Ik ben steeds meer series aan het ontdekken via Netflix. Ben echt verslaafd geraakt hieraan. Iedere keer vind ik weer een leuke serie, alleen het nadeel is dat als je het seizoen uit hebt je enorm in spanning aan het afwachten bent hoe het gaat aflopen. Komt er een nieuw seizoen en wanneer dan… Een aantal series nu dus uitgekeken en wil heel graag een vervolg ervan zien.

American Horror Story

• Seizoen 1: Murder House
  

De familie Harmon verhuist van Boston naar Los Angeles nadat moeder Vivien (Connie Britton) een bevalling met een doodgeboren kind achter de rug heeft. Ze probeert haar relatie met haar man (Dylan McDermott) terug op de sporen te krijgen nadat die een relatie heeft gehad met een van zijn leerlingen terwijl haar dochter Violet te kampen heeft met een depressie. In Los Angeles aangekomen trekken ze in een gerestaureerd herenhuis in, onwetend dat het huis bezeten is.

• Seizoen 2: Asylum
  

De blanke jongeman Kit Walker (Evan Peters) is in het geheim getrouwd met de donkere Alma (Britne Oldford), iets dat niet zo gewoon is in 1964. Wanneer Alma verdwijnt, wordt Kit ervan beschuldigd haar en twee andere vrouwen om het leven te hebben gebracht. In afwachting van zijn proces, wordt Kit in een psychiatrische instelling ondergebracht, waar door psychiater Oliver Thredson (Zachary Quinto) zal worden nagegaan of hij al dan niet geestesziek is. Kit houdt zijn onschuld staande en wordt hierin gesteund door medepatiënte Grace Bertrand (Lizzie Brocheré), die eveneens wordt verdacht van gruweldaden.

Al snel blijken er vreemde dingen aan de hand in de door bisschop Timothy Howard (Joseph Fiennes) opgerichte instelling. Zo houdt dokter Arthur Arden (James Cromwell) er duistere activiteiten op na en ontstaat er een letterlijk duivelse strijd tussen zusters Jude (Jessica Lange) en Mary Eunice (Lily Rabe). Wanneer journaliste Lana Winters (Sarah Paulson) achter de mistoestanden komt, wordt ze ten onrechte van haar vrijheid beroofd. Ze is vastberaden te ontsnappen en alles aan het licht te brengen, maar dit blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan.

• Seizoen 3: Coven
  

De zeventienjarige Zoë Benson (Taissa Farmiga) komt door een genetische afwijking terecht in een genootschap voor hekserij, waar ze samen met drie vrouwelijke leeftijdsgenoten verblijft. De toenemende krachten van de meisjes worden stilaan een doorn in het oog van de huidige leidster Fiona Goode (Jessica Lange), die er alles aan tracht te doen om haar verval en opvolging uit te stellen. In navolging van de beruchte seriemoordenaar Madame LaLaurie (Kathy Bates) wil ze het eeuwige leven verkrijgen, maar dat blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. De verantwoordelijke zwarte voodoopriesteres Marie Laveau (Angela Bassett) heeft het immers alles behalve begrepen op de blanke heksen.

Er is ook nog een seizoen 4 op Netflix  Freak Show, die ik ook zeker ga kijken.

Bloodline

De familie Rayburn staat in de Florida Keys bekend als een respectabele familie. Robert Rayburn is het hoofd van de familie. Samen met zijn echtgenote Sally baat hij in het bloedhete vakantieoord een succesvol hotel uit. Ook zijn kinderen John, Kevin en Meg hebben het goed voor elkaar. John is een lokale sheriff, Kevin baat zijn eigen handelszaak uit en Meg is als advocaat verantwoordelijk voor de juridische zaken van het familiebedrijf. Wanneer op een dag een familiereünie wordt georganiseerd, duikt ook Danny op. De derde zoon van Robert en Sally is de verschoppeling van de familie. Een grote tragedie uit zijn jeugd heeft ervoor gezorgd dat hij van het rechte pad is geraakt. Zijn vader Robert is hem dan ook liever kwijt dan rijk, maar Danny is ditmaal vastbesloten om in de Florida Keys te blijven. Zijn aanwezigheid zorgt er echter voor dat alle duistere geheimen van de familieleden komen bovendrijven.

Hier zijn twee seizoenen van, ben zelf begonnen met de tweede seizoen.

Dit keer gewoon een nummer waar ik heel vrolijk van wordt, dus ook graag heel hard meezing.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=8TpWaaKMPeI]Van welk nummer wordt jij nou vrolijk?

Gelukkig worden door een kindje

Ik wilde heel graag moeder worden van een kindje. De reden hiervoor is best wel beetje moeilijk. Voordat we Daan kregen stond mijn leven stil en helemaal in het teken van moeder worden. Ik dacht dat een kind mij gelukkig zou maken. Ik zocht heel erg een doel in mijn leven omdat ik me nutteloos voelde in de maatschappij. Dat was natuurlijk niet de enige reden waarom ik moeder wilde worden. Ik heb zoveel liefde in me en dat wilde ik meegeven aan mijn kind een klein wezentje laten opgroeien als een eigen persoontje. Toch werd ik gelukkig van dat ik moeder werd. Daan heeft me zoveel moois gebracht, ik kan oprecht zeggen dat het de gelukkigste tijd van mij leven is geweest met hem erbij. Het klopte gewoon het plaatje, een fijne man naast me, een prachtig kind in ons midden waar we onze liefde aan mochten schenken. Maar eigenlijk hoor je voor je eigen geluk te zorgen, een kind krijgen is dan een aanvulling van je leven. Ik wist het wel, maar naar handelen kon ik toen nog niet. Nu weet ik wat ik mis in mijn leven, omdat ik het moeder gevoel nu ken. En ik heel graag weer gelukkig wil zijn. Alleen nu ben ik ook aan mijn eigen geluk aan het werken. Zodat ons kindje straks niet voelt dat hij/zij mij gelukkig moet maken. Dat wil ik mijn kindje niet mee gaan gegeven. Toch ben ik nog steeds van mening, dat ik nooit helemaal echt gelukkig kan zijn zonder kindje in mijn armen. Dan mag je het raar vinden, maar zo voelt het wel voor mij.

Zieltje uitnodigen

Sinds ik bij Mirre terecht ben gekomen, ben ik bewuster bezig met mijzelf en daarbij versterk ik de kans op een kindje in ons leven alleen maar erdoor. Het voelt voor mij nu meer en meer dat alles met een reden gebeurd. Daan is met een reden hier geweest, zijn korte duur bij ons heeft ook zo moeten zijn. Wat natuurlijk heel pijnlijk is, maar heb daar wel vele lessen uitgehaald. Ik begin mijzelf te zien. Mijn ogen zijn geopend dat er meer uit het leven te halen valt dan ik altijd dacht. Nu het nog toepassen, maar dat stapje voor stapje. Ik wist altijd wel dat kindjes zelf hun ouders kiezen, maar dat je als ouders je zieltje kan uitnodigen om bij jouw geboren te mogen worden wist ik niet. Vanaf het moment dat ik intern bij Mirre kwam ben ik begonnen in een boek te lezen. “Stralend de wereld in“. Dit boek is geschreven door Kitty Haccou de eigenaresse van Mirre. Nog niet helemaal heb ik hem uit, omdat ik sommige dingen zo vreselijk moeilijk vind te lezen. Het is moeilijk te weten dat kindjes in de zwangerschap en eigenlijk zelfs daarvoor al zoveel mee kunnen krijgen van de ouders. Het idee dat ik dingen die zeker niet fijn waren aan Daan eventueel heb mee gegeven doet me verdriet. Maar nu ook voor een komende zwangerschap wat ga ik dit kindje misschien wel mee geven. Alleen ik heb nu ook de wetenschap dat ik het bij me kindje kan helen door het op nieuw geboren te laten worden. Ik stopte met lezen op het punt, over zwanger worden. Nadat ik de geboorte workshop had gedaan, had ik heel erg het gevoel dat ik verder moest lezen. Ik las over dat je het zieltje zelf kan uitnodigen door middel van visualisatie. Hoe mooi is het als je geroepen word dit te lezen, omdat je ruimte voelt voor nieuwe gevoelens/dingen. Hier wil ik me dus mee bezig gaan houden om ons kindje uit te gaan nodigen. Ik ben heel benieuwd of ook ons kindje vind dat het tijd wordt om bij ons te komen.

Stralend de wereld in

Het begint eigenlijk allemaal al bij de conceptie. Hoe staat man en vrouw in het leven. Zijn ze gelukkig samen, is er ruimte voor een kindje, is het welkom, of zijn er juist spanningen in de relatie, was de tijd eigenlijk helemaal niet rijp voor een kindje, heb je een voorkeur voor een meisje of juist een jongetje. Alles kan van invloed zijn op de rest van het leven van je kindje. Sommige dingen kan je voorkomen om je kind stralend de wereld in te brengen. Maar ook sommige dingen kan je niet voorkomen. Mag je niet op een natuurlijke manier bevallen omdat er iets mis is met je kindje, of kreeg je in de zwangerschap te horen dat er iets is met je kindje en er is een vruchtwaterpunctie nodig. Dit kunnen gevolgen hebben op het leven van je kindje. Door het opnieuw geboren worden door middel van het warm water bad kan je dit soort dingen helen. Waardoor je weer in je kracht komt te staan in het leven.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=64DC6wuhSFc]

Wat was jouw keuze om aan kinderen te beginnen?

Deze week weer op dinsdag naar Mirre. Dit keer moest ik van Emmen naar Mirre met de regio taxi omdat de bus naar Valthe die ik normaal altijd heb niet rijd in de zomervakantie. Dus de hele zomervakantie maak ik gebruik van de regio taxi. Scheelt wel een hoop tijd, maar wel iets meer geld. Gelukkig is mijn partner zo lief dat hij geld overgemaakt hebt ervoor. Daar hoef ik me dus geen zorgen om te maken. Maandag had ik trouwens nog even een rustig dagje gehouden. Beetje rommelen in huis, want daar kom ik haast niet aan toe als je drie dagen niet thuis bent.De ene keer was het aan het regenen en dan was het weer droog. Vervelend weer. Heb even tijd doorgebracht op mijn kamer bij Mirre, nergens geen zin in. Wat te doen, regendruppels proberen te fotograferen. Dat was nog niet makkelijk om ze scherp in beeld te krijgen. Maar het is gelukt. Er wordt me steeds maar aangeraden om te bewegen, dat is een hele verandering van thuis. Soms moet ik me echt tot wandelen zetten om het te doen. Hier in de natuur bij Mirre gaat het me iets makkelijker af. Alleen het traject waar ik in zit is zo zwaar dat ik eigenlijk elke dag heel erg moe ben. Mijn lichaam reageert er onwijs op. Dus ook heb ik heel veel pijn. Toch geniet ik ook van de reis die ik maak om mijzelf te vinden. Het wandelen levert dan wel weer mooie natuur plaatjes op.En ook hier weer wat mooie plaatjes. Ben wezen wandelen naar de Hunnebedden. Daar heb ik een hele tijd gezeten, genietend van de energie die op de plek daar aanwezig is.Verse munt thee heb ik gemaakt. Ben samen met José hun tuin in geweest. Wezen snoepen van de bessen en bloemen. Ze plukte munt voor me, zo kon ik heerlijke munt thee zetten met wat honing. Dit was echt genieten. Dit zal ik dus vaker gaan doen. Mag gewoon in de tuin komen wanneer ik wil en snoepen wat ik wil.Nog meer mooie bloemen, er staan er daar zoveel dat ik er geen genoeg van krijg om ze op een plaatje te schieten.

Donderdag in de avond was ik weer thuis, zodat ik vrijdagochtend naar de yoga kon. Dit is voor nu even de laatste keer want de dagen op Mirre veranderen voor eventjes. S,avonds deden we de week boodschappen.

Het weekend hebben we heerlijk rust gehouden. Mijn partner was zaterdag niet helemaal lekker, ik had zondag een mindere dag. Dat ging dus lekker zo.

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Met blote voeten door het gras lopen

Tijdens de laatste sessie vroeg José aan mij, als je nu naar het kind in jezelf zou luisteren. Waar heb je dan nu zin in om te doen. Ik aarzelde, want ik voelde hem wel aankomen om het dan ook echt te gaan doen. Tenslotte zei ik, opspringen en in het gras lopen en dansen. Ons gesprek ging eigenlijk gewoon door, tot er ineens het punt kwam. Nou zullen we het dan toch maar eens gaan doen. Ik wist het, eerst even plassen zei ik. Dan zet ik alvast de deur open zij ze. Daar stond ik dan op blote voeten op de rand van de deuropening. Het voelde alsof ik iets ging doen wat niet mocht, zo spannend voelde het aan. Ik voelde het gras onder mijn voeten, ik genoot.

Permatuin

Op Mirre hebben ze een tuin die ze Permatuin noemen. Het staat vol met groente, vruchten, kruiden en bloemen. We zijn er naar toe gelopen toen we toch daar over het gras liepen. Ze liet me dingen proeven uit de tuin. Ik proefde dingen die ik nooit eerder geproefd had. Wat een leuke nieuwe ervaring. Ook plukte ze munt voor me, zo kon ik verse munt thee maken. Dit was echt wel heel erg lekker.

Kinderverhaaltjes schrijven

Jullie hebben eerder een kinderverhaaltje hier kunnen lezen. Ik heb er inmiddels weer eentje geschreven, wat leuk om gewoon eens je fantasie weer te gebruiken. Vroeger schreef ik altijd verhaaltjes. En het is weer eens een leuke verandering op de serieuze stukken die ik hier veel schrijf. Wie weet komt er eens een leuk boekje van. Maar eerst maar eens kijken of er nog meer verhaaltjes aan komen. Kan er nu al wel van genieten om ze te schrijven.

De eerste Wereld lichtjes dag in Groningen waar ik bij was, werd dit nummer gezongen. Ik kreeg toen echt tranen in mijn ogen.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=pHiq3lfw9mc]

Deze week was ik even niet intern bij Mirre. Wel ben ik er voor een losse sessie heen geweest, was blij dat het mogelijk was. Dus heb wat meer tijd voor foto,s maken gehad en dat zullen jullie ook weten ook in deze weekoverzicht. Best raar, soms schrik ik gewoon van mijn telefoon dat ik hem af hoor gaan vanwege een berichtje. Want als ik bij Mirre ben heb ik mijn mobiel vaak niet op zak, of hij staat helemaal stil. Eigenlijk best wel lekker wat minder met mijn mobiel bezig als ik niet thuis ben. Thuis lukt me dat dan weer minder goed. Maar dan wil ik ook jullie weer op de hoogte houden van alle dingen rondom mijn behandeling enz…Even buiten zijn en dan gewoon omdat het kan deze mooie bloemen op de foto zetten.Zodra ik thuis de kans heb, eet ik even geen brood. Dus ik maakte weer een heerlijke wok maaltijd.Die avond maakte ik gelijk alvast springrolls voor de volgende dag om mee te nemen naar Mirre. Zodra ik daaraan kwam, kon ik even rustig eten voor mijn sessie.Nu ik wat meer tijd heb thuis, ben ik maandag maar even naar de sportschool geweest. Nee niet voor de yoga, dat is op vrijdag. Maar me even flink in het zweet werken op de fiets en de loopband.Woensdag besloot ik even naar de kinderboerderij te gaan, even buurten bij mijn collega,s. Deze dag was ik zo vrolijk, kwam door mijn sessie van de dag ervoor. En iedereen viel het dan ook op dat ik me goed voelde. Het was echt even gezellig om daar te zijn en te kletsen. Ook de koeien te zien, die er nieuw zijn.Deze vind ik wel heel erg passend bij me, en daarom wilde ik hem heel graag delen met jullie.Foto,s gemaakt toen ik naar Valthe was, dus bij Mirre. Maar kon ze daar niet uploaden wegens geen internet. Toen bedacht ik me later ineens om ze toch maar even te delen. De koeien kom ik onderweg lopend tegen. Daarna even wat gegeten. En na de sessie maakte ik een foto van het beeldje. Ze hebben daar altijd zulke mooie beeldjes staan. En elke keer weer iets anders. Ook altijd bloemen en brandende kaarsjes in de zaal. Zo mooi en zo rustgevend.Ik kocht 1 bloem omdat ik de avond naar een “helderziende waarnemingen” avond ging. En ze vroegen een bloem mee te nemen. Dit bleek voor iemand te zijn die afscheid nam. Maar ik nam de foto van Daan mee. En was eigenlijk bang dat ze daar niets mee zou doen. Toch kwam iedereen aan de beurt en dus ook ik met de foto van Daan. Het was een bijzondere avond, wat was ik zenuwachtig. Vond het moeilijk te horen wat ze me te vertellen had. Maar een mooie boodschap ook van Daan dat het goed met hem gaat.Zaterdag gingen we nog even naar het plekje van Daan. Kom er al een tijdje niet meer. Maar echt nodig heb ik het ook niet. Maar zijn plekje moet wel beetje netjes gehouden worden vind ik. Dat hebben we dus dan ook gedaan. Ook kreeg hij weer mooie bloemen. Dit keer mooie roosjes.Zondag ging ik even alleen op pad naar de stad. Er was een Zeldzaam mooi events op de vismarkt. Dus even lekker de kraampjes afgelopen. Was wel even leuk, maar had er meer van verwacht. Ach ja het was prachtig weer en dan is het fijn om even niet binnen te zitten.Ik at een heerlijk ijsje van Pure Frozen. Een gezond yoghurt ijsje met aardbeien banaan en wat stroopwafel.

Deze gekke beesten kwam ik ook nog tegen op de vismarkt, daar wilde ik wel even een kiekje van maken. te grappig.

Vinden jullie yoghurt ijs ook zo lekker?

Dit is iets wat jullie niet gewend zijn van mij, maar wilde het wel graag delen. Laatst vertelde ik jullie dat ik bezig ben bij Mirre om bij mijn innerlijk kind te komen. Maar ik dat flink geblokt heb, daarom kreeg ik de tip om naar haar te schrijven. Maar er kwam een kinderverhaaltje naar boven, die ik opschreef. Vandaag wil ik jullie deze delen, het heeft een dubbele betekenis het verhaaltje. Ben benieuwd of je de betekenis begrijpt, of dat je er gewoon een leuk kinderverhaaltje in ziet. Beide is prima.

Mama, mama er zit een draak onder mijn bed. Ik ben bang wil je hem voor me verjagen? De mama van dit kleine meisje stelde haar gerust, er wonen hier geen draken en zeker niet onder je bed. Mama kijk dan maar eens goed, ik heb hem echt gezien. Het kleine meisje verschool zich onder de deken, wanneer haar mama onder haar bed keek. Draakje kom tevoorschijn, ben je daar? Wil je mijn kleine meisje niet zo bang maken. Maar ze zag niks, er lag alleen een verdwaalde slof onder het bed en wat kleding. Maar geen draak zoals het meisje beweerde. Ze sloeg de deken van haar dochter af en pakte haar vast om te knuffelen. Je hebt vast een droom gehad, ga maar weer lekker slapen schatje. Er zijn hier geen draken, dus wees niet bang. Het meisje vroeg zachtjes

“Wil je mijn deur op een kiertje laten, dan ben ik misschien minder bang”
“Is goed”
antwoorden haar moeder terug. Ze gaf haar nog een kus en verdween uit de slaapkamer. Het kleine meisje deed haar oogjes dicht en wilde weer gaan slapen. Plotseling hoorde ze weer iets onder het bed. Ze durfde niet te gaan kijken. In zich zelf zei ze
“ik hoef niet bang te zijn, mama zegt dat er geen draken wonen onder mijn bed”
En ze kneep haar ogen heel dicht vast. Ze herhaalde weer.
“Ik hoef niet bang te zijn, want mama zegt er wonen hier geen draken”
Maar ze geloofde het niet, ze werd nieuwsgierig naar het gerommel onder haar bed. Wat gebeurd daar toch.

“Wie ben je, kom onder mijn bed vandaan”
Zei ze hard op. Ze hing met haar hoofd over het rand van haar bed zodat ze eronder kon kijken. Ze zag twee grote glinsterende ogen die haar aankeken. Ze schrok en kroop weer onder haar deken.
“Nee jij bent geen draak, mama zei dat hier geen draken wonen”
Ze hoorde nog steeds rare geluiden onder haar bed, durf ik nog eens te kijken dacht ze. Weer hing haar hoofd over de rand van het bed. Ze keek recht in twee glinsterende ogen, dit keer deinsde ze niet terug. Ze bleef de ogen aankijken. Even was het doodstil, er was geen beweging van beide niet. Heel onschuldig vroeg het meisje.
“wie ben je en wat doe jij onder mijn bed”
De ogen verdwenen, het meisje snapte er niets van. Zei was toch degene die bang was, of was dit wezentje nu juist bang voor haar. Kom, laat je zien, ik wil weten wie er onder mijn bed woont. Wie mij bang wilt maken als ik wil slapen. Weer zag ze die grote glinsterende ogen.
“kom maar, wees niet bang ik doe je geen kwaad”
zei het meisje dapper. Ik wil je alleen maar even zien. Zo hoef ik niet meer bang voor jouw te zijn, dan hoef jij ook niet meer bang voor mij te zijn. Ze hoorde weer beweging, maar kon niet goed zien in het donker. Er kroop heel langzaam iets onder haar bed vandaan. Nu ging ze op bed zitten en keek weer in twee grote ogen, ze kneep haar ogen even dicht. En deed ze weer open, maar ze zag nog steeds die twee ogen haar aankijken.
“niet schrikken, ik doe een klein lampje aan”
Sprak ze uit naar de grote ogen voor zich. Ze knipte haar lampje aan, de ogen verdwenen uit haar zicht. Het wezentje was gaan verschuilen onder het bed. Nee kom onder het bed vandaan, nu wil ik je ook zien. Heel langzaam kwam er een klein wezentje onder het bed weg. Daar stond het kleine draakje voor haar bed. Twee grote glinsterende ogen keken haar nieuwsgierig aan. Zie je wel, mama had geen gelijk. Er woont wel een draak onder mijn bed. Ik hoef niet bang voor jouw te zijn, je bent nog zo’n klein draakje. Het kleine draakje sprong op en neer van blijdschap. Hij gaf haar een lik in haar gezicht, om te zeggen dat hij haar wel lief vond. Even wachtte hij af hoe ze reageerde, maar al snel kroop het kleine draakje in de armen van het meisje. Hij gromde zachtjes.
“jij mijn vriendje zijn”
zei het draakje heel onverwachts. Het meisje was verbaasd, het kan praten. Of verbeeld ik me dat gewoon. Weer zei het draakje
“jij mijn vriendje zijn”

Vol ongeloof zei ze ja hierop. Ja ik wil je vriendje zijn. Gaan we samen spelen en dansen in het bos? Dansen, draakjes kunnen toch helemaal niet dansen. Dit draakje kan alles wat jij maar wilt. Dus wil je dansen in het bos, dan gaan we dansen in het bos. Wil je verstoppertje spelen, dan doen we dat. En wil je heel hard samen schreeuwen tegen alles om je heen, dan doen we dat. Het meisje keek het draakje verlegen aan. Maar dat durf ik helemaal niet, stel dat iemand me ziet of hoort. Stel je niet zo aan, dit gaan we samen aan. Zeg het maar wat gaan we doen nu we eenmaal in het bos zijn? Eigenlijk zou ik heel hard willen schreeuwen, ik voel me zo boos. Maar ook voel ik me heel verdrietig. Ik wil schreeuwen tot ik heel hard moet huilen. Schreeuw het maar uit klein meisje, doe het maar het mag. Toch durfde het kleine meisje het niet aan, uit frustratie stopte ze haar kleine vingertjes in haar oren om het draakje niet meer te horen. Het draakje was vasthoudend om haar te laten doen wat ze het liefste nu wilde doen. Ze had haar vingertjes dan wel in haar oren maar ze hoorde hem nog steeds zeggen dat ze zich wel mag overgeven. Ze negeerde het en deed alsof ze niks hoorde. Maar het draakje begon heel hard te schreeuwen, waar het meisje van schrok. Doe toch eens normaal, dit kan echt niet. Maar het draakje trok zich er niks van aan en schreeuwde heel hard verder. Ze werd steeds nieuwsgieriger hoe dat zou voelen als ze met hem mee deed. Ze zette haar angst opzij en zette haar keel open. Ze schreeuwde zo hard ze kon, steeds meer en meer. Tot ze niet meer kon en van uitputting heel hard begon te huilen. Ze gooide zichzelf op de grond en huilde, huilde, huilde. Ineens was het klaar er waren geen tranen meer, er was geen boosheid meer. Ze werd helemaal stil, het verbaasde haar dat het gewoon stopte. Even was haar pijn weg, even wilde ze alleen maar genieten.
Ze sprong op en zei tegen het draakje.
“Nu wil ik dansen, dansen tot ik er bij neer val”

Genieten van dit moment, dit moment met jouw. Alleen zonder muziek kunnen we niet dansen. Denk maar heel hard aan vrolijke muziek, dan komt het wel. In haar hoofd klonk de meest vrolijke muziek en ze danste. Ze hoorde zichzelf lachen, werd daar nog vrolijker van. Toen ze helemaal moe gedanst was, werd het tijd om terug naar huis te gaan. Samen liepen ze naar huis en slopen samen haar kamer weer in. Ze legde zichzelf op bed en zei.
“Ik heb nog nooit zo’n fijne avond gehad, dank je klein draakje dat je me mee nam”
Ze gaapte en trok de dekens over haar heen, het draakje verdween en het kleine meisje viel in slaap.

Dit nummer vind ik zo vreselijk mooi. Deze draaide we op het afscheid van Daan. Het eerste nummer wat we kozen op zijn crematie. Nog altijd kan ik er gewoon naar luisteren. De ene keer met een lach, weer een andere keer met een traan. Maar altijd met de gedachten bij Daan.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=apEuFdzP5ZU]

Ik begin er aardig aan te wennen om bij Mirre te zijn. Het voelt goed de rust te vinden en alleen met mijn gedachten er te zijn. Hoe heftig de emoties ook zijn. Maar hierdoor komt er wel meer ruimte voor nieuwe dingen. Dit keer was ik er zeker niet alleen, maar met een hele groep voor een workshop. Ik zag er tegenop, maar wat was het een fijne liefdevolle groep.Dit keer was ik echt maar kort thuis, want ik ging zondag avond al weer terug naar Mirre. Mijn partner heeft me daar dit keer heen gebracht. Dat was wel fijn even niet 2 uur met de bus erheen. Nog even van de avond daar genieten. Want de maandag en dinsdag werden lange en zware dagen. Ik had een geboorte workshop gepland bij Mirre. En was daar eigenlijk wel heel zenuwachtig voor. De dag dat ik weer naar huis zou gaan, woensdag heb ik nog even een ochtend wandeling gemaakt. Voor het eerst ben ik naar de Hunebed gelopen. En gelukkig wist ik de weg ook nog weer terug. Nog nooit had ik zo,n mooie ervaring bij een hunebed. Vroeger als kind vond ik het leuk erop te klimmen en klauteren. Nu had ik zoiets met respect behandelen. Ik had heel erg de neiging mijn handen op de grootste steen te leggen. Mijn borst vooruit en mijn hoofd in de lucht. Ik voelde de wind door mijn haren, maar niet alleen dat voelde ik. Ik voelde een energie stroom door mijn lichaam gaan. En had echt zoiets, wat gebeurd er nu. Maar wat een mooie ervaring om dit te mogen voelen. Het voelde namelijk heel erg goed. Ik wist niet dat dit kon en dat je kracht kan halen uit hunebedden.

Die middag werd ik samen met nog iemand op station Emmen afgezet. Het voelde niet goed om naar huis te gaan. Het voelde niet compleet, dus al huilend nam ik afscheid van degene die ons afgezet had. Ik was echt weer helemaal in de bewoonde wereld.
Thuis was het pizza en goede tijden slechte tijden terug kijken. Ik was toch nog even alleen thuis.

Vrijdag was voor het eerst in lange tijd dat ik echt genoot van de yoga les. Ik wist niet wat me overkwam. Voelde meer controle dan normaal, hoe moe ik ook was ik voelde me die dag echt heerlijk. Ik voel meer ruimte voor nieuwe gevoelens/dingen.Zaterdag was het tijd om boodschappen te doen. Nadat we in de AH waren even langs de Aldi, daar moest ik ook nog even iets halen. Rest van het weekend lekker rustig aan gedaan.Wat een donkere lucht, maar wel een heel mooi plaatje.

Heb jij zoiets weleens meegemaakt een energie stroom door je lichaam voelen?