Wat keken we er enorm naar uit, samen een weekendje weg. Nog nooit eerder deden we dit samen. Ja ik logeerde wel eens bij haar en zij bij mij. Maar nog nooit boekte we een weekendje weg. En nu we dit samen hebben ervaren, willen we zeker vaker dit gaan doen. 
Al een tijdje eerder hadden we het er samen over en keken we op Social deals of er wat leuks tussen zou staan. We kwamen uit op Den Helder. Toen we de plannen aan het bespreken waren, waren we er ook snel over uit, dat we de oversteek naar Texel ook graag wilde gaan doen. Dus daar zochten we alles voor uit, en ook het restaurant in Den Helder was al gereserveerd. Ook zochten we uit hoe laat we met de trein zouden vertrekken, en spraken af dat we elkaar in Utrecht zouden treffen. En daarvandaan samen verder zouden reizen naar het hotel.

Aankomst hotel

Samen hebben we vanaf Utrecht een hele gezellige reis gehad naar Den Helder, en samen op zoek om het hotel te vinden. Helemaal moe van de lange reis komen we aan in het hotel. We zijn wat vroeg, maar besluiten te vragen of het mogelijk iets eerder in te checken. En dat is mogelijk. Omdat ze merkt dat we enorm moe zijn van de reis, zegt ze ga maar daar even aan tafel zitten en het formulier invullen. En bied ons een gratis kopje thee aan, waar we uiteraard geen nee tegen zeggen. Rustig landen we met een kopje thee, en geven het formulier af. Ze zegt ons dat de kamer al klaar is en we dus gewoon al kunnen inchecken. Nou dat is zeker wel welkom, en we nemen onze bagage mee naar de kamer. En komen even bij van de reis.

Daarna gaan we op pad om het centrum van Den Helder in te gaan. Daar hebben we een tijdje rondgelopen, maar al gauw komen we erachter dat het best een saaie stad is. We hadden veel later gereserveerd voor La Cubanita, maar geen zin om daarvoor heen en weer te gaan. We besloten om te bellen en vragen of we eerder konden komen, en ga dat kon. We hebben dus op tijd heerlijk gegeten, dit restaurant kende we al. Dus we wisten ook wel dat het goed zou zijn, helaas was het tafeltje wel enorm klein. Waardoor we alles wat op tafel stond eronder moesten zetten, zodat de gerechtjes op tafel konden staan. Maar verder hebben we heerlijk genoten.

Nu we dus op tijd hebben kunnen eten, hadden we nog een hele avond over. En we wilde dat niet spenderen om in de hotel kamer door te brengen. Maar het was wel vies weer, toch zijn we aan de wandel gegaan. Naar de vuurtoren, die we graag in het donker wilde zien. Het was een beste tippel erheen. Maar zo de moeite waard, wat is dat magische als je ineens het licht van de vuurtoren ziet. We hebben dan zo’n uur in de vieze regen gelopen, maar wel enorm genoten ervan. Het leuke mens achter de balie, verklaarde ons al grappig voor gek dat we dit gingen doen. En toen zei ze grappig dat we haar gekke gasten waren. Ze vond ons ook wel een beetje zielig zo enorm nat, en kregen een kopje thee van haar.

Oversteek naar Texel

Omdat we al hadden gemerkt dat Den Helder saai was, konden we mooi eerder de boot naar Texel nemen dan we eerst van plan zouden zijn. Eerst een lekker ontbijtje, en dat was ook al eerder dan gepland. Want we werden enorm vroeg wakker gemaakt door herrie beneden ons, vanwege een evenement die in het hotel plaats vond. Omdat we toch via Den Helder naar Texel moesten, konden we daar nog even wat boodschapjes doen voor we de oversteek gingen maken.

We vonden het beide wel spannend om naar Texel te gaan, de boot op en het onbekende aangaan. Maar wat hebben we deze dag enorm genoten. Op de boot belde we al een Texel hopper, dit wilde we via de app doen wat dus niet werkte. Met bellen ging dit sneller, nou ja het was blijkbaar druk dus lang in de wacht. Tot ons geluk waren het de laatste twee plaatsen van de boot opstap plaats, naar waar wij heen wilde. We wilde gelijk het uiterste puntje eerst doen, naar de vuurtoren. We stapte in het busje, en reden eerst helemaal naar het andere uiterste puntje. En zo zijn we over het hele eiland gelijk gekomen, om vervolgens helemaal naar de vuurtoren gebracht te worden. We zijn naar de vuurtoren wezen wandelen, en daarna nog het strand op. Lekker uitwaaien, wat was dat heerlijk zeg. Het waaide hardt, maar we vonden dat helemaal prima. Na het wandelen, moesten we even bijkomen en wilde we binnen iets gaan drinken. Maar nadat we daar even naar de wc waren geweest, vonden we het te druk om daar te blijven. Dus zijn we naar de opstap punt gegaan van het busje, een nieuwe besteld. En daar gewoon zitten wachten, wat ook geen straf was.

De reis vervolgde naar De Koog, het toeristen centrum, wat zag dat er gezellig uit. Allemaal van die winkeltjes met souvenirtjes, en allemaal eettentjes. Gewoon heel gezellig om erdoorheen te lopen. Daar gingen we wel even ergens binnen zitten, wat drinken en een gebakje eten. Ik kocht nog in een winkeltje een armbandje met sterren. Voordat we verder gingen, zagen we nog mooi stukje natuur. We liepen een stukje, maar merkte dat het teveel zou zijn om alles te lopen. Dus we bestelde een nieuw busje om naar het andere centrum te gaan. Naar de Burg, dit is weer een gewoon winkelcentrum die je overal tegenkomt, vrij snel waren we er zat van. We waren helemaal moe gelopen, pijn in de voeten. En het weer zat nu ook wel een beetje weer tegen. We gingen met de gewone lijn bus naar de boot, daar genoten we optimaal van de terug toch. Meer dan de heenweg, omdat we toen dat busje aan het regelen waren. We stonden de hele overtocht buiten, in de hele harde wind. Heerlijk, en die meeuwen die mee vlogen super leuk was dat. Helaas ging het mis met van de boot afstappen, niet heel duidelijk aangegeven dat we de andere kant af moesten. Waardoor we dus de bus miste en een uur moesten wachten. We baalde enorm, maar keken online alvast waar we iets konden eten. We reserveerde een chinees, waar je onbeperkt kon eten. Eindelijk de bus en dachten lekker te gaan eten. Nou dat was echt een ramp, het eten was gewoon zo niet lekker. En al heel snel zijn we hier vertrokken.

Het weekend afsluiten

We mochten onze bagage in het hotel laten toen we gingen uitchecken. Want we wilde graag nog een keer de wandeling maken naar de vuurtoren, maar dit keer juist de dijk over om de zee te zien. Nu leek de wandeling minder lang, want en het was niet donker wat we best spannend vonden. En we kende de weg nu al. Over de dijk, zagen we de zee. Een stukje lopen en ook even zitten in de wind. Gewoon even de laatste dag leuk afsluiten samen. We gingen ook nog even lunchen bij een strandtent, waar ik helaas een enorme paniekaanval kreeg. Wil je daar meer over weten, kan je dat lezen op Wolkenvriendjes.

Hierna zijn we naar het hotel terug gegaan, spullen opgepakt en naar het station gegaan. En tot Utrecht weer samen gereisd, daar namen we afscheid en ging ieder ons eigen weg naar huis.

December was even niet een favoriet van mij, er was en nog steeds is er chaos in mijn hoofd en lijf. Dit is dan ook de reden waarom het niet lukte te schrijven. En dat ga ik nu weer fijn oppakken, om mijzelf weer wat kracht te geven. Dat het oké is om even flink te voelen wat er gebeurd met mij in mijn proces om mijzelf volledig te vinden. Want wie ben ik, daar ben ik nog steeds niet achter. Wat vind ik leuk, heel stiekem begin ik daar een kleine inzicht in de krijgen. Ik wist al dat ik enorm van het schrijven ben, en dat is nog altijd leuk. En dansen is nu ook iets wat wekelijkst terug keert. En ik ook enorm mijn emoties in kwijt kan.

(later meer over mijn proces mezelf terug te vinden)

2 januari

Mijzelf verwend met een pakketje. Een heerlijke etherische olie die inspiratie geeft om te schrijven. Nou dat kan ik wel even gebruiken, want de flow is er een beetje weer uit. En een proefmonster die je mee kon bestellen “Kracht” benieuwd wat dat gaat doen. Daarnaast een kaartendeck voor inspiratie om te schrijven.

4 januari

Wachten is niet leuk, helemaal niet als je in het ziekenhuis moet wachten. Maar wel met een reden. Hij loopt wat slechter en klaagt veel over pijn in zijn voeten. Dus naar de voeten dokter (orthopeed) Waar we eigenlijk voorlopig niet hoefde te komen omdat het goed ging. Al snel zag de arts wat er aan de hand is. Zijn achillespezen zijn weer verkort, en we wisten altijd wel dat hij een terugslag zou kunnen krijgen. Nu doorgestuurd naar de fysiotherapie. In de hoop dat het gaat helpen om het op te rekken, en hij minder pijn gaat ondervinden.

Richting Uithuizen met de trein. Wij gewoon samen. Schoenen kopen, hij verslijt ze. En ja we zijn goed geslaagd.

7 januari

Loslaten betekend verder kunnen met jezelf, geen afscheid nemen maar op een andere manier vasthouden. Elke keer kom ik in een nieuwe laag van loslaten. Loslaten doet pijn in mijn hart, maar ik weet dat het nodig is om te LEVEN voor mijzelf. Ik had je al wel wat losgelaten, maar nog niet goed genoeg losgelaten om ook echt te gaan leven zoals ik dat wil. Leven vol overgave, in plezier en in alles wat ik graag wil. Mijzelf niet meer tegenhouden uit angst, gewoon te gaan leven. Voor jouw en mij… Daan ik laat je los, ik moet leren het alleen te kunnen. Met af en toe een beetje hulp van jouw mooie draak. Vlieg maar,vlieg maar hoog en ver. Om af en toe te komen buurten, niet omdat mama verdrietig is of dat ik niet leef. Maar omdat ik je mama ben en ik je los heb kunnen laten

12 januari

gewoon even niets hoeven bij de oude manege, gewoon zijn. Hoofd leeg maken met Netflix.

10 januari

Hij ging dinsdag voor het eerst na school naar de BSO. En hij wilde echt niet mee naar huis weer. Hij bouwde een kasteel, waar ik een foto van moest maken voor papa. Blij dat hij het zo leuk vind. Zo vind ik het niet erg dat hij volgende week weer gaat

14 Januari

Op deze regenachtige dag zijn we 2x toe zeik en zeik nat geworden. Omdat we op de fiets naar Max zijn vriendje gingen. Samen hebben ze fijn gespeeld de hele middag, met auto,s hutten gebouwd, gegeten en gedronken en computer spelletjes gespeeld. Ondertussen deze mama fijn kletsen met de papa van zijn vriendje. Fijne zaterdagmiddag opvulling.

15 januari

Ik en jij, vandaag even geen strijd maar er is rust in huis. Ik ruim beneden wat op met jouw papa en ik stofzuig. Jij speelt lief boven om daar spelenderwijs een zooi te maken. Dat zien we later wel of ik in je kamer kan je naar bed brengen. Nu is ik en jij, heel even is het vandaag perfect.

Ik ben best wel heel onzeker over heel veel dingen. Onzeker in het moederschap, onzeker over mijn lichaam, onzeker met nieuwe dingen en mensen, onzeker om gewoon te doen en mijzelf te zijn. Onzeker in het leven zelf. Dit brengt wel veel remmingen met zich mee, en zie dit graag anders. Ik wil gewoon kunnen leven zoals ik dat diep van binnen wil. Maar mijn onzekerheid houd me in heel veel dingen tegen. Toch is het veel minder geworden in de jaren, en ben ik steeds meer dingen gaan doen die ik leuk vind. Of vooral dingen doen die moeten, en je dan wel over die onzekerheid moet heen stappen. Een voorbeeldje van het moeten. Max wordt steeds ouder en nu hij op school zit wil hij regelmatig met vriendjes spelen. Dat is prima, maar dan moet ik hem ook weer ophalen. En daar speelt mijn onzekerheid op, want ik ben altijd bang dat ik niet kan vinden waar ik moet wezen. Ik ben zo slecht in nieuwe plekken bezoeken, ja zelfs in mijn eigen dorp. Maar dit is een moeten, en omdat het om Max gaat zet ik me daar heel snel overheen. En denk ik er niet bij na als ik weer JA heb gezegd op een speelafspraakje. Na die tijd als ik hem heb opgehaald heb ik altijd het gevoel van waarom maak ik me toch zo druk om dit soort dingen. Want het komt altijd wel goed…

Echt leren leven

Om echt te genieten van het leven, is het goed dat je de dingen doet waar je blij van wordt. Maar dat zijn voor mij juist vaak de dingen die ik spannend vind. Ik vind het in het algemeen al eng om echt te leven. Ik weet dat ik mijn onzekerheid aan de kant kan zetten om het gewoon te doen. Maar daar gaan wel heel veel stappen aan vooraf. Het helpt wel dat ik nu twee ochtenden in de week naar dagbesteding ga. Op mijn eigen verzoek starten we de ochtend op met een dansje samen met eigenaresse van Nous. Daar sta je dan op het enorme grote veld, waar iedereen op neer kan kijken. En dan start de muziek, dan gaat de knop om sta ik daar blij te dansen en zingen op de muziek. Het blijft steeds weer spannend, maar de dag zo starten is toch echt wel leven. Hierdoor ben ik zelfs begonnen met Zumba/Salsa les op dezelfde plek als mijn dagbesteding.

Dingen nooit echt afmaken

Ik vind veel dingen leuk, en wil ook steeds meer leren wat te maken heeft met mijn eigen ontwikkeling. Het fijn en blij leven te creëren, en dat begint toch wel bij zelfliefde. En die zelfliefde is een heel leerproces bij mij. Maar zo begin ik vaak aan dingen die ik leuk vind om te leren, maar er vervolgens niet het lef voor hebben er iets mee te doen. Zo heb ik de laatste keer een workshop Acces Bars gedaan, om hier mensen van te laten genieten. Alleen tot nu toe is dat er weinig van gekomen. Wel heb ik een vriendin een paar keer een sessie gegeven, maar daar bleef het dan ook bij. De onzekerheid is dan, kan ik het wel, hoe kom ik aan mensen die graag een sessie willen. Dan moeten ze bij mij thuis komen, en dan… En toch kriebelt dit soort dingen dat ik graag er voor een ander wil zijn om liefde aan de wereld mee te geven. Ondanks ik de dingen niet afmaak, voelt het wel als zelfontwikkeling en is het nooit weg gegooid geld om deze dingen te hebben geleerd. Dit maakt me zoals ik ben, en waar ik naar toe wil.

Er komt een moment dat alles op zijn plek valt en dat alles wat ik heb geleerd van pas gaat komen. Dat ik wel echt iets af maak, mijn droom.

Herken jij jezelf in het thema onzekerheid?

Ik kom steeds weer een beetje meer in het ritme van foto’s nemen en mijn weekoverzicht te schrijven op mijn blog. En ik geniet er ook weer enorm van. Zo de laatste week voor de kerstvakantie is in gegaan, heerlijk straks de feestdagen rustig thuis vieren. Maar eerst donderdag voor Max nog op school het vieren. Benieuwd hoe hij dat gaat vinden.

Kijk mee naar de afgelopen week

Afgelopen maandag heb ik voor het eerst meegedaan met een Zumba/Salsa les en dit was echt heel erg leuk. Werd er enorm blij van, ook omdat degene die het geeft gewoon heel vrolijk les geeft. In de middag nog even lekker rustig serie kijken “The bold type” (erg leuke serie) voordat ik Max weer op school moest halen en door naar zwemles moesten.
Max is al een tijdje helemaal in de ban van cijfers en letters leren. Hij hoeft in groep 1 dat nog niet te kunnen, maar omdat hij wat extra hulp krijgt van Kentalis op school leert hij met haar wel al letters herkennen en schrijven. Dit is juist heel goed voor iemand die een taalontwikkeling stoornis heeft. En zo loopt hij straks een klein beetje voor op dit gebied als hij in groep 2 zit.
Mijn lekkere soepmonster. Hij is gek op tomatensoep en het liefst lekker een stokbroodje erbij. Eerst lekker daarmee dopen erin, en dan de soep opslurpen. En dat ziet er dan zo uit.
Wat was het weer leuk zaterdag bij het kinderboekenhuis, helaas waren er maar in totaal twee kinderen. Maar dat mocht voor Max niet de pret drukken. Myriam Roelands (kinderboeken schrijfster) las voor uit haar kerstboek “Finn, de kerstelf” En daarna mochten ze lekker kerst knutselen. Max zocht de mooiste dingen uit om mee te knutselen. Wat genoot hij er van, zo erg dat hij helemaal niet naar huis wilde. Maar ik moest hem toch weer thuis brengen. Want een uur later zou ik er weer terug zijn voor mijn schrijfbijeenkomst van dezelfde schrijfster, waar ik elke maand heen ga. Toen Max iets mocht uitkiezen om mee naar huis te nemen van het knutsel spul, kreeg ik hem makkelijker mee.

Toen ik terug kwam in het kinderboekenhuis, had ik al van Max de opdracht gekregen het boek te kopen. Maar ik kreeg het mooie boek van haar mee naar huis voor Max.
Zondag hadden we ijspret, of nou Max. Want papa en mama vonden het erg koud. Nou ik heb wel van ons mannetje genoten. Als hij geniet, geniet ik vaak ook wel. Helaas was het ijs niet zo best, omdat het al heel erg kapot gemaakt was. Maar des ondanks heeft hij lekker gegleden op het ijs. Thuis hebben we om het weer warm te krijgen lekker warme chocolademelk met slagroom gedronken.

Hebben jullie nog leuke tips voor Netflix series?

Het was me het weekje wel, vooral met de aantocht van Sinterklaas op school. Maar hoe leuk was dat. Wel ben ik blij dat de beste man weer terug naar huis is. Nu op naar de kerst, en hopelijk is dat iets minder spannend voor Max. Dat denk ik haast wel, alleen weet ik niet hoe het zal gaan met het kerstfeest op school. Maar dat zien we dan wel weer. Ik zou blij zijn als al die drukte weer voorbij is. Al hebben wij niet echt vele plannen met kerst.

Wat vond hij het spannend om naar school te gaan, omdat Sinterklaas zou komen. Niet gewend dat mijn kind niet slaapt, heeft grotendeels van de nacht aan het spoken geweest. Dat was dus een lange zware nacht voor ons twee. Maar op school was het zo leuk, ze hebben het feest heel leuk georganiseerd. En de juf maakte deze leuke foto, en in de avond kreeg in die toegestuurd met de tekst “het is gelukt” Hij wil hem zo graag een knuffel geven. Nou dat is idd gelukt.

Een eigenwijs jongetje in de ochtend, ik wil niet meer eten… Nou dan niet dan ga je met trek naar school toe.

Jeeeeh hij heeft er zo erg naar uitgekeken om de kerstboom op te mogen zetten, en te versieren. Ik mocht niet mee helpen, dus ik ben maar ondertussen boodschappen gaan doen.

En in de middag ging hij lekker voor het weekend naar opa en oma. Op eigen verzoek twee nachtjes slapen bij ze. Het was een hele verhuizing, wat hij allemaal mee wilde. We hebben nog geprobeerd om PIP thuis te laten maar, helaas hij moest mee. Anders kan ik niet slapen zei hij met een dikke grijns.

Nou dat was een goed begin bij opa en oma, lekker spelen met zijn mooie auto’s die mee waren.We hebben dus een heerlijk rustig weekend gehad zonder kind. Mezelf verwend om naar de kapper te gaan. En ik heb mijn lieve man uitgenodigd om uiteten te gaan. We zijn naar Yankee Doodle geweest. Echt heel leuk, dan kan je via een tablet gerechtjes bestellen. En zoveel als je wilt lekker uitproberen. Drankjes en toetjes apart betalen. Maar wat hebben we heerlijk gegeten zeg. En het ook heel gezellig gehad. Toen we terug thuis waren hebben nog fijn een filmpje gekeken. Dus een geslaagd weekend voor twee.
Uiteraard vergeten we Daan nooit, en daar hangen ze allebei weer in de kerstbooms. Naast elkaar beide broers. Hier krijg ik toch altijd weer een kriebeltje van in mijn buik.

Nemen jullie kids ook zoveel spullen mee als ze even gaan logeren?

Een nieuw weekoverzicht, blij dat me dit weer regelmatiger lukt om te doen. En hopelijk komen er met de tijd weer meer andere blogs online over mijn leven. Voor nu kunnen jullie even weer genieten van de fijne momentjes met Max en mij.

Vorige week weer een zwemles voor Max, en hij gaat gelukkig met plezier erheen. Het is zo leuk om te zien hoe hij bezig is ermee. Zijn papa kon ook weer even meekijken, daar genieten we enorm van.

Het laatste weekend van november had ik weer een schrijfbijeenkomst, waar ik maandelijks heen ga. Deze keer was het thema heksen, en er waren dan ook twee heksen aanwezig. We kregen een toverstokje, die ik daarna aan Max gaf. Hier was hij mij aan het omtoveren naar een kikker. Hokus Pokus, mama stil zijn, mama stil staan…

Lekker even een avondje eten bij de grote gele M. Max vraagt hier regelmatig om, dus dit keer gingen we er weer even lekker eten.

Natuurlijk wilde hij ook nog een lekker ijsje. Bofkont.

Hij heeft het helemaal in zijn koppie gehaald dat hij zelf kerstkaartjes wil maken voor zijn klasgenootjes en vriendjes. Dit idee komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen, maar daar ga ik later in een blog op verder. We hebben dan ook lekker bij de Action allemaal mooi knutsel spul gekocht speciaal voor kerst. Hij zal nog wel een tijdje bezig zijn om ze allemaal te maken.

Zaterdag was het sinterklaasfeest op het werk van zijn papa, wat vond hij dit spannend. Vooral al die mensen en kinderen die hij niet kent. Hij was opstandig en wat bozig. Maar gelukkig na een tijdje brak het ijs, en kon hij ook genieten. Helaas was het feest, weinig feest. Het was gewoon heel slecht georganiseerd en heel saai.

Maar Max mocht naar de Sint komen, en we stonden verbaasd dat hij ook echt ging.

En aan het einde kreeg hij een heel mooi cadeau.

Zondag vierde we thuis, met opa en oma pakjes middag. Er waren veel cadeautjes en lekkers op tafel. 

Wat hebben jullie op pakjes middag/avond gedaan?

Daar is hij weer een nieuw weekoverzicht, ik mag wel weer wat meer foto’s maken. Maar dat komt wel weer. Het was ondanks ik niet veel plaatjes heb best een drukke week weer.

Op maandag had deze jongen een margedag dus geen school voor hem. Dan zijn we maar even een ronde door het dorp gegaan. Hij op zijn fiets en ik lopend. Max houd er niet zo van om te lopen, fietsen gaat hem makkelijker af. Voordat we de terugweg namen, nog even spelen in de speeltuin. Van de glijbaan ging hij niet want hij wilde geen natte kont. Dan maar even de kabelbaan, dat was dikke pret.

In de middag mocht hij weer naar zwemles, zijn derde les. Hij vond het weer erg leuk, maar ook wel weer lastig al die dingen die hij moet leren. En dat gespetter van de juf, nee dat vind hij niet leuk. Maar moet hij toch echt aan gaan wennen.

Zaterdag was Sinterklaas weer even in het dorp te vinden, maar de kinderen kwamen vooral voor het treintje wat rond reed. Max wilde er eerst niet in. Maar toen hij zag dat al zijn vriendjes er ook in gingen is hij toch gegaan. Wel de eerste ronde alleen in het laatste treinwagonnetje. Hij vond het toch wel erg leuk, en toen gingen ze gelijk nog een rondje mee. Daarna kwamen er ook pieten in, en toen stapte hij toch echt uit dat vond hij maar niks.

Uiteindelijk kreeg hij er geen genoeg van, en ging keer op keer weer instappen voor een rondje. Hij wilde niet eens naar huis, maar om tot 16.00 daar te blijven dat gingen we echt niet doen. Zeker omdat ik nog in de middag wat te doen had voor mijzelf. Ik ging weer naar een schrijfbijeenkomst. Waar ik elke maand heen ga. Dit keer was het wel heel erg uit mijn comfortzone, het thema was heksen. En als ik echt mijn fantasie moet laten gaan op schrijven, kom ik wat moeizamer in de flow dan als het gaat om gevoel en echte dingen op papier zetten.

Verder was het wel heel leuk, om eens wat meer met fantasie te werken.
We kregen een kaartje met daar een tekst op, daarmee mocht je 5 zinnen schrijven.

“Een koekenpan die kookt wat ik wil…
Ik wil ik wil…. Springen in de sneeuw
Spinnen eten zoveel als ik er wil
Zwemmen in het koude water zo naakt als een pier
Rondjes draaien en spelen als een klein kind
Ik wil ik wil, dat is wat ik wil”

Waarom heb ik ooit glitters gekocht, dacht ik dat het leuk was. Ja het was leuk voor het afscheid van de taaltrein om te geven, maar we hielden zoveel over. En ja Max vind het helemaal geweldig. Je ziet het alles zat onder en nee niet alleen de tafel. Dit soort dingen vind ik moeilijk om los te laten, wel gedaan hoor. Want hij heeft enorm genoten van het knutselen. En wie mocht het achteraf opruimen, yep deze mama.

Ik ben benieuwd wat jouw kind het leuks vind om mee te knutselen, wat jij als mama wat minder leuk vind?

Alweer een nieuwe week voorbij, wat gaan de dagen af en toe snel. Niet altijd, maar zodra Max thuis is dan is er altijd wel wat te doen. Het is wel zo’n beetje de allereerste week dat ik geen enkele dag in de speeltuin heb gestaan met hem. En dat beviel me deze keer wel even. maar ik weet dat ik dit nooit heel lang volhou, en dat hoeft ook niet. Maar af en toe wat minder in de speeltuin staan met zoonlief mag best wel een keertje. Nee ik heb geen afkickverschijnselen gekregen, Max daarin tegen wel. Nah het valt wel mee, hij heeft zich ook prima vermaakt thuis. En ook andere leuke dingen gedaan. 

Vorige week maandag was zijn tweede zwemles, gelijk door vanuit school. Dit keer niet met zijn vriendje want die was ziek. Maar nu kon papa lekker mee, en die vond het ook erg leuk om mee te kijken met de les. Max was zo uitgeput van school en de zwemles, dat hij al voor 18.00 in slaap was gevallen in zijn bed. Dus heb hem even snel laten plassen, even pyjama aan en daarna is hij gelijk weer in slaap gevallen.

Dinsdag is voor mij tegenwoordig een dagbesteding dagje op “de oude manege” (hier zal ik binnenkort nog eens uitgebreid op ingaan.) Hierdoor lukt het me ook wat beter om daar aan de slag te zijn met mijn blog. Thuis komt er echt niets uit mijn handen, op deze plek ook niet altijd. Maar wordt wel uitgedaagd om zeker wel wat te doen. Dus zo komen er misschien wel weer wat meer blogs online.

Hier mag Max elke week een keer zijn schoen zetten, daar stond hij dan met een wortel erin. En dan maar hopen dat er iets leuks de volgende ochtend in zit. Hij kreeg een kwartet spel, even aftasten vind ik dit wel echt leuk. Maar al gauw wilde hij samen met mij het gaan spelen. En de dag erna vroeg hij er weer om. Hij heeft de smaak te pakken. Heel slim, hij legt de kaarten op zijn stoel omdat vasthouden lastig is. En hij overzicht heeft welke kaarten hij heeft.

Zondag moest Max zich even uitleven, hij was druk. Ja de hele week niet in de speeltuin geweest dat merk je dan dus wel. Er was al wel in de week een vriendinnen komen spelen, en daar heeft hij zich ook mee uitgeleefd. Maar nu gingen we nog even spelen bij “de oude manege” Ze hebben daar allemaal luchtkussens om lekker op de springen en klimmen. Ook ik heb lekker meegespeeld, en samen hebben we geoefend met tennis. Ook heel even mama tijd, een lekkere warme chocolademelk. En daarna snel weer door samen spelen.

En ook kan je daar sporten, en Max vond daar de gewichtjes. Kijk nou wat een bikkel is het.

Wat doen jullie kinderen graag binnen nu het een heel stuk kouder is?

Als je kinderen hebt weet je vast wel dat dit een enorm drukke tijd is, en dat kinderen vaak het allemaal wat spannend vind die sinterklaas die weer in het land is. Max begint steeds meer te vragen, en begint steeds meer linkjes te leggen.
Zo kreeg ik wat vragen over Sinterklaas:

Waarom ziet die sinterklaas op tv er anders uit dan die hier aankwam?
Waar is nu de boot gebleven van Sinterklaas?
Moet hij dan helemaal lopend terug naar de boot?

Heerlijk die kinderlogica, maar elke minuut van de dag een vraag te krijgen is best wel pittig vind ik.

Ons weekend begon vrijdag bij “De oude manege” dit is mijn dagbestedingsplek. Maar Max wilde hier al zo vaak heen om te springen op de trampolines. Maar momenteel is daar niet het weer voor. En toen ik begon over dat ik op de stormbaan ben geweest (springkussens) toen wilde hij dat ook graag. Dus we zijn erheen gegaan, en ze hebben speciaal voor hem een kleine springkussen opgezet. We hebben samen erop gesprongen, en Max wilde graag een “kat en muis” spelletje spelen. Ik heb me rot gerend en gesprongen op dat ding. Maar wat hadden we een plezier.

Toen wilde hij ook graag nog even voetballen, ja dat nodigt natuurlijk erg uit zo’n groot veld binnen. En ik heb fanatiek meegedaan, rennen is niet mijn ding. maar heb mijn best gedaan voor mijn mannetje.

Je ziet het he, wie heeft de meeste energie. Mama bekaf, en max kan nog wel een paar rondes verder.

Ik liet hem de rest zien, want je kan er dus ook nog meer doen aan sport. Max wilde wel erg graag even boxen, ik heb echt in een deuk gelegen van dat kind. Met zijn grote box handschoenen. 

Einde van de middag was het Sintmaarten lopen, gelukkig hadden we eerder nog eventjes tijd om te rusten. Want de ochtend was echt heel intensief. Om 16.00 hadden we afgesproken bij zijn vriendinnetje, en we zouden eerst naar iemand toe gaan waar hij zijn vriendinnetje aan wilde voorstellen. Toen naar de oma en de opa en oma van zijn vriendinnetje. En daarna de winkelstraat in. Wat hebben ze samen lief gezongen, en enorm verwend met lekkers en leuke dingen. Nu snap ik waarom zijn vriendinnetje graag langs de winkels wilde, want je krijgt er echt veel en leuks. 

Daarna waren we bekaf, maar ben nog wel even snel patat gaan halen bij de snackbar. Max was erg geprikkeld, die was gewoon zo moe. Het was goed dat hij daarna lekker snel sliep.

En toen was het alweer zaterdag, eerst thuis de intocht van Sinterklaas op tv gekeken. Daar had hij vorig jaar nog weinig interesse in, nu vond hij het maar wat interessant. Daarna vlug door naar de intocht bij ons in het dorp met de hele speeltuinbende. Max vond het maar wat spannend, maar heeft zo enorm genoten ervan. 

Hij zat helemaal in zijn eigen wereldje tijdens de intocht, kon weinig contact met hem maken. Maar dat was prima.

Ja heel af en toe keek hij even om, en kreeg ik de kans een leuke foto van hem te nemen.

Een high five krijgen van Piet is natuurlijk helemaal geweldig en stoer.

Eindelijk na zo lang wachten, kwam de beste man aan.
Max gaf zelf aan dat hij naar huis wilde, hij kon nog amper op zijn beentjes staan en naar huis lopen was even een uitdaging. Rust dat is wat we nodig hadden. Want we moesten de avond ook nog naar opa en oma, omdat opa jarig was geweest. We waren dan ook pas weer rond half 12 in de avond thuis.

Zondag is dat een vrij luie dag geweest, ik moest nog wel wat klusjes doen. En de mannen zijn nog even samen naar de Action geweest vuurwerk kopen.

Op naar een nieuwe week, en hopelijk iets rustiger dan het weekend.

Zijn jullie naar de intocht geweest van Sinterklaas?

Al jaren worstel ik met mijn gevoel, er is een tijd geweest dat ik me hele gevoel had uitgeschakeld en dat ik een lange tijd niet heb kunnen huilen. Dit voelde niet goed, waardoor ik terechtkwam bij Mirre en daar een heel traject aanging rondom het verlies van Daan. Altijd heb ik geweten toen het daar stopte dat ik er nog niet klaar was, maar de situatie was er niet naar om hiermee verder te kunnen. Nu pas jaren later, ben ik weer terug bij mijn begeleidster die ik op Mirre had. Nu vanaf haar eigen thuispraktijk, wat ook een hele fijne plek is. Het voelt goed dat ik weer een stuk begeleiding heb bij haar, want ik blijf maar in cirkeltjes rondlopen. Mijn verdriet opzij zetten, maar dit komt door boze buien er wel uit. Wat zeker geen pretje is. Hier wil ik vanaf, en wil meer in mijn gevoel gaan leven. En hierdoor voor mijzelf blijer in het leven staan. Want ja blij ben ik als ik samen met Max ben, en ik voel me gelukkig met hem. Maar voor mijzelf is dat nog wel ver te zoeken, alleen dat staat vaak op de achtergrond waardoor ik er niet zo’n last van heb. Dacht ik tenminste, want die boze buien zijn er niet voor niets. 

Opnieuw de diepte in

Een paar jaar eerder stopte ik bij de reguliere hulpverlening, met de boodschap die ik meekreeg “het trauma is verdwenen, nu mag je vrolijk de toekomst in gaan” Maar voor mijn gevoel zat er nog wat, waar nooit iets mee gedaan is. In de reguliere hulpverlening wilde ze niet meer naar het verleden kijken, maar alleen de toekomst in. Altijd gevoeld dat dit niet klopte voor mij, maar ik had geen keuze om met ze hierin mee te gaan. Tot er een moment kwam, dat het toch weer mogelijk was om naar José terug te gaan. En wat voelt het zwaar om weer de diepte op te zoeken, maar ik weet dat dit nodig is voor mij. Ik had voor de tweede keer mijn gevoel flink op slot gezet, en die gevoelens komen nu weer los. Zo begon ik bij een sessie enorm te huilen, terwijl ik over Daan vertelde. Ik heb al jaren niet mee gehuild, terwijl ik dit verhaal vertelde. Heb het al wel duizenden keren verteld, en toch voelde dit wel weer heel anders. Ik voelde wat er gebeurde in mijn hart toen Daan overleed. En dat stuk, daar moet ik echt doorheen voordat ik echt verder kan.

Dagbesteding

Daarnaast is er iets anders nieuws op mijn pad gekomen, naast de sessies die ik nu weer volg bij José. Ik ben begonnen op een waanzinnige gave plek, waar ik dagbesteding krijg. Niet zomaar dagbesteding, als in samen in een groep knutselen of iets. Nee dit is op maat gemaakt, en ik mag zelf uitzoeken wat ik leuk vind en wat ik wil doen. Dat is best lastig, omdat ik dit niet weet. Maar daar ga ik met behulp van hun mee aan de slag. Deze plek het “De oude manege”, en dit heet zo omdat het ooit een manege is geweest. Maar nu dus niet meer. Ze hebben het helemaal opgeknapt en verbouwd. Het is een mini maatschappij in de maatschappij. Daarnaast is het een sportschool, een ontmoetingsplek, en een plek voor feestjes en andere bijeenkomsten. Ze gaan me helpen, meer zelfvertrouwen te krijgen, meer te bewegen, en meer in mijn gevoel gaan staan. Dat laatste is al flink aan de gang, ik ben er nog maar twee weken. En kom twee dagdelen in de week. De prikkels zijn heftig, maar nu ben ik erachter gekomen dat het in mijn gevoel gezet wordt. Ik ben veel in tranen, en dit voelt best kut. Al weet ik dat het huist goed is. Maar van weinig verdriet voelen, naar ineens heel veel is best heftig.
Voor nu is het vooral aanwezig zijn, en zo nu en dan wat klusjes doen. Daarnaast heb ik tijd voor mijzelf, om te gaan wandelen en lekker te schrijven wat ik vooral heel fijn vind. Het wandelen is wel een enorme stap, maar wel goed voor mij. Dit is dus waar ik nu veel mee bezig ben, en best veel energie naar toe gaat. Maar ook ergens wel heel goed voelt, dat ik weer een stap vooruit aan het zetten ben.