Nog heel even en dan is Max gewoon een half jaar oud, wat is het snel gegaan. En wat is het toch een bink van een jongen. Soms krijg ik te horen wat ik hem te eten geef, omdat hij echt enorm groeit. Nou voorheen alleen zijn flessen melk. We zijn nog maar net begonnen met hapjes voeren, dus daar ligt het niet aan.

Trotse moeder

Ik ben best een beetje trots op mijzelf als moeder. De afgelopen week was een week waarin ik alle zorg helemaal alleen moest doen voor Max. En aangezien ik nog altijd aan het wennen thuis ben na een opname was dit best zwaar. Mijn wekker gaat om 06.30 af en kan pas rond 23.15- 23.30 naar bed. Dit is namelijk een week waarin mijn partner middagdienst heeft. S,morgens dus wat uit slaapt en pas om 23.30 thuis van zijn werk. Dan gaat Max wel om de dag naar de opvang, maar ook dat is best pittig om hem steeds te brengen en halen. Omdat dit 20 minuten heen en 20 minuten terug lopen is. Het vergt dus ook erg veel tijd. En dit is de week dat in de avond wel martinizorg komt om te kijken of alles goed gaat in de zorg naar Max toe. Nu Max ook nog erg aan het wennen is op de opvang, slaapt hij minder en is hij dus echt wel wat huileriger dan normaal. En ben zo blij dat ik rustig ben gebleven hoe moe ik ook was. De laatste ochtend was het wel even te vermoeiend en op zo,n moment voel ik mij geen leuke moeder. Dan ben ik net even iets te snel voor Max met mijn handelingen, merk ik dat ik minder zin heb om met hem te spelen. Maar gelukkig is dit zoveel minder dan voor de opname.

Avond ritueel 

We hebben echt een Avond ritueel sinds een tijdje, en daar hebben we sinds deze week iets nieuws aan toegevoegd. We beginnen om 18.30 met een hapje eten, ja we zijn begonnen met groente hapjes en die gaan er wel in. De banaan was nog geen succes, maar de wortel en de boontjes doen het goed bij Max. Dan krijgt hij om 19.00 zijn avond fles. Meestal mag hij dan nog even spelen. Maar aangezien hij de laatste tijd middag, vroeg in de avond slecht slaapt. Gaan we na zijn fles vaak al naar boven om zijn pyjama aan te doen. En dan als hij niet te moe is, lees ik hem een boekje voor. Na het boekje lezen, gaat hij naar bed. Ik doe hem in zijn slaapzak, geef hem zijn konijntje en draai hem op zijn buik. Geef hem een aai en een kus op zijn hoofdje en zijn lakentje trek ik over hem heen. Dan zeg ik dat ik de gordijnen dicht doe, zijn sterrenlampje aan doen en zijn muziekwolkje. Dan zeg ik dat het bed tijd is en geef hem nog een laatste kus met slaap lekker erbij te zeggen. Dan gaat het licht uit en zijn kamerdeur dicht. En zo blijft hij lekker slapen tot ik hem wakker maak voor zijn laatste fles om 23.00 en dan gaan we de nacht in.

Hebben jullie moeders ook een avond ritueel voor jullie kindjes?

Zo bijzonder het boek “het sprookje van de dood” en ben dan ook heel benieuwd naar de film. Dit boek heeft me nog dichterbij Daan gebracht en beseft dat hij “thuis” is in een wereld waar wij allemaal vandaan komen. Waar geen pijn en geen verdriet is.

Deze tekst schreef ik op mijn Facebook, terwijl ik dit postte bedacht ik mij ineens dat ik nooit over dit boekje heb geschreven op mijn blog. En dat het nu weleens tijd werd om hierover te vertellen. Het boek “Het sprookje van de dood” heb ik al een tijdje in mijn bezit en heeft me zoveel gebracht. Ik weet dat Daan daar in die andere wereld het goed heeft, dat hij wilt dat ik hier blijf genieten. Natuurlijk niet zonder hem te vergeten, maar hij laat het me in alles weten dat het goed is. Hij was hier met een reden, en helaas was het van korte duur. Maar de reden veranderd mijn hele leven en dat is zoveel waard. Toen ik hoorde over dit boek, moest ik het gewoon kopen. Het trok me enorm aan, en begon te lezen. Maar heel voorzichtig, ik wilde hem niet in 1 keer uitlezen. Alleen dat was wel heel moeilijk, het is echt een boekje dat je in 1 ruk uit leest. Maar ik vond het zo zonde, dus ik deed het langzaamaan. Nu weet ik dat het geen probleem was geweest als ik hem gelijk uit had gelezen, want dit is een boekje die je gewoon vaker moet lezen. Dat je steeds weer nieuwe dingen ontdekt, en steeds meer van jezelf gaat leren.

Ik ben niet bang voor de dood, helemaal niet nu Daan daar is. Deze wereld trekt me al mijn hele leven, maar ik weet het pas een paar jaar echt wat ik altijd steeds maar voel. Er is iets wat terug naar “huis” wilt. Maar ook houd iets me tegen erheen te gaan. Want anders was ik nu niet meer hier op aarde geweest. Ik wil volledig gaan genieten hier op aarde, er alles uit halen wat er eruit te halen valt. En mijn doel op aarde te vervullen. Want iedereen die hier komt als zieltje in een lichaam heeft een doel, alleen weten we dat niet meer te herinneren. “Het sprookje van de dood” zorgt ervoor dat je gaat nadenken en gaat voelen waar je eigenlijk vandaan komt. Ik wist het al eerder wat mijn doel hier in het leven is, alleen eerst moet ik mijzelf nu helpen voor ik mijn doel kan gaan vervullen.

Ze zijn op dit moment bezig met de verfilming van het boek en ik kan niet wachten tot hij er is. Dit moet ik gewoon zien.

Ken jij het gevoel dat je ergens naar toe getrokken word? Misschien besef je het nog niet, maar ik weet zeker dat als je hiermee bezig zal zijn je meer en meer zal herinneren waar je vandaan komt en wat je hier op aarde doet.

Elk zieltje komt en gaat weer, dus niets om bang voor te zijn. Je kan namelijk er ook weer voor kiezen als zieltje om nog eens naar aarde te komen maar dan in een ander lichaam en andere rol.

Inmiddels weer vol op thuis aan het genieten van mijn gezin. Moet nog altijd wel wennen thuis en mis de mensen in het ziekenhuis wel. Het is namelijk raar na zes weken opname weer veel alleen te zijn. En dat mis ik dus het meeste mensen om mij heen. Dat is ook wel wat ik nodig heb, mis vooral gewoon een vriendin in de buurt. Hopelijk komt dat nog eens hier, dat zou wel erg leuk zijn. Maar goed ik geniet dus wel weer heel erg van mijn gezin en het thuis zijn. Nu hopelijk ook nog wat meer gaan slapen, dan red ik de zorg ook nog beter voor Max. Max die slaapt wel prima de nachten, dus dat is niet de reden van mijn slaapgebrek.Nog altijd proberen we Max banaan te laten eten, maar nog altijd heeft hij vrij weinig interesse erin. Iets anders proberen dan, maar waar begin je dan mee?We hadden even zin in iets lekker te eten, dus we gingen wat eten halen. Ik at heerlijk spareribs en mijn man had een mix grill schotel besteld.Ik maakte foto,s voor mijn blog voor Vingino, en ik vind hem zo lief deze foto. Dat ik hem nogmaals deel. Het is nog iets te groot de kleding, maar kan het toch wel hebben. Is ook voor de winter dus geen probleem iets te groot nu.Wat een weer, en ik moest heel veel lopen. Want s,morgens moest ik Max naar de opvang brengen. 20 minuten in de regen lopen, niet leuk. Toen moest ik door naar de dokter in de regen. En daarna nog terug naar huis. Gelukkig was het toen wel droog, maar ik niet meer. Later moest ik nog de stad in, dus weer een stuk naar het station lopen. Ik loop wat af sinds we hier wonen en een kleine hebben. Na mijn afspraak in de stad terug gelijk Max ophalen van de opvang. Terug naar huis lopen hoefde gelukkig niet meer, want mijn man kwam ons halen. Was namelijk echt wel gesloopt na deze dag.Max moet ergens zijn speelgoed in kwijt dus mijn man bestelde deze kist. Alleen hadden we hem groter verwacht. Maar hij is echt wel vet leuk. Wie weet in de toekomst een nog grotere kist erbij. Maar voor nu is dit prima.Van het weekend hebben we voor het eerst de openhaard aangezet, wel heel gezellig maar helaas voelde we geen warmte ervan. Maar zo leuk dat we dit nu thuis kunnen doen. Voorheen deden we dit altijd als we op vakantie waren op Center parcs. Nu dus ook thuis er van kunnen genieten.

Waar begonnen jullie mee om je kindje te voeren naast de fles?

Als ik mij bedenk dat dit de maand is waarin hij een half jaar oud wordt, denk ik echt waar is de tijd gebleven. En dan ben ik zo blij dat ik nu veel meer kan genieten dan in het begin van het moederschap. Wat wordt dat jochie van mij leuk, leuk om naar te kijken als hij speelt in de box. Leuk hoe hij luistert naar zijn eigen naam. Leuk hoe hij steeds weer nieuwe geluidjes ontdekt om te maken. Leuk hoe hij zo snel nieuwe dingen leert. En leuk dat hij het zo goed doet op de kinderdagverblijf.

Kids 2b

Ja Max gaat nu sinds we volledig thuis zijn na de opname naar de kinderdagverblijf. Hij zit in de groep van de rode kabouters, en hoor alleen maar goede berichten. Dat hij zo lekker aan het lachen is, dat hij wel even moest wennen met slapen. Maar het zo,n leuk kereltje is. Nou dat weet ik, het is mijn heerlijke leuke kereltje. Wat zag ik er eerst tegenop, juist omdat hij drie volledige dagen erheen gaat. Maar tot nu toe ben ik best druk geweest op de dagen dat hij er was, dus was het wel welkom dat hij daar was. Ik mag altijd even bellen om te vragen of het goed gaat met hem daar. En de eerste dag heb ik daar ook wel aan toegegeven even te bellen. Heb pas 1 volledige dag thuis gezeten terwijl hij op de kinderdagverblijf zat. Toen had ik wel even van, hmm en nu. Nu mag ik mijn rust nemen, en kan ik hem niet vinden omdat ik het toch best een raar idee vond ik thuis en hij er niet te zijn. Dus dat is wel heel erg wennen voor mij. Maar wel nodig, omdat ik zo slecht slaap en ik bang ben weer in hetzelfde cirkeltje terecht te komen als voor de opname. Dat wil ik echt voorkomen, daarom is het goed dat ik af en toe mijn handen vrij van hem heb. Ook hij moet wennen aan een nieuw ritme, of liever gezegd nieuwe prikkels. Ik dacht eerst aan doorkomende tandjes, omdat hij al de hele week elke avond niet te genieten is. Steeds maar huilen, minder slapen. Maar ik weet het niet met de tandjes, misschien is het toch wennen dat hij naar de kinderdagverblijf gaat. Het zal wel een fase zijn waar we even doorheen moeten. En het gaat prima nu de zorg ook als hij zo,n huilbui heeft. Maar ik blijf nog wel soms bang dat ik het een keer even niet aankan. Maar daar heb ik dan mijn hulplijnen voor en dat voelt wel fijn dat ik het dan niet alleen hoef te doen.

Hij heeft zijn eigen rugtasje voor zijn spulletjes in te doen.

En ze werken daar met boekjes om even wat in te schrijven. Het gaat erom dat hun dingen schrijven over de dag. Zo leuk om te lezen na een dagje dat hij weg is geweest. Heb er zelf een leuke doodle in getekend. 

Het is al lekker herfst weer, wind regen en kou. Dit zijn de dingen die ik niet fijn vind aan de herfst. Maar de herfst heeft ook weer iets heel moois, kijk maar naar de kleuren in de natuur. Het is echt prachtig. Helaas wordt het kouder en kouder, want na de herfst komt de winter. Dus wat gaan we doen, ons warmer aankleden. En wat kwam het goed uit dat ik werd benaderd om van het merk Vingino iets uit te mogen zoeken. Want ik wilde al een winterjas voor hem gaan kopen, gelukkig had ik daar nog niet de tijd voor gevonden tijdens de opname. Dus dit was zeker welkom. 

Daar zat ik dan aan tafel in de woonkamer van de MBU waar ik opgenomen was. Mijn laptop ging aan en mijn zoektocht begon op de site van Vingino. Wat een mooi merk, met echt onwijs gave jongens kleding. Helemaal blij dat ik daar iets van mocht bestellen. Het was blijkbaar te zien dat ik daar zat te glunderen naar mijn laptop terwijl ik scrolde tussen al het moois. Want er werd me gevraagd door de verpleegkundige wat ik aan het doen was. En toen ik vertelde dat ik iets moois mocht uitzoeken voor mijn zoon, werd er heel verbaasd en enthousiast gereageerd. “Wat een mooi merk mag je uitzoeken” Ja ik kende het zelf nog niet voordat ik op de site terecht kwam. Aan alle kanten kreeg ik te horen dat ik een bofkont ben en dat ik echt mooie dingen had uitgekozen. Want ja ik was snel tevreden met wat ik uitkoos. Een mooie winterjas voor Max, een gave vest en een broek passend erbij.

Ze hebben echt veel leuks voor deze mini man (oke zo mini is hij niet meer)

Het is allemaal wel wat groot op dit moment, dus let daar niet teveel op met de foto,s. Maar heb expres een maat groter besteld, want die jongen van mij groeit als kool. Dus past hij het wel van de winter prima. Kijk je mee hoe stoer hij is met zijn nieuwe outfit.

VEST OLOF MINI  €44,99
Dit lange capuchonvest met mooie details is perfect voor een winterse outfit. De sierbies en de felle badge op de heup geven ‘m een sportieve twist en door de ruime capuchon en het langere achterpand is hij extra warm. Combineer ‘m met een jeans en die tien voor stijl is binnen.

JAS TIAS MINI  €69,99
Jouw kleine man komt de winter lekker warm door in dit comfortabele jack van stevige synthetische stof. Door de lichtgewicht wattering in combinatie met de zachte teddyvoering is het heerlijk warm, en de elastische boorden en zoom beschermen tegen de wind. De contrasterende rits geeft dit winterse model wat extra kleur.

Dit stuk is geschreven tijdens mijn opname, en dit gevoel is zeker al een heel stuk minder geworden. 
Anders was ik ook nu niet thuis geweest.

Het zijn gewoon wat gedachten die ik op papier heb gezet tijdens de schrijfgroep tijdens mijn opname op de MBU. Deze therapie voelde zo goed voor mij, omdat schrijven altijd fijn is. Helemaal als je bepaalde dingen van je af kan schrijven. Zo ook dit, en dat houd in dat je hierdoor meer overzicht hebt wat er in je omgaat. En het dus ook kan veranderen. Daar ben ik natuurlijk mee bezig geweest. En daarom weet ik nu ook dat Max eigenlijk wel genoeg krijgt van mij. Ja ook de veiligheid en vertrouwen er te zijn hier in ons gezin. Ik ben echt dankbaar voor de opname die ik heb mogen krijgen. Want voel me zo veel anders in de zorg naar Max toe. En daar doe ik het allemaal voor.Wat is goed genoeg voor mijn Max. Het liefst wil ik alles zelf doen. Maar dit kan ik niet (geen enkele mama kan dat) Ik merk nu ook dat ik vaker momenten heb dat ik me vrolijker voel met Max, dan zonder hem. Dus hoe maak ik die balans dat ik in de zorg niet teveel doe zodat ik geen tijd en rust voor mijzelf heb. Ik wil me namelijk altijd zo voelen met Max maar ook dit voelen zonder hem. Alleen dan val ik vaak in een gat, omdat ik te moe ben om alles aan te kunnen. Dus wat is nu goed en wat is nu fout. Of moet ik het niet zo zwart-wit zien. Is er nog een tussenweg. Voor nu voel ik mij eigenlijk nooit genoeg voor Max. Ja hij krijgt zijn fles een schone luier en aandacht en liefde. Ergens voel ik dat er iets mist en dat ik hem niet genoeg geef. Wat heeft hij nog meer nodig. Veiligheid en vertrouwen. Maar hoe kan ik hem dat geven als ik mijzelf dat niet kan geven. Steeds weer die strijd in mijn hoofd. Ik ben het zat en moe.

Vorige week kwam er geen “take a look at my life” online omdat ik te druk was dat ik er niet aan toe kwam. Maar nu ik volledig weer thuis ben en geen therapieën meer volg naast de zorg van Max heb ik toch weer iets meer tijd om aan mijn blog te werken. Daar ga ik dan ook weer zeker van genieten, dat ik wat meer kan schrijven hier. Ik heb dus nu voor jullie twee weken met foto,s. Ook zal ik nu weer meer foto,s gaan maken van mijn leven, want kom weer vaker ergens anders dan alleen binnen op de afdeling waar ik verbleef. En vaak mijn telefoon gebruikte ik niet daar binnen. 

Eindelijk mocht ik voor het eerst alleen met Max op pad, en daar maakte ik gelijk goed gebruik van. Lekker naar het winkelcentrum wandelen met hem. Ja ik was echt wel al eens met hem buiten geweest, maar dan was mijn moeder erbij. Wat was het fijn om nu eens even echt helemaal alleen met hem te zijn. En dan ook nog eens lekker buiten. Max vind het ook helemaal prima in de wandelwagen. Hij kijkt z,n ogen uit en slapen ho maar, hij wil echt alles zien en meemaken. Ik ben een nieuwe hobby gestart, een bullet journal ben ik aan het maken. Maar ik kreeg zo de smaak te pakken in een a 5 boekje die ik gewoon al had, dat ik een echte bullet journal heb gekocht. Maar je kan het dus in elk soort boekje doen. Hier heb ik even in kunnen oefenen. En deze pagina vind ik helemaal geweldig geworden. Het lijkt me leuk om hier kaarten van te maken en dan te verkopen. Dit is me al eens eerder verteld dat ik dat gewoon eens moet gaan doen. Nu nog kijken hoe ik dat het beste kan gaan doen.

Ik werd weer even voor het weekend opgehaald in Utrecht, en onderweg moesten we toch even stoppen om een broodje te kunnen eten. Ik stapte uit en liep naar de benzinepomp om wat te eten te halen. En toen kwam ik deze mooie bloemen tegen en kon het niet laten er foto,s van te maken.Thuis heb ik de papa van Max de vijf maanden foto laten maken, daar had ik geen tijd en energie voor gehad op de dag dat het eigenlijk de bedoeling was. Maar twee dagen later maakt ook niets uit. Ik had hem zoiets stoers aangedaan daar hoorde ook een stoere positie bij. Dus ik liet hem mooi op de bank zitten. En maakte zelf ook even gebruik van om wat foto,s te maken. Nou zijn ze niet geweldig geworden. Wat een wijs mannetje hebben we toch.Maandag de laatste paar dagen op de MBU en ik werd gehaald door een lieve vriendin. Eerst zouden we zonder Max gaan, maar op het laatste moment kreeg ik de kans een maxicosi te lenen van een andere moeder. Want die van mij had ik daar niet bij mij. En dus namen we Max mee. We gingen naar Haarzuilen naar het Kasteel de Haar. Waar ze een restaurant ook hebben waar je high tea kunnen doen. Dus dat gingen we doen. Lekker genoten van heerlijke hapjes en thee. En Max deed het zo onwijs goed, dit was voor mij wel een uitdaging om hem mee op pad te nemen. Maar het ging zo super goed. Dit geeft mij vertrouwen om hem gewoon voortaan mee te nemen naar dit soort uitjes.Dit is echt de laatste foto die ik maakte op de MBU, want ja woensdag ging ik met ontslag, en wat een positieve berichten kreeg ik te horen van de artsen en verpleegkundigen. Maar kijk nu eens mijn kleine lachebekkie. Wat doet hij het super, en dat te danken aan de MBU die mij zoveel heeft geleerd waardoor het voor Max zo goed is nu.

Donderdag had ik gelijk een intake bij de kinderopvang voor Max, best vreemd dat ik hem nu steeds daarheen ga brengen. Maar het is wel goed voor nu. Hier op deze foto ging ik vrijdag er weer heen en hem nu dus daar achter laten. De hele ochtend heb ik geen tijd gehad er echt bij stil te staan dat hij daar was. Want ik had in de stad een afspraak en ben daarna nog even de binnenstad in geweest om te shoppen. Om 12.00 toen ik bijna weer thuis was, bedacht ik even om te bellen hoe Max het deed bij de kinderopvang. En gelukkig deed hij het goed, moest wel even wennen daar om te slapen. Maar dat snap ik wel, weer een ander bed dan thuis. S,avonds thuis deed hij het ook prima, was beetje bang dat de prikkels teveel waren waardoor hij s,avonds van slag van zou zijn. Dit was niet het geval.Ik was dus de binnenstad ingelopen, voor het eerst dat ik hierover heen ben gegaan. Wat is het veranderd toen ik terug naar het station liep om naar huis te gaan.Ja ik wil weer wat gezonder gaan eten, het wordt tijd dat ik weer beetje ga letten erop. Wil graag weer gaan afvallen, maar ga niet te streng voor mijzelf zijn nu. Want alles tegelijk gaat nooit goed. Dus gewoon rustige aan wat gezonder gaan eten is best wel een goed idee om mee te beginnen.Weekend en we besloten te gaan kijken voor een kinderstoel, we hebben een mooie trip trap stoel gekocht. En wat zijn wij dus Max ook er blij mee. En ik heb mijn zin gekregen om deze stoel te kopen en met sterren kussentje erin.

Als Max een half haar is dan ga ik elke maand een update plaatsen, dus stop ik met de wekelijkse updates. Dus jullie kunnen nog hierna twee keer genieten van een update zoals deze. We zijn sinds woensdag volledig weer thuis, dus niet meer terug naar Utrecht voor opname. Het gaat eigenlijk best goed, ondanks ik vreselijk moe ben. Heb al die zes weken dat ik in Utrecht heb gezeten heel slecht geslapen. Nu gaat het slapen weer iets beter, en daar ben ik heel erg blij mee. De eerste twee dagen thuis waren gelijk al volgepland. Donderdag in de ochtend een intake bij de kinderopvang. Want het is nu zeker dat hij er drie dagen in de week heen gaat. Dit vind ik zeker nog wel veel, maar is wel nodig om voor hem een goede moeder te zijn. En wie weet kan dit met de tijd afgebouwd worden. In de middag kwam er weer iemand van Martinizorg, die hier ook al kwam voor de opname. Zij worden nu dus ook weer ingezet, voornamelijk in de avonden als mijn partner aan het werk is. Dus niet echt meer elke dag, alleen tijdens de middag diensten van mijn partner. Er is gewoon zoveel veranderd tijdens de opname, zo geen spijt van gehad dat ik die stap heb gezet. En het heb durven uitspreken dat het niet goed met mij ging. En als het met mij niet goed gaat, gaat het met Max ook niet goed. En dat verdiend hij niet.

Genieten

Ik vond het maar gek dat iedereen zei je moet toch genieten van Max de fles geven. Dat is gewoon een moment even helemaal samen. Maar ik genoot er helemaal niet van. Ik dacht echt ik ben vast de enige die dat heeft. Maar tijdens mijn opname begreep ik dat ik echt niet de enige was daarin. Ik had teveel aan mijn hoofd waardoor ik niet rustig was tijdens de fles momenten, waardoor Max ook druk werd. En het vaak gewoon erg stressvol was om hem de fles te geven. Hij moest en zou die fles leeg drinken, maar ik was ook al weer bezig met wat ik nog meer moest doen. Dat ik gewoon zoiets had, je moet hem leeg drinken en dan kan ik verder. Maar ik heb geleerd tijdens de opname dat je gewoon de tijd en de rust ervoor moet nemen. En dat is mij zeker gelukt. Natuurlijk zijn er nog wel momenten dat het niet lukt. Het kan niet allemaal in een keer goed gaan. Maar ik heb geen gedachten meer in me hoofd snel snel, want ik moet dit nog, ik moet dat nog. Nee ik ga er echt voor zitten en het is een heerlijk moment samen met mijn zoon. En dit is zoveel meer relaxter dan eerder. Dus negen van de tien keer geniet ik hier echt van. En ik geniet ook zo van het spelen met hem, want ja ik heb echt meer contact met hem. Ik kan rustig bij hem gaan zitten als hij op het kleed ligt te spelen, samen spelen en kletsen. En lekker zingen. Dit laatste deed ik tijdens de opname niet, want voelde me altijd wat opgelaten bij anderen. Dit zal vast ook nog wel veranderen. Maar ik vind het heerlijk dat we zo fijn samen contact maken. Ik geniet echt met volle teugen van mijn prachtige mannetje.

Kinderstoel

We gingen nu echt op pad voor een kinderstoel. We waren al eens eerder gaan kijken, maar nu moest het echt wel. Voor we het weten gaat hij zelfstandig leren zitten. Want het is echt al een heel wijs mannetje aan het worden. Al een hele tijd hebben het gehad over de trip trap stoel van Stokke, maar we waren van mening dat hij veel te laag is voor onze tafel. Dus hadden we dit uit ons hoofd gezet. Ja toen kozen we een andere stoel, die we ook al eerder op het oog hadden. Maar toch knaagde het aan me dat ik liever de trip trap wilde hebben voor Max. Terwijl de verkoopster hem dus al van achter had gehaald en we zouden gaan afrekenen sprak ik mijzelf toch uit over de trip trap. En toen kregen we toch positieve dingen te horen erover, en dat het helemaal niet zo,n lage stoel is dat we dachten. Zo liet ik toch weten hem te willen hebben, en zijn we met verkoopster gaan kijken. Inmiddels hebben we dus een hele mooie trip trap stoel gekocht. Als het aan mij had gelegen was het een andere kleur geweest. Maar deze is ook gewoon heel mooi, en past bij de tafel en onze stoelen. En ik heb mijn zin gekregen met sterren kussentje erin. Dus wij zijn helemaal tevreden ermee. Max kan nog niet volledig zelfstandig zitten, maar we moesten hem echt even proberen. En dit ging geweldig.

Wanneer zat jullie kindje echt zelfstandig?

Vandaag staat er echt een heel mooi boekje in de picture. Het voelt heel speciaal om dit te kunnen en mogen voorlezen aan Max. Want dit boekje verteld over zijn kleine “grote” broer. Dit boekje heet ook zo en wilde ik zo graag voorlezen op de sterfdag van Daan. Ik wil graag Max vertellen over Daan, zodat hij opgroeit met het gevoel dat hij een grote broer heeft. Helaas had ik het boekje niet op deze dag in handen, maar mijn lieve man heeft hem speciaal voor deze dag ingescand. Omdat hij wel thuis was aangekomen, maar ik in Utrecht verbleef. Zo kon ik Max het toch voorlezen. Maar ik kon niet wachten tot ik hem echt in handen had. Want nu kon ik hem voorlezen aan Max en het ook op film zetten. Even was ik ook even terug bij Daan, ik genoot van het voorlezen aan Max. Maar de eerste keer dat ik Daan voorlas, lag hij opgebaard in zijn eigen bedje. Toen las ik hem voor en zette het op film. Dus dit was echt heel fijn om te doen met Max. 

Ik had tijdens de opname een gesprek over Daan, omdat ik het heel zwaar had rondom zijn sterfdag. De arts vertelde mij dat haar ouders voor haar ook een kindje hadden gekregen, maar bij geboorte was overleden. En zei hebben haar altijd verteld over haar broer, zo voelt het voor haar dan ook dat ze echt een broer heeft. Ondanks ze hem nooit heeft kunnen ontmoeten. Nu hoop ik dat Max later zegt ” papa, mama, dank jullie dat je mij verteld hebt over Daan. 

Ik ben dankbaar dat ik dit mooie boekje heb mogen ontvangen via Irene van Kusje in de wind.

Wil je meer informatie of gewoon dit boekje kopen klik dan hier

Omdat ik het weekend even thuis was, heel kort weekend van zaterdag tot zondag. Heb ik mijn laptop maar even niet mee genomen en dus op de MBU gelaten. Daarom deze post wat verlaat.

Max doet het zo onwijs goed, ik zie hem groeien in zijn ontwikkeling. Ook omdat ik eindelijk de filmpjes heb kunnen zien die gemaakt zijn met videotraining. Dit was zo fijn terug te zien, van hoe we hier binnen kwamen en hoe het nu met ons gaat. Want een moeder die zich goed voelt is een blije en relaxte baby, en dat merk ik heel erg aan Max. Het is echt een heel tevreden mannetje. Ik geloof dat ik ook wat meer vertrouwen krijg in mijzelf als moeder. En ook in die kleine boef van mij dat hij het prima doet en hij niet net als Daan ineens wegvalt van ons. Dit gevoel is echt heel fijn te hebben. Eindelijk weer iets meer positiviteit in het moederschap, in mijzelf en naar Max toe. Want ik wil niet dat hij de dupe wordt omdat ik mij niet goed in mijn vel voel. En ook op de MBU zien ze een Max en een moeder die het zo goed doen. Zo goed dat ik deze week naar huis mag samen met Max en het thuis als gezin mag gaan doen. Woensdag is mijn ontslag datum, wel met de nodige zorg thuis.

MBU

Ja ik heb echt totaal geen spijt van de keuze om mijzelf met Max te laten opnemen, we hebben hier zoveel aan gehad. Zoveel geleerd, en zelfs in de laatste week nog. Want ik zou iets leuks doen met een vriendin, en onverwacht besloten Max mee te nemen. Dit vond ik wel heel spannend, maar zeker een goede uitdaging. We gingen op high tea, en we waren beide super relax. Hij heeft even lekker rondgekeken toen hij in de wagen lag/zat daarna even op schoot omdat hij aandacht wilde. Daarna heeft hij zelfs nog even geslapen in de wagen, en op het moment dat hij wakker werd waren we net van plan om terug te gaan. Maar de uitdaging zat hem meer in hoe hij in de avond zou reageren op de prikkels die binnen zijn gekomen. Nou dat ging ook wel best goed. Heb hem wat eerder in de middag de fles gegeven en toen op bed. Voor ons avond eten begon hij te huilen en heb ik hem uit bed gehaald. Moe was hij blijkbaar nog wel heel erg.Dus dan maar weer iets eerder de fles en daarna omgekleed en hup het bed in. Dit wel met wat tegenstribbelen. Want ja na zoveel prikkels, vecht hij tegen zijn slaap. Toch is hij nog vrij snel in slaap gevallen. Dus dit was weer een hele goede les voor mama om hiermee om te gaan. Want als we weer thuis zijn, willen we natuurlijk ook gewoon op pad gaan.

Ik ben nog wel heel erg moe, maar ik slaap ook heel slecht sinds de opname. Veel aan mijn hoofd, en rusten overdag werkt ook niet goed. En dan de meeste zorg voor Max zelf doen en daarnaast nog alle therapieën volgen. Dus ik loop wel een beetje op mijn tenen, maar kan nu makkelijker mijn grens aangeven en hem overdragen aan de verpleging. Dit is wel een ding waar ik wel bang voor ben als ik thuis ben, die moeheid want daar wordt ik dus wel prikkelbaar van en kan ik minder hebben. Maar heb veel geleerd en nu is het tijd het thuis toe te gaan passen.

Vijf maanden

“Stop de tijd” vijf maanden geleden kwam Max in ons leven en wat is ons leven veranderd. Het is zo heerlijk om moeder te zijn van Max. Ik kan me bijna niet meer herinneren dat hij zo super klein is geweest. Hij is zwaar, dat is wel een nadeel met tillen. Maar wat is hij wijs en ondernemend. Jammer is dat hij dat echte knuffelen (zoals toen hij net geboren was) niet meer echt doet. Alles is veel leuker dan knuffelen. Ja natuurlijk knuffelt hij wel, maar wil niet de hele tijd bij me liggen. Dit is wel iets wat ik dus in het begin niet fijn vond, omdat het te dicht bij kwam. Liefde voelen voor zoiets moois was zo moeilijk om te voelen. Omdat ik toch echt bang was om hem ook kwijt te raken. En dat heb ik moeten missen, maar nu is het echt helemaal anders. Alle liefde die ik voor hem voel, kan ik ook kwijt en de angst is zoveel minder om hem kwijt te raken.