Zwangerschap dagboek ~Week 32~

Eerlijk gezegd heb ik niet heel veel nieuws geloof ik te vertellen over de zwangerschap. Er veranderd weinig. Wat ik al een tijdje aangeef is dat ik het toch wel aardig zat ben het zwanger zijn. Maar ik toch het nog even moet uit zingen. En dat komt ook zeker wel goed. Dit kleintje zal met heel veel liefde geboren worden. Daar maak ik me geen zorgen om. Maar ja er komen nu af en toe wel wat zorgen in mijn hoofd voor.

Zorgen

Ik ben best bang dat ik een overbezorgde moeder ga worden, zo eentje die haar kindje niet durft af te geven aan een ander. Of steeds gaat checken of het nog wel ademt. Dit is iets wat ik helemaal niet wil. En toch is het misschien niet zo,n rare gedachten dat ik hier bang voor ben door wat ik met Daan heb meegemaakt. Ik weet ook dat mijn partner dit niet toe zal laten en er voor zal zorgen dat ik dus niet de kans krijg zo overbezorgd te worden. Zelf wil ik ook gewoon vanaf geboorte me kindje door een ander vast laten houden. Ik wil er niet aan denken dat het alleen straks aan mij gehecht is en nooit bij een ander zou willen zijn. 

Buikfoto,s

De laatste dag van week 32 heb ik nog even door mijn mannetje buikfoto,s laten maken. Ik vind mijn buik echt enorm gegroeid, dus het werd nog wel even tijd voor een paar foto,s.

Waar maakte jij je zorgen om in de zwangerschap?




De bijna mama tag

Nog even en dan is er een kindje die geboren word. Maar voor nu ben ik dus nog eventjes zwanger. Het is in me hoofd nog heel lang, want het mag nu echt wel klaar zijn. Ik wil gewoon mijn kindje ontmoeten in me armen hebben. En van al die klachten af zijn. Voor nu heb ik een leuke TAG gevonden bij meisje eigenwijsje. De bijna mama tag, ik ben natuurlijk al mama. Maar ga nu voor de tweede keer mama worden.

HAD JE AL LANG EEN KINDERWENS VOORDAT JE ZWANGER WERD?

Ja de wens was er al zeker een hele tijd, ben ook niet spontaan zwanger geworden. En eigenlijk is dit ook de vierde keer dat ik zwanger ben. Maar nog geen levend kindje hier die rond loopt.

HAD JE VAN TEVOREN VERWACHTINGEN OVER JE ZWANGERSCHAP?

Ja die had ik zeker, ik was heel bang dat het een zwangerschap zou zijn zonder te genieten met heel erg veel angsten en zorgen. Er zijn zeker wel angsten en zorgen geweest en nog steeds wel. Maar ik heb zoveel meer kunnen genieten als ik had verwacht en zelfs meer dan mijn eerste zwangerschap. Hoe prachtig is het dat je al heel snel energetische contact kan maken met je kindje. Dit had ik nooit ervaren dat het kan zo snel al contact te hebben met je kindje. En gelukkig ben ik me ook heel snel daardoor gaan verbinden, want dat durfde ik eerst helemaal niet. Doordat ik bang was voor weer een miskraam. Dus deze zwangerschap is zeker anders dan ik voor ogen had.

WAT GING ER DOOR JE HEEN TOEN JE EEN POSITIEVE ZWANGERSCHAPSTEST IN HANDEN KREEG?

Is het echt waar, staat er echt een plusje op de test. Ik moest de foto zelfs delen met iemand om te vragen of ik het goed zag… Haar vraag was alleen maar is dat nou positief of niet. Als je een plusje ziet ja dan is het raak. Gelukkig zag ze dus een positieve test. Ik was wel blij, maar echt het uiten kon ik niet zo. Heel voorzichtig was ik dus.

HAD JE EEN VOORKEUR VOOR EEN ZOON OF EEN DOCHTER?

Nee ik heb helemaal geen voorkeur, wel een gevoel gehad al een hele tijd. Maar zelfs me gevoel liet me in de steek. Ik ben gewoon heel blij met dit kindje en dat het gezond is, dat het geslacht echt helemaal niets uitmaakt. Ik ben blij met een dochter of een zoon.

HAD JE VAN TEVOREN AL EEN DUIDELIJK IDEE OVER WELKE BABYSPULLETJES JE WILDE HEBBEN? WAT HEB JE DAAR UITEINDELIJK VAN GEKOCHT?

Nee helemaal niet, want alles wat we hebben is nog zowat nieuw. Het enige wat ik dacht als ik een dochter krijg kan ik kleertjes gaan shoppen. Als ik een zoon krijg, hoef ik helemaal niet zoveel te kopen. Dus heb ook heel lang gewacht met dingen kopen. Het enige wat ik nog echt in mijn hoofd heb is dat ik nog een drager wil kopen, maar dat pas als de kleine er is.

HOE VIND JE HET OM EEN STEEDS DIKKERE BUIK TE KRIJGEN?

Heel vreemd, maar ook heel erg leuk. Bij Daan had ik echt een bescheiden buikje. Maar nu vind ik hem echt enorm worden. Dat is echt wel heel leuk om te zien dat het nu zo anders is dan de eerste keer. Wel is het onhandiger en zwaarder, maar zo leuk. Helemaal als ik me buik alle kanten zie op gaan van de bewegingen. Dit kende ik dus ook helemaal niet van mijn eerste zwangerschap.

HAD/HEB JE TWIJFELS EN ONZEKERHEDEN TIJDENS DEZE ZWANGERSCHAP?

Ja die heb ik zeker, twijfels nee niet echt. Maar onzekerheden die nemen nu wel een beetje de overhand. Wat als dit kindje ook overlijd (waar ik niet teveel bij stil sta en wil staan) En nu ik al maanden erg slecht slaap, red ik het wel als die kleine er is. Aangezien ik aardig oververmoeid raak nu. En vooral onzeker dat ik een hele overbezorgde moeder ga worden, wat ik absoluut niet wil dat het gebeurd.

DOE JE IETS OM JE VOOR TE BEREIDEN OP DE BEVALLING?

Nee daar ben ik helemaal niet mee bezig, want het wordt een geplande keizersnede. Natuurlijk is er wel een geboorteplan, omdat ik zeker geen herhaling op de eerste keer wil. Maar dat was toen overmacht. Maar weet dat als me kindje niet meteen bij me mag er zeker iemand van het personeel echt aandacht voor mij moet hebben. Dus dat is wel iets wat ik nog echt goed moet aangeven als het zover is.

WAAR KIJK JE HEEL ERG NAAR UIT ALS JE BABY ER STRAKS IS?

Het gewoon in mijn armen te kunnen nemen, lekker knuffelen. Mijn liefde te kunnen geven. En als het lukt gelijk aanleggen aan de borst. Dit lijkt me zo,n mooi en magische momentje. En ik kijk er naar uit, wat misschien voor jullie stom klinkt dat het gaat huilen als het honger heeft. (daar zal ik vast nog op terug gaan komen als er vele slapeloze nachten worden)

VALT DE ZWANGERSCHAP JE TOT NU TOE MEE OF TEGEN?

Het begint me nu wel heel erg tegen te staan. Vind het heel zwaar worden door alle lichamelijke klachten het slechte slapen. De vele ziekenhuis bezoekjes. De zorgen dat ze me veel testen op zwangerschapsvergiftiging. De zorgen die er zijn geweest of ik de zorg voor het kindje wel aankan. En de vele bezoekjes bij maatschappelijk werk. 




Baby armbandjes Hot or Not?

Zou je dat nou wel doen een baby met een armbandje om. Nou het ziet er toch schattig uit. Maar is het ook zo leuk voor je baby en is het wel praktische. Dat zijn dingen die ik me heel erg af vraag eigenlijk als ik denk aan sieraden bij een baby. Oorbellen zou ik mijn baby nooit geven, dit is iets wat ze zelf uiteindelijk moeten beslissen vind ik. Maar een armbandje moet toch kunnen! Tijdens de zwangerschap van Daan keek ik naar die naamplaat armbandjes, maar nooit eentje gekocht voor hem. Of ik er spijt van heb, weet ik niet. Denk voor de herinnering wel maar voor het gemak bij hem denk ik niet. Toch blijft het verleidelijk. HOT or NOT een armbandje voor een baby?Deze vraag ga ik bij mijn tweede kindje uittesten. Want ik kreeg een heel leuk aanbod van Kayasieraden. Dit keer wilde ik eens niet voor mezelf iets uitzoeken. Eigenlijk wilde ik voor de papa in spe iets leuks uitzoeken. Maar er was niet veel keuze, en besloot ik voor de buik baby iets te kiezen. Als het alleen al ziet zo,n klein armbandje voor een baby smelt ik al helemaal weg. Ze hebben veel armbandjes met kralen, maar dat zie ik mijn kleintje straks echt niet dragen. Gewoon een simpel, stoer armbandje vind ik helemaal geweldig. Daarom koos ik voor het onderstaande armbandje. Met de mooie tekst erin gegraveerd “Twinkle Twinkle Little Star, How I Wonder What You Are” En ook aan de binnenkant is er iets in gegraveerd met de hand, namelijk de naam van onze kleine opkomst. Maar die houden we nog even voor ons.
Het armbandje groeit met je baby mee en kan gedragen worden vanaf geboorte tot 12-18 maanden. Ik ben echt heel benieuwd hoe onze kleine dit armbandje staat, en of ik het echt wel zo handig vind dat zo,n kleintje een armbandje draagt. Wil jij nou ook zo,n mooi sieraad (babyarmband) hebben of voor jezelf of voor je kindje dat kan er is keuze genoeg op de webshop van Kayasieraden. En denk eens aan dat je die baby cadeau ook als kraampakketje kan geven

Dan ben ik nog heel benieuwd naar jullie mijn lezers, hebben jullie ooit een armbandje gekocht voor jullie baby?




Take a look at my life *week 12*

Een nieuwe week in ons nieuwe huis. Het bevalt me prima. Er moet nog wel van alles hier gebeuren. Vooral veel dozen uitpakken, dus daar ben ik deze week aardig mee bezig geweest. De nieuwe gordijnen kwamen binnen en hangen nu bijna allemaal. Behalve in de woonkamer nog niet. De meeste dozen verdwijnen uit de woonkamer. Het kleinste kamertje is nu ook leeg en kan ik eindelijk schoonmaken en inrichten zoals ik wil. Hopelijk kan daar straks nog een fijne stoel staan om te kunnen voeden, want dat past niet in de baby kamer. Nou je leest het dus wel, we zijn nog druk bezig in ons huisje om het thuis te maken.

Een lekker ontbijtje voor mezelf gemaakt, Franse kwark met banaan en honing. En ik vind het leuk te zien dat mijn foto,s nu veranderen aangezien we nu een ander huis hebben. Andere achtergronden enz….Even lekker lui op bed Netflix kijken. Ja het bed was nog niet helemaal opgemaakt. En er ligt nog gereedschap en zooi in de vensterbank. Maar er wordt ook nog steeds in huis wat geklust.Wakker worden onder mijn sterren dekbed. De gordijnen hier moeten nog vervangen worden. Dit zijn de oude gordijnen die in ons andere huis hingen. Op het moment dat je het nu leest hangen de nieuwe gordijnen er al.En langzamerhand wordt het steeds meer thuis, inmiddels staat er al meer in de kast dan je hier nu ziet.Ik kreeg een heel leuk klein pakketje binnen, waar ik foto,s van ging maken. Dit artikel komt snel online en dan weten jullie ook wat ik voor moois binnen kreeg.Lunchen met een heerlijke bagel met roomkaas en komkommer. Helaas kon ik de tweede die ik wilde eten niet meer maken. De stroom viel hier in half Winsum uit. Zodat ik hem later die middag nog even heb gegeten. Door de stroomuitval heb ik kennis kunnen maken met de buurvrouw. Dat was al de bedoeling maar nog niet de tijd genomen. Maar ik wilde zeker weten dat het niet alleen in ons huis was. Dus gelijk even staan kletsen met de buurvrouw.

Die dag was het ook prachtig weer en ben ik heerlijk gaan wandelen. We waren al even bij het gezondheidscentrum geweest met de auto om ons bij de dokter en de apotheek aan te melden. Maar ik wilde ook even kijken hoe ik er zelf lopen naar toe moest komen. Juist omdat ik straks ook daar moet wezen voor het consultatiebureau. Het was me wel een wandeling zeg. Twintig minuten ben ik onderweg geweest. En toen moest ik ook weer terug. Op de terug weg maar even op een bankje gezeten. Ja normaal is het vast wel te doen, maar nu in de zwangerschap wordt het wel zwaarder. En straks heb ik geen keuze want moet er toch echt lopend heen met de kinderwagen. Het was wel een mooie wandeling. Echt grappig te zien, hoe anders het aan die kant van Winsum is. Want je gaat door een hele dure wijk heen, met onwijs grote woningen. Zo,n verschil met het deel waar we zelf nu wonen. 




Zwangerschap dagboek ~Week 31~

Week 31 is om, dat houd in dat ik nog twee maanden te gaan heb voor geboorte van ons tweede kleintje. Ik kijk er echt naar uit om de kleine eindelijk in mijn armen te kunnen hebben. Tot nu toe nog geen echte spanningen voor wat er gaat komen. Toch ergens zit er in mijn hoofd dat er nog iets gaat komen aan angst door alles wat ik al heb meegemaakt. Maar daar ben ik zeker niet bewust mee bezig. Zolang het er niet is, hoef ik me daar niet druk om te maken. En ik weet dat ik na geboorte wat extra ondersteuning ga krijgen via het consultatiebureau, dus mocht dat wel gebeuren ga ik er vanuit dat ik in goede handen ben. 

Emoties die loskomen 

Nog niet eerder had ik hier echt last van, maar sinds twee weken komen er emoties los. Nee niet alleen vanwege de hormonen, maar juist emoties rondom Daan. Hier had ik al even geen rekening mee gehouden. Want dit bleef al de gehele zwangerschap uit. Het voelde goed, maar nu begin ik weer heel erg te twijfelen aan mezelf. Ik had toch al zo erg hieraan gewerkt om het juist zo goed mogelijk door te staan. Ik heb er vrede mee dat Daan deze keuze heeft gemaakt. Ik kan voelen dat ik verbonden ben met hem zonder pijn. Maar de pijn komt nu af en toe terug. Ik wil hier nog niet te diep op in gaan, misschien komt dat wel helemaal niet. Maar wat ik wel kwijt wil nu is, dat ik mezelf betrapte erop toen ik een afspraak had met de orthopeed dat ik ineens in de wachtruimte begon te huilen. Het hele gesprek was nutteloos, omdat ik weet wat er gaat komen. Dit hebben we met Daan ook mee gemaakt. Maar had er niet bij stil gestaan, dat er emoties los zou komen. Dat ik even terug was daar met Daan. Dit voelde heel klein, want ik wil niet in pijn terug denken aan mijn kleine jongen. Maar alleen maar in liefde. Helaas voelt dat dus niet altijd nog zo. En komt die pijn soms even heel hard terug.

Uitgeput 

Het begint nu echt wel heel erg op te breken. Ik slaap slecht, omdat het liggen pijn doet. Maar in de avond ga ik wel vrij vroeg al op bed liggen. Want die bank waar ik het nu mee moet doen, daar zit ik ook zeker niet fijn op. Ik kan daar echt niet een hele avond normaal opzitten. Alles doet me gewoon pijn. Het liefst zou ik de hele dag zitten en liggen vermijden, maar ook dat red ik niet lichamelijk. Op deze manier is het echt de zwangerschap uitzitten. En dus nog weinig genieten komt daar bij kijken. Hier baal ik echt wel van.

Positief blijven

Ondanks al die moeilijkheden die ik benoem en alle ongemakken die ik voel, blijf ik positief. Want er komt iets heel moois aan. Een klein nieuw wondertje. En mensje met alles erop en eraan, waar ik en natuurlijk mijn partner al zo veel van houden. Waar we zeker veel liefde van terug zullen krijgen. Ja vast ook slapeloze nachten, maar voor nu kan me dat niet schelen. Ik zal juist blij zijn als dit kindje gaat huilen omdat het honger heeft. Misschien kom ik daar nog op terug. Maar de ervaring met Daan was dat hij dat niet deed. En dat is ook best frustrerend om een wekker te zetten in de nacht om hem te moeten voeden. De liefde die ik voel, wil ik zo graag kwijt aan dit kleintje. Ik wil het voelen, ruiken en horen. Wat verlang ik naar dit wezentje.




Glimlachmomentjes #24

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Buik

Die kleine in mijn buik is een beste druktemakertje. Soms gaat me buik dan ook echt helemaal tekeer. Dit vind ik echt gewoon te grappig om te zien. Ik ken dit helemaal niet uit mijn eerste zwangerschap. Het gevoel zal ik denk niet zo gaan missen als de kleine geboren is, want het is echt druk in mijn buik en soms gewoon pijnlijk. Maar moet echt steeds wel lachen als me buik zo heen en weer beweegt. Eigenlijk moet ik toch eens even de camera erbij pakken en het vastleggen.


Eindelijk over zijn

Ja gelukkig is de verhuizing voorbij, zijn we eindelijk echt over. Natuurlijk moeten we het hier nog echt thuis maken. Want er staan nog overal dozen om ons heen. Ook staat er nog geen fijne bank in huis en leven we verder ook nog op tuinstoelen. Maar we zijn echt over in ons nieuwe huis, dat voelt zo goed. We hebben eindelijk onze nieuwe plekje, waar we nieuwe mooie herinneringen kunnen gaan maken. Het voelt voor mij echt als een nieuwe start in het leven. En nee niet om het oude te vergeten, maar sommige dingen gaan gewoon niet meer mee in mijn leven. Heb ik opgeruimd in sessies op Mirre. Maar Daan gaat natuurlijk altijd en overal met ons mee.


De babykamer

Eindelijk is de babykamer bijna af, ik kan me nu er lekker mee bezig houden om het zo in te richten als ik wil. Het zal nog wel 20 keer veranderen, maar dat hoort erbij heb ik begrepen. De kleertjes hangen in de kast, maar moet nog zeker wel even gewassen worden voor dat de kleine het aan gaat krijgen. Natuurlijk als de kleine eenmaal geboren is ga ik ook de kamer eens showen aan jullie.




Wishlist baby

We hebben allemaal weleens wat te wensen, soms ook materialistische dingen. Zo heb ik dat ook. Maar dan wel voor de komst van de baby. Omdat eigenlijk alles wel nieuw nog was vanwege Daan hoefde ik maar weinig te kopen. Ja hooguit kleertjes. Maar verder dus eigenlijk heel weinig. Toch heb ik daar al een hele tijd wel behoefde aan om leuke nieuwe dingen voor de baby te kopen. Ook deze baby verdiend speciaal dingen die voor hem/haar gekocht is. Alleen wat koop je als je alles eigenlijk al hebt. Tot nu toe heb ik eigenlijk echt heel weinig gekocht. Toch heb ik wel een klein wensen lijstje nog. En wie weet komen deze dingen binnenkort wel in mijn bezit voor de kleine.

Hydrofiele multidoeken

Ik heb al genoeg van die doeken, maar ik kwam er pas op de negenmaanden beurs achter dat ze deze doeken ook in grotere formaten hebben. Nou dat is natuurlijk ideaal, zeker als het in bad gaat. Ik kan me amper herinneren wat ik gebruikte in het ziekenhuis elke week als Daan in bad geweest was. Maar ik denk de kleine doeken gewoon. Nu heb ik zo,n doek gekocht op de beurs, maar wil er zeker nog een paar bij. Maar op de beurs vond ik ze echt super duur. Nu heb ik een pakket van drie gezien die ik zeker op mijn lijstje heb staan om te bestellen.
Te koop bij babyandmore voor € 19,95

Ster lamp geel

Ik wilde eigenlijk hem niet als lampje, maar gewoon als ster. Maar sterren die ze daarvan hebben zijn echt super klein. Dus kies ik toch liever voor deze als lampje. Wat dan wel handig is dat er een timer op zit zodat hij na 15 minuten uit gaat. Heb al meerdere winkels gezien waar je ze kan kopen, maar ik wil hem gaan bestellen omdat ik een cadeaukaart ervoor kan gebruiken.

Te koop bij Bol.com voor € 16,29

Woezel en Pip fotokaarten

Zulke kaarten wilde ik ook heel graag al hebben toen we Daan verwachtte, maar is er dus nooit van gekomen om ze te kopen. Nu wil ik dit echt gaan doen, maar stel het steeds maar weer uit. Ook deze wil ik bestellen samen met de ster lamp met de cadeaukaart die ik voor mijn verjaardag kreeg. En kan ik straks van de kleine alle nieuwe mijlpalen gaan vastleggen met zo,n leuke Woezel en Pip fotokaart.

Te koop bij Bol.com voor € 14,99

Luiertasje

Ook een luiertasje staat op mijn lijstje, die stond er ook al op tijdens de zwangerschap van Daan. Maar ook deze kocht ik nooit. Of het er nu wel van gaat komen weet ik ook niet. Het is meer dat ik het gewoon erg leuk vind voor in de luiertas dan dat het echt nodig is.

 

Te koop bij Pippelot voor € 19.90




Zwangerschap dagboek ~Week 30~

Zaterdag was ik dan 31 weken zwanger, het aftellen van de weken is begonnen. Maar in me hoofd zijn negen weken best nog lang. Nou als ik denk aan wat ik nog in orde wil hebben, lijkt het te veel voor de negen weken. Maar als ik denk aan alle pijn, duurt het echt nog eeuwen voor die kleine geboren mag worden. 

Uitrekende datum

Ja ik ben 20 mei uitgerekend en dat is dus vijf dagen na de geboortedag van Daan. Dit houd in nu ik een geplande keizersnede krijg dat ik gelukkig wat invloed heb met de datum. Nee de datum is nog niet vastgesteld. En dit zullen jullie ook pas weten na geboorte. Maar ik krijg nu steeds meer het gevoel dat die twee kleintjes van me samen aan het werken zijn en dat ze ervoor gaan zorgen dat ik precies op 15 mei weeën ga krijgen. Dat houd dus in dat als dat gebeurd er gelijk actie ondernomen word en ik gelijk die keizersnede ga krijgen. Aan de ene kant wil ik dit helemaal niet, maar als ik er geen invloed op heb vind ik het wel prima. Want dan moest het zou zijn. En toch vind ik dat ze beide hun eigen verjaardag mogen hebben. Maar misschien denkt Daan wel dat hij zo,n groot cadeau wel wilt op zijn verjaardag. Dit vind ik dus wel heel erg spannend, hoe dit gaat lopen.

Babykamer

Eindelijk kan ik me bemoeien met de babykamer. Want die is nu zover gereed dat ik alles kan inruimen. En daar ben ik dus zeker al mee bezig geweest. Ik denk dat het nog wel twintig keer zal veranderen. Dat heb ik bij Daan ook veel gedaan, maar nu heb ik natuurlijk korter de tijd ervoor. Nu kan ik ook pas zien wat ik nog moet kopen. En als alles gekocht is qwa kleding, kan ik ook een baby wasje gaan doen. Want zelfs de dingen die we nog van Daan hebben die nu ook weer gebruikt kunnen worden wil ik nog even wassen. Wel zo fris voor de nieuwe kleine opkomst.

Weeklijks controle 

Vandaag was ik weer op controle in het ziekenhuis, ik was al bijna elke week daar. Maar nu heeft ze me echt op elke week controle gezet vanwege te hoge bloeddruk. Gelijk voor drie weken afspraken gemaakt. De klachten stapelen zich op waardoor ze nog steeds bang zijn voor zwangerschap vergiftiging. Wat het tot nu toe nog steeds niet is geweest. Dus weer urine controle, ook voor blaasontsteking. Mocht er iets uitkomen is dat helaas wel opname materiaal. Maar ga er niet vanuit. Ben nog niet gebeld, dus ik duim dat er niets aan de hand is. Ik ben aan de ene kant wel blij met deze controles, maar vind het ook wel heel vervelend echt elke week naar het ziekenhuis te moeten. En dan nog niet eens te kosten mee gerekend voor de bus die kant op. Helaas lopen die ook wel op, nu ik in Winsum woon is het ook nog duurder die kant op. Maar het voordeel is wel dat ik voor het ziekenhuis uit kan stappen. Weet niet of ik nu tot aan de bevalling elke week moet komen, maar voelt wel alsof ze dat bedoelde. We zullen het gaan zien.




Take a look at my life *week 11*

Heerlijk wat ben ik blij dat we eindelijk over zijn naar ons nieuwe huis. En nog lekker snel ook in twee weken tijd. Maar ik vond het echt frustrerend. Kan ook niet anders in een zwangerschap. Nu is het alleen nog alles op zijn plek krijgen wat in dozen staat, en de kleinere klusjes. Dingen ophangen enz… Het is dus nog steeds wel chaos, maar we gaan het langzamerhand thuis maken. Zolang het maar allemaal mooi op orde is voordat de kleine er is.Jaaaa we hebben nu gewoon een eigen bad. Voorheen ging ik weleens in bad bij mijn vriendin thuis. Maar nu kan ik genieten van onze eigen bad. Niet dat ik er elke week in zou gaan hoor. Want gelukkig hebben we ook een heerlijke douche. Want zonder een aparte douche zou ik niet kunnen.De eerste keer vanuit Winsum, ons nieuwe woonplaats met de bus naar het ziekenhuis. Het fijnste is dat deze bus echt vlak voor het ziekenhuis stopt. Beter kan gewoon niet, helemaal als ik straks na geboorte elke week met de kleine naar het ziekenhuis moet voor de voetjes. Het nadeel is dat het duurder is dan vanuit onze andere woonplaats. En dat ik liever de trein zou kiezen, aangezien ik daar een kortingskaart voor heb. Maar dan moet ik een eind lopen nog van het station naar het ziekenhuis. Toch is het wel een luxe kunnen kiezen als ik de stad in wil/moet dat we een bus en een trein hier hebben.Jeeeeh, onze mooie nieuwe lamp hangt boven de eet tafel. Dit maakt me ook weer heel erg blij. Steeds weer wat veranderingen zien in huis. En dan onze mooie foto als gezin die er hangt.

Verder heb ik niet echt de tijd gehad meer foto,s te maken deze week. Want ik ben donderdag middag weer naar Mirre gegaan. Daar had ik eerst een Healing, en aansluitend vrijdag en zaterdag weer “Stralend de wereld in” Dit was het zesde blok, nog eentje te gaan en dan is het traject afgelopen. Voor het eerst ging ik met een goed gevoel naar huis. Wel moe, maar positief gevoel. Dit kende ik nog niet na twee van die zware intensieve dagen. En dan is het zo leuk, kom je thuis en dan zie je weer wat kleine veranderingen. In de slaapkamer lampjes en plankjes. Ja en ook de mooie tekening van Daan hangt aan de muur, en mijn foto. Ik mis nog altijd een foto van mijn man erbij. Wie weet, of dat nog komt. Samen met de nieuwe kleine erbij. En ook in de baby kamer weer wat meer klaar.




Zwangerschap dagboek ~Week 29~

Een beetje te laat, maar ik was zaterdag alweer 30 weken zwanger. Dus nu nog 10 weken te gaan. Hopelijk gaan die 10 weken snel voorbij. Ik vind het zwaar momenteel. Maar misschien ligt dat wel aan de combinatie van verhuizen en zwanger zijn. Ook heb ik gewoon veel pijn klachten, wat het er niet leuker op maakt.

Vele ziekenhuis bezoekjes

Maandag had ik de normale controle in het ziekenhuis, natuurlijk was alles gelukkig in orde met de baby. Zelf krijg ik steeds meer pijn klachten, waar ik echt wel van baal. De combinatie verhuizen en zwanger zijn valt onwijs zwaar. Ik ben prikkelbaarder dan ooit, soms kan ik mensen niet om mij heen verdragen. Handig als je nu meer dan normaal met je schoonfamilie bent. Wel werd ik die maandag op medicijnen gezet voor mijn bloeddruk. Want ze vertrouwde het toch niet helemaal. Het was wel wat hoger dan normaal. Ben dezelfde dag begonnen ermee, maar had niet verwacht dat ik er iets van zou merken. Krijg namelijk een hele lichte dosis, maar ze had wel gezegd merk je veranderingen in je klachten. Dus dat het erger wordt, gelijk aan de bel trekken. Toch twijfel ik, niet zo zeer door de klachten. Want ik voel meer hoofdpijn en ik ben duizelig. Maar ik voel me schuldig nu net midden in die verhuizing. Ik bel toch, ja ze laten me komen. Toen er werd gevraagd hoe laat ik er kon zijn, liet ik vallen ligt aan de bus tijden. “lukt dat wel met de bus” werd me aan de andere kant gevraagd. Ehmmm ja goede vraag. Mijn partner is druk met heen en weer rijden van huis naar huis om spullen over te brengen. En ik had net de week ervoor “woorden” gehad met me schoonmoeder. Toch die maar gebeld en mijn schoonouders gingen mee naar het ziekenhuis. Ik dacht even kort voor bloeddruk controle, want dat werd gezegd. Maar werd meteen aan de ctg gelegd. Zelf was ik aardig emotioneel, ik kon niet stoppen met huilen. Het bleef maar komen. Ze stuurde me schoonouders op pad, zodat ik niet zag en voelde dat ze op me zaten te wachten. Maar het werd er niet beter op. Ze regelde dat maatschappelijk werk langs kwam om met mij te praten. Eerst nog even bloed af laten nemen en urine inleveren, toen mocht ik even van de ctg om te praten met maatschappelijk werk. De tranen bleven maar stromen. Maar het voelde goed om me even te kunnen uiten. Het is me gewoon echt allemaal teveel. En ook in het ziekenhuis vinden ze het niet zo verstandig alles wat ik doe in de verhuizing. Terwijl het in mijn hoofd weinig voorstelde, daar heb je het schuldgevoel weer. Na dit gesprek toch nog even terug aan de ctg, voor een zo goed mogelijk beeld. Na dat de uitslagen binnen waren (alles goed) mocht ik nog even op controle bij de verloskundige. Even een gesprekje, luisteren naar de baby. En ik en de baby werden goedgekeurd om naar huis te mogen. Maar wel om over twee dagen terug te komen. Dat heb ik weer zeg.

Dus donderdag weer terug komen bij de verloskundige, eigenlijk alleen maar voor mijn bloeddruk. Maar heb nog wel even fijn gepraat, ze was lief en begreep me geloof ik wel. Toch vond ze het geen fijne gedachten dat ik die dag door ging naar ons nieuwe huis om schoon te maken. En de dag erna weer. Maar iemand moet het toch doen, voordat de meubels komen. Ik kan het niet allemaal aan een ander overlaten.

Pijn pijn en nog eens pijn

Ik kan niet normaal zitten en of liggen, want dan doet alles me pijn. Als ik dan weer in beweging ben gaat het wel weer. Maar ik kan niet de hele dag in beweging zijn, want ook dat gaat pijn doen. En ik heb natuurlijk ook gewoon me rust nodig. Maar als ik op bed lig ben ik zowat de hele nacht aan het draaien en doen omdat alles gewoon pijn doet. Vreselijk lang duren deze nachten, ook uitslapen zit er dus dan ook niet in. Lig soms gewoon te wachten tot het tijd is om eruit te gaan. En nu we dan net verhuisd zijn hebben we geen goede bank om op te zitten. Alleen een slaapbankje en tuinstoelen. Daar wordt ik ook niet vrolijker van. Dan denk ik alleen maar nog 10 weken volhouden, hoelang ja 10 weken duren dan in mijn ogen echt heel erg lang met deze vreselijke pijnen in me bekken, rug, hoofd en ja nou eigenlijk begint me hele lichaam pijn te doen.

Herkennen jullie zoveel pijn in de zwangerschap?