Zondag favorieten 1

Een oud lijstje van lichtpuntjes komt terug in een nieuw jasje. Ik zette weleens een lijstje neer met geluk momentjes, dat wil ik proberen elke zondag te gaan doen.

Zondag favorieten.

DSC_0053

 waxinelichtjes die steken we nu heel vaak aan voor Daan*
Kerstversiering
 Netflix event
 Even helemaal niks hoeven
De serie The Killing (wacht nu op seizoen 2) Komt die eigenlijk wel…
Mijn warme bed
De beloofde stiften krijgen voor mijn wenslichtje bij te werken, maar er ook nog een lieve brief erbij te krijgen van die lieve vrouw




Wereld lichtjes dag 2014

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=jR8JZMHsXUE?feature=oembed&w=500&h=281]

Elk jaar op de tweede zondag in december wordt Wereldlichtjesdag georganiseerd. Dit jaar, vandaag 14 december 2014, staan we met elkaar stil bij alle kinderen die, op welke leeftijd en om welke reden dan ook, zijn overleden.
In het filmpje staat er ook een kaarsje gebrand voor Daan* Deze heb ik zelf ingestuurd voor het filmpje. Deze dag sta ik even stil bij alle overleden kindjes waar ik momenteel weet van heb. In de periode dat Daan* er niet meer is ben ik in contact gekomen met vele mama,s die een vlinderkindje hebben. Voor jullie steek ik een extra kaarsje aan.

Kende jij deze dag al? En steek jij ook een kaarsje aan voor een kindje in het speciaal?




Obductie

Op het moment dat we met Daan* met de ambulance in het ziekenhuis aankwamen na het overlijden, kwamen we in een kamertje waar er gesproken werd over wat er was gebeurd. We kregen vele vragen. 1 ervan was of we obductie wilde laten verrichten op Daan* Mijn eerste reactie daarop was, nee. Ik kreeg gelijk het beeld in me hoofd dat ze hem open moesten maken. Dat kon ik niet aan. Toen ze uitlegde waarom het wel of niet fijn was om het te laten doen, begreep ik er meer van. Je leeft in een roes, dus niet alles krijg je goed mee. Maar we wilde wel graag weten wat de reden zou zijn van het overlijden van hem. Ze vertelde wel erbij dat het een kleine kans was dat er echt een oorzaak zou gevonden worden. Toch besloten we ervoor te gaan. Ineens wat het open maken van Daan* minder eng. Ik hield de gedachten voor dat hij als hij nog had geleefd ook nog op de operatie tafel zou belanden voor zijn hartje. Dus er was weinig verschil. Ook zouden we het niet te zien krijgen hoe het erna uit zou zien. Dat is dan wel weer zijn. Hij zou netjes aangekleed worden na obductie. Zo fijn er was niks van te zien. Het was gewoon mijn mooie mannetje die we weer terug thuis kregen.

We hebben lang moeten wachten op de uitslag. Jullie nu dus zelfs langer, want kreeg het gewoon niet verwoord. Eindelijk hadden we het gesprek, waar we zo lang op hebben moeten wachten. Leuk kom je op de afdeling kindergeneeskunde.  Hoor je allemaal kindjes, erg fijn als je zit te wachten. We werden gehaald, liepen naar een kamer die vrij was voor ons. Werd me daar toch zenuwachtig en huilerig. Ik hoorde steeds tegenover ons een kindje huilen. Goed over nagedacht mensen. Ze merkte het op, vertelde me dat ze met moeite een plekje hadden gevonden. Maar vond het wel rot dat het uitgerekend op deze plek was. Ze ging bellen of er niet ergens anders plek was. Gelukkig we konden naar een andere afdeling. Zo konden we gelukkig wat rustiger praten. Voelde mij beter op me gemak.

Wij waren zo bang dat het toch zijn hartafwijking was. De kindercardioloog wilde er bij zijn. Achteraf kon hij niet, daar was al over gebeld. En toch zat dat ons niet lekker dat hij erbij had willen zijn. Dus een reden te denken dat het zijn hartje was. Echter was daar geen sprake van. Wat een opluchting het had niks met zijn hartafwijking te maken. Want als dat het was geweest, was er iemand schuldig. Degene die de laatste keer op controle voor zijn hartje mijn opmerking afwimpelde voor de operatie. Ja ik wist heus wel dat hij te klein en te zwak was. Maar wat als het wel zijn hartje was, dan waren ze te laat. Dit was dus een hele geruststelling. Maar wat is het dan wel. Ze hebben ook uitgesloten dat het de medicatie is die hij een uur van te voren nog had gekregen voor de spruw. Want misschien was hij er wel in gestikt. Nee, er was niks meer van terug gevonden. Ook dat was voor mij een hele geruststelling. Onze angsten waren dus geen werkelijkheid geworden.

Er werd verteld dat ze wel iets hadden gevonden. Maar konden niet met zekerheid zeggen dat het echt de oorzaak was. Ze hielden het op wiegendood, dus pure pech voor ons mooie mannetje. Wat ze hadden gezien was een te nauwe neus doorgang, dikke tong. Dat zijn kenmerken voor “down” En aangezien Daan* al vanaf geboorte af aan benauwd was, hebben ze het vermoedde dat hij daardoor zuurstof te kort heeft gehad en dus is gestikt. Dit klinkt heel erg naar, dus houden het maar op wiegendood. Alleen doordat ze dit hebben verteld, heb ik me weer van alles in me hoofd gehaald. Heeft hij misschien raar tegen me aangelegen, zodat hij neusje dicht kwam te zitten, heb ik iets over het hoofd gezien, is het mijn schuld. Als die vragen kwamen in me op. Inmiddels zijn deze gedachten rustiger geworden. Ik weet dat het niet mijn schuld is, maar een gevoel is iets heel anders. Die kan je niet zomaar uitzetten.

Ik ben blij dat al die dingen waar wij aan dachten het niet waren, maar wiegendood is wel heel breed. Met andere woorden, er is geen reden. De kleine man heeft gewoon pech gehad. Nou lekker dan, hij had al zoveel pech, dan moest hij ook nog eens overlijden door een niet gevonden oorzaak. Vrede krijgen met de dood van mijn kleintje, nee nooit. Maar kan wel vrede vinden de manier hoe, bij mij in mijn armen heel rustig in slaap gevallen te zijn. Maar hoe je het ook went of keert, het had nooit mogen gebeuren.




De merk-fan-tag

Af en toe kom ik weleens een leuke tag tegen. Dit keer ook en dacht laat ik die maar invullen voor mijn blog. Keertje een niet zo zwaar onderwerp als de laatste tijd.

1. Coca Cola of Pepsi 
Drink wel niet veel prik limonade. Maar de keuze ligt duidelijk dan bij Coca Cola. Vind aan Pepsi een beetje een raar na smaakje aan zitten.

2. Mcdonalds of Burger King
Mcdonalds, beide vind ik op zijn tijd wel lekker. Maar kom vaker bij de Mc dan bij Burger king.
IMG_20140807_191139

3. Nivea of Dove 
Heerlijk Dove om mee te douchen, het ruikt zo lekker en is zo zacht voor je huid.

4. Etos of kruidvat 
Maakt niet zo veel uit eigenlijk, ze zitten beide in de stad. Net zover weg van mijn huis.

5. Spa of Chaufontaine
Moet ik nu echt kiezen, eigenlijk gewoon beide niet. Drink gewoon water uit de kraan. Maar moet ik echt kiezen ga ik voor spa.

6. H&M of Zara
H&M, omdat ik bij Zara bijna nog nooit ben geweest.

7. Essie of OPI
Huh wat zijn dat voor merken, nagellak ofzo hihi. Nou dat is denk al wel duidelijk, geen van beide.

8. Xenos of action
Beide winkels vind ik wel leuk, maar Xenos net even wat leuker omdat Action best een rommel winkel is.

9. Febo of Bram Ladage
Zeker Bram Ladage, Febo is echt gewoon vies. En ja ik woon dan wel in Groningen waar ze dat niet kennen. Maar ik ben import dus ik ken Bram wel.

10. Douglas of Ici Paris
Pfff weer zo,n moeilijke, want ook in deze winkels kom ik niet. Doe dan maar Douglas. Daar ben ik nog weleens binnen geweest.

11. Sportlife of stimerol
Die vind ik dan weer niet lastig, Sportlife. Stimerol vind ik echt heel vies.

12. Windows of Apple
Windows, meer kan ik er gewoon niet over zeggen.

13. V&D of Bijenkorf
Absoluut de V&D niet omdat  er een nicht van mijn man werkt, is wel een leuke bijkomstigheid… Maar de Bijenkorf vind ik best een saaie winkel. Wanneer komt Primark daar te zitten LOL.

14. Lays of Doritos
Chippies van Lays zeker weten.wpid-wp-1408897829751.jpeg

15. Lidl of Aldi
Aldi, ik kom ook wel bij de Lidl. Maar als ik iets vergeten ben bij de Appie ga ik naar de Aldi vaak omdat die vlakbij ons huis zit. Ik ga voor makkelijk dus.




Take a look at my life 49

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.


Maandag 01 december 2014

Wat moeilijk om de hele dag thuis te zijn. Deze week ben ik echt veel alleen thuis geweest. Weinig afspraken dan maar eens wat doen in huis. Ben begonnen aan de keuken op te ruimen en schoon te maken. Daar heb ik wel even een paar dagen voor nodig. Vandaag is 1 kant klaar, daar ben ik dan toch best wel trots op dat ik het heb gedaan.

IMG_20141201_192715S,avonds lekker een gebakje eten. Heel slecht voor de kilo,s, maar wel erg lekker.

Dinsdag 02 december 2014
IMG_20141202_104640Dag 2 aan de schoonmaak in de keuken. Nu ben ik begonnen aan de andere kant, dat zal nog wel even duren voordat het daar klaar is. Wat een rot klus zeg. Maar met een beetje muziek op gaat het toch wel prima.

Woensdag 03 december 2014

IMG_20141203_093029Dan mag ik toch vandaag weer even de deur uit. Tijd voor sporten bij de fysio. Het gaat de laatste 2 weken goed met sporten. Heb wel laatste tijd meer last van me rug. Zeker in de nachten, zo vreselijk als je dan niet kan slapen daardoor. Maar kan dus echt weer goed genieten van het sporten. Tot einde van het jaar nog even bij de fysio sporten. Daarna ga ik weer terug naar de sportschool. En misschien zelfs wel aan de yoga beginnen. Eerst maar eens een proeflesje nemen. Vind het altijd wel wat spannend in een groep sporten.

IMG_20141203_173316Onverwachts kreeg ik in de middag bezoek. Had bijna de deur niet open gedaan. Ze bellen hier vaak aan en dan moeten ze bij de buren zijn. Maar toch deed ik open, nadat er voor de tweede keer werd aangebeld. Mijn oude buurvrouw kwam langs. Ze had 2 mooie cadeautjes mee genomen. Ik ben helemaal verliefd op me eigen prachtige mannetje. Moet je zien hoe mooi een tekening van onze kleine Daan*

IMG_20141203_205213Ook kreeg ik deze canvas, met het mooie gedichtje erop. Zo super lief. En vond het fijn dat er iemand spontaan langs kwam.

Donderdag 04 december 2014
IMG_20141204_095836In de ochtend gelijk maar eten gemaakt. Ik moest namelijk naar mijn psycholoog voor EMDR therapie. En als ik me net als de vorige keer zo voelde, dan kwam er niks van het eten terecht. En ja hoor, ben daarna me bed ingekropen en er pas s,avonds weer uit gekomen. Wat komt er een hoop los met die therapie. Niet fijn als je zo voelt, maar het is wel goed dat alles eruit komt.

Vrijdag 05 december 2014

Eigenlijk moest ik werken, maar in de ochtend toen me wekker ging stuurde ik een berichtje dat ik niet kwam. Ben lekker blijven liggen. Kon me er niet toe zetten. Pas na 11 uur me bed uit gegaan. En eigenlijk daarna er weer in gegaan. Tot Bert me kwam halen na het werk voor de boodschappen. Helaas moest dat ook gebeuren. Maar wel een reden om naar buiten te gaan.

Zaterdag 06 december 2014

Ik had met mezelf afgesproken dat ik naar Daan* zou gaan. Dat ben ik dus gaan doen, op de fiets. Zijn papa was weer eens aan het werk.

IMG_20141206_132915Kwam zijn flessenpost brengen. Hier komt nog een artikel over. Maar dat duurt nog even. Het is namelijk een uitnodiging, waar ik heen ga.

Zondag 07 december 2014

Lekker rustig wakker worden…

IMG_20141207_115606Eten met gekookte eieren jammie.

Op de planning staat naar het tuincentrum gaan. De bedoeling is om een schepje te kopen, zodat ik ook de plantjes die ik kocht voor bij Daan* te kunnen planten. We kochten nog veel meer. Zodat we kerst naar ons mannetje kunnen brengen.

IMG_20141207_141352Bij ons staat de kerstboom nog niet eens. Maar Daan* heeft er al wel eentje. Zijn eigen kerstboompje. Een speciale kerstbel met baby erop. Die kochten we ook voor thuis. En een mooie bal als sneeuwpop met zijn naam erin. De volgende keer komt er nog een piek op. Maar dat kregen we nu niet voor elkaar.

IMG_20141207_154238Thuis maakte ik heerlijke erwtensoep. Had het Bert al een tijdje beloofd. Dan moet je het ook een keertje nakomen.

IMG_20141207_164834Dit was dus het resultaat. Lekker dat die was. We hebben ons buikje helemaal volgegeten ermee. Er was dan ook niks meer over.




Zondag favorieten

Een oud lijstje van lichtpuntjes komt terug in een nieuw jasje. Ik zette weleens een lijstje neer met geluk momentjes, dat wil ik proberen elke zondag te gaan doen.

Zondag favorieten.

20141207_141058

 Kerst brengen bij Daan*, ondanks ik niet zo,n zin in de feestdagen heb. Toch is het de eerste kerst voor hem, dus verdiend hij zijn eigen kerstboompje.
 Mijn lekkere warme veilige plek het bed.
 Huilen, ja klinkt raar maar het lucht af en toe zo lekker op.
 De beloofde stiften krijgen voor mijn wenslichtje weer mooi te maken. Daar een mooie lieve brief bij te krijgen.
 Sporten bij de fysio.
Sterren, heb altijd al iets met sterren gehad maar nu Daan* er niet meer is helemaal.
 Teigertje, daar kan ik zo vrolijk van worden.
 De kleur paars.




De maand van de magische momenten

We houden Daan levend om over hem te praten en te schrijven. Ik kan om hem huilen, maar ook zeker veel lachen. De mooie dingen van hem blijf ik vasthouden. Natuurlijk was het niet allemaal fijn. Daan was nou eenmaal heel ziek, maar neemt niet weg dat ik heel erg van hem kon genieten. Om hem levend te houden is het fijn dat anderen dat ook doen. Over hem praten, zijn naam noemen. Die dingen zijn belangrijk voor mij. Wil niet dat Daan vergeten wordt. Wil niet dat mensen denken laat ik maar niet zijn naam vallen, omdat ik anders in huilen uitbarst. Ik zou pas echt verdrietig zijn als zijn naam niet meer genoemd word. Daan is onderdeel van ons leven, helaas niet meer bij ons. Maar wel onze mooie zoon. En praten over hem zoals hij er gewoon bij hoort.

Daarom vind ik het mooi dat ons verhaal gedeeld wordt. Ons verhaal is intens verdrietig, maar verdiend een plekje in de media. Zodat hij nooit vergeten zal worden. Misschien zit er nu wel iemand te lezen die mijn verhalen herkend, die hier dan ook iets mee kan. Hoe mooi is het dat ik met ons verhaal anderen misschien wel helpt. Herkenning voor het grote gemis in je leven. Laten weten dat je graag zijn/haar naam nog hoort ondanks je misschien een traan laat.

Zo mooi toen ik benaderd werd door iemand van de stichting Clini Clowns. Al eerder schreef ik hier al over. Ze wilde heel graag een stukje schrijven over mijn ervaring met de clowns die ik heb mogen ontmoeten in het ziekenhuis. Dat vond ik zo mooi dat ik gelijk ja zei hierop. Ik werd telefonische benaderd, we hadden een heel fijn en mooi gesprek over Daan en de clowns die voor hem kwamen zingen. De december maand staat in het teken van magische momenten op hun site. Zo,n moment was dat ook voor mij. Daarom staat ons kleine mannetje even centraal bij hun.

Misschien hebben jullie het al op facebook/twitter voorbij zien gaan. omdat ik het gelijk 1 december deelde. Toch wilde ik hier er nog wat over schrijven.
Wil jij het ook lezen klik dan hier.

Noem vooral zijn mooie stoere naam, laat Daan leven om over hem te praten/schrijven. Vergeten doen we hem nooit.
full26073362




Spam je blog 3)

Spam je Blog! Iedere maand plaats ik een blog waarbij ik andere blogs de gelegenheid geef om zich voor te stellen en zichzelf te promoten. Dit om zelf nieuwe blogs te ontdekken en om mijn bezoekers de mogelijkheid te geven kennis te maken met andere leuke blogs. En uiteraard ook om mijn mede-bloggers de kans geven hun blog een beetje bekender te maken.

Dus spam er vandaag maar lekker op los.




Take a look at my life 48

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.


Maandag 24 november 2014
IMG_20141124_093959Op weg naar het CJG, het is echt herfst daar hoort dus ook een echt herfst plaatje bij. Nat en koud, de bladeren die op de grond liggen. De herfst heeft we; wat vind ik. Al die mooie kleuren in de natuur, behalve de kou en de regen. Weer om lekker onder de deken te kruipen. Maar deze ochtend ging ik weer de kou in om mijn mandala af te maken.
IMG_20141124_114416Het resultaat is er dan eindelijk. Vond het echt heel leuk om te doen. Deze ochtend was het wel even heel anders. Een hele andere lading hing er. Het ging ook niet meer over rouwverwerking, zodat er andere ook mee konden doen. Dit gaan ze nu elke maandag doen. Helaas was er iemand waar ik de gevoelens heel erg van oppakte. Soms kan ik heel gevoelig zijn, dan voel ik wat er in een ander om gaat. Dit was een druk persoon, die ik ook al wel kende. Zat me al een tijdje te verbijten. Toch ben ik echt even weg gelopen. Waardoor er later iemand naar me toe kwam, even gepraat. Daarna terug gegaan, maar me afgesloten met muziek op. Dat houd me tegen om de volgende keer weer te gaan, buiten om dat mijn mandala af is. Maar wil toch wel weer een keertje terug. Maar sla nu even keertje over.
IMG_20141124_140127Die middag zei me man dat ik maar eens naar Daan moest gaan. Ik uitzoeken hoe ik er kom met de bus. zegt hij ga maar op de fiets. Ik helemaal zenuwachtig, heb een hekel aan ergens heen te gaan waar ik niet bekend ben. Zeker op de fiets. Maar hij heeft me zover gekregen. En achteraf dacht ik waar heb ik me druk om gemaakt. Trots ik ben alleen bij Daan geweest. Fijn om even heel dicht bij hem te zijn. Maar voelde me ook een klein beetje nutteloos. Wat doe je daar, beetje staan praten met hem. Je hebt niet echt een doel, wel wil ik het daar mooi houden. Dus even alle blaadjes weg gehaald. kaarsje wilde niet branden, want het was allemaal nat. De volgende keer wil ik het gezellig maken met plantjes.
IMG_20141124_140538Het uitzicht van Daan. Donkere lucht, maar heel mooi. Het bleef gelukkig droog. Moest ook weer terug op de fiets dus. Kwam erachter dat ik langs een winkel centrum kwam. Als ik dat eerder had geweten dat er een bloemen winkel had gezeten. Was ik voordat ik naar Daan ging er langs gegaan. Nu weet ik het voor de volgende keer dat ik daar even iets moois voor hem kan kopen.

Dinsdag 25 november 2014
IMG_20141125_162024Druk bezig geweest met de kaartjes. Deze boek zit vol met de zwangerschap en geboorte kaartjes. Moet hem alleen nog van binnen beetje opleuken. Maar hij is al zo dik dat hij amper dicht wil.

Woensdag 26 november 2014

Eerst maar weer eens naar de fysio fit. Het voelde dit keer fijn om te sporten. Even was ik weer mezelf. Lekker hard getraind, goed ging het ook. Weinig echt last van de pijn. Daar was ik echt heel blij om. Ook niet achteraf veel last gehad. Dus heb echt het idee dat het sinds deze week een stuk beter gaat. Lekker verder opbouwen met trainen zodat ik straks weer de sportschool in kan.
IMG_20141126_133047Boek nummer 2 invullen met kaarten. Dit keer de afscheid kaarten. En al jullie lieve facebook berichtjes komen er ook in. Zijn zoveel reacties gekomen, die wilde ik wel bewaren. Mooier kan niet in dit boek.

Donderdag 27 november 2014

In de ochtend naar het ziekenhuis geweest. En in de middag had ik voor het eerst EMDR therapie. Dat was best wel even heftig. Hier zal ik nog een keer uitgebreider over hebben.
IMG_20141127_154103Ik kreeg een pakketje binnen, flessenpost. Erg leuk, maar werd er ook intens verdrietig van. Een uitnodiging voor mij en mijn kindje. Moet maar even kijken wat ik hiermee doe. Zeker weet ik wel dat de flessenpost bij Daan neergezet gaat worden. Het is zijn post.

 

Vrijdag 28 november 2014
IMG_20141128_084054Ik maak vaak een plaatje van ons uitzicht vanuit huis in de ochtend. dat komt omdat ik zo verliefd ben op deze mooie momenten. Dan moet je dus wel redelijk op tijd opstaan. Moest toch naar me werk, dus dan kon wel even een mooi plaatje worden.

IMG_20141128_101345Op het werk, eigenlijk vrij weinig gedaan. Had het moeilijk, was steeds maar in tranen. Waardoor ik eerder naar huis ging. De rest van de dag heb ik huilend en depressief op bed gelegen. Was al gewaarschuwd door de psycholoog voor dit soort golven van verdriet. Maar fijn is anders. Die avond kwam er een vriendin langs, een reden om uit bed te moeten. Niet fijn als iemand je zo intens verdrietig ziet. En toch heeft de avond me wel goed gedaan. Samen wat gegeten. Het moment dat ze weg ging was wel moeilijk. Maar dat heb ik toch al de laatste tijd.

IMG_20141128_212213Gezonde chocomouse  gemaakt. Voor het eerst geproefd vorige week met een event van voeding en bewegen. Nooit verwacht dat ik het ook echt lekker vond. Wel dus.

Zaterdag 29 november 2014
IMG_20141129_134502Pakje kwam binnen. Heb een proefmaand aangevraagd voor “korte verhalen en romans schrijven” Hoop dat het iets voor me is, dat het niet te hoog gegrepen is voor me. Daarom eerst een maand proberen, als niks is kan ik het terug sturen. Anders ga ik ermee verder. Heel benieuwd dus.
IMG_20141129_203718S,avonds een etentje met een groepje D-mama,s. Dat was voor mij wel een hele dubbele avond. Wel gezellig, maar ook met een traan. Iedereen heeft het over de opvoeding van hun kindje met down. En ik kan er niet over meepraten, steekt ook wel heel erg. Maar Daan werd niet vergeten, daar hebben we ook over gesproken. Ben blij dat ik ben geweest, want de dag ervoor had ik echt zoiets nee ik ga niet. Zo rot voelde ik me. Heerlijk genoten van het eten. Moet je kijken wat voor mooi heerlijk toetje. Laat thuis, moest dan ook zachtjes doen. Mijn man lag al in bed, omdat hij het weekend weer over ging werken. Er dus heel vroeg uit moest. Elkaar veel zien dit weekend zat er dus niet in.

Zondag 30 november 2014
IMG_20141130_165026
Ik maakte een lekker wokgrecht, met lekker veel groenten.

IMG_20141130_211431Avondje tv op bed met als snack popcorn, weet nu dat het een gezond tussendoortje is. Zolang je er maar geen zout op doet. hihi.

Dat was mijn week weer, hoe is jullie week geweest?




Alweer een afscheid

Met enorme buikpijn ga ik naar mijn afspraak in het Martini ziekenhuis. Dit is de laatste keer dat ik mijn maatschappelijk werkster ga zien. Mijn lichaam is er van slag. Afscheid nemen heb ik altijd al moeilijk gevonden, maar nu ik van Daan afscheid heb moeten nemen is dat vele malen erger geworden. Dit wil ik niet.

Dit is de eerste keer dat ik me fijn voelde bij iemand waar mee ik kon praten over mijn problemen en mijn grote verdriet. Ik heb al zo veel van zulke mensen gezien in het verleden, maar nog nooit iemand echt helemaal in vertrouwen genomen. Tot ik met Daan in het ziekenhuis terecht kwam. En een maatschappelijk werkster toe gewezen kreeg. In eerste instantie was ik ontzettend zenuwachtig, maar toch was het fijn. Ik had er zelf om gevraagd, dan moet je ook wel open en eerlijk zijn. Bij haar kon ik dat ook.

Sinds de geboorte van Daan ben ik ook heel erg veranderd. Ik ben veel opener geworden naar mensen, heb meer vertrouwen. Ik had nooit veel mensen om me heen. Nu is dat anders, de behoefde is groot naar mensen om me heen. Soms vraag ik er dan ook naar. Maar het vragen erom blijft moeilijk voor mij.

We kwamen in zo’n andere wereld door Daan, we hebben zoveel mooie mensen leren kennen. En van vele moet ik dan afscheid gaan nemen. Maar hierdoor kom ik ook weer met nieuwe mooie mensen in contact. Maar nu ik dit schrijf zit ik met een knoop in me maag. Ik wil geen afscheid nemen, niet nu, nooit niet meer. Want afscheid nemen doet pijn, heel pijn in het hart.

Gelukkig kan ik nog wel terecht bij een psycholoog, maar de gesprekken met Lianne ga ik zeker heel erg missen. Wat is ze een mooi mens. Ze heeft me zoveel dingen anders doen inzien. Ik heb ook echt elk gesprek benut, daardoor ben ik ook al veel dingen aan het verwerken. Niet alleen het verhaal van Daan, maar veel meer wat er nog zat uit het verleden. Dat zijn nu dingen die ook allemaal boven komen. Die dingen heb ik toen bij wijze van spreken in een doosje gestopt, en dat doosje is nu uit elkaar geknald. Waardoor ik alles weer netjes 1 voor 1 op orde moet krijgen en niet meer ongeordend in het doosje stoppen, want daar schiet ik niks mee op. Daarom ben ik nu heel erg open en eerlijk in de gesprekken, anders blijf ik hier altijd mee zitten.

Het was weer een fijn gesprek, en heb zeker wat aan mijn laatste gesprek gehad. Ik had liever gehad dat ik haar nog een tijdje kon blijven zien, maar aan de andere kant is het ook wel goed zo. Ik denk dat de psycholoog nu meer voor me kan doen ivm trauma verwerking. Afscheid nemen zonder goed gedag te zeggen gebeurde gelukkig niet. Was blij dat ze me dit keer niet alleen een hand gaf maar even haar armen om me heen sloeg. Dat voelde heel fijn, en dan weer moeten loslaten. Letterlijk loslaten ja. Ze liep nog even met me mee richting de uitgang, zoals ze altijd al deed.

Ik had je al wel bedankt, maar nogmaals bedankt Lianne dat je er voor me was het vertrouwen heb gegeven om te kunnen praten, huilen en lachen met je. Als eerste instantie zou ik zeggen hoop je niet meer te zien, dat zou een goed teken zijn. Maar met pijn in me hart zeg ik dit, omdat het moeilijk is je momenteel los te laten.