Ik kreeg een heel mooi cadeautje van een heel speciaal persoon in mijn leven die ik heb leren kennen via Mirre. Ik kreeg een setje orakelkaarten (magische boodschappen van de elfen) Nu ben ik van plan om elke maand hier een kaart te laten zien die ik heb getrokken met de boodschap erbij.

Ik vind het vaak bijzonder dat de kaart klopt op het moment dat je hem trekt. Vandaag trok ik een geweldige kaart, met dubbele betekenis.

De eerste betekenis is niet zo moeilijk dat is mijn zwangerschap zelf. De tweede betekenis is dat ik dingen aan het helen ben van mijn eigen geboorte. Ik heb net twee intensieve dagen gehad. De geboorte workshop op Mirre.

Zwangerschap

De geboorte van een kind brengt rijke zegeningen mee, voor jou en voor de wereld.

Deze kaart geeft aan dat jij, of iemand uit je nabije omgeving op dit moment een kind verwacht (of heel binnenkort zwanger zal zijn). De elfen vieren de geboorte van deze geweldige nieuwe baby op deze aarde, want dit kind is een engel van vreugde en licht, en zal vele positieve nieuwe dingen in je leven brengen. Deze kaart kan ook duiden op een ophanden zijnde adoptie van een kind.

Verdere betekenissen van deze kaart

• Er is een belangrijke geboortedag op komst, en de elfen zullen je helpen deze dag te vieren
• Wees alert voor de geboorte van een nieuw project
• Er is onlangs een baby geboren die in jouw leven belangrijk is
• Deze kaart kan ook wijzen op een  zwangerschap of geboorte van een huisdier
• Je bent aan het herstellen van een pijnlijke ervaring rond een zwangerschap
• Je bent klaar voor een grote verandering in je leven

Vorige week kwam het er niet van om een stukje te schrijven over mijn zwangerschap. Vandaag heb ik weer een update voor jullie. Ik ben vandaag 17 weken zwanger, nog eventjes en dan zit ik alweer op de helft. Wat natuurlijk een geweldige mijlpaal is zeker als ik kijk naar de vorige twee keer dat ik zwanger raakte. Ik ben zo gelukkig dat het allemaal goed blijkt te gaan met het kindje.

Afspraken, afspraken en nog eens afspraken

Ja het is wel fijn om elke twee weken te mogen kijken naar je kindje, maar het is wel een gedoe steeds naar het ziekenhuis. Maar niet alleen dit ook heb ik nu drie nieuwe afspraken erbij gekregen voor 3 januari wanneer ook de 20 weken echo gepland is. Aangezien ik heel benauwd ben, sturen ze me door naar de cardioloog. 3 januari mag ik dan al om 8.00 in het ziekenhuis zijn voor een ECG, daarna voor een echocardiogram. Dan nog een afspraak met de cardioloog zelf. Om het helemaal af te maken heb ik de 20 weken echo dus op de ochtend gepland. En na die echo moet ik nog even mijn bloeddruk laten meten. Het is fijn dat ze me zo goed onder controle zetten, maar dit vind ik eigenlijk op 1 dag best wel wat veel.

Geslacht van ons kindje

Afgelopen maandag dacht ik even te vragen of ze kon kijken of het geslacht al zichtbaar zou zijn. Met dit termijn is het namelijk al mogelijk te zien. Maar helaas ons kindje was te eigenwijs om iets prijs te geven. Ik ben gewoon heel nieuwsgierig, maar verder maakt het ons weinig uit of het een jongen of een meisje is. Wel heb ik heel sterk het gevoel dat het een meisje is, maar dat laat nog even op zich wachten dus. En mochten wij het straks weten, blijft dat voor de buitenwereld nog een verassing net als bij Daan willen we dit pas laten weten als het geboren is.

Zorgen vanuit het ziekenhuis

Ik heb natuurlijk al het nodige mee gemaakt in zwangerschappen ik ben niet voor niets heel hard aan mezelf aan het werk. Wil gewoon het beste uit het leven halen wat er te halen valt. Voor mezelf maar ook voor de kleine in me buik en mijn partner. Het geluk in het leven vinden voor mezelf en gezin. Ik ben aardig op weg, maar nu ik niet meer elke week bij Mirre ben valt het zwaar thuis. Door de nodige klachten (benauwdheid) kan ik niet zo veel en ben ik veel thuis. Hierdoor merk ik dat ik best eenzaam ben. Op Mirre merkte ik dat niet zo, want er was altijd wel iemand om mee te praten, dansen, spelen en hart te luchten. Dit is dan ook de reden dat ze in het ziekenhuis zich ook wat zorgen maken, maar voornamelijk voor de periode als het kindje geboren is. Daar maak ik me niet zo druk om eigenlijk. Meer om deze tijd. Aan de ene kant is het fijn dat ze de juiste zorg voor me willen, maar het voelt ook een beetje alsof ik mezelf nu zelf nog meer zorgen ga maken omdat hun dat doen. Ik ben dan ook wel blij dat ik er niet alleen in sta en dat ik nog altijd contact heb met Mirre en het ziekenhuis zelfs contact gaat leggen met hun. Wil gewoon niet graag naar een nieuwe psycholoog. Maar de zorg die ik kreeg op Mirre is geen optie meer vanwege het geld. 

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Geboorte workshop

Ik ga maandag en dinsdag de geboorte workshop doen bij Mirre en dat samen met mijn moeder. Hier ben ik dankbaar voor omdat dit veel voor mij betekend dat ik dit kan doen met mijn moeder. Wel vind ik het ook heel erg spannend, me kwetsbaar opstellen waar mijn moeder getuige van zult zijn. Wat voor gevoelens komen erboven en is onze band sterk genoeg daarvoor. Maar bovenal kijk ik er naar uit weer opnieuw geboren te mogen worden in het warm water bad.

Telefonische consulten

Aangezien de wekelijkse sessies bij Mirre zijn gestopt, waar ik het moeilijk mee heb. Ben ik wel dankbaar dat ik nu gebruik kan maken van elke week even bellen zodat er toch contact is. Even hebben over hoe het gaat, eventueel wat tips krijgen. Gewoon het contact voelt al goed, gewoon dat er iemand is die er voor je is even naar je luistert. Dit heb ik echt nodig, anders zou ik echt heel erg in een gat vallen.

Mijn mama weer zien

Buitenom de workshop die ik met haar ga doen vind ik het gewoon al fijn om haar weer even te zien. Zo vaak zien we elkaar niet en moeten het vaak alleen met een telefoontje doen. Nu ga ik haar twee dagen lang zien. Kunnen we dus even knuffelen en wat bij kletsen. Ik kijk hier dus heel erg naar uit.

Waar kijk jij naar uit?

Een stuiterbal in mijn buik

Minni(e)

Elke twee weken controle

Benauwdheid

Genieten

Groeiende buik

Moe moe moe

Baby dozen

Waar denk jij aan tijdens een zwangerschap?

Ik doe aan een traject mee bij Mirre “Stralend de wereld in” afgelopen zaterdag was de afsluiting van blok 3 en werd dit mooie nummer gedraaid. Luister maar eens goed naar de tekst. Ik wordt hier super vrolijk van en krijg het niet meer uit me hoofd.

Week 1Ineens had ik zo,n behoefde aan fruit, zo veel fruit eet ik de laatste tijd niet. Maar dat mag wel weer even goed terug gaan komen. Lekker een bak met appel, banaan en mandarijn. Dinsdag was het vreselijk weer maar ik moest toch naar Mirre toe. Op het station van Emmen regende het heel erg, maar gelukkig eer dat ik in Valthe was stopte het. Dus kon ik droog naar Mirre toe lopen. Omdat het veel regende deze dagen maar ook de zon scheen, verscheen er een hele mooie regenboog op het terrein van Mirre. Die moest ik even vastleggen, snel heen en weer naar mijn kamer en terug om mijn mobiel op te halen. Tja die heb ik daar bijna nooit op zak namelijk.

Week 2Dit was mijn laatste week intern bij Mirre. Ik zie er best tegenop om weer volledig thuis te zijn. Het waren vijf intense maar ook mooie maanden. Zoveel mee gemaakt, zoveel mooie lieve mensen leren kennen. Ik ga het echt heel erg missen. Maar het was niet een echt afscheid, want ik kom nog elke maand tot april voor “Stralend de wereld in” En naar mijn gevoel neem ik nooit echt afscheid van ze. Toch voelde het nu even zo, ik kreeg de laatste avond al een heel lief cadeautje. Mooie tarot kaarten met elfjes.

Die avond hebben we ook nog even heerlijk gedanst op verzoek van mij. Het was een geslaagde laatste avond. Mijn laatste dag kreeg ik een heel leuk pakket voor de kleine die in me groeit. Echt ik was zo ontroerd, natuurlijk iedereen even goed knuffelen. En voor ik weg ging heb ik nog een healing gekregen, maar voor mijn gevoel was het een afsluiting. Achteraf voelde het al een begin, want ik liet hem niet verder toe toen hij met me hoofd bezig was. Dus dat wordt nog eens terug voor een healing als ik eraan toe ben. Natuurlijk hebben we nog een fijne wandeling gemaakt.

Week 3
Weer een volledige week gewoon thuis doorgebracht. Eerlijk gezegd vond ik het helemaal niets, wist me niet goed raad met alle tijd. En miste mijn sociale contact op Mirre heel erg. Het gezellige samen koken en wandelen. Fijne gesprekken hebben als ik het nodig had. En de wekelijkse sessie. Nu voelt het alsof ik in het diepe gegooid ben. (maar hier later meer over in een aparte blog) Ik kocht weer eens lekker een Galia meloen, waar ik een heerlijk bakje van nam om te eten.

Was ik even aan het freubelen in mijn negen maanden invulboek. Toen ik die foto op instagram zette kwam ik erachter dat ik ze daar nog niet op de hoogte had gebracht van mijn zwangerschap. Dus er kwamen voorzichtige berichtjes binnen met “mag ik je feliciteren” of “heb ik iets gemist” Toen besloot ik maar daarna de foto die ik eerder op Facebook had gedeeld ook op instgram te delen. Zodat het duidelijk was voor iedereen. Ik maakte lekker warm eten voor mij en mijn mannetje. Op Mirre heb ik geleerd dat je ook gewoon rustig rauwe aardappels kan bakken, alleen duurt het iets langer dan als ze al gekookt zijn. Maar het is zoveel lekkerder, dus doe ik dat nu ook thuis.  

Het weekend probeerde we iets nieuws uit Pulled Pork bij de Aldi vandaan op lekkere Turkse broodjes. Op eentje ervan smolt ik wat kaas en deed ik nog chilisaus en augurken op. De andere alleen chilisaus en augurken. Mijn partner wilde geen saus en augurken erop. Alleen twee broodjes waren wel teveel, volgende keer maar eentje eten. Want het is wel voor herhaling vatbaar.

Week 4
Maandag had ik twee afspraken in het ziekenhuis staan. Eerst bij de maatschappelijk werker omdat ze me graag goed in de gaten willen houden. En nu ik niet meer elke week bij Mirre kom is dat toch wel welkom deze gesprekken. Daarna mocht ik nog even naar de kleine kijken en voor het eerst mocht ik het hartje horen. Dit vond ik wel heel bijzonder momentje. De dag erna naar de stad geweest. Even wat dingetjes regelen voor het Vlinderkindcafé. Wat was dat een hele onderneming zeg, was uiteindelijk bekaf. En belande bij Musjes winkel om even te plassen, water te drinken en uit te rusten. Daarna kon ik naar huis toe.

Woensdag was de eerste keer na vijf maanden weer op de kinderboerderij om te werken. Want dat had ik op pauze gezet vanwege de begeleiding bij Mirre. Eigenlijk vind ik er niets meer aan, maar ik moet toch iets nu ik weer volledig thuis ben. En wat was het leuk om donderdag weer even een dagje bij Annelies te zijn. Beetje bijkletsen en gewoon genieten van daar te zijn. Het is namelijk best moeilijk om weer veel alleen thuis te zijn.

Eigenlijk was het de bedoeling dat ik weer de yoga lessen ging oppakken, maar het komt er maar niet van. Dit keer werd mijn partner geopereerd en heb ik gewoon de hele dag in het ziekenhuis gezeten. Dit heeft heel veel van mij gevraagd, waardoor ik vreselijk moe was en steken in me buik had. Baby zegt, mama nu is het tijd voor rust. Dus zaterdag nadat ik boodschappen heb gedaan heb ik eigenlijk niets meer gedaan.

Ja en vandaag is het dan zover het Vlinderkindcafé, waar uiteraard een verslag van gaat komen.

Vandaag ben ik alweer 15 weken zwanger en ik kom nu dichterbij de 20 weken echo. Nog altijd wil ik hier niet aan denken, want dan krijg ik het Spaans benauwd ervan. Ondertussen staan er al drie nieuwe afspraken gepland voor controle. 5 december mag ik weer even kijken, twee weken later ook nog eventjes. En de 20 weken echo staat op 3 januari gepland.

Kwaaltjes

Ik merk dat ik het steeds sneller benauwd heb, en dus actief de grootste moeite heb met dingen doen. Fietsen is een hele opgave geworden, maar wil ik dus nog wel blijven doen. Daarbij heb ik het nog sneller warm dan voorheen, dus ik zweet redelijk snel. Alles kost nu twee keer zoveel energie dat vind ik wel heel lastig omdat ik juist had gehoopt dat de ergste moeheid wel af zou zakken na die 12 weken. Dat gebeurde ook wel, maar als je niet veel slaapt en dus snel benauwd ben dan ben je ook sneller moe. Steken in me buik heb ik ook soms, begin nu ook te merken dat het erger wordt als ik iets teveel heb gedaan. Daar ben ik eigenlijk vandaag pas achter gekomen, want heb gisteren de hele dag in het ziekenhuis gezeten vanwege de operatie van mijn partner. En dat heeft er bij mij wel in gehakt voel ik nu heel erg na dat ik ook nog even de grote boodschappen alleen op de fiets heb moeten doen. Nu maar even goed naar mijn lichaam luisteren en wat rust geven. Verder ben ik blij dat ik niet misselijk ben en ook geen last van brandend maagzuur. En ja mijn buik groeit al lekker, nee nog steeds geen foto,s van gemaakt. Wordt nu eigenlijk wel tijd.

Testen

Ik had het eigenlijk al laten vallen in de vorige update, maar wilde er nog even op terug komen. Aangezien we natuurlijk een kindje met down kregen de vorige keer heb je nu recht op de NIPT test. En in het ziekenhuis dachten ze dat we die maar even wilde laten doen in plaats van eerst de combinatie test. Maar wij hebben bewust gekozen voor geen testen. Voor ons is de 20 weken echo vroeg zat om te zien als er iets mis is om dan eventueel verder te testen. Dit hebben we toen ook in de eerste zwangerschap zo gedaan en ben het nu ook helemaal niet van plan geweest. We weten wat we te wachten staan als er weer uit zou komen dat er een kindje met down gezien wordt. En zullen er dan weer voor gaan. Alleen als ons kindje niet met het leven verenigbaar is dan zal ik de zwangerschap niet uitzitten. Dat is iets wat ik denk niet aan zou kunnen. Maar ik ben heel positief en we gaan er vanuit dat er dit keer geen rare dingen gezien worden.

Genieten

Ik had echt van te voren niet verwacht dat ik zo erg zou kunnen genieten van deze zwangerschap. Door onze geschiedenis komt er toch wel angsten bij kijken. Toch valt het allemaal heel erg mee. Dit komt ook omdat ik hele goede begeleiding gehad heb. En ik heel sterk ben verbonden met ons kindje. Zo sterk verbonden dat ik het zelfs al heb gevoeld. Eerst twijfelde ik nog of het alleen de energie is die ik voelde. Maar toen ze in het ziekenhuis zeiden dat het wel vroeg is maar wel mogelijk is wist ik het zeker. Ik heb onze kleine Minnie al gevoel in me bui, hoe klein het nu ook nog is. Wat is dat bijzonder zeg. Deze zwangerschap is zo anders dan bij Daan en ik ben daar zo dankbaar voor dat ik nu ook echt mag en kan genieten ervan. 

Hebben jullie testen laten doen in de zwangerschap, waarom ja of waarom nee?

Wat ben ik blij dat ik de grens van drie maanden over ben, wat was dat een stressvolle tijd af en toe. Natuurlijk weet ik dat er nog van alles mis kan gaan uit ervaring. Maar de kans op een miskraam is een heel stuk kleiner geworden. En ik heb het volste vertrouwen erin dat deze zwangerschap helemaal goed gaat komen.

Het negen maanden invulboek

Ik probeer trouw het boek in te vullen, maar soms schiet het er bij in. Maar dan maar even in halen. Maar vind de vragen soms lastig te beantwoorden. Hoe voel je nu? Heb je het op je werk verteld? Hoe was de reactie op het werk? Hoe was het bij de verloskundige? Nou wat zeg je, als er al twee weken achter elkaar wordt gevraagd hoe je voelt. Eerlijk gezegd sta ik daar niet steeds bij stil. Want ik voel me gewoon moe, omdat ik amper slaap. En werk, ja ik ga woensdag voor het eerst weer beginnen na vijf maanden pauze op de kinderboerderij. Dus ze vonden het toch al leuk dat ik van de week even weer langs kwam. Echt standaard verloskundige, ik sta onder controle in het ziekenhuis. En kom er elke twee weken, steeds is het weer fijn om dat kleine wondertje te mogen zien. Maar ik ga trouw door met invullen. Wat ik het meest moeilijk vind is de buikfoto,s, die zijn er helemaal nog niet. Dat vond ik bij Daan al moeilijk, omdat ik niet vind dat ik een mooi buikje heb. Ik ben gewoon dik, het baby buikje is wel mooi. Maar dan komt er zo,n vreselijk bovenbuik boven uit steken. Toch komen er vast nog wel buikfoto,s.

Slecht slapen

Dit vind ik wel een hele vervelende die bij de zwangerschap komt kijken. Ik heb echt dagelijks heel erg pijn in mijn rug en bekken. En helemaal dus als ik in bed lig. Dat is dan ook de reden waarom ik amper slaap. Ik draai de hele nacht van me rug naar me zij, maar beide liggen gewoon niet lekker. Al heel in het begin heb ik een poging gewaagd met een kussen tussen me benen te slapen. Maar ook dat is geen optie, ik kan gewoon niet een hele nacht op me zij liggen en dan weet ik me geen raad met die kussen. En de pijn wordt er ook niet minder op. Dit is echt het enige waar ik echt heel veel last van heb in de zwangerschap. Verdere klachten vallen echt heel erg mee.

Bevalling

Met twee maanden werd me al even verteld dat ze geen problemen zagen om niet op natuurlijke wijze te bevallen. Maar aangezien dit mijn eerste afspraak was ging mij dit even te snel. Er werd gesproken over eerdere ervaringen dus over Daan en de miskramen. Bloeddruk werd opgemeten, en ja ik kon ze wel vertellen dat hij te hoog zou zijn. Ook dacht ze maar even te zeggen dat we de combinatie test over zouden slaan en gelijk de NIPT test zouden willen. “Nou mevrouw dat heeft u mis we willen geen testen.” Gelukkig legde zich daar gelijk bij neer. Juist op het moment dat ik aardig in paniek begon te raken over dat ze begon over natuurlijk bevallen, wilde ze nog eens mijn bloeddruk meten. Ja geen slimme zet, ik zat daar onwijs trillend te huilen. Dus besloot ze het er maar bij te laten. 

Maar goed, zelf ben ik met drie maanden erop terug gekomen over het hele bevalling verhaal. Want ze hebben me met Daan aangeraden een keizersnee en dat vanwege een verleden met abcessen. Er werd verteld dat het grote kans is dat het terug komt na een natuurlijke bevalling. En aangezien ik er een stuk of vijf keer aan geopereerd ben zat ik daar niet op te wachten. Uiteindelijk was het door Daan ook verstandig dat het een keizersnee werd. Nu gaan ze eerst mijn medische gegevens door nemen en kijken of het echt geen probleem is op een natuurlijke bevalling. Want dat wil ik echt uitsluiten, een natuurlijke bevalling lijkt me namelijk echt heel mooi om mee te mogen maken. Dus hier komt zeker nog een vervolg op.

Wie heeft de gouden tip om in de zwangerschap beter te slapen?

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Zwanger zijn

Het zullen jullie niet ontgaan zijn dat ik zwanger ben en dat is echt een grote glimlach waard. Zeker nu ik de drie maanden grens over ben en ik er rustiger van wordt dat de kans op een miskraam veel kleiner is geworden. Nooit verwacht dat ik ooit nog kon genieten van het zwanger zijn. Maar dit kindje heeft zo,n grote energie waar ik echt niet omheen kan. Ik kan niet wachten tot ik ons kindje echt ga voelen bewegen. Dit gevoel van genieten wil ik vasthouden tot aan de geboorte.

Meer rust

Ondanks ik het moeilijk vind dat ik sinds deze week niet meer wekelijks naar Mirre ga, ben ik wel blij dat ik wat meer rust krijg. En dan bedoel ik niet in de vorm rust in mijn hoofd, maar lichamelijke rust. Ik hoef niet meer elke week die reis te maken, niet meer elke week een intense sessie. Alleen het lijkt juist toch anders te werken, want ik voel geen rust. Hopelijk is dat gewoon iets om aan te moeten wennen weer. Ik probeer er dan dus van te genieten dat ik meer thuis ben en dus vaak even niks hoef.

Meer tijd voor bloggen

Mijn blog schoot er vaak een beetje bij in, ook omdat ik vaak niet wist wat ik moest schrijven. Ja heb veel op Mirre beleefd, maar veel is er ook gewoon privé. Ja ik deel veel persoonlijke dingen, maar soms gaat het me te ver. Dit heb ik in gezien bij Mirre dat sommige dingen best voor jezelf mag houden. Dit ter bescherming van jezelf omdat het nog te veel doet en zeker als je daar dan reacties op krijgt die je misschien nog meer pijn doen. Maar nu ik dus weer thuis ben, en ik kan schrijven over mijn zwangerschap komen er weer wat meer blogs online. Ik krijg de rust en de tijd nu om makkelijker te schrijven. En ik heb er ook gewoon weer zin in. 

Eindelijk ben ik zwanger en ik geniet er heel erg van, maar dat is wel even wennen geweest in het begin van de zwangerschap. Na een kindje verliezen en twee keer een miskraam hoe voelt het dan om zwanger te zijn. Ben je dan wel blij ermee, kan je er mee verbinden of voel je alleen maar onzekerheid. Ik was heel bang dat ik absoluut niet blij kon/mocht zijn omdat het toch wel weer mis zou kunnen gaan. Maar ik ga jullie vertellen hoe ik ermee om ben gegaan en wat mij enorm heeft geholpen dat ik nu zo kan genieten van deze zwangerschap.

Eerste echo

Al heel snel kreeg ik een echo, dat is normaal als je in de medische molen zit. En helemaal met mijn voorgeschiedenis niet zo gek. Inmiddels weet ik precies waar ik moet kijken, maar het was nogal vaag allemaal. Ineens zagen we heel licht iets knipperen. Ja echt zit er een hartje, van de verpleegkundige specialist was er ook wat twijfel. Er was een hele vroege zwangerschap dacht ze. Eerst werd er gedacht dat het knipperen misschien wel mijn eigen hartactie was. Maar toen haalde ze er een boek bij om de echo te vergelijken. En ze zei toch nog twijfelend dat er wel een zwangerschap van een week op 5 a 6 zat. Het hartje was net gaan kloppen, dus vandaar dat het heel traag was. Ik voelde van alles door me heen gaan, ik voelde vele tranen opkomen. Maar echt opluchting was het niet. Wat een onzekerheid was er nog. Dus was ik blij dat ik twee weken later terug mocht komen. 

Erover praten

Nee ik wilde nog niemand in de familie of vriendenkring het vertellen. Maar omdat ik onder begeleiding stond bij Mirre kon ik het daar delen. Dit deed me zo goed, dat ik er langzaam vertrouwen in ging krijgen. Er werd verteld dat ik contact kon maken met dit mini mensje, maar ik durfde eigenlijk niet. Ik durfde me niet te verbinden met dit nieuwe leven in mij. Het was al veelte vaak mis gegaan. Wat als ik me verbond, dan doet het alleen nog maar meer pijn als het mis zou gaan. Toch door steeds meer te delen van mijn angst, begon ik het langzaam toe te laten. Ik begon zelfs de energie van dit kindje te voelen. Heel raar, want dit kende ik niet van Daan. Ik wist dan ook nog niet dat ik het kon voelen terwijl het zo klein was. Je voelt het in energie. De energie van dit kindje groeit met de dag dat ik er vertrouwen in heb. Soms lijkt het alsof ik het echt al voel bewegen in mijn buik, maar dat is iets wat gewoon nog niet kan. Maar wat voelt dit speciaal. Ik dacht echt dat ik niet zou gaan genieten van deze zwangerschap en dat er alleen maar angst zou zijn. Ja er is angst vooral als ik denk aan de 20 weken echo. Maar wat geniet ik van dit kindje. Als ik niet bij Mirre onder begeleiding stond, was ik me nooit gaan verbinden met dit kindje en zou ik zoveel moois gaan missen in de zwangerschap. 

Angst voor een miskraam

Ja die is er zeker in het begin heel erg geweest. Ik had dan ook steeds een beetje bloedverlies en bloed is voor mij paniek. Terwijl als ik met mijn hoofd nadacht wist ik dat dit ook geen kwaad kon. Maar ik raakte vaak juist in paniek hierdoor. En helemaal toen ik al een echo had gekregen waar er echt al een heel mini mensje op te zien was met armpjes en beentjes. En dan weer dat bloedverlies. Toen had ik het niet meer. Nu werd het echt, en ik kreeg een nachtmerrie over een miskraam. Maar niet een miskraam die ik eerder al had gehad. Nee dit keer zag ik mezelf een heel klein mini kindje in me handen hebben, met heel veel bloed. Maar gelukkig bleef alles goed gaan en ben ik nu door de eerste drie maanden heen. Dat geeft me echt wel meer rust. 

Op naar de 20 weken echo

Eigenlijk wil ik hier helemaal niet bij stil staan, als ik dat doe is er echt veel onrust. Dus daarom druk ik het tot nu toe steeds weer weg. Ook weet ik dat mijn partner deze echo heel eng vind. Bij Daan gingen we met gezonde spanning erin, maar liep het zo anders af. Ik moet er niet aan denken dat ze weer allemaal rare dingen gaan zien op de echo. Ik weet dat het een kleine kans is dat weer hetzelfde te zien is dan, maar er zit echt wel een groot trauma op deze echo. Dit is ook de reden waarom ze met twee maanden zwangerschap zeiden. “nou ik ga er vanuit dat je de combinatietest wilt overslaan en gelijk maar de NIPT test wil doen” Nou mevrouw, wij willen helemaal geen testen. De 20 weken echo is vroeg zat om verder te testen als er iets mis mocht zijn. Gelukkig legde ze hier gelijk bij neer, omdat we natuurlijk wisten waar we over spraken. Voor nu geeft het me rust dat ik elke twee weken controle heb. En ik blijf gewoon heerlijk genieten van mijn zwangerschap.