In deze rubriek komen verhalen voorbij over het accepteren van je kindje met het downsyndroom, over de moeilijke keuze die je misschien heb moeten maken, maar ook de verhalen over het dagelijks leven van deze kindjes en hun ouders. Ik wil laten zien dat het niet veel anders is dan een ander kindje opvoeden, alleen dat dit wat meer zorg en aandacht nodig heeft. In sommige gevallen zal het misschien wel anders gaan dan een “normaal” gezin. Maar wat is nou “normaal”!!!
Wil jij hieraan meewerken mail mij dan op: blog@day-dreamer.nl, Het kan anoniem als je dat wilt.

Nino… Het syndroom van down was mij wel bekend maar natuurlijk alleen van de buitenkant… Nu met Nino begrijp je de binnenkant van zijn leven. Het is een andere wereld maar zo puur en mooi en vol met humor en altijd lachen. Zelf vind ik down nu het best te omschrijven als alles ontwikkeld zich langzamer en op een ander golflengte. Natuurlijk past de buitenwereld daar niet bij, en langzaam aan is het eigenlijk ook logisch. De acceptatie maakt het uiteindelijk makkelijker wie Nino kent van binnen zijn de mooiste mensen in mijn leven. En dat is uiteindelijk waar het om draait. Ware liefde van binnen. Die levenskennis koester ik elke dag weer, mooie harten zitten van binnen en niet van buiten….

(Soms zeggen foto,s meer dan genoeg)

Nino met zijn broer Dani nr 1 in beiden levens… Diepe broederliefde in alles

Nino doet Noah de baby hond na… Uren lang zijn ze samen op het zelfde niveau ….altijd aftasten

S’ochtends om half acht…. Nooit een dag meer zonder een lach…

Vla met stippen, doe dat maar na en dan zoooo genieten

Het is alweer april, de tijd gaat snel. Als ik me bedenk dat ik nog 10 weken te gaan heb naar de bevalling, is het allemaal best snel gegaan. We hebben een aantal hele mooie zonnige dagen gehad, helaas laat het zonnetje nu niets meer van zich zien. Daarom hebben we het geluk gehad dat we van de week al outfit foto,s hebben gemaakt in plaats van dit weekend. Jullie denken outfit foto,s dat past toch helemaal niet bij mij. Klopt, maar dit is een uitzondering vanwege mijn zwangerschap, en lezen jullie zeker nog meer over.

Maandag 31 maart 2014
De eerste keer naar zwangerschap cursus, wist niet wat me te wachten stond. Toen ik dus bus uitstapte en naar het gebouw liep kwam ik deze gans zowat midden op de weg tegen. Ik was veelte vroeg natuurlijk en nog niemand te bekennen. Uiteindelijk kwam de cursus leider eraan en liet me binnen. Ze vroeg me vrij snel al hoe het met de zwangerschap ging, en werd ze overrompeld door mijn verhaal. Langzaamaan druppelde de rest binnen en stond deze avond in het teken van kennismaking. Heb dan ook gelijk mijn hele verhaal over ons kindje in de groep gegooid. Na het rondje kennismaken hebben we het nog even over de kwaaltjes gehad. En toen was het al tijd om naar huis te gaan. Het bleek dat er nog iemand in de wijk woont waar ik vandaan kwam, en zelfs in dezelfde straat. Ben gelijk maar zo brutaal geweest om te vragen of ik met haar mee mocht rijden naar huis. En nu komt ze me de volgende keer zelfs ophalen om erheen te gaan. Hoe handig is dat.

Dinsdag 01 april 2014
Een bezoekje brengen in het ziekenhuis voor de verloskundige. Mijn bloeddruk was de laatste keer te hoog dus mijn medicatie die ik al jaren kreeg werden omhoog gezet. Nu moest ik dus extra terug komen om te kijken of het in orde was. En gelukkig ze waren nu tevreden.
Ik was me toch misselijk in de avond, en soms helpt eten wel. Dus nog voordat ik naar bed ging even wat eten, en ja gelukkig zonder de misselijkheid ging ik heerlijk slapen.

Woensdag 02 april 2014
Versliep me vandaag, omdat mijn wekker helemaal niet af was gegaan. Later ontdekte ik dat er een fout zat in me telefoon waardoor hij niet af ging. Maar het vervelende van dit verhaal is dat ik werd wakker gebeld door mijn fysiotherapeut. Was dus al te laat, maar ik schoot me bed uit en waste me snel en kleedde me aan. En binnen 10 minuten stond ik alsnog bij de fysio binnen. Wat was ik blij dat het me eerste afspraak was daar gebruiken ze wat meer tijd. Kreeg oefeningen mee naar huis voor de bekken en rugpijn, en verder pas weer een afspraak over 3 weken. Ze vond dat er vrij weinig aan de hand was en goed bewoog. Moet gewoon weer meer gaan bewegen.
Ik maakte op de terug weg wat heerlijke lente plaatjes. Heerlijk toch weer al die kleurtjes in de natuur.
S,avonds aten we heerlijke pizza, het was een kant en klare bodem maar zelf belegd zo heerlijk.
Op de zwangerschap cursus kregen we deze mooie water fles een dopper, mochten kiezen tussen roze of deze mooie groene.
Ik moest me weer een shop onder de kont geven om te gaan sporten, tot 3 keer toe was er iets tussen gekomen dat ik niet kon. Maar ben nu echt weer gegaan, was zwaar maar ook wel weer even erg fijn. Wil dit toch nog elke week blijven doen tot het echt niet meer kan. Bewegen is gewoon zo goed voor je, zeker in je zwangerschap.

Donderdag 03 april 2014
Lekker weer eens chinees eten gehaald, maar zat wel erg snel vol ervan. Toch al wel dat ik snel vol zit van eten, zal wel komen dat me buik al vol zit met kind hihi.
Nog even 2 mooie lente plaatjes die ik eerder deze week maakte toen ik van de fysio vandaan kwam.

Vrijdag 04 april 2014
Vroeg me bed uit vandaag, omdat er weer een ziekenhuis bezoekje op de planning stond. Eerst maar eens een smoothie als ontbijt maken.
Was wel iets te vroeg in het ziekenhuis, maar dacht kan geen kwaad. Helaas liep het nogal uit voor mijn echo. Heb er zo,n 1 1/2 gezeten met uitloopt, maar begrip heb ik er wel voor. De vorige keer met mijn 20 weken echo heb ik zelf zolang binnen gelegen omdat er zoveel mis bleek met ons kindje. Dat soort dingen gebeuren nou eenmaal en is alleen maar goed dat er voor iedereen de tijd wordt genomen. Wel had ik heel veel last van het wachten, want erg leuk is het niet als je zwanger bent. Sneller moe en pijn hebt dus. Maar ik kreeg dus een belangrijke echo om naar het hartje te kijken, en de kindercardioloog kwam er ook even bij om te kijken. Van de week hier meer over.
Omdat het zo lang uitliep had ik wel aardig trek na het bezoekje, dus besloot ik even een heerlijk broodje te eten bij subway. Daar ben ik echt gek op. Chicken terriyaki met alle groentes erop en een honing mosterd saus. Het enige wat ik er niet op wil zijn de olijven.
Thuis was ik zo vreselijk moe van de lange ochtend dat ik maar even me bed ben ingekropen. Maar helaas kreeg niet echt me rust, was nogal onrustig, geen idee waarom.

Zaterdag 05 april 2014
Lang uitgeslapen, en nog was ik doodop. Lekker even ontbijt/lunch maken. Croissants met ham kaas heerlijk. Toen nog even wakker worden.
Toch nog even wezen baby shoppen. Hebben zo,n beetje de laatste dingen gekocht. We moesten nog lakentjes hebben voor het ledikantje, en die hebben we nu dus.

Zondag 06 april 2014
Beetje in huis aan het rommelen geweest, vooral veel wassen. Ook een baby was gedaan, alle lakentjes zodat straks lekker het bed opgemaakt kan worden. We zijn nog even weg geweest, naar een bouwwinkel. Daar hebben een erg leuk haakje gevonden voor de baby kamer om de badcape op te hangen.
Lekker eten maken voor mezelf en me mannetje. Ik maakte kip in het pannetje, erg lekker.
Na het eten werd ik er op uit gestuurd om ijs te halen. Eerst niet zoveel zin in, heb namelijk sinds ik zwanger ben helemaal zo veel moeite met de trap in onze portiek. Maar moet toch echt elke dag even naar buiten. Dus de trap ook weer op om thuis te komen. Wel genoten van ons ijsje.

Alweer een paar weken staat de box er. Mijn mannetje dacht laten we hem maar eens in elkaar zetten. Hij stond al heel lang in dozen in de baby kamer, maar je moet toch eens gaan wennen dat hij in de woonkamer komt te staan. We waren heel bang dat hij erg in de weg zou staan, zo groot is het hier niet. Maar dat viel heel erg mee, was er na een dag al aan gewend. En hij is nu al niet meer weg te denken. Kan echt niet wachten tot ik onze kleine erin kan zien liggen. Blijft nog steeds onwerkelijk, maar het komt wel steeds dichterbij.

Ben zo blij met deze mooie box, mooi van kleur, stevig en een handige la.

Het is alweer de laatste opdracht van deze fijne Challenge, ik vond het erg leuk om eraan mee te doen. Sommige dingen waren best moeilijk en erg confronterend. Maar van de meeste dingen werd ik echt wel heel vrolijk en dat was wel de bedoeling van deze 10 opdrachten. De meiden die dit bedacht hebben echt helemaal TOPPIE.

Eerst even een terugblik op alle weken van deze mooie challenge

• Mijn waarden
• Mijn droom
• Maak je dromen visueel
• Wat wil ik veranderen
• Just do it
• Positieve gewoonten
• Wees dankbaar
• Omring je met positieve mensen
• Dream big

De opdracht

5 dingen ‘moeten’ noemen waar ik trots op ben:

1) Trots op het feit dat ik met deze challenge mee heb gedaan, ik twijfelde namelijk heel erg erover of ik dit wel kon waarmaken al die opdrachten.

2) Ik merk dat ik steeds sterker wordt, of dat nou door al deze opdrachten komt weet ik niet. Maar het doet me goed omdat ik sterk moet zijn voor ons kindje, en weet ook zeker dat ik dit samen met mijn man aankan.

3) En ja hoe kan het dan ook anders ik ben trots op die kleine in me buik, ondanks alle complicaties wat het met zich mee brengt. Stiekem ben ik gewoon trots dat we een “bijzonder” kindje krijgen. (en eigenlijk is elk kind bijzonder, vergeet dat niet)

4) Zo super trots op mijn man die mij door de moeilijkste tijd van mijn zwangerschap door heen heb gebracht. En maar zeggen we kunnen dit het is maar “down” niet het einde van de wereld. En daar heeft hij gelijk in.

5) Op mijn blog, nu ik steeds langer bezig ben met bloggen en zie dat er steeds meer vaste mensen terug komen. De bezoekers aantal toch langzaam iets omhoog gaan. En wordt aangeschreven door bedrijven wow hoe gaaf is dat. Maar vooral trots dat ik het gewoon nog altijd met plezier doe, want daar draait het hele bloggen om.

5 dingen die we van de challenge geleerd hebben:

1) Genieten van de kleine momenten in het leven, dit deed ik eigenlijk al wel maar door al deze opdrachten ben ik dat nog bewuster gaan doen.

2) Dat het niet gek is om groot te mogen dromen, daardoor komen misschien kleinere dromen wel uit. Als je er maar in gelooft.

3) Sommige dingen moet je loslaten, hoe moeilijk het misschien is maar er zit vaak zoveel energie aan vast die je voor andere dingen kan gebruiken.

4) Je kwetsbaar opstellen is best heftig, en dat heb ik nog meer geleerd van al deze opdrachten. Ze waren best confronterend, maar wel heel goed voor me. Het is fijn je gevoelens te uiten met geschreven woorden. Ik was altijd bang wat zou iemand van me denken als je zoiets schrijft, maar eigenlijk maakt het niet uit. Je doet het voor jezelf en dat is het belangrijkste.

5) Trots zijn op wat ik tot nu toe heb bereikt.

Het is weer vrijdag en dat betekend weer een linkparty…

Wat is nou een link party, vragen jullie je misschien af?! Een link party is een manier om vrij reclame te maken op mijn blog voor de leukste blogpost die jij afgelopen week geschreven hebt en om nieuwe blogs te leren kennen. Elke vrijdag organiseer ik een link party voor jullie. In deze blogpost kan jij je 3 leukste blogposten van afgelopen week uploaden. Zo maak je dus reclame voor je eigen blog, krijg je meer bezoekers en meer bekendheid! Hoe leuk is dat?!

Let wel op het gaat hier om de link naar de blogpost die je wilt laten zien, niet om de originele link van jouw blog!!!

Er zitten ook wel wat voorwaarden aan verbonden.

Wat moet?
1) Upload niet meer dan 3 artikelen. Kies je leukste uit van afgelopen week!
3) Link naar het specifieke artikel niet naar je ‘home’ blog.

Wat zou ik lief vinden?!
1) Dat je me volgt op Bloglovin
2) Een kleine vermelding in je blogpost die je hier upload met link naar mijn blog
3) Ik zou het leuk vinden, en de anderen ook dat je nog even rond kijkt op de blogs hier en wat reacties achter laat. Iedereen vind het toch leuk een reactie te krijgen op hun blog.
http://www.simply-linked.com/listwidget.aspx?l=5ada1178-eb81-45a6-8d46-40fce6a49321

Wat leuk ik mocht via mobilefun een product uitzoeken om te reviewen. Ik wilde wel iets speciaals uitzoeken dus ben even goed gaan rondkijken tussen de ruim 5000 producten die op de site staan. Maar ik was er al snel uit. Het werd een hoesje voor mijn mooie samsung galaxy note 3. Maar natuurlijk niet zomaar een gewoon hoesje.

Ik liet weten welk hoesje ik graag wilde ontvangen (Spigen slim armor view case) en eigenlijk zou ik hem de dag erna al ontvangen. Helaas was ik die dag niet thuis, en werd hij de dag erna nog na bezorgt. Dus super snelle service, daar hou ik wel van. Ik ging voor een stevig hoesje, omdat mijn oude hoesje al zo snel lelijk begon te worden. En dit hoesje heeft een extra mooie functie hij communiceert met je telefoon. Je haalt de achterkant van je telefoon eraf en dan kan je hem in het hoesje doen. Even wachten tot hij contact maakt met de telefoon en je krijgt op het raampje van je hoesje beeld. Als je nu wordt gebeld kan je dus zonder het klepje van het hoesje open te doen opnemen. Wat handig verzonnen, was hier gelijk helemaal weg van.

Helaas zit er een software fout in de telefoon zodat het hoesje niet werkt zoals het moet doen. Zodra je het klepje open doet communiceert hij niet meer met het hoesje. Dit vind ik echt wel heel jammer, want ben zo blij met dit mooie hoesje. Maar steeds de telefoon eruit halen is ook niet echt een optie. Ik blijf hem zeker wel gebruiken en in de hoop dat er snel een nieuwe update komt voor mijn telefoon en het probleem verholpen wordt.

Het hoesje is zo stevig dat je gewoon zeker weet dat je telefoon goed beschermd is en dat mag ook wel voor zo,n mooie dure telefoon. Die wil je gewoon mooi houden. De telefoon is wel iets zwaarder geworden door dit hoesje, maar vind het helemaal niet storend.

Heb jij ook zo,n mooie telefoon en wil je een leuk, mooi hoesje ervoor ze hebben er genoeg. Natuurlijk ook vele mooie en handige spullen voor andere telefoons.

Dit is een artikel in samenwerking

Dit was me wel een weekje zeg… een nogal saai weekje. Met heel veel op bed liggen omdat ik ziek ben. Hoest de longen uit me lijf, ben onwijs verkouden, totaal geen energie en dus niks willen doen. Het is lang geleden dat ik me zo voelde, normaal als ik ziek ben ga ik lekker op bed veel tv kijken en neem ik me laptop erbij. Maar zelfs daar was geen energie voor. De ene helft van de energie gaat naar de baby en het andere naar het ziek zijn. En ik dan, mag ik ook weer wat terug hebben!!!

Maandag 24 maart 2014
Ik was al op tijd aan het wassen geslagen. Na 5 dagen niet thuis te zijn geweest ligt er namelijk genoeg was.
En omdat we normaal het weekend samen altijd de grote boodschappen doen en ik er nu niet was en me mannetje ziek was, ben ik er nu zelf op uit gegaan. En gelijk maar voor de hele week eten mee genomen. Dat lukte gelukkig, zolang ik de bus maar terug nam naar huis.
Hier krijg ik echt nooit genoeg van, die mooie lucht in vuur en vlam.

Dinsdag 25 maart 2014
Vandaag een druk dagje gehad… mannetje had speciaal vrij genomen ervoor. In de ochtend moest ik naar het UMCG voor de verloskundige, normaal ga ik alleen maar moest daarna nog door naar een andere afspraak. Helaas bloeddruk te hoog en mijn medicatie ging omhoog. Nog even bloed laten prikken en urine onderzoek op eiwitten. Alles is orde, altijd fijn te weten. Omdat het uitliep en meer moesten doen dan verwacht hebben we daar maar wat gegeten en daarna door naar het volgende ziekenhuis.
Het Martiniziekenhuis stond ook een afspraak. Ze hebben daar namelijk een downpoli waarnaar ik ben verwezen omdat ons kindje straks daar onder behandeling komt. Alle specialisten op 1 locatie waar de kleine mee te maken gaat krijgen. We hadden een kennismaking gesprek met de kinderarts en verpleegkundige. Heel fijn was het om wat te horen over de downpoli.

Woensdag 26 maart 2014
Ik ben ziek echt ziek, begon dinsdag al verkouden te worden maar nu voel ik me echt heel slecht.
Ik heb geprobeerd me te vermaken vanuit bed met tv en een laptop maar dat was ik heel snel zat. Dus bleef het alleen maar bij op bed liggen en heel veel slapen. Ook echt veel eetlust had ik vandaag ook niet.

Donderdag 27 maart 2014
Weer een dag veel op bed liggen en gewoon niks doen. Maar moest wel even in de ochtend douchen van het zweten die nacht.
Na het douchen even bijkomen op de bank, want de hele dag op bed liggen lukt ook niet nu ik zwanger ben en dus veel last heb van me bekken en rug.
Me eetlust is gelukkig weer wat terug, ja ik herken dat niet van mezelf heb nooit gehad dat me eetlust weg was als ik ziek ben.

Vrijdag 28 maart 2014
Ik had het de hele nacht koud, echt erg als je met een dikke trui over pyjama en sokken aan in bed ligt. Dus een warm ontbijt ging er wel in. En daarna een heerlijke warme douche. Toen was het alweer tijd om terug in bed te gaan, was best vroeg uit bed vanwege de erge pijn. En had gelijk maar even een was aangezet. Tegen de tijd dat ik weer uit bed kwam was het klaar en kon het in de droger.
Zo zagen me dagen er dus een beetje uit. Beetje eten, douchen en weer een schoon huispak aan, proberen genoeg water binnen te krijgen en voor de rest alleen maar op bed doorbrengen.

Zaterdag 29 maart 2014
Nog altijd niet lekker, maar wilde proberen wat meer uit bed te zijn. Is wel gelukt maar toch nog steeds weer terug me bedje opzoeken. Energie is nog steeds ver te zoeken.
Mijn mannetje had de avond ervoor alleen boodschappen gedaan, en vandaag gingen we heerlijk grillen. Eigenlijk kwam bijna alle vlees uit de vriezer dus das goedkoop alleen wat salade en stokbrood erbij en je hebt heerlijk eten.

Zondag 30 maart 2014
Echt veelte vroeg uit bed voor een zondag, maar wat doe jij als je al uren wakker ligt van de pijn en de trek. Ik ben er maar uit gegaan en maakte dit plaatje ging ontbijten. En omdat me laptop nog in de slaapkamer staat en me mannetje nog in bed schreef ik dit hele stuk op mijn mobiele telefoon. Je moet toch wat met de tijd die je uit bed door brengt.
Toch was ik zo moe dat ik me geen raad wist met mezelf en maar half op de bank ging liggen. Ben uiteindelijk weer in bed gekropen en pas weer om 11:30 eruit gegaan. Maar nog 0,0 energie te bekennen.

Naar mijn vriendin
19 maart ging ik in de middag naar Den-Haag met de trein. Ik zag hier wel erg tegenop met 6 maanden zwangerschap zo,n lange reis en dan drukke dagen bij mijn vriendin. Maar mijn vriendin had iets geregeld voor ons waar ik natuurlijk geen nee op kon zeggen. En heb er dan maar even goed gebruik van gemaakt om de laatste keer voor de bevalling naar mijn vriendin te gaan en nog even naar me mams te zijn geweest.

Laat in de middag kwam ik pas aan bij mijn vriendin, en wat heerlijk om haar weer te zien. Zo vaak zien we elkaar ook weer niet door die vervelende afstand. Lekker wat gegeten bij haar en haar man, en s,avonds voor de tv gehangen. Niet veel bijzonders want haar man wilde voetbal kijken. Helaas voor ons dus.

Shoppen in Zoetermeer
Vandaag gingen we Zoetermeer onveilig maken, en dan speciaal naar de Primark. Gelukkig het was er niet zo druk als wat ik had verwacht, we waren al eens in Rotterdam geweest maar dat was echt haast niet te doen. Maar hier was het wel leuk shoppen. Alleen shoppen voor mezelf doe ik niet voor kleding, vind het nu wat lastig nu mijn buik steeds meer groeit en vind het dan ook nog eens zonde. Maar ze hebben ook hele leuke baby en kinderkleding. En ben dus echt even goed wezen shoppen op de baby afdeling. Wat een geweldige dingen hebben ze. Heb echt hele leuke dingen gekocht voor ons kleine uk. Ook een heel zacht dekentje waar ik super blij mee ben. Toch heb ik voor mezelf een shirtje gekocht, een lekker luchtig shirt voor de zomer en ook nog eens lekker groot. Kan er dus nog mooi in groeien. En dat met dank aan mijn vriendin aangezien zei hem liet zien aan me. Na de primark zijn we even bij de burger king gaan plassen en zitten eten. We waren wel toe aan wat voedsel maar ook voornamelijk toe aan even rust. Toen zijn we nog even verder door de stad gaan rondlopen, en vond mijn vriendin een baby pyjama met teigertje erop. En aangezien we zoveel daarvan hebben moest ik hem kopen van haar. Dus ja ook die ging mee.

Thuis
Eenmaal weer bij haar thuis waren we beide heel moe, ik ben zelfs even op bed gaan liggen had het echt heel hard nodig. Me hele lichaam deed ook pijn. Daardoor gingen we ook pas laat eten, tegen de tijd dat we dus gingen eten wat haar man ook al weer terug met zijn vriend uit het restaurant. We probeerde nog wat tv te kijken die avond maar het was me eigenlijk te druk met de 2 heren op de achtergrond. We zijn dan ook maar om 23:00 naar bed gegaan, maar lag eigenlijk alleen maar te huilen in bed en het liefst wilde ik thuis zijn. Voelde me zo ellendig, moe en alles deed maar pijn zodat slapen niet zo makkelijk ging. Gelukkig voelde ik me de volgende dag een heel stuk beter en ben ik begonnen een klein beetje dingen op te ruimen in haar huis en wat schoon te maken. Er kwamen immers mensen over de vloer. Daar zaten we dan te wachten op ze, het was nogal lastig voor ze het te vinden aangezien alles maar afgezet was.

De vriendin
De 2 vrouwen belde en mijn vriendin verdween naar buiten om ze ergens op te halen. De fotograaf kwam iets eerder aan, en heb ik toen binnen gelaten. Ja we werden geïnterviewd vandaag door het blad vriendin. Mijn vriendin had ze aangeschreven voor de rubriek hartsvriendin, en dat ze mij heel graag wilde verassen na alles wat ik mee heb gemaakt. Zo lief gewoon, maar vond het ook wel erg spannend hoor. Ik werd als eerste opgemaakt, en mijn vriendin werd ondervraagd. Daarna was het andersom. We hadden een heel fijn gesprek, en zelfs alles over mijn zwangerschap kwam ter sprake. Dus ik denk dat daar ook wel wat aandacht aan besteed word in het blad. Toen ze genoeg informatie hadden was de fotograaf aan de beurt, en wat was het fijn dat de regen van de ochtend voorbij was. Hij wilde in de tuin foto,s maken, daarbij voel ik me altijd erg ongemakkelijk maar het was wel erg leuk. Nadat ze weg waren hebben we nog even selfies gemaakt, vond mijn haar namelijk zo stoer staan.

Nog even samen boodschappen gedaan, en vrij snel nadat we terug waren konden we gelijk weer op pad om naar de trein te gaan. De reis ging door naar me mams.

Weekend bij mams
Heerlijk om bij mijn mams te zijn, kan echt uren met haar praten zeker omdat we elkaar niet zo vaak zien. En aangezien er heel wat is gebeurd rondom mijn zwangerschap waar zij zich ook best zorgen om maakt hadden we veel gespreksstof daar over. Daarom vond ik het fijn en heel lief van haar man dat hij ons die avond alleen heeft gelaten. Eigenlijk heb ik hem het weekend maar weinig gezien, hij gaat gewoon ze eigen gang dan. Ben die avond even heerlijk wezen douchen, en we hebben onder het vele kletsen nog wat tv gekeken. Zaterdag zijn we naar Maassluis gereden, mijn broer en zijn vriendin hebben een ijssalon en ze zijn net verhuisd naar een nieuw pand en dat wilde ik wel even zien. En wat is het mooi geworden zeg, zo trots op mijn grote broer. Even staan kletsen daar en toen zijn we even ergens heerlijk gaan lunchen. Zo genoten van een broodje met kip saté. Nog even het centrum door gelopen, maar dat viel wat tegen. Dan nog maar even terug naar de ijssalon we moesten natuurlijk nog een ijsje eten. Vervolgens nam me broer ons mee naar een winkel waar ze cupcakes enz maken. En kocht voor ons een brownie, die we voor de avond bewaarde.

Bij haar thuis ben ik even op bed gaan liggen, heb gewoon wat meer rust nodig nu en aangezien het wel zware dagen voor me zijn moet ik wel goed voor mezelf zorgen. In de avond nog tv gekeken, maar voelde mij niet zo lekker na een tijdje. Was ineens misselijk en zat mezelf nogal in de weg. Besloot toen maar naar bed te gaan, daar heb ik nog voor de afleiding even gtst op me mobiel gekeken en toen ben ik gaan slapen. De volgende dag was ik heerlijk opgeknapt en had ik wel zin om nog iets leuks te doen voor ik weer naar huis ga. En dat deden we ook, we zijn Utrecht in gegaan en daar nog even wezen shoppen. Zelf heb ik dit keer niks gekocht maar kreeg wel iets leuks voor de kleine van me mams. Tussen de middag bij de mc donalds gegeten, en daarna zijn we richting haar huis gegaan. Nog even wat drinken en bijkomen, en toen ben ik mijn spullen gaan pakken en was het alweer afscheid nemen.

Ik ga me gevoelens vandaag blootleggen, wij hebben hier veel te verwerken gehad en nog vele dingen zijn er om te verwerken. Het downsyndroom heb ik eigenlijk al wel een plekje gegeven. Het is nou eenmaal zo dat onze kleine uk dit heeft en zal er zeker niet minder van gaan houden. Maar niet alleen dit was er ontdekt natuurlijk.

Klompvoetjes

Als eerste instantie maakte ik me geen zorgen om de klompvoetjes omdat ik weet dat het te verhelpen is. Maar toen de kraamzorg met meer informatie kwam, (want ik was daar nog niet mee bezig geweest) werd ik heel verdrietig. Op het internet las ik dat het beste resultaat is als je kindje vlak na de geboorte gelijk in het gips gezet wordt. Dan worden beide beentjes dus in het gips gezet voor 6 weken, elke week ga je terug naar het ziekenhuis om het te vervangen om de voetjes iets bij te stellen. Na die 6 weken een kleine ingreep wat niet veel voorstelt, en dan weer 6 weken in het gips. Na de 12 weken gips krijgt de kleine spalken voor elk slaapje die het doet in bed. En dat tot een jaar of 4. Hier werd ik dus echt heel emotioneel van omdat je toch zo,n hummeltje niet graag in het gips wilt zien. En dan de bad momentjes niet thuis kan doen. En 12 weken gips is echt lang vind ik. Ik weet dat dit het beste is voor ons kindje, maar geloof dat ik dit moeilijker vind dan het stukje down. Misschien heel stom, maar het is echt zo. We weten natuurlijk niet zeker dat de behandeling ook echt zo gaat en dat ga ik zeker snel navragen.

Waterhoofdje

Ook was ik nog niet bezig geweest met het idee dat ons kindje een waterhoofdje heeft. Wat houd het precies in en wat is eraan te doen. Het blijkt dat het vanzelf over kan gaan maar in de meeste gevallen moet er een operatie komen en komt er een drain in het hoofdje om het vocht weg te voeren. Dit is blijvend.

Gat in het hart

Dit is nog het meest waar ik me zorgen om maak, en daar wil ik nog niks over lezen. Ik wil eerst afwachten tot we de uitgebreide echo krijgen. En hoop dat ze me dan meer kunnen vertellen hierover. En natuurlijk ook over de rest van de complicaties van ons kindje. Wat was ik een paar weken geleden rustig, en genoot zo van de zwangerschap. Ik geniet nog steeds heel erg hoor, maar er komen nu weer vele emoties los, en kan ik soms spontaan in huilen uit barsten. Wat staat ons te wachten, ja vele ziekenhuis bezoekjes na de geboorte. Kunnen we wel gelijk genieten van de kraamtijd! Dat mag ik hopen van wel. Misschien wil ik wel teveel van te voren weten, ik weet het niet. Maar ik ben zo bang dat ik anders teveel voor verassingen kom te staan en dan juist meer in paniek raak. Maar is het wel zo verstandig om je zo goed voor te bereiden, want meestal loopt het anders dan je in het hoofd zit.

De bevalling

Ik moet er rekening mee houden dat mijn kleintje en ik in het ziekenhuis even moet blijven, dit is niet gezegd maar wel al fijn om te weten dat dit misschien nodig is. Het enige wat ik dan hoop is dat het gewoon goed gaat de bevalling en dat ik me kindje gewoon gelijk bij me mag hebben. Dat de kinderarts er pas later bij gehaald wordt, in de meeste gevallen is dat ook zo tenzij er echt iets aan de hand is met de kleine. Door het genieten door zijn er dus ook wel vele huilbuien, en dan moet eigenlijk alles nog beginnen over 3 maanden als het echt zover is.

Downpoli

De laatste update is dat we naar het Martiniziekenhuis zijn geweest voor een kennismaking gesprek op de downpoli. Hier zal ons kindje na de geboorte onder behandeling komen, wel zo handig alle artsen in 1 keer te bezoeken eens in de zoveel tijd. Ze hebben me ook wat meer gerust gesteld over alle dingen die ik hierboven beschreven heb. Het zijn allemaal vervelende complicaties maar wel allemaal goed te verhelpen. En waar ik het meeste blij van werd als het gat in het hartje is zoals de meeste gevallen bij zulke kindjes hoeft het niet gelijk na de geboorte geopereerd te worden, maar wel in het eerste levensjaar. Dat is toch weer een zorg minder omdat de klompvoetjes en het waterhoofdje wel vrij snel na geboorte verholpen moeten gaan worden. Ik ben dus gelukkig weer wat rustiger inmiddels.

In deze rubriek komen verhalen voorbij over het accepteren van je kindje met het downsyndroom, over de moeilijke keuze die je misschien heb moeten maken, maar ook de verhalen over het dagelijks leven van deze kindjes en hun ouders. Ik wil laten zien dat het niet veel anders is dan een ander kindje opvoeden, alleen dat dit wat meer zorg en aandacht nodig heeft. In sommige gevallen zal het misschien wel anders gaan dan een “normaal” gezin. Maar wat is nou “normaal”!!!
Wil jij hieraan meewerken mail mij dan op: blog@day-dreamer.nl, Het kan anoniem als je dat wilt.

Wij wisten vooraf niet dat Micha het down syndroom had. We wisten wel, uit de combinatietest, dat de kans groter was op. Toen we de uitslag van die test kregen waren we eigenlijk vooral blij dat de kans op de twee andere trisomiën (niet levensvatbare) nihil was. De verhoogde kans op downsyndroom deed ons verder niks. We hebben dan ook verder niks laten onderzoeken omdat het voor ons geen enkel verschil zou maken. Natuurlijk heb je het er wel eens even over, maar meer ook niet. Bij de 20 weken echo waren er echodense darmen  te zien. De vrouw die de echo deed deelde ons gelijk mee dat dit kan wijzen op bijvoorbeeld taaislijmziekte, of op downsyndroom of op nog heel veel andere dingen. Zij liet ons behoorlijk schrikken. Ze ging ook gelijk de verloskundige inlichten en die gingen weer een afspraak voor ons maken bij de gynaecoloog, dat we daar zo snel mogelijk terecht zouden kunnen. Dit alles overviel ons behoorlijk. Maar lang leve internet konden we zelf ook eens even e.e.a. opzoeken (wel op de juiste websites uiteraard) en concludeerden wij dat de kans op een ernstige afwijking klein was. Ook bij de gynaecoloog waren de echodense darmen te zien en zij bood de mogelijkheid gelijk een punctie te kunnen doen. Wij kozen er wederom voor geen verder onderzoek te laten doen. Voornamelijk ook omdat verder geen ernstige afwijkingen te zien waren en alles verder dus juist heel goed leek.

De volgende dag zijn we leuk jongenskleren wezen shoppen, want dat kregen we ook te horen bij de echo, dat het een jongen werd! Leuk vonden we dat. We konden zijn naam al gaan gebruiken (alleen wij samen, ons geheimpje). Ik bleef onder controle bij de gynaecoloog. We hebben al met al denk ik zo’n 5 of 6 echo’s gehad gedurende de zwangerschap. En iedere keer werd alles goed bekeken en iedere keer geen reden tot grote zorgen. We hebben altijd gebeden voor een gezond kind en die hebben we gekregen!

De eerste momenten, na de geboorte (17-09-2013), dat Micha bij mij lag! Brulde hij uiteraard. Maar al snel keek hij mij aan en accepteerde de situatie zoals die was. Ik zag toen ook gelijk dat hij down had. Dus ik zeg tegen mijn man: Hij heeft down. Ik heb het idee dat de gynaecoloog en verpleegkundige, die er nog waren, toen pas een kinderarts hebben opgepiept. Die kwam even later en sprak het vermoeden uit dat Micha down zou kunnen hebben. Maar voor ons was het al duidelijk.

We waren niet verrast, niet overdonderd, niet geschokt, niet verdrietig, niet teleurgesteld…… We waren BLIJ!!! Want onze zoon was geboren!!! 3,5 week te vroeg en in 4 uurtjes tijd.
We hebben niks hoeven verwerken. Dat maakte wel dat we ontzettend konden genieten van Micha. En dat doen we nu nog steeds en dat zullen we ook blijven doen. Gelukkig doet Micha het hartstikke goed, is gezond, eet en drinkt goed.
Natuurlijk kan en zal je je zorgen maken om zijn gezondheid en of z’n ontwikkeling goed zal gaan. Maar heb je dat niet bij elk kind? Ik denk van wel.

Carel, Tineke & Micha