In Utero

Hoe hebben ervaringen die je in de baarmoeder meemaakt effect op je latere leven? De baanbrekende documentaire ‘In Utero’ toont aan de hand van interviews, culturele mythes, populaire films en technologische trends hoe belangrijk de periode in de baarmoeder is voor het verdere leven.

De Amerikaanse documentairemaakster Kathleen Man Gyllenhaal brengt met ‘In Utero’ een meeslepende, cinematografische documentaire die op zoek gaat naar één van de grootste mysteries van het menselijke leven. Hoe verloopt het leven in de baarmoeder en wat voor blijvende impact heeft dit op ons verdere leven? De film doet dit aan de hand van drie vragen: hoe worden we gemaakt? Wie zijn we? En waarom zijn we wie we zijn? We zijn immers niet enkel het resultaat van een samensmelting van genen, maar ook van onze omgeving.

Door het samenbrengen van theorieën van epigenetica en biochemie, interviews met dokters en psychologen en zelfs de verhalen van The Matrix en Alice in Wonderland brengt Gyllenhaal een ontzettend boeiende documentaire over het ontstaan van het menselijke leven en tracht het op tal van levensvragen een antwoord te vormen.

Alleen naar de film

Dat was een hele uitdaging voor mijzelf, om alleen naar de film te gaan. Ik zou eigenlijk samen met iemand gaan, maar die kreeg de kans om een workshop bij Mirre te doen het weekend dat deze film draaide. Dus besloot ze haar kaartje te ruilen, zodat ze 31 oktober kan. En ik stond er de avond dus alleen voor. Dit doe ik dus normaal nooit, en eigenlijk was ik ook wel een beetje zenuwachtig. Maar was dat omdat ik er alleen heen ging of om deze film te zien. Ik wist er al wel veel vanaf doordat ik mijn eigen geboorte aan het onderzoeken ben bij Mirre. Ik weet dus wat er allemaal van invloed kan hebben op je ongeboren kindje. Maar nog fijner te weten dat je het ook kan herstellen, begin bij jezelf om je eigen geboorte dus te onderzoeken. Maar je kan ook als je al kinderen hebt gekregen hun eigen stukken te gaan herstellen.

Ik vond het een interessant onderwerp, alleen af en toe wel heel druk de film. Sommige dingen waren wel wat storend, bijvoorbeeld de stukken die uit films gehaald waren. Maar stukjes daarvan waren ook wel weer lachwekkend weer gegeven. Toch vond ik het heel jammer en teleurstellend dat de vader rol die zeker ook van invloed heeft op het ongeboren kindje niet werd belicht. Alles draaide om moeder, dat zei het liefst geen stress mocht hebben tijdens de zwangerschap.

Gesprekken

Als je gewoon naar de bioscoop gaat, kom je niet echt in gesprek met mensen. Zeker niet omdat ik normaal niet alleen zou gaan. Nu raakte ik al snel met iemand in gesprek die naast me kwam zitten. En gelijk ook gewoon een mooi gesprek wat ging over het onderwerp van de film. Ik vertelde over mijn proces en waarom ik dit proces ben aangegaan. Fijn als mensen aandachtig naar je luisteren, ook merk ik dat mensen voelen en zien aan me dat ik heel positief overkom. Dat ik er geen probleem mee heb om over mijn verlies te praten, dat ik juist praat over het geschenk wat ik kreeg en niet het vreselijke gemis wat erbij komt kijken. Na afloop van de film had ik heel sterk de neiging de vrouwen die mede verantwoordelijk zijn deze film naar Nederland te halen aan te spreken. Maar beide waren in gesprek, dus ging ik in de buurt zitten. Al snel sprak 1 van de vrouwen mij aan en raakte zo uiteindelijk met beide in gesprek. Vertelde wat ik van de film vond, maar ook mijn eigen ervaringen met me eigen geboorte te herbeleven. En uiteraard waarom ik dat ben gaan doen. Ze vonden mooi hoe ik erover praatte en dat ik zelf al zo bewust ben van het onderwerp en dat ik er iets mee aan het doen ben.

Het was dus een zeer geslaagde avond voor mij.

Mijn weken zitten best wel vol, juist omdat ik elke week drie dagen bij Mirre ben. En het reizen erheen breekt af en toe een beetje op. Toch is het waard om hier elke week te zijn. Ik mag nog twee maanden extra in de opvang komen en elke week een sessie krijgen.Ik blijf het geweldig vinden om de koeien te zien als ik uit het raam kijk. Altijd even nieuwsgierig staan ze voor het huis nu of niet. Nu waren ze heerlijk lui aan het genieten van het zonnetje.Een heerlijk toetje eten, zo nu en dan mag dat wel.Op Mirre wordt er al weken extra hard gewerkt, waar ik mijn steentje aan bij gedragen heb. Eerst heb ik al het onkruid hier weg gehaald. Later ook nog de hele zandbak onkruid vrij gemaakt. Is wat netter als er vele mensen komen voor de open dag. Het bord van Mirre, hier was ik bijna klaar met het onkruid tussen de stenen weg halen. Maar goed ook want het werd al donker. Zo dat ik nog maar weinig kon zien.Thuis na drie dagen Mirre en ik ben echt bekaf. Dus maar even een dagje helemaal niets doen. Nou ja er moest nog wel even boodschappen gedaan worden.Zaterdag zijn we naar Assen geweest omdat ik mijn rits kapot trok van mijn schoenen. Toen kreeg ik hem niet meer open en kon ik hem niet uitdoen. Dus met grof geweld moest de rits open gemaakt worden. Maar moesten er dus nieuwe schoenen komen. Aiii daar heb ik dus niet het geld voor. Heb dus nu een schuld bij mij man hihi. Mocht ook wel na een jaar of 8 dat ik met deze schoenen liep. Het waren de enige schoenen waar ik geen pijn in mijn hielen van krijg. Maar goed deze grote bloemen kwamen we tegen onderweg bij iemand in de tuin. Vind ze echt geweldig.

Zondag zijn we even een stukje gaan wandelen, met mijn nieuwe schoenen. Auwwww want nu heb ik dus twee blaren op mijn hielen. Hoop dat mijn schoenen nog goed uitlopen anders heb ik echt niets eraan. En ze waren onwijs duur. Maar ecco schoenen zijn nou eenmaal duur. Nu moeten mijn hielen eigenlijk eerst genezen, maar hoe als je weer op pad gaat. Moet je toch weer schoenen aan. Nou dat zien we dan wel weer. Voor nu loop ik thuis met blote voeten. Maar tijdens deze wandeling maakte ik een filmpje van deze mooie reiger. Vind het hele bijzondere beesten.

Niet vaak maak ik echt gebruik van het internet bij Mirre, soms even op Facebook of een berichtje sturen. Maar verder kom je daar haast niet. Maar dit was de plek om het internet op te kunnen. Ik ben dan ook voor het eerst hier gewoon bezig geweest met mijn blog. En nog wat andere dingetjes gedaan. Vond het wel fijn om even gewoon heerlijk in het zonnetje te zitten en te schrijven.

Ontbijten buiten blijft hier toch geweldig. Ja ik zit bijna hele dag hier buiten. Heel anders dan thuis. Is daar niet te doen om veel binnen te zitten namelijk.Na het ontbijt een heerlijke ochtend wandeling gemaakt. Alleen had me nogal vergist in de tijd dat ik met de lange wandeling bezig zou zijn. Moest toen erg door stappen en wat was het warm. Ik kwam later dan gehoopt terug. Snel me even wassen een ander shirt aan. Daarna drinken en even buiten zitten om bij te komen. Maar daar was eigenlijk geen tijd voor, want ik had om 11.00 een sessie en ik had het geluk dat ze me wat later kwam halen. Ook omdat ze me dus niet had zien zitten buiten.S,avonds nog even buiten zitten en genieten van de zon ondergang.Ik had de week ervoor al zin om het onkruid van het pad weg te halen, maar toen was het er niet van gekomen. Maar nu heb ik het hele pad aangepakt, dus hij is mooi netjes voor de open dag van Mirre. Ik blij want heb ik mooi eer van mijn werk. En ik kon mijn zinnen even verzetten.Toen ik naar huis ging heb ik op Emmen even wat lekkers gegeten bij de snackbar Charlie. Had begrepen dat dit een hele goede snackbar is en dat bleek ook zeker. Wat heb ik heerlijk gegeten daar. Daarna ben ik door naar huis gegaan.

Thuis heb ik niet zo heel veel meer gedaan, veel Netflix gekeken. Nog wel boodschappen gedaan en wat in huis schoon gemaakt. Al had ik daar geen puf voor. Maar soms moet het toch even gebeuren. Ook even weer gewassen, voor ik het weet ben ik weer op Mirre. De dagen thuis gaan ook best wel snel. Mijn dagen gaan echt heel snel de laatste weken. Dus vind de rust soms wel even heel erg fijn.

Kunnen jullie genieten van wandelen in de natuur?

In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…

Lopend naar Mirre

Zes weken lang heb ik met de regiotaxi vanaf Emmen naar Mirre moeten gaan omdat de bus niet reed in de zomer vakantie. Nu kon ik eindelijk weer met de bus, dat hield in dat ik ook weer een stuk moest lopen van de bushalte naar Mirre en ik dat stiekem wel even lekker vond weer. Het nadeel is alleen de bagage die ik mee draag, dat maakt de wandeling wel wat zwaar. Maar met een heerlijk muziekje op ben je er zo.

Uitkijken naar Open dag

Ja ik kijk uit naar volgende week naar de open dag van Mirre. Niet alleen voor de open dag maar juist ook omdat mijn moeder ook komt. Ik haar heerlijk kan laten zien waar ik terecht ben gekomen. Kennis kan laten maken een de plek de magie ervan en de mensen die ik daar heb leren kennen.

Huisje gedeeltelijk weer schoon

Ik heb vaak geen zin om mijn huisje schoon te maken als ik thuis ben de weekenden. Dan ben ik moe en heb gewoon nergens zin in. Maar heb me er vandaag even toe gezet. Alleen de stofzuiger moet er nog doorheen en dan is het weer aardig fris in huis. Dat is dan wel weer lekker profijt van het werk.

Wat zijn jouw glimlachmomentjes van deze week?

Bloemen

Kleuren
Vrolijk
Natuur
Tuin
Bedankje/verjaardag
Bloemenkrans
Lente/zomer

Ben jij ook gek op bloemen

Een nieuw weekoverzicht met leuke foto,s die ik maakte en op instgram plaatste. Ik blijf verslaafd aan foto,s maken ondanks ik er soms weinig tijd voor heb. Of dat ik mijn mobiel gewoon niet bij de hand heb als ik op Mirre ben. Lees mee wat ik afgelopen week weer heb meegemaakt.Even lekker broodjes eten, dit was eigenlijk nog van vorig weekend. Lui op bed eten en Netflix kijken. Ik hou ervan in de weekenden lekker lui te doen. Daar zijn toch ook de weekenden voor, of zijn jullie juist altijd druk de weekenden?
Dinsdag was ik weer onderweg naar Mirre en eigenlijk had ik een lusteloze dag. Het was ook slecht weer en heb de hele dag op mijn kamer daar doorgebracht. Maar in de avond veranderde dat. Er werd samen gekookt, en ondertussen gelachen omdat er een filmpje gemaakt werd tijdens het koken. Ik houd hier niet zo van en blij dat het ook niet gedeeld wordt. Met z’n drieën hebben we gegeten en na het eten zijn we op pad gegaan. Op weg met de auto naar de heide. Een heerlijke avond hebben we samen gehad. Terug op Mirre nog even buiten iets drinken en toen ben ik naar bed gegaan. Nog nooit ben ik zo laat daar op bed gegaan. Het was al 23.30. Dus kan je nagaan hoe gezellig het was.
Omdat ik even niet drie dagen bij Mirre kon zijn door een afspraak van mijn kant, kon ik woensdag ook even langs de kinderboerderij. Even bij kletsen en ik heb een poster mogen ophangen van de Open dag van Mirre. Hier werd ik echt heel vrolijk van.
Het was heerlijk warm weer, misschien een beetje te warm. Maar we besloten ineens onverwachts te gaan BBQ-en. Dus naar de winkel voor vlees. En hebben s, avonds heerlijk genoten op het balkon van het eten.
De avond erna konden we weer lekker op het balkon zitten, helaas werden we wel opgevreten door de muggen. Dus we hebben het niet heel laat kunnen maken. Maar het was wel even heerlijk.
Ondertussen hebben we een avond flink onweer gehad, dat heb ik gefilmd. Want het was echt heel heftig, maar het is ook zo mooi om te zien dat het weerlicht.

We zijn serieus bezig om een huis te willen gaan kopen, dus zijn we ook wel een beetje rustig bezig met inpakken. Het eerste waar mee we bezig zijn is de babykamer. Dit vind ik best wel heel moeilijk. Maar het wordt ook tijd deze nieuwe fase in ons leven. Inmiddels zijn er nu twee dozen ingepakt met spullen. Meer dozen hebben we nog even niet. Maar rustig aan zijn we dus bezig ermee.

Hebben jullie beetje genoten van het warme weer, of vond je het eigenlijk te warm?

Mijn kind

Moederschap

Knuffelen

Clini Clowns

Ziekenhuis

Sonde voeding

Veel slapen

Dragen in de draagdoek

Syndroom van down

Lief klein draakje

Paars

Teigertje

D-mama,s

Als jij aan je kind denkt, waar denk jij dan aan?

De weekoverzichten zijn de laatste tijd wat saai omdat ik veel op Mirre ben en daardoor mijn mobiel vaak niet bij de hand heb. Ik vind het eigenlijk best heerlijk om niet steeds ermee bezig te zijn. Hij ligt eigenlijk altijd op mijn kamer tenzij ik graag muziek wil luisteren.

Maandag ben ik maar even wezen sporten, wist niets anders te doen. Of tenminste ik had ergens zin in, maar ook weer niet. Toen heb ik mezelf maar een beetje gedwongen om naar de sportschool te gaan. En na het sporten maar een appeltje eten en op de fiets naar huis.Ik was weer een paar dagen bij Mirre, dit keer een paar hele andere dagen dan ik gewend ben. Meer mensen gesproken, wat erg gezellig was. Heel veel buiten genoten van het zonnetje. Lekker gewandeld met iemand die ook op Mirre rondloopt. Samen eten gemaakt. En deze ochtend dacht ik lekker bramen te plukken in de Permatuin van ze voor in mijn ontbijt. Heerlijk hoor vers fruit in mijn ontbijt.
Ik ging voor het eerst in de avond film kijken op mijn kamer bij Mirre, maar eigenlijk na een half uurtje was ik het zat en ben ik gaan slapen.Ik hou van bloemen, zeker als ze deze mooie kleur hebben. Dit doet me denken aan Daan, daar ben ik dankbaar voor. Weer zo,n mooie bloem, deze staan gewoon bij ons in de straat.

Deze week is even helemaal anders dan normaal. Ik heb geen tijd gehad voor foto,s te maken omdat ik een hele bijzondere drukke week heb gehad. Het ging hier eigenlijk om 4 volle dagen. Hierover kan/wil ik niet vertellen. Wat ik wel kan vertellen is dat het me heel goed heeft gedaan de week en me zoveel zelfvertrouwen heeft gegeven. Daarna was ik gewoon thuis en kon ik wel even wat rust gebruiken. Vrijdag heb ik dan ook bijna de hele dag me verstopt in bed, alleen hebben we nog even boodschappen gedaan.Zaterdag hebben we eindelijk nieuwe steentjes gekocht voor het plekje van Daan. We hebben het hele plekje leeg gehaald en schoon gemaakt. Zijn mooie nieuwe steentjes neer gelegd. En heeft hij twee nieuwe knuffels gekregen, aangezien de andere lelijk geworden zijn. Zo worden er steeds even nieuwe knuffels neergezet. Deze stonden eerst bij ons op het rand van het bed. Nu mag Daan er steeds een tijdje van genieten.

Het meisje was een beetje stout geweest volgens haar moeder en moest voor straf naar haar kamer. Daar lag ze op bed te huilen, zoveel verdriet had ze omdat haar moeder best wel een beetje boos op haar was. Maar ook was ze wel wat boos op haar moeder dat ze haar alleen liet zijn op haar kamer. En dat ze pas uit haar kamer mocht als ze spijt heeft van op de muur tekenen van de woonkamer.  Mama zei zelf dat ik maar eens creatief moest zijn nu het buiten regent en ze niet buiten kon spelen in de speeltuin. Nou creatief was ik wel, het was een hele mooie tekening geworden. Vond het meisje zelf. Maar ik had natuurlijk nooit die tekening op de muur van de woonkamer mogen zetten. Volgende keer toch maar papier erbij pakken. En toch vindt het meisje het niet eerlijk dat ze nu juist de regen gestopt is helemaal alleen op haar kamer zit. Dikke tranen rollen langs haar wangen.

Ineens moest ze denken aan het kleine draakje die ze weken eerder onder haar bed vond. Zou hij haar vergeten zijn! Hij was toch nu haar vriendje. De tranen bleven maar komen. Het kleine draakje is mij gewoon vergeten, waarom kwam hij niet meer langs. Ik heb je nu echt zo hard nodig. In gedachten riep ze het kleine draakje. Maar ergens vond ze de onzin, alsof hij haar zou horen en dan langs zou komen. Toch riep ze nog een keer in gedachten om het kleine draakje. Plots zag ze voor haar die twee grote glinsterende ogen. Die haar weken eerder nog bang maakte, maar nu zoveel rust bracht. Ze vloog het draakje om de hals, snikkend zei ze dat ze zo verdrietig was. Het draakje gaf een lik over haar wang. En zei
“Ik heb je gehoord toen je me om hulp vroeg”
Verbaasd keek ze hem aan. Het kleine draakje begon uit te leggen, dat als ze hem nodig had ze hem alleen maar in gedachten hoefde te roepen. En hij zou er zijn. Maar maak hier alleengebruik van als je me echt nodig hebt.

Nog snikkend zei ze
“Ik heb je echt heel hard nodig, mama is boos op mij en daar ben ik heel verdrietig van geworden”
Zullen we je dan eerst maar even opvrolijken, meisje. Ze knikte. Wat zou je nu graag willen doen?
Het meisje aarzelden om te antwoorden, maar wist heel goed wat ze graag zou willen. Ze durfde het niet uit te spreken, bang om gek gevonden te worden. En ze twijfelde of het ook wel mogelijk was wat ze wilde. Het kleine draakje liet haar weten niets is onmogelijk. Dit alles speelt zich af in jouw wereld in jouw gedachten. Vertel me wat is het liefste wat je nu wilt doen om je verdriet weg te halen.

Ik wil op je rug vliegen naar de regenboog, heel ver hier vandaan. De wind door me haren voelen, me helemaal vrij als een vogel voelen. Vliegen dus herhaalde het draakje. Ja hoog in de wolken voorbij de sterren naar de regenboog. En ging ze verder, ik wil jouw land zien. Waar jij vandaan komt, vlieg je me erheen. Wat komt er in je gedachten op waar ik woon, omschrijf het eens. Het meisje begon erop los te fantaseren. Hoog in de hemel tussen de wolken is er een land waar draakjes wonen. Heel veel soorten draakjes. Vrolijke, lieve, ondeugende, speelse draakjes. Daar waar de regenboog ook is. Kom spring op me rug dan gaan we naar draakjes land toe. En daar vlogen ze door haar slaapkamerraam naar buiten. Hoger en hoger de blauwe lucht in. Hoger, hoger riep ze dan. En heel vrolijk begon ze te vertellen wat ze allemaal voor moois zag. Kijk zag je dat al die mooie kleuren in de lucht, daar is vast het begin van draakjes land. Ze vlogen de kleuren te gemoed en landde op een prachtige grote wolk. Daar zagen ze een trap omhoog.
“Waar zou die heen gaan”
Vroeg ze aan het draakje. Jij weet het, het speelt in jouw hoofd af. Dus waar gaan we heen als we de trap naar boven nemen. Ze dacht even na, natuurlijk ze wist het wel. Daarboven is draakjes land, daar waar jij woont. En ze klommen de trap omhoog. Boven kwamen ze aan op een groot grasveld, waar ze met haar blote voeten overheen liep. Dansend van plezier dat ze het land waar draakje vandaan komt bereikt hadden.
En daar zag ze de regenboog waar ze zo graag heen wilde. Wat is hij mooi, al die kleuren. Ze glimlachte, hij is nog mooier dan ik dacht. Ze zag niet alleen een regenboog, maar ook huisjes. Huisjes gemaakt van zachte wolken. Daar wonen vast de draakjes in. Ze liep naar een huisje, ja hoor daar zag ze een draakje voor het huisje. Hij maakte vrolijke muziek op zijn fluit. Er verschenen nog meer draakjes en die begonnen op de muziek te dansen en te springen. Eentje pakte de hand van het meisje, kom dans met ons mee. Lachend en dansend tussen de draakjes, ze was helemaal vergeten waarom ze eerder zo verdrietig was. Na het dansen had ze eigenlijk wel trek gekregen, maar er is hier niets te eten zei ze hardop. Nee echt niet, weet je het zeker vroeg het kleine draakje. Kijk maar eens goed. Ineens zag ze het, in de verte was er vuur. Ze huppelde eropaf. Daar zag ze nog meer draakjes, zittend bij het vuur. Allemaal hadden ze een kommetje vast, op het vuur stond een grote pan. Wat rook dat heerlijk. Beide kregen ze een kommetje van de heerlijke soep die daar op het vuur stond. Ze had nog nooit zulke lekkere soep gegeten.

Na het eten liepen ze beide weer verder, nog altijd met haar blote voeten over het gras. Toen verscheen er de meest mooie verschillende kleuren bloemen. Het waren er wel duizenden. Daar wil ik bloemen plukken dan maak ik een bloemenkrans voor op mijn hoofd. En niet te vergeten ik pluk de mooiste bloemen voor mijn mama om sorry te zeggen. Het draakje knikte, wat een goed idee van je. Laten we dat doen. Midden in het bloemenveld ging ze zitten en reeg een bloemenkrans. Trots als ze was droeg ze hem op haar hoofd. Nu nog bloemen voor mama. Dan zal ze niet meer boos op mij zijn. Ze plukte de ene mooie bloem na de andere, er waren er zoveel dat ze niet wist welke ze moest meenemen. Ze plukte zoveel ze in haar handjes mee kon nemen. Ze gaapte, want ze was wel moe geworden van alle mooie dingen die ze hier had gezien. Toen zei ze tegen het kleine draakje.
“Ik denk dat het tijd wordt om naar huis te vliegen, thuis waar mijn mama wacht op deze mooie bloemen”
Ze sprong op zijn rug en vlogen terug naar het slaapkamerraam van het meisje. Hij zette haar af in haar kamertje. En gaf haar nog een lik op haar wang. En weg vloog hij weer.

Mama, mamaaaaaaa… Ze zag de slaapkamerdeur opengaan en vloog haar moeder in de armen. Sorry mama, ik zal het nooit meer doen. Kijk eens wat ik voor je heb. En ze gaf de bloemen aan haar. Met tranen in haar ogen keek ze haar dochter aan.
“Hoe kom je aan die mooie bloemen”
Ze glimlachte, dat is mijn en kleine draakjes geheimpje. En ook moeder moest lachen. Kom hier en ze gaf haar dochter een kus. Ik hou van je. Ik ook van jouw mama.