Als je kinderen hebt weet je vast wel dat dit een enorm drukke tijd is, en dat kinderen vaak het allemaal wat spannend vind die sinterklaas die weer in het land is. Max begint steeds meer te vragen, en begint steeds meer linkjes te leggen.
Zo kreeg ik wat vragen over Sinterklaas:

Waarom ziet die sinterklaas op tv er anders uit dan die hier aankwam?
Waar is nu de boot gebleven van Sinterklaas?
Moet hij dan helemaal lopend terug naar de boot?

Heerlijk die kinderlogica, maar elke minuut van de dag een vraag te krijgen is best wel pittig vind ik.

Ons weekend begon vrijdag bij “De oude manege” dit is mijn dagbestedingsplek. Maar Max wilde hier al zo vaak heen om te springen op de trampolines. Maar momenteel is daar niet het weer voor. En toen ik begon over dat ik op de stormbaan ben geweest (springkussens) toen wilde hij dat ook graag. Dus we zijn erheen gegaan, en ze hebben speciaal voor hem een kleine springkussen opgezet. We hebben samen erop gesprongen, en Max wilde graag een “kat en muis” spelletje spelen. Ik heb me rot gerend en gesprongen op dat ding. Maar wat hadden we een plezier.

Toen wilde hij ook graag nog even voetballen, ja dat nodigt natuurlijk erg uit zo’n groot veld binnen. En ik heb fanatiek meegedaan, rennen is niet mijn ding. maar heb mijn best gedaan voor mijn mannetje.

Je ziet het he, wie heeft de meeste energie. Mama bekaf, en max kan nog wel een paar rondes verder.

Ik liet hem de rest zien, want je kan er dus ook nog meer doen aan sport. Max wilde wel erg graag even boxen, ik heb echt in een deuk gelegen van dat kind. Met zijn grote box handschoenen. 

Einde van de middag was het Sintmaarten lopen, gelukkig hadden we eerder nog eventjes tijd om te rusten. Want de ochtend was echt heel intensief. Om 16.00 hadden we afgesproken bij zijn vriendinnetje, en we zouden eerst naar iemand toe gaan waar hij zijn vriendinnetje aan wilde voorstellen. Toen naar de oma en de opa en oma van zijn vriendinnetje. En daarna de winkelstraat in. Wat hebben ze samen lief gezongen, en enorm verwend met lekkers en leuke dingen. Nu snap ik waarom zijn vriendinnetje graag langs de winkels wilde, want je krijgt er echt veel en leuks. 

Daarna waren we bekaf, maar ben nog wel even snel patat gaan halen bij de snackbar. Max was erg geprikkeld, die was gewoon zo moe. Het was goed dat hij daarna lekker snel sliep.

En toen was het alweer zaterdag, eerst thuis de intocht van Sinterklaas op tv gekeken. Daar had hij vorig jaar nog weinig interesse in, nu vond hij het maar wat interessant. Daarna vlug door naar de intocht bij ons in het dorp met de hele speeltuinbende. Max vond het maar wat spannend, maar heeft zo enorm genoten ervan. 

Hij zat helemaal in zijn eigen wereldje tijdens de intocht, kon weinig contact met hem maken. Maar dat was prima.

Ja heel af en toe keek hij even om, en kreeg ik de kans een leuke foto van hem te nemen.

Een high five krijgen van Piet is natuurlijk helemaal geweldig en stoer.

Eindelijk na zo lang wachten, kwam de beste man aan.
Max gaf zelf aan dat hij naar huis wilde, hij kon nog amper op zijn beentjes staan en naar huis lopen was even een uitdaging. Rust dat is wat we nodig hadden. Want we moesten de avond ook nog naar opa en oma, omdat opa jarig was geweest. We waren dan ook pas weer rond half 12 in de avond thuis.

Zondag is dat een vrij luie dag geweest, ik moest nog wel wat klusjes doen. En de mannen zijn nog even samen naar de Action geweest vuurwerk kopen.

Op naar een nieuwe week, en hopelijk iets rustiger dan het weekend.

Zijn jullie naar de intocht geweest van Sinterklaas?

Al jaren worstel ik met mijn gevoel, er is een tijd geweest dat ik me hele gevoel had uitgeschakeld en dat ik een lange tijd niet heb kunnen huilen. Dit voelde niet goed, waardoor ik terechtkwam bij Mirre en daar een heel traject aanging rondom het verlies van Daan. Altijd heb ik geweten toen het daar stopte dat ik er nog niet klaar was, maar de situatie was er niet naar om hiermee verder te kunnen. Nu pas jaren later, ben ik weer terug bij mijn begeleidster die ik op Mirre had. Nu vanaf haar eigen thuispraktijk, wat ook een hele fijne plek is. Het voelt goed dat ik weer een stuk begeleiding heb bij haar, want ik blijf maar in cirkeltjes rondlopen. Mijn verdriet opzij zetten, maar dit komt door boze buien er wel uit. Wat zeker geen pretje is. Hier wil ik vanaf, en wil meer in mijn gevoel gaan leven. En hierdoor voor mijzelf blijer in het leven staan. Want ja blij ben ik als ik samen met Max ben, en ik voel me gelukkig met hem. Maar voor mijzelf is dat nog wel ver te zoeken, alleen dat staat vaak op de achtergrond waardoor ik er niet zo’n last van heb. Dacht ik tenminste, want die boze buien zijn er niet voor niets. 

Opnieuw de diepte in

Een paar jaar eerder stopte ik bij de reguliere hulpverlening, met de boodschap die ik meekreeg “het trauma is verdwenen, nu mag je vrolijk de toekomst in gaan” Maar voor mijn gevoel zat er nog wat, waar nooit iets mee gedaan is. In de reguliere hulpverlening wilde ze niet meer naar het verleden kijken, maar alleen de toekomst in. Altijd gevoeld dat dit niet klopte voor mij, maar ik had geen keuze om met ze hierin mee te gaan. Tot er een moment kwam, dat het toch weer mogelijk was om naar José terug te gaan. En wat voelt het zwaar om weer de diepte op te zoeken, maar ik weet dat dit nodig is voor mij. Ik had voor de tweede keer mijn gevoel flink op slot gezet, en die gevoelens komen nu weer los. Zo begon ik bij een sessie enorm te huilen, terwijl ik over Daan vertelde. Ik heb al jaren niet mee gehuild, terwijl ik dit verhaal vertelde. Heb het al wel duizenden keren verteld, en toch voelde dit wel weer heel anders. Ik voelde wat er gebeurde in mijn hart toen Daan overleed. En dat stuk, daar moet ik echt doorheen voordat ik echt verder kan.

Dagbesteding

Daarnaast is er iets anders nieuws op mijn pad gekomen, naast de sessies die ik nu weer volg bij José. Ik ben begonnen op een waanzinnige gave plek, waar ik dagbesteding krijg. Niet zomaar dagbesteding, als in samen in een groep knutselen of iets. Nee dit is op maat gemaakt, en ik mag zelf uitzoeken wat ik leuk vind en wat ik wil doen. Dat is best lastig, omdat ik dit niet weet. Maar daar ga ik met behulp van hun mee aan de slag. Deze plek het “De oude manege”, en dit heet zo omdat het ooit een manege is geweest. Maar nu dus niet meer. Ze hebben het helemaal opgeknapt en verbouwd. Het is een mini maatschappij in de maatschappij. Daarnaast is het een sportschool, een ontmoetingsplek, en een plek voor feestjes en andere bijeenkomsten. Ze gaan me helpen, meer zelfvertrouwen te krijgen, meer te bewegen, en meer in mijn gevoel gaan staan. Dat laatste is al flink aan de gang, ik ben er nog maar twee weken. En kom twee dagdelen in de week. De prikkels zijn heftig, maar nu ben ik erachter gekomen dat het in mijn gevoel gezet wordt. Ik ben veel in tranen, en dit voelt best kut. Al weet ik dat het huist goed is. Maar van weinig verdriet voelen, naar ineens heel veel is best heftig.
Voor nu is het vooral aanwezig zijn, en zo nu en dan wat klusjes doen. Daarnaast heb ik tijd voor mijzelf, om te gaan wandelen en lekker te schrijven wat ik vooral heel fijn vind. Het wandelen is wel een enorme stap, maar wel goed voor mij. Dit is dus waar ik nu veel mee bezig ben, en best veel energie naar toe gaat. Maar ook ergens wel heel goed voelt, dat ik weer een stap vooruit aan het zetten ben.

Gewoon een keuken

Een keuken is maar gewoon een keuken, sommige hechten veel waarde aan de keuken. Maken ze er graag een leef keuken van. Maar ik vind de keuken alleen van belang als ik eten moet maken. En zelfs daar houd ik niet echt van om te doen. Maar het gezin moet toch eten. Ik heb er geen hekel aan, maar echt leuk vind ik koken niet. Toch sta ik dagelijks in de keuken, en dan is het fijn dat je een ruime en fijne keuken hebt waarin je niet zal ergeren als je voor de zoveelste keer daar aan het koken bent. We hebben een open keuken, dus wil het altijd wel een klein beetje netjes hebben. Al lukt dat niet altijd, de vaat die blijft staan terwijl we een vaatwasser hebben. Alle glazen potten die leeg zijn stappelen zich daar op, en vaak ook nog het oud papier op de aanrecht. Om het eens in de zoveel dagen even echt weer op te ruimen. Ach welk gezin heeft dat niet, dat je even geen zin en tijd hebt om op te ruimen. Maar mijn keuken echt schoon houden is wel een ding, hier heb ik echt wel een hekel aan. Ik sta dus ook niet wekelijks mijn keuken schoon te maken. Zelfs vergeet ik elke avond na het koken het gasfornuis schoon te maken, en dan denk ik na een paar weken wat is hij vies. Ja en dan heb ik even een schoonmaak woede en moet het schoon. Dan neem ik gelijk de tegels en het aanrecht mee om even goed in de sop te zetten. En echt op die witte tegels die we hebben zie je alles, vooral als je eten een beetje spettert.

Een bestelling bij Fotocadeau

Via Fotocadeau mocht ik iets moois bestellen, en omdat ik al meerdere fijne ervaringen heb gehad met ze dacht ik leuk. En was ik benieuwd naar de nieuwe items die ze hadden om te kunnen bestellen. Daar viel mijn oog op Een wall art spatscherm van Fotocadeau in de keuken Wij hebben al vele mooie foto’s binnen gekregen via hun, maar deze keer ging er helaas iets mis. Het kan een keer gebeuren dat als je het uitpakt dat je gelijk wat beschadigingen ziet op de foto zelf, maar ook de plaat zelf. Dat is zonde en dus besloot ze al snel te mailen met de vraag hoe ze dit gingen oplossen. Nou ik ben super tevreden over het hele verloop. Ik kreeg al snel de bevestiging dat ik een nieuwe zou krijgen, zonder de andere terug te hoeven sturen. En zo blij verrast toen de nieuwe aankwam, want wat is hij mooi geworden. Zo zie je maar het kan eens gebeuren dat het een keertje mis gaat, maar dat het heel fijn wordt opgepakt. Ik ben zeer tevreden over dit bedrijf, ze leveren mooie producten. Nu zie ik dus geen vieze rode spetters op mijn witte tegels als ik pasta maak, maar komt het op een mooi spatscherm die ik daarna makkelijk schoon kan maken. Tenminste daar ga ik vanuit, want eerlijk hij hangt er nog niet omdat er eerst nog goede montagelijm gekocht moet worden.

Wil jij nou ook zo’n mooi spatscherm of misschien wel Fotobehang voor keuken kijk dan even op fotocadeau.nl

Beetje later dan verwacht, maar hij is er mijn nieuwe weekoverzicht.

Max wilde heel graag weer even crossen op zijn crossbaan. Het is gewoon een pad om de voetbalvelden heen. Maar voor hem is het zijn crossbaan. Nou goed dan gaan we er toch even heen. Tussen de kleine regendruppies heb ik daar zitten genieten. En hij is lekker rondjes gaan crossen.

Hij kreeg het er zelfs warm van dus mam ik doe mijn vest uit net als jouw. Helemaal prima kind. Om daarna weer heerlijk door te gaan crossen.

Daar kwam hij aan hoor, mijn mannetje in actie. Hij is zo gek met zijn fietsen. Fietsen gaat hem beter af dan lopen, en ik geef hem geen ongelijk. Lekker fietsen doet hij goed.

Dinsdag morgen had ik samen met mijn begeleidster een gesprek bij De oude manege voor dagbesteding. Weet nog niet precies waar ja JA op heb gezegd, maar ik laat het maar op me af komen. Onwijs eng vind ik dat ik niet precies weet waar ik aan toe ben. Maar het wordt een traject op maat gemaakt voor mij, en we gaan werken aan  zelfvertrouwen en in beweging komen. Samen gaan we kijken wat ik wil en leuk vind om te doen.

Deze jongen werd donderdag een beetje ziekjes, dus heb voor de vrijdag logopedie maar afgezegd. Toch wilde hij even buiten spelen, maar je kan zien dat hij niet helemaal zichzelf is op dat moment. Het gaat nu weer prima met hem, hij is nooit echt veel en of lang ziek. 

De maand juli is alweer gestart en ik wil even terug kijken op de afgelopen maand over de dingen waar ik dankbaar voor was in de maand juni. Dit is iets wat ik vaak wel wat moeilijk vind om de positieve dingen te halen, in al het negatieve wat ik juist vooral onthoud. Maar op het moment dat je er echt voor gaat zitten om op te schrijven waar je dankbaar voor bent, merk je ineens hoeveel positieve dingen er eigenlijk gewoon zijn. En dat ik mij daar wat meer aan mag gaan herinneren dan alleen het negatieve te onthouden. Daarom heb ik besloten om een poging te doen om elke maand in mijn journal terug te kijken op de maand en te schrijven waar ik allemaal dankbaar voor geweest ben geweest. En wat leek het me leuk om dit door te voeren hier op mijn blog.

Lees je mee waar ik dankbaar voor was in juni.

• Een verassend gesprek op school over Max wat er volgend schooljaar gaat gebeuren. Gaat hij naar groep 2 of toch nog niet. Aan zijn leeftijd zou hij gewoon naar groep 2 gaan, maar hij heeft erg veel moeite met de taal. Dus eigenlijk hadden wij als ouders er al op ingesteld dat hij in groep 1 zou blijven zitten. En dat was goed geweest voor ons. Alleen het gesprek verliep anders dan gedacht. Hij blijft eerst wel in groep 1, maar met het aanbod van groep 2 tot de herfstvakantie. Gaat dat goed dan wordt het groep 2. Het enige wat dan veranderd is dat de vrijdagochtend erbij komt, aangezien groep 1 en 2 volgend schooljaar weer samen gevoegd worden.
• Dat ik na jaren weer terug kan naar de begeleiding die ik jaren eerder al had. Ik heb altijd gevoeld er niet klaar te zijn daar, maar ik had geen keuze om ermee te stoppen. En nu ben ik na jaren weer terug begonnen. Het wordt een traject van 8 individuele sessies (waarvan ik er nu eentje gehad heb) en 5 workshops (waar ik er al eentje van heb gehad, en morgen mijn tweede heb)
• Voor de plek (zolder) waar ik nu wat vaker weer zit. We hebben hem opgeruimd en veranderd, het is nog niet helemaal af. Maar zoveel fijner, zodat ik hier wat meer mijn ME TIME momentjes kan creëren. En dus zonder te storen lekker kan schrijven.
• De fotoshoot waar ik voor gevraagd werd, voor een vriendinnetje van Max die drie werd.
• De fijne knuffels van de begeleidster waar ik terug bij ben.
• Bij een vriendin geweest, die mij mee nam naar haar pony en veulen. Dit soort dingen doe ik amper als Max naar school is. Normaal ben ik thuis te vinden, of als het nodig is even de stad in. Maar verder kom ik eigenlijk niet.
• Het weer meer schrijven in mijn journal
• Zien hoeveel er eigenlijk positief is als je het gaat opschrijven.
• Dat er een hele lieve bekende (die ik op Mirre leerde kennen) ook morgen bij de workshop is.

En zo heb ik gewoon negen positieve momenten kunnen opschrijven over de afgelopen maand. Dat zouden er vast meer kunnen worden, als ik hier vaker mee bezig zou zijn. Dan wordt het makkelijker om de positieve dingen eruit te halen.

Waar ben jij de afgelopen maand dankbaar voor geweest?

Ik moet er weer even inkomen met foto’s maken en ze dan ook plaatsen op Instagram. Dus volgende week hopelijk wat meer kiekjes uit ons leventje.

Wat was het heerlijk weer de woensdag, ik was toen onderweg naar Valthe met de bus. Ik had een sessie, weer voor de eerste keer. Waar ik jaren geleden veel kwam. Niet meer dezelfde plek, wel dezelfde begeleidster. We hebben twee uur gepraat over waar ik nu sta, waar ik tegenaan loop, en wat mijn hulpvraag is. Zo kunnen we het traject starten om aan mijn boze buien te werken.

Al eventjes geleden waren we in de grote speelgoedwinkel, even kijken voor cadeautjes denk ik. En Max wil dan ook iets uitzoeken, maar hij mocht toen alleen kijken wat hij mooi vond om te hebben. We besloten op dat moment dat als de nieuwe maand met geld begint hij iets groots mocht uitzoeken. Nou zijn we van het weekend terug gegaan naar dezelfde speelgoedwinkel. En deze hele te gave vrachtwagen is het geworden van Bruder. Hier hebben zulke mooie wagens van. En dit mannetje is er enorm blij mee.

Waar maak jij je kind blij mee als hij/zij naar de speelgoedwinkel mag?

Voor de zoveelste keer ga ik mijn blog en dus mijn weekoverzicht weer oppakken. In alle drukte van het dagelijks leven met een kleuter vergeet ik vaak gewoon de foto’s te nemen. En dan is het lastig er veel over te schrijven een week met een kleuter. Het mooie weer is er weer regelmatig, en dat betekend dat we veel buiten zijn. Max is en blijft een echt buiten speel kind. En dat is heel fijn, zeker omdat we ook heel dichtbij een speeltuin hebben. Waar hij ook de nodige vriendjes en vriendinnetjes heeft lopen.

Kijk je mee na de afgelopen week…

Even bij het Kinderboekenhuis geweest, dit was al een weekend eerder eigenlijk. Daar kwam iemand voorlezen, maar wij waren de enige die aanwezig waren. Max vond dat geen probleem. Lekker alle aandacht krijgen. Het sprookje vond hij erg leuk. En daarna heeft hij nog vele “kikker” boekjes ingekeken en erbij verteld. Het was dus gewoon een uurtje genieten van boeken lezen en kijken.

Meneer heeft sinds kort ook Netflix op zijn tablet, en daar kijkt hij weleens een natuur filmpje die je op onze tv niet kan kijken. Dan kan je keuzes maken wat die man in het filmpje moet gaan doen. Nu had hij in dit filmpje gezien dat er een slang om de nek van die man zat, dat wilde hij wel even na doen. Het ziet er super grappig uit, maar ergens vind ik dit ook altijd wel een spannend iets. Gelukkig heeft zijn vader er even met hem over gesproken, dat we liever dit niet willen dat hij dit doet. Nu is het geluk dat dit een zachte slang is, maar de volgende keer is het iets wat misschien minder onschuldig is. Iets met een ongelukje zit in een klein hoekje.

Ik wilde graag een fijne plek op zolder creëren, maar daar moest het wel voor opgeruimd worden. Als eerste heb ik dit fijne plekje gemaakt. Maar na het aangeven bij mijn man zijn we ook echt boven aan de slag gegaan. Nou hij meer dan ik. De hele kamer is omgegooid, het logeerbed staat er niet meer. En onze tafels zijn nu van elkaar gescheiden, ieder een eigen plekje. En hebben meer ruimte gemaakt, zodat ook mijn massage tafel er kan staan als ik hem wil gebruiken. Het is nog niet helemaal af, maar al wel een plek om er fijner te zitten dan ervoor. Want eerlijk we zaten er eigenlijk nooit. En dit wil ik wel vaker gaan oppakken om daar zo nu en dan mijn ME time te nemen, om te schrijven, of een kaartje te trekken, kaarsje branden. Gewoon even tijd voor Debbie. 

Niet heel vaak ga ik er op uit als Max op school zit. Meestal doe ik het huishouden, of heb ik afspraken staan. Of ben ik gewoon thuis te vinden. Nu had ik met een vriendin afgesproken, ze pikte me op bij station Haren. En hebben bij haar thuis even lekker kopje thee gedronken en heel veel gekletst. Toen nam ze me mee naar haar pony en haar veulen. wat was dit weer wennen voor mij om bezig te zijn met dieren. Ik heb haar ooit ontmoet op de kinderboerderij, ik als vrijwilligster en zei die daar stage liep. Bij mij leeft het niet meer zo de dieren kant, bij haar dus heel erg wel. Maar dit was wel heel leuk weer even. Even moeder en dochter gescheiden gehad om moeders een poetsbeurt te geven. Toen nog even een broodje bij haar gegeten en toen was het alweer tijd naar de trein te gaan, zodat ik gelijk door mijn zoon kon ophalen van school.

Zaterdag was het heerlijk weer, na de ochtend dat hij met zijn papa weg ging stelde ik voor om het zwembadje neer te zetten. Zodat hij lekker met water kon spelen. Aangezien hij al meerdere keren had gezegd met water te willen spelen. En nu het echt wel het weer ervoor was. Dus hij heeft zich prima vermaakt in de tuin. Is niet te zien aan de foto, maar hij heeft echt genoten om met water te spelen.

Wat doen jullie graag als het warm weer is buiten?

Max en zijn favorieten,  vaak veranderen die dingen bij hem. Maar sommige blijven al heel lang hetzelfde bij hem. Dan denk ik aan de dingen die hij buiten graag doet, die blijven vaak wel hetzelfde. Maar zoals series en boeken kan per dag veranderen. Het is soms niet eens bij te houden. 

Zijn favoriete Netflix serie op dit moment is Barbapapa 

Zijn favoriete buiten bezigheid is fietsen of in het zand spelen/graven
En als hij bij zijn vriendinnetje (wat best vaak is) is trampoline springen

Zijn favoriete fruit is nu watermeloen

Zijn favoriete beleg is pindakaas en ham

Zijn favoriete speelgoed is zijn politie lego en gereedschapskist

Max is gek op boeken, lekker voorgelezen te worden of gewoon doorbladeren en er zelf bij vertellen. Op school mag er elke week een nieuw boek uitgezocht worden voor mee naar huis te nemen. Zo heeft hij elke keer iets nieuws, nou niet altijd iets nieuws. Want ook heel vaak komt hij thuis met een boek die hij al een aantal keren heeft mee genomen. Hij heeft een flinke kast vol met boeken staan.

Zijn favoriete boek (dat veranderd heel vaak) Help mama help.

Zijn favoriete knuffel (naast zijn slaapkonijn) is monster
Dit knuffeltje kreeg hij bij de bibliotheek, omdat we eigenlijk op zoek waren naar het boek “maar eerst ving ik een monster”
Maar die er niet was, en Max heel teleurgesteld was. Toen kreeg hij heel lief dit knuffel monstertje. 
Uiteindelijk wilde hij hem gewoon zelf hebben het boek en niet lenen, en kochten hem alsnog die dag. Dit boek wordt ook heel vaak voor gelezen.

Sinterklaas is maar een spannende tijd voor kinderen. Max begint steeds meer te beseffen wat het feest inhoud, en vraagt dan ook steeds om cadeautjes. Gelukkig heeft hij niet zoveel spanning ervan dat hij niet kan slapen. want zoals altijd valt hij bijna altijd gelijk in slaap. En horen we hem niet meer. Om mij heen hoor ik wel andere verhalen hoe dat gaat. Maar die beste man en die pieten zijn toch best wel eng, ondanks je er allemaal lekkere pepernoten van krijgt. Nee niet te dichtbij, en toch wel zo nieuwsgierig zijn om steeds iets dichterbij te gaan kruipen.

Hier begon het bij het Sinterklaas journaal, maar eerlijk boeit het hem niet zo erg. En vraagt er ook niet meer naar, dus na twee keer te hebben gekeken heb ik maar iets anders opgezet wat hij leuker vind.

Alweer een week geleden kwam Sinterklaas aan bij ons in het dorp, en we hadden afgesproken met nog wat andere ouders en hun kindjes om erheen te gaan. Dus op pad naar de brug waar hij met zijn boot aan zou meren. Max had er super veel zin in, ook omdat zijn oudere vriendje (waar hij enorm naar op kijkt) mee ging. Alleen toen we aankwamen was het toch terug krabbelen van hem. Hij durfde niet meer verder, het was ook druk. En hij houd niet van harde geluiden, en er was een band die hij dus niet leuk vond. Maar toch stukje bij beetje ontdooide hij en wilde steeds iets meer zien. Zo stonden we uiteindelijk gewoon vooraan bij de hekken om de Sint op te wachten. Wat is het spannend, waar is hij, wanneer komt hij nu, en wat duurt het lang. Hij zei het niet, maar je zag het in alles bij hem. Hij ging het steeds iets leuker vinden. En daar was hij dan echt aan land de beste man.

Lekker hoor al die pepernoten die hij kreeg, ze worden in deze tijd van het jaar maar enorm verwend.

Daar is de koets dan eindelijk, daar zijn we ook achteraan gegaan. Want Sinterklaas ging met de koets door het centrum heen, om nog daar een praatje te houden. En daarna zou er pieten disco zijn. Met alle ander kindjes en de ouders gingen we er dus heen. Daar aangekomen kreeg je de kans om met hem op de foto te gaan of even een hand te geven. Maar Max wilde dit absoluut niet, en dat is prima. Alleen doen wat hij wil doen, en niet dingen doen die hij eng vind.

Daar stond hij dan met zijn grote vriend te kijken langs de kant.

Jaaaa pieten disco, lekker gek doen dacht deze mama. Oke ik weet beter, onze kleuter houd hier echt niet van. Mama mag niet dansen gek doen en zingen. Maar ook zelf vind hij het niet leuk om te doen. En al gauw had hij er dan ook genoeg van, hij was moe en wilde naar huis. Dus we namen afscheid van de andere, die nog wel even bleven. En wij gingen lekker naar huis.

En dan mag je ook voor het eerst dit jaar je schoen zetten, nou hoe blij kan je een kind met iets heel simpels krijgen. We hadden een klein autootje voor hem gekocht, en kreeg nog een chocolade letter en 3 chocolade muizen. Helemaal happy met zijn autootje.

Sinterklaas logeert hier in het dorp, en zo nu en dan is hij ook in het huis en mag je erheen om even met hem te praten. Ook kan je gewoon even binnen kijken of in de brievenbus een tekening of brief doen voor de Sint. We zijn nog wel de dag na aankomst even naar het logeer adres gegaan. En nadat hij hoorde dat hij niet thuis was, wilde hij toch stiekem even op het bankje staan om naar binnen te gluren. Maar nee hij wil niet terug als hij er ook echt is. En ook een kleurplaat maken voor hem, nee daar doet hij ook niet aan.

Maar het paard krijgt wel een lekkere wortel als hij zijn schoen zet, en als je geluk hebt zingt hij nog even een liedje.

Herfstvakantie voor de kleine man, dat is best even wennen voor ons beide. Max is zo gewend veel naar buiten te gaan, en bijna elke dag lang in de speeltuin te zijn. Nu heeft hij en vakantie gehad en het weer was er niet naar om elke dag zoveel buiten te zijn. Dat betekend dat het moeilijk was voor hem om zichzelf binnen te vermaken. We hebben dan ook wel veel samen gespeeld, en als we de kans hadden om naar buiten te gaan gingen we een rondje door het dorp heen. Ik lopend en hij op zijn fiets. We hebben deze week wat minder vaak de speeltuin van binnen gezien. Maar we hebben ondanks dat een leuke week gehad.

Maandag was er op het dorp Baistermarkt. Een markt waar er ook paarden verkocht worden. Hier ben ik samen met twee andere mama’s en een papa en de kindjes overheen gelopen. We zijn de hele ochtend zoet geweest ermee. Fijn dat het droog was. Het was een geslaagd uitje zo met de kids. Max heeft op de kleine kermis eendjes gevangen en iets leuks uitgezocht. En op de markt koos hij een pop-it uit. Ik snap deze rage echt niet. Maar heb een kind blij ermee gemaakt. Daarna heeft hij samen met zijn grote vriend op een bankje een broodje hamburger gegeten. En daarna zijn we weer richting huis gegaan.
Even lekker aan de knutsel aan tafel, zoals hij het zei een verassing voor mama. Ik zat er gewoon bij, maar eigenlijk mocht ik niet kijken. Maar wel moest ik blijven zitten. Lekkere kinderlogica.
Nou dan toch maar even de speeltuin in, niet te lang hoor het was me te koud om te lang daar rond te hangen. Daar hebben de kinderen geen last van, maar die zijn druk aan het spelen. Hij vond het gelukkig prima, hij was al blij dat we even erheen gingen.
Eigenlijk komen wij nooit bij de bakker, maar kwam op het idee om er toch eens even wat lekkers te gaan halen. Doordat Max er pas met zijn klas heen was gegaan, om er even binnen te kijken. Ik dacht dit moet ik hem toch wel een beetje ook mee gaan geven. Dus na een wandeling/fietstochtje besloot ik samen met hem iets lekkers uit te zoeken. Hij koos dit lekkere gebakje, en mama deed gezellig mee. Dat mag wel in de vakantie.
Het was hoogtijd even tijd vrij te maken voor mijzelf, ik ben altijd met Max en als hij op school is ben ik vaak te moe om iets te doen buiten huis. Toch besloot ik het weekend even voor mijzelf te kiezen ondanks ik ook erg moe was. Ik besloot even naar de Primark te gaan. Het was wel even fijn zo zonder Max. En zijn papa ging lekker even met hem op pad buiten.
Zondag is normaal mijn uitslaap dag, en doet zijn papa hem er in de ochtend uit bed halen. Maar ik had met een andere mama afgesproken om met de kids naar Balorig te gaan. En we waren lekker vroeg om 10.00 toen ze open gingen. Wat een rust, als eerste binnen te komen. Daarna druppelde het langzaam binnen, maar het bleef best rustig. En dat was fijn. De kinderen hebben zich prima vermaakt. En wij zaten heerlijk te kletsen. Jammer dat de andere mama niet mee kon, maar we gaan dit snel overdoen en dan gaat ze gezellig wel mee. Ook heb ik Max lekker verwend met poffertjes, en later nog een tosti en frikandel. En nog een chocolade ei. En voor we weg gingen mocht hij nog iets uitkiezen om uit het automaat te halen. Het was een mini pop-it. Een hele geslaagde ochtend, we waren beide enorm moe toen we thuis kwamen.