Gewoon een keuken

Een keuken is maar gewoon een keuken, sommige hechten veel waarde aan de keuken. Maken ze er graag een leef keuken van. Maar ik vind de keuken alleen van belang als ik eten moet maken. En zelfs daar houd ik niet echt van om te doen. Maar het gezin moet toch eten. Ik heb er geen hekel aan, maar echt leuk vind ik koken niet. Toch sta ik dagelijks in de keuken, en dan is het fijn dat je een ruime en fijne keuken hebt waarin je niet zal ergeren als je voor de zoveelste keer daar aan het koken bent. We hebben een open keuken, dus wil het altijd wel een klein beetje netjes hebben. Al lukt dat niet altijd, de vaat die blijft staan terwijl we een vaatwasser hebben. Alle glazen potten die leeg zijn stappelen zich daar op, en vaak ook nog het oud papier op de aanrecht. Om het eens in de zoveel dagen even echt weer op te ruimen. Ach welk gezin heeft dat niet, dat je even geen zin en tijd hebt om op te ruimen. Maar mijn keuken echt schoon houden is wel een ding, hier heb ik echt wel een hekel aan. Ik sta dus ook niet wekelijks mijn keuken schoon te maken. Zelfs vergeet ik elke avond na het koken het gasfornuis schoon te maken, en dan denk ik na een paar weken wat is hij vies. Ja en dan heb ik even een schoonmaak woede en moet het schoon. Dan neem ik gelijk de tegels en het aanrecht mee om even goed in de sop te zetten. En echt op die witte tegels die we hebben zie je alles, vooral als je eten een beetje spettert.

Een bestelling bij Fotocadeau

Via Fotocadeau mocht ik iets moois bestellen, en omdat ik al meerdere fijne ervaringen heb gehad met ze dacht ik leuk. En was ik benieuwd naar de nieuwe items die ze hadden om te kunnen bestellen. Daar viel mijn oog op Een wall art spatscherm van Fotocadeau in de keuken Wij hebben al vele mooie foto’s binnen gekregen via hun, maar deze keer ging er helaas iets mis. Het kan een keer gebeuren dat als je het uitpakt dat je gelijk wat beschadigingen ziet op de foto zelf, maar ook de plaat zelf. Dat is zonde en dus besloot ze al snel te mailen met de vraag hoe ze dit gingen oplossen. Nou ik ben super tevreden over het hele verloop. Ik kreeg al snel de bevestiging dat ik een nieuwe zou krijgen, zonder de andere terug te hoeven sturen. En zo blij verrast toen de nieuwe aankwam, want wat is hij mooi geworden. Zo zie je maar het kan eens gebeuren dat het een keertje mis gaat, maar dat het heel fijn wordt opgepakt. Ik ben zeer tevreden over dit bedrijf, ze leveren mooie producten. Nu zie ik dus geen vieze rode spetters op mijn witte tegels als ik pasta maak, maar komt het op een mooi spatscherm die ik daarna makkelijk schoon kan maken. Tenminste daar ga ik vanuit, want eerlijk hij hangt er nog niet omdat er eerst nog goede montagelijm gekocht moet worden.

Wil jij nou ook zo’n mooi spatscherm of misschien wel Fotobehang voor keuken kijk dan even op fotocadeau.nl

Beetje later dan verwacht, maar hij is er mijn nieuwe weekoverzicht.

Max wilde heel graag weer even crossen op zijn crossbaan. Het is gewoon een pad om de voetbalvelden heen. Maar voor hem is het zijn crossbaan. Nou goed dan gaan we er toch even heen. Tussen de kleine regendruppies heb ik daar zitten genieten. En hij is lekker rondjes gaan crossen.

Hij kreeg het er zelfs warm van dus mam ik doe mijn vest uit net als jouw. Helemaal prima kind. Om daarna weer heerlijk door te gaan crossen.

Daar kwam hij aan hoor, mijn mannetje in actie. Hij is zo gek met zijn fietsen. Fietsen gaat hem beter af dan lopen, en ik geef hem geen ongelijk. Lekker fietsen doet hij goed.

Dinsdag morgen had ik samen met mijn begeleidster een gesprek bij De oude manege voor dagbesteding. Weet nog niet precies waar ja JA op heb gezegd, maar ik laat het maar op me af komen. Onwijs eng vind ik dat ik niet precies weet waar ik aan toe ben. Maar het wordt een traject op maat gemaakt voor mij, en we gaan werken aan  zelfvertrouwen en in beweging komen. Samen gaan we kijken wat ik wil en leuk vind om te doen.

Deze jongen werd donderdag een beetje ziekjes, dus heb voor de vrijdag logopedie maar afgezegd. Toch wilde hij even buiten spelen, maar je kan zien dat hij niet helemaal zichzelf is op dat moment. Het gaat nu weer prima met hem, hij is nooit echt veel en of lang ziek. 

De maand juli is alweer gestart en ik wil even terug kijken op de afgelopen maand over de dingen waar ik dankbaar voor was in de maand juni. Dit is iets wat ik vaak wel wat moeilijk vind om de positieve dingen te halen, in al het negatieve wat ik juist vooral onthoud. Maar op het moment dat je er echt voor gaat zitten om op te schrijven waar je dankbaar voor bent, merk je ineens hoeveel positieve dingen er eigenlijk gewoon zijn. En dat ik mij daar wat meer aan mag gaan herinneren dan alleen het negatieve te onthouden. Daarom heb ik besloten om een poging te doen om elke maand in mijn journal terug te kijken op de maand en te schrijven waar ik allemaal dankbaar voor geweest ben geweest. En wat leek het me leuk om dit door te voeren hier op mijn blog.

Lees je mee waar ik dankbaar voor was in juni.

• Een verassend gesprek op school over Max wat er volgend schooljaar gaat gebeuren. Gaat hij naar groep 2 of toch nog niet. Aan zijn leeftijd zou hij gewoon naar groep 2 gaan, maar hij heeft erg veel moeite met de taal. Dus eigenlijk hadden wij als ouders er al op ingesteld dat hij in groep 1 zou blijven zitten. En dat was goed geweest voor ons. Alleen het gesprek verliep anders dan gedacht. Hij blijft eerst wel in groep 1, maar met het aanbod van groep 2 tot de herfstvakantie. Gaat dat goed dan wordt het groep 2. Het enige wat dan veranderd is dat de vrijdagochtend erbij komt, aangezien groep 1 en 2 volgend schooljaar weer samen gevoegd worden.
• Dat ik na jaren weer terug kan naar de begeleiding die ik jaren eerder al had. Ik heb altijd gevoeld er niet klaar te zijn daar, maar ik had geen keuze om ermee te stoppen. En nu ben ik na jaren weer terug begonnen. Het wordt een traject van 8 individuele sessies (waarvan ik er nu eentje gehad heb) en 5 workshops (waar ik er al eentje van heb gehad, en morgen mijn tweede heb)
• Voor de plek (zolder) waar ik nu wat vaker weer zit. We hebben hem opgeruimd en veranderd, het is nog niet helemaal af. Maar zoveel fijner, zodat ik hier wat meer mijn ME TIME momentjes kan creëren. En dus zonder te storen lekker kan schrijven.
• De fotoshoot waar ik voor gevraagd werd, voor een vriendinnetje van Max die drie werd.
• De fijne knuffels van de begeleidster waar ik terug bij ben.
• Bij een vriendin geweest, die mij mee nam naar haar pony en veulen. Dit soort dingen doe ik amper als Max naar school is. Normaal ben ik thuis te vinden, of als het nodig is even de stad in. Maar verder kom ik eigenlijk niet.
• Het weer meer schrijven in mijn journal
• Zien hoeveel er eigenlijk positief is als je het gaat opschrijven.
• Dat er een hele lieve bekende (die ik op Mirre leerde kennen) ook morgen bij de workshop is.

En zo heb ik gewoon negen positieve momenten kunnen opschrijven over de afgelopen maand. Dat zouden er vast meer kunnen worden, als ik hier vaker mee bezig zou zijn. Dan wordt het makkelijker om de positieve dingen eruit te halen.

Waar ben jij de afgelopen maand dankbaar voor geweest?

Ik moet er weer even inkomen met foto’s maken en ze dan ook plaatsen op Instagram. Dus volgende week hopelijk wat meer kiekjes uit ons leventje.

Wat was het heerlijk weer de woensdag, ik was toen onderweg naar Valthe met de bus. Ik had een sessie, weer voor de eerste keer. Waar ik jaren geleden veel kwam. Niet meer dezelfde plek, wel dezelfde begeleidster. We hebben twee uur gepraat over waar ik nu sta, waar ik tegenaan loop, en wat mijn hulpvraag is. Zo kunnen we het traject starten om aan mijn boze buien te werken.

Al eventjes geleden waren we in de grote speelgoedwinkel, even kijken voor cadeautjes denk ik. En Max wil dan ook iets uitzoeken, maar hij mocht toen alleen kijken wat hij mooi vond om te hebben. We besloten op dat moment dat als de nieuwe maand met geld begint hij iets groots mocht uitzoeken. Nou zijn we van het weekend terug gegaan naar dezelfde speelgoedwinkel. En deze hele te gave vrachtwagen is het geworden van Bruder. Hier hebben zulke mooie wagens van. En dit mannetje is er enorm blij mee.

Waar maak jij je kind blij mee als hij/zij naar de speelgoedwinkel mag?

Voor de zoveelste keer ga ik mijn blog en dus mijn weekoverzicht weer oppakken. In alle drukte van het dagelijks leven met een kleuter vergeet ik vaak gewoon de foto’s te nemen. En dan is het lastig er veel over te schrijven een week met een kleuter. Het mooie weer is er weer regelmatig, en dat betekend dat we veel buiten zijn. Max is en blijft een echt buiten speel kind. En dat is heel fijn, zeker omdat we ook heel dichtbij een speeltuin hebben. Waar hij ook de nodige vriendjes en vriendinnetjes heeft lopen.

Kijk je mee na de afgelopen week…

Even bij het Kinderboekenhuis geweest, dit was al een weekend eerder eigenlijk. Daar kwam iemand voorlezen, maar wij waren de enige die aanwezig waren. Max vond dat geen probleem. Lekker alle aandacht krijgen. Het sprookje vond hij erg leuk. En daarna heeft hij nog vele “kikker” boekjes ingekeken en erbij verteld. Het was dus gewoon een uurtje genieten van boeken lezen en kijken.

Meneer heeft sinds kort ook Netflix op zijn tablet, en daar kijkt hij weleens een natuur filmpje die je op onze tv niet kan kijken. Dan kan je keuzes maken wat die man in het filmpje moet gaan doen. Nu had hij in dit filmpje gezien dat er een slang om de nek van die man zat, dat wilde hij wel even na doen. Het ziet er super grappig uit, maar ergens vind ik dit ook altijd wel een spannend iets. Gelukkig heeft zijn vader er even met hem over gesproken, dat we liever dit niet willen dat hij dit doet. Nu is het geluk dat dit een zachte slang is, maar de volgende keer is het iets wat misschien minder onschuldig is. Iets met een ongelukje zit in een klein hoekje.

Ik wilde graag een fijne plek op zolder creëren, maar daar moest het wel voor opgeruimd worden. Als eerste heb ik dit fijne plekje gemaakt. Maar na het aangeven bij mijn man zijn we ook echt boven aan de slag gegaan. Nou hij meer dan ik. De hele kamer is omgegooid, het logeerbed staat er niet meer. En onze tafels zijn nu van elkaar gescheiden, ieder een eigen plekje. En hebben meer ruimte gemaakt, zodat ook mijn massage tafel er kan staan als ik hem wil gebruiken. Het is nog niet helemaal af, maar al wel een plek om er fijner te zitten dan ervoor. Want eerlijk we zaten er eigenlijk nooit. En dit wil ik wel vaker gaan oppakken om daar zo nu en dan mijn ME time te nemen, om te schrijven, of een kaartje te trekken, kaarsje branden. Gewoon even tijd voor Debbie. 

Niet heel vaak ga ik er op uit als Max op school zit. Meestal doe ik het huishouden, of heb ik afspraken staan. Of ben ik gewoon thuis te vinden. Nu had ik met een vriendin afgesproken, ze pikte me op bij station Haren. En hebben bij haar thuis even lekker kopje thee gedronken en heel veel gekletst. Toen nam ze me mee naar haar pony en haar veulen. wat was dit weer wennen voor mij om bezig te zijn met dieren. Ik heb haar ooit ontmoet op de kinderboerderij, ik als vrijwilligster en zei die daar stage liep. Bij mij leeft het niet meer zo de dieren kant, bij haar dus heel erg wel. Maar dit was wel heel leuk weer even. Even moeder en dochter gescheiden gehad om moeders een poetsbeurt te geven. Toen nog even een broodje bij haar gegeten en toen was het alweer tijd naar de trein te gaan, zodat ik gelijk door mijn zoon kon ophalen van school.

Zaterdag was het heerlijk weer, na de ochtend dat hij met zijn papa weg ging stelde ik voor om het zwembadje neer te zetten. Zodat hij lekker met water kon spelen. Aangezien hij al meerdere keren had gezegd met water te willen spelen. En nu het echt wel het weer ervoor was. Dus hij heeft zich prima vermaakt in de tuin. Is niet te zien aan de foto, maar hij heeft echt genoten om met water te spelen.

Wat doen jullie graag als het warm weer is buiten?

Max en zijn favorieten,  vaak veranderen die dingen bij hem. Maar sommige blijven al heel lang hetzelfde bij hem. Dan denk ik aan de dingen die hij buiten graag doet, die blijven vaak wel hetzelfde. Maar zoals series en boeken kan per dag veranderen. Het is soms niet eens bij te houden. 

Zijn favoriete Netflix serie op dit moment is Barbapapa 

Zijn favoriete buiten bezigheid is fietsen of in het zand spelen/graven
En als hij bij zijn vriendinnetje (wat best vaak is) is trampoline springen

Zijn favoriete fruit is nu watermeloen

Zijn favoriete beleg is pindakaas en ham

Zijn favoriete speelgoed is zijn politie lego en gereedschapskist

Max is gek op boeken, lekker voorgelezen te worden of gewoon doorbladeren en er zelf bij vertellen. Op school mag er elke week een nieuw boek uitgezocht worden voor mee naar huis te nemen. Zo heeft hij elke keer iets nieuws, nou niet altijd iets nieuws. Want ook heel vaak komt hij thuis met een boek die hij al een aantal keren heeft mee genomen. Hij heeft een flinke kast vol met boeken staan.

Zijn favoriete boek (dat veranderd heel vaak) Help mama help.

Zijn favoriete knuffel (naast zijn slaapkonijn) is monster
Dit knuffeltje kreeg hij bij de bibliotheek, omdat we eigenlijk op zoek waren naar het boek “maar eerst ving ik een monster”
Maar die er niet was, en Max heel teleurgesteld was. Toen kreeg hij heel lief dit knuffel monstertje. 
Uiteindelijk wilde hij hem gewoon zelf hebben het boek en niet lenen, en kochten hem alsnog die dag. Dit boek wordt ook heel vaak voor gelezen.

Sinterklaas is maar een spannende tijd voor kinderen. Max begint steeds meer te beseffen wat het feest inhoud, en vraagt dan ook steeds om cadeautjes. Gelukkig heeft hij niet zoveel spanning ervan dat hij niet kan slapen. want zoals altijd valt hij bijna altijd gelijk in slaap. En horen we hem niet meer. Om mij heen hoor ik wel andere verhalen hoe dat gaat. Maar die beste man en die pieten zijn toch best wel eng, ondanks je er allemaal lekkere pepernoten van krijgt. Nee niet te dichtbij, en toch wel zo nieuwsgierig zijn om steeds iets dichterbij te gaan kruipen.

Hier begon het bij het Sinterklaas journaal, maar eerlijk boeit het hem niet zo erg. En vraagt er ook niet meer naar, dus na twee keer te hebben gekeken heb ik maar iets anders opgezet wat hij leuker vind.

Alweer een week geleden kwam Sinterklaas aan bij ons in het dorp, en we hadden afgesproken met nog wat andere ouders en hun kindjes om erheen te gaan. Dus op pad naar de brug waar hij met zijn boot aan zou meren. Max had er super veel zin in, ook omdat zijn oudere vriendje (waar hij enorm naar op kijkt) mee ging. Alleen toen we aankwamen was het toch terug krabbelen van hem. Hij durfde niet meer verder, het was ook druk. En hij houd niet van harde geluiden, en er was een band die hij dus niet leuk vond. Maar toch stukje bij beetje ontdooide hij en wilde steeds iets meer zien. Zo stonden we uiteindelijk gewoon vooraan bij de hekken om de Sint op te wachten. Wat is het spannend, waar is hij, wanneer komt hij nu, en wat duurt het lang. Hij zei het niet, maar je zag het in alles bij hem. Hij ging het steeds iets leuker vinden. En daar was hij dan echt aan land de beste man.

Lekker hoor al die pepernoten die hij kreeg, ze worden in deze tijd van het jaar maar enorm verwend.

Daar is de koets dan eindelijk, daar zijn we ook achteraan gegaan. Want Sinterklaas ging met de koets door het centrum heen, om nog daar een praatje te houden. En daarna zou er pieten disco zijn. Met alle ander kindjes en de ouders gingen we er dus heen. Daar aangekomen kreeg je de kans om met hem op de foto te gaan of even een hand te geven. Maar Max wilde dit absoluut niet, en dat is prima. Alleen doen wat hij wil doen, en niet dingen doen die hij eng vind.

Daar stond hij dan met zijn grote vriend te kijken langs de kant.

Jaaaa pieten disco, lekker gek doen dacht deze mama. Oke ik weet beter, onze kleuter houd hier echt niet van. Mama mag niet dansen gek doen en zingen. Maar ook zelf vind hij het niet leuk om te doen. En al gauw had hij er dan ook genoeg van, hij was moe en wilde naar huis. Dus we namen afscheid van de andere, die nog wel even bleven. En wij gingen lekker naar huis.

En dan mag je ook voor het eerst dit jaar je schoen zetten, nou hoe blij kan je een kind met iets heel simpels krijgen. We hadden een klein autootje voor hem gekocht, en kreeg nog een chocolade letter en 3 chocolade muizen. Helemaal happy met zijn autootje.

Sinterklaas logeert hier in het dorp, en zo nu en dan is hij ook in het huis en mag je erheen om even met hem te praten. Ook kan je gewoon even binnen kijken of in de brievenbus een tekening of brief doen voor de Sint. We zijn nog wel de dag na aankomst even naar het logeer adres gegaan. En nadat hij hoorde dat hij niet thuis was, wilde hij toch stiekem even op het bankje staan om naar binnen te gluren. Maar nee hij wil niet terug als hij er ook echt is. En ook een kleurplaat maken voor hem, nee daar doet hij ook niet aan.

Maar het paard krijgt wel een lekkere wortel als hij zijn schoen zet, en als je geluk hebt zingt hij nog even een liedje.

Herfstvakantie voor de kleine man, dat is best even wennen voor ons beide. Max is zo gewend veel naar buiten te gaan, en bijna elke dag lang in de speeltuin te zijn. Nu heeft hij en vakantie gehad en het weer was er niet naar om elke dag zoveel buiten te zijn. Dat betekend dat het moeilijk was voor hem om zichzelf binnen te vermaken. We hebben dan ook wel veel samen gespeeld, en als we de kans hadden om naar buiten te gaan gingen we een rondje door het dorp heen. Ik lopend en hij op zijn fiets. We hebben deze week wat minder vaak de speeltuin van binnen gezien. Maar we hebben ondanks dat een leuke week gehad.

Maandag was er op het dorp Baistermarkt. Een markt waar er ook paarden verkocht worden. Hier ben ik samen met twee andere mama’s en een papa en de kindjes overheen gelopen. We zijn de hele ochtend zoet geweest ermee. Fijn dat het droog was. Het was een geslaagd uitje zo met de kids. Max heeft op de kleine kermis eendjes gevangen en iets leuks uitgezocht. En op de markt koos hij een pop-it uit. Ik snap deze rage echt niet. Maar heb een kind blij ermee gemaakt. Daarna heeft hij samen met zijn grote vriend op een bankje een broodje hamburger gegeten. En daarna zijn we weer richting huis gegaan.
Even lekker aan de knutsel aan tafel, zoals hij het zei een verassing voor mama. Ik zat er gewoon bij, maar eigenlijk mocht ik niet kijken. Maar wel moest ik blijven zitten. Lekkere kinderlogica.
Nou dan toch maar even de speeltuin in, niet te lang hoor het was me te koud om te lang daar rond te hangen. Daar hebben de kinderen geen last van, maar die zijn druk aan het spelen. Hij vond het gelukkig prima, hij was al blij dat we even erheen gingen.
Eigenlijk komen wij nooit bij de bakker, maar kwam op het idee om er toch eens even wat lekkers te gaan halen. Doordat Max er pas met zijn klas heen was gegaan, om er even binnen te kijken. Ik dacht dit moet ik hem toch wel een beetje ook mee gaan geven. Dus na een wandeling/fietstochtje besloot ik samen met hem iets lekkers uit te zoeken. Hij koos dit lekkere gebakje, en mama deed gezellig mee. Dat mag wel in de vakantie.
Het was hoogtijd even tijd vrij te maken voor mijzelf, ik ben altijd met Max en als hij op school is ben ik vaak te moe om iets te doen buiten huis. Toch besloot ik het weekend even voor mijzelf te kiezen ondanks ik ook erg moe was. Ik besloot even naar de Primark te gaan. Het was wel even fijn zo zonder Max. En zijn papa ging lekker even met hem op pad buiten.
Zondag is normaal mijn uitslaap dag, en doet zijn papa hem er in de ochtend uit bed halen. Maar ik had met een andere mama afgesproken om met de kids naar Balorig te gaan. En we waren lekker vroeg om 10.00 toen ze open gingen. Wat een rust, als eerste binnen te komen. Daarna druppelde het langzaam binnen, maar het bleef best rustig. En dat was fijn. De kinderen hebben zich prima vermaakt. En wij zaten heerlijk te kletsen. Jammer dat de andere mama niet mee kon, maar we gaan dit snel overdoen en dan gaat ze gezellig wel mee. Ook heb ik Max lekker verwend met poffertjes, en later nog een tosti en frikandel. En nog een chocolade ei. En voor we weg gingen mocht hij nog iets uitkiezen om uit het automaat te halen. Het was een mini pop-it. Een hele geslaagde ochtend, we waren beide enorm moe toen we thuis kwamen.

We hadden een week met een mannetje die waterpokken had, maar er niet heel ziek van was. Gelukkig mocht hij halverwege de week weer naar school. En we beleefde leuke dingen op school, allemaal fijne nieuwe dingen. Die ik enorm miste toen Max voor het eerst naar school ging. Dus een blije mama, omdat haar kind trots kon laten zien waar hij al een tijdje binnenkomt zonder mij.

De week begon met een mannetje die niet helemaal lekker was, hij bleek waterpokken te hebben. Gelukkig waren het maar momenten dat hij niet lekker was. Want in het algemeen was hij er niet ziek van. Maar helaas mocht hij maandag niet naar school van de juf. Dinsdag mocht hij ook niet naar de taaltrein maar niet vanwege de waterpokken maar omdat hij een vastzittende hoest had. Dinsdag was hij zich wel enorm aan het vervelen, en alle aandacht vroeg hij aan mij. En wilde de hele tijd maar naar buiten. We hebben er wel wat van gemaakt, maar het liefste wilde ik dat hij gewoon naar school mocht. Dus we besloten maar een stuk door het dorp te gaan. En besloot ik met de juf te overleggen, maar die bleef volhouden. Tot ik een foto stuurde van het RIVM dat de richtlijnen zijn dat een kind met waterpokken gewoon naar school mag. Dus woensdag ging hij gewoon weer lekker naar school.

Daar was ik ook echt heel blij mee, hij mocht die woensdag na schooltijd zijn klas en de gang laten zien. Waar alles is en wat ze allemaal doen en maken. Het was tafeltjes middag, en voor het eerst dat ik samen met Max in de klas mag komen. Zo trots was hij pakte me bij me hand, kom mam, kom mee.Het lekkere weer is echt wel voorbij nu, dus hij gaat nu vaker zijn pak aan krijgen met laarzen aan. Om naar de speeltuin te gaan. Want Max is en blijft een buitenkind. Het regende zelfs, dus ik nam mijn paraplu maar mee, en Max vond het geen probleem.En donderdag toen ik hem naar school bracht mochten wij als ouders blijven, omdat ze een voorstelling gingen geven. Max met zijn klas, hoe leuk zijn eerste keer een voorstelling geven. Mijn kleine bouwvakker, wat heb ik genoten ervan.Vrijdag ging hij gewoon weer naar de taaltrein, de laatste dag voor de herfstvakantie. En wat lief, de taxi chauffeuse (een vast persoon voor de ochtend) gaf aan Max deze enorme leuke uil. Om hem een fijne vakantie te wensen.  Het weekend gingen we even shoppen bij het winkelcentrum Paddepoel. Ik moest iets terug brengen dat was de reden dat we erheen gingen. Maar gelijk even verder rond kijken. We gingen bij de Jamin een grote zak snoep kopen voor Max, hij wilde het liefst van alles iets. Daarna gingen we lekker een broodje eten bij Subway. En hij wilde naast zijn broodje nog zijn snoep hamburger broodje eten.

Een half jaar geleden is Max begonnen op de taaltrein vanwege TOS (taalontwikkelingsstoornis). Hij is nog te jong om te zeggen dat hij echt TOS heeft, maar dat hij achter loopt en hierbij hulp nodig heeft is zeker. Er is in dat half jaar enorm veel gebeurd, want hij begon er toen hij gewoon nog naar de peuterspeelzaal en de dagopvang ging. Inmiddels is hij een vierjarige kleuter die nu dus naar school gaat. En dat combineren met de taaltrein is best wel veel hebben we gemerkt.

Combineren met school

Voor de zomervakantie begon hij in april op school en zijn we gewoon met hele dagen begonnen, naast dat hij twee dagen naar de taaltrein gaat. Op vrijdag hebben de kleuters vrij op school, maar Max moet dan wel nog naar de taaltrein. Dus hij heeft het dubbelop. En daarnaast moet hij dan ook nog met de taxi naar de taaltrein wat ook een hoop energie kost. We zagen een mannetje die steeds vermoeider bleek te zijn. En op de taaltrein merkte ze dat vooral in zijn gedrag. Max is een jongetje die in alles de regie wilt hebben, en wanneer hij vermoeid is wordt dat versterkt. Op de taaltrein niet zo handig tijdens de behandeling, want soms moet je gewoon mee in wat de juf van je wilt. Daardoor hebben we besloten om het na de zomervakantie anders te doen. We hebben in die elf weken gezien dat het niet de goede manier is voor Max, dus het moest anders. 

Nu gaat hij dan nog steeds twee dagen naar de taaltrein met in de ochtend een vaste taxi chauffeuse, en alleen vervoerd wordt (wat een hoop stress en energie scheelt bij ons beide) En daarnaast gaat hij maar een volledige dag naar school, en twee halve dagen. Dit is te doen, maar nog steeds wel heel veel. We geven hem dan ook thuis de ruimte als hij even een uurtje met zijn telefoon filmpjes wilt kijken op bed. Dan krijgt hij even zijn rustmoment, waardoor hij daarna nog even met mij lekker naar buiten kan.

Veranderingen

Max leert veel op de taaltrein, maar ook zeker op school. Van een mannetje die losse woorden zei, naar een mannetje die een waterval aan woorden en zinnetjes praat. Het gaat de hele dag door het praten, leuk maar ook enorm vermoeiend. Omdat je altijd wel goed moet opletten wat hij nou precies zegt. Dit omdat hij een hardnekkig probleem heeft met de uitspraken van de woorden en waardoor hij moeite heeft met de grammatica van de zinnen. Maar het is een enorm goede stap dat hij zo vooruit gaat met praten. En vooral wat belangrijk is, dat hij er plezier in heeft. Want een kind die geen plezier beleefd in praten, is een kind die het nog moeilijker leert en oppakt wat je hem zo graag wilt leren. Dus dat zit wel goed het plezier. Nu alleen nog de grote uitdaging hem de woorden goed uit te laten spreken, en hem te leren hoe hij goede zinnen kan maken. En dat heeft tijd nodig, maar ook keihard werken van zijn kant.

Daarnaast merk ik aan hem dat hij minder onzeker is met praten, vooral met bekende mensen. Naar kinderen toe vind hij het vaak nog moeilijk om iets te vragen of te zeggen dat hij iets niet leuk vind. En dan zie je vaak het gedrag, dat hij laat zien dat hij boos is als iemand wat afpakt van hem. Soms is dat alleen in gebalde vuisten en het grommen van zijn kant, of weglopen en mokken. Maar er zijn helaas ook momenten dat hij zo ineens een kindje kan slaan. (gelukkig komt dit niet heel vaak voor) Hoe moeilijk ik dat ook vind om te zien, snap ik ook heel goed waar die frustratie vandaan komt. Hij wil iets vertellen, maar hij kan de juiste woorden niet vinden. Of hij vind het spannend omdat hij er onzeker over is. 

Ik zie vooral een jongetje die heel hard zijn best doet, en gewoon veel plezier beleefd in het praten.

Cursus Kentalis

Via de taaltrein wat aangesloten is bij Kentalis kreeg ik de kans om een cursus de volgen, om Max wat meer te begrijpen hoe het is om TOS te hebben. En hoe ik als ouder hem meer kan stimuleren in praten, en technieken kan toepassen om hem beter te helpen te communiceren. Want het is dus niet alleen hard werken voor Max maar ook als ouders, want wij als ouders zijn de belangrijkste rol in zijn leven. En wij moeten hem de tools aanreiken om hem te leren praten. De cursus was volledig online, waarin er een stuk zat die ik samen kon doen met zijn vader. Om te leren wat TOS nu is, en hoe het dan gaat in zo,n hoofdje van een kind. En een stuk met online bijeenkomsten met andere ouders van kinderen die naar de taaltrein gaan om strategieën te leren om met je kind te communiceren. Daarnaast een stukje individuele afspraken voor videobespreking. Ik heb een filmpje moeten maken van Max in zijn spel, zodat ik dat in de groep kon laten zien hoe Max communiceert. En twee keer een filmpje mijzelf samen met Max, om na te bespreken. Wat we zien, wat ik toepas om hem te helpen. Pas ik de dingen toe die we hebben geleerd, en waar kan ik nog meer opletten om te doen of juist niet te doen.

Het was fijn dat ik dit allemaal mocht leren om mijn zoon beter te kunnen helpen en beter te kunnen begrijpen.

Zijn jullie bekend met (TOS) Taalontwikkeling stoornis?