Een week met vele afspraken, werken op de kinderboerderij en 2 bijzondere dagen die heftig waren.

Soms mag je jezelf eens verwennen met een heerlijke muffin, deze zijn zo lekker van de Lidle vandaan. Maandag at ik deze traktatie.

Dinsdag was ik in de stad op zoek naar een draakje om te kunnen geven voor de verjaardag van Sem. En altijd als ik in de stad ben moet ik even langs Musjes gaan. Daar een lekkere kop thee drinken en wat kletsen met het personeel.Ook kwam ik nog in een winkel die ik niet kende, trouwens waar ik dat draakje kocht die winkel kende ik ook nog niet. Maar ik kocht dus nog een hele mooie ketting met een engelen roeper eraan.

Natuurlijk nog even woensdag op de kinderboerderij aan het werk geweest. Dit keer kon ik weer even helpen met voeren wat ik best wel weer leuk vond.

Donderdag had ik een afspraak staan in Zuidlaren met een natuurarts waar ik al eerder was. Mijn lichaam is zich heerlijk aan het schoonmaken.

Ik vertelde al over vrijdag en zaterdag wat ik toen heb gedaan…

Uiteten op zaterdag, het was gezellig. Helaas niet echt bijzonder wat je er kon eten van het buffet. Wat dan wel weer jammer was. Dit was dan ook eenmaal hier.Een impressie wat we hebben gegeten, zoals je kan zien een beetje de normale dingen. Veel dingen waren ook niet echt heel warm meer.

De dagen waar ik zo tegenop zag. 12 september de sterfdag van Daan. Weken was ik hier al mee bezig, had dan ook een goed plan hoe ik de dag wilde doorbrengen. Eigenlijk de dag ervoor, want die dag was echt heel speciaal en bijzonder voor mij.

Wat was ik zenuwachtig toen ik de bus nam naar Ohanahome, het kleine paradijsje. Ik wist al wat we deze dag zouden doen, maar toch vond ik het zo moeilijk erheen te gaan. Bang voor de emoties die los zouden komen. Maar dat was juist wat ik wilde, het jaar afsluiten. Niet vergeten, maar even alles eruit gooien zodat het na zijn sterfdag allemaal wat zachter word. En ik vrolijk naar de toekomst kan kijken. Aangekomen bij Annelies kreeg ik gelijk een dikke knuffel, een heerlijk warm welkom en er gleed een klein beetje spanning van me af. Deze dag stond helemaal in het teken van Daan. Het was bijzonder om haar te betrekken in deze dag, juist omdat ze weet hoe het is om een kind te verliezen. Zij geeft me wat zij graag had willen ontvangen toen haar zoon Sem overleed. Ze kende Daan niet, maar door alles wat ik heb verteld staat ze heel dichtbij hem. Deze dag heb ik dan nog veel meer verteld, herinneringen ophalen mooie maar ook verdrietige. Het was fijn om dit te mogen delen met haar. Gelukkig heeft ze dat zelf ook zo ervaren dat ze dankbaar is dat ze betrokken werd op deze dag. Het was niet alleen verdrietig deze dag, heb wel veel gehuild, maar ook heel veel gelachen. We zijn naar Sem geweest op de begraafplaats. Ik wilde even bij hem stil staan omdat hij 20 september jarig is. Ik kocht een draakje wat echt heel toepasselijk is voor Sem (bad boy genaamd) En draakjes staan voor onze beide zoons.
Natuurlijk zijn we daarna naar Daan gegaan, maar we zaten in de auto toen Annelies toch nog even terug moest naar Sem. Niets begrijpend ervan, maar niet vragen. Haar kennende kom ik daar nog achter. Wat was ik zenuwachtig om met haar naar Daan te gaan, nooit eerder met iemand erheen geweest die Daan niet gekend heeft. Maar het was goed, zo mooi om het haar te mogen laten zien. Toen had zij even een momentje voor Daan en vertelde me waarom ze terug moest naar Sem. Ze moest de dolfijntjes die bij hem stond aan Daan geven anders zou ze ruzie met Sem krijgen. Deze hebben dan ook een heel mooi plekje gekregen.
Er gebeurde onverwachts ook andere mooie dingen, zodat ik even uit de emotie van Daan was. Fladdert er nog een vriendin langs van ons, even een extra knuffel op deze dag. Met een geweldig mooi plan voor Ohanahome kwam ze aan, waar je alleen maar heel blij van kan worden. Nadat ze weg was hebben we voor het eten gezorgd en lekker gegeten. Ik merkte dat we niet konden stoppen met praten, dat is de hele dag zo wel door gegaan. Erg fijn was het. Inmiddels was het al aardig laat op de avond en hebben we de dvd van de uitvaart van Daan bekeken. Daarna hebben we de dag afgesloten met een film (Dragon fly) Ben deze nacht blijven slapen.

12 september wakker worden in Ohanahome, nou ja wakker worden had een erg onrustige nacht. En mijn dag begon ook onrustig, mijn maag was van streek. Dus maar even rustig wakker worden. Nadat Annelies uit bed was nog even een tijdje buiten zitten kletsen, eer dat ik eindelijk we omgekleed had en naar huis zou gaan was het al in de middag. Ik nam afscheid wat ik vreselijk vond, moeilijk om naar huis te gaan op de dag waar hij is overleden. Vastbesloten dit keer wel ballonnen te vullen met helium, dat is op zijn verjaardag mis gegaan. Thuis even snel mijn spullen gedropt en gauw samen met Bert naar Daan toe. Daar hebben we de ballonnen opgelaten, maar voor we dat deden stonden we nog even met iemand te kletsen die ook even op bezoek was bij Daan. Fijn dat te merken dat er toch ook mensen langs gaan.

In de avond wilde ik niet thuis zijn, was bang voor de paniek denk ik omdat hij toch in de avond is overleden. We hadden al besloten om uiteten te gaan. Dus een mooie afsluiting van zijn jaar.

Een half jaar een online cursus volgen, wat moet ik me daar bij voorstellen dacht ik. Zal ik er iets aan hebben. Nou het antwoord heb ik nu na het half jaar dat we hebben afgesloten met een meeting in Utrecht. Een half jaar mijn scenes delen op een prive facebook pagina voor cursisten. Niet wetend wie er achter die profielen zitten maar me toch veilig genoeg voelen om mijn verhaal te mogen delen. Daan verdiend een plek in een mooi boek die ik wil gaan schrijven. Elke maand kregen we een webinar waar ik best veel van heb geleerd. Maar de facebook pagina heb ik nog veel meer aan gehad. Feedback krijgen op je teksten van mede cursisten en de schrijver David Mulder. Dit heeft me zekerder gemaakt dat ik daadwerkelijk kan schrijven, want hier ben ik altijd erg onzeker over geweest. Als iemand zei dat ik zo goed kan schrijven schoof ik het opzij van welnee zo goed ben ik er niet in. Toch begin ik te beseffen dat ik al een schrijver ben alleen dat het er nog even echt moet uit gaan komen.

Je levensverhaal schrijven is echt geen makkelijk iets, zeker niet als je nog midden in het rouwproces zit. Ik ben dan ook even afgestapt over het feit dat het een boek moet worden. Ja uiteindelijk is dat het doel. Maar momenteel als het lukt om te schrijven doe ik dat voor mijn verwerking. Dat heb ik dan zeker geleerd, om straks makkelijker bij mijn gevoel te komen. En niet mijn verhaal schrijven alsof ik het op een afstandje zie. Nee ik wil het gevoel die ik heb over alles wat ik heb meegemaakt over brengen op jullie de lezers.

De meeting om de cursus af te sluiten was een ding wat ik best wel moeilijk vond. Zeker omdat het zo dichtbij komt mijn verhaal. Ook aangezien de sterfdag eraan komt is het allemaal nog emotioneler. Maar wat was ik blij dat ik deze stap heb gezet. Mijn verhaal te mogen delen zonder onzeker te zijn dat iemand het niet wilde horen. Want ze wisten al dat mijn zoon is overleden en dat ik daar over schrijf. Iedereen was dan ook heel nieuwsgierig hoe het met me ging en vonden het zo geweldig dat ik erbij was. We hebben dus veel ervaringen gedeeld over ons verhaal, zoveel verschillende heftige verhalen gehoord. Er kwam een gastspreker vertellen over zijn boek en ons laten inspireren om verder te werken aan ons boek. Een fijne pauze waarin we heerlijk taart konden eten die David zelf had gemaakt. En een interview krijgen van zijn vriendin voor op zijn website, ervaringen over de cursus. Als alle laatste kregen we nog een schrijf opdracht, maar er kwam niet veel zinnigs bij me uit meer. Zo moe was ik. Het was de bedoeling om in 1 zin je verhaal pakkend te beschrijven voor op de achterflap van je boek. Daar gaan we nog eens even goed over brainstormen.

Tijdens de hele cursus had ik een bepaalde klik met 1 iemand, ze heeft me eens gemaild om te vragen of ze bezig mocht met mijn teksten. Ze merkte dat ik zo aan het worstelen was ermee om mijn gevoel erin te gooien. Mijn verhaal deed haar iets waardoor ze me graag wilde helpen. Wat vond ik dit geweldig mooi. Met het afscheid van de meeting stond ik nog even met haar te praten. Ineens vroeg ze me of ze een knuffel mocht geven. Ik kreeg hier echt kippenvel van, ze maakte hiermee mijn dag echt af.

Nu het schrijven aan me boek gaan oppakken, want daar ging het natuurlijk allemaal om.

Mijn weken zijn momenteel niet echt heel spannend. Ben veel thuis te vinden. Dat was dan ook wel een beetje de reden waarom er vorige week geen weekoverzicht was. Buitenom dat ik ook vrij weinig foto,s de laatste tijd maak. Nu toch maar weer een overzichtje en dat van de afgelopen twee weken dan maar.

De gezonde salades gaan er weer in, in plaats van die boterham in de middag.

Zo blij met mijn Happy Planner dat ik lekker aan het knutselen erin. Want een beetje kleur mag hij wel krijgen.

Week 2 van september ben ik ook al mee bezig geweest, de week waarin de eerste sterfdag van Daan is. Dus een speciale week in mijn planner.

We hadden spontaan trek in appelflappen, ja wat doe je dan. Je maakt ze gewoon. Appels hadden we in huis en bladderdeeg ook, dus waarom ook niet

Dagindeling maken valt nog niet mee. En twee keer op een dag naar buiten al helemaal niet. Toch maar even een stukje gaan wandelen, zo doelloos vind ik echt helemaal niks. Ja soms is wandelen wel heerlijk even je hoofd leeg maken. Maar vandaag had ik er niks mee.

Ohanahome mijn 2e thuis wat hou ik van de mensen daar, niet alleen te hoeven zijn. En wil je wel even alleen zijn kan dat ook. Zo ziet het er bij avond uit.

Avond snack, aan de soya ben ik begonnen. Dan ook af en toe een rijstenwafel met iets lekkers erop. Hier dus pindakaas.

Na de yoga naar mijn 2e thuis door gefietst, eerst maar eens lekker lui op de bank een gezonde salade eten. Even helemaal uitgeput. Daarna nog wel eventjes daar geholpen om de was op te vouwen. En even bezig geweest met wat vragen te beantwoorden op papier voor het plan Ohanahome. Daarna helemaal leeg zijn. Toch even geholpen met het eten maken en samen met het gezin daar gegeten. Helaas liep de avond niet zoals ik had gehoopt, zo leeg was ik en werd zo misselijk dat ik moest spugen steeds. Uiteindelijk gekozen met een kut gevoel naar huis te fietsen. Onderweg werd het nog even erger door een paniekaanval vanwege een ambulance die naast me bleef rijden. Het is een wonder dat ik veilig thuis ben gekomen.

En als afsluiter van de week, een geweldige schrijvers meeting gehad. Om de cursus “Schrijf je levensverhaal” af te sluiten. Hoe moeilijk ik het ook vond en emotioneel ik was blij dat ik er was. Zo trots op mezelf dat ik er was. En met mij vele cursisten die het fijn vonden dat ik er was.

Hoe is jullie week geweest?

××Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, nog altijd maakt het deel uit van mijn leven. Maar ik ben nu wel weer zo ver om steeds meer de mooie dingen van het leven te zien. Daarom ga ik af en toe weer eens een blog schrijven met mijn favorieten van het moment.××

✩ Schrijvers meeting die vandaag op de planning stond (cursus “je levensverhaal schrijven”)
✩ Iemand bellen waar ik best zenuwachtig voor was, maar zo goed uitviel (wauw momentje)
✩ Een knuffel krijgen van iemand die je voor het eerst ontmoet, maar zo goed aanvoelde
✩ Allemaal mooie nieuwe mensen ontmoeten die allemaal hetzelfde doel hebben schrijven aan hun levensverhaal
✩ Mijn verhaal te mogen delen over Daan zonder mij er onzeker over te zijn of iemand het wel wilt horen

Waar wordt jij nou blij van?

Voor mijn zwangerschap van Daan moest ik heel afvallen, ben dan ook 25 kilo kwijt geraakt. Maar na het overlijden van Daan is dat helemaal mis gegaan. Mijn hele oude patroon van eten is terug en zie dat maar weer terug te draaien. Dat valt echt niet mee, zeker niet als je vol in je verdriet zit. Toch wil ik graag dat die knop om gaat en daarom ben ik sinds twee weken weer begonnen het op te pakken. Ook is er iets veranderd in me hoofd na dat ik bij een natuurarts kwam. Via hem ben ik aan het ontgiften alle troep uit me lichaam halen door middel van druppeltjes. Heb momenteel zo,n vier potjes staan met druppeltjes die ik moet innemen. In het begin was dat erg zwaar omdat als je gaat ontgiften de klachten die je hebt versterkt worden. En ik kwam daar met extreme moeheid. Nou ik kan me lol op, want ik was niet vooruit te branden. Ook omdat ik nergens zin in heb van verdriet. Maar goed hij heeft me dus ook adviezen gegeven over voeding.

Ik ben weer begonnen met door de weeks in de middag geen brood meer te eten. Dus me koolhydraten verminderen. Dit is momenteel wel een moeilijke omdat ik als ik me niet goed voel, liever voor makkelijk ga. Gewoon een boterham kunnen beleggen en dan ben je klaar. Maar nu is dat wel anders, ik maak tussen de middag salades of een wok gerecht. Of maak een lekker vers soepje. Dit soort dingen kost meer tijd, maar tot nu toe gaat het me redelijk goed weer af.

Ook heb ik via het ziekenhuis een coach die me gaat helpen om het wat makkelijker te maken. Het eerste gesprek verliep heel anders dan ik had verwacht. Dacht die gaat me opleggen wat ik wel en niet moet eten. Maar het ging dieper, juist over de problemen waarom ik weer zo slecht voor mezelf zorg. En hoe dat te veranderen. Een leven opbouwen, dat ik wat ik nodig heb. Alleen dat is nog niet zo makkelijk na een halve leven eigenlijk niks te doen dan thuis zitten. Dit zijn plannen voor later. Nu eerst moet ik zorgen voor een dagindeling, want zelfs die heb ik niet.

Dat wordt dus op tijd opstaan elke dag en zorgen dat er ritme komt in mijn dag. Het liefst twee keer op een dag naar buiten om te lopen/fietsen. Dat is al een groot struikelblok. Ook weer netjes twee keer in de week naar de sportschool. Die ene keer in de week ging ik al wel naar de yoga, maar moet ook echt weer de cardio/fitnesss op gaan pakken. Ik merk ook wel dat ik meer het huis uit moet, want zolang ik in huis blijf kruip ik op bed met de tv aan.

Hebben jullie nog tips voor mijn dagindeling?

Ik merkte dat het de laatste jaren steeds minder werd dat mensen moeite namen om een leuk kaartje te sturen naar iemand. Want een virtuele kaart was toen helemaal hot om te sturen. Maar sinds een tijdje komen mensen daar op terug. Je kan nu heel makkelijk op vele sites online je kaartjes maken en echt laten versturen naar die ene familie lid omdat die jarig is. Ook ik maak daar zo nu en dan gebruik van als ik weet dat er een verjaardag aan komt.

Maar nog leuker is het ook gewoon eens iemand spontaan te verassen. Een jaar geleden ging een vriendin mij voor en werd mijn zoontje en ik in het ziekenhuis verrast met een ballon. Dit zal me altijd bij blijven hoe blij kan je iemand met een ballon en een kaartje maken. Al even speelde het in mijn gedachten rond twee hele lieve vriendinnen te verassen. De ene vriendin is vanaf het moment dat mijn kleintje overleed er altijd voor me geweest. En ik weet wat ik voor haar beteken, ik ben haar eerste echte vriendin. Hoe leuk is dat dan om daar op in te spelen. Ik stuurde haar een kaartje met “Jij bent zo leuk” en de ballon die je hieronder ziet ging mee in een doos. Speciaal koos ik deze ballon omdat ze paar keer de opmerking maakte als ik verdrietig was dat ze een zakdoekje aanreikte met een smilie erop.

Hier doe je het toch om:

Zo lief.

Er werd pakje bezorgd.
Doe ik de doos open komt deze schattige ballon eruit en er zit een kaartje bij.
Zooooooo lief dat ik er stil van word.
Het pakje komt van mijn lieve vriendin Debbie Mulder.

Op hetzelfde adres liet ik nog zo,n doos bezorgen, dit keer stond er op het kaartje “ik vind je lief” Deze vriendin ken ik nog niet zo heel lang, maar heeft zoveel indruk op me gemaakt. Zij is de eerste die dichtbij me staat die volledig weet wat er in me omgaat. Zelf heeft ze ook een kind verloren. Natuurlijk weet ze niet wat ik voel, want die gevoelens zijn van mij. Maar toch voelt ze me zo goed aan. En luisteren is doorvragen, dit is wat ze altijd doet. Hoe moeilijk ik het soms vind om de antwoorden te vinden, maar wat is dit fijn wat zij voor me doet. Helaas toen ik van haar een foto ontving van de ballon die ze had ontvangen bleek dat ze dezelfde had gekregen als mijn andere vriendin. Dit was zeker niet de bedoeling, had toch echt voor haar een andere besteld. Teleurgesteld was ik zeker wel, omdat achter die ballon ook een verhaal zit. Dit zou een ballon zijn met allemaal kusjes op de smilie, omdat deze vriendin mij heeft geleerd om gewoon te genieten van een knuffel. Maar dan ook een echt goede knuffel, niet even elkaar vastpakken en weer loslaten. Nee een lange knuffel, even die liefde en warmte van een ander voelen. Hier voelde ik me altijd erg ongemakkelijk bij. Nu dus niet meer bij de mensen waar ik om geef. Gelukkig was de verassing voor haar daar niet minder om. Toch heb ik contact gemaakt met ze omdat ik wilde weten wat er mis was gegaan, de ballon bleek uitverkocht te zijn. Nou laat me dat dan ook gewoon even weten, nu hebben ze het wel netjes opgelost want heb een tegoed ter waarde van de ballon gekregen. Zo ik ga nog even iemand blij maken dus.

Wat een onwijs lieve verrassing!!
Dank je wel lieve schat

En dan als laatste mag ik nog iemand blij maken, want ook jij kunt zo,n lief kaartje met een cadeau versturen naar die ene speciale persoon voor je. Ik mag namelijk een tegoed van  €30 weg geven voor Kaartwereld.nl Het enige wat ik van jouw vraag is om deze post te delen op social media (facebook, twitter, instagram enz…) Vermeld dan wel even mijn account erbij.
Day-dreamer.nl facebook
Debbie facebook
Twitter
Instagram

Deze actie loopt tot 13 september, deze dag zal de winnaar een mail krijgen

Lieve Daan,

Mama is al een paar dagen van slag om jouw. De pijn en het verdriet is momenteel heel heftig. Ik mis je kleine warme lichaampje op de mijne. Ik mis je snurkgeluidjes wanneer je sliep. En je sliep nogal veel. Ik mis je mooie oogjes als je wakker werd. Ik mis het oefenen met je nek omhoog houden en het omrollen. Zelfs mis ik de voedingen die me zo vaak frustreerde. Mama maakt zichzelf momenteel heel ziek omdat ze even niet sterk kan zijn. Het vechten tegen de pijn ben ik even zat, vechten tegen de tranen doe ik ook niet ik laat ze maar gewoon even gaan. Alleen dit keer lucht het niet op.

Ik mis de drukte om je heen, al die mensen die zorg voor je bieden. Alle ziekenhuis bezoekjes. En gewoon even alleen met je op bed liggen. Ook al weet ik dat jij daar gelukkig bent waar je nu bent. Dat je geen pijn en verdriet kent daar. Dat dit beter voor je is. En dat als ik positief ben ik jouw aanwezigheid altijd zal voelen. Maar voor nu kan ik het niet. Het is zwaar te weten dat je eerste sterf dag eraan komt. Hoe kom ik hierdoor heen. De pijn die ik voel kan ik niet beschrijven, maar op sommige momenten ben ik echt verlamd van de pijn. Slapen in de nacht is momenteel een nachtmerrie. En over dag wil ik me bed het liefst niet meer uitkomen. Toch sta ik op voor sommige dingen, maar als ik even niks gepland heb laat ik het toe en blijf ik in bed liggen.

Hopend dat deze pijn minder wordt, want dit elk jaar te moeten meemaken is echt slopend. Afleiding is eigenlijk het beste om te doen, maar ik kan me er nauwelijks toe zetten. Het liefst heb ik gewoon even een arm om me heen even te mogen uithuilen. Me even veilig voelen in al mijn verdriet. Deze momenten zijn juist de moeilijkste om daar om te vragen… En soms wil ik het gewoon even niet meer vragen, maar het aangereikt krijgen. Maar zo werkt het niet.

Ik vraag me af of dit een steeds terugkerend iets is, of dat het met de tijd echt zachter gaat worden. Zo veel plannen om juist anderen te helpen hiermee. Maar als ik mezelf niet eens kan helpen, hoe moet ik een ander dan helpen. Het ergste is dat het juist de laatste tijd een stuk beter ging. Ik leer veel, ik laat meer mijn gevoel toe, ik praat meer erover… Ik voelde me positiever worden. Maar nu 12 september steeds dichtbij kruipt voel ik me rusteloos worden. Wat ik met mezelf aan moet weet ik gewoon echt even niet. Het is denk een kwestie van tijd dat het weer beter gaat voelen.

Liefs Mama

-xxx-

De vakantie is nu echt om. De eerste week dat Bert weer aan het werk moest. Echt wel wennen om weer zo veel alleen thuis te zijn. Want ook deze week ging ik niet naar het paradijsje. Alleen op vrijdag ben ik er even geweest. Toch heb ik genoeg gedaan in huis. Heb zo even goed de tijd gehad om me huisje schoon te maken. Maar kwam steeds maar niet toe aan me boek wat ik graag wilde. Omdat ik zo snel moe ben moet ik een keuze maken. En ik koos dus voor iets wat eigenlijk gewoon moest het huis.

Dit was nog op de laatste dag van de vakantie, even goed afsluiten met een lekker stuk vlaai.

Maandag ging ik naar een natuurarts om mijn lichaam helemaal door te laten meten om te zien wat er allemaal voor afvalstoffen in me lichaam zit die niet vanzelf worden afgevoerd. Ik ging hierheen omdat ik de laatste tijd zo vreselijk moe blijf. Nu ga ik onder begeleiding van deze natuurarts ontgiften. Heb allemaal natuurlijke middeltjes gekregen om mijn lichaam van binnen schoon te maken. Ook is dit weer een goed opstapje naar gezonder eten. Want ook gaf hij advies over voeding. Ik werd opgehaald door Annelies, want zou eigenlijk met haar mee gaan om iemand te helpen die heel erg in angst zit. Maar ze vond het beter om me gelijk thuis te brengen.

Ben die middag dan nog even de stad in geweest om naar de Ekoplaza te gaan om wat gezonde dingen te halen en nog even naar een andere natuurwinkel voor iets.

Dinsdag zijn we dan ook maar gelijk begonnen met een gezond ontbijt. Geen gewone yoghurt meer maar aan de soya. Het is wel even wennen, maar wel lekker.

Ik maakte in de middag verse tomatensoep, dat had ik eigenlijk nog nooit gemaakt. Het was nog super lekker ook dus dat ga ik zeker vaker doen.

Woensdag ging ik aan het werk op de kinderboerderij. Het was ook heerlijk weer ervoor.

De avond ervoor had ik alles al klaar gezet, zodat ik gelijk na het werk alles bij elkaar kon doen en een lekkere salade kon eten. Even weer minderen met koolhydraten.

Donderdag moest ik even een pakje wegbrengen en dat deed ik lopend. Ik vind deze bloemen zo mooi en fleurig.

Was al weer een hele tijd terug dat ik tussen de middag een wok maaltijd maakte. Dit keer heel simpel met champions, tomaatjes, peper en een handje varkens file.

Vrijdag ging ik naar de yoga in de ochtend. Daarna had ik met een vriendin afgesproken in het paradijsje. Ik was er al 2 weken niet meer geweest. Maar mijn vriendin was me vergeten. Gelukkig stond ik niet voor een dichte deur en was er wel iemand thuis. Want de eigenaresse van het huis was er al de hele week niet. Degene die er was, kwam er achter dat ze wel blij met me was want ze moest laat in de middag weg en dan kon ik bij de kids blijven tot moeders thuis zou komen. Heb in de middag lekker in de zon een salade gegeten. En in de avond minder gezond gegeten ik at met hun daar mee. Lekker patat gehaald. Moet kunnen…

Weekend is hier vaak lekker wat rust nemen, zaterdag zijn we nog wel even wat boodschappen gaan doen. En even naar Tuinland geweest bloemen kopen voor bij Daan. Daar zijn we daarna naar toe gegaan. Even weer wat fleurige bloemen neer gezet. Was al een tijdje geleden dat hij bloemen kreeg. Zondag zijn we even naar me schoonouders op bezoek geweest.

××Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, nog altijd maakt het deel uit van mijn leven. Maar ik ben nu wel weer zo ver om steeds meer de mooie dingen van het leven te zien. Daarom ga ik af en toe weer eens een blog schrijven met mijn favorieten van het moment.××
✩ Eindelijk eens een keer mijn grens aangeven naar een vriendin. Daar ben ik echt super trots op omdat ik dat heel moeilijk vind
✩ Weer wat meer op mijn voeding letten, tussen de middag zoveel mogelijk mijn koolhydraten vermijden
✩ Verse tomatensoep maken voor het eerst, wat ook nog super lekker was
✩ Fietsen, steeds vaker gebruik ik mijn fiets. Vind het steeds leuker om op de fiets ergens heen te gaan. Bespaard me ook een hoop bus kosten
✩ Vampire diaries, de serie die ik nu kijk op Netflix. Net begonnen aan seizoen 3
✩ Blij dat Under the Dome weer terug op tv is, al vond ik de eerste aflevering wel even verwarrend

Waar wordt jij nou blij van?