De 22 ste hadden we weer een kleine mijlpaal bereikt, want Max is inmiddels alweer acht maanden oud. En wat geniet ik intens van dit heerlijke mannetje. Hij eet goed, hij slaapt goed, is bijna altijd vrolijk, huilt bijna niet en is dus eigenlijk best makkelijk in de omgang. Ik kan me er nog steeds niets bij voorstellen dat ik het in het begin zo moeilijk vond met hem. Dat ik vond dat hij veel huilde, ja als hij slaap te kort komt omdat hij steeds beneden was kan dat ook wel. Maar het ging vooral omdat ik niet tegen het huilen kan, maar de flashbacks nemen af. Of dat nou door EMDR komt of omdat Max eigenlijk bijna niet huilt weet ik niet. Hoop het eerste, want als Max weleens een huilbui zou krijgen. Wat niet onvermijdelijk is, wil ik daar geen last van hebben natuurlijk. En ik blijf het zeggen dat ik zo blij ben dat ik nu zo enorm kan genieten van hem. Dat is in het begin echt wel even anders geweest.

Samen aan tafel

Hij is nu twee keer de leeftijd wat Daan geworden is, en ik ben helemaal niet meer bang om Max te verliezen. Wat geeft dat een rust in mijn hoofd, natuurlijk zijn er weleens momenten dat je ergens van schrikt of denkt dat het niet goed gaat. Bijvoorbeeld ik vond het heel eng hem te laten wennen aan brood eten geven. Want hij kreeg daar stikneigingen van, maar ja hij moet het ook leren om te kauwen en doorslikken. Nu ben ik dus dankbaar dat ik nog altijd hulp thuis heb van Martinizorg. Ze kijken voornamelijk gewoon met je mee in de zorg, en praten en komen met tips. Zo heb ik dus samen met iemand Max brood gaan geven. Ik was er al eens aan begonnen maar dus ook weer gestopt. En na deze keer ben ik gaan doorzetten, en ja Max eet nu als hij thuis is elke keer een half broodje in de middag. Vanaf deze week bied ik hem een heel broodje aan, en dan mag hij ook van mij in het nieuwe jaar op de kinderdagverblijf ook een broodje eten. Ook heeft hij nu een tuitbeker waar ik hem uit probeer te laten drinken, elke dag bied ik hem bij zijn broodje thee aan. Maar tot nu toe blijft het meer bij spelen met zijn beker dan echt drinken. Ben benieuwd wanneer hij er echt meer uit gaat drinken. Hij zal vast wel genoeg vocht binnen krijgen met zijn drie flessen melk en het fruit wat hij krijgt. Zo niet dan gaat hij echt wel drinken eruit.

Wat ik dan ook zo gezellig vind nu is dat we in de weekenden dus nu als gezin aan tafel zitten. Max zijn eigen broodje en wij ook wat eten. Kan niet wachten tot we dit elke dag kunnen doen en ook in de ochtenden en avonden dat we lekker als gezinnetje samen aan tafel kunnen eten. Lekker burgerlijk, maar daar houd ik wel van.

Zelfs heb ik hem van de week voor het eerst een soepstengel gegeven om te eten, dit ging redelijk goed. En ook met banaan ben ik gedeeltelijk gestopt om het te prakken, als we de tijd hebben om hem in stukken te geven doe ik dat. Hij hapt gewoon af van de banaan, maar te grote stukken zodat hij er niets mee kan in zijn mond nog. Dus geef ik hem kleinere stukken in zijn mond, dit gaat hem goed af. Steeds meer leert hij met eten en steeds meer dingen leert hij kennen aan producten.

De eerste keer naar MC Donalds

Op kerstavond gingen we als gezinnetje naar de MC Donalds, Max eet dan nog wel niet mee. Maar hij vond het helemaal geweldig zo,n nieuw avontuur te beleven. We zette hem in de kinderstoel, want thuis doen we dat ook al een tijdje. En zodra het eten op tafel werd gezet, trok hij het dienblad al met zijn handje naar hem toe. Echt geweldig om hem zo te zien, ook keek hij zijn ogen uit. Overal om zich heen kijken. En natuurlijk moest er een frietje geproefd worden, alleen echt opeten ging nog niet zo goed. En toen kwam er een vrouw met dochter langs die ook een dienblad met eten vast had. Max keek om en volgde het helemaal, je zag hem denken lekker geef maar aan mij. Deze vrouw reageerde er ook nog eens heel grappig op. En Max die bleef maar staren naar de tafel waar ze gingen zitten. Toen moest er natuurlijk ook nog even van papa,s milkshake geproefd worden en dit viel erg in de smaak.

Op naar de negen maanden, en dan zou het leuk zijn als hij inmiddels kan kruipen. Dus wie weet…

 Onze kerstbengel van acht maanden oud wenst jullie allemaal een hele fijne tweede kerstdag

Bijna einde van het jaar, dit is de laatste week voor kerst. Leuk hoor de eerste kerst voor Max, ook al wordt er een kindje gemist met kerst. Toch voelt het dat hij erbij is, want we zijn thuis weer compleet. Zo voelt het wel sinds de urn van Daan thuis is. Dus we vieren toch een beetje kerst met het gehele gezin. Een gezin van vier, een prachtig gezin waar ik super trots op ben. Maar nu eerst kan je lezen over de afgelopen week. We hebben ons huis lekker in kerst sfeer al en ik heb er echt wel zin in.Ja ook Daan viert kerst bij ons thuis. Maar het was dus wereld lichtjes dag dus we zetten het kaarsje aan. Dit mogen we ook zeker wel weer vaker doen. Ook al zetten we het kaarsje niet aan, natuurlijk denken we wel aan hem. Altijd in ons hart.Wat was dat mooi een witte winterwonderland, wel van korte duur. Maar dat geeft niet, vind het als ik naar buiten ga ook niet zo fijn sneeuw. En toch als er met kerst sneeuw zou liggen vind ik het wel heel erg leuk. Het ziet er namelijk wel heel erg mooi uit, vanachter het raam (hihi)Wat een mooie mannen heb ik toch, ben echt verliefd op alle drie de mannen in mijn leven. Ja die ene man is onzichtbaar op de foto. Maar hij is er zeker wel. En wat een droppie he die Max.Ja daar gaat het mee beginnen, Max zit op handen en knieën, benieuwd wanneer hij echt gaat kruipen. Dan is er geen houden meer aan. En is alles onveilig omdat hij dan de hele kamer door kan. Ik kan niet wachten tot hij echt gaat kruipen. Weer een hele nieuwe fase breekt dan aan.Mooie nieuwe kerstballen gekocht. Elk jaar dat Daan er niet bij was, terwijl hij wel in ons leven kwam kochten we een kerstbal met zijn naam. Nu konden we nergens iets vinden, dus bestelde ik ze hier in de printshop. En natuurlijk krijgt Max zijn eerste kerstbal met naam. Ik vind ze echt heel mooi geworden. Beide zijn dezelfde kleur, maar door de lichtinval verschild het enorm.

Hebben jullie ook speciale kerstballen voor jullie kindjes in de boom hangen?

De maand van de feestdagen en dus de gezelligheid. Zo gezellig ben ik niet altijd, omdat ik me gewoon niet zo heel fijn voel. Het is zwaar om EMDR te doen en dat heeft zijn weerslag op mij. Maar ik doe mijn best en zorg goed voor mijn gezin. En daar buiten probeer ik ook goed voor mezelf te zorgen. Ondanks ik niet goed in mijn vel zit, heb ik wel zin in de kerst. Gezellig de boom die er nu staat, lampjes, een verbaasde Max kijkend naar de boom. Straks het vieren in ons huis met mijn schoon familie. Dit is de eerste keer dat ze bij ons kerst komen vieren. Dus op naar de kerstdagen en voor we het weten zitten we in het nieuwe jaar alweer.

Cadeautjes tijd, hier gingen we het cadeautje open maken die hij kreeg van Sinterklaas op het feest van de werk van zijn papa. Zo leuk dat we iets mochten uitzoeken voor hem. En wij kunnen genieten van nog meer muziekjes en liedjes door dit liedjesboek die hij kreeg.Even de oliebollen proeven van de kraam in Winsum, ja vers uit de frituur zijn ze het lekkerste. Daarna zijn ze dus eigenlijk niet meer zo lekker. Dus we gaan ze alsnog niet kopen voor oudejaarsavond. Maar af en toe kunnen we best eens eentje even halen om gelijk op te eten.

Wat hebben we toch een heerlijk kind, voorheen (hier dus ook) haalde ik hem om 6.45 uit bed zodat hij om 7.00 een fles kon krijgen. Maar omdat ik hem hier gewoon echt niet wakker kreeg en meneer enorm lag te snurken, besloot ik hem te laten liggen tot hij zichzelf melde. Dit was een half uur later. Nu zijn we een week verder en mijn wekker gaat tegenwoordig een uur later af. En Max vind het prima om zijn eerste fles om 8.00 te krijgen. De rest van de dag zijn de tijden gewoon hetzelfde gebleven, hij heeft gewoon dat uurtje extra slaap in de ochtend nodig. En zijn mama vind dat helemaal geen probleem, doe gewoon lekker met hem mee.Ik draag niet zo heel vaak meer, al vind ik het zeker wel heerlijk hoor. Toch vind ik de kinderwagen te gemakkelijk om te pakken. Waarom nu dan wel dragen, omdat s,morgens de kinderwagen nog in de auto stond en zijn papa lag te slapen. Ik verzin dan niet om in de slaapkamer de sleutels te zoeken. Dus dit was een prima oplossing. De heenweg was ik er niet zo heel blij mee, maar omdat ik hem al even niet had gedragen zat hij niet zo goed. Ja hij is natuurlijk best gegroeid en dan moet je hem wel even bijstellen. Dus in de avond toen ik hem haalde van de kinderopvang, vond ik het heerlijk hem tegen me aan te hebben.Thuis vierde we ook nog een Sinterklaas middag, met opa en oma en ome Pieter. En wat is Max enorm verwend op deze eerste Sinterklaas. Hij heeft nu genoeg om mee te spelen. Dus vervelen zal hij denk ik niet.Beetje vage foto, maar zo leuk. En wat match zijn broek goed bij zijn Mickey trui. Daarom heb ik het ook samen gekocht. Ik ben helemaal verliefde op zijn stoere kleertjes.Fruittijd voor Max, is dus ook vaak nu fruit tijd voor mama. Hier maakte ik appel met peer, en de helft moest ik dus zelf opeten, anders is het wel heel veel voor Max. Dus Max gezond eten, mama ook gezond doen.Vrijdag is het voor ons altijd patat dag en dit keer ging ik het lekker halen in plaats van zelf de frituur aan te zetten. Kom je daar binnen zie je de ijsvritrine gevuld met kerstdorpje. Echt heel leuk om te zien.Ik weet niet wat deze jongen van plan was, maar hij kijkt er wel ondeugend bij. Nu al het bed uit klimmen, nee dat lukt hem gelukkig toch nog niet.

Van het weekend hebben we het huis in kerstsfeer gemaakt, natuurlijk ook de boom voor Daan neergezet. Dit keer thuis omdat hij nu thuis zijn plekje heeft. Ik ben er heel blij mee dat we deze keuze gemaakt hebben dat zijn urn nu lekker thuis is.Natuurlijk ook een grote boom, en deze is echt heel groot. Nu we verhuisd zijn moest er ook een nieuwe kerstboom komen en we wonen nu groter dus een grotere boom kon nu ook. Helemaal blij mee met deze mooie kerstboom. Het heeft mijn partner wel even gekost om hem in elkaar te zetten, maar samen hebben we hem versierd.

Ik vind Sinterklaas echt een feest voor kinderen, voorheen had ik er weinig mee. Maar toen Daan er was keek ik er naar uit om samen met hem Sinterklaas te vieren. Helaas mocht hij dit nooit mee maken. Maar nu Max er is vind ik het heerlijk om hiermee bezig te zijn. Natuurlijk is hij nog veelte klein om te beseffen wat het allemaal inhoud, dus als hij ouder is wordt het voor hem ook veel leuker. Maar ik vind dat we een geslaagde Sinterklaas voor ons jochie hebben gehad.

Sinterklaasfeest van het werk van papa

Gisteren was het dan Sinterklaas, Dit is de eerste keer dat wij echt aan Sinterklaas doen. Van het weekend heeft Max voor het eerst Sinterklaas mogen ontmoeten met zijn twee zwarte pieten. Wat waren dit vele indrukken voor hem. Overal keek hij naar en luisterde goed naar alles om zich heen. Mama zong dan ook mee met de sinterklaas liedjes, want je Max kan ze over een tijdje dan zelf gaan zingen voor de Sint en zijn pieten. 

Eerlijk waar wij als ouders vonden het wel een ongeorganiseerde zooi, ze hadden het beter klein kunnen houden zoals ze elk jaar deden. Normaal vieren ze het van het werk van zijn papa op zijn eigen locatie en is het niet zo druk als het nu was. Want nu moesten we naar Assen toe en was het dubbelop zoveel kinderen. Waardoor er steeds een groep kinderen naar voren geroepen werden en niet eens hun cadeautje kregen. Dat deden ze nog eens nadat Sinterklaas vertrokken was door de werknemers zelf. Nou geen kind zit daar op de wachten toch, je wilt toch je pakje krijgen van Sinterklaas en zijn pieten. En helaas tegen de tijd dat Max aan de beurt was, was hij al extreem moe geworden. Dit hadden ze beter mogen doen, de jongste als eerste naar voren laten komen.

Toch hoop ik dat Max er iets leuks van mee gekregen heeft, thuis hebben we samen nadat hij heeft geslapen zijn cadeau open gemaakt. En volgens mij is het wel geslaagd. Hij kreeg een liedjesboek. Met vele geluidjes en dus liedjes.

Opa en oma en ome Pieter op bezoek

Ja sinterklaas vieren zonder familie is geen feest. De eerste pakjes “middag” voor Max is een feit. Ja het is normaal pakjes avond, maar dan ligt Max lekker te slapen. Mama was druk in de weer in de keuken toen er werd aangebeld. Nu al dacht ik, en daar stond ome Pieter voor de deur. En ik had twee slapende mannen in huis en zelf druk met eten maken voor de avond en voor Max. Daar ben ik eerst maar even verder mee gegaan, en mijn man uit bed gehaald. Max liet ik nog even liggen, anders zou het wel heel lang uit bed zijn voor hem. Gelukkig een tijdje later toen Max een beetje wakker begon te worden, kwamen ook opa en oma bij ons thuis. En toen was het feest voor Max want Sinterklaas had (een beetje dom) bij opa en oma en ome Pieter cadeautjes achter gelaten voor Max. Dus die kwamen ze dan maar voor Sinterklaas bij Max brengen. Papa en mama waren enorm verrast hoeveel leuke speeltjes Max kreeg. Nou dan is hij wel heel lief geweest volgens Sinterklaas en de zwarte pieten. Ik heb inmiddels al gemerkt dat hij gek is op alle knopjes die op het speelgoed zit, en dat hij nu ook snapt dat er dan geluid uit komt. Over een tijdje komen die geluidjes bij ons denk de neus uit, maar als Max zich maar goed kan vermaken ermee.

Het was een drukke week, om naast Max ook nog af en toe een beetje te zorgen voor een zieke partner. Mezelf cijfer ik vaak weg, gewoon geen tijd om echt iets leuks voor mezelf te doen. En als er eindelijk tijd is, ben ik te moe ervoor dus dan beland ik op de bank met een serie. Hopelijk komt de tijd dat ik naast alles wat moet ik ook weer zin heb om creatief te zijn. Lekker aan tafel bezig zijn met mijn bullet journal, wat ik pas heb ontdekt. Maar veel tijd en energie heb ik er niet voor. Maar gelukkig geeft Max mij heel veel. Als ik hem s,morgens uit bed haal en hij lacht zo vreselijk vrolijk naar mij, smelt ik alleen maar. En heb ik alleen nog maar oog voor hem. Het is dan ook bijna altijd wel een vrolijk jongetje, en is hij dat niet dan is hij vaak gewoon moe of zit hij in een sprongetje.Omdat mijn partner ziek was (buikgriep) ben ik maar even voor mijzelf iets makkelijks te eten gaan halen. Ben even naar de Chinees geweest om eten te halen. Helaas ik mis nog steeds de Chinees uit Beijum, want die was echt wel beter dan hier. Maar goed had al weken zin in Chinees dus dan gaan we er ook gewoon van genieten.Wat heerlijk om Max te zien genieten met zijn speelgoed, oke hij was nu natuurlijk afgeleid doordat ik een foto van hem maakte. Want die telefoon vind hij toch echt wel heel interessant. Echt leuk, het lijkt al wel of Max naar school gaat. Op de kinderdagverblijf waren ze lekker aan het verven geweest. Ze hebben er samen met Max een mooie Sinterklaas van gemaakt. Ik vind het helemaal geweldig dat hij het zo naar zijn zin heeft daar. Zodra we daar zijn, heeft hij ook totaal geen oog meer voor mij. Er gebeurd daar zoveel, en zoveel leuke kindjes die er zijn. Dus laat hem altijd met een gerust hart achter.Met dank aan oma (mama van mama) heeft Max nu een warme muts en handschoenen. Hij heeft er ook een sjaal bij gekregen, als het kouder word gaan we die ook voor hem gebruiken. Wat kwam dit goed uit nu, want we moesten naar het ziekenhuis. Dus lekker warm inpakken voor we daarheen gingen.Ja en omdat hij zijn hele middag slaap moest missen omdat we naar het ziekenhuis gingen, was hij wel wat moe toen we in de bus zaten. Nou lekker even de ogen dicht doen voor Max.Blije voetjes voor Max, we waren naar het ziekenhuis voor de voetendokter (orthopeed) en het gaat goed met zijn voetjes. Dus we mogen nu lekker gaan afbouwen met de schoentjes. Ze hoeven alleen nog maar aan als Max naar bed gaat. Dus met elk slaapje gaan zijn schoenen aan. Maar wat een bewegingsruimte heeft hij nu als hij lekker aan het spelen is op het kleed. Alles gaat een stuk makkelijker. En voor ons wat minder herrie, aangezien het nogal leuk is om met de brace heel hard op de vloer te kletteren. Daar hebben we dus nu geen last meer van.Eindelijk maar toch wezen shoppen voor Max, ik zei het al een week dat ik wilde. En nu ben ik echt bij de Primark geweest om leuke kleding te kopen. Hopelijk komt hij hier de winter mee door. Tenzij hij een groeispurt gaat krijgen. Cadeautjes tijd, Max kreeg dus iets heel moois van Sinterklaas. Ik moest hem natuurlijk wel even helpen het papier eraf te halen. En toen dat eraf was vond hij het papier eigenlijk wel leuk genoeg om mee te spelen. Of juist om op te eten.We zijn met Max zaterdag naar het Sinterklaasfeest geweest van het werk van zijn papa. En nu heeft hij een heel mooi cadeau gekregen. Een liedjesboek, en volgens mij vind hij hem wel leuk.De avond was voor ons, Max lekker slapen en wij genieten van de tv, een hapje en de openhaard. Vind dit echt heel gezellig om een koude december avond. 

Willen jullie een shoplog zien van de kleding die ik heb geshopt voor Max?

Een overzicht van twee weken dit keer.

Het voelde zo nodig om weer even een sessie bij Mirre te gaan doen. En dat deed ik dus voordat ik zou gaan beginnen met EMDR. Ik ben echt blij dat ik ben geweest, maar het voelt steeds weer als een afscheid. Want voor nu was het weer een laatste sessie. Deze sessie is alweer bijna twee weken terug, ondertussen heb ik mijn eerst EMDR gehad. Ik ben nu eigenlijk echt van plan te gaan sparen voor een opleiding bij Mirre. Hopelijk gaat dat er nu echt van komen, maar dan kan ik echt even geen sessies meer doen. Maar tijdens EMDR en misschien straks nog andere therapie wil ik dit ook niet tussendoor gaan doen. Dat is teveel en ook zeker niet goed voor mij.Wat is het toch ook een grote bink aan het worden, nee zelfstandig zitten doet hij niet hoor. Maar met een beetje hulp kan hij wel even zo blijven zitten. En dat vind ik al heel erg knap van hem. En altijd die heerlijke glimlach op dat koppie, hier word ik zelf ook zo vrolijk van. Op deze manier haal ik hem ook vaak uit bed, dan kijkt hij me aan en glimlacht naar me. Nou dan is je hele dag toch gewoon gelijk goed. Hoe vroeg het dan ook is.Ik zorg elke dag voor vers fruit voor mijn mannetje, dit keer was het appel met kiwi en het ging er prima in. Zoals eigenlijk alles er gewoon prima in gaat. Het enige nadeel is dat ik vaak twee drie keer per dag het apparaat moet schoonmaken. Ligt eraan wat voor fruit hij krijgt en of ik groente hapjes die dag maak voor hem.En toen was het tijd voor de eerste keer een EMDR sessie na jaren. Want na het overlijden van Daan heb ik dit ook gehad. Gelukkig heb ik een klik met deze psycholoog en voelt het dus prima om met haar aan het werk te gaan. Ik ben echt wel even een paar dagen flink van slag geweest. Echt de hele dag door voelde ik Daan dood gaan, hierdoor kreeg ik dus ook vaker dat ik me op afwezig zette zodat ik even helemaal niets voel en dus ook geen contact met mij te krijgen is. Maar de eerste sessie zit erop, op naar de tweede.Eindelijk heeft mama je stoere broek met bretels bij je aan gedaan. Vind dit soort broeken vaak wat lastig omdat dit niet over zijn schoentjes aan kan. Dus als zijn broek aan en uit moet voor iets dan moeten de schoenen ook uit. Maar daar moet ik nu toch wel aan gaan wennen. Want er komt een moment dat we mogen afbouwen met zijn schoenen. Hier was Max lekker aan het spelen, maar zodra ik met mijn telefoon kom om foto,s te maken is dat toch net even leuker dan zijn eigen speeltjes.Lekker alvast in pyjama, nog even naast papa zitten voor dat hij een fles kreeg en daarna was het dus bedtijd. Heerlijk hoor dat om 19.00 hij lekker op bed ligt en slaapt tot 07.00. Heel soms hoor je hem nog eens jammeren of huilen s,avonds en een enkele keer in de nacht dat hij wakker schrikt en huilt. Maar dat is zo weer over. We zijn dus echt gezegend met zo,n heerlijk kind die goed slaapt.

Sliepen jullie kindjes ook zo goed in de nachten?

Het is alweer een maand geleden dat ik schreef over Max. Want de updates komen nu maandelijks en niet meer wekelijks. Max is vandaag zeven maanden oud. Ik blijf het zeggen wat groeit hij goed en wat doet hij het prima. Bijna altijd vrolijk mannetje in huis te hebben, een makkelijke slaper en weinig huilbuien. Een kind volgens het boekje, nee dat geloof ik niet. Maar dat hoeft ook niet. Het is mijn kind en dat is het belangrijkste, hoe hij in mijn ogen ontwikkeld. Allemaal leuk al die uitspraken en regels van het consultatiebureau waar ik me graag aan wil houden. Ben helaas zo,n moeder die heel erg van structuur en regelmaat houd. Beetje te veel. Een moeder die het liefst de hele dag met de kleine man thuis zit zodat hij voldoende slaap krijgt, op tijd zijn eten krijgt. Nou dit mag echt wel wat losser, maar hoe weet ik nog niet zo goed. Ik raak een soort van in paniek als alles een beetje anders loopt dan in mijn hoofd. En ook dus als zijn ritme weer wat veranderd. Toch moet ik daarmee dealen want dat hoort nou eenmaal bij een kind hebben. Dus ik doe mijn best en luister het liefst naar mijn eigen gevoel. 

Commentaar van het consultatiebureau 

Ja het was weer even tijd om langs het consultatiebureau te gaan en al eerder kreeg ik in Utrecht tijdens mijn opname datzelfde commentaar. Dat baby,s niet op hun buik mogen slapen. Ja meneer heeft toen hij de brace nog niet accepteerde besloten dat hij op zijn buik wilde slapen. Nu leggen wij hem zelf steeds op zijn buik, omdat als hij op zijn rug ligt onrustig is en dus niet wil gaan slapen. Dus wij kiezen het liefst voor een lekker slapend kindje van 19.00 tot 07.00 op zijn buik. Het is dat hij rode wangetjes heeft door het kwijlen en het schuren van zijn gezichtjes als hij slaapt anders had ik nooit verteld dat hij op zijn buik slaapt. Omdat ik wist wat er ging komen. Maar het ergste is, ik weet dat ze zou zeggen dat het gevaarlijk is. Dit is iets wat ik zeker niet wilde horen. Hierdoor spookt er af en toe toch weer angst door mijn hoofd, van wat als er echt iets gebeurd. Dan is het onze schuld omdat wij hem op zijn buik lieten slapen. Maar ik weet zeker dat er met Max nog meer kindjes op hun buik slapen en dit zelfde te horen krijgen dat het officieel niet mag en dus gevaarlijk is.

Verder was ze zeer tevreden over Max, hij valt onder de gemiddelde baby. Groeit prima en zijn ontwikkeling ligt ook mooi op lijn. En ik maakte me daar ook zeker geen zorgen over. Ik zie dat onze man het prima doet. Al heb ik zeker vaak onzekere momenten, maar weet ook dat het eigenlijk helemaal niet nodig is. Max doet het goed en dat telt.

Structuur

Ik ben best wel pietje precies, dat houd in dat ik steeds die veranderingen best moeilijk vind. Maar uiteindelijk vinden wij samen dan wel weer een goede weg. Ik weet dat het nou eenmaal steeds veranderd met een kleintje. En helemaal nu hoe meer hij gaat eten. Aan de ene kant ga ik het liefst op mijn eigen gevoel af en volg ik Max, maar hou ook wel wat vast aan het consultatiebureau. Daardoor is Max al best wel redelijk ver met hapjes eten en staat hij sinds het weekend nog maar op twee gewone flessen melk en een papfles in de ochtend. Daarnaast krijgt hij twee stuks fruit, ja wel gepureerd en in de avond een warme hap en soms een toetje na. En dit gaat er vaak allemaal heel goed in. Af en toe zijn we aan het oefenen om hem wat extra vocht binnen te laten krijgen. Maar moet nog niet heel veel hebben van water, thee en diksap. 

Maar dit houd ook in dat ik graag het liefst veel thuis ben met Max, zodat ik zeker weet hij genoeg slaap krijgt en op tijd zijn hapjes en flessen. Dit zorgt voor rust voor hem en mij, want slaapt hij een keer minder in de middag is het vaak in de avond huilen. En natuurlijk is huilen soms heel normaal, wat hij zeker ook weleens doet. Maar als ik dat kan voorkomen door structuur is dit alleen maar fijner voor beide. Toch mag ik hier wel losser in gaan worden, want op deze manier zit ik echt thuis vast. En ja er zijn zeker uitzonderingen, want ik moet weleens naar het ziekenhuis met hem. En ik ga weleens naar het babycafeez met hem. En ondanks het soms tegenstaat gaan we ook wel in de avond op bezoek bij opa en oma voor een verjaardag. Er komt gewoon bij mij als iets anders loopt dan het in mijn hoofd zit vaak stress op, waar ik dan weer prikkelbaar van kan worden. En de rust in huis verdwijnt. Toch ga ik proberen voor mezelf iets losser te zijn, want ik wil niet altijd alleen maar thuis zitten met Max. Nou als ik nu naar buiten kijk met deze vele regenbuien blijf ik lekker met Max thuis. Moet al genoeg door de regen door om hem naar de kinderdagverblijf te brengen en halen. En zorg ook vaak als ik afspraken heb dat ik die plan op de dagen dat Max dus op de kinderdagverblijf zit.

Spelen

Max kan zich prima zelf vermaken op het kleed, ja hij ligt sinds een tijd op een kleed op de grond. Omdat met zijn brace de box gewoon voor nu te klein is. Hij kan dan niet vrij rollen, wat hij graag doet. Van rug naar buik en weer terug van buik naar rug. Zo kan hij de kamer door rollen als hij wilt. Maar omdat hij met zijn brace heel hard op de vloer slaat, leggen we hem steeds weer terug op het kleed. (tijd voor afbouw van de brace, maar dat komt) Altijd liggen er een paar speeltjes op het kleed en die wissel ik steeds zodat hij niet verveeld raakt. Alles vind hij even leuk merk ik en alles gaat regelrecht in de mond. Hij maakt al wel kruipbewegingen, maar vooruit komen doet hij niet. Soms wel een beetje achteruit, maar als hij het door gaat krijgen dan gaat hij denk als een speer door de woonkamer heen. Voor nu blijft het dus bij rollen. Voor hem zing ik ook graag liedjes, ik hou echt van de ouderwetse kinderliedjes. En soms ontdek je wel hele leuke liedjes, stiekem vind ik het zelf nog leuker geloof ik dan Max. Boekjes lezen deed ik een tijdje steeds voor het slapen gaan, tot ik merkte dat hij te moe was ervoor. Omdat hij in de avond best lang op is, dan is het best lang als je ook nog een boekje voorleest voor het slapen gaan. Dit zou ik eens moeten kijken voor een ander moment te pakken, want ook dit is natuurlijk heel leuk om te doen. Sinds kort is Max ook lid van de bibliotheek dus wel kunnen lekker veel boekjes gaan lenen als we willen.

Het is de laatste tijd wat stil rondom mij, dit omdat ik niet zo heel lekker in mijn vel zit. Voornamelijk omdat ik een groot probleem heb met slapen. Ik heb sinds dat ik ben opgenomen geweest problemen met slapen. In die periode sliep ik echt haast niet. Nu heb ik sinds een tijdje nieuwe medicatie om in te slapen. In het begin ging dat prima, maar nu wordt ik steeds eerder in de nacht weer wakker. Dit breekt echt heel erg op. Maar wat eigenlijk het meest vermoeiend is zijn de flashback die ik echt wekelijks heb. Gelukkig huilt Max bijna niet, maar dit is echt een trigger waardoor ik keer op keer het gevoel heb dat het leven bij Daan eruit loopt. Dit wil je een eerste keer niet meemaken, maar het keer op keer herbeleven is gewoon echt hel. Inmiddels kan ik er heel rustig onder blijven, omdat dit wel moet omdat ik voor Max rustig moet blijven. Maar wat zal er gebeuren als ik het volledig toe zou kunnen laten. Ik ben bang dat dit een keer gaat gebeuren. En dat hopelijk niet met Max bij mij. Dit is dus wel de reden waarom ik dus EMDR ga krijgen. Dit heb ik eerder al eens gehad, maar blijkbaar is het niet helemaal verholpen waar ik last van heb en dat is nu heel erg te merken sinds Max er is. En dit heeft helemaal niets met Max te maken, maar met mij. Hierdoor ben ik dus echt extreem moe, wat mijn stemmingen ook niet goed doen. Ik kan op een dag wel veranderen van stemmingen, de ene keer ben ik vrolijk en dan ineens weer heel down of verdrietig. Dit is zeker niet fijn. Maar Max staat dus helemaal voorop, waardoor ik dus niet veel toe kom aan mijn blog. Ik wil niet dat Max hier onder zal lijden als ik perse ook nog veel met mijn blog bezig ben. Maar het zal niet helemaal stil blijven hier. Want schrijven blijft toch wel een fijn ding voor mij.

Ik had een intake gesprek gehad bij Psyq, Deze pshycholoog wil dat ik zo snel mogelijk EMDR ga doen (wat al het plan was dus), en dat gebeurd ook volgende week maar wel bij een andere psycholoog. Omdat ik bij hun pas in het nieuwe jaar terecht kan. Maar kan dus niet daar ingeschreven blijven als ik ergens anders therapie heb. Maar met alleen EMDR ben ik niet geholpen. Heb ook nog op persoonlijkheid therapie nodig. En voor de verzekering mag ik niet bij beide aangesloten zijn. Dit is een probleem want dat houd in dat ik ook niet meer aanspraak heb op crisis dienst voor als er wel iets zou gebeuren thuis.(dit is alleen uit voorzorg, omdat er na de opname helemaal geen sprake meer is van afwezigheid van mij) Nu gaan ze toch kijken of ze mij twee diagnoses kunnen geven en daardoor bij beide gewoon ingeschreven kan blijven. Zodat ik na EMDR door kan stromen naar therapie bij Psyq.

Ook voel ik me momenteel weer heel erg eenzaam, eigenlijk zit dit gevoel altijd al in mij. Maakt niet uit of ik nu onder de mensen ben of niet. Nou er is wel een verschil, als ik onder de mensen ben staat het niet zo op de voorgrond. Maar dan is het heftiger als ik weer langere tijd alleen thuis ben. Dus na de opname is dit gevoel toegenomen, daar was ik steeds onder de mensen. En nu ben ik gewoon heel veel alleen thuis. Ja met Max, maar geen vrienden om mij heen. Omdat ik die hier niet heb. En met alles wat ik zou willen doen, iets van sport of hobby moet ik rekening houden met Max of met de diensten van mijn partner. Dit houd in dat ik tot nu toe niets heb gevonden wat mogelijk is. Wel ga ik steeds naar het Babycafeez, maar dat loopt ook niet echt storm met mensen. En is aansluiting best lastig te krijgen vind ik. Het zou gewoon heel fijn zijn een vriendin hier in de buurt. Maar hoe ik het ook went of keer dat eenzame gevoel zit in mij en daar werk ik aan om dit te veranderen. Want als ik gelukkig met mijzelf ben, zal ik minder dat gevoel hebben. En dus liefdevoller in het leven staan. Soms denk ik dat het nooit meer goed komt, maar ik moet er in blijven geloven dat er een moment is dat ik blij ben met mijzelf en dat ik volledig hier op aarde wil zijn. Nee ik doe geen gekke dingen, heb er toch voor gekozen om hier te willen zijn. En er is genoeg om van te genieten hier op aarde. Maar ik ben niet volledig hier, de liefde voor het leven en mijzelf ben ik heel lang geleden kwijt geraakt. En die zou ik heel graag terug vinden.

Maar voor nu vind ik het heel belangrijk dat ik enorm kan genieten van dat mooie mannetje van ons, want daar heb ik in het begin te weinig van kunnen genieten. Dus daar ben ik enorm dankbaar voor, dankbaar dat ik de opname heb gedaan. Want anders was dit niet zo maar veranderd. 

Ik ben er dus nog steeds wel, alleen ben heel erg met mijzelf bezig en met Max.

Twee weken is het heel stil geweest op mijn blog. Ik kwam er niet aan toe, de reden zal ik jullie later nog wel vertellen. Maar voor nu heb ik een overzichtje van twee weken. Het is niet veel bijzonders aan foto,s ook daarin ben ik aardig te kort geschoten de afgelopen tijd. Op dit moment is de zorg naar Max gewoon het belangrijkste wat er is, en daar wijkt zowat alles voor.Ik had een afspraak in de stad bij psyq, een vervolg op het intake gesprek. En dit liep een beetje heel vervelend af. Waardoor ik in een flinke dip raakte. Dit was even weer de druppel. Maar Max houd me overeind om door te gaan.Sinds een tijdje ben ik begonnen aan een bullet journal, zodat ik mijn hoofd een beetje leeg kan maken. Heerlijk creatief kan zijn en een beetje mijn ei kwijt. Al komt er de laatste tijd ook maar weinig van. Maar doe mijn best om ook plezier te hebben in dingen.We gingen naar Tuinland om een nieuwe kerstboom te kopen. Wij hebben altijd een nep kerstboom en toen we gingen verhuizen hebben we de oude weg gegooid. Dus nu moest er een nieuwe komen. En rond de feestdagen vind ik Tuinland altijd zo leuk. We hebben Max ook een beetje kennis laten maken met alle mooie lichtjes en andere mooie dingen die bij kerst horen.Ja ik maak nu meerdere keren per week zelf groenten hapjes voor Max. Geen potjes voor onze man maar lekker zelf maken. Hij begint steeds meer smaken te proeven, en nu dus ook gecombineerd met aardappel.Een afspraak bij de huisarts, eerst een uitstrijkje. Dat was al een hele tijd terug. Een zwangerschap kwam erdoor, maar nu heb ik het weer voor vijf jaar gehad. Daarna nog even een afspraak om te praten over sterilisatie. Ja hier denk ik echt over na omdat ik zeker weet dat er geen kindjes meer gaan komen. En ik wil eigenlijk echt niet meer aan de pil.We gingen naar de bibliotheek omdat daar het babycafeez nu is steeds. Dus even andere moeders ontmoeten. Helaas wordt het nog niet druk bezocht. Maar nu hadden we gelijk de kans om Max lid te maken van de bibliotheek. Dus dit leuke koffertje ging mee naar huis. Zelfs Max was er verbaasd over hihi.

Daan is weer thuis, na drie jaar een plekje op het crematorium te hebben gehad hebben we besloten dat het genoeg is. In het begin wilde ik hem niet in huis, vond het toen nog even niets. En we hebben een heel mooi plekje voor hem gehad. Maar nu zijn we als gezin weer compleet in huis. En dit voelt heel erg goed.Weer een nieuw groenten hapje voor Max. Rode kool met aardappel en kipfilet. Ja zelfs vlees mag hij nu hebben. Ben nu echt alles aan het ophogen met voeding geven. Zodat we binnenkort zijn middag fles eraf kunnen halen. Maar pas echt als hij goed brood kan eten. En dat is nog wel een dingetje. Ben heel even weer gestopt, omdat ik het best eng vind omdat het er steeds weer uitkomt op een niet zo fijne manier met kokhalzen. Maar de kinderarts wilt dat ik het blijf aanbieden, maar ik volg me eigen gevoel liever. Dus de ene keer probeer ik het even en de andere keer krijgt hij gewoon lekker fruit.

Meer kan ik er even niet van maken van de afgelopen twee weken.

Zijn jullie al met de feestdagen in gedachten?

Ik werk sinds deze week volledig volgens een dagindeling die ik zelf heb gemaakt. Ja de maandag heb ik samen ingevuld met hulp van Martinizorg en de rest van de dagen heb ik zelf gedaan. Tijdens mijn opname merkte ik dat dit een fijne houvast is om te doen wat ik moet en wat ik wil doen. Zodat ik wat structuur in mijn leven krijg. Hier staan de huishoudelijke klussen in, maar ook de zorg voor Max en tijd voor mijzelf. En ik heb deze week voldoening gevoeld dat ik elke dag iets in huis heb kunnen doen. We hadden eerder ook wel een schoonmaakrooster, dus dit werkt gewoon wel voor mij. Daarnaast had ik nog wel veel vrije tijd voor mezelf over, alleen ik kom momenteel niet verder dan serie kijken of beetje internetten. Omdat ik me niet kan zetten tot andere dingen. En ik mis vooral sociale contacten. Het lukt me gewoon niet om vrienden te maken of iets te gaan doen waar ik contacten kan leggen. Behalve dan dat ik af en toe naar het Babycafeez gaat. Ik wil dus graag meer, maar weet nog niet de weg hoe.Het is nu echt wel herfst weer en ik moet heel vaak door wind en regen heen lopen om Max te brengen en halen van de kinderdagverblijf. Het lopen vind ik geen probleem, maar dat vieze weer helaas wel. En als ik met de kinderwagen loop kan ik geen paraplu gebruiken, en ook niet als er zoveel wind staat. Maar het is niet anders, dit weer hoort echt bij Nederland.Mijn vrolijke mannetje op de foto zetten, en lekker samen met hem spelen. En ik dacht in het begin dat hij maar veel huilde, nou echt dat ligt gewoon aan mij omdat het een trigger is voor flashbacks. Maar eigenlijk huilt Max bijna nooit. Moet je toch zien wat een heerlijke glimlach.En dan is het natuurlijk heerlijk om een hele collage te maken van al die leuke blikken van mijn binkie, dan krijg je dit dus.Dit was al de tweede keer dat er een vogeltje in de schoorsteen is gevlogen en dus uiteindelijk in ons huis belande. Het was zo mak geworden dat het eerst een tijdje op mijn hand had gezeten, en toen ik naar binnen liep om mijn telefoon te halen en terug kwam zat hij er nog steeds. Na een tijdje zei ik tegen hem en gaf hem een klein klopje “ga maar” en hij vloog weg. Zo kon ik dus wel mooie foto,s van het vogeltje maken. Maar dit moet niet te vaak gebeuren, vogels in de schoorsteen.