Ja ik weet het april is alweer even voorbij, maar kon het niet laten om toch nog even een overzicht van april erop te zetten. Omdat er zoveel leuke dingen waren in deze maand, waar erg leuke foto’s bij horen.

Met de “de oude manege” (dagbesteding) gingen we naar het Ronald Mcdonald huis in Groningen. We mochten bij de begeleiding ideeën inbrengen waar we weleens een kijkje wilde nemen. En dit bracht ik in, en daar mochten we dus langs komen. We kregen er een rondleiding en er werd van alles verteld. Dit vond ik enorm interessant, alleen ik merkte dat ik steeds stiller werd omdat er allemaal herinneringen terug kwamen wat met de geboorte van Daan* te maken hadden. Ondanks we nooit gebruikt hebben gemaakt hiervan, was hier wel sprake van geweest. Alleen zaten ze toen de tijd vol, in Utrecht.

Lente feest op school van Max, er werden allemaal leuke dingen verkocht en gedaan om geld op te halen voor een boom voor de school. Max was na schooltijd met een vriendje meegegaan, en zij zouden met zijn opa en oma terug naar school gaan. Waar ik ook heen zou gaan, ik moest wat geduld hebben want ik was lekker op tijd daar. Max vond het ook wel weer spannend door de drukte enz… dus trok hij zijn eigen plan. Speelde lekker op het achter schoolplein met vriendjes. Toen hij wat ontdooide gingen we samen de bellenblaas kopen bij zijn juf. Deze had hij achter laten houden, want hij wilde degene kopen die hij zelf had gemaakt. Daarna nog allemaal lekkers eten en drinken, en vooral heel veel spelen. Ik kreeg hem niet meer mee naar huis, dus pas toen ze gingen opruimen gingen we richting huis. Een geslaagde middag.

In het teken van gezonde tussendoortjes maakte ik een bananen brood. Dit wilde ik al heel lang doen, alleen vond hem net even wat te droog. Dus mocht ik het nog eens maken, denk wat korter in de oven.

Omdat Max deze maand jarig zou zijn (22 april) gingen we dit met mijn kant van de familie vieren. We gingen naar Van de Valk in Zwolle. We hebben daar heerlijk geluncht en uiteraard een toetje gegeten. Tussendoor kreeg Max zijn cadeautje. We hadden voor hem geld gevraagd, omdat hij ergens voor wilde sparen. Maar nu kreeg hij van zijn oma en zijn ooms samen een pakket Magnetic tiles, die hij zo graag wilde hebben. Gelijk daar ging de doos open en werd ermee gespeeld. Wat is hij er blij mee.

Een dag voor dat hij echt jarig was kreeg hij alvast zijn cadeautjes van ons, dit omdat het niet zo handig is voor schooltijd te geven, papa er niet zou zijn… Hij kreeg als eerste een GPS horloge, want we wilde hem wat meer vrijheid gaan geven buiten. Hij mocht al best wel in de buurt spelen en in de speeltuin vlakbij huis kwam hij al heel lang alleen. Maar het was vaak wat lastig voor hem te vertellen waar hij heen ging, en nu kunnen we gewoon zien waar hij is. En als er iets is, kan hij ons ook bereiken.

Daarnaast wilde hij graag een tractor met een rol bak erachter, die had hij bij iemand thuis gezien en vond hem zo mooi.

De horloge moest ook even getest worden, ja foto’s maken en versturen lukt check.

Van je verjaardag vieren wordt je moe, want er was nog bezoek geweest voor hem.

De dag dat hij echt jarig was, mocht hij ook zijn feestje op school vieren. Fijn trakteren in de klas. En uiteraard alle klassen langs voor de juffen iets lekkers te gaan geven.

En dat is nummer drie, want ook zijn kinderfeestje moest nog gevierd worden. We gingen met een aantal jongens naar Happy Italy om zelf pizza te versieren, eten, lekker spelen en nog een nutella pizza delen met zijn vriendjes. Ook daar kreeg hij nog leuke cadeautjes, en het was een hele gezellig drukke middag met al die jongens.

Na zijn kinderfeestje wisten we ook hoeveel geld hij had gekregen voor zijn verjaardag, en van een gedeelte bestelde we nog een pakket Magnetic tiles. Die nog bezorgd moeten worden helaas. Maar de rest van het geld wilde hij in de stad uitgeven. Eerst even een zomerjas kopen en kijken voor nog wat meer zomerkleding. Toen naar de speelgoedwinkel, waar hij een hele mooie grote lego set kocht. Deze vliegtuig stond ook al een tijdje op zijn wensen lijstje. En ik beloofde hem nog even een broodje te gaan eten bij Subway.

Eind van de middag toen we thuis waren, wilde hij gelijk gaan bouwen aan zijn vliegtuig. Hij bleef die middag/avond maar bouwen, en de dagen erna ook. Tot hij niet meer wist hoe hij verder moest, maar het grootste deel heeft hij helemaal zelf gebouwd. Papa heeft het laatste stukje afgemaakt. Nou hij mag er trots op zijn.

Het overzicht van mei zal ik proberen eerder online te zetten, dan deze van april.

Inmiddels kom ik al meer als een jaar bij “de oude manege” mijn dagbestedingsplek. Dit is echt de plek waar ik thuis hoor. Dat was in het begin wel even anders, want als ik niet weet waar ik aan toe ben wordt ik onzeker. En dit was zo’n onzekere plek. Want er werd in ons eerste gesprek gezegd dat alles mogelijk is… Maar dat is wel een erg vaag begrip. Nu weet ik beter, en deze plek hoort zo bij mij. De mensen daar die me begeleiden zien me veranderen, en vinden dat het goed met me gaat. Extra begeleiding lijkt niet zo nodig te zijn meer, al zie ik dat zelf nog anders. Dus waar nodig is krijg ik die extra begeleiding.

Liever voor mijn lichaam zijn

Maar de meeste echte begeleiding die ik krijg is met sporten en gezonde lifestyle. Na het overlijden van Daan heb ik mijn lichaam weer enorm verwaarloosd. En keer op keer zeg ik tegen mijzelf dat ik zo niet langer door wil gaan. Maar ik kreeg de knop niet om, om er echt voor te gaan. Ik weet dat ik het kan beter voor mijzelf zorgen, ik ben tenslotte voordat ik zwanger raakte van Daan 25 kilo afgevallen doordat ik beter voor mijzelf zorgde. Ik begon anders met voeding om te gaan, en ik ging sporten. Inmiddels heb ik een aantal gespreken hierover gehad, en toch wist ik de knop niet om te zetten. Tot mijn laatste gesprek met mijn begeleidster waar één van de jongeren van de dagbesteding ook bij was. Hij was in no time veel kilo,s afgevallen, niet op de meest gezondste manier. Maar hierdoor, is hij wel beter voor zichzelf gaan zorgen. Dit gesprek heeft indruk gemaakt, en helemaal toen ik met rolschaatsen zo enorm heftig door me rug ging was het helemaal klaar. Mijn lichaam zei nu echt stop, je moet liever voor je lichaam zijn. En dat ben ik nu aan het veranderen. Stapje voor stapje verander ik mijn eetpatroon. En met sporten ga ik lekker door, zoals ik al deed. Met mijn personal trainer en als het lukt een groepslesje meepakken.

Nieuwe dingen uitproberen

Ik ben momenteel heel bewust bezig met bepaalde nieuwe dingen uitproberen om te eten. En dan vooral mijn lunch aanpakken, want ik merk als ik gewoon een simpele boterham eet dat ik zeker weet dat ik in de avond ga snaaien. En dat wil ik juist nu gaan voorkomen. Wat ik nu probeer is terug te gaan naar drie hoofd maaltijden en drie gezonde tussendoortjes. En de nodige water drinken, wat ik ook best moeilijk vind.

Zo heb ik voor het eerst op de dagbesteding sushi lasagne geproefd, eerlijk ik dacht niet dat ik het lekker vond. Maar dat was het zeker wel. Toen kwam iemand met het idee om pokebowl te maken, en dit was ook al zo enorm lekker. Zo lekker dat ik het thuis ook ben gaan maken. Dit was mijn eerste pokebowl die ik maakte, maar daarna heb ik nog een andere variant gemaakt. De eerste was met zalm, maar de tweede was ook erg lekker met kipfilet. En daar heb ik ook weer hele andere toppings gebruikt. Dat is het leuke ervan, je kan eindeloos variëren hiermee. En je hebt gelijk voldoende groente binnen gehad, en zo’n bowl vult ook enorm goed. Zodat je dus minder behoefde hebt om te snaaien.

Calorieën tellen

Ik hoorde om mij heen en zag het op TikTok steeds voorbij komen, om je calorieën te tellen. En ik was er al een beetje bang voor dat dit niet vol te houden was voor mij. Toch ging ik het proberen, maar ik bleef er de hele dag mee bezig. Steeds maar dingen invullen, nee niet gevonden, moest ik het zelf invoeren. Ging ik buiten de deur eten, was het helemaal niet meer bij te houden. En als ik merkte dat ik over mijn calorieën ging voelde ik me hier onzeker over. Maar ook als ik over had dacht ik, nu kan ik wel wat lekkers nemen. Dit voelde een beetje als frustratie. Dus heb ik besloten, hiermee te stoppen. Ik heb het geprobeerd en ik werd er een beetje gek van, en dan overheerst het mijn leven. Dus ik ga gewoon weer terug hoe ik begon, en hoe ik jaren eerder 25 kilo kwijt raakte.

De kerstvakantie zit erop, en Max is weer fijn naar school. Het waren fijne dagen en we hebben leuke dingen gedaan. Maar ik ben wel blij dat het normale leven nu gewoon weer terug is. Alle feestdagen achter de rug, het was wel druk met al die dagen. We hebben genoeg leuke dingen gedaan. Er is ook nog een klasgenootje bij hem komen spelen. Want het was niet heel veel droog weer om buiten te spelen. Gelukkig de laatste paar dagen van de vakantie heeft mijn mannetje nog even fijn buiten gespeeld.

Met kerst hebben we niet gedaan aan verplichtingen, dus geen familie of vrienden bezoek. Lekker met ons gezinnetje thuis het gezellig gemaakt. We keken naar de film Mario Bros, en we hebben daar alle drie van genoten.

Uiteraard met warme chocolademelk en kerstchocolade. Dat hoort wel bij kerst.

Max zat echt helemaal in de film, hij vond het echt heel leuk. En ook heeft hij het geduld opgebracht om de hele film uit te kijken.

Dan hebben we heerlijk gegourmet, en Max wilde zelf zijn vlees bakken. We hebben het samen met hem gedaan, zo had hij het idee dat hij zelf mee mocht helpen met het maken van zijn eten.

Met dit soort dagen en het is geen goed weer om naar buiten te gaan, doen we dan maar even spelletjes. Dit doen we eigenlijk te weinig, ook omdat Max niet zoveel geduld erin heeft.

Nog even Ganzenbord dat vinden we allemaal zeker even leuk om te doen. Daarna hebben we ook nog mens erger je niet gedaan, maar dat duurde uiteindelijk te lang voor Max. Dat hij het minder leuk vond worden.
Oudejaarsavond, lekkere hapjes op tafel en ik maakte deze heerlijke gevulde eitjes. Dit is wel een favoriet bij mij en mijn partner. Ook kocht ik speciaal wat lekkers voor de kleine man in huis. Want die houd niet van gevulde eieren, kaas en worst. Dus die kreeg toastjes met heksenkaas, gewone gekookte eieren en chips. 

Het was de bedoeling dat hij gewoon om 19.00 naar bed zou gaan, en dat we hem rond 21.15 wakker zouden maken voor Mask singers, wat hij graag wilde zien. Maar hij wilde helemaal niet naar bed, vanwege het vuurwerk. Dat vind hij eng, als hij alleen is. Dus hij wilde bij ons blijven. Maar na een tijd werd hij wel heel erg moe.

Maar toch viel hij niet in slaap. En heeft het tot 01.00 uitgehouden. Toen zei ik, dat ik naar bed ging. Want anders was hij nog steeds niet naar bed gegaan. Hij is er nog even 1 keer uitgekomen, maar daarna heel snel in slaap gevallen. En de volgende ochtend werd hij pas om 10.30 wakker. Dus dat was wel fijn dat hij lekker had uitgeslapen.

We bakte nog samen koekjes, en daarna moesten ze nog versierd worden. kerst was dan al wel voorbij, maar we maakte toch ook nog kerstkoekjes.

We gingen samen op bioscoop date, dit was voor hem de eerste keer naar de bioscoop. Hij vond het best wel spannend, en ik stiekem ook een klein beetje. Want ik weet nooit hoe hij op dit soort dingen reageert met harde geluiden, nieuwe dingen enz…. Hij vind veel dingen gewoon erg spannend, en daardoor zijn er dingen die we ook niet doen. Maar het ging prima, we hebben het samen zo leuk gehad. En de film Mascha en de beer, winterpret en meer, was ook zeker heel leuk. Een geslaagd uitje en zeker om nog eens te doen. 

Ook gingen we nog iets anders nieuws proberen. Voor de vakantie was ik zelf al met de dagbesteding na jaren gaan schaatsen. Dit vond ik toen zo spannend. Maar achteraf gewoon heel erg leuk. Ik dacht dat ga ik ook met Max proberen. We vroegen een vriendje en zijn papa mee, en maar goed ook. Want het schaatsen op gewone schaatsen lukte Max niet. En hun hadden ijzertjes bij zich, die Max mocht gebruiken. Omdat zijn vriendje dus het wel lukte op gewone schaatsen. Het was wel veel vallen en opstaan, maar ze hebben het zo leuk gehad. Alleen hij moet er geen hobby van gaan maken, want ik denk dat het niet zo goed is voor zijn (klomp) voetjes. Zijn ene voet ging steeds naar buiten staan waardoor schaatsen ook heel moeilijk is. Maar ook heel slecht is voor de stand van zijn voeten. Maar zo keertje kon geen kwaad.

Nou eindelijk toch even lekker buiten spelen, we in de grote plassen in de zandbak van de speeltuin. En daarna nog een paar dagen achtereen in het bos gespeeld met een vriend. Ze hadden het over een hut bouwen. Ze hebben zich een dag ook zeiknat laten regenen. Ik dacht die komen wel naar huis als het gaat regenen, maar nee. Toen zijn ze toch maar naar huis gestuurd door de moeder van zijn vriend. Hele dagen zeuren om te mogen gamen, al vanaf het moment dat hij heeft ontbeten… en dat hij dan in de avond zijn tweede uurtje even mag spelen en zegt ik heb geen zin, ik ben moe. En zo op de bank ligt om Netflix te kijken. Blijkbaar is de vakantie ook wel een beetje vermoeiend geweest.

Sinterklaas is weer terug naar Spanje en we gaan de kerst sfeer weer in. Dit weekend hebben we de kerstboom opgezet, oke de beide mannen hebben dat gedaan. Omdat ik niet helemaal lekker voel. Het is een echt luie weekend geweest, weinig zin in iets. Een echt weekend om lekker op de bank te blijven hangen, of als je die hebt in een hangstoel of hangmat te hangen. Gewoon lekker met het gezin thuis. Dat kan ook geen kwaad een keertje. Het weekend ervoor hadden we het juist heel druk, dus nu een super rustig weekend. Al hoop ik dat ik me snel beter voel dan dit weekend.

Het weekend waren we even bij opa en oma geweest, daar had de Sint een cadeautje gebracht. En de volgende ochtend voor hij naar school moest kon hij niet wachten om naar beneden te gaan om aan zijn lego boomhut te bouwen.

Dinsdag was voor mij op mijn dagbesteding sporten, en daarna voelde het net alsof ik hoge koorts had. Dat is ook te zien aan me rode kop.

Pakjesavond hebben we dinsdag gevierd. Eerst had Max feest op school, wat weer heel leuk was georganiseerd. Wij als ouders mochten erbij zijn toen de Sint aankwam en naar binnenging voor een leuke voorstelling. Na school ging Max naar de bso en ik kwam hem iets eerder halen dan normaal. Makkelijker gegeten, en hoopte op een leuke pakjesavond. Helaas werd zijn papa ziek, en lag de hele avond op bed. Dus we hebben het met z,n 2 gevierd. Enorm verwend worden als kind is altijd leuk, en een lekkere appelflap die ik nog maakte die avond. Hij ging niet op, maar dat geeft niet.

Deze stond enorm hoog op zijn lijstje, het liefst wilde hij dat ik hem die avond in elkaar zette. Maar deze mama heeft hier geen geduld voor, en helaas was papa ziek. Dus de volgende dag heeft papa hem in elkaar gezet, omdat hij toch thuis bleef van het werk. Na een hele avond overgeven.

Hier wist hij even niet zo goed wat hij nu kreeg

Tot hij in de gaten had dat het Pokemon kaarten waren

Gave monstertruck die hij buiten kan gebruiken

Weer een setje lego die hij lekker zelf in elkaar heb gezet een paar dagen later

Natuurlijk al zijn nieuwe Pokemon kaarten in zijn nieuwe map doen
Ik wilde er eerder niet aan geloven, maar hij zeurt al zolang om die kaarten

De dag na pakjesavond was hij vrij van school, zo kon hij mooi iets langer opblijven dan normaal op pakjesavond. Die dag heeft hij lekker gespeeld met zijn politiebureau toen hij in elkaar gezet was. Zijn we even naar buiten geweest met zijn monstertruck, alleen die was al heel snel leeg. Jammer dat hij maar ongeveer 15 minuten ermee kan rijden en dat de accu dan al leeg is.

Het resultaat van de kerstboom opzetten. Max had een leuk idee om er een treinbaan onder te maken, en kijk hoe leuk dat is geworden.

Een jaar geleden begon ik bij “De oude manege” bij de dagbesteding. Toen voelde ik me nog heel onzeker, ik had zelf de plek uitgezocht. Maar wist totaal niet wat me te wachten stond. Marlous eigenaresse van Nous zei dat alles mogelijk was, wat ik nogal vaag vond. Dus wat ging ik daar nu doen. De eerste tijd was het gewoon wat aftasten en er gewoon zijn. Het is een beetje meebewegen in het bedrijf, soms pak je wat klusjes op. “De oude Manege” is een manege geweest, en heeft nu geen paarden meer. Het uiterlijk van het bedrijf is dus nog steeds een manege, met een paardenbak wat nu een groot veld is. Het is een mini maatschappij in de maatschappij. Met sportschool, horeca, dagbesteding.

Jezelf zijn

Je mag daar helemaal jezelf zijn, maar wat is dat dan. Want ik ben nog steeds aan het ontdekken, wie ik ben wat ik leuk vind, en wat ik in het leven wil. Jezelf zijn is dat je er mag zijn met al je emoties, dat je ze niet hoeft weg te drukken. Dit vond ik in het begin heel erg moeilijk. Omdat ik niet wil dat iemand mij ziet als ik huil, of dat ik zo enorm boos wordt dat ik het afreageer op een ander. Ik me dan liever zelf pijn deed, of gewoon boos wegloop. Hier leer ik met al die emoties omgaan. En helemaal fijn is, dat je ziet dat je niet de enige ben. Dat zelfs de de begeleiders zo zichzelf zijn met al hun emoties. Dat het dus voor mij ook makkelijker wordt om boos te zijn, of heel verdrietig en mijn tranen laat lopen. Toch blijft dit nog een enorm leerproces. Ik heb wat afgewandeld met boze en verdrietige emoties, alleen of met begeleiding. Ik heb uit boosheid heel hard gefietst op een spinning fiets, van me afgeschreven en mensen dichtbij gehaald en afgestoten. De buien worden minder, maar blijft zeker een aandachtspunt. Vooral omdat mijn overtuiging zo sterk is “ik mag niet gelukkig zijn” deze komt steeds weer terug. Terwijl het eigenlijk onzin is, ja ik mag nu eindelijk echt gelukkig gaan zijn. Doen wat ik graag wil, en dat is wat ik leer om mijzelf te mogen zijn.

Begeleiding

Voordat ik hier terecht kwam, had ik heel veel thuiszorg. Voor mij maar ook naar Max toe. Ik dacht dat ik het niet kon, het nooit goed deed als moeder. En nog ben ik daar onzeker in. Maar ik doe wat ik kan, en ik ben een betrokken moeder die alles voor haar kind over heeft. Na een tijdje zijn we de zorg thuis gaan afbouwen, en overgaan zetten in 1 op 1 begeleiding bij “De oude manege” Nu heb ik geen thuiszorg meer, wat echt een hoop rust met zich mee brengt. Geen mensen steeds over de vloer, maar alleen mijn dagbesteding en begeleiding daar. 

Nu na een jaar beweeg ik ook meer, ik begon samen met Marlous in de ochtend met een dansje. Omdat ik aangaf dat ik dansen zo leuk vind. Maar het eigenlijk heel eng vind. Helemaal daar op het veld dat iedereen je kan zien. Maar dit was een begin met uit mijn comfortzone stappen. Nu als ik zin heb om te dansen, zet ik de muziek aan en dans ik daar op het veld. Vaak alleen, maar soms sluit er een begeleider aan. Ik voel me zekerder in het dansen, en ik kan mijn gevoel er helemaal in kwijt. Ook nu worden de gesprekken met Marlous om de week gedaan, zodat ik de andere week kan sporten met een personal trainer. Hier moet ik nog erg aan wennen, omdat dit sinds een paar weken is.

Wat ik er leuk vind

De dagbesteding ontstond omdat ik behoefde had om het huis uit te zijn, onder de mensen te komen. Maar wat ik dus ook wel spannend en heel intensief vond/vind. Soms is het er ook heel erg druk, en dat vind ik soms wat minder fijn. Leuk vind ik het als er een groepsles is geweest en ze koffie komen drinken. Vaak help ik dan om ze te bedienen. En heb hierdoor ook al vele leuke en gezellige mensen ontmoet. Het wordt makkelijker even een praatje te maken met iemand en dat je gewaardeerd wordt om wie je bent. 

Het is fijn om voor jezelf dingen te doen, even schrijven of het dansen wat ik graag doe. Maar de groep activiteiten worden ook steeds leuker. Samen een spelletje spelen, of even boodschappen doen. Lunch samen maken, of gewoon wat kletsen met elkaar. Lachen doet me goed, maar er zitten zeker baaldagen bij. Die er dan gewoon mogen zijn.

De persoonlijke aandacht vind ik ook heel fijn, zo heeft Marlous de hele ochtend tijd gemaakt op de sterfdag van Daan. We gingen op mijn verzoek wandelen op Lauwersoog. Dit was zo waardevol voor mij, dat ik dit nooit zal vergeten. Marlous en ook haar man, doen zo enorm veel voor iedereen. En niet te vergeten ze hoeven het niet alleen te doen, ze zijn niet alleen de eigenaren van dit bedrijf. 

Na een jaar kan ik zeggen dat ik hier mijn plek heb gevonden, en ik ben heel blij dat ik nog een jaar krijg om op deze plek wekelijks te mogen komen.

Wat keken we er enorm naar uit, samen een weekendje weg. Nog nooit eerder deden we dit samen. Ja ik logeerde wel eens bij haar en zij bij mij. Maar nog nooit boekte we een weekendje weg. En nu we dit samen hebben ervaren, willen we zeker vaker dit gaan doen. 
Al een tijdje eerder hadden we het er samen over en keken we op Social deals of er wat leuks tussen zou staan. We kwamen uit op Den Helder. Toen we de plannen aan het bespreken waren, waren we er ook snel over uit, dat we de oversteek naar Texel ook graag wilde gaan doen. Dus daar zochten we alles voor uit, en ook het restaurant in Den Helder was al gereserveerd. Ook zochten we uit hoe laat we met de trein zouden vertrekken, en spraken af dat we elkaar in Utrecht zouden treffen. En daarvandaan samen verder zouden reizen naar het hotel.

Aankomst hotel

Samen hebben we vanaf Utrecht een hele gezellige reis gehad naar Den Helder, en samen op zoek om het hotel te vinden. Helemaal moe van de lange reis komen we aan in het hotel. We zijn wat vroeg, maar besluiten te vragen of het mogelijk iets eerder in te checken. En dat is mogelijk. Omdat ze merkt dat we enorm moe zijn van de reis, zegt ze ga maar daar even aan tafel zitten en het formulier invullen. En bied ons een gratis kopje thee aan, waar we uiteraard geen nee tegen zeggen. Rustig landen we met een kopje thee, en geven het formulier af. Ze zegt ons dat de kamer al klaar is en we dus gewoon al kunnen inchecken. Nou dat is zeker wel welkom, en we nemen onze bagage mee naar de kamer. En komen even bij van de reis.

Daarna gaan we op pad om het centrum van Den Helder in te gaan. Daar hebben we een tijdje rondgelopen, maar al gauw komen we erachter dat het best een saaie stad is. We hadden veel later gereserveerd voor La Cubanita, maar geen zin om daarvoor heen en weer te gaan. We besloten om te bellen en vragen of we eerder konden komen, en ga dat kon. We hebben dus op tijd heerlijk gegeten, dit restaurant kende we al. Dus we wisten ook wel dat het goed zou zijn, helaas was het tafeltje wel enorm klein. Waardoor we alles wat op tafel stond eronder moesten zetten, zodat de gerechtjes op tafel konden staan. Maar verder hebben we heerlijk genoten.

Nu we dus op tijd hebben kunnen eten, hadden we nog een hele avond over. En we wilde dat niet spenderen om in de hotel kamer door te brengen. Maar het was wel vies weer, toch zijn we aan de wandel gegaan. Naar de vuurtoren, die we graag in het donker wilde zien. Het was een beste tippel erheen. Maar zo de moeite waard, wat is dat magische als je ineens het licht van de vuurtoren ziet. We hebben dan zo’n uur in de vieze regen gelopen, maar wel enorm genoten ervan. Het leuke mens achter de balie, verklaarde ons al grappig voor gek dat we dit gingen doen. En toen zei ze grappig dat we haar gekke gasten waren. Ze vond ons ook wel een beetje zielig zo enorm nat, en kregen een kopje thee van haar.

Oversteek naar Texel

Omdat we al hadden gemerkt dat Den Helder saai was, konden we mooi eerder de boot naar Texel nemen dan we eerst van plan zouden zijn. Eerst een lekker ontbijtje, en dat was ook al eerder dan gepland. Want we werden enorm vroeg wakker gemaakt door herrie beneden ons, vanwege een evenement die in het hotel plaats vond. Omdat we toch via Den Helder naar Texel moesten, konden we daar nog even wat boodschapjes doen voor we de oversteek gingen maken.

We vonden het beide wel spannend om naar Texel te gaan, de boot op en het onbekende aangaan. Maar wat hebben we deze dag enorm genoten. Op de boot belde we al een Texel hopper, dit wilde we via de app doen wat dus niet werkte. Met bellen ging dit sneller, nou ja het was blijkbaar druk dus lang in de wacht. Tot ons geluk waren het de laatste twee plaatsen van de boot opstap plaats, naar waar wij heen wilde. We wilde gelijk het uiterste puntje eerst doen, naar de vuurtoren. We stapte in het busje, en reden eerst helemaal naar het andere uiterste puntje. En zo zijn we over het hele eiland gelijk gekomen, om vervolgens helemaal naar de vuurtoren gebracht te worden. We zijn naar de vuurtoren wezen wandelen, en daarna nog het strand op. Lekker uitwaaien, wat was dat heerlijk zeg. Het waaide hardt, maar we vonden dat helemaal prima. Na het wandelen, moesten we even bijkomen en wilde we binnen iets gaan drinken. Maar nadat we daar even naar de wc waren geweest, vonden we het te druk om daar te blijven. Dus zijn we naar de opstap punt gegaan van het busje, een nieuwe besteld. En daar gewoon zitten wachten, wat ook geen straf was.

De reis vervolgde naar De Koog, het toeristen centrum, wat zag dat er gezellig uit. Allemaal van die winkeltjes met souvenirtjes, en allemaal eettentjes. Gewoon heel gezellig om erdoorheen te lopen. Daar gingen we wel even ergens binnen zitten, wat drinken en een gebakje eten. Ik kocht nog in een winkeltje een armbandje met sterren. Voordat we verder gingen, zagen we nog mooi stukje natuur. We liepen een stukje, maar merkte dat het teveel zou zijn om alles te lopen. Dus we bestelde een nieuw busje om naar het andere centrum te gaan. Naar de Burg, dit is weer een gewoon winkelcentrum die je overal tegenkomt, vrij snel waren we er zat van. We waren helemaal moe gelopen, pijn in de voeten. En het weer zat nu ook wel een beetje weer tegen. We gingen met de gewone lijn bus naar de boot, daar genoten we optimaal van de terug toch. Meer dan de heenweg, omdat we toen dat busje aan het regelen waren. We stonden de hele overtocht buiten, in de hele harde wind. Heerlijk, en die meeuwen die mee vlogen super leuk was dat. Helaas ging het mis met van de boot afstappen, niet heel duidelijk aangegeven dat we de andere kant af moesten. Waardoor we dus de bus miste en een uur moesten wachten. We baalde enorm, maar keken online alvast waar we iets konden eten. We reserveerde een chinees, waar je onbeperkt kon eten. Eindelijk de bus en dachten lekker te gaan eten. Nou dat was echt een ramp, het eten was gewoon zo niet lekker. En al heel snel zijn we hier vertrokken.

Het weekend afsluiten

We mochten onze bagage in het hotel laten toen we gingen uitchecken. Want we wilde graag nog een keer de wandeling maken naar de vuurtoren, maar dit keer juist de dijk over om de zee te zien. Nu leek de wandeling minder lang, want en het was niet donker wat we best spannend vonden. En we kende de weg nu al. Over de dijk, zagen we de zee. Een stukje lopen en ook even zitten in de wind. Gewoon even de laatste dag leuk afsluiten samen. We gingen ook nog even lunchen bij een strandtent, waar ik helaas een enorme paniekaanval kreeg. Wil je daar meer over weten, kan je dat lezen op Wolkenvriendjes.

Hierna zijn we naar het hotel terug gegaan, spullen opgepakt en naar het station gegaan. En tot Utrecht weer samen gereisd, daar namen we afscheid en ging ieder ons eigen weg naar huis.

Gisterenavond toen ik net in bed lag, voelde ik tranen en die liet ik toe. Ik herkende en voelde dat ik nu op dit moment redelijk gelukkig ben met mijn leven. Ik vind het leven vaak heel zwaar, maar voel nu steeds vaker wat geluk in mijn leven.

Met de groep van “schrijf jezelf OKE” (waar ik een jaar lang elke maand ging schrijven/praten) kwamen we gisteren samen op Lauwersoog waar Myriam (kinderboeken schrijfster) samen met haar partner een huisje hebben op een vakantiepark. Iedereen nam iets lekkers mee, dus onder het genot van een hapje en een drankje sloten we het feestelijk af met elkaar. Wat was het een fijne middag, met lieve mensen. Dan beseffende hoeveel geluk ik nu heb met zoveel lieve en fijne contacten. Ik merk ook dat ik steeds een klein beetje meer mijzelf durf te zijn.

Samen met nog iemand reed ik mee op de heen weg, maar voor de terugweg werd ik door iemand anders gevraagd of ik mee wilde rijden. Ik vond het leuk dat ze me vroeg, en later die avond stuurde ze me nog een berichtje dat ze het zo gezellig vond dat ik met haar mee reed. Ik was ontroerd door haar berichtje, zo fijn te merken dat er mensen zijn die echt zitten te wachten op mijn gezelschap. Dat is altijd wel een onzeker puntje van mij, want wie vind mij nu leuk. Nou blijkbaar een heleboel mensen, want ik krijg steeds meer leuke contacten bij. Wat ik jaren lang heb gemist in mijn leven. Bij thuiskomst kwam ik er pas achter hoe laat het was, ik had totaal geen tijdsbesef deze middag gehad. Ze zeggen ook wel gezelligheid kent geen tijd. Dit was nu wel van toepassing.

Uiteraard ben ik hier niet zomaar vanzelf geraakt op dit punt van mijn leven, en ben ik er ook nog niet. Dit is zeker jaren investeren in jezelf op persoonlijke groei.

December was even niet een favoriet van mij, er was en nog steeds is er chaos in mijn hoofd en lijf. Dit is dan ook de reden waarom het niet lukte te schrijven. En dat ga ik nu weer fijn oppakken, om mijzelf weer wat kracht te geven. Dat het oké is om even flink te voelen wat er gebeurd met mij in mijn proces om mijzelf volledig te vinden. Want wie ben ik, daar ben ik nog steeds niet achter. Wat vind ik leuk, heel stiekem begin ik daar een kleine inzicht in de krijgen. Ik wist al dat ik enorm van het schrijven ben, en dat is nog altijd leuk. En dansen is nu ook iets wat wekelijkst terug keert. En ik ook enorm mijn emoties in kwijt kan.

(later meer over mijn proces mezelf terug te vinden)

2 januari

Mijzelf verwend met een pakketje. Een heerlijke etherische olie die inspiratie geeft om te schrijven. Nou dat kan ik wel even gebruiken, want de flow is er een beetje weer uit. En een proefmonster die je mee kon bestellen “Kracht” benieuwd wat dat gaat doen. Daarnaast een kaartendeck voor inspiratie om te schrijven.

4 januari

Wachten is niet leuk, helemaal niet als je in het ziekenhuis moet wachten. Maar wel met een reden. Hij loopt wat slechter en klaagt veel over pijn in zijn voeten. Dus naar de voeten dokter (orthopeed) Waar we eigenlijk voorlopig niet hoefde te komen omdat het goed ging. Al snel zag de arts wat er aan de hand is. Zijn achillespezen zijn weer verkort, en we wisten altijd wel dat hij een terugslag zou kunnen krijgen. Nu doorgestuurd naar de fysiotherapie. In de hoop dat het gaat helpen om het op te rekken, en hij minder pijn gaat ondervinden.

Richting Uithuizen met de trein. Wij gewoon samen. Schoenen kopen, hij verslijt ze. En ja we zijn goed geslaagd.

7 januari

Loslaten betekend verder kunnen met jezelf, geen afscheid nemen maar op een andere manier vasthouden. Elke keer kom ik in een nieuwe laag van loslaten. Loslaten doet pijn in mijn hart, maar ik weet dat het nodig is om te LEVEN voor mijzelf. Ik had je al wel wat losgelaten, maar nog niet goed genoeg losgelaten om ook echt te gaan leven zoals ik dat wil. Leven vol overgave, in plezier en in alles wat ik graag wil. Mijzelf niet meer tegenhouden uit angst, gewoon te gaan leven. Voor jouw en mij… Daan ik laat je los, ik moet leren het alleen te kunnen. Met af en toe een beetje hulp van jouw mooie draak. Vlieg maar,vlieg maar hoog en ver. Om af en toe te komen buurten, niet omdat mama verdrietig is of dat ik niet leef. Maar omdat ik je mama ben en ik je los heb kunnen laten

12 januari

gewoon even niets hoeven bij de oude manege, gewoon zijn. Hoofd leeg maken met Netflix.

10 januari

Hij ging dinsdag voor het eerst na school naar de BSO. En hij wilde echt niet mee naar huis weer. Hij bouwde een kasteel, waar ik een foto van moest maken voor papa. Blij dat hij het zo leuk vind. Zo vind ik het niet erg dat hij volgende week weer gaat

14 Januari

Op deze regenachtige dag zijn we 2x toe zeik en zeik nat geworden. Omdat we op de fiets naar Max zijn vriendje gingen. Samen hebben ze fijn gespeeld de hele middag, met auto,s hutten gebouwd, gegeten en gedronken en computer spelletjes gespeeld. Ondertussen deze mama fijn kletsen met de papa van zijn vriendje. Fijne zaterdagmiddag opvulling.

15 januari

Ik en jij, vandaag even geen strijd maar er is rust in huis. Ik ruim beneden wat op met jouw papa en ik stofzuig. Jij speelt lief boven om daar spelenderwijs een zooi te maken. Dat zien we later wel of ik in je kamer kan je naar bed brengen. Nu is ik en jij, heel even is het vandaag perfect.

De december maand is alweer halverwege en dat betekend dat het bijna kerst is. Alle lampjes overal weer, een mooi versierde boom en de fijnste kerstmuziek die je overal hoort. Ik vind het allemaal wel prima, en maak me niet te druk met deze dagen. Dit jaar is het ook voor ons een lekkere rustige kerst, met ons gezinnetje lekker thuis. Fijn samen gourmetten, misschien wel een leuk filmpje kijken. Maar we hoeven niet zoveel deze kerst. De meeste maken zich maar druk om naar familie/vrienden te gaan. stressen om de ingewikkeldste gerechten te maken. Nou mij dus niet gezien, wij houden het lekker simpel.

Kerstkaarten schrijven 

Normaal kopen wij onze kaarten gewoon in de winkel, maar nu konden we via Fotofabriek mooie kaarten maken.

Ieder jaar vind ik dit toch weer een ding, er zijn steeds meer mensen die niet meer de moeite nemen om echt een kaartje te sturen. Maar een virtuele wens sturen. Dit vind ik persoonlijk best jammer, ergens snap ik het wel. want alles wordt maar duurder en duurder. En toch blijf ik trouw aan de kerstkaarten maken. Alleen voor mijn gevoel is het nooit meer hetzelfde als voor het overlijden van Daan. De vraag roept me elk jaar weer bij me op. Zet je wel of niet zijn naam op de kaart? Er zijn vele mensen die dit helaas niet waarderen, maar ik wil wel graag bij mijzelf blijven. En hem dus niet vergeten. Daarnaast heb ik wel rekening te houden met mijn partner, en daarom hebben we samen een middenweg gekozen. Geen naam, maar een klein vlindertje erbij. De mensen die ons echt kennen, weten wel hoe dit zit. Maar stom genoeg, nu ik dit zo schrijf merk ik dat ik deze traditie van kaartjes sturen toch best een ingewikkeld ding vind geworden. En daar wil ik eigenlijk niet mee bezig zijn, maar het gewoon doen. Dus blij dat ik dat gevoel opzij had gezet al met het regelen voor de kaarten. Nu mag ik van mijzelf even de pijn en het verdriet ervan voelen.

Meer meer en meer

Natuurlijk kan je bij Fotofabriek ook nog andere mooie dingen maken, denk aan wat je met al je digitale foto’s moet! Een fotoboek maken is daar een hele mooie optie voor. Dit hebben we in het verleden ook weleens gedaan, maar voor nu bewaren we de foto’s digitaal. Wie weet dat we daar ooit weer eens een mooi fotoboek van kunnen maken. En naast de kerstkaarten die je kan maken, kan je uiteraard ook gewone kaarten maken of kaarten op hout. Dat is ook weleens een leuk idee om een kaart van hout te versturen, dat heb ik zelf nog nooit gedaan.

Allemaal fijne dagen toegewenst

Ik ben best wel heel onzeker over heel veel dingen. Onzeker in het moederschap, onzeker over mijn lichaam, onzeker met nieuwe dingen en mensen, onzeker om gewoon te doen en mijzelf te zijn. Onzeker in het leven zelf. Dit brengt wel veel remmingen met zich mee, en zie dit graag anders. Ik wil gewoon kunnen leven zoals ik dat diep van binnen wil. Maar mijn onzekerheid houd me in heel veel dingen tegen. Toch is het veel minder geworden in de jaren, en ben ik steeds meer dingen gaan doen die ik leuk vind. Of vooral dingen doen die moeten, en je dan wel over die onzekerheid moet heen stappen. Een voorbeeldje van het moeten. Max wordt steeds ouder en nu hij op school zit wil hij regelmatig met vriendjes spelen. Dat is prima, maar dan moet ik hem ook weer ophalen. En daar speelt mijn onzekerheid op, want ik ben altijd bang dat ik niet kan vinden waar ik moet wezen. Ik ben zo slecht in nieuwe plekken bezoeken, ja zelfs in mijn eigen dorp. Maar dit is een moeten, en omdat het om Max gaat zet ik me daar heel snel overheen. En denk ik er niet bij na als ik weer JA heb gezegd op een speelafspraakje. Na die tijd als ik hem heb opgehaald heb ik altijd het gevoel van waarom maak ik me toch zo druk om dit soort dingen. Want het komt altijd wel goed…

Echt leren leven

Om echt te genieten van het leven, is het goed dat je de dingen doet waar je blij van wordt. Maar dat zijn voor mij juist vaak de dingen die ik spannend vind. Ik vind het in het algemeen al eng om echt te leven. Ik weet dat ik mijn onzekerheid aan de kant kan zetten om het gewoon te doen. Maar daar gaan wel heel veel stappen aan vooraf. Het helpt wel dat ik nu twee ochtenden in de week naar dagbesteding ga. Op mijn eigen verzoek starten we de ochtend op met een dansje samen met eigenaresse van Nous. Daar sta je dan op het enorme grote veld, waar iedereen op neer kan kijken. En dan start de muziek, dan gaat de knop om sta ik daar blij te dansen en zingen op de muziek. Het blijft steeds weer spannend, maar de dag zo starten is toch echt wel leven. Hierdoor ben ik zelfs begonnen met Zumba/Salsa les op dezelfde plek als mijn dagbesteding.

Dingen nooit echt afmaken

Ik vind veel dingen leuk, en wil ook steeds meer leren wat te maken heeft met mijn eigen ontwikkeling. Het fijn en blij leven te creëren, en dat begint toch wel bij zelfliefde. En die zelfliefde is een heel leerproces bij mij. Maar zo begin ik vaak aan dingen die ik leuk vind om te leren, maar er vervolgens niet het lef voor hebben er iets mee te doen. Zo heb ik de laatste keer een workshop Acces Bars gedaan, om hier mensen van te laten genieten. Alleen tot nu toe is dat er weinig van gekomen. Wel heb ik een vriendin een paar keer een sessie gegeven, maar daar bleef het dan ook bij. De onzekerheid is dan, kan ik het wel, hoe kom ik aan mensen die graag een sessie willen. Dan moeten ze bij mij thuis komen, en dan… En toch kriebelt dit soort dingen dat ik graag er voor een ander wil zijn om liefde aan de wereld mee te geven. Ondanks ik de dingen niet afmaak, voelt het wel als zelfontwikkeling en is het nooit weg gegooid geld om deze dingen te hebben geleerd. Dit maakt me zoals ik ben, en waar ik naar toe wil.

Er komt een moment dat alles op zijn plek valt en dat alles wat ik heb geleerd van pas gaat komen. Dat ik wel echt iets af maak, mijn droom.

Herken jij jezelf in het thema onzekerheid?