Take a look at my life 39

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.


Maandag 22 september

Ik ging vandaag naar de kinderboerderij, na een hele tijd. Moeilijk was dat omdat ik het Daan had beloofd erheen te gaan. Net na zijn geboorte toen hij thuis was hebben we dat 1 keer gedaan. Nu was de stap erg groot. Maar ik heb het gedaan.IMG_20140922_103221Werd ik daar toch heerlijk getrakteerd op een ijsje, Big Milk. Schijnt nog een gezond ijsje te zijn ook. En erg lekker was het.

IMG_20140922_112525Natuurlijk even een rondje lopen en foto,s maken van de dieren… Eenden.

IMG_20140922_112747Ook de grote sjacherijn op de foto zetten hihi

IMG_20140922_114812Kijk ik heb het maar wel even gedaan, nu wordt de volgende keer alleen maar makkelijker.

IMG_20140922_120123Op de terug weg naar de bus allemaal mooie rose blaadjes die moest ik gewoon op de foto zetten.

Dinsdag 23 september 2014

IMG_20140923_095507Vreselijke plek, het ziekenhuis waar Daan heeft gelegen. Maar mijn maatschappelijk werkster werkt daar nou eenmaal. En kan zo fijn praten met haar. Dus zal hier elke week doorheen moeten om daar te kunnen praten.

IMG_20140923_131724Thuis warm prakje eten, nou heb een paar happen gehad en toen verdween het de prullenbak in. Maar wel trek hebben in andere lekkere dingen… Grrr

Woensdag 24 september 2014

IMG_20140924_065341Ik slaap slecht, omdat ik zo onrustig ben als ik in bed lig. Dan ga ik op de bank liggen. Eerst even tv aan voor de afleiding, en dan toch hopelijk daar in slaap vallen. Ik wordt echt gillend gek van mezelf.

Donderdag 25 september 2014

IMG_20140925_131237Naar de fysio, ik kreeg een vrijblijvend gesprek vanwege mijn hernia operatie en dat ik graag weer wil bewegen. Besloten dat ik nu elke week erheen ga in een groepje beetje rustig het bewegen oppakken, zodat ik met de tijd weer naar de sportschool kan.

IMG_20140925_141425Joeppie, eerste pakje binnen van een webshop die mee doet aan de give away. Duurt nog even voordat hij echt online komt. Druk bezig met webshops aanschrijven. Dus weet je nog wat leuks laat het me weten.

IMG_20140925_194906

IMG_20140925_195008Ik had nog meer dieren op de foto gezet die maandag, maar dacht deel er nu nog even 2 mooie.

Vrijdag 26 september 2014

IMG_20140926_122528Bed dagje, lekker de hele dag de pyjama aan en op bed internetten en tv kijken. Even wat eten moet ook gebeuren.

IMG_20140926_173820Had het wel moeilijk deze dag, maar ben vandaag niet voor mijn verdriet weg gelopen. Soms moet dit gewoon. Het moet eruit, en merk dat ik dan ook beter slaap. Buddy probeerde mijn verdriet weg te nemen. Helaas het werkt niet. Maar wat is hij lief he. Gekregen van mijn tante en oom.

Zaterdag 27 september 2014

Zo moe ben ik, echt niet normaal… Toch gaan we er een gezellige avond van maken.

IMG_20140927_182729Wokken met vrienden, wat was het heerlijk eten. Maar helaas kon ik niet echt optimaal genieten. De hele dag had ik al last van me buik. En daar was het zo druk en warm. En soms dwaalde ik echt helemaal af. Het was even teveel, en te snel.

IMG_20140927_205600Gezellig was het wel, en lekker aan me 2e toetje. Had al een klein ijsje genomen. En het is niet allemaal op gegaan hoor. Heb hapjes van alles genomen.

IMG_20140927_210816Ja ik weet zeker als ik weer me beter voel dat ik hier zeker eens terug wil en dan echt helemaal kunnen genieten ervan.

Zondag 28 september 2014

IMG_20140928_015345Helaas was het de nacht weer helemaal mis. Weer de hele nacht op de bank gelegen. Ben gelukkig wel in slaap gevallen. En rond 08.30 werd ik wakker en ben ik alsnog in bed gekropen. Na heel even lekker tegen me man aan gekropen. Dat was zo fijn. Was al zo lang geleden.

In de middag bezoek gehad van de onder buurvrouw, hoe moe ik ook was. Maar lekker gezellig zitten kletsen.

Heb er dus weer wat van gemaakt deze week…

Hoe was jullie week?




Sunshine Award

Om een klein beetje vrolijkheid op me blog te krijgen na alle ellende die ik heb geschreven, ben ik genomineerd voor de Sunshine Award door go mommy go. Ik had deze eigenlijk al een keer eerder ontvangen. Maar nog niks mee gedaan. Nu ga ik ervoor en ga ik jullie mijn 7 feitjes vertellen.

 

De 7 feitjes

1) Hoe groot het verdriet ook is van het verlies van onze zoon, in gedachten hopen we dat er een broertje of zusje komt voor hem. Toen Daan er was zou er geen sprake van zijn van een 2e kindje. Nu hij er niet meer is wordt dat toch echt heel anders. Je kies voor een kindje voor je hele leven, en niet maar voor 4 maanden. Dus wie weet in de toekomst schrijf ik wel dat ik zwanger ben van ons 2e kindje.

2) Ik slaap slecht, heel onrustig kan ik zijn in de nacht. Maar merk als ik een dag niks heb gedaan, en mijn verdriet toelaat dat het in de nacht ook beter gaat.

3) Ook eten gaat slecht, het gewone eten vind ik helemaal niks. Maar er gaat wel allemaal troep naar binnen. Moet echt weer beetje hulp hierin gaan krijgen. Wil echt niet meer terug naar me oude gewicht, dat laat ik gewoon niet toe.

4) Zoveel lieve mensen om me heen waar ik hulp aan kan vragen, maar zo moeilijk voor mij om het dan ook echt te vragen. Gisteren stuurde ik uiteindelijk iemand een berichtje omdat ik in de put zat. Een hele overwinning.

5) Schrijven vind ik momenteel heel fijn, maar soms komt er echt niks uit me handen omdat ik zo moe ben. Maar ik ga toch eens binnenkort aan mijn wens beginnen, een boek!

6) Dit is de Sunshine Award, maar het blijft moeilijk om positieve feitjes te vertellen over mij. Maar ja jullie weten allemaal in wat voor proces ik zit. Rouwen is zwaar merk ik.

7) FEIT is dat ik super blij van al jullie lezers wordt. Zoveel bezoekers de laatste tijd, zoveel lieve troostende woorden. Jullie zijn echt geweldig.
sunshine-award

Ik heb wel heel veel moeite moeten doen om wat vrolijkheid op me blog te zetten. Maar ook wel fijn om beetje bij leuke dingen stil te staan weer.

En dan de 7 blogs die ik de Sunshine Award ga geven

Kleine wondertjes
Bymirandaa
Je kindje doet het zo
Made by Irene
My live and more
Deez.nl
Blog van Miranda




Gedachten stroom 1*

Er zijn zoveel gedachten die door mijn hoofd spoken. Soms weet ik niet wat ik denk. Maar heel soms wel, en heb ik behoefde het op te schrijven. En dan komt er ineens een blog tot stand met alleen gedachten van mij.


Waarom die 1 achter de titel, wie weet krijg ik vaker zulke behoefde. En zal ik ze met jullie delen. Nee niet om aandacht te vragen, puur om van me af te schrijven. Schrijven werkt heel fijn voor me.

Met lood in mijn schoenen loop ik naar buiten. Die ene boodschap die gedaan moet worden. Verdoofd loop ik door de winkel omdat ik net langs de bibliotheek ben geweest om Daan uit te schrijven. Dat moeilijke gesprek met de maatschappelijk werkster net na het overlijden van Daan op die nog vreselijkere plek waar Daan nog geen 3 weken geleden lag.

Eten lijkt nutteloos maar moet om te overleven. Alles lijkt nutteloos, werkelijk waar ik ben gewoon aan het overleven.

Mensen vragen hoe het gaat, heel lief maar kan er nu niks mee. Wat zeg je terug als je geen antwoord hebt. Wordt er gezegd als er iets is bel maar gewoon. Ik kan het niet… Zo moe, en de dag duurt eeuwen. Leeg ik voel me zo leeg.

De kamer van Daan ik durf er niet naar toe. Zo dicht bij maar voor mij zo ver weg. Lieve woorden, geschreven woorden van vele mensen zelfs die ik niet ken. Geweldig zijn jullie. Maar dit proces doe ik alleen. Soms een beetje hulp, nee dat kan geen kwaad. Maar ik ben degene die daarna weer allen thuis zit. (Als man aan het werk is)




Take a look at my life 38

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 15 september

IMG_20140915_162115Zoveel mogelijk bij mijn mannetje zijn. Dingen doen die ik graag nog wil doen met hem. Ja wel wat natuurlijk mogelijk is. Foto,s maken, door zijn haartje woelen. En daar is deze foto door ontstaan. Heb ook foto,s van hem helemaal gemaakt nog. Maar die ga ik zeker niet online zetten. Vind ik niet zo gepast. Wat een lief klein handje he…

IMG_20140915_182117Maar even makkelijk eten in de avond. Tomatensoep, stokbrood en rundvlees salade. En wat voelt het nutteloos om te eten. Weet dat ik goed voor mezelf moet blijven zorgen. Maar soms krijg ik haast geen hap door me keel.

Dinsdag 16 september 2014

IMG_20140916_160620De eerste kaartenstroom kwam binnen. 30 kaarten op precies te zijn.
Ik had een afspraak gemaakt met een pottenbakkerij die urnen maakt. Daar zijn we naar toe gegaan. Want Daan verdiend een bijzondere urn omdat hij dat zelf ook is. Als hij klaar is, zal ik daar mee over vertellen en laten zien.

Woensdag 17 september 2014IMG_20140917_091618Mijn eerste groene smoothie die ik zelf gemaakt heb. Spinazie, mango, meloen, banaan. Gezond en lekker. Overal waar banaan door heen gaat is geloof ik lekker…

IMG_20140917_101438Naar de kapper, want wil er wel een beetje goed uitzien met het afscheid van Daan. Daarna even langs de bakker geweest, iets lekkers mee genomen.

IMG_20140917_120049Lunchen, dit nam ik dus bij de bakker mee. En ook nog een ham/kaas croissant voor ons beide.

IMG_20140917_143044Dit zag ik liggen ook bij de bakker, en wilde dat proberen. Het is een kwarkbol. Was voor een keertje lekker.

IMG_20140917_193857Nog even een mooi plaatje van ons uitzicht vanuit huis.

Deze dag heb ik veel bij Daan gezeten. Alleen maar kijken kon ik. Beetje muziek luisteren. Beetje praten, en door zijn haartje gewoeld.

Donderdag 18 september 2014

De dag van het echte afscheid. Daar hebben jullie al over kunnen lezen.

Vrijdag 19 september 2014IMG_20140919_110038Mijn vader nam mijn vriendin donderdag mee voor het afscheid. Omdat ik haar even voor mezelf wilde zijn ze eerder gekomen dan de rest. Deze bloemen nam ze voor ons mee.

IMG_20140919_110153Heb haar ook gelijk aan het werk gezet, want had die grote bos bloemen gekregen. En ze heeft ervaringen in de bloemen. Heeft ze dus afgesneden en netjes in de vaas gezet. Deze grote bos bloemen kreeg ik van D- mama,s een facebook pagina voor mama,s en papa,s met down kindjes.

IMG_20140919_113732Ook dit beertje kreeg ik van mijn vriendin, en mijn man kreeg dezelfde.

IMG_20140919_130454Familie teigertje. De grote hadden we al en heeft Daan bewaakt op de dienst. De 2 andere hebben ze bij Daan neer gezet bij het afscheid.

IMG_20140919_184311Troost voer. Zoveel pijn en verdriet, ik weet dat het hier niet mee weg gaat. Maar was toch even een fijne troost op het moment.

Zaterdag 20 september 2014

IMG_20140920_140747Het werd tijd om een mooi stuk op me blog te schrijven over het afscheid van ons draakje. En het was blijkbaar weer een tranen trekker. Zoveel reacties weer. Gewoon niet normaal meer hoeveel mensen met ons mee leven. Zo lief.

IMG_20140920_163248Ballonnen die over waren van de dienst gingen met ons mee, en maakte er natuurlijk nog even een foto van. Voordat het te laat is. Zo blij dat mijn moeder dit had geregeld. Was zo mooi toen ze allemaal de lucht in gingen.

Zondag 21 september 2014
IMG_20140921_172502Ik dacht lekker lasagnette eten, maar op het moment van eten had ik geen trek meer. Had een brok in mijn keel, en hield het eten best wel tegen. Heb toch netjes me bord leeg gegeten.

IMG_20140921_192516In de avond nog even douchen, in de hoop alle ellende van je af te spoelen. Was wel even lekker, maar van korte duur. Je gedachtes stoppen gewoon niet en ook niet door een heerlijke douche.

 




Het is stil zonder jou. Dag draakje

De dag van het echte afscheid is aangebroken. Donderdag 18 september hebben we een super mooie dienst gehad. We zagen er zo erg tegenop.

Die ochtend waren we hier thuis nog met z,n 3en. Daan lag nog altijd in zijn bedje. En we zouden hem samen in zijn kistje leggen. Zonder dat er verder iemand bij was. De dag ervoor heeft de uitvaartverzorgster de koeling uit gedaan en meegenomen. Daan kreeg een schoon bedje en een droge doek om zich heen. Wat was het fijn dat de koeling weg was. Zo zou hij de volgende dag wat minder koud zijn en minder stijf. Dus zou het makkelijker voor ons zijn als we hem nog even wilde vasthouden. En dat wilde ik zeker nog even. Eerst in de ochtend ben ik gewoon nog bij hem gaan zitten. Samen wat muziek geluisterd. En kon alleen maar kijken naar hem. Mijn mooie stoere ventje. Toen ik Bert terug hoorde komen die zijn auto nog even door de wasstraat zou halen, heb ik hem gevraagd te helpen. Hij heeft hem uit zijn bed gehaald en ik heb hem over genomen. Met Daan in me armen ben ik op de bank gaan zitten. Zijn papa naast me. En maar kijken, beetje praten tegen hem. Gewoon nog even genieten van hem. Moeilijk had ik het ermee, als ik eraan dacht dat ik hem los moest laten. Toch werd het tijd hem los te gaan laten. Bert nam het van me over en legde hem netjes in zijn kistje die nu in zijn bed stond. In zijn arm zijn knuffel giraf, die is met hem mee gegaan.

Toen was het eigenlijk alleen maar wachten op het moment dat er mensen kwamen, vreselijk. Rond 13.00 kwam mijn vader met een hele lieve vriendin. Ik wilde haar wat langer bij me hebben, vandaar dat ze al zo vroeg er waren. We hebben een moment samen door gebracht buiten. Gewoon even wandelen, en praten. En veel geknuffeld hebben we die dag. Had haar zo erg nodig. Rond 15.00 kwamen mijn broers en hun vrouwen, mijn mama en haar man. En als laatste kwamen mijn schoonouders en mijn zwager. Wachtend op de uitvaartverzorgster. Ondertussen waren er nog een paar die nog even hier afscheid wilde nemen van Daan.

Het was nu echt tijd om thuis zijn kistje dicht te doen. Bert heeft hem naar beneden gedragen. En in zijn eigen auto hebben we hem vervoerd naar het crematorium. Ons afscheid van onze kleine draakje is echt verlopen hoe wij dit wilde. We hadden gezegd geen bloemen, en die zijn daar ook niet gekomen. Mensen konden nog een laatste keer kijken en er werden nog knuffels bij gezet. Daarna was het onze tijd om echt de kist dicht te gaan doen. Samen hebben we de deksel erop gedaan, en het schoot ineens in me hoofd dat ik een laatste keer vergeten ben door zijn haar te woelen. Maar het is prima zo, heb thuis zo vaak nog door zijn haartje gewoeld. De knopjes die erop gingen zijn vlinders, en niet 1 dezelfde. Ze zijn met de hand gemaakt. Ik was alleen maar bang dat ik ze kapot zou draaien omdat ze zo kwetsbaar zijn. We gingen zitten, en toen kwamen de andere binnen. Het nummer ‘He lives in you” werd gedraaid.
DSC_0040-4 (600 x 399)Welkoms woord door de uitvaartverzorgster, wat sprak ze mooi. En toen gaf ze mij het woord. Stond verbaasd dat ik het echt zelf ging doen. Mijn blog die ik hier eerder schreef heb ik voorgelezen. Wat was ik zenuwachtig, maar huilen deed ik niet. Ik las maar door, ja wel met wat haperingen erdoor. Wat was ik blij dat ik klaar was met lezen, het was ook zoveel. Ging weer zitten. En Woezel en pip werd gedraaid met het nummer “ga je mee naar het land van je ogen dicht” Toen brak ik, en hield ik het niet droog. Kreeg een zakdoekje van achteren aangereikt.

DSC_0086-3 (600 x 399)Een lieve vriendin had een mooi gedicht geschreven voor de rouwkaart, wat we haar hadden gevraagd. En ook heb ik gevraagd of ze het wilde voor lezen. Ook dat deed ze. Wat sprak ze mooi. “Vlinders” van Nick en Simon werd gedraaid. Daarna kwam het dankwoord.

DSC_0114-5 (600 x 399)En we wilde graag met een lach afscheid nemen van Daan, daarom kozen we voor een vrolijk nummer. Waar je gewoon van ging stuiteren. ” ’t aardige van teigertjes” Dat werd een aantal keren afgespeeld. Zodat alle mensen nog een beertje konden pakken en bij het kistje konden zetten. Als laatste waren wij aan de beurt. En gaf Sharmayne onze fotografe voor de dag een beertje mee. Wat voelde dat goed dat ze hier aanwezig was. We liepen met een glimlach weg bij Daan, naar buiten. Iedereen had al een ballon of zelfs meerdere meegenomen. Ik met een hand vol paarse ballonnen. Mijn man en ik gingen in het midden staan. En er werd een heel mooi gedicht voor gelezen. En lieten we daarna de ballonnen los. dat was echt een wauw momentje.
DSC_0160-4 (399 x 600)

10704027_10152833583756802_6248766851377008292_n

We gingen de koffie kamer in. Iedereen ging zitten en ik ben degene die daar maar stond. Wilde met iedereen even praten. En nam niet echt de tijd om bij te komen.

Alle lieve mensen bedankt dat jullie er voor ons waren, en in deze moeilijke tijd er nog voor ons zullen zijn.
DSC_0031 (700 x 650)*Ik voel me leeg en verdoofd. Wetend dat ons zo drukke leventje in 1 keer veranderd is naar een lege agenda. Waar eerder nog bijna elke dag wel een afspraak stond. Hoe ik nu mijn dagen ga vullen weet ik nog niet. Zeker weet ik dat ik weer dingen moet gaan ondernemen. Maar zie er zo tegen op. En wil ook graag me verdriet laten gaan, maar dat lukt nog niet echt.*

Alle foto,s zijn gemaakt door Sharmayne Venema




Take a look at my life 37

Klein beetje later dan normaal, best raar om nu mijn weekoverzicht toch online te zetten. Maar des te meer ik ga beseffen dat het leven door moet gaan. Zo had Daan het gewild.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 08 september
IMG_20140908_115324Vandaag moest ik voor mezelf naar het ziekenhuis toe. Zou opgenomen worden voor mijn operatie aan mijn hernia. Mocht later komen vanwege de zorg op mijn mannetje. Kreeg daar iets lekkers te eten.
IMG_20140910_071006
Ik nam de kleine mee, want wilde niet zo lang zonder hem.

IMG_20140908_140658Na wat gesprekjes mocht ik naar huis. Maar ben even langs de winkel Musjes gegaan met Daan. Even showen. Daar heb ik hem ook even kunnen verschonen.

IMG_20140908_145035Terug naar huis met de kleine man.

IMG_20140908_201214In de avond moest ik terug komen, zodat ik de nacht er al zou zijn. Moeilijk hoor zonder me kleine en grote man.

IMG_20140908_205303Dan is het de tijd doden. Ik kreeg een bandje om, ja stel je voor dat ik weg loop. Kreeg er zelfs 2 om.

Dinsdag 09 september

IMG_20140909_093243Wachten wachten wachten. De dag van de operatie. Om 12.30 werd ik verwacht op de OK.

IMG_20140909_201715Lang moest ik wachten tot ik eindelijk echt iets mocht eten. Eigenlijk hunkerde ik naar iets warms. Maar helaas. Moest ook na de operatie 4 uur plat blijven liggen.

Woensdag 10 september


IMG_20140910_072810Ontbijten in het ziekenhuis, heerlijk hoor. Gewoon genieten. Je kan uit zoveel heerlijks kiezen.

IMG_20140910_143508Nog maar net thuis vanuit het ziekenhuis, en lekker genieten van mijn kleine draakje. Wat hou ik toch van jouw.

Donderdag 11 september

IMG_20140911_141915Afspraak in het Mariniziekenhuis voor Daan. Werd gezien door de kinderarts. Hier is hij heel vredig en rustig. Maar hij was al dagen erg huilerig. We dachten aan spruw. En dat werd bevestigd. Verder was alles in orde. Ze vertelde dat wij het goed deden als ouders. En Daan het ook goed deed.

IMG_20140911_194043Heel veel troosten dat kleintje. En is hij stil genieten.

Vrijdag 12 september

IMG_20140912_110724Een dag als zovele dachten we. Te beginnen met een heerlijke smoothie. In een nieuw glas die ik tijdje eerder kocht. Daan was nog altijd huilerig. En wat er verder is gebeurd hebben jullie kunnen lezen in mijn vorige blog.

Zaterdag 13 september

Alles lijkt om je heen onbelangrijks, alles lijkt nutteloos. Eten doe je maar je krijgt geen hap door je keel. Dagen vol verdriet die gaan volgen. Mijn mama en haar man zijn deze ochtend terug gekomen om ons op weg te helpen. Want waar begin je. We waren echt verdoofd. Gewacht op de uitvaartondernemer, en daar mee gesproken. Die neemt alles over van ons. Wij hoeven alleen na te denken over de dingen die we willen voor het afscheid van Daan.

In de avond is Daan thuis gebracht.

Zondag 14 september

Ik kan nog uren naar Daan kijken als ik wil. Ga er ook vaak heen. Elke ochtend en avond is standaard om hem even welterusten te wensen. En in de ochtend hem wakker te maken (hoop je) Dan helaas beseffen dat hij zijn ogen echt niet meer open gaat doen. Thuis leven echt in een roes. Mensen lopen hier binnen. Heel fijn dat het een drukke dag was met mensen. Rust in huis is, chaos in het hoofd.




Mijn grootste verdriet

Mijn hart schreeuwt van pijn en verdriet het uit. Zo klein zo mooi en zo jong. Het mocht er niet zijn.
Nog geen 4 maanden ben je bij ons geweest, en wat hebben we al veel met je mee gemaakt.
Ons lieve kleine draakje is Vrijdag 12 september in de avond in mijn armen voorgoed in slaap gevallen.

De dag ervoor waren we nog op controle bij de kinderarts en spraken onze onrust uit over dat we dachten dat hij spruw had. En ja dat klopte, maar zoveel kindjes krijgen dit. Er werd medicijn voorgeschreven en ze zei nog over een paar dagen moet het zeker over zijn. Verder was alles in orde. En mochten nadat we bij de diëtiste waren geweest naar huis.

Hij was al dagen huilerig, maar niet zo gek vanwege de spruw. Ik lag maandag nog in het ziekenhuis, en toen dachten we dat hij mij miste. Maar die woensdag dat ik thuis kwam bleek anders. 2 nachten hebben we wakker gelegen voor hem. En ons mannetje was helemaal niet zo. Die vrijdag heb ik hem bijna de hele dag in me armen gehad. Had ik hem niet in me armen dan had zijn vader hem in de armen. Of lag hij bij me op de bank of in bed. Het moment van overlijden lag ik op bed met hem. Hij op zijn buikje tegen mij aan. Hij snikte, niet meer echt huilen. Ik dacht hij is nu zo moe dat lukt hem niet meer. En valt zo wel in slaap. Mijn vriendin belde, waar ik alleen maar heel blij van werd. Dat heeft ongeveer 10 minuten geduurd. Ik hang op en merk dat kleine Daan niet meer beweegt. Ik twijfel of je kan voelen dat hij slaapt. Maar ik voelde helemaal niks. Mijn man komt binnen vanuit het ziekenhuis om medicijnen te halen voor de kleine. En gelijk roep ik hem dat hij niks meer doet. Hij komt aan en voelt. Ook hij voelt niks, en zegt me 112 te bellen. Dat heb ik gelijk gedaan, die heeft me begeleid wat mijn man moest doen. Hij heeft hem geprobeerd te reanimeren. Maar helemaal niks. Voor we het wisten stond ons huis vol met politie, ambulance personeel enz… Ze hebben hun uiterste best gedaan om onze kleine draakje terug te halen. Maar het was te laat. Zijn hartje was in een keer gestopt. Hij was er gewoon echt niet meer.

Ik kreeg hem in me armen en zat zo een hele tijd met hem op de bank. Steeds kouder en steeds zwaarder werd hij. Je leeft in een roes, je beseft niet wat er gebeurd. Na zo,n tijd daar te hebben gezeten en telefoontjes te plegen naar familie en vrienden zijn we met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Hij in zijn reiswieg, en wij elk aan een kant van hem.

In het ziekenhuis kwamen we in een onderzoek kamer, en werd hij op de onderzoek tafel gezet met wieg en al. Er werd van alles gevraagd en over gesproken. En hij werd onderzocht. Uiteindelijk hebben we er voor gekozen om hem helemaal te laten onderzoeken. Hoe moeilijk het ook is te weten dat hij daarvoor open gemaakt zal worden. Maar we willen graag weten wat er is gebeurd. En zo hopen we er achter te komen. Mijn moeder en haar man zijn in het ziekenhuis gekomen. Toen was het even heel moeilijk, na een tijd moesten we hem daar achter laten. Helemaal alleen in het ziekenhuis. Wat was dat moeilijk.

Alles gaat een beetje voor me voorbij… ik probeer sterk te blijven en iedereen te bellen die het moet weten. De uitvaartverzorgster is geweest, alleen maar omdat mijn moeder ons op weg geholpen heeft. En dan wordt er gesproken over begraven of cremeren, en kleertjes die hij aan moet. Daarna was het wachten tot Daan naar huis kwam. We willen hier afscheid van hem nemen. Mensen die we willen afscheid laten nemen in huis komen af en toe binnen. Hij ligt er zo mooi bij. Het is een fijne gedachten dat als ik even hem wil zien ik zo zijn kamer kan inlopen en hem even kan aanraken. Hij ligt in zijn eigen bed, waar hij hoort bij ons thuis.

Er zijn nog zoveel mensen die hem nog niet eens hebben gezien, en die nu afscheid van hem gaan nemen. Dat klopt niet. We hebben ook zo kort van hem mogen genieten. Maar weet wel dat ik elk moment van hem genoten heb. Zelfs de laatste dagen dat hij zo aan het huilen was, dat ik hem weer in me armen nam om te troosten. Daan was ons geschenk uit de hemel, maar was net niet sterk genoeg om bij ons te blijven.

Klein lief draakje, papa en mama houden van je en zullen je nooit vergeten. Jij bent en blijft onze prachtige zoon. Je hebt al vele harten gestolen.
20140913_16443220140913_164452




Take a look at my life 36

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.


Maandag 01 september 2014
IMG_20140901_104237Ik moest naar de tandarts, maar daarvoor ging ik even de vuilniszak weg brengen. Dan loop ik langs deze mooie bloemen en dus maakte ik weer eens een foto ervan.

IMG_20140901_114306Veelte vroeg bij de tandarts, omdat ik ervoor nog even boodschappen moest doen. Dus niet echt goed de tijd ingeschat. Zelfs ben ik er voor nog bij het cjg geweest. Even gekletst met degene die het spreekuur van het consultatiebureau doet. En ja lang wachten bij de tandarts. Helaas 2 kleine gaatjes die volgende maand gevuld moeten worden.

IMG_20140901_180104Lekker pizza eten, met hete pepers.

IMG_20140901_194446Sinds dat Daan uit het ziekenhuis is zijn we begonnen met in de avond pyjama aan te doen. Zo kan hij leren dat het in de avond bedtijd is voor hem. Ineens een grote stap vind ik. Maar ook heel leuk zo,n pyjama aan bij hem.

Dinsdag 02 september 2014

IMG_20140902_081304Werd getagged op instagram om het geboorte kaartje te laten zien van Daan. En daar ben ik heel trots op.

IMG_20140903_080732Goedemorgen op deze vroege ochtend.
Daan werd vroeg in middag opgehaald door opa en oma. Ik had een afspraak in het Martini ziekenhuis voor mezelf. Bij de maatschappelijk werkster. Wat was het fijn om met haar te praten. Heb echt dit keer de juiste persoon gevonden. Ze gaat me helpen met sociale contacten in de buurt. Daar heb ik gewoon behoefde aan, maar het lijkt maar steeds niet te lukken. En vooral dingen van me af te praten. Ben echt heel erg kapot lichamelijk maar ook emotioneel.

Woensdag 03 september 2014

Om 08.00 stond er al iemand voor de deur met een pakje. Medicijn voor Daan. Hij kreeg deze dag een prik voor het RS virus. Daar heeft hij recht op omdat hij te vroeg geboren is en vanwege zijn hartafwijking. Deze krijgt hij elke maand waar de letter R in zit. Dus tot de maand april.

IMG_20140903_131640Snel even naar de apotheek. Nou ja snel, duurde wel even daar. Maar onderweg weer dit paatje geschoten.

IMG_20140903_170733Nadat de verpleegster was geweest voor de prik heeft Daan eerst een fles gehad, en wat rust. daarna nog even naar buiten in de doek. Het was zo heerlijk weer. Dus even boodschapjes gedaan. En ja weer naar de apotheek. Zucht. Daan had last van zijn stoelgang en daar kreeg hij iets voor.

Donderdag 04 september 2014

IMG_20140904_134232De logopedist is in de ochtend geweest. En daar heb ik weer wat geleerd. Als hij niet drinkt moet het door de sonde pomp. Maar moet hij wel op zijn zij blijven liggen en aan zijn speen sabbelen. Daar schijnen ze van te groeien. Valt alleen niet mee die speen erin te houden.

IMG_20140904_172416Zo trots op mijn 2 mooie mannen. Ze waren lekker samen aan het chillen op de bank. Geweldig gewoon.

Vrijdag 05 september 2014

Mijn mams was in de buurt en wilde even langs komen. Nou dat vond ik niet erg. Ze wilde haar kleinzoon even zien. En dit was de eerste keer dat ze hem zo wakker zag. Lekker zijn mooie ogen open. Want voor zijn ziekenhuis opname deed hij dat nog amper. Dus dit vond ze wel heel erg leuk. Na het bezoek was hij uitgeput. Normaal slaapt hij tussen 2 voedingen. En nu kreeg hij de voeding maar door de sonde pomp omdat hij toen lag te slapen.

IMG_20140905_213818Een avondje uit, en daar komt nog een verslag van. We gingen een serie kijken die nog niet uit is. Maar helaas bijna iedereen haakte af. Ik wilde wel kijken maar gezelliger vond ik met de groep samen te zijn.

IMG_20140905_220310We kregen allemaal lekkere hapjes. En meer vertel ik nog even niet. Dat houden jullie te goed.

Zaterdag 06 september 2014

IMG_20140906_110201Dit was eigenlijk het toetje van de gezellige avond die ik had, maar als ontbijt was het ook erg lekker. Hangop met een notenmix. En ook nog een reep met noten enz… Eens wat anders, erg lekker.

IMG_20140906_162113Dit kleine mannetje had wat over me heen gespuugd, dus we lagen samen te plakken. Kon alleen geen kant op want hij lag aan de sonde pomp. En was hem ook aan het troosten, heeft niet helemaal zijn dag geloof ik. Zodra het kon ben ik mezelf gaan wassen en hem beetje opgefrist en een schone romper aan.

IMG_20140906_193805Even genieten van de rust in huis met een kop thee. Er zijn maar weinig rustige dagen, er valt altijd wel wat te regelen. Of er staat weer een afspraak. Ja mama zijn is best zwaar zeker als er zoveel omheen gebeurd. Dus een kopje thee en een momentje rust is top. Bedankt schat voor dit heerlijke kopje thee.

Zondag 07 september 2014
IMG_20140907_091732Eerst maar eens even ontbijten. Met aardbeien yoghurt banaan en muesli. IMG_20140907_192130In de avond was er even rust. Dus tijd voor tv en een heerlijke muffin.

Hebben jullie nog iets leuks gedaan?
Fijne nieuwe week…




Week 1 mama challenge

100 happy mama days challengeHad er pas nog over geschreven dat ik mee zou doen met de 100 happy mama days challenge. Wat is dat fijn om iedere dag even stil te staan bij een klein geniet momentje. Zeker omdat het met mij helemaal niet zo goed gaat is dit extra belangrijk om toch een beetje te genieten. En dat doe ik zeker wel. De eerste week van het project zit erop en dus tijd voor een week overzichtje van de foto,s die ik heb gemaakt.

 

IMG_20140901_152341Van dit lieve vrolijke koppie wordt je toch blij. Hij is me echt alles. Mijn lekkere mannetje.
IMG_20140902_150629Zo onwijs moe lichamelijk maar ook emotioneel. Ik kwam net van de maatschappelijk werkster vandaan. En ik luister altijd als ik alleen ben onderweg naar muziek. Dit keer werd ik heel blij van “Jij en ik” van Jan Smit. Het hield me op de been tot thuis.

IMG_20140903_143446Zo inimieni allemaal van mijn kleintje. Krijg regelmatig de vraag hoeveel weken oud is hij? Nou ehmm hij is al bijna 4 mnd oud. Dat krijg je met te vroeg geboren kindjes. Het is zo schattig te zien die kleine handjes oortjes oogjes neusje mondje… ja en teentje (die staan dan weer niet op de foto)

IMG_20140904_172416Mijn 2 stoere mannen aan het chillen op de bank. Hoe trotser kan je zijn met deze 2. En kijk eens hoe trots papa kijkt naar zijn zoon. Dat is toch goud waard. Een echt geniet momentje op de dag.

IMG_20140906_162354Mama is een avond uit geweest. Was uitgenodigd voor een event, waar jullie nog meer over gaan lezen. Allemaal lekkere hapjes, wat ik nog nooit had gegeten. En nog eens verrassend lekker ook.IMG_20140906_193805Rust in huize Mulder, en dat verdiend een kopje thee. Ben steeds maar druk bezig met van alles regelen en doen in huis. En natuurlijk de kleine man verzorgen. Maar soms is het even ME time en dat is toch gewoon lekker even half liggend op bed met thee die ik kreeg van mijn man.

IMG_20140907_080645Na de ochtend fles nog even verder slapen. Ja hij heeft ook zo erg zijn best gedaan. Op 35 cc na fles leeg. Dat moest dan nog even door de sonde heen. Dat verdiend nog wel even een slaapje. Normaal gaat hij terug naar zijn bed, maar hij lag er zo lief en vredig bij dat ik dacht laat maar liggen.

Doe jij ook mee aan dit project?
Facebook




Favorieten van het moment *2*

Vandaag weer een nieuwe favorieten van het moment. Het is best fijn om stil te staan bij mooie momentjes. Zeker als het eigenlijk helemaal niet goed met je gaat. En het gaat ook zeker niet goed met me. Maar kan gelukkig nog altijd genieten van vele kleine dingetjes. En die deel ik dan graag weer met jullie.

Eten – Chocolade muffin. Aangezien ik heel veel in het Martini ziekenhuis heb gezeten. 3 weken lang, haal je daar wel eens iets lekkers. En ontdekte daar de meest heerlijkste muffins ooit. Heb hem in die periode 3x gehaald. Maar dit was echt even mijn favoriet.
IMG_20140829_120911TV – Under the dome. Ja de serie is weer terug, seizoen 2. En vind het nu alweer erg leuk om naar te kijken. Ben dan ook erg blij dat ik s,avonds me rust kan pakken en lekker tv kan kijken.

Bezigheid – Gewoon even op de bank zitten. Een klein momentje voor mezelf in mijn hectische periode. Wat kan dat heerlijk zijn gewoon even zitten, en als ik de tijd ervoor genomen heb met een kop thee in me handen.

Boek – Ups & downs, in dit boek ben ik in het ziekenhuis begonnen. En ik was nog maar net begonnen met lezen en de tranen stonden al in me ogen. Als deze uit is komt er zeker een review online.
ups_en_downs

 

Muziek – Jij en ik van Jan Smit. Soms heb ik dat gewoon dat ik een favoriet nummer heb, en dan blijf ik hem maar luisteren. En het liefst mee zingen. Ook met dit nummer. Als ik me down voel dan zet ik hem op en wordt er echt spontaan vrolijk van.

Wat zijn jullie favorieten van het moment?