Net als bij Daan was ik ook dit keer vastbesloten borstvoeding te gaan geven. Dit lijkt me zo,n bijzonder moment tussen moeder en kind en dat wilde ik zo graag meemaken. Buitenom dat moedermelk natuurlijk gewoon goed is voor je kindje. Zeker niet ten nadelen van flesvoeding, want ook hiermee worden kindjes groot. Ondanks ik weet hoe anders het kan gaan dan in je hoofd, had ik weer niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn om borstvoeding te geven aan je kindje.

Te vroeg geboren

Toen bleek Max te vroeg geboren te worden, dit is natuurlijk nooit de bedoeling. Maar het kon gewoon niet anders, had het ook liever anders gezien. Inmiddels is de kleine man er al bijna drie weken. terwijl de uitgerekende datum op 20 mei ligt. Hij zou 16 mei gehaald worden met een keizersnede. Dus ja echt een volle maand te vroeg. Dit betekend ook automatische dat je kindje niet meteen bij je mag zijn. En dus gelijk van de verpleegkundige een flesje krijgt. Nou je hoopt natuurlijk op dat je kindje bij je gelegd word en gelijk naar je borst gaat zoeken en zo gelijk gaat drinken. Dit was een droom die helaas niet werkelijkheid werd. Maar daarbij geef ik het niet gelijk op.

Kolven

Ja als je dan toch borstvoeding wil geven, moet je er toch aan geloven om te gaan kolven. Nou wat is dat de eerste dagen een drama, ik was even vergeten dat het echt even duurt voordat de productie opgang komt. Maar ik hield vol… ik vond zelfs een nieuwe manier van kolven. Want ondertussen toen Max en ik samen waren, begonnen we ook gelijk met leren aanleggen aan de borst. Toen de verpleegkundige merkte dat er wel melk uitkwam als ik zelf met de hand bezig was zodat Max de melk kon proeven om aan te happen. Zei ze dat het misschien een idee was het met de hand te gaan proberen. Zo ben ik begonnen met kolven via de hand. Ze kwam eerst aan met kleine bekertjes en druppeltje voor druppeltje kwam de productie langzamerhand meer en meer op gang. Ik begon me trots te voelen, eindelijk het is me gelukt. En het werd steeds iets meer, waardoor ik de combinatie ging maken met de hand en het kolfapparaat. Toen het steeds beter liep hoefde ik het niet meer met de hand te doen en had ik er een goed gevoel bij dat het steeds meer zou gaan worden.

Aanleggen

Het aanleggen van Max was heel bijzonder, hij zocht echt gelijk naar mijn borst. Wat een grappig gezicht zo,n kleintje op zoek. Het was even lastig hem te laten aan happen, maar uiteindelijk lukte dit. Helaas liet hij steeds weer los en begreep blijkbaar niet helemaal de bedoeling. Tot hij ging begrijpen dat er melk uit kwam begon hij na het aan happen ook de zuigen. Helaas twee keer en dan niet hij weer los. Dit bleef hij doen, het was te veel moeite voor hem. Zijn flesje ging veel makkelijker, daar hoefde hij niet zo hard voor te werken. Een lactatiekundige kwam erbij en we gingen het samen proberen. Het veranderde niet, dus kwam ze met het idee het te proberen met een tepelhoedje. Nou dat is het proberen waard. En ja hoor dit pikte hij wel op, het lukte hem gewoon niet aan de tepel maar dus wel aan het tepelhoedje. Wat was dat een mooie ervaring, hij begon echt te drinken aan mijn borst. Toch vond ik het zelf niet zo handig met een tepelhoedje. Maar dacht als hij dit nu lukt, misschien lukt het met de tijd dan wel ook aan de tepel zelf. Dus ben zo blijven aanklooien. Ook toen we thuis waren zijn we het gaat doorzetten. Door de kraamverzorgster kreeg ik te horen dat de lactatiekundige me niet had geleerd het tepelhoedje goed vast te zetten op me tepel. Waardoor hij er dus steeds afviel. Dat is ze me dus gaan aanleren, maar dit wekte uiteindelijk alleen maar stress op. Ik heb een volle week borstvoeding gegeven via een fles en hem steeds aan te leggen, waar hij ook steeds wel wat dronk.

Toch heb ik met pijn in mijn hart besloten dat dit niet voor ons werkt, want het gaf meer stress met zich mee dan dat het een fijn momentje voor ons twee moest zijn. Ik ben dankbaar voor dat ik heb mogen ervaren hoe het is een kindje aan de borst te hebben. Maar ik ben zo blij dat we nu helemaal overgestapt zijn op flesvoeding. Hier wordt hij ook groot van. Natuurlijk er zijn nog momenten dat ik het moeilijk vind dat het niet is gelukt. Want Max is nog steeds als hij trek heeft op zoek bij mij. Ja dan smelt ik en dan moet ik wel even slikken dat ik dan de fles geef.

Het is dus niet voor iedereen zomaar weg gelegd om borstvoeding te geven.
Geef jij borstvoeding of flesvoeding en waarom die keuze?

Ik kreeg een heel mooi cadeautje van een heel speciaal persoon in mijn leven die ik heb leren kennen via Mirre. Ik kreeg een setje orakelkaarten (magische boodschappen van de elfen) Nu ben ik van plan om elke maand hier een kaart te laten zien die ik heb getrokken met de boodschap erbij.

(deze kaart trok ik al een tijdje eerder, maar durfde hem hier niet te posten. Want dat zou misschien wel betekenen dat jullie meteen wisten dat we nog een zoon zouden krijgen. Ook is deze kaart bedoeld vanwege Daan)

Zoon

Er wordt over je zoon gewaakt hij wordt beschermd terwijl hij zijn wereld aan het verkennen is.

Je vraag heeft met je zoon te maken, of met een mannelijk persoon, die als een zoon voor je is. Misschien maak je je zorgen om hem, of voel je je geroepen om hem op een of andere manier te helpen. De kaart honoreert dit intuïtieve gevoel, en vraagt je dienovereenkomstig actie te ondernemen. De elfen willen je laten weten dat je zoon veilig is, gelukkig, en dat er over hem wordt gewaakt. Geef je zorgen over aan de elfen, zodat wat geheeld moet worden kan helen.

Verdere betekenissen van deze kaart

• Je bent zwanger van een jongen, of je gaat een jongen adopteren
• De opdracht in je leven heeft te maken met het helpen van kinderen
• Een zoon in de hemel laat je weten dat hij gelukkig is, en hij stuurt je liefde
• De zoon van iemand anders heeft op dit moment je hulp nodig
• Je vindt het fijn om voor een mannetjeshuisdier te zorgen, die is als een zoon voor je
• Je kunt een boodschap krijgen van of over een ouder (als je een man bent)

Normaal is er elke week een weekoverzicht met foto,s. Maar er is zoveel gebeurd dat ik nu een overzicht heb van drie weken. En ik zal je alvast vertellen er is ook al best veel spam van onze kleine man Max te vinden. Ik krijg geen genoeg ervan om er naar te kijken, hopelijk is dat voor jullie ook zo. Maar we beginnen bij een week waarin hij nog helemaal niet geboren is. Het lijkt al weer zolang geleden, toch is dat helemaal niet zo. Want Max is nu pas twee weekjes oud.

Week 16

We vierde tweede paasdag weer met lekkere en leuke eitjes bij de lunch. Hier wordt je toch echt vrolijk van. Wat ben ik blij dat ik lekker thuis ben met mijn schatje.De donderdag na Pasen moest ik weer op controle komen in het ziekenhuis. Helaas lieten ze me niet meer naar huis gaan. Zou het nu echt zo zijn dat ik moet blijven tot aan geboorte. Nou dat zou ik vast nog wel horen…Ja nogal wat eerder dan verwacht werd jij Max geboren. Een echt klein boefje. Mama houd nu al zoveel van jouw.Het eerste bezoek kreeg ik al in het ziekenhuis, eerst was opa en oma er. Daarna kreeg ik bezoek van mijn eigen moeder en 1 van mijn broers. Ik kreeg een leuk pakje voor Max met ook deze lieve muizen vriendje.De dagen beginnen in het ziekenhuis op te breken, maar wat ben ik gelukkig met mijn kleine knuffelbeertje.

Week 17

Ik ben drie dagen oud en mijn beentje moeten in gips omdat ik klompvoetjes heb. Dit geeft het beste resultaat als het zo snel gebeurd. Later ga ik gewoon leren lopen, kan ik dus lekker voetballen, rennen en misschien zelfs wel dansen als ik dat leuk vind.

Lekker even genieten van het eten, en daarna weer aan de slag voor de borstvoeding. We hopen op dit moment nog dat de kleine straks moeiteloos aan de borst gaat drinken. En alle borstvoeding die hij binnen krijgt is mooi meegenomen. Hij drinkt momenteel dus borstvoeding maar ook flesvoeding.Het was Koningsdag, heb er niets van mee gekregen. Maar wel leuk we kregen dus in het ziekenhuis een oranje gebakje.Wat heb ik het toch getroffen met dit mooie meneertje. Gewoon echt genieten is dit.Ondanks ik hier heel vrolijk op de foto sta, voel ik mij alles behalve dat. Ja ik was even blij dat ik tijd vond om van mijn kamer af te komen en even een andere ruimte kon bezoeken op de afdeling. Ja na zo,n tijd in een kamertje wordt je best wel heel eenzaam en erg emotioneel gek.

Dit is te grappig, wat had ik zin in ander eten dan het ziekenhuis voer. Niet dat het slecht is, maar wilde wel even wat anders. Toen hoorde we op de gang iets over thuisbezorgd van de verpleegkundige. Mijn man maakt nog een grapje ze zijn eten aan het bestellen voor de hele afdeling. Wij moesten hier zo om lachen, en ja hoor er komt een verpleegkundige naar me toe. En verteld doodleuk dat ze eten aan het bestellen zijn voor iedereen die wilt op de afdeling. Of ik ook iets wil hebben. Daar zeg ik geen nee tegen. Dus ik bestelde (ja op eigen kosten) heerlijke spareribs. Alleen het probleem is in het ziekenhuis, dat het lastig te eten is zonder gestoord te worden voor controles of andere mensen die je nodig hebben. Ondanks dat heb ik er wel van genoten.

Helaas werd ik deze avond weer goed ziek, en liet ik de nachtzorg voor Max aan de verpleegkundige over zodat ik weer even een nachtje door kon slapen om op te knappen. Hoefde alleen even nog in de nacht te kolven. Maar wat heeft deze nacht me weer even goed gedaan.Ik wil zo graag naar huis, wat meer rust krijgen. Ook al vind ik het ook heel erg spannend om naar huis te gaan. Hoe zal dat zijn zonder al die vele handen die je helpen. Mijn kleine man vind het allemaal wel prima zo.En dan is het eindelijk zover, we mogen lekker naar huis. Hiep hiep hoera. Heerlijk om echt naar huis te mogen, maar wat vind ik het ook heel spannend. Nu is de zorg helemaal aan mij. Nou oké ik krijg gelukkig nog kraamzorg over de vloer.Zo thuis weer eens ontbijten en dat zonder brood, dat vond ik in het ziekenhuis wel heel lekker. Nu even weer afkicken van het brood s,morgens.
Wat een heerlijk relax jochie heb ik hier toch in mijn armen.Lekker bij mama in het grote bed liggen, beetje wakker worden of toch maar niet…Een lekkere fles krijgen, alleen voor de foto lag ik zo met mijn fles. Mijn mama houd me normaal gewoon vast als ik de fles krijg. Maar heb er van genoten weer.Nu maar even bijkomen samen met mama in het grote bed, wat heerlijk dat ik erbij mag liggen.Ja ik slaap nog best wel veel, maar ik ben dan ook nog maar heel erg klein. Lekker dichtbij mama zijn, dat heb ik graag. Al vind ik het ook niet erg in de box te liggen hoor.Ik kreeg een heel leuk pakje thuis gestuurd, maar daar lezen jullie meer over in een nieuwe blog.

De volgende keer is het gewoon weer een weekoverzicht, dus niet voor drie weken tegelijk.

Spammen jullie ook graag je kindje?

Vandaag is Max alweer twee weken oud, eigenlijk is dat best wel heel snel gegaan. Het lijkt al weer zo lang terug dat ik de OK in ging en met een lege buik de OK uit ging. Om vervolgens mijn zoon te mogen ontmoeten. Hij is nu al niet meer weg te denken, wat kan je van zo,n klein hummeltje intens houden. Ik ben super verliefd en ook als ik mijn partner met hem bezig zie of hem alleen maar aankijkt dan smelt ik helemaal weg. Ik zie dan ook gelijk weer die papa, die er voor Daan was. Want toen keek hij ook al zo verliefd naar zijn eerste zoon. Ik ben dus nu officieel een jongens moeder en daar ben ik super trots op.

Ziekenhuis dagen

Wat was ik blij dat Max eindelijk geboren was, natuurlijk niet in de planning dat hij met 36 weken zou komen. Maar het was echt noodzakelijk voor mijn lichaam. Toen we na een dag gescheiden waren omdat Max onder de warmtelamp lag en ik dus op een andere afdeling, samen mochten zijn op de kraamafdeling. Wat keek ik hier naar uit, wij samen met de nodige zorg van het ziekenhuis. Alleen zijn papa ontbrak in het gehele plaatje. Ja natuurlijk was hij wel elke dag in het ziekenhuis, maar kon er niet hele dagen zijn natuurlijk. We begonnen rustig aan elkaar te wennen, lekker hem even bij me nemen. Maar vooral veel laten slapen in zijn bedje. Ik had het dan ook druk zat met al die mensen aan me bed voor controles en gesprekken. Daarnaast wilde ik heel graag borstvoeding geven, daar moest dus wel voor gekolfd worden. Flesjes dronk hij prima op, maar de borst was toch best een moeilijk dingetje. Hij zocht wel, en wilde heel graag. Maar na het aan happen en twee keer zuigen liet hij steeds weer los. (verder over de borstvoeding, praat ik jullie nog later bij)

Ondanks het fijn was dat ik hulp had in het ziekenhuis, begon het me ook heel erg op te breken. Hele dagen in dat ene kamertje opgesloten met Max. En de momenten dat ik soms heel ziek was. Dit door spanningen en emoties en door nog altijd mijn bloeddruk die heen en weer sprong. Wat heb ik een hoop af gehuild en me ellendig gevoeld. En natuurlijk, daarnaast heel erg genoten van dat kleine mannetje.

Kraamverzorgster met haar bijkomthee

Toen brak het moment aan dat we naar huis mochten, fijn maar ook heel spannend. Omdat ik het nodige heb meegemaakt is het vertrouwen in het moederschap best wel verdwenen. En dit geeft niet zo,n veilig gevoel dat je het straks ook echt alleen moet gaan doen. Maar daar krijg ik straks hulp bij. Eerst natuurlijk nog genieten van de kraamhulp die ik ook nog voor vier dagen thuis kreeg. Hier zag ik best wel wat tegenop, ondanks ik de hulp wel kon gebruiken. Als ik terug denk aan de eerdere ervaring met kraamhulp, was dat niet iets waar ik op gehoopt had. Diezelfde dag kwam ze bij ons, en ik ben wel iemand die eerst de “kat uit de boom kijkt” Zo hier dus ook, dit was voor haar zeker te merken. Maar zodra mijn partner binnenkwam en ik aan hem merkte dat hij ontspannen en zichzelf was bij haar. Begon ik ook los te komen. Wat een gezelligheid ineens in huis. Het begon al bij “zal ik even een kopje thee zetten” Nou dat is niet verkeerd. Dus ze vroeg ons welke thee, en mijn partner wilde citroen thee. Die kreeg hij, alleen hij vond het wel wat raar smaken. Even kijken of ze wel de goede thee had gepakt, en ja hoor het was een probeer zakje waar ook wel citroen op stond maar met munt. Dit was bijkomthee, wat zou hij nu relax zijn. We hebben hier echt enorm om moeten lachen, dit kwam die vier dagen ook steeds weer voorbij. De vierde dag, helaas nu moest ik afscheid van haar nemen. Aan de ene kant, ja het was goed. Tijd om het nu als gezin alleen te gaan doen, maar wat ging ik haar enorm missen. Heb zoveel fijne tips gehad, zulke fijne en mooie gesprekken gehad en enorm met haar gelachen. Ik heb dan zeker heel erg hard gehuild toen ze eenmaal weg was. Maar ik weet het was vast geen echt afscheid.

Het alleen doen

De eerste dag dat de kraamverzorgster weg was, toen had de papa van Max nog even een dagje vrij genomen. We moesten voor Max naar het ziekenhuis en vanwege de wond van de keizersnede kon ik dat eind naar het station nog niet lopen. Dus we gingen samen met de auto naar het ziekenhuis. Max werd alweer voor de tweede week in het gips gezet, maar voordat het er weer omheen gezet werd kon hij eerst even genieten van zijn tweede bad momentje. Gelukkig was zijn papa er nu dus wel bij, bij de eerste keer namelijk niet. Nu kon zijn papa gelijk even het badje filmen. Nadat we klaar waren in het ziekenhuis zijn we nog even naar opa en oma gegaan en even boodschappen gedaan. Eigenlijk was dit voor mij teveel van het goede en had ik flink veel pijn aan de wond. 

Vanaf woensdag ben ik dan echt grotendeels alleen met Max, best wel spannend zo,n eerste dag. Ik had dit natuurlijk al wel eens eerder gedaan met Daan, toch was dit weer heel erg spannend. Misschien nog wel extra spannend na Daan. Toch was het ook wel heel erg fijn, dit was de eerste dag dat we het eigenlijk best rustig aan konden doen. Alleen even in de morgen kwam de verloskundige nog even langs, en later nog even de dokter voor mijn bloeddruk controle. Gelijk kon ik dus kennismaken met mijn nieuwe dokter, en hij vond het leuk een huisbezoek na geboorte. 

Ik moet zeggen, de nachten zijn wel heel moeilijk. In het begin sliep hij best goed in zijn eigen bedje, bijna geen gehuil alleen voor de fles. Maar toch begon het moeilijker te worden, ook juist heel erg voor mij. Vreselijk om hem te horen huilen en niet te willen slapen in zijn eigen bed. Ik weet dat ik juist moet doorzetten om hem het te leren. Want ik wil ook niet dat hij went aan bij mama te slapen. Toch ben ik om gegaan toen hij echt niet van plan was om te gaan slapen. Ik heb bijna de hele nacht op gezeten met hem, en in de ochtend toen zijn papa aan het werk was hem bij mij in bed genomen. Zodat ik nog wat kon slapen. Ik weet dat de meeste moeders dit zouden doen om hun kind maar niet te laten huilen. Maar ik denk dat dit op ten duur erger is dan hem te laten wennen in zijn eigen bedje. Dus de nacht erna heb ik niet toegegeven en hem de hele nacht in zijn eigen bed gelaten. Natuurlijk wel steeds even erheen om hem te troosten. En voor mij was deze nacht toch echt wat beter. Ik heb geslapen, ondanks ik het ook vreselijk vond hem af en toe te horen huilen. Maar ook Max is gewoon gaan slapen na een tijdje. Nu volhouden mama…

Ziekenhuis opname

En toen werd ik weer opgenomen in het ziekenhuis, nooit verwacht dat het allemaal zo anders zou gaan als gehoopt. Niet wetend hoelang ik in het ziekenhuis zou moeten verblijven. Toen duidelijk werd dat ik wel echt ziek was van de te hoge bloeddruk lieten ze me niet zomaar gaan. Medicijnen werden opgehoogd, maar mijn lichaam wilde gewoon niet meer zwanger zijn. Wel heel dubbel als je voelt dat je kleine jongen nog helemaal niet geboren wilde worden. Hij had het daar nog prima in mijn buik. Ja het was dan ook zeker te vroeg voor hem. Maar echt mijn lichaam schreeuwde het uit dat hij het niet meer trok. Wat had ik het moeilijk, ziek maar ook vele emoties kwamen heftig binnen. Ik wilde gewoon het liefst bevallen, maar dat mocht gewoon niet. Moest wachten tot ik 39 weken was. De keizersnede was op 16 mei gepland, dus ik zag de bui al hangen dat ik tot die tijd in het ziekenhuis zou zijn. Maar als ik niet zo ziek was, dan was het niet zo,n probleem. Alleen het werd elke dag erger, dus 22 april besloten ze als mijn bloeddruk even stabiel zou zijn onze kleine te gaan halen. Want met een te hoge bloeddruk zijn er ook weer risico,s aan verbonden waardoor ze dan geen keizersnede doen. Gelukkig door alle medicatie die ik kreeg werd hij stabiel. En zodra dat was, werd er verteld dat ze de OK klaar gingen maken. Een half uur later werd ik erheen gebracht… Ja wat ging dat ineens snel. Hier was ik juist zo bang voor, dit is iets wat ik niet meer wilde ervaren na Daan. Toen ging het ook allemaal zo snel. Toch was ik ook opgelucht dat ze hem eindelijk gingen halen. 

De bevalling

Wat was het chaotische op de OK je kon wel merken dat ze niet gerekend hadden op een keizersnede voor mij. Het was dan ook een spoedkeizersnede. Gelukkig niet zo,n eentje waar ik helemaal onder zeil ging. Ik kreeg gewoon een ruggenprik, en een gedeelte van het geboorteplan kon gewoon uitgevoerd worden. Ik wilde heel graag een gentle sectio (of wel een natuurlijke keizersnede) “Dit houd voornamelijk in dat ze rekening houden met licht, warmte, meekijken, langzamer uit de buik halen en baby gelijk bij mama op de borst” Helaas de wens om mijn kleintje gelijk op de borst te krijgen kon niet. Hij was toch echt een maand te vroeg voor geboorte, dus moest meteen nagekeken worden. Maar we mochten wel meekijken toen ze hem uit mijn buik haalde. Dit was wel heel bijzonder om te mogen ervaren.

Ook was ik bang dat net als de vorige keer ik me helemaal alleen zou voelen als de kleine meegenomen zou worden, en zijn papa met hem mee zou gaan. Dit had ik dan ook zeker aangegeven dat ze daar rekening mee moesten houden. Het gevoel dat je, je benen wilt bewegen maar niet kan is heel frustrerend en dan geen afleiding te hebben is echt heel erg eenzaam. Deze ervaring had ik met Daan, dus dit wilde ik niet nog eens meemaken. Dit keer ging het helemaal anders, en wat ben ik daar blij mee. Nadat kleine Max uit mijn buik gehaald werd kreeg ik hem even goed te zien. En namen ze hem mee. Ondertussen waren ze met mij bezig om dicht te maken, en wat waren ze lief voor mij. Toch was ik er niet helemaal bij, was heel rustig en dat voelde goed. Na dat Max onderzocht was, kwam zijn papa met hem in z,n armen naar mij toe. Wat bijzonder, dit had ik niet verwacht. Ik kreeg hem van heel dichtbij te zien, een teken dat het dus goed gaat met Max. Deze ervaring zal ik niet vergeten. Heerlijk om een verliefde papa met zoon bij mij te zien. Daarna was het toch echt even afscheid nemen van beide mannen.

Premature baby

Net als Daan is Max dus eerder gehaald, ongeveer rond dezelfde tijd. Dus beide zoons zijn premature baby,s. Want Max is precies met 36 weken geboren. Max kon zijn temperatuur nog niet vasthouden, daarom werd hij onder een warmte lamp gelegd. Ik had verwacht dat het de couveuse werd maar nee daar hoefde hij gelukkig niet in. Natuurlijk, was het niet de bedoeling dat hij al geboren zou zijn. Maar er was geen andere keuze. Wel is het vaak een nadeel als je een premature baby krijgt, vaak zijn er dan zorgen en gaan dingen wat moeizamer dan normaal. Toch hoefde Max maar 1 dagje onder de warmte lamp en daarna mochten we samen naar de kraamafdeling. Alleen maar heel goed nieuws. Maar omdat Max groei moest laten zien en ik mijn bloeddruk onder controle moest hebben, moesten we blijven in het ziekenhuis. Eerst vond ik dat zeker geen probleem, wat extra hulp kon ik de eerste dagen wel gebruiken. Ik was soms echt nog goed ziek. Zo erg dat ik in die periode twee keer in de nacht voor Max heb laten zorgen, zodat ik de nacht goed kon slapen. Dit vond ik best heel moeilijk, maar kon er nu nog gebruik van maken. Het hele ziekenhuis periode voor en na geboorte waren echt wel heel heftig, een echte emotionele rollercoaster. Nu ben ik thuis en zoveel meer rust gekregen. Maar wanneer stoppen die vreselijke emoties. Gek wordt ik van al die huilbuien, juist op de momenten waarop ik het niet kan gebruiken. Als Max bijvoorbeeld flink huilt, huil ik het liefste mee.

Het is echt heerlijk als je voor je kleine in de buik mag gaan shoppen. Zeker als je veel al hebt en dus eigenlijk weinig te shoppen hebt, buiten kleertjes om. Is dit extra leuk om te mogen en kunnen doen. Al dat kleine spul wat je tegenkomt in de winkels en webshops. Want ja de laatste tijd is het toch meer het online vinden, want echt de stad in gaan doe ik gewoon niet meer zo makkelijk. En hoe leuk is het dan om zelf iets te laten bedrukken, zodat je het persoonlijk voor je kindje kan maken. Nou dat wilde ik zeker wel. Maar dacht alleen maar hoe doe ik dat om het jullie te laten zien, aangezien ik nog altijd niet heb verteld wat het geslacht is van ons kindje. Nou daar heb ik dus iets op bedacht. (ik begon dit artikel toen ik nog zwanger was, maar heel onverwachts werd onze kleine man geboren)

Baby wie!!!

Het was gelijk duidelijk dat ik iets bedrukt wilde hebben met de naam van ons kindje, dus ben aan de slag gegaan op de site Digitransfer. Je kan daar helemaal je eigen ontwerp maken, maar ze hebben ook al standaard dingen die je dan ook nog zelf kan opleuken. Ik besloot een shirtje te laten bedrukken. Wel eentje in een iets grotere maat, maatje 62. Dus we moeten zeker nog eventjes wachten tot die aan kan. Het moest een shirtje worden met de naam, maar alleen de naam vond ik dan weer wat saai. Toen vond ik bij de plaatjes die ze standaard drukken een hele leuke giraf. Ja dat moest het worden. En ja de naam is MAX geworden.

Kwijlen

Ja er zijn natuurlijk ook baby,s diekwijlen, of die van mij dat gaat doen weet ik niet. Maar ik vind die kwijl slabbetjes zo leuk, dat ik er dus ook twee bij bestelde. Waar ik het leuk vond om “baby Max” op liet bedrukken.

Zelf doen

Maar dat kan jij natuurlijk ook. Er is genoeg om uit te kiezen om te laten bedrukken. Ik koos natuurlijk voor onze kleine man iets. Maar je kan ook je eigen T-shirts met eigen tekst laten bedrukken. Dat is ook wel heel erg leuk om te doen. Dan ben ik best wel heel nieuwsgierig waar jij voor zou kiezen. Wat voor tekst zou jij laten zetten op een persoonlijke T-shirt?

Een maand te vroeg maar onze prachtige tweede zoon is geboren. Max hebben we hem genoemd en het kleine broertje van Daan* Wat is het een heerlijk mannetje, en we genieten volop van hem. Op 22 april om 10.24 is Max geboren met een gewicht van 2755. Hij is vroeger gehaald door dat zijn mama (ik dus) nogal flink ziek was van de te hoge bloeddruk. Zodra de bloeddruk stabiel was hebben ze meteen de OK gereed gemaakt en binnen een half uur kon ik terecht.

Later meer over de geboorte van Max.

We zijn deze zwangerschap niet heel erg druk bezig geweest met veel nieuwe baby spullen te kopen. Want het meeste hadden we natuurlijk al, en was gewoon nog bijna helemaal nieuw. Ook hoefde we niet te kijken naar een babyfoon omdat we ook die al hadden. Toch vonden we het stiekem wel leuk er eentje te hebben met camera. Dat wilde we bij de eerste zwangerschap al zo,n eentje aanschaffen, maar wilde er niet zoveel geld voor uit geven. Hoe leuk is het dan dat ik gewoon via mijn blog een babyfoon mag uitzoeken van Alecto Baby. Dus ben ik gelijk gaan kijken voor eentje met een camera. Want het is natuurlijk ook leuk als je baby kan zien en niet alleen kan horen als het nodig is.

Verschillende babyfoons

• Een babyfoon met camera
  Veel moeders kennen dat: je zou wel elk uur naar je slapende kindje kunnen kijken. Gewoon omdat het fijn is of om even te checken hoe het gaat. Met een babyfoon met camera heb je altijd ogen en oren in de babykamer. En als die beeldbabyfoon van Alecto is, weet je zeker dat je ‘ogen’ je niet in de steek laten.
• Wifi babyfoons
  Eerst was er de babyfoon.Toen de babyfoon met camera. En de nieuwste innovatie de babyfoon met camera en WiFi. Deze productcategorie is in opkomst en erg populair bij jonge ouders. En wie de mogelijkheden ziet, snapt wel waarom.De techniek van babyfoons met camera en WiFi is bijzonder. Je sluit de beeldbabyfoon aan in de kamer van je kindje. Het apparaat maakt verbinding met je thuisnetwerk via WiFi. En vanaf dat moment kun je vanaf overal ter wereld je kindje monitoren met je smartphone of tablet. Ook kun je bijvoorbeeld de grootouders van je kindje of je buren laten mee kijken. Wel zo veilig. 
• Audio babyfoons
  Als alle toeters en bellen niet zo aan jou en jouw kindje besteed zijn hebben we ook gewone audio babyfoons. Die precies doen wat je van een babyfoon verwacht: je kindje horen op het moment dat je het hardst nodig bent in zijn of haar leventje. Nuttige apparaten waar je op kan vertrouwen, zonder enige opsmuk
• Babyfoons met groot bereik
  Jonge ouders die wat ruimer behuisd zijn. Of het geluk hebben van een grote tuin.  Wil je dan over wat langere afstand het contact met je kindje in stand houden? Dan ben je op zoek naar een babyfoon met groot bereik! Je bent dan bij Alecto aan het goede adres. We hebben in ons assortiment twee soorten babyfoons die werken over langere afstanden dan gemiddeld: analoog en – uniek in de markt – ook digitaal!

Onze keuze

Eigenlijk wilde we graag een babyfoon die je ook met Wifi kan aansluiten op je telefoon, maar die was niet op voorraad. Dus kozen we deze alleen met camera. Ook heel fijn, maar is het echt zo fijn als ik denk nu. Ik ben eigenlijk al bang dat ik zo,n 20 keer heen en weer zal lopen om te kijken of me kindje het nog wel doet. Is dan zo,n camera dan juist wel de goede keuze. Misschien juist wel dat ik dan minder geneigd ben steeds de baby kamer in te lopen. Dat ik kan zien op de camera dat de kleine gewoon rustig slaapt, of zie je dat niet zo goed op camera. Nou dat gaan we pas ontdekken als de kleine eenmaal in het bedje mag liggen en er een camera gericht is op hem/haar. 

Wij kozen dus voor de babyfoon met camera DVM-370 
Prijs: €189,00

Hebben jullie een babyfoon en wat voor soort dan?

Een heel mooi nummer speciaal voor de buikbaby. Nog heel even mag je in mijn buik wonen, straks gaan we echt kennis maken met elkaar.

https://youtu.be/uCF45wdOhek

Het is voor mij nogal een stille week geweest, omdat ik in het ziekenhuis lag. Dus veel op bed liggen en af en toe door het ziekenhuis een wandeling maken. Verder dan dat kwam ik de week dus niet. Wat een gedoe met mijn bloeddruk, maar ben wel blij dat ik even in het ziekenhuis lag. Omdat me hoofd nu ik thuis ben wel weer iets rustiger erop is geworden. Ze maken zich niet zo,n grote zorgen om mijn bloeddruk en dat moet ik dan maar van ze aannemen. Het belangrijkste is dat het met mijn kindje helemaal goed gaat. Natuurlijk heb ik toch een week overzicht voor jullie, alleen niet zo heel veel nieuws te vertellen.Ik was natuurlijk de zondag ervoor bij de opendag aanwezig van MIrre, en daar kocht ik deze mooie hanger voor mijn kleintje in mijn buik. Ik dacht eerst dat ik hem nodig had, maar het bleek dat mijn kindje er toe aangetrokken was. Dus kocht ik hem voor mijn kindje, dus hij is ook op buik hoogte op gehangen en op dat moment was er gelijk in mijn buik beweging. Nou dat zegt genoeg lijkt mij.Nog even een plaatje van een stukje terrein van de opendag op Mirre.En toen lag ik maandag avond nadat ik in de ochtend vier uur in het ziekenhuis zat opgenomen. En als je in het ziekenhuis ligt is het standaard elke dag een ctg maken van het hartje van je kindje.Maar ik laat me natuurlijk ook onwijs verwennen op bed. De lunch daar vind ik toch altijd wel geweldig hoor. Zoveel keuzes en daar mag ik dan even van gebruik maken. Dit keer zoals je ziet hadden ze lekker eitjes gekookt. En zag ik dat ze huzaren slaatjes hadden.En weer genieten van de lunch, de meeste dingen die ik daar eet en drink doe ik thuis normaal niet. Dus is dat extra genieten gewoon.Nou voor de verandering dan maar even een stukje lopen. Snel gaat het niet meer, en fijn voelt het ook niet als je zo,n pijn in je voeten hebt. Maar echt wel nodig als je de rest van de dag op bed ligt. Ging ongeveer twee a drie keer even een stukje wandelen door het ziekenhuis op een dag.Hiermee ben ik geëindigd in het ziekenhuis met medicatie. Dit heb ik dan ook mee gekregen naar huis. Ben er echt niet blij mee met al die troep. Het roze pilletje, was er eerst af juist omdat ik daar nog meer hoofdpijn van kreeg dan ik altijd al heb. Maar toen bleek die gele niet voldoende te zijn. Maar ook daar werd ik heel ziek van in het begin. Nu ben ik er alleen heel duf van, en ja weer die extra hoofdpijn door die andere erbij. Die witte is niks bijzonders is een hele lichte aspirine, en krijg ik al vanaf heel vroeg in de zwangerschap vanwege mijn bloeddruk.  Dit keer heb ik gekozen voor bolletjes, want ook die hebben ze vaak wel in het ziekenhuis. Ik vind het echt een luxe dat je daar dus ook voor kan kiezen. Nog een lekker kopje soep en stukje komkommer. Dus ook gezond doe ik wel een beetje.Ja ik mocht zaterdag naar huis, dus Pasen kon ik lekker thuis doorbrengen. En we hebben de grootste lol gehad om de eieren. Want mijn mannetje had lekker voor de lunch gezorgd en de eieren beplakt.In de middag ben ik bezig geweest met alle moestuintjes die we tot nu toe gespaard hebben. En dit is voor nu het resultaat. Ja en met dit soort dagen vinden wij het gezellig en natuurlijk heel erg lekker om te gourmetten. Daar hebben we dus heerlijk van genoten.