××Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, nog altijd maakt het deel uit van mijn leven. Maar ik ben nu wel weer zo ver om steeds meer de mooie dingen van het leven te zien. Daarom ga ik af en toe weer eens een blog schrijven met mijn favorieten van het moment.××
✩ Bert heeft heerlijk 3 weken vakantie
✩ En bij vakantie hoort een dagje weg en wij gingen naar het Safari Park Beekse Bergen
✩ Heerlijk weer en dat betekend heerlijk genieten op het balkon van de BBQ
✩ Een Happy Planner bestellen
✩ Een edelsteen kopen en ook merken dat hij werkt
✩ Kaarsjes branden bij het grafje van het kindje van een vriendin van mij

In de tweede week van de vakantie van mijn man zijn we een dagje weg geweest. Dit stond al weer een tijdje op de planning om heen te gaan. En aangezien ik eigenlijk nooit iets weet voor zijn verjaardag te geven. Omdat hij het zelf niet eens weet, zou ik deze dag voor zijn verjaardag cadeau doen. Iets voor ons samen, hoe leuk is dat.

Heel vroeg gingen wij al op pad met de auto, we waren al voor 07.00 van huis vertrokken. We wilde met de openingstijd er zijn. Dat is goed gelukt, toen we aankwamen waren ze nog maar net open. Dus was het ook nog niet zo heel druk. Wel overal waar we keken zagen we leuke gelukkige gezinnetjes, met kindjes. Dat was wel voor mij een verdrietig iets om te zien. Heerlijk om ze zo te zien genieten de kinderen. Maar wij hadden daar met Daan moeten rondlopen. Pronken met onze zoon, nu was het praten tegen een onzichtbaar kind en aan hem de dieren laten zien. Ja want wij betrekken hem wel overal in, hij is tenslotte onze zoon. Maar ondanks ik van die gelukkige gezinnetjes verdrietig werd hebben we samen een heerlijke geweldige dag gehad.

Hoe koud het in de ochtend was toen we vertrokken hoe warm het in de loop van de middag werd, we waren dan ook blij dat we onze korte broek aan hadden gedaan. Als eerste zijn we begonnen met de looproute. Gewapend met camera beide hebben we naar de meest prachtige dieren gekeken. Er zijn dan ook vele foto,s gemaakt. Deze keer was ik vast besloten met de boot over het park te gaan, want dat hadden we nog nooit gedaan. Toen we dus onderweg de aanlegplaats van de boot tegen kwamen zijn we gaan kijken hoe laat hij kwam. Dat duurde nog wel even, dus zijn we even verder gelopen. Maar toch wilde we wel een beetje in de buurt blijven. We liepen naar de plek van de roofvogel show, maar ook daar was nu niks te zien. Toch maar langzaam terug voor de boot. En gelukkig deden we dat want nu stond er ineens een lange rij. Dus we zijn aangesloten bij de rij. Toen de rij eindelijk in beweging kwam om op de boot te mogen, konden we nog net mee met deze boot. Wat een geluk zeg. Ik vond het een leuke ervaring op de boot, helaas viel het tegen met de dieren die je ziet vanaf de boot. Maar er werd heel erg leuk verteld op de boot over de dieren. We hebben zo,n 20 minuten o de boot gezeten, daarna hebben we onze route vervolgd. Tot we bij de bus aankwamen, want daar wilde we ook zeker even mee. Wat een hitte in de bus, maar nu zouden we wel meer van de dieren zien.

Na de busrit over het park hebben we de rest van de looproute afgemaakt. Daarna hadden we alles gezien en vonden het wel genoeg geweest op het park.
We besloten via een omweg naar huis te gaan, nog even langs Maassluis te gaan. Mijn broer heeft daar een ijssalon en Bert had hem op deze locatie nog niet gezien. Maar het belangrijkste was natuurlijk om een heerlijk ijsje daar te eten. Toen we daar aan kwamen hebben we eerst even in Maassluis heerlijk gegeten. En daarna dat heerlijke ijsje bij “De ijsmaker Jeroen”

Hierna zijn we rustig richting huis gegaan. Moe en voldaan van een heerlijke dag weg.

De eerste vakantie week van mijn man zit er alweer op. Toch ben ik maar vrij weinig thuis geweest bij hem. Zo heeft hij een week lekker rust kunnen nemen. Daar was hij zeker wel aan toe. Altijd maar hardt aan het werk, zelfs met veel over uren draaien. En dan komt erbij wat we allemaal hebben moeten meemaken met Daan, want ondanks hij niet zijn gevoelens uit zitten die er natuurlijk wel. Een mens kan tot een bepaalde hoogte wat aan en dan heb je toch echt ook rust nodig. Dus de vakantie voor mijn man is zeker welkom.

*Maandag dag vol regen en wat doe je dan bij Ohanahome, precies spelletjes spelen, gek doen en iets met blind tekenen met Mo (afgekort) de dochter van de eigenaresse van het huis. We hebben ons samen goed vermaakt.
*Dinsdag weer een middag bij Ohanahome. Dit keer afgesproken met een vriendin daar omdat ze een intake gesprek had met Annelies. Gelukkig voelde het gelijk goed aan voor haar om met haar te praten. Dat is de eerste stap naar een sessie. Voor de dag erna heeft ze een afspraak gemaakt voor haar eigen sessie. Wauw wat een mooi gevoel dat ik iemand daar toe heb gebracht voor wat hulp in haar leven. Ik ben een beetje aan het lezen geweest, kreeg een boek om NEE te leren zeggen. Eerder had ik al even een gesprek gehad met Annelies, ik was zo verdrietig. Allemaal herinneringen van Daan komen boven nu het bijna een jaar geleden is dat hij overleed. Later die dag begon ik me niet zo lekker te voelen, ook dat merkte ze op. Was nogal van de wereld, maar wist niet goed om erover te praten. Ik was een paniekaanval aan het opvangen, maar zodra ze me kwam knuffelen kwam die los. Nadat ik wat rustiger was zijn we nog even gaan praten. Dit was een heftige vermoeiende dag voor me geweest. Ben dan ook die avond om 21.00 gaan douchen en daarna naar bed gegaan.
*Woensdag met veel tegenzin naar de kinderboerderij, ik moest me er echt toe zetten. Maar ik ben geweest. Thuis ben ik vrij snel me bed in gegaan, en de hele middag liggen rusten/slapen. Dit had ik echt zo nodig. Vroeg in de avond kreeg ik een berichtje van mijn vriendin die een sessie had gehad. Ze wilde afspreken, en zo ben ik die avond naar haar toe gegaan. Stond te wachten voor de bus het was nog altijd lekker aan het regenen. Gelukkig stond ik droog. Het was een fijne avond bij haar. Ze heeft haar sessie met me willen delen, wat ik heel bijzonder en ontroerend vond. Rond 23.30 was ik weer thuis van een gezellige avond. Dit moeten we zeker vaker doen, want naast dat ze stage liep op de kinderboerderij 5 jaar geleden hebben we nooit zo afgesproken. En toch voelde het zo goed ik durf te zeggen dat ze een vriendin is.
*Donderdag naar de kapper geweest. Geen goede keuze geweest om naar de voordeel kapper te gaan. Dacht eens te kijken of dat wat is. Ga dus voortaan gewoon weer naar me eigen kapper. Ze hebben echt me haar verpest gewoon.
*Vrijdag selfie in de bus, ik en mijn petje omdat ze bij de kapper mijn haar verpruts hadden. Maar moet er maar aan gaan wennen tot het weer aangegroeid is. Daarna nog even naar Ohanahome geweest, moest even ontladen daar. Weer een tijd lang gepraat, zelfs even goed boos geweest op haar. Wat ik helemaal niet fijn vind, waardoor ik dan weer boos op mezelf wordt. Maar gelukkig kan het allemaal daar, huilen boos worden, paniek en natuurlijk gewoon fijn knuffelen en lachen. Thuis nog even me rust kort genomen, want we gingen deze avond met de familie uiteten. Lekker wokken met me schoonouders en zwager en mijn ventje. Het was deze avond volle maan en die moest ik gewoon op de foto zetten. Zo mooi om te zien.
*Zaterdag besloten we naar Daan te gaan, dus konden we ook eerst nog even naar de begraafplaats waar het kindje ligt van een vriendin van mij. Daar waren we eerder opzoek naar, van de week was Bert er al even alleen geweest en het gevonden. Nu toch even samen, wilde zo graag een kaarsje branden voor hem. Dus dat hebben we even gedaan. Daarna naar Daan en even alles mooi op orde gemaakt. Nu ziet het er allemaal weer netjes uit.
*Zondag zijn we een dagje weg geweest. We zijn naar Giethoorn geweest. Het was er heerlijk weer voor. Maar wat was het druk. Echt foto,s konden we niet maken wat de bedoeling was. Toch hebben we heerlijk genoten van alle bootjes en het uitzicht. Ik kocht daar in een winkeltje een edelsteen, een zwarte Toermalijn. Deze haalt de negatieve energie bij je weg.

In geschreven woorden ben ik beter dan het vertellen, mijn gevoelens uiten met geschreven woorden wat lucht dat op. Al tijden ben ik bezig met mijn levens verhaal te schrijven in boek vorm. Ik wil het verhaal van Daan vertellen. Er is zo veel te vertellen wat wij als gezin hebben mee gemaakt. Maar ik loop vast heel erg vast. Niet alleen met mijn boek, maar er komt nog maar weinig uit me vingers. Al weken heb ik geen letter geschreven voor mijn boek en al tijden voel ik alsof ik mijn blog verwaarloos. Nog maar twee maanden kan ik gebruik maken van een schrijver die mij en andere schrijvers helpt hun levens verhaal te schrijven. Maar haal ik hier genoeg uit, nee is het antwoord. Als ik geen letter op papier krijg hoe kan ik dan teksten laten lezen aan anderen. Weten wat ze ervan vinden en horen hoe het anders kan. Ik baal enorm van mezelf, zo in gevecht met mezelf door alles wat ik heb meegemaakt. En toch ook zo bang dat ik dingen ga vergeten voordat ik ze kan opschrijven. Doe je dat dingen vergeten, of is het gewoon dat ik nu zo druk in me hoofd ben dat ik er niet bij kan komen. Zo moe ben ik van alles dat het me niet lukt om te schrijven. Zo graag wil ik dat het geschreven wordt, tegelijk ook mijn blog bijhouden. Maar heb echt de grootste moeite hiermee. Ik kan wel janken dat het lichtje in me aan het doven is voor het geschreven woord.

“Jaren geleden als kind zei ik al dat ik schrijfster wilde worden. Ik schreef hele verhalen in kindertaal wel te verstaan. Ook schreef ik dagboeken vol, met dingen die ik mee maakte. verliefdheden op leraren, het ziek zijn en niet bij de maatschappij horen. Ik wist zeker ooit zou ik een boek gaan schrijven. Maar dat werd na een paar jaar vergeten door mij. Ik schreef bijna nooit meer, ik vergat mijn droom.”

Het gevecht met mezelf en alle gevoelens die loskomen zijn heftig, er is geen ruimte voor geschreven woorden. Bang ben ik dat het weg blijft, dat het ineens weer jaren duurt voordat ik weer aan me boek kan werken. Of dat het boek er nooit zal komen. Dit voelt als falen, want ik maak toch nooit iets af. Ik kan toch nooit iets goeds doen. Waarom ben ik in godsnaam begonnen met mijn levensverhaal te schrijven. Wilde ik het alleen maar van me af schrijven, of meen ik het serieus dat het boek er moet gaan komen. Ja ik wil dat dit boek er gaat komen. Maar ik weet gewoon echt niet hoe. Moet ik weer een droom op gaan geven of zal het lichtje in me weer gaan aanwakkeren.

“Een droom opgeven is een hele moeilijke beslissing, dit heb ik al eerder gedaan. Ik wilde naast me kleine meisjes droom om schrijfster te worden, dierverzorgster worden. Ik ging naar de meeste geweldige school in mijn ogen. De beste dierverzorging opleiding van Nederland, in Barneveld. Wat was ik trotst dat ik daar werd aangenomen. Want op deze school kom je niet zo snel. Maar ik had het voor mekaar gekregen, ondanks mijn beperking. Want dat heb ik ze zeker laten weten dat ik een chronische vermoeidheid syndroom heb. Dus met andere woorden, ik ben altijd moe en heb veel pijn. Maar ik kreeg deze geweldige kans om de opleiding te gaan doen. Helaas is dit van korte duur geweest. Na vier maanden stortte ik letterlijk in op mijn stage bedrijf. Ik ging nadenken of ik hier wel verder mee moest gaan. Als ik de opleiding al niet goed kon doorstaan, hoe zou ik dan ooit in een dierentuin kunnen werken met olifanten. Mijn grootste droom was dit. Nog op de dag van vandaag doet het me pijn dat ik deze droom heb op moeten geven.”

Dus nee ik wil niet weer een droom opgeven. Ik wil dat mijn lichtje in me weer gaat branden, zo fel dat de woorden weer gaan stromen. Maar wat is er voor nodig om mijn inspiratie terug te krijgen…

Dit is de laatste foto die is gemaakt samen met mijn moeder en Daan. Wat was ik blij dat ze nog even langs kwam. De eerste keer dat ze thuis bij ons kwam voor hem, vond ze het moeilijk om hem in het hart te sluiten. Daarom maakte het me zo blij dat ze hem nu wel gewoon in haar armen bleef houden. Daan maakte ook voor het eerst contact met haar. Wat voelde dat goed voor mij maar ook zeker voor mijn moeder.

Dankbaar voor deze lieve foto. Mijn mama en Daan.

Een week van veel rust momenten, denken aan mezelf en niemand die me verteld wat ik wel of niet moet doen.

*Maandag ik ben zo,n drie keer in de week bij Ohanahome te vinden. Ik kom daar zo tot rust. Maar er komt daar ook veel ellende los. Vandaag heb ik de hele middag aan tafel zitten kleuren. Ik ging me uiteindelijk helemaal afzonderen met muziek aan. Voelde me zo niet fijn. Dat werd natuurlijk aangevoeld door Annelies maar liet me toch mijn gang gaan. Ze laat het aan mij over als ik iets nodig blijk te hebben. Maar dat is zo moeilijk aan te geven. Terwijl ze in de tuin zat met anderen, stuurde ik haar een berichtje. Zo zijn we even aan het chatten geweest. Maar uiteindelijk hebben we even samen een plekje in de tuin gezocht om te praten. Daarna voelde ik me weer wat beter. Dit is dus de reden waarom ik graag daar ben in plaats van thuis. Thuis zit ik veel alleen, en dan kom ik er niet meer uit. Daar kan je altijd iemand even opzoeken om te praten, huilen of wat je ook nodig hebt.
*Dinsdag op naar een dagje Ohanahome, lekker relaxen. Ik was zo moe dat ik gewoon alleen maar een hele tijd op de bank heb gelegen. Heb ook wel gezellig gekletst daar. In de avond weer op de fiets naar huis. Werd al aardig donker, dus een mooi plaatje geschoten voordat ik thuis was.
*Woensdag naar de kinderboerderij. Heb daar weer even de ezel weide schoon gemaakt. Daarna had ik ineens zin om onkruid tussen de tegels weg te halen op het plein. Nou dat heb ik geweten. Heb een begin gemaakt. Zat ik daar in de felle zon blaren te kweken op me handen. Maar werd er zo rustig van. De rest van de dag was het NEE tegen alles en iedereen. Oke bijna iedereen. Want Annelies kan ik niet negeren op de chat. En dat wilde ik ook niet. Verder was ik niet thuis voor anderen. Veel rust gehad en geslapen.
*Donderdag ook vandaag een dagje NEE, lekker even helemaal niks. Mijn bed en series. Veel slapen en rust pakken. Dit had ik echt gewoon even nodig. Een heerlijke gezonde salade gegeten. Dus even helemaal aan mezelf gedacht vandaag.
*Vrijdag had een vreselijke nacht met pijn op me borst. In de ochtend heb ik alles eruit gespuugd, daarna toch nog even een uurtje me bed in gegaan. Om 10.00 moest mijn man me wakker maken omdat ik naar de yoga wilde. Snel heb ik me aangekleed een banaan gegeten en weg was ik. Op de fiets naar de sportschool. Was het slim om dat te doen, hmm ja heb genoten van de yoga les. Ondanks ik me daarvoor zo slecht voelde. Na de les richting Ohanahome waar ik met mijn vriendin Hennie had afgesproken. Die woont daar tijdelijk in. Een tijdje zitten kletsen, toen ik merkte dat ik wel heel moe was. Ben toen tijd voor mezelf gaan nemen, wat zij ook helemaal geen probleem vond. Heb de rest van de dag op de bank gehangen met “Teen wolf” te kijken. S,avonds nog even bij het vuur gezeten. Toen Annelies en haar mannetje thuis kwamen nog even wat zooi uit de auto naar binnen gehaald. Ze zijn al even bezig met een verhuizing van haar mannetje. Maar is nu zo,n beetje klaar. Nog even bij het vuur zitten kletsen, toen het wel erg donker begon te worden. Ben toen naar huis gegaan.
*Zaterdag de week boodschappen gedaan met Bert. Daarna een heerlijk stokbroodje gegeten thuis.
*Zondag ik had woensdag foto,s gemaakt van een kip die maar op het bankje bleef staan. Nu bedacht ik me ineens wel leuk voor instagram en zette hem erop. Mijn muis van me laptop doet al weken vreemd, dus heb ik een nieuwe gekocht. Ik weer blij want hoef ik me niet meer te ergeren eraan. Daarna zijn we nog even langs Daan gegaan. Thuis een lekker stukje citroen kwarktaart gegeten.

××Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, nog altijd maakt het deel uit van mijn leven. Maar ik ben nu wel weer zo ver om steeds meer de mooie dingen van het leven te zien. Daarom ga ik af en toe weer eens een blog schrijven met mijn favorieten van het moment.××
✩ Nieuwe schoenen krijgen
✩ Daan dichtbij me voelen
✩ Luisteren naar mensen om ze te helpen (nu nog leren de problemen van de ander niet zelf mee te nemen)
✩ Een hele middag lui op de bank liggen om series te kijken (Ohanahome)
✩ Soms een trots-op-mezelf-momentje hebben
✩ Bij het vuur zitten

Al vier weken kwam ik niet meer bij de psycholoog. Toen ik de laatste keer vertelde waar ik terecht was gekomen. Waarmee ik geholpen werd. kreeg ik de boodschap dat ze niet wilde dat ik twee dingen tegelijk ging doen. Wel had ze het gevoel dat ik bij Annelies goed terecht gekomen was. En zei me dat ze het beter voor mij vond dat ik daar mijn verwerking ging voortzetten. Maar omdat ik er nog maar net een week kwam zat ik vol angst. En nu liet de psycholoog me ook los. Zo voelde het. Wat nu, stop ik bij Annelies te komen. Wat ik echt niet wilde.
Of spring ik in het diepe. Toch bleek er nog een tussenweg te zijn: Ze liet me uitzoeken of dit echt de plek voor mij is. Wat het me brengt. Vier weken kreeg ik de tijd om samen met Annelies uit te zoeken wat de juiste weg is. Deze weg is heftig, maar alles wat er nu gebeurd had ik nooit bereikt bij de psycholoog. Waarom, daar zit je op tijd. Als het gesprek afgelopen is, begint het pas net voor mij. Mijn emoties tonen is niet echt mijn sterkste kant. Annelies stopt pas als het klaar is. Neemt de tijd zoveel ik nodig heb. stukje bij beetje breekt ze die muur bij me af. Ik laat je niet toe in mijn gevoel. Alleen met geschreven woorden.
Op die manier leert ze mij kennen en heeft ze de handleiding in handen hoe ze mij kan helpen mijn gevoelens te uiten. Ik vecht nog steeds tegen de tranen, maar er komt een moment dat ik het echt kan loslaten. Die vertrouwen krijg ik bij Annelies.

Ook wordt ik regelmatig boos op Annelies, ze laat me voelen hoe negatief ik over mezelf ben. Dat is iets wat ik niet kan handelen en dat maakt me boos op haar. Ik weet dat het goed is voor me wat ze doet, maar leuk is anders.

Ohanahome

Wij kregen een prachtige droomdeken voor Daan via “De Regenboogboom” Mijn moeder heeft dit voor ons aangevraagd. Wat hebben ze ons hier super blij mee gemaakt. De deken is veel gebruikt in de vier maanden dat Daan bij ons was. Zelfs toen hij in het ziekenhuis lag hebben we zijn mooie deken mee genomen, zodat hij daar heerlijk onder kon dromen.

Een week van weinig slapen, ja ik heb nogal wat slaap te kort. Rust vinden in Ohanahome, vuurgesprek en logeren.

*Maandag even een dagje thuis bezig geweest. Heb zowat de hele dag gedaan over de keuken schoon maken. Wat is dat een rot klus zeg. Maar het wordt al minder erg als je muziek op hebt staan. En als je resultaat ziet van je werk ben ik helemaal blij. Alleen een keuken is altijd maar van korte duur schoon, dat is dan wel weer jammer. Maar heb dus even flink me best gedaan erop.
*Dinsdag moest alleen nog even de vloer van de keuken dweilen daar kwam ik de dag ervoor niet meer aan toe. In de middag ben ik de stad in gegaan, even lekker zitten kletsen en een kop thee drinken bij Musjes. Heb daar zelfs een paniekaanval opgevangen aangezien het dit keer best druk met klanten was en er iemand met een heel klein baby’tje was. Dit kleintje begon me toch te huilen, waar ik niet zo goed tegen kan. Het liefst hoop ik dan dat het mijn kindje is die zo huilt en dat ik het dan heerlijk kan troosten. Maar ik bleef dapper zitten tot ik weer rustig werd. Daarna ben ik door gegaan naar het ziekenhuis (UMCG) daar had ik een afspraak met iemand die ik eerder voor Daan had ontmoet. Hier vertel ik even nog niks over omdat ik nog niet weet of dit mag. (toestemming onderweg)
*Woensdag de dag om op de kinderboerderij iets te doen. Eerlijk gezegd heb ik de laatste weken er niet veel plezier meer in. Hopelijk komt dit terug en zo niet, gaan we er iets op verzinnen. Ben nog steeds gek op dieren, maar wordt niet meer zo blij van het werken daar. In de avond ben ik naar Ohanahome gegaan, ik zou daar een nachtje logeren in het blauwe huisje. Dit huisje is officieel voor de bed&breakfest. Maar ik mocht er gebruik van maken om mijn rust te krijgen. Ik heb namelijk nogal slaap problemen en helemaal als ik de nacht alleen thuis ben. Dus werd me aangeboden om te blijven slapen. De hele avond hebben we gepraat bij het vuur, wat een heerlijke avond was. Toen was het tijd om te gaan slapen, maar helaas heb ik hooguit 2 uurtjes geslapen. Dat doen we de volgende keer over en dan telefoon uit zodat ik niet gestoord kan worden. Het was wel een hele leuke ervaring om daar te mogen logeren.
*Donderdag de dag begonnen met lezen in een voor mij moeilijk boek. Merkte het ook wel heel erg aan mijn humeur daarna. Maar er was meer wat eruit kwam, waar het precies vandaan kwam weet ik niet. Toen Annelies thuis kwam van een ochtend weg, merkte ze het ook aan me dat het niet goed ging. Maar zoals gewoonlijk sloot ik me weer af van haar. Ben me terug gaan trekken in het huisje en alleen maar aan het huilen geweest. Toch werd ik over de streep getrokken om het te doorbreken, we hebben samen de berg was opgevouwen en opgeruimd.
*Vrijdag was ik gewoon weer thuis en moest ik in de ochtend naar de psycholoog. Daarna ben ik gelijk door gegaan naar de sportschool even wat woede kwijt raken. Dit was de eerste keer dat ik weer plezier erin had om te sporten. En dat buiten yoga om, want dat doe ik normaal op vrijdag maar dit keer even niet. Na het sporten heerlijk douchen en door naar Ohanahome. Daar heb ik de hele dag nog rondgehangen. Geschreven, maar was ook zo vreselijk moe dat ik even gebruik heb gemaakt van het blauwe huisje. Toen ik terug in het huis kwam was iedereen verdwenen. Er lag een briefje wat ze aan het doen waren. Ze bleken nog maar net weg te zijn, dus heb lekker me gang gegaan daar. In de avond ben ik pas weer naar huis gegaan. Ik kreeg voor dat ik weg ging nog 2 hele mooie steentjes van haar. Deze heb ik bij de foto van Daan geplaatst zodat hij erover kan waken.
*Zaterdag een rot nacht beide gehad. Bert werd ziek wakker en ik had de halve nacht op de bank met pijn gelegen. En dan moesten we boodschappen doen vandaag. Nou dat heeft even geduurd voor we dat gingen doen. Maar er is eten in huis gekomen. De rest van de dag heb ik op bed doorgebracht met “Teenwolf” kijken. Er kwam een pakje binnen voor mijn man, ik kreeg 1 ervan wat hij bestelde. Een hele leuke usb stick.
*Zondag rust rust en nog eens rust