We hadden een week met een mannetje die waterpokken had, maar er niet heel ziek van was. Gelukkig mocht hij halverwege de week weer naar school. En we beleefde leuke dingen op school, allemaal fijne nieuwe dingen. Die ik enorm miste toen Max voor het eerst naar school ging. Dus een blije mama, omdat haar kind trots kon laten zien waar hij al een tijdje binnenkomt zonder mij.

De week begon met een mannetje die niet helemaal lekker was, hij bleek waterpokken te hebben. Gelukkig waren het maar momenten dat hij niet lekker was. Want in het algemeen was hij er niet ziek van. Maar helaas mocht hij maandag niet naar school van de juf. Dinsdag mocht hij ook niet naar de taaltrein maar niet vanwege de waterpokken maar omdat hij een vastzittende hoest had. Dinsdag was hij zich wel enorm aan het vervelen, en alle aandacht vroeg hij aan mij. En wilde de hele tijd maar naar buiten. We hebben er wel wat van gemaakt, maar het liefste wilde ik dat hij gewoon naar school mocht. Dus we besloten maar een stuk door het dorp te gaan. En besloot ik met de juf te overleggen, maar die bleef volhouden. Tot ik een foto stuurde van het RIVM dat de richtlijnen zijn dat een kind met waterpokken gewoon naar school mag. Dus woensdag ging hij gewoon weer lekker naar school.

Daar was ik ook echt heel blij mee, hij mocht die woensdag na schooltijd zijn klas en de gang laten zien. Waar alles is en wat ze allemaal doen en maken. Het was tafeltjes middag, en voor het eerst dat ik samen met Max in de klas mag komen. Zo trots was hij pakte me bij me hand, kom mam, kom mee.Het lekkere weer is echt wel voorbij nu, dus hij gaat nu vaker zijn pak aan krijgen met laarzen aan. Om naar de speeltuin te gaan. Want Max is en blijft een buitenkind. Het regende zelfs, dus ik nam mijn paraplu maar mee, en Max vond het geen probleem.En donderdag toen ik hem naar school bracht mochten wij als ouders blijven, omdat ze een voorstelling gingen geven. Max met zijn klas, hoe leuk zijn eerste keer een voorstelling geven. Mijn kleine bouwvakker, wat heb ik genoten ervan.Vrijdag ging hij gewoon weer naar de taaltrein, de laatste dag voor de herfstvakantie. En wat lief, de taxi chauffeuse (een vast persoon voor de ochtend) gaf aan Max deze enorme leuke uil. Om hem een fijne vakantie te wensen.  Het weekend gingen we even shoppen bij het winkelcentrum Paddepoel. Ik moest iets terug brengen dat was de reden dat we erheen gingen. Maar gelijk even verder rond kijken. We gingen bij de Jamin een grote zak snoep kopen voor Max, hij wilde het liefst van alles iets. Daarna gingen we lekker een broodje eten bij Subway. En hij wilde naast zijn broodje nog zijn snoep hamburger broodje eten.

Een half jaar geleden is Max begonnen op de taaltrein vanwege TOS (taalontwikkelingsstoornis). Hij is nog te jong om te zeggen dat hij echt TOS heeft, maar dat hij achter loopt en hierbij hulp nodig heeft is zeker. Er is in dat half jaar enorm veel gebeurd, want hij begon er toen hij gewoon nog naar de peuterspeelzaal en de dagopvang ging. Inmiddels is hij een vierjarige kleuter die nu dus naar school gaat. En dat combineren met de taaltrein is best wel veel hebben we gemerkt.

Combineren met school

Voor de zomervakantie begon hij in april op school en zijn we gewoon met hele dagen begonnen, naast dat hij twee dagen naar de taaltrein gaat. Op vrijdag hebben de kleuters vrij op school, maar Max moet dan wel nog naar de taaltrein. Dus hij heeft het dubbelop. En daarnaast moet hij dan ook nog met de taxi naar de taaltrein wat ook een hoop energie kost. We zagen een mannetje die steeds vermoeider bleek te zijn. En op de taaltrein merkte ze dat vooral in zijn gedrag. Max is een jongetje die in alles de regie wilt hebben, en wanneer hij vermoeid is wordt dat versterkt. Op de taaltrein niet zo handig tijdens de behandeling, want soms moet je gewoon mee in wat de juf van je wilt. Daardoor hebben we besloten om het na de zomervakantie anders te doen. We hebben in die elf weken gezien dat het niet de goede manier is voor Max, dus het moest anders. 

Nu gaat hij dan nog steeds twee dagen naar de taaltrein met in de ochtend een vaste taxi chauffeuse, en alleen vervoerd wordt (wat een hoop stress en energie scheelt bij ons beide) En daarnaast gaat hij maar een volledige dag naar school, en twee halve dagen. Dit is te doen, maar nog steeds wel heel veel. We geven hem dan ook thuis de ruimte als hij even een uurtje met zijn telefoon filmpjes wilt kijken op bed. Dan krijgt hij even zijn rustmoment, waardoor hij daarna nog even met mij lekker naar buiten kan.

Veranderingen

Max leert veel op de taaltrein, maar ook zeker op school. Van een mannetje die losse woorden zei, naar een mannetje die een waterval aan woorden en zinnetjes praat. Het gaat de hele dag door het praten, leuk maar ook enorm vermoeiend. Omdat je altijd wel goed moet opletten wat hij nou precies zegt. Dit omdat hij een hardnekkig probleem heeft met de uitspraken van de woorden en waardoor hij moeite heeft met de grammatica van de zinnen. Maar het is een enorm goede stap dat hij zo vooruit gaat met praten. En vooral wat belangrijk is, dat hij er plezier in heeft. Want een kind die geen plezier beleefd in praten, is een kind die het nog moeilijker leert en oppakt wat je hem zo graag wilt leren. Dus dat zit wel goed het plezier. Nu alleen nog de grote uitdaging hem de woorden goed uit te laten spreken, en hem te leren hoe hij goede zinnen kan maken. En dat heeft tijd nodig, maar ook keihard werken van zijn kant.

Daarnaast merk ik aan hem dat hij minder onzeker is met praten, vooral met bekende mensen. Naar kinderen toe vind hij het vaak nog moeilijk om iets te vragen of te zeggen dat hij iets niet leuk vind. En dan zie je vaak het gedrag, dat hij laat zien dat hij boos is als iemand wat afpakt van hem. Soms is dat alleen in gebalde vuisten en het grommen van zijn kant, of weglopen en mokken. Maar er zijn helaas ook momenten dat hij zo ineens een kindje kan slaan. (gelukkig komt dit niet heel vaak voor) Hoe moeilijk ik dat ook vind om te zien, snap ik ook heel goed waar die frustratie vandaan komt. Hij wil iets vertellen, maar hij kan de juiste woorden niet vinden. Of hij vind het spannend omdat hij er onzeker over is. 

Ik zie vooral een jongetje die heel hard zijn best doet, en gewoon veel plezier beleefd in het praten.

Cursus Kentalis

Via de taaltrein wat aangesloten is bij Kentalis kreeg ik de kans om een cursus de volgen, om Max wat meer te begrijpen hoe het is om TOS te hebben. En hoe ik als ouder hem meer kan stimuleren in praten, en technieken kan toepassen om hem beter te helpen te communiceren. Want het is dus niet alleen hard werken voor Max maar ook als ouders, want wij als ouders zijn de belangrijkste rol in zijn leven. En wij moeten hem de tools aanreiken om hem te leren praten. De cursus was volledig online, waarin er een stuk zat die ik samen kon doen met zijn vader. Om te leren wat TOS nu is, en hoe het dan gaat in zo,n hoofdje van een kind. En een stuk met online bijeenkomsten met andere ouders van kinderen die naar de taaltrein gaan om strategieën te leren om met je kind te communiceren. Daarnaast een stukje individuele afspraken voor videobespreking. Ik heb een filmpje moeten maken van Max in zijn spel, zodat ik dat in de groep kon laten zien hoe Max communiceert. En twee keer een filmpje mijzelf samen met Max, om na te bespreken. Wat we zien, wat ik toepas om hem te helpen. Pas ik de dingen toe die we hebben geleerd, en waar kan ik nog meer opletten om te doen of juist niet te doen.

Het was fijn dat ik dit allemaal mocht leren om mijn zoon beter te kunnen helpen en beter te kunnen begrijpen.

Zijn jullie bekend met (TOS) Taalontwikkeling stoornis?

Omdat ik de hele week geen foto’s heb gemaakt, is het weekoverzicht iets anders geworden. Het is meer een weekend/dag overzicht geworden. We hebben namelijk een hele leuke dag gehad zaterdag en daar heb ik wel vele foto’s gemaakt die ik hier kan laten zien.

Dagje dierentuin

We gingen zaterdag een dagje naar Aqauzoo in Friesland. Een leuk dagje dieren kijken met Max. We waren er nog niet eerder met hem er geweest. Het zijn momenteel Dinoweken daar, dus over het hele park staan er grote dinosaurussen die bewegen en geluid maken. 

Hij kijkt een beetje angstig, want bij de ingang begon het al met de dinosaurussen. Dit vond hij best wel een beetje spannend. Maar eenmaal binnen de muren van de dierentuin vond hij ze wel leuk. 

Dit was echt leuk, als eerste bij de ingang konden we de pinguïns van heel dichtbij bewonderen. Vind dit altijd van die leuke en grappige beesten. En Max vond ze blijkbaar ook erg leuk.

En toen kwamen we bij de ijsberen, en wat hadden we een geluk deze ijsbeer werd gevoerd. We dachten dat Max al heel snel weer door wilde lopen. Maar hij vond het wel heel erg leuk. Dus het hele kletspraatje van de oppasser aangehoord. En ze liet hem even met zijn poten naar boven gaan. Zodat we konden zien hoe groot hij is en wat een enorme poten hij heeft. Wat vond Max dat prachtig, en deinsde er niet van achteruit.

Nah even een selfie.

Wasbeer met de weerspiegeling in het water, wat een mooi beestje.

Daar heb je dus zo’n enorme dinosaurus, met enorme scherpe tanden.

Max wilde graag de trap op naar de uitkijk toren, boven bedacht hij dat hij daar wilde picknicken. En wilde hij dat ik ook boven kwam. Nou oké vooruit ik kom ook die trap op. En hij haalde uit zijn eigen tas zijn drinken en aardbeien tevoorschijn. Maar heeft er niks van genomen.

Later moesten we natuurlijk ook nog even een gezinsfoto maken. Niet dat Max daar echt super aan mee wilt werken. Maar het is toch gelukt er iets leuks van te maken. Ja dat doosje smarties waren wel erg belangrijk.

In de middag gingen we even wat eten, voor Max een tosti. Maar hij heeft er een paar happen van genomen en daar liet hij het bij. Toen begreep ik nog niet waarom hij zo slecht at, niet alleen die dag maar ook al een paar dagen eerder. Ik nam de tosti wel mee, voor het geval hij toch nog iets wilde. Die avond dat we thuis waren wilde hij wel ineens eten, en graag de tosti en ook nog een broodje met ei. Ik warmde de tosti nog een beetje op in de pan en hij at er een groot gedeelte van. Toen nog wel zijn broodje met ei. En ik vond het prima voor de dag voor hem.

Die avond kwam ik erachter dat er iets aan de hand is met Max, ik had wel wat vlekjes gezien maar dacht aan muggenbeten. Maar toen zag ik ineens dat hij over zijn lichaam meerdere vlekjes had en ook echt blaasjes. Dat is geen goed teken, en het niet willen eten viel aardig op zijn plek.

Zondag twijfelde ik wel of niet met hem naar de speeltuin, hij wilde heel graag. Maar ik dacht wat als het waterpokken is dan is het besmettelijk. Nou we zijn toch nog een paar uur in de speeltuin geweest. Ik merkte wel dat hij niet helemaal zichzelf was, maar vermaakte zich toch wel heel goed. Thuis, even wat drinken en een koekje eten. En toen dook hij in zijn bed met zijn telefoon om filmpjes te kijken. S,avonds was er ineens dit moment dat hij even heel zielig bij me kwam hangen. Maar het volgende moment sprong hij weer op en draaide en sprong door de woonkamer. En weer volop aan het spelen. Dus een mannetje met twee gezichten eventjes.

Max is eigenlijk nooit echt ziek, zijn jullie kindjes vaak ziek?

Je goed voelen

Ik ben al jaren met mijzelf bezig om een leuker leven te krijgen, ik vind het leven vaak best moeilijk. Maar ik ben er nog steeds, ik wil meer gelukkiger in het leven staan. Maar door de vele dingen die ik meemaakte in mijn leven gaat het hier echt met veel downs, en soms ook wat ups. Nu Max meer van huis is, omdat hij naar school gaat heb ik de tijd om mijzelf opnieuw te gaan ontdekken. Wat maakt mij gelukkig, wat wil ik nu doen, waar ben ik goed in. Wie is Debbie nu eigenlijk echt. Hiervoor heb ik ook hulpverlening aan huis, en de dingen die we bespreken probeer ik in de praktijk toe te passen. Daarnaast ben ik zelf op onderzoek uitgegaan, wat kan mij verder helpen om lekkerder in mijn vel te zitten en gelukkiger in het leven te staan. (dit houd niet in dat ik nergens van geniet, want dat doe ik zeker wel en vooral geniet ik van Max)

Omdenken

Door mijzelf te gaan ontdekken, wil ik gezonder gaan leven. Niet alleen gezonder als in het eten en drinken, dat is zeker een groot onderdeel. Maar mijn hoofd zit altijd zo vreselijk vol, dat hij echt 24 uur per dag doorgaat. Het is echt doodvermoeiend dat hoofd van mij. Een belangrijk deel voor mij is omdenken, het negatieve ombuigen naar positiviteit.  En dat is wel een heel moeilijke. Daar heb ik nu een klein hulpmiddel voor thuis ontvangen. Coach kaarten, deze kaarten kan je voor jezelf gebruiken. Dus niet als coach naar een ander, want ik ben geen coach. Ik ben mijn eigen coach voor mijzelf.

Als eerste wat ik zo bijzonder vond was, de dag dat deze kaarten binnen kwamen. Was het een regenachtige dag, en ik besloot Max lopend van school te halen. Met een paraplu mee en eentje voor Max. Ik heb echt een hekel aan regen, maar ergens als ik met Max ben en we zijn onderweg gaan het kletsen. En ik zie dat hij glundert bij het idee dat hij zijn eigen paraplu mag vasthouden, dan is die regen ineens niet meer zo erg. En toen maakte ik het pakketje open, en de eerste kaart die bovenop lag. Daar stond op: Wees blij dat het regent, want als je niet blij bent regent het ook.

Wie ben ik

Als je gaat ontdekken wie je eigenlijk bent, kom je ook uit bij voelen. En voelen, vind ik maar een eng ding. Dit is iets wat ik vaak tegen hou, en door dat tegen te houden krijg je allemaal lichamelijke klachten en zal je nooit lekkerder in je vel gaan voelen. De reden dat ik voelen eng vind is door het verlies van Daan. Toen ik moest gaan voelen, kwam er zoveel pijn en verdriet bij kijken dat ik soms dacht dat ik het niet aan kon. Soms kon ik mijn bed niet meer uitkomen, en was ik bang dat ik nooit meer kon stoppen met huilen. En ik weet dat ondanks ik toen al veel verdriet heb losgelaten, er nog veel meer vastzit. En voor mijn gevoel moet ik het nu alleen doen het voelen, toen had ik hulp en dan is het minder eng omdat je kan terug vallen op iemand. Nu heb ik op het psychische vlak geen hulp meer, en houd ik de vele emoties in. Toch wil ik hier weer stapjes in gaan zetten. Ik trok een kaart en daar stond “voelen” op. En daarop maakte ik van de week de keuze welke online meeting ik ging volgen. Maandag had ik twee opties, een gezellige online borrel van een blogger/vlogger, of het rouwcafé van OOK. Ik koos voor het rouwcafé, omdat ik weer even wilde voelen wat dit met me zou doen. Mijn verhaal vertellen doe ik al heel lang niet meer echt, ik ondersteun soms wel andere ouders in het verlies waardoor ik wel dingen vertel over Daan. Maar het niet voorop zet meer, en dat is goed. En toch denk ik dat er nog wel dingen zitten die dwars zitten. En daarnaast ben ik al heel lang bezig met mijn boek over Daan, wat nogal troef verloopt. Misschien helpt het om er wat meer bewust met het verlies bezig te zijn, om er weer woorden aan te verbinden.

Hierbij ga ik proberen, wat meer stil te staan bij mijn gevoel. Nu ging het via een online meeting, maar ik ga eens kijken wat voor mij passend is om vaker in te kunnen zetten. Misschien durf ik de stap te gaan zetten, naar meditatie. 

Wat is er ineens veel veranderd in huis. Ik heb een idee dat Max een sprongetje heeft gemaakt, sinds hij en naar de taaltrein gaat en naar school. Want ineens vanaf vorige week speelt hij zo veel heel lief alleen binnen. En dat komt nu wel heel mooi uit, nu het steeds kouder en natter wordt. En we dus niet elke dag meer uren in de speeltuin kunnen zijn. Daarnaast is het wel ook ineens super druk met hem, normaal druk voor een kleuter maar wel even wennen. Hij praat bijna aan een stuk door, en soms denk ik echt hou nou maar even die mond. Want het is ook heel vermoeiend omdat ik heel erg moet opletten wat hij precies zegt, en dat ik zijn zinnen dan ook weer op de goede manier terug moet geven. En daarnaast nog meer taal aanbieden. Maar er zijn echt momenten dat ik even helemaal geen zin heb om te reageren op hem. Aan de andere kant vind ik het ook prachtig om te zien dat hij zo vooruit gaat met praten. Maar dus vermoeiend omdat ook veel nog moeilijk te verstaan is.

Het zou maar lekker liggen, ik doe het hem niet na. Voor hem een beetje ontspanning na al die drukke dagen op school, want hij is echt enorm vermoeid van alle prikkels die hij binnenkrijgt. 

Hij heeft het helemaal weer ontdekt zijn bak met houten treinbaan. De hele week ligt het al in de woonkamer. Hij was hem eigenlijk aan het opbouwen omdat hij die week een vriendje mee naar huis wilde nemen vanuit school. Helaas durfde dit vriendje nog niet bij andere kinderen te spelen. En had ik een heel verdrietig mannetje mee naar huis te nemen. Ook weer een leerproces, en hopelijk dat er een moment komt dat zijn vriendje wel een keertje mee durft te komen.

Zoals bijna dagelijks de speeltuin in, wat vind hij het heerlijk. En hij heeft er ook vele vriendjes die daar ook komen. Vele van zijn school die er komen spelen. Maar ook vele kinderen die hij daar in de speeltuin heeft leren kennen. Dus altijd wel wat te doen. Daarnaast kan hij zich daar ook goed alleen vermaken. Maar nu het kouder en natter wordt vind deze mama het minder fijn om er uren achterheen heen te gaan.Max ging op schoolreisje, en ik geloof dat ik het spannender vond dan hij. Hij is nog wel heel erg gericht op de juf in de klas, want hij vind samen spelen binnen met speelgoed best nog heel moeilijk. En hij is ook wel onzeker, vooral omdat hij soms niet weet hoe hij dingen moet verwoorden en iets duidelijk te maken. Nu liep hij samen met de juf naar de bus, en het was te leuk om te zien dat hij er echt wel zin in had. Snel nog een kus aan mama geven en daarna door naar de bus.En toen stond ik te wachten bij het schoolplein dat ze terug kwamen. Ik had best wel beetje buikpijn dien dag, maar geen nieuws goed nieuws. En na een tijdje daar te hebben gestaan kwamen de bussen eraan. Leeg, alleen de chauffeurs zaten erin… En ik ging even helemaal terug naar mijn tijd met schoolreisjes, ze doen het nog steeds. Ineens kwamen de kindjes te voorschijn. En Max heeft het er nog even een tijdje erover gehad, en moest hij enorm lachen dat hij was verstopt in de bus. Hij kwam als piraatje terug, maar wat was hij zwart door in zijn ogen te wrijven. Zijn schoenen zaten vol zand, wat hier echt geen nieuws is. Daarnaast een broek vol gaten. Dus die is lekker aan het ravotten geweest. De enige informatie die ik kreeg is dat hij daar eten heeft gehad: patat, hamburger, en frikandel en iets had gedronken wat hij niet meer wist wat het was. Hij was wel afgemat, en kwam even tegen mij aan liggen. Toch wilde hij even later op bed liggen filmpjes kijken, en daar viel hij in slaap.

Het was een regenachtige dag, en daarom hebben we een spelletjes uurtje gehouden. Hij koos zelf eerst mens-erger-je-niet, maar eigenlijk al snel had hij het wel gezien. Hij begrijpt nog niet dat er 4 pionnen op het spel moeten komen. Maar het is wel heel goed voor zijn tellen, want dat doet hij heel goed zelf zijn stappen tellen met wat hulp van mij. Dan maar even memory, maar dat vind hij moeilijk. Dan wil ik minder kaartjes gebruiken, maar dat laat hij niet toe. En daarom is ook dit spelletje vrij snel afgebroken. Maar het laatste spelletje domino dat ging hem goed af. En hebben we samen veel plezier mee gehad.Dozen en de treinbanen zijn deze week wel heel erg leuk. Dozen moeten hier eeuwen bewaard blijven en als je ze weg doet heb je een boos kind. Maar ja we kunnen natuurlijk niet alle dozen maar bewaren en hem laten slopen uit eindelijk. Als het aan hem ligt bewaard hij alles, zelfs snoep papiertjes. Maar hier had hij weer even flink plezier van. Nu ligt de doos helemaal uit elkaar, en hebben we hem weg gedaan. Nog geen commentaar op gehad. Benieuwd wanneer de volgende doos binnenkomt en wordt toegeëigend bij hem. Misschien iets minder vaak bestellen!?

We gingen het weekend naar Ikea, we moesten een postbakje hebben. En het is altijd wel leuk om er even rond te neuzen. Wel was het aardig druk. Maar geslaagd voor ons postbakje. En Max heeft een nieuw vriendje mee naar huis genomen. Al zijn knuffels krijgen de naam van het diersoort, dus aangenaam dit is Max met Slang.Toen wilde we eigen iets lekkers halen bij Ikea, maar er stond toch een enorme rij. Dat we maar even doorgereden zijn naar de Mac, en daar iets lekkers hebben gegeten.

Waar vermaken jullie kinderen zich vooral binnen mee?

Ben beetje bij beetje bezig mijn blog uiterlijk te veranderen, en daardoor ook wat meer regelmaat te gaan krijgen met het bloggen. Er moet nog met de tijd een nieuwe banner komen, omdat hij niet meer zo passend is voor mijn blog. Maar voor nu heb ik weer even een weekoverzicht van de afgelopen week van ons. Nog niet zo heel veel te vertellen gehad in foto,s, omdat ik de week ervoor geopereerd ben. Daardoor heb ik beetje rustig aan gedaan, en alles een beetje gedoseerd te plannen. De wond van de operatie is nog niet dicht waardoor het steeds vochtig is en daardoor mijn huid rondom ontstoken is. Ik heb me laten steriliseren, waar ik zeker nog wel op terug zal komen in een blog. 

Het geduld van Max heeft iets heel moois opgeleverd. Elke dag kijken komen er al zonnebloemen, en ja hoor daar zijn ze. En wat zijn ze mooi en groot al geworden. En dat in onze eigen tuin.

Max is gek op dozen, vast elke kleuter moeder kan dat bevestigen. En ja misschien ook als je kind al een stuk ouder is. Maar die dozen moeten ook altijd bewaard blijven. Tot ze helemaal stuk zijn, en dan zelfs dan als je ze weg doet heb je een enorme boze Max.

Het weekend inluiden met die grote gele M. Altijd een klein feestje voor een kind. En stiekem ook wel voor papa en mama. We hebben alle drie heerlijk gesmuld van alle ongezonde dingen.

Zaterdag ging ik even met Max op pad. Ik moest ondergoed voor hem kopen, en hij wilde graag mee. Dus samen met de trein naar de stad toe. En hebben we bij zeeman genoeg onderbroeken gekocht. Een paar hempjes, want er was niet genoeg in zijn maat. En we namen nog een leuke broek mee voor hem. Omdat we nog wel wat hempjes erbij moesten hebben zijn we nog bij de Hema de rest gaan kopen. Normaal koop ik ook altijd zijn ondergoed bij Hema, maar dacht eens die van zeeman te doen die zijn wel wat goedkoper. En er moest natuurlijk ook nog naar de speelgoedwinkel gegaan worden. Hij mocht voor 5 euro iets uitzoeken, maar dat valt niet mee in zo’n grote winkel. Dus hij heeft iets uitgezocht wat het dubbele aan het bedrag was. 

Papa was minder blij met de knikkerbaan die hij uitkoos, want het in elkaar zetten viel niet mee. En helaas, de volgende dag had Max hem al weer uit elkaar liggen. Maar nu mag hij er lekker zelf mee prutsen om te bouwen enz…. Maar Max is er gelukkig blij mee. 

Hele middag buiten spelen met een vriendje, zwart van het zand thuis komen. En thuis weer druk verder spelen, dan ben je een keertje even helemaal op. Papa zet Knol Power op en hij weet niet hoe snel hij bij papa lekker op schoot kruipt. Het was even over en uit. Papa is hier nu de hangmat voor Max, maar wil je een hangmat kopen, genoeg keuze voor binnen en buiten. Helaas moest ik beide mannen onderbreken voor het eten.

Voor de zomervakantie werd Max 4 jaar, en mocht hij naar school. Hij heeft in groep 1 mogen wennen voor zeven weken. En die waren intensief voor hem. Max ging maandag woensdag en donderdag naar school, en dinsdag en vrijdag naar de taaltrein. Al gauw begonnen we enorme vermoeidheid te zien bij Max. Het was hem teveel, toch twijfelde ik ook of er niet iets meer aan de hand was. Maar we lieten hem gewoon zo wennen, en thuis wat meer zijn rust geven.

Wennen op school

Wat is dat spannend om naar school te gaan, in het begin was het echt een strijd om hem binnen te krijgen. Hij vond het wel leuk om naar school te gaan tot hij naar binnen moest. De juf moest hem dan vast pakken om hem binnen te krijgen. Maar langzamerhand ging hij uit zichzelf naar binnen. Dan stond hij even op het schoolplein beetje af te tasten, en na ongeveer tien minuten was hij eraan toe om afscheid te nemen met heel veel kusjes en knuffels, en elke ochtend zeggen “mama missen” en dan vrolijk de school in lopen. En ik kreeg elke dag weer een enorm vrolijke jongen mee naar huis. Na een paar weken merkte ik wel dat het hem opbrak, en school en de taaltrein. Dus we kozen ervoor om als hij thuis kwam een uurtje rust te houden. Dan mag hij een uurtje op bed filmpjes kijken als hij dat wilt. Heel vaak wilde hij dit uit zichzelf, maar er waren ook momenten dat hij al gelijk de speeltuin weer in wilde. Lekker spelen met vriendjes, want buiten blijft toch zijn favoriet. En toen kwam de vakantie, en kon hij lekker volledig weer bijtanken van al die volle weken.

Opnieuw Wennen

Van de taaltrein had hij vier weken vakantie, dus kon hij langzaam weer wennen dat de dagen weer voller werden. En toen begon school weer. Nieuwe juffen, nieuwe kinderen erbij, nieuw lokaal en nieuwe ingang voor hem. Dat zijn veel nieuwe dingen voor een nieuw schooljaar, uiteraard gewoon nog een groep 1. We begonnen weer bij stap 1 hem binnen krijgen, maar na een tijdje veranderde dat. Nog altijd om mij heen draaien en verstoppen, met ik wil niet of het is spannend of mama missen. Maar gaat altijd toch met plezier naar binnen. En ik wacht tot hij in de klas is om nog even dag te zwaaien. En zo hebben wij ons ritme gevonden. Alleen omdat het voor de zomervakantie zo enorm vermoeiend voor hem was, hebben we besloten samen met de taaltrein en school om zijn behandeling van de taaltrein niet in de weg te laten staan hem twee halve dagen naar school te doen. Dus maandag en donderdag gaat hij tot 12.00 naar school, woensdag een volledige dag tot 14.15. En de twee andere dagen tot 13.00 naar de taaltrein. Ze merken nu al wel na een paar weken op de taaltrein dat het weer moeizamer gaat om hem mee te laten werken met bepaalde dingen. Hij is gewoon echt moe. 

We hebben hem laten bloedprikken, waar wel een verhoogde waarde van nieren te zien waren. Dus we moesten een maand later nog eens prikken. Dit bleek in orde te zijn, de waarde waren gezakt dus er hoefde geen behandeling gestart te worden. Dus school en de taaltrein vergt gewoon heel veel voor hem. En daar moeten we een goede balans voor hem in vinden, het hem zo fijn mogelijk te maken.

Het liefst wil Max alles, hele dagen naar school want hun eten wel daar hun broodje. Dus we hebben het een keertje geprobeerd een dag extra volledig hem te laten gaan. Maar hij kwam er zelf al op terug, na school hing hij op de bank tegen me aan. En zei dat hij moe was, en vroeg hem de volgende keer toch maar weer een halve dag te laten gaan. Dus zo doen we het gewoon nog steeds.

Nieuwe dingen ontdekken

En daar is dan ook de nieuwe fase speelafspraken. Voor de zomervakantie had hij het er al over, maar durfde dan niet zonder mij. Dus was het er niet van gekomen. Maar nu vroeg een school vriendje of Max mee ging met hem, en dat wilde hij wel. Nou vooruit, prima. En daar ging hij dan heel makkelijk met deze vader en zijn vriendje mee naar huis. Wat is dat raar, je kind van school halen en toch alleen thuis komen. Een paar uur later haalde ik hem op, maar hij vond dat ik te vroeg was. Hij was er nog niet klaar voor om naar huis te gaan. Nou dat was een goed teken. En nu heeft hij het er al een tijdje over dat zijn vriendje nu met hem mee moet naar huis. Misschien deze week, want vorige week ben ik geopereerd en de week ervoor kwam ook niet zo goed uit.

Daarnaast kwam van de week de schoolfotograaf. Ik kon hem die dag niet brengen en halen van school, maar wat vond hij het spannend. Gelukkig de moeder die hem bracht liet dit weten aan de juf, en de juf heeft flink wat moeite moeten doen om hem op de foto te krijgen. Maar blijkbaar is het gelukt. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe de foto’s geworden zijn. Maar wat vind hij nieuwe dingen toch spannend, dat heeft hij zeker niet van een vreemde.

Verder doet hij het prima op school, ondanks zijn taal en spraakachterstand. Zolang hij met plezier naar school gaat, doet hij het er goed.

Wat vinden jullie kinderen van naar school gaan?

Wat was het een zware week, ik weet niet zo goed wat me overkwam deze week. Het is lang geleden dat ik me zo heftig voelde over het overlijden van Daan. Ik ben wat meer naar binnen gegaan, en meer open gaan staan voor mijn gevoel. En dat heb ik gemerkt.

Vreselijke buien

Sinds Daan er niet meer is heb ik enorme boze buien, en die zijn soms echt heftig. Soms is alles teveel, omdat mijn hoofd overstroomt en ik die niet leeg krijg met alle chaos van het leven. En dan de week van het overlijden van Daan wordt het alleen maar erger. Ik weet dat achter al die boosheid juist verdriet zit, maar het verdriet te laten stromen vind ik oprecht nog altijd heel moeilijk. Ik gun mijzelf daar nooit de tijd voor, en daarom komt het naar buiten in boze buien. Toch deze week had ik naast de boze buien ook wat huilbuien, vaak nadat ik een boze bui had. Ik was dan moe van het vechten, en liet het dan toe. En huilde dan op bed even het verdriet weg. Weer wat tranen die niet meer terug komen, maar ik voel dat er nog wel meer zitten. Maar ik heb niet alleen boze buien en huil buien. Ik ben ook niet vooruit te branden, ik wil me het liefst de hele dag verstoppen in bed. Er niet meer uit hoeven komen, en ik weet dat dit niet goed is. Dat ik de cirkel in stand hou zo. Maar even ontsnappen aan alles en iedereen is weleens even lekker. Dit is dan ook wat ik doe, niet hele dagen want ik heb ook mijn verplichtingen naar Max. In de middag herpak ik me vaak, en Max zorgt er dan voor dat we naar buiten gaan. Naar de speeltuin, waar ik soms uren zit. Hij aan het spelen, en ik vaak aan het kletsen met een andere moeder. Maar wat ben ik enorm moe, zelfs uitgeput na een week met deze buien.

De sterfdag

En dan is het 12 september voor de zevende keer komt deze dag voorbij. Zeven jaar is Daan niet meer bij ons hier op aarde. Ik sta op alsof het een gewone dag is. En dat is het eigenlijk ook. Ik voel me minder down dan de afgelopen week, ik ben niet alleen. Max is om mij heen, die vast weer naar buiten wilt. En daar is mijn partner, de nuchterheid die hij uitstraalt. We steken samen met Max de kaarsjes aan voor Daan, even wat echte licht voor ons kleine jongen, en broer van Max. En eigenlijk heb ik een hele fijne dag, de ochtend is rustig. Max speelt lekker met zijn treinbaan, en ik zit nog lekker in mijn pyjama. De deurbel gaat, daar staat een klein lief vriendinnetje van Max en mij op de stoep met haar mama. Ze komen iets moois brengen, ze heeft een regenboog geverfd. Ze voelde het, ze had gezegd dat ze die voor mij wilde maken. En ook zelf wilde brengen, hij was nog nat toen ze voor de deur stond. En dit alles voordat haar moeder mijn berichtje op facebook las, dat het de sterfdag was van Daan. Hoe mooi dat kinderen dit onbewust aanvoelen.

We spreken af dat we elkaar die middag wel in de speeltuin zouden zien, en dat deden we ook. De hele middag zitten we buiten. Max is heerlijk met vele kinderen aan het spelen. En wij moeders zitten daar te kletsen, het perfect. Na een tijdje nemen we de picknick tafel in beslag en haalt de moeder van het kleine vriendinnetje van Max een dienblad met limonade, thee en lekkers. Na drie uur, wordt het tijd om de kinderen voor te bereiden dat we naar huis gaan. Met tegenzin gaan haar kinderen mee naar de supermarkt, en de mijne met tegenzin mee naar huis. Thuis zijn we moe, maar voldaan van de fijne middag.

En weer door

We hebben het weer gehad, en ik besluit weer door te gaan. Maar ook weer iets meer te veranderen in mijn leven. Ik wil, zoals ik al een hele tijd probeer maar zelfliefde te krijgen. Ik wil dus beter voor mijzelf te gaan zorgen, niet er alleen voor Max zijn. Maar ook voor mijzelf. De eerste stap is om na deze week weer meer in beweging te komen. Want het heeft me niet heel goed gedaan dat stilstaan, het letterlijk stilstaan. Gelijk de maandagochtend nadat ik Max op school heb gebracht en ik even bij de winkel ben geweest voor een paar boodschappen, ga ik weer terug naar buiten. Ik maak een ochtend wandeling. Ik kom weer even in beweging. Mijn voornemen, om dit toch echt elke dag te gaan proberen te doen. Want bewegen hoort je goed te doen, al vind ik tot nu toe het alleen nog maar heel moeilijk. Er zijn zeker momenten dat ik het voel dat het goed doet, en daar hou ik mij aan vast. Daarnaast is het plan toch weer op te pakken meer water te gaan drinken, want ook hier ben ik heel slecht in. Ik vergeet mijzelf, als ik voor Max iets te drinken en lekkers geef. En dat mag zeker gaan veranderen. We gaan dus weer door, maar wel met wat meer zelfliefde.

De tweede helft van de vakantie was Bert weer aan het werk. Dus ik had nog drie weken met Max om leuke dingen te doen. En dat hebben we zeker gedaan.

Naar de stad toe

We gingen samen op pad met de bus naar de stad, het was de bedoeling om nieuwe schoenen te kopen. En even kijken voor wat nieuwe kleding en Max mocht in de speelgoedwinkel iets uitzoeken. Maar dit liep een beetje in het water. Onderweg in de bus, kwam ik erachter dat ik mijn portemonnee nog in mijn andere tas zat. Maar ik zou kunnen betalen via mijn telefoon, alleen dan wel van de huishoud rekening. Nou oke, dat kan en dan kan ik het gewoon over storten van de andere rekening. 

We gingen alvast even kijken waar het forum is en Max wilde alvast voorproeven en binnen kijken. Maar durfde nog niet de roltrappen te nemen. Toch moest hij eraan gaan geloven, want we zouden de volgende dag terug gaan naar het forum.

Schoenen vonden we niet, maar wel iets leuks uit de speelgoedwinkel. Max koos een doos lego, racewagens werden het. Hij was echt zo blij in de winkel. Want dit was de eerste keer in zo’n grote speelgoedwinkel. Hij wist niet waar hij moest kijken, maar lego is momenteel toch echt zijn favoriet. Dus deze kochten we. En weet je hoe we in de speelgoedwinkel kwamen, ja met de roltrap. Vanaf dat moment vond hij het leuk om de roltrap te nemen. Er zat namelijk iets leuks achter als je de roltrap nam. In dit geval speelgoed. Moe maar voldaan zaten we bij de bushalte te wachten om naar huis te gaan.

De dag erna gingen we terug naar de stad, dit keer gelijk naar het forum toe. We gingen naar een tentoonstelling van Shaun de schaap. Max vond het erg leuk, maar als het aan hem had gelegen waren we binnen tien minuten weer klaar daar. Dat vond ik nogal zonde, aangezien ik voor mijzelf best veel moest betalen. Hij was gratis, dat geluk had ik dan wel weer. Maar ik rekte het om hem zoveel mogelijk alles te laten zien, en erover te vertellen. En hem te laten vertellen wat hij zag.

Daarna zijn we verder het forum gaan ontdekken, nu hij de roltrappen leuk vond wilde hij ook helemaal naar boven toe. En hoe hoger we kwamen hoe leuker hij het vond. Keek naar buiten en zei dan, Mam kijk hoog. En ik kreeg het steeds benauwder hoe hoger we kwamen en ik van hem dichtbij het raam moest kijken hoe hoog we waren. Maar we genoten van onze tijd daar.

Als laatste moest er nog een foto gemaakt worden in de hal van het forum, met Shaun de schaap zoals de dag ervoor ook gedaan was.

Naar huis wilde we nog niet, en omdat we de dag ervoor nog hele leuke kleding hadden gezien. Die ik ineens spontaan niet meer kon afrekenen met mijn telefoon. Gingen we terug om het te kopen. En uiteindelijk ook nog voor schoenen geslaagd.

Moe van de dag, dan maar even op het bankje liggen als je vind dat het zo lang duurt dat de bus komt.

Zwemmen

Ik reserveerde bij het zwembad in Kardinge, hier was ik al lang niet meer met hem geweest. Heb daar weleens babyzwemmen gedaan met hem. Maar daarna nooit meer geweest. Dus dat was spannend hoe hij het zou gaan vinden. Hij had er enorm veel zin in. Maar in de kleedkamer toen we de deur door moesten om het zwembad in te gaan, werd het wel heel spannend. En wilde niet mee, toch is het gelukt. En daarna gingen we los in het water. Hoe vaak ik die middag niet heb gehoord, hoe leuk hij het zwemmen vond. Echt het was geweldig. Ik en ook Max waren erna gesloopt. Max hing steeds om mijn nek omdat hij nog niet los durfde waar hij niet kon staan. Maar dit is wel voor herhaling vatbaar, helemaal nu ik hem meer wil laten wennen aan zwemmen. Omdat ik denk aan met vijf jaar hem op zwemles te willen doen.

Voor het zwemmen wilde hij niks weten van zijn broodje te eten, hij wilde naar binnen. Maar dat kon nog niet, dus besloot hij toch een paar happen te nemen. En een beetje te drinken. In het zwembad, kreeg ik het gelukkig voor elkaar even te zitten tussentijds om wat te drinken en chipjes te eten. Maar na drie uur in het zwembad had hij enorme trek gekregen. Ik besloot dan maar samen iets te nemen, want voor we thuis waren voor de pizza waren we weer een uur verder haast. Nou het resultaat schansen van een frikandel.

Gelukkig heel af en toe zat er weer een dag tussen dat het echt zomers weer was. En die greep ik aan, en nam Max mee naar het buitenbad in ons dorp. Dit zwembad vond hij wel spannender, dus hing hij nog vaker om mijn nek. Maar vond het zeker weer heel leuk. Ik nam een strandbal mee, en speelde daar mee in het water. Zo kreeg ik hem ook af en toe een stukje verder in het water zonder mij.

Buiten spelen

Ja ik heb een echt buiten kind. Hij kan vanaf zijn slaapkamer raam naar de speeltuin kijken. Dus vanaf het moment dat hij dat door kreeg, wilde hij eigenlijk geen dag overslaan om naar de speeltuin te gaan. Dit doen we dan ook zeer regelmatig, zo niet elke dag als het even kan. Hier vermaakt hij zich dan ook bijna altijd prima. In de zandbak en nu heel vaak met zijn fiets. Vele kinderen kent hij hier en speelt graag met ze samen. Hier ontmoet hij ook vaak zijn beste vriendje die hij leerde kennen als baby bij het babycafeez. Dus wanneer we kunnen zijn we buiten te vinden en dan vooral in de speeltuin.

Krijten, dit is iets wat hij niet veel doet. Maar wel een enorme emmer heeft verzameld aan krijt. Nu had hij een filmpje van Bing gezien, waarin die een dinosaurus met krijt op de stoep tekent. Dit wilde Max ook, en het ging ook zoals in het filmpje. Alleen mama moest het meeste werk van hem doen. Wat was ik blij dat ik kon zeggen dat het zo ging regenen, want hij wilde dat ik hem helemaal in kleurde. Maar gauw naar binnen, toen het begon te spetteren. Het zette nog niet door, maar dat zou niet lang duren. Ondertussen werden we bij iemand uitgenodigd, daar aankomend brak de regen los. Dus toen we thuis kwamen, was Max best een beetje verdrietig. Zijn dinosaurus net als in het filmpje was weg geregend.

En na al deze leuke dingen, begon voor hem al een weekje eerder de taaltrein. En een week later dan ook school.

Vind jouw kind het ook zo fijn om buiten te spelen?

Ik besef dat ik helemaal nog niets heb geschreven over het school leven van Max, maar dat het nu al een paar weken vakantie is. En we volop leuke dingen beleven. Dus daar ga ik het in deze blog even over hebben. Daarna zal ik een update plaatsen over hoe de eerste school weken waren voor ons.

De eerste drie weken zijn omgevlogen van de vakantie. Dat waren ook de weken dat Bert vrij had, en we als gezin dus leuke dingen hebben gedaan.

Uitjes

Kermis:

Er was op het dorp kermis, ja echt een heel kleintje hoor. Maar mooi genoeg voor zo’n eerste keer wennen op de kermis voor Max. We zijn twee dagen achtereen er geweest. De eerste keer dat we gingen durfde Max er eerst niet overheen te lopen. Te hard geluid, en teveel mensen die hard praten. Maar uiteindelijk brak het ijs en liepen we er langzaam overheen. Na een tijdje durfde hij ook wat te doen, we gingen samen eendjes op vissen. En toen hij merkte dat hij daar een leuk prijsje voor kreeg was het hek van de dam. En gingen we nog even touwtje trekken en ballen gooien. Ook even een lekkere suikerspin eten, want dat hoort er ook bij.

De volgende dag besloten we nog eens terug te gaan, hij wilde een grote bal winnen bij de eendjes. En dit keer hielp ik hem iets minder, en viste hij zelf twee eendjes tegelijk op. Nou hij heeft de grote bal verdiend. Op naar een grotere kermis de volgende keer.

Duitsland:

We waren door de ouders van een vriendje van Max uitgenodigd om op bezoek te komen op de camping waar ze een stacaravan hebben staan in Duitsland. Dit was maar anderhalf uur reizen erheen, dus dat was heel goed te doen. Wat was het leuk die twee jongens samen, ze kennen elkaar al vanaf baby. Ontmoet bij het babycafeez, en hebben een tijdje samen op de groep bij het kinderdagverblijf gezeten. Zo nu en dan spreken we iets af, of zien elkaar in de speeltuin. De laatste tijd wat minder omdat ons ritme veranderd is sinds Max naar school gaat. Zijn vriendje is ietsjes jonger, en gaat nog niet naar school. Dat gaat snel genoeg ook veranderen. Maar we gingen dus naar Duitsland, en toen we daar aan kwamen kregen we een heerlijke lunch met soep en broodjes. We hadden een vliegtuig gekocht voor zijn vriendje, die we eerder al voor Max hadden gekocht. Dus daar kon later fijn mee gespeeld worden in de speeltuin van de camping. We zijn twee korte maar fijne wandelingen gaan maken in de bos, en dus in de speeltuin even geweest. Voor we het wisten waren beide jongens moe gespeeld van de hele dag buiten zijn. En voordat ze helemaal boos op elkaar werden zijn we naar huis gegaan. Deze mama was ook erg moe, en ben dan net als Max in de auto in slaap gevallen. Niet zo gezellig voor Bert, maar helaas. Vlakbij huis hebben we nog even een stop gehouden, om te eten bij MC Donalds. En daarna door naar huis, om een moe mannetje op bed te leggen.

Nienoord

De eerste keer voor ons dat we naar Nienoord gingen. Wat een enorm leuk park is dat, echt voor herhaling vatbaar. Max zijn ogen vielen meteen op de treinen. Eigenlijk wilde hij als eerste in de trein die rondrijd op het park, maar dat hebben we weten uit te stellen. En toen zag hij de andere treinen, daar was hij niet meer weg te krijgen. Zo leuk vond hij het. Daarna zijn we langzaam andere dingen gaan bekijken wat hij wel wilde doen en durfde. Zoals de glijbanen, de grote glijbaan met matjes daar durfde hij niet vanaf. Maar er waren nog twee andere waar hij met ons vanaf is geweest. Water en zand is helemaal zijn ding, en besloten uiteindelijk toen hij door het water ging zijn schoenen maar uit te doen. Hij genoot echt en wij van hem lekker zittend in het zonnetje. Het was een perfecte dag ervoor. Niet te heet, maar ook niet te koud. En vooral droog weer. We gingen daar lekker wat eten, en gauw weer verder spelen. Hij heeft ook een tijdje zichzelf vermaakt in het speeltuin gedeelte, zodat wij even lekker konden bijkomen op het grasveld. Ik kon niet meer zitten vanwege de erge rugpijn en we hadden een handdoek mee. Dus ben daar lekker even op gaan liggen. Ik betrapte mij erop dat ik wat indommelde, Max was toch al zo’n tijd alleen aan het spelen. Als afsluiter nog een lekker ijsje en dan weer op naar huis. Hier gaan we zeker nog eens terug.

Moddergat

Even samen de natuur in, wandelen aan zee. En het is een beste wandeling, dit hebben we vaker gedaan. Ook een keer eerder met Max, maar die was nog te klein om dit nog te weten. Nu zijn we niet helemaal naar het einde geweest, dat was teveel voor Max maar ook voor mij die dag. Natuurlijk voor we weer terug gingen lopen even in het zonnetje genieten van het uitzicht en van elkaar.

Tuinesia

Het kan ook gewoon leuk en gezellig zijn als je in de tuin even blijft spelen. We hadden zijn kleine zwembadje gevuld met water, dus daar kon hij mooi gebruik van maken. Maar uiteindelijk was hij met kussens en stoelen aan het slepen, om zoals hij het zei een caravan, tent enz… te bouwen. Hij had de grootste lol. En in de middag uitgeput op de bank in slaap vallen.

Papa mama tijd

Even zonder Max iets doen is ook wel eens fijn. Dit doen we heel weinig. Maar het was wel weer even nodig. Max brachten we naar opa en oma, waar hij een nachtje mocht logeren. En wij gingen heerlijk uiteten bij de wok. Dat was weer genieten, na zo’n lange tijd. Het kon natuurlijk al heel lang niet meer vanwege corona. Dus we hebben het ervan genomen deze avond.