Elke week probeer ik wat mooie lichtpuntjes op te schrijven. Soms valt het iet mee, maar wil toch elke keer even er bewust van zijn dat er wel mooie kleine dingetjes zijn in het leven
✩ Een leuk idee hebben voor een blog project
✩ Eindelijk al feestdagen weer voorbij
✩ Disney films kijken (zaterdag was het Disney dag op sbs 6)
✩ Grimm kijken
✩Bezig zijn met mijn blog
Ik wil samen met jullie een project starten om gezond af te vallen. Een project van 3 maanden lang met wat opdrachten om lekker gezond te eten en te bewegen. Het doel hiervan is om elkaar hiermee te steunen.
Maar om het ook echt te doen slagen om het ergens voor te doen (ja eigenlijk doen we het allemaal voor ons zelf) krijgt degene die het meest afvalt in de 3 maanden een verassing van mij toegestuurd. Zelf ben ik nogal de weg kwijt geraakt met voedsel. At alles wat niet goed voor me is, waardoor ik dus weer flink ben aangekomen. Zo zonde, maar wel wat aan te doen. Daarom is het nu tijd om er iets mee te doen. En wil dit samen met jullie doen.
Wil graag weten of er mensen mee willen doen hieraan. Ben al begonnen met het uitwerken van mij idee, daar hoort een facebook pagina bij. Die kan ik alleen opstarten als er een paar mensen hieraan mee willen doen.
Wat precies de bedoeling is ga ik jullie zeker nog vertellen maar eerst deze oproep. Wie lijkt het leuk eraan mee te doen? Meld het in de comment, laat ook even je fb achter zodat ik je kan toevoegen in de groep. Zodat ik die kan aanmaken.
Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier. Blijkbaar heb ik heel veel behoefde aan contact met mensen. Gewoon even praten, een arm om me heen, huilen of gewoon helemaal niks als er maar iemand is. Gewoon mezelf kunnen zijn bij die persoon. Waarom is dat zo moeilijk voor mij om te laten merken dat ik iemand nodig heb. Hulp wordt aangeboden, maar vervolgens moet ik zelf aangeven om iemand te willen zien. Nee dat is iets wat ik moeilijk kan. Wil niet iemand tot last zijn, laten zien dat ik verdriet heb.
Als ik weer eens het zoveelste berichtje stuur naar iemand voelt het als claimen. Voel ik mij weer schuldig dat ik de aandacht vraag, helemaal onzeker wordt ik als er veel later een antwoord komt. Klopt mijn gevoel, vind die persoon me lastig. Snel weer vergeten, voel me al vervelend genoeg.
Wou dat het allemaal wat makkelijker was, iemand die ervoor me is als ik het nodig heb. En niet wanneer ik erom vraag. Toch heb ik vaak ook de hulp niet aangepakt. Mensen vinden het moeilijk om met mijn verdriet om te gaan, dat voel ik. Ze weten niet wat ze moeten zeggen. Maar dat geeft niet, dat weet ik net zo goed niet.
Ik wil niet verdrietig zijn, ik wil niet andere nodig hebben met mijn problemen. Wil gewoon weer diegene zijn die ervoor jouw kan zijn. Die vriendin die ik was voor dit alles overhoop lag. Daarom heb ik vaak een masker op bij anderen. Ze hoeven niet te zien dat ik verdriet heb, dat ik zoveel pijn heb. En toch hoop ik dat iemand daardoor heen prikt, het aanwakkerd. Ik heb je zo hard nodig, maar durf het je niet te zeggen.
Dan gaat er een telefoon, toch neem ik niet op. Waarom ik heb een rot dag, ben te depresief om te praten. Maar een paar dagen later denk je, nu heb ik het nodig waarom ben je er dan nu niet voor me. Had ik toch maar die telefoon opgepakt.
Nee weinig vriendinnen om me heen, dat maakt het extra moeilijk om even die aandacht waar je zo naar verlangt te ontvangen. Ik weet er wordt aan me gedacht, maar niks lijkt genoeg te zijn.
Het lijkt ook wel of ik last heb van verlatingsangst. Heb ik er eindelijk aan toe gegeven dat ik iemand nodig heb, gaan ze ook weer weg. Zo rot gevoel geeft dat. Ik moet weer leren om alleen te kunnen zijn zonder zo onrustig te zijn. Alleen wil ik dat nog helemaal niet.
Waarom heb ik jouw nu zo hard nodig, maar vraag ik er niet om…
Voor dit jaar ga ik een BUCKET LIST bijhouden. Iedere keer als ik iets heb gedaan/bereikt streep ik het af. Dit zal ook een vaste pagina op me blog gaan worden, zodat jullie het de hele jaar kunnen volgen.
Er zal steeds iets bij gaan komen voor het jaar…
* Afvallen en wel 7 kilo, daarna zie ik wel weer
* Op vakantie gaan
* Naar de sportschool gaan
* Een yoga les volgen
* Naar mijn vriendin in Zuid-Holland voor een paar dagen
* Limburg onveilig maken om daar een vriendin te bezoeken
* De huishoudbeurs bezoeken
* In Utrecht afspreken met een vriendin
* Zwanger raken
* Meer contacten leggen in me eigen buurt
* Weer regelmaat in me leven krijgen, te beginnen met op tijd uit bed gaan
* Het huishouden beter gaan bijhouden
* Wat meer naar buiten om te wandelen
* Vaker met de camera op pad gaan
* Eerste verjaardag vieren van Daan*
De laatste blog van dit jaar is een tag die ik heb ingevuld. Lees maar even mee…
Welke herinnering van het afgelopen jaar geeft jou de grootste glimlach op je gezicht?
De geboorte van mijn kleine mannetje Daan* Voor mij was het echt een wonder dat hij werd geboren, de eerste keer dat ik hem vasthield zo fantastische moment.
Wat heb je altijd al eens willen doen sinds je kindertijd?
Een boek schrijven. Het is er alleen nooit van gekomen. Nu ben ik vastbesloten dat er echt ooit een boek gaat komen. Alleen het schiet nog altijd niet op met het schrijven ervan.
Wat zou je willen doen in je leven als er totaal geen beperkingen waren?
Mijn kindje terug halen uit de hemel, ohhh wacht dat is iets wat echt nooit mogelijk is.
Dan kies ik wel voor die ene reis te maken naar Kenia om Natumi het olifantje wat ik ooit adopteerde op te zoeken.
Wat heb je voor het laatst over jezelf geleerd?
Zoveel dingen, door Daan* ben ik zoveel gaan leren. Het mooiste wat hij me heeft geleerd is onvoorwaardelijke liefde. Liefde voor een klein wezentje die eigenlijk zoveel beperkingen heeft, maar zo welkom was in ons leventje. Dat is het mooiste cadeau wat hij mij heeft kunnen geven. Daarnaast heeft hij me ook geleerd wat opener te zijn naar mensen, daar ben ik ook zeer dankbaar voor.
Als je aan het dagdromen bent, waar gaan die dromen dan over?
Die dagdromen gaan over Daan* Hoe zou hij er nu uitzien, wat zou hij al geleerd hebben. Ook dagdromen over een 2e kindje heb ik vaak.
Welke verandering wil je het komende jaar het liefste toepassen in je leven?
Zwanger raken van ons 2e kindje, dat is echt mijn grootste droom die uit zou mogen komen. We hadden nooit verwacht dat ik ooit een 2e kindje zou willen.
Maar nu na Daan* is het geen optie om geen 2e kindje op de wereld te zetten. Zoveel liefde zit er in me en dat wil ik graag kwijt aan een kleintje. Dat kleintje moest Daan* zijn maar helaas was hij niet sterk genoeg om te blijven.
Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.
Maandag 22 december 2014
Ik maakte een afspraak met een heel lief persoon in het Martini ziekenhuis, waar ik deze dag meteen naar toe ging. Verder verklap ik niet veel, want daar komt nog een blog van online. Wel kan ik vertellen dat ik op de kinderafdeling was voor een aantal uurtjes.
Dinsdag 23 december 2014
Ik kreeg mooie oorbellen, engelen vleugels. Hoe toepasselijk kan het zijn. Daan* ik denk aan je lieverd.
Kerstkaarten, inmiddels zijn er wat meer bij gekomen. We hebben ze dit keer maar op de deur geplakt. Ziet er wel gezellig uit.
S,avonds maakte ik lekker pannenkoeken voor ons. Als laatste maakte ik er 2 met kaas erover. Zoooo lekker.
Woensdag 24 december 2014
Ik ging vandaag weer naar de fysio om te sporten. Hierna nog 1 keer en dan ga ik in het nieuwe jaar terug naar de sportschool.
Kwam weer thuis van de fysiofit. Thuis deed ik lekker helemaal niks meer.
Donderdag 25 december 2014
1e kerstdag. We aten in de middag kerststol en suikerbrood. Dit doen we eigenlijk elk jaar met kerst.
We waren later die dag dus bij me schoonouders zoals jullie al hebben kunnen lezen. Ook hun denken aan Daan* en hebben dezelfde kerstbal in de boom als wij thuis.
En kijk dan hoe lief, de kerstman past op Daan*
Vrijdag 26 december 2014
Dit was toen we de nacht naar huis liepen vanuit me schoonouders. Het was me toch flink aan het hagelen. Wel heel mooi gezicht.
Ik maakte alvast heerlijke gevulde eieren voor de avond.
Onze heerlijke hapjes tijdens de films die we keken vanavond.
Zaterdag 27 december 2014
Een dagje uit met mijn vriendin Hennie, ze had kaartjes gewonnen voor “Dreamgirls” We gingen samen met de trein erheen. Helemaal naar Rotterdam toe.
Wat een smerige boel. We zijn in Rotterdam bij het Luxor theater.
Verwelkomt met een heerlijk hapje en drankje. Genoot van een appelflap en een appelgebakje. En toen moesten we snel de zaal in. We waren wat verlaat omdat de trein vertraging had opgelopen. Nee niet door het weer, maar er was ineens geen conducteur meer toen we in Amersfoort waren. Beetje vreemd…
We zaten op het balkon helemaal bovenaan, echt hoog en raar om naar beneden te kijken. Maar wel hele mooie plekken daar boven.
Wat een leuke mooie show. Wat zingen ze goed, wat hebben we genoten ervan.
In de pauze heerlijke hapjes, alweer ja. Dit keer broodjes, wraps en zeiseisenbroodjes. Snel ons volgepropt hihi, en wat lekkers gedronken. dan snel weer de zaal in voor de rest van de show.
Om 15:00 begon het en om 18:00 was het afgelopen, we kregen nog een lekker afscheid cadeautje. Een reep chocolade, tony,s Daarna weer helemaal met de trein terug naar Groningen. Wat was ik moe toen we in de trein zaten. En was ik blij dat ik thuis was om een uurtje of 22.00.
Zondag 28 december 2014
Grimm marathon gehouden vandaag. Heb echt wel een aantal afleveringen gekeken ervan. Had toch niks beters te doen.
Er zat zaterdag iets liefs bij de post, zo mooi deze kaarsjes. Kreeg deze van een lief persoon die ik alleen online ken.
Eigenlijk vind ik het zo zonde om ze te branden, maar daar zijn ze wel voor bedoeld. Speciaal voor Daan* zijn ze. Dankbaar ervoor.
Hebben jullie nog wat leuks gedaan in de week?
Vandaag even geen lijstje met geluk momentjes, volgende week weer.
1e kerstdag bij me schoonouders
Kerst vind ik dit jaar best wel moeilijk, maar moest er toch doorheen. We waren uitgenodigd door me schoonouders om daar de dag door te brengen. Maar voordat we daarheen gingen zijn we nog even naar Daan* geweest. Hij hoort er ook bij met kerst. Even zijn plekje weer op orde gemaakt. Zijn kerstboompje was omgevallen dus weer netjes neer gezet. De flessenpost weg gehaald. En de bloemen die er stonden ook weg gehaald, die waren niet meer mooi. Dus de volgende keer moet ik even bloemetjes mee nemen voor de vaasjes die er staan. Daarna terug naar huis, om vervolgens lopend naar me schoonouders te gaan.
Gezellig dat was het zeker wel, de broer van mijn man is er dan ook altijd. In de avond heb ik mijn schoonma even geholpen met het vlees klaarzetten voor het avondeten. We gingen heerlijk gourmetten.
Na het eten was ik eigenlijk wel heel moe. Alles kost nu zoveel meer energie. Komt door het rouwen, dat is echt heel zwaar. Dus alles wat ik doe ik extra zwaar merk ik. Dus heb even een uurtje gebruik gemaakt van het bed van me schoonouders. En even gaan slapen. Anders had ik de rest van de avond zeker niet gered. Ben me toch echt even heerlijk in slaap gevallen. Zo kon ik weer makkelijker gezellig zijn. Toch kost me dat vaak heel veel moeite een hele dag gezellig zijn. Want zo vrolijk voel ik me niet. Dan maar even dat masker op, maar dat is zo vermoeiend. Laat naar huis gegaan, precies op het moment dat het begon te hagelen. Ondanks het een heel klein stukje lopen is, waren we drijfnat. Thuis ben ik zo,n beetje gelijk naar bed gegaan. Zo moe was ik.
Lekker niks hoeven en alles mogen. Samen thuis de 2e kerstdag vieren. We hebben er echt een niets-doen-dagje van gemaakt. Ook hebben we gewoon de hele dag in pyjama rond gelopen.
Ik had heel erg sterk het gevoel dat ik de dvd van de uitvaart van Daan* wilde zien. Dat was er nog niet eerder van gekomen. Deze dag wilde ik dat echt doen. En keken er samen naar. Wat is dat raar om dat terug te zien. Vele dingen wist ik me wel te herinneren. Maar zeker niet alles. Vreselijk om mezelf te zien en horen spreken, maar blij dat ik het terug heb gezien. Moest echt wel even huilen, om weer daar zijn kistje te zien, te zien dat het echt gebeurd is. Ik weet dat hij niet meer terug komt. Maar dat die dag echt is geweest… Pffff…
Eerder op de dag had ik al soep gemaakt, voor het avond eten. We aten tomatensoep. Nee niet alleen soep.
We aten na de soep nog beenham. Dat was de eerste keer voor ons. En wat was dat een lekker stukje vlees zeg. Heerlijk van genoten. Ook deze avond ben ik na het eten even op bed gaan liggen. Maar dit keer slapen lukte niet. Denk vol van emotie. Omdat er elke kerst altijd maar films komen die ieder jaar weer op tv zijn hebben wij besloten Netflix op te zetten. Wij keken naar de 2 films van Nico.
Ik ben dus de kerstdagen door gekomen. Nu het ergste nog doorheen, het nieuwe jaar in luiden.
Hoe zijn jullie kerstdagen geweest?
Jaren terug als tiener keek ik graag naar de serie Lizzie McGuire, kennen jullie deze serie nog! Hillary Duff speelt de hoofdrol erin. Vanaf het moment dat daar de film vanuit kwam, ben ik veel mer films gaan zien waar ze in speelt. Vind het een leuke actrice om naar te kijken. Zo ontdekte ik weer een nieuwe film voor mij die ik dus nog niet eerder was tegen gekomen. Via Netflix keek ik de film Raise your voice.
Een muzikale film, waarin ik ook met tranen naar heb zitten kijken. Dom als je naar een film gaat kijken en je weet dat er iemand dood gaat. Dat vraagt om emotie, op het moment waar ik in leef. Toch keek ik deze film af, want vond het een mooie film.
De tiener droomde over muziek maken op de kunstacademie. Ze maakte deze droom waar, dat leert ons weer dat je hoe klein of groot je dromen ook zijn ze niet op te geven. Ga voor deze dromen, leef jouw droom.
“Nadat haar broer plotseling sterft, brengt een tiener de zomer door in Los Angeles op een kunstacademie waar ze een nieuwe manier van leven ervaart.”
Kende jij deze film al?
Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.
Maandag 15 december 2014
Mijn dagen worden steeds leger en saaier. Ik weet af en toe gewoon niet wat ik moet doen. Zit steeds meer thuis, heb dan ook steeds minder afspraken. Aan de ene kant wel lekker, maar ook soms heel vervelend. Er zijn zelfs dagen bij dat ik liever niet me bed uit wil komen. Blijf dan ook lang in de ochtenden liggen.
Vandaag maakte ik eens water met een smaakje. Ik deed er dus citroen in. Best lekker zo voor een keertje.
Wereldlichtjesdag was het vandaag. In Groningen deden ze hier ook aan. Waar ik ook al over schreef. Vond het zo mooi al die lichtjes te zien. Kon natuurlijk niet anders dan dat ik er foto,s van moest maken.
Deze leuke gekleurde ballen hingen er ook. Hier had ik al de hele tijd me oog op, deze paarse bal. Paars is echt de kleur van Daan* Dus ook even een kiekje van moeten maken.
Dinsdag 16 december 2014
De hele dag leek het wel nacht in huis. Zo donkere dag was het, helemaal niks aan gewoon.
Ondanks het zo slecht weer was, donker en best veel regen ben ik de stad in geweest. Dat thuis zitten ben ik zo zat… Ging op cadeautjes jacht voor 2 post pakketten. Voor een jarige vriendin en eentje die het gewoon even verdiend.
Af en toe neem ik toch een gezonde keuze. En nu stond er een heerlijk fruithapje in de planning. Jammie ananas en banaan, ben er gek op.
Woensdag 17 december 2014
Dit zijn de 2 pakketten dus geworden, met allemaal fijne spulletjes erin.
S,avonds ontplofte mijn soacial media met het nieuws over Elara. De dappere dodo met de staartjes is overleden. Ik kon alleen maar huilen, het kwam zo dichtbij. Voor haar en haar ouders branden ik dit kaarsje. Ik denk aan jullie
Donderdag 18 december 2014
Deze middag was het weer tijd om naar mijn psycholoog te gaan. Dit keer geen EMDR kwam ik achter. Ze vroeg me hoe het ging nu ik de therapie kreeg. Ik vertelde haar dat ik wel wat rustiger werd ervan. Ze vond ook dat ik dat uitstraalde. En dus wilde ze graag weten wat ik nog wilde behandelen met haar. Of ik daar over na had gedacht. Ehmm nee, dat moest ik dan maar even doen op het moment daar. Hmmm, ze wilde dat ik me ogen sloot en ging nadenken. Nou dan ben je bij mij verkeerd. Dat is een stukje vertrouwen wat ik weg moet geven en dat vind ik lastig. Ze wilde het makkelijker voor me maken… Neem een punt om naar te kijken, geen contact maken met mij en ze zal af en toe wat zeggen en soms stiltes laten vallen. Nou doen dacht ik dan kan ik beter wel me ogen dicht doen want dat werkt helemaal niet. Dus deed me ogen dicht, dat ging eigenlijk best goed. Daarna kon ik haar ook vertellen wat me nog erg bezig hield. In het nieuwe jaar is mijn volgende afspraak, duurt echt nog lang pas 22 januari. Want ik ben van de EMDR altijd paar dagen van slag. Dus geen goed idee vlak voor mijn vakantie nog te gaan. Wel als er iets is, kan ik haar gewoon vanaf 5 januari bereiken, of altijd nog een afspraak maken.
Vrijdag 19 december 2014
Heb de moed verzameld om op tijd uit bed te komen, om naar me werk te gaan… Heb dus even lekker weer 2 uurtjes gewerkt. Wel had ik onwijs veel last van me rug deze dag. In de middag heb ik een lang telefoon gesprek gehad met mijn mams. En moest ik nog even naar het centrum, de pakjes wegbrengen… Rouwkaartje kopen, versturen… En nog wat boodschapjes doen. Heb de avond dan ook doorgebracht in de slaapkamer met de tv aan. Was best moe.
Zaterdag 20 december 2014
Heerlijk ik ging croissants maken met knakworsten erin.
Lekker eten, jammie…
Zondag 21 december 2014
Eigenlijk verveelde ik me deze dag… Maar mijn man zei ga dan aan de slag met de kaarten van Daan* Daar ben ik dan maar even mee bezig geweest. Onder een genot van warme choco met marsmello,s die ik van me schatje kreeg.
Toen kreeg ik ook nog een zakje met smoeltjes, maar die kreeg ik niet allemaal op hoor…
Er zitten weer wat kaarten in, maar echt opschieten doet het niet. Al die mooie teksten op de kaarten, lees ze steeds weer als ik er voor ga zitten. Maar uiteindelijk komt het wel af.
Ik merk dat ik soms dagen gewoon geen foto,s maak, blijkbaar kost me dat soms veel moeite…
Maar dit was dus mijn week, hoe was jullie week?
Elke week probeer ik wat mooie lichtpuntjes op te schrijven. Soms valt het iet mee, maar wil toch elke keer even er bewust van zijn dat er wel mooie kleine dingetjes zijn in het leven. Deze week was het echt even heel goed zoeken waar ik nu echt blij van werd. Dus heb niet heel veel opgeschreven dit keer.
✩Foto,s kijken van mijn prachtige zoon.
✩Wetend dat er nog zoveel mensen zijn die aan Daan* denken. Ook de mensen die ik niet persoonlijk ken bedoel ik daarmee.
✩Post pakketjes maken met leuke dingen erin voor vriendinnen.
✩Me iets minder onrustig voelen.
✩Kreeg een grote doos via de post binnen met iets heel leuks om wat kindjes blij mee te maken. (daar kom ik nog op terug)