Shoppen
Thee drinken
Heel veel kletsen
Knuffelen omdat het kan
Op Messenger een goed gesprek hebben
Naar de huishoudbeurs gaan
Lekker lunchen
High tea
Uitwaaien op het strand
Telefoneren
Waar denk jij aan bij vriendschap?
Een week om er nu maar even aan toe te geven dat mijn lichaam even helemaal op is. Toch natuurlijk de nodige dingen gedaan. Maar zodra ik de kans had om even niks te doen lag ik op bed tv te kijken. Of gewoon even heerlijk slapen overdag. Het is allemaal best veel de sessies met al die emoties die er bij komen kijken. Het is voor een goed doel, daarom ben ik ook blij dat ik deze kans heb aangepakt. Al is het soms weleens dat ik heel graag gewoon weg wil blijven daar en even gewoon niet wil voelen. Maar ik weet ook hoe het is om niet te voelen, dat was de reden waarom ik bij Mirre terecht kwam omdat ik juist weer wilde voelen. Dus ondanks ik het zwaar heb, is dit de juiste keuze geweest.
Jeeeeh, maandag kon ik weer even met lieve Annelies knuffelen. En even weer fijn met elkaar gepraat. Dit was al weer een tijd geleden dat ik er was, dus ook vele hoogte punten met haar kunnen delen. Het was dus een hele fijne avond bij haar.
Wat is het toch een raar weer steeds, warm en ook vaak regen. De zon, ja dan krijg je een regenboog. Wat is dat toch mooi om te zien.
Donderdag was het weer tijd om naar Mirre te gaan, maar ik was redelijk vroeg in Emmen. Ben toen maar even een rondje gaan lopen, zag dat er markt was.
Toen naar het station gelopen, want daar zou de regiotaxi mij ophalen. Best lekker luxe hoor met de taxi, maar als de vakantie voorbij is ga ik gewoon weer met de bus. Die nu dus niet rijd. De taxi was ook vrij laat, dit keer was ik niet de enige die ze moest ophalen en wegbrengen. Normaal ben ik er in een kwartier, nu heeft het denk een half uur geduurd voordat ik bij Mirre was. Gelukkig had ik tijd zat om er te komen voor mijn afspraak.
Na een erg bevrijdende sessie was ik helemaal ontspannen en besloot heerlijk op de trampoline te gaan bijkomen ervan. Heb er een uurtje kunnen liggen, want toen begon het te regenen. De rest van de tijd binnen doorgebracht tot mijn taxi me kwam halen.
Laat thuis dus dat betekend makkelijk eten, even langs de snackbar geweest voor mijzelf. En daarna heerlijk thuis gegeten en me rust genomen.
Je ziet de meest prachtige dingen in de natuur als je erop let. En bij Mirre kom ik soms zo tot rust in de natuur dat me dit gewoon opvalt. Kijk dan wat een mooie rups dit is. Dan ben ik ook heel nieuwsgierig wat voor mooie vlinder dit zou worden.
Thuis me rust nemen, want dat kan ik wel gebruiken. Lekker op bed serie kijken. Inmiddels heb ik deze serie al weer uitgekeken.
Wat doe jij als je lichaam even zegt stop en nu niet verder meer?
In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…
Ontspannen voelen
Niet heel vaak voel ik mij volledig ontspannen. Maar vrijdag na een heftige sessie #ietsmetwoedeuitschreeuwen ging ik op de trampoline liggen in de zon. Wat voelde ik me heerlijk. Er was iets van me schouders afgegleden. Ik was nog aan het landen, maar dit voelde zo fijn en rustig. Normaal heb ik moeite om naar huis te gaan als ik bij Mirre ben, maar ik zat in de bus en nog nooit heb ik me zo ontspannen gevoeld tijdens de terug reis na een sessie. Veranderd er dan echt iets met mij!
Eraan toegeven
Soms moet je gewoon toegeven aan je lichaam als het zegt stop en nu niet meer verder. De afgelopen week zei mijn lichaam dat en ik gaf er toch maar aan toe. Even veel rust gehouden op bed. Veel series kijken, maar heb ook veel geslapen overdag. Ik had het gewoon nodig, naast alle dingen die wel doorgaan.
Mijn schatje
Vorige week kwam ik helemaal tam thuis van Mirre, had een heftige sessie gehad. Ja ze zijn bijna allemaal erg heftig. Maar ik zat met zo,n vreselijk gevoel en kon niet naar huis met dat gevoel. Dus ik bleef en uitstellen en zo heb ik nog heel even kunnen praten met José erover. Hierdoor zakte het gevoel weg en wilde ik graag naar huis. Ik was moe van al die emoties, dus thuis zei ik maar weinig. Ik durfde ook niet te praten erover. Toch toen we samen in bed lagen, kwam er iets uit over de sessie. Ik begon te huilen. Waarom op mijn schatje zei kom maar hier, en nam mij in zijn armen. Hij liet me gewoon even huilen en vertellen. Dit was zo,n heerlijk veilig gevoel. Een echt geluk momentje terwijl ik het juist even heel moeilijk had met mijzelf.
Waar werd jij afgelopen week blij van?
Lange warme zomeravonden
Strand
Vuurvliegjes
Heldere blauwe hemel met sterren
Met blote voeten door het gras lopen
Koude drankjes
Gekleurde armbandjes
Picknicken
Zwemmen
Waar denk jij aan in de zomer?
Veel genieten van buiten als het zo lekker weer is, nou thuis wat minder want op het balkon is het gewoon niet uit te houden. 
Maar als het lekker weer is gaat zeker wel de balkon deur open. Blijft genieten het uitzicht.
Als je dan even naar buiten gaat, kom je dit soort pluizenbollen tegen. Dacht jij gaat op de foto mee naar huis.
Dan weer even gezond doen met een bakje fruit, de meest heerlijk aardbeien en een banaantje.
Volle maan, en dus een mooie avond.
Deze week was ik even naar de kapper geweest, wilde mijzelf wel even verwennen. En het groeit altijd zo hard dat het gewoon nodig was. Even helemaal iets anders, ben er erg blij mee.
De eerste keer dit jaar, omdat het zo lekker weer is even aan de bbq. Dat was met z,n tweetjes heerlijk genieten.
Donderdag was het weer tijd om naar Mirre te gaan. De dagen zijn even veranderd omdat ze nu vakantie weken hebben. En het juist heel druk is met gezinnen.
Wachten op de regio taxi in Emmen dus maar even wat eten. Later bleek dat ik daar op het stoepje aan het wachten was, en mijn taxi ook al stond te wachten. Ik was vroeger dan ik had verwacht maar zij dus ook. Dus had niet door dat ze er al was.
Bij Mirre kwam ik dus aan in de drukte van gezinnetjes met de meest mooie kindjes. Eerst was het nog genieten op afstand, maar had er ook wel heel veel moeite mee. Ik als onzichtbare mama al die mooie gezinnetjes bij elkaar zien.
Vanuit Mirre kreeg ik een opdracht mee, hier was ik de moed aan het verzamelen om mijn eigen baby foto,s te bekijken. Gewoon eens voelen wat er gebeurd. De opdracht kreeg ik om juist het kind in mijzelf naar boven te halen.
Ik zag alleen maar schattige foto,s en ik moest best wel een beetje huilen. Deze foto had ik zoiets van wat lijkt Daan enorm op mij. Echt die tong uitstekken heeft hij dus van mij. hihi.
Zaterdag was het tijd om de moed te verzamelen thuis eens te gaan wandelen. Wat ik al twee jaar wil is het allemaal uitschreeuwen, maar tot nu toe het nog niet aangedurfd. Tijdens de sessies bij Mirre wordt die woede heel erg aangewakkerd. En vrijdag was het erg heftig. Ik kon me niet helemaal geven, maar het bleef zo steken in mijn keel om de liefde toe te laten. Dat ik het zo benauwd kreeg en zowat stikte. Toen heb ik alles eruit gehoest, maar wilde het liefst schreeuwen. Nu was ik dus gaan wandelen en heb twee keer de Kardinge heuvel beklommen. De tweede keer dat ik boven stond heb ik het op het schreeuwen gezet. Ik heb een begin gemaakt, want ik voel dat er nog veel meer uit wilt komen. Thuis was ik echt even opgelucht, moe en helemaal leeg. Dus maar even een koud ijsje en een douche om de ellende af te spoelen.
Houden jullie van wandelen?
Deze week weer op dinsdag naar Mirre. Dit keer moest ik van Emmen naar Mirre met de regio taxi omdat de bus naar Valthe die ik normaal altijd heb niet rijd in de zomervakantie. Dus de hele zomervakantie maak ik gebruik van de regio taxi. Scheelt wel een hoop tijd, maar wel iets meer geld. Gelukkig is mijn partner zo lief dat hij geld overgemaakt hebt ervoor. Daar hoef ik me dus geen zorgen om te maken. Maandag had ik trouwens nog even een rustig dagje gehouden. Beetje rommelen in huis, want daar kom ik haast niet aan toe als je drie dagen niet thuis bent.
De ene keer was het aan het regenen en dan was het weer droog. Vervelend weer. Heb even tijd doorgebracht op mijn kamer bij Mirre, nergens geen zin in. Wat te doen, regendruppels proberen te fotograferen. Dat was nog niet makkelijk om ze scherp in beeld te krijgen. Maar het is gelukt. 
Er wordt me steeds maar aangeraden om te bewegen, dat is een hele verandering van thuis. Soms moet ik me echt tot wandelen zetten om het te doen. Hier in de natuur bij Mirre gaat het me iets makkelijker af. Alleen het traject waar ik in zit is zo zwaar dat ik eigenlijk elke dag heel erg moe ben. Mijn lichaam reageert er onwijs op. Dus ook heb ik heel veel pijn. Toch geniet ik ook van de reis die ik maak om mijzelf te vinden. Het wandelen levert dan wel weer mooie natuur plaatjes op.
En ook hier weer wat mooie plaatjes. Ben wezen wandelen naar de Hunnebedden. Daar heb ik een hele tijd gezeten, genietend van de energie die op de plek daar aanwezig is.
Verse munt thee heb ik gemaakt. Ben samen met José hun tuin in geweest. Wezen snoepen van de bessen en bloemen. Ze plukte munt voor me, zo kon ik heerlijke munt thee zetten met wat honing. Dit was echt genieten. Dit zal ik dus vaker gaan doen. Mag gewoon in de tuin komen wanneer ik wil en snoepen wat ik wil.
Nog meer mooie bloemen, er staan er daar zoveel dat ik er geen genoeg van krijg om ze op een plaatje te schieten.
Donderdag in de avond was ik weer thuis, zodat ik vrijdagochtend naar de yoga kon. Dit is voor nu even de laatste keer want de dagen op Mirre veranderen voor eventjes. S,avonds deden we de week boodschappen.
Het weekend hebben we heerlijk rust gehouden. Mijn partner was zaterdag niet helemaal lekker, ik had zondag een mindere dag. Dat ging dus lekker zo.
In dit jaar horen er ook weer mooie geluk-momentjes, het wordt nu even weer in een nieuw jasje gestoken. Het blijft fijn om te kijken naar de mooie dingen in het leven. Juist als je zoiets heftigs meemaakt als de dood van een geliefd iemand, is het soms zo moeilijk de mooie dingen te zien. Maar die zijn er natuurlijk wel, daarom een extra reden om daar bij stil te staan. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, maar ik wil niet alleen maar negatief zijn. Dus ik blijf hier zeker mee doorgaan, want er is nog zoveel moois om voor te leven. Al zijn het maar de kleine dingetjes in het leven…
Met blote voeten door het gras lopen
Tijdens de laatste sessie vroeg José aan mij, als je nu naar het kind in jezelf zou luisteren. Waar heb je dan nu zin in om te doen. Ik aarzelde, want ik voelde hem wel aankomen om het dan ook echt te gaan doen. Tenslotte zei ik, opspringen en in het gras lopen en dansen. Ons gesprek ging eigenlijk gewoon door, tot er ineens het punt kwam. Nou zullen we het dan toch maar eens gaan doen. Ik wist het, eerst even plassen zei ik. Dan zet ik alvast de deur open zij ze. Daar stond ik dan op blote voeten op de rand van de deuropening. Het voelde alsof ik iets ging doen wat niet mocht, zo spannend voelde het aan. Ik voelde het gras onder mijn voeten, ik genoot.
Permatuin
Op Mirre hebben ze een tuin die ze Permatuin noemen. Het staat vol met groente, vruchten, kruiden en bloemen. We zijn er naar toe gelopen toen we toch daar over het gras liepen. Ze liet me dingen proeven uit de tuin. Ik proefde dingen die ik nooit eerder geproefd had. Wat een leuke nieuwe ervaring. Ook plukte ze munt voor me, zo kon ik verse munt thee maken. Dit was echt wel heel erg lekker.
Kinderverhaaltjes schrijven
Jullie hebben eerder een kinderverhaaltje hier kunnen lezen. Ik heb er inmiddels weer eentje geschreven, wat leuk om gewoon eens je fantasie weer te gebruiken. Vroeger schreef ik altijd verhaaltjes. En het is weer eens een leuke verandering op de serieuze stukken die ik hier veel schrijf. Wie weet komt er eens een leuk boekje van. Maar eerst maar eens kijken of er nog meer verhaaltjes aan komen. Kan er nu al wel van genieten om ze te schrijven.
Deze week was ik even niet intern bij Mirre. Wel ben ik er voor een losse sessie heen geweest, was blij dat het mogelijk was. Dus heb wat meer tijd voor foto,s maken gehad en dat zullen jullie ook weten ook in deze weekoverzicht. Best raar, soms schrik ik gewoon van mijn telefoon dat ik hem af hoor gaan vanwege een berichtje. Want als ik bij Mirre ben heb ik mijn mobiel vaak niet op zak, of hij staat helemaal stil. Eigenlijk best wel lekker wat minder met mijn mobiel bezig als ik niet thuis ben. Thuis lukt me dat dan weer minder goed. Maar dan wil ik ook jullie weer op de hoogte houden van alle dingen rondom mijn behandeling enz…
Even buiten zijn en dan gewoon omdat het kan deze mooie bloemen op de foto zetten.
Zodra ik thuis de kans heb, eet ik even geen brood. Dus ik maakte weer een heerlijke wok maaltijd.
Die avond maakte ik gelijk alvast springrolls voor de volgende dag om mee te nemen naar Mirre. Zodra ik daaraan kwam, kon ik even rustig eten voor mijn sessie.
Nu ik wat meer tijd heb thuis, ben ik maandag maar even naar de sportschool geweest. Nee niet voor de yoga, dat is op vrijdag. Maar me even flink in het zweet werken op de fiets en de loopband.
Woensdag besloot ik even naar de kinderboerderij te gaan, even buurten bij mijn collega,s. Deze dag was ik zo vrolijk, kwam door mijn sessie van de dag ervoor. En iedereen viel het dan ook op dat ik me goed voelde. Het was echt even gezellig om daar te zijn en te kletsen. Ook de koeien te zien, die er nieuw zijn.
Deze vind ik wel heel erg passend bij me, en daarom wilde ik hem heel graag delen met jullie.
Foto,s gemaakt toen ik naar Valthe was, dus bij Mirre. Maar kon ze daar niet uploaden wegens geen internet. Toen bedacht ik me later ineens om ze toch maar even te delen. De koeien kom ik onderweg lopend tegen. Daarna even wat gegeten. En na de sessie maakte ik een foto van het beeldje. Ze hebben daar altijd zulke mooie beeldjes staan. En elke keer weer iets anders. Ook altijd bloemen en brandende kaarsjes in de zaal. Zo mooi en zo rustgevend.
Ik kocht 1 bloem omdat ik de avond naar een “helderziende waarnemingen” avond ging. En ze vroegen een bloem mee te nemen. Dit bleek voor iemand te zijn die afscheid nam. Maar ik nam de foto van Daan mee. En was eigenlijk bang dat ze daar niets mee zou doen. Toch kwam iedereen aan de beurt en dus ook ik met de foto van Daan. Het was een bijzondere avond, wat was ik zenuwachtig. Vond het moeilijk te horen wat ze me te vertellen had. Maar een mooie boodschap ook van Daan dat het goed met hem gaat.
Zaterdag gingen we nog even naar het plekje van Daan. Kom er al een tijdje niet meer. Maar echt nodig heb ik het ook niet. Maar zijn plekje moet wel beetje netjes gehouden worden vind ik. Dat hebben we dus dan ook gedaan. Ook kreeg hij weer mooie bloemen. Dit keer mooie roosjes.
Zondag ging ik even alleen op pad naar de stad. Er was een Zeldzaam mooi events op de vismarkt. Dus even lekker de kraampjes afgelopen. Was wel even leuk, maar had er meer van verwacht. Ach ja het was prachtig weer en dan is het fijn om even niet binnen te zitten.
Ik at een heerlijk ijsje van Pure Frozen. Een gezond yoghurt ijsje met aardbeien banaan en wat stroopwafel.
Deze gekke beesten kwam ik ook nog tegen op de vismarkt, daar wilde ik wel even een kiekje van maken. te grappig.
Vinden jullie yoghurt ijs ook zo lekker?
Dit is iets wat jullie niet gewend zijn van mij, maar wilde het wel graag delen. Laatst vertelde ik jullie dat ik bezig ben bij Mirre om bij mijn innerlijk kind te komen. Maar ik dat flink geblokt heb, daarom kreeg ik de tip om naar haar te schrijven. Maar er kwam een kinderverhaaltje naar boven, die ik opschreef. Vandaag wil ik jullie deze delen, het heeft een dubbele betekenis het verhaaltje. Ben benieuwd of je de betekenis begrijpt, of dat je er gewoon een leuk kinderverhaaltje in ziet. Beide is prima.
Mama, mama er zit een draak onder mijn bed. Ik ben bang wil je hem voor me verjagen? De mama van dit kleine meisje stelde haar gerust, er wonen hier geen draken en zeker niet onder je bed. Mama kijk dan maar eens goed, ik heb hem echt gezien. Het kleine meisje verschool zich onder de deken, wanneer haar mama onder haar bed keek. Draakje kom tevoorschijn, ben je daar? Wil je mijn kleine meisje niet zo bang maken. Maar ze zag niks, er lag alleen een verdwaalde slof onder het bed en wat kleding. Maar geen draak zoals het meisje beweerde. Ze sloeg de deken van haar dochter af en pakte haar vast om te knuffelen. Je hebt vast een droom gehad, ga maar weer lekker slapen schatje. Er zijn hier geen draken, dus wees niet bang. Het meisje vroeg zachtjes
“Wil je mijn deur op een kiertje laten, dan ben ik misschien minder bang”
“Is goed”
antwoorden haar moeder terug. Ze gaf haar nog een kus en verdween uit de slaapkamer. Het kleine meisje deed haar oogjes dicht en wilde weer gaan slapen. Plotseling hoorde ze weer iets onder het bed. Ze durfde niet te gaan kijken. In zich zelf zei ze
“ik hoef niet bang te zijn, mama zegt dat er geen draken wonen onder mijn bed”
En ze kneep haar ogen heel dicht vast. Ze herhaalde weer.
“Ik hoef niet bang te zijn, want mama zegt er wonen hier geen draken”
Maar ze geloofde het niet, ze werd nieuwsgierig naar het gerommel onder haar bed. Wat gebeurd daar toch.
“Wie ben je, kom onder mijn bed vandaan”
Zei ze hard op. Ze hing met haar hoofd over het rand van haar bed zodat ze eronder kon kijken. Ze zag twee grote glinsterende ogen die haar aankeken. Ze schrok en kroop weer onder haar deken.
“Nee jij bent geen draak, mama zei dat hier geen draken wonen”
Ze hoorde nog steeds rare geluiden onder haar bed, durf ik nog eens te kijken dacht ze. Weer hing haar hoofd over de rand van het bed. Ze keek recht in twee glinsterende ogen, dit keer deinsde ze niet terug. Ze bleef de ogen aankijken. Even was het doodstil, er was geen beweging van beide niet. Heel onschuldig vroeg het meisje.
“wie ben je en wat doe jij onder mijn bed”
De ogen verdwenen, het meisje snapte er niets van. Zei was toch degene die bang was, of was dit wezentje nu juist bang voor haar. Kom, laat je zien, ik wil weten wie er onder mijn bed woont. Wie mij bang wilt maken als ik wil slapen. Weer zag ze die grote glinsterende ogen.
“kom maar, wees niet bang ik doe je geen kwaad”
zei het meisje dapper. Ik wil je alleen maar even zien. Zo hoef ik niet meer bang voor jouw te zijn, dan hoef jij ook niet meer bang voor mij te zijn. Ze hoorde weer beweging, maar kon niet goed zien in het donker. Er kroop heel langzaam iets onder haar bed vandaan. Nu ging ze op bed zitten en keek weer in twee grote ogen, ze kneep haar ogen even dicht. En deed ze weer open, maar ze zag nog steeds die twee ogen haar aankijken.
“niet schrikken, ik doe een klein lampje aan”
Sprak ze uit naar de grote ogen voor zich. Ze knipte haar lampje aan, de ogen verdwenen uit haar zicht. Het wezentje was gaan verschuilen onder het bed. Nee kom onder het bed vandaan, nu wil ik je ook zien. Heel langzaam kwam er een klein wezentje onder het bed weg. Daar stond het kleine draakje voor haar bed. Twee grote glinsterende ogen keken haar nieuwsgierig aan. Zie je wel, mama had geen gelijk. Er woont wel een draak onder mijn bed. Ik hoef niet bang voor jouw te zijn, je bent nog zo’n klein draakje. Het kleine draakje sprong op en neer van blijdschap. Hij gaf haar een lik in haar gezicht, om te zeggen dat hij haar wel lief vond. Even wachtte hij af hoe ze reageerde, maar al snel kroop het kleine draakje in de armen van het meisje. Hij gromde zachtjes.
“jij mijn vriendje zijn”
zei het draakje heel onverwachts. Het meisje was verbaasd, het kan praten. Of verbeeld ik me dat gewoon. Weer zei het draakje
“jij mijn vriendje zijn”
Vol ongeloof zei ze ja hierop. Ja ik wil je vriendje zijn. Gaan we samen spelen en dansen in het bos? Dansen, draakjes kunnen toch helemaal niet dansen. Dit draakje kan alles wat jij maar wilt. Dus wil je dansen in het bos, dan gaan we dansen in het bos. Wil je verstoppertje spelen, dan doen we dat. En wil je heel hard samen schreeuwen tegen alles om je heen, dan doen we dat. Het meisje keek het draakje verlegen aan. Maar dat durf ik helemaal niet, stel dat iemand me ziet of hoort. Stel je niet zo aan, dit gaan we samen aan. Zeg het maar wat gaan we doen nu we eenmaal in het bos zijn? Eigenlijk zou ik heel hard willen schreeuwen, ik voel me zo boos. Maar ook voel ik me heel verdrietig. Ik wil schreeuwen tot ik heel hard moet huilen. Schreeuw het maar uit klein meisje, doe het maar het mag. Toch durfde het kleine meisje het niet aan, uit frustratie stopte ze haar kleine vingertjes in haar oren om het draakje niet meer te horen. Het draakje was vasthoudend om haar te laten doen wat ze het liefste nu wilde doen. Ze had haar vingertjes dan wel in haar oren maar ze hoorde hem nog steeds zeggen dat ze zich wel mag overgeven. Ze negeerde het en deed alsof ze niks hoorde. Maar het draakje begon heel hard te schreeuwen, waar het meisje van schrok. Doe toch eens normaal, dit kan echt niet. Maar het draakje trok zich er niks van aan en schreeuwde heel hard verder. Ze werd steeds nieuwsgieriger hoe dat zou voelen als ze met hem mee deed. Ze zette haar angst opzij en zette haar keel open. Ze schreeuwde zo hard ze kon, steeds meer en meer. Tot ze niet meer kon en van uitputting heel hard begon te huilen. Ze gooide zichzelf op de grond en huilde, huilde, huilde. Ineens was het klaar er waren geen tranen meer, er was geen boosheid meer. Ze werd helemaal stil, het verbaasde haar dat het gewoon stopte. Even was haar pijn weg, even wilde ze alleen maar genieten.
Ze sprong op en zei tegen het draakje.
“Nu wil ik dansen, dansen tot ik er bij neer val”
Genieten van dit moment, dit moment met jouw. Alleen zonder muziek kunnen we niet dansen. Denk maar heel hard aan vrolijke muziek, dan komt het wel. In haar hoofd klonk de meest vrolijke muziek en ze danste. Ze hoorde zichzelf lachen, werd daar nog vrolijker van. Toen ze helemaal moe gedanst was, werd het tijd om terug naar huis te gaan. Samen liepen ze naar huis en slopen samen haar kamer weer in. Ze legde zichzelf op bed en zei.
“Ik heb nog nooit zo’n fijne avond gehad, dank je klein draakje dat je me mee nam”
Ze gaapte en trok de dekens over haar heen, het draakje verdween en het kleine meisje viel in slaap.
Ik begin er aardig aan te wennen om bij Mirre te zijn. Het voelt goed de rust te vinden en alleen met mijn gedachten er te zijn. Hoe heftig de emoties ook zijn. Maar hierdoor komt er wel meer ruimte voor nieuwe dingen. Dit keer was ik er zeker niet alleen, maar met een hele groep voor een workshop. Ik zag er tegenop, maar wat was het een fijne liefdevolle groep.
Dit keer was ik echt maar kort thuis, want ik ging zondag avond al weer terug naar Mirre. Mijn partner heeft me daar dit keer heen gebracht. Dat was wel fijn even niet 2 uur met de bus erheen. Nog even van de avond daar genieten. Want de maandag en dinsdag werden lange en zware dagen. Ik had een geboorte workshop gepland bij Mirre. En was daar eigenlijk wel heel zenuwachtig voor. 
De dag dat ik weer naar huis zou gaan, woensdag heb ik nog even een ochtend wandeling gemaakt. Voor het eerst ben ik naar de Hunebed gelopen. En gelukkig wist ik de weg ook nog weer terug. Nog nooit had ik zo,n mooie ervaring bij een hunebed. Vroeger als kind vond ik het leuk erop te klimmen en klauteren. Nu had ik zoiets met respect behandelen. Ik had heel erg de neiging mijn handen op de grootste steen te leggen. Mijn borst vooruit en mijn hoofd in de lucht. Ik voelde de wind door mijn haren, maar niet alleen dat voelde ik. Ik voelde een energie stroom door mijn lichaam gaan. En had echt zoiets, wat gebeurd er nu. Maar wat een mooie ervaring om dit te mogen voelen. Het voelde namelijk heel erg goed. Ik wist niet dat dit kon en dat je kracht kan halen uit hunebedden.
Die middag werd ik samen met nog iemand op station Emmen afgezet. Het voelde niet goed om naar huis te gaan. Het voelde niet compleet, dus al huilend nam ik afscheid van degene die ons afgezet had. Ik was echt weer helemaal in de bewoonde wereld.
Thuis was het pizza en goede tijden slechte tijden terug kijken. Ik was toch nog even alleen thuis.
Vrijdag was voor het eerst in lange tijd dat ik echt genoot van de yoga les. Ik wist niet wat me overkwam. Voelde meer controle dan normaal, hoe moe ik ook was ik voelde me die dag echt heerlijk. Ik voel meer ruimte voor nieuwe gevoelens/dingen.
Zaterdag was het tijd om boodschappen te doen. Nadat we in de AH waren even langs de Aldi, daar moest ik ook nog even iets halen. Rest van het weekend lekker rustig aan gedaan.
Wat een donkere lucht, maar wel een heel mooi plaatje.
Heb jij zoiets weleens meegemaakt een energie stroom door je lichaam voelen?