Uitslag vruchtwaterpunctie

image_pdfimage_print

Er is veel gebeurd na de 20 weken echo, bijna 2 weken in onzekerheid geleefd en dat is echt killing. Was maar aan het piekeren hoe erg het zou zijn met ons kindje en wat we zouden doen na het nieuws uit het ziekenhuis.

Gelukkig kreeg ik de nodige hulp, voor mij helpt praten heel erg goed om alles in me hoofd op een rijtje te zetten. Mijn vriend heeft daar wat minder behoefde aan, maar samen praten doen we zeker wel. Hij was er vanaf het begin al duidelijk over als het downsyndroom is dan is het gewoon welkom. Ik daarin tegen had daar wel wat meer moeite mee, en we werden door verwezen naar een maatschappelijk werkster in het ziekenhuis. Helaas was dit zo,n nutteloos gesprek en we voelde ons beide niet op ons gemak bij haar. En als ik me niet op me gemak voel bij iemand vind ik het moeilijk om over mijn gevoelens te praten. We waren er dus al snel over uit na dit gesprek dat het bij 1 keer zou blijven. Die middag besloot ik eens rond te surfen op het internet wat voor soort hulp er was in deze situaties. Ik kwam op een site terecht van een stichting die vrouwen helpt met onbedoeld zwangerschap of complicaties tijdens de zwangerschap. Je kon daar chatten met een maatschappelijk werker, en ik dacht kan het altijd proberen om gewoon mijn verhaal kwijt te kunnen. Dat voelde goed, niet te weten dat ze het zo serieus namen en me verder wilde helpen. Maar aangezien we nog niet precies wisten waar we aan toe waren is dat best lastig. Ik zocht hulp voor keuze bepaling, want hoe kan je nou kiezen over een klein mensje wat in je leeft. De volgende dag werd ik gebeld en weer een goed gesprek gehad met 1 van hun maatschappelijk werkers. En we spraken af dat ze iets zou regelen voor een gesprek in mijn woonplaats.

Ondertussen ben ik ook me verder gaan verdiepen in het downsyndroom wat er allemaal bij komt kijken en wat je te wachten kan komen staan. Maar ik had heel erg de behoefde aan positieve verhalen, want alle negatieve dingen weet je eigenlijk wel. Via de stichting downsyndroom ben ik in contact gebracht met een moeder die zelf een kindje met down opvoed. We hadden via de telefoon een heel lang en goed gesprek. Ze vertelde zulke mooie dingen over haar kindje, en dat ze elke dag zo genoot van hem. Ook kwamen er dingen omhoog die wat minder leuk zijn, zoals zijn hartafwijking wat ons kindje ook heeft. En dat het leren niet vanzelf gaat bij zo,n kindje en dat alles gewoon wat langzamer gaat. Maar ook daar ging ze heel positief mee om. Dan vertelde ze als hij weer een stapje vooruit was gegaan dan hadden ze een klein feestje, dus hun hele leven kunnen ze kleine feestjes vieren. Ook maak je makkelijker contact met mensen omdat je kindje vaak heel open is naar andere mensen, wat natuurlijk ook weer kan afschrikken bij sommige. Het moeilijkste wat ik vond om te horen waren de vervelende reacties van mensen, zoals wat moet je zeggen als je in de kinderwagen kijkt en het kindje ziet er dus net even wat anders uit. En als die vooroordelen over het downsyndroom. Maar dat zal je altijd houden en daar moet je dan maar me leren leven. Door dit hele gesprek werd ik een stuk positiever, het deed me echt goed.

Helaas de onzekerheid bleef, tot 2 x toe zouden we de uitslag van de punctie krijgen maar dat nieuws bleef uit. Inmiddels was er een afspraak gepland voor de maatschappelijk werker en heb ik die van het ziekenhuis verteld dat we niet met haar verder gingen.
Screenshot_2014-02-15-13-24-36

Onverwachts kregen we donderdag 13 februari telefoon vanuit het ziekenhuis, ze hadden een uitslag. Ik was echt helemaal overrompeld omdat ze pas de dinsdag erop zouden bellen. Ze vertelde me dat het idd het downsyndroom was. Heel gek op dat moment, ik begon te huilen van opluchting. Ik had al zo in me hoofd dat we misschien wel afscheid moesten nemen van ons kindje. En dat kon en wilde ik niet zeker nu ik die uk gevoeld heb. Toch had ik er wel vrede mee gehad als we afscheid hadden moeten nemen, dan had het niet zo moeten zijn. Jullie begrijpen nu denk wel dat we de beslissing gemaakt hebben dat we dit kindje een mooie toekomst gaan bieden. Ook al zal het pad een stuk moeilijker worden dan met een “gewoon” kindje we gaan er met de volle 200% voor.

De dag na de uitslag had ik dat gesprek met de maatschappelijk werkster, en wat eerst een keuze bepaling gesprek zou zijn werd nu heel anders. Maar het gesprek voelde goed, en ze vond dat ik zo sterk was en zei dat ze niet verwachte dat we elkaar nog zouden ontmoeten. Wel vertelde ze erbij als er iets is kon ik altijd contact opnemen met haar. Maar voor nu voel ik me zo sterk en blij dat ik nu alleen maar ga genieten van de zwangerschap. De andere zorgen komen straks wel, want er moet natuurlijk wel nog veel uitgezocht en geregeld worden voor dit kindje. En voor we het weten zijn die 17 weken om en kunnen we de kleine uk in ons armen sluiten.

Please follow and like us:
Pin Share

Comments

comments

11 thoughts on “Uitslag vruchtwaterpunctie

  1. Wat een dapper en moedig besluit Debbie. Heel veel sterkte maar ik hoop ook dat genieten van je zwangerschap lukt. Er zit een mooi wonder in je buik, en jullie kiezen ervoor om dit wonder de mooie wereld te laten zien, hoe lastig het ook mag zijn, jullie komen hier wel uit. Ik geloof in ‘als het zo moet zijn, dan komt het goed’ en dat voel ik ook zo bij jullie 🙂
    Kelly Caresse onlangs geplaatst…Personal update : even bijkletsenMy Profile

  2. Lieve Debbie, wat zal jullie kindje in een warm gezin op gaan groeien. Natuurlijk zal het soms zwaarder zijn dan wanneer je een kindje verwacht zonder dit syndroom maar ik weet zeker dat jullie daar heel goed mee om zullen gaan. En het zal een prachtige baby zijn! Geniet van je spartelende ukje in je buik en probeer te genieten van de rest van je zwangerschap. X
    Jess onlangs geplaatst…Instagram diary #15My Profile

  3. Wat een prachtig geschreven stuk zeg! Ik vind het heel dapper van jullie, maar echt: het heeft zo moeten zijn. Jullie kindje heeft jullie als ouders uitgekozen. Terecht dus. Jullie zijn een stel sterke ouders, nu al, en jullie kunnen je kindje aan de hand nemen en de wereld laten zien, ook al is die misschien soms even wat complexer. Geniet van je zwangerschap meid, het is je zo gegund!
    Gwen onlangs geplaatst…Andere wereldMy Profile

  4. Wat bijzonder dat je dit met ons deelt! Het lijkt me best pittig om te horen dat je kindje een beperking heeft maar ik kan je een ding zeggen: het zijn ook echt hele bijzondere mensen die je veel liefde en blijdschap zullen geven! Ik heb zelf met kinderen en volwassenen gewerkt met dit sydroom en die pure en onbevangen lach zal ik nooit meer vergeten 🙂
    Kim / Vintage & Beauty onlangs geplaatst…Update No Poo challengeMy Profile

  5. Ik kom via de blog van Kelly op je site. Wat een verhaal. Helaas heel herkenbaar.. Zowel het zwanger worden (van de tweede) wat totaal niet lukte met veel miskramen als gevolg en de onzekerheid bij de eerste zwangerschap. Vlokkentest en slechte 20 wekenecho uiteindelijk. Het enige wat ik je kan zeggen is; knap dat jullie er voor gaan maar ik geloof er 100% in dat jullie een prachtig kindje krijgen. Situaties kan je niet vergelijken maar ik heb God op mijn knieën gesmeekt om Lize down te geven.. Helaas was dit niet het geval en overleed ze. Vreemd eigenlijk dat je dingen zo anders kan zien als het moment daar is. Ik blijf je zeker volgens. Liefs Sanne
    Healthy Mommy onlangs geplaatst…JuicerMy Profile

  6. Lieve Debbie, wat heftig allemaal zeg. Toen ik een paar weken geleden je blog las dat het allemaal niet zo goed zat, toen zat ik er zelf mee. Het liefste zou ik je een knuffel willen geven op dat moment. En nu nog steeds, omdat ik zo ontzettend trots op je ben dat jullie deze keuze hebben genomen. Wat zal jullie kindje in een warm gezin opgroeien, zeer zeker! Geniet toch nog even van je zwangerschap, wat je ook zou gaan doen, zoals je hebt aangegeven.
    Cindy onlangs geplaatst…Picture Time: februari #2My Profile

  7. Heb het al eerder gezegd maar ik heb zoveel respect voor jullie en vind het echt geweldig hoe jullie ermee omgaan. Je hebt echt je best gedaan voor je kindje om je volledig te laten informeren en hiermee een besluit genomen. Welk besluit je ook had genomen je had het gedaan met alle informatie en alle liefde!
    Geniet maar lekker van je zwangerschap en alle schopjes!
    Misseagles onlangs geplaatst…Een gezonde lunchMy Profile

  8. Wat heb je dat prachtig omschreven meid! Ik weet zeker dat jullie het helemaal gaan redden met een kindje met down, de liefde spat al van je blog af. Ik werk met mensen met een beperking en heb ook mensen met down gewerkt, en echt, heel wat mensen kunnen nog wat van ze leren! Ze zijn zo mooi puur en eerlijk in hun gevoelens, ik vind dat prachtig!
    Probeer zoveel als kan van je groeiende, bewegende buik te genieten!

Laat een antwoord achter aan jennn Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge