Vandaag heb ik na lang geleden weer eens een tag voor jullie. Eentje die wat positievistijd meebrengt. Dat kunnen we allemaal wel gebruiken. Voor mij is het ook even goed om na te denken over de mooie dingen in het leven. Want het is niet altijd alleen maar ellende, al voelt dat vaak wel zo voor me. Dus even me gedachten op positief zetten, dan voel je gelijk al wat fijner.

Wat is je favoriete quote en waarom?
Geniet van de kleine dingen in het leven.

Welke droom zou je in je leven willen realiseren?
Mijn levensverhaal in boek vorm schrijven en uitgeven. Daarnaast mensen helpen die problemen ondervinden, dan juist vrouwen die in mijn situatie terecht komen.

Wat betekent geluk voor jou?
Mezelf terug vinden, eerlijk gezegd weet ik nog niet wat geluk voor mij betekend. Ben zo druk met mezelf bezig dat ik uiteindelijk deze vraag nog weleens kan beantwoorden.

Wie kan jou ontzettend opvrolijken?
Als eerste mijn lieve man, maar op dit moment is er iemand in me leven die me vaak tot lachen zet en dat is Annelies.

Voor wat mogen we je ‘s nachts wakker maken?
Nou liever even mijn laten slapen, want ik krijg al zo weinig slaap.

Waardoor kreeg je voor het laatst een lachbui?
Ik kan soms in een lachbui komen als ik samen met mijn man praat over Daan. Laatst toen we een avondje doorbrachten op het balkon haalde we mooie herinneringen op over Daan. Dan komt steeds het verhaal boven dat we voor het eerst zijn brace gingen aan laten meten. Toen had hij dus net nieuwe schoentjes mijn man maakte een foto van hem. Hij keek net alsof hij wist dat hij schoenen had gehad, zo trots was hij er op. Hier kan ik echt zo vreselijk om lachen.

Op welke prestatie ben je ontzettend trots?
Dat ik ondanks alles wat ik mee heb gemaakt, zeker na het overlijden van Daan dat ik toch gewoon doorga. Want ja je kan niet anders dan doorgaan.

Welke boodschap zou je graag aan anderen willen meegeven?
Mensen denken vaak niet zoveel aan te kunnen, maar als het er op aankomt merk je dat je veel meer aankan dan je dacht. Dat is wat ik je mee wilt geven. Ik dacht ook niet veel aan te kunnen, maar daar ben ik echt wel op terug gekomen. Als je echt iets wilt, lukt het je ook.

Het was me een weekje wel zeg, met een hoop verdriet en woede. Heel veel gepraat met Annelies die mij helpt mezelf weer te worden. Het is fijn eindelijk iemand te hebben die weet wat ik nodig hebt. Ze geeft me wat zij graag jaren geleden het liefst had gekregen, maar wat ze niet vond. Ik ben haar dan ook heel dankbaar, ondanks het echt heftige vormen aan neemt. Af en toe ben ik gewoon bang van mezelf, de woede en verdriet die loskomt ik ken het niet zo goed. De verdriet nog wel maar die woede, en hoe ik het uit is zeker niet mijn ding. Met andere woorden ik herken mezelf niet zo goed. Maar wie ben ik dan, dat is nu echt even goed uitzoeken. En de Debbie die ik wil zijn, komt vast wel op te duur terug.

*Maandag was ik weer bij Ohanahome, zo,n beetje mijn tweede thuis. Het was prachtig weer en ik heb Annelies even geholpen met de tuin. Ze vroeg of ik het gras tussen de tegels wilde weghalen. Nou dat vond ik geen probleem. Staat wat netter voor de gasten die er komen. Was dan ook mooi klaar voordat de gasten van de B&B kwamen. Toen heb ik nog even met haar dochter in de tuin een boekje zitten lezen. Daarna was het tijd om naar huis te gaan, ze kregen zelf nog bezoek.
*Dinsdag was een zware dag voor me bij Ohanahome. Ik had aangegeven dat als ik me afzonderde ze het beste naar me toe kon komen als ze door wilt breken bij me. Ze zou me helpen te leren huilen. Niet meer stiekem alleen huilen, me gewoon kunnen laten gaan als dat nodig is. Dat heb ik geweten, ze heeft heel lief naast me gezeten en me in de armen genomen. Wat er verder gebeurde hou ik liever voor mezelf. Het was wel heel heftig dat moment.
*Woensdag aan het werk geweest op de kinderboerderij, liep daar rond als een zombie. Later bleek er nog heel veel woede in me te zitten, die ik helaas voor een collega afgereageerd heb op hem. Toen ik weer wat rustiger was heb ik nog even met hem gepraat, hij pakte het gelukkig goed op toen. Het luchtte wel lekker op.
*Donderdag lekker een lui dagje ervan maken. Ben begonnen aan een nieuwe serie “Teenwolf”
*Vrijdag in de ochtend naar de yoga geweest, maar vond het geen fijne les. Yoga lerares werd vervangen door een ander en vond haar les methode echt helemaal niks. Ook voelde ik een paniekaanval opkomen. Dus ben ik rustig gaan zitten, ik heb hem opgevangen daardoor. Dus niemand heeft iets gemerkt. Maar na de les vroeg ze natuurlijk wel wat eraan de hand was. Het liefst was ik heel hard weggelopen, maar heb haar toch verteld wat er was. Toen ze begon dat ze het herkende en het zelf ook vaak heb gehad en huilbuien. Toen ik vertelde waarom, zei ze ik weet precies wat je voelt. Ik ben mijn geliefde kwijt geraakt… Helaas kon ik deze opmerking niet waarderen, vreselijk om je geliefde kwijt te raken. Maar niemand weet wat ik voel, zelfs niet als je hetzelfde hebt meegemaakt. Waardoor ik dus weer heel kwaad werd…  Later die dag kreeg ik een pakje binnen om te reviewen. Leuk leuk leuk.
*Zaterdag zijn we naar de begraafplaats geweest, we waren op zoek naar iemand maar helaas merkte we dat het er wel erg groot was. En we wisten niet waar te beginnen. Dus helaas de kleine man niet gevonden. Ga binnenkort erheen met zijn mama. Daarna zijn we naar Daan gegaan die op het crematorium ligt. Nog even naar wat winkels geweest, daarna naar huis. De avond hebben we heerlijk doorgebracht op het balkon met een hapje en een drankje. En veel gelach omdat ik en een gesprek op messenger had, maar ook herinneringen met Bert ophaalde van Daan.
*Zondag weer verder aan het kijken geweest naar Teenwolf, verder weinig gedaan. S,avonds lekker gezond gegeten met een heerlijk visje uit de oven.

××Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, nog altijd maakt het deel uit van mijn leven. Maar ik ben nu wel weer zo ver om steeds meer de mooie dingen van het leven te zien. Daarom ga ik af en toe weer eens een blog schrijven met mijn favorieten van het moment.××
✩ Pakje krijgen om te mogen reviewen
✩ Een avondje op balkon doorbrengen
✩ Praten via messenger met Annelies
✩ Mijn nieuwe smartpen, waar ik jullie vast nog meer over ga vertellen
✩ Het blijft fijn om een kaarsje bij Daan te branden, thuis doen we dat ook nog vaak
✩ Af en toe mooie herinneringen op halen met mijn man over Daan en er heel hard om lachen

Wat was het heet van de week he, echt een hittegolf. De zon was zo fel en toch heb ik ook veel buiten gezeten. Op sommige momenten niet zo goed idee. De zon brand echt in je huid, dat is dus heel slecht voor je als je te lang in de zon zit. En ja dat heb ik dan ook gemerkt. Hoe hebben jullie de hitte overleefd, wat hebben jullie gedaan?

*Maandag aanwezig bij Ohanahome, wat was het heet deze dag. Ik zat veel in de tuin te kletsen. En had dus niet door dat ik super aan het verbranden was. Zo erg dat ik me in de avond niet zo lekker voelde. Ben toen binnen even gaan liggen, lekker in slaap gevallen. Daarna heb ik even een uurtje tv gekeken. Nog even kletsen, daarna naar huis gegaan.
*Dinsdag op weg naar mijn vriendin Linda, daar zou ik een nachtje logeren omdat ik de dag erna mijn tattoo ging laten zetten in Den Haag. En aangezien mijn vriendin in Zoetermeer woont is dat vlakbij. Wat was het fijn om haar weer te zien. Lekker aan het bij kletsen geweest. Zo vaak zien we elkaar niet, zo jammer. Maar het is niet anders vanwege de afstand.
*Woensdag helaas amper geslapen op het luchtbed in de woonkamer. Om 07.00 moest ik er ook uit en moest de luchtbed opgeruimd worden vanwege de katten die er rond lopen. Haar man moest aan het werk. Wij moesten iets later weg omdat mijn vriendin nog even een afspraak had staan vanwege haar werk om 09.30. Dus was me in het centrum beetje aan het vervelen. Bijna niks was nog open en het was te heet om echt rond te lopen. Ben maar even de Primark in geweest, die was wel open. Maar pas toen me vriendin terug was zijn we samen uitgebreid daar gaan shoppen. Heb een leuk slaap setje gekocht van Nijntje. En een rugtas, waar ik ook erg blij mee ben. Toen waren we eigenlijk wel heel moe vanwege de warmte en zijn we een terras op gaan zoeken, wel met schaduw. Vroeg gaan lunchen omdat we nog op tijd naar Den Haag moesten voor mijn afspraak. We hebben een heerlijk omelet met ham en kaas gegeten. Daarna naar de tattooshop. Wel wat te vroeg, en ook liep ze een uur uit. Nou daar heb ik al meer over verteld in mijn vorige blog. Toen hij erop stond was het tijd om naar huis te gaan. Dat was echt een vreselijke reis. Een rechtstreekse trein had ik naar Groningen maar we liepen storing op, dus ging hij niet verder dan Almere. Nou een hel om thuis te komen, zeker met die hitte. Een gedeelte met de bus, vertragingen enz… Een treinreis van 5 1/2 terwijl je er normaal 2 1/2 uur over doet. Ik was om 16.30 vertrokken en thuis om 22.30.
*Donderdag ik had om 11.00 een afspraak met Annelies in Ohanahome. We hebben heel lang met elkaar gepraat, heb mijn verhaal nu pas verteld over Daan aan haar. Wat was het fijn om dit eindelijk met haar te delen. We hebben over de hele dag best wel veel gepraat met elkaar, ze had blijkbaar de tijd deze dag. S,avonds mijn nieuwe slaap setje aan gedaan. Een korte broek van Nijntje, leuk he!
*Vrijdag ik was vergeten me aan te melden voor de yoga, maar het was me toch te warm. Deze dag ben ik thuis gebleven. Wel even wat boodschapjes gedaan, maar verder niks. In de avond werd ik heel verdrietig. Het was drie weken geleden dat ik een hele dag alleen thuis was. Op de ochtend na dan, toen was me man er nog even. Het voelde niet fijn om alleen te zijn. Ik raakte in gesprek op de app met Annelies. Zo hebben we de hele avond zitten kletsen en lachen… Ondertussen lekker kersen eten, thee drinken en genieten van wierook. Al snel voelde ik me minder verdrietig en eenzaam.
*Zaterdag ja op deze warme dag stelde Bert voor om te gaan shoppen in Assen. Gek, maar was wel gezellig. Eerst voor hem een korte broek en hemdjes. Toen voor mij ook een korte broek, ook een hemdje. Maar niet degene die op de foto dat is van mijn slaap setje.
*Zondag ja weer zo,n niks-doen-pyjama-dagje…

Al een tijdje had ik in me hoofd een nieuwe tattoo te laten zetten, deze keer eentje speciaal ter nagedachtenis aan Daan. Nooit verwacht dat hij nu op me lichaam zou staan. Want op het moment dat ik zeker wist wat het moest worden was ik al weer in het traject IUI bezig. En dat is de reden waarom ik toen geen tattoo wilde laten zetten. Stel je voor dat ik hem net had laten zetten en zou ineens zwanger zijn. Ik zou het mezelf nooit vergeven als er dan iets mis zou gaan met me kindje. Na drie maanden raakte ik dan ook zwanger, dus ik dacht dat deze pas gezet zou worden nadat we een tweede kindje gekregen hadden. Maar toen kreeg ik een miskraam, ik zag mijn kans om nu dan mijn tattoo te laten zetten.

Het stond al vast dat het in Den Haag gezet zou worden. Daar heb ik mijn eerste ook laten zetten door Jolanda. Helemaal top gewoon, ze stellen je daar heel erg op je gemak wat heel fijn is. En zeker als het om zo,n gevoelige plaat gaat. Bang om daar in huilen uit te barsten of in het ergste geval een paniekaanval te krijgen. Van de week 1 juli was het dan zover. De dag ervoor had ik afgesproken met mijn vriendin Linda die woont in Zoetermeer. Heb daar dan ook een nachtje geslapen. Nou ja slapen kan je het niet noemen, heb wakker gelegen op het luchtbed in de woonkamer. Helaas moest ik ook al om 07.00 opstaan. Haar man moest naar het werk. Het luchtbed moest dan ook gelijk opgeruimd worden vanwege de vier katten die daar rondlopen.

Om 09.30 had mijn vriendin een afspraak staan voor haar werk, daarvoor werd ze gebeld op het moment dat ze op mij stond te wachten toen ik met de trein aankwam. Ik heb me dan wel even verveeld daar in het centrum. De meeste winkels waren nog dicht, ook was het veelte warm om rond te slenteren. Ben wel even de Primark in gegaan. Na haar gesprek zijn we uitgebreid daar gaan shoppen. Daarna waren we wel erg moe van de warmte en wilde we even op een terras gaan zitten. Lekker in de schaduw. We hebben vroeg geluncht want we moesten nog op tijd van Zoetermeer naar Den Haag voor mijn afspraak. We waren wel iets te vroeg, ook liep het nog eens een uur uit. Maar eerlijk gezegd vond ik dat niet erg. Ik was zo zenuwachtig dat ik echt steken in me buik had, was er echt ziek van.

Daar werd ik al snel rustiger toen we aan de praat raakte met de medewerkster van de shop. Ze wist de reden al van het plaatje wat ik ging laten zetten. We hebben gepraat over Daan en dat voelde fijn. Toen was het zover om in de stoel plaats te nemen. Helaas merkte ik dat ik weer wat onrustig werd, het gevoel van het overlijden van Daan kwam terug. Juist omdat de plek waar hij gezet werd de plek is waar zijn koppie lag toen hij overleed. Boven mijn rechterborst. Ook had ik steeds het gevoel van dat er elk moment een ambulance langs kon rijden. Gelukkig die nachtmerrie bleef uit. Uiteindelijk werd ik zo moe van al die gedachten en de pijn die ik voelde van het tatoeëren dat ik er eigenlijk helemaal klaar mee was. Maar gelukkig hij stond erop. Ze liet me in de spiegel kijken, ik voelde tranen. Maar ze kwamen niet, zo mooi, zo dankbaar, zo trots. Mijn kleine jongen in gedachten met deze mooie baby engel.

Weer een week met weinig slaap, veel op de fiets weg gaan. Een heerlijke rustpuntjes. Een week vol liefde en knuffels, vele emoties. Maar eindelijk eind van de week ga ik weer langzaam wat meer slapen. Yeeeh eindelijk ik krijg s,nachts ook weer rust in mijn hoofd. Nog altijd wel heel moe, maar nu ik meer ga slapen zal dat straks minder gaan worden. De zomer is begonnen, op sommige dagen merk je dat heel sterk. Helaas verdwijnt af en toe ook dat heerlijke weer. Hopelijk gaan we toch nog een mooie zomer te gemoed. En ja eindelijk een heel weekend samen met mijn man. Dit keer geen overwerk van hem. *Maandag in de ochtend ging ik op de fiets naar de sportschool, eigenlijk was ik al moe toen ik eraan kwam. Toch nog even 20 minuten gefietst daar en 20 minuten op de loopband gestaan. Daarna ben ik door gegaan naar het kleine paradijsje. Maar toen ik aankwam was ik zo moe en erg geprikkeld dat ik zo,n beetje gelijk doorgelopen ben naar het achterste plekje in de tuin. Niemand die je ziet, dus niemand die je lastig valt. Nou dat gebeurd daar in huis en tuin al helemaal niet. Mijn vriendin was me dus al kwijt, uiteindelijk vond ze me om even een kopje thee te brengen. Na een tijdje was ik weer bijgekomen en dit heerlijke plekje weer verlaten. Ik besloot chocolade stukken te maken met noten en rozijnen. Echt hele pure chocolade vind je daar niet echt van. Dus ik smolt pure chocolade. En maakte er stukken van. *Dinsdag de chocolade was bedoeld voor het paradijsje, voor de mensen die daar komen. Het bleek een succes te zijn. Heel stom heb zelf niet eens geproefd ervan. *Woensdag weer even aan het werk op de kinderboerderij. Maar dat ging nogal mis. Er kwam een hele grote groep aan met verstandelijk gehandicapten mensen, ik werd daardoor geprikkeld. Dit is van een stichting waar de kinderboerderij nu mee gaat samenwerken. Dus ik zag de bui al hangen, deze mensen komen bij ons werken. Maar achteraf maakte ze er een uitje van dus niet iedereen komt er werken. Het was een groep van wel zo,n 30 mensen. En had ook al gezien dat er een meisje bij liep met het syndroom van down. Daardoor werd ik nog meer geprikkeld, ik voelde een paniekaanval opkomen. Annelies van het paradijsje heeft me via whatsapp erdoor heen geholpen. Ik was helemaal in tranen, waar dit vandaan kwam geen idee. Wat voel ik me dom als ik weer eens zo,n aanval heb gehad. Ben dan ook eerder naar huis gegaan. S,avonds maakte ik nog foto,s voor een review artikel. *Donderdag ontbijten met fruit en water. Daarna ben ik weer naar het paradijsje gegaan. Ik kreeg daar mijn sessie waar ik al eerder over vertelde. Het was een best zware emotionele dag. *Vrijdag tijd voor een yoga les, was weer een heerlijke les en het ging ook weer beter. Heb mijn lichaam weer wat meer onder controle. Toen ik thuis kwam lag er een cadeautje in de brievenbus. Zo lief en onverwachts van een oud buurvrouwtje van me. Dit boekje kreeg ik omdat ze had gelezen dat ik anderen wil helpen die in mijn situatie terecht komen. En dacht dat ik wel wat had aan dit boekje. *Zaterdag we zijn even op pad geweest om een nieuwe fietstas te kopen. Die van mij valt zowat uit elkaar. Gelukkig ik ben ook nog geslaagd ervoor. Ben dus een stukje armer geworden. We waren voor de avond uitgenodigd door vrienden om te komen bbq-en. Dat was een erg gezellige avond. Zo gezellig dat we pas om 02.30 thuis waren. Toen zijn we dan ook maar gelijk in bed gekropen.
*Zondag Rustdag

××Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, nog altijd maakt het deel uit van mijn leven. Maar ik ben nu wel weer zo ver om steeds meer de mooie dingen van het leven te zien. Daarom ga ik af en toe weer eens een blog schrijven met mijn favorieten van het moment.××
✩ Bij vrienden op bezoek geweest en lekker de bbq aangezet
✩ Eindelijk een nieuwe fiets tas gekocht, die oude viel zowat helemaal uit elkaar
✩ Steeds vaker op de fiets ergens heen gaan, meer vertrouwen erin krijgen
✩ Trauma healing gehad, wat een mooie ervaring
✩ Complimentjes krijgen op mijn schrijven, ondanks ik ze moeilijk kan accepteren
✩ Knuffelen, wat doet me dat goed de laatste tijd met hele lieve mooie mensen
✩ Spontaan een cadeautje krijgen van een oud buurvrouwtje

Als jullie de term klein paradijsje van mij al voorbij hebt zien komen ga ik je nu iets vertellen over Annelies de eigenaresse van dit paradijsje. Ze heeft daar haar eigen praktijk Magic of life daarnaast staat haar huis open voor vrouwen met een ziek of overleden kindje. Maar daar ga ik het een andere keer over hebben. Nu eerst over wat zij doet in haar praktijk. Ze heeft sessies met mensen om alle ellende op te ruimen. Trauma-healing of terwijl opruimsessie. Na zo,n sessie moet je rustiger zijn en beter met de trauma om te gaan. Voor mij voelt het alsof ik in het diepe gegooid wordt. Ik ga deze sessie aan met haar. Dat betekend me kwetsbaar opstellen waar ik veel moeite mee heb. Deze ervaring wil ik graag ondergaan omdat het helemaal niet zo goed gaat met me. Na mijn miskraam ben ik in een zwart gat gevallen en alles rondom Daan is weer naar boven gekomen. Dit veroorzaakt onrust en paniek, waardoor ik niet slaap. Ik ben ontvangen met zoveel liefde, knuffels in overvloed is daar de normaalste zaak. Voor mij nog erg ongemakkelijk maar wel fijn. Fijn te voelen dat ik het niet meer alleen hoef te doen. Ik wordt eindelijk begrepen echt begrepen. Vechten tegen de tranen, vechten tegen de onrust, alleen maar vechten… Ik ben het zo zat, zo ongelooflijk moe. Wanneer krijg ik nu eindelijk echt mijn rust, wanneer mag ik nu eindelijk weer een sprankje hoop opvangen.

Ik neem jullie mee in de ervaring voor mijn zo,n onbekend terrein de sessie die op het programma staat. Vertrouwen is voor mij best een groot ding, ik probeer zo goed mogelijk Annelies te vertrouwen. Durf ik dit echt aan, wat zal er gebeuren tijdens de sessie. Het beangstigd mij dat ik niet weet wat er precies gaat komen. Ook niet na dat ze vertelde dat ik zelf helemaal niks hoef te doen. Alleen maar liggen en het op me af laten komen. Toen was het  zo ver, ik ben best wel zenuwachtig als ik onderweg ben. Ook krijg ik ineens weer een paniekaanval ik kom een ambulance tegen… Ik stop even om de paniek op te vangen.

Eenmaal bij het paradijsje aangekomen heb ik eerst even in de tuin zitten praten met Annelies. Daarna nam ze me mee naar een kamer waar ik kon gaan liggen. Ze gaat naast me zitten, ik probeer me te ontspannen. Na heel eventjes lukt me dat. Er gaan wel vele gedachten door me heen maar echt storend voor me is dat niet. Wel vind ik het vreemd dat ik daar lig en er gewoon iemand naast me zit. Ik voel een lichte streling over mijn hand, ik twijfel of Annelies me aanraakt. Maar als ik het later aan haar vraag, is het antwoord nee. Op het moment is het een rare ervaring, maar als ik er even over nadenk vind ik het iets heel moois. Zou het, zou het dan echt Daan kunnen zijn die daar was… Ineens slaat de paniek in me om, ik ben weer terug bij het moment dat Daan in mijn armen ligt. Het moment dat ik dacht dat hij sliep maar eigenlijk overleed in mijn armen. Ik ben onrustig dat voel ik aan me hele lichaam. Dan hoor ik haar ineens zeggen: Debbie ik heb gezien wat er is gebeurd, uiteindelijk zegt ze als laatste laat het maar los. Ik werd weer rustig. Daarna voelde licht tranen opkomen. Nog even heeft Annelies daar nog gezeten, toen voelde ik dat ze weg liep. De tranen kwamen nu verder opgang. Daar lig je dan helemaal in tranen. Wat is er gebeurd gaat er in me hoofd om, maar niet alleen dat. Ik herhaal maar in mijn hoofd, waarom, waarom, waarom liet je me in de steek Daan. Ik droog me tranen, ik weet het zeker dit moet ik meteen op schrijven voor het weg is.

Alles wat Annelies door heeft gekregen heeft ze opgeschreven en met mij besproken, dit is iets wat ik niet met jullie ga delen. Dit is voor mij te privé

“Tranen van een mengeling verdriet en blijdschap.
Ik voel een warmte van binnen. Alsof ik gloei,
een energiebron in mijn hart van liefde.
Daan is bij me,  ik voel je lief klein draakje.”

Heb aardig wat beleefd de afgelopen week. Een week met vele gesprekken op emotionele vlak. Ben weer druk bezig met verwerken van Daan. Helaas komt er dan ook bij kijken dat ik amper slaap. Als ik een paar uur in de afgelopen week geslapen heb is dat veel. Heb echt gewoon vijf nachten wakker gelegen. Mijn hoofd draait over uren. Met vele plannen, maar ook met verdrietige gedachten. Wat is het lang geleden dat ik ineens zoveel contacten op heb gedaan, nee dit keer niet online maar echt in real life. Was even vergeten hoe fijn dat kan zijn. Ik begin me iets minder eenzaam te voelen in het gevoel waar ik in zit. Om het verdriet om Daan. Ik wordt eindelijk begrepen…

*Maandag vandaag had ik weer de drang om naar het kleine paradijsje te gaan waar ik de zondag voor het eerst kwam. Die avond dacht ik echt nooit meer terug te gaan, zo moeilijk heb ik het ervaren. Een plek waar ik begrepen word. Een plek waar je lotgenoten kan treffen. Dit huis met mooie tuin is een plek waar de eigenaresse vrouwen opvangt die of een ziek kindje hebben of een kindje verloren hebben. Deze dag kwam ik heel anders binnen en het voelde gewoon goed. Naar deze plek ben ik al die tijd op zoek geweest.
*Dinsdag ook vandaag ben ik weer terug gegaan naar diezelfde plek. Ik was eigenlijk uitgenodigd voor een workshop, maar die ging helaas niet door. Maar het geeft niet. Ik heb een andere mama ontmoet die haar kindje verloren is en even mee zitten praten. Later die middag nog met een hele lieve vrouw gepraat die daar de workshop zou doen. Ik merk nu echt dat ik het niet meer alleen hoef te doen. In de avond lekker op bed liggen en een ijsje eten.
*Woensdag heerlijk weer was het, en ik mocht weer aan het werk op de kinderboerderij. Maar ik heb meer genoten van in het zonnetje zitten. Ach we waren met zoveel dus waren we ook snel klaar. Mijn standaard taak is tegenwoordig de ezels veld en hok schoonmaken.
*Donderdag na lang heb ik mijn vader weer gezien, we hadden veel uit te praten. Het was fijn om even dingen uit te spreken die al heel lang dwars zitten bij me. Zelfs zijn we heel even bij Daan langs geweest, want dat had hij ook nog helemaal niet gezien.
*Vrijdag s,morgens op tijd me bed uit om naar de yoga les te gaan. Wat was het dit keer een fijne les. Helaas na de ontspanning moest ik best wel even opschieten. De les duurt tot 12.00 maar loopt altijd net even uit. Maar om 12.30 had ik een afspraak bij mijn psycholoog. Dat is op de weg terug naar huis. Heb alleen snel me spullen gepakt en me dus niet omgekleed, snel de fiets gepakt en erheen gefietst. Ik was mooi op tijd. Maar dat doe ik nooit weer erna afspreken, dan toch maar voor die tijd zoals de keren ervoor. Maar omdat ik heb gesproken over wat me is overkomen in het paradijsje zoals ik het noem, wilt ze graag dat ik daar het ga verwerken. Daar ben ik meer gebaad bij vind ze dan bij haar. Nu heeft ze me vier weken gegeven om uit te zoeken of dit echt de juiste weg is voor me. Dus pas over vier weken weer een nieuwe afspraak bij mijn psycholoog. S,avonds heb ik nog even samen met mijn man de boodschappen gedaan.
*Zaterdag man lief overwerken, zo kon ik nog even een dagje naar het paradijsje. Veel gesproken met mijn vriendin die daar voorlopig even is. Ook nog even geholpen met visitekaartjes voor haar maken en de was opvouwen. Ze is daar het hele huis aan het opruimen en schoonmaken voor de eigenaresse. Weer terug naar huis fietsen, want ben nu voor het eerst erheen geweest op de fiets. Thuis kreeg ik trek en ben ik even een lekker broodje bij de snackbar gaan halen.
*Zondag eindelijk weekend voor mijn mannetje, ook maar voor even want hij gaat de nachtdienst in. Ik heb een thuis dagje. Heb even het bed afgehaald wasjes gedraaid en opgeruimd. De slaapkamer even schoon gemaakt. En natuurlijk moest ook het bed weer opgemaakt worden.

Vanaf deze week ben ik weer wat meer in beweging. Weer de normale dingen oppakken, sporten en werk. Maar het gaat allemaal wel heel moeizaam. Toch geniet ik er wel weer van wat meer te doen. Het bed was ik ook wel wat zat. Toch wil ik meer doen, ik wil graag meer schrijven voor mijn boek. Maar echt eraan toe komen doe ik niet. Af en toe schrijf ik een stukje, maar als je zo moe bent lukt het schrijven gewoon niet. Best frustrerend, maar ook merk ik het dat mijn blog eronder lijd. Ik kom niet meer op ideeën voor mijn blog, hopelijk komt dat snel weer.

De eerste foto is eigenlijk nog van de week ervoor, zondag moest de taart op anders konden we het weg gooien. Dus er nog even van genoten na de verjaardag van mijn man.

*Maandag na een aantal weken niet in de sportschool te zijn geweest ben ik weer eens erheen gegaan. Op de fiets, eigenlijk was ik al moe toen ik eraan kwam. Maar heb toch 20 minuten nog gefietst en 20 minuten op de loopband gestaan. Ik merkte op dat de lounch veranderd was. Zag er goed uit, nog beter dan het eerst was. Thuis lekker even wat kersen gegeten, had wel even trek in iets na het sporten.
*Dinsdag had ik een afspraak staan in het ziekenhuis. Een laatste controle na de miskraam, hierna is het echt wachten tot mijn cyclus weer normaal opgang is voor ik weer terug hoef te komen. Omdat ik zo extreem moe ben wilde ze toch nog even dat ik bloed ging laten prikken. Ze prikken dan op HB, dat hadden ze al eerder gedaan tijdens de miskraam. Toen was het in orde. Ik moest echt enorm lang wachten. Later die middag belde ze dat het iets afweek met de vorige keer, maar nog altijd niet te laag. Toch kreeg ik het advies meer ijzer binnen te krijgen.
*Woensdag ben ik weer naar de kinderboerderij geweest. Wist nog niet of ik ook echt zou gaan helpen omdat het nog altijd niet zo lekker gaat. Maar uiteindelijk heb ik heel rustig aan bij de ezels schoon gemaakt. Nog even een plaatje schieten voor het slapen gaan.
*Donderdag op aanraden vanuit het ziekenhuis heb ik roosvicee fero gekocht, wat ziet dat er als slootwater uit. Echt smakelijk is het ook niet. Dacht dat het heel zoet zou zijn, maar het viel echt vies tegen dit drankje. In de avond maakte ik wraps voor mezelf, alleen vond het wat tegenvallen. Vond hem te pittig en de salsasaus vond ik eigenlijk helemaal niet zo lekker.
*Vrijdag moest op tijd opstaan. Om half 10 had ik een afspraak staan bij mijn psycholoog. Eindelijk staan we nu op 1 lijn, nu kan ik gewoon heerlijk van me af praten over de verdrietige gebeurtenissen van de afgelopen tijd. Heb al te veel opgekropt… Daarna door gefietst naar de sportschool, na zo,n 3 weken weer naar de yoga geweest. Ik had alleen mijn lichaam totaal niet onder controle. Dit is dus nog een nasleep van mijn miskraam. Ben benieuwd wanneer het allemaal beter mag gaan. Thuis heb ik niet veel meer gedaan, lekker series op bed gekeken. Met een lekker glaasje fruitwater.
*Zaterdag in de ochtend even alleen boodschappen gedaan. Mijn man heeft de dag ervoor 2 uur extra gewerkt dus was pas s,nachts om 01.00 vrij. Ik kocht ook aardbeien zodat we ze lekker op beschuit konden eten die middag. De rest van de dag ben ik alleen geweest. Want mijn man ging overwerken en weer tot 01.00 uur.
*Zondag overdag lekker rust gehouden. S,avonds nog even weg geweest, zware emotionele avond. Verder laat ik er nog even niks over los. Het moet bij mij ook nog even aarden.