Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 06 oktober 2014
Mijn eerste echte groene smoothie drinken. Zolang er maar banaan in zit is het prima.

Even een selfie, oke ik had wel een beetje mogen lachen naar de camera. Ik ging even op pad om naar de winkel te gaan.

Bij de winkel kwam ik deze mooie hond tegen, die vroeg om een plaatje.

S,avonds tv kijken en tegelijk internetten…

Dinsdag 07 oktober 2014
Dag 2 aan de groene smoothie.

Ging op tijd richting de stad, moest naar het ziekenhuis voor een afspraak. Daarom nam ik me brood maar mee, zo had ik geen verleiding om daar iets slechts te eten.

Moet je de bus uitstappen zie je dat het dit zulk weer is. Het ging hard op de regen. Gelukkig was het snel minder en liep ik de stad even door.

Even een lekker warm kopje thee zetten voor mezelf en mijn man

Deze mooie vest kocht ik in de stad, me even zelf verwend. Werd weleens tijd een nieuwe vest te kopen. En zo mooi kleurtje.

Woensdag 08 oktober 2014
Zat te wachten bij de fysio, pfff heb teveel woede geuit met het sporten. Waardoor ik daarna echt een aantal dagen heel veel last heb gehad. Na het sporten ben ik een deurtje verder gegaan in hetzelfde gebouw. Het cjg, beetje kletsen. Probeer daar wat social contacten op te doen. Vanaf 10.30 tot 12.00 zitten kletsen. Toen moest ik langs de dokter voor een afspraak en kon ik gelijk blijven zitten. Zou 10 minuten duren. Maar werd pas om 12.30 geholpen. Toen moest ik medicijnen halen en nog boodschappen doen. Ehmm was pas om 14.00 ofzo thuis. Was echt kapot.

Donderdag 09 oktober 2014
En toen lag ik weer op de bank in plaat van op bed… Vreselijk die nachten, wanneer houd het op.

Dan maar even ontbijten, en beetje een rustige ochtend houden. Vanmiddag werd het alweer zwaar genoeg.

Naar het crematorium geweest, praten en rondkijken wat er mogelijk is voor de urn neer te zetten. We kozen voor het kinderhofje, en dit wordt zijn plekje. Een mooi zonnig plekje hebben we uitgekozen.

Weer een klein beetje vrolijkheid, ik ben nog altijd bezig voor de give away. En ik schreef deze webshop aan om te vragen of ze mee wilde doen. Nou daar kreeg ik een ja op. Dus alvast een tipje van de sluier jij kan straks misschien wel je eigen naam slinger bestellen. Ze vroeg me of ik er zelf eentje wilde hebben ter nagedachtenis van Daan. En die zie je dus hier. Meer over dit, ja dat komt zeker nog.

Vrijdag 10 oktober 2014

Ik kreeg bezoek van een heel lief mens. Ze werkt in het ziekenhuis waar Daan lag. Ze werkt in het down team, en ook op de kinderafdeling. Ze heeft dus ook voor Daan gezorgd. Ze zou toch al keertje langskomen maar dan als Daan thuis zou zijn. Nu was het dus vanwege dat Daan overleden is. Was erg fijn met haar te praten. Maar ook moeilijk wat je weet dat je ook afscheid van haar moet nemen. Maar ze zei al heb je een keer de behoefde om me te spreken kan dat zeker. Ook als dat over een half jaar weer is ofzo… Fijn zulke mensen die met je mee leven, maar ook omdat Daan zo geliefd was in het ziekenhuis. Dat benadrukte ze nog wel even tijdens het gesprek.
Omdat ik slapeloze nachten heb, moest ik iets hebben om te kunnen slapen. Rustgevende dingen heb ik in huis maar werkt matig. En besloot dan toch de melotenine te halen die ze juist daar afraden. Nog even in de avond erheen geweest. Helaas werkt het nog altijd niet om te slapen.

Zaterdag 11 oktober 2014
We kozen deze avond om een filmpje te kijken… Alleen zette hem pas om 21.30 aan, en het was nogal een lange film. We keken naar de 2e deel van de Hobbit. Na een tijd was ik echt aan het knikkenbollen en wist niet meer hoe ik moest zitten liggen of hangen. Maar heb hem afgekeken. En toen snel met een slaappil naar bed. Ik werd rustig, en blijkbaar in slaap gevallen. Maar wel vervolgens om 03.00 weer wakker te zijn en nog erger in paniek dan normaal. Zo een uur lang liggen draaien enz… dan er maar weer uit. Op de bank, en ben gaan bellen met een hulpverlener. Werd weer beetje rustig, en toen met muziek aan gaan liggen. Helaas niet meer geslapen.

Zondag 12 oktober 2014

Eind van de week alweer… en ik ben zo vreselijk moe, nergens zin in. Maar sommige dingen gaan door. Moet wassen, en de was ophangen. Zorgen dat de aardappels geschild zijn. En eten koken… Blehhh.
Dagje series terug kijken… Op bed, dus lekker lui.
Ik heb mezelf gedwongen naar buiten te gaan. Even stukje wandelen om me kop leeg te maken.
Was nog maar net op pad en merkte dat ik geen spijt ervan had. Het was heerlijk. Ook het weer. Ben toch nog 3 kwartier zo,n beetje weg geweest.

Jullie zeggen steeds wel wat een sterke en krachtige vrouw ik ben. Nou zo voelt dat anders echt niet. Je zal me maar in de nachten mee moeten maken. Dan nemen jullie die woorden echt wel terug.

Mijn nachten zijn echt killing. Wat ben ik doodop en vreselijk veel pijn. Al 4 weken lang slaap ik nauwelijks tot niet. En het alleen niet slapen is nog niet zo,n heel groot probleem. Maar die onrust en paniek in mijn lichaam wel. Niet gewoon rustig blijven liggen omdat je zoveel pijn hebt, je hart gaat als een wilde tekeer. En ik kan het gevoel niet stoppen.

Slaappillen werken niet. Iets kamerings van Bach werkt steeds een paar uurtjes, maar echt van slapen doe je ook niet. Dan de melatonine heb ik gebruikt nu voor een nacht. Wat werd ik onwijs duf zeg, maar teveel pijn in me lichaam om rustig te blijven liggen. Ik raakte in paniek, en dan ik weet het dan echt niet meer.

Dokterdienst bellen in de nacht hoe belachelijk het ook klinkt. Uiteindelijk pillen voor geschreven te krijgen en bezorgt moeten worden. Gelukkig zelf een beetje rust gevonden. En blijkbaar toch eventjes in slaap gevallen. Erachter komen dat de pillen niet bezorgt zijn. Maar was toen alweer onrustig. Half 4 in de nacht eruit en de bank op. Toch weer even bellen met de Dokterdienst wat er is gebeurd. Arts niet doorgeven hebben voor bezorging. Toen ze daar achter kwamen hebben ze besloten het maar even zo te laten in de hoop dat ik al in slaap was gevallen. En wilde de beslissing niet voor me maken om 50 euro bezorg kosten te laten betalen. Wel fijn achteraf, maar lig nu wel weer met een onrustig lichaam op de bank.

Die onrust en paniek moet aangepakt worden, maar hoe. Wat moet ik doen om weer te kunnen slapen. Ja het probleem verwerken, maar hoe doe je dat!

Toch maar weer een nieuwe afspraak maken met mijn huisarts en het daar eens over te hebben. Ik trek dit echt niet langer meer, maar heb geen keuze. Die knop kan ik niet zomaar omzetten, van en nu ga ik slapen. Hoe vaak heb ik mezelf dat horen zeggen. Van Deb en nu lekker rustig gaan slapen, niks aan de hand dat gaan we gewoon doen. Nou het is me dus nog niet gelukt. En helemaal niks werkt lijkt het wel.

En dan je ook nog tot last voelen bij je man die wel gewoon slaapt. En het niet begrijpt wat er bij mij gebeurd. Nee ik begrijp het ook niet. Dan kon ik er misschien nog iets mee. Weet natuurlijk waar de onrust vandaan komt. Maar een oplossing valt niet even uit de lucht.

Zou willen dat ik even helemaal niks meer hoefde te voelen.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 29 september 2014
Even bakje fruit eten voordat er iemand over de vloer komt. Ja ik kreeg bezoek van degene die de prikjes verzorgde van Daan. Maar ze was meer dan dat, ze was een steun in moeilijke tijd en nu dus nog steeds.
Even een blog schrijven en ondertussen een broodje eten, en dat alles op bed.
Daarna moest ik nog even naar de huisarts toe.
Af en toe even stil staan bij ons mooie ventje. Ik mis je, maar als ik aan je denk kan ik ook heel vrolijk zijn. Papa en mama houden van je voor altijd. Je leert nu vliegen in plaats van lopen.
Ik probeer meer rust te krijgen, en 1 ding is voor het slapen gaan kleuren. Daar ben ik dus achter gekomen dat het heerlijk is.

Dinsdag 30 september 2014

Naar het ziekenhuis toe, om te praten met mijn maatschappelijk werkster. Heel fijn, maar het lijkt nooit genoeg te zijn. Daarvoor heb ik ook weer even een angst overwonnen. Ben naar de winkel Musjes geweest. En werd begroet door een lief vrouwtje die er altijd staat met haar kindje. Een heerlijk vrolijk meisje zie je dan. Heerlijk maar ook tegelijk moeilijk. Heb daar even een kop thee gedronken en gepraat voordat ik dus naar het ziekenhuis ging.
Ik werd verwend door me man met een heerlijk ijsje. Genieten.

Woensdag 01 oktober 2014

Even een klein bakje fruit eten, moest naar de fysio
Wachten bij de fysio, voor het eerst weer sporten. En wat was dat weer heerlijk. Kan niet wachten tot de volgende week.
In de middag had ik wel trek gekregen van het bewegen. Dus besloot ik lekker eieren te bakken met ham en kaas.
Yeeeh, weer een leuk pakje binnen voor de give away. Dank je, ik ga echt 2 lezers blij maken. Maar duurt nog even hoor.
En ja hoor daar kwam pakje 2 van de dag te hangen. Wauw echt super mooi deze foto. De eerste maar ook laatste familie foto.

Donderdag 02 oktober 2014

Werd gebeld, en heb dus even aan de telefoon gezeten. Toen vroeg ze of ze even langs mocht komen om kwarktaart te brengen. Dus toen hebben we nog even zitten kletsen. Toen ze om 13.00 weg ging moest ik snel even wat eten.
Het werd een wrap met gesmolten kaas.
Om 13.30 had ik namelijk weer bezoek van iemand die ik vanwege Daan heb ontmoet. Ze was een paar weken terug iets vergeten bij mij thuis. En hebben er maar gelijk een gesprek aangeknoopt.

Vrijdag 03 oktober 2014

Deze ochtend heb ik benut om toch eindelijk mijn vriendin te bellen. Dat wilde ik al een tijdje doen, maar vond het moeilijk. Ik heb mijn problemen en zij ook. Maar heb de stap gezet, en wat was het fijn. Voor ons beide.
Daarna moest ik gelijk weg met de bus. Had een afspraak gemaakt met Anna. Heb weer een beetje hulp nodig om het eten weer normaal te laten lopen. Zo kon ik gelijk haar nieuwe pand bewonderen. Dat heeft ze goed voor elkaar.
Had nog niet gegeten, dus luste ik wel wat. Subway, altijd lekker. Maar eigenlijk had ik al snel spijt, aangezien ik last van me buik kreeg. Maar dat heb ik de laatste tijd wel vaker. Echt normaal eten lukt niet. Misselijk en pijn in me buik. Maar door slecht eten wordt dat alleen maar erger. Dus daar ga ik echt wat aan doen.

Zaterdag 04 oktober 2014
We zijn naar de MediaMarkt geweest. Me man wilde een nieuwe camcorder voor me kopen. Aangezien me oude niet werkt met moviemaker te bewerken. Stomme doos van de verkoopster zegt nog we moeten een mico kaartje erbij hebben. Geeft ze alsnog de verkeerde mee. Kwamen we thuis pas achter. Dus Bert weer terug een goede gekocht ervoor.
S,avonds lekker hapje eten… Jammie

Zondag 05 oktober 2014

Luierdagje… We wilde eerst het bos in, maar vonden het nogal somber weer. En aan de ene kant had ik wel zin, maar ook weer niet. Kan nog niet ver lopen, en dat gebeurd vaak als we het bos in gaan.
Lekker hutspot als avondeten.
NIEUW pizzaburger. Lekker hoor, dat moest even uitgeprobeerd worden

Als ik in de put had gezeten, dan lag ik hele dagen op bed en kwam ik er niet meer uit. Ja ik ben verdrietig en ja ik schrijf veel negatieve gedachten op. Zo probeer ik me verdriet te verwerken. Maar ik ben niet altijd alleen maar verdrietig. Ik heb nog altijd lol om dingen. Kan heel blij praten over Daan en om hem lachen. Ben een gelukkig mens dat ik mama van Daan heb mogen zijn. Hij was ons cadeautje.

Maar er is meer dan alleen voor Daan te leven. Er is nog zoveel om gelukkig voor te zijn. Denk maar eens aan jullie mijn lieve lezers. Wat zijn jullie geweldig. En heb zoveel oude nieuwe vriendinnen terug in mijn leven. Ze wonen wel ver weg maar ohh zo dierbaar zijn ze voor me.

Ik ben weer via de Fysio begonnen met bewegen, en wat voelt dat heerlijk. Zo blij dat ik dat weer aan het oppakken ben.En als ik er aan toe ben ga ik gewoon weer lekker naar de sportschool. Maar voor nu heb ik even een klein handje nodig om te zien wat ik kan.

En dan alle andere lieve mensen waar ik lekker van me af kan praten. En Anna dank je, je gaat me helpen met voeding… En ons gesprek was fijn, daardoor deze post is vanwege jouw. Positieve fibes. Heerlijk om even te hebben geknuffeld met je. Moeten we snel weer doen… Hihi
Het eten zal niet zo snel weer op te pakken zijn zoals ik deed toen ik aan het afvallen was. Maar een beetje meer structuur erin krijgen zal wel fijn zijn. Ik ben een echte emotie eter, dat heb ik in de jaren wel geleerd. Dus er gaan alleen maar makkelijke (troep) naar binnen. Dat gaan we dus langzaamaan veranderen.

Geluk momentjes:

*Een lekker kopje thee drinken
*Schrijven
*Kleuren
*Bewegen
*Knuffelen
*Praten
*Al jullie lieve reacties
*Pakjes binnen krijgen voor de Give Away
*Mijn mooie nieuwe ketting
*Hulp ontvangen van lieve mensen

Ik heb een prachtig sieraad bij elkaar gezocht, maar voor mijn gevoel nog niet helemaal af, maar dat komt wel. Daar gaan we het later nog eens over hebben. En er komen zeker foto,s ervan voorbij nog. Heb Daan dus altijd bij me en dat geeft me een stukje rust. Zelfs de nachten worden al beter. Hele nachten slapen doe ik nog niet, maar heb wel me rust terug gevonden. Dat is al een hele stap vooruit.

Ja sommige dingen zijn moeilijk en heb ik angst voor, maar als ik even doorzet kan ik er zo van genieten. Laatst heb ik de moeilijke stap gezet om naar Musjes te gaan. Winkel bij ons in de stad, en ik kwam daar weleens met Daan. Als ik Daan niet had gehad zou ik niet eens van deze winkel afweten. Wist niet wie ik die dag zou aantreffen, en stond in de deur opening en zag al wie er was. Extra moeilijk omdat zij altijd haar kindje bij haar heeft. Maar ik ben de drempel over gestapt. En wat heerlijk zo,n lachend kindje te zien in mama,s armen. Ja er komt veel emotie bij kijken, maar kan er nog altijd van genieten. En dan heerlijk onder het genot van een kop thee even kletsen met haar. Heb nog nooit zoveel contacten gelegd sinds ik mama ben geworden, en nu dat onze kleine er niet is wil ik dat toch proberen voor te zetten. Het is heerlijk zoveel lieve mensen om je heen. En al die angsten gaan ook wel weer voorbij.

Na regen komt zonneschijn, en misschien zie ik dat nog niet helemaal. Ik weet dat die tijd ook weer komt, dat ik echt weer helemaal kan genieten.

Deze blog wilde ik al veel eerder schrijven, al voordat Daan geboren was. Nu is hij er helaas niet meer, maar bleef steeds met het gevoel dat ik dit wilde gaan schrijven.
Er zijn zoveel vooroordelen over een kindjes die wordt geboren met een beperking. In mijn zwangerschap toen ik naar buiten bracht dat er zoveel mis was met Daan, kreeg ik vele lieve en positieve reacties. Maar niet iedereen kan er mee om gaan. Dat geeft niet, maar soms komt dat heel heftig over. Wij hebben onze keuze gemaakt om te kiezen voor Daan ondanks hij met zoveel complicaties geboren zou worden. 1 reactie staat me nog heel erg bij, en dat heeft me toen denken dit te gaan schrijven.

Voor mijn gevoel zou Daan een mooi leven krijgen bij ons, en zou hij gelukkig zijn ondanks hij door veel medische dingen heen had gemoeten. Dat hij een operatie zou moeten krijgen En dat hij net even “anders” is dan andere kindjes. Natuurlijk denk je erbij na of hij er geen problemen mee zou hebben. En als je dan kijkt naar het programma “syndroom” dat zo,n jongen zegt dat hij moeite heeft met zijn down zijn. Ik werd er zo verdrietig van, zo zou Daan ook opgroeien dacht ik. Dan hoor je mensen zeggen, ja maar wij zitten ons zelf ook weleens in de weg. En je gedachten draaien 180 graden. Daan zou echt een mooi gelukkig leven gehad hebben als hij sterk genoeg was geweest. Helaas mogen we dat niet mee maken.

Wij weten nu hoe het is om zo,n kindje te krijgen en ik weet 100% zeker dat we de volgende keer weer voor ons kindje zullen kiezen. Mensen vinden het eng en moeilijk ermee om te gaan, en ja ik kan het begrijpen. Vele zullen hier ook niet voor kiezen, nee wij wilde ook een gezond kindje op de wereld zetten. Maar die keuze hadden we niet. En als je dan je kindje voelt dan kan je niet meer anders dan er van houden. De reactie wij zouden er niet voor gekozen hebben, want dat kunnen we niet aan. Ik snap die reactie niet. Waarom niet, nou je hebt nooit voor die keuze gestaan. Pas als je voor die keuze staat weet je wat je doet. En natuurlijk zijn er vele die het dan afbreken. Iedereen hun eigen keuze. Want beide keuzes zijn heel erg moeilijk.

Ik ben heel blij dat we kozen voor ons mooie stoere kindje. Daarom doet het nu extra veel pijn dat hij de keuze nu maakte dat hij het verder niet aankon. Hebben we dan zo,n verkeerde keuze gemaakt om hem te laten komen. Nee dat denk ik niet. We hebben hem alle liefde gegeven wat hij verdiende. In mijn gedachten voelt het dat ik hem niet genoeg heb kunnen geven. Maar weet dat het niet zo is. Krijg steeds te horen dat we zo goede ouders waren voor Daan. Fijn te horen, maar dat moet ik nu nog zelf gaan voelen.

Ja wij wilde graag een gezond kindje krijgen zoals iedereen, maar je schakelt om naar wat de werkelijkheid is. En ik hoop dat als ik een 2e kindje mag krijgen weer dat het gezond is, dat is een normale gedachten. Maar wij houden van Daan, hoe hij ook is/was. Wat wilde ik hem graag zien ontwikkelen, zoals ieder ander kindje. Maar ik was zo benieuwd in wat voor vorm hij down had. En wat hij allemaal gewoon zou kunnen in de toekomst.

Ik ga jullie dan ook niet vragen wat jullie zouden doen als je dit te horen krijgt, want dan krijg ik denk veel het antwoord nee. Maar mijn mening, dat weet je pas als je ervoor staat.
Wilde wel heel graag de discussie aangaan, of jullie speciaal zouden kiezen om te testen om dit van te voren te willen weten. Of gewoon weten hoe jullie denken over kindjes met een beperking.

Ben dus zeker van mening dat ieder kindje die levensvatbaar is welkom is, maar het is niet makkelijk. En zeker als ik bedenkt dat je een kindje kan krijgen die meervoudig gehandicapt is. Dan hebben wij nog heel veel geluk gehad met Daan.

Kom maar op met jullie reacties.

Ik ben er achter gekomen dat ik mezelf niet zo lief vind. Ben niet lief voor me lichaam… Alles wat ik afgeleerd heb is weer terug. Slecht eten, slecht over mezelf denken. Niet meer van mezelf houden. En waarom, geen idee ben echt heel hard voor mezelf. Waarom kan ik niet gewoon goed voor mezelf zorgen.

Misselijk ben ik gewoon, ben echt ziek van pijn en verdriet. Nee gek is het niet. Maar wel heel moeilijk. Het liefst stop ik het weg, zet ik de TV aan om er niet mee bezig te zijn. Is niet de oplossing dat weet ik heel goed. Ik wil dit gevoel niet, maar kan het niet afdwingen. Het moet er uit. En dan liever overdag dan in de nacht. Nu het nog weten om te draaien.

Weet nu wat fijn voor me voelt om te doen. Nu het nog doen. Schrijven is 1 ding, dat doe ik al als het komt. Kleuren ben ik gaan oppakken, wordt daar wel rustig van. En dan intiem contact. Zo,n behoefde aan knuffelen. Knuffels krijgen van een ander, terwijl dat ook heel moeilijk is. Maar zo vreselijk fijn. Alsof ik troost zoek, ja dat zoek ik ook.

Kan soms ook heftig reageren op mensen, terwijl ze het zo goed bedoelen. Dan ben ik moe, er niet meer met me hoofd erbij. En dan komen dingen anders over dan hoe het bedoeld is. Vreselijk ik herken mezelf gewoon niet meer.

Bang ben ik voor mezelf te verliezen, bang om mijn man kwijt te raken. Dit is te heftig, hoe ga je ermee om.

Ook zoiets sta stijf van angst als ik een sirene hoor van ambulances. Me hart gaat tekeer, en kan er niks tegen doen. Wat heeft dat een impact gehad op me dat ze hier met z,n alleen in dat kleine kamertje stonden van Daan. Nog erger wat ik vandaag mee maakte, langs een ambulance lopen. Was net rustig geworden na het sporten, omdat er wat emotie uit moest. Loop je het gebouw uit staat er een ambulance. Eerste gedachten loop de andere kant heen, en draaide me al om daar heen te lopen. Maar toch ben ik terug gegaan en er langs heen gelopen. Vreselijk die angsten die in me zitten. Zo ben ik niet. En mag niet erger worden, dus probeer toch dan gelijk de angst te overwinnen.

Alle dingen die ik nu weer doe of ga doen zijn eng. Roepen gevoelens op die niet fijn zijn. Zit je te trillen omdat je naar de fysio moet, dat gebouw met allemaal kindjes. Maar ook de angst om emotioneel te worden terwijl er meerdere mensen zijn. Naar de winkel Musjes gaan, waar ik weleens kwam met Daan. Die drempel overstappen was moeilijk, maar ik ben er naar binnen gegaan. En dat kopje thee daar gaan drinken.

Spam je Blog! Iedere maand plaats ik een blog waarbij ik andere blogs de gelegenheid geef om zich voor te stellen en zichzelf te promoten. Dit om zelf nieuwe blogs te ontdekken en om mijn bezoekers de mogelijkheid te geven kennis te maken met andere leuke blogs. En uiteraard ook om mijn mede-bloggers de kans geven hun blog een beetje bekender te maken.

Dus spam er vandaag maar lekker op los.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 22 september

Ik ging vandaag naar de kinderboerderij, na een hele tijd. Moeilijk was dat omdat ik het Daan had beloofd erheen te gaan. Net na zijn geboorte toen hij thuis was hebben we dat 1 keer gedaan. Nu was de stap erg groot. Maar ik heb het gedaan.Werd ik daar toch heerlijk getrakteerd op een ijsje, Big Milk. Schijnt nog een gezond ijsje te zijn ook. En erg lekker was het.

Natuurlijk even een rondje lopen en foto,s maken van de dieren… Eenden.

Ook de grote sjacherijn op de foto zetten hihi

Kijk ik heb het maar wel even gedaan, nu wordt de volgende keer alleen maar makkelijker.

Op de terug weg naar de bus allemaal mooie rose blaadjes die moest ik gewoon op de foto zetten.

Dinsdag 23 september 2014

Vreselijke plek, het ziekenhuis waar Daan heeft gelegen. Maar mijn maatschappelijk werkster werkt daar nou eenmaal. En kan zo fijn praten met haar. Dus zal hier elke week doorheen moeten om daar te kunnen praten.

Thuis warm prakje eten, nou heb een paar happen gehad en toen verdween het de prullenbak in. Maar wel trek hebben in andere lekkere dingen… Grrr

Woensdag 24 september 2014

Ik slaap slecht, omdat ik zo onrustig ben als ik in bed lig. Dan ga ik op de bank liggen. Eerst even tv aan voor de afleiding, en dan toch hopelijk daar in slaap vallen. Ik wordt echt gillend gek van mezelf.

Donderdag 25 september 2014

Naar de fysio, ik kreeg een vrijblijvend gesprek vanwege mijn hernia operatie en dat ik graag weer wil bewegen. Besloten dat ik nu elke week erheen ga in een groepje beetje rustig het bewegen oppakken, zodat ik met de tijd weer naar de sportschool kan.

Joeppie, eerste pakje binnen van een webshop die mee doet aan de give away. Duurt nog even voordat hij echt online komt. Druk bezig met webshops aanschrijven. Dus weet je nog wat leuks laat het me weten.

Ik had nog meer dieren op de foto gezet die maandag, maar dacht deel er nu nog even 2 mooie.

Vrijdag 26 september 2014

Bed dagje, lekker de hele dag de pyjama aan en op bed internetten en tv kijken. Even wat eten moet ook gebeuren.

Had het wel moeilijk deze dag, maar ben vandaag niet voor mijn verdriet weg gelopen. Soms moet dit gewoon. Het moet eruit, en merk dat ik dan ook beter slaap. Buddy probeerde mijn verdriet weg te nemen. Helaas het werkt niet. Maar wat is hij lief he. Gekregen van mijn tante en oom.

Zaterdag 27 september 2014

Zo moe ben ik, echt niet normaal… Toch gaan we er een gezellige avond van maken.

Wokken met vrienden, wat was het heerlijk eten. Maar helaas kon ik niet echt optimaal genieten. De hele dag had ik al last van me buik. En daar was het zo druk en warm. En soms dwaalde ik echt helemaal af. Het was even teveel, en te snel.

Gezellig was het wel, en lekker aan me 2e toetje. Had al een klein ijsje genomen. En het is niet allemaal op gegaan hoor. Heb hapjes van alles genomen.

Ja ik weet zeker als ik weer me beter voel dat ik hier zeker eens terug wil en dan echt helemaal kunnen genieten ervan.

Zondag 28 september 2014

Helaas was het de nacht weer helemaal mis. Weer de hele nacht op de bank gelegen. Ben gelukkig wel in slaap gevallen. En rond 08.30 werd ik wakker en ben ik alsnog in bed gekropen. Na heel even lekker tegen me man aan gekropen. Dat was zo fijn. Was al zo lang geleden.

In de middag bezoek gehad van de onder buurvrouw, hoe moe ik ook was. Maar lekker gezellig zitten kletsen.

Heb er dus weer wat van gemaakt deze week…

Hoe was jullie week?

Om een klein beetje vrolijkheid op me blog te krijgen na alle ellende die ik heb geschreven, ben ik genomineerd voor de Sunshine Award door go mommy go. Ik had deze eigenlijk al een keer eerder ontvangen. Maar nog niks mee gedaan. Nu ga ik ervoor en ga ik jullie mijn 7 feitjes vertellen.

De 7 feitjes

1) Hoe groot het verdriet ook is van het verlies van onze zoon, in gedachten hopen we dat er een broertje of zusje komt voor hem. Toen Daan er was zou er geen sprake van zijn van een 2e kindje. Nu hij er niet meer is wordt dat toch echt heel anders. Je kies voor een kindje voor je hele leven, en niet maar voor 4 maanden. Dus wie weet in de toekomst schrijf ik wel dat ik zwanger ben van ons 2e kindje.

2) Ik slaap slecht, heel onrustig kan ik zijn in de nacht. Maar merk als ik een dag niks heb gedaan, en mijn verdriet toelaat dat het in de nacht ook beter gaat.

3) Ook eten gaat slecht, het gewone eten vind ik helemaal niks. Maar er gaat wel allemaal troep naar binnen. Moet echt weer beetje hulp hierin gaan krijgen. Wil echt niet meer terug naar me oude gewicht, dat laat ik gewoon niet toe.

4) Zoveel lieve mensen om me heen waar ik hulp aan kan vragen, maar zo moeilijk voor mij om het dan ook echt te vragen. Gisteren stuurde ik uiteindelijk iemand een berichtje omdat ik in de put zat. Een hele overwinning.

5) Schrijven vind ik momenteel heel fijn, maar soms komt er echt niks uit me handen omdat ik zo moe ben. Maar ik ga toch eens binnenkort aan mijn wens beginnen, een boek!

6) Dit is de Sunshine Award, maar het blijft moeilijk om positieve feitjes te vertellen over mij. Maar ja jullie weten allemaal in wat voor proces ik zit. Rouwen is zwaar merk ik.

7) FEIT is dat ik super blij van al jullie lezers wordt. Zoveel bezoekers de laatste tijd, zoveel lieve troostende woorden. Jullie zijn echt geweldig.

Ik heb wel heel veel moeite moeten doen om wat vrolijkheid op me blog te zetten. Maar ook wel fijn om beetje bij leuke dingen stil te staan weer.

En dan de 7 blogs die ik de Sunshine Award ga geven

Kleine wondertjes
Bymirandaa
Je kindje doet het zo
Made by Irene
My live and more
Deez.nl
Blog van Miranda

Er zijn zoveel gedachten die door mijn hoofd spoken. Soms weet ik niet wat ik denk. Maar heel soms wel, en heb ik behoefde het op te schrijven. En dan komt er ineens een blog tot stand met alleen gedachten van mij.

Waarom die 1 achter de titel, wie weet krijg ik vaker zulke behoefde. En zal ik ze met jullie delen. Nee niet om aandacht te vragen, puur om van me af te schrijven. Schrijven werkt heel fijn voor me.

Met lood in mijn schoenen loop ik naar buiten. Die ene boodschap die gedaan moet worden. Verdoofd loop ik door de winkel omdat ik net langs de bibliotheek ben geweest om Daan uit te schrijven. Dat moeilijke gesprek met de maatschappelijk werkster net na het overlijden van Daan op die nog vreselijkere plek waar Daan nog geen 3 weken geleden lag.

Eten lijkt nutteloos maar moet om te overleven. Alles lijkt nutteloos, werkelijk waar ik ben gewoon aan het overleven.

Mensen vragen hoe het gaat, heel lief maar kan er nu niks mee. Wat zeg je terug als je geen antwoord hebt. Wordt er gezegd als er iets is bel maar gewoon. Ik kan het niet… Zo moe, en de dag duurt eeuwen. Leeg ik voel me zo leeg.

De kamer van Daan ik durf er niet naar toe. Zo dicht bij maar voor mij zo ver weg. Lieve woorden, geschreven woorden van vele mensen zelfs die ik niet ken. Geweldig zijn jullie. Maar dit proces doe ik alleen. Soms een beetje hulp, nee dat kan geen kwaad. Maar ik ben degene die daarna weer allen thuis zit. (Als man aan het werk is)