Vandaag heb ik even een update van twee weken, aangezien ik er vorige week niet aan toe kwam om te schrijven heb ik nu gewoon even gewacht tot ik de volgende update erop kon zetten. Er is inmiddels veel gebeurd in de zwangerschap. Helaas een opname, of nou helaas. Het is uit eigen vrije wil, maar toch ben je liever thuis dan in het ziekenhuis. Het geeft me nu iets meer rust dat ik goed onder controle sta voor mijn bloeddruk. Maar het liefst heb ik gewoon mijn kindje gezond en wel in mijn armen. Alleen dat is voor nu nog niet mogelijk, moet er echt nog een paar weekjes aan geloven dat ik het moet volhouden. En ja dat gaan we doen, hoe zwaar ik het ook vind.

Bloeddruk

Ik vind het al een tijdje erg zwaar de zwangerschap, door alle klachten die ik heb. En de wekelijks bezoekjes aan het ziekenhuis. Maar dat geklooi met mijn bloeddruk wordt ik wel zat. Steeds als ik op de poli ben is hij te hoog, en als ik dan naar het DOC word gestuurd is hij ineens prima. Ik vertrouw er niks van met die verschillende banden waar ze mee meten. Heb gewoon vier uur in het ziekenhuis gezeten. En omdat ik niet gerust ben op de bloeddruk hebben ze me opgenomen. Dit is me eigen keuze geweest, omdat ik twee keer in de week naar het ziekenhuis gewoon niet meer trek. 

Bang voor verlies

Nog niet eerder had ik dit gevoeld, maar de bevallingsdatum komt nu steeds dichterbij. En vind het wel erg spannend worden nu. Ik weet dat ik niet bang hoef te zijn ook dit kindje te verliezen, maar het gevoel is er wel. Alles komt nu een beetje terug van Daan. En dat voelt eerlijk gezegd niet zo heel erg fijn. Ik ga er maar niet te diep op in, want dan stop ik niet meer met huilen. Voor nu lig ik goed in het ziekenhuis, natuurlijk is thuis altijd fijner. Maar ze nemen me gelukkig serieus.

Ziekenhuis opname

Vanaf maandag avond ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Dit een beetje voor mijn eigen geruststelling. Mijn bloeddruk schommelt aardig heen en weer en dus wel steeds iets te hoog. Echt zorgen maken ze zich hier niet om, maar echt goed is het natuurlijk niet. Inmiddels heb ik nieuwe medicatie gekregen ervoor, waar ik vage bijwerkingen bij heb. Wordt er heel duf van, gelukkig in de avonden (want slapen is een probleem) Maar het voelt niet zo heel lekker als je lichaam verdoofd aanvoelt en je niet kan slapen. Nog meer hoofdpijn dan ik al had, en wat duizelig. Ze gaan aankijken wat de medicatie gaan doen met mij, want me bloeddruk blijft te hoog. Ook is mijn urine weer onderzocht, zoals al zo veel gebeurd is. Verder kunnen ze gewoon niet zo veel voor me doen. Ik heb ook heel erg last van vocht vasthouden, waardoor ik heel erg pijnlijke voeten en handen/vingers heb. Dit blijkt ook iets te passen bij te hoge bloeddruk. Inmiddels sta ik op twee soorten medicatie voor mijn bloeddruk, wat ik best wel veel vind. Maar zo blijft het wel wat stabieler dan eerder. En omdat ze zich daar verder niet druk om maken, mocht ik vandaag lekker naar huis.

Dit keer echt een stuk later dan normaal mijn weekoverzicht. Ik was een paar dagen niet thuis, omdat ik op Mirre was. Na een dag dat ik thuis was, ben ik nu ook weer niet thuis. Dus alles is een beetje vertraagd op mijn blog.Mijn week begon zoals gewoonlijk in het ziekenhuis, aangezien ik elke maandag op controle moet komen. Ze wilde weer mijn urine testen en ook dat er weer even bloed werd geprikt. Ja ze houden me goed in de gaten. Wel vervelend zo vaak het ziekenhuis, maar het is voor een goed doel zeggen we maar.Nog altijd mis ik ons oude uitzicht van ons oude huis. Maar verder zijn we er zeker op vooruit gegaan. Maar nu hebben we hier een prachtige boom helemaal in bloei staan. Toch geeft dit natuurlijk ook weer een hoop rommel voor het huis als hij uitvalt. Dit is nu wel even genieten.

Ik was vanaf donderdagavond op Mirre, de laatste twee dagen van het traject “Stralend de wereld in” Wat zijn die zeven blokken om gevlogen. Maar ergens voelt het nu wel goed dat het klaar is, juist zo vlak voor dat die kleine komt. De laatste avond samen als groep, zijn we met een paar naar buiten gegaan en genoten van het vuur. Daarvoor kreeg ik van de groep een cadeautje voor de kleine in me buik. Zo lief, wel raar ze hebben het grootste deel van de zwangerschap van dichtbij meegemaakt. Maar de laatste loodjes missen ze dus.

Na “Stralend de wereld in” ben ik nog even gebleven. Want de dag erna hadden ze opendag op Mirre. En dat vond ik wel heel leuk om nog even mee te pakken. En het voelde veilig om nog even te blijven, na een intensieve twee dagen. Heb dus de avond voor de opendag genoten van de avond buiten. En niet al te laat naar bed gegaan.

Ik krijg echt kippenvel van dit nummer, zo mooi. En ook het filmpje vind ik magische.

Weer een weekje voorbij, en natuurlijk nog altijd bezig in ons nieuwe huis. Ben blij dat ik nog steeds dingen kan doen daar want van stil zitten word ik echt gek. Alles doet dan pijn. En toch heb ik ook weinig energie dus ik moet echt oppassen met wat ik doe. Wel fijn dat ik hier gewoon makkelijker naar de supermarkt kan gaan, normaal doen we 1 keer in de week de grote boodschappen en soms als we nog iets nodig hebben ga ik erheen. Nu vind ik het heerlijk om gewoon even bijna elke dag daar heen te lopen. Is natuurlijk wel een nadeel met het geld uitgeven. Dat je niet teveel onnodige dingen mee neemt. Maar ik merk wel dat ik hier wat afloop sinds we er wonen. En dat voelt best goed, maar het is ook soms wel erg vermoeiend. En ook pijnlijk vooral aan mijn bekken en voeten. Mijn voeten passen niet meer zo lekker in mijn schoenen. Maar zover dit, nu kan je in foto,s zien hoe de week is gegaan….Het was in de ochtend toen ik op weg was naar het station nogal mistig. Er staat hier een grote speeltuin, nog geen 5 minuten van ons huis. Zo leuk te zien als het prachtig weer is al die kinderen. Maar nu was het vroeg in de ochtend omdat ik naar het ziekenhuis moest.Ja mijn wekelijks uitje naar het ziekenhuis vanwege mijn zwangerschap. Wat vind ik het leuk om weer van die kleurige bloemen overal te zien. Dat maakt je dag toch vrolijk, zelfs als je bij het ziekenhuis bent.Ja het uitzicht van uit dit huis is echt wel heel erg wennen. Eerst waren we helemaal verliefd op ons uitzicht bij ons oude huis. Dat is ook echt wel wat ik mis. Dat krijg je gewoon niet meer terug. Maar verder zijn we er echt wel op vooruit gegaan met huis en woonplaats enz…Lekker weer een keertje muesli als ontbijt. Dat was echt al heel lang geleden. Dus heb er zeker weer even van genoten.Wauw echt, die mega buik van mij. Ik vind het helemaal leuk te zien dat hij zo groeit. Dit ken ik echt niet met mijn eerste zwangerschap. Volgens mij wordt het vergeleken met Daan een reuze baby hihi.Heerlijk om nu eindelijk een tuin te hebben. Dit was de eerste keer lekker genieten in het zonnetje in de nieuwe tuin. Joeppie echt zo leuk.Mijn mannetje vond het tijd voor kwarktaart, een tijdje terug had hij deze dubbele smaak kwarktaart gezien en wilde hem heel graag testen. Hij is wel lekker, maar niet zo om hem nog eens te halen. De volgende keer gewoon weer een normale kwarktaart, aardbei,bosvruchten of citroen.En toen stond de hemel in vuur en vlam, dat was maar kort en ik zag het toevallig. Dus snel even buiten de deur staan en foto,s maken. Zo gaaf gewoon dit om te zien.Zaterdag gingen we naar de Ikea om te kijken naar stoelen. De bedoeling was een stoel voor mijn mannetje voor in de woonkamer en ja een schommelstoel voor mij om straks makkelijk in de nacht boven borstvoeding te kunnen geven. Voor de schommelstoel zijn we dus geslaagd, die andere stoel komt nog wel. Maar nu natuurlijk hopen dat ons kleintje straks ook echt aan de borst wilt drinken. Hij staat niet in de baby kamer daar is geen plek voor. Maar dit is een klein kamertje ernaast, een kamertje een beetje voor van alles. De was en er staan nog twee badkamer kasten. Maar ik ben dus blij met mijn nieuwe stoel.

Eerlijk gezegd heb ik niet heel veel nieuws geloof ik te vertellen over de zwangerschap. Er veranderd weinig. Wat ik al een tijdje aangeef is dat ik het toch wel aardig zat ben het zwanger zijn. Maar ik toch het nog even moet uit zingen. En dat komt ook zeker wel goed. Dit kleintje zal met heel veel liefde geboren worden. Daar maak ik me geen zorgen om. Maar ja er komen nu af en toe wel wat zorgen in mijn hoofd voor.

Zorgen

Ik ben best bang dat ik een overbezorgde moeder ga worden, zo eentje die haar kindje niet durft af te geven aan een ander. Of steeds gaat checken of het nog wel ademt. Dit is iets wat ik helemaal niet wil. En toch is het misschien niet zo,n rare gedachten dat ik hier bang voor ben door wat ik met Daan heb meegemaakt. Ik weet ook dat mijn partner dit niet toe zal laten en er voor zal zorgen dat ik dus niet de kans krijg zo overbezorgd te worden. Zelf wil ik ook gewoon vanaf geboorte me kindje door een ander vast laten houden. Ik wil er niet aan denken dat het alleen straks aan mij gehecht is en nooit bij een ander zou willen zijn. 

Buikfoto,s

De laatste dag van week 32 heb ik nog even door mijn mannetje buikfoto,s laten maken. Ik vind mijn buik echt enorm gegroeid, dus het werd nog wel even tijd voor een paar foto,s.

Waar maakte jij je zorgen om in de zwangerschap?

Nog even en dan is er een kindje die geboren word. Maar voor nu ben ik dus nog eventjes zwanger. Het is in me hoofd nog heel lang, want het mag nu echt wel klaar zijn. Ik wil gewoon mijn kindje ontmoeten in me armen hebben. En van al die klachten af zijn. Voor nu heb ik een leuke TAG gevonden bij meisje eigenwijsje. De bijna mama tag, ik ben natuurlijk al mama. Maar ga nu voor de tweede keer mama worden.

HAD JE AL LANG EEN KINDERWENS VOORDAT JE ZWANGER WERD?

Ja de wens was er al zeker een hele tijd, ben ook niet spontaan zwanger geworden. En eigenlijk is dit ook de vierde keer dat ik zwanger ben. Maar nog geen levend kindje hier die rond loopt.

HAD JE VAN TEVOREN VERWACHTINGEN OVER JE ZWANGERSCHAP?

Ja die had ik zeker, ik was heel bang dat het een zwangerschap zou zijn zonder te genieten met heel erg veel angsten en zorgen. Er zijn zeker wel angsten en zorgen geweest en nog steeds wel. Maar ik heb zoveel meer kunnen genieten als ik had verwacht en zelfs meer dan mijn eerste zwangerschap. Hoe prachtig is het dat je al heel snel energetische contact kan maken met je kindje. Dit had ik nooit ervaren dat het kan zo snel al contact te hebben met je kindje. En gelukkig ben ik me ook heel snel daardoor gaan verbinden, want dat durfde ik eerst helemaal niet. Doordat ik bang was voor weer een miskraam. Dus deze zwangerschap is zeker anders dan ik voor ogen had.

WAT GING ER DOOR JE HEEN TOEN JE EEN POSITIEVE ZWANGERSCHAPSTEST IN HANDEN KREEG?

Is het echt waar, staat er echt een plusje op de test. Ik moest de foto zelfs delen met iemand om te vragen of ik het goed zag… Haar vraag was alleen maar is dat nou positief of niet. Als je een plusje ziet ja dan is het raak. Gelukkig zag ze dus een positieve test. Ik was wel blij, maar echt het uiten kon ik niet zo. Heel voorzichtig was ik dus.

HAD JE EEN VOORKEUR VOOR EEN ZOON OF EEN DOCHTER?

Nee ik heb helemaal geen voorkeur, wel een gevoel gehad al een hele tijd. Maar zelfs me gevoel liet me in de steek. Ik ben gewoon heel blij met dit kindje en dat het gezond is, dat het geslacht echt helemaal niets uitmaakt. Ik ben blij met een dochter of een zoon.

HAD JE VAN TEVOREN AL EEN DUIDELIJK IDEE OVER WELKE BABYSPULLETJES JE WILDE HEBBEN? WAT HEB JE DAAR UITEINDELIJK VAN GEKOCHT?

Nee helemaal niet, want alles wat we hebben is nog zowat nieuw. Het enige wat ik dacht als ik een dochter krijg kan ik kleertjes gaan shoppen. Als ik een zoon krijg, hoef ik helemaal niet zoveel te kopen. Dus heb ook heel lang gewacht met dingen kopen. Het enige wat ik nog echt in mijn hoofd heb is dat ik nog een drager wil kopen, maar dat pas als de kleine er is.

HOE VIND JE HET OM EEN STEEDS DIKKERE BUIK TE KRIJGEN?

Heel vreemd, maar ook heel erg leuk. Bij Daan had ik echt een bescheiden buikje. Maar nu vind ik hem echt enorm worden. Dat is echt wel heel leuk om te zien dat het nu zo anders is dan de eerste keer. Wel is het onhandiger en zwaarder, maar zo leuk. Helemaal als ik me buik alle kanten zie op gaan van de bewegingen. Dit kende ik dus ook helemaal niet van mijn eerste zwangerschap.

HAD/HEB JE TWIJFELS EN ONZEKERHEDEN TIJDENS DEZE ZWANGERSCHAP?

Ja die heb ik zeker, twijfels nee niet echt. Maar onzekerheden die nemen nu wel een beetje de overhand. Wat als dit kindje ook overlijd (waar ik niet teveel bij stil sta en wil staan) En nu ik al maanden erg slecht slaap, red ik het wel als die kleine er is. Aangezien ik aardig oververmoeid raak nu. En vooral onzeker dat ik een hele overbezorgde moeder ga worden, wat ik absoluut niet wil dat het gebeurd.

DOE JE IETS OM JE VOOR TE BEREIDEN OP DE BEVALLING?

Nee daar ben ik helemaal niet mee bezig, want het wordt een geplande keizersnede. Natuurlijk is er wel een geboorteplan, omdat ik zeker geen herhaling op de eerste keer wil. Maar dat was toen overmacht. Maar weet dat als me kindje niet meteen bij me mag er zeker iemand van het personeel echt aandacht voor mij moet hebben. Dus dat is wel iets wat ik nog echt goed moet aangeven als het zover is.

WAAR KIJK JE HEEL ERG NAAR UIT ALS JE BABY ER STRAKS IS?

Het gewoon in mijn armen te kunnen nemen, lekker knuffelen. Mijn liefde te kunnen geven. En als het lukt gelijk aanleggen aan de borst. Dit lijkt me zo,n mooi en magische momentje. En ik kijk er naar uit, wat misschien voor jullie stom klinkt dat het gaat huilen als het honger heeft. (daar zal ik vast nog op terug gaan komen als er vele slapeloze nachten worden)

VALT DE ZWANGERSCHAP JE TOT NU TOE MEE OF TEGEN?

Het begint me nu wel heel erg tegen te staan. Vind het heel zwaar worden door alle lichamelijke klachten het slechte slapen. De vele ziekenhuis bezoekjes. De zorgen dat ze me veel testen op zwangerschapsvergiftiging. De zorgen die er zijn geweest of ik de zorg voor het kindje wel aankan. En de vele bezoekjes bij maatschappelijk werk. 

Zou je dat nou wel doen een baby met een armbandje om. Nou het ziet er toch schattig uit. Maar is het ook zo leuk voor je baby en is het wel praktische. Dat zijn dingen die ik me heel erg af vraag eigenlijk als ik denk aan sieraden bij een baby. Oorbellen zou ik mijn baby nooit geven, dit is iets wat ze zelf uiteindelijk moeten beslissen vind ik. Maar een armbandje moet toch kunnen! Tijdens de zwangerschap van Daan keek ik naar die naamplaat armbandjes, maar nooit eentje gekocht voor hem. Of ik er spijt van heb, weet ik niet. Denk voor de herinnering wel maar voor het gemak bij hem denk ik niet. Toch blijft het verleidelijk. HOT or NOT een armbandje voor een baby?Deze vraag ga ik bij mijn tweede kindje uittesten. Want ik kreeg een heel leuk aanbod van Kayasieraden. Dit keer wilde ik eens niet voor mezelf iets uitzoeken. Eigenlijk wilde ik voor de papa in spe iets leuks uitzoeken. Maar er was niet veel keuze, en besloot ik voor de buik baby iets te kiezen. Als het alleen al ziet zo,n klein armbandje voor een baby smelt ik al helemaal weg. Ze hebben veel armbandjes met kralen, maar dat zie ik mijn kleintje straks echt niet dragen. Gewoon een simpel, stoer armbandje vind ik helemaal geweldig. Daarom koos ik voor het onderstaande armbandje. Met de mooie tekst erin gegraveerd “Twinkle Twinkle Little Star, How I Wonder What You Are” En ook aan de binnenkant is er iets in gegraveerd met de hand, namelijk de naam van onze kleine opkomst. Maar die houden we nog even voor ons.
Het armbandje groeit met je baby mee en kan gedragen worden vanaf geboorte tot 12-18 maanden. Ik ben echt heel benieuwd hoe onze kleine dit armbandje staat, en of ik het echt wel zo handig vind dat zo,n kleintje een armbandje draagt. Wil jij nou ook zo,n mooi sieraad (babyarmband) hebben of voor jezelf of voor je kindje dat kan er is keuze genoeg op de webshop van Kayasieraden. En denk eens aan dat je die baby cadeau ook als kraampakketje kan geven

Dan ben ik nog heel benieuwd naar jullie mijn lezers, hebben jullie ooit een armbandje gekocht voor jullie baby?

Een nieuwe week in ons nieuwe huis. Het bevalt me prima. Er moet nog wel van alles hier gebeuren. Vooral veel dozen uitpakken, dus daar ben ik deze week aardig mee bezig geweest. De nieuwe gordijnen kwamen binnen en hangen nu bijna allemaal. Behalve in de woonkamer nog niet. De meeste dozen verdwijnen uit de woonkamer. Het kleinste kamertje is nu ook leeg en kan ik eindelijk schoonmaken en inrichten zoals ik wil. Hopelijk kan daar straks nog een fijne stoel staan om te kunnen voeden, want dat past niet in de baby kamer. Nou je leest het dus wel, we zijn nog druk bezig in ons huisje om het thuis te maken.

Een lekker ontbijtje voor mezelf gemaakt, Franse kwark met banaan en honing. En ik vind het leuk te zien dat mijn foto,s nu veranderen aangezien we nu een ander huis hebben. Andere achtergronden enz….Even lekker lui op bed Netflix kijken. Ja het bed was nog niet helemaal opgemaakt. En er ligt nog gereedschap en zooi in de vensterbank. Maar er wordt ook nog steeds in huis wat geklust.Wakker worden onder mijn sterren dekbed. De gordijnen hier moeten nog vervangen worden. Dit zijn de oude gordijnen die in ons andere huis hingen. Op het moment dat je het nu leest hangen de nieuwe gordijnen er al.En langzamerhand wordt het steeds meer thuis, inmiddels staat er al meer in de kast dan je hier nu ziet.Ik kreeg een heel leuk klein pakketje binnen, waar ik foto,s van ging maken. Dit artikel komt snel online en dan weten jullie ook wat ik voor moois binnen kreeg.Lunchen met een heerlijke bagel met roomkaas en komkommer. Helaas kon ik de tweede die ik wilde eten niet meer maken. De stroom viel hier in half Winsum uit. Zodat ik hem later die middag nog even heb gegeten. Door de stroomuitval heb ik kennis kunnen maken met de buurvrouw. Dat was al de bedoeling maar nog niet de tijd genomen. Maar ik wilde zeker weten dat het niet alleen in ons huis was. Dus gelijk even staan kletsen met de buurvrouw.

Die dag was het ook prachtig weer en ben ik heerlijk gaan wandelen. We waren al even bij het gezondheidscentrum geweest met de auto om ons bij de dokter en de apotheek aan te melden. Maar ik wilde ook even kijken hoe ik er zelf lopen naar toe moest komen. Juist omdat ik straks ook daar moet wezen voor het consultatiebureau. Het was me wel een wandeling zeg. Twintig minuten ben ik onderweg geweest. En toen moest ik ook weer terug. Op de terug weg maar even op een bankje gezeten. Ja normaal is het vast wel te doen, maar nu in de zwangerschap wordt het wel zwaarder. En straks heb ik geen keuze want moet er toch echt lopend heen met de kinderwagen. Het was wel een mooie wandeling. Echt grappig te zien, hoe anders het aan die kant van Winsum is. Want je gaat door een hele dure wijk heen, met onwijs grote woningen. Zo,n verschil met het deel waar we zelf nu wonen. 

Week 31 is om, dat houd in dat ik nog twee maanden te gaan heb voor geboorte van ons tweede kleintje. Ik kijk er echt naar uit om de kleine eindelijk in mijn armen te kunnen hebben. Tot nu toe nog geen echte spanningen voor wat er gaat komen. Toch ergens zit er in mijn hoofd dat er nog iets gaat komen aan angst door alles wat ik al heb meegemaakt. Maar daar ben ik zeker niet bewust mee bezig. Zolang het er niet is, hoef ik me daar niet druk om te maken. En ik weet dat ik na geboorte wat extra ondersteuning ga krijgen via het consultatiebureau, dus mocht dat wel gebeuren ga ik er vanuit dat ik in goede handen ben. 

Emoties die loskomen 

Nog niet eerder had ik hier echt last van, maar sinds twee weken komen er emoties los. Nee niet alleen vanwege de hormonen, maar juist emoties rondom Daan. Hier had ik al even geen rekening mee gehouden. Want dit bleef al de gehele zwangerschap uit. Het voelde goed, maar nu begin ik weer heel erg te twijfelen aan mezelf. Ik had toch al zo erg hieraan gewerkt om het juist zo goed mogelijk door te staan. Ik heb er vrede mee dat Daan deze keuze heeft gemaakt. Ik kan voelen dat ik verbonden ben met hem zonder pijn. Maar de pijn komt nu af en toe terug. Ik wil hier nog niet te diep op in gaan, misschien komt dat wel helemaal niet. Maar wat ik wel kwijt wil nu is, dat ik mezelf betrapte erop toen ik een afspraak had met de orthopeed dat ik ineens in de wachtruimte begon te huilen. Het hele gesprek was nutteloos, omdat ik weet wat er gaat komen. Dit hebben we met Daan ook mee gemaakt. Maar had er niet bij stil gestaan, dat er emoties los zou komen. Dat ik even terug was daar met Daan. Dit voelde heel klein, want ik wil niet in pijn terug denken aan mijn kleine jongen. Maar alleen maar in liefde. Helaas voelt dat dus niet altijd nog zo. En komt die pijn soms even heel hard terug.

Uitgeput 

Het begint nu echt wel heel erg op te breken. Ik slaap slecht, omdat het liggen pijn doet. Maar in de avond ga ik wel vrij vroeg al op bed liggen. Want die bank waar ik het nu mee moet doen, daar zit ik ook zeker niet fijn op. Ik kan daar echt niet een hele avond normaal opzitten. Alles doet me gewoon pijn. Het liefst zou ik de hele dag zitten en liggen vermijden, maar ook dat red ik niet lichamelijk. Op deze manier is het echt de zwangerschap uitzitten. En dus nog weinig genieten komt daar bij kijken. Hier baal ik echt wel van.

Positief blijven

Ondanks al die moeilijkheden die ik benoem en alle ongemakken die ik voel, blijf ik positief. Want er komt iets heel moois aan. Een klein nieuw wondertje. En mensje met alles erop en eraan, waar ik en natuurlijk mijn partner al zo veel van houden. Waar we zeker veel liefde van terug zullen krijgen. Ja vast ook slapeloze nachten, maar voor nu kan me dat niet schelen. Ik zal juist blij zijn als dit kindje gaat huilen omdat het honger heeft. Misschien kom ik daar nog op terug. Maar de ervaring met Daan was dat hij dat niet deed. En dat is ook best frustrerend om een wekker te zetten in de nacht om hem te moeten voeden. De liefde die ik voel, wil ik zo graag kwijt aan dit kleintje. Ik wil het voelen, ruiken en horen. Wat verlang ik naar dit wezentje.

Buik

Die kleine in mijn buik is een beste druktemakertje. Soms gaat me buik dan ook echt helemaal tekeer. Dit vind ik echt gewoon te grappig om te zien. Ik ken dit helemaal niet uit mijn eerste zwangerschap. Het gevoel zal ik denk niet zo gaan missen als de kleine geboren is, want het is echt druk in mijn buik en soms gewoon pijnlijk. Maar moet echt steeds wel lachen als me buik zo heen en weer beweegt. Eigenlijk moet ik toch eens even de camera erbij pakken en het vastleggen.

Eindelijk over zijn

Ja gelukkig is de verhuizing voorbij, zijn we eindelijk echt over. Natuurlijk moeten we het hier nog echt thuis maken. Want er staan nog overal dozen om ons heen. Ook staat er nog geen fijne bank in huis en leven we verder ook nog op tuinstoelen. Maar we zijn echt over in ons nieuwe huis, dat voelt zo goed. We hebben eindelijk onze nieuwe plekje, waar we nieuwe mooie herinneringen kunnen gaan maken. Het voelt voor mij echt als een nieuwe start in het leven. En nee niet om het oude te vergeten, maar sommige dingen gaan gewoon niet meer mee in mijn leven. Heb ik opgeruimd in sessies op Mirre. Maar Daan gaat natuurlijk altijd en overal met ons mee.

De babykamer

Eindelijk is de babykamer bijna af, ik kan me nu er lekker mee bezig houden om het zo in te richten als ik wil. Het zal nog wel 20 keer veranderen, maar dat hoort erbij heb ik begrepen. De kleertjes hangen in de kast, maar moet nog zeker wel even gewassen worden voor dat de kleine het aan gaat krijgen. Natuurlijk als de kleine eenmaal geboren is ga ik ook de kamer eens showen aan jullie.