Dit was me wel een weekje zeg… een nogal saai weekje. Met heel veel op bed liggen omdat ik ziek ben. Hoest de longen uit me lijf, ben onwijs verkouden, totaal geen energie en dus niks willen doen. Het is lang geleden dat ik me zo voelde, normaal als ik ziek ben ga ik lekker op bed veel tv kijken en neem ik me laptop erbij. Maar zelfs daar was geen energie voor. De ene helft van de energie gaat naar de baby en het andere naar het ziek zijn. En ik dan, mag ik ook weer wat terug hebben!!!

Maandag 24 maart 2014
Ik was al op tijd aan het wassen geslagen. Na 5 dagen niet thuis te zijn geweest ligt er namelijk genoeg was.
En omdat we normaal het weekend samen altijd de grote boodschappen doen en ik er nu niet was en me mannetje ziek was, ben ik er nu zelf op uit gegaan. En gelijk maar voor de hele week eten mee genomen. Dat lukte gelukkig, zolang ik de bus maar terug nam naar huis.
Hier krijg ik echt nooit genoeg van, die mooie lucht in vuur en vlam.

Dinsdag 25 maart 2014
Vandaag een druk dagje gehad… mannetje had speciaal vrij genomen ervoor. In de ochtend moest ik naar het UMCG voor de verloskundige, normaal ga ik alleen maar moest daarna nog door naar een andere afspraak. Helaas bloeddruk te hoog en mijn medicatie ging omhoog. Nog even bloed laten prikken en urine onderzoek op eiwitten. Alles is orde, altijd fijn te weten. Omdat het uitliep en meer moesten doen dan verwacht hebben we daar maar wat gegeten en daarna door naar het volgende ziekenhuis.
Het Martiniziekenhuis stond ook een afspraak. Ze hebben daar namelijk een downpoli waarnaar ik ben verwezen omdat ons kindje straks daar onder behandeling komt. Alle specialisten op 1 locatie waar de kleine mee te maken gaat krijgen. We hadden een kennismaking gesprek met de kinderarts en verpleegkundige. Heel fijn was het om wat te horen over de downpoli.

Woensdag 26 maart 2014
Ik ben ziek echt ziek, begon dinsdag al verkouden te worden maar nu voel ik me echt heel slecht.
Ik heb geprobeerd me te vermaken vanuit bed met tv en een laptop maar dat was ik heel snel zat. Dus bleef het alleen maar bij op bed liggen en heel veel slapen. Ook echt veel eetlust had ik vandaag ook niet.

Donderdag 27 maart 2014
Weer een dag veel op bed liggen en gewoon niks doen. Maar moest wel even in de ochtend douchen van het zweten die nacht.
Na het douchen even bijkomen op de bank, want de hele dag op bed liggen lukt ook niet nu ik zwanger ben en dus veel last heb van me bekken en rug.
Me eetlust is gelukkig weer wat terug, ja ik herken dat niet van mezelf heb nooit gehad dat me eetlust weg was als ik ziek ben.

Vrijdag 28 maart 2014
Ik had het de hele nacht koud, echt erg als je met een dikke trui over pyjama en sokken aan in bed ligt. Dus een warm ontbijt ging er wel in. En daarna een heerlijke warme douche. Toen was het alweer tijd om terug in bed te gaan, was best vroeg uit bed vanwege de erge pijn. En had gelijk maar even een was aangezet. Tegen de tijd dat ik weer uit bed kwam was het klaar en kon het in de droger.
Zo zagen me dagen er dus een beetje uit. Beetje eten, douchen en weer een schoon huispak aan, proberen genoeg water binnen te krijgen en voor de rest alleen maar op bed doorbrengen.

Zaterdag 29 maart 2014
Nog altijd niet lekker, maar wilde proberen wat meer uit bed te zijn. Is wel gelukt maar toch nog steeds weer terug me bedje opzoeken. Energie is nog steeds ver te zoeken.
Mijn mannetje had de avond ervoor alleen boodschappen gedaan, en vandaag gingen we heerlijk grillen. Eigenlijk kwam bijna alle vlees uit de vriezer dus das goedkoop alleen wat salade en stokbrood erbij en je hebt heerlijk eten.

Zondag 30 maart 2014
Echt veelte vroeg uit bed voor een zondag, maar wat doe jij als je al uren wakker ligt van de pijn en de trek. Ik ben er maar uit gegaan en maakte dit plaatje ging ontbijten. En omdat me laptop nog in de slaapkamer staat en me mannetje nog in bed schreef ik dit hele stuk op mijn mobiele telefoon. Je moet toch wat met de tijd die je uit bed door brengt.
Toch was ik zo moe dat ik me geen raad wist met mezelf en maar half op de bank ging liggen. Ben uiteindelijk weer in bed gekropen en pas weer om 11:30 eruit gegaan. Maar nog 0,0 energie te bekennen.

Naar mijn vriendin
19 maart ging ik in de middag naar Den-Haag met de trein. Ik zag hier wel erg tegenop met 6 maanden zwangerschap zo,n lange reis en dan drukke dagen bij mijn vriendin. Maar mijn vriendin had iets geregeld voor ons waar ik natuurlijk geen nee op kon zeggen. En heb er dan maar even goed gebruik van gemaakt om de laatste keer voor de bevalling naar mijn vriendin te gaan en nog even naar me mams te zijn geweest.

Laat in de middag kwam ik pas aan bij mijn vriendin, en wat heerlijk om haar weer te zien. Zo vaak zien we elkaar ook weer niet door die vervelende afstand. Lekker wat gegeten bij haar en haar man, en s,avonds voor de tv gehangen. Niet veel bijzonders want haar man wilde voetbal kijken. Helaas voor ons dus.

Shoppen in Zoetermeer
Vandaag gingen we Zoetermeer onveilig maken, en dan speciaal naar de Primark. Gelukkig het was er niet zo druk als wat ik had verwacht, we waren al eens in Rotterdam geweest maar dat was echt haast niet te doen. Maar hier was het wel leuk shoppen. Alleen shoppen voor mezelf doe ik niet voor kleding, vind het nu wat lastig nu mijn buik steeds meer groeit en vind het dan ook nog eens zonde. Maar ze hebben ook hele leuke baby en kinderkleding. En ben dus echt even goed wezen shoppen op de baby afdeling. Wat een geweldige dingen hebben ze. Heb echt hele leuke dingen gekocht voor ons kleine uk. Ook een heel zacht dekentje waar ik super blij mee ben. Toch heb ik voor mezelf een shirtje gekocht, een lekker luchtig shirt voor de zomer en ook nog eens lekker groot. Kan er dus nog mooi in groeien. En dat met dank aan mijn vriendin aangezien zei hem liet zien aan me. Na de primark zijn we even bij de burger king gaan plassen en zitten eten. We waren wel toe aan wat voedsel maar ook voornamelijk toe aan even rust. Toen zijn we nog even verder door de stad gaan rondlopen, en vond mijn vriendin een baby pyjama met teigertje erop. En aangezien we zoveel daarvan hebben moest ik hem kopen van haar. Dus ja ook die ging mee.

Thuis
Eenmaal weer bij haar thuis waren we beide heel moe, ik ben zelfs even op bed gaan liggen had het echt heel hard nodig. Me hele lichaam deed ook pijn. Daardoor gingen we ook pas laat eten, tegen de tijd dat we dus gingen eten wat haar man ook al weer terug met zijn vriend uit het restaurant. We probeerde nog wat tv te kijken die avond maar het was me eigenlijk te druk met de 2 heren op de achtergrond. We zijn dan ook maar om 23:00 naar bed gegaan, maar lag eigenlijk alleen maar te huilen in bed en het liefst wilde ik thuis zijn. Voelde me zo ellendig, moe en alles deed maar pijn zodat slapen niet zo makkelijk ging. Gelukkig voelde ik me de volgende dag een heel stuk beter en ben ik begonnen een klein beetje dingen op te ruimen in haar huis en wat schoon te maken. Er kwamen immers mensen over de vloer. Daar zaten we dan te wachten op ze, het was nogal lastig voor ze het te vinden aangezien alles maar afgezet was.

De vriendin
De 2 vrouwen belde en mijn vriendin verdween naar buiten om ze ergens op te halen. De fotograaf kwam iets eerder aan, en heb ik toen binnen gelaten. Ja we werden geïnterviewd vandaag door het blad vriendin. Mijn vriendin had ze aangeschreven voor de rubriek hartsvriendin, en dat ze mij heel graag wilde verassen na alles wat ik mee heb gemaakt. Zo lief gewoon, maar vond het ook wel erg spannend hoor. Ik werd als eerste opgemaakt, en mijn vriendin werd ondervraagd. Daarna was het andersom. We hadden een heel fijn gesprek, en zelfs alles over mijn zwangerschap kwam ter sprake. Dus ik denk dat daar ook wel wat aandacht aan besteed word in het blad. Toen ze genoeg informatie hadden was de fotograaf aan de beurt, en wat was het fijn dat de regen van de ochtend voorbij was. Hij wilde in de tuin foto,s maken, daarbij voel ik me altijd erg ongemakkelijk maar het was wel erg leuk. Nadat ze weg waren hebben we nog even selfies gemaakt, vond mijn haar namelijk zo stoer staan.

Nog even samen boodschappen gedaan, en vrij snel nadat we terug waren konden we gelijk weer op pad om naar de trein te gaan. De reis ging door naar me mams.

Weekend bij mams
Heerlijk om bij mijn mams te zijn, kan echt uren met haar praten zeker omdat we elkaar niet zo vaak zien. En aangezien er heel wat is gebeurd rondom mijn zwangerschap waar zij zich ook best zorgen om maakt hadden we veel gespreksstof daar over. Daarom vond ik het fijn en heel lief van haar man dat hij ons die avond alleen heeft gelaten. Eigenlijk heb ik hem het weekend maar weinig gezien, hij gaat gewoon ze eigen gang dan. Ben die avond even heerlijk wezen douchen, en we hebben onder het vele kletsen nog wat tv gekeken. Zaterdag zijn we naar Maassluis gereden, mijn broer en zijn vriendin hebben een ijssalon en ze zijn net verhuisd naar een nieuw pand en dat wilde ik wel even zien. En wat is het mooi geworden zeg, zo trots op mijn grote broer. Even staan kletsen daar en toen zijn we even ergens heerlijk gaan lunchen. Zo genoten van een broodje met kip saté. Nog even het centrum door gelopen, maar dat viel wat tegen. Dan nog maar even terug naar de ijssalon we moesten natuurlijk nog een ijsje eten. Vervolgens nam me broer ons mee naar een winkel waar ze cupcakes enz maken. En kocht voor ons een brownie, die we voor de avond bewaarde.

Bij haar thuis ben ik even op bed gaan liggen, heb gewoon wat meer rust nodig nu en aangezien het wel zware dagen voor me zijn moet ik wel goed voor mezelf zorgen. In de avond nog tv gekeken, maar voelde mij niet zo lekker na een tijdje. Was ineens misselijk en zat mezelf nogal in de weg. Besloot toen maar naar bed te gaan, daar heb ik nog voor de afleiding even gtst op me mobiel gekeken en toen ben ik gaan slapen. De volgende dag was ik heerlijk opgeknapt en had ik wel zin om nog iets leuks te doen voor ik weer naar huis ga. En dat deden we ook, we zijn Utrecht in gegaan en daar nog even wezen shoppen. Zelf heb ik dit keer niks gekocht maar kreeg wel iets leuks voor de kleine van me mams. Tussen de middag bij de mc donalds gegeten, en daarna zijn we richting haar huis gegaan. Nog even wat drinken en bijkomen, en toen ben ik mijn spullen gaan pakken en was het alweer afscheid nemen.

Ik ga me gevoelens vandaag blootleggen, wij hebben hier veel te verwerken gehad en nog vele dingen zijn er om te verwerken. Het downsyndroom heb ik eigenlijk al wel een plekje gegeven. Het is nou eenmaal zo dat onze kleine uk dit heeft en zal er zeker niet minder van gaan houden. Maar niet alleen dit was er ontdekt natuurlijk.

Klompvoetjes

Als eerste instantie maakte ik me geen zorgen om de klompvoetjes omdat ik weet dat het te verhelpen is. Maar toen de kraamzorg met meer informatie kwam, (want ik was daar nog niet mee bezig geweest) werd ik heel verdrietig. Op het internet las ik dat het beste resultaat is als je kindje vlak na de geboorte gelijk in het gips gezet wordt. Dan worden beide beentjes dus in het gips gezet voor 6 weken, elke week ga je terug naar het ziekenhuis om het te vervangen om de voetjes iets bij te stellen. Na die 6 weken een kleine ingreep wat niet veel voorstelt, en dan weer 6 weken in het gips. Na de 12 weken gips krijgt de kleine spalken voor elk slaapje die het doet in bed. En dat tot een jaar of 4. Hier werd ik dus echt heel emotioneel van omdat je toch zo,n hummeltje niet graag in het gips wilt zien. En dan de bad momentjes niet thuis kan doen. En 12 weken gips is echt lang vind ik. Ik weet dat dit het beste is voor ons kindje, maar geloof dat ik dit moeilijker vind dan het stukje down. Misschien heel stom, maar het is echt zo. We weten natuurlijk niet zeker dat de behandeling ook echt zo gaat en dat ga ik zeker snel navragen.

Waterhoofdje

Ook was ik nog niet bezig geweest met het idee dat ons kindje een waterhoofdje heeft. Wat houd het precies in en wat is eraan te doen. Het blijkt dat het vanzelf over kan gaan maar in de meeste gevallen moet er een operatie komen en komt er een drain in het hoofdje om het vocht weg te voeren. Dit is blijvend.

Gat in het hart

Dit is nog het meest waar ik me zorgen om maak, en daar wil ik nog niks over lezen. Ik wil eerst afwachten tot we de uitgebreide echo krijgen. En hoop dat ze me dan meer kunnen vertellen hierover. En natuurlijk ook over de rest van de complicaties van ons kindje. Wat was ik een paar weken geleden rustig, en genoot zo van de zwangerschap. Ik geniet nog steeds heel erg hoor, maar er komen nu weer vele emoties los, en kan ik soms spontaan in huilen uit barsten. Wat staat ons te wachten, ja vele ziekenhuis bezoekjes na de geboorte. Kunnen we wel gelijk genieten van de kraamtijd! Dat mag ik hopen van wel. Misschien wil ik wel teveel van te voren weten, ik weet het niet. Maar ik ben zo bang dat ik anders teveel voor verassingen kom te staan en dan juist meer in paniek raak. Maar is het wel zo verstandig om je zo goed voor te bereiden, want meestal loopt het anders dan je in het hoofd zit.

De bevalling

Ik moet er rekening mee houden dat mijn kleintje en ik in het ziekenhuis even moet blijven, dit is niet gezegd maar wel al fijn om te weten dat dit misschien nodig is. Het enige wat ik dan hoop is dat het gewoon goed gaat de bevalling en dat ik me kindje gewoon gelijk bij me mag hebben. Dat de kinderarts er pas later bij gehaald wordt, in de meeste gevallen is dat ook zo tenzij er echt iets aan de hand is met de kleine. Door het genieten door zijn er dus ook wel vele huilbuien, en dan moet eigenlijk alles nog beginnen over 3 maanden als het echt zover is.

Downpoli

De laatste update is dat we naar het Martiniziekenhuis zijn geweest voor een kennismaking gesprek op de downpoli. Hier zal ons kindje na de geboorte onder behandeling komen, wel zo handig alle artsen in 1 keer te bezoeken eens in de zoveel tijd. Ze hebben me ook wat meer gerust gesteld over alle dingen die ik hierboven beschreven heb. Het zijn allemaal vervelende complicaties maar wel allemaal goed te verhelpen. En waar ik het meeste blij van werd als het gat in het hartje is zoals de meeste gevallen bij zulke kindjes hoeft het niet gelijk na de geboorte geopereerd te worden, maar wel in het eerste levensjaar. Dat is toch weer een zorg minder omdat de klompvoetjes en het waterhoofdje wel vrij snel na geboorte verholpen moeten gaan worden. Ik ben dus gelukkig weer wat rustiger inmiddels.

In deze rubriek komen verhalen voorbij over het accepteren van je kindje met het downsyndroom, over de moeilijke keuze die je misschien heb moeten maken, maar ook de verhalen over het dagelijks leven van deze kindjes en hun ouders. Ik wil laten zien dat het niet veel anders is dan een ander kindje opvoeden, alleen dat dit wat meer zorg en aandacht nodig heeft. In sommige gevallen zal het misschien wel anders gaan dan een “normaal” gezin. Maar wat is nou “normaal”!!!
Wil jij hieraan meewerken mail mij dan op: blog@day-dreamer.nl, Het kan anoniem als je dat wilt.

Wij wisten vooraf niet dat Micha het down syndroom had. We wisten wel, uit de combinatietest, dat de kans groter was op. Toen we de uitslag van die test kregen waren we eigenlijk vooral blij dat de kans op de twee andere trisomiën (niet levensvatbare) nihil was. De verhoogde kans op downsyndroom deed ons verder niks. We hebben dan ook verder niks laten onderzoeken omdat het voor ons geen enkel verschil zou maken. Natuurlijk heb je het er wel eens even over, maar meer ook niet. Bij de 20 weken echo waren er echodense darmen  te zien. De vrouw die de echo deed deelde ons gelijk mee dat dit kan wijzen op bijvoorbeeld taaislijmziekte, of op downsyndroom of op nog heel veel andere dingen. Zij liet ons behoorlijk schrikken. Ze ging ook gelijk de verloskundige inlichten en die gingen weer een afspraak voor ons maken bij de gynaecoloog, dat we daar zo snel mogelijk terecht zouden kunnen. Dit alles overviel ons behoorlijk. Maar lang leve internet konden we zelf ook eens even e.e.a. opzoeken (wel op de juiste websites uiteraard) en concludeerden wij dat de kans op een ernstige afwijking klein was. Ook bij de gynaecoloog waren de echodense darmen te zien en zij bood de mogelijkheid gelijk een punctie te kunnen doen. Wij kozen er wederom voor geen verder onderzoek te laten doen. Voornamelijk ook omdat verder geen ernstige afwijkingen te zien waren en alles verder dus juist heel goed leek.

De volgende dag zijn we leuk jongenskleren wezen shoppen, want dat kregen we ook te horen bij de echo, dat het een jongen werd! Leuk vonden we dat. We konden zijn naam al gaan gebruiken (alleen wij samen, ons geheimpje). Ik bleef onder controle bij de gynaecoloog. We hebben al met al denk ik zo’n 5 of 6 echo’s gehad gedurende de zwangerschap. En iedere keer werd alles goed bekeken en iedere keer geen reden tot grote zorgen. We hebben altijd gebeden voor een gezond kind en die hebben we gekregen!

De eerste momenten, na de geboorte (17-09-2013), dat Micha bij mij lag! Brulde hij uiteraard. Maar al snel keek hij mij aan en accepteerde de situatie zoals die was. Ik zag toen ook gelijk dat hij down had. Dus ik zeg tegen mijn man: Hij heeft down. Ik heb het idee dat de gynaecoloog en verpleegkundige, die er nog waren, toen pas een kinderarts hebben opgepiept. Die kwam even later en sprak het vermoeden uit dat Micha down zou kunnen hebben. Maar voor ons was het al duidelijk.

We waren niet verrast, niet overdonderd, niet geschokt, niet verdrietig, niet teleurgesteld…… We waren BLIJ!!! Want onze zoon was geboren!!! 3,5 week te vroeg en in 4 uurtjes tijd.
We hebben niks hoeven verwerken. Dat maakte wel dat we ontzettend konden genieten van Micha. En dat doen we nu nog steeds en dat zullen we ook blijven doen. Gelukkig doet Micha het hartstikke goed, is gezond, eet en drinkt goed.
Natuurlijk kan en zal je je zorgen maken om zijn gezondheid en of z’n ontwikkeling goed zal gaan. Maar heb je dat niet bij elk kind? Ik denk van wel.

Carel, Tineke & Micha

En er is alweer een week voorbij, de ene dag lijkt het wel hoog zomer en het andere moment regent het weer. Best een raar land Nederland, maar we hebben zeker niks te klagen van het tijd van het jaar. Ik ben zo,n 5 dagen van huis weg geweest, mijn mannetje vond de rust wel even lekker en ik kon nog even genieten bij mijn vriendin en me mams. Dat zal voorlopig de laatste keer zijn want met 6 maanden zwangerschap was dit toch best wel heel zwaar. Maar zeker genoten. Ik heb hier niet alles verteld want daar komt nog een uitgebreid verslag van. Dus hou het in de gaten.

Maandag 17 maart 2014
De bloemen die ik kreeg staan er nog altijd, en deze bloem is nog de mooiste en dat verdiende nog even een plaatje. Ben gek op deze bloemen.

In de middag me maar even wezen scheren en daarna lekker onder de warme stralen van de douche gaan staan. Zo lekker even genieten onder de douche.

Dinsdag 18 maart 2014
Een rustdagje vandaag, want de dag erna zal ik het druk krijgen met leuke dingen.
In de avond maakte ik lekker broodjes met hamburger en komkommer en gesmolten kaas eroverheen. Daar had ik nou echt zin in gewoon.

Woensdag 19 maart 2014
In de middag nog voordat mijn mannetje de deur uit ging voor het werk was ik al op pad. Ik ging mat de trein naar Den Haag naar mijn vriendin, om te gaan logeren daar.

Bij haar thuis maakte ik deze foto van haar kat, ze hebben er 3 rond lopen in huis. En deze lag er zo mooi voor dat ik het niet kon laten.

Donderdag 20 maart 2014
We zijn samen Zoetermeer onveilig gaan maken, lekker wezen shoppen voornamelijk bij de Primark. Van al deze leuke dagen komt nog een uitgebreid verslag.

Vrijdag 21 maart 2014
Voor deze dag was ik dus naar mijn vriendin gegaan, ze had namelijk iets voor ons geregeld. Ze had het blad vriendin aangeschreven voor het rubriek hartsvriendin. En nu kwamen er mensen langs om ons te interviewen en te fotograferen.

Omdat ze ons zo leuk hadden opgemaakt en vooral me haar vond ik erg stoer toen heb ik even nog een selfie gemaakt nadat ze weg waren.
Die middag ben ik bij haar vertrokken en naar mijn mams gegaan, daar het weekend er even aangeplakt.

Zaterdag 22 maart 2014
Met mijn mams naar de ijssalon van mijn broer gegaan in Maassluis, sinds ze verhuisd zijn naar een nieuwe zaak was ik er nog niet geweest. Wat was het mooi geworden zeg. We zijn daar ook nog even wat gaan eten en rond wezen lopen.

Zondag 23 maart 2014
Deze dag zou ik weer naar huis gaan, maar voordat ik naar huis ging wilde ik nog wat leuks doen. Dus we zijn wezen shoppen in Utrecht.
Die middag maar even wezen eten bij de mc donalds, want anders zou ik het nooit redden om zonder eten thuis te komen. Nog even naar mams huis wat drinken en bijkomen.
Toen werd het wel tijd om naar huis te gaan werd afgezet op het station, en moest in Utrecht overstappen waar ik dus even op de trein moest wachten.
Nog even een selfie gemaakt in de trein, en thuis ben ik nog even iets wezen eten onder de douche gegaan en op bed tv wezen kijken. Helemaal uitgeput van deze leuke dagen.

Zo en hoe is jullie week geweest?

Bijten, spelen, kauwen, dragen dat staat er op de site van Chewelry. Iedereen die een kindje heeft zal de ervaring hebben dat het al snel grijpt naar je sieraden die je draagt, ik heb er nog geen ervaring mee maar de kleine is dan ook nog niet geboren. Smartmama bedacht hier iets heel handigs voor, een ketting die veilig is voor kinderen. Waar ze lekker mee kunnen spelen op kunnen sabbelen en niet schadelijk is voor ze. En zodat de sieraden van mama ook nog eens heel blijven.

• 100% SILICONEN
• OM OP TE SABBELEN
• KAUW BESTENDIG
• BPA VRIJ
• VEILIGHEIDSSLUITING
• GEEN GIFTIGE STOFFEN
• VAATWASSER BESTENDIG
• 100% VEILIG
• MONDMOTORIEK STIMULEREND

Deze ketting kon je winnen op de blog van Elise, en dacht wat leuk daar doe ik gewoon aan mee. Kreeg ik later van haar een berichtje dat ik die leuke ketting heb gewonnen. Die gaan we natuurlijk dragen als de kleine geboren is. Wat ik een fijn idee vind is dat hij ook de mondmotoriek stimuleert, en dat kunnen kindjes met down wel extra gebruiken. Ben dus helemaal blij met deze mooie en handige ketting, echt een super uitvinding.

Niet alleen kettingen hebben ze ervan maar ook armbanden, hoe leuk is dat je kan dus gewoon sieraden blijven dragen zonder dat je bang hoeft te zijn dat je kindje ze sloopt, en echt veilig zijn de gewone sieraden ook niet. Denk maar eens als ze eraan gaan trekken, reken maar dat het gevoelig is voor mama.

De laatste 2 weken stond de media erg in het teken van het downsyndroom, zo kon je zien dat Gert de Graaf zich hardt maakt voor kinderen met down om naar regulieren scholen te laten gaan. Dit zou beter voor de ontwikkeling zijn van deze kinderen. Ze zullen meer en sneller dingen op pakken doordat ze onder andere kinderen komen die geen downsyndroom hebben. Dat is toch geweldig nieuws, maar dan moeten de scholen wel echt meewerken anders ontstaat er alleen maar frustratie.

Ook werd er aandacht geschonken aan de nieuwe DNA-bloedtest (NIPT test) Hiermee kan je zonder risico in je zwangerschap laten testen op het downsyndroom. De meningen zijn erg verschillend of dit nou goed of slecht is. Nu er meer testen zijn zullen mensen eerder willen weten of hun kindje het downsyndroom heeft, dat zal betekenen dat er steeds minder van zulke kinderen op de wereld gezet zouden worden. Iedereen heeft dat ideaal beeld van mooie kindje op de wereld zetten, maar elk kind is mooi en uniek. Een down kindje heeft net als alle kinderen de trekjes van papa en mama, en voor elke ouder is je eigen kind toch perfect zoals die is. Krijgen de toekomstige ouders met down kinderen niet te horen van waarom heb je het laten komen, nu er zoveel mogelijkheden zijn om te testen hierop. Dit is wel iets waar ik in de toekomst bang voor ben.

Kruispunt: Down is niet het einde

De reden waarom het nu zo leeft in de media is omdat het vandaag 21 maart Wereld Downsyndroom dag is. In Nederland worden jaarlijks zo’n 275 kinderen met het syndroom van Down geboren. Wereld Downsyndroom dag is niet voor niets op 21 maart. Mensen met dit syndroom hebben geen 46, maar 47 chromosomen. Het 21ste chromosoom komt drie keer voor. Bij een gezond mens is dit twee keer.

Het is weer vrijdag en dat betekend weer een linkparty…

Wat is nou een link party, vragen jullie je misschien af?! Een link party is een manier om vrij reclame te maken op mijn blog voor de leukste blogpost die jij afgelopen week geschreven hebt en om nieuwe blogs te leren kennen. Elke vrijdag organiseer ik een link party voor jullie. In deze blogpost kan jij je 3 leukste blogposten van afgelopen week uploaden. Zo maak je dus reclame voor je eigen blog, krijg je meer bezoekers en meer bekendheid! Hoe leuk is dat?!

Let wel op het gaat hier om de link naar de blogpost die je wilt laten zien, niet om de originele link van jouw blog!!!

Er zitten ook wel wat voorwaarden aan verbonden.

Wat moet?
1) Upload niet meer dan 3 artikelen. Kies je leukste uit van afgelopen week!
3) Link naar het specifieke artikel niet naar je ‘home’ blog.

Wat zou ik lief vinden?!
1) Dat je me volgt op Bloglovin
2) Een kleine vermelding in je blogpost die je hier upload met link naar mijn blog
3) Ik zou het leuk vinden, en de anderen ook dat je nog even rond kijkt op de blogs hier en wat reacties achter laat. Iedereen vind het toch leuk een reactie te krijgen op hun blog.
http://www.simply-linked.com/listwidget.aspx?l=5BCC40F4-F0D3-446E-9A20-F1A22F888557

Superfoods zijn er in allerlei soorten en maten. Als u denkt aan superfoods dan gaat het al vaak om exotische noten en vruchten. Uiteraard is dat wel degelijk een categorie die terug te vinden is als u extensief op zoek gaat naar superfoods. Toch is dit bij verre niet alles als u aan superfoods moet denken. Kijk maar eens aan dit verre van complete lijstje:

• Superfoods. Hierbij moet u denken aan bonen, bessen zaden en oliën
• Superherbs zoals ginseng en paddenstoel poeder
• Notenboters. U raadt het al, gemaakt van noten zoals walnoten, amandelen en pompoenpitten
• Ook vindt u voor uw huid allerlei lekkere en gezonde crèmes en andere verzorgingsproducten op het internet die allen onder de noemer superfoods vallen; zodat uw huid ook optimaal gaat glanzen en gevoed gaat worden

Maar niet alleen deze exotische producten staan bekend als superfoods, eigenlijk hangt het er maar net vanaf waar u woont. Zo kent men in de Verenigde Staten van Amerika bijvoorbeeld vrijwel geen boerenkool. En zoals we allemaal weten is dit een behoorlijk Nederlandse groente die boordevol ijzer en vitamine C zit. Een uitermate gezond levensmiddel.

Omdat men dit in de VS nauwelijks kan krijgen noemt men het daar dan ook superfoods. Net zoals wij bijvoorbeeld de pitahaya of papaja zo zouden noemer. Kortom, het is behoorlijk topografisch bepaald. In principe zouden wij boerenkool meer moeten koesteren en deze groente naast nog veel eer Europese of Nederlandse producten moeten bestempelen als superfoods.

Superfoods nuttigen verhoogt uw levensstandaard

Hoe lang wilt u nog meegaan? Uiteraard zo lang mogelijk, ten minste in hoeverre het u gegund is door de natuurlijke omstandigheden. Een ongeluk zit altijd in een klein hoekje en tegen sommige ziektes kunt u echt niets doen of helpen. Desalniettemin bent u voor een groot deel verantwoordelijk voor uw levenspatroon en uw voeding.

Door veel te bewegen, het liefste in de vorm van sport en het daarbij nuttigen van gezonde voeding en dranken kunt u ongetwijfeld een oude meneer of dame worden. Het zou toch prachtig zijn om in een gezonde toestand uw kinderen en kleinkinderen te kunnen zien opgroeien. En zo kunt u na uw pensioen wellicht nog reizen maken als u nog fit en stabiel bent. De superfoods kunnen u daar bij helpen.

Het is dan ook meer dan de moeite waard om u hierin te gaan verdiepen. Alles voor een gelukkig, mooi en lang leven of niet soms? Neem eens een kijkje op het internet of vraag uw diëtist of huisarts naar de beste producten die er op de markt te vinden zijn. En wees niet bang dat men u zult uitlachen, de kans is veel groter dat men u zult gaan volgen. Er moet toch iemand eens het goede voorbeeld geven, waarom bent u dat dan niet? We kunnen trouwens garanderen dat dit soort producten net zo lekker zullen smaken, misschien nog wel beter, dan al die ongezonde troep. Er zijn geen artificiële smaakstoffen nodig om uzelf eens flink te verwennen, dat spreekt voor zich.

Nadia Bievinck

Heerlijk even groot dromen, al hoeft het niet eens realistische te zijn. Wie droomt er nu niet over bepaalde dingen die misschien helemaal nooit echt uit zullen komen. We hebben het al een keer over dromen gehad, maar die droom ben ik nu echt aan het verwezenlijken en dat is mama worden. Daarom heen heb ik wel een mooie droom, die ik zeker weet nooit zal uitkomen maar dromen blijft gewoon fijn.

Ik droom dan over op een boerderij wonen, onze eigen kinderboerderij met allemaal lieve dieren om ons heen. Ons kleintje die heerlijk rond huppelt tussen alle dieren en ze eten geeft. Jullie weten al dat ik gek op dieren ben en dat ik zelf op een kinderboerderij heb gewerkt. Nou hoe mooi kan het dan zijn om zelf een kinderboerderij te runnen op de manier hoe ik het zou willen. Iedereen is welkom om te helpen jong oud en ook mensen met een beperking. Een mooie plek voor kinderen om te spelen en te leren omgaan met dier en natuur. Ik zou een trotse mama zijn voor onze kleine en eigenaresse zijn van de kinderboerderij.
  

Leuke middagen laten organiseren voor kinderen, met passen eieren zoeken en schilderen, verjaardagen vieren met drinken en wat lekkers, spelletjes middagen, pony ritjes en ga zo maar door… Elke dag een mooie nieuwe dag en onze uk zal hierdoor vele vriendjes en vriendinnetjes krijgen en altijd kunnen genieten van het buiten spelen.

Ik zou er graag ook een konijnen knuffel hoek willen hebben, waar dus een aantal konijnen in zitten en dat kindjes onder begeleiding van een ouder daar binnen kan zitten en de konijnen kan aaien en knuffelen. Zo leer je ze lief hebben naar dieren, en kinderen kan je er zo blij mee maken.

Mama wil ondertussen dan ook nog het liefst een boek schrijven, en nu weet ik ook waar het over zou moeten gaan. Wat hebben wij veel meegemaakt, zeker de laatste tijd, niet spontaan zwanger worden maar via IUI en dan ook nog eens te horen krijgen dat je kindje het downsyndroom heeft. Dat is toch iets moois om met de wereld te delen in een boek. Maar hoe pak je zoiets aan? Ben nogal onzeker over mijn schrijven, ondanks ik best mijn gevoelens kan uiten via letters. En dan heb je een idee hoe je een boek moet schrijven wat dan hoe geef je het uit…

Heeft iemand tips hoe je begint met een boek te schrijven en het uiteindelijk uitgeven? Want misschien is dit wel een droom die nog wel uit zou kunnen komen.