Een overzicht van twee weken dit keer.

Het voelde zo nodig om weer even een sessie bij Mirre te gaan doen. En dat deed ik dus voordat ik zou gaan beginnen met EMDR. Ik ben echt blij dat ik ben geweest, maar het voelt steeds weer als een afscheid. Want voor nu was het weer een laatste sessie. Deze sessie is alweer bijna twee weken terug, ondertussen heb ik mijn eerst EMDR gehad. Ik ben nu eigenlijk echt van plan te gaan sparen voor een opleiding bij Mirre. Hopelijk gaat dat er nu echt van komen, maar dan kan ik echt even geen sessies meer doen. Maar tijdens EMDR en misschien straks nog andere therapie wil ik dit ook niet tussendoor gaan doen. Dat is teveel en ook zeker niet goed voor mij.Wat is het toch ook een grote bink aan het worden, nee zelfstandig zitten doet hij niet hoor. Maar met een beetje hulp kan hij wel even zo blijven zitten. En dat vind ik al heel erg knap van hem. En altijd die heerlijke glimlach op dat koppie, hier word ik zelf ook zo vrolijk van. Op deze manier haal ik hem ook vaak uit bed, dan kijkt hij me aan en glimlacht naar me. Nou dan is je hele dag toch gewoon gelijk goed. Hoe vroeg het dan ook is.Ik zorg elke dag voor vers fruit voor mijn mannetje, dit keer was het appel met kiwi en het ging er prima in. Zoals eigenlijk alles er gewoon prima in gaat. Het enige nadeel is dat ik vaak twee drie keer per dag het apparaat moet schoonmaken. Ligt eraan wat voor fruit hij krijgt en of ik groente hapjes die dag maak voor hem.En toen was het tijd voor de eerste keer een EMDR sessie na jaren. Want na het overlijden van Daan heb ik dit ook gehad. Gelukkig heb ik een klik met deze psycholoog en voelt het dus prima om met haar aan het werk te gaan. Ik ben echt wel even een paar dagen flink van slag geweest. Echt de hele dag door voelde ik Daan dood gaan, hierdoor kreeg ik dus ook vaker dat ik me op afwezig zette zodat ik even helemaal niets voel en dus ook geen contact met mij te krijgen is. Maar de eerste sessie zit erop, op naar de tweede.Eindelijk heeft mama je stoere broek met bretels bij je aan gedaan. Vind dit soort broeken vaak wat lastig omdat dit niet over zijn schoentjes aan kan. Dus als zijn broek aan en uit moet voor iets dan moeten de schoenen ook uit. Maar daar moet ik nu toch wel aan gaan wennen. Want er komt een moment dat we mogen afbouwen met zijn schoenen. Hier was Max lekker aan het spelen, maar zodra ik met mijn telefoon kom om foto,s te maken is dat toch net even leuker dan zijn eigen speeltjes.Lekker alvast in pyjama, nog even naast papa zitten voor dat hij een fles kreeg en daarna was het dus bedtijd. Heerlijk hoor dat om 19.00 hij lekker op bed ligt en slaapt tot 07.00. Heel soms hoor je hem nog eens jammeren of huilen s,avonds en een enkele keer in de nacht dat hij wakker schrikt en huilt. Maar dat is zo weer over. We zijn dus echt gezegend met zo,n heerlijk kind die goed slaapt.

Sliepen jullie kindjes ook zo goed in de nachten?

Het is alweer een maand geleden dat ik schreef over Max. Want de updates komen nu maandelijks en niet meer wekelijks. Max is vandaag zeven maanden oud. Ik blijf het zeggen wat groeit hij goed en wat doet hij het prima. Bijna altijd vrolijk mannetje in huis te hebben, een makkelijke slaper en weinig huilbuien. Een kind volgens het boekje, nee dat geloof ik niet. Maar dat hoeft ook niet. Het is mijn kind en dat is het belangrijkste, hoe hij in mijn ogen ontwikkeld. Allemaal leuk al die uitspraken en regels van het consultatiebureau waar ik me graag aan wil houden. Ben helaas zo,n moeder die heel erg van structuur en regelmaat houd. Beetje te veel. Een moeder die het liefst de hele dag met de kleine man thuis zit zodat hij voldoende slaap krijgt, op tijd zijn eten krijgt. Nou dit mag echt wel wat losser, maar hoe weet ik nog niet zo goed. Ik raak een soort van in paniek als alles een beetje anders loopt dan in mijn hoofd. En ook dus als zijn ritme weer wat veranderd. Toch moet ik daarmee dealen want dat hoort nou eenmaal bij een kind hebben. Dus ik doe mijn best en luister het liefst naar mijn eigen gevoel. 

Commentaar van het consultatiebureau 

Ja het was weer even tijd om langs het consultatiebureau te gaan en al eerder kreeg ik in Utrecht tijdens mijn opname datzelfde commentaar. Dat baby,s niet op hun buik mogen slapen. Ja meneer heeft toen hij de brace nog niet accepteerde besloten dat hij op zijn buik wilde slapen. Nu leggen wij hem zelf steeds op zijn buik, omdat als hij op zijn rug ligt onrustig is en dus niet wil gaan slapen. Dus wij kiezen het liefst voor een lekker slapend kindje van 19.00 tot 07.00 op zijn buik. Het is dat hij rode wangetjes heeft door het kwijlen en het schuren van zijn gezichtjes als hij slaapt anders had ik nooit verteld dat hij op zijn buik slaapt. Omdat ik wist wat er ging komen. Maar het ergste is, ik weet dat ze zou zeggen dat het gevaarlijk is. Dit is iets wat ik zeker niet wilde horen. Hierdoor spookt er af en toe toch weer angst door mijn hoofd, van wat als er echt iets gebeurd. Dan is het onze schuld omdat wij hem op zijn buik lieten slapen. Maar ik weet zeker dat er met Max nog meer kindjes op hun buik slapen en dit zelfde te horen krijgen dat het officieel niet mag en dus gevaarlijk is.

Verder was ze zeer tevreden over Max, hij valt onder de gemiddelde baby. Groeit prima en zijn ontwikkeling ligt ook mooi op lijn. En ik maakte me daar ook zeker geen zorgen over. Ik zie dat onze man het prima doet. Al heb ik zeker vaak onzekere momenten, maar weet ook dat het eigenlijk helemaal niet nodig is. Max doet het goed en dat telt.

Structuur

Ik ben best wel pietje precies, dat houd in dat ik steeds die veranderingen best moeilijk vind. Maar uiteindelijk vinden wij samen dan wel weer een goede weg. Ik weet dat het nou eenmaal steeds veranderd met een kleintje. En helemaal nu hoe meer hij gaat eten. Aan de ene kant ga ik het liefst op mijn eigen gevoel af en volg ik Max, maar hou ook wel wat vast aan het consultatiebureau. Daardoor is Max al best wel redelijk ver met hapjes eten en staat hij sinds het weekend nog maar op twee gewone flessen melk en een papfles in de ochtend. Daarnaast krijgt hij twee stuks fruit, ja wel gepureerd en in de avond een warme hap en soms een toetje na. En dit gaat er vaak allemaal heel goed in. Af en toe zijn we aan het oefenen om hem wat extra vocht binnen te laten krijgen. Maar moet nog niet heel veel hebben van water, thee en diksap. 

Maar dit houd ook in dat ik graag het liefst veel thuis ben met Max, zodat ik zeker weet hij genoeg slaap krijgt en op tijd zijn hapjes en flessen. Dit zorgt voor rust voor hem en mij, want slaapt hij een keer minder in de middag is het vaak in de avond huilen. En natuurlijk is huilen soms heel normaal, wat hij zeker ook weleens doet. Maar als ik dat kan voorkomen door structuur is dit alleen maar fijner voor beide. Toch mag ik hier wel losser in gaan worden, want op deze manier zit ik echt thuis vast. En ja er zijn zeker uitzonderingen, want ik moet weleens naar het ziekenhuis met hem. En ik ga weleens naar het babycafeez met hem. En ondanks het soms tegenstaat gaan we ook wel in de avond op bezoek bij opa en oma voor een verjaardag. Er komt gewoon bij mij als iets anders loopt dan het in mijn hoofd zit vaak stress op, waar ik dan weer prikkelbaar van kan worden. En de rust in huis verdwijnt. Toch ga ik proberen voor mezelf iets losser te zijn, want ik wil niet altijd alleen maar thuis zitten met Max. Nou als ik nu naar buiten kijk met deze vele regenbuien blijf ik lekker met Max thuis. Moet al genoeg door de regen door om hem naar de kinderdagverblijf te brengen en halen. En zorg ook vaak als ik afspraken heb dat ik die plan op de dagen dat Max dus op de kinderdagverblijf zit.

Spelen

Max kan zich prima zelf vermaken op het kleed, ja hij ligt sinds een tijd op een kleed op de grond. Omdat met zijn brace de box gewoon voor nu te klein is. Hij kan dan niet vrij rollen, wat hij graag doet. Van rug naar buik en weer terug van buik naar rug. Zo kan hij de kamer door rollen als hij wilt. Maar omdat hij met zijn brace heel hard op de vloer slaat, leggen we hem steeds weer terug op het kleed. (tijd voor afbouw van de brace, maar dat komt) Altijd liggen er een paar speeltjes op het kleed en die wissel ik steeds zodat hij niet verveeld raakt. Alles vind hij even leuk merk ik en alles gaat regelrecht in de mond. Hij maakt al wel kruipbewegingen, maar vooruit komen doet hij niet. Soms wel een beetje achteruit, maar als hij het door gaat krijgen dan gaat hij denk als een speer door de woonkamer heen. Voor nu blijft het dus bij rollen. Voor hem zing ik ook graag liedjes, ik hou echt van de ouderwetse kinderliedjes. En soms ontdek je wel hele leuke liedjes, stiekem vind ik het zelf nog leuker geloof ik dan Max. Boekjes lezen deed ik een tijdje steeds voor het slapen gaan, tot ik merkte dat hij te moe was ervoor. Omdat hij in de avond best lang op is, dan is het best lang als je ook nog een boekje voorleest voor het slapen gaan. Dit zou ik eens moeten kijken voor een ander moment te pakken, want ook dit is natuurlijk heel leuk om te doen. Sinds kort is Max ook lid van de bibliotheek dus wel kunnen lekker veel boekjes gaan lenen als we willen.

Het is de laatste tijd wat stil rondom mij, dit omdat ik niet zo heel lekker in mijn vel zit. Voornamelijk omdat ik een groot probleem heb met slapen. Ik heb sinds dat ik ben opgenomen geweest problemen met slapen. In die periode sliep ik echt haast niet. Nu heb ik sinds een tijdje nieuwe medicatie om in te slapen. In het begin ging dat prima, maar nu wordt ik steeds eerder in de nacht weer wakker. Dit breekt echt heel erg op. Maar wat eigenlijk het meest vermoeiend is zijn de flashback die ik echt wekelijks heb. Gelukkig huilt Max bijna niet, maar dit is echt een trigger waardoor ik keer op keer het gevoel heb dat het leven bij Daan eruit loopt. Dit wil je een eerste keer niet meemaken, maar het keer op keer herbeleven is gewoon echt hel. Inmiddels kan ik er heel rustig onder blijven, omdat dit wel moet omdat ik voor Max rustig moet blijven. Maar wat zal er gebeuren als ik het volledig toe zou kunnen laten. Ik ben bang dat dit een keer gaat gebeuren. En dat hopelijk niet met Max bij mij. Dit is dus wel de reden waarom ik dus EMDR ga krijgen. Dit heb ik eerder al eens gehad, maar blijkbaar is het niet helemaal verholpen waar ik last van heb en dat is nu heel erg te merken sinds Max er is. En dit heeft helemaal niets met Max te maken, maar met mij. Hierdoor ben ik dus echt extreem moe, wat mijn stemmingen ook niet goed doen. Ik kan op een dag wel veranderen van stemmingen, de ene keer ben ik vrolijk en dan ineens weer heel down of verdrietig. Dit is zeker niet fijn. Maar Max staat dus helemaal voorop, waardoor ik dus niet veel toe kom aan mijn blog. Ik wil niet dat Max hier onder zal lijden als ik perse ook nog veel met mijn blog bezig ben. Maar het zal niet helemaal stil blijven hier. Want schrijven blijft toch wel een fijn ding voor mij.

Ik had een intake gesprek gehad bij Psyq, Deze pshycholoog wil dat ik zo snel mogelijk EMDR ga doen (wat al het plan was dus), en dat gebeurd ook volgende week maar wel bij een andere psycholoog. Omdat ik bij hun pas in het nieuwe jaar terecht kan. Maar kan dus niet daar ingeschreven blijven als ik ergens anders therapie heb. Maar met alleen EMDR ben ik niet geholpen. Heb ook nog op persoonlijkheid therapie nodig. En voor de verzekering mag ik niet bij beide aangesloten zijn. Dit is een probleem want dat houd in dat ik ook niet meer aanspraak heb op crisis dienst voor als er wel iets zou gebeuren thuis.(dit is alleen uit voorzorg, omdat er na de opname helemaal geen sprake meer is van afwezigheid van mij) Nu gaan ze toch kijken of ze mij twee diagnoses kunnen geven en daardoor bij beide gewoon ingeschreven kan blijven. Zodat ik na EMDR door kan stromen naar therapie bij Psyq.

Ook voel ik me momenteel weer heel erg eenzaam, eigenlijk zit dit gevoel altijd al in mij. Maakt niet uit of ik nu onder de mensen ben of niet. Nou er is wel een verschil, als ik onder de mensen ben staat het niet zo op de voorgrond. Maar dan is het heftiger als ik weer langere tijd alleen thuis ben. Dus na de opname is dit gevoel toegenomen, daar was ik steeds onder de mensen. En nu ben ik gewoon heel veel alleen thuis. Ja met Max, maar geen vrienden om mij heen. Omdat ik die hier niet heb. En met alles wat ik zou willen doen, iets van sport of hobby moet ik rekening houden met Max of met de diensten van mijn partner. Dit houd in dat ik tot nu toe niets heb gevonden wat mogelijk is. Wel ga ik steeds naar het Babycafeez, maar dat loopt ook niet echt storm met mensen. En is aansluiting best lastig te krijgen vind ik. Het zou gewoon heel fijn zijn een vriendin hier in de buurt. Maar hoe ik het ook went of keer dat eenzame gevoel zit in mij en daar werk ik aan om dit te veranderen. Want als ik gelukkig met mijzelf ben, zal ik minder dat gevoel hebben. En dus liefdevoller in het leven staan. Soms denk ik dat het nooit meer goed komt, maar ik moet er in blijven geloven dat er een moment is dat ik blij ben met mijzelf en dat ik volledig hier op aarde wil zijn. Nee ik doe geen gekke dingen, heb er toch voor gekozen om hier te willen zijn. En er is genoeg om van te genieten hier op aarde. Maar ik ben niet volledig hier, de liefde voor het leven en mijzelf ben ik heel lang geleden kwijt geraakt. En die zou ik heel graag terug vinden.

Maar voor nu vind ik het heel belangrijk dat ik enorm kan genieten van dat mooie mannetje van ons, want daar heb ik in het begin te weinig van kunnen genieten. Dus daar ben ik enorm dankbaar voor, dankbaar dat ik de opname heb gedaan. Want anders was dit niet zo maar veranderd. 

Ik ben er dus nog steeds wel, alleen ben heel erg met mijzelf bezig en met Max.

Twee weken is het heel stil geweest op mijn blog. Ik kwam er niet aan toe, de reden zal ik jullie later nog wel vertellen. Maar voor nu heb ik een overzichtje van twee weken. Het is niet veel bijzonders aan foto,s ook daarin ben ik aardig te kort geschoten de afgelopen tijd. Op dit moment is de zorg naar Max gewoon het belangrijkste wat er is, en daar wijkt zowat alles voor.Ik had een afspraak in de stad bij psyq, een vervolg op het intake gesprek. En dit liep een beetje heel vervelend af. Waardoor ik in een flinke dip raakte. Dit was even weer de druppel. Maar Max houd me overeind om door te gaan.Sinds een tijdje ben ik begonnen aan een bullet journal, zodat ik mijn hoofd een beetje leeg kan maken. Heerlijk creatief kan zijn en een beetje mijn ei kwijt. Al komt er de laatste tijd ook maar weinig van. Maar doe mijn best om ook plezier te hebben in dingen.We gingen naar Tuinland om een nieuwe kerstboom te kopen. Wij hebben altijd een nep kerstboom en toen we gingen verhuizen hebben we de oude weg gegooid. Dus nu moest er een nieuwe komen. En rond de feestdagen vind ik Tuinland altijd zo leuk. We hebben Max ook een beetje kennis laten maken met alle mooie lichtjes en andere mooie dingen die bij kerst horen.Ja ik maak nu meerdere keren per week zelf groenten hapjes voor Max. Geen potjes voor onze man maar lekker zelf maken. Hij begint steeds meer smaken te proeven, en nu dus ook gecombineerd met aardappel.Een afspraak bij de huisarts, eerst een uitstrijkje. Dat was al een hele tijd terug. Een zwangerschap kwam erdoor, maar nu heb ik het weer voor vijf jaar gehad. Daarna nog even een afspraak om te praten over sterilisatie. Ja hier denk ik echt over na omdat ik zeker weet dat er geen kindjes meer gaan komen. En ik wil eigenlijk echt niet meer aan de pil.We gingen naar de bibliotheek omdat daar het babycafeez nu is steeds. Dus even andere moeders ontmoeten. Helaas wordt het nog niet druk bezocht. Maar nu hadden we gelijk de kans om Max lid te maken van de bibliotheek. Dus dit leuke koffertje ging mee naar huis. Zelfs Max was er verbaasd over hihi.

Daan is weer thuis, na drie jaar een plekje op het crematorium te hebben gehad hebben we besloten dat het genoeg is. In het begin wilde ik hem niet in huis, vond het toen nog even niets. En we hebben een heel mooi plekje voor hem gehad. Maar nu zijn we als gezin weer compleet in huis. En dit voelt heel erg goed.Weer een nieuw groenten hapje voor Max. Rode kool met aardappel en kipfilet. Ja zelfs vlees mag hij nu hebben. Ben nu echt alles aan het ophogen met voeding geven. Zodat we binnenkort zijn middag fles eraf kunnen halen. Maar pas echt als hij goed brood kan eten. En dat is nog wel een dingetje. Ben heel even weer gestopt, omdat ik het best eng vind omdat het er steeds weer uitkomt op een niet zo fijne manier met kokhalzen. Maar de kinderarts wilt dat ik het blijf aanbieden, maar ik volg me eigen gevoel liever. Dus de ene keer probeer ik het even en de andere keer krijgt hij gewoon lekker fruit.

Meer kan ik er even niet van maken van de afgelopen twee weken.

Zijn jullie al met de feestdagen in gedachten?

Ik werk sinds deze week volledig volgens een dagindeling die ik zelf heb gemaakt. Ja de maandag heb ik samen ingevuld met hulp van Martinizorg en de rest van de dagen heb ik zelf gedaan. Tijdens mijn opname merkte ik dat dit een fijne houvast is om te doen wat ik moet en wat ik wil doen. Zodat ik wat structuur in mijn leven krijg. Hier staan de huishoudelijke klussen in, maar ook de zorg voor Max en tijd voor mijzelf. En ik heb deze week voldoening gevoeld dat ik elke dag iets in huis heb kunnen doen. We hadden eerder ook wel een schoonmaakrooster, dus dit werkt gewoon wel voor mij. Daarnaast had ik nog wel veel vrije tijd voor mezelf over, alleen ik kom momenteel niet verder dan serie kijken of beetje internetten. Omdat ik me niet kan zetten tot andere dingen. En ik mis vooral sociale contacten. Het lukt me gewoon niet om vrienden te maken of iets te gaan doen waar ik contacten kan leggen. Behalve dan dat ik af en toe naar het Babycafeez gaat. Ik wil dus graag meer, maar weet nog niet de weg hoe.Het is nu echt wel herfst weer en ik moet heel vaak door wind en regen heen lopen om Max te brengen en halen van de kinderdagverblijf. Het lopen vind ik geen probleem, maar dat vieze weer helaas wel. En als ik met de kinderwagen loop kan ik geen paraplu gebruiken, en ook niet als er zoveel wind staat. Maar het is niet anders, dit weer hoort echt bij Nederland.Mijn vrolijke mannetje op de foto zetten, en lekker samen met hem spelen. En ik dacht in het begin dat hij maar veel huilde, nou echt dat ligt gewoon aan mij omdat het een trigger is voor flashbacks. Maar eigenlijk huilt Max bijna nooit. Moet je toch zien wat een heerlijke glimlach.En dan is het natuurlijk heerlijk om een hele collage te maken van al die leuke blikken van mijn binkie, dan krijg je dit dus.Dit was al de tweede keer dat er een vogeltje in de schoorsteen is gevlogen en dus uiteindelijk in ons huis belande. Het was zo mak geworden dat het eerst een tijdje op mijn hand had gezeten, en toen ik naar binnen liep om mijn telefoon te halen en terug kwam zat hij er nog steeds. Na een tijdje zei ik tegen hem en gaf hem een klein klopje “ga maar” en hij vloog weg. Zo kon ik dus wel mooie foto,s van het vogeltje maken. Maar dit moet niet te vaak gebeuren, vogels in de schoorsteen.

Als je kinderen hebt en je brengt ze naar de kinderopvang of naar school, dan geef je ze spullen mee. Zoals ik, Max gaat naar de kinderopvang en dan neem ik een fles mee een knuffeltje en wat kleding in zijn tasje. Nou is het handig om daar naam stickers op te hebben. Zeker voor zijn fles, omdat er misschien wel kindjes zijn die dezelfde flessen gebruiken. Nu zat er al op 1 van zijn flessen een sticker vanwege de opname in Utrecht, maar die begon nu wel los te laten. Tijd voor iets nieuws.

Plaklabels

Via Goedgemerkt.nl heb ik een setje labels thuis ontvangen. Dit wilde ik weleens proberen. De labels kan je zelf met standaard kleuren en plaatjes ontwerpen. Nou voor Max was het duidelijk er moest iets van een auto opkomen te staan. Dus ik maakte via de site groene labels met zijn volledige naam erop en een auto naast zijn naam. Deze plaklabels zijn er in zes verschillende kleurencombinaties, speciaal voor de jongens kleuren en voor meisjes. Al vind ik dat beide kleuren voor jongens en meisjes kunnen. Niet dat je heel snel roze gebruikt voor een jongen, maar waarom geen groen of blauw voor een meisje. Zodra de labels binnen kwamen las ik de instructies. Ze zijn vaatwasser,magnetron en diepvries proof. Zorg wel dat het product waar je ze op plakt schoon droog en vlak is. Let wel op met extreme hitte, zoals hoogste stand vaatwasser of bij steriliseren kan de structuur veranderen en kleur vervagen. De stickers acht uur laten hechten voordat ze in de vaatwasser gaan en liever niet de gemerkte producten tegen elkaar aan zetten. 

Als je deze regels opvolgt moet het goed komen met de stickers die je op je product geplakt hebt. Zijn twee flessen hebben deze vrolijke labels er al op zitten. En heb er nog genoeg om in de toekomst meerdere producten te beplakken ermee.

Strijklabels

Ook kreeg ik een setje met strijklabels, deze zijn wit maar kan je de kleur van de letters bepalen. Maar hier koos ik gewoon simpel zwart voor. En ook weer een plaatje naast zijn naam. Dit keer koos ik een apenkopje. Deze labels kan je gebruiken op textiel, denk aan het extra kleding setje die je meegeeft naar de kinderopvang. Het tasje waar zijn spulletjes in zitten. Al is het niet heel erg nodig aangezien hij een eigen kastje heeft voor zijn tasje. Toch viel het me op dat hij soms boven op de kastjes staat, dus zal ik daar ook een strijklabel op maken. Het tasje is me te duur geweest om hem zomaar kwijt te zijn. En dan is het makkelijk als zijn naam erin staat.

De instrijklabels zijn van katoen/polyester zodat ze niet kriebelen op de huid, als je ze op kleding aan de binnenkant instrijkt. De producten die gelabeld zijn kunnen in de wasmachine en droger als je de instructies goed hebt opgevolgd. De instructies zijn net als de plaklabels bijgevoegd, zodat er niks mis kan gaan. En er is ook een stukje bakpapier bij geleverd die je gebruikt tijdens het instrijken van de labels. Deze heb ik zelf nog niet gebruikt, maar ga er vanuit dat ze prima werken.

Deze week was ik niet helemaal lekker. Ik had telkens hoestbuien, daar begon het ook mee. In de avond een enorme hoestbui die niet meer zo makkelijk stopte. En zo erg was dat ik alles uitspuugde. Hierdoor sliep ik ook een paar nachten slecht. Omdat die hoestbuien steeds maar terug kwamen. Ik voelde me een beetje grieperig ook, steeds maar aan het zweten en dan soms heel koud. Maar koorts had ik niet. Heb maar wat meer rust genomen. Terwijl het eigenlijk de eerste week moest zijn met mijn dagindeling die ik heb gemaakt. Een dagindeling, waar in staat alle huishoudelijke taken. Maar ook alles in de zorg voor Max en mijn vrije tijd. Dit werkt voor mij gewoon voor nu, om mee te doen en dag structuur te krijgen. Maar omdat ik me dus niet lekker voelde heb ik me alleen maandag eraan gehouden. Deze week een nieuwe poging, voel me gelukkig nu een stuk beter. Nog wel een kriebelende keel en wat snotterig. Maar heb denk voor nu even genoeg rust kunnen pakken om het deze week wel te gaan doen mijn volledige dagindeling te volgen.Ik dacht dat het een gekke combinatie was thee met fruit, maar op instagram las ik al dat het dus niet zo is. Dat meerdere dit doen. Nou voor mij was dit dus de eerste keer. Had gewoon trek naast mijn thee, en besloot toen fruit erbij te nemen.We waren gezellig even aan het spelen op het kleed. Sinds een tijdje leg ik hem niet meer in de box, omdat hij daar voor nu te weinig ruimte heeft met zijn brace om. En hij wil steeds draaien, en daar heeft hij op de grond meer ruimte voor. Straks als hij kan zitten en de brace niet meer steeds om hoeft kan hij wel weer in de box spelen. Voor nu is dit een prima oplossing.Lekker peer voor mijn mannetje gemaakt, omdat het steeds goed op gaat de hapjes dacht ik schotel hem een hele peer voor. En maar zien wat hij op wilt eten.En toen merkte ik al snel dat hij dit keer niet zoveel zin had in eten. Dus bleef ik met veel peer over. De rest heb ik dan maar ingevroren voor een andere keer. Ja kinderen blijven onvoorspelbaar, maar dat hoort er nou eenmaal bij.Nou de tv is wel heel spannend volgens Max, de tv kan ook eigenlijk niet aanstaan als hij een fles krijgt, Hij is snel afgeleid. Maar moet je zien hoe hij naar de tv kijkt. Dit doen we echt niet zo vaak dat hij naar de tv kan kijken. Heel soms laat ik hem leuke filmpjes zien, zoals Bumba en Pepa pig. Maar teveel tv daar vind ik hem echt nog te jong voor. Maar soms ontkom je er niet aan, als jezelf even iets wilt zien en hij ook wakker is zoals hier op deze foto.Mama zegt mmmmm en je krijgt zo,n geweldige glimlach terug. Dit is echt goud waard. Lekker smikkelen en lachen op je halve verjaardag.

Precies vandaag is Max een half jaar oud. Hiep hiep hoera, wat een mooie mijlpaal hebben we bereikt. En dan te bedenken dat ik in het begin zo bang was hem kwijt te raken, dat hij de vier maanden niet zou halen. En nu is het al een hele knul. Hij is enorm gegroeid en het is zo,n heerlijk vrolijk kind. Het begint al lekker hapjes te eten, het wordt dus nu een beetje tijd om zijn flessen te gaan afbouwen. Maar weet nog niet precies hoe. Wel hebben we de laatste fles een uur vervroegd al en dat gaat prima. Moet hem nog steeds zelf om 7.00 wakker maken. Maar hij vind het echt niet leuk om s,avonds wakker gemaakt te worden voor zijn fles. Maar durf hem er niet zomaar af te gooien, bang dat hij dan toch weer in de nacht komt.

Een hoop verandering

Eindelijk hebben we een ritme en hebben we door hoe het werkt met Max, gaat alles weer veranderen. Ja dit blijf je houden met een kind die aan het ontwikkelen is. Niets mis mee, maar wel weer wennen aan nieuwe gewoontes. Want hij is nu nieuwe smaken aan het leren kennen. En rond zeven maanden hoort hij ongeveer al op drie flessen te staan, en hij krijgt nu nog steeds vijf flessen. Hoe gaan we dat doen het afbouwen van flessen en het opbouwen met hapjes. Ook wil ik gaan proberen het op de raply methode te gaan doen. Tot nu toe krijgt hij het gepureerd om de smaken te leren kennen. En omdat ik het nog niet helemaal aandurf. Er wordt aangeraden het te bespreken met de kinderarts als je kindje te vroeg geboren is. Maar wie weet ga ik van de week wel eens beginnen met banaan uit zijn vuistje te laten eten. Aan de verandering dat zijn laatste fles een uur vervroegd is, dat vind ik al heel prettig. Zo kan ik zelf ook daarna lekker gaan slapen. Want moet nog altijd aan de ochtenden wennen dat om 6.30 mijn wekker gaat. Maar het gaat prima, het is helemaal super als je hem wakker maakt en gelijk een grote glimlach krijgt van hem. En de laatste week wil hij vrij snel na zijn eerste fles weer naar bed. En als ik echt heel moe ben, dan kruip ik er ook vaak nog eventjes in.

Een half jaar oud

We hebben elkaar al aardig leren kennen in dat half jaar. In het begin ging dat best wel troef, je moet elkaar leren kennen. Maar voor mij was het dichtbij halen van Max best een probleem. Nu kan ik zo onwijs van hem genieten, dat het geen probleem is hem dichtbij me te hebben. Ik ben ook niet meer zo vreselijk bang hem te verliezen. Dat scheelt een hele hoop. Een half jaar gaat snel en we hebben best veel meegemaakt in dat halve jaar. Het enige wat ik vreselijk vind is dat ik me echt een slechte moeder voelde in het begin, en soms nog wel. Dan komt de twijfel terug of ik het wel goed doe. En dan voel ik me gewoon een slechte moeder. Van de week nog, toen sliep hij zo lekker. Maar hij bleef maar slapen. Ineens kwam er onwijze twijfels in mij op. Slaapt hij niet teveel, hij hoort nu toch tussen door 90 minuten wakker te zijn. Doe ik wel genoeg met hem, of breng ik hem meteen naar bed wanneer ik denk dat hij moe is. De tranen kwamen bij mij naar boven en ik moest en zou Bert even bellen. Hij was zaterdag aan het overwerken en ik wist het gewoon even niet meer. Meneer heeft gewoon drie uur geslapen en dat is natuurlijk gewoon prima. En ja ik geef hem aandacht, we spelen lekker samen, s,avonds lees ik hem voor, ik zing voor hem. Dus wat was nu het probleem. Gewoon ik wist het even niet meer…
https://youtu.be/ascaK-Bm5ZM

Op naar zijn verjaardag toe.

Terugkijkend op zes weken opnamen op de MBU (moeder kind unit) vanwege mijn postpartum depressie. Zes tot acht weken zeiden ze tijdens mijn intake gesprek, en ik dacht alleen maar wat enorm kort. Terwijl ik in mijn omgeving hoorde wat lang zo,n opname. En ik merkte ook al snel aan de andere moeders die er zaten, dat ze het liefste naar huis wilde. Ja dat snapte ik wel, ik zat ook liever thuis. Maar daar voelde ik me veilig, en boven alles, Max was veilig daar. Als het met mij slecht zou gaan dan was er altijd wel iemand in de buurt die het kon overnemen. Dus ik had echt zoiets van laat mij hier maar even zitten. Voor mijn partner was het ook even goed om rust te krijgen van alle stress. Want die moest niet alleen zorg dragen voor Max, maar mij ook opvangen. En dat breekt op, naast ook nog een volledige baan. 

Wennen

Maar de eerste paar dagen moest ik echt wel heel erg wennen. Ik kan me nog goed herinneren, de eerste dag. Ik had een noteboek bij me en ging even buiten zitten. Ik dacht alleen maar even van me afschrijven. Maar er kwam een andere moeder naast me zitten, terwijl ik half huilend daar zat trok ik niet dat ze met haar telefoon aan het spelen was. De geluidjes irriteerde me op dat moment enorm. Ik deed mijn noteboek dicht en stond op, waarop ze vroeg of het wel ging. “Nee” zei ik, “maar laat me maar even” en ik liep weg. Ik ben iemand die heel erg moet wennen aan andere mensen om mij heen. Hoeveel behoefde ik er ook aan heb, maar die eerste begin ik kan het gewoon niet. Die klik vinden, contact maken. En ja dat heb ik zeker later wel gehoord, toen dit beter werd. Toen ik wel uit mijn schulp kwam. Ja ik heb altijd even nodig. En nu mis ik al die mensen om mij heen. Nee hoef echt niet steeds mensen om mij heen te hebben. Maar daar kon ik mij terug trekken als het nodig was, en wilde ik mensen om me heen kon dat ook. Daarom moet ik thuis nog enorm wennen, en ook de dagstructuur mis ik thuis heel erg.

Dagstructuur

Daar hadden we elke week dezelfde therapieën op dezelfde dagen en tijden. Er zat gewoon structuur in de dag, behalve in Max in het begin nog niet. Omdat hij de fles kreeg wanneer hij erom vroeg. Maar daar kwam ook steeds meer verandering in. En ging hij op vaste tijden zijn flessen krijgen. Dit bracht voor mij nog meer rust mee, en voor Max is het ook prima te doen. Hij heeft er wel de leeftijd voor om vaste tijden aan te houden. Nog altijd wel om de vier uur zijn flessen, dat kreeg hij toen ook. Alleen de tijden waren steeds anders. Ik merkte ook dat zo,n dagindeling wel goed voor me was. En na een aantal weken van weinig slapen en overdag weinig rust, hielpen ze me met nog wat meer structuur. Om echt naast de therapieën even een dagindeling te maken. Maar er rust ingepland werd. Even werkte dit, maar het rusten werkte gewoon niet. Een reden ervan was dat ik zo onrustig werd ervan om Max los te laten terwijl ik gewoon op de afdeling was. Dat ik steeds de kindjes, en vooral de mijne hoorde huilen als dit voorkwam. (ik sliep naast de kamer waar Max sliep) Maar je kindje hoor je uit duizenden, in het begin was het soms puzzelen hoor wie er nu huilde. Maar later wist je elk huiltje van de kindjes te herkennen.

Loslaten en hulp vragen

Dit waren de twee punten die het meest moeilijk waren. Het liefst deed ik alles zelf. Het begon er al mee, dat ik wist dat de nacht voor hun was. Dit hield in dat als jezelf naar bed wilde om 22.00 of zo, dan droeg je de zorg over aan de verpleegkundigen. Vanaf dat moment laat je je kind volledig los aan hun. Zij zorgen de hele nacht ervoor. Om 7.30 ging mijn wekker, want om 8.00 moesten we als groep ontbijten. Vaak hoopte ik dan dat hij de fles nog niet had gehad, want ik merkte op dat als hun s,morgens de fles deden en hij was nog in de woonkamer dat hij daar lag in zijn slaapzak. Hier kon ik zo niet tegen, dat ik gewoon wilde dat hij voor zijn fles gewassen werd en aangekleed. Daarom wilde ik het liefst s,morgens zelf doen. Maar in het begin had ik daar weinig erg in, omdat hij dan al zo vroeg was geweest dat hij al weer in bed lag. Toen was het een ander verhaal. Dus een tijdje later ging ik hem gewoon voor het ontbijt wakker maken, wat de verpleegkundige soms ook niet waardeerde. Omdat ik hem echt wakker maakte en eigenlijk gewoon tijdens het ontbijt zijn fles deed. En wanneer het dus even teveel was moest iemand het overnemen, ja tijdens het ontbijt. Dit was natuurlijk geen probleem als hij uit zichzelf kwam. Maar dit had echt te maken dat ik sommige dingen gewoon niet kon loslaten. En ja dan het hulp vragen. Daar blijf ik echt slecht in, ik vind dat ik gewoon alles zelf moet kunnen. En dat hoeft natuurlijk helemaal niet. De eerste keer dat ik echt hulp vroeg, werd me ook gezegd “ik heb liever dat je het nu zelf doet” wel een hele uitleg erbij, maar dat hoorde ik al niet meer want ik voelde mij al afgewezen. Daarna werd hulp vragen een nog groter ding. En deed ik het dus niet meer. Tot er op gemerkt werd dat ik wel heel erg op mijn tenen aan het lopen ben, werd er steeds gevraagd zullen we er even bij blijven als je hem gaat verschonen, of als je de fles doet. Waarop ik zei, “ja mag wel” Eigenlijk mocht ik dit ook niet alleen. Maar ik vroeg er nooit naar. Tot ik merkte dat het me af en toe echt teveel werd en er niemand bij me zat. Dan ga ik door en stop niet om even hulp te vragen. Vanaf dat moment ben ik gaan vragen als ik echt heel moe was, dat er even iemand bij kwam zitten. Zodat ik makkelijker aankon geven of iemand het moest overnemen. 

Nu thuis is het hulp vragen nog steeds een probleem, het loslaten was al geen probleem bij mijn partner. Maar dit kan ik nu ook makkelijker bij anderen. Geen probleem als hij naar opa en oma gaat, en ook geen probleem als hij naar de kinderdagopvang gaat. Maar hulp vragen, mag ik nog altijd beter gaan doen.

Wat heeft het mij gebracht

Ik ben veel rustiger geworden, in mijn hoofd maar ook zeker naar Max toe. Ik heb niet meer dat ik het vreselijk vind hem de fles te geven. Ik heb niet meer dat als ik hem de fles geef, dat hij hem snel moet leeg drinken want ik moet nog dit, ik moet nog dat…. Dit had ik altijd maar in mijn hoofd. Nu niet meer, het is nu echt een momentje voor ons samen. Zelfs even een rustmomentje voor mij. Heerlijk even genieten van hem. Ook ben ik rustiger naar hem toe in mijn handelingen, heel soms als het echt even niet goed gaat met mij kan ik nog weleens te snel voor hem zijn even prikkelbaar reageren op hem of wat minder aandacht/spelen met hem. Maar die momenten zijn zo weinig geworden na de opname. Hierdoor is het genieten volop de voorgrond komen te staan. En me niet meer zo vasthouden aan wat ik allemaal nog moet als ik met hem bezig ben.

Ik ben dus heel blij dat ik heel hard heb geroepen dat ik opgenomen wilde worden. En nu achteraf die zes weken waren genoeg, want ze zeiden steeds ook hoe langer je van thuis wegblijft hoe moeilijker het weer wordt om terug thuis te komen. En nu drie weken later, ben ik nog aan het wennen. Dus ja het was goed zo.

Weer een week voorbij, deze week was best wel even pittig voor mij. Ik moet nog steeds wennen thuis, al vind ik het fijn echt weer thuis te zijn hoor. Maar mis wel de mensen om mij heen, heel erg. En nu moest ik echt volledig alles alleen doen met Max. Geen probleem, ben niet voor niets zijn moeder. Maar geen enkele moeder kan alles alleen. Maar het ging gelukkig prima, want natuurlijk ben ik nog steeds bang dat het soms niet goed gaat naar Max toe. En ik wil die moeder niet zijn. Maar het gaat thuis zo goed.Dit is het voordeel van vroeg op pad zijn, dat je zulke mooie luchten ziet. Ik was onderweg naar de kinderdagverblijf voor Max. Inmiddels heb ik de tijden veranderd. Dus niet meer zo vroeg op pad zodat hij om 8.00 daar is. Nu pas om 11.00 hem daar afgeven, en dan om 18.00 ophalen. Dit is makkelijker met zijn slaapjes. Daar moeten we beide nog even aan wennen, want hij slaapt erg weinig vroeg in de avond en op de opvang.Ik heb maandag hapjes staan maken voor Max. Lekkere verse worteltjes en boontjes gemaakt. En zo kon dit mooi in de vriezer, en elke dag een ijsblokje eruit halen om hem te geven. De volgende keer weer iets anders proberen. Dit vind hij erg lekker en is zo leuk om hem zo lekker te zien eten. Het liefst helpt hij met zijn lepel zelf vasthouden en naar zijn mond doen. Maar soms niet zo handig omdat hij hem niet meer loslaat. Maar te schattig dat hij snapt hoe het werkt.Mijn lekkere ontbijtje, ben weer helemaal weg van iets van yoghurt met cruesli en fruit. Ik weet dat dit niet de meest gezonde ontbijt granen is. Maar is wel weer een begin, naar iets meer gezond dan brood eten.We moest weer even naar het ziekenhuis, nou even. Het liep nogal uit. Dus hebben daar heel lang moeten wachten voor nog geen 5 minuten binnen bij de arts. Dit was echt niet leuk. Max was helemaal oververmoeid. Hij gaat dan ook echt niet slapen daar in de wagen. Maar gelukkig in de bus terug viel hij wel even in slaap. Het gaat goed met zijn voeten. Over 6 weken terug komen, en gaat het nog goed mogen we gaan afbouwen met zijn schoenen. Dus dat betekend met alleen als hij gaat slapen aan hebben. Dus dat hoop ik echt over 6 weken dat het mag.Vrijdag hadden we een bruiloft, onze buren trouwde in de avond voor de kerk en daar waren wij voor uitgenodigd. En daarna was er feest en mochten wij ook bij zijn. Ik heb de halve avond lekker staan dansen. Eigenlijk kende we eerst niemand. Toen bleek dat de halve straat zowat er was. En hebben we dus een aantal buren ontmoet. Omdat hun ook alle andere mensen niet kende hebben we de hele avond bij elkaar gezeten enz… Maar praten om kennis te maken lukte niet want de muziek was te hard. Maar heb me super vermaakt. We lagen pas rond 1.00 in bed. Gelukkig was Max lekker logeren bij opa en oma.Zondag was het toch echt heerlijk weer, het leek wel zomer. We zijn lekker als gezinnetje naar het Stadspark geweest. Lekker wezen wandelen, en ze hebben daar ook een kinderboerderij dus even bij de diertjes wezen kijken. Maar Max was zo moe omdat hij zijn hele slaapje had gemist, was hij daar in slaap gevallen. Thuis waren we dan ook allemaal afgemat. Max ging na zijn fles heerlijk naar bed en heeft best goed geslapen, wat ik even niet had verwacht. In de avond even een hapje wortel gegeven en samen met hem onder de douche geweest. Daarna was het tijd voor zijn fles. En daarna boekje voor gelezen en bed tijd. Zo hadden wij een rustige tv avondje. We hebben dus een erg leuke dag gehad.