Voor de zoveelste keer ga ik mijn blog en dus mijn weekoverzicht weer oppakken. In alle drukte van het dagelijks leven met een kleuter vergeet ik vaak gewoon de foto’s te nemen. En dan is het lastig er veel over te schrijven een week met een kleuter. Het mooie weer is er weer regelmatig, en dat betekend dat we veel buiten zijn. Max is en blijft een echt buiten speel kind. En dat is heel fijn, zeker omdat we ook heel dichtbij een speeltuin hebben. Waar hij ook de nodige vriendjes en vriendinnetjes heeft lopen.

Kijk je mee na de afgelopen week…

Even bij het Kinderboekenhuis geweest, dit was al een weekend eerder eigenlijk. Daar kwam iemand voorlezen, maar wij waren de enige die aanwezig waren. Max vond dat geen probleem. Lekker alle aandacht krijgen. Het sprookje vond hij erg leuk. En daarna heeft hij nog vele “kikker” boekjes ingekeken en erbij verteld. Het was dus gewoon een uurtje genieten van boeken lezen en kijken.

Meneer heeft sinds kort ook Netflix op zijn tablet, en daar kijkt hij weleens een natuur filmpje die je op onze tv niet kan kijken. Dan kan je keuzes maken wat die man in het filmpje moet gaan doen. Nu had hij in dit filmpje gezien dat er een slang om de nek van die man zat, dat wilde hij wel even na doen. Het ziet er super grappig uit, maar ergens vind ik dit ook altijd wel een spannend iets. Gelukkig heeft zijn vader er even met hem over gesproken, dat we liever dit niet willen dat hij dit doet. Nu is het geluk dat dit een zachte slang is, maar de volgende keer is het iets wat misschien minder onschuldig is. Iets met een ongelukje zit in een klein hoekje.

Ik wilde graag een fijne plek op zolder creëren, maar daar moest het wel voor opgeruimd worden. Als eerste heb ik dit fijne plekje gemaakt. Maar na het aangeven bij mijn man zijn we ook echt boven aan de slag gegaan. Nou hij meer dan ik. De hele kamer is omgegooid, het logeerbed staat er niet meer. En onze tafels zijn nu van elkaar gescheiden, ieder een eigen plekje. En hebben meer ruimte gemaakt, zodat ook mijn massage tafel er kan staan als ik hem wil gebruiken. Het is nog niet helemaal af, maar al wel een plek om er fijner te zitten dan ervoor. Want eerlijk we zaten er eigenlijk nooit. En dit wil ik wel vaker gaan oppakken om daar zo nu en dan mijn ME time te nemen, om te schrijven, of een kaartje te trekken, kaarsje branden. Gewoon even tijd voor Debbie. 

Niet heel vaak ga ik er op uit als Max op school zit. Meestal doe ik het huishouden, of heb ik afspraken staan. Of ben ik gewoon thuis te vinden. Nu had ik met een vriendin afgesproken, ze pikte me op bij station Haren. En hebben bij haar thuis even lekker kopje thee gedronken en heel veel gekletst. Toen nam ze me mee naar haar pony en haar veulen. wat was dit weer wennen voor mij om bezig te zijn met dieren. Ik heb haar ooit ontmoet op de kinderboerderij, ik als vrijwilligster en zei die daar stage liep. Bij mij leeft het niet meer zo de dieren kant, bij haar dus heel erg wel. Maar dit was wel heel leuk weer even. Even moeder en dochter gescheiden gehad om moeders een poetsbeurt te geven. Toen nog even een broodje bij haar gegeten en toen was het alweer tijd naar de trein te gaan, zodat ik gelijk door mijn zoon kon ophalen van school.

Zaterdag was het heerlijk weer, na de ochtend dat hij met zijn papa weg ging stelde ik voor om het zwembadje neer te zetten. Zodat hij lekker met water kon spelen. Aangezien hij al meerdere keren had gezegd met water te willen spelen. En nu het echt wel het weer ervoor was. Dus hij heeft zich prima vermaakt in de tuin. Is niet te zien aan de foto, maar hij heeft echt genoten om met water te spelen.

Wat doen jullie graag als het warm weer is buiten?

Max en zijn favorieten,  vaak veranderen die dingen bij hem. Maar sommige blijven al heel lang hetzelfde bij hem. Dan denk ik aan de dingen die hij buiten graag doet, die blijven vaak wel hetzelfde. Maar zoals series en boeken kan per dag veranderen. Het is soms niet eens bij te houden. 

Zijn favoriete Netflix serie op dit moment is Barbapapa 

Zijn favoriete buiten bezigheid is fietsen of in het zand spelen/graven
En als hij bij zijn vriendinnetje (wat best vaak is) is trampoline springen

Zijn favoriete fruit is nu watermeloen

Zijn favoriete beleg is pindakaas en ham

Zijn favoriete speelgoed is zijn politie lego en gereedschapskist

Max is gek op boeken, lekker voorgelezen te worden of gewoon doorbladeren en er zelf bij vertellen. Op school mag er elke week een nieuw boek uitgezocht worden voor mee naar huis te nemen. Zo heeft hij elke keer iets nieuws, nou niet altijd iets nieuws. Want ook heel vaak komt hij thuis met een boek die hij al een aantal keren heeft mee genomen. Hij heeft een flinke kast vol met boeken staan.

Zijn favoriete boek (dat veranderd heel vaak) Help mama help.

Zijn favoriete knuffel (naast zijn slaapkonijn) is monster
Dit knuffeltje kreeg hij bij de bibliotheek, omdat we eigenlijk op zoek waren naar het boek “maar eerst ving ik een monster”
Maar die er niet was, en Max heel teleurgesteld was. Toen kreeg hij heel lief dit knuffel monstertje. 
Uiteindelijk wilde hij hem gewoon zelf hebben het boek en niet lenen, en kochten hem alsnog die dag. Dit boek wordt ook heel vaak voor gelezen.

Ik ben altijd wel van de muziek, vooral als ik onderweg ben. Dan heb ik altijd mijn oortjes bij me die aangesloten zijn op mijn telefoon. Alleen sinds dat er een kind is die nu bijna altijd mee is als ik weg ga. Maak ik er nog maar weinig gebruik van. Dit is wel iets wat ik enorm kan missen, omdat ik graag naar muziek luister en heel graag mee zing met de leuke liedjes. Thuis draai ik daar in tegen eigenlijk nooit muziek voor mijzelf. Ik ben niet zo handig met al het apparatuur in ons huis, dus ik laat het om dan daar mee te klooien om muziek op te zetten. Toch heel soms draai ik muziek, omdat het met het google apparaat net wat makkelijker gaat om muziek op te zetten, omdat ik dat dan ook via mijn eigen telefoon kan regelen.

Bluetooth speaker

Nou ben ik benieuwd of een speaker de voor gaat zorgen dat ik wat vaker muziek op ga zetten in huis. Want eigenlijk is het wel heel gezellig een beetje muziek in huis. Helemaal wanneer je bezig ben in het huishouden, dan is het gelijk een stuk fijner in huis bezig te zijn. Ik heb dus een fijne speaker mogen ontvangen van GSMpunt. En wat komt er een goed geluid uit zeg. Nu nog wat vaker de muziek aan voor mijzelf, maar ook voor Max is het gezellig om muziek te luisteren en uiteraard een beetje er op dansen en gek doen. Dus deze mama gaat ervoor, meer muziek in huis te halen met de speaker die ik heel gemakkelijk aansluit op mijn telefoon met bluetooth verbinding.

Hoesjes hoesjes hoesjes

En bij je telefoon die je gebruikt om muziek te luisteren, daar horen natuurlijk hoesjes bij. Ik vind het leuk om zo nu en dan weer wat nieuws uit te testen. Zo had ik laatst een hoesje met een koord eraan, dit vond ik vooral in de zomer fijn. Dan kon ik hem om hangen en als ik dan met Max in de speeltuin was, had ik hem makkelijk bij de hand. Geen grote telefoon in je zak, maar om je schouder. Ik koos dus nu ook weer een nieuw hoesje uit. Ik word altijd blij met hoesjes waar ik pasjes in kan steken, en daarom heb ik dan ook weer een book case. Maar deze kan je het gedeelte waar de telefoon in zit van de case afhalen, omdat die magnetisch is. En eerlijk ik ben blij verast met dit nieuwe hoesje voor mijn telefoon. Heb je een S21 fe hoesje nodig dan hebben ze weer keuze genoeg. Zelf ben ik alweer even aan het twijfelen of ik voor een nieuwe telefoon ga. Dat zou dan betekenen dat er een nieuw hoesje moet gaan komen. Maar ik blijf nog even door twijfelen, zo hoef ik nog niet te zoeken naar een S22 hoesje.

Wat heeft Max geluk dat hij en op school en op de taaltrein kerst kon vieren. Deze week zijn dan wel de scholen dicht, maar de school van Max heeft geregeld dat ze voor dat ze gingen sluiten nog een kerst brunch kregen. Het enige wat we mee moesten geven was een eigen bord, beker en bestek. De rest is door school geregeld. Dit was voor Max zijn eerste kerst brunch (zoals hij het zegt kerst eten) op school. En ook de taaltrein deden aan een lekkere lunch voor kerst, dit een dag voor het echt kerstvakantie is. Omdat zij wel door mochten gaan, omdat ze onder zorg vallen en niet onder school. Dus ook daar lekker gegeten. Van hun uit werd er gevraagd of alles kindjes iets lekkers mee zouden nemen. En zo had Max gewoon al twee keer kerst gevierd.

Kerst kleding

Max is een jongetje die houd voornamelijk van lekkere makkelijke zittende kleding. Het liefst een zachte joggingbroek met een simpele trui, shirt of vest erop. En dan probeer ik zoveel mogelijk leuke prints of kleurtjes voor hem uit te zoeken. En inmiddels kiest hij zelf ook regelmatig dingen uit die hij echt leuk vind. Maar deze mama vind het ook wel eens leuk, een mooie of stoere bloes bij hem aan te doen. Maar meestal weigert hij dit. Er hangen genoeg leuke bloezen in zijn kast, maar de meeste ongedragen. Dus dacht ik hoef dan ook niet speciaal voor kerst iets leuks te kopen, want hij gaat het toch niet dragen. Wel keek ik stiekem even rond wat voor leuks ze allemaal hebben voor de feestdagen. Voor de beide kerst feestjes op school en de taaltrein kreeg ik het toch voor elkaar dat hij er een beetje netjes uitzag. Op school droeg hij een mooie stoere zwarte spijkerbroek met een roze bloes. Die bloes is dan wel zijn favoriet, omdat hij de kleur roze zo mooi vind. En op de taaltrein droeg hij een blauwe spijkerbroek met een t-shirt van paw patrol en eroverheen een paars geruite bloes.

Maar stiekem droom ik even weg voor volgend jaar, zou hij het dan een stuk leuker vinden om nog iets feestelijker naar school te gaan met de kerstviering. Dus toen ik de kans kreeg om kerstkleding te bestellen, koos ik alvast op voorhand voor volgende kerst twee leuke en grappige kerst bloezen voor Max.

Kerst knutsel

Op school wordt er ook maar wat af geknutseld, en op de taaltrein niet minder. Zo waren ze dus ook voor kerst bezig geweest, bij beide werden er placemats gemaakt voor het kerst eten, hoe leuk is dat. Verder hadden ze op school ook hangers gekleurd die ze hadden gekregen om in de kerstbomen in het dorp op te hangen. Ze waren met de klas zeker wel een uur aan het wandelen, en daar kreeg ik een foto van. He Max met kerstmuts op. Die had ik even niet verwacht dat hij zijn pet zou omruilen voor een kerstmuts, aangezien hij nooit de deur uit gaat zonder zijn pet. Verder hangen er nu verschillende kerst knutsel in onze kerstboom, ik vind het helemaal leuk als hij weer met iets thuis komt.

Het nieuwe jaar inluiden

Voor de meeste mensen wordt het weer een feestje zoals ze het niet voor ogen hadden gehad. Het groots vieren met vele mensen en alles erop en eraan. Helaas zit dit er weer niet in. Voor mijzelf en gezin vind ik dit niet zo’n probleem. Wij blijven toch altijd wel thuis, en maken het samen gezellig met een hapje en een drankje. Het grootst vieren hoeft voor mij niet. Maar voor iedereen die dit gaat missen, kan je misschien je eigen familie feestje houden. En het huis leuk decoreren met de mooiste versiering oud en nieuw. Het is niet hetzelfde als je misschien in gedachten had, maar zo kan je toch leuk en positief het nieuwe jaar inluiden.

Ik wil jullie allemaal een fijne feestdagen wensen en mooie nieuwe momenten in het nieuwe jaar.

Sinterklaas is maar een spannende tijd voor kinderen. Max begint steeds meer te beseffen wat het feest inhoud, en vraagt dan ook steeds om cadeautjes. Gelukkig heeft hij niet zoveel spanning ervan dat hij niet kan slapen. want zoals altijd valt hij bijna altijd gelijk in slaap. En horen we hem niet meer. Om mij heen hoor ik wel andere verhalen hoe dat gaat. Maar die beste man en die pieten zijn toch best wel eng, ondanks je er allemaal lekkere pepernoten van krijgt. Nee niet te dichtbij, en toch wel zo nieuwsgierig zijn om steeds iets dichterbij te gaan kruipen.

Hier begon het bij het Sinterklaas journaal, maar eerlijk boeit het hem niet zo erg. En vraagt er ook niet meer naar, dus na twee keer te hebben gekeken heb ik maar iets anders opgezet wat hij leuker vind.

Alweer een week geleden kwam Sinterklaas aan bij ons in het dorp, en we hadden afgesproken met nog wat andere ouders en hun kindjes om erheen te gaan. Dus op pad naar de brug waar hij met zijn boot aan zou meren. Max had er super veel zin in, ook omdat zijn oudere vriendje (waar hij enorm naar op kijkt) mee ging. Alleen toen we aankwamen was het toch terug krabbelen van hem. Hij durfde niet meer verder, het was ook druk. En hij houd niet van harde geluiden, en er was een band die hij dus niet leuk vond. Maar toch stukje bij beetje ontdooide hij en wilde steeds iets meer zien. Zo stonden we uiteindelijk gewoon vooraan bij de hekken om de Sint op te wachten. Wat is het spannend, waar is hij, wanneer komt hij nu, en wat duurt het lang. Hij zei het niet, maar je zag het in alles bij hem. Hij ging het steeds iets leuker vinden. En daar was hij dan echt aan land de beste man.

Lekker hoor al die pepernoten die hij kreeg, ze worden in deze tijd van het jaar maar enorm verwend.

Daar is de koets dan eindelijk, daar zijn we ook achteraan gegaan. Want Sinterklaas ging met de koets door het centrum heen, om nog daar een praatje te houden. En daarna zou er pieten disco zijn. Met alle ander kindjes en de ouders gingen we er dus heen. Daar aangekomen kreeg je de kans om met hem op de foto te gaan of even een hand te geven. Maar Max wilde dit absoluut niet, en dat is prima. Alleen doen wat hij wil doen, en niet dingen doen die hij eng vind.

Daar stond hij dan met zijn grote vriend te kijken langs de kant.

Jaaaa pieten disco, lekker gek doen dacht deze mama. Oke ik weet beter, onze kleuter houd hier echt niet van. Mama mag niet dansen gek doen en zingen. Maar ook zelf vind hij het niet leuk om te doen. En al gauw had hij er dan ook genoeg van, hij was moe en wilde naar huis. Dus we namen afscheid van de andere, die nog wel even bleven. En wij gingen lekker naar huis.

En dan mag je ook voor het eerst dit jaar je schoen zetten, nou hoe blij kan je een kind met iets heel simpels krijgen. We hadden een klein autootje voor hem gekocht, en kreeg nog een chocolade letter en 3 chocolade muizen. Helemaal happy met zijn autootje.

Sinterklaas logeert hier in het dorp, en zo nu en dan is hij ook in het huis en mag je erheen om even met hem te praten. Ook kan je gewoon even binnen kijken of in de brievenbus een tekening of brief doen voor de Sint. We zijn nog wel de dag na aankomst even naar het logeer adres gegaan. En nadat hij hoorde dat hij niet thuis was, wilde hij toch stiekem even op het bankje staan om naar binnen te gluren. Maar nee hij wil niet terug als hij er ook echt is. En ook een kleurplaat maken voor hem, nee daar doet hij ook niet aan.

Maar het paard krijgt wel een lekkere wortel als hij zijn schoen zet, en als je geluk hebt zingt hij nog even een liedje.

Herfstvakantie voor de kleine man, dat is best even wennen voor ons beide. Max is zo gewend veel naar buiten te gaan, en bijna elke dag lang in de speeltuin te zijn. Nu heeft hij en vakantie gehad en het weer was er niet naar om elke dag zoveel buiten te zijn. Dat betekend dat het moeilijk was voor hem om zichzelf binnen te vermaken. We hebben dan ook wel veel samen gespeeld, en als we de kans hadden om naar buiten te gaan gingen we een rondje door het dorp heen. Ik lopend en hij op zijn fiets. We hebben deze week wat minder vaak de speeltuin van binnen gezien. Maar we hebben ondanks dat een leuke week gehad.

Maandag was er op het dorp Baistermarkt. Een markt waar er ook paarden verkocht worden. Hier ben ik samen met twee andere mama’s en een papa en de kindjes overheen gelopen. We zijn de hele ochtend zoet geweest ermee. Fijn dat het droog was. Het was een geslaagd uitje zo met de kids. Max heeft op de kleine kermis eendjes gevangen en iets leuks uitgezocht. En op de markt koos hij een pop-it uit. Ik snap deze rage echt niet. Maar heb een kind blij ermee gemaakt. Daarna heeft hij samen met zijn grote vriend op een bankje een broodje hamburger gegeten. En daarna zijn we weer richting huis gegaan.
Even lekker aan de knutsel aan tafel, zoals hij het zei een verassing voor mama. Ik zat er gewoon bij, maar eigenlijk mocht ik niet kijken. Maar wel moest ik blijven zitten. Lekkere kinderlogica.
Nou dan toch maar even de speeltuin in, niet te lang hoor het was me te koud om te lang daar rond te hangen. Daar hebben de kinderen geen last van, maar die zijn druk aan het spelen. Hij vond het gelukkig prima, hij was al blij dat we even erheen gingen.
Eigenlijk komen wij nooit bij de bakker, maar kwam op het idee om er toch eens even wat lekkers te gaan halen. Doordat Max er pas met zijn klas heen was gegaan, om er even binnen te kijken. Ik dacht dit moet ik hem toch wel een beetje ook mee gaan geven. Dus na een wandeling/fietstochtje besloot ik samen met hem iets lekkers uit te zoeken. Hij koos dit lekkere gebakje, en mama deed gezellig mee. Dat mag wel in de vakantie.
Het was hoogtijd even tijd vrij te maken voor mijzelf, ik ben altijd met Max en als hij op school is ben ik vaak te moe om iets te doen buiten huis. Toch besloot ik het weekend even voor mijzelf te kiezen ondanks ik ook erg moe was. Ik besloot even naar de Primark te gaan. Het was wel even fijn zo zonder Max. En zijn papa ging lekker even met hem op pad buiten.
Zondag is normaal mijn uitslaap dag, en doet zijn papa hem er in de ochtend uit bed halen. Maar ik had met een andere mama afgesproken om met de kids naar Balorig te gaan. En we waren lekker vroeg om 10.00 toen ze open gingen. Wat een rust, als eerste binnen te komen. Daarna druppelde het langzaam binnen, maar het bleef best rustig. En dat was fijn. De kinderen hebben zich prima vermaakt. En wij zaten heerlijk te kletsen. Jammer dat de andere mama niet mee kon, maar we gaan dit snel overdoen en dan gaat ze gezellig wel mee. Ook heb ik Max lekker verwend met poffertjes, en later nog een tosti en frikandel. En nog een chocolade ei. En voor we weg gingen mocht hij nog iets uitkiezen om uit het automaat te halen. Het was een mini pop-it. Een hele geslaagde ochtend, we waren beide enorm moe toen we thuis kwamen.

We hadden een week met een mannetje die waterpokken had, maar er niet heel ziek van was. Gelukkig mocht hij halverwege de week weer naar school. En we beleefde leuke dingen op school, allemaal fijne nieuwe dingen. Die ik enorm miste toen Max voor het eerst naar school ging. Dus een blije mama, omdat haar kind trots kon laten zien waar hij al een tijdje binnenkomt zonder mij.

De week begon met een mannetje die niet helemaal lekker was, hij bleek waterpokken te hebben. Gelukkig waren het maar momenten dat hij niet lekker was. Want in het algemeen was hij er niet ziek van. Maar helaas mocht hij maandag niet naar school van de juf. Dinsdag mocht hij ook niet naar de taaltrein maar niet vanwege de waterpokken maar omdat hij een vastzittende hoest had. Dinsdag was hij zich wel enorm aan het vervelen, en alle aandacht vroeg hij aan mij. En wilde de hele tijd maar naar buiten. We hebben er wel wat van gemaakt, maar het liefste wilde ik dat hij gewoon naar school mocht. Dus we besloten maar een stuk door het dorp te gaan. En besloot ik met de juf te overleggen, maar die bleef volhouden. Tot ik een foto stuurde van het RIVM dat de richtlijnen zijn dat een kind met waterpokken gewoon naar school mag. Dus woensdag ging hij gewoon weer lekker naar school.

Daar was ik ook echt heel blij mee, hij mocht die woensdag na schooltijd zijn klas en de gang laten zien. Waar alles is en wat ze allemaal doen en maken. Het was tafeltjes middag, en voor het eerst dat ik samen met Max in de klas mag komen. Zo trots was hij pakte me bij me hand, kom mam, kom mee.Het lekkere weer is echt wel voorbij nu, dus hij gaat nu vaker zijn pak aan krijgen met laarzen aan. Om naar de speeltuin te gaan. Want Max is en blijft een buitenkind. Het regende zelfs, dus ik nam mijn paraplu maar mee, en Max vond het geen probleem.En donderdag toen ik hem naar school bracht mochten wij als ouders blijven, omdat ze een voorstelling gingen geven. Max met zijn klas, hoe leuk zijn eerste keer een voorstelling geven. Mijn kleine bouwvakker, wat heb ik genoten ervan.Vrijdag ging hij gewoon weer naar de taaltrein, de laatste dag voor de herfstvakantie. En wat lief, de taxi chauffeuse (een vast persoon voor de ochtend) gaf aan Max deze enorme leuke uil. Om hem een fijne vakantie te wensen.  Het weekend gingen we even shoppen bij het winkelcentrum Paddepoel. Ik moest iets terug brengen dat was de reden dat we erheen gingen. Maar gelijk even verder rond kijken. We gingen bij de Jamin een grote zak snoep kopen voor Max, hij wilde het liefst van alles iets. Daarna gingen we lekker een broodje eten bij Subway. En hij wilde naast zijn broodje nog zijn snoep hamburger broodje eten.

Een half jaar geleden is Max begonnen op de taaltrein vanwege TOS (taalontwikkelingsstoornis). Hij is nog te jong om te zeggen dat hij echt TOS heeft, maar dat hij achter loopt en hierbij hulp nodig heeft is zeker. Er is in dat half jaar enorm veel gebeurd, want hij begon er toen hij gewoon nog naar de peuterspeelzaal en de dagopvang ging. Inmiddels is hij een vierjarige kleuter die nu dus naar school gaat. En dat combineren met de taaltrein is best wel veel hebben we gemerkt.

Combineren met school

Voor de zomervakantie begon hij in april op school en zijn we gewoon met hele dagen begonnen, naast dat hij twee dagen naar de taaltrein gaat. Op vrijdag hebben de kleuters vrij op school, maar Max moet dan wel nog naar de taaltrein. Dus hij heeft het dubbelop. En daarnaast moet hij dan ook nog met de taxi naar de taaltrein wat ook een hoop energie kost. We zagen een mannetje die steeds vermoeider bleek te zijn. En op de taaltrein merkte ze dat vooral in zijn gedrag. Max is een jongetje die in alles de regie wilt hebben, en wanneer hij vermoeid is wordt dat versterkt. Op de taaltrein niet zo handig tijdens de behandeling, want soms moet je gewoon mee in wat de juf van je wilt. Daardoor hebben we besloten om het na de zomervakantie anders te doen. We hebben in die elf weken gezien dat het niet de goede manier is voor Max, dus het moest anders. 

Nu gaat hij dan nog steeds twee dagen naar de taaltrein met in de ochtend een vaste taxi chauffeuse, en alleen vervoerd wordt (wat een hoop stress en energie scheelt bij ons beide) En daarnaast gaat hij maar een volledige dag naar school, en twee halve dagen. Dit is te doen, maar nog steeds wel heel veel. We geven hem dan ook thuis de ruimte als hij even een uurtje met zijn telefoon filmpjes wilt kijken op bed. Dan krijgt hij even zijn rustmoment, waardoor hij daarna nog even met mij lekker naar buiten kan.

Veranderingen

Max leert veel op de taaltrein, maar ook zeker op school. Van een mannetje die losse woorden zei, naar een mannetje die een waterval aan woorden en zinnetjes praat. Het gaat de hele dag door het praten, leuk maar ook enorm vermoeiend. Omdat je altijd wel goed moet opletten wat hij nou precies zegt. Dit omdat hij een hardnekkig probleem heeft met de uitspraken van de woorden en waardoor hij moeite heeft met de grammatica van de zinnen. Maar het is een enorm goede stap dat hij zo vooruit gaat met praten. En vooral wat belangrijk is, dat hij er plezier in heeft. Want een kind die geen plezier beleefd in praten, is een kind die het nog moeilijker leert en oppakt wat je hem zo graag wilt leren. Dus dat zit wel goed het plezier. Nu alleen nog de grote uitdaging hem de woorden goed uit te laten spreken, en hem te leren hoe hij goede zinnen kan maken. En dat heeft tijd nodig, maar ook keihard werken van zijn kant.

Daarnaast merk ik aan hem dat hij minder onzeker is met praten, vooral met bekende mensen. Naar kinderen toe vind hij het vaak nog moeilijk om iets te vragen of te zeggen dat hij iets niet leuk vind. En dan zie je vaak het gedrag, dat hij laat zien dat hij boos is als iemand wat afpakt van hem. Soms is dat alleen in gebalde vuisten en het grommen van zijn kant, of weglopen en mokken. Maar er zijn helaas ook momenten dat hij zo ineens een kindje kan slaan. (gelukkig komt dit niet heel vaak voor) Hoe moeilijk ik dat ook vind om te zien, snap ik ook heel goed waar die frustratie vandaan komt. Hij wil iets vertellen, maar hij kan de juiste woorden niet vinden. Of hij vind het spannend omdat hij er onzeker over is. 

Ik zie vooral een jongetje die heel hard zijn best doet, en gewoon veel plezier beleefd in het praten.

Cursus Kentalis

Via de taaltrein wat aangesloten is bij Kentalis kreeg ik de kans om een cursus de volgen, om Max wat meer te begrijpen hoe het is om TOS te hebben. En hoe ik als ouder hem meer kan stimuleren in praten, en technieken kan toepassen om hem beter te helpen te communiceren. Want het is dus niet alleen hard werken voor Max maar ook als ouders, want wij als ouders zijn de belangrijkste rol in zijn leven. En wij moeten hem de tools aanreiken om hem te leren praten. De cursus was volledig online, waarin er een stuk zat die ik samen kon doen met zijn vader. Om te leren wat TOS nu is, en hoe het dan gaat in zo,n hoofdje van een kind. En een stuk met online bijeenkomsten met andere ouders van kinderen die naar de taaltrein gaan om strategieën te leren om met je kind te communiceren. Daarnaast een stukje individuele afspraken voor videobespreking. Ik heb een filmpje moeten maken van Max in zijn spel, zodat ik dat in de groep kon laten zien hoe Max communiceert. En twee keer een filmpje mijzelf samen met Max, om na te bespreken. Wat we zien, wat ik toepas om hem te helpen. Pas ik de dingen toe die we hebben geleerd, en waar kan ik nog meer opletten om te doen of juist niet te doen.

Het was fijn dat ik dit allemaal mocht leren om mijn zoon beter te kunnen helpen en beter te kunnen begrijpen.

Zijn jullie bekend met (TOS) Taalontwikkeling stoornis?

Omdat ik de hele week geen foto’s heb gemaakt, is het weekoverzicht iets anders geworden. Het is meer een weekend/dag overzicht geworden. We hebben namelijk een hele leuke dag gehad zaterdag en daar heb ik wel vele foto’s gemaakt die ik hier kan laten zien.

Dagje dierentuin

We gingen zaterdag een dagje naar Aqauzoo in Friesland. Een leuk dagje dieren kijken met Max. We waren er nog niet eerder met hem er geweest. Het zijn momenteel Dinoweken daar, dus over het hele park staan er grote dinosaurussen die bewegen en geluid maken. 

Hij kijkt een beetje angstig, want bij de ingang begon het al met de dinosaurussen. Dit vond hij best wel een beetje spannend. Maar eenmaal binnen de muren van de dierentuin vond hij ze wel leuk. 

Dit was echt leuk, als eerste bij de ingang konden we de pinguïns van heel dichtbij bewonderen. Vind dit altijd van die leuke en grappige beesten. En Max vond ze blijkbaar ook erg leuk.

En toen kwamen we bij de ijsberen, en wat hadden we een geluk deze ijsbeer werd gevoerd. We dachten dat Max al heel snel weer door wilde lopen. Maar hij vond het wel heel erg leuk. Dus het hele kletspraatje van de oppasser aangehoord. En ze liet hem even met zijn poten naar boven gaan. Zodat we konden zien hoe groot hij is en wat een enorme poten hij heeft. Wat vond Max dat prachtig, en deinsde er niet van achteruit.

Nah even een selfie.

Wasbeer met de weerspiegeling in het water, wat een mooi beestje.

Daar heb je dus zo’n enorme dinosaurus, met enorme scherpe tanden.

Max wilde graag de trap op naar de uitkijk toren, boven bedacht hij dat hij daar wilde picknicken. En wilde hij dat ik ook boven kwam. Nou oké vooruit ik kom ook die trap op. En hij haalde uit zijn eigen tas zijn drinken en aardbeien tevoorschijn. Maar heeft er niks van genomen.

Later moesten we natuurlijk ook nog even een gezinsfoto maken. Niet dat Max daar echt super aan mee wilt werken. Maar het is toch gelukt er iets leuks van te maken. Ja dat doosje smarties waren wel erg belangrijk.

In de middag gingen we even wat eten, voor Max een tosti. Maar hij heeft er een paar happen van genomen en daar liet hij het bij. Toen begreep ik nog niet waarom hij zo slecht at, niet alleen die dag maar ook al een paar dagen eerder. Ik nam de tosti wel mee, voor het geval hij toch nog iets wilde. Die avond dat we thuis waren wilde hij wel ineens eten, en graag de tosti en ook nog een broodje met ei. Ik warmde de tosti nog een beetje op in de pan en hij at er een groot gedeelte van. Toen nog wel zijn broodje met ei. En ik vond het prima voor de dag voor hem.

Die avond kwam ik erachter dat er iets aan de hand is met Max, ik had wel wat vlekjes gezien maar dacht aan muggenbeten. Maar toen zag ik ineens dat hij over zijn lichaam meerdere vlekjes had en ook echt blaasjes. Dat is geen goed teken, en het niet willen eten viel aardig op zijn plek.

Zondag twijfelde ik wel of niet met hem naar de speeltuin, hij wilde heel graag. Maar ik dacht wat als het waterpokken is dan is het besmettelijk. Nou we zijn toch nog een paar uur in de speeltuin geweest. Ik merkte wel dat hij niet helemaal zichzelf was, maar vermaakte zich toch wel heel goed. Thuis, even wat drinken en een koekje eten. En toen dook hij in zijn bed met zijn telefoon om filmpjes te kijken. S,avonds was er ineens dit moment dat hij even heel zielig bij me kwam hangen. Maar het volgende moment sprong hij weer op en draaide en sprong door de woonkamer. En weer volop aan het spelen. Dus een mannetje met twee gezichten eventjes.

Max is eigenlijk nooit echt ziek, zijn jullie kindjes vaak ziek?

Je goed voelen

Ik ben al jaren met mijzelf bezig om een leuker leven te krijgen, ik vind het leven vaak best moeilijk. Maar ik ben er nog steeds, ik wil meer gelukkiger in het leven staan. Maar door de vele dingen die ik meemaakte in mijn leven gaat het hier echt met veel downs, en soms ook wat ups. Nu Max meer van huis is, omdat hij naar school gaat heb ik de tijd om mijzelf opnieuw te gaan ontdekken. Wat maakt mij gelukkig, wat wil ik nu doen, waar ben ik goed in. Wie is Debbie nu eigenlijk echt. Hiervoor heb ik ook hulpverlening aan huis, en de dingen die we bespreken probeer ik in de praktijk toe te passen. Daarnaast ben ik zelf op onderzoek uitgegaan, wat kan mij verder helpen om lekkerder in mijn vel te zitten en gelukkiger in het leven te staan. (dit houd niet in dat ik nergens van geniet, want dat doe ik zeker wel en vooral geniet ik van Max)

Omdenken

Door mijzelf te gaan ontdekken, wil ik gezonder gaan leven. Niet alleen gezonder als in het eten en drinken, dat is zeker een groot onderdeel. Maar mijn hoofd zit altijd zo vreselijk vol, dat hij echt 24 uur per dag doorgaat. Het is echt doodvermoeiend dat hoofd van mij. Een belangrijk deel voor mij is omdenken, het negatieve ombuigen naar positiviteit.  En dat is wel een heel moeilijke. Daar heb ik nu een klein hulpmiddel voor thuis ontvangen. Coach kaarten, deze kaarten kan je voor jezelf gebruiken. Dus niet als coach naar een ander, want ik ben geen coach. Ik ben mijn eigen coach voor mijzelf.

Als eerste wat ik zo bijzonder vond was, de dag dat deze kaarten binnen kwamen. Was het een regenachtige dag, en ik besloot Max lopend van school te halen. Met een paraplu mee en eentje voor Max. Ik heb echt een hekel aan regen, maar ergens als ik met Max ben en we zijn onderweg gaan het kletsen. En ik zie dat hij glundert bij het idee dat hij zijn eigen paraplu mag vasthouden, dan is die regen ineens niet meer zo erg. En toen maakte ik het pakketje open, en de eerste kaart die bovenop lag. Daar stond op: Wees blij dat het regent, want als je niet blij bent regent het ook.

Wie ben ik

Als je gaat ontdekken wie je eigenlijk bent, kom je ook uit bij voelen. En voelen, vind ik maar een eng ding. Dit is iets wat ik vaak tegen hou, en door dat tegen te houden krijg je allemaal lichamelijke klachten en zal je nooit lekkerder in je vel gaan voelen. De reden dat ik voelen eng vind is door het verlies van Daan. Toen ik moest gaan voelen, kwam er zoveel pijn en verdriet bij kijken dat ik soms dacht dat ik het niet aan kon. Soms kon ik mijn bed niet meer uitkomen, en was ik bang dat ik nooit meer kon stoppen met huilen. En ik weet dat ondanks ik toen al veel verdriet heb losgelaten, er nog veel meer vastzit. En voor mijn gevoel moet ik het nu alleen doen het voelen, toen had ik hulp en dan is het minder eng omdat je kan terug vallen op iemand. Nu heb ik op het psychische vlak geen hulp meer, en houd ik de vele emoties in. Toch wil ik hier weer stapjes in gaan zetten. Ik trok een kaart en daar stond “voelen” op. En daarop maakte ik van de week de keuze welke online meeting ik ging volgen. Maandag had ik twee opties, een gezellige online borrel van een blogger/vlogger, of het rouwcafé van OOK. Ik koos voor het rouwcafé, omdat ik weer even wilde voelen wat dit met me zou doen. Mijn verhaal vertellen doe ik al heel lang niet meer echt, ik ondersteun soms wel andere ouders in het verlies waardoor ik wel dingen vertel over Daan. Maar het niet voorop zet meer, en dat is goed. En toch denk ik dat er nog wel dingen zitten die dwars zitten. En daarnaast ben ik al heel lang bezig met mijn boek over Daan, wat nogal troef verloopt. Misschien helpt het om er wat meer bewust met het verlies bezig te zijn, om er weer woorden aan te verbinden.

Hierbij ga ik proberen, wat meer stil te staan bij mijn gevoel. Nu ging het via een online meeting, maar ik ga eens kijken wat voor mij passend is om vaker in te kunnen zetten. Misschien durf ik de stap te gaan zetten, naar meditatie.