Er is al weer een paar weken voorbij gevlogen waarin ik geen foto overzicht heb geplaatst. Vandaag is het dan weer zover, van de afgelopen drie weken heb ik weer leuke kiekjes met de avonturen van ons.

We hadden dus een hele nieuwe set trein banen bijgekocht van de Ikea. Max is helemaal weg van treinen, en vind het dus ook erg leuk om met de nieuwe set een treinbaan op te bouwen. Soms kleintjes en soms samen een hele grote baan. Dus er is al lekker volop mee gespeeld in de tussen tijd. En niet alleen thuis wordt er met de trein gespeeld. Want op de kinderdagverblijf en de peuterspeelzaal weet hij ze ook zeker te vinden.

Natuurlijk zijn de echte treinen om naar te kijken ook helemaal geweldig. Dus we maakte een fijne wandeling naar het station, en we hebben wel drie treinen gezien. Mama stond te blauwbekken van de kou. Maar als je zo,n mannetje blij mee kan maken om naar treinen te kijken doe je dat met alle liefde. Ook altijd even zwaaien naar de trein als hij weer weg rijd, daar word je toch gewoon blij van. En daarna weer lekker rustig terug naar huis wandelen.

Wat een lolbroek is het ook als je hem uit bed wilt halen. Vaak is hij ook echt gelijk helemaal wakker en dan maken we even de grootste lol. Steeds als hij ging zitten duwde ik hem zachtjes om en hij moest er hard om lachen zoals je ziet.

Zo nu en dan schrijf ik nog over Daan en wat het voor impact op mijn leven heeft. Dit wil ik in de toekomst weer veel vaker doen, maar dan op een andere site. Ja er zijn toekomst plannen als ervaringsdeskundige. En hopelijk gaat het allemaal lukken zoals ik in mijn hoofd heb.

Deze mama is inmiddels als meer als een week ziek. Deze dag kon ik een hele dag even voor mijzelf zorgen toen Max naar de opvang was. Of het zo goed was om de hele dag op de bank te hangen weet ik niet. Maar nodig was het wel. Het was wel even een probleem om Max later weer op te moeten halen, aangezien ik op mijn benen stond te tollen. Maar we gaan gewoon door.

Wat is het toch een heerlijk kind zo in de ochtend, en wat was deze mama blij dat hij de hele dag kon spelen op de opvang. Zo kon ik even een beetje ziek zijn. Want met een kind in de buurt kom je daar niet aan toe. Hoe ziek je ook voelt.

Ja en toen werd ook mijn kleine mannetje ziek, en had niet zoveel energie om iets te doen. Dus veel liggen en hangen bij mama. Hij had pijn aan zijn oortjes, en ook niet zo veel eetlust. Dit is voor hem de eerste keer dat hij echt ziek is.

Hier was hij net uit bed, en gloeide helemaal. Gelukkig ging er nog wel een beetje fruit in, en drinken doet hij gelukkig prima. Ik was genoodzaakt op de bank te blijven hangen, want Max zat boven op mij. Niet dat ik het erg vond, want ik heb ook echt weinig zin in iets te doen. En de energie ontbreekt ook heel erg.

Normaal sta ik nooit alleen en rustig op. Maar nu moest ik er op tijd uit om speciaal Max ziek te melden voor de opvang. Anders was ik nog wel even blijven liggen. Maar ook dit is weleens fijn, zonder kind beneden rustig ontbijten en wakker worden. Max had ik gewoon lekker laten liggen, want als je ziek bent hoef je er niet op tijd uit van mij.

Eindelijk na een paar dagen ziek zijn en weinig eetlust hebben begint hij meer te eten. Brood is nog een beetje een dingetje. Maar zet je een bord met van alles neer gaat dat wel op. Alles wat hij nu eet vind ik gewoon echt fijn.

Hij dacht dat hij jarig was, maar we aten een taartje op de verjaardag van zijn mama. Deze mama is alweer 39 geworden. En we zouden het weekend vieren met mijn schoonfamilie. Maar aangezien ik en mijn partner nog niet helemaal zijn opgeknapt en mijn schoonmama ook ziek is. Hebben we het maar even uitgesteld.

Toen Max in bed lag, ben ik maar in mijn uppie aan de taart gegaan. Je moet wat als je alleen bent op je verjaardag. Maar heb ook wel genoten van een rustige avond.

Ik koos voor die avond voor MEtime. Omdat ik nog steeds niet lekker ben, dacht ik wat extra ontspanning te nemen. Ik ging dus lekker in bad. Met zelfgemaakte badzout, waar heerlijke essentiële oliën doorheen zitten. Dit was zeker even genieten.

Deze week is het echt wel even een ziekenboeg in huize Mulder. Mijn partner die al weken loopt te hoesten en vervolgens ziek thuis blijft van zijn werk. Ik als moeder kan en mag je niet ziek zijn, maar toch hoest ik er ook al twee weken op los. En daar voel je niet beter van. En maar gewoon doorgaan omdat je moet. Dan die kleine jongen voor het eerst echt ziek. Hij was af en toe wel even een dagje niet lekker en heel vaak wel gewoon verhouden. Maar nu was hij echt wel een paar dagen echt niet fit. Alleen maar hangen bij mama, weinig eetlust. En zo kennen we onze jongen niet. Gelukkig na vier dagen begon hij weer wat meer op te leven. En lekker te gaan spelen. We hebben dus even een tijdje rustig aan gedaan in huis.

Mama doet enorm haar best ondanks ze ziek is om er voor mij te zijn. Zo zijn we vanmorgen gewoon heel vroeg uit bed gegaan, zodat ik naar de gym kon. Lekker me uitleven. En daarna mocht ik toch nog even met het karretje waar de beer opstaat van de supermarkt rijden. En dus mama helpen de boodschappen erin doen. Ik bleef maar gapen en gapen vanavond, maar ik was echt niet moe. Dat zien jullie toch dat ik vol energie bij mama zit. Nou oké, ik heb me toch maar naar bed laten brengen door papa.

Is mama er nu alweer om me uit bed te halen. Voor mij hoeft het niet, ik gloei aan alle kanten. Dus mama houd me vandaag weer een dagje lekker thuis. Al was het gisteren op “schooltje” ook wel leuk. Daar hielden ze me ook op de kinderopvang, want tijdens mijn broodje (die ik niet at) viel ik bijna in slaap. Dus brachten ze me naar bed in plaats van naar de peuterspeelzaal. Hopelijk mag ik morgen wel weer naar “schooltje” toe van mama, want spelen met kindjes is ook erg leuk. Maar vandaag blijf ik nog even aan mijn zieke mama plakken.

Na een paar dagen ziek te zijn geweest ben ik weer het mannetje. Heb weer energie voor tien, jammer voor mama want die heeft die energie niet. Ik vraag nu dus lekker veel aandacht om samen te spelen, want ik heb weer zin om te spelen. Af en toe heeft mama geen puf en moet ik me toch zelf vermaken. Daarnaast wordt ik gewoon heerlijk verwen met cake met slagroom. Wat heb ik daar van gesmuld zeg.

Het jaar 2020 is alweer twee weken geleden begonnen, wat gaat het al weer snel. Wat ben ik blij dat al die feestdagen weer voorbij zijn. Vooral het nieuwe jaar inluiden is dit keer niet zo mijn ding geweest. Normaal krijg ik je overal een gelukkig nieuwjaar te horen, dit keer viel het gelukkig erg mee. Steeds als ik het hoor, krimpt mijn buik even ineen. Ik ben wel benieuwd wat het nieuwe jaar me gaat brengen, het jaar is al mooi begonnen want er zijn al mooie dingen op me pad gekomen. Eentje kan ik wel vertellen en dat is de cursus die ik afgelopen maandag ben gestart. “ervaring tot ervaringsdeskundige” ik ben dankbaar dat ik deze mag volgen. Hoe eng deze nieuwe stap is, hoe leuk ik het vind dat ik mijn ervaring van het overlijden van Daan naar iets moois en positiefs kan draaien. Dat deed ik natuurlijk al wel een tijdje. Maar door deze cursus word het steeds een stapje dichterbij mijn droom.

Omdat Max gewoon lekker om 19.00 naar bed zou gaan met ouderjaaravond hebben we daarvoor nog even samen met hem sterretjes afgestoken. En maakte deze leuke foto voor mijn nieuw jaar wens naar jullie. En natuurlijk kon ik er geen “gelukkig nieuw jaar” opzetten. Want dit hoor ik liever zelf niet, dan wens ik jullie gewoon mooie lichtpuntjes voor 2020.
Ik heb een geweldige hulp in huis. Mama mag niet meer zelf stofzuigen, dus heb ik het aan Max overgelaten. Dus voortaan of half laten doen door mijn zoon. Of het doen als hij er niet is. Want ik kreeg de stofzuiger niet meer van hem terug.
Er zijn maar weinige momenten dat hij lekker bij mij komt knuffelen. En als het dan gebeurd geniet ik er volop van. En dan krijg je ook de leukste selfies met Max.
Ik zei al dat er leuke dingen op me pad komen, ik kan nog niet alles verklappen. Maar het heeft er mee te maken dat ik een schrijfster uit Antwerpen heb leren kennen. Die regelmatig in het Hogeland (waar Winsum onder valt) te vinden is. Ze had me uitgenodigd voor de schrijf altelier die ze in Winsum doet elke maand voor kinderen en hun ouders. Ik heb me gewoon aangesloten. Beide keren dat ik er was wilde ze na afloop met mij praten. En dronken we de tweede keer een lekkere winter thee.
Diezelfde schrijfster had me de dag erna ook uitgenodigd in een dorpje verderop waar ze een boek van eigen hand ging voorlezen aan kinderen. Alleen wist niet hoe ik er zelf kon komen. Dus ze kwam me die middag samen met Max ophalen. Wat een feest, helaas was Max het enige kindje tussen oudere mensen. Maar het voorlezen was leuk. En de cupcake was heerlijk. Dus het was een geslaagde middag. Helemaal toen we bij thuiskomst nog het boek kregen van de schrijfster.
De eerste dag dat Max naar de peuterspeelzaal ging in combinatie van de kinderopvang waar hij al kwam. Dus ook geen middag slaapje meer deze dag. Ik dacht dat hij in de avond een stuiterbal zou zijn. Want dat is hij vaak als hij moe is. Maar nu was hij heel erg mak en zat na het avond eten enorm rustig op de bank lekker even tv te kijken voor het naar bed gaan.

Na die maandag heb ik blijkbaar geen foto,s meer gemaakt. Maar heb best een drukke week gehad.
Die maandag was ik dus voor het eerst begonnen aan mijn cursus. 

Verder de week nog afspraken voor Max bij de logopedist en de fysiotherapie. Woensdag had ik zelf therapie, wat nu op een laag pitje staat. Omdat mijn begeleidster ermee gestopt is. En ik nu een gesprek had met me hoofdbehandelaar, die ik weer over drie weken zie. Ook ben ik daarna nog even wezen shoppen. En heb wat leuks voor Max gekocht.

Zaterdag zijn we naar de Action geweest even kleurboeken voor Max gekocht. En daarna nog naar de Ikea om zijn treinbaan uit te breiden. Dus hij is weer enorm verwend.

Zondag een thuis blijf dagje houden, maar ben wel met huiswerk bezig geweest en mijn blog. En nog wat andere dingetjes die ik moest uitwerken.

Elk jaar is het anders, elk jaar voel ik mij anders. Er zijn van die dagen dat je intens verdrietig bent om het verlies van je kind. Dat is de sterfdag vooral, of nou meer de maand voorafgaand. En nooit weet je wat voor gevoel je dit keer treft. Had ik vorig jaar rond de kerstdagen best wel slikmomentjes, dit jaar heb ik er weinig last van gehad. Wel vind ik het altijd heel fijn als we de kerstkaarten schrijven dat ik dan weer even zijn naam mag opschrijven. Want dat blijven we elk jaar gewoon doen. Dit vind ik een fijn moment, een moment van echt even voelen hij doet er toe. Het boeit me allang niet meer wat andere ervan denken dat zijn naam erbij staat. Het gaat erom hoe wij ons daaronder voelen. En Daan hoort bij ons gezin, dus ook met zijn naam in de kerstkaart. De kerstdagen zijn voorbij en er komt verdriet op, ik voel het in mijn lichaam. Ik voel de tranen achter me ogen, maar ze komen niet. Ik vertel het liever ook niet aan iemand dat het er is. En dan ineens heb je op de dag dat we het oude jaar gaan afsluiten een afspraak met iemand, die me gaat begeleiden in het aanvragen van PGB. Die wilt vanalles weten, gelukkig wist ze al wat meer van me omdat dit het tweede gesprek was. Maar toch weer de vraag hoe gaat het met je. Ik voel tranen opkomen, maar ik wil het niet laten zien. Ik wil het niet vertellen, en toch hoor ik me zeggen dat ik verdrietig ben. Verdrietig om het feit dat we weer een jaar gaan afsluiten zonder Daan. Weer een nieuw jaar in gaan, zonder Daan. Alweer een jaar voorbij zonder hem. Toch wordt me een fijne jaarwisseling gewenst, en ik hoor me zeggen het is oke het komt wel goed. Waarom zeg ik dit, want zo voelt het helemaal niet. Het is niet goed dat Daan al voor het zoveelste jaar niet mee gaat. En toch weet ik dat ik vandaag en de komende dagen de nieuwjaar wensen moet aanhoren. Het eerste jaar heb ik aangegeven het niet te willen horen en kon het ook tegen niemand zeggen of sturen. Daarna ben ik het maar gaan accepteren, het is zo. Ik moet er maar geen punt van maken. Is dat omdat de maatschappij dat van je verwacht, of voelt het ook echt prima. Nee het voelt nog steeds niet prima, maar ik accepteer het. Want wat moet je dan. Het is zoals het is, en daar kan niemand iets aan veranderen. Maar deze tijd van het jaar is soms best verdrietig. Begrijp me niet verkeerd, want ook deze tijd van het jaar is ook heel mooi. We hebben nog een prachtige zoon, en voor hem geniet ik met volle teugen van al het moois. Alle lichtjes, alle kerstbomen, alles wat erbij komt kijken. Want Max verdiend dat, Max verdiend een onbezorgde leven als kind. Hij moet zich niet bezig houden met een mama die verdrietig is, en toch helaas krijgt hij meer mee dan ik zou willen. Maar ik doe me best, omdat ik van mijn gezin hou. Ik geniet elke dag van die kleine aap, ik lach elke dag om en met hem. En dat zou zijn grote broer ook gewild hebben. Maar het blijft altijd een groot gemis, hoe zou het zijn als Daan er nog was. Maar gelukkig altijd verbonden met elkaar in ons hart.
Lieve Daan jij bent mijn ster, mijn lichtje in het duister. Jij wijst me de weg, hoe zwaar soms.
Mama komt er wel, met vallen en opstaan. Dit is wat ik beloof.Een nieuw jaar, en we zien wel wat dat ons brengt.
Nieuwe plannen en hopelijk meer stappen naar de droom werkelijk te maken.Ben jij een ouder van een overleden kind en heb je behoefde aan lotgenoten contact kom dan eens kijken op mijn Facebook groep Wolkenvriendjes

De laatste twee weken van het jaar. Heerlijk als je partner vakantie heeft. Af en toe even de deur uit met Max, maar ook gewoon lekker rustig aan in huis. Op naar het nieuwe jaar, maar eerst nog even deze leuke foto,s van de afgelopen twee weken.Lekker lui liggen op de bank en tv kijken. Vind dit er altijd zo lief uit zien als hij dit doet. Even een klein rust momentje inlassen tussen het drukke spelen in.Wij hadden steeds opnieuw enorm geluk in de winkel. We kregen zoveel winterdorp mini,s. Dit keer omdat er iemand voor ons stond met heel veel boodschappen en ze niet wilde. En onze favoriete verkoopster zegt altijd dat ze niet kan tellen. En gaf ons bijna altijd extra, of we kregen ze terwijl we niet genoeg boodschappen hadden gekocht.We gingen even testen of Max wel sterretjes leuk vind. En het niet eng vond. Nou meneer vond het echt schitterend en helemaal niet eng.Onderweg naar de kinderopvang zag de lucht er zo mooi uit. Stond gewoon in vuur en vlam. Dus stopte ik heel even om het vast te leggen.Dat was al lang geleden dat we de openhaard aan hadden. Wel erg gezellig weer eens.Nog even voor het slapen gaan tv kijken samen met Dikkie Dik. Hij doet net alsof ze dikke vrienden zijn, maar normaal ziet hij hem niet staan.Eerste kerstdag voordat we naar opa en oma gaan wordt er lekker gespeeld mrt de duplo blokken. Sinds een paar dagen heeft hij het bouwen door en vind hij het erg leuk. Blij was hij dan ook dat ze mee naar opa en oma mochten. Om daar lekker verder ermee te spelen. In de avond hebben we lekker gecourmet. Was een gezellige eerste kerstdag.Tweede kerstdag zijn we even naar stadspark geweest. Naar de kinderboerderij. Max wilde konijnen aaien, maar dat kan alleen in Winsum. Maar die is zovaak dicht dat we ergens anders heen gingen. Die bleek ook dicht te zijn, dus toen maar naar stadspark. We konijnen gezien met hangsloten op de hokken. Wel gelukkig een hoop geiten kunnen aaien, door de plassen stampen. Op de tractor zitten en daarna nog spelen in de speeltuin. Dat was een hele leuke middag zo op tweede kerstdag.Even het centrum in gelopen om oliebollen te halen. Daarna nog even langs de supermarkt. En Max mocht van mij voor het eerst een eigen wagentje. Hij vond het prachtig om door de winkel te mogen ermee. Na de paar boodschappen gedaan te hebben, door de speeltuin naar huis. Dus even glijden van de glijbaan, en nog even schommelen. En dan snel weer terug naar papa.Diezelfde wandeling komen we langs deze enorm grote ijsco. En jammer voor Max maar hij is niet eetbaar. Hij wilde toch even proberen.

We zouden eigenlijk pannenkoeken eten, maar besloten uiteindelijk om even naar de Mc Donalds te gaan. En dan rondrijden met deze mooie lucht is echt geweldig. 

Voor Max is het altijd weer een feestje als we wat eten bij de Mc Donalds. Lekker kipnuggets en frietjes met appelsap. Natuurlijk ook nog even een paar slokjes van de milkshake van mama en wat slagroom snoepen van de milkshake van papa. Het avond eten was dus weer geslaagd. De volgende dag maar weer gewoon groente eten.

Een hele fijne jaarwisseling toegewenst.

Het is een enorme uitdaging om je peuter op de foto te zetten. De dagelijkse kiekjes met de telefoon dat gaat nog wel prima. Maar wil je een echt leuke foto van je peuter dan heb je enorm geduld nodig, of gewoon puur geluk. Onze peuter heeft nogal weinig geduld, en altijd maar aan het bewegen. Natuurlijk staat hij niet even stil als je hem dat vraagt.

Naar buiten met je peuter

We dachten eerst maar eens kijken of we buiten een leuke foto konden maken van Max. Dus wij gingen een stukje met hem wandelen, en kwamen een leuk plekje tegen waar we de foto wilde maken. Jas uit bij hem en hem zover krijgen dat hij naar ons luisterde om een foto te maken. Max ging steeds heel even staan en dan liep hij gelijk weer weg. Hij had de grootste lol, maar wij wilde gewoon die ene foto van hem. Na vele pogingen, dachten we wel iets leuks te hebben. En we liepen het rondje af en gingen naar huis. Ja het was gelukt een super leuke foto te maken van onze peuter. Toen de rest van de stappen, aangezien we de foto maakte voor op een canvas. Teleurgesteld toen de foto niet geschrikt was voor de canvas. Want hij was van te dichtbij gemaakt, zodat de helft van zijn mooie koppie er niet op kwam te staan. En nu…

Tweede poging

Inmiddels hadden wij thuis de kerstboom al neergezet en mooi opgetuigd. En wilde niet meer buiten een foto proberen te maken. Dan maar binnen bij de kerstboom. Wat een ondeugende peuter is het toch. Hij luisterde als ik vroeg of hij even voor de kerstboom ging staan en naar papa zou gaan lachen. Hij lachte breed uit en keek even naar papa. Maar vliegensvlug was dat kind er ook al weer vandoor. Dus de ene na de andere foto was bewogen, niet mooi enz… Tientallen keren vroeg ik hem hetzelfde, en steeds lachte hij naar papa. En ook wij konden onze lach niet meer inhouden. Het was zo hilarisch dat hij wel deed wat we vroegen, maar al snel weer verdwenen was. Maar het is gelukt.

Foto op canvas

Nu kijken of deze foto wel gemaakt was voor de canvas die we ervan wilde laten maken. Via Fotofabriek zette we de mooie foto van Max in het programma, en ja gelukkig deze was er perfect voor. En we zijn ook onwijs blij met het resultaat. Dat lekkere eigenwijze mannetje staat op de foto, met z,n geweldige Olaf trui aan.

Bij Fotofabriek kan je niet alleen terecht om foto,s op canvas te laten afdrukken, maar ook op hout en wat dacht je van op tegeltjes. En natuurlijk kan je er ook de meest prachtige foto,s in een fotoboek laten maken.

Zijn jullie kinderen makkelijk om op de foto te zetten, of willen ze het liefst net als Max niet poseren en maken er een spelletje van?

Het is alweer bijna het einde van het jaar, en wat is het weer snel gegaan. Voorheen vond ik mijn dagen nooit zo snel gaan. Maar sinds Max in ons leven is, gaat het echt veelte snel allemaal. We gaan dus straks de kerst vieren en we hebben de kerstboom al staan. Max vind al die lichtjes overal zo mooi, en soms zitten we op de fiets en hoor je ineens wauw. Nou dat is zo,n smelt momentje dat hij echt geniet van alle lampjes die nu overal branden. Geef hem eens ongelijk, het is toch allemaal prachtig als overal de lampjes branden.

Speciaal op wereldlichtjes dag deze prachtige foto gemaakt. Wij zetten niet elke dag een kaarsje aan bij Daan, maar als de dagen donkerder word gebeurd het zeker wel vaker dat er een kaarsje word aangezet. Maar op dit soort dagen doe ik het bewust wel, en Max heeft meegeholpen. Max groeit ook op met de gedachten dat hij een grote broer heeft. Dus wij hebben het ook gewoon vaak over Daan en dat is ook de enige naam die Max echt kan uitspreken. Ook omdat er op de groep van het kinderdagverblijf ook een Daan is waar hij mee speelt.

Ja de doos was prima vermaak toen de kerstboom eruit was gehaald. Hij had de grootste lol ermee. Een kinderhand is snel gevuld.

Dat is al erg lang geleden dat ik in Bad ben geweest. Lekker een olie van Doterra heb ik erin gedaan. En wat ruikt dat lekker, en zo ontspannen de lavendel olie. 

Ik had voor Max een afspraak staan bij de fysiotherapeut, om zijn voet spieren te versterken. We waren wat vroeg dus we gingen even een stukje wandelen. Dat vond Max enorm leuk, hij is ook gewoon het liefste buiten. Maar ik had het echt enorm koud en Max boeit het echt niet. Daarna dus naar de fysio, waar hij niet veel zin had om iets te doen. Tot ze besloot langzaam wat dingen op te ruimen. Toen kwam hij toch wat los. Helaas moest ik het natuurlijk voordoen, waardoor ik mijn rug lekker weer eens heb bezeerd. Maar goed alles voor die kleine aap. Op naar de volgende keer.

Even een relaxte avond, zoals elke avond voor de tv. Maar nu dacht ik er weer even aan om mijn dufusser te gebruiken. Met het nieuwste geurtje die ik in huis heb gehaald. En wat is hij lekker zeg. Dus heb er zeker van genoten.

Het hele weekend, van vrijdag tot zondag was Max logeren bij opa en oma. Wat kan dat af en toe heerlijk zijn. Wij als partners even tijd voor elkaar en van de rust in huis. Zaterdagavond zijn we dan ook lekker uiteten geweest bij de wok. En heerlijk genoten. Na zo,n weekend is het ook wel weer heel fijn om dat mannetje op te halen. Wat is het fijn dat hij zo makkelijk kan genieten bij opa en oma. En dat zij het ook leuk vinden om op hem te passen.

Wat doen jullie graag als de kids uit logeren zijn?

De afgelopen twee weken hebben we weer wat leuke dingen beleefd. Het stond natuurlijk helemaal in het teken van Sint en Piet. En Max is enorm verwend. Hij mocht van ons drie keer zijn schoen zetten, waar iets kleins in zat. Iets leerzaams (spelletjes) iets om te dragen (sokken van woezel en pip) iets om te snoepen, iets om voor te lezen en te knuffelen. En op 5 december kreeg hij nog een enorm groot cadeau van Duplo. Daarnaast kreeg hij nog via opa,s en oma,s cadeaus. Voor dit jaar weer genoeg verwend. Nu de Sint voorbij is, hebben we de woonkamer weer fijn in kerst sfeer gemaakt. Op het moment van de feestvreugde lijkt het of ik geen last heb van dat er altijd een kindje gemist word. En toch achteraf voel ik het altijd wel, dat Daan erbij had moeten zijn. Ja hij is altijd wel bij, maar helaas niet fysiek. Des te meer geniet is van Max die al deze mooie momenten wel mag beleven met ons.

Kijk mee met de afgelopen twee weken.

Even een ochtendje relaxen met Netflix voordat ik weer weg moet. Ik vind het fijn dat die momenten er wel zijn voor mijzelf.We waren weer even bij het consultatiebureau om Max te laten meten en wegen. Dat valt nog niet mee, maar hij deed het uiteindelijk prima. En volgens de groeicurve doet hij het ook heel goed. Nog even een gesprekje gehad daar, helaas niet met onze vaste wijkverpleegkundige. Wat ik dan wel weer jammer vond, maar is niet anders. Dit was een uniek momentje op de foto dat hij even alleen zich vermaakte De rest van de dag, was hij niet zo lief zelf aan het spelen. En moest ik hem juist vermaken, natuurlijk vind ik het leuk met hem te spelen. Maar niet de hele dag. Gelukkig zijn er momenten dat hij het wel kan.

Sinterklaas vieren op het werk van zijn papa. Eerst was het alleen maar helemaal in mama kruipen, want wat is het spannend al die mensen om hem heen. Altijd even de kat uit de boom kijken voordat hij loskomt. Hij vond het geloof erg leuk. En het is ons ook gelukt om even bij Sinterklaas te komen en op schoot te mogen zitten. Hij vond het eerst even eng, maar de tweede keer lukte het dus en vond hij het best wel prima. Het leukste was natuurlijk dat we naar huis gingen met een leuk cadeautje en een zak met kruidnoten. Lekker eigenwijsje ben je ook, aan tafel is het eten blehh. En als je voor de tv op de bank zit eet je gewoon genoeg van je warme eten. Een echt eigen willetje gaat Max krijgen.
En dus niet alleen je avond eten wil je voor de tv hebben, je broodje eten we nu ook maar af en toe op de bank. Maar je moet niet te verwend worden, want aan tafel hoor je te eten. Maar heb liever nu dat hij eet, dan dat hij braaf aan tafel zit en niet eet.Wat leuk, al heel lang hebben wij niet echt een film gekeken. We ontdekte Pathe thuis, en keken het weekend de nieuwe film van The Lion King. En wat is hij gaaf zeg. Helemaal de moeite waard om te kijken. Ik raad hem dus aan. Echt een avondje genoten van deze film samen met mijn liefje.

Aangezien de Sint weer terug naar huis is, gaan we de kerst kant op. Samen met Max (zijn eerste keer) hebben we de kerstboom opgetuigd. Max heeft heel goed geholpen. Wat vond hij het schitterend. En heeft als een stuiterbal door het huis heen gelopen.Even papa helpen met de lampjes, grote hulp ben je hoor.En toen moest de piek er nog op, helaas lukte het niet door Max zelf te doen. Dus stiekem heeft papa het na de foto zelf even gedaan. Maar de foto is echt onbetaalbaar mooi geworden. Geniet momentje.

Staat bij jullie de kerstboom ook al?

Vandaag is het wereld lichtjes dag. De dag dat we alle overleden kinderen herdenken. Natuurlijk doen wij dit gewoon dagelijks, en is er niet speciaal een dag voor nodig voor mij. Maar in deze donkere tijden vind ik het mooi dat dit er is. Door heel Nederland en Vlaanderen worden er bijeenkomsten georganiseerd om onze kinderen te herdenken. Inmiddels heb ik al zoveel verhalen gehoord over kinderen die gemist worden. Ik denk vandaag even aan al deze verhalen en de dierbaren die erbij horen. Het is iets heel verdrietigs, en toch ben ik zo dankbaar dat ik al deze prachtige lotgenoten heb mogen ontmoeten en de verhalen heb mogen horen.

Wereld lichtjes dag in Groningen

Noorderplantsoen daar wordt elk jaar de bijeenkomst gehouden. Zelf ben ik er twee keer geweest en ik vond het echt prachtig. Je kan dan een bootje die je krijgt met een bloem in het water laten rondvaren. En wat is het een prachtig gezicht al die bootjes met lichtjes op het water. Daarnaast is er altijd live muziek aanwezig. En je kan doorgeven of ook jouw kind genoemd wordt, want ze lezen de namen op van al die prachtige kinderen die niet meer hier op aarde zijn. Maar wel in ons hart aanwezig zijn.

Foto uit 2015

Om 19.00 worden overal op de wereld een kaarsje gebrand. Wij hebben besloten vanavond iets eerder een kaarsje aan te zetten, samen met Max voor Daan en in gedachten voor alle andere kinderen.
Geen kind wordt zo gemist, als het kind wat er niet meer is.

Voor wie steek jij een kaarsje aan?

We zijn weer in een nieuwe week beland en dit is ook een drukke week met allemaal afspraken voor Max. Maar dat lezen jullie natuurlijk pas volgende week. Nu een verhaaltje over de afgelopen week. En wat hebben we weer allemaal meegemaakt als gezin.

Inmiddels is Max weer lekker vaker thuis, want hij is van drie dagen kinderopvang naar anderhalf gegaan. Dit ivm therapie is hij meer dagen gegaan. Op dit moment staat hij ook op de wachtlijst bij de peuterspeelzaal vanwege VVE. En als hij daar terecht kan, wordt het samen twee dagen met kinderopvang. Beetje zuur dat het VVE gedeelte niet op de kinderopvang kan.

De schuingedrukte teksten heb ik vanuit Max geschreven.

Sinterklaas was langs geweest, want er was gezegd dat we onze schoen mochten zetten het weekend. En Max kreeg een heerlijke chocolade munt, die hij lekker aan het op eten was. Het viel goed in de smaak.

Lekker weer even erop uit met de loopfiets. Denk dat we binnenkort is moeten gaan oefenen voor hem om er een tweewieler van te maken. Benieuwd hoe hij dat vind. Vraagt zich ook wel af vanaf wanneer je zoiets gaat leren. Maar denk dat het nu wel een mooie leeftijd is. Hij wordt inmiddels in april alweer drie, wat gaat dat snel.

Het was al weer even geleden dat we erop uit gingen op mijn loopfiets. En wat heb ik weer genoten van het racen erop. Het ging wel even regenen maar gelukkig hield mama dat niet tegen om nog een stukje verder te gaan. Maar zoals altijd wil ik nooit meer terug naar huis, dus mama lokt me dan met smoesjes mee terug. Dit keer trapte ik erin en ging lief mee terug. Eerst even langs de winkel, waar ik broodjes uit het schap pakte en er gelijk eentje op wilde eten. Dat mocht, en daarna snel naar huis. Zo konden we nog een lekker broodje eten met brie erop.
De credits van deze onwijs lieve foto gaat naar Bert, mijn partner en Max zijn papa.
Wat ben je al groot als je zo bij mama ligt, maar ook weer heel erg klein. Aangezien je dit bijna nooit doet zo lekker bij mama liggen knuffelen. Dit was echt uniek, dat hij een hele tijd zo rustig bleef liggen. Zo genoten van dit heerlijke moment.

Mama nam me vanmorgen mee op de fiets naar het station. En mocht ik weer mee met de bus naar het ziekenhuis. Waar we gelijk mee mochten lopen met die meneer van de schoenen. Mijn slaapschoenen waren klaar en mocht ik passen. Goedgekeurd. Daarna kreeg ik steunzolen in mijn schoenen zei mama. En mocht ik nog even spelen in de wachtruimte. Daarna nog even rondlopen in het ziekenhuis en naar de bushalte weer. Daar was ik druk aan het rondrennen en vooral niet luisteren naar mama. Toen de bus kwam was mama even streng, omdat ik steeds wegliep. En toen waren we ineens weer thuis en hebben we lekker patatjes met een frikandel gegeten. Een half uur voordat ik naar bed gebracht werd, was ik eigenlijk al wel heel moe. En lag ik zo lekker bij mama. Toen mama me besloot naar bed te brengen, moest ik huilen. Maar vanmiddag ga ik lekker weer spelen…

Zondag en dan moet ik vroeg me bed uit, wat is dat nou. Normaal mag ik lekker uitslapen. Mama zei steeds dat we naar Apeldoorn gingen, dus ik dacht we gaan apen kijken. Maar nee, we gingen met de familie van mama (oma en nog veel meer lieve mensen) naar grote roofvogels kijken. Wel was ik ze snel zat en zag ik veel meer leuke dingen te doen. Heb mama flink laten rond rennen achter me aan. Daarna gingen we eindelijk eten, daar had ik wel zin in. Tot ik een cadeau kreeg, een hele gave trrrrrr. Mama noemt het een tractor, en is denk nu al mijn favoriete speelgoed geworden. Al snel was ik ook veel aan het rond rennen en spelen in het restaurant met rode wangen en oortjes. Ja ik was wel heel moe, maar je denkt toch niet dat ik eraan toe geef. Dat deed ik pas toen we in de auto terug naar huis reden. Ik kreeg ook nog een tatoe (politie auto) van oma, ze zei dat Sinterklaas bij haar was geweest voor mij. En een hele grote zak met heeeeeel veel kleding.

Deze trampoline vonden we dus in Apeldoorn op het terrein waar we waren. We hadden een uitje met mijn kant van de familie. Max had net voor het filmpje een eikel gevonden en op de trampoline gegooid daarom roept hij er steeds naar, hij was hem aan het zoeken. 

Vinden jullie de verhaaltje vanuit Max leuk om te lezen?