Bijna zes jaar wonen we nu in een koopwoning in het mooie Winsum. Nog geen seconde spijt van onze verhuizing. Zo blij dat we er weg zijn waar we eerder woonde, vanwege het trauma wat daar ligt. Maar ook dat ik daar niet mijn kind wilde laten opgroeien. Hij zou daar niet voor de deur kunnen spelen, en waar we nu wonen hebben we een grote speeltuin heel dichtbij. Waar hij inmiddels soms zelf al alleen naar toe gaat.

Een naambordje voor het huis

En dan woon je dus al zes jaar in het huis en dan heb je gewoon al die tijd nog niet eens een naambordje bij de deur hangen. Dat werd nu toch echt weleens tijd dat die er zou gaan komen. En ineens was daar mijn kans om dat naambordje te laten maken. Via Fotocadeau maak je een naambordje naar wens. En dat deden we thuis dan ook, om iets moois te laten creëren. Eindelijk is daar dan een prachtig naambordje voor het huis waar we sinds de komst van onze kleine man wonen.

De keuken

De vorige keer mocht ik iets moois maken voor in de keuken, en koos ik voor een spatscherm. Het plan is uiteindelijk ook in onze keuken een inductiefornuis te plaatsen, maar dat is voor op langer termijn. Heb jij nou wel al inductie in je keuken. Maak jouw keuken af met een inductieplaat beschermer van Fotocadeau

Ik ben nog steeds enorm blij met mijn spatscherm in de keuken, en nu ook helemaal tevreden over ons naambordje voor onze woning.

Een nieuw weekoverzicht, blij dat me dit weer regelmatiger lukt om te doen. En hopelijk komen er met de tijd weer meer andere blogs online over mijn leven. Voor nu kunnen jullie even weer genieten van de fijne momentjes met Max en mij.

Vorige week weer een zwemles voor Max, en hij gaat gelukkig met plezier erheen. Het is zo leuk om te zien hoe hij bezig is ermee. Zijn papa kon ook weer even meekijken, daar genieten we enorm van.

Het laatste weekend van november had ik weer een schrijfbijeenkomst, waar ik maandelijks heen ga. Deze keer was het thema heksen, en er waren dan ook twee heksen aanwezig. We kregen een toverstokje, die ik daarna aan Max gaf. Hier was hij mij aan het omtoveren naar een kikker. Hokus Pokus, mama stil zijn, mama stil staan…

Lekker even een avondje eten bij de grote gele M. Max vraagt hier regelmatig om, dus dit keer gingen we er weer even lekker eten.

Natuurlijk wilde hij ook nog een lekker ijsje. Bofkont.

Hij heeft het helemaal in zijn koppie gehaald dat hij zelf kerstkaartjes wil maken voor zijn klasgenootjes en vriendjes. Dit idee komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen, maar daar ga ik later in een blog op verder. We hebben dan ook lekker bij de Action allemaal mooi knutsel spul gekocht speciaal voor kerst. Hij zal nog wel een tijdje bezig zijn om ze allemaal te maken.

Zaterdag was het sinterklaasfeest op het werk van zijn papa, wat vond hij dit spannend. Vooral al die mensen en kinderen die hij niet kent. Hij was opstandig en wat bozig. Maar gelukkig na een tijdje brak het ijs, en kon hij ook genieten. Helaas was het feest, weinig feest. Het was gewoon heel slecht georganiseerd en heel saai.

Maar Max mocht naar de Sint komen, en we stonden verbaasd dat hij ook echt ging.

En aan het einde kreeg hij een heel mooi cadeau.

Zondag vierde we thuis, met opa en oma pakjes middag. Er waren veel cadeautjes en lekkers op tafel. 

Wat hebben jullie op pakjes middag/avond gedaan?

Daar is hij weer een nieuw weekoverzicht, ik mag wel weer wat meer foto’s maken. Maar dat komt wel weer. Het was ondanks ik niet veel plaatjes heb best een drukke week weer.

Op maandag had deze jongen een margedag dus geen school voor hem. Dan zijn we maar even een ronde door het dorp gegaan. Hij op zijn fiets en ik lopend. Max houd er niet zo van om te lopen, fietsen gaat hem makkelijker af. Voordat we de terugweg namen, nog even spelen in de speeltuin. Van de glijbaan ging hij niet want hij wilde geen natte kont. Dan maar even de kabelbaan, dat was dikke pret.

In de middag mocht hij weer naar zwemles, zijn derde les. Hij vond het weer erg leuk, maar ook wel weer lastig al die dingen die hij moet leren. En dat gespetter van de juf, nee dat vind hij niet leuk. Maar moet hij toch echt aan gaan wennen.

Zaterdag was Sinterklaas weer even in het dorp te vinden, maar de kinderen kwamen vooral voor het treintje wat rond reed. Max wilde er eerst niet in. Maar toen hij zag dat al zijn vriendjes er ook in gingen is hij toch gegaan. Wel de eerste ronde alleen in het laatste treinwagonnetje. Hij vond het toch wel erg leuk, en toen gingen ze gelijk nog een rondje mee. Daarna kwamen er ook pieten in, en toen stapte hij toch echt uit dat vond hij maar niks.

Uiteindelijk kreeg hij er geen genoeg van, en ging keer op keer weer instappen voor een rondje. Hij wilde niet eens naar huis, maar om tot 16.00 daar te blijven dat gingen we echt niet doen. Zeker omdat ik nog in de middag wat te doen had voor mijzelf. Ik ging weer naar een schrijfbijeenkomst. Waar ik elke maand heen ga. Dit keer was het wel heel erg uit mijn comfortzone, het thema was heksen. En als ik echt mijn fantasie moet laten gaan op schrijven, kom ik wat moeizamer in de flow dan als het gaat om gevoel en echte dingen op papier zetten.

Verder was het wel heel leuk, om eens wat meer met fantasie te werken.
We kregen een kaartje met daar een tekst op, daarmee mocht je 5 zinnen schrijven.

“Een koekenpan die kookt wat ik wil…
Ik wil ik wil…. Springen in de sneeuw
Spinnen eten zoveel als ik er wil
Zwemmen in het koude water zo naakt als een pier
Rondjes draaien en spelen als een klein kind
Ik wil ik wil, dat is wat ik wil”

Waarom heb ik ooit glitters gekocht, dacht ik dat het leuk was. Ja het was leuk voor het afscheid van de taaltrein om te geven, maar we hielden zoveel over. En ja Max vind het helemaal geweldig. Je ziet het alles zat onder en nee niet alleen de tafel. Dit soort dingen vind ik moeilijk om los te laten, wel gedaan hoor. Want hij heeft enorm genoten van het knutselen. En wie mocht het achteraf opruimen, yep deze mama.

Ik ben benieuwd wat jouw kind het leuks vind om mee te knutselen, wat jij als mama wat minder leuk vind?

Alweer een nieuwe week voorbij, wat gaan de dagen af en toe snel. Niet altijd, maar zodra Max thuis is dan is er altijd wel wat te doen. Het is wel zo’n beetje de allereerste week dat ik geen enkele dag in de speeltuin heb gestaan met hem. En dat beviel me deze keer wel even. maar ik weet dat ik dit nooit heel lang volhou, en dat hoeft ook niet. Maar af en toe wat minder in de speeltuin staan met zoonlief mag best wel een keertje. Nee ik heb geen afkickverschijnselen gekregen, Max daarin tegen wel. Nah het valt wel mee, hij heeft zich ook prima vermaakt thuis. En ook andere leuke dingen gedaan. 

Vorige week maandag was zijn tweede zwemles, gelijk door vanuit school. Dit keer niet met zijn vriendje want die was ziek. Maar nu kon papa lekker mee, en die vond het ook erg leuk om mee te kijken met de les. Max was zo uitgeput van school en de zwemles, dat hij al voor 18.00 in slaap was gevallen in zijn bed. Dus heb hem even snel laten plassen, even pyjama aan en daarna is hij gelijk weer in slaap gevallen.

Dinsdag is voor mij tegenwoordig een dagbesteding dagje op “de oude manege” (hier zal ik binnenkort nog eens uitgebreid op ingaan.) Hierdoor lukt het me ook wat beter om daar aan de slag te zijn met mijn blog. Thuis komt er echt niets uit mijn handen, op deze plek ook niet altijd. Maar wordt wel uitgedaagd om zeker wel wat te doen. Dus zo komen er misschien wel weer wat meer blogs online.

Hier mag Max elke week een keer zijn schoen zetten, daar stond hij dan met een wortel erin. En dan maar hopen dat er iets leuks de volgende ochtend in zit. Hij kreeg een kwartet spel, even aftasten vind ik dit wel echt leuk. Maar al gauw wilde hij samen met mij het gaan spelen. En de dag erna vroeg hij er weer om. Hij heeft de smaak te pakken. Heel slim, hij legt de kaarten op zijn stoel omdat vasthouden lastig is. En hij overzicht heeft welke kaarten hij heeft.

Zondag moest Max zich even uitleven, hij was druk. Ja de hele week niet in de speeltuin geweest dat merk je dan dus wel. Er was al wel in de week een vriendinnen komen spelen, en daar heeft hij zich ook mee uitgeleefd. Maar nu gingen we nog even spelen bij “de oude manege” Ze hebben daar allemaal luchtkussens om lekker op de springen en klimmen. Ook ik heb lekker meegespeeld, en samen hebben we geoefend met tennis. Ook heel even mama tijd, een lekkere warme chocolademelk. En daarna snel weer door samen spelen.

En ook kan je daar sporten, en Max vond daar de gewichtjes. Kijk nou wat een bikkel is het.

Wat doen jullie kinderen graag binnen nu het een heel stuk kouder is?

Als je kinderen hebt weet je vast wel dat dit een enorm drukke tijd is, en dat kinderen vaak het allemaal wat spannend vind die sinterklaas die weer in het land is. Max begint steeds meer te vragen, en begint steeds meer linkjes te leggen.
Zo kreeg ik wat vragen over Sinterklaas:

Waarom ziet die sinterklaas op tv er anders uit dan die hier aankwam?
Waar is nu de boot gebleven van Sinterklaas?
Moet hij dan helemaal lopend terug naar de boot?

Heerlijk die kinderlogica, maar elke minuut van de dag een vraag te krijgen is best wel pittig vind ik.

Ons weekend begon vrijdag bij “De oude manege” dit is mijn dagbestedingsplek. Maar Max wilde hier al zo vaak heen om te springen op de trampolines. Maar momenteel is daar niet het weer voor. En toen ik begon over dat ik op de stormbaan ben geweest (springkussens) toen wilde hij dat ook graag. Dus we zijn erheen gegaan, en ze hebben speciaal voor hem een kleine springkussen opgezet. We hebben samen erop gesprongen, en Max wilde graag een “kat en muis” spelletje spelen. Ik heb me rot gerend en gesprongen op dat ding. Maar wat hadden we een plezier.

Toen wilde hij ook graag nog even voetballen, ja dat nodigt natuurlijk erg uit zo’n groot veld binnen. En ik heb fanatiek meegedaan, rennen is niet mijn ding. maar heb mijn best gedaan voor mijn mannetje.

Je ziet het he, wie heeft de meeste energie. Mama bekaf, en max kan nog wel een paar rondes verder.

Ik liet hem de rest zien, want je kan er dus ook nog meer doen aan sport. Max wilde wel erg graag even boxen, ik heb echt in een deuk gelegen van dat kind. Met zijn grote box handschoenen. 

Einde van de middag was het Sintmaarten lopen, gelukkig hadden we eerder nog eventjes tijd om te rusten. Want de ochtend was echt heel intensief. Om 16.00 hadden we afgesproken bij zijn vriendinnetje, en we zouden eerst naar iemand toe gaan waar hij zijn vriendinnetje aan wilde voorstellen. Toen naar de oma en de opa en oma van zijn vriendinnetje. En daarna de winkelstraat in. Wat hebben ze samen lief gezongen, en enorm verwend met lekkers en leuke dingen. Nu snap ik waarom zijn vriendinnetje graag langs de winkels wilde, want je krijgt er echt veel en leuks. 

Daarna waren we bekaf, maar ben nog wel even snel patat gaan halen bij de snackbar. Max was erg geprikkeld, die was gewoon zo moe. Het was goed dat hij daarna lekker snel sliep.

En toen was het alweer zaterdag, eerst thuis de intocht van Sinterklaas op tv gekeken. Daar had hij vorig jaar nog weinig interesse in, nu vond hij het maar wat interessant. Daarna vlug door naar de intocht bij ons in het dorp met de hele speeltuinbende. Max vond het maar wat spannend, maar heeft zo enorm genoten ervan. 

Hij zat helemaal in zijn eigen wereldje tijdens de intocht, kon weinig contact met hem maken. Maar dat was prima.

Ja heel af en toe keek hij even om, en kreeg ik de kans een leuke foto van hem te nemen.

Een high five krijgen van Piet is natuurlijk helemaal geweldig en stoer.

Eindelijk na zo lang wachten, kwam de beste man aan.
Max gaf zelf aan dat hij naar huis wilde, hij kon nog amper op zijn beentjes staan en naar huis lopen was even een uitdaging. Rust dat is wat we nodig hadden. Want we moesten de avond ook nog naar opa en oma, omdat opa jarig was geweest. We waren dan ook pas weer rond half 12 in de avond thuis.

Zondag is dat een vrij luie dag geweest, ik moest nog wel wat klusjes doen. En de mannen zijn nog even samen naar de Action geweest vuurwerk kopen.

Op naar een nieuwe week, en hopelijk iets rustiger dan het weekend.

Zijn jullie naar de intocht geweest van Sinterklaas?

Al jaren worstel ik met mijn gevoel, er is een tijd geweest dat ik me hele gevoel had uitgeschakeld en dat ik een lange tijd niet heb kunnen huilen. Dit voelde niet goed, waardoor ik terechtkwam bij Mirre en daar een heel traject aanging rondom het verlies van Daan. Altijd heb ik geweten toen het daar stopte dat ik er nog niet klaar was, maar de situatie was er niet naar om hiermee verder te kunnen. Nu pas jaren later, ben ik weer terug bij mijn begeleidster die ik op Mirre had. Nu vanaf haar eigen thuispraktijk, wat ook een hele fijne plek is. Het voelt goed dat ik weer een stuk begeleiding heb bij haar, want ik blijf maar in cirkeltjes rondlopen. Mijn verdriet opzij zetten, maar dit komt door boze buien er wel uit. Wat zeker geen pretje is. Hier wil ik vanaf, en wil meer in mijn gevoel gaan leven. En hierdoor voor mijzelf blijer in het leven staan. Want ja blij ben ik als ik samen met Max ben, en ik voel me gelukkig met hem. Maar voor mijzelf is dat nog wel ver te zoeken, alleen dat staat vaak op de achtergrond waardoor ik er niet zo’n last van heb. Dacht ik tenminste, want die boze buien zijn er niet voor niets. 

Opnieuw de diepte in

Een paar jaar eerder stopte ik bij de reguliere hulpverlening, met de boodschap die ik meekreeg “het trauma is verdwenen, nu mag je vrolijk de toekomst in gaan” Maar voor mijn gevoel zat er nog wat, waar nooit iets mee gedaan is. In de reguliere hulpverlening wilde ze niet meer naar het verleden kijken, maar alleen de toekomst in. Altijd gevoeld dat dit niet klopte voor mij, maar ik had geen keuze om met ze hierin mee te gaan. Tot er een moment kwam, dat het toch weer mogelijk was om naar José terug te gaan. En wat voelt het zwaar om weer de diepte op te zoeken, maar ik weet dat dit nodig is voor mij. Ik had voor de tweede keer mijn gevoel flink op slot gezet, en die gevoelens komen nu weer los. Zo begon ik bij een sessie enorm te huilen, terwijl ik over Daan vertelde. Ik heb al jaren niet mee gehuild, terwijl ik dit verhaal vertelde. Heb het al wel duizenden keren verteld, en toch voelde dit wel weer heel anders. Ik voelde wat er gebeurde in mijn hart toen Daan overleed. En dat stuk, daar moet ik echt doorheen voordat ik echt verder kan.

Dagbesteding

Daarnaast is er iets anders nieuws op mijn pad gekomen, naast de sessies die ik nu weer volg bij José. Ik ben begonnen op een waanzinnige gave plek, waar ik dagbesteding krijg. Niet zomaar dagbesteding, als in samen in een groep knutselen of iets. Nee dit is op maat gemaakt, en ik mag zelf uitzoeken wat ik leuk vind en wat ik wil doen. Dat is best lastig, omdat ik dit niet weet. Maar daar ga ik met behulp van hun mee aan de slag. Deze plek het “De oude manege”, en dit heet zo omdat het ooit een manege is geweest. Maar nu dus niet meer. Ze hebben het helemaal opgeknapt en verbouwd. Het is een mini maatschappij in de maatschappij. Daarnaast is het een sportschool, een ontmoetingsplek, en een plek voor feestjes en andere bijeenkomsten. Ze gaan me helpen, meer zelfvertrouwen te krijgen, meer te bewegen, en meer in mijn gevoel gaan staan. Dat laatste is al flink aan de gang, ik ben er nog maar twee weken. En kom twee dagdelen in de week. De prikkels zijn heftig, maar nu ben ik erachter gekomen dat het in mijn gevoel gezet wordt. Ik ben veel in tranen, en dit voelt best kut. Al weet ik dat het huist goed is. Maar van weinig verdriet voelen, naar ineens heel veel is best heftig.
Voor nu is het vooral aanwezig zijn, en zo nu en dan wat klusjes doen. Daarnaast heb ik tijd voor mijzelf, om te gaan wandelen en lekker te schrijven wat ik vooral heel fijn vind. Het wandelen is wel een enorme stap, maar wel goed voor mij. Dit is dus waar ik nu veel mee bezig ben, en best veel energie naar toe gaat. Maar ook ergens wel heel goed voelt, dat ik weer een stap vooruit aan het zetten ben.

Gewoon een keuken

Een keuken is maar gewoon een keuken, sommige hechten veel waarde aan de keuken. Maken ze er graag een leef keuken van. Maar ik vind de keuken alleen van belang als ik eten moet maken. En zelfs daar houd ik niet echt van om te doen. Maar het gezin moet toch eten. Ik heb er geen hekel aan, maar echt leuk vind ik koken niet. Toch sta ik dagelijks in de keuken, en dan is het fijn dat je een ruime en fijne keuken hebt waarin je niet zal ergeren als je voor de zoveelste keer daar aan het koken bent. We hebben een open keuken, dus wil het altijd wel een klein beetje netjes hebben. Al lukt dat niet altijd, de vaat die blijft staan terwijl we een vaatwasser hebben. Alle glazen potten die leeg zijn stappelen zich daar op, en vaak ook nog het oud papier op de aanrecht. Om het eens in de zoveel dagen even echt weer op te ruimen. Ach welk gezin heeft dat niet, dat je even geen zin en tijd hebt om op te ruimen. Maar mijn keuken echt schoon houden is wel een ding, hier heb ik echt wel een hekel aan. Ik sta dus ook niet wekelijks mijn keuken schoon te maken. Zelfs vergeet ik elke avond na het koken het gasfornuis schoon te maken, en dan denk ik na een paar weken wat is hij vies. Ja en dan heb ik even een schoonmaak woede en moet het schoon. Dan neem ik gelijk de tegels en het aanrecht mee om even goed in de sop te zetten. En echt op die witte tegels die we hebben zie je alles, vooral als je eten een beetje spettert.

Een bestelling bij Fotocadeau

Via Fotocadeau mocht ik iets moois bestellen, en omdat ik al meerdere fijne ervaringen heb gehad met ze dacht ik leuk. En was ik benieuwd naar de nieuwe items die ze hadden om te kunnen bestellen. Daar viel mijn oog op Een wall art spatscherm van Fotocadeau in de keuken Wij hebben al vele mooie foto’s binnen gekregen via hun, maar deze keer ging er helaas iets mis. Het kan een keer gebeuren dat als je het uitpakt dat je gelijk wat beschadigingen ziet op de foto zelf, maar ook de plaat zelf. Dat is zonde en dus besloot ze al snel te mailen met de vraag hoe ze dit gingen oplossen. Nou ik ben super tevreden over het hele verloop. Ik kreeg al snel de bevestiging dat ik een nieuwe zou krijgen, zonder de andere terug te hoeven sturen. En zo blij verrast toen de nieuwe aankwam, want wat is hij mooi geworden. Zo zie je maar het kan eens gebeuren dat het een keertje mis gaat, maar dat het heel fijn wordt opgepakt. Ik ben zeer tevreden over dit bedrijf, ze leveren mooie producten. Nu zie ik dus geen vieze rode spetters op mijn witte tegels als ik pasta maak, maar komt het op een mooi spatscherm die ik daarna makkelijk schoon kan maken. Tenminste daar ga ik vanuit, want eerlijk hij hangt er nog niet omdat er eerst nog goede montagelijm gekocht moet worden.

Wil jij nou ook zo’n mooi spatscherm of misschien wel Fotobehang voor keuken kijk dan even op fotocadeau.nl

Beetje later dan verwacht, maar hij is er mijn nieuwe weekoverzicht.

Max wilde heel graag weer even crossen op zijn crossbaan. Het is gewoon een pad om de voetbalvelden heen. Maar voor hem is het zijn crossbaan. Nou goed dan gaan we er toch even heen. Tussen de kleine regendruppies heb ik daar zitten genieten. En hij is lekker rondjes gaan crossen.

Hij kreeg het er zelfs warm van dus mam ik doe mijn vest uit net als jouw. Helemaal prima kind. Om daarna weer heerlijk door te gaan crossen.

Daar kwam hij aan hoor, mijn mannetje in actie. Hij is zo gek met zijn fietsen. Fietsen gaat hem beter af dan lopen, en ik geef hem geen ongelijk. Lekker fietsen doet hij goed.

Dinsdag morgen had ik samen met mijn begeleidster een gesprek bij De oude manege voor dagbesteding. Weet nog niet precies waar ja JA op heb gezegd, maar ik laat het maar op me af komen. Onwijs eng vind ik dat ik niet precies weet waar ik aan toe ben. Maar het wordt een traject op maat gemaakt voor mij, en we gaan werken aan  zelfvertrouwen en in beweging komen. Samen gaan we kijken wat ik wil en leuk vind om te doen.

Deze jongen werd donderdag een beetje ziekjes, dus heb voor de vrijdag logopedie maar afgezegd. Toch wilde hij even buiten spelen, maar je kan zien dat hij niet helemaal zichzelf is op dat moment. Het gaat nu weer prima met hem, hij is nooit echt veel en of lang ziek. 

De maand juli is alweer gestart en ik wil even terug kijken op de afgelopen maand over de dingen waar ik dankbaar voor was in de maand juni. Dit is iets wat ik vaak wel wat moeilijk vind om de positieve dingen te halen, in al het negatieve wat ik juist vooral onthoud. Maar op het moment dat je er echt voor gaat zitten om op te schrijven waar je dankbaar voor bent, merk je ineens hoeveel positieve dingen er eigenlijk gewoon zijn. En dat ik mij daar wat meer aan mag gaan herinneren dan alleen het negatieve te onthouden. Daarom heb ik besloten om een poging te doen om elke maand in mijn journal terug te kijken op de maand en te schrijven waar ik allemaal dankbaar voor geweest ben geweest. En wat leek het me leuk om dit door te voeren hier op mijn blog.

Lees je mee waar ik dankbaar voor was in juni.

• Een verassend gesprek op school over Max wat er volgend schooljaar gaat gebeuren. Gaat hij naar groep 2 of toch nog niet. Aan zijn leeftijd zou hij gewoon naar groep 2 gaan, maar hij heeft erg veel moeite met de taal. Dus eigenlijk hadden wij als ouders er al op ingesteld dat hij in groep 1 zou blijven zitten. En dat was goed geweest voor ons. Alleen het gesprek verliep anders dan gedacht. Hij blijft eerst wel in groep 1, maar met het aanbod van groep 2 tot de herfstvakantie. Gaat dat goed dan wordt het groep 2. Het enige wat dan veranderd is dat de vrijdagochtend erbij komt, aangezien groep 1 en 2 volgend schooljaar weer samen gevoegd worden.
• Dat ik na jaren weer terug kan naar de begeleiding die ik jaren eerder al had. Ik heb altijd gevoeld er niet klaar te zijn daar, maar ik had geen keuze om ermee te stoppen. En nu ben ik na jaren weer terug begonnen. Het wordt een traject van 8 individuele sessies (waarvan ik er nu eentje gehad heb) en 5 workshops (waar ik er al eentje van heb gehad, en morgen mijn tweede heb)
• Voor de plek (zolder) waar ik nu wat vaker weer zit. We hebben hem opgeruimd en veranderd, het is nog niet helemaal af. Maar zoveel fijner, zodat ik hier wat meer mijn ME TIME momentjes kan creëren. En dus zonder te storen lekker kan schrijven.
• De fotoshoot waar ik voor gevraagd werd, voor een vriendinnetje van Max die drie werd.
• De fijne knuffels van de begeleidster waar ik terug bij ben.
• Bij een vriendin geweest, die mij mee nam naar haar pony en veulen. Dit soort dingen doe ik amper als Max naar school is. Normaal ben ik thuis te vinden, of als het nodig is even de stad in. Maar verder kom ik eigenlijk niet.
• Het weer meer schrijven in mijn journal
• Zien hoeveel er eigenlijk positief is als je het gaat opschrijven.
• Dat er een hele lieve bekende (die ik op Mirre leerde kennen) ook morgen bij de workshop is.

En zo heb ik gewoon negen positieve momenten kunnen opschrijven over de afgelopen maand. Dat zouden er vast meer kunnen worden, als ik hier vaker mee bezig zou zijn. Dan wordt het makkelijker om de positieve dingen eruit te halen.

Waar ben jij de afgelopen maand dankbaar voor geweest?

Ik moet er weer even inkomen met foto’s maken en ze dan ook plaatsen op Instagram. Dus volgende week hopelijk wat meer kiekjes uit ons leventje.

Wat was het heerlijk weer de woensdag, ik was toen onderweg naar Valthe met de bus. Ik had een sessie, weer voor de eerste keer. Waar ik jaren geleden veel kwam. Niet meer dezelfde plek, wel dezelfde begeleidster. We hebben twee uur gepraat over waar ik nu sta, waar ik tegenaan loop, en wat mijn hulpvraag is. Zo kunnen we het traject starten om aan mijn boze buien te werken.

Al eventjes geleden waren we in de grote speelgoedwinkel, even kijken voor cadeautjes denk ik. En Max wil dan ook iets uitzoeken, maar hij mocht toen alleen kijken wat hij mooi vond om te hebben. We besloten op dat moment dat als de nieuwe maand met geld begint hij iets groots mocht uitzoeken. Nou zijn we van het weekend terug gegaan naar dezelfde speelgoedwinkel. En deze hele te gave vrachtwagen is het geworden van Bruder. Hier hebben zulke mooie wagens van. En dit mannetje is er enorm blij mee.

Waar maak jij je kind blij mee als hij/zij naar de speelgoedwinkel mag?