Ik ben en blijf niet echt structureel met mijn blogs, maar heb weer van een maand erg leuke foto,s met onze belevenissen.

Dit lieve kleine slapende jongetje moest ik wakker maken, omdat het met mij niet zo goed ging en ik naar de dokter moest. Helaas koste me dat zoveel meer energie om hem mee te moeten nemen, maar had even geen andere keuze. Ik was al blij dat ik toen bij de dokter terecht kon. Helemaal benauwd kwam ik daaraan, en dus werd er al gauw gekeken of er geen ontstekingswaarde in mijn bloed zat. Gelukkig negatief, maar ging wel naar huis met medicatie voor het hoesten. En een pufje voor de benauwdheid. Nu weken later, ben ik de medicatie aan het afbouwen omdat ik nog vrij weinig heb. Maar ik hoest nog steeds. Gelukkig niet meer zo extreem als eerder en valt er weer beter mee te leven. Maar ben er nu wel echt klaar mee.

Ik kreeg van mijn lieve mama bloemen voor mijn verjaardag, en ze hebben best wel even mooi gestaan in de woonkamer.

Als het buiten steeds maar nat en koud is, moet je af en toe wat leuks verzinnen voor je kind binnen. Dus we hielden een thee party, met taartjes. Helaas was alles van hout, maar wel plezier gehad samen.

En dan maar even aan het huiswerk, dat hoort erbij als je naar school gaat. Elke week paar uurtjes les en dan huiswerk maken. Ik ben inmiddels op de helft van de cursus.

Eindelijk maar eens de tijd ervoor genomen om het huishouden op te pakken. Even de woonkamer stofvrij gemaakt, ik heb er zo,n hekel aan. Maar als ik dan het resultaat zie denk ik, oww heerlijk. En dan ben ik trots dat ik het heb gedaan.

Ik hoorde op de kinderdagverblijf dat Max zo goed kon puzzelen al. Helemaal geconcentreerd kon zijn erin. Dus ik besloot voor thuis ook maar eens wat grote jongens puzzels te kopen. Heb gelijk maar drie verschillende dozen gekocht met vier puzzels erin. En die dag zijn we gelijk er aan begonnen. Het eerste puzzeltje zette hij zo in elkaar, en ik stond echt verbaasd te kijken. Zo leuk, deze jongen heeft dus wat uitdaging nodig. En hij kan dus even vooruit met de puzzels.

Helemaal HAPPY met mijn nieuwe telefoonhoesje van Happycase. Zo leuk dat ik nu doordat het hoesje gedeeltelijk doorschijnt de kleur van mijn telefoon ook zie. Alleen is het wel wennen dat ik geen hoesje meer heb waar dus pasjes in kunnen. Want dat had ik dus altijd, en zo makkelijk aangezien ik vaak me OV chip gebruik. Toch vind ik het voor de verandering erg leuk zo.

Sinds een tijdje heb ik een kaarten set met allemaal vragen over overleden dierbaren. Zodat je een gesprek kan starten onderling. Deze kaartjes gebruik ik nu geregeld in mijn Facebook groep van Wolkenvriendjes. Voor ouders van overleden kinderen.
Heb jij een dierbare verloren, en kan jij hierop een antwoord geven?

Een tijdje terug ben ik begonnen met een schrijf atelier voor kinderen en volwassenen. Een leuke manier voor tijd nemen voor mijzelf, maar er zit nog een andere reden achter hoe ik daar terecht kwam. Die ik binnenkort eens zal vertellen. Eigenlijk ben ik altijd overal onzeker in, vooral onzeker in mijzelf. Ik schreef afgelopen zaterdag voor het thema carnaval een verhaaltje, die ik met jullie wil delen.

Het Carnaval bal komt eraan, elk jaar in het dorp vieren ze dat groots. Iedereen is opgetogen erover. Voor mij is het de eerste bal waar ik heen ga. Ik woon nog maar pas in het dorp. Dit jaar is het een gemaskerd bal, en ik vind het spannend. Ik ga alleen erheen, dus wie weet wat voor leuke mensen ik ga tegenkomen. Ik wil me graag een vrij voelen, vrij van zorgen. Een vlinder is vrij om overal heen te vliegen. Ja dat wordt het. Tijdens het shoppen kies ik de mooiste jurk uit die ik tegenkom. Dan is het tijd om een masker te vinden. Het moet een magische mooie kleurige vlinder masker worden. Daar stap ik de winkel  binnen en gelijk zie ik het. Daar in het midden van de winkel hangt het pronkstuk. Ik wordt erheen getrokken. Het mooiste masker wat ik ooit zag. 

De dag van het bal is aangebroken, ik ga naar de kapper toe om mijn haar mooi te laten maken. En in de avond trek ik mijn goud kleurige jurk met glitters aan. En dan nog het mooie magische masker. Klaar om te gaan. Op locatie aangekomen, zie ik een enorme trap waar ik rustig vanaf loop. De trap eindigde in de mooie balzaal. Ik kijk rond en het lijkt wel betoverd. Er zit geen plafond in maar ik zie een helder blauwe hemel. Met de meest mooie gekleurde lichtgevende vlinders die rond vliegen. Dit is het mooiste wat ik ooit heb gezien.

Zoveel verschillende mensen in de leukste en mooiste kostuums en de meest originele maskers. Het mooiste is niemand weet wie ik ben en ik weet iet wie hun zijn. Muziek klinkt om mij heen en mijn voeten willen dansen. Even schiet er door mijn hoofd dat ik niet durf. Maar mijn voeten dagen me uit. Ze lopen naar het midden van de zaal. En ik dans, ik voel dat ik een glimlach op mijn gezicht heb. Ik voel me even vrij. Wat ik niet heb gezien is dat er mensen om mij heen staan en me bewonderen. Ineens zie ik een man met een mooi glitterpak en een glitter hoed op mij aflopen. En vraagt mij te dans. Ik kijk hem aan en twijfel even. Maar zijn ogen zeggen het is goed. En daar dansen we dan de sterren van de hemel, de hele avond lang. Dan hoor ik een klok slaan en plots is mijn danspartner weg. Wie was deze man, met deze vraag sluit ik mijn avond. Mijn ogen gaan open en ik merk dat ik op bed lig. Heb ik nu alles gedroomd of toch niet… 

Deze week heb ik een hoop verhaaltjes vanuit Max geschreven zie ik. Dus jullie kunnen hier lekker van genieten. Wat is het ook een pretbekkie af en toe zeg.

We gingen vanmorgen even naar de winkel, het waaide enorm hard. Dus de heen weg wilde ik mama,s hand vasthouden. En op de terugweg vlak voor we thuis waren wilde ik niet meer lopen. Dus mijn armen gingen omhoog om me te laten tillen. Helaas mama liet me gewoon naar huis lopen. Omdat het echt geen lekker weer is, al die regen bah. Hebben we in de middag maar een thee kransje gedaan. Ik maakte heerlijke aardbeien thee en gaf mama taartjes te eten.

Hij staat altijd in de woonkamer en keek er al even niet meer echt naar om. En ineens vind ik het weer even leuk om met de toet toet auto,s te spelen. Maar toen kwam mama ineens met tattoes (mama zegt steeds maar Paw patrol) vanaf dat moment twee dagen onafscheidelijk geweest met ze. Ze moesten alle 5 mee naar bed. Nu mogen ze gewoon in de speelgoedkist blijven als ik ga slapen. Maar wat ben ik er enorm blij mee. Zal mama vragen om een foto te laten maken ervan

Gisteren wilde hij zo graag papa of mama,s bril steeds afpakken. Dat is iets wat hij niet mag. Dus vroeg hem of hij ook een bril op wilde. Ja was zijn antwoord en zo kreeg hij zijn zonnebril. Helemaal blij ventje, en hij moest ook mee naar boven toen we gingen douchen. Dus daarna ook mee naar bed. Zo trof ik hem vanmorgen aan toen ik hem uit bed kwam halen. Te grappig gewoon. Beetje bewogen foto, omdat hij niet echt stil kan zitten.

Ik gaf al een paar keer aan dat me laarzen auw deden. Dus mama liet me vandaag de nieuwe 2hands laarzen aandoen. Blij als ik was stampte ik door de woonkamer heen. En nog blijer door de buien en harde wind door even naar buiten. Spelen in de speeltuin. Daar kwam ik een meisje tegen die ik ken, en wilde samen spelen. Ze nam me aan de hand mee naar de grote glijbaan en mama stond erbij toen ik naar boven klom. Ze nam me op schoot om van de glijbaan af te gaan. Later ben ik nog keertje alleen geweest.

Vandaag is een dag dat ik veel zelf aan het spelen ben. Ik merk dat mama meer en duidelijker grenzen aangeeft. Wel is dat wennen, maar is ook beter voor mij dat ik duidelijkheid heb ik sommige regels. Na het vele zelf spelen even een middag slaapje doen. En wat hou ik van mijn bed. Mama kwam me eruit halen, maar voor mij hoefde het niet. Ik lag lekker verstopt. Daarna gooide ik al mijn knuffels van bed en kroop er weer in om mama dag te zwaaien. Toch na dit verstop spelletje naar beneden gegaan om een lekker koekje te eten. En nog even naar de winkel lopen.

Vanmorgen zaten we er klaar voor. Mama was weer gastvrouw bij babycafeez. En we zaten te wachten op baby,s. Gelukkig kwam er een mama met een baby en een kindje van bijna 2 jaar. Verder kwam er niemand maar we hebben het wel leuk gehad. Daarna nog even met de auto kar in de winkel, maar ik luisterde niet en bleef niet zitten in de auto. Ook toen we bij de kassa waren liep ik weg. Denk dat mama wel even geschrokken is want was al helemaal naar buiten gegaan waar de auto,s zijn. Er was een mevrouw die me aan de hand mee nam terug. Want mama kon geen 2 dingen tegelijk. Ja sorry ik ben en blijf een kind een klein boefje.

Deze week best rustig aan gedaan, dus weinig foto,s e weinig verhaaltjes vanuit Max. Maar deze wilde ik zeker gewoon delen met jullie.

Omdat mama nog steeds niet opgeknapt is heeft mama de rest van de week de afspraken afgezegd. Stiekem hoop ik dat we morgen toch even naar het babycafeez gaan. Dat weet ze morgen pas zegt ze. Toch zijn we even naar buiten gegaan, heb geholpen met boodschappen doen. En omdat ik niet meer wilde lopen naar huis en in tranen was… Mama trapte er niet in, ze was echt wel moe. Maar was wel even lief om dan voor te stellen even bij de speeltuin naar binnen te gaan. Toen waren me tranen snel weg en kon ik weer lopen. Eventjes spelen en daarna snel weer door naar huis.

Er is al weer een paar weken voorbij gevlogen waarin ik geen foto overzicht heb geplaatst. Vandaag is het dan weer zover, van de afgelopen drie weken heb ik weer leuke kiekjes met de avonturen van ons.

We hadden dus een hele nieuwe set trein banen bijgekocht van de Ikea. Max is helemaal weg van treinen, en vind het dus ook erg leuk om met de nieuwe set een treinbaan op te bouwen. Soms kleintjes en soms samen een hele grote baan. Dus er is al lekker volop mee gespeeld in de tussen tijd. En niet alleen thuis wordt er met de trein gespeeld. Want op de kinderdagverblijf en de peuterspeelzaal weet hij ze ook zeker te vinden.

Natuurlijk zijn de echte treinen om naar te kijken ook helemaal geweldig. Dus we maakte een fijne wandeling naar het station, en we hebben wel drie treinen gezien. Mama stond te blauwbekken van de kou. Maar als je zo,n mannetje blij mee kan maken om naar treinen te kijken doe je dat met alle liefde. Ook altijd even zwaaien naar de trein als hij weer weg rijd, daar word je toch gewoon blij van. En daarna weer lekker rustig terug naar huis wandelen.

Wat een lolbroek is het ook als je hem uit bed wilt halen. Vaak is hij ook echt gelijk helemaal wakker en dan maken we even de grootste lol. Steeds als hij ging zitten duwde ik hem zachtjes om en hij moest er hard om lachen zoals je ziet.

Zo nu en dan schrijf ik nog over Daan en wat het voor impact op mijn leven heeft. Dit wil ik in de toekomst weer veel vaker doen, maar dan op een andere site. Ja er zijn toekomst plannen als ervaringsdeskundige. En hopelijk gaat het allemaal lukken zoals ik in mijn hoofd heb.

Deze mama is inmiddels als meer als een week ziek. Deze dag kon ik een hele dag even voor mijzelf zorgen toen Max naar de opvang was. Of het zo goed was om de hele dag op de bank te hangen weet ik niet. Maar nodig was het wel. Het was wel even een probleem om Max later weer op te moeten halen, aangezien ik op mijn benen stond te tollen. Maar we gaan gewoon door.

Wat is het toch een heerlijk kind zo in de ochtend, en wat was deze mama blij dat hij de hele dag kon spelen op de opvang. Zo kon ik even een beetje ziek zijn. Want met een kind in de buurt kom je daar niet aan toe. Hoe ziek je ook voelt.

Ja en toen werd ook mijn kleine mannetje ziek, en had niet zoveel energie om iets te doen. Dus veel liggen en hangen bij mama. Hij had pijn aan zijn oortjes, en ook niet zo veel eetlust. Dit is voor hem de eerste keer dat hij echt ziek is.

Hier was hij net uit bed, en gloeide helemaal. Gelukkig ging er nog wel een beetje fruit in, en drinken doet hij gelukkig prima. Ik was genoodzaakt op de bank te blijven hangen, want Max zat boven op mij. Niet dat ik het erg vond, want ik heb ook echt weinig zin in iets te doen. En de energie ontbreekt ook heel erg.

Normaal sta ik nooit alleen en rustig op. Maar nu moest ik er op tijd uit om speciaal Max ziek te melden voor de opvang. Anders was ik nog wel even blijven liggen. Maar ook dit is weleens fijn, zonder kind beneden rustig ontbijten en wakker worden. Max had ik gewoon lekker laten liggen, want als je ziek bent hoef je er niet op tijd uit van mij.

Eindelijk na een paar dagen ziek zijn en weinig eetlust hebben begint hij meer te eten. Brood is nog een beetje een dingetje. Maar zet je een bord met van alles neer gaat dat wel op. Alles wat hij nu eet vind ik gewoon echt fijn.

Hij dacht dat hij jarig was, maar we aten een taartje op de verjaardag van zijn mama. Deze mama is alweer 39 geworden. En we zouden het weekend vieren met mijn schoonfamilie. Maar aangezien ik en mijn partner nog niet helemaal zijn opgeknapt en mijn schoonmama ook ziek is. Hebben we het maar even uitgesteld.

Toen Max in bed lag, ben ik maar in mijn uppie aan de taart gegaan. Je moet wat als je alleen bent op je verjaardag. Maar heb ook wel genoten van een rustige avond.

Ik koos voor die avond voor MEtime. Omdat ik nog steeds niet lekker ben, dacht ik wat extra ontspanning te nemen. Ik ging dus lekker in bad. Met zelfgemaakte badzout, waar heerlijke essentiële oliën doorheen zitten. Dit was zeker even genieten.

Deze week is het echt wel even een ziekenboeg in huize Mulder. Mijn partner die al weken loopt te hoesten en vervolgens ziek thuis blijft van zijn werk. Ik als moeder kan en mag je niet ziek zijn, maar toch hoest ik er ook al twee weken op los. En daar voel je niet beter van. En maar gewoon doorgaan omdat je moet. Dan die kleine jongen voor het eerst echt ziek. Hij was af en toe wel even een dagje niet lekker en heel vaak wel gewoon verhouden. Maar nu was hij echt wel een paar dagen echt niet fit. Alleen maar hangen bij mama, weinig eetlust. En zo kennen we onze jongen niet. Gelukkig na vier dagen begon hij weer wat meer op te leven. En lekker te gaan spelen. We hebben dus even een tijdje rustig aan gedaan in huis.

Mama doet enorm haar best ondanks ze ziek is om er voor mij te zijn. Zo zijn we vanmorgen gewoon heel vroeg uit bed gegaan, zodat ik naar de gym kon. Lekker me uitleven. En daarna mocht ik toch nog even met het karretje waar de beer opstaat van de supermarkt rijden. En dus mama helpen de boodschappen erin doen. Ik bleef maar gapen en gapen vanavond, maar ik was echt niet moe. Dat zien jullie toch dat ik vol energie bij mama zit. Nou oké, ik heb me toch maar naar bed laten brengen door papa.

Is mama er nu alweer om me uit bed te halen. Voor mij hoeft het niet, ik gloei aan alle kanten. Dus mama houd me vandaag weer een dagje lekker thuis. Al was het gisteren op “schooltje” ook wel leuk. Daar hielden ze me ook op de kinderopvang, want tijdens mijn broodje (die ik niet at) viel ik bijna in slaap. Dus brachten ze me naar bed in plaats van naar de peuterspeelzaal. Hopelijk mag ik morgen wel weer naar “schooltje” toe van mama, want spelen met kindjes is ook erg leuk. Maar vandaag blijf ik nog even aan mijn zieke mama plakken.

Na een paar dagen ziek te zijn geweest ben ik weer het mannetje. Heb weer energie voor tien, jammer voor mama want die heeft die energie niet. Ik vraag nu dus lekker veel aandacht om samen te spelen, want ik heb weer zin om te spelen. Af en toe heeft mama geen puf en moet ik me toch zelf vermaken. Daarnaast wordt ik gewoon heerlijk verwen met cake met slagroom. Wat heb ik daar van gesmuld zeg.

Het jaar 2020 is alweer twee weken geleden begonnen, wat gaat het al weer snel. Wat ben ik blij dat al die feestdagen weer voorbij zijn. Vooral het nieuwe jaar inluiden is dit keer niet zo mijn ding geweest. Normaal krijg ik je overal een gelukkig nieuwjaar te horen, dit keer viel het gelukkig erg mee. Steeds als ik het hoor, krimpt mijn buik even ineen. Ik ben wel benieuwd wat het nieuwe jaar me gaat brengen, het jaar is al mooi begonnen want er zijn al mooie dingen op me pad gekomen. Eentje kan ik wel vertellen en dat is de cursus die ik afgelopen maandag ben gestart. “ervaring tot ervaringsdeskundige” ik ben dankbaar dat ik deze mag volgen. Hoe eng deze nieuwe stap is, hoe leuk ik het vind dat ik mijn ervaring van het overlijden van Daan naar iets moois en positiefs kan draaien. Dat deed ik natuurlijk al wel een tijdje. Maar door deze cursus word het steeds een stapje dichterbij mijn droom.

Omdat Max gewoon lekker om 19.00 naar bed zou gaan met ouderjaaravond hebben we daarvoor nog even samen met hem sterretjes afgestoken. En maakte deze leuke foto voor mijn nieuw jaar wens naar jullie. En natuurlijk kon ik er geen “gelukkig nieuw jaar” opzetten. Want dit hoor ik liever zelf niet, dan wens ik jullie gewoon mooie lichtpuntjes voor 2020.
Ik heb een geweldige hulp in huis. Mama mag niet meer zelf stofzuigen, dus heb ik het aan Max overgelaten. Dus voortaan of half laten doen door mijn zoon. Of het doen als hij er niet is. Want ik kreeg de stofzuiger niet meer van hem terug.
Er zijn maar weinige momenten dat hij lekker bij mij komt knuffelen. En als het dan gebeurd geniet ik er volop van. En dan krijg je ook de leukste selfies met Max.
Ik zei al dat er leuke dingen op me pad komen, ik kan nog niet alles verklappen. Maar het heeft er mee te maken dat ik een schrijfster uit Antwerpen heb leren kennen. Die regelmatig in het Hogeland (waar Winsum onder valt) te vinden is. Ze had me uitgenodigd voor de schrijf altelier die ze in Winsum doet elke maand voor kinderen en hun ouders. Ik heb me gewoon aangesloten. Beide keren dat ik er was wilde ze na afloop met mij praten. En dronken we de tweede keer een lekkere winter thee.
Diezelfde schrijfster had me de dag erna ook uitgenodigd in een dorpje verderop waar ze een boek van eigen hand ging voorlezen aan kinderen. Alleen wist niet hoe ik er zelf kon komen. Dus ze kwam me die middag samen met Max ophalen. Wat een feest, helaas was Max het enige kindje tussen oudere mensen. Maar het voorlezen was leuk. En de cupcake was heerlijk. Dus het was een geslaagde middag. Helemaal toen we bij thuiskomst nog het boek kregen van de schrijfster.
De eerste dag dat Max naar de peuterspeelzaal ging in combinatie van de kinderopvang waar hij al kwam. Dus ook geen middag slaapje meer deze dag. Ik dacht dat hij in de avond een stuiterbal zou zijn. Want dat is hij vaak als hij moe is. Maar nu was hij heel erg mak en zat na het avond eten enorm rustig op de bank lekker even tv te kijken voor het naar bed gaan.

Na die maandag heb ik blijkbaar geen foto,s meer gemaakt. Maar heb best een drukke week gehad.
Die maandag was ik dus voor het eerst begonnen aan mijn cursus. 

Verder de week nog afspraken voor Max bij de logopedist en de fysiotherapie. Woensdag had ik zelf therapie, wat nu op een laag pitje staat. Omdat mijn begeleidster ermee gestopt is. En ik nu een gesprek had met me hoofdbehandelaar, die ik weer over drie weken zie. Ook ben ik daarna nog even wezen shoppen. En heb wat leuks voor Max gekocht.

Zaterdag zijn we naar de Action geweest even kleurboeken voor Max gekocht. En daarna nog naar de Ikea om zijn treinbaan uit te breiden. Dus hij is weer enorm verwend.

Zondag een thuis blijf dagje houden, maar ben wel met huiswerk bezig geweest en mijn blog. En nog wat andere dingetjes die ik moest uitwerken.

Elk jaar is het anders, elk jaar voel ik mij anders. Er zijn van die dagen dat je intens verdrietig bent om het verlies van je kind. Dat is de sterfdag vooral, of nou meer de maand voorafgaand. En nooit weet je wat voor gevoel je dit keer treft. Had ik vorig jaar rond de kerstdagen best wel slikmomentjes, dit jaar heb ik er weinig last van gehad. Wel vind ik het altijd heel fijn als we de kerstkaarten schrijven dat ik dan weer even zijn naam mag opschrijven. Want dat blijven we elk jaar gewoon doen. Dit vind ik een fijn moment, een moment van echt even voelen hij doet er toe. Het boeit me allang niet meer wat andere ervan denken dat zijn naam erbij staat. Het gaat erom hoe wij ons daaronder voelen. En Daan hoort bij ons gezin, dus ook met zijn naam in de kerstkaart. De kerstdagen zijn voorbij en er komt verdriet op, ik voel het in mijn lichaam. Ik voel de tranen achter me ogen, maar ze komen niet. Ik vertel het liever ook niet aan iemand dat het er is. En dan ineens heb je op de dag dat we het oude jaar gaan afsluiten een afspraak met iemand, die me gaat begeleiden in het aanvragen van PGB. Die wilt vanalles weten, gelukkig wist ze al wat meer van me omdat dit het tweede gesprek was. Maar toch weer de vraag hoe gaat het met je. Ik voel tranen opkomen, maar ik wil het niet laten zien. Ik wil het niet vertellen, en toch hoor ik me zeggen dat ik verdrietig ben. Verdrietig om het feit dat we weer een jaar gaan afsluiten zonder Daan. Weer een nieuw jaar in gaan, zonder Daan. Alweer een jaar voorbij zonder hem. Toch wordt me een fijne jaarwisseling gewenst, en ik hoor me zeggen het is oke het komt wel goed. Waarom zeg ik dit, want zo voelt het helemaal niet. Het is niet goed dat Daan al voor het zoveelste jaar niet mee gaat. En toch weet ik dat ik vandaag en de komende dagen de nieuwjaar wensen moet aanhoren. Het eerste jaar heb ik aangegeven het niet te willen horen en kon het ook tegen niemand zeggen of sturen. Daarna ben ik het maar gaan accepteren, het is zo. Ik moet er maar geen punt van maken. Is dat omdat de maatschappij dat van je verwacht, of voelt het ook echt prima. Nee het voelt nog steeds niet prima, maar ik accepteer het. Want wat moet je dan. Het is zoals het is, en daar kan niemand iets aan veranderen. Maar deze tijd van het jaar is soms best verdrietig. Begrijp me niet verkeerd, want ook deze tijd van het jaar is ook heel mooi. We hebben nog een prachtige zoon, en voor hem geniet ik met volle teugen van al het moois. Alle lichtjes, alle kerstbomen, alles wat erbij komt kijken. Want Max verdiend dat, Max verdiend een onbezorgde leven als kind. Hij moet zich niet bezig houden met een mama die verdrietig is, en toch helaas krijgt hij meer mee dan ik zou willen. Maar ik doe me best, omdat ik van mijn gezin hou. Ik geniet elke dag van die kleine aap, ik lach elke dag om en met hem. En dat zou zijn grote broer ook gewild hebben. Maar het blijft altijd een groot gemis, hoe zou het zijn als Daan er nog was. Maar gelukkig altijd verbonden met elkaar in ons hart.
Lieve Daan jij bent mijn ster, mijn lichtje in het duister. Jij wijst me de weg, hoe zwaar soms.
Mama komt er wel, met vallen en opstaan. Dit is wat ik beloof.Een nieuw jaar, en we zien wel wat dat ons brengt.
Nieuwe plannen en hopelijk meer stappen naar de droom werkelijk te maken.Ben jij een ouder van een overleden kind en heb je behoefde aan lotgenoten contact kom dan eens kijken op mijn Facebook groep Wolkenvriendjes

De laatste twee weken van het jaar. Heerlijk als je partner vakantie heeft. Af en toe even de deur uit met Max, maar ook gewoon lekker rustig aan in huis. Op naar het nieuwe jaar, maar eerst nog even deze leuke foto,s van de afgelopen twee weken.Lekker lui liggen op de bank en tv kijken. Vind dit er altijd zo lief uit zien als hij dit doet. Even een klein rust momentje inlassen tussen het drukke spelen in.Wij hadden steeds opnieuw enorm geluk in de winkel. We kregen zoveel winterdorp mini,s. Dit keer omdat er iemand voor ons stond met heel veel boodschappen en ze niet wilde. En onze favoriete verkoopster zegt altijd dat ze niet kan tellen. En gaf ons bijna altijd extra, of we kregen ze terwijl we niet genoeg boodschappen hadden gekocht.We gingen even testen of Max wel sterretjes leuk vind. En het niet eng vond. Nou meneer vond het echt schitterend en helemaal niet eng.Onderweg naar de kinderopvang zag de lucht er zo mooi uit. Stond gewoon in vuur en vlam. Dus stopte ik heel even om het vast te leggen.Dat was al lang geleden dat we de openhaard aan hadden. Wel erg gezellig weer eens.Nog even voor het slapen gaan tv kijken samen met Dikkie Dik. Hij doet net alsof ze dikke vrienden zijn, maar normaal ziet hij hem niet staan.Eerste kerstdag voordat we naar opa en oma gaan wordt er lekker gespeeld mrt de duplo blokken. Sinds een paar dagen heeft hij het bouwen door en vind hij het erg leuk. Blij was hij dan ook dat ze mee naar opa en oma mochten. Om daar lekker verder ermee te spelen. In de avond hebben we lekker gecourmet. Was een gezellige eerste kerstdag.Tweede kerstdag zijn we even naar stadspark geweest. Naar de kinderboerderij. Max wilde konijnen aaien, maar dat kan alleen in Winsum. Maar die is zovaak dicht dat we ergens anders heen gingen. Die bleek ook dicht te zijn, dus toen maar naar stadspark. We konijnen gezien met hangsloten op de hokken. Wel gelukkig een hoop geiten kunnen aaien, door de plassen stampen. Op de tractor zitten en daarna nog spelen in de speeltuin. Dat was een hele leuke middag zo op tweede kerstdag.Even het centrum in gelopen om oliebollen te halen. Daarna nog even langs de supermarkt. En Max mocht van mij voor het eerst een eigen wagentje. Hij vond het prachtig om door de winkel te mogen ermee. Na de paar boodschappen gedaan te hebben, door de speeltuin naar huis. Dus even glijden van de glijbaan, en nog even schommelen. En dan snel weer terug naar papa.Diezelfde wandeling komen we langs deze enorm grote ijsco. En jammer voor Max maar hij is niet eetbaar. Hij wilde toch even proberen.

We zouden eigenlijk pannenkoeken eten, maar besloten uiteindelijk om even naar de Mc Donalds te gaan. En dan rondrijden met deze mooie lucht is echt geweldig. 

Voor Max is het altijd weer een feestje als we wat eten bij de Mc Donalds. Lekker kipnuggets en frietjes met appelsap. Natuurlijk ook nog even een paar slokjes van de milkshake van mama en wat slagroom snoepen van de milkshake van papa. Het avond eten was dus weer geslaagd. De volgende dag maar weer gewoon groente eten.

Een hele fijne jaarwisseling toegewenst.

Het is een enorme uitdaging om je peuter op de foto te zetten. De dagelijkse kiekjes met de telefoon dat gaat nog wel prima. Maar wil je een echt leuke foto van je peuter dan heb je enorm geduld nodig, of gewoon puur geluk. Onze peuter heeft nogal weinig geduld, en altijd maar aan het bewegen. Natuurlijk staat hij niet even stil als je hem dat vraagt.

Naar buiten met je peuter

We dachten eerst maar eens kijken of we buiten een leuke foto konden maken van Max. Dus wij gingen een stukje met hem wandelen, en kwamen een leuk plekje tegen waar we de foto wilde maken. Jas uit bij hem en hem zover krijgen dat hij naar ons luisterde om een foto te maken. Max ging steeds heel even staan en dan liep hij gelijk weer weg. Hij had de grootste lol, maar wij wilde gewoon die ene foto van hem. Na vele pogingen, dachten we wel iets leuks te hebben. En we liepen het rondje af en gingen naar huis. Ja het was gelukt een super leuke foto te maken van onze peuter. Toen de rest van de stappen, aangezien we de foto maakte voor op een canvas. Teleurgesteld toen de foto niet geschrikt was voor de canvas. Want hij was van te dichtbij gemaakt, zodat de helft van zijn mooie koppie er niet op kwam te staan. En nu…

Tweede poging

Inmiddels hadden wij thuis de kerstboom al neergezet en mooi opgetuigd. En wilde niet meer buiten een foto proberen te maken. Dan maar binnen bij de kerstboom. Wat een ondeugende peuter is het toch. Hij luisterde als ik vroeg of hij even voor de kerstboom ging staan en naar papa zou gaan lachen. Hij lachte breed uit en keek even naar papa. Maar vliegensvlug was dat kind er ook al weer vandoor. Dus de ene na de andere foto was bewogen, niet mooi enz… Tientallen keren vroeg ik hem hetzelfde, en steeds lachte hij naar papa. En ook wij konden onze lach niet meer inhouden. Het was zo hilarisch dat hij wel deed wat we vroegen, maar al snel weer verdwenen was. Maar het is gelukt.

Foto op canvas

Nu kijken of deze foto wel gemaakt was voor de canvas die we ervan wilde laten maken. Via Fotofabriek zette we de mooie foto van Max in het programma, en ja gelukkig deze was er perfect voor. En we zijn ook onwijs blij met het resultaat. Dat lekkere eigenwijze mannetje staat op de foto, met z,n geweldige Olaf trui aan.

Bij Fotofabriek kan je niet alleen terecht om foto,s op canvas te laten afdrukken, maar ook op hout en wat dacht je van op tegeltjes. En natuurlijk kan je er ook de meest prachtige foto,s in een fotoboek laten maken.

Zijn jullie kinderen makkelijk om op de foto te zetten, of willen ze het liefst net als Max niet poseren en maken er een spelletje van?