Er is weer een week voorbij en daarom heb ik weer een week overzicht voor jullie. Ik blijf het leuk vinden elke dag foto,s maken. Soms vergeet ik het of beleef ik gewoon niks. Maar heb nu toch wel weer wat leuke foto,s voor jullie. Ik neem jullie mee naar afgelopen week. En wil jullie alvast een fijne nieuwe week toe wensen.

Ik kwam tijdens het online surfen een site tegen die allemaal verhalen verzameld van mensen met een kinderwens. En daar zag ik wel iets in. Ik schrijf nu voor Kinderwensbloggers. Als eerste ben ik nu bezig mijn verhalen die ik op me eigen blog al schreef samen te vatten in nieuwe mooie teksten en ze daar te delen. Daarna komen er gewoon weer nieuwe verhalen online, want ons kinderwens is natuurlijk nog altijd niet helemaal vervuld.Weer even een gezond ontbijtje met havermout en fruit.Vaak ben ik op dinsdag te vinden in de winkel Musjes, even langs mijn favoriete verkoopster daar. Kopje thee drinken en een beetje kletsen.
Weer een nieuwe vraag van de dag, best leuk elke dag als je thee drinkt een vraag te krijgen. Deze vond ik dan ook wel weer leuk om te delen. Mijn antwoord: Mijn man, naast dat ik Daan moet missen kan ik hem echt niet ook nog missen.Op de kinderboerderij zijn er al kleine geitjes geboren. En deze leuke kaartjes liggen op het kantoor.Snacken met crackers, beetje teveel van het goede maar wel erg lekker.Ik stond op de bus te wachten omdat ik naar de sportschool ging voor een lesje yoga. Daar had ik wel weer erg veel zin in. Nu hopelijk kan ik weer elke week erheen. En wat voelde het goed. Wel heel veel pijn, omdat ik dat al een hele tijd heb. Maar het voelde wel lekker voor mijn spieren al die oefeningen te doen.De actie is inmiddels afgelopen, en daarom heb ik nu het weekend alle moestuintjes geplant. Ik ben benieuwd, vorig jaar werkte het voor geen meter. Nu hopen dat er wel iets gaat groeien.Een lekker bakje fruit, peer en mandarijn. Ik wil weer een beter eetpatroon gaan krijgen, dus ook meer fruit gaan eten.

Ik ben steeds meer series aan het ontdekken via Netflix. Ben echt verslaafd geraakt hieraan. Iedere keer vind ik weer een leuke serie, alleen het nadeel is dat als je het seizoen uit hebt je enorm in spanning aan het afwachten bent hoe het gaat aflopen. Komt er een nieuw seizoen en wanneer dan… Een aantal series nu dus uitgekeken en wil heel graag een vervolg ervan zien.

Fuller House

Iedereen kent de jeugdserie Full house wel, als klein meisje keek ik hier altijd naar. Jeugdsentiment dus. Nu is daar ineens een vervolg serie hierop Fuller House kan je zien op Netflix. En ik heb zelfs al gelezen dat er een tweede seizoen gaat komen ervoor. Echt helemaal leuk.

In Fuller House gaat de zo succesvolle serie verder. De meiden zijn inmiddels volwassen geworden en eigenlijk herhaalt de geschiedenis zich. D.J. is inmiddels getrouwd, werkt als dierenarts in San Francisco en heeft drie zoons. Op tragische wijze komt D.J. alleen voor zorg van haar familie te staan, maar gelukkig staat ze niet helemaal alleen. Haar zusje Stephanie en beste vriendin Kimmy trekken bij D.J. in om haar te helpen. Liefde, vriendschap en plezier staan centraal in Fuller House.

The walking dead (seizoen 5)

Ja super, lang op gewacht, weten jullie het nog waar Walking dead over gaat. Ik fris jullie even op

Dit is een Amerikaanse televisieserie over een groep mensen die trachten te overleven in een wereld vol zombies. De reeks is gebaseerd op de door Robert Kirkman, Tony Moore en Charlie Adlardbedachte gelijknamige strip en werd ontwikkeld voor televisie door scenarist en regisseur Frank Darabont. Het verhaal speelt zich af in en om Atlanta (Georgia).

Gossip girl

Gossip Girl vertelt het verhaal van een aantal rijke tieners die leven in de Upper East Side in New York City. Terwijl ze op het punt staan naar de meest belangrijke universiteiten te gaan, gebeuren er allerlei dingen onderling. De grote vragen zijn niet: wie studeert af met het beste cijfer. Maar eerder: Wie heeft het meeste geld, wie doet het met wie, wie is de Queen Bee van het Constance Billard en natuurlijk, wie gaat met wie naar het Prom? En wie kan je beter inlichten over iedereen die ertoe doet dan Gossip Girl? Kristen Bell spreekt de stem in van Gossip Girl. Gossip Girl heeft een website en weet élk schandaal van íedereen die ertoe doet. Zij stuurt de hele serie door sms’jes naar iedereen met de nieuwste schandaligste roddels. Hoe je een Gossip Girl sms kan herkennen? Simpel. Iedereens mobiel gaat vlak na elkaar af. De serie draait om Serena van der Woodsen, Blair Waldorf, Dan Humphrey, Nate Archibald, Chuck Bass, Jenny Humphrey, Vanessa Abrams, Lily van der Woodsen, Rufus Humphrey en hun vrienden.

Ohh wat is dit een heerlijke serie om bij je ontspanning te krijgen. Ik kan er geen genoeg van krijgen. En dat is maar goed ook er zijn namelijk 6 seizoenen. Zelf zit ik inmiddels aan het einde van het derde seizoen. Dus ik kan nog even lekker genieten van deze fijne serie.

Wat is jouw favoriete serie op dit moment van Netflix?

Onzekerheid

Ik kreeg een leuk pakje toegezonden via Smartphonehoesjes.nl, ik was eens nieuwsgierig naar een selfie stick. Dus ik koos ervoor om deze uit te testen voor hun. Bij Smartphonehoesjes.nl kun je naast een selfie stick, ook leuke sport accessoires, iPhone SE hoesjes en Honor 5X hoesjes krijgen. De bedoeling is uiteindelijk vlogs te maken, maar eerlijk gezegd vind ik het eng. Vind het een raar idee om over straat te lopen met een selfie stick in de handen en tegen me camera te lullen. Zelfs vind ik het al raar in het openbaar foto,s te maken als je zo,n selfie stick in handen hebt. Maar er zijn zoveel mensen die het doen, waarom vind ik het dan zo eng. Ja ik ben onzeker wat mensen van me vinden/denken. Maar stiekem vind ik het juist super leuk om hier iets mee te doen. Toch ben ik op pad geweest met mijn nieuwe selfie stick, maar wel een beetje in het geheim ermee gewerkt. Op de dag dat ik ging werken op de kinderboerderij nam ik hem mee aan mijn broek. Want ja je kan hem aan je broek hangen, super handig dus om mee te nemen.

Selfie stick in actie

Ik ben naar achteren gelopen van de kinderboerderij, waar de pony,s staan daar is het vaak rustig. En kon ik even op mijn gemak mijn gang gaan. Vond het wel erg leuk om foto,s op deze manier te maken. Wel even onwennig, maar het resultaat de foto,s hierboven zijn wel leuk geworden. Maar ook ben ik deze dag aan het filmen geweest, voornamelijk beelden zo met mijn telefoon in de handen omdat ik het dus nog heel eng vind om zelf met de camera mee te lopen en tegen dat ding te praten. Zeker als ik niet alleen ben. Maar heb wel twee kleine shots gemaakt van mijzelf in het filmpje.

Selfie stick

Ik heb gekozen voor een premium bluetooth selfie stick in de kleur roze. Er zitten twee knoppen op de stick en een de zijkant een schuifknopje. Het schuifknopje is om hem aan/uit te zetten. En de twee andere knoppen is eentje voor de verbinding met bluetooth maken en de andere om foto,s te kunnen maken. Deze selfie stick kan je uitschuiven tot wel 90 cm lang en is te gebruiken met alle mobiele telefoons die tot 8 cm breed zijn. Ik zelf gebruik hem nu voor mijn samsung note 3. Heb jij al een selfie stick!!!

Help mij, heb jij tips tegen de angst/onzekerheid om te vloggen met mijn selfie stick, laat het me weten in de comments…

Na mijn tweede miskraam heb ik toch weer besloten om het er op te wagen naar maatschappelijk werk te gaan. Ik vond de stap echt wel heel zwaar, want ik hou er niet zo van. Juist omdat de reguliere hulpverlening alles via het boekje doet en je meestal gewoon niet begrijpt. Ik heb eigenlijk iemand nodig die weet hoe het is een kindje te verliezen en miskramen te ondergaan. Maar ik kan het niet alleen. Ik voel dat ik vast zit, helemaal op slot. Echt huilen lukt me haast niet, en dat voel ik aan mijn lichaam. Al weken houd ik me groot, maar waarom… Ja ik ben denk bang wat er allemaal weer achterweg komt. Maar het lukt me gewoon weg niet om mijn emotie te laten gaan. Wekenlang heb ik een extreme hoofdpijn, maar niet alleen dat. Het wordt steeds erger de pijn. Inmiddels zit me hele lichaam vast. Me schouders en nek zitten helemaal vast. Spierpijn in mijn armen, handen en benen. En al vanaf het moment dat ik wist dat het een miskraam zou worden heb ik pijn in mijn rug. En dit alles veroorzaakt dat ik slecht slaap. Dan zijn we het cirkeltje weer rond.

Ik ben nu drie keer naar maatschappelijk werk geweest. De eerste keer keek ik echt de kat uit de boom, gaf aan hoe moeilijk dit voor mij was. En ze gaf me het vertrouwen dat ik de touwtjes in handen heb. Als ik ergens niet over wil praten zal ze niet verder vragen. Als ik alleen maar wilde praten over Daan zou dat goed zijn. Ze zei me “laat me maar kennis maken met Daan” Dat voelde goed. Maar het ging natuurlijk niet alleen om Daan, maar juist nu om de miskraam. Toch merkt ze aan me dat ik er niet aan toe ben om me open te stellen ervoor. Maar ik wil het zo graag, ik wil zo graag heel hard huilen en alles loslaten, maar ik hou mezelf onbewust tegen. Praten erover doe ik ook niet graag, het liefst wil ik gewoon dat mijn lichaam weer normaal reageert en weer verder om zwanger te worden. Helaas werkt dat niet zo, want sta toch echt op pauze. En dat is maar goed ook, want het gaat echt slecht met mij. Lichamelijk ben ik gewoon helemaal op.

Het lijkt wel of ik steeds harder wordt, niet alleen naar andere toe maar juist naar mijzelf. Iedereen zegt wees lief voor jezelf, ja dat ben ik geweest. En ben het helemaal zat mijzelf, ik wil er voor een ander zijn. Mijzelf gewoon lekker vergeten, al de pijn en het verdriet wegstoppen. Maar ik weet dat het beter is om erdoor heen te gaan. Alleen wanneer houd de ellende eens op. Hoeveel kan ik nog aan, waar ligt die grens. Wil ik echt kosten wat kost dat kindje… Zal het de volgende keer echt goed gaan, of zal het weer op een miskraam uitdraaien. Mensen begrijpen niet waar ik de kracht vandaan haal om hiermee door te gaan. Ze snappen niet dat je gelijk weer denkt aan een nieuwe poging. Er is geen denken aan stoppen. En ik weet er is hoop, hele goede hoop. Ik kan zwanger worden en zelfs een zwangerschap voldragen. Het ziekenhuis is ook heel positief gesteld, dus opgeven doe ik nog lang niet. Ik weet dat deze mensen zich zorgen om mij maken, misschien ook wel terecht zoals je kan lezen. Eigenlijk wil ik het liefst onder mijn deken wegkruipen en er voorlopig niet meer onder vandaan komen. Maar daar schiet ik niks mee op. Ik moet door, met af en toe de rust voordat ik er echt aan onderdoor ga. Ja ik probeer het echt lief te zijn voor mijzelf, maar wanneer is mijn lichaam lief voor mij. Dat vraag ik mij al zolang af, wanneer mogen wij eens weer gelukkig zijn.

Ik hoop echt dat de gesprekken bij mijn nieuwe maatschappelijk werkster iets gaat uithalen. Maar soms heb ik gewoon een schouder nodig om op uit te huilen. Bij iemand waar ik me volledig veilig voel. Helaas blijven de tranen op zich wachten, wat absoluut niet fijn voelt.

Praten over gevoelens is moeilijk, wat doen jullie als je dit ervaart en toch hulp nodig hebt?

Het is vandaag Pasen en weer een week voorbij. Daarom heb ik weer een weekoverzicht van de dingen die ik heb gedaan. Geniet nog even van jullie vrije Paasdag morgen, dat ga ik ook zeker doen.Mijn uitje naar het ziekenhuis, had een afspraak met mijn maatschappelijk werkster. En op deze bijzondere dag (wereld downsyndroom dag) wilde ik haar kennis laten maken met Daan. Ik had dan ook een fotoalbum meegenomen om te laten zien aan haar. Wat voelde dat goed om Daan te laten zien en over hem te mogen vertellen. Ik was op de fiets geweest, dus moest ook weer terug op de fiets. Toen merkte ik dat het wel wat te heftig was vier dagen na het schoon maken van de miskraam. Ik kreeg onderweg naar huis buikpijn, wat niet zo prettig was. De rest van de dag me maar lekker rustig gehouden.Ik wilde in de middag weer wat minder brood gaan eten, dus vandaag ging ik aan de gebakken eieren met spinazieEn de dag erna maakte ik een wokgerecht, ja weer met spinazie

Op de kinderboerderij ben ik flink aan het filmen geweest en foto,s maken. Het filmpje komt er nog aan. Maar deze twee mooie foto,s wilde ik alvast delen.Ook deze week ging ik naar de kapper, dat was wel weer even nodig. Mij haar groeit altijd zo snel, en heb echt super dik haar. Ik ben dan ook echt blij dat het weer heerlijk kort is.Slagroomijs met smartlies erop, even genieten.Iedere keer als ik thee zet is het een verassing wat er nu weer voor vraag op het labeltje staat. Mijn antwoord: Koken, maar zo nu en dan iets bestellen is ook erg lekker.
Wat een kippenvel boek, na elk verhaal moet ik echt even stoppen. Dus het gaat niet zo heel snel met lezen. Maar als hij uit is komt er een review online.Omdat het ook voor Daan Pasen is gingen we de dag ervoor even naar zijn plekje toe, en brachten we deze mooie gele en oranje bloemen. Echt de kleuren voor Pasen.Geen Pasen zonder Paasstol, dus ook dit jaar aten we dit weer. Jammie lekker hoorMaar natuurlijk horen daar ook gekookte eitjes bij, ook al zo lekker om te eten.
Als afsluiter van de dag lekker gourmetten, om vervolgens op de bank uit te buiken.

In het nieuwe jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Kapper
Ik ben weer eens even naar de kapper geweest. Dit was wel nodig, eigenlijk zou ik dat vaker willen doen. Maar het blijft toch duur om dit regelmatiger te gaan doen. Maar nu ben ik weer even geweest en wat ben ik blij met mijn nieuwe korte koppie. Mijn haar groeit echt veelte snel, heb ook heel dik haar. Dus moeten ze het ook steeds uitdunnen. Wat voelt dat heerlijk als je bij de kapper bent geweest. Heerlijk dus weer.

Uitvaartbeurs
Ja dit klinkt wel heel eng dat het staat tussen mijn glimlachmomentjes maar ik meen het wel. Het was een ongelooflijk zware emotionele dag, maar wat heb ik er prachtige gesprekken gehad. Een aantal mensen gezien die ik al kende, wat is dat fijn om even met ze te praten. En zelfs van iemand een knuffel te krijgen omdat het zo goed voelt bij haar.

Inspiratie opdoen
Ik ben aan het rond neuzen op internet voor leuke webshops die misschien wel mee willen doen aan een weg geef actie voor jullie mijn lezers. En niet zomaar een weg geef actie, maar speciaal voor de tweede verjaardag die eraan komt van Daan. Eerder heb ik al eens een grote weg geef actie gehouden om jullie te bedanken voor jullie steun. Nu wil ik jullie mee laten vieren dat Daan hoog in de wolken zijn verjaardag viert. Dus als je een leuke webshop weet of hebt en je wilt doneren laat het me weten.

Eindelijk zijn we twee weken verder en heb ik inmiddels de ingreep gehad waar ik op zat te wachten. In de tussen tijd dacht ik eerst dat ik nu wel schoon zou zijn, maar dat bleek dus niet zo. In de twee weken dat ik moest wachten voor ik weer naar het ziekenhuis moest kreeg ik nog drie grotere bloedingen. En steeds als ik zo,n bloeding had gehad bleef het bloeden weer uit. Maar uiteindelijk verloor ik wel steeds een klein beetje bloed. Ik werd er een beetje moedeloos van. Het bloeden zelf was ik aardig zat aan het worden. Maar erger nog ik heb gewoon al die tijd ook pijn in mijn rug gehad, wanneer gaat dat nou eens stoppen. Hierdoor slaap ik vrij slecht en ben ik dus overdag echt heel snel moe. Dat houd in dat het best wel zwaar is de dingen die ik weer aan het oppakken ben. Maar het is wel heerlijk weer eens bezig te zijn. Wat zag ik tegen de ingreep op zeg, maar ik liet het maar even los. Want ik wilde geen twee weken me druk hierom maken. De dag van de ingreep was ik wel heel zenuwachtig. Ik ging alleen naar het ziekenhuis. Ik ben namelijk nogal eigenwijs, want ja mijn man had zeker aangeboden vrij te nemen van zijn werk om mee te gaan. Maar ik vond het onzin, dit kon ik echt wel alleen. Het meest bang was ik eigenlijk voor de plaatselijke verdoving die ik zou krijgen volgens de gynaecoloog. Achteraf kreeg ik deze helemaal niet. Super vervelend dat ik moest wachten tussen zwangere, want zij hadden een kleintje in hun buik. En ik ging het restje van mijn miskraam laten weghalen, hoe dubbel is dat. Natuurlijk liep het uit, gelukkig maar tien minuten. Maar ik was natuurlijk al veel te vroeg, dus heb me er 20 minuten zitten ergeren.

Toen werd ik gehaald door een verpleegkundige, wat een drukte toen ik binnen kwam. Ze waren in totaal met z,n vieren. Gelukkig de stagiair (een man) hield zich afzijdig. Degene die me als eerst aanspraak in de behandelkamer, merkt meteen op dat ik het wel erg spannend vond. En vond het geloof wat vreemd dat ik alleen was gekomen. Ik probeerde stoer te doen, met dat ik al zo veel had doorstaan dat dit niets was. Maar dat was het natuurlijk niet. Ik mocht me in de kleedruimte uitkleden, daarna op de stoel plaats nemen. Dit blijf ik gênant vinden, ook al heb ik het al zo vaak moeten doorstaan. Maar met bloedingen is het alleen nog maar erger, en er zou heel wat bloed bij komen kijken. Maar eerst gingen ze even met een cameraatje naar binnen om te kijken of er echt nog restjes zaten. En ja die zaten er nog. En ik was alleen maar aan het huilen, terwijl ze me zo probeerde op me gemak te stellen. Soms keek ik op het beeld mee wat er te zien was van binnen, maar zo geweldig was dit niet om te zien. Boven me hing een plaat, om de tijd te kunnen doden. Zoek de gele ballon hadden ze gezegd. Maar ik was er niet echt mee bezig, er kwamen alleen steeds meer tranen. Ondertussen waren ze alles aan het ombouwen om de behandeling te starten aangezien ze het toch moesten gaan schoon maken van binnen. Ik had zo gehoopt dat het niet nodig was, maar ik wist zeker dat het wel moest.

Echt een fijn gevoel was het niet, echt pijn nee maar zeker wel gevoelig. Mijn buik ging ervan pijn doen, en ik voelde me zo gespannen. Toch probeerde ik zoveel mogelijk te ontspannen, want hoe meer gespannen je bent hoe gevoeliger het was. Het leek wel een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk haalde ze het slangetje eruit en ook de camera. Om zeker te weten dat alles nu los is gekomen wreven ze nog even met een gaasje alles weg. Het bloeden stopte en ik mocht opstaan. Maar ik was zo gespannen en duizelig dat ik nog maar even bleef zitten. Ze vertelde dat als ik me ging aankleden ik eerst maar op de wc moest gaan zitten, ook als ik niet hoefde te plassen. Want er zou zeker nog stolsel naar buiten komen. Ik zat ook echt net op tijd op de wc, want er kwam zeker nog een lading bloed. Rustig kleedde ik me aan, en stonden nog even na te praten. Maar echt goed ging het niet met mij, stond echt te zweven op mijn benen. En ik moest ze beloven om nog even in de wachtruimte te blijven zitten voor ik naar huis ging. Dit deed ik dan ook maar, alleen wilde ook al snel een bel afspraak maken. Dus ik liep naar de balie en ze merkte meteen op dat het niet goed ging. Ik werd door iemand die ik al kende begeleid terug naar mijn stoel, en zelf kwam ze naast me zitten. Even kletsen om me af te lijden. Ondertussen was er voor mij een bel afspraak gemaakt. Nu was het dus afwachten of en wanneer het bloeden zou gaan stoppen.
Rustig ben ik nog even richting de supermarkt gelopen, vlakbij de bushalte waar ik toch moest zijn. Ondertussen bellend met mijn moeder, dat deed me goed. Gelijk even alle spanning eruit lopen en praten. Tegen de tijd dat ik bij de winkel was, was ook het ergste trillen voorbij. Na een paar boodschapjes snel naar huis en de rest van de dag me rustig houden. De komende dagen niet te veel inspanning verrichten en kon dus de volgende dag niet naar de yoga. Inmiddels is het bloeden zo goed als gestopt, dat houd in dat ik nu echt kan gaan herstellen.

Als je een miskraam heb gehad, hoe ben jij hier mee om gegaan?

Zomer

Ohh wat verlang ik naar de zomer, een heerlijk zonnetje, zonnebril uit het stof halen, met korte mouwen naar buiten kunnen. Gewoon heerlijk genieten. Het enige wat ik nog mis tijdens de zomer is een heerlijke tuin om ervan te genieten. Wij hebben dan wel een balkon, maar als de zon erop staat vind ik het vaak te heet om het een paar uur vol te houden. De afgelopen tijd heb ik gemerkt dat een tuin echt wel genieten is met heerlijk weer. Wat heb ik vaak al in de tuin gezeten bij Ohanahome. De heerlijkste plekjes heeft ze daar in de tuin. Zelfs hangt er een hangmat, maar heb er nog altijd niet in gelegen. Waarom, ik durf niet zo goed. Misschien wel bang om eruit te vallen. (haha) Ik kijk dus heel erg uit naar de zomer, ook al heb ik zelf geen tuin. Geniet wel op mijn manier van het heerlijke zonnetje.

Hangmat/hangstoel

Een hangmat of hangstoel is geweldig om te krijgen maar ook zeker om te geven. Je kan hem in de tuin hangen, maar ook op het balkon of zelfs in huis. Zelf zou ik alleen voor de tuin kiezen, de twee andere opties lijkt mezelf niet zo,n fijn idee. Maar dat is ieder zijn/haar keus waar je deze ophangt. Zo ben ik eens even gaan rondneuzen op de site, ik kwam heel wat leuks tegen. Ook zag ik dat ze niet alleen 1 persoon hangmatten hebben maar ook voor 2 persoon. En wat ik het leukste vond wat ik zag was dat ze er zelfs eentje hebben voor je baby. (of ik dat zo veilig vind weet ik nog zo net niet)Je kan de hangmat voor jezelf ophangen, maar er zijn ook hangmat standaard te koop. Zelf vind ik de hangstoelen wel erg leuk eruit zien, ook ben ik wel benieuwd of dit echt zo relax is als het eruit ziet.

Winnen

Hoe ga jij relaxen deze zomer! Naar het strand om daar bruin te bakken, met je kinderen naar het buiten zwembad. Nee jij gaat heerlijk relaxen in je eigen tuin dit jaar. Want ik mag een hangmat/hangstoel naar keuze weg geven. Wil jij kans maken hierop reageer dan met een geldig email adres op deze post en graag zou ik zien dat je mijn facebook liked.
Je kan meedoen t/m 5 april. De winnaar krijgt via de mail op 6 april bericht van mij.

– Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking-

“Onvoorwaardelijke liefde voor mijn prachtige zoon, Daan mama en papa houden zielsveel van jouw”
Vandaag is het wereld downsyndroom dag en ik wilde deze dag niet zomaar voorbij laten gaan. Ondanks Daan niet meer leeft ligt mijn hart nog altijd bij het stukje “down” Op het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was van een kindje met het syndroom van down kwam ik terecht bij D mama,s een Facebook groep waar allemaal mama,s samen komen met hun prachtige kindjes met down. Wat ben ik daar warm verwelkomt. Nog altijd ben ik lid van deze groep, omdat het me pijn doet om afscheid te nemen ervan. En ik ben en blijf een D mama, dus ik hoor er gewoon bij. En ook alle andere op de groep vinden dit nog altijd. Echt veel actief ben ik niet, want vind het wel heel moeilijk te laten weten dat mijn zoon niet meer leeft naar nieuwe mama,s. Ik wil ze niet afschrikken, toch voel ik dat ze het fijn vinden als ik met liefde een beetje steun en advies mee kan geven. En wat is het heerlijk om deze kindjes voorbij te zien gaan op de meest prachtige foto,s. Helaas is er ook vaak verdrietig nieuws te lezen, dat er weer een kindje ziek is en in het ziekenhuis ligt. De warmte die iedereen geeft en krijgt is zo mooi. Dat is dan ook de reden waarom ik jullie dit wil laten zien hoe gewoon deze kinderen zijn. Net zo gewoon als alle andere kinderen, maar met een klein beetje extra zorg.

Ik heb gevraagd aan alle D mama,s om iets kort te schrijven wat helemaal past op deze dag. Lees maar mee.

“Lotte is ons positieve foutje van de natuur.
Mensen vragen wel eens of t erfelijk is of dat t pech is of een foutje van de natuur. Nou wij zeggen vaak…. een positief foutje van de natuur.”

“Downtjes blijken een chromosoompje extra te hebben, òf zouden wij één te weinig hebben? Downsyndroom is voor mij: The Beauty of Imperfection”

“Mijn zoon van 18 jaar die werkt bij Brownies&downies in Almere”
“Het is zo héérlijk als hij zijn armpjes om mijn nek slaat!!”

“Iets wat ik heel erg merkte nadat ik een D mama werd is “dat er een extra grote vat met liefde is open gesprongen,niet alleen voor mijn zoontje maar voor de hele wereld”

“Isa is de liefde van ons leven en zwaait de hele supermarkt bij elkaar! Zoveel glimlachen worden er getoverd. Iedere dag. I love you!”

“Denk in mogelijkheden en niet in beperkingen!

En al die kritiek over “te goede down kinderen”? Dat zijn OOK gewoon kinderen met Down, geen acteurs ofzo”

Voor het eerst na meer als een maand kwam ik weer bij Ohanahome. Dat was wel weer even wennen, maar al snel had ik mijn draai weer gevonden. Ondanks het vele verdriet die ik nu weer doormaak heeft het familie leven wat daar draait een positieve invloed op me. Lekker samen met Annelies en haar dochter in de tuin aan het fröbelen en kletsen geweest. Haar dochter was een mooie palm-Pasen stok aan het maken.De volgende dag weer eens naar het ziekenhuis. Ik had besloten om weer te gaan praten met een maatschappelijk werkster. Maar vond het niet zo fijn om op de afdeling te zitten tussen de zwangeren. Dus heb me achteraf in een hoekje verstopt met mijn tablet om me wat rustig te houden.
Daarna vond ik dat ik wel een heerlijk broodje van de Subway verdiend had. Daar heb ik dan ook van genoten. Ook stond ik verrast dat ze het in een leuk mandje deden. Normaal gaat het in papier gewikkeld. Dit zag er wel erg gezellig uit vond ik. Toen ben ik naar Musjes gegaan, kinderwinkel waar ik regelmatig op dinsdag komt. Mijn favoriete verkoopster is daar altijd op dinsdag. Ik kom er om er lekker een kopje thee te drinken en wat te kletsen met de verkoopster. Ze kent mijn verhaal van Daan, ben daar nog met Daan geweest vlak voor zijn overlijden. Ik liep nog maar net de winkel binnen en ze kwam gelijk op me af om een knuffel te geven. Ze had al mee gekregen van de miskraam die ik had gehad.Na een paar uurtjes daar ben ik naar de bushalte gegaan omdat ik lekker naar huis ging. Was namelijk nogal moe.Tijd om weer even te werken op de kinderboerderij, wat was het heerlijk weer. Natuurlijk even een mooi plaatje schieten.Pizza pizza pizza time
Lekker nestelen op de bank met een dekentje en een kop warme thee.
Al maanden zit het in mijn hoofd de uitvaartbeurs, eigenlijk als doel om er zelf te staan met Ohanahome. Maar dit ben ik niet gaan doorzetten, wie weet ooit. Wel ben ik er als bezoeker heen gegaan. Hier ga ik zeker meer over schrijven. Na een lange zware dag op de beurs even wachten op de bus om naar huis te gaan. Ook is het weekend om even een wasje te draaien en dan moet die ook opgehangen worden.Zondag lekker makkelijk eten, een heerlijk soepje gemaakt en daar heb ik rollade bij klaar gemaakt.

Jullie nog iets leuks gedaan het weekend?