Ik heb altijd al wel last gehad van moeilijk afscheid nemen. Dan hechte ik veel waarde aan een persoon, en moest ik dan weer loslaten. Van jaren geleden kan ik nog de pijn voelen, van mensen die ik heb moeten loslaten. Dat voelt zeker niet prettig.

Na het overlijden van Daan is dit heftiger geworden. Als eerste ben ik er nog niet zo lang geleden achter gekomen dat ik zonder dat ik het wist, mensen die ik lief heb wegduwde van me. Dit uit zelfbescherming om niet nog meer pijn te voelen als er toch weer iemand bij me weg ging. Want zo voelt het iedereen gaat toch bij mij weg. Daarom lukt het me niet om vriendschappen op te bouwen, omdat ik het heel eng vind om me te binden. Me echt te binden, want gaat die gene weg doet dat zoveel pijn. En die pijn wil ik liever niet ervaren.

Ik heb me dan ook een beetje voorgenomen me niet teveel te binden aan mensen, maar ergens wil ik dit juist wel. Want ik mis het zo, vriendschappen om mij heen. En mensen die om mij geven. Maar soms ontkom je er niet aan en gaat het binden vanzelf. Vanaf dat Max heel klein was krijg ik hulp thuis van Martinizorg. Ook daar bind ik me het liefst niet teveel mee. Ja er is een prima klik met degene die komen, maar dat is het dan ook. Nu kreeg ik sinds December een nieuw iemand over de vloer. En ik had het niet echt door wat er gebeurde. Ik wilde me niet volledig open stellen naar haar en toenadering zoeken was maar eng. Tot ze pas liet weten dat ze ging stoppen bij Martinizorg. Op dat moment voelde ik het pas echt, ik heb me in hele korte tijd weten te binden aan haar. En nu moest ik alweer afscheid nemen. Die dagen hadden we best intensief contact via whatsapp, wat ik voelde en dat ik het moeilijk vond dat ze weg ging. Ze vertelde me dat ook zij me zou gaan missen, wat ik ongelooflijk vind. Ze was er immers voor haar werk. Alleen ze vertelde dat ik juist heel goed verbinding kon maken, want het was me bij haar gelukt.

Zelfs in haar vakantie benaderde ze me om te vragen hoe het met mij ging, de tranen liepen over mijn wangen. Want ik ben het niet zo gewend, dat er iemand zo naar mij vraagt. Zonder dat ze er was vanwege haar werk. Waarop ik terug kreeg wen er maar aan, dit zal ik vaker doen. Ze had ook al aangegeven dat ze wel nog eens langs zou komen voor een kop thee of een berichtje zou sturen. Dus wie weet…
Al heb ik daar niet het vertrouwen in, dit ligt niet aan haar maar aan mij dat ik gewoon daar heel negatief in sta. Ik weet gewoon niet wat ze heeft gedaan met mij in die korte tijd dat ze bij mij thuis kwam. Het voelde zo goed. Tot nu, want nu voel ik alleen maar pijn en verdriet.

Ik durf me dus eigenlijk niet volledig te verbinden met iemand, omdat het zo pijn doet als degene weg gaat.

Ondans de pijn en verdriet wat ik nu voel, ben ik ook heel dankbaar voor haar dat ze in mijn leven kwam.

Een vrij rustige week met therapie. Alleen de woensdag PMT groep, wat standaard elke week is. Verder geen andere gesprekken dit keer. Nog wel Martinizorg langs geweest, met z,n twee kwamen ze. Omdat er kennis gemaakt zou worden met een nieuw iemand. Dit voelde wel weer erg ongemakkelijk. En had niet zo,n zin om weer alles te vertellen. Dus liet ik het aan degene over die me al een tijd kent. Ik vulde haar wel aan. Maar het is niet leuk al die dingen te horen over jezelf of weer te moeten vertellen. Maar goed zo gaat dat nu eenmaal met zorg dat het weleen afwisselde met mensen.

Heerlijk als je alweer de bloemen ziet opkomen, dan is het toch echt wel lekker weer. Na PMT groep ben ik nog even de stad in gelopen. Ik wilde kleding voor mijzelf kopen. Maar heb ik uiteindelijk niet gedaan. Was heel snel moe en dus even wat gegeten in de stad en daarna weer terug naar de trein om naar huis te gaan.

Ben weer wat meer bezig met mijn blog. Ik gebruikte mijn laptop bijna niet meer, omdat ik het niet fijn vond om steed aan tafel te moeten zitten. En als ik mijn laptop open klap als ik op de bank zit en Max is erbij dan gebeurd er niets. Max vind de laptop te leuk om op de toetsen te drukken steeds. Nu heb ik een hele mooie iPad gekregen, want mijn tablet die ik heb doet het nog amper. Dus nu kan ik makkelijker lekker even op de bank aan het werk als Max slaapt. En hoef ik niet of aan tafel te zitten of mijn laptop steeds te verslepen.

Heerlijk kind je geeft op de bank een bakje met druiven en een beker water. Even later gaat hij naar zijn eigen tafel en zet het dar neer en gaat eraan zitten echt. Echt heel schattig om te zien.

Kijk nou mijn twee mannen allebei een boekje lezen. Ik hou er zo van.

Lekker spelen bij mama, mama kreeg alle trein onderdelen op schoot. En verder zelf de trein opbouwen. Hij is zo gek op treinen. En deze Woezel en Pip trein is ook zo leuk. 

Laatste dag van de week en nog even na het badderen tv kijken voor het slapen gaan. Hij had zich helemaal in de deken gewikkeld en zo keek hij even tv. Mijn lief klein beertje in de deken.

Vinden jullie het ook zo leuk om te zien dat de bloemen opkomen?

Hallo, ik ben Linda, 33 jaar en ik ben ziek. Ik heb de ziekte van Graves.

Ziekte van Graves

De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte en wordt vaak beschreven als een multi-systeemaandoening. De ziekte van Graves wordt ook wel eens de ziekte van Graves-Basedow genoemd. Als je de ziekte van Graves hebt, krijg je meestal last van hyperthyreoïdie. Hyperthyreoïdie is een moeilijk woord voor een te hard werkende schildklier. Maar er zijn ook andere problemen die onder de ziekte van Graves vallen, namelijk bepaalde oogklachten en een aandoening aan de huid van de scheenbenen. 

Symtomen

• Vermoeidheid.
• Gewichtsverlies.
• Veel zweten.
• Snelle hartslag.
• Niet goed tegen warmte kunnen.
• Struma (een vergrote schildklier).
• Uitpuilende ogen.
• Verdikking van de huid op je scheenbenen.

Een week van zo nu en dan een lekker zonnetje, naar het babycafeez, therapie en een heerlijke dag weg met mijn vriendin. Wat ben ik blij dat ik nu veel makkelijker oppas kan accepteren dan in het begin toen Max nog erg klein was. Ja ik heb nog steeds dat ik het moeilijk vind om te vragen en dat ik het soms teveel vind dat ik het vraag. (regelmatig therapie op de dinsdag) Maar gelukkig vinden opa en oma het helemaal niet erg. En ook een gezamenlijke vriendin vind het leuk om op Max te passen. Maar dat gebeurd voornamelijk alleen als ik s,avonds ga sporten en Bert aan het werk is. Dan ligt Max gewoon te slapen. Van de week heeft ze voor het eerst overdag opgepast, omdat het even niet zo lekker ging met oma.

Lang geleden dat ik op tijd naar bed ging en nog even tv keek. Want ik kijk nooit meer in de slaapkamer tv. Dat deed ik veel in ons oude huis. Maar sinds we in Winsum wonen en dus niet meer gelijkvloers wonen doe ik dat niet meer. Waarom weet ik niet zo goed. Maar dit was dus weer een keertje een uitzondering, wel weer een keertje fijn.

Het was dan ook een drukke dag geweest. S,morgens met Max naar het babycafeez. Dit vind ik zo leuk, hij lekker spelen en ik kan lekker even kletsen met andere moeders/vaders. Helaas nog niet veel druk bezocht, maar ga er wel altijd heen als ik kan. Daarna Max snel thuis afgezet bij zijn papa. Ben ik door gegaan naar de trein. Want om 13.00 had ik een gesprek bij Lentis (CIP) Dit was wel erg vermoeiend. En toen moest ik ook nog een uur wachten, om daarna nog een gesprek bij de healt coach te hebben. Hierna was ik echt helemaal gebroken. Om 17.00 was ik thuis en loste ik mijn geweldige oppas af. We gingen wat eten en liet Max daarna nog even tv kijken voor het slapen gaan. Wat was ik blij dat ik hem naar bed kon brengen, want ik kon echt niet meer.

Normaal breng ik Max heel vroeg al naar de kinderopvang op woensdag. Dan zet ik hem om 8.00 daar af om door te gaan naar PMT groep. Maar omdat het me teveel zou worden, en ik donderdag me relax wilde voelen. Heb ik PMT groep afgezegd. Waardoor ik Max een uur later heb gebracht. En ik echt een hele dag gewoon voor mijzelf had. Nou bijna, want er kwam nog wel iemand van Martinizorg over de vloer. 

Wat wordt het ook een grote jongen he, lekker naar schooltje en zijn eigen tas dragen. Helaas moest hij wel af, omdat we altijd op de fiets erheen gaan.

Donderdag een dag waar ik weer heel lang naar uitgekeken heb. Samen met mijn vriendin naar de huishoudbeurs. Wat was het weer gezellig. Lekker veel bijkletsen, want we zien elkaar niet zo heel vaak. (we wonen helaas niet bij elkaar om de hoek) Dit is het eerste jaar dat ik gewoon niets heb gekocht, hoe bizar is dat. Ja alleen een lekkere swirl gekocht, en in de avond zijn we voor vertrek naar huis op Schiphol bij de Burger King gaan eten. Op de beurs vinden we het altijd maar niks om iets te eten. Veelte duur en niet echt veel bijzonder. Dus maar iets dat we zeker weten dat het lekker is. Heb gewoon even een dagje kunnen genieten, merkte ik op. Dat gebeurd niet zoveel meer. (dit houd niet in dat ik niet van Max geniet, maar ik geniet in het algemeen niet zo van het leven momenteel)

Uitgeput in de trein naar huis, lekker muziekje op en nergens aan denken. Fijn dat ik niet van het station naar huis hoefde te lopen. Want mijn partner haalde na zijn werk 23.00 Max op bij opa en oma en reed langs het station om mij op te halen. Dus daarna snel Max weer naar bed, en zelf nog heel even op de bank zitten. Maar al gauw verdween ik naar bed. Want je de volgende ochtend, moest ik er gewoon weer op tijd uit voor Max.

Heerlijk als het zo mooi weer is. Dan ga ik lekker met Max naar de speeltuin. En wat kan hij zich zo fijn vermaken. Steeds maar van de glijbaan willen. En deze wipwap is natuurlijk ook erg leuk. 

Daarna nog even in het zand spelen. Het zand overal heen gooien. Voor we weg gingen zat zijn hele muts vol met zand. Ik vind het geweldig als hij zo geniet. Het lastige is om hem dan weer mee naar huis te krijgen. Dit keer viel het nog mee. Wel moest ik hem de speeltuin uit dragen. Maar daarna liep hij toch gewoon rustig mee naar huis.

Die avond ben ik maar even met hem onder de douch gegaan, dat was wel nodig na al dat zand waar overal terecht kwam. Het zat zelfs in zijn romper hihi.

Zondag zijn we heerlijk even naar het bos geweest. Max heeft voor het eerst daar zelf gelopen. Alleen loopt hij nog niet goed genoeg om echt een heel stuk te lopen. Dus ging de buggy mee, maar dat is echt niet zo handig. Tips op Facebook kwamen al binnen om te gaan dragen in de draagdoek of drager. Ja heb toen hij klein was wel gedragen, maar doe ik nu al heel lang niet meer. Weet niet eens of hij nog wel past in de drager en of hij dit nog wel wilt. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dit zelf niet te zwaar ga vinden. Want hem zo tillen is al zo zwaar. Wie weet ga ik het nog eens testen of hij er nog in past en of hij dit wilt. 

Het was wel heel leuk om hem zo te zien genieten in het bos. Ja hij viel wel veel, op de paden die echt heel ongelijk waren. Maar zo leert hij natuurlijk wel ook beter lopen. Niet alleen op rechte paden. Wij hebben genoten van het heerlijke weer. Ondanks het wat ongemakkelijk was hem ook een gedeelte in de buggy te doen. Je moet je wandeling toch echt aanpassen en inkorten. 

Laten jullie je kind ook zo lekker vrij spelen in de speeltuin?

Eindelijk wordt het steeds weer wat lekkerder weer. Het zonnetje is er en het is droog. Dit vind ik zo fijn, want nu vind ik het echt heerlijk om met Max naar buiten te gaan. Hij vind het heerlijk buiten om te wandelen of lekker in de speeltuin te spelen. Wij hebben dan ook echt genoten van het zonnetje en lekker veel buiten geweest. Ook fijn dat als het weer zo mooi weer is hij ook buiten mag spelen op het kinderdagverblijf. Dus hij zal nu ook wel vaker onder de douche moeten nu hij lekker vies mag worden. Genieten jullie weer mee van de fijne plaatjes…

Max ging voor het eerst met papa staand onder de douche, wat deed hij het goed. Wel papa stevig vasthouden, maar wat wordt hij toch een grote jongen. Daarna moest natuurlijk de nieuwe badjas aan die hij kreeg. Helemaal trots erop.

9 februari vierde ik mijn verjaadag, en er was nog een stukje taart over dus die aten we de dag erna nog lekker op.

Lekker even met Max naar buiten. Rondje wandelen. En uiteindelijk door de speeltuin terug naar huis. 

Daar moest even gespeeld worden natuurlijk, dus samen even genieten. Max zijn energie kwijt om daarna weer lekker richting huis te gaan.

Alleen meneertje had hele andere plannen, want hij wilde zeker niet mee naar huis. En nee is dan ook echt nee, en dan gaat hij gewoon op de grond liggen. Waardoor mama uiteindelijk heb dragend mee naar huis moest nemen. Hij zit nu al flink in de peuter pubertijd, en het is nog niet eens 2 jaar.

Donderdag was het echt prachtig weer dus ik besloot naar de kinderboerderij te fietsen. Max zijn laarsjes aan en lekker rondlopen tussen de dieren. Alle geitjes aaien, wat had hij een plezier erin. Daarna nog even een stukje om de kinderboerderij te wandelen om dichterbij de herten te komen. Maar toen hij het woordje huis hoorde werd hij dwars en wilde niet meer mee lopen. Hij weet wel wat hij wil en zeker niet wilt.

Nee nee nee mama, ik wil niet op de foto. En die blik dan van hem. Geweldig dit. Steeds vaker klimt hij zelf op de gewone stoel om er lekker op te zitten. Dit keer samen met een puzzel. En wat kan hij al goed puzzelen, hij legt alles er zonder na te denken of zelfs te kijken erin.

Zaterdag was het alweer zo super lekker weer. En besloten we als gezin naar de kinderboerderij te gaan. Dit keer niet in Winsum, want die is de weekenden niet open. En De Beestenborg waar ik zelf heb gewerkt is ook gewoon veel leuker. Kan hem daar helemaal vrij laten lopen, geen gevaar dat hij in de sloot valt. Hier was hij aan het kijken naar een pony en de man die hem rondje liet lopen.

Na alle dieren te hebben bewonderd en heeft geaaid, lekker even in de speeltuin spelen. Hij kon zijn energie wel even goed kwijt. Wat fijn een kind die gewoon zoveel houd van buiten spelen. En als je dan ziet hoe hij eruit ziet erna, gewoon heerlijk. Mama wast wel weer.

Ook gewoon nergens bang voor, op alle dieren afstappen. Maar wel gek op kijken als ze weg lopen van hem. En er maar achteraan lopen.

In de avond werd ik opgehaald en ben ik naar een bijeenkomst geweest voor ouders van vlinderkindjes. Dit was een mooie en waardevolle avond. Daarna helemaal gesloopt, lag dan erg laat op bed. Maar de volgende ochtend mocht ik lekker uitslapen.

Houd jouw kind ook zo van buiten spelen?

Een nieuwe weekly, ik probeer weer een beetje meer foto,s te maken. De meeste blijven toch echt van Max die voor bij komen. Maar geloof dat het geen straf is ook voor jullie die leuke foto,s van hem te zien. Het was weer een drukke week, de week begon met een afspraak thuis van Martinizorg. En in de middag een belafspraak van de healt coach van Lentis.

De volgende dag heerlijk met Max naar het babycafeez geweest. Waar er dit keer een gast aanwezig was. De jeugdverpleegkundige van het consultatiebureau. Dit was wel heel leerzaam. We konden vragen stellen en uiteindelijk hadden we het over driftbuien van de kids. Juist omdat we daar beide die er waren wel midden in zitten nu. De woensdag staat de ochtend altijd in het teken van PMT groep, altijd een zware ochtend.

En vrijdag had ik een hele mooie afspraak staan met iemand van de organisatie Mensenwerk Hogeland, om te brainstormen met nog andere die eenzelfde hulpvraag hadden. Mijn doel is al een tijd iets van huiskamerbijeenkomsten organiseren voor ouders van overleden kinderen. Maar het helemaal alleen opzetten is best een dingetje vind ik. De andere die er bij waren, willen ook zoiets opzetten maar op een ander vlak. Deze afspraak wordt vervolgd omdat ze er wel iets in zien. Daar vast later meer over, als ik meer nieuws heb… 

Voor het eerst nibbits eten is een hele serieuze zaak hoor. Wat genoot hij er van. Ook mama had een bakje, en na een tijdje heel stiekem schoof hij mijn bakje naar zich toe. Gooide zijn eigen bakje leeg in de mijne en ging lekker dooreten. Opeens dacht hij ik ga mama voeren, zo grappig. Maar het was zo serieus dat als ik zei tegen hem eet maar lekker zelf op, werd hij boos omdat ik het niet van hem aannam. Dus we hebben samen lekker zitten smikkelen ervan.

Dit eigenwijze ventje, ja ik moet eigenlijk heel erg om hem lachen. In de ochtend wilt hij nooit op de commode, nou wanneer wel zou je zeggen. Dus hij gaat altijd dit hoekje opzoeken, en dacht dit keer die Pip die zit wel erg lekker. Wat hou ik toch van dit soort momenten. Ondanks hij gewoon echt niet wilde luisteren en doen wat nodig was. Uiteindelijk komt dat altijd wel goed.

Niet mijn dag, of nou ik had die ochtend een hele heftige PMT groep gehad. Nou ja groep, we kregen met z,n twee volop de aandacht. De rest had afgezegd. Daarna was ik zo uitgeput dat ik echt even rust tijd voor mijzelf heb gekozen. Dit kan ook makkelijk op de woensdag want dan is Max op de kinderopvang.

Ik ben net weer beetje begonnen op te bouwen met schrijven voor mijn blog, het blijft leuk. Maar soms ook nog wel even puzzelen om de tijd en de ruimte voor mijzelf te vinden hiervoor. Eigenlijk heb ik tijd zat, maar als Max rondloopt gunt hij het me niet rustig achter mijn laptop te zitten. En als hij op bed ligt is het vaak de keuze, ga ik zelf even rusten, serie kijken, het huishouden doen of ja schrijven. Ik krijg die balans nog niet voor elkaar met een kind in huis.

Deze meneer dacht mij een hint te geven om alles van de tafel te halen  “mama tafel schoonmaken” daar heb ik dan ook gelijk maar gebruik van gemaakt. Wat een goede hulp is het toch ook.

Niet tevreden met je telefoonhoesje

Wat doe je als je niet tevreden bent met je hoesje van je telefoon, juist een nieuwe bestellen. Al een tijdje heb ik een nieuwe telefoon, maar kon toch geen hoesje vinden waar ik tevreden mee zou zijn. Toch was het noodzaak een hoesje erom heen te hebben voor bescherming. Ik koos toen een roze hoesje en daar deed ik het maar mee. Eigenlijk had ik mijn zinnen gezet op een portemonnee hoesje waar je zo,n zes pasjes in kwijt kan. Maar die kon ik niet vinden voor mijn telefoon. Dus dat hele idee heb ik laten varen. Ik besloot tevreden te zijn met wat ik had. 

Persoonlijk telefoonhoesje

Het was ook een lange tijd geleden dat ik geen persoonlijk hoesje had. Want ook dit vind ik erg leuk, een eigen foto op je hoesje hoe mooi is dat. Nu ik de kans kreeg om een nieuw telefoonhoesje maken greep ik deze kans. Er zijn al zoveel verschillende manier en sites waar je dit kan laten doen. En ook nu ben ik tevreden over hoe het hoesje eruit ziet. Ik koos dit keer voor een hele mooie foto van Max. Van de geboorte shoot, hoe lief staat hij erop. Een telefoonhoesje met foto is wel echt mijn ding, zo mooi en zo persoonlijk.

Aan elk voordeel, zit ook een nadeel

Het enige nadeel wat ik nu heb gemerkt aan dit hoesje is dat ik steeds het hoesje eraf moet halen als ik hem in de nacht ga opladen. Op het moment dat we thuis de keuze maakte voor een smartwatch kregen we een oplaadstation cadeau waar je telefoon op kan zetten zonder snoer en dus ook je smartwatch erop kwijt kan. En hoe gek het ook is, maar dit hoesje is blijkbaar te dik waardoor hij stopt met laden. Dit is wel iets waar ik aan moet wennen, maar vast wel gaat lukken. Ik ben blij ik heb nu Max altijd op zak.

Heb jij ook een persoonlijk hoesje laten bedrukken? En wat staat er dan op?

Max was heerlijk aan het heen en weer hollen met zijn muziekkever. Wat had hij een lol ermee. Dit maakt mij dan ook weer super vrolijk, als hij zo lekker aan het spelen is.

Een bordje gezonde dingetjes voor mijn mannetje, maar niet alleen voor hem. Want ook ik doe nu echt elke dag met hem mee. Lekker een stuk fruit eten terwijl hij ook lekker aan het smikkelen is. Heb echt een hele tijd gehad dat ik hem wel fruit gaf en ik er zelf gewoon bij ging zitten zonder iets van fruit te eten. Maar nu ik bij de healt coach kom van Lentis, gaan we in kleine stapjes werken naar weer een gezonder ritme in mijn leven. En dit is de eerste kleine stap. Elke dag samen met Max fruit eten. Dit doe ik ook gewoon vaak als hij niet aanwezig is. De weekenden zijn vaak wel iets lastiger.

Heerlijk dat ondeugende bekkie van Max, hier kan ik zo erg van genieten. Mijn pretbekkie.

Dan maar even naar buiten, wandelen want ook dat is wel eens nodig voor een kind om frisse neus te halen. Door hem kom ik vaker buiten dan ik zelf zou doen zonder hem. Dus wat is hij goed voor mij dat ik dingen doe met hem waar ik zelf weinig behoefde aan heb. Maar voor hem doe ik alles.

Doen jullie ook regelmatig dingen voor je kinderen waar jezelf niet zo de behoefde voor voelt?

Wat is zijn leeftijd?

Inmiddels is hij 21 maanden

Wat is zijn favoriete eten?

Het liefst iets met aardappelen, groente en vlees. Maar aangezien Max een vrij makkelijke eter is, gaat alles er wel prima in

Het meest favoriete tussendoortje?

Banaan gaat er hier altijd wel in, maar hij houd gelukkig ook van ander fruit. En koekjes zijn ook erg lekker

Wat is zijn favoriete drinken?

Dat is een hele makkelijke, dat is melk. Hij kan zelfs boos worden als hij geen melk krijgt. Maar probeer nu wel wat te minderen, zodat hij ook gewoon tussendoor meer water gaat drinken

Favoriete televisieprogramma?

Thomas de trein, hij is helemaal weg van treinen. Dit is gegroeid op de kinderdagverblijf omdat ze daar vandaan de trein kunnen zien rijden. En alle kindjes staan dan voor de raam te roepen “trein trein trein” Daarom is het hier ook de hele dag door trein. En ben ik hem ook maar filmpjes gaan laten zien van Thomas de trein

Favoriete boek?

We zitten echt in een periode dat hij geen geduld heeft om te luisteren als ik voorlees, dus daar ben ik voor nu even mee gestopt. Maar hij is gek op alle geluidboekjes die door de kamer slingeren. En we hebben twee mooie grote zoekboeken, waar hij regelmatig mee aankomt zetten

Favoriete speelgoed?

Favoriete speelgoed, hmm eens goed denken. Geloof niet dat hij die echt heeft. Al is hij wel gek op al zijn auto,s en ja zijn blokken trein mag ook niet ontbreken

Favoriete kleur?

Dat zou ik niet weten

Wat maakt hem verdrietig?

Het maakt hem verdrietig als ik aangeef dat hij iets niet mag doen, of als ik zonder hem naar boven ga. En sinds kort ook als hij niet mag kleuren

Hoe noemt hij papa en mama?

Papa en mama. Al zegt hij vaak ook gewoon tegen mij papa, dus of hij echt bewust weet dat ik mama ben en papa, papa is dat weet ik niet

Hoe noemt hij opa en oma?

Daar heeft hij nog geen woorden voor, ik oefen met hem om opa en oma te zeggen. Maar het komt er nog niet uit

Wat is zijn favoriete knuffel?

Hij heeft een knuffel konijntje, waar hij echt niet zonder kan als hij gaat slapen

Een favoriete activiteit?

Lopen, hij loopt nu echt de hele dag thuis. En als we naar buiten gaan wil hij ook het liefst lopen

Wanneer slaapt hij?

Overdag rond 13.00 slaapt hij nog, vaak tot 15.00-15.30, daarna gaat hij rond 18.45 naar bed in de avond

Wat maakt hem druk?

Stoeien met mama maakt hem heel druk, maar ook super gezellig om hem dan te horen gieren en brullen van het lachen

Wat maakt hem geweldig?

Max is in het algemeen een heel vrolijk en ondernemend jongetje, dat maakt hem super geweldig. En ik kan gewoon heel veel om hem lachen

Het is alweer een hele tijd terug dat ik schreef op mijn blog, maar dit wil ik dus weer meer gaan oppakken. Daarom vandaag mijn eerste weekly, en dan zal je zeggen waarom in de titel dan een 4. Omdat ik meetel met de weken van het jaar. Dus het mooiste was geweest als ik in week 1 van het jaar weer was begonnen. Maar eigenlijk kriebelt het nu pas weer om er iets mee te doen.Omdat ik zo druk ben met moeder zijn en daarnaast therapie volgen en nog altijd thuiszorg krijgen word me dat soms even teveel. Dit is de reden waarom ik geen tijd en ruimte en of energie kon vinden om maar iets leuks voor mijzelf te doen. Dit is nog elke dag een struggle, maar ik moet ergens weer beginnen. Ik was al begonnen om weer eens voor mijzelf te schrijven, en vanaf nu dus ook weer hier voor jullie. Ik kan niet beloven dat er elke week meerdere post online komen, maar ik ga kijken waar ik aan toe kom.

Maandag was het iets minder nat buiten, waardoor we samen richting de winkel liepen. Ik het dan ook geen probleem vond dat Max lekker even in de speeltuin ging spelen. Want hij wil altijd als we naar de winkel lopen door de speeltuin. Heerlijk hoor zo dichtbij huis en de winkel en dus een geweldige speeltuin voor onze kleine man.

Dinsdag morgen vroeg op het station omdat ik twee afspraken had staan bij Lentis. (Een gesprek en daarna bij de healtcoach) de lucht stond in vuur en vlam en vind het heerlijk om naar te kijken. De hele weg in de trein van genoten.

Toen was er woensdag ineens sneeuw, en zijn we s,avond na het avondeten nog even buiten geweest. Zo kon Max voor het eerst door de sneeuw lopen. En geweldig dat hij het vond.

Vrijdag in de ochtend dacht ik laten we even lekker naar de kinderboerderij gaan. Ja het was koud, maar af en toe moet je ook buiten iets leuks met je kind doen. Helaas pakte dit anders uit. Max is best eigenwijs die geen handschoenen aan wilt en een muts op wilt. Zo heb ik al eens een schreeuwend en hysterische kind op de fiets gehad. Want ja dat is koud. Nu was dat ook zo, alleen dit keer zag ik dat zijn lip door de kou open gesprongen was. Zo zielig. Dus helemaal in tranen met hem naar de Kruidvat vaseline halen. Hij werd weer rustig en zijn toch door gefietst. Bij de kinderboerderij was het hek dicht, terwijl er met grote letters op het bord stond geopend van 09.30 tot 15.30. Een boze dreumes, maar kreeg hem zover om even er langs heen te lopen. Dat was dikke pret door de sneeuw in zijn nieuwe laarzen. Maar toen hij de geiten zag en hij er niet heen kon, had ik een heel verdrietig mannetje. Toen zijn we maar naar huis gegaan, voordat we thuis waren even als troost krentenbollen gekocht.In de middag weer op de fiets gestapt om hem naar de kinderopvang te brengen.

Het weekend was gewoon lekker rustig aan doen. Zeker
zondag omdat ik me niet zo lekker voelde. Dus toen Max in de middag ging
slapen, deed ik met hem mee.

Doe jij ook nog weleens een middag dutje?