De hormonen gieren door mijn lijf en wordt echt gek van die emotionele buien. Het liefst als Max huilt huil ik heel hard mee. Ja meningen je laat je kind toch niet huilen, nee dat doe ik ook niet. Maar kindjes huilen nou eenmaal en soms heb je geen idee waarom. Wat te doen dan, ja het in je armen nemen en troosten. Soms zelfs dan lijkt het niet te lukken. Deze momenten vind ik best heel moeilijk en dus respect voor mijn eigen moeder hoe ze dat met mij heeft gedaan. Ik bleek namelijk echt veel te hebben gehuild.

Wennen aan ons nieuwe leven

Wat een verandering een kindje die er ineens is. Je zou zeggen, je hebt dit al eerder ervaren met Daan. Maar dat was zo anders. Er gebeurde in die vier maanden zoveel, dat ik geen tijd had om te voelen wat het moederschap nu werkelijk met me doet. Nu heb ik tijd zat om te voelen, en wat kan ik me soms vreselijk voelen. Ik ben echt heel blij met onze kleine man, maar er komt echt veel op mij af. Niet alleen het moederschap voor Max, maar ook alle gevoelens rondom Daan komen nu los. Het is ook een hele moeilijke tijd, want Daan zou 15 mei 3 gaan worden. En ik denk dat ik zeker de vier maanden grens over moet wil ik echt een beetje gewend raken aan Max in ons leven. En aan het idee dat hij wel blijft en niet als Daan zo maar ineens uit ons leven weg wordt gerukt. Ik kan soms nog niet geloven dat er echt een tweede kindje is. Maar hoop wel dat ik wat meer mijn emoties onder controle kan gaan hebben. Want die zijn echt slopend.

Intake gesprek

Vanaf maandag krijg ik hulp met Max. Hulp als in vertrouwen in het moederschap krijgen, hoe ga je met je kindje om. Binden met Max, gesprekken en alles wat ik op dat gebied nodig heb. Dit is in werking gezet tijdens de zwangerschap omdat het ziekenhuis zich zorgen maakte of ik het wel aan zou kunnen. Daar was ik toen nog niet zo bang voor, nu ben ik blij dat ik die hulp ga krijgen. Want merk dat ik dit zeker wel kan gebruiken. Want het voelt niet alsof ik een goede moeder ben, dit alles omdat ik bij Daan niet heb gezien dat het mis ging. En ja ik weet dat het niet mijn schuld is, maar ben toch ergens heel bang dat ik het met Max niet goed doe. Vandaar dat ik dus deze week een intake gesprek heb gehad, ben dus benieuwd hoe deze hulp me vanaf volgende week gaat bevallen. Ik krijg voor een half jaar lang elke week zes uur hulp. Hier horen jullie zeker nog meer over.

Alleen met Max naar het ziekenhuis

Toen was het echt zover, ik moest nu echt alleen met Max naar het ziekenhuis. De afspraak in het ziekenhuis is geen probleem. Maar vond het toch wel weer heel spannend voor het eerst met de kinderwagen in de bus. Natuurlijk weet ik dat ik me daar niet druk om hoef te maken en dat moeders dat dagelijks doen. Maar ik denk dat alle eerste keren voor moeders spannend is. Zo had ik dit dus ook. En zoals verwacht ging het natuurlijk gewoon prima. Waar ik dan naar uit kan kijken is het moment dat het gips van zijn beentjes gehaald is en ik hem lekker in bad kan doen. Eerst nog even wegen zonder het gips, hij was precies drie kilo. Hij groeit dus prima. En dan mag hij maar ook ik genieten van het bad momentje. En hij vond het zeker heerlijk, tot hij afgedroogd werd. Maar geloof dat bijna geen kindje dat leuk vind. Daarna was het tijd om zijn beentjes weer in het gips te laten zetten. En nog even een flesje voor we weer verder gingen. 

Toen bleek dat ik een uur op de bus moest wachten, waar ik echt geen zin in had. Dus dacht loop nog even de stad in om naar Musjes te gaan, een kinderwinkel waar ik met Daan weleens kwam. En na het overlijden van hem eigenlijk regelmatig terug kwam. Dit was echt wel heel fijn even daar te zijn. Maar dat betekende dat ik daarna naar het station moest en met de trein terug naar huis. Ook al zo spannend, maar ook dit ging prima. Toch had ik achteraf spijt dat ik dit had gedaan, want het was voor ons beide echt even teveel van het goede. Ik was echt kapot en Max had teveel prikkels gehad. Nou dat weten we voor de volgende keer, alleen het ziekenhuis en dan gewoon lekker terug naar huis.

Dit was trouwens van de eerste keer gipsen 

Normaal is er elke week een weekoverzicht met foto,s. Maar er is zoveel gebeurd dat ik nu een overzicht heb van drie weken. En ik zal je alvast vertellen er is ook al best veel spam van onze kleine man Max te vinden. Ik krijg geen genoeg ervan om er naar te kijken, hopelijk is dat voor jullie ook zo. Maar we beginnen bij een week waarin hij nog helemaal niet geboren is. Het lijkt al weer zolang geleden, toch is dat helemaal niet zo. Want Max is nu pas twee weekjes oud.

Week 16

We vierde tweede paasdag weer met lekkere en leuke eitjes bij de lunch. Hier wordt je toch echt vrolijk van. Wat ben ik blij dat ik lekker thuis ben met mijn schatje.De donderdag na Pasen moest ik weer op controle komen in het ziekenhuis. Helaas lieten ze me niet meer naar huis gaan. Zou het nu echt zo zijn dat ik moet blijven tot aan geboorte. Nou dat zou ik vast nog wel horen…Ja nogal wat eerder dan verwacht werd jij Max geboren. Een echt klein boefje. Mama houd nu al zoveel van jouw.Het eerste bezoek kreeg ik al in het ziekenhuis, eerst was opa en oma er. Daarna kreeg ik bezoek van mijn eigen moeder en 1 van mijn broers. Ik kreeg een leuk pakje voor Max met ook deze lieve muizen vriendje.De dagen beginnen in het ziekenhuis op te breken, maar wat ben ik gelukkig met mijn kleine knuffelbeertje.

Week 17

Ik ben drie dagen oud en mijn beentje moeten in gips omdat ik klompvoetjes heb. Dit geeft het beste resultaat als het zo snel gebeurd. Later ga ik gewoon leren lopen, kan ik dus lekker voetballen, rennen en misschien zelfs wel dansen als ik dat leuk vind.

Lekker even genieten van het eten, en daarna weer aan de slag voor de borstvoeding. We hopen op dit moment nog dat de kleine straks moeiteloos aan de borst gaat drinken. En alle borstvoeding die hij binnen krijgt is mooi meegenomen. Hij drinkt momenteel dus borstvoeding maar ook flesvoeding.Het was Koningsdag, heb er niets van mee gekregen. Maar wel leuk we kregen dus in het ziekenhuis een oranje gebakje.Wat heb ik het toch getroffen met dit mooie meneertje. Gewoon echt genieten is dit.Ondanks ik hier heel vrolijk op de foto sta, voel ik mij alles behalve dat. Ja ik was even blij dat ik tijd vond om van mijn kamer af te komen en even een andere ruimte kon bezoeken op de afdeling. Ja na zo,n tijd in een kamertje wordt je best wel heel eenzaam en erg emotioneel gek.

Dit is te grappig, wat had ik zin in ander eten dan het ziekenhuis voer. Niet dat het slecht is, maar wilde wel even wat anders. Toen hoorde we op de gang iets over thuisbezorgd van de verpleegkundige. Mijn man maakt nog een grapje ze zijn eten aan het bestellen voor de hele afdeling. Wij moesten hier zo om lachen, en ja hoor er komt een verpleegkundige naar me toe. En verteld doodleuk dat ze eten aan het bestellen zijn voor iedereen die wilt op de afdeling. Of ik ook iets wil hebben. Daar zeg ik geen nee tegen. Dus ik bestelde (ja op eigen kosten) heerlijke spareribs. Alleen het probleem is in het ziekenhuis, dat het lastig te eten is zonder gestoord te worden voor controles of andere mensen die je nodig hebben. Ondanks dat heb ik er wel van genoten.

Helaas werd ik deze avond weer goed ziek, en liet ik de nachtzorg voor Max aan de verpleegkundige over zodat ik weer even een nachtje door kon slapen om op te knappen. Hoefde alleen even nog in de nacht te kolven. Maar wat heeft deze nacht me weer even goed gedaan.Ik wil zo graag naar huis, wat meer rust krijgen. Ook al vind ik het ook heel erg spannend om naar huis te gaan. Hoe zal dat zijn zonder al die vele handen die je helpen. Mijn kleine man vind het allemaal wel prima zo.En dan is het eindelijk zover, we mogen lekker naar huis. Hiep hiep hoera. Heerlijk om echt naar huis te mogen, maar wat vind ik het ook heel spannend. Nu is de zorg helemaal aan mij. Nou oké ik krijg gelukkig nog kraamzorg over de vloer.Zo thuis weer eens ontbijten en dat zonder brood, dat vond ik in het ziekenhuis wel heel lekker. Nu even weer afkicken van het brood s,morgens.
Wat een heerlijk relax jochie heb ik hier toch in mijn armen.Lekker bij mama in het grote bed liggen, beetje wakker worden of toch maar niet…Een lekkere fles krijgen, alleen voor de foto lag ik zo met mijn fles. Mijn mama houd me normaal gewoon vast als ik de fles krijg. Maar heb er van genoten weer.Nu maar even bijkomen samen met mama in het grote bed, wat heerlijk dat ik erbij mag liggen.Ja ik slaap nog best wel veel, maar ik ben dan ook nog maar heel erg klein. Lekker dichtbij mama zijn, dat heb ik graag. Al vind ik het ook niet erg in de box te liggen hoor.Ik kreeg een heel leuk pakje thuis gestuurd, maar daar lezen jullie meer over in een nieuwe blog.

De volgende keer is het gewoon weer een weekoverzicht, dus niet voor drie weken tegelijk.

Spammen jullie ook graag je kindje?

Vandaag is Max alweer twee weken oud, eigenlijk is dat best wel heel snel gegaan. Het lijkt al weer zo lang terug dat ik de OK in ging en met een lege buik de OK uit ging. Om vervolgens mijn zoon te mogen ontmoeten. Hij is nu al niet meer weg te denken, wat kan je van zo,n klein hummeltje intens houden. Ik ben super verliefd en ook als ik mijn partner met hem bezig zie of hem alleen maar aankijkt dan smelt ik helemaal weg. Ik zie dan ook gelijk weer die papa, die er voor Daan was. Want toen keek hij ook al zo verliefd naar zijn eerste zoon. Ik ben dus nu officieel een jongens moeder en daar ben ik super trots op.

Ziekenhuis dagen

Wat was ik blij dat Max eindelijk geboren was, natuurlijk niet in de planning dat hij met 36 weken zou komen. Maar het was echt noodzakelijk voor mijn lichaam. Toen we na een dag gescheiden waren omdat Max onder de warmtelamp lag en ik dus op een andere afdeling, samen mochten zijn op de kraamafdeling. Wat keek ik hier naar uit, wij samen met de nodige zorg van het ziekenhuis. Alleen zijn papa ontbrak in het gehele plaatje. Ja natuurlijk was hij wel elke dag in het ziekenhuis, maar kon er niet hele dagen zijn natuurlijk. We begonnen rustig aan elkaar te wennen, lekker hem even bij me nemen. Maar vooral veel laten slapen in zijn bedje. Ik had het dan ook druk zat met al die mensen aan me bed voor controles en gesprekken. Daarnaast wilde ik heel graag borstvoeding geven, daar moest dus wel voor gekolfd worden. Flesjes dronk hij prima op, maar de borst was toch best een moeilijk dingetje. Hij zocht wel, en wilde heel graag. Maar na het aan happen en twee keer zuigen liet hij steeds weer los. (verder over de borstvoeding, praat ik jullie nog later bij)

Ondanks het fijn was dat ik hulp had in het ziekenhuis, begon het me ook heel erg op te breken. Hele dagen in dat ene kamertje opgesloten met Max. En de momenten dat ik soms heel ziek was. Dit door spanningen en emoties en door nog altijd mijn bloeddruk die heen en weer sprong. Wat heb ik een hoop af gehuild en me ellendig gevoeld. En natuurlijk, daarnaast heel erg genoten van dat kleine mannetje.

Kraamverzorgster met haar bijkomthee

Toen brak het moment aan dat we naar huis mochten, fijn maar ook heel spannend. Omdat ik het nodige heb meegemaakt is het vertrouwen in het moederschap best wel verdwenen. En dit geeft niet zo,n veilig gevoel dat je het straks ook echt alleen moet gaan doen. Maar daar krijg ik straks hulp bij. Eerst natuurlijk nog genieten van de kraamhulp die ik ook nog voor vier dagen thuis kreeg. Hier zag ik best wel wat tegenop, ondanks ik de hulp wel kon gebruiken. Als ik terug denk aan de eerdere ervaring met kraamhulp, was dat niet iets waar ik op gehoopt had. Diezelfde dag kwam ze bij ons, en ik ben wel iemand die eerst de “kat uit de boom kijkt” Zo hier dus ook, dit was voor haar zeker te merken. Maar zodra mijn partner binnenkwam en ik aan hem merkte dat hij ontspannen en zichzelf was bij haar. Begon ik ook los te komen. Wat een gezelligheid ineens in huis. Het begon al bij “zal ik even een kopje thee zetten” Nou dat is niet verkeerd. Dus ze vroeg ons welke thee, en mijn partner wilde citroen thee. Die kreeg hij, alleen hij vond het wel wat raar smaken. Even kijken of ze wel de goede thee had gepakt, en ja hoor het was een probeer zakje waar ook wel citroen op stond maar met munt. Dit was bijkomthee, wat zou hij nu relax zijn. We hebben hier echt enorm om moeten lachen, dit kwam die vier dagen ook steeds weer voorbij. De vierde dag, helaas nu moest ik afscheid van haar nemen. Aan de ene kant, ja het was goed. Tijd om het nu als gezin alleen te gaan doen, maar wat ging ik haar enorm missen. Heb zoveel fijne tips gehad, zulke fijne en mooie gesprekken gehad en enorm met haar gelachen. Ik heb dan zeker heel erg hard gehuild toen ze eenmaal weg was. Maar ik weet het was vast geen echt afscheid.

Het alleen doen

De eerste dag dat de kraamverzorgster weg was, toen had de papa van Max nog even een dagje vrij genomen. We moesten voor Max naar het ziekenhuis en vanwege de wond van de keizersnede kon ik dat eind naar het station nog niet lopen. Dus we gingen samen met de auto naar het ziekenhuis. Max werd alweer voor de tweede week in het gips gezet, maar voordat het er weer omheen gezet werd kon hij eerst even genieten van zijn tweede bad momentje. Gelukkig was zijn papa er nu dus wel bij, bij de eerste keer namelijk niet. Nu kon zijn papa gelijk even het badje filmen. Nadat we klaar waren in het ziekenhuis zijn we nog even naar opa en oma gegaan en even boodschappen gedaan. Eigenlijk was dit voor mij teveel van het goede en had ik flink veel pijn aan de wond. 

Vanaf woensdag ben ik dan echt grotendeels alleen met Max, best wel spannend zo,n eerste dag. Ik had dit natuurlijk al wel eens eerder gedaan met Daan, toch was dit weer heel erg spannend. Misschien nog wel extra spannend na Daan. Toch was het ook wel heel erg fijn, dit was de eerste dag dat we het eigenlijk best rustig aan konden doen. Alleen even in de morgen kwam de verloskundige nog even langs, en later nog even de dokter voor mijn bloeddruk controle. Gelijk kon ik dus kennismaken met mijn nieuwe dokter, en hij vond het leuk een huisbezoek na geboorte. 

Ik moet zeggen, de nachten zijn wel heel moeilijk. In het begin sliep hij best goed in zijn eigen bedje, bijna geen gehuil alleen voor de fles. Maar toch begon het moeilijker te worden, ook juist heel erg voor mij. Vreselijk om hem te horen huilen en niet te willen slapen in zijn eigen bed. Ik weet dat ik juist moet doorzetten om hem het te leren. Want ik wil ook niet dat hij went aan bij mama te slapen. Toch ben ik om gegaan toen hij echt niet van plan was om te gaan slapen. Ik heb bijna de hele nacht op gezeten met hem, en in de ochtend toen zijn papa aan het werk was hem bij mij in bed genomen. Zodat ik nog wat kon slapen. Ik weet dat de meeste moeders dit zouden doen om hun kind maar niet te laten huilen. Maar ik denk dat dit op ten duur erger is dan hem te laten wennen in zijn eigen bedje. Dus de nacht erna heb ik niet toegegeven en hem de hele nacht in zijn eigen bed gelaten. Natuurlijk wel steeds even erheen om hem te troosten. En voor mij was deze nacht toch echt wat beter. Ik heb geslapen, ondanks ik het ook vreselijk vond hem af en toe te horen huilen. Maar ook Max is gewoon gaan slapen na een tijdje. Nu volhouden mama…

Het is echt heerlijk als je voor je kleine in de buik mag gaan shoppen. Zeker als je veel al hebt en dus eigenlijk weinig te shoppen hebt, buiten kleertjes om. Is dit extra leuk om te mogen en kunnen doen. Al dat kleine spul wat je tegenkomt in de winkels en webshops. Want ja de laatste tijd is het toch meer het online vinden, want echt de stad in gaan doe ik gewoon niet meer zo makkelijk. En hoe leuk is het dan om zelf iets te laten bedrukken, zodat je het persoonlijk voor je kindje kan maken. Nou dat wilde ik zeker wel. Maar dacht alleen maar hoe doe ik dat om het jullie te laten zien, aangezien ik nog altijd niet heb verteld wat het geslacht is van ons kindje. Nou daar heb ik dus iets op bedacht. (ik begon dit artikel toen ik nog zwanger was, maar heel onverwachts werd onze kleine man geboren)

Baby wie!!!

Het was gelijk duidelijk dat ik iets bedrukt wilde hebben met de naam van ons kindje, dus ben aan de slag gegaan op de site Digitransfer. Je kan daar helemaal je eigen ontwerp maken, maar ze hebben ook al standaard dingen die je dan ook nog zelf kan opleuken. Ik besloot een shirtje te laten bedrukken. Wel eentje in een iets grotere maat, maatje 62. Dus we moeten zeker nog eventjes wachten tot die aan kan. Het moest een shirtje worden met de naam, maar alleen de naam vond ik dan weer wat saai. Toen vond ik bij de plaatjes die ze standaard drukken een hele leuke giraf. Ja dat moest het worden. En ja de naam is MAX geworden.

Kwijlen

Ja er zijn natuurlijk ook baby,s diekwijlen, of die van mij dat gaat doen weet ik niet. Maar ik vind die kwijl slabbetjes zo leuk, dat ik er dus ook twee bij bestelde. Waar ik het leuk vond om “baby Max” op liet bedrukken.

Zelf doen

Maar dat kan jij natuurlijk ook. Er is genoeg om uit te kiezen om te laten bedrukken. Ik koos natuurlijk voor onze kleine man iets. Maar je kan ook je eigen T-shirts met eigen tekst laten bedrukken. Dat is ook wel heel erg leuk om te doen. Dan ben ik best wel heel nieuwsgierig waar jij voor zou kiezen. Wat voor tekst zou jij laten zetten op een persoonlijke T-shirt?

We zijn deze zwangerschap niet heel erg druk bezig geweest met veel nieuwe baby spullen te kopen. Want het meeste hadden we natuurlijk al, en was gewoon nog bijna helemaal nieuw. Ook hoefde we niet te kijken naar een babyfoon omdat we ook die al hadden. Toch vonden we het stiekem wel leuk er eentje te hebben met camera. Dat wilde we bij de eerste zwangerschap al zo,n eentje aanschaffen, maar wilde er niet zoveel geld voor uit geven. Hoe leuk is het dan dat ik gewoon via mijn blog een babyfoon mag uitzoeken van Alecto Baby. Dus ben ik gelijk gaan kijken voor eentje met een camera. Want het is natuurlijk ook leuk als je baby kan zien en niet alleen kan horen als het nodig is.

Verschillende babyfoons

• Een babyfoon met camera
  Veel moeders kennen dat: je zou wel elk uur naar je slapende kindje kunnen kijken. Gewoon omdat het fijn is of om even te checken hoe het gaat. Met een babyfoon met camera heb je altijd ogen en oren in de babykamer. En als die beeldbabyfoon van Alecto is, weet je zeker dat je ‘ogen’ je niet in de steek laten.
• Wifi babyfoons
  Eerst was er de babyfoon.Toen de babyfoon met camera. En de nieuwste innovatie de babyfoon met camera en WiFi. Deze productcategorie is in opkomst en erg populair bij jonge ouders. En wie de mogelijkheden ziet, snapt wel waarom.De techniek van babyfoons met camera en WiFi is bijzonder. Je sluit de beeldbabyfoon aan in de kamer van je kindje. Het apparaat maakt verbinding met je thuisnetwerk via WiFi. En vanaf dat moment kun je vanaf overal ter wereld je kindje monitoren met je smartphone of tablet. Ook kun je bijvoorbeeld de grootouders van je kindje of je buren laten mee kijken. Wel zo veilig. 
• Audio babyfoons
  Als alle toeters en bellen niet zo aan jou en jouw kindje besteed zijn hebben we ook gewone audio babyfoons. Die precies doen wat je van een babyfoon verwacht: je kindje horen op het moment dat je het hardst nodig bent in zijn of haar leventje. Nuttige apparaten waar je op kan vertrouwen, zonder enige opsmuk
• Babyfoons met groot bereik
  Jonge ouders die wat ruimer behuisd zijn. Of het geluk hebben van een grote tuin.  Wil je dan over wat langere afstand het contact met je kindje in stand houden? Dan ben je op zoek naar een babyfoon met groot bereik! Je bent dan bij Alecto aan het goede adres. We hebben in ons assortiment twee soorten babyfoons die werken over langere afstanden dan gemiddeld: analoog en – uniek in de markt – ook digitaal!

Onze keuze

Eigenlijk wilde we graag een babyfoon die je ook met Wifi kan aansluiten op je telefoon, maar die was niet op voorraad. Dus kozen we deze alleen met camera. Ook heel fijn, maar is het echt zo fijn als ik denk nu. Ik ben eigenlijk al bang dat ik zo,n 20 keer heen en weer zal lopen om te kijken of me kindje het nog wel doet. Is dan zo,n camera dan juist wel de goede keuze. Misschien juist wel dat ik dan minder geneigd ben steeds de baby kamer in te lopen. Dat ik kan zien op de camera dat de kleine gewoon rustig slaapt, of zie je dat niet zo goed op camera. Nou dat gaan we pas ontdekken als de kleine eenmaal in het bedje mag liggen en er een camera gericht is op hem/haar. 

Wij kozen dus voor de babyfoon met camera DVM-370 
Prijs: €189,00

Hebben jullie een babyfoon en wat voor soort dan?

Het is voor mij nogal een stille week geweest, omdat ik in het ziekenhuis lag. Dus veel op bed liggen en af en toe door het ziekenhuis een wandeling maken. Verder dan dat kwam ik de week dus niet. Wat een gedoe met mijn bloeddruk, maar ben wel blij dat ik even in het ziekenhuis lag. Omdat me hoofd nu ik thuis ben wel weer iets rustiger erop is geworden. Ze maken zich niet zo,n grote zorgen om mijn bloeddruk en dat moet ik dan maar van ze aannemen. Het belangrijkste is dat het met mijn kindje helemaal goed gaat. Natuurlijk heb ik toch een week overzicht voor jullie, alleen niet zo heel veel nieuws te vertellen.Ik was natuurlijk de zondag ervoor bij de opendag aanwezig van MIrre, en daar kocht ik deze mooie hanger voor mijn kleintje in mijn buik. Ik dacht eerst dat ik hem nodig had, maar het bleek dat mijn kindje er toe aangetrokken was. Dus kocht ik hem voor mijn kindje, dus hij is ook op buik hoogte op gehangen en op dat moment was er gelijk in mijn buik beweging. Nou dat zegt genoeg lijkt mij.Nog even een plaatje van een stukje terrein van de opendag op Mirre.En toen lag ik maandag avond nadat ik in de ochtend vier uur in het ziekenhuis zat opgenomen. En als je in het ziekenhuis ligt is het standaard elke dag een ctg maken van het hartje van je kindje.Maar ik laat me natuurlijk ook onwijs verwennen op bed. De lunch daar vind ik toch altijd wel geweldig hoor. Zoveel keuzes en daar mag ik dan even van gebruik maken. Dit keer zoals je ziet hadden ze lekker eitjes gekookt. En zag ik dat ze huzaren slaatjes hadden.En weer genieten van de lunch, de meeste dingen die ik daar eet en drink doe ik thuis normaal niet. Dus is dat extra genieten gewoon.Nou voor de verandering dan maar even een stukje lopen. Snel gaat het niet meer, en fijn voelt het ook niet als je zo,n pijn in je voeten hebt. Maar echt wel nodig als je de rest van de dag op bed ligt. Ging ongeveer twee a drie keer even een stukje wandelen door het ziekenhuis op een dag.Hiermee ben ik geëindigd in het ziekenhuis met medicatie. Dit heb ik dan ook mee gekregen naar huis. Ben er echt niet blij mee met al die troep. Het roze pilletje, was er eerst af juist omdat ik daar nog meer hoofdpijn van kreeg dan ik altijd al heb. Maar toen bleek die gele niet voldoende te zijn. Maar ook daar werd ik heel ziek van in het begin. Nu ben ik er alleen heel duf van, en ja weer die extra hoofdpijn door die andere erbij. Die witte is niks bijzonders is een hele lichte aspirine, en krijg ik al vanaf heel vroeg in de zwangerschap vanwege mijn bloeddruk.  Dit keer heb ik gekozen voor bolletjes, want ook die hebben ze vaak wel in het ziekenhuis. Ik vind het echt een luxe dat je daar dus ook voor kan kiezen. Nog een lekker kopje soep en stukje komkommer. Dus ook gezond doe ik wel een beetje.Ja ik mocht zaterdag naar huis, dus Pasen kon ik lekker thuis doorbrengen. En we hebben de grootste lol gehad om de eieren. Want mijn mannetje had lekker voor de lunch gezorgd en de eieren beplakt.In de middag ben ik bezig geweest met alle moestuintjes die we tot nu toe gespaard hebben. En dit is voor nu het resultaat. Ja en met dit soort dagen vinden wij het gezellig en natuurlijk heel erg lekker om te gourmetten. Daar hebben we dus heerlijk van genoten.

Dit keer echt een stuk later dan normaal mijn weekoverzicht. Ik was een paar dagen niet thuis, omdat ik op Mirre was. Na een dag dat ik thuis was, ben ik nu ook weer niet thuis. Dus alles is een beetje vertraagd op mijn blog.Mijn week begon zoals gewoonlijk in het ziekenhuis, aangezien ik elke maandag op controle moet komen. Ze wilde weer mijn urine testen en ook dat er weer even bloed werd geprikt. Ja ze houden me goed in de gaten. Wel vervelend zo vaak het ziekenhuis, maar het is voor een goed doel zeggen we maar.Nog altijd mis ik ons oude uitzicht van ons oude huis. Maar verder zijn we er zeker op vooruit gegaan. Maar nu hebben we hier een prachtige boom helemaal in bloei staan. Toch geeft dit natuurlijk ook weer een hoop rommel voor het huis als hij uitvalt. Dit is nu wel even genieten.

Ik was vanaf donderdagavond op Mirre, de laatste twee dagen van het traject “Stralend de wereld in” Wat zijn die zeven blokken om gevlogen. Maar ergens voelt het nu wel goed dat het klaar is, juist zo vlak voor dat die kleine komt. De laatste avond samen als groep, zijn we met een paar naar buiten gegaan en genoten van het vuur. Daarvoor kreeg ik van de groep een cadeautje voor de kleine in me buik. Zo lief, wel raar ze hebben het grootste deel van de zwangerschap van dichtbij meegemaakt. Maar de laatste loodjes missen ze dus.

Na “Stralend de wereld in” ben ik nog even gebleven. Want de dag erna hadden ze opendag op Mirre. En dat vond ik wel heel leuk om nog even mee te pakken. En het voelde veilig om nog even te blijven, na een intensieve twee dagen. Heb dus de avond voor de opendag genoten van de avond buiten. En niet al te laat naar bed gegaan.

Weer een weekje voorbij, en natuurlijk nog altijd bezig in ons nieuwe huis. Ben blij dat ik nog steeds dingen kan doen daar want van stil zitten word ik echt gek. Alles doet dan pijn. En toch heb ik ook weinig energie dus ik moet echt oppassen met wat ik doe. Wel fijn dat ik hier gewoon makkelijker naar de supermarkt kan gaan, normaal doen we 1 keer in de week de grote boodschappen en soms als we nog iets nodig hebben ga ik erheen. Nu vind ik het heerlijk om gewoon even bijna elke dag daar heen te lopen. Is natuurlijk wel een nadeel met het geld uitgeven. Dat je niet teveel onnodige dingen mee neemt. Maar ik merk wel dat ik hier wat afloop sinds we er wonen. En dat voelt best goed, maar het is ook soms wel erg vermoeiend. En ook pijnlijk vooral aan mijn bekken en voeten. Mijn voeten passen niet meer zo lekker in mijn schoenen. Maar zover dit, nu kan je in foto,s zien hoe de week is gegaan….Het was in de ochtend toen ik op weg was naar het station nogal mistig. Er staat hier een grote speeltuin, nog geen 5 minuten van ons huis. Zo leuk te zien als het prachtig weer is al die kinderen. Maar nu was het vroeg in de ochtend omdat ik naar het ziekenhuis moest.Ja mijn wekelijks uitje naar het ziekenhuis vanwege mijn zwangerschap. Wat vind ik het leuk om weer van die kleurige bloemen overal te zien. Dat maakt je dag toch vrolijk, zelfs als je bij het ziekenhuis bent.Ja het uitzicht van uit dit huis is echt wel heel erg wennen. Eerst waren we helemaal verliefd op ons uitzicht bij ons oude huis. Dat is ook echt wel wat ik mis. Dat krijg je gewoon niet meer terug. Maar verder zijn we er echt wel op vooruit gegaan met huis en woonplaats enz…Lekker weer een keertje muesli als ontbijt. Dat was echt al heel lang geleden. Dus heb er zeker weer even van genoten.Wauw echt, die mega buik van mij. Ik vind het helemaal leuk te zien dat hij zo groeit. Dit ken ik echt niet met mijn eerste zwangerschap. Volgens mij wordt het vergeleken met Daan een reuze baby hihi.Heerlijk om nu eindelijk een tuin te hebben. Dit was de eerste keer lekker genieten in het zonnetje in de nieuwe tuin. Joeppie echt zo leuk.Mijn mannetje vond het tijd voor kwarktaart, een tijdje terug had hij deze dubbele smaak kwarktaart gezien en wilde hem heel graag testen. Hij is wel lekker, maar niet zo om hem nog eens te halen. De volgende keer gewoon weer een normale kwarktaart, aardbei,bosvruchten of citroen.En toen stond de hemel in vuur en vlam, dat was maar kort en ik zag het toevallig. Dus snel even buiten de deur staan en foto,s maken. Zo gaaf gewoon dit om te zien.Zaterdag gingen we naar de Ikea om te kijken naar stoelen. De bedoeling was een stoel voor mijn mannetje voor in de woonkamer en ja een schommelstoel voor mij om straks makkelijk in de nacht boven borstvoeding te kunnen geven. Voor de schommelstoel zijn we dus geslaagd, die andere stoel komt nog wel. Maar nu natuurlijk hopen dat ons kleintje straks ook echt aan de borst wilt drinken. Hij staat niet in de baby kamer daar is geen plek voor. Maar dit is een klein kamertje ernaast, een kamertje een beetje voor van alles. De was en er staan nog twee badkamer kasten. Maar ik ben dus blij met mijn nieuwe stoel.

Nog even en dan is er een kindje die geboren word. Maar voor nu ben ik dus nog eventjes zwanger. Het is in me hoofd nog heel lang, want het mag nu echt wel klaar zijn. Ik wil gewoon mijn kindje ontmoeten in me armen hebben. En van al die klachten af zijn. Voor nu heb ik een leuke TAG gevonden bij meisje eigenwijsje. De bijna mama tag, ik ben natuurlijk al mama. Maar ga nu voor de tweede keer mama worden.

HAD JE AL LANG EEN KINDERWENS VOORDAT JE ZWANGER WERD?

Ja de wens was er al zeker een hele tijd, ben ook niet spontaan zwanger geworden. En eigenlijk is dit ook de vierde keer dat ik zwanger ben. Maar nog geen levend kindje hier die rond loopt.

HAD JE VAN TEVOREN VERWACHTINGEN OVER JE ZWANGERSCHAP?

Ja die had ik zeker, ik was heel bang dat het een zwangerschap zou zijn zonder te genieten met heel erg veel angsten en zorgen. Er zijn zeker wel angsten en zorgen geweest en nog steeds wel. Maar ik heb zoveel meer kunnen genieten als ik had verwacht en zelfs meer dan mijn eerste zwangerschap. Hoe prachtig is het dat je al heel snel energetische contact kan maken met je kindje. Dit had ik nooit ervaren dat het kan zo snel al contact te hebben met je kindje. En gelukkig ben ik me ook heel snel daardoor gaan verbinden, want dat durfde ik eerst helemaal niet. Doordat ik bang was voor weer een miskraam. Dus deze zwangerschap is zeker anders dan ik voor ogen had.

WAT GING ER DOOR JE HEEN TOEN JE EEN POSITIEVE ZWANGERSCHAPSTEST IN HANDEN KREEG?

Is het echt waar, staat er echt een plusje op de test. Ik moest de foto zelfs delen met iemand om te vragen of ik het goed zag… Haar vraag was alleen maar is dat nou positief of niet. Als je een plusje ziet ja dan is het raak. Gelukkig zag ze dus een positieve test. Ik was wel blij, maar echt het uiten kon ik niet zo. Heel voorzichtig was ik dus.

HAD JE EEN VOORKEUR VOOR EEN ZOON OF EEN DOCHTER?

Nee ik heb helemaal geen voorkeur, wel een gevoel gehad al een hele tijd. Maar zelfs me gevoel liet me in de steek. Ik ben gewoon heel blij met dit kindje en dat het gezond is, dat het geslacht echt helemaal niets uitmaakt. Ik ben blij met een dochter of een zoon.

HAD JE VAN TEVOREN AL EEN DUIDELIJK IDEE OVER WELKE BABYSPULLETJES JE WILDE HEBBEN? WAT HEB JE DAAR UITEINDELIJK VAN GEKOCHT?

Nee helemaal niet, want alles wat we hebben is nog zowat nieuw. Het enige wat ik dacht als ik een dochter krijg kan ik kleertjes gaan shoppen. Als ik een zoon krijg, hoef ik helemaal niet zoveel te kopen. Dus heb ook heel lang gewacht met dingen kopen. Het enige wat ik nog echt in mijn hoofd heb is dat ik nog een drager wil kopen, maar dat pas als de kleine er is.

HOE VIND JE HET OM EEN STEEDS DIKKERE BUIK TE KRIJGEN?

Heel vreemd, maar ook heel erg leuk. Bij Daan had ik echt een bescheiden buikje. Maar nu vind ik hem echt enorm worden. Dat is echt wel heel leuk om te zien dat het nu zo anders is dan de eerste keer. Wel is het onhandiger en zwaarder, maar zo leuk. Helemaal als ik me buik alle kanten zie op gaan van de bewegingen. Dit kende ik dus ook helemaal niet van mijn eerste zwangerschap.

HAD/HEB JE TWIJFELS EN ONZEKERHEDEN TIJDENS DEZE ZWANGERSCHAP?

Ja die heb ik zeker, twijfels nee niet echt. Maar onzekerheden die nemen nu wel een beetje de overhand. Wat als dit kindje ook overlijd (waar ik niet teveel bij stil sta en wil staan) En nu ik al maanden erg slecht slaap, red ik het wel als die kleine er is. Aangezien ik aardig oververmoeid raak nu. En vooral onzeker dat ik een hele overbezorgde moeder ga worden, wat ik absoluut niet wil dat het gebeurd.

DOE JE IETS OM JE VOOR TE BEREIDEN OP DE BEVALLING?

Nee daar ben ik helemaal niet mee bezig, want het wordt een geplande keizersnede. Natuurlijk is er wel een geboorteplan, omdat ik zeker geen herhaling op de eerste keer wil. Maar dat was toen overmacht. Maar weet dat als me kindje niet meteen bij me mag er zeker iemand van het personeel echt aandacht voor mij moet hebben. Dus dat is wel iets wat ik nog echt goed moet aangeven als het zover is.

WAAR KIJK JE HEEL ERG NAAR UIT ALS JE BABY ER STRAKS IS?

Het gewoon in mijn armen te kunnen nemen, lekker knuffelen. Mijn liefde te kunnen geven. En als het lukt gelijk aanleggen aan de borst. Dit lijkt me zo,n mooi en magische momentje. En ik kijk er naar uit, wat misschien voor jullie stom klinkt dat het gaat huilen als het honger heeft. (daar zal ik vast nog op terug gaan komen als er vele slapeloze nachten worden)

VALT DE ZWANGERSCHAP JE TOT NU TOE MEE OF TEGEN?

Het begint me nu wel heel erg tegen te staan. Vind het heel zwaar worden door alle lichamelijke klachten het slechte slapen. De vele ziekenhuis bezoekjes. De zorgen dat ze me veel testen op zwangerschapsvergiftiging. De zorgen die er zijn geweest of ik de zorg voor het kindje wel aankan. En de vele bezoekjes bij maatschappelijk werk. 

Zou je dat nou wel doen een baby met een armbandje om. Nou het ziet er toch schattig uit. Maar is het ook zo leuk voor je baby en is het wel praktische. Dat zijn dingen die ik me heel erg af vraag eigenlijk als ik denk aan sieraden bij een baby. Oorbellen zou ik mijn baby nooit geven, dit is iets wat ze zelf uiteindelijk moeten beslissen vind ik. Maar een armbandje moet toch kunnen! Tijdens de zwangerschap van Daan keek ik naar die naamplaat armbandjes, maar nooit eentje gekocht voor hem. Of ik er spijt van heb, weet ik niet. Denk voor de herinnering wel maar voor het gemak bij hem denk ik niet. Toch blijft het verleidelijk. HOT or NOT een armbandje voor een baby?Deze vraag ga ik bij mijn tweede kindje uittesten. Want ik kreeg een heel leuk aanbod van Kayasieraden. Dit keer wilde ik eens niet voor mezelf iets uitzoeken. Eigenlijk wilde ik voor de papa in spe iets leuks uitzoeken. Maar er was niet veel keuze, en besloot ik voor de buik baby iets te kiezen. Als het alleen al ziet zo,n klein armbandje voor een baby smelt ik al helemaal weg. Ze hebben veel armbandjes met kralen, maar dat zie ik mijn kleintje straks echt niet dragen. Gewoon een simpel, stoer armbandje vind ik helemaal geweldig. Daarom koos ik voor het onderstaande armbandje. Met de mooie tekst erin gegraveerd “Twinkle Twinkle Little Star, How I Wonder What You Are” En ook aan de binnenkant is er iets in gegraveerd met de hand, namelijk de naam van onze kleine opkomst. Maar die houden we nog even voor ons.
Het armbandje groeit met je baby mee en kan gedragen worden vanaf geboorte tot 12-18 maanden. Ik ben echt heel benieuwd hoe onze kleine dit armbandje staat, en of ik het echt wel zo handig vind dat zo,n kleintje een armbandje draagt. Wil jij nou ook zo,n mooi sieraad (babyarmband) hebben of voor jezelf of voor je kindje dat kan er is keuze genoeg op de webshop van Kayasieraden. En denk eens aan dat je die baby cadeau ook als kraampakketje kan geven

Dan ben ik nog heel benieuwd naar jullie mijn lezers, hebben jullie ooit een armbandje gekocht voor jullie baby?