Ik had eigenlijk nooit iets met quotes tot ik er zowat mee dood gegooid werd in mijn messenger door een heel lief persoon die mij helpt de goede weg in te slaan in mijn leven.
Nu zoek ik zelf vaak naar mooie positieve quotes en ik merk dat er echt veel mooie zijn. Daarom deel ik hier om de week de mooie teksten die ik tegenkom speciaal voor jullie om te inspireren.

Ken jij een quote die jij helemaal geweldig vind?

Vorige maand heb ik een heel mooi telefoon hoesje laten bedrukken wat ik jullie toen ook al had laten zien. Ik ben er zo blij mee, een enorm waardevolle foto die ik altijd op zak heb. Maar ook een goed beschermend hoesje voor mijn Samsung note.

Nu heb ik toch erg leuk nieuws voor jullie, ik mag zo,n onwijs gaaf hoesje voor je telefoon weg geven. Dus misschien ben jij straks wel de gelukkige die in het bezit is van zo,n mooi hoesje als ik heb mogen maken via B2C telecom.

Weten jullie nog hoe de mijne eruit ziet, nee daarom hier nog eens de mijne als voorbeeld wat je ermee kan maken.

Als je mee wilt doen zou ik graag in een reactie willen zien, wat jij voor iets op jouw telefoonhoesje zou laten zetten?

Het bericht delen is uiteraard ook altijd erg lief.

Deze winactie loopt tot 9 oktober, deze dag zal ik de winnaar bekend maken via de mail.

Soms droom ik even weg, nog altijd heb ik een kinderwens. Ondanks de verdriet die ik om Daan heb is het ook soms heerlijk te denken aan een nieuw klein hummeltje. Een broertje of een zusje voor Daan.

Er zijn dagen bij dat ik het kamertje van Daan binnen stap zijn kast open trek en gewoon even snuffel tussen zijn kleertjes. Kleertjes die hij aan heeft gehad daar zitten weer herinneringen aan vast. Zoals de pakjes die ik kocht speciaal voor in het ziekenhuis. Dat het voor de verpleging makkelijk was de gehele pakjes open te kunnen maken zonder zijn schoentjes uit te doen. (brace) Maar er zit ook zelfs kleding bij die hij niet gedragen heeft, zou zijn broertje die kleding gaan dragen. Of zouden we misschien wel een zusje voor Daan krijgen. Stiekem hoop ik er een beetje op want dan kan ik weer lekker gaan shoppen. Want alles voor een kleintje hebben we natuurlijk al en is nog allemaal nieuw. Moet er straks in plaats van blauwe kleertjes in de kast ook roze komen te hangen.

Dan struin je soms wel eens wat sites langs en dan kijk je toch ook even stiekem tussen de baby kleertjes al is dat nog altijd niet van toepassing. Dromen doen we allemaal wel, en ik dus over een kleintje en de baby kleertjes die erbij horen.

Zo zag ik op de site van Esprit dat ze ook baby kleertjes verkopen, nou naar jongens kleding hoef ik eigenlijk niet te kijken voor in het begin. Toch blijft het heel leuk. Maar die schattige roze jurkjes of broekjes. Nee als ik een dochter zou krijgen ga ik niet alleen voor het schattige roze, het wordt ook gelijk een stoere meid. Want ik weet nu al dat er in de kast van Daan ook kleertjes hangen die ik mijn dochter aan zou doen. Dit houd niet in dat ik een voorkeur naar een meisje heb hoor. Het belangrijkste is dat er een kleintje komt die gezond ter wereld gebracht word.

Een week met vele afspraken, werken op de kinderboerderij en 2 bijzondere dagen die heftig waren.

Soms mag je jezelf eens verwennen met een heerlijke muffin, deze zijn zo lekker van de Lidle vandaan. Maandag at ik deze traktatie.

Dinsdag was ik in de stad op zoek naar een draakje om te kunnen geven voor de verjaardag van Sem. En altijd als ik in de stad ben moet ik even langs Musjes gaan. Daar een lekkere kop thee drinken en wat kletsen met het personeel.Ook kwam ik nog in een winkel die ik niet kende, trouwens waar ik dat draakje kocht die winkel kende ik ook nog niet. Maar ik kocht dus nog een hele mooie ketting met een engelen roeper eraan.

Natuurlijk nog even woensdag op de kinderboerderij aan het werk geweest. Dit keer kon ik weer even helpen met voeren wat ik best wel weer leuk vond.

Donderdag had ik een afspraak staan in Zuidlaren met een natuurarts waar ik al eerder was. Mijn lichaam is zich heerlijk aan het schoonmaken.

Ik vertelde al over vrijdag en zaterdag wat ik toen heb gedaan…

Uiteten op zaterdag, het was gezellig. Helaas niet echt bijzonder wat je er kon eten van het buffet. Wat dan wel weer jammer was. Dit was dan ook eenmaal hier.Een impressie wat we hebben gegeten, zoals je kan zien een beetje de normale dingen. Veel dingen waren ook niet echt heel warm meer.

De dagen waar ik zo tegenop zag. 12 september de sterfdag van Daan. Weken was ik hier al mee bezig, had dan ook een goed plan hoe ik de dag wilde doorbrengen. Eigenlijk de dag ervoor, want die dag was echt heel speciaal en bijzonder voor mij.

Wat was ik zenuwachtig toen ik de bus nam naar Ohanahome, het kleine paradijsje. Ik wist al wat we deze dag zouden doen, maar toch vond ik het zo moeilijk erheen te gaan. Bang voor de emoties die los zouden komen. Maar dat was juist wat ik wilde, het jaar afsluiten. Niet vergeten, maar even alles eruit gooien zodat het na zijn sterfdag allemaal wat zachter word. En ik vrolijk naar de toekomst kan kijken. Aangekomen bij Annelies kreeg ik gelijk een dikke knuffel, een heerlijk warm welkom en er gleed een klein beetje spanning van me af. Deze dag stond helemaal in het teken van Daan. Het was bijzonder om haar te betrekken in deze dag, juist omdat ze weet hoe het is om een kind te verliezen. Zij geeft me wat zij graag had willen ontvangen toen haar zoon Sem overleed. Ze kende Daan niet, maar door alles wat ik heb verteld staat ze heel dichtbij hem. Deze dag heb ik dan nog veel meer verteld, herinneringen ophalen mooie maar ook verdrietige. Het was fijn om dit te mogen delen met haar. Gelukkig heeft ze dat zelf ook zo ervaren dat ze dankbaar is dat ze betrokken werd op deze dag. Het was niet alleen verdrietig deze dag, heb wel veel gehuild, maar ook heel veel gelachen. We zijn naar Sem geweest op de begraafplaats. Ik wilde even bij hem stil staan omdat hij 20 september jarig is. Ik kocht een draakje wat echt heel toepasselijk is voor Sem (bad boy genaamd) En draakjes staan voor onze beide zoons.
Natuurlijk zijn we daarna naar Daan gegaan, maar we zaten in de auto toen Annelies toch nog even terug moest naar Sem. Niets begrijpend ervan, maar niet vragen. Haar kennende kom ik daar nog achter. Wat was ik zenuwachtig om met haar naar Daan te gaan, nooit eerder met iemand erheen geweest die Daan niet gekend heeft. Maar het was goed, zo mooi om het haar te mogen laten zien. Toen had zij even een momentje voor Daan en vertelde me waarom ze terug moest naar Sem. Ze moest de dolfijntjes die bij hem stond aan Daan geven anders zou ze ruzie met Sem krijgen. Deze hebben dan ook een heel mooi plekje gekregen.
Er gebeurde onverwachts ook andere mooie dingen, zodat ik even uit de emotie van Daan was. Fladdert er nog een vriendin langs van ons, even een extra knuffel op deze dag. Met een geweldig mooi plan voor Ohanahome kwam ze aan, waar je alleen maar heel blij van kan worden. Nadat ze weg was hebben we voor het eten gezorgd en lekker gegeten. Ik merkte dat we niet konden stoppen met praten, dat is de hele dag zo wel door gegaan. Erg fijn was het. Inmiddels was het al aardig laat op de avond en hebben we de dvd van de uitvaart van Daan bekeken. Daarna hebben we de dag afgesloten met een film (Dragon fly) Ben deze nacht blijven slapen.

12 september wakker worden in Ohanahome, nou ja wakker worden had een erg onrustige nacht. En mijn dag begon ook onrustig, mijn maag was van streek. Dus maar even rustig wakker worden. Nadat Annelies uit bed was nog even een tijdje buiten zitten kletsen, eer dat ik eindelijk we omgekleed had en naar huis zou gaan was het al in de middag. Ik nam afscheid wat ik vreselijk vond, moeilijk om naar huis te gaan op de dag waar hij is overleden. Vastbesloten dit keer wel ballonnen te vullen met helium, dat is op zijn verjaardag mis gegaan. Thuis even snel mijn spullen gedropt en gauw samen met Bert naar Daan toe. Daar hebben we de ballonnen opgelaten, maar voor we dat deden stonden we nog even met iemand te kletsen die ook even op bezoek was bij Daan. Fijn dat te merken dat er toch ook mensen langs gaan.

In de avond wilde ik niet thuis zijn, was bang voor de paniek denk ik omdat hij toch in de avond is overleden. We hadden al besloten om uiteten te gaan. Dus een mooie afsluiting van zijn jaar.

Normaal heb ik nooit echt het tijdsgevoel, maar nu het afgelopen jaar is wel heel snel gegaan. Elke bijzondere dag voelde extra hardt aan.

Het begon bij Sinterklaas, al voor je geboorte waren we al aan het fantaseren over deze dag. Want we zouden jouw eerste Sinterklaas vieren op papa,s werk. Jij zou voor het eerst de beste man gaan zien, misschien wel even bij hem op schoot zitten. Stiekem aan zijn baart getrokken hebben. Maar lieve Daan jij mocht dit niet mee maken. Toen kwamen de kerstdagen, nog geen drie maanden was je van ons weg gerukt Daan. Ik wilde je de mooie lichtjes in de boom laten zien, er zou een cadeau met jouw naam onder de kerstboom liggen. Daar in plaats lag er helemaal niets. Eerlijk gezegd had ik helemaal geen zin in deze feestdagen want jij moest hier zijn.

Mama dag weer zo,n dag dat je heel bewust bent dat jij er niet meer bent. Normaal had ik nooit iets met deze dag, maar toen ik overal online lieve berichtjes en foto,s voorbij zag komen van kindjes die hun mama,s hebben verrast werd ik hier verdrietig van. Jij zou nooit een mooie tekening voor me maken, of uit school komen met een geweldig knutselwerkje.

Toen kwam de zwaarste dag tot nu toe, jouw eerste verjaardag. Ik wilde geen sterkte horen ik wilde gewoon net als alle mama,s waar hun kindje jarig van is gefeliciteerd worden. Ja ik weet het moeilijk misschien voor jullie omdat Daan er niet bij is. Toch maakte je me hier heel blij mee. Voor mij is Daan dan wel niet lichamelijk hier, maar toch altijd bij me. Ook hij verdiend een verjaardag. Hij had vast zijn eigen feestje daar boven in een mooie wereld met al zijn vriendjes. Wij beneden vulde het op onze manier in. We kwamen bij je op bezoek, we waren niet alleen. Je opa en oma waren er. En ook vrienden van ons waren er ook op dezelfde tijd. Je kreeg van ons ballonnen en cadeautjes, want die horen toch bij een feestje. Thuis aten je papa en mama van een speciale taart op jouw verjaardag. Het liefst had ik jouw gelach willen horen op deze dag.

Vandaag de dag ben je precies een jaar bij ons weg. Hier was ik al maanden van bewust dat deze dag eraan kwam. Wat een moeilijke reis hebben we dit jaar gehad. Vele angsten, huilbuien, boosheid, jaloezie en nog veel meer van die emoties. Wat een raar idee dat het echt al een jaar geleden is dat je in mijn armen voorgoed je oogjes sloot. Dat we afscheid van je moesten nemen. Zo nutteloos dat jij gegaan bent… Nu een jaar verder heb ik zo veel geleerd, nog altijd doet het pijn dat je er niet meer bent. Nog altijd snap ik niet waarom je moest gaan, nog altijd huil ik om jouw en nog altijd mis ik je enorm. Maar lieve Daan wat heb je me veel gegeven, zo veel door jouw geleerd. Mijn wereld is aan het veranderen, jij bent hier niet voor niks geweest. En ik weet dat ook al zien we je hier niet meer, dat je altijd deel uit zal maken van ons leven. Het mooiste wat je me hebt gegeven is onvoorwaardelijke liefde, dat is iets wat niet iedereen zo makkelijk kan zeggen. Ik kan dit met een gerust hart zeggen.

Nog een keer het filmpje wat ik maakte na zijn afscheid (voor sommige kunnen er misschien schokkende beelden in zitten)

Een jaar geleden toen Daan voor het overlijden nog in het ziekenhuis lag kregen we bezoek van de Cliniclowns weten jullie dat nog?  Voor de lezers die nieuw zijn lees maar even terug. Deze ontmoeting was zo bijzonder voor mij als mama. Maar ik merkte aan Daan ook dat het hem iets deed hoe klein hij nog was. Na zijn overlijden kreeg ik de vraag via Cliniclowns of ik mee wilde doen aan een interview voor op de site, het magisch moment. Dit vond ik zo leuk dat ik er natuurlijk gelijk ja op zei. Maanden later kreeg ik een mail, waar ik zo om moest huilen. Zo ontroerd was ik erdoor. Deze mail kwam van Cliniclown Streep. Ze kwam per toeval (ik geloof niet in toeval, dit moest gewoon zo zijn) op de site van de Cliniclowns waar ze normaal nooit komt. En ze vond het stuk van de magische momenten. Daar herkende ze in het stukje over Daan zichzelf. Clown Streep besloot mij te mailen omdat ook voor haar deze ontmoeting nog heel goed in haar geheugen stond. Ik was echt verbaasd daarover want hoe lang hebben we bezoek gehad van hun, hooguit 5 a 10 minuten. Daan en mij als mama had haar zoveel indruk gemaakt wat ze graag met mij wilde delen. Ze vroeg me of ik als herrienering misschien foto,s wilde hebben van haar en haar collega clown. Dit omdat ik had aangegeven dat die rode neus die Daan kreeg zo belangrijk voor me was. Ja dit wilde ik wel, maar ergens in mij zei dat ik haar graag nog eens wilde ontmoeten. Precies waarom wist ik nog niet helemaal, maar dacht ik vraag het gewoon.

Deze vraag moest ze overleggen, maar ze kreeg een akkoord dat ze me voor 1 keer mocht ontmoeten. Dus wij plande een afspraak. Dit vond ik zo mooi dat clown Streep hier voor open stond. Wat was ik zenuwachtig, maar het was een heel fijn gesprek. Ik heb haar verteld hoeveel indruk hun bezoek heeft gemaakt, waarop zei op haar beurt vertelde wat haar zo veel had gedaan. Haar woorden, de liefde die ik zag en voelde tussen moeder en zoon was zo sterk. Waarop ik zei onvoorwaardelijke liefde. Daarna heb ik mijn verhaal verteld, vanaf geboorte (zelfs nog ervoor) tot aan het overlijden. Wat prachtig als mensen willen luisteren naar je verhaal.

Inmiddels ben ik erachter waarom ik graag deze ontmoeting wilde, ik wilde even het gevoel terug halen van de ontmoeting met Daan. Even terug gaan naar dat moment en het in gevoel op te kunnen schrijven voor mijn boek. Dit is een herinnering om nooit te vergeten en door te geven aan zijn broertje of zusje.

Een half jaar een online cursus volgen, wat moet ik me daar bij voorstellen dacht ik. Zal ik er iets aan hebben. Nou het antwoord heb ik nu na het half jaar dat we hebben afgesloten met een meeting in Utrecht. Een half jaar mijn scenes delen op een prive facebook pagina voor cursisten. Niet wetend wie er achter die profielen zitten maar me toch veilig genoeg voelen om mijn verhaal te mogen delen. Daan verdiend een plek in een mooi boek die ik wil gaan schrijven. Elke maand kregen we een webinar waar ik best veel van heb geleerd. Maar de facebook pagina heb ik nog veel meer aan gehad. Feedback krijgen op je teksten van mede cursisten en de schrijver David Mulder. Dit heeft me zekerder gemaakt dat ik daadwerkelijk kan schrijven, want hier ben ik altijd erg onzeker over geweest. Als iemand zei dat ik zo goed kan schrijven schoof ik het opzij van welnee zo goed ben ik er niet in. Toch begin ik te beseffen dat ik al een schrijver ben alleen dat het er nog even echt moet uit gaan komen.

Je levensverhaal schrijven is echt geen makkelijk iets, zeker niet als je nog midden in het rouwproces zit. Ik ben dan ook even afgestapt over het feit dat het een boek moet worden. Ja uiteindelijk is dat het doel. Maar momenteel als het lukt om te schrijven doe ik dat voor mijn verwerking. Dat heb ik dan zeker geleerd, om straks makkelijker bij mijn gevoel te komen. En niet mijn verhaal schrijven alsof ik het op een afstandje zie. Nee ik wil het gevoel die ik heb over alles wat ik heb meegemaakt over brengen op jullie de lezers.

De meeting om de cursus af te sluiten was een ding wat ik best wel moeilijk vond. Zeker omdat het zo dichtbij komt mijn verhaal. Ook aangezien de sterfdag eraan komt is het allemaal nog emotioneler. Maar wat was ik blij dat ik deze stap heb gezet. Mijn verhaal te mogen delen zonder onzeker te zijn dat iemand het niet wilde horen. Want ze wisten al dat mijn zoon is overleden en dat ik daar over schrijf. Iedereen was dan ook heel nieuwsgierig hoe het met me ging en vonden het zo geweldig dat ik erbij was. We hebben dus veel ervaringen gedeeld over ons verhaal, zoveel verschillende heftige verhalen gehoord. Er kwam een gastspreker vertellen over zijn boek en ons laten inspireren om verder te werken aan ons boek. Een fijne pauze waarin we heerlijk taart konden eten die David zelf had gemaakt. En een interview krijgen van zijn vriendin voor op zijn website, ervaringen over de cursus. Als alle laatste kregen we nog een schrijf opdracht, maar er kwam niet veel zinnigs bij me uit meer. Zo moe was ik. Het was de bedoeling om in 1 zin je verhaal pakkend te beschrijven voor op de achterflap van je boek. Daar gaan we nog eens even goed over brainstormen.

Tijdens de hele cursus had ik een bepaalde klik met 1 iemand, ze heeft me eens gemaild om te vragen of ze bezig mocht met mijn teksten. Ze merkte dat ik zo aan het worstelen was ermee om mijn gevoel erin te gooien. Mijn verhaal deed haar iets waardoor ze me graag wilde helpen. Wat vond ik dit geweldig mooi. Met het afscheid van de meeting stond ik nog even met haar te praten. Ineens vroeg ze me of ze een knuffel mocht geven. Ik kreeg hier echt kippenvel van, ze maakte hiermee mijn dag echt af.

Nu het schrijven aan me boek gaan oppakken, want daar ging het natuurlijk allemaal om.

Mijn weken zijn momenteel niet echt heel spannend. Ben veel thuis te vinden. Dat was dan ook wel een beetje de reden waarom er vorige week geen weekoverzicht was. Buitenom dat ik ook vrij weinig foto,s de laatste tijd maak. Nu toch maar weer een overzichtje en dat van de afgelopen twee weken dan maar.

De gezonde salades gaan er weer in, in plaats van die boterham in de middag.

Zo blij met mijn Happy Planner dat ik lekker aan het knutselen erin. Want een beetje kleur mag hij wel krijgen.

Week 2 van september ben ik ook al mee bezig geweest, de week waarin de eerste sterfdag van Daan is. Dus een speciale week in mijn planner.

We hadden spontaan trek in appelflappen, ja wat doe je dan. Je maakt ze gewoon. Appels hadden we in huis en bladderdeeg ook, dus waarom ook niet

Dagindeling maken valt nog niet mee. En twee keer op een dag naar buiten al helemaal niet. Toch maar even een stukje gaan wandelen, zo doelloos vind ik echt helemaal niks. Ja soms is wandelen wel heerlijk even je hoofd leeg maken. Maar vandaag had ik er niks mee.

Ohanahome mijn 2e thuis wat hou ik van de mensen daar, niet alleen te hoeven zijn. En wil je wel even alleen zijn kan dat ook. Zo ziet het er bij avond uit.

Avond snack, aan de soya ben ik begonnen. Dan ook af en toe een rijstenwafel met iets lekkers erop. Hier dus pindakaas.

Na de yoga naar mijn 2e thuis door gefietst, eerst maar eens lekker lui op de bank een gezonde salade eten. Even helemaal uitgeput. Daarna nog wel eventjes daar geholpen om de was op te vouwen. En even bezig geweest met wat vragen te beantwoorden op papier voor het plan Ohanahome. Daarna helemaal leeg zijn. Toch even geholpen met het eten maken en samen met het gezin daar gegeten. Helaas liep de avond niet zoals ik had gehoopt, zo leeg was ik en werd zo misselijk dat ik moest spugen steeds. Uiteindelijk gekozen met een kut gevoel naar huis te fietsen. Onderweg werd het nog even erger door een paniekaanval vanwege een ambulance die naast me bleef rijden. Het is een wonder dat ik veilig thuis ben gekomen.

En als afsluiter van de week, een geweldige schrijvers meeting gehad. Om de cursus “Schrijf je levensverhaal” af te sluiten. Hoe moeilijk ik het ook vond en emotioneel ik was blij dat ik er was. Zo trots op mezelf dat ik er was. En met mij vele cursisten die het fijn vonden dat ik er was.

Hoe is jullie week geweest?

××Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, nog altijd maakt het deel uit van mijn leven. Maar ik ben nu wel weer zo ver om steeds meer de mooie dingen van het leven te zien. Daarom ga ik af en toe weer eens een blog schrijven met mijn favorieten van het moment.××

✩ Schrijvers meeting die vandaag op de planning stond (cursus “je levensverhaal schrijven”)
✩ Iemand bellen waar ik best zenuwachtig voor was, maar zo goed uitviel (wauw momentje)
✩ Een knuffel krijgen van iemand die je voor het eerst ontmoet, maar zo goed aanvoelde
✩ Allemaal mooie nieuwe mensen ontmoeten die allemaal hetzelfde doel hebben schrijven aan hun levensverhaal
✩ Mijn verhaal te mogen delen over Daan zonder mij er onzeker over te zijn of iemand het wel wilt horen

Waar wordt jij nou blij van?