Eigenlijk heb ik een vrij rustige week gehad. We zijn wel even naar een bouwwinkel geweest om te kijken voor de kleuren voor de nieuwe baby kamer. En we hebben het eerste baby pakje gekocht die de kleine aan krijgt net na geboorte. Zo leuk om dit eindelijk in huis te hebben nu. En we zijn lekker bezig geweest weer wat dozen in te pakken. Ik kan niet wachten tot we gewoon over zijn naar ons nieuwe stekje. Maar eerst een hoop doen voordat het zover is. Daarna kan ik lekker nestelen voordat de kleine geboren wordt.

Ja ik vond het iets te vroeg voor mijzelf, maar ik moest echt naar het ziekenhuis deze ochtend. Voorheen ging ik nog op de fiets en kon ik later weg. Maar nu met de zwangerschap trek ik zo,n eind fietsen echt niet meer. Dus lekker met de bus erheen, maar dan moet je dus eerder weg. Eerst een gesprek met maatschappelijkwerkster, en daarna nog even kijken of het hartje nog klopt van de baby. En natuurlijk doet de baby het nog altijd heel erg goed. Zo,n fijn idee om even weer te zien dat het klopt en het te mogen horen.Af en toe heb je gewoon zin in fruit en dit keer waren het mandarijnen. Het is ook gezond fruit te eten en zou het ook weer vaker moeten doen. Maar heb dus even mijn fruitmomentje weer gepakt.We zijn al steeds meer langzamerhand aan het inpakken. Ja moet ook wel voor we het weten hebben we de sleutel van ons nieuwe huis en dan kunnen we gewoon bezig gaan daar. Overal komen er nu dozen te staan. We zijn begonnen ze op te stapelen in de baby kamer, maar die is inmiddels vol. Dus ook nu begint het in de woonkamer met dozen neerzetten. de kasten worden leeg in huis dus we ruimen op, maar al die dozen maakt het er niet gezelliger op. Verhuizen pfff, hier na nooit meer hahaha.Lekker de hele middag de serie Degrassi gekeken. Heerlijk gewoon zo,n middag op de bank en niets anders te hoeven doen.

Vandaag ben ik 23 weken zwanger en wat is dit kindje sterk zeg. Ik dacht dat Daan onwijs actief was in mijn buik, maar dit kindje is echt nog actiever. Flinke trappen midden op me buik die ik krijg. En wat ik nu echt heel bijzonder vind is dat deze week de papa van dit kindje voor het eerst gevoeld heeft dat het bewoog in me buik. Daan was daar te eigenwijs voor, maar ik vond dit nu zo,n mooi  momentje dat het dit keer wel is gelukt. Wat is dit genieten dat getrappel, ja soms wel een beetje teveel hoor. Denk je eindelijk lekker rust te nemen, gaat je kindje flink bewegen. 

Rust in mijn hoofd

Ik was echt erg onrustig in mijn hoofd over de zwangerschap en de bevalling. Mensen in het ziekenhuis maken zich maar zorgen en er lag alleen maar negativiteit op de zwangerschap hierdoor. Hierdoor werd ik nog onzekerder en erg klein gemaakt, waardoor ik alleen maar in de put raakte. Maar ik heb maandag een heel fijn gesprek gehad met mijn maatschappelijkwerkster. Ze gaat er voor zorgen met toestemming van mij dat er na bevalling er iets extra zorg zal zijn vanuit het consultatiebureau. Omdat ze weten dat ik zelf niet zo snel aan de bel trek als het mis mocht gaan. Niet dat ik daar bang voor ben, maar als ik hun daar mee de zorgen weg laat nemen voelt dat voor mij heel erg goed. Daarna heb ik met de gynaecoloog dit ook besproken en dat ik gewoon meer positiviteit wil hebben in de zwangerschap. Ik voelde me heel erg in mijn kracht en dat heeft ze gezien. Dus ik ga er vanuit dat het nu fijnere bezoekjes zullen zijn in het ziekenhuis. 

Bevalling

Ook heb ik een beslissing gemaakt over de bevalling. Er komt nog eind februari een gesprek hoe ik het echt allemaal wil maar heb nu de keuze gemaakt over natuurlijk bevallen of keizersnede. Het eerste bezoek aan het ziekenhuis werd er gezegd dat ze geen probleem zagen om natuurlijk te bevallen, ik raakte in paniek want ik had in mijn hoofd dat het weer een keizersnede zou worden. Toen wilde ik er nog even niet verder over praten. Paar weken later ben ik er zelf over begonnen en wilde dat ze goed gingen uitzoeken of het echt geen problemen zou geven. Vanwege mijn verleden met abcessen. Ik wil dit risico gewoon niet lopen om het terug te krijgen, zoveel ellende heb ik ermee gehad. Ik was in me hoofd al bezig voor een natuurlijk bevalling, dit is iets wat ik het liefst zou willen. Nu ineens twee maanden later komen ze met het advies voor toch een keizersnede. Ik moest even huilen, maar eigenlijk ben ik heel blij met eindelijk een advies. Nu weet ik zeker dat het dus een keizersnede gaat worden. En ook dit geeft meer rust in mijn hoofd. Natuurlijk had ik het liever anders gezien, maar het is goed zo. Ik heb hier echt vrede mee. Nu alles wat ik wel en niet wil nog gaan bespreken. In hoeverre je natuurlijk invloed hebt erop, zolang er niets mis gaat kan ik gewoon wat ik echt wil me kindje gelijk bij me krijgen als het geboren is.

Uitslag tweede test

Gisteren kregen we dan nu ook de uitslag van de tweede helft van de test. En ons kindje is helemaal gezond. Ik had niet anders verwacht dan dat er hier niets bijzonders uit zou komen. Wat ben ik blij dat die onzekerheid nu helemaal weg is. En dat we nu echt helemaal weer kunnen genieten, wat ik natuurlijk al die tijd al deed. We weten dat ons kindje nu alleen geboren wordt met klompvoetjes en ook daar voel ik nu veel meer rust op. Hier kunnen we toch niets aan doen, maar valt natuurlijk straks zeker goed iets aan te doen.

Ik heb weer een blok “Stralend de wereld in” gehad en zo bijzonder is het soms hoe alles bij elkaar gaat passen. Ook dit keer weer werd er geëindigd met een heel mooie passend nummer op het thema. Ook dit wilde ik jullie laten horen. Ik ben er al helemaal weg van…

Ik kreeg een heel mooi cadeautje van een heel speciaal persoon in mijn leven die ik heb leren kennen via Mirre. Ik kreeg een setje orakelkaarten (magische boodschappen van de elfen) Nu ben ik van plan om elke maand hier een kaart te laten zien die ik heb getrokken met de boodschap erbij.

Lente

Je wensen zullen zich volledig manifesteren als de bloemen gaan bloeien.

Het antwoord op je vraag en op je gebeden zal in de lente komen. Voordat de lente komt zul je al menige zegening ontvangen, aangetrokken door datgene wat je verlangt. Blijf vol vertrouwen, en als je je toch ergens zorgen over maakt, geef dat dan over aan de elfen. Zij kunnen achter de schermen kijken, en zullen zorgen dat je wensen en zegeningen hun weg naar jou vinden.

Verdere betekenissen van deze kaart 

• Er is een zwangerschap, een geboorte of adoptie op komst
• Een project dat je aan het opstarten bent zal succes hebben
• Gebruik bloemenessence
• Leg een tuin aan, of breng daar veel tijd in door
• Stel je open voor nieuwe dingen
• Duik helemaal in een nieuwe start
• Een voorjaarsschoonmaak van je huis of je werkplek is heel nuttig

Inmiddels hebben we al twee weken doorgebracht in het nieuwe jaar. Eigenlijk is het best gek, een soort nieuw begin maar eigenlijk is er vrij weinig anders. Toch heb ik de afgelopen week veel voor de kiezen gehad. Waarbij stress een grote rol speelde. Maar nu is er weer ruimte gekomen om echt weer volop te genieten van de zwangerschap. Opgelucht na vervelende dingen, die jullie natuurlijk al hebben kunnen lezen. Soms verbaas ik me er echt over, dat er nu wel hele mooie dingen op ons pad komen. Maar dat het allemaal zo veel moeilijker gemaakt wordt voor ons. Maar ik ben heel dankbaar dat het eindelijk ook ons gegund word wat meer geluk naar ons toe te krijgen.In het begin van de week, maakte ik makkelijk maar lekker en gezond eten voor ons. Ei muffins met sla en een gehaktballetje. In de ei muffins deed ik nog wat lekkere dingetjes door heen, zoals champignons, kaas, spekjes en cherrytomaat.Ik had natuurlijk de vruchtwaterpunctie in het ziekenhuis gehad, en heb daarna veel rust genomen. De dag van de punctie mag je gewoon eigenlijk niets, dus heb ik de dag op bed doorgebracht met series en de laptop. De dag erna mag je gewoon alles weer, alleen niet tillen en intensief sporten. Daar heb ik me even op verkeken, ik dacht gewoon op de fiets naar me werk te gaan. Alleen het bleek echt heel hard te waaien. Waardoor ik hele erg buikpijn kreeg en ik eigenlijk in angst zat of het wel goed bleef gaan met de kleine. Ik ben dan ook later thuis gebracht en heb rust gehouden.  De pijn verdween, maar s,avonds laat kreeg ik weer steken waardoor we die nacht in het ziekenhuis zaten voor controle. Voelde me toen ineens belachelijk, want ons kindje liet zich ineens onwijs voelen toen we zaten te wachten. terwijl het eerder heel rustig was en ik heel erg twijfelde. Maar heel fijn om even te zien dat je kindje het gewoon heel goed doet.Na drie dagen dat ik rust heb gehouden, ook omdat ik wist dat er weer twee drukke dagen zouden komen ging ik dus weer naar Mirre. Daar heb ik dus twee intensieve dagen gehad. Weer heel veel emoties gehad en heel veel kunnen uiten waardoor er nieuwe ruimte komt voor nieuwe dingen. Het was heerlijk om de groep weer te zien en fijne gesprekken te hebben. Maar het was ook weer heel goed om daarna naar huis te gaan. Thuis eerst even langs de Chinees om eten te halen voor mezelf. Zodat ik lekker daarna kon eten en bijkomen. Voelde me vies na die twee dagen en ben lekker gaan douchen en de rest van de avond tv gekeken.

En natuurlijk zondag stond in het teken van eigenlijk weinig doen. Ja heel even naar praxis geweest om nog verhuisdozen bij te kopen en bubbeltjes plastic om breekbaar spul in te pakken.

Een dag later dan normaal, maar heb vrijdag en zaterdag weer twee intensieve dagen gehad op Mirre waardoor ik het stuk niet kon afschrijven.

Het was een spannende week in mijn zwangerschap. Omdat er tijdens de 20 weken echo uitkwam dat ook dit kindje klompvoetjes heeft hebben we toch ook besloten in deze zwangerschap een vruchtwaterpunctie te laten doen. Eigenlijk wilde ik dit helemaal niet en niet omdat ik geen zekerheid wilde, want dat is voor mij wel belangrijk om weer meer rust te krijgen. Maar puur door de eerdere ervaring hierop. En er is een kleine kans dat het mis gaat na zo,n punctie. Het is dan wel een kleine kans, maar het is een kans. 

Vruchtwaterpunctie

Dinsdag was het dan zover, wat was ik van te voren weer onrustig. Gelukkig heb ik eerder de week ervoor een fijn telefonische gesprek gehad met iemand van Mirre over me gevoel. Maar nu ging het dan echt gebeuren. Daar zaten we dan samen in de wachtruimte tot we naar binnen mochten. Mijn lichaam was aan het trillen en ik stond op huilen. Het liefst was ik terug naar huis gevlucht, ik wilde het echt niet ondergaan. Met tegenzin liep ik dus naar binnen en hadden eerst een kort gesprekje. Toen mocht ik gaan liggen en de zenuwen werden alleen maar erger. Eerst een echo om te kijken welke plek het meest gunstig was om te prikken. Ik lag naar me kleintje te kijken en de tranen branden in me ogen. Het duurde maar, toch eindelijk een plekje gevonden. Nu moesten ze de punctie voorbereiden, dit duurde langer dan de punctie zelf. Ik heb dit keer niet mee gekeken, van de vorige keer kon ik me echt herinneren hoe groot de naald was die in me buik ging. Maar nu heb ik hem niet gezien gelukkig. Ook zag ik toen op beeld dat hij naar binnen ging waar me kleintje gewoon aan het bewegen was. Ik keek nu alleen maar omhoog en was alleen maar aan het huilen. De prik viel nu wel mee, maar ze bleven maar duwen. Ze probeerde me gerust te stellen, maar ik was helemaal van de wereld. Nu heb ik een mooie roze buik en een pleister. Verplicht een dagje rust, en dar vind ik helemaal niet erg. De buikpijn daarin tegen wel, dit is normaal. Maar dit brengt ook angst mee, stel dat het toch nog mis gaat… Niet teveel aan denken.

We kregen nog een heel gesprek op genetica over de uitslag en erfelijkheid. Er werd verteld dat het echt maar een kleine kans is dat er in de eerste test iets uitkomt. Drie dagen wachten op de belangrijkste test of het chromosoom 13 18 of 21 is. 13 en 18 heeft het kindje vrij weinig kans op leven en 21 is het syndroom van down. dat laatste zou niet zo,n ramp zijn. Dan is het gewoon weer heel erg welkom. Maar de rest van de uitslag komt pas twee weken later. Maar die is niet zo heel erg van belang. De grootste kans is dus dat het alleen bij klompvoetjes blijft.

Uitslag

Vrijdag kregen we dan de belangrijkste uitslag van de test. Dit ging om trisomie 13 18 en 21. Omdat ik niet echt bereikbaar was voor telefoon, heb ik met mijn partner afgesproken dat hij me maar een sms moest sturen. Zo kon ik me telefoon bij me houden, internet uitzetten en hem op trillen zetten. Zo kon er alleen zijn sms binnen komen. Ik was zo bang dat het pas aan de eind van de dag zou komen de uitslag. Ik kon me niet concentreren op de dingen die we bespraken bij Mirre. Ik was alleen maar bezig met dat smsje wat binnen zou komen. Ik twijfelde steeds of ik het wel zou voelen, dus al ondertussen 3 keer gekeken of er iets binnen kwam. Maar nee hoor. En ineens rond een uurtje op 13.00 voelde ik iets trillen, ik schrok me rot en sprong uit me stoel. En liep gelijk de zaal uit. (iedereen in de groep wist ervan) Dus snel me partner bellen, en gelukkig hij had goed nieuws. Er was niets uit de test gekomen. Ons kindje is gezond, want trisomie 13 en 18 waren echt van belang. 21 (syndroom van down) daar hadden we alleen weer even moeten schakelen maar er zeker weer voor gegaan. Maar voor nu zijn het alleen klompvoetjes. Nu wachten op de volgende uitslag, maar daar ben ik niet zo bang voor.

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

20 weken echo

Ja ondanks ik het een vreselijke echo vond en er dus weer iets gezien is wat we niet hoopte en er extra controles komen, heb ik ook heel erg kunnen genieten ervan. Wat is het toch een wonder dat zoiets moois in je groeit. En we weten inmiddels het geslacht, natuurlijk ook heel erg leuk om te weten. Maar voor jullie blijft het nog even een geheim tot het geboren is. Eigenlijk was het ook heel emotioneel om dat kleintje zo te zien bewegen en het hartje te zien en horen kloppen. Juist als je weet dat er ook zoveel mis kan gaan. Dus ja wat ben ik blij dat ik er ook van heb kunnen genieten.

Beweging in me buik

Wat voelt dat heerlijk, leven te voelen. Soms is het niet lekker omdat het dan pijn doet, heb weleens buikpijn en als er dan even flink getrapt wordt is dat geen fijn gevoel. Maar ik kan alleen maar denken zo dankbaar dat ik het voel bewegen. Want als ik het niet voel zou ik gaan twijfelen. Al heel lang mag ik genieten van de bewegingen. Nu worden ze echt wel veel sterker de bewegingen. Zo bijzonder.

Deze is speciaal voor onze kleine die nog even door moet groeien om geboren te mogen worden.

Ook dit jaar natuurlijk weer een kijkje in mijn leven, en ga weer elke week een foto verslagje maken voor jullie. Met deze week gelukkig toch aardig wat foto,s. Dat was de reden waarom ik de laatste tijd het maandelijks deed omdat ik vaak geen zin of tijd had om foto,s te maken. Of er simpel weg niet aan dacht. Maar ik was natuurlijk ook veel op Mirre te vinden en daar had ik 9 van de 10 keer geen telefoon op zak. Die lag gewoon op de kamer dan. Nu ben ik daar veel minder vaak en wil ik gewoon weer vaker foto,s gaan maken. Er komt straks wel een tijd dat het druk wordt met verhuizen en dan twee maanden later de geboorte van ons kindje. Maar daar houd ik jullie ook van op de hoogte. Nu eerst de eerste week van januari.Oud en nieuw, net na 00.00 uur maakte ik deze foto. Ons draakje wat naar het vuur aan de overkant aan het kijken was. (knuffel draakje) Verder viel het vuurwerk alweer tegen, zoals voorgaande jaren. Toch even wezen kijken voor het raam en zoals de afgelopen jaren weer even naar mijn schoonouders gegaan. Daar nog even een hapje en drankje genomen en gekletst. Thuis ben ik meteen in bed gekropen was al weer laat zat.Dinsdag begonnen we de dag al vroeg om 08.00 in het ziekenhuis zijn. Hier heb ik eerder al over verteld in de vorige blogEn ja dan stel je de mensen online op de hoogte van onze 20 weken echo. Wat was ik al blij dat ik heb kunnen genieten van de echo. Helaas dan wel weer een tegenslag erbij. Maar we moeten het er maar mee doen.Woensdag ochtend voor ik naar me werk op de kinderboerderij ging. Het was eigenlijk niet te doen op de fiets, het waaide erg hard en vond het helemaal niets. De terugweg was nog erger, want toen waaide het nog harder. En was bang om gewoon onderuit te gaan. Ben zelfs maar even van de fiets afgestapt. Want stel je voor dat ik onderuit ga en ik ongelukkig val zodat de stuur in me buik komt. Ja alleen ik kan dat nu natuurlijk bedenken. Nee echt ik was echt heel erg bang hiervoor. Was dan ook blij dat ik thuis was. Wel bek en bekaf.
Langzaam verdwijnen er spullen in dozen voor de verhuizing in maart. Ik vind het niets aan dat het steeds een stukje kaler wordt. Maar het moet toch echt gebeuren. Verder keek ik lekker naar Girlmore girls, ben bijna bij het laatste seizoen.In het weekend mogen we genieten van af en toe iets lekkers, ja we proberen sinds het nieuwe jaar weer een beetje op ons eten te letten. Meer groenten eten en minder slechte tussendoortjes. Maar nu namen we lekker een gebakje met bakkersroom en kersen erop.Lunchen met geroosterd brood, ik heb er een feestje van gemaakt. Dus dat was wel even goed genieten ervan.

Hoe was jullie eerste week van het nieuwe jaar?

Deze zwangerschap dagboek is even anders dan de voorgaande. Deze staat helemaal in het teken van de 20 weken echo die we van de week hadden. Wat was ik hier zenuwachtig voor. Dat was dan ook de reden waarom ik vorige week nog even een sessie wilde bij Mirre om wat meer rust in mijn hoofd te krijgen op de zwangerschap en juist dus deze echo. Het werd wat rustiger, maar echt de dag van te voren kwamen er allemaal vervelende gedachten in mijn hoofd. Wat zal dit kindje voor verassing hebben. Toch had ik ook echt helemaal het vertrouwen in dat het goed zit met dit kindje. Maar dat het puur de ervaring is die ik met de zwangerschap had van Daan. Ik stond er dus echt wel heel positief in, ook al was er angst dat er misschien toch iets mis zou zijn.

Ziekenhuis

We moesten om 08.00 al in het ziekenhuis zijn, nee nog niet voor de echo. Ik had wat kleine onderzoekjes, omdat ik weken eerder zo klaagde over erge benauwdheid tijdens de zwangerschap. Dit vond ze wat raar, zo vroeg in de zwangerschap. Toch wilde ze dit wel even laten onderzoeken. Dus ik kreeg een afspraak voor de cardioloog, maar daarvoor kreeg ik een ECG en een echogardiogram. Tijdens het gesprek met de cardioloog werd er gezegd dat er niets raars is gevonden. Dit had ik ook zeker niet verwacht, aangezien ik eigenlijk al wist waar het wel vandaan kwam. Dat ben ik daar maar niet gaan uitleggen, want daar had ik echt even geen behoefde aan. De benauwdheid is trouwens ook volledig weg al eventjes. En hopelijk blijft dit zo. Het was een eigen geboorte stuk waar ik enorm last van had. En vlak voor de geboorte workshop werd het erger. Na deze workshop verdween de benauwdheid, waar ik enorm blij van werd.

20 weken echo

Na dit gesprek moesten we een uur wachten tot we eindelijk de 20 weken echo zouden hebben. Dit uur vond ik eigenlijk helemaal niet zo fijn, nu kon ik me nog zenuwachtiger maken. Maar uiteindelijk viel het nog mee. We aten even een broodje, ondanks het nog in de ochtend was. Maar we waren al zo vroeg op dat we wel al weer iets lusten. Rustig liepen we naar de afdeling waar we moesten zijn. En ja natuurlijk moest ik weer plassen (zwanger en een blaasontsteking gaan niet lekker samen) Helaas was dit niet zo,n goed idee, dit moeten ze eigenlijk in de brief zetten dat je niet met een lege blaas een echo in gaat. Er werd ondertussen verteld dat je kindje naar beneden zakt als je blaas leeg is. En dus heel hard moet duwen op je buik om alles goed in beeld te krijgen. Ik had niet verwacht maar ik genoot echt heel erg van de beelden die we zagen. En uiteindelijk kwam ze bij het hartje die gelukkig helemaal in orde bleek te zijn. Dit was zo,n opluchting. Ook groeit ons kindje prima, alles volgens het boekje. Maar toen keek ze naar de voetjes en helaas toch heeft ook dit kindje een verassing. Net als Daan heeft dit kindje aan beide kanten klompvoetjes. Ik wilde zo graag dat het dit keer helemaal goed zou zijn. Ik weet het zijn maar klompvoetjes en er is iets aan te doen. Maar de gedachten weer die medische molen in te gaan na geboorte. Het weer in gips te zien en een brace te krijgen. Ik heb het er echt wel moeilijk mee.  Ze liet eerst nog even iemand anders mee kijken met de echo, en onderling hadden ze het over ons kindje. In termen die we niet begrepen, maar dit werd natuurlijk achteraf wel verteld. Er werd gezegd dat er een kans bestaat dat er nog iets onder liggend zou zijn. Maar ook dat het een grote kans heeft dat het alleen klompvoetjes zijn, omdat verder alles prima eruit zag. Toch kregen we hierdoor de keuze net als bij Daan voor een vruchtwaterpunctie. Ik moet er niet aan denken. En ik was ook echt weer erg in de war, dus wist op dat moment even niet of het een ja of nee zou zijn.

Mijn gevoel

Al snel thuis besloten we toch de vruchtwaterpunctie te gaan doen. Dit zou mijn veel mee rust gaan geven, want om nu nog 19 weken in spanning af te wachten of er nog meer aan de hand is met ons kindje kan ik niet. Ook als het in het ergste geval (wat we niet verwachten) niet met het leven verenigbaar is, dan is er nog een keuze om het af te breken. Dit klinkt heel hard, maar ik denk niet dat ik een zwangerschap kan uitdragen als ik weet dat ons kindje geen kans op leven heeft. Ik kan hier niet te veel aan denken, want een tweede kindje verliezen wordt een nog grotere hel. Dus hierin blijf ik zoveel mogelijk positief. Toch ben ik heel boos en verdrietig dat ook dit kindje weer klompvoetjes heeft. Tot nu toe wordt er door mensen heel luchtig gedaan, het zijn maar klompvoetjes. Ja klopt, maar ik mag nu toch ook even boos erom zijn. Want niemand wilt dit toch voor z,n kindje. En ook ik wil zo graag genieten van die kleine voetjes. En ook ik weet dat dit gevoel gaat zakken. We houden van dit kleine wondertje, ik moet het gaan accepteren en dat komt zeker. Maar voor nu moet ik even mijn gevoel kunnen uiten. Ik ben ook boos op mezelf dat ik er zo boos over ben. Omdat als het echt alleen maar klompvoetjes zijn hebben we zo geluk hiermee. Maar het houd me zeker bezig of er echt niets anders meer gevonden wordt. Vreselijk om te wachten tot dinsdag voor de punctie. Het staat me zo tegen dit weer te moeten ondergaan. Met Daan deed het pijn en was het heel emotioneel. Nu komt erbij dat ik ook weet dat kindjes dit zeker niet leuk vinden. Nee zou jij het leuk vinden zo,n grote naald die vlak langs je heen komt. Ze voelen het niet, maar dit is natuurlijk voor zo,n kleintje schrikken. Ik ben dus nu vooral bezig ons kindje hier op voor te bereiden wat er gaat komen. Ja en dan is het na dinsdag nog afwachten voor de uitslag, hoelang gaat dit nu weer duren.

Verder zijn we ook onwijs trots op dit tweede wondertje wat in mij groeit.