Vanaf het moment dat ik hoorde dat het mis was met mijn zwangerschap, had ik gelijk een heel beeld in me hoofd van de miskraam. Gelijk zei ik dat ik pillen wilde om de miskraam op te wekken. Maar had niet verwacht ze gelijk te krijgen. Bij mijn vorige miskraam moest ik eigenlijk twee weken afwachten, dat is uiteindelijk 1 week geworden omdat ik niet langer kon wachten. Nu ging dat veel makkelijker en kreeg gelijk dus een recept mee. Bijna nooit ga ik naar de apotheek in het ziekenhuis, nu dus ook niet. Achteraf had ik daar spijt van. De wachttijden zijn daar altijd enorm dus we zouden naar onze eigen apotheek gaan. Eerst even wat boodschappen halen en dan die pillen ophalen. Niet dus, want ze hadden ze niet op voorraad. Ik baalde echt enorm en stond daar met tranen in mijn ogen. In overleg waar ik wel heen zou kunnen, uiteindelijk kwamen we dus uit bij een apotheek in de binnen stad. Na overleg met mijn man zijn we er toch heen gegaan, achteraf viel het allemaal mee de binnenstad in en parkeren. Maar we kwamen net van die kant vandaan uit het ziekenhuis, dus erg leuk was het niet.

Gelukkig is het wel gelukt om de pillen nog te krijgen die dag, want wilde er zo snel mogelijk vanaf. Bij de vorige miskraam toen in de pillen inbracht (ja vaginaal breng je deze pillen in) was het zo heftig het bloedverlies, dat ik belande in het ziekenhuis. Maar ik was wel na twee dagen van het vruchtje af. Dus daar had ik nu ook rekening mee gehouden. Ik kocht van te voren groot maandverband en iets om het matras te beschermen. Maar het bleef uit waar ik op gerekend had. Ja ik kreeg bloedverlies, maar verder gebeurde er weinig. Uiteindelijk verloor ik een vrij grote stolsel, en daarna bleef het gewone bloeden aan. Ik twijfelde heel erg of dit het wel kon zijn geweest, de vorige keer was toch echt veel heftiger en veel meer stolsel raakte ik kwijt. Dus ik belde het ziekenhuis, maar werd afgescheept met dat die pillen nog vijf dagen na werkte dat ik dan maar weer even moest bellen. Nou prima dus een paar dagen later belde ik weer, deze keer probeerde ze me weer af te schepen. Dit keer met de pillen werken nog tien dagen na. Eerlijk gezegd werd ik aardig boos van binnen, geloof ook dat ik daar wel iets van heb laten merken. Ik kreeg het voor elkaar dat degene waar ik was geweest mij zou bellen in de middag.

Er werd die middag gebeld, deze vrouw is zo lief en denkt echt met je mee. Ze liet me gelijk komen, ik mocht nog even na haar dienst gezien worden door haar. Wat was dat fijn. Ze kon me toen ook vertellen dat het grootste gedeelte al weg was. Wat was dat een opluchting, ook omdat ik nu met een gerust gevoel de volgende dag naar de Huishoudbeurs kon. Daar was ik zo aan toe, even een dag iets leuks. Krampen in mijn buik had ik zo nu en dan wel heel heftig, maar ach als dat het enige was. Toch vond ik het wel erg lang duren hoor deze miskraam. Ik wil gewoon snel weer herstellen en opnieuw het IUI traject in. Maar weet dat rust wel goed voor me is. Twee weken nadat ik de pillen kreeg mocht ik op na controle komen, helaas bleek ik nog niet schoon te zijn. Mijn voorgevoel had dus gelijk. Zo bang was ik dat ze het weg moesten halen, of juist dat ze me nog langer lieten lopen om maar af te wachten. Een curettage wilde ik eigenlijk niet, maar als het nodig is dan moest het maar. Ik ben heel bang voor de gevolgen ervan, want het kan beschadiging met zich meebrengen. En omdat ik al niet vanzelfsprekend zwanger raak, was ik daar zo bang voor. Ze ging overleggen met een collega, toen ze terug kwam vertelde ze dat ze het toch gingen weg halen. Maar dat curettage te heftig is voor mij dat ze het op een andere manier zouden gaan doen. Ze zouden een cameraatje naar binnen brengen en het schoon spoelen met water. De afspraak werd gemaakt, over twee weken. Wat duurt dat nog lang zeg, maar eerder hadden ze gewoon geen plek. Ook zei mijn behandeld arts (dezelfde vrouw waar ik al twee keer eerder was ervoor) dat als ze die dag tijd zou hebben, ze er voor me zou zijn om me te ondersteunen. Zo lief, dit gebeurd niet vaak in het ziekenhuis.

De avond na de controle zat ik gewoon lekker tv te kijken en ineens voelde ik dat ik leeg liep. Ik stond op, en dat voelde niet goed. Snel naar de wc, ja hoor weer een vrij grote stolsel. Dit ga je niet menen, zou dit dan ineens het restje zijn wat er nog zat. De rest van de avond bleef ik flink bloeden. En de volgende dag werd het bloeden minder, heel veel minder. Mijn gevoel zij dat ik nu schoon ben. Maar die afspraak dan, wat nu!

Kimberly de mama van vlinderkindje Elara. Elara speelt net als Daan (misschien wel samen) daar hoog boven in de wolken. Deze mama wilt net als mij dat de naam gezegd blijft worden, het doet ons geen pijn. Het is alleen maar fijn als je ons kindje kent en de naam noemt. Kimberly zet zich in voor Clini Clowns wat een onwijs mooi doel is. Wat was dit een mooie verassing voor mij en Daan toen ze voor hem kwamen zingen in het ziekenhuis. Voor ons was het maar 1 ontmoeting, maar voor Kimberly is het allemaal veel belangrijker geworden. Daarom heeft ze vorig jaar een Rode Neuzen Run georganiseerd om geld op te halen voor Clini Clowns. Dit jaar is ze daar weer mee bezig. Alleen het grote verschil is dat het dit keer niet alleen voor Clini Clowns is maar ook voor Qwin. Qwin is meervoudig complex gehandicapt.

Wil jij mee rennen dan kan je hier zeker voor opgeven. Ga even naar de site van Kimberly, daar vind je alle informatie die je nodig hebt. Zelf ren ik niet mee, omdat het lichamelijk niet mogelijk is. Maar ben wel aan het nadenken om daar te gaan helpen. Dat horen jullie later wel of ik dus zelf aanwezig ben.

21 mei ben je welkom in Houten.

Natuurlijk kunnen ook gewoon geld doneren voor deze twee mooie doelen die samenkomen in de Rode Neuzen Run.
Elara Brandon te Rotterdam
NL38INGB0658022504

Deze week ben ik weer langzaam wat dingen aan het oppakken, wat ik deed voordat ik geopereerd ben. Zwaar, maar ook weer echt heerlijk om te doen. Wat meer het huis uit, dat is ook wel lekker met het zonnetje die steeds meer doorkomt.Ik pakte mijn fiets weer even om naar mijn werk op de kinderboerderij te gaan. Eerder had ik al even de fiets gepakt om naar het ziekenhuis te gaan. Dat was wel even echt heftig want dat is een stuk verder fietsen dan de kinderboerderij. Maar ik ging dus weer even wat doen op de kinderboerderij en wat was het heerlijk buiten te werken. Daarna was ik wel gebroken en heb ik de rest van de dag lekker op bed series gekeken.Ik schreef een blog over opnieuw rust vinden, hopelijk in de toekomst in een nieuw huis. Waar we hard voor aan het sparen zijn.Elke avond kijk ik nog steeds trouw naar Goede Tijden Slechte Tijden, heerlijk om mee te ontspannen.Vrijdag hadden we iets te vieren, omdat we twee jaar geleden partnerschap aan gingen. We zijn uiteten geweest. En wat hebben we heerlijk gegeten zeg. Teveel om alles uit te proberen.Het weekend maakte ik lekkere keizerbroodjes uit de oven met kaas, salami en ananas.
Ik ben al weer even begonnen met een nieuwe serie voor mij. Nu al bezig met het tweede seizoen van Gossip girl. Wat een heerlijke serie is dit zeg. Even iets heel anders dan ik normaal kijk.

Wat is jouw favoriete serie op dit moment?

In het nieuwe jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Uiteten
Omdat we iets te vieren hadden gisteren (twee jaar partnerschap) zijn we heerlijk uiteten geweest. We zijn naar een wereld restaurant geweest, waar je lekker kan wokken, je eigen pizza kan samenstellen, Peking eend kan eten, er ligt een varken waar je vlees van nemen, pannenkoeken, Barbecueën, teppanyaki, Sushi, Saladebuffet en heel veel soorten toetjes. Het was te veel om alles te proberen. Maar wat was het lekker zeg. Taste and Flavor is voor nu even echt mijn favoriete restaurant. We gaan daar zeker nog eens terug, nog genoeg om uit te proberen daar.

Krokussen
Nu de zon steeds meer gaat schijnen komen er de meest mooie kleuren krokussen boven. Ik ben er gek op om ze te zien. Vooral omdat de meeste die je ziet paars zijn. En ja ik heb iets met de kleur paars sinds we Daan verwachtte, en dat zal nooit meer verdwijnen wat ik met deze kleur heb. Maar dat de krokussen uit de grond komen is een teken van lente. Vaker de zon die tevoorschijn komt, springen lammetjes en geitjes in de wei. En dus heerlijk vaker naar buiten met het heerlijke weer. Helaas is het nu nog net even steeds te koud, maar die warmte komt vast ook wel.

Dingen oppakken
Mijn lichaam heeft een flinke opdonder gekregen vanwege de operatie en de miskraam, en nog ben ik aan het herstellen van beide. Maar voor mijn gevoel werd het tijd om weer wat dingen op te pakken. Het thuis zitten werd ik gek van, dus wilde graag weer gaan werken op de kinderboerderij. Ik merk wel wat het zwaarder is dan normaal, maar wat was het fijn om gewoon weer bezig te zijn en dat in de buiten lucht. Ook ben ik weer in dezelfde week voor het eerst weer naar een yogales gegaan. Ook dat was erg zwaar, maar ook heel fijn. Probeer dit weer elke week te gaan doen, zodat ik weer beetje mijn conditie op kan bouwen.

Ik weet dat je niet aan de dood wilt denken als je kindje net geboren is. Maar hoeveel ouders vergeten niet dat het ook fout kan gaan? Je kind kan plotseling overlijden en dan… een uitvaart kost echt een hoop geld. Daarom is het zo belangrijk als kersverse ouders om je baby in te schrijven bij je uitvaartverzekering. Je wilt je kindje toch een mooi afscheid kunnen bieden. Natuurlijk ga je ervan uit dat je kindje jou overleeft, maar toch zou ik zo snel mogelijk je kind bijschrijven. Wat een geluk dat wij dit wel deden. En nee, echt niet alleen omdat Daan met beperkingen geboren is. Als hij als ieder ander kind geboren was, hadden we hem ook meteen bij laten schrijven. Wij konden dus mooi en passend afscheid van hem nemen.

Maar wat kan er nou allemaal op het gebied van afscheid nemen van je kindje? Ouders waarvan hun kindje overlijdt tijdens de zwangerschap of bevalling nemen vaak overhaaste beslissingen, omdat je nog helemaal bezig ben met de geboorte van je kindje. Ik kan me daar niks bij voorstellen, omdat wij nog een paar maandjes voor Daan hebben mogen zorgen. Toch plotseling overleed hij en moet je gaan beslissen of je hem laat begraven of cremeren. Laat je obductie op hem doen, omdat je wilt weten wat er is gebeurd? En mag je hem mee nemen naar huis? Dit zijn allemaal keuzes en vragen waar je niet voor wilt komen te staan. Maar je moet wel.

Fotoshoot
Foto’s van je kindje hebben is zo belangrijk voor de verwerking. Voordat Daan geboren was, kwamen wij al in aanraking met iemand die graag foto’s van hem wilde maken mocht het mis gaan, of dat hij te vroeggeboren zou worden. Dit wilde ze privé voor ons doen. Make a Memory is een voorbeeld van een stichting die foto’s maakt van jouw overleden kindje. Ik vond het van tevoren doodeng. Want wat verwacht je van zo’n shoot? Maar het was zo fijn en mooi, we zijn zo dankbaar dat er nog mooie foto’s zijn gemaakt.

Opbaren
Vaak hoor je dat overledenen opgebaard liggen in een rouwcentrum, maar het kan ook gewoon thuis. Dit geldt ook voor je kindje. Wij hadden al zo’n hectische tijd gehad. Na al dat rennen naar het ziekenhuis wilden we graag in alle rust thuis afscheid nemen van Daan. Ook schrokken we heel erg wat de uitvaartverzorgster zei over het opbaren in het rouwcentrum. Aangezien iedereen ongevraagd zonder ons daar kan komen en dus ook aan je kindje kunnen zitten en het zelfs kan optillen. “Ja echt, het gebeurt,” zei ze daar achteraan. Nou, daar kreeg ik zo de rillingen van dat het vastbesloten was Daan thuis op te laten baren en lekker in zijn eigen bedje mocht liggen.

Hij bleef eerst nog even in het ziekenhuis aangezien we kozen voor obductie. De volgende dag kwam hij thuis. Ze hadden hem toen netjes aangekleed met de kleertjes die wij hen hadden gegeven. We hebben een volle week goed afscheid kunnen nemen van hem. Wat ik zo fijn vond was dat hij thuis lag en dat ik naar hem toe kon wanneer ik dat wilde. Al had ik de hele dag bij hem willen zitten, dan kon dat. Wat ik zo graag wilde was Daan zijn eerste boek voorlezen. En dat deed ik ook terwijl hij daar lag. We hebben naar de muziek geluisterd die we zouden afspelen op zijn afscheid en we hebben nog vele foto’s gemaakt. Dit was onze laatste kans om al die dingen nog te doen voordat we echt afscheid moesten nemen van Daan.

Begraven of cremeren
En dan moet je de keuze maken om je kindje te begraven of cremeren. Als je voor begraven kiest, kun je op de begraafplaats een mooi plekje uitzoeken en inrichten zoals je wilt. Wij kozen voor cremeren, dan heb je ook nog verschillende opties voor na de crematie. Officieel krijg je een standaard urn waar de as in zit. Wij niet, omdat we zelf al voordat de as werd vrijgegeven een mooie urn hadden laten maken.

Er is zoveel keuze om as in te laten bewaren. Je kunt ook een beetje as in een as-ketting laten doen, of een tattoo laten zetten met een beetje as. Wij kozen ervoor dat onze zoon in zijn geheel bij elkaar bleef in de mooie urn die we lieten maken. Ook met betrekking tot het bewaren van de urn heb je eigen keuzes. Je kunt hem thuis neerzetten, wat ik veel hoor bij ouders van pasgeboren baby’s.

Daan hebben wij niet thuis, maar op het crematorium bijgezet. Ook daar heb je weer opties. Of je zet de urn bij in de urnenmuur, maar dit vond ik echt afschuwelijk. Dus daar zijn we snel voorbijgelopen. Of een eigen plekje, dan kun je ook nog kiezen waar. Of tussen alle anderen in of op het kinderhofje, waar alleen maar kindjes liggen. Weet ook dat je natuurlijk de as kunt uitstrooien waar je wilt, ook waar Daan nu staat, op het kinderhofje is een strooiveld. Wij kozen dus voor het kinderhofje, en dan kun je het plekje zelf zo inrichten als je wilt, net als op de begraafplaats. Alleen is het plekje een heel stuk kleiner. Dan is er nog een optie die wij te horen hebben gekregen, maar dit vond ik echt helemaal niks, omdat we juist zo’n mooie urn hadden laten maken. Je kunt een urn laten begraven op het crematorium.

Daan lag opgebaard en in zijn arm had hij een knuffeltje vast. Ik wilde toen weten of die mee mocht met hem. Ja je mag bepaalde spullen mee laten cremeren. Knuffels is zeker geen probleem. Ik vond het een fijn idee dat hij zijn vriendje bij zich had. Ook vond ik het achteraf heel moeilijk, dat dit knuffeltje niet meer als tastbaar bezit aanwezig is, net als zijn kleertjes die hij aanhad. Maar het is goed, hij is gegaan zoals hij was.

Het afscheid
Je kunt je eigen wensen voor het afscheid bespreken met de uitvaartverzorger, en er wordt ook zeker meegedacht. Zo vond onze uitvaartverzorgster het zelf niet zo gepast om zo’n klein kistje te vervoeren in zo’n grote rouwauto. Nou dat vonden wij ook niet zo’n fijn idee. Mijn man wilde alles zelf doen, dit was het laatste wat hij voor hem kon doen. Zelf hem in zijn kistje leggen, zelf het kistje naar de auto dragen. En ja, in onze eigen auto, zodat hij zelf naar het crematorium kon rijden met onze zoon. Ook daar weer zelf het kistje op de plek neerzetten voor het afscheid. Wij kozen ervoor dat mensen nog afscheid van hem konden nemen, terwijl het kistje nog open stond. Daar konden de mensen zelf voor kiezen. Zodra iedereen afscheid had genomen, maakten ik en mijn man samen het kistje dicht. Dit was de laatste keer dat we hem zagen.

Aan dat moment gaan nog zo veel meer keuzes vooraf. Bijvoorbeeld het rouwkaartje. Wat doe je daar mee? En een kistje of mandje uitzoeken. Wat wij heel belangrijk vonden tijdens het afscheid was dat mensen kwamen zoals ze zijn, in hun gewone kleurige kleding. Zeker geen zwart, zo kende Daan hen niet. En we wilden zeker niet dat er bloemen lagen bij zijn afscheid, dus wat was ik blij dat veel mensen een lief knuffeltje mee hadden genomen voor hem. Maar om het echt af te maken, hebben we na de dienst vele kleurige ballonnen opgelaten. Dit was zo mooi. Ook kozen we vier mooie liedjes uit voor de dienst en zelf heb ik gesproken. Een vriendin van mij had een gedichtje geschreven voor het rouwkaartje, en ook zij heeft dit voorgedragen. Je kunt het afscheid dus zelf invullen zoals jij het wilt. Bespreek gewoon jouw wensen met de uitvaartverzorger, er is veel mogelijk.

– Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking ­­–

Vlak na het overlijden van Daan was ik thuis zo onrustig dat ik het huis vaak uit vluchtte, maar daar ging ik aan onderdoor omdat ik de eerste maand ook gewoon niet sliep door angsten. Heel lang bleef die onrust in huis. Zodra ik het huis uit was, ging het prima. Was ik niet onrustig, en voelde ik mezelf even fijn. Wat is dat vreselijk als je in je eigen huis je rust niet kan vinden. Het leek weer wat beter te gaan. Na mijn eerste miskraam werd deze onrust weer erger en het liefst wilde ik zo min mogelijk thuis zijn. Toen kwam ik in aanraking met Ohanahome, en ik kreeg daar een veilig gevoel. Ik begon er vaker te komen zodat ik me fijn en veilig kon voelen. Zodra ik thuis kwam was die onrust er weer. Elke keer ging ik met tegenzin terug naar huis, natuurlijk wilde ik wel thuis zijn want mijn man was daar. Maar het huis zelf straalde zoveel onrust uit bij me. Door de vele dingen die ik leerde bij Ohanahome, kreeg ik weer wat meer dat veilige gevoel terug in huis. Vond het niet meer zo erg om thuis te zijn. Heel lang heb ik mezelf voorgehouden te zeggen dat we een baby kamer hebben, maar nog altijd is dat gevoel er niet echt. Voor mijn gevoel is het nog altijd de kamer van Daan. Toch wilde ik graag geloven dat dit de kamer is voor de nieuwe baby, want hoe kan er nou een kleintje komen als het nog altijd een bezet kamertje is. Zou dit de reden zijn waarom het maar niet lukt om een broertje of zusje voor Daan te krijgen. Ik hoop het niet, want ik kan het niet meer ontkennen het voelt nog steeds als zijn kamer. Iedere keer als ik naar binnen loop. Zijn spullen, zijn persoonlijke spullen zie je niet meer die zitten in een doos. Maar de kleertjes hangen in de kast en verder is alles wel hetzelfde gebleven. Ik wil dit ook niet veranderen, alles is nog nieuw dus waarom zou ik. Nu ik na mijn operatie voornamelijk thuis ben, niet naar de kinderboerderij ga, niet sport en niet naar Ohanahome ga voel ik die onrust weer best sterk in huis.

Het is niet alleen het kamertje wat me onrust brengt, ook liggen daar fijne herinneringen. Aan de ene kant vind ik het fijn de dingen hier rondom Daan maar ook heel erg moeilijk. Neem nou van de week. Ik loop naar buiten en daar staat een ambulance in onze straat. Al heel lang heb ik niet echt angst hier meer voor, soms schrik ik nog wel van de sirenes. Maar als ze hier dan zo in de straat staan vind ik het echt heel naar. Het hele gevoel van dat Daan in mijn armen overleed kwam terug. Ik kreeg de rillingen over mijn hele lijf. Ik loop door, en zit in de bus. Maar de bus rijd nog niet weg, terwijl ik daar in de bus zit zie ik weer een ambulance langs rijden de straat in. En vlak voor dat de bus weg rijd waar ik in zit, komt er ook nog eens een brandweer langs. Ik had het niet meer. Helaas gebeurd dit net even te vaak in onze straat, waardoor ik me nog onveiliger voel.

Eigenlijk zeg ik al jaren dat ik hier weg wil uit dit huis. Op zich wonen we hier fijn hoor, we zijn verliefd geworden op ons uitzicht. Maar ik heb ook gemerkt dat het met een baby op drie hoog wonen best zwaar is. Denkt aan de kinderwagen en mijn chronische vermoeidheid syndroom. Ook wonen we absoluut niet in een kinderrijke buurt, en zei daarom al snel dat ik hier mijn kind niet wilde op laten groeien. Je kan je kind hier niet even op de straat laten spelen, veilig is het zeker niet. Ja en we hebben nog altijd de hoop voor een kindje. Wat zou dat heerlijk zijn voor ons maar ook voor dat kindje om in een heerlijk beneden woning met thuis te wonen. Met aan het huis een pleintje waar je rustig je kindje kan laten spelen. Deze droom heb ik naast onze kinderwens heel erg. Helaas financieel is dat wat lastiger deze droom uit te laten komen. We sparen wel, want we willen graag een huis kopen. Huren is niet mogelijk als we dit huis verlaten, door de nieuwe regels. De huur van een huis ligt dan veelte hoog om rond te komen. Nee we mogen echt niet klagen, want we leven best in luxe. Alleen om een huis te kunnen kopen op de manier van sparen wat we nu kunnen duurt het nog wel een hele tijd.

Ik maar ook mijn man zijn zo toe aan wat meer rust, maar door alles wat we hebben moeten doorstaan valt het zwaar die rust te vinden. Mag het geluk ons ook eens een keer toelachen… Ik hoop het zo. Misschien heel egoïstisch dat ik nu echt even aan mezelf denk, ik weet dat er mensen zijn die het misschien nog erger hebben. Maar nu denk ik even aan mijzelf en mijn man. Daarom heb ik een droom online gezet, zodat mensen ons een klein stukje op weg kunnen helpen met een nieuwe woning. Want ik denk echt dat ik nooit meer echt helemaal mijn rust terug vind in dit huis.

Dream or Donate

-Bron-

De dagen zijn lang voor mij, nog altijd doe ik vrij weinig buiten de deur. Natuurlijk kom ik wel buiten maar het meeste van de tijd ben ik thuis. Ik verlang naar de normale dingen weer te gaan doen. En misschien ga ik sommige dingen volgende week weer oppakken. Wil weer proberen om naar de kinderboerderij te gaan om te werken, en misschien ook weer een lesje yoga volgen. Maar dat is dus volgende week. Nu eerst deze week laten zien in foto,sJa we houden nou eenmaal van lekkere dingen, het lukt me nog steeds niet om gezonder te gaan leven. Alsof ik nog steeds probeer mijn verdriet weg te eten. En dat lukt niet. Maar voor nu genoot ik van een mini boterkoek.Van het weekend waren we even bij Tuinland geweest, en deze plantjes kochten we. Voor de kerst kochten we namelijk een glazen bak met kerststerren. Nu ze dood zijn wilde we er graag iets nieuws in. En dat is dit geworden.Ik ben gek op aardbeien, dus ik kocht een doosje ervan. Heerlijk aan het smullen ervan. Ja ik eet dus zeker ook gezonde dingen.Nee, dit vind ik echt niet leuk, omdat ik naar de stad zou gaan ging ik naar buiten. En ja hoor in onze straat staat er een ambulance. De ergste angst is ervan weg, geen paniek aanvallen er meer door. Soms nog wel een schrik reactie als ik ze zie of hoor. Maar zo in de straat, raak ik nog aardig van slag ervan. Even was ik helemaal terug bij het gevoel toen Daan overleed in mijn armen. Toen ik in de bus zat voordat hij weg reed, kwam er nog een ambulance de straat in rijden, daarna nog een brandweer. Gelukkig reed toen de bus weg. Ik had echt over mijn hele lichaam kippenvel.Na dat ik even in de stad ben geweest, ging ik op weg naar het ziekenhuis. Na controle vanwege de miskraam, en had er een slecht gevoel bij. Daar meer over in een blog die gaat komen.Vrijdag is het altijd patat dag bij ons, dit keer gingen we even bij de MC Donalds eten. Dat moet soms ook kunnen.In het weekend maakte ik heerlijke appelflappen voor ons. Lekker en simpel om te doen.

De paaseieren hebben wij ook al in huis gehaald. We hebben een hele bak op de tafel staan, maar moet er niet teveel in 1 keer eten dan wordt ik misselijk. Maar ze zijn zo lekker, vooral die groene (hazelnoot)

Jullie een leuke week gehad?

Toen ik jaren terug in het revalidatiecentrum zat (intern) kreeg ik dagelijks post. Dat ene kaartje van mijn beste vriendin, een lief kaartje van mijn ouders en heel veel kaarten en brieven van mijn vele pen vriendinnen. Wat is dat heerlijk om dat te mogen ontvangen. Maar in de jaren die volgden werd het minder, alles ging ineens via het internet. Weten we het nog Hyves kwam toen en daarna Facebook natuurlijk. Dus die echte post bleef vaker uit. Nu is het zo veel makkelijker even via Facebook iemand te feliciteren in plaats van die ene leuke verjaardagskaart te sturen. Ja ook ik maak me er vele malen schuldig aan, dan vergeet ik een verjaardag en zie ik ineens op Facebook dat er iemand jarig is. Te laat voor een echt kaartje te sturen, dan maar even een berichtje eraan wagen. Maar iedereen vind het toch veel leuker om echt post te mogen ontvangen. En het wordt ons het steeds makkelijker gemaakt. Kijk maar eens hoeveel sites er tegenwoordig zijn om online je kaartje te bestellen en te versturen. Je hoeft niet meer naar de winkel om dat ene leuke kaartje te vinden. Moet je eens kijken hoeveel verschillende soorten kaarten je online vind. In de winkel is dat dat zoeken hoor. Niet alleen de verjaardag kaarten kom je tegen maar denk eens aan beterschap, vriendschap, samenwonen, geboorte enz… Die laatste daar hebben ze ook een speciale site voor, helemaal gericht op geboortepost.

Wat ik zelf heel handig vind is dat je kaarten kan inplannen. Weet je dat er volgende week een paar jarig zijn, dan zoek je gewoon een leuke kaart op. Je maakt hem helemaal klaar en plant hem in op de dag dat hij verstuurd moet worden. Zo hoef je eigenlijk nooit een verjaardag te vergeten.

En wie wordt hier nou niet vrolijk van…

– Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking.

Elk jaar weer is het de traditie om samen met mijn beste vriendin naar de huishoudbeurs te gaan. Mijn plan was, om heel voorzichtig daar aan haar te vragen of ze het erg vond om ook naar de 9maanden beurs te gaan. Maar dat plannetje viel in het water, want nu ik niet zwanger ben wilde ik me niet onnodig pijn doen. Ondanks dat ik nog steeds last had van bloedingen vanwege de miskraam heb ik echt een top dag gehad. De krampen die ik af en toe had gederfde de pret gelukkig niet. Wij kozen speciaal een dag dat de beurs tot 22.00 open was, want wij weten gewoon dat we een hele dag nodig hadden. En deze keer hadden we echt het idee dat we ondanks we zoveel tijd hadden we niet alles hebben gezien.

Wat wij ook heerlijk vinden is bij sommige stands waar het ook echt uitnodigend is even fijn te kletsen met de standhouder. Er komen soms de leukste en mooiste gesprekken naar boven. Ook waren er een aantal nieuwe dingen op de beurs zo hadden ze een hele hal vol voor dierenliefhebbers. Ik heb geen huisdieren, dus had er weinig mee. Toch zijn we erover heen gelopen, mijn vriendin heeft vier poezen thuis lopen. Maar ze hadden dus ook gewoon echt dieren staan, en dat vond ik dan weer niet zo gepast op een beurs. Laat die dieren lekker op de kinderboerderij. En ga als gezin lekker daar de dieren bewonderen. Ze hadden nu ook een klein gedeelte met “Happy & Healthy”, allemaal gezonde tips kon je daar krijgen. Daar heb ik dan ook verse thee gekocht. Waar ik erg benieuwd naar was het nieuwe gedeelte “Bring your blog/ vlog to life”, maar dit stelde echt niks voor, tenminste op de dag dat wij er waren. Wat ik wel erg heb gemist is “Webshop Till You Drop” Dit hebben we helemaal niet terug gevonden op de beurs. En dit had natuurlijk heel leuk kunnen aansluiten op mijn blog. Maar helaas, misschien volgend jaar.

Shoplog

We kwamen bij een stand waar je acht producten voor 10 euro kon kopen, dat vonden we niet duur voor de producten die erbij stonden. Ik koos voor allemaal heerlijke producten voor onder de douche.Deze drie dat zijn mousse douche gels, en lijken me heerlijk zacht voor de huid. Ik kende het merk nog niet, dus een fijne verassing als ik ze ga gebruiken.Dan koos ik twee douche gels van Fa, deze geuren zijn zo lekker dat ik ze niet kon weerstaan om ze te laten staan. De ene zit ook de geur van coconut, ondanks ik daar helemaal niet van hou is dit toch de favoriet van de twee.Dan als laatste van douche gels deze van Palmolive. Een hele zachte geur, kan niet wachten deze te gaan gebruiken.Maar toen was ik nog niet aan mijn acht producten, en wist eigenlijk niet wat nog meer mee te nemen. Toen ik deze twee zag staan. Deze kan je ook als douche gel gebruiken, maar is fijner voor in bad te gebruiken. Nee zelf heb ik geen bad, dus nam ze mee voor een vriendin. De vriendin van Ohanahome, die wel een bad heeft. En waar ik zelf ook gebruik van mag maken als ik daar ben. Dus hoe leuk is het dan om wat fijne producten daar voor mee te nemen. Kan er zelf ook van genieten.
Hier heb ik even over getwijfeld. Een nieuwe kussen. Ik ben echt een zeur als het gaat om kussens. Wat er altijd op mijn bed lag, stelde niks voor. Alsof ik op me matras lag. Dus eigenlijk durfde ik het niet aan, want wat zal het wennen zijn een echte kussen om op te slapen. Toch gingen we na een tijdje nadenken terug en beide kochten we zo,n kussen. Het was ook nog eens voordeliger als je er twee kocht in plaats van 1. Nog altijd moet ik eraan wennen, benieuwd of me dat ook echt gaat lukken.

Dan zijn we aangekomen op de thee waar ik het over had. Ik ben gek op thee, alleen neem ik te weinig er de tijd voor. Gewoon lekker op de bank met een kop thee. Nee dat gebeurd eigenlijk alleen maar s,avonds een keer. Toch moet ik dit gewoon eens vaker doen. Bij Thee bewust hebben we vele verse thee kunnen ruiken. De ene vond ik echt heerlijk, maar de ander dan echt helemaal niet. Ik was helemaal weg van de geur van de kersen thee, dus ik dacht die neem ik mee. Wel duur vond ik het, maar vandaag dacht ik even genieten en gek doen na zoveel ellende. Dus ik nam hem mee. Jammer vind ik nu dat je eigenlijk niet gewoon smaakjes daar kon proeven, want dan had ik geweten dat ik hem niet zo naar kersen vond smaken. Vies vind ik hem niet, maar de smaak kan ik niet helemaal plaatsen.Als alle eerste wat ik eigenlijk kocht was dit teigertje. Ik zag hem staan tussen allemaal Disney beeldjes en moest gelijk aan Daan denken. Ik weet zeker als Daan bij me was geweest (en stiekem stond hij ook gewoon naast me) dan had hij gelachen en gewild dat ik hem meenam. Natuurlijk Daan deze is voor jouw. Toen ik hem in mijn handen kreeg kwam ik er pas achter dat dit geen beeldje was, maar gewoon van plastic. Maar niet minder leuk, daarom staat hij nu in de vitrine kast bij de spulletjes van Daan.En in het kader van gek doen, kocht ik deze haarband. We waren alleen even aan het kijken, er werd gevraagd wil je het proberen. Beide zeiden ja, mijn vriendin vond het maar niks. Ze vroeg mij wat vind je van olifantjes. Ja wat kan ik dan nog zeggen, ik ben gek op olifanten. Dus ze deed hem in mijn haar en eigenlijk was ik gelijk verkocht. Terwijl ik weet dat dit niet iets dagelijks is wat ik zal gebruiken. Maar ik zei “ik laat hem in, wat krijg je van me” Na het betalen ben ik dus op deze manier weg gelopen.

Ben jij naar de huishoudbeurs of de negenmaandenbeurs geweest?

Ik ben steeds meer series aan het ontdekken via Netflix. Ben echt verslaafd geraakt hieraan. Iedere keer vind ik weer een leuke serie, alleen het nadeel is dat als je het seizoen uit hebt je enorm in spanning aan het afwachten bent hoe het gaat aflopen. Komt er een nieuw seizoen en wanneer dan… Een aantal series nu dus uitgekeken en wil heel graag een vervolg ervan zien.

Gotham
Dit is een Amerikaanse misdaadserie van de zender FOX, bedacht door Bruno Heller. De serie is gebaseerd op de personages uit de Batman-strips van DC Comics, maar speelt zich jaren voor Batman af. In plaats daarvan staat rechercheur James Gordon centraal, gespeeld door Ben McKenzie.
James Gordon, een nieuwe rechercheur bij de politie van Gotham City, krijgt de opdracht om samen met ervaren rechercheur Harvey Bullock één van de meest geruchtmakende zaken in Gotham ooit te onderzoeken: de moord op Thomas en Martha Wayne. Tijdens zijn onderzoek ontmoet Gordon de jonge zoon van het duo, Bruce, die nu door zijn butler Alfred Pennyworth wordt opgevoed. Tijdens het onderzoek raakt Gordon betrokken bij de Gothamse maffiafamilies en hun bondgenoten, zoals Fish Mooney, Don Carmine Falcone, en de Italiaanse maffiabaas Salvatore Maroni. Tevens wordt in de loop van de serie de oorsprong getoond van enkele van Batman’s bekende tegenstanders, zoals Penguin, Riddler, Catwoman, de Joker, Two-Face, en Poison Ivy

Wat ik er van vond:
In het begin moest ik erg wennen aan de serie, maar de knappe James deed het hem nogal. Ik ken hem uit de serie The OC, waar ik onwijs verslaafd aan was. Na twee afleveringen begon ik de serie echt goed te vinden. En waren de laatste paar dagen in het ziekenhuis best te doen met deze serie die toen al op zijn einde liep voor me.

Shadowhunters
Het normale leventje van tiener Clary Fray wordt overhoop gegooid als ze ontdekt dat ze behoort tot een mensenras met engelenbloed dat op demonen jaagt.The Mortal Instruments (Nederlandse titel: Kronieken van de Onderwereld) is een boekenreeks van schrijfster Cassandra Clare en volgt de Schaduwjagers, een ras van half-engel half-mens, die tegen de demonen vechten. Eén van de zes populaire boeken is in 2013 verfilmt door regisseur Harald Zwart: The Mortal Instruments – City of Bones. De film haalde echter niet de beoogde successen en de geplande verfilming van het tweede boek werd geannuleerd.

Wat ik er van vond:
Met deze serie ben ik nog bezig omdat er elke week een nieuwe aflevering komt. Maar het is leuk te zien dat Clary steeds meer wezens ontdekt dan alleen de mensheid. De hele wereld waar ze in beland, daar had ze geen weet van.

Orphan black
De serie draait om Sarah Manning, een zogenaamde con artist, die getuige is van de zelfmoord van haar dubbelganger Beth Childs. Manning neemt vervolgens Childs’ identiteit over en duikt zo dieper het leven in van haar kloon. Uiteindelijk blijkt dat ze meerdere ‘zussen’ heeft, verspreid over Noord-Amerika en Europa en dat er een plan is om hen te vermoorden. De serie snijdt de thema’s ‘moraal’ en ‘ethiek’ van menselijk klonen aan en het effect op persoonlijke identiteit.

Wat ik er van vond:
Wauw deze vind ik echt gaaf in elkaar gezet. Allemaal klonen van elkaar, zo verschillend en toch lijken ze echt super veel op elkaar.