een aandenken hebben van mijn tijd met borstvoeding. Ik besloot SoLilly te benaderen hiervoor, toen pas besefte ik weer na haar mail terug waar ik haar van kende. We leerde elkaar kennen door Daan, want ook zij heeft een kindje met down. Maar wat maakt zij de mooiste dingen van borstvoeding. Ook vroeg ze of ik het misschien mooi vond om een haarlokje toe te voegen aan het sieraad. Dit vond ik zeker een heel mooi idee. Dus dat besloot ik te laten maken. Het is een klein rond hangertje geworden van moedermelk en een haar lokje van Max.

Hier ben ik echt zo blij mee, maar het was de bedoeling om hem aan mijn mooie bedelarmband te hangen. Laat ik nu net deze mooie dierbare armband kwijt zijn geraakt. Ik neem aan dat hij ergens thuis moet liggen. Maar het doet me zo verdriet dat ik hem nu niet kan vinden. Hopelijk vind ik hem terug want er hangen dingen aan die me aan Daan herinneren. Het moest ook een armband worden met hangers van Daan en Max eraan. Hoop niet dat er een nieuwe moet gaan komen, net als de hangers die eraan hangen.