Als ik mij bedenk dat dit de maand is waarin hij een half jaar oud wordt, denk ik echt waar is de tijd gebleven. En dan ben ik zo blij dat ik nu veel meer kan genieten dan in het begin van het moederschap. Wat wordt dat jochie van mij leuk, leuk om naar te kijken als hij speelt in de box. Leuk hoe hij luistert naar zijn eigen naam. Leuk hoe hij steeds weer nieuwe geluidjes ontdekt om te maken. Leuk hoe hij zo snel nieuwe dingen leert. En leuk dat hij het zo goed doet op de kinderdagverblijf.
Kids 2b
Ja Max gaat nu sinds we volledig thuis zijn na de opname naar de kinderdagverblijf. Hij zit in de groep van de rode kabouters, en hoor alleen maar goede berichten. Dat hij zo lekker aan het lachen is, dat hij wel even moest wennen met slapen. Maar het zo,n leuk kereltje is. Nou dat weet ik, het is mijn heerlijke leuke kereltje. Wat zag ik er eerst tegenop, juist omdat hij drie volledige dagen erheen gaat. Maar tot nu toe ben ik best druk geweest op de dagen dat hij er was, dus was het wel welkom dat hij daar was. Ik mag altijd even bellen om te vragen of het goed gaat met hem daar. En de eerste dag heb ik daar ook wel aan toegegeven even te bellen. Heb pas 1 volledige dag thuis gezeten terwijl hij op de kinderdagverblijf zat. Toen had ik wel even van, hmm en nu. Nu mag ik mijn rust nemen, en kan ik hem niet vinden omdat ik het toch best een raar idee vond ik thuis en hij er niet te zijn. Dus dat is wel heel erg wennen voor mij. Maar wel nodig, omdat ik zo slecht slaap en ik bang ben weer in hetzelfde cirkeltje terecht te komen als voor de opname. Dat wil ik echt voorkomen, daarom is het goed dat ik af en toe mijn handen vrij van hem heb. Ook hij moet wennen aan een nieuw ritme, of liever gezegd nieuwe prikkels. Ik dacht eerst aan doorkomende tandjes, omdat hij al de hele week elke avond niet te genieten is. Steeds maar huilen, minder slapen. Maar ik weet het niet met de tandjes, misschien is het toch wennen dat hij naar de kinderdagverblijf gaat. Het zal wel een fase zijn waar we even doorheen moeten. En het gaat prima nu de zorg ook als hij zo,n huilbui heeft. Maar ik blijf nog wel soms bang dat ik het een keer even niet aankan. Maar daar heb ik dan mijn hulplijnen voor en dat voelt wel fijn dat ik het dan niet alleen hoef te doen.
Hij heeft zijn eigen rugtasje voor zijn spulletjes in te doen.
En ze werken daar met boekjes om even wat in te schrijven. Het gaat erom dat hun dingen schrijven over de dag. Zo leuk om te lezen na een dagje dat hij weg is geweest. Heb er zelf een leuke doodle in getekend.
Recente reacties