Vandaag even geen lijstje met geluk momentjes, volgende week weer.

1e kerstdag bij me schoonouders
Kerst vind ik dit jaar best wel moeilijk, maar moest er toch doorheen. We waren uitgenodigd door me schoonouders om daar de dag door te brengen. Maar voordat we daarheen gingen zijn we nog even naar Daan* geweest. Hij hoort er ook bij met kerst. Even zijn plekje weer op orde gemaakt. Zijn kerstboompje was omgevallen dus weer netjes neer gezet. De flessenpost weg gehaald. En de bloemen die er stonden ook weg gehaald, die waren niet meer mooi. Dus de volgende keer moet ik even bloemetjes mee nemen voor de vaasjes die er staan. Daarna terug naar huis, om vervolgens lopend naar me schoonouders te gaan.

Gezellig dat was het zeker wel, de broer van mijn man is er dan ook altijd. In de avond heb ik mijn schoonma even geholpen met het vlees klaarzetten voor het avondeten. We gingen heerlijk gourmetten.

Na het eten was ik eigenlijk wel heel moe. Alles kost nu zoveel meer energie. Komt door het rouwen, dat is echt heel zwaar. Dus alles wat ik doe ik extra zwaar merk ik. Dus heb even een uurtje gebruik gemaakt van het bed van me schoonouders. En even gaan slapen. Anders had ik de rest van de avond zeker niet gered. Ben me toch echt even heerlijk in slaap gevallen. Zo kon ik weer makkelijker gezellig zijn. Toch kost me dat vaak heel veel moeite een hele dag gezellig zijn. Want zo vrolijk voel ik me niet. Dan maar even dat masker op, maar dat is zo vermoeiend. Laat naar huis gegaan, precies op het moment dat het begon te hagelen. Ondanks het een heel klein stukje lopen is, waren we drijfnat. Thuis ben ik zo,n beetje gelijk naar bed gegaan. Zo moe was ik.

2e kerstdag thuis

Lekker niks hoeven en alles mogen. Samen thuis de 2e kerstdag vieren. We hebben er echt een niets-doen-dagje van gemaakt. Ook hebben we gewoon de hele dag in pyjama rond gelopen.

Ik had heel erg sterk het gevoel dat ik de dvd van de uitvaart van Daan* wilde zien. Dat was er nog niet eerder van gekomen. Deze dag wilde ik dat echt doen. En keken er samen naar. Wat is dat raar om dat terug te zien. Vele dingen wist ik me wel te herinneren. Maar zeker niet alles. Vreselijk om mezelf te zien en horen spreken, maar blij dat ik het terug heb gezien. Moest echt wel even huilen, om weer daar zijn kistje te zien, te zien dat het echt gebeurd is. Ik weet dat hij niet meer terug komt. Maar dat die dag echt is geweest… Pffff…

Eerder op de dag had ik al soep gemaakt, voor het avond eten. We aten tomatensoep. Nee niet alleen soep.

We aten na de soep nog beenham. Dat was de eerste keer voor ons. En wat was dat een lekker stukje vlees zeg. Heerlijk van genoten. Ook deze avond ben ik na het eten even op bed gaan liggen. Maar dit keer slapen lukte niet. Denk vol van emotie. Omdat er elke kerst altijd maar films komen die ieder jaar weer op tv zijn hebben wij besloten Netflix op te zetten. Wij keken naar de 2 films van Nico.

Ik ben dus de kerstdagen door gekomen. Nu het ergste nog doorheen, het nieuwe jaar in luiden.

Hoe zijn jullie kerstdagen geweest?

Jaren terug als tiener keek ik graag naar de serie Lizzie McGuire, kennen jullie deze serie nog! Hillary Duff speelt de hoofdrol erin. Vanaf het moment dat daar de film vanuit kwam, ben ik veel mer films gaan zien waar ze in speelt. Vind het een leuke actrice om naar te kijken. Zo ontdekte ik weer een nieuwe film voor mij die ik dus nog niet eerder was tegen gekomen. Via Netflix keek ik de film Raise your voice.

Een muzikale film, waarin ik ook met tranen naar heb zitten kijken. Dom als je naar een film gaat kijken en je weet dat er iemand dood gaat. Dat vraagt om emotie, op het moment waar ik in leef. Toch keek ik deze film af, want vond het een mooie film.

De tiener droomde over muziek maken op de kunstacademie. Ze maakte deze droom waar, dat leert ons weer dat je hoe klein of groot je dromen ook zijn ze niet op te geven. Ga voor deze dromen, leef jouw droom.

“Nadat haar broer plotseling sterft, brengt een tiener de zomer door in Los Angeles op een kunstacademie waar ze een nieuwe manier van leven ervaart.”

Kende jij deze film al?

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 15 december 2014

Mijn dagen worden steeds leger en saaier. Ik weet af en toe gewoon niet wat ik moet doen. Zit steeds meer thuis, heb dan ook steeds minder afspraken. Aan de ene kant wel lekker, maar ook soms heel vervelend. Er zijn zelfs dagen bij dat ik liever niet me bed uit wil komen. Blijf dan ook lang in de ochtenden liggen.
Vandaag maakte ik eens water met een smaakje. Ik deed er dus citroen in. Best lekker zo voor een keertje.

Wereldlichtjesdag was het vandaag. In Groningen deden ze hier ook aan. Waar ik ook al over schreef. Vond het zo mooi al die lichtjes te zien. Kon natuurlijk niet anders dan dat ik er foto,s van moest maken.
Deze leuke gekleurde ballen hingen er ook. Hier had ik al de hele tijd me oog op, deze paarse bal. Paars is echt de kleur van Daan* Dus ook even een kiekje van moeten maken.

Dinsdag 16 december 2014

De hele dag leek het wel nacht in huis. Zo donkere dag was het, helemaal niks aan gewoon.

Ondanks het zo slecht weer was, donker en best veel regen ben ik de stad in geweest. Dat thuis zitten ben ik zo zat… Ging op cadeautjes jacht voor 2 post pakketten. Voor een jarige vriendin en eentje die het gewoon even verdiend.
Af en toe neem ik toch een gezonde keuze. En nu stond er een heerlijk fruithapje in de planning. Jammie ananas en banaan, ben er gek op.

Woensdag 17 december 2014

Dit zijn de 2 pakketten dus geworden, met allemaal fijne spulletjes erin.
S,avonds ontplofte mijn soacial media met het nieuws over Elara. De dappere dodo met de staartjes is overleden. Ik kon alleen maar huilen, het kwam zo dichtbij. Voor haar en haar ouders branden ik dit kaarsje. Ik denk aan jullie

Donderdag 18 december 2014

Deze middag was het weer tijd om naar mijn psycholoog te gaan. Dit keer geen EMDR kwam ik achter. Ze vroeg me hoe het ging nu ik de therapie kreeg. Ik vertelde haar dat ik wel wat rustiger werd ervan. Ze vond ook dat ik dat uitstraalde. En dus wilde ze graag weten wat ik nog wilde behandelen met haar. Of ik daar over na had gedacht. Ehmm nee, dat moest ik dan maar even doen op het moment daar. Hmmm, ze wilde dat ik me ogen sloot en ging nadenken. Nou dan ben je bij mij verkeerd. Dat is een stukje vertrouwen wat ik weg moet geven en dat vind ik lastig. Ze wilde het makkelijker voor me maken… Neem een punt om naar te kijken, geen contact maken met mij en ze zal af en toe wat zeggen en soms stiltes laten vallen. Nou doen dacht ik dan kan ik beter wel me ogen dicht doen want dat werkt helemaal niet. Dus deed me ogen dicht, dat ging eigenlijk best goed. Daarna kon ik haar ook vertellen wat me nog erg bezig hield. In het nieuwe jaar is mijn volgende afspraak, duurt echt nog lang pas 22 januari. Want ik ben van de EMDR altijd paar dagen van slag. Dus geen goed idee vlak voor mijn vakantie nog te gaan. Wel als er iets is, kan ik haar gewoon vanaf 5 januari bereiken, of altijd nog een afspraak maken.

Vrijdag 19 december 2014

Heb de moed verzameld om op tijd uit bed te komen, om naar me werk te gaan… Heb dus even lekker weer 2 uurtjes gewerkt. Wel had ik onwijs veel last van me rug deze dag. In de middag heb ik een lang telefoon gesprek gehad met mijn mams. En moest ik nog even naar het centrum, de pakjes wegbrengen… Rouwkaartje kopen, versturen… En nog wat boodschapjes doen. Heb de avond dan ook doorgebracht in de slaapkamer met de tv aan. Was best moe.

Zaterdag 20 december 2014

Heerlijk ik ging croissants maken met knakworsten erin.
Lekker eten, jammie…

Zondag 21 december 2014

Eigenlijk verveelde ik me deze dag… Maar mijn man zei ga dan aan de slag met de kaarten van Daan* Daar ben ik dan maar even mee bezig geweest. Onder een genot van warme choco met marsmello,s die ik van me schatje kreeg.

Toen kreeg ik ook nog een zakje met smoeltjes, maar die kreeg ik niet allemaal op hoor…

Er zitten weer wat kaarten in, maar echt opschieten doet het niet. Al die mooie teksten op de kaarten, lees ze steeds weer als ik er voor ga zitten. Maar uiteindelijk komt het wel af.

Ik merk dat ik soms dagen gewoon geen foto,s maak, blijkbaar kost me dat soms veel moeite…
Maar dit was dus mijn week, hoe was jullie week?

Elke week probeer ik wat mooie lichtpuntjes op te schrijven. Soms valt het iet mee, maar wil toch elke keer even er bewust van zijn dat er wel mooie kleine dingetjes zijn in het leven. Deze week was het echt even heel goed zoeken waar ik nu echt blij van werd. Dus heb niet heel veel opgeschreven dit keer.

✩Foto,s kijken van mijn prachtige zoon.
✩Wetend dat er nog zoveel mensen zijn die aan Daan* denken. Ook de mensen die ik niet persoonlijk ken bedoel ik daarmee.
✩Post pakketjes maken met leuke dingen erin voor vriendinnen.
✩Me iets minder onrustig voelen.
✩Kreeg een grote doos via de post binnen met iets heel leuks om wat kindjes blij mee te maken. (daar kom ik nog op terug)

Ik merk heel erg in mijn omgeving dat ze niet zo goed weten hoe ze met me om moeten gaan. Wat ze moeten zeggen, of juist niet zeggen. Wat ze moeten doen of juist niet moeten doen. In eerste instantie zei ik niks is fout, zelf weet ik ook niet wat ik moet doen of zeggen. Maar inmiddels ben ik er achter dat sommige dingen echt niet fijn zijn.

“Ik heb je zo hard nodig, toch vind ik het moeilijk contact te zoeken. Ik weet niet wat ik moet zeggen als ik je bel, jij ook niet dat weet ik. Maar toch is het fijn als je contact zoekt met me. De moed ontbreekt mij vaak om dat zelf te doen. Ook niet altijd zin heb ik om contact te hebben. En ook hoeft het niet altijd over Daan* te gaan. Ik voel mij gewoon heel eenzaam in dit gevoel. Dit is iets van mij, waar jij me niet mee kan helpen. Maar om uit te leggen waar ik behoefde aan heb, help ik jouw misschien mij te helpen hiermee.

Het liefst ben ik die persoon die ervoor jouw bent, zet mezelf ook vaak opzij voor de ander om niemand te kwetsen. Maar eigenlijk kan ik dat nu niet, heb teveel aan mezelf. Ik kan de problemen van een ander moeilijk aan, daarom vind ik het juist zo moeilijk om voor mezelf hulp te vragen. Het voelt egoïstisch om hulp te ontvangen, maar niet genoeg hulp terug te kunnen geven. De Debbie die ik was voorheen, die is er niet meer en zal ook nooit meer terug komen. Met de tijd zal het weer beter met mij gaan, maar die persoon die ik was is voorgoed weg. Dat kan ook niet anders door wat ik heb mee gemaakt. Ik zal het verdriet altijd met mij mee moeten dragen.”

Jij als vriend of familielid wil er graag voor degene zijn die iemand verloren heeft. Maar hoe dan?

1. Blijven luisteren
Iemand die een dierbare verloren heeft, die heeft behoefte om zijn verhaal te vertellen. De een langer dan de ander. En de een vaker dan de ander. Blijf luisteren. En blijf er de tijd voor nemen. En niet alleen de eerste keer. Daarmee help je het verwerkingsproces.
Zelf merk ik dat ik heel veel de behoefde heb om te praten, maar ik het moeilijk vind om het aan te geven. Juist omdat ik niet weet of een ander erop zit te wachten. Ik wil me niet tot last zijn bij de ander, dus vraag ik er niet zelf naar.

2. Vermijd clichés
Gebruik zeker geen clichés als ‘Alles komt goed, ‘Het leven gaat verder’ of ‘Volgende maand voel je je vast beter’.
Ja echt dit kan me zo frustreren. Niet alleen deze standaard zinnen. Wat ik zelf heb ontdekt is dat verwerken niet het juiste woord is. Voor mij gevoel ga ik de dood van mijn kleine mannetje niet verwerken. Hooguit een plekje geven. Ook zoiets “neem de tijd” Dit krijg ik zo vaak te horen. Ik weet het, maar zo vervelend te horen. Dan nog eentje, echt de standaard vraag van iedereen “hoe gaat het met je” Nou ik weet het 9 van de 10 keer niet eens. Wat moet ik dan zeggen. Ik snap de vraag, het is ook super lief. Maar er iets mee kunnen nee helaas.

3. Geef geen ongevraagd advies
Geef alleen advies als er om gevraagd wordt. Ongevraagd advies geven kan betweterig overkomen. Of kan de ander het gevoel geven dat jij het allemaal weet en dat hij het niet goed doet. Vraag waar de nabestaande behoefte aan heeft.
Niemand kan je hierin advies geven, niemand weet hoe jij je voelt en wat er door je heen gaat. Zelfs niet als je het zelf heb mee gemaakt. Iedereen ervaart dit op zijn eigen manier. Advies kan verkeerd over komen, laat het op mijn manier doen. Ik voel zelf wat goed is of juist niet goed is.

4. Niet boos worden
Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Word niet boos of geïrriteerd als de ander iets doet waar jij het niet mee eens bent. Er bestaat niet één manier van rouwen.
Boos worden is echt een “no go” Jij weet niet wat ik door maak, dus boos worden daar maak je het alleen maar erger door. Ik kom er vanzelf achter dat het niet goed met me gaat. In het begin ging ik heel veel doen, om er maar voor weg te lopen. Niet dat vervelende gevoel te voelen. Dan krijg je te horen dat ik nu maar eens wat rust moet nemen. Nee, ik ga vanzelf wel op me bek. Dus boos worden heeft geen enkele zin.

5. Ga er samen op uit
Het is goed om de rouwende uit de sleur te halen. Trek er daarom samen eens op uit. Nodig de rouwende uit, en laat hem beslissen wat jullie gaan doen.
Ja het is heerlijk om even niet thuis te zijn, zo onrustig wordt ik alleen thuis. Dus heerlijk er af en toe op uit te zijn met een lief persoon.

6. Laat onverwacht wat van je horen
Ga niet alleen langs op afspraak, maar laat ook onverwacht wat van je horen. Wacht niet op een uitnodiging maar ga gewoon langs. En stuur een kaartje bij bijzondere dagen zoals moederdag of de verjaardag van de overledene.
Zelf contact opnemen met iemand is moeilijk, toch heb ik veel behoefde aan mensen. Maar het zou zeker fijn zijn als mensen zelf bedenken even te bellen of langs te komen. Soms kan ik de moed niet opbrengen met jouw contact op te nemen. Maar heb ik je misschien wel heel hard nodig.

7. Nee, dat snap je niet
Zeg niet: ‘Ik begrijp hoe je je voelt’. Dat is heel verleidelijk. Maar kan heel slecht overkomen. Dat weet je namelijk niet. Iedereen is anders. Soms weet de rouwende zelf niet eens hoe hij zich voelt.
Dat klopt zeker, had het net al even laten vallen met de vraag “hoe gaat het met je” Nee je weet niet wat er in mijn hoofd omgaat. Dus ga me zeker niet zeggen, ik weet hoe jij je voelt. Daarmee doe je me alleen maar pijn, want dit kan je echt niet weten.

8. Praten mét de nabestaande
Niet over de nabestaande praten met anderen, maar met de nabestaande zelf. Alleen zo help je hem.
Praten blijft een puntje, dat wil ik zeker graag. Kom naar mij toe en niet naar een ander om over me te praten. Zeker niet over wat wel of niet goed voor me is. Praat met mij.

Een dagje uit naar Amsterdam Artis. Ik kreeg flessenpost van Netflix, een gave uitnodiging voor mij en Daan*. Daar werd ik wel een beetje verdrietig van, want zo,n dagje weg met je kleine mannetje is natuurlijk geweldig. Toch wilde ik erheen. En dat is dan ook gebeurd samen met een vriendin ben ik op pad gegaan. In gedachten namen we Daan* mee. De flessenpost had ik dan ook echt bij mijn kleine jongen gebracht. En wij gingen gewoon genieten van deze kinderpremière .

All hail King Julien is een nieuwe serie die vanaf 19 december te zien is op Netflix, wij kregen alvast een voorproefje ervan. We verzamelden ons in de dierentuin Artis, bij aanmelding kregen we een tas met wat leuke goodies. Speciaal kind gericht natuurlijk.  Bekende gezichten zag ik, sommige die ik al eerder had ontmoet. En sommige die ik herkende via hun blog. Erg leuk ze allemaal even te zien. Als eerste kregen we een rondleiding van een uur in de dierentuin. Wat leuk zeg, was nog nooit in deze dierentuin geweest. Een uurtje is kort, maar kregen een rondleiding bij de dieren die voorkomen in Madagascar. Waarom… Nou King Julien is een karakter uit de film  Madagascar, die nu dus zijn eigen serie heeft. Was leuk dat we echt een rondleiding kregen, want er werd van alles verteld over de dieren. Even heb ik een moeilijk momentje gehad, want het is best confronterend al die kindjes. De gedachten dat Daan* hierbij had moeten zijn deed me veel verdriet. Maar genieten deed ik zeker van deze dag.

Na de rondleiding naar binnen, lekkere hapjes en drankjes stonden voor ons klaar. De kinderen konden kiezen tussen 2 leuke workshops, dansen of  djembé spelen. Ben bij het oefenen van het dansen gaan kijken, en ja filmen. Mijn vriendin deed gezellig met de kinderen mee. Daarna nog even kletsen met wat andere mama.s. Toen was het tijd om te kijken naar de optredens van de kids. Wat was dat leuk om naar te kijken, werd er helemaal vrolijk van.

Als laatste stond er op het programma natuurlijk de eerste aflevering kijken van All hail King Julien. Heb me goed vermaakt met de serie. Daarna was het echt tijd om weer naar huis te gaan. Wat was het een gezellige dag geweest. Wel eentje met een lach en een traan. Had het niet willen missen, dus dankbaar dat ik hier bij mocht zijn.

De grote vijver in het Noorderplantsoen in Groningen, vol met drijvende lichtjes. Een gelegenheid om kinderen die gemist worden, te herdenken.

Wij waren er bij, ik en mijn man. Vrienden van ons waren er om ons te steunen zo lief. Er waren vele mensen op af gekomen. Wat een mooi gezicht al die bootjes in het water. Ik schreef wat moois op het bootje speciaal voor onze Daan. Maar heb ook aan alle andere kindjes die gemist worden gedacht. Om me heen hoorde ik mensen die het koud hadden. Ik had nergens last van, ja van pijn in me hart. Heel veel pijn in me hart, daar was de kou niets bij. Er werd gezongen, een liedje in het speciaal. Deze werd geschreven speciaal voor wereldlichtjesdag.
http://youtu.be/3c_U0ctrJDo

Verder maakte ik nog foto,s van al die mooie lichtjes in de vijver.

Dit was een bijzondere ervaring, heb zelfs nog een traantje weg gepinkt. Zo mooi en zo pijnlijk deze herdenking.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 08 december 2014

Weer vroeg op pad. Op controle bij de huisarts. Even babbelen hoe het nu gaat. Hij vond dat ik er beter uit zag, ook rustiger overkwam. Ja dat kan wel kloppen. Hoef niet meer terug te komen. Wel natuurlijk aan de bel trekken als er iets is.

Nog altijd donker nadat ik bij de huisarts was. Besloot nog niet naar huis te gaan.

Toch maar even het CJG in, zou weer mandala tekenen zijn, maar degene die het geeft was ziek. Dus we zijn maar gewoon wat gaan kleuren. Lekker de rust vinden, ondanks ik er zeker niet alleen was.

We waren van het weekend even bij Tuinland geweest. Kochten daar wat dingetjes voor de kerst. Dit voor ons thuis. Voor Daan een kerstboompje enz…

Dinsdag 09 december 2014

Weer vroeg me bed uit, dit keer voor fysiofit. Normaal ga ik op woensdag, maar deze week ging dat niet lukken.

Even paar boodschapjes doen. Ohhh zo slecht maar lekker. Brie  Wanneer houden die vreetbuien nou eens op. Het lukt me echt nog niet.

Op de terug weg naar huis…

Woensdag 10 december 2014

Vandaag staat er een leuke dag op de planning, ga jullie nog niet veel vertellen. Er komt namelijk nog een blog hiervan online.

In de tram bijna op bestemming Artis Amsterdam.

Flamingo,s. We stonden te wachten op wat komen zou.

Rondleiding dierentuin Artis

Hapjes in overvloed.

All hail King Julien, verder laat ik nog niks los.

Donderdag 11 december 2014

Donderdag is het therapie dag. EMDR bij de psycholoog. Weer zo heftig. Ben dan ook in de middag weer in bed beland. Gewoon even helemaal niks hoeven.

Vrijdag 12 december 2014

Ik was al begonnen met de kerstkaarten, vandaag heb ik het afgemaakt. Ze zijn inmiddels ook al verstuurd. Ben benieuwd of er ook reacties komen op de tekst, aangezien we de naam Daan* erin hebben gezet. Voor ons voelt het goed, maar misschien vinden sommige het niet fijn. Dat is dan hun probleem, maar toch!!!

Ja ik weet het, slecht slecht slecht. Ik moet het echt eens gaan aanpakken weer die slechte gewoontes.

Zaterdag 13 december 2014

Ik schreef weer een heftig blogje over ons lieve mannetje. Merk dat dit soort dingen wel heel erg leeft. Veel aandacht wordt hieraan geschonken. Fijn om al jullie lieve reacties te lezen. Zo weet ik ook dat het geen probleem is dat ik hier best veel over schrijf. Des te meer reden om mijn droom werkelijkheid te laten worden. Mijn eigen boek, alleen de opstart valt nog niet mee.

Dan ook maar de kerst in huis halen. Alles gaat gewoon door, hoe moeilijk ik het ook vind. Toch gaan we er een gezellige kerst van maken. Met de juiste kerst versieringen.

Nog even de kerstboom van dichtbij. Hij is weer goed gelukt, al zeg ik het zelf.

Zondag 14 december 2014

Natuurlijk vergeten we Daan* hier ook niet. Zijn eigen mooie kerstbal hangt in de boom te pronken.
En nog een lieve baby kerst engel voor ons kleintje. Deze hangt ook bij hem in zijn boompje.

Is jullie huis al in kers stemming?

Een oud lijstje van lichtpuntjes komt terug in een nieuw jasje. Ik zette weleens een lijstje neer met geluk momentjes, dat wil ik proberen elke zondag te gaan doen.

Zondag favorieten.

✩ waxinelichtjes die steken we nu heel vaak aan voor Daan*
✩Kerstversiering
✩ Netflix event
✩ Even helemaal niks hoeven
✩De serie The Killing (wacht nu op seizoen 2) Komt die eigenlijk wel…
✩Mijn warme bed
✩De beloofde stiften krijgen voor mijn wenslichtje bij te werken, maar er ook nog een lieve brief erbij te krijgen van die lieve vrouw

Elk jaar op de tweede zondag in december wordt Wereldlichtjesdag georganiseerd. Dit jaar, vandaag 14 december 2014, staan we met elkaar stil bij alle kinderen die, op welke leeftijd en om welke reden dan ook, zijn overleden.
In het filmpje staat er ook een kaarsje gebrand voor Daan* Deze heb ik zelf ingestuurd voor het filmpje. Deze dag sta ik even stil bij alle overleden kindjes waar ik momenteel weet van heb. In de periode dat Daan* er niet meer is ben ik in contact gekomen met vele mama,s die een vlinderkindje hebben. Voor jullie steek ik een extra kaarsje aan.

Kende jij deze dag al? En steek jij ook een kaarsje aan voor een kindje in het speciaal?