1. WAAR WOON JE EN BEN JE HIER GEBOREN EN GETOGEN?

Ik woon in Groningen. Hier ben ik niet geboren en getogen. Geboren ben ik in Zoetermeer en opgeroeid in Rozenburg een klein dorpje voorbij Rotterdam. Ben naar Groningen verhuisd voor de liefde van mijn leven.

2. VOEL JIJ JE HIER THUIS? EN WAAROM WOON JE HIER (NIET) GRAAG?

Ik woon graag in Groningen zou echt voor geen goud terug willen waar ik vandaan kom. Er is hier schonere lucht, waar ik vandaan komt staan nogal veel vieze fabrieken. Hier is mijn leven samen met mijn partner daarom woon ik hier dus graag.

3. WIL JE HIER BLIJVEN WONEN?

Ja ik wil niet mer uit Groningen weg, wel uit het huis waar ik woon. Maar dat is een heel ander verhaal. Tijd voor een nieuwe stap in ons leven, een nieuw fijn huisje om nieuwe herinneringen te maken met elkaar. Hier zijn inmiddels al plannen voor, om een huisje te willen kopen. Nu alleen nog een geschikt huisje tegen komen. Ben zelfs al bezig geweest met de baby kamer in te pakken in dozen. Dat hebben we nu toch niet nodig. En het werd wel een keer tijd de spullen van Daan op te ruimen. Nieuwe fase van afscheid nemen, terwijl we natuurlijk nooit echt afscheid nemen van hem.

4. IN WAT VOOR EEN SOORT HUIS WOON JE?

We wonen in een portiekwoning. En daar wil ik dus weg, we willen graag een eengezinswoning. Lekker beneden met een tuintje en niet meer zoveel trappen op te moeten om thuis te komen.

5. WAT VIND JE HET ALLERLEUKST EN HET ALLERSTOMST VAN JOUW WOONPLAATS?

Het allerleukste is dat ik overal makkelijk kan komen. Centrum dichtbij om boodschappen te doen. Met de bus is de binnenstad makkelijk te bereiken.
Het allerstomste is dat ik erg ver van mijn moeder af woon, dat we niet even samen een kopje thee kunnen drinken.

6. ALS JE MOCHT KIEZEN, IN WAT VOOR HUIS EN IN WELKE PLAATS ZOU JE DAN WONEN?

Nou dat blijft dan toch Groningen want daar wil ik niet meer weg. En ja ik gaf al aan dat ik heel graag in een beneden woning eengezinswoning zou willen wonen. Met een lekker tuintje. En het liefst drie slaapkamers. Verder heb ik eigenlijk weinig eisen vind ik.

Weer een week voorbij, een zware week vond ik. Met donkere gevoelens, hopelijk gaan we de komende weken daaraan werken om me weer beter te doen voelen. Maar daar ga ik wel vanuit. Maar eerst kan je lezen wat ik dus deze week heb doorgemaakt.
Ik was vorig weekend naar de film geweest, maar was dus vergeten deze foto in het verslag te plaatsen.Dinsdag was het weer tijd om naar Mirre te gaan, even onderweg een foto maken van deze schaap. Het blijft toch mooi deze omgeving. Alleen de laatste tijd ben ik heel erg moe en is het wandelen met zware tassen niet zo fijn naar locatie. Maar tot nu toe kom ik er steeds weer aan.

Woensdag was ik zo zenuwachtig voor de sessie, ik merk dat ik dat altijd heb als er een heftige goede sessie komt. Dan werkt het alvast ervoor. Maar het was zo erg dat ik eigenlijk gewoon weg wilde en helemaal niet wilde denken aan de sessie. Toch ben ik er vol voor gegaan. Ik voelde me niet helemaal fijn erna, dus wilde na dat ik heb geslapen echt iets leuks gaan doen. We zijn s,avonds de grote zaal in gegaan en hebben heerlijk gedanst. Dit voelde zo heerlijk.

De dag erna voelde ik me eigenlijk heel erg ellendig en kon niemand toelaten om me te laten helpen. Ben toen gaan wandelen, maar wilde en durfde niet meer terug omdat ik echt heel sjachie was. Toch hield ik contact met Mirre omdat er wel iets was in me die geholpen wilde worden. Ze wilde dat ik zo snel mogelijk weer terug kwam. Een hele tijd gezeten met iemand die tegen me aan het praten was. Bij mij kwam er weinig uit. Uiteindelijk gaf ze me iets te eten, zo lief. Daarna was ik zo moe dat ik even op de trampoline muziek gaan luisteren ben. Toen was het toch tijd om echt even met José te gaan praten. Dat voelde wel heel goed, eindelijk kon ik iemand weer toelaten en kon ik mijn gevoel uiten.Toen ik vrijdag thuis was, wilde ik eigenlijk niet alleen thuis zijn. Dat voelde niet fijn, maar Bert moest gewoon werken dus had geen keus. Uiteindelijk werd ik er niet vrolijker van thuis en besloot ik naar de stad te gaan. Ik zocht een boek, werd doorgestuurd van de boek winkel naar Yantra. Dit is een spirituele winkel, ik kende de winkel helemaal niet. Maar ik kreeg er een fijn gevoel bij, een kriebel in mijn buik. Waar het vandaag kwam weet ik niet, maar het was goed. Het boek heb ik niet gekocht maar kocht een ander cadeautje. Ook liep ik ergens tegenaan wat precies was wat ik nodig had.Deze ketting kocht ik, want dit staat voor mijn gevoel. Op Mirre werd mijn gevoel vergeleken met een YIN YANG teken. Licht en donker, momenteel zit veel in het donker na de sessie. Deze ochtend kreeg ik van José een plaatje van een YIN YANG teken en we raakte even in gesprek. Nu kwam ik dus dit teken tegen en degene die ik pakte stond dus levenslust op, die wel heel erg van toepassing is op mij nu. Dit was mijn lichtpuntje van de dag.Ik hou ervan gewoon een heerlijke tv avond samen met Bert, lekker hapje erbij. Gewoon een heerlijke rustige avond.

Dan is de laatste dag van de week er al weer. Eigenlijk hadden we het de dag ervoor over misschien even het bos in te gaan. Maar de nacht was voor ons beide vrij slecht. Ik heb zelfs de halve nacht op de bank doorgebracht omdat ik zo onrustig was. Dus ik hou een bed dagje met de tv aan en mijn laptop bij de hand.

Dieren

Kinderboerderij

Dierentuin

Olifanten mijn favoriete dier

Verzorgen

Dierverzorging school

De koeien voor ons huis

Fotograferen

Aaien

Lieve schattige jonge diertjes

Springende lammetjes

Wat is jouw favoriete dier en waarom?

Ik vind dit meisje zo geweldig goed, hier kan ik zo van genieten.

https://youtu.be/ZF3w5Ighz9k

Af en toe kijk ik ook films op Netflix, meerendeel series. Maar vandaag heb ik weer een paar films op een rijtje gezet voor jullie die ik heb gezien. Misschien een leuke aanrader voor jullie om ook eens te kijken.

I,m David

Zeven jaar na de Tweede Wereldoorlog , een 11-jarige jongen genaamd David (Ben Tibber) ontsnapt aan een werkkamp in Bulgarije , waar hij zijn hele leven heeft doorgebracht. Hij gaat op een riskante reis naar Denemarken , in eerste instantie op een belangrijke missie om een brief te bezorgen, maar uiteindelijk ontdekken dat de “missie” was om hem te herenigen met zijn moeder, van wie hij  verschillende herinneringen heeft. Met zijn reis, wordt hij geconfronteerd met gevaar, angst, eenzaamheid, honger, en ontmoet verschillende mensen.

Johannes ( Jim Caviezel ), zijn vriend en mentor in het kamp, die hem voorbereidt om te ontsnappen, wordt gedood door een bewaker, waardoor David kan ontsnappen. David wordt geholpen door een bewaker om te ontsnappen, die  geeft hem een kompas en vertelt hem dat hij  ten zuidwesten naar Griekenland moet , neem een boot naar Italië en uiteindelijk naar het noorden van Denemarken, een rustige en neutraal land. Sinds David in een kamp werd opgesloten zijn hele leven heeft hij onderdrukte gevoelens en vertrouwt niemand, en voelt zich verloren en gedesoriënteerd in de wereld.

In zijn reis, hoewel hij wordt mishandeld door sommige mensen, en soms goed behandeld door anderen. Gaandeweg leert hij dat sommige mensen kunnen worden vertrouwd, en kan open stellen en de ervaring van zijn eigen gevoelens. Tot slot, met de hulp van fatsoenlijke mensen die hij heeft geleerd te vertrouwen, David wordt herenigd met zijn moeder in Denemarken.

6 years

Beast of no nation

Agu is een jongen die verplicht wordt om als kindsoldaat mee te strijden in een niet nader genoemd Afrikaans land nadat zijn vader vermoord werd en zijn moeder en zus weggevlucht zijn. Agu heeft schrik voor zijn sadistische commandant en de mensen rondom hem en zijn prille jeugd wordt brutaal gestoord door de oorlog die woedt in zijn land. Hij wordt verscheurd door de weerzin van de daden rondom hem enerzijds en de fascinatie voor het oorlogvoeren anderzijds.

Heb jij momenteel een favoriete film?

Afgelopen maandag was het alweer twee jaar geleden dat Daan overleed. En daar wilde we even extra bij stil staan. Zoals beloofd krijgt hij elk jaar zijn ballonnen in de hemel. We schreven er een mooie boodschap op voor hem. Deze dag keken we ook nog even naar de dvd van de crematie. Blijft raar om mezelf terug te zien en daar te spreken. Maar nog altijd trots dat ik het heb gedaan toen.
Dinsdag was het weer zover om naar Mirre te gaan. Alleen wat was het warm om dat stuk van de bushalte te lopen met die zware tassen. Ook had ik nog maar een paar dagen nieuwe schoenen en flinke blaren op mijn hielen ervan, dus ik besloot al snel ze uit te doen en op blote voeten over het pad erheen te lopen. aangekomen op Mirre heb ik mijn tassen neer gegooid en gaan zitten bij degen die er al waren. Een koud ijsje kreeg ik, dat was wel even heerlijk om zo te mogen bijkomen.Ik bedacht om lekker een salade mee te nemen van thuis, zo had ik woensdag middag iets anders te eten dan brood. Nog even buiten eten voordat ik mijn sessie zou krijgen.
Na mijn sessie was ik zo moe dat ik eerst maar ben gaan slapen, om een paar uur later pas wakker te worden. En daarna besloot ik te gaan wandelen. Ben echt een hele tijd weg geweest alleen. En maakt twee mooie kiekjes.Ik was nog niet heel lang terug van de wandeling en mijn aanspreek punt (voelt als vriendin) stelde voor om samen muziek te luisteren. Maar had eigenlijk geen zin, dus ze ging alleen de grote zaal in. Toch kwam ze later terug omdat ze mij toch mee wilde krijgen, niet om muziek te luisteren maar om erop te dansen. Dansen op gevoel. Ik liep toch mee, en stond even af te wachten. uiteindelijk stonden we samen op de Backstreet Boys te dansen. Wat was dat heerlijk deze beweging.Donderdag had ik echt helemaal nergens zin in. Heb bijna de hele dag buiten gezeten. Mijn boekje uitgelezen, was binnen twee dagen uit. Zo zonde zo snel, maar het was een fijn boekje om te lezen. Toen ben ik toch maar een klein stukje gaan lopen, en ergens daar op een bankje gezeten. En deze foto dus genomen.Ik ging het weekend in mijn uppie naar de film, waar ik al een stuk over geschreven heb.

Ga jij weleens alleen naar de film toe?

In Utero

Hoe hebben ervaringen die je in de baarmoeder meemaakt effect op je latere leven? De baanbrekende documentaire ‘In Utero’ toont aan de hand van interviews, culturele mythes, populaire films en technologische trends hoe belangrijk de periode in de baarmoeder is voor het verdere leven.

De Amerikaanse documentairemaakster Kathleen Man Gyllenhaal brengt met ‘In Utero’ een meeslepende, cinematografische documentaire die op zoek gaat naar één van de grootste mysteries van het menselijke leven. Hoe verloopt het leven in de baarmoeder en wat voor blijvende impact heeft dit op ons verdere leven? De film doet dit aan de hand van drie vragen: hoe worden we gemaakt? Wie zijn we? En waarom zijn we wie we zijn? We zijn immers niet enkel het resultaat van een samensmelting van genen, maar ook van onze omgeving.

Door het samenbrengen van theorieën van epigenetica en biochemie, interviews met dokters en psychologen en zelfs de verhalen van The Matrix en Alice in Wonderland brengt Gyllenhaal een ontzettend boeiende documentaire over het ontstaan van het menselijke leven en tracht het op tal van levensvragen een antwoord te vormen.

Alleen naar de film

Dat was een hele uitdaging voor mijzelf, om alleen naar de film te gaan. Ik zou eigenlijk samen met iemand gaan, maar die kreeg de kans om een workshop bij Mirre te doen het weekend dat deze film draaide. Dus besloot ze haar kaartje te ruilen, zodat ze 31 oktober kan. En ik stond er de avond dus alleen voor. Dit doe ik dus normaal nooit, en eigenlijk was ik ook wel een beetje zenuwachtig. Maar was dat omdat ik er alleen heen ging of om deze film te zien. Ik wist er al wel veel vanaf doordat ik mijn eigen geboorte aan het onderzoeken ben bij Mirre. Ik weet dus wat er allemaal van invloed kan hebben op je ongeboren kindje. Maar nog fijner te weten dat je het ook kan herstellen, begin bij jezelf om je eigen geboorte dus te onderzoeken. Maar je kan ook als je al kinderen hebt gekregen hun eigen stukken te gaan herstellen.

Ik vond het een interessant onderwerp, alleen af en toe wel heel druk de film. Sommige dingen waren wel wat storend, bijvoorbeeld de stukken die uit films gehaald waren. Maar stukjes daarvan waren ook wel weer lachwekkend weer gegeven. Toch vond ik het heel jammer en teleurstellend dat de vader rol die zeker ook van invloed heeft op het ongeboren kindje niet werd belicht. Alles draaide om moeder, dat zei het liefst geen stress mocht hebben tijdens de zwangerschap.

Gesprekken

Als je gewoon naar de bioscoop gaat, kom je niet echt in gesprek met mensen. Zeker niet omdat ik normaal niet alleen zou gaan. Nu raakte ik al snel met iemand in gesprek die naast me kwam zitten. En gelijk ook gewoon een mooi gesprek wat ging over het onderwerp van de film. Ik vertelde over mijn proces en waarom ik dit proces ben aangegaan. Fijn als mensen aandachtig naar je luisteren, ook merk ik dat mensen voelen en zien aan me dat ik heel positief overkom. Dat ik er geen probleem mee heb om over mijn verlies te praten, dat ik juist praat over het geschenk wat ik kreeg en niet het vreselijke gemis wat erbij komt kijken. Na afloop van de film had ik heel sterk de neiging de vrouwen die mede verantwoordelijk zijn deze film naar Nederland te halen aan te spreken. Maar beide waren in gesprek, dus ging ik in de buurt zitten. Al snel sprak 1 van de vrouwen mij aan en raakte zo uiteindelijk met beide in gesprek. Vertelde wat ik van de film vond, maar ook mijn eigen ervaringen met me eigen geboorte te herbeleven. En uiteraard waarom ik dat ben gaan doen. Ze vonden mooi hoe ik erover praatte en dat ik zelf al zo bewust ben van het onderwerp en dat ik er iets mee aan het doen ben.

Het was dus een zeer geslaagde avond voor mij.

Mijn weken zitten best wel vol, juist omdat ik elke week drie dagen bij Mirre ben. En het reizen erheen breekt af en toe een beetje op. Toch is het waard om hier elke week te zijn. Ik mag nog twee maanden extra in de opvang komen en elke week een sessie krijgen.Ik blijf het geweldig vinden om de koeien te zien als ik uit het raam kijk. Altijd even nieuwsgierig staan ze voor het huis nu of niet. Nu waren ze heerlijk lui aan het genieten van het zonnetje.Een heerlijk toetje eten, zo nu en dan mag dat wel.Op Mirre wordt er al weken extra hard gewerkt, waar ik mijn steentje aan bij gedragen heb. Eerst heb ik al het onkruid hier weg gehaald. Later ook nog de hele zandbak onkruid vrij gemaakt. Is wat netter als er vele mensen komen voor de open dag. Het bord van Mirre, hier was ik bijna klaar met het onkruid tussen de stenen weg halen. Maar goed ook want het werd al donker. Zo dat ik nog maar weinig kon zien.Thuis na drie dagen Mirre en ik ben echt bekaf. Dus maar even een dagje helemaal niets doen. Nou ja er moest nog wel even boodschappen gedaan worden.Zaterdag zijn we naar Assen geweest omdat ik mijn rits kapot trok van mijn schoenen. Toen kreeg ik hem niet meer open en kon ik hem niet uitdoen. Dus met grof geweld moest de rits open gemaakt worden. Maar moesten er dus nieuwe schoenen komen. Aiii daar heb ik dus niet het geld voor. Heb dus nu een schuld bij mij man hihi. Mocht ook wel na een jaar of 8 dat ik met deze schoenen liep. Het waren de enige schoenen waar ik geen pijn in mijn hielen van krijg. Maar goed deze grote bloemen kwamen we tegen onderweg bij iemand in de tuin. Vind ze echt geweldig.

Zondag zijn we even een stukje gaan wandelen, met mijn nieuwe schoenen. Auwwww want nu heb ik dus twee blaren op mijn hielen. Hoop dat mijn schoenen nog goed uitlopen anders heb ik echt niets eraan. En ze waren onwijs duur. Maar ecco schoenen zijn nou eenmaal duur. Nu moeten mijn hielen eigenlijk eerst genezen, maar hoe als je weer op pad gaat. Moet je toch weer schoenen aan. Nou dat zien we dan wel weer. Voor nu loop ik thuis met blote voeten. Maar tijdens deze wandeling maakte ik een filmpje van deze mooie reiger. Vind het hele bijzondere beesten.

Lieve Daan

Vandaag zou je 2 jaar en 4 maanden oud zijn. Maar het is je tweede sterfdag.
Als ik je probeer voor me te zien hoe je er nu uit had gezien. Zie ik een ondeugend boefje voor me. Met een heerlijke glimlach op je gezicht. Ja je zal vast ook wel eens heel erg dwars liggen, maar dan maak je het weer goed met de heerlijke knuffels die je ons geeft. Want daar ben je dol op. Knuffelen met mama, maar ook zeker met papa.

Van het weekend waren papa en mama een ijsje gaan halen. Op het plein hebben ze water fonteintjes die uit de stoep komen. We waren aan het fantaseren hoe jij hier van zou genieten. Dat we je gewoon je gang zouden laten gaan en dat je lekker ermee aan het spelen was. Natuurlijk kleddernat terug komen om vervolgens bij papa op schoot te klimmen. Nog even een knuffel aan mama en wij konden mee genieten van je natte kleertjes. Een grote glimlach werd er op onze gezichten getoverd, alleen al aan deze gedachten.

Je speelt hier niet met water, maar ik weet zeker dat je daar boven wel speelt met de andere sterretjes die daar zijn. Maar niet alleen lol maak je daar want je bent ook nog eens belangrijk voor nieuwe kindjes die daar komen. Zo neem jij ze aan de hand mee om ze wegwijs te maken in de sterrenhemel.

Het doet me goed te weten dat jij het daar goed hebt, helaas had jij maar een korte maar zo belangrijke taak bij ons op aarde. Ik ben je hier zo dankbaar voor. Toch doet het me ook nog altijd pijn en verdriet dat we zo kort van je mochten genieten.

Daan altijd in ons hart.