Jaloers zijn is een gevoel die meestal niet zo fijn is. Nee niet het jaloers zijn als je man naar een andere vrouw kijkt. Want daar wordt ik echt niet warm of koud van. Nee ik ben jaloers op zwangere vrouwen, vrouwen met prachtige baby,s. En dit wil ik niet, ik wil helemaal niet jaloers zijn op deze vrouwen. Maar kan er helemaal niks aan doen. Deze gevoelens verberg ik voornamelijk, en het is best eng om daar nu dus vooruit te komen dat ik heel erg jaloers kan zijn. Natuurlijk gun ik iedereen het babygeluk, maar mijzelf natuurlijk ook. Alleen het lijkt maar steeds zover weg te zijn.
Laats had ik een gesprek met iemand die me vertelde dat ze opnieuw zwanger wilde worden. Ja leuk voor haar, maar dan ook zo stellig zijn zodra me spiraaltje eruit is ben ik binnen drie maanden wel zwanger. Ik stond echt verbaasd, van hoe kan en durf je zoiets uit te spreken. Voor mij is het natuurlijk niet zo vanzelfsprekend om zwanger te raken en het ook nog eens te behouden. Ja ik weet dat er vrouwen zijn die heel snel zwanger raken, maar omdat ook nog even zo stellig te zeggen, vond het nogal een uitspraak. En dan ook nog thuis drie kinderen te hebben en leven van de voedselbank, dan denk ik echt waar begin je aan. Goed dat is iets waar ik niet over mag/kan oordelen. En dat wil ik ook zeker niet. Maar deze dingen steken mij wel het meeste. Daar komt mijn jaloerse kant van naar boven. Gelukkig heb ik er als zoiets niet voorvalt niet heel veel last van. Maar dit soort gesprekken vermijd ik toch wel het liefst omdat ik helemaal niet jaloers wil zijn.
Nu dat ik het hier uitspreek houd niet in dat ik het dagelijks laat merken aan mensen om me heen. Juist niet, want ik ben helemaal niet zo. En ik hoop ook niet dat ik hiervoor afgerekend word, want dit is een gevoel. En soms kan je zulke gevoelens niet zomaar even uitzetten. Was er maar een knop voor om dat wel te kunnen.
Toch ben ik wel benieuwd of er iemand is die dit herkend, want ik kan niet geloven dat ik de enige ben hiermee. Maar om dit uit te spreken is zo moeilijk dat ik verwacht dat een ander die dit gevoel heeft er ook liever niet vooruit komt. En echt ik gun iedereen het geluk om kindjes te krijgen ook als je al een paar kindjes hebt en de frustratie er nu is omdat het niet lukt nog een kindje te krijgen. Want voor iedereen is het gevoel anders. Dus ik hoop hiermee niet andere moeders beledigd mee te hebben, want dat is niet mijn opzet geweest. Ik wilde puur mijn gevoel uiten en eigenlijk weten dat ik niet de enige ben.
Dus herken jij dit, wil je dit met mij delen. Graag zelfs…
Aah lieve Debbie het is toch heel logisch dat je dit gevoel hebt? Ik had dit na mijn miskramen ook. Kun er niet tegen als er weer iemand zwanger was of als er iemand met een kleintje in de kinderwagen liep. Het is heel begrijpelijk dat je dit zo voelt <3