Afgelopen week is het stil geweest op mijn blog. Geen artikelen online omdat ik soms gewoon echt even niet weet wat ik nu weer moet schrijven. Zelfs de zwangerschap update was blanco, omdat ik niet echt nieuws te vertellen heb. Het gaat goed met de kleine en geen verdere bijzonderheden. Dat vind ik eigenlijk wel fijn dat de zwangerschap nu rustig verloopt. En gisteren zou deze online komen, maar kwam er niet aan toe vanwege het vieren van mijn verjaardag. Vandaag ben ik jarig en ben ik 36 geworden. Ik vind mijn verjaardag niet zo van belang, maar het blijft toch wel leuk als je berichtjes binnen krijgt dat mensen aan je denken op deze dag.Een lekkere lunch van brood met gebakken ei, champignons en tomaat. Verder was het een rustige dag.Ik ben aan de schoonmaak geweest, de week kwamen er mensen over de vloer. En aangezien de meeste kasten nu leeg zijn gaat het stoffen ook een stuk makkelijker. Ondertussen zijn we steeds meer dingen aan het opruimen en inpakken. Ja want over een maand krijgen we eindelijk de sleutel van ons nieuwe huis. En dan kan het echt beginnen.Natuurlijk moest er woensdag weer gewerkt worden op de kinderboerderij. Ik ben het nu wel aan het aftellen. Het fietsen erheen is alles behalve leuk. Ik krijg vreselijke pijn in mijn bekken, dus verder dan alleen deze keren naar de kinderboerderij fiets ik niet meer. Nu nog 4 keer en dan stopt het volledig daar voor mij.Ik besloot nog even voor deze maand een sessie te doen bij Mirre en ben de hele dag op pad geweest. Het liep ook lekker uit omdat er met de heenweg iets mis ging. De bus die ik altijd neem bestaat ineens niet meer. En ik had het niet van te voren na gekeken. Dus ineens kwam er een andere bus, maar wel 3 kwartier later zodat ik nooit op tijd op me afspraak kon komen. Ben uiteindelijk wel bij de halte opgehaald zodat ik het kwartier niet meer hoefde te lopen. Had namelijk al zolang gewacht dat ik heel veel pijn had en het dus welkom was even dat stukje met de auto te doen. Zit je daar gezellig te kletsen, zegt ze ineens wanneer had je nou je afspraak. Bleek een half uur eerder al, dus zei navragen. Maar ze had even rekening gehouden met dat ik even kon bijkomen van de reis. Daarna heb ik een sessie van 3 uur gehad, en merkte ik dat ik dus niet meer met de bus daar weg zou komen. Gelukkig werd ik naar Emmen gebracht nadat ik nog even heb kunnen kletsen en bijkomen. En was het al laat en ging ik maar wat eten voordat ik de bus naar huis zou nemen. Daar heb ik dus echt heerlijk gebruik van gemaakt.En toen was ik thuis en helemaal kapot. Dus lekker op bed met een serie en helemaal niets meer die avond.

Vrijdagavond zijn mijn partner en ik lekker uiteten geweest, helaas geen foto,s van. Omdat ik mijn mobiel thuis liet. Aangezien ik niet veel broeken meer heb die aankunnen, heb ik er eentje die heerlijk zit maar geen broekzakken in zitten. Dus dan maar een keertje geen foto,s van het lekkere eten.Zaterdag kwam mijn vader op verjaardag bezoek, dat is ook al heel lang geleden geweest dat hij voor me verjaardag kwam. Dat krijg je door die afstand. Maar het is prima, ik hecht geen waarde aan het vieren van mijn verjaardag. Kreeg een mooie blos bloemen van hem, ook nog een vingerhoedje met een olifantje erop en een bol.com kaart.

Zondag zou ik de hele dag niets doen en in de avond nog bezoek van mijn schoonfamilie krijgen. Maar de dag liep iets anders. Ik zat gewoon heerlijk op de bank serie te kijken. En wilde even op mijn mobiel kijken. En helaas, zwart beeld. En dit bleef zo. Hij was gewoon niet meer aan te krijgen. Dus besloot ik nog even snel de stad in te gaan om hem naar de winkel te brengen. Nu ben ik hem voorlopig kwijt. Kan wel 2 a 3 weken duren voordat hij gemaakt is. Gelukkig nog wel garantie op. Maar best wel kut zonder, nu merk je pas hoe handig dat ding is. Heb nu wel een leen ding van me schoonouders. Maar die is zo antiek dat hij zo traag is dat er niets op kan. Kan er mee bellen (belangrijk als ik weer naar Mirre ga voor 2 dagen) en whatsapp en telegram staat erop. Daar houd het dan echt mee op. Zelfs facebook lukt niet daar is hij echt te traag voor. Maar het afkicken vind ik niet zo,n probleem, maar dat mijn gemak van dingen weg is. Ik denk dan ook dat voor de volgende keer weinig, of gewoon geen foto,s online komen.

Eigenlijk heb ik een vrij rustige week gehad. We zijn wel even naar een bouwwinkel geweest om te kijken voor de kleuren voor de nieuwe baby kamer. En we hebben het eerste baby pakje gekocht die de kleine aan krijgt net na geboorte. Zo leuk om dit eindelijk in huis te hebben nu. En we zijn lekker bezig geweest weer wat dozen in te pakken. Ik kan niet wachten tot we gewoon over zijn naar ons nieuwe stekje. Maar eerst een hoop doen voordat het zover is. Daarna kan ik lekker nestelen voordat de kleine geboren wordt.

Ja ik vond het iets te vroeg voor mijzelf, maar ik moest echt naar het ziekenhuis deze ochtend. Voorheen ging ik nog op de fiets en kon ik later weg. Maar nu met de zwangerschap trek ik zo,n eind fietsen echt niet meer. Dus lekker met de bus erheen, maar dan moet je dus eerder weg. Eerst een gesprek met maatschappelijkwerkster, en daarna nog even kijken of het hartje nog klopt van de baby. En natuurlijk doet de baby het nog altijd heel erg goed. Zo,n fijn idee om even weer te zien dat het klopt en het te mogen horen.Af en toe heb je gewoon zin in fruit en dit keer waren het mandarijnen. Het is ook gezond fruit te eten en zou het ook weer vaker moeten doen. Maar heb dus even mijn fruitmomentje weer gepakt.We zijn al steeds meer langzamerhand aan het inpakken. Ja moet ook wel voor we het weten hebben we de sleutel van ons nieuwe huis en dan kunnen we gewoon bezig gaan daar. Overal komen er nu dozen te staan. We zijn begonnen ze op te stapelen in de baby kamer, maar die is inmiddels vol. Dus ook nu begint het in de woonkamer met dozen neerzetten. de kasten worden leeg in huis dus we ruimen op, maar al die dozen maakt het er niet gezelliger op. Verhuizen pfff, hier na nooit meer hahaha.Lekker de hele middag de serie Degrassi gekeken. Heerlijk gewoon zo,n middag op de bank en niets anders te hoeven doen.

Ik heb weer een blok “Stralend de wereld in” gehad en zo bijzonder is het soms hoe alles bij elkaar gaat passen. Ook dit keer weer werd er geëindigd met een heel mooie passend nummer op het thema. Ook dit wilde ik jullie laten horen. Ik ben er al helemaal weg van…

Inmiddels hebben we al twee weken doorgebracht in het nieuwe jaar. Eigenlijk is het best gek, een soort nieuw begin maar eigenlijk is er vrij weinig anders. Toch heb ik de afgelopen week veel voor de kiezen gehad. Waarbij stress een grote rol speelde. Maar nu is er weer ruimte gekomen om echt weer volop te genieten van de zwangerschap. Opgelucht na vervelende dingen, die jullie natuurlijk al hebben kunnen lezen. Soms verbaas ik me er echt over, dat er nu wel hele mooie dingen op ons pad komen. Maar dat het allemaal zo veel moeilijker gemaakt wordt voor ons. Maar ik ben heel dankbaar dat het eindelijk ook ons gegund word wat meer geluk naar ons toe te krijgen.In het begin van de week, maakte ik makkelijk maar lekker en gezond eten voor ons. Ei muffins met sla en een gehaktballetje. In de ei muffins deed ik nog wat lekkere dingetjes door heen, zoals champignons, kaas, spekjes en cherrytomaat.Ik had natuurlijk de vruchtwaterpunctie in het ziekenhuis gehad, en heb daarna veel rust genomen. De dag van de punctie mag je gewoon eigenlijk niets, dus heb ik de dag op bed doorgebracht met series en de laptop. De dag erna mag je gewoon alles weer, alleen niet tillen en intensief sporten. Daar heb ik me even op verkeken, ik dacht gewoon op de fiets naar me werk te gaan. Alleen het bleek echt heel hard te waaien. Waardoor ik hele erg buikpijn kreeg en ik eigenlijk in angst zat of het wel goed bleef gaan met de kleine. Ik ben dan ook later thuis gebracht en heb rust gehouden.  De pijn verdween, maar s,avonds laat kreeg ik weer steken waardoor we die nacht in het ziekenhuis zaten voor controle. Voelde me toen ineens belachelijk, want ons kindje liet zich ineens onwijs voelen toen we zaten te wachten. terwijl het eerder heel rustig was en ik heel erg twijfelde. Maar heel fijn om even te zien dat je kindje het gewoon heel goed doet.Na drie dagen dat ik rust heb gehouden, ook omdat ik wist dat er weer twee drukke dagen zouden komen ging ik dus weer naar Mirre. Daar heb ik dus twee intensieve dagen gehad. Weer heel veel emoties gehad en heel veel kunnen uiten waardoor er nieuwe ruimte komt voor nieuwe dingen. Het was heerlijk om de groep weer te zien en fijne gesprekken te hebben. Maar het was ook weer heel goed om daarna naar huis te gaan. Thuis eerst even langs de Chinees om eten te halen voor mezelf. Zodat ik lekker daarna kon eten en bijkomen. Voelde me vies na die twee dagen en ben lekker gaan douchen en de rest van de avond tv gekeken.

En natuurlijk zondag stond in het teken van eigenlijk weinig doen. Ja heel even naar praxis geweest om nog verhuisdozen bij te kopen en bubbeltjes plastic om breekbaar spul in te pakken.

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

20 weken echo

Ja ondanks ik het een vreselijke echo vond en er dus weer iets gezien is wat we niet hoopte en er extra controles komen, heb ik ook heel erg kunnen genieten ervan. Wat is het toch een wonder dat zoiets moois in je groeit. En we weten inmiddels het geslacht, natuurlijk ook heel erg leuk om te weten. Maar voor jullie blijft het nog even een geheim tot het geboren is. Eigenlijk was het ook heel emotioneel om dat kleintje zo te zien bewegen en het hartje te zien en horen kloppen. Juist als je weet dat er ook zoveel mis kan gaan. Dus ja wat ben ik blij dat ik er ook van heb kunnen genieten.

Beweging in me buik

Wat voelt dat heerlijk, leven te voelen. Soms is het niet lekker omdat het dan pijn doet, heb weleens buikpijn en als er dan even flink getrapt wordt is dat geen fijn gevoel. Maar ik kan alleen maar denken zo dankbaar dat ik het voel bewegen. Want als ik het niet voel zou ik gaan twijfelen. Al heel lang mag ik genieten van de bewegingen. Nu worden ze echt wel veel sterker de bewegingen. Zo bijzonder.

Ook dit jaar natuurlijk weer een kijkje in mijn leven, en ga weer elke week een foto verslagje maken voor jullie. Met deze week gelukkig toch aardig wat foto,s. Dat was de reden waarom ik de laatste tijd het maandelijks deed omdat ik vaak geen zin of tijd had om foto,s te maken. Of er simpel weg niet aan dacht. Maar ik was natuurlijk ook veel op Mirre te vinden en daar had ik 9 van de 10 keer geen telefoon op zak. Die lag gewoon op de kamer dan. Nu ben ik daar veel minder vaak en wil ik gewoon weer vaker foto,s gaan maken. Er komt straks wel een tijd dat het druk wordt met verhuizen en dan twee maanden later de geboorte van ons kindje. Maar daar houd ik jullie ook van op de hoogte. Nu eerst de eerste week van januari.Oud en nieuw, net na 00.00 uur maakte ik deze foto. Ons draakje wat naar het vuur aan de overkant aan het kijken was. (knuffel draakje) Verder viel het vuurwerk alweer tegen, zoals voorgaande jaren. Toch even wezen kijken voor het raam en zoals de afgelopen jaren weer even naar mijn schoonouders gegaan. Daar nog even een hapje en drankje genomen en gekletst. Thuis ben ik meteen in bed gekropen was al weer laat zat.Dinsdag begonnen we de dag al vroeg om 08.00 in het ziekenhuis zijn. Hier heb ik eerder al over verteld in de vorige blogEn ja dan stel je de mensen online op de hoogte van onze 20 weken echo. Wat was ik al blij dat ik heb kunnen genieten van de echo. Helaas dan wel weer een tegenslag erbij. Maar we moeten het er maar mee doen.Woensdag ochtend voor ik naar me werk op de kinderboerderij ging. Het was eigenlijk niet te doen op de fiets, het waaide erg hard en vond het helemaal niets. De terugweg was nog erger, want toen waaide het nog harder. En was bang om gewoon onderuit te gaan. Ben zelfs maar even van de fiets afgestapt. Want stel je voor dat ik onderuit ga en ik ongelukkig val zodat de stuur in me buik komt. Ja alleen ik kan dat nu natuurlijk bedenken. Nee echt ik was echt heel erg bang hiervoor. Was dan ook blij dat ik thuis was. Wel bek en bekaf.
Langzaam verdwijnen er spullen in dozen voor de verhuizing in maart. Ik vind het niets aan dat het steeds een stukje kaler wordt. Maar het moet toch echt gebeuren. Verder keek ik lekker naar Girlmore girls, ben bijna bij het laatste seizoen.In het weekend mogen we genieten van af en toe iets lekkers, ja we proberen sinds het nieuwe jaar weer een beetje op ons eten te letten. Meer groenten eten en minder slechte tussendoortjes. Maar nu namen we lekker een gebakje met bakkersroom en kersen erop.Lunchen met geroosterd brood, ik heb er een feestje van gemaakt. Dus dat was wel even goed genieten ervan.

Hoe was jullie eerste week van het nieuwe jaar?

Het is al weer even geleden, maar toch wil ik er zeker nog even op terug komen. In november hadden we het tweede Vlinderkindcafé, en dit keer was het in Groningen. Mijn home stad. Wat was ik trots toen Nathalie me vroeg om mijn verhaal te vertellen over Daan. Ik werd hier wel zenuwachtig van want ben niet zo heel goed met groepen mensen. Nathalie stelde voor om mijn verhaal eerst op te schrijven en het dan gewoon uit mijn hoofd te leren. Wat ik allemaal wilde vertellen. Daar begon ik dan ook mee in de voorbereiding. Alleen na een tijdje liep ik hier in zo vast, ik merkte dat ik in mijn gevoel er steeds meer op andere manier er naar ging kijken. Ook mijn gevoel naar de dood van Daan veranderde. Dit door middel van alles wat ik bij Mirre deed. Het voelde niet zo goed meer om het verhaal op te schrijven. Waarom zou ik want ik ken mijn verhaal toch. Ik wilde het gewoon vanuit mijn gevoel gaan vertellen. Toch is dit wel heel moeilijk, maar ik maakte me eigenlijk niet meer druk erom. Ook maakte ik me niet druk om nieuwe mensen te ontmoeten. Voorheen vond ik dit allemaal zo eng. Maar nu keek ik er echt naar uit om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik was niet bang om contact te leggen met al die lieve mooie mama,s. Dit heb ik geleerd door in de groepen bij Mirre terecht te komen en daar ook gewoon in de groep te spreken.

Nu dat de dag aanbrak ging ik naar de locatie, ik was als eerste. Want ik was gewoon veelte vroeg. Maar dat gaf niet nu kon ik alvast wat kleine dingetjes doen. Eigenlijk ben ik een hele tijd bezig geweest met de letterslinger die we op wilde hangen. Zo hadden Nathalie en Kelly tijd voor de andere dingen klaar te zetten toen ze aankwamen. Zo waren we mooi op tijd voordat de eerste mama,s binnen kwamen. Op dat moment had ik wel even de zenuwen, straks ga ik gewoon mijn verhaal vertellen. Ik was bang dat ik dingen zou vergeten te vertellen. Zo uitgebreid mogelijk mijn verhaal vertellen valt niet mee. Juist niet als je zo vaak je verhaal al hebt verteld, dan kan je zonder gevoel vertellen. Niet dat het me niets doet, maar heb echt al honderden keren het verteld. En als je steeds in gevoel het zou vertellen, ga je misschien wel steeds huilen. Nou dat hoef ik al heel lang niet meer.

Eerst begin Nathalie met haar praatje en daarna wilde ze dat ik het woord nam. Alleen wilde ik graag dat iedereen even zich kort ging voorstellen, dat stelde ik dus voor. De anderen vonden het ook prima om even iets kort te vertellen over zichzelf en over hun kindje. Dus al gauw kwamen de verhalen bij iedereen op gang. Ik vond het fijn om zo al de verhalen te mogen horen. Wel was het uiteindelijk wel veel om alles aan te horen. Maar blij dat iedereen het gewoon aandurfde om zo open te zijn. Want waar wij voor staan is om over je kindje te mogen en kunnen praten. Dit is iets wat belangrijk is je kindje bij naam noemen. Als je niet meer praat over je kindje, kan je opeens voelen dat het allemaal teveel kan zijn voor je. Het is gewoon echt nodig om zo nu en dan erover te praten. Ik merk ook dat eigenlijk iedereen vind dat ze mensen tot last zijn om over hun kinderen te praten. Ook dit herken ik wel, dus is het Vlinderkindcafé hier zo belangrijk in. Toen iedereen aan de beurt was geweest, was het mijn beurt om te vertellen. En met trots vertelde ik over Daan. Alleen ik voelde dat het erg warrig over kwam. In mijn hoofd zo perfect, maar niet toen ik het uitsprak. Het was gewoon te uitgebreid en te weinig gevoel. Maar de boodschap die ik mee wilde geven was heel duidelijk en helemaal in mijn gevoel.

Boodschap

Vaak spreek ik moeders van overleden kindjes, dan voel ik hoe negatief ze vaak overkomen. Het is niet gek na het overlijden van je kind dat je in de put zit. Maar ik vind dat je hier niet in kan blijven hangen. Jaar naar jaar. Het eerste jaar is echt het zwaarst, al eerste dingen beleven zonder je kind. Dit is ondraaglijk echt. Het tweede jaar stond bij mij in het teken van heling. Ik wil niet eeuwig blijven treuren. Ik wil verder met mijn leven en juist iets positiefs uit het overlijden van Daan halen. Hij heeft me zoveel geleerd in die paar maanden dat hij geleefd heeft. Maar ook hoe hard de les van de dood ook is, ook dat heeft mijn ogen geopend. Hij heeft letterlijk gezegd dat het nu mijn tijd is. Dat ik nu aan mezelf moet gaan werken om gelukkig te worden in het leven. Want dit was ik niet, niet voor het leven van Daan. Maar Daan heeft wel mijn leven verrijkt, ik voelde toen de eenzaamheid en het gevoel van niet gelukkig zijn niet. Alleen een kind kan je niet gelukkig maken, dat moet jezelf doen. En dat ben ik nu voor mezelf aan het doen. Ik wilde dus iets positiefs mee geven aan al deze mooie mama,s. Het leven gaat door ondanks we onze kindjes heel erg missen. Zij zouden ook willen dat we weer geluk gaan voelen. Je wordt nooit meer de persoon die je bent. Maar ik voel juist dat ik sterker ga worden door dit wat ik heb meegemaakt. Dus ik ben Daan zo dankbaar dat hij in mijn leven kwam, al was het maar zo vreselijk kort.

Huil, lach, praat

Na mijn verhaal was het tijd om gewoon even rustig wat te drinken en samen te praten. Wat voelde ik me op me gemak tussen deze groep. Het was voor mij zoveel anders dan de eerste keer. Ik bleek er toen nog niet helemaal klaar voor te zijn. Ik vond het eng om contact te maken en nu heb ik zo genoten van alles wat er verteld werd. Ja genoten ondanks de zware verdrietige verhalen. Toen was er ook nog even tijd voor creatief te zijn. Want Kelly had geregeld dat er mooie fotolijstjes gepimpt konden worden. De meeste prachtige spullen stonden klaar voor de mama,s. En wat vond ik het heerlijk te zien dat iedereen daar mee bezig ging. Ja zelf had ik er geen behoefde aan, ik voelde me moe en heel veel last van de warmte had ik. Dus ik genoot gewoon van wat er daar gebeurde. Ook had ik nog een mooi en fijn gesprek met de fotograaf van Make a memory. De tijd vloog voorbij, ondanks ik heel moe was. Gewoon echt tijd te kort om met iedereen even te praten. Dus misschien een optie de volgende keer iets meer tijd voor deze mooie belangrijke middag.

Ik kijk terug op een geslaagde middag.

Het is alweer de laatste maand van het jaar. We beginnen straks in het jaar 2017 en wat kijk ik er naar uit. Mooie nieuwe dingen staan ons te wachten. Een nieuw huis, nieuwe woonplaats een baby opkomst. Wat staat ons nog meer te wachten het nieuwe jaar. Ik heb er erg veel zin in. Maar voor nu nog even de laatste maand overzicht van het jaar. Geniet ervan.

Week 1

Ik was weer even bij Mirre voor “Stralend de wereld in” en ik had dit keer een geweldige kamer. Moet je zien wat een plaatje als uitzicht als de zin door de ramen schijnt. Wat ben ik toch altijd dankbaar dat ik de enige ben die een eigen kamer heeft. De rest moest de kamer delen met anderen.  Ook zijn we thuis alvast begonnen aan de appelboilers, die zijn echt vet lekker gewoon.  

Week 2

Sneeuw/ijzel in de bomen wat een prachtig gezicht. Dit uitzicht zal ik volgend jaar niet meer hebben. Want dan wonen we hier niet meer. Ben benieuwd wat voor mooi uitzicht we dan gaan krijgen. Ben weer helemaal in to the smoothies. Al de hele week elke dag een heerlijke fruit yoghurt smoothie gemaakt. Lekker en gezond. Toen was het tijd voor de kerstboom van Daan. Mijn partner was ermee bezig en daarna gingen we hem brengen naar zijn plekje. Ook dit wordt de laatste keer kerst op het crematorium. Want we zijn van plan om in september hem naar ons nieuwe huis te halen. Natuurlijk is het dan ook tijd om de kerstboom bij ons thuis op te zetten en ook deze staat er voor het laatst in ons huis hier.

Week 3

Daar was ik dan weer op Mirre, dit keer voor de geboorte workshop die ik deed samen met mijn moeder. Ik was er de avond van te voren al, zoals bij elke keer als ik een workshop doe. En had weer een eigen kamer voor mezelf. Dat vind ik toch altijd wel weer heel erg fijn. Nog steeds lekkere smoothies maken, ik wilde weer iets meer gezonde voedsel binnen krijgen. Daarom ook deze week weer een paar keer tussen de middag aan het wokken geweest. Ook zijn we begonnen (ik samen met mijn partner) met wandelen, om weer wat meer conditie op te bouwen. Natuurlijk ontbrak het werken op de kinderboerderij ook niet. Al heb ik me de laatste woensdag van het jaar ziek gemeld vanwege erge buikpijn. Kaartje krijgen voor de feestdagen is leuk, maar mijn hart maakt een sprongetje als er iemand ook de naam van Daan vermeld. Dat waren er maar weinig, maar zo fijn om te zien als het gebeurd. En als laatste een heerlijke lunch van geroosterd brood sandwichspread en gekookte ei. Jammie.

Week 4

Eerste kerstdag waren we bij mijn schoonouders waar we heerlijk gingen gourmetten. Het was een gezellige dag. Na het eten moest ik wel even een dutje doen in het bed van me schoonouders, om de rest van de avond nog door te komen. Anders zou ik op de bank in slaap vallen, wat ik toen ook deed met de zwangerschap van Daan. Nu was ik slimmer om gelijk maar even van hun bed gebruik te maken. Mijn partner haalde de box uit elkaar die al zolang in de woonkamer stond. Het was praktisch hem te laten staan want we wilde toch een tweede kindje. Helaas duurde dat langer dan verwacht. En dan ben je nu zwanger en dan moest hij toch uit elkaar omdat we in het nieuwe jaar gaan verhuizen. Best een beetje raar dus.

Ik merkte al even dat het steeds iets minder goed met me ging. Toen ik nog elke week bij Mirre was voelde ik me steeds beter. Maar nu had ik alleen maar telefonische gesprekken, dus viel het echt wel tegen om het “alleen” te doen. Tijdens het laatste telefoongesprek besefte ik echt dat een sessie nodig was. Dus besloot ik toch maar even te vragen of ze nog de laatste week van het jaar tijd had. Dat was wel even een puntje. Maar omdat ze het zelf ook voelde dat het nodig was is ze even gaan schuiven. En kon ik vrijdag ochtend terecht. Maar zo vroeg dat ik niet daarvoor heen kon reizen. Dus werd ik gebracht de avond van te voren. En dan kom je aan en zie je een magische gezicht met vele lichtjes. Lekker ouderwets met mijn Mirre vriendin de avond zitten kletsen, tot ik naar bed ging. De volgende ochtend ging om 08.00 de wekker, terwijl ik niet had geslapen pfff. Maar rond 09.15-09.30 had ik een sessie.

Laatste dag van het jaar maakte ik bowl, dit maak ik regelmatig voor oud en nieuw. Zo heerlijk vind ik dit. Ook maakte ik oviebollen, maar ik denk dat het niet goed is gegaan met het rijzen. Want ze zagen er niet uit en eerlijk gezegd echt smakelijk zijn ze ook niet. Toch wel jammer ervan… Maar we hadden gelukkig wel heerlijke bowl die we deze avond konden eten.

Hebben jullie een fijn oud en nieuw gehad?
Gelukkig nieuwjaar 

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Verhuizen

Het is bijna 2017 en in maart gaan we dan verhuizen. We hebben een heel leuk huisje gekocht en kan niet wachten tot we erin zitten. Het verhuizen zelf zie ik wel tegenop, omdat ik niet heel veel kan vanwege de zwangerschap. Al die spullen die naar beneden moeten, en dan weer steeds die trappen op omhoog. Echt ik kijk er naar uit dat we niet meer op drie hoog wonen. Geen last meer van die stomme trappen. Maar waar ik echt naar uit kijk om het huisje eigen te maken. En natuurlijk de nieuwe baby kamer in orde maken. Dat is toch het belangrijkste als eerste. Want als we er eenmaal wonen hebben we hooguit nog twee maanden voor dat die kleine zich gaat aandienen.

Huishoudbeurs/negenmaandenbeurs

Elk jaar is het traditie dat ik met mijn vriendin naar de huishoudbeurs ga. En de kaartjes waren all een week nadat we vorige keer zijn geweest gekocht. Nu omdat ik zwanger ben heb ik mijn vriendin zover gekregen dat ze mee gaat naar de negenmaandenbeurs. Dat hebben we ook gedaan tijdens de zwangerschap van Daan. Ik heb echt zin in deze dag, alleen het nadeel is dat het zover weg is en een lange dag zal zijn. En met de zwangerschap is dat best wel heel veel. Maar dat mag de pret niet drukken. We gaan er in februari een super leuke dag van maken.

Logeren op Mirre

Ik heb nog even voor dit jaar kunnen regelen dat ik een sessie kon krijgen op Mirre. Ik merkte dat het toch wel heel erg nodig was. Maar omdat het deze week erg druk was voor haar, moest het vrijdag vroeg in de ochtend gepland worden. En dat is de reden waarom ik donderdag avond al heen ging om er te logeren. Gezellig weer even ouderwets met mijn Mirre vriendin.

Een nieuw jaar gaan we in, kijk jij al ergens naar uit in het nieuwe jaar? 

Kerst

Lichtjes

Kerstboom

Gourmetten

December kalender

Familie

Hele fijne feestdagen gewenst

Wat gaan jullie voor leuks doen met de kerstdagen?