Ik had zelf niet verwacht dat er al zo snel kleertjes voor de baby in huis gehaald zouden worden. Ik had besloten pas iets te gaan kopen als ik weet of er een meisje of jongen in me groeit. Want we hebben nog zoveel kleertjes in huis. En veel is ook nog vrij nieuw. Maar toch heeft de nieuwe baby die op komst is al kleertjes gekregen. Ik mocht wat leuke items uitzoeken via Olliewood. Wat was dit nog moeilijk, zoveel leuke kleertjes voor baby,s. Maar het viel wel wat tegen aan unisex kleertjes. Toch heb ik echt wel hele leuke dingen besteld. Ook deze baby verdiend iets nieuws en niet alleen kleertjes die speciaal voor Daan zijn gekocht.

Weg dromen

Als je zo aan het rond neuzen bent voor baby kleertjes droom ik even weg. Zou het een meisje of jongetje worden. Het maakt me niets uit, maar als ik die kleertjes zo zie… Die schattige rokjes en jurkjes voor meisjes, die stoere jasjes en schoenen voor de jongetjes. Toch moest ik het nog even doen met kleertjes die voor beide kan. Gelukkig hou ik ook van wat stoerdere dingen voor meisjes en daarom was ik gelijk al helemaal weg van een item wat ik dan ook gelijk in het winkelmandje stopte. Ik koos als eerste voor een spijker tuinpak, wel in een maatje 68, want als het nog zo klein is hou ik liever van dat zachte stofje. Ik was echt meteen verliefd hierop. Daarnaast bestelde ik nog een broekje en een legging maatje 50. Een broekje maatje 62 en een heel stoer shirt met lange mouwen in maatje 62.

Stoer net als Daan

We weten natuurlijk al hoe het is om een baby boy te mogen krijgen. En wat vond ik het toen al heerlijk om stoere jongens kleding te kopen. Wat ik nu als eerste opzocht waren de baby boy schoentjes. Met Daan hebben we die kans nooit gekregen om schoenen te shoppen. Maar ik vind ze zo geweldig om te zien. Denk niet dat ik heel snel al schoentjes zou kopen, een baby heeft er nog vrij weinig aan. Maar al dat kleine spul wordt je gewoon stapel verliefd op. Even denk ik terug aan Daan hoe het was om voor het eerst speciaal jongens kleding te kopen. Dit vond ik heel speciaal. En ondanks ik eerst nog niks wilde kopen voor zijn broertje of zusje, toch voelde dit net zo speciaal als toen bij Daan. Ik ben nu al zo dol verliefd op dit mini mensje.

Zoeter dan zoet

Als ik echt kijk speciaal naar meisjes kleding denk ik aan het zoete roze, maar gaf natuurlijk ook al aan dat ik ook van stoer houd voor een klein meisje. Maar nu keek ik echt even naar dat hele zoete voor een mini meisje. Hoe zou dat zijn zo,n mini Debbie in die schattige roze kleertjes. En natuurlijk kwam ik ook iets tegen waar ik meteen weg van was als ik wist dat er een mini meisje in me buik groeide. Dan had ik een heel zoet baby pakje voor in de zomer besteld.

Minnie

Nee we weten nog niet wat het geslacht is, maar we hebben de baby een bijnaam gegeven. Mijn partner schrijft het als Mini, maar zelf hou ik Minnie aan. Ik kreeg al te horen leuk een meisje, nou dat is dus niet de reden waarom deze naam. Daan kreeg ook al snel een bijnaam Draakje, en dus deze baby verdiend er ook eentje. Maar eigenlijk doen we dit voor ons zelf het makkelijker te maken. Het is onpersoonlijk om over “de baby” te praten, of hij/zij. En hierdoor is de kans straks als we het geslacht weten minder groot dat we onze mond voorbij praten. Want ook dit keer willen we het graag voor ons zelf houden. Maar voor nu is het ook afwachten voor ons.

Controles

Ik heb inmiddels al 5 echo,s gehad in 12 weken tijd. De eerste echo was echt zo vroeg dat er wat twijfel was of het echt om een zwangerschap ging. Maar we waren positief, de echo daarna zagen we echt dat het gegroeid was en er zat ook nog eens een kloppend hartje. Ik huilde van opluchting, het leeft in mijn buik. Al snel werd ik overgedragen naar de afdeling Obstetrie en Gynaecologie, want blijf in het ziekenhuis onder controle staan. Voor ik het wist had ik daar een afspraak en ja natuurlijk weer een echo. Vanwege mijn verleden van miskramen en een moeizame zwangerschap bij Daan, mag ik elke twee weken op controle komen. Dit mag ik zelf bepalen, als het straks vertrouwder voelt omdat ik Minnie ga voelen mag ik ook minder vaak komen. Maar voor nu vind ik het wel fijn op deze manier.10 weken zwangerschap

Zwangerschapskwaaltjes

Als ik terug denk aan de zwangerschap van Daan kon ik niet genieten, later begon ik te beseffen misschien wist ik onbewust wel dat er iets mis was. Nu kan ik echt genieten ervan. Het begon wel met echt extreme moeheid, ik wist niet waar ik het moest zoeken zo moe. Maar ik moest door, want elke week ging ik gewoon nog naar Mirre toe. Wat een zware opgave werd, maar het zo waard. In het begin was ik ook misselijk, maar niet extreem. Ik voelde me zieker van de hormoon spuiten tijdens de behandeling dan nu in mijn zwangerschap. Wel heb ik heel erg last van lage rugpijn en van mijn bekken. Juist als ik op bed lig waardoor ik nauwelijks tot niet soms slaap. En ja dat hakt er wel erg in. Ja en dan zijn er nog de gevoelige borsten, raak ze niet aan want echt dat vinden ze niet leuk. Daarnaast voel ik regelmatig dat het druk in mijn buik is, de energie van dit kindje is enorm. En ja banden pijn. Maar het belangrijkste ik sta in verbinding met dit kindje en ik geniet.

Uitgerekende datum

Vandaag ben ik precies 13 weken zwanger wat ben ik blij dat ik over het eerste termijn heen ben. Ik ben op 20 mei uitgerekend, en dit is een erg bijzondere datum omdat Daan zijn verjaardag op 15 mei valt.

Eerste editie Vlinderkindcafé

Het is al weer even geleden dat ik in contact kwam met Nathalie en dat we samen met hetzelfde idee kwamen. Er moest een plek komen waar onzichtbare ouders bij elkaar konden komen. Want dat online praten is wel leuk en fijn. Maar om elkaar eens gewoon in het echt te zien, spreken en misschien wel die ene knuffel te geven waar de ander misschien wel heel erg aan toe is. Dat is natuurlijk helemaal mooi als dat mogelijk zou zijn. Van een idee in onze hoofden begon er steeds meer vorm aan dit idee te komen. We zouden dit echt gaan doen. Nathalie als oprichtster van het Vlinderkindcafé en ik samen met Kelly haar bijstaan in de dingen die geregeld moesten worden, om deze dag te kunnen organiseren. Zo stond er een waanzinnige eerste bijeenkomst in het mooie Gouda. Het was een warme liefdevolle middag met aandacht voor al onze mooie kindjes die zo gemist worden.

Meer mensen de kans geven

Maar we willen natuurlijk meer mensen de kans geven om het Vlinderkindcafé bij te kunnen wonen, daarom wordt het vaker gehouden en op verschillende plekken. Deze keer wordt het in Groningen gedaan, mijn thuishaven. 

27 november hebben we een café in Groningen, in het Heerenhuis. De bijeenkomst is van 14:00 tot 17:00.

Heel spannend voor mij, omdat ik mijn verhaal over Daan mag gaan vertellen. En er is een kleine workshop waarbij je iets moois kan maken voor de gedenkplek van jouw kindje. Als afsluiter krijg je nog een kleinigheidje in de vorm van een giftbag mee naar huis. De kosten bedragen €25,-. Een drankje en wat lekkers is de hele middag verzorgd.

Er zijn inmiddels al vier iui rondes geweest voor deze poging

Houd mijn lichaam me voor de gek

Het is s,avonds laat en lig in bed bij Mirre. Ik voel me al de hele dag ziek. Mijn hele lichaam voelt zich zwanger. Al dagen heb ik last van gevoelige borsten en lage rugpijn. Ik voel me opgezwollen, en heb pijn in mijn buik. Ook ben ik misselijk en wil het liefst spugen. Maar dat gebeurd niet. Ik moet plassen en bij het afvegen zie ik licht bloedverlies. Ik ben meteen in paniek. Maar ik voelde het toch, mijn lichaam zegt dat ik zwanger ben. Daar zit ik dan huilend op de wc, nee dit kan niet waar zijn. Terug in mijn kamer voel ik me nog zieker en er is paniek. Via een berichtje naar Bert vraag ik of hij nog wakker is en hij weet genoeg. Op dat moment geven we beide de hoop op. Ik voel me zo extreem moe, maar ik kan alleen maar huilen en piekeren. Mijn handen vinden weer mijn telefoon, ik twijfel. Ga ik dit echt doen, voor ik het weet typ ik een bericht naar Marijke en vraag haar om hulp. Ik voel me zo eenzaam en heb behoefde aan een knuffel. En toch het stomme schuldgevoel zegt waarom moet je nou hulp vragen en dat om 23.00 in de avond.

Paniek

Ik hoor de deur van het gebouw open gaan en iemand de trap op lopen. Marijke klopt aan en zo staat ze in de kamer. Ze vraagt wat er is en hakkelend vertel ik wat ik voel en eerlijk dat ik het niet meer zie zitten het hele zwangerschap traject. Ze komt op bed zitten en luistert. We hebben een fijn gesprekje en dan eindelijk de knuffel waar ik zo de behoefde aan heb. Ik bars nog even flink in huilen uit in haar armen. En dan is het tijd om te gaan slapen. Ik ben rustiger en val blijkbaar in slaap. Maar midden in de nacht wordt ik wakker. Ik voel me nog altijd heel ziek. De klachten verdwijnen niet. Meestal als mijn hoop weg is verdwijnen de klachten ook. Dan weet ik ook dat het de hormoon spuiten zijn werk weer lekker heeft gedaan. En mijn lichaam zo van slag was daardoor. Ik begrijp het echt niet. Durf ik te gaan plassen, ik moet wel dus laat ik maar gaan.

Hoop

Niks geen bloed te zien. Heb ik het de keer ervoor verbeeld. Ik ben zo in de war. Toch maar de dag rustig proberen af te wachten. Er is een licht sprankje hoop dat het bloeden niet doorzet. In de ochtend doe ik een zwangerschap test, na twee minuten zie ik twee streepjes op het schermpje. Toch twijfel ik, het is wel een erg licht streepje. Maar zo zagen de vorige testen er toch ook uit. Beneden laat ik een foto zien van de test, ze zegt twee streepjes te zien. Ik verbeeld het me toch niet. Nu pas besef ik dat ik zwanger ben. Ik ben gewoon ZWANGER.

Soms hou ik van pittig eten, niet te pittig en niet elke dag want daar kan ik ook niet tegen. Maar zo nu en dan iets pittig vind ik lekker. Dit doe ik dan alleen voor mijzelf, want mijn partner kan hier helemaal niet tegen. Soms is dat wel jammer, maar ik hou daar zeker rekening mee. Want hij kan er gewoon flink ziek van worden. Nou en dat willen we natuurlijk niet. Maar ik eet dus ook weleens zonder hem. En heb nu een heerlijk broodje gemaakt en dat wilde ik met jullie delen. Eigenlijk gewoon heel erg simpel, maar zo lekker.

Wat heb je nodig:
(ik maakte gelijk 2 broodjes, maar vind je dat te veel kan je er ook 1 maken natuurlijk)

• 2 ciabatta broodjes om af te bakken
• 2 kipfilet
• Conimex bamboe rode curry
• Taugé
• Komkommer
• Zoetzure chillisaus

De kipfilet snij je in stukjes en die bak je bruin, ondertussen bak je de broodjes in de oven zoal op het pakje staat. Als de kipfilet gaar en bruin is doe je naar eigen smaak de rode curry kruidenpasta erin. Ik gebruikte de helft ervan, en goot een beetje water bij de kruidenpasta en de kipfilet. Als de saus de gewenst dikte heeft doe je er wat taugé doorheen, alleen opwarmen zodat het knapperig blijft. Dan leg je dit op de broodjes, daarover nog een beetje rauwe taugé. Wat komkommer voor frisheid en een beetje chilisaus.

Dan zou ik zeggen smullen maar!!!

Vandaag is het Allerzielen.

Allerzielen (het feest van alle zielen) is de dag waarop in de rooms-katholieke kerk alle gelovige zielen van gestorvenen worden herdacht. Het feest wordt sinds de twaalfde eeuw op 2 november gevierd op de dag na Allerheiligen. Allerzielen wordt overal in de wereld gevierd maar het meest in de traditioneel katholieke landen zoals Italië, Spanje, Portugal en geheel Latijns-Amerika. Tegenwoordig word het niet meer alleen gevierd door de gelovige onder ons.

De hele week staat in het teken van de overleden te herdenken. Yarden maakt hier mooi gebruik van, op vele plekken maken ze er een mooie gedenk bijeenkomst van. Ook dit jaar gingen wij weer naar het crematorium om te genieten van alle mooie lichtjes en even extra stil te staan bij Daan en alle andere onder ons die gemist worden.

De paraplu’s vind ik zo leuk te zien, alleen het was hier no niet donker genoeg om de mooie lichten te zien ervan Lekker warm vuurtjeOp het kinderhofje staan ze er elk jaar van het UMCG ziekenhuis er. Vorig jaar lieten we een ballon naar Daan gaan.
Zo mooi de ballonnen te zien hangen voor de kindjes die gemist worden.

Wauw ik wil ook zo,n molen hihiJa en Daan kreeg toch zijn ballon dit keer lieten we hem niet op maar hingen we hem bij hem neer.

Energie

Vandaag (17-10-2016) heb ik positieve energie. Ondanks ik moe ben heb ik gewoon zin om bezig te zijn met het huishouden. Echt al maanden komt er niets uit mijn handen naast dat ik bij Mirre loop. En nu voelt het goed om lekker bezig te zijn thuis. Muziekje aan, keihard mee zingen en dansen en gewoon lekker schoonmaken. Het voelt alsof er iets is veranderd in mij, hopelijk niet voor korte duur maar iets wat ik gewoon vaker terug kan halen. Dat dit het begin is van gelukkig in het leven staan. Hoe mooi zou het zijn, dat alles wat ik bij Mirre leer gewoon echt niet voor niets is geweest. Dat voelde ik al vanaf het begin dat het allemaal waard is. Maar als je dan ineens beseft dat ik echt stappen ben gaan zetten erdoor. Wauw dat is eigenlijk ongelooflijk.

Ik voel en zie veel tijdens sessies, ik wist wel dat er meer was dan alleen hier aarde. Maar dat ik het ook kon voelen en zien dat is echt heel erg nieuw voor mij. Ik voel heel sterk dat ik hier op aarde niet hoor te zijn, dat ik hier niet gelukkig mag zijn. Dit heb ik als klein wezentje in mama,s buik besloten, nooit gelukkig te zijn op aarde. Tijdens sessies kan ik reizen naar thuis, de plek die ook wel hemel genoemd wordt waar je heen gaat als je dood bent. Maar eigenlijk is dit de plek waar we allemaal als zieltje vandaan komen, dus ga je dood ga je eigenlijk gewoon naar huis. Dit voelde ik heel sterk dat ik gewoon graag naar huis wilde, daar is geen pijn en verdriet. Op aarde heb ik dat wel, waar ik niet mee wil leven. Jaren heb ik het gevoel weg gedrukt om te kunnen overleven. Maar toen kwam Daan die mij het licht wilde laten zien, daarom kwam hij zo kort. Zodat mama aan zichzelf kon gaan werken. Het licht heb ik letterlijk gezien, het fijne warme liefdevolle licht van thuis. Ik wil het meenemen van daar naar hier op aarde, zodat ik hier ook gelukkig kan zijn. Zo lang heb ik in overleven gestaan, dat het nu moeilijk is om dat te veranderen. Mijn lichaam en geest accepteren de liefde voor mijzelf en het leven niet. Maar stapje voor stapje haal ik het licht toch naar mij toe. In het begin voelt het goed, maar dan wil ik toch eigenlijk terug naar het oude vertrouwde gevoel. Dat is veilig, want dat ken ik zo goed. Maar dat is juist het gevoel dat ik hier niet wil zijn, dat ik mijzelf alleen maar heel veel pijn wil doen. Ik ben letterlijk in gevecht met mijn gevoel. Maar ik weet zeker dat het goede gevoel het gaat winnen. Want ik wil niet meer al die pijn en verdriet voelen. Ik wil hier gelukkig zijn. Gelukkig zijn met mijzelf. Ik wil geen gedachten meer over mezelf pijn doen, of hoe kan ik het beste ervoor zorgen dat ik thuis kan komen. Nee dat verdien ik niet, ik verdien hier gelukkig op aarde te zijn. Ik heb de taak gekregen warmte en liefde in de wereld te brengen. Maar voor ik dat kan, wordt het tijd dat ik het zelf ga accepteren.

Het licht in mijzelf

Waar dit fijne gevoel nu vandaan komt, nou ik beleefde iets heel moois. Dit was de eerste keer helemaal uit mijzelf en alleen thuis. Ik kreeg een tekst in mijn hoofd en schreef hem op.

Hij is er in die vlinder die voorbij fladdert, hij is er in de buizerd die laag over het veld zweeft en even landt, hij is er in de lucht waar ik zelf te vaak te vinden ben, hij is er in de hunebedden die de energie door me heen laat stromen, hij is er in de bomen die me weer doen aarden. Hij is er altijd… oneindige liefde.

Nadat ik mijn telefoon weg legde voelde ik Daan helemaal op mij heen, ik zag hem in de vorm van een draakje om me heen vliegen. Ik moest er van glimlachen. Maar ik zag dat hij een bol met fel wit licht bij zich had. Deze bol liet hij vallen en ik ving hem op. Het warme felle licht kwam als een energie bol in mijn lichaam. Ik voelde de warmte en liefde van Daan, maar vooral voelde ik heel veel liefde voor mijzelf. Normaal reageert mijn lichaam hier heftig op omdat het moeilijk te accepteren is. Dan wordt ik zenuwachtig, stop ik met ademen en voel ik enorme hartkloppingen. Dit keer lukte het me meer om het te accepteren, het enige wat ik voelde was wat zenuwen en dat mijn hartkloppingen iets meer werden. Verder genoot ik van dit gevoel. Zou ik weer een stapje dichterbij liefde voor mezelf zijn!!!

Niet alleen hard werken maar ook ontspanning

Ik kan me zo voorstellen dat je misschien denkt dat er alleen maar heel serieus en hard wordt gewerkt daar aan mijn herstel. Maar buiten de sessies om worden er fijne en mooie gesprekken gevoerd, heerlijke wandelingen gemaakt, gedanst en ook heel veel gelachen. Ik ben daar dan ook niet alleen, elke week zie ik twee andere die er in de opvang zijn. De ene is mijn aanspreekpunt voor alles als ik het nodig heb. Maar we doen echt ook leuke dingen samen. Dit ga ik dan ook enorm missen als de wekelijkse begeleiding stopt. Dus nu nog even goed genieten en ook heel hard aan mezelf werken. Want daar doe ik het allemaal voor.

Week 1Een week van vallen en opstaan. Ik kwam al sjachie aan op Mirre door wat ik had gevoel tijdens het eerste blok Stralend de wereld in. Hoe dichterbij ik kwam bij Mirre hoe angstiger ik werd. Ik wilde niet de liefde voelen die daar is. De plek is al liefdevolle energie, niet te vergeten de mensen die er zijn. Ik wilde daar niet zijn. Ik verdween dan ook gelijk met mijn spullen mijn kamer in. Om pas een uur later eruit te komen. Ik voelde heel sterk dat ik mijn map wilde hebben die ik had laten liggen na Stralend. Die hadden we gekregen voor dit traject. Dus ik naar het kantoor en vroeg hem aan José. Maar José is ze niet als ze niet ziet dat er iets is. Waardoor we daar een tijdje hebben staan praten. Terug met mijn map naar mijn kamer. Ik wilde ineens het vragen formulier invullen en merkte dat ik er rustig van werd. Nu was het tijd om me niet meer zo te verstoppen en mijn praat maatje op te zoeken.

Ik merkte dat ik deze week niet zo veel wilde voelen, dus na de sessie ben ik me voor het eerst in de grote zaal gaan terug trekken. Ik nam me tablet mee en zat daar heerlijk in een stoel serie te kijken. De avond daar voor, voor het slapen gaan deed ik dat ook al op mijn eigen kamer. Vrijdag ging ik samen met mijn partner heerlijk uiteten bij Taste and Flavor wereldrestaurant. Het was erg gezellig en we hebben heerlijk gegeten.

Week 2

Tussen de middag warm eten, ik blijf het vervelend vinden. Maar niets aan te doen met een partner die wisselende diensten draait. Ook vind ik het maar koud worden en pakte mijn warme sloffen erbij terwijl ik lui s,avonds op de bank tv aan het kijken was. Natuurlijk was het ook weer tijd om op dinsdag naar Mirre te gaan. En woensdag na de lange sessie merkte ik dat ik heel erg behoefde had aan zoetigheid. Voor de sessie had ik niet veel gegeten, dus at ik nog maar twee boterhammen met hazelnootpasta en melk hagelslag.

Ik kreeg huiswerk mee van Mirre om nu ook zelf zonder hulp liefde toe te laten voor mijzelf. Ik maakte briefjes met fijne teksten naar mezelf toe en plakte ze op de spiegel in de slaapkamer. Ook kreeg mijn baby foto daar een plekje. Dit voelde al als positief, dit elke dag zien. En regelmatig even voor de spiegel staan en iets liefs en fijns tegen mezelf zeggen. Het weekend had ik zo,n zin in warmte dat we besloten een soepje te eten met stokbrood met kaas uit de oven. Dat was absoluut genieten.

Week 3
Extreme hoofdpijn heb ik deze week, wat gepaard ging met duizeligheid. Maar toen de duizeligheid over ging bleef de hoofdpijn. Ik ben wel gewend aan hoofdpijn elke dag. Maar dit keer was het wel weer heel extreem. En dat is echt gewoon geen pretje. We genoten van zelfgemaakte cake met slagroom, gewoon omdat het kan. Zolang het maar niet te vaak gebeurd. Op Mirre begin ik me eigenlijk steeds meer thuis te voelen. Ik wordt er zekerder, voor het eerst zelf daar eitjes staan bakken. Klinkt stom, maar daar was ik eigenlijk te onzeker voor. Terwijl dat gewoon mag. Maar ook maak ik nu makkelijker s,avonds gebruik van de grote zaal. En ging daar lekker chillen met een serie.

Zaterdag ging mijn partner overwerken en maakte ik heerlijk broodjes hete kip. Daar moet ik niet mee aankomen als hij mee eet. Dus daar kon ik heerlijk van genieten nu. En voor zondag had ik beloofd vers gemaakte erwtensoep te maken. Dus ja dat doen we dan.

Week 4
Lang geleden dat we even naar de bakker gingen om een lekker stokbroodje gezond te halen. We vonden dat we dit wel even verdiend hadden. Dus hebben hier dan ook heerlijk van genoten. Ook deze week heb ik nog altijd last van mijn hoofd maar gelukkig kan ik ook nog genieten, bijvoorbeeld van ons mooie uitzicht vanuit huis. Mistig maar ook zonnige de ochtend wanneer ik de foto nam. En zo was het dinsdag alweer tijd om op weg te gaan naar Mirre, nog heel even en deze ritjes zullen niet meer wekelijks gemaakt worden. Dan krijg ik wat meer rust weer, wat wel lekker is. Maar wat ga ik het daar enorm missen ook. Het Mirre team (dan bedoel ik mij en de twee andere die daar elke week zijn) hadden zien om naar de bioscoop te gaan. Wij de twee meiden gingen naar Bridget Jones baby en de man in ons gezelschap koos een andere film. Deze avond heb ik echt enorm gelachen, had gewoon buikpijn ervan. Echt een heerlijke avond was dit.

Omdat we al een tijdje op zoek zijn naar een huis, zijn we nu iets verder aan het kijken dan de wijk waar we nu wonen. We gingen op pad en Ten Boer verkennen, aangezien we daar een leuk huisje online zagen. Het dorp ziet er leuk uit dus hebben ook op het huisje gereageerd. Helaas kregen we de volgende dag al te horen dat het onder voorbehoud verkocht is. Maar we verbreden nu dus wel onze grenzen met zoeken naar een huisje. 

Zaterdag zijn we naar het crematorium geweest omdat het “heimwee met een glimlach” was. Een mooi feestje om de overleden te herdenken.

Beginnen met IUI 4

En dan zijn we weer begonnen aan een nieuw IUI traject. Alweer de vierde poging. Zal het dit keer ons wel gegund zijn, ik hoop het zo. En heb zo zin om eindelijk eens goed nieuws te vertellen aan jullie allemaal. Eigenlijk zie ik er heel erg tegenop weer te beginnen, maar aan de andere kant kriebelt het zo erg. Want ja het gaat om een goed doel, een heel goed doel. Dat kleine wondertje vast te mogen houden. Voor de tweede keer mama te mogen worden. Dus toch met volle moed zijn we het traject weer in gestapt. Al eerder kreeg ik de kans om te mogen beginnen, maar dit sloeg ik af hoe moeilijk ik dit ook vond. Ik had echt even rust nodig van al dat ziekenhuis gedoe. Dit was de juiste beslissing, maar toen ik weer begon te menstrueren besloten ik en mijn partner weer te beginnen. We wilde niet nog langer wachten.

Snelle ronde

Deze had ik niet zien aankomen zo snel. De eerste echo zat erop en ik mocht twee dagen later beginnen met de hormoon spuiten. Een week later terug komen voor een tweede echo, toen was het eiblaasje al 14mm dus al aardig groot. Ze wilde heel graag dat ik op zondag 15 mei terug kwam. De verjaardag van Daan, wat was ik in paniek toen ik dat hoorde. Ik wilde me op die dag niet bezig houden met een ziekenhuis bezoekje. Toch werd ik wat rustiger en dacht ineens, ja zo had Daan het gewild. En ik stemde in, had ook niet heel veel keuze want te laat wilde ik ook niet zijn voor een echo. Normaal moest ik nog een halve week wachten voor inseminatie, maar nu zeiden ze al dat waarschijnlijk die maandag al inseminatie zou zijn. Dus ik ging zondag ochtend heel vroeg op pad met de fiets. Moest om 08.15 in het ziekenhuis zijn. Met mijn duffe kop fietste ik erheen toen er ineens uit het niets een hert vlak voor mijn fiets de weg over sprong. Met heel mijn hart voelde ik dat dit een teken van Daan was. Het was goed waar we mee bezig waren. Zou dit dan ook geluk gaan brengen. Ik kreeg mijn echo en ja hoor voor de volgende dag werd de inseminatie ingepland. Een dag na de verjaardag van Daan dus. Wauw is dit toeval, nee daar geloof ik nog steeds niet in. Het moest zo zijn geweest. De inseminatie is goed gegaan, genoeg zwemmertjes hebben ze kunnen in brengen. Dan is het wachten.

Wachtweken

Dit blijft toch altijd heel frustrerend het wachten. Vaak voel ik allemaal zwangerschap kwaaltjes opkomen. Zo ook deze keer. Ik ben er goed ziek van, misselijk en zelfs overgeven. Sommige geuren kan ik heel slecht tegen. Ik kan me herinneren dat er iemand op Mirre biefstuk aan het bakken was, en ik daar gewoon zo misselijk van werd. Ik ren naar de wc, en alles komt eruit zetten. De twee weken zijn bijna om, wat hoop ik dat ik geen bloed vind als ik naar de wc ga. Maar helaas toch is er bloed, dus weer een nieuwe poging gaat van start.

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Stralend de wereld in

Wat ben ik super blij dat ik dit traject mag volgen bij Mirre. Had niet verwacht dat ik deze kans zou kunnen pakken. Maar het is gelukt om het te gaan doen. Nu kan ik hier op terug vallen als het interne gedeelte over drie weken stopt. Dan ben ik er toch nog elke maand voor twee dagen. Het eerste blok hebben we inmiddels gehad en het tweede blok staat al voor de deur. Het is een mooie groep die eraan mee doet. En zo mooi te zien en voelen dat zo,n groep binnen twee dagen al zo hecht kan zijn. Je deelt namelijk wel hele persoonlijke dingen met elkaar. Hier ben ik echt dankbaar voor.

Cadeau voor Mirre

Al een tijdje had ik in me hoofd dat ik iets wilde geven aan Mirre, om mijn dankbaarheid uit te spreken. Natuurlijk worden ze betaald voor de zorg, maar ik vond dit gewoon een mooi gebaar. Ik bestelde hetzelfde beeld wat ook bij het plekje van Daan staat. En afgelopen dinsdag nam ik het mee naar Mirre. Er werd tijd gevonden om hem te kunnen geven, wat was ik blij dat Kitty (de eigenaresse van Mirre) erbij was. De reacties waren geweldig, helemaal toen ik vertelde wat dit beeld voor mij betekende. Ze konden maar 1 plek bedenken waar dit beeld mooi zou staan en dat was bij het bad. Zo trots ben ik, een stukje Daan blijft nu altijd bij Mirre. (vergeten foto te maken, maar komt nog)

Dansen

Een aantal weken zo nu en dan dansen we heerlijk in de grote zaal op Mirre. Gewoon heerlijk op gevoel. Alleen maar genieten van het bewegen en de muziek. Hier wordt ik vrolijk van. Het voelt zo goed om dit te doen. Eigenlijk zou ik dit ook gewoon thuis eens moeten doen. Alleen de ruimte is dan wel erg beperkt. Misschien nog even genieten ervan op Mirre dan maar.

Waar wordt jij nu vrolijk van?