Het was het weekje wel zeg. Heel heftig, maar zo blij dat ik JA heb gezegd om echt aan mijzelf te werken.

Mijn tas staat al klaar om dinsdag ochtend heel vroeg op pad te gaan naar Mirre. Best wel raar om gewoon drie dagen van huis te zijn. En dat ook nog eens elke week de komende tijd. Spannend vind ik het wel. Wat ga ik er doen, hoe bevalt het mij. Mis ik mijn partner niet te erg. En kan ik mijn rust daar een beetje vinden. We zullen het gaan mee maken.Even een heerlijke lunch gemaakt voor mijzelf, gebakken eieren met Cherry tomaatjes en kaas.Ook moest ik nog even post weg brengen, heb het al te lang uitgesteld. Poging om bus kosten vergoeding te krijgen om naar Mirre te gaan. Dus dat is nu afwachten of ik het krijg.Heel vroeg ging ik al weg, want had om 09.30 afgesproken bij Mirre, dus om 07.15 ging mijn bus al. Dit zal de volgende keer ook zo vroeg zijn, moet er dus maar aan wennen. Maar dan ben ik er wel de hele dag al. Zo kon ik mooi even rustig aan doen voor ik om 14.00 mijn sessie zou hebben. Dus eerst maar even naar mijn kamer spullen daar zetten en het bed opmaken. Dit is het uitzicht van het kamertje. Daarna had ik een ontvangst gesprek, dingen bespreken over eten en de nodige dingen die ik moest weten. Eigenlijk komt het erop neer dat ik me eigen gang kan gaan daar.Ben ook even het terrein gaan verkennen, want het is er best groot. Verder dan hun terrein ben ik nog niet gegaan. Want het ligt er mooi aan het bos, maar dat komt nog wel. Even dus maar een selfie maken in de natuur.De volgende ochtend was het ook al weer zo vroeg voor me. Heel erg wennen als het zo snel licht is in de kamer en je alleen maar vogels hoort fluiten. Ben dus aan het ontbijt begonnen in mijn uppie. Wel lekker in de ochtend die rust, ben namelijk niet zo,n ochtend mens.Nog meer wezen wandelen, de natuur is er zo mooi, maar echt genieten kan ik nog niet omdat ik zo druk in mijn hoofd ben. Zal vast nog wel komen dat ik er van ga genieten. Want kijk dan het is toch zo mooi.Dit is 1 van de gebouwen van Mirre, zelf kom ik daar niet echt binnen. Ik maak juist gebruik van het andere gebouw. Ja het is hier echt heel groot en mooi.
Even maar een collage gemaakt van de foto,s die ik heb gemaakt in de omgeving. Volgende keer toch denk ik maar me camera mee nemen?Thuis was het echt wel even bijkomen, maar eerst ben ik vrijdag ochtend nog naar de yoga geweest. Daarna was ik zo moe dat ik in slaap viel terwijl ik Netflix wilde kijken. Dat heb ik dan s,avonds maar gedaan. Ben dus heerlijk begonnen aan “Orange is the new black”

Kijk jij ook de nieuwe seizoen van “Orange is the new black”?

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Natuur

De natuur in Valthe is echt zo mooi. Rustig je hoort de vogels heerlijk fluiten. Niemand om je heen te zien. Het ruikt er heerlijk. Mooie kleurige bloemen te zien, die natuurlijk op de foto gezet willen worden door mij. Nou had ik alleen mijn telefoon bij de hand. Misschien de volgende keer maar mijn camera toch mee nemen.

Konijntje

Ik heb een hele tijd voor het raam gestaan. Daar zag ik een konijntje in het veld huppelen. Ik bleef maar kijken, ik betrapte mezelf erop dat ik hier van aan het genieten was. Zoiets kleins maar zo fijn om dit even te mogen voelen.

Massage

Naast heftige sessies die ik beleef, heb ik ook iets zachts aardigs mogen meemaken. Ik kreeg een fijne massage. Mijn hele bovenkant is flink los gemaakt. En ook mijn voeten zijn onder handen genomen. Ik moest er van huilen, omdat ik zo liefdevol benaderd werd.

Trampoline

Ik heb een heerlijk plekje gevonden om te liggen. Ondanks ik me schaam voor dit soort dingen. Om gewoon languit op een trampoline in de zon te gaan liggen. Aan de ene kant kon ik niet genieten omdat ik druk in mijn hoofd was met van alles. En toch was er ook wat om te genieten de zon zie op me gezicht scheen en de vogels die ik hoorde fluiten.

Anja Dalhuisen heeft gezongen op het Vlinderkindcafé, zij verloor haar zoontje Boris en schreef speciaal dit nummer voor hem. Toen ik haar daar zo hoorde zingen kreeg ik een brok in mijn keel. Mijn tranen hield ik in, maar uiteindelijk zijn de tranen van de dag wel gekomen. Echt ik kreeg gewoon kippenvel van haar en dit mooie lied.

Omdat ik best wel verslaafd ben aan Netflix vond ik deze tag die ik tegen kwam op de blog van Whitley wel erg leuk om over te nemen.

Wat was het moment dat je dacht ‘nu moet ik wel’en een abonnement nam op Netflix?

Eigenlijk was de reden gewoon uit nieuwsgierigheid om het eens een maand uit te proberen. Toen werd ik gevraagd in het stream team van Netflix en raakte ik nog verslaafder dan ik al was. Inmiddels zit ik niet meer in het stream team, maar Netflix kijk ik nog altijd heel vaak

Hoe vaak kijk je naar Netflix?

Dat verschild wel een beetje, maar eigenlijk bijna elke dag wel even. En als het er even niet van gekomen is en heb een rustige dag kan ik zo een paar uur vol maken om te kijken. Ligt ook een beetje aan de serie waar ik dan in zit. Sommige series kijken zo fijn weg dat je de tijd niet in de gaten hebt.

Waar kijk je naar Netflix?

Vaak is dat toch de slaapkamer, daar hebben we ook een tv staan. Maar het gebeurd ook wel dat ik gewoon in de woonkamer zit te kijken. In sommige gevallen als ik niet thuis ben, komt mijn tablet heel goed van pas om daar op te kijken.

Wat is je favoriete Netflixhapje en drankje?

Die heb ik eigenlijk niet, want kijk veel overdag en dan eet ik niet vaak hapjes. En drinken, tja ik drink alleen maar water en thee verder bijna nooit iets anders.

Is er een serie die je samen met je partner kijkt?

Nee geen enkele serie kijk ik samen met mijn partner, hij heeft nog nooit naar Netflix gekeken. We hebben het echt puur alleen voor mij.

Wat is je favoriete Netflix Original?

Orange is the new black, zeker weten.

Wat zijn je top-5 Netflix aanraders voor volwassenen?

Gossip Girl
The walking dead
Teenwolf
Orphan black
The 4400

Welke vijf series kijken je kinderen graag?

Die is moeilijk te beantwoorden, want er kijken hier geen kinderen naar Netflix. Misschien kan ik in de toekomst daar op terug komen. Dat zou wel heel leuk zijn.

Welke serie zou je niet snel kijken?

Eerlijk gezegd weet ik dat pas als ik aan het kijken ben. Probeer gewoon van alles uit, is het niks kijk ik niet verder en anders verslind ik series.

Wie is je favoriete acteur/actrice uit een Netflixserie?

Laura Prepon uit Orange is the new black

Wat zijn series die volgens Netflix op dit moment jouw beste keus zouden zijn?

Scream
Penny dreadful
Orange is the new black
The Do over
Grace and Frankie

Wat staat er nog op je kijklijst?

Penny dreadful, The following, Reign,

Op welk volgend seizoen kun je niet wachten?

Ja dat zijn er eigenlijk wel heel veel, maar voor nu is dat toch echt “Orange is the new black” en gelukkig duurt dat niet heel lang meer. Want vrijdag is hij te zien, waar ik heel blij van wordt.

Welke series/films zou je graag op Netflix willen zien?

Het dagboek van Anne Frank, ik heb deze film al zo vaak gezien. Maar ik blijf het een mooie en ontroerende film vinden.

Zou je nog zonder Netflix kunnen?

Ik begin al bij het idee te trillen, nee gekheid. Vast wel, heb het ook altijd zonder gedaan dus waarom niet. Maar waarom zou ik zonder gaan als ik Netflix nou eenmaal gewoon kan kijken wanneer ik wil.

De week aten we tussen de middag warm omdat mijn partner middag dienst had. Zo had ik de pita broodjes alvast klaar gezet, waar we shoarma in hebben gedaan. Probeer altijd een beetje makkelijk te eten in de middag, vind het namelijk zelf niet zo fijn dit warme eten in de middag. Gelukkig is het eens in de drie weken dus valt het wel mee. Ja ik eet vaker wel warm tussen de middag maar dat is dan gewoon lekker een wok maaltijd of gebakken eieren. Om niet teveel brood binnen te krijgen. Maar tussen de middag gewoon groente aardappelen en vlees te eten vind ik helemaal niks. Diezelfde maandag moest ik nog op pad voor het Vlinderkindcafé. Ik had met de beide Kruidvat geregeld dat ik mocht terug komen voor wat spulletjes. Maar niet rekening gehouden met dat ik gewoon twee grote dozen mee kreeg. Heb het dan nog maar even laten staan, want moest nog meer doen. Ben toen even rustig naar de Primark geweest. De eerste keer hier in de stad. Wilde wat makkelijke kleding kopen voor bij Mirre. Heb dan ook voorzichtig gedaan, om niet teveel geld uit te geven. Dat vind ik zonde want dat kan ik goed gebruiken voor mijn behandeling. Maar soms heb je wel even iets nieuws nodig. Ben dus leuk geslaagd daar voor twee zachte broeken een shirt met lange mouwen en een vest. Daarna snel terug naar Kruidvat de dozen opgehaald en naar huis met de bus. Viel niet mee met al die zooi, maar ben thuis gekomen. Gelukkig hoefde niet alles mee naar Gouda een gedeelte ervan. Nog even een mooi avond plaatje voor het slapen gaan.Ja toen was het zover, dit ging mee naar Gouda. De grote tas zat vol met doosjes nivea sun voor de goodiebags. En in de andere tas zaten kleine pakketjes die ik zelf heb gemaakt. Met steentjes waar een mooi en krachtig woord op heb geschreven. En daarbij mijn eigen visitekaartje. Op naar Gouda zeg ik maar.Na een trein reis van zo,n twee uur kwam ik aan op Gouda. Daar heb ik even moeten wachten op de lift die ik kreeg naar de locatie. Maar dat was geen straf het was heerlijk weer. Jullie hebben al kunnen lezen hoe de dag was, maar heb je het niet gelezen kan je het hier terug lezen.De buit van de dag. De tasjes heb ik zelf aan mee geholpen, maar zo leuk dat ook ik natuurlijk terug naar huis ging met een tasje. En wat was het mooi alle foto,s van onze kindjes aan een lijn die daar hingen. Ik kreeg een lief draakje van iemand die ik online al kende, ze moest aan mij en Daan denken toen ze hem tegen kwam. En ja een mooie bos bloemen gekregen voor de hulp voor het opzetten.

De mooie bloemen die ik kreeg, ben zo gek op al die gekleurde bloemen.Ik kreeg zaterdag bezoek van mijn vader, dat was al weer een tijd geleden. Ik ontmoette zijn vriendin voor het eerst. Ik kreeg een mooie bos bloemen. Ik zag er best een beetje tegenop dit bezoek. Maar het viel me best wel mee. Het was gezellig en in de avond gingen we heerlijk uiteten. We waren er pas nog geweest, maar dat vonden we niet zo heel erg.

Zijn jullie ook zo gek op die gekleurde bloemen?

Voorbereidingen

Maanden geleden werd het idee geboren voor een huiskamerbijeenkomst. Dit had ik al een tijdje in me hoofd om hier iets mee te willen doen. Maar ik was niet de enige met dit idee, zo kwam ik bij Nathalie die hier al mee bezig was om er iets van vorm aan te geven. En we besloten onze krachten te bundelen. Zei als oprichtster en ik als mee helpen achter de schermen. Ideeën uitwisselen met elkaar. Na een tijdje contact online te hebben kreeg het steeds een beetje meer vorm, maar werd er steeds minder gesproken over de huiskamerbijeenkomsten. Van dit idee stapte ze af omdat ze het liever op locatie had. En tijdens deze voorbereidingen hadden we nooit durven dromen dat de eerste Vlinderkindcafé zo groots zou uitpakken. Dit was ook eerst niet de insteek. Maar welkom was het zeker wel. Nathalie zorgde voor de locatie en voor een gastspreker. Maar hoe meer mensen hier van op de hoogte kwam hoe groter het werd. Ondertussen was ik achter de schermen bezig om bedrijven aan te schrijven voor leuke goodies voor de goodiebags die we wilde maken voor de gasten. Ook kreeg ze hulp van Kelly. Want de bedoeling is dat het Vlinderkindcafé 2 a 3 keer in het jaar word georganiseerd in verschillende regio,s. Dus mama Kelly wilde hier wel aan mee helpen, om er ook eentje in haar regio te gaan starten. Groningen stond al op de planning omdat ik al meedacht met dit idee. Maar de eerste werd in Gouda gegeven waar Nathalie zelf woont. Na maanden van hard werken met z,n drieën, was het dan eindelijk zo ver.

Eerste editie Vlinderkindcafé

Dan is het ineens 7 juni de dag van de bijeenkomst, van te voren was ik al heel zenuwachtig. Er gingen wat dingen mis tijdens het mailen om nog spulletjes te regelen voor de tasjes. Maar uiteindelijk waren het leuke gevulde tasjes geworden. De avond ervoor was ik de twee andere meiden moed in aan het praten voor de interviews die ze zouden krijgen voor Hart van Nederland. Terwijl ik op de dag zelf een beetje dicht sloeg. Eerst alles tasjes verder vullen, zodat alles klaar stond voor de gasten. Er werd een mooie slinger opgehangen met foto,s van de overleden kindjes. Wat zag het er allemaal mooi uit. Langzaam druppelde de mama,s binnen en begroette ik vele bij binnenkomst. Er kwam iemand binnen die gelijk op mij afstapte en zei dat ze een cadeautje had voor me, haar kende ik al een tijdje online. Dit was de eerste keer dat ik haar mocht ontmoeten. Stil werd ik ervan dat ze toen ze een gehaakt draakje tegen kwam aan mij en Daan moest denken en dit voor mij meenam. Maar niet alleen dat, ze stopte nog een envelop in mijn handen. Ze zei een kleine bijdrage aan je behandeling, ze vond het zo stoer dat ik een filmpje had gemaakt met mijn verhaal erin. Ik was echt sprakeloos, ja ik heb een hulpvraag alleen toch is het ontvangen moeilijk. Maar zo welkom, dat er mensen zijn die het je gunnen.

Toen zag ik Ellemijn Veldhuizen van zanten binnen, gastspreker van deze middag. Ze liep op mij af en vroeg “Jij bent toch Debbie” Verbaasd dat ik was dat ze gewoon werkelijk mij gelijk aansprak, we daar gewoon een heel gesprek samen hadden. En te merken dat niet ik haar echt volg, maar zij dus mij ook echt volgt. Want ze begon over mijn behandeling bij Mirre, hier had ze zelf al eens over gehoord. Toen ik vertelde over de geboorte workshop, die nog op de planning staat. Vertelde ze dat een vriendin dit had gedaan met haar zoontje, dat ze daar zo enthousiast over waren. Het was een fijn en warm gesprek, wat is het een mooi mens. Ik ben bij anderen aan tafel gaan zitten aangezien Nathalie het welkoms woord sprak. Wat sprak ze mooi uit het hart, ze raakte me echt. Daarna was het de beurt aan Ellemijn, wat een kracht straalt ze uit. Een echt voorbeeld van positiviteit, dit wist ik al door al haar mooie berichten op Facebook. Ik heb werkelijk genoten van ieder woord die ze uitsprak. En de behoefde die ik al heel lang voelde om haar te knuffelen kwam sterker naar boven. Het woord werd gegeven aan Woordkunsten die wat vertelde over schrijven en verwerken. Dit vond ze na Ellemijn toch wat moeilijk, omdat die juist had gezegd dat ze niet geloofd in verwerken of een plekje geven. Je leert er mee leven, het zal altijd van jouw blijven. Zo sta ik er ook in, want hoe kan je de dood van je kind verwerken een plek geven. Nee nooit, het is verweven met mij. En je moet leren met het verdriet die het je geeft. Wel vind ik het mooi dat ze vertelde over schrijven, want het werkt wel helend. Daarom schrijf ik ook zoveel over Daan en alles erom heen.

Ook hadden we een zangeres in ons midden die een prachtig nummer zong, die ze schreef voor haar Boris die voortleeft in haar hart. Ik moest wel even slikken toen ze daar zo stond te zingen. De tekst kwam binnen, heel erg binnen. Terwijl ik eigenlijk bang was dat ik moeite had met haar, nee niet met haar persoonlijk. Maar met haar groeiende buik, dat was dan ook wel de reden waarom ik haar een beetje wilde mijden. Maar ze was niet de enige die zwanger was, dus het liep ook wel los. Ik was hier al van op de hoogte en ga daar ook zeker niet moeilijk over doen. Hierna kwamen de gesprekken los, dit was al begonnen voor alle toespraken. Maar toen stond ik te praten met Ellemijn, waardoor ik dus eigenlijk in een groep viel waar ik geen aansluiting vond. Ik zat aan tafel waar het alleen maar ging over zwangerschap. Dit was juist het onderwerp die ik liever vermeed. Dus ik zat er echt doelloos bij, snel vluchtte ik naar achteren om te gaan plassen. En heb even gesproken met de partner van Nathalie. Maar ik moest natuurlijk wel weer terug, want ik zag mijn dag in het water vallen. Dit was niet waar ik voor gekomen was. Maar het lukte me niet om aansluiting te vinden, en moeilijk vond ik het om bij een andere groep ineens te gaan zitten. Ik werd gered door Nathalie, daarvan kwamen de eerste echte tranen. Dit was juist wat ik niet wilde. Mijn doel, was er zijn voor anderen. Flink mislukt dacht ik die dag. Ze nam me mee en stelde me voor bij een andere groep, waar ik werd opgenomen in het gesprek. Nu vloog de tijd voorbij en Nathalie nam als laatste nog even het woord voordat er afscheid genomen werd van alle gasten. De tasjes werd zorgvuldig uitgezocht om mee te geven. Want aan elk tasje hing de naam van het kindje. Toen bijna iedereen weg was, gaf ik het tasje aan Ellemijn. Durfde ik het, nee ik durfde niet. Toch vlak voor dat ze echt weg ging vroeg ik het haar. Ik vroeg haar of ik een knuffel mocht. Ik zag emotie in haar gezicht, dit sprak ze ook uit. Ik had haar geraakt, ook was ik de eerste daar. En ze gaf me een dikke knuffel, wat voelde dit fijn. Om zo te mogen afsluiten van een geweldige middag vol emoties.

Terug reis

Ik was al van het station opgehaald en werd nu ook netjes daar weer afgezet. Op het station kom ik daar Anja tegen, onze zangeres in het midden. Dit moest blijkbaar zo zijn, want ik had eigenlijk erg tegenop gezien vanwege haar zwangerschap. Maar nu kwamen we elkaar daar tegen en konden we samen reizen tot Zwolle. Het was overal een chaos want er waren alleen maar storingen met de NS. We namen de trein naar Utrecht en daar zagen we wel weer verder. Maar het ging prima en zaten toch al vrij snel in de trein naar Groningen. We hebben heerlijk zitten kletsen. Ik vertelde haar dat ik het voor de dag moeilijk vond dat ik wist dat ze zwanger zou zijn. En nu zaten we zo fijn te praten dat ik me nergens druk om maakte. De tijd in de trein ging snel, nog nooit zo,n fijne reis gehad. Het was echt een goed gesprek die we gelukkig nog hebben gehad, want op de bijeenkomst hadden we helemaal geen contact gemaakt met elkaar. Ik ben dus blij dat ik haar op het station aansprak.

Hart van Nederland

Er werden opnames gemaakt door Hart van Nederland, je kan het terug kijken als je dat leuk vind.
Kijk Daan is beroemd, de kleine draak vol in beeld.

Na het weekend ben ik maar even naar de dokter geweest aangezien ik nog altijd pijn op mijn borst had. Dus maandag zat ik daar en kreeg ik te horen dat het mijn maag was. Daar zou ik wel even iets voor krijgen. Ik kreeg een kuurtje maagzuurremmers voor 30 dagen. En ongeveer na 10 dagen zou het gaan werken. Nou wat kreeg ik last van de bijwerkingen al dezelfde dag. Ik dacht echt dat het niet goed was, want je krijgt maagzuuremmers en ik kreeg er juist maagzuur van. Me keel branden van het zuur en ik was maar aan het kokhalzen en gal op spugen.Ik dacht om even weg van huis te zijn naar Annelies te gaan, daar was genoeg te doen. Maar eigenlijk toen ik al aankwam merkte ik dat het nog altijd helemaal niet goed ging. Toch ben ik begonnen het gras korter te maken. Maar na een tijdje ben ik het gaan opgeven en naar huis gegaan. Ik voelde me zo slecht.Ik besloot woensdag thuis te blijven van de kinderboerderij, omdat het niet heel lekker ging nog steeds. Ik maakte er een rustige dag van, zoals je kan zien. Gelukkig begon ik steeds een beetje meer op te knappen en minder pijn te krijgen. Helaas werd ik er wel verkouden bovenop. Maar ach ja dat is minder erg dan mijn maag.

Donderdag besloot ik even langs WIJ Beijum te gaan om even folders te brengen van Ohanahome bij het consultatiebureau. Dat had ik afgesproken dat ik dat mocht doen. Daarna nog even met iemand gesproken over mijn aanvraag van PGB. Nu kon ik eindelijk zeggen dat ik concrete plannen kon maken bij Mirre. Alleen moet er nog getekend worden en naar de gemeente ermee. Vrijdag avond valt onder weekend, dus mogen er ook chippies gegeten worden van ons. Dat deden we dus ook.En omdat het zo lekker weer was hebben we kunnen genieten dat het balkon deur open kon staan het hele weekend. Dat is toch heerlijk zo,n uitzicht. Dit is het enige wat ik zal missen als ik ooit ga verhuizen.Lekker aan de hapjes en een drankje. We vierde zaterdag alvast de verjaardag van mijn mannetje. Hij is 7 juni jarig, maar zijn ouders en broer kwamen deze avond even op bezoek.Even op zondag buiten zitten op het balkon, alleen zat ik alsnog midden in de zon en werd me dat snel te heet. Dat ik uiteindelijk naar binnen gevlucht ben.Blote voeten dag, omdat ik toch binnen ben gaan zitten heb ik mijn sokken maar even uitgedaan. Te warm voor.

Hebben jullie het weekend ook zo genoten van het zonnetje?

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Behandel traject

Ik wordt zo blij van het idee dat ik over twee weken, drie maanden lang elke week drie dagen intern ga bij Mirre waar ik onder behandeling sta. Dit zal een beter effect hebben op mij dan elke twee weken een sessie te krijgen. Nu zal ik twee sessies in drie dagen krijgen en de nodige zorg die ze ernaast kunnen bieden. Het zal zwaar worden, maar ga ook heel erg genieten van de mooie reis die ik ga maken bij Mirre.

App groepje

Via whatsapp heb ik contact met het Vlinderkindcafé team, bestaat uit mij en twee andere meiden. Ik vind het fijn dat ik hier deel vanuit mag maken en dat ik Nathalie heb mogen helpen met het opzetten ervan. Nog heel even hebben we om alle laatste dingetjes af te handelen en dan gaan we los op 7 juni. Het is leuk om elkaar zo op de hoogte te houden van waar we mee bezig zijn. En soms ook wat persoonlijke dingen. Het grappige is dat ik de twee meiden alleen nog maar online ken, toch al zo,n klik mag ervaren.

Vriendin bellen

Even een vriendin bellen om haar aan te horen. Ze verteld altijd vrolijk dat het goed gaat. Maar als je verder vraagt, is ze toch altijd blij dat ze gewoon even haar verhaal kan doen. Natuurlijk weet ik dat ze altijd vrolijk doorgaat. Maar dat kan niet als je niet even ventileert met iemand. Dat maakt me dan weer blij dat ze me zo fijn in vertrouwen neemt om gewoon te vertellen wat er op haar hart ligt. Natuurlijk kan dit ook altijd andersom. Maar ik luister nou eenmaal graag naar een ander. Dit vind ik zo waardevol om te kunnen/mogen doen.

Waar werd jij van de week blij van?

Ik kwam bij Mirre terecht door het verlies van mijn zoontje en meerdere miskramen. Door de dingen die ik beleef tijdens mijn traject krijg ik steeds meer ruimte om gelukkiger te worden in het leven. En doordat ik me beter in mijn vel ga voelen, maak ik ook meer ruimte voor nieuw geluk. Dus een nieuwe zwangerschap die wel goed zal gaan.

Loslaten is het moeilijkste wat er is. Maar er zijn nou eenmaal dingen die je los moet laten om verder met je leven te kunnen. Ik heb altijd wel last gehad van moeilijk loslaten. Als iets goed voelt dan wil ik dat gevoel vasthouden er geen afstand van nemen. Afscheid nemen van mensen is loslaten omdat het beter is, of omdat het nou eenmaal zo gaat in het leven. Jaren terug zat ik in een revalidatiecentrum, ik kon daar eerst heel moeilijk mijn draai vinden. Maar na vier maanden wilde ik niet meer naar huis. Het loslaten van de mensen daar was te pijnlijk. Nog als ik eraan terug denk mis ik bepaalde mensen daar. En doet het pijn dat ik verder moest met mijn leven, dat het daar stopte. Na het overlijden van Daan is dit gevoel versterkt. Met Daan moest ik natuurlijk letterlijk loslaten, te weten dat ik hem nooit meer terug zou zien. Dit is het moeilijkste loslaten wat er bestaat echt, het doet zo,n pijn. Daarna is alles wat dan goed voelt fijn en wil je aan vasthouden. Er waren vele mensen bij de zorg van Daan betrokken, eerst moest ik daar afscheid van nemen. Nee dit wil ik niet, want ik voelde me fijn bij sommige mensen. Toch komt die dag dat je ze steeds minder spreekt of gewoon helemaal niet meer. 

Veranderingen in mijn leven vind ik moeilijk, als het nou positief zou veranderen zou het fijn zijn. Maar tot nu toe is het steeds in het negatieve belandt. Toen kwam Ohanahome in mijn leven. Ik kwam daar binnen als een klein bang vogeltje, die uit wilde gaan vliegen. Ik werd in het gezin opgenomen en er werd van mijn gehouden. De gesprekken waren fijn en ik voelde me veilig op deze plek. Er was een tijd dat ik hier twee keer per week gewoon was. Het was mijn thuis, het voelde goed. Maar ook dit veranderde, minder vaak ben ik daar nu aanwezig. Moeilijk maar ook wel goed. Nog altijd ben ik welkom, ik heb tenslotte een eigen sleutel. En we zijn heel close geworden in de tijd. We hebben nog steeds af en toe goede gesprekken. Maar het moest zou zijn, er werd plaats gemaakt voor iets nieuws. Niet langer kon zij mij begeleiden in het verdriet van Daan. Er was duidelijk meer nodig. De juist logische stap was Mirre, waar ik nu terecht gekomen ben. Want daar wordt niet alleen de focus gelegd op Daan nee op mijn hele leven. Er komen dingen naar boven, dat ik denk heb ik daar dan echt nog last van. Dingen die ik heel ver weg gestopt heb. Dit zijn echt beangstigde momenten, maar goed om het vervolgens los te kunnen laten. Dit zijn de dingen die wel goed zijn om los te laten. De nare gebeurtenissen in mijn leven.

Maar in mijn hoofd ben ik al bezig met wat als het stopt bij Mirre, wat dan. Weer een afscheid van een plek, van mensen waar ik om ben gaan geven. Zelfs als ik op het moment een sessie heb ben ik al bezig met, straks moet ik weer naar huis. Dit wil ik niet, hier voelt het fijn. Thuis voel ik me verloren en alleen, daar voel ik me zo geliefd en welkom. Daar wil ik niet van loskomen. Ook hier moet ik ooit van loskomen. Daarom zijn we nu bezig geweest in de derde sessie met het zenuwachtige gejaagde gevoel die ik heb als ik moet loslaten. Soms zijn dingen om los te laten fijn. Altijd heb ik als ik een goed gesprek heb met Annelies en nu ook dus met José bij Mirre dat ik heel nodig moet plassen. Ik weet waarom, ook deze sessie kwam dat even te sprake. Want tijdens de sessie moest ik heel nodig plassen. Dit is ook een vorm van loslaten. Maar dan de negatieve dingen dier je eruit plast. Je maakt dus afvalstoffen los en die raak je dan kwijt. José vertelde me als je nu naar de wc gaat, laat het dan ook gelijk los in je hoofd. Neem de tijd ervoor dat je niet alleen maar gaat plassen maar het ook echt loslaat. Ik voel altijd wel een enorme opluchting erna, maar nu was het echt nog vele malen fijner. Ik voelde me zoveel lichter, alsof ik het verhaal wat ik er voor had verteld gewoon letterlijk weg liep.

Na deze sessie was ik zo rustig, wat heerlijk. Dit keer ook geen haast om weg te komen, ik werd opgehaald. Al dagen voel ik mij vrij rustig, hopelijk kan ik dit gevoel vasthouden. Want als ik eraan denk dat er nu drie weken tussen zit dat ik pas weer bij Mirre ben, vind ik dat best wel heel moeilijk. Er gaat wel een hoop veranderen voor mij. Inmiddels nog twee weken dat ik weer bij Mirre zal zijn. En dit keer voor drie dagen lang. Want ik ga drie maanden lang elke week drie dagen intern bij Mirre.

Ik kende dit nummer al wel maar Kelly liet me dit nummer op een heel ander manier luisteren. Wat is dit herkenbaar, ik zou de tijd met Daan zo overdoen.