Elke maand zal er nu een artikel online komen waarin jij je blog mag spammen. En ik zal af en toe een paar van de blogs die in de comments staan uitlichten.

Wel zou ik het waarderen als je niet alleen je link neerzet, maar ook even iets verteld over jezelf en je blog. Daarnaast zou ik het lief vinden als je dit wilt delen, zo leren we steeds meer leuke blogs kennen.

Dus kom maar op spam er maar op los…

Ilona is een 17 jarige blogger die blogt over beauty, fashion en lifestyle. Elke vrijdag komt er een DIY online en zo nu en dan een persoonlijke update.
Haar blog: Inspiration for you

Sinds Daan overleden is kwam ik terecht bij Lieve Engeltjes een mailinglist voor mama,s met overleden kindjes. Hier mail ik met lotgenoten. En nu met kerst missen wij onze kindjes nog meer dan normaal daarom is er bedacht om onder de leden van de lijst waar ik lid van ben Secret Santa te doen. Er werden lootjes getrokken en daar mocht je dan iets moois voor kopen. Ik kwam zelf iets heel moois tegen wat ik graag wilde laten bezorgen bij de mama waar ik het lootje van heb. Alleen dat liep even heel anders dan geland. Deze dame had het toch wel heel druk zo rond de feestdagen waardoor het maar duurde voor ik een bevestiging kreeg. Toen werd ik ook nog eens heel ziek, en wist ik niet zo goed wat ik nu moest doen. Heel lief werd er door iemand anders van de lijst aangeboden iets kleins al te sturen zodat deze mama toch iets onder de boom zou hebben. Dat vond ik wel een heel fijn en lief idee. Want ik kreeg ook nog eens te horen dat het nog langer zou duren voordat ik mijn bestelling zou krijgen omdat het gesneuveld was. Dus pas in het nieuwe jaar kan ik haar pas blij maken met mijn cadeautje. En dan pas zal er hier foto,s komen zodat jullie kunnen zien wat ik heb verstuurd.

Voor nu kan ik jullie wel al laten zien wat ik zelf heb mogen ontvangen. Ik was zo verrast toen ik het uit pakte. Het was zelfs al zo mooi ingepakt vond ik. De ster met zijn naam vind ik wel heel erg bijzonder.

Bedankt lief kerstvrouwtje

Deze kerst had ik geen zin om gezellig te doen met familie en/of vrienden. Wij bleven dus ook gewoon samen lekker thuis. En hebben eigenlijk vrij weinig gedaan. Genoten van heerlijk eten dat wel. En gezellig samen films gekeken. Daarnaast gewoon luie dagen gehad, geen verplichtingen. Het is dat we extra lekker eten in huis hadden en een kerstboom in huis staat, anders hadden het hier normale vrije dagen geweest.

Wij eten altijd met kerst, suikerbrood en kerststol. Dit jaar dus ook, lekker met een beetje roomboter erop.

Dit is de tweede kerst dat Daan er eigenlijk bij had moeten zijn. In gedachten is hij er ook zeker bij. Ook dit jaar kreeg hij een speciale kerstbal in de boom. Dit keer wel de laatste, want dit kunnen we natuurlijk niet elk jaar doen. Hopelijk komt er volgend jaar een speciale baby kerstbal in de boom.Het vrolijke kerstmannetje en zijn vrouwtje staan hier op de kast. Speciaal voor de foto even poseren voor de kerstboom.
Mijn lieve mannetje ging even voor de kerstboom zitten. Hierna maakte we nog even foto,s van ons samen.

Eerste kerstdag gingen we heerlijk gourmetten. Heerlijk met verschillende soorten vlees, stokbrood, mini hamburgerbroodjes, salade, sausjes, geraspte kaas, champignons en ui.

Tweede kerstdag aten we een kant en klaar soepje, en daarbij een heerlijke beenham met honing-mosterd saus. Wat was dat een heerlijk mals vlees zeg. Zo van genoten.

Later op de avond kwamen de toastjes op tafel met allemaal lekkers erop. En een heerlijk drankje, even geen water wat we normaal altijd drinken.

Op naar het nieuwe jaar toe…
Hoe zijn jullie kerstdagen geweest?

Ik merkte sinds deze week dat de foto,s die je op instagram bewerkt niet opgeslagen meer worden op je telefoon. Dat is dus echt een ramp als je de foto,s gebruikt voor je blog. Nu had ik extra veel werk nodig om de foto,s toch te kunnen plaatsen. Hopelijk komt er snel een nieuwe update zodat hij de foto,s weer opslaat op je telefoon. Hebben jullie daar ook last van?

Maandag

Ik was de gehele week heel ziek geweest, vandaag was de eerste dag dat ik weer wat meer me bed uitkwam. En ben ook even weer naar buiten geweest. Even op de fiets gestapt, dat was wel even lekker na een week alleen het bed gezien te hebben. Was ook wel weer vermoeiend, maar dat is gewoon weer even wennen na een hele week ziek zijn.

Dinsdag

Omdat het toch wel weer wat beter ging ben ik vandaag nog even naar Ohanahome geweest. Dit was niet de bedoeling, eigenlijk pas weer in het nieuwe jaar. Maar Annelies had gevraagd of ik nog even langs kwam. Stiekem miste ze me vast, nou ik haar ook dus dat kwam goed uit. Even lekker knuffelen en kletsen.

Woensdag

Op weg naar mijn werk op de kinderboerderij. Had de nacht niet echt geslapen en lag al heel vroeg in de ochtend op de bank met pijn op de borst. Toch ben ik gaan werken, zodat ik afleiding had en minder last van de pijn zou hebben. Het was zeker een fijn idee om niet thuis te blijven.Kerst en daar hoort meestal een kerstpakket bij. Tegenwoordig krijgen we alleen nog maar een kleinigheidje, waar ik zeker blij mee ben. Maar mijn naam stond er niet bij. Dus ik mocht blij zijn dat de leidinggevende even langs kwam anders had ik niks gekregen. Ik kreeg een amandelstaaf en een waxinelichtje met papieren houdertje. Het kaarsje was heel toevallig blauw, waar ik echt een glimlach van op mijn gezicht kreeg.Ik kreeg cadeautjes met de post van Lieve Engeltjes, hier komt meer over…Weer een nieuwe kerstbal voor ons mannetje Daan. Wat is deze mooi, hier kocht ik er toen ook eentje van voor mijn vriendin vanwege haar zoon. Sem en Daan zijn draken die samen verbonden zijn, daardoor ben ik bij zijn moeder gekomen.Stukje amandelstaaf eten die ik dus kreeg vanuit de kinderboerderij.

DonderdagGoedemorgen, weer zo,n mooi plaatje in de ochtend. Hier wordt ik altijd weer blij van.Even de stad in geweest, eerst even een mooi lingerie setje kopen. Ik was door mijn man in opdracht erheen gestuurd. En ben heel goed geslaagd. Eindelijk weer eens iets moois en sexy kunnen kopen om mijn man te verassen.
Dan even een broodje bij Subway eten. Ik nam een broodje voor mijn man mee, die was namelijk niet mee omdat hij zich niet zo lekker voelde. Maar een broodje wilde hij wel heel graag.Thuis maakte ik gelijk de bowl klaar, zodat hij in de avond al koud stond. Was al weer een tijd geleden dat ik dit maakte voor kerst. Maar zo lekker is het.S,avonds namen we alvast een glaasje van de heerlijke bowl en daar hoort natuurlijk slagroom op. Kerstdagen is niet goed voor je gewicht hihi. Maar ik geniet gewoon van al dat lekkers. Ben allang blij dat er weer eten binnen blijft na een week ziek zijn.

VrijdagEerste kerstdag, daar hoort een bezoekje aan Daan bij. Ook hij wilde dat er een lichtje werd gebrand voor hem. Ook voor hem is het kerst, in gedachten vieren we het met z,n 3en thuis zonder verplichtingen.S,avonds gingen we heerlijk gourmetten, wat we elk jaar met kerst doen. Wie doet dit nou niet met kerst, half Nederland geloof ik. Het was weer echt heerlijk, vlees, salade, stokbrood, sausjes, kaas, uien, champignons en mini hamburgerbroodjes.

Zaterdag

Tweede kerstdag, niet veel anders gedaan dan de eerste kerstdag. Vandaag mijn nieuwe lingerie setje geshowd, waar mijn man foto,s van heeft gemaakt. Ja die blijven natuurlijk privé. En weer heerlijk gegeten in de avond. Dit keer een soepje en heerlijke beenham met honing-mosterd saus.

Zondag

Ik heb de hele middag op bed gelegen, omdat ik vannacht weer eens op de bank belanden met pijn op de borst. Dus zeer weinig geslapen, dan maar overdag even wat slapen. Verder had ik echt niet mijn dag, we zouden leftovers eten van de gourmet. Maar ik liet de hele schaal met het vlees vallen op de grond. Alles kon zo de vuilnisbak in. Gelukkig hadden we nog wat vlees in de vriezer wat ik bakte met de champignons en uien en kaas erover voor in de wraps die we nog hadden liggen. Zo hadden we gelukkig toch nog iets te eten.

Ik had eigenlijk nooit iets met quotes tot ik er zowat mee dood gegooid werd in mijn messenger door een heel lief persoon die mij helpt de goede weg in te slaan in mijn leven. Nu zoek ik zelf vaak naar mooie positieve quotes en ik merk dat er echt veel mooie zijn. Daarom deel ik hier om de week de mooie teksten die ik tegenkom speciaal voor jullie om te inspireren.

Ik kijk met een trots gevoel terug op…

Dat ik zoveel dit jaar bereikt heb. Zo veel angsten onder ogen gekomen. Zo onwijs gegroeid door alles wat ik heb geleerd door het overlijden van Daan.

Ik denk met een lach terug aan…

Aan alle mooie en lieve mensen die ik het jaar heb mogen ontmoeten. Dat ik mijn verhaal van Daan heb mogen vertellen aan vele mensen en dat ik daar onwijs veel indruk mee gemaakt heb.

Een aantal hoogtepunten van afgelopen jaar vond ik…

• De verjaardag van Daan, ondanks hij er zelf niet echt bij kon zijn was dit een dag om nooit te vergeten. Zijn eerste verjaardag moest gewoon gevierd worden met een speciale taart. 
• De dag dat ik terecht kwam bij Ohanahome via mijn vriendin Hennie. Wat was dat een rare en enge avond. Ik heb Hennie toen aardig vervloekt, maar nu zo dankbaar ervoor. Moest eerst helemaal niks weten van Annelies, en nu zijn we zo close dat ik echt alles met haar kan delen.
• Let,s gro het evenement die Rosa organiseerde van Oproepjes Groningers. We stonden hier met Ohanahome en wat heb ik een veel mooie mensen gesproken en verteld over Daan.
  

De persoon die ik het meest dankbaar ben…

Dat is Annelies, in zeer korte tijd is ze een onwijs dierbare vriendin geworden. Ze was er in alle zware momenten dit jaar voor me, zoveel geleerd en me zoveel mijzelf laten zien zijn. Het is fijn te kunnen vertrouwen op iemand die er altijd voor je zal zijn, niet alleen als ik het moeilijk heb maar ook met de mooie dingen. En het is fijn dat ik er ook voor haar kan zijn, als het nodig is een knuffel te geven of gewoon omdat het kan.

Wat ik het liefst wil vergeten van afgelopen jaar…

Alle angsten die ik heb moeten doorstaan, die nare paniekaanvallen zijn echt vreselijk. Maar ik weet ook dat ik er doorheen kom, want wie weet dat er nog meer van die angsten voorbij komen. Dit zijn alleen de dingen waar ik niet graag op terug kijk.

Andere dingen van 2015 die me bij gebleven zijn…

• Vijf maanden na het overlijden van Daan raakte ik zwanger, wat was dat een mooi moment. Helaas liep dit uit tot een miskraam, waardoor ik nogal van slag raakte.
• De eerste sterfdag van Daan, eigenlijk de dag ervoor al. Deze dag heb ik samen mogen meemaken met Annelies. Samen hebben we Daan herdacht, naar het graf van Sem haar zoon geweest, toen naar Daan zijn plekje. Vele mooie herinneringen opgehaald van mijn kleine mannetje. De dvd gekeken van de crematie. Veel gehuild maar ook veel gelachen. Blijven slapen en de volgende dag samen met mijn man ballonnen opgelaten bij Daan en s,avonds uiteten geweest.

Voor 2016 hoop ik…

Dat er een nieuw klein wondertje in ons leven komt. En dat we Ohanahome groot gaan maken, dat we maar heel veel ouders met zieke of overleden kindjes mogen helpen zoals ik geholpen ben.

Vandaag noemen ze het de gezelligste dagen van het jaar. Het samen zijn met familie en/of vrienden. Kerst het feest van cadeautjes, lichtjes, kerstbomen en eten. Wij vieren deze kerst zonder verplichten bezoekjes aan anderen. Blijven samen thuis en genieten van de vele lichtjes in de boom en de lichtjes die we branden voor de gezelligheid maar ook voor ons kleintje die gemist wordt. Maar gelukkig is Daan altijd dichtbij, hij is het licht in mijn hart.

Ik wens jullie dus allemaal een fijne kerstdagen en een goed en gezond 2016. Dat er maar mooie nieuwe dingen in het nieuwe jaar mogen gebeuren.

Een kusje van Daan

In bed

Wat lig ik nog zo lekker in bed, ik hoor een wekker. Nee het is niet mijn wekker maar die van mijn vriendin. Haar dochter moet die dag naar school gebracht worden. Ik merk dat ze blijft liggen, even later gaat weer haar wekker. Verder wat er gebeurd interesseert me allemaal niet zo. Ik merk nog wel dat ze uit bed stapt. Ik lig nog wel even lekker daar. Mijn eigen wekker gaat vanzelf nog wel af, want ook ik heb nog iets te doen. Een afspraak in het ziekenhuis bij de life coach. Vastbesloten om deze afspraken te stoppen. Het staat me zo tegen, ik ben al blij dat ik niet aankom. Ik sta stabiel met mijn gewicht. Het is niet zo fijn elke dag ermee bezig te zijn dat ik moet afvallen. Ik moet namelijk niks. Maar krijg steeds maar weer hetzelfde daar te horen. Ik moet meer bewegen, ik moet dit, ik moet dat. Sorry hoor maar ik flip op het moeten.

Afspraak ziekenhuis

Eenmaal in het ziekenhuis stap ik op de balie af en zie wie erachter zit. En zeg ik heb om 11.00 een afspraak met u. Waarop ze zegt, sorry dit keer kom je bij mijn collega. Ik ben me toch pissig als ik haar dit hoor zeggen. We hadden in het begin een afspraak gemaakt dat ik het liefst steeds bij haar kom. Want steeds een ander zien kan ik niet tegen. Steeds hetzelfde verhaal vertellen, nee dank je. In de wachtruimte kook ik van woede en de tranen rollen over mijn wangen. Ik wilde het netjes afsluiten met haar waar ik eerder paar keer ben geweest.

Nu wordt ik opgehaald en loop geërgerd mee. Ik laat al gelijk merken dat ik echt heel boos ben. Ik reageer me op haar af terwijl ze er eigenlijk niks aan kan doen dat ik me al heel slecht voel. Het was de bedoeling dit niet te laten merken, maar dat is dus echt mislukt. Ze vraagt me of dit gesprek wel zin heeft, en leg haar uit dat ik het toch al wilde afsluiten. We praten even verder, waardoor ik vertel dat het gewoon nu even heel slecht gaat. Vervelend vind ik dat iedereen zich zorgen maakt in het ziekenhuis, maar gek is het niet dat er af en toe zulke momenten zijn. Nu wel even in het extreme, ik zoek de weg terug.

Omdat ze nu weet dat het niet goed gaat met me, komt ze met de vraag of ik al naar de maatschappelijk werker ben geweest. Ik vertel haar dat ik daar ben geweest en vriendelijk bedankt heb voor deze hulp. Waarop ze zo,n beetje aandringt dat het toch wel verstandig is om er over na te denken om erheen te gaan. Ik word nu nog bozer, en gooi er een opmerking in waar we beide van schrikken. “Als iemand me dwingt erheen te gaan, kan ik me beter opknopen” Dit komt echt uit frustratie, want al die hulpverleners halen me keer op keer naar beneden. Toch zorg ik dat dit gesprek rustig eindigt. Alweer vertel ik hier dat ik de juiste hulp krijg en leg haar uit waarom dit voor mij werkt en niet bij de andere hulpverleners. Ik krijg hulp van iemand die het snapt, die weet hoe het is een kind te verliezen. Waar ik soms aan een half woord genoeg heb. De warmte en liefde die ik krijg van haar. En een wederzijds gesprek krijg, dat niet alleen ik vertel maar zij ook. Dat is wat ik nodig heb. Ik laat haar beloven dat ik niks doe met de opmerking die ik eerder aangaf. Ik stel haar geloof wel gerust en ze zal deze opmerking van me vergeten en komt verder bij niemand terecht. Dan sluiten we netjes af. Nog altijd heel pissig loop ik weer langs de balie, en gooi een boze blik op degene waar ik eigenlijk een afspraak mee zou hebben (in mijn hoofd) Huilend sta ik op de lift te wachten, voordat ik het ziekenhuis uit loop droog ik me tranen.

Een positief einde

Terug bij Ohanahome wil ik aan de ene kant heel graag praten, maar aan de andere kant me gewoon in een hoekje verstoppen. Toch komt ze even praten, maar we worden onderbroken. Ik besluit in dat hoekje te kruipen en te huilen. Ineens bedenk ik dat ik trek heb, dus maak wat eten. Toch krijg ik het amper weg. Ik zet muziek aan, ik word rustiger en vrolijker. Ik begin mee te zingen, en voel me al een stuk beter nu. Ik loop de woonkamer in en er word me gevraagd of ik me wat beter voel “ja zeg ik, maar ga nu even alle ellende van me afspoelen onder de douche” Na de heerlijke douche terwijl ik me afdroog zet ik nog even de muziek aan en zing en dans in me blootje. Heerlijk ik ben weer terug, voel me echt weer vrolijker. Blij dat Debbie er weer is. Want dit ben ik echt niet die Debbie die de afgelopen 2 dagen zich zo slecht gedragen heeft.

Weer alleen slapen

De afgelopen dagen heb ik het heel zwaar gehad. Maar dit keer is het me wel heel erg duidelijk gemaakt dat Daan alleen bij me kan komen als ik de vrolijke Debbie ben. En dat was ik de afgelopen dagen allesbehalve. Op het moment dat ik mijzelf weer terug vond en ik op een wel vreemde manier in slaap viel. Omdat ik de afgelopen nachten bang was alleen te slapen en toch weer de nacht alleen in moest, was ik op de chat met mijn vriendin. Ik voelde hartkloppingen, maar wilde niet terug naar die vreselijke angst. Ik zette muziek aan en legde me hoofd neer op mijn kussen. Af en toe stuurde ik een berichtje naar me vriendin en zij terug naar mij. Wat ze met me deed op deze afstand ik weet het niet. Ze vertelde dat ze daar met een vriendin aan het chillen was. Lekker eten en fijne muziek, alles was goed en rustig. Deze rust bracht ze over naar mij, maar wel op een manier pfff. Ik leek wel onder invloed van medicatie, ik liep naar de wc en stootte me overal tegen aan. Snel weer terug me bed in… Nu was ik wel heel erg moe en vertelde tegen me vriendin dat ik mijn muziek uit ging doen en dacht dat ik zo wel in slaap zou vallen. Dit was mijn laatste berichtje naar haar, want ik viel heerlijk rustig in slaap. Ik bleek gedroomd te hebben. Ik en mijn vriendin hadden het eerder over een massage die ze me wel zou gaan geven omdat ik overal zo,n pijn heb. Maar ik droomde dus dat ze me masseerde en dat Daan bij me kwam. Hij was boos en verdrietig… Ik moest hem beloven nooit meer terug te gaan naar waar ik de afgelopen twee dagen was geweest. Zo ver en zo diep zat ik. Mijn hart brak omdat ik hem ongelukkig gemaakt had en beloofde hem niet meer zo diep te gaan. Vrolijk vloog mijn kleine mannetje Daan weg. Wat een prachtige ervaring. Ik hoop dat ik hem vaker zo dichtbij mag voelen en zien.

Vorige week kwam er geen weekverslag online omdat het me niet lukte om hem te maken. Nu kan je dus van twee weken mee lezen. Al zal er vrij weinig extra foto,s zijn omdat ik een hele week in bed heb gelegen.

Maandag 

Ik begon met de kerstkaarten te schrijven. Eigenlijk was dit zondag. Wat een vreselijk werk dit keer. Normaal doe ik het allemaal in 1 keer, maar dit keer lukte me dat echt niet. Natuurlijk mag de naam Daan niet ontbreken in de kaart, ondanks sommige het misschien nog altijd vreemd vinden. Hij hoort erbij en zal altijd een plekje op de kaart krijgen.

De hele dag op pad geweest om folders te bezorgen in ziekenhuis, maar daar heb ik al over verteld.

Dinsdag

Ik raakte mijzelf kwijt

WoensdagIk had geslapen bij Ohanahome, en moest dus thuis gebracht worden omdat ik een afspraak had bij de tandarts. Er was een stuk tand zomaar afgebroken daarom zat ik hier dus. Gelijk maar even controle gehad. Zijn we daar ook vanaf.

Donderdag
Omdat ik toch weer woensdagavond terug ging naar Ohanahome en daar bleef slapen was ik er de hele donderdag ook. Moest nog wel even naar het ziekenhuis voor de life coach, maar dat is tien minuten van hun vandaan. Even snel op en neer… Na dat gesprek voelde ik me down, en moest echt even bijkomen.Maar ineens dacht ik ja hallo, ik ben nu wel weer lang genoeg van de wereld geweest. Ik zette mijn muziek aan en ging meezingen. En wilde weer gaan stralen als deze prachtige zon. Daarna besloot ik alle ellende va me af te douchen.Later in de middag was ik zo moe, dat ik besloot lekker te relaxen op de bank met een heerlijke serie.

Vrijdag

Gewoon weer thuis zijn, ik voel me al weer wat meer mijzelf. En daar ben ik super blij om. We kochten bij de winkel heerlijke donuts en genoten daar super van.

Zaterdag
We gingen de kerstboom maar eens opzetten. Niet dat ik veel zin aan kerst heb, maar ach hier wordt je dan toch wel een beetje vrolijk van.

ZondagNatuurlijk niet alleen kerst bij ons in huis halen, maar ook kerst brengen bij Daan. Vorig jaar kreeg hij voor het eerst een kerstboompje, dus dit keer gingen we deze ook brengen. Alles netjes opgeruimd bij hem. Kaarsjes mee natuurlijk die mogen niet ontbreken.En het ziet er weer super netjes en gezellig uit bij Daan.

Week twee, heb eigenlijk weinig beleefd. Maandag ben ik nog wel even bij Ohanahome geweest, toen voelde ik me al niet helemaal lekker. Maar vastbesloten te gaan omdat ik een massage zou krijgen van Annelies. Die heb ik dan ook gekregen. Wauw wat was dat heerlijk. En alleen maar mijn schouders/nek/rug. Zo rustgevend met muziek aan en met zoveel liefde. Maar ze heeft zoveel los gemaakt pfff. Die avond bij haar ben ik aan het spugen gegaan. Er moet ook zoveel ellende nog uit mijn lichaam. Deze week heb ik alleen het bed en de wc zo,n beetje gezien. Ben de hele week onwijs ziek geweest. Flink aan de diarree en eten en drinken lukte niet echt. Heel af en toe probeerde ik wat te eten maar kreeg ik gelijk pijn op mijn borst en het kwam er ook meteen weer uit. Heb dan ook echt de gehele week op bed gelegen. Veel tv gekeken, veel muziek geluisterd en gewoon heel veel niets gedaan. Want slapen deed ik ook weinig door de pijn. De dokter vond het toch wel zo heftig dat ik een antibiotica kuur kreeg voorgeschreven. En ben gaan proberen meer water te drinken, want ze waren toch wel bang voor uitdroging. Gelukkig werd de diarree minder, maar helaas de pijn op mijn borst niet. Daar ging mooi mijn plannetje om nog 1 keer dit jaar naar de dierentuin te gaan. Ondanks het vreselijk was zo ziek te zijn, ben ik ook blij dat me lichaam zoveel rotzooi opgeruimd heeft.

En toen was het alweer een jaar geleden dat Elara overleed. Daar heb ik dan even een lichtje voor gebrand op instagram en facebook. Even laten zien aan de mama dat hier ook aan de kleine dappere dodo gedacht wordt. En een kusje van Daan krijgt.

De ene dag vertel ik honderduit tegen Sieneke hoe goed het met me gaat, over de hulp die ik krijg en over de mooie plannen die er liggen. Lig ik de volgende dag ineens helemaal overhoop.

In paniek

Ik lig s,avonds alleen in mijn bed, wetend dat mijn man niet thuis komt vanwege zijn nachtdienst. Deze nachten vind ik al niet fijn, maar als ik dan ook nog in paniek raak ben ik echt heel bang alleen te zijn. Maar deze nacht raak ik dus in paniek, waar komt het ineens vandaan. Ja ik heb een volle dag gehad met het uitdelen van de folders, van emotie naar emotie gevlogen. Wat was dit uitputtend. Ben ik hier zo van in paniek, ja gedeeltelijk. Ik kreeg ook weer de bevestiging dat ik begon met mijn menstruatie. Er knapte iets in mij. Mijn hoofd vol met afschuwelijke gedachten, en dat gaat echt 24 uur per dag door mijn hoofd. Wat zou dat lekker zijn die gewoon uit te kunnen zetten, maar dat is me nog steeds niet gelukt. Normaal eindigen deze paniek nachten uit tot heel veel pijn op de borst en heel veel spugen. Dit keer liep de nacht heel anders. Na een hele tijd aan het chatten geweest te zijn met mijn vriendin de knoop doorgehakt en me oplaten halen door haar. Dus midden in de nacht stond ze voor de deur en heb ik mijn spullen gepakt om bij haar, naast haar te mogen slapen. Nou ik heb deze nacht helemaal niet geslapen. Als eerste hebben we alleen maar liggen praten, toen werd het lachen. Uiteindelijk waren we zo moe dat ik rustig werd en zij in slaap viel. Ik kon alleen maar daar liggen en wachten tot het weer ochtend werd.

Tandarts

Deze ochtend heb ik me thuis moeten laten brengen door de man des huize, omdat mijn vriendin nog in diepe slaap was. Maar ik had op tijd een afspraak bij de tandarts. Dat kon er ook nog wel bij. Dan heb je niet geslapen en moet je bij de tandarts in de stoel gaan zitten om je tand te laten maken. Niets deed er nog toe, wat de tandarts van me moest denken weet ik niet. Maar ik geloof dat ik nogal als een zombie eruit zag en reageerde. Wat was ik blij dat ik daar klaar was.

In bed liggen

Vastbesloten de rest van de dag in bed door te brengen en te slapen. Het doorbrengen in bed is gelukt, maar het slapen niet. Ik wordt nu echt knettergek van mijzelf, en weet me geen raad. Hoe kom ik hier weer uit, waar is de uitweg ik kan hem niet vinden. Ik kruip met me hoofd onder de deken en heb mijn muziek aan. Messenger staat open in gesprek met mijn vriendin, huilen is het enige wat ik nog kan. Er lijkt geen einde aan te komen aan deze paniek, praten met mijn man vind ik nu ook echt heel moeilijk. Maar toch via geschreven woorden hebben we een gesprek. Een goed gesprek. Ik voel me schuldig omdat het eerst zo goed leek te gaan en nu is alles ineens weer terug bij af. Hoe kon dit gebeuren, ik lig onderaan de weg en alle auto,s denderen over me heen. Waar is die stop knop… Vriendin vraagt “of ik weet hoe ik dit ga aan pakken” Geen idee, maar in de avond heb ik ineens heel erg de behoefde om in bad te gaan. En vraag haar of ik mag langskomen… Tuurlijk is het antwoord, wat ik allang wist. Maar nu nog op de fiets stappen terwijl ik zo onwijs moe ben.

Vreselijke avond

Ik ben echt helemaal niet mijzelf, ik lig maar op de bank en ik voel alleen maar tranen. Maar ik ben ook heel erg boos op alles en iedereen. Maar het ergste is ik ben echt heel boos op mijzelf. Doordat ik boos op mezelf ben, wil ik mezelf wel wat aan doen. Zodat ik fysiek pijn heb en de onderliggende pijn minder voel. Dat ik controle heb over de pijn die ik voel. Hierdoor wordt ik alleen nog maar bozer en raak ik nog meer in paniek. Ik daag mijn vriendin uit via messenger om ook boos te worden op mij. Ik heb me echt vreselijk gedragen, de meest vreselijke dingen gezegd. Ik ga in bad, en daar wordt het er niet beter op. In gedachten doe ik mezelf zo vreselijk pijn, dat ik er niet meer tegen kan. Nadat ik in bad ben geweest beland ik weer op de bank, en het chat gesprek eindigt ineens in stilte, nadat ze heel boos rond heeft gelopen. Vervolgens vlucht ik heel kwaad de deur uit, de kou in met alleen een telefoon in mijn handen en oordopjes in me oren voor muziek loop ik over straat. Wat is in godsnaam mijn plan, waarom zwerf ik over straat. Mijn vriendin reageert weer op mijn chat. Ik wordt milder, want ik wil geholpen worden. Maar ik durf niet meer, ik durf niet meer terug te komen haar weer onder ogen te komen. Ik heb me zo kinderachtig gedragen, toch weet ze me terug te halen naar haar huis. Ze staat me buiten op te wachten en krijg een warme knuffel. De tranen rollen over me wangen, we lopen naar binnen. Ze maakt een bed voor ons samen op, want besloten dat ik nog een nacht naast haar wil liggen. Er wordt thee gezet, chips erbij en samen liggen we in bed. Uitgeput van mijn gevecht met mijzelf. Een gevecht die ik ga winnen, want de gedachten mogen niet de overhand krijgen. Nooit meer, echt nooit meer wil ik terug naar dit moment. Zo ver ben ik gezakt. Zij kijkt nog even serie, ik lig alleen maar naast haar. Ik kijk haar af en toe alleen maar aan, voel haar hand op me arm. Ik wordt heel rustig van haar. Uiteindelijk val ik in slaap. Deze nacht was zo fijn, zo dankbaar voor de vriendin die zij is.