Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 25 augustus 2014

Weer in de bus naar het ziekenhuis. Ja echt doe niks anders dan daarheen gaan.

Dan ook maar eens en foto van de voorkant van het ziekenhuis. Kom er nu al zoveel dat dit wel en plaatje verdiend.

Er staat en salade op het menu met geitenkaas en aardbeien.
Heb heel veel leuke kleding gekregen voor Daan. Was namelijk op zoek naar kleding wat aan de onderkant helemaal open kan. Is wel zo makkelijk ivm zijn brace. Thuis kan ik ook best gewone broekjes aan doen. Maar in het ziekenhuis wilde ik niet dat ze zijn schoentjes uit deden.

Dinsdag 26 augustus 2014
Ik moest even naar de apotheek, en onderweg terug maakte ik deze foto. Ja ik blijf gek op bloemen.

En ja weer een nieuw dagje ziekenhuis. Heb een heel lang gesprek gehad met een maatschappelijk werkster. Wat heel fijn was. En natuurlijk lekker knuffelen met mijn babyboy.

S,avonds aten we eindelijk eens samen thuis. Dat gebeurde niet vaak meer. Wel even wat makkelijks hoor. Kip shoarma met pitabroodjes

Woensdag 27 augustus 2014

Vroeg in de ochtend. Moest namelijk al vroeg weg van huis.
Een afspraak voor mezelf in het UMCG. Moest op gesprek komen vanwege mijn operatie die ik ga krijgen. Ben daar best een tijdje geweest. Maar toen ik klaar was, was het ook tijd om naar Daan te gaan.
Kijk mijn kleine mannetje in zijn nieuwe tuinbroek. Helemaal geweldig.

Donderdag 28 augustus 2014
Hoe vaak ik hier wel niet langs heb gelopen… Opnieuw in het ziekenhuis. Nu hem maar eens op de foto gezet.
Je wordt af en toe gek in het ziekenhuis, en dan krijg je trek in lekkers. Heb dan ook maar snoepjes meegenomen. En eet bijna nooit snoepjes. Maar wel even van genoten.
Samen met mijn man weer naar huis, en helaas op een rottijd. We stonden in de file.
Alweer geen zin en energie om eten te maken. Ik stelde voor om chinees te halen. En daar zijn we maar even langs gereden dan.

Vrijdag 29 augustus 2014
Weer lekker op tijd uit bed. Zat met me duffe kop te wachten op een afspraak bij ons thuis. Was blij toen hij weg was. Kon ik weer lekker naar me mannetje toe.
Heerlijk kind is het toch ook he. Lekker slapen bij mama.
Dan nog maar even een broodje eten. Had niks meer liggen in de koelkast in het zh. Omdat me spullen ineens verdwenen waren. Dus heb ik maar lunch gekocht.
Ook nog even genieten van een heerlijke muffin. De laatste keer… Want Daan mag vandaag naar huis.
Daar waren we dan eindelijk thuis, Daan lekker om zich heen kijken. Helaas was dit van korte duur. Diezelfde avond was hij terug in het ziekenhuis. En moest hij toch nog een nachtje blijven. Er was even iets mis gegaan met de medicatie. Hij heeft teveel gehad. Hadden ook geen instructies mee gekregen. Maar gelukkig was het niet erg. Ze dachten eerst dat hij 10x teveel had gehad, bleek maar 2x teveel te zijn geweest.

Zaterdag 30 augustus 2014

Vanaf vandaag kunnen we echt genieten van ons mannetje thuis. Vroeg in het ziekenhuis. Samen de medicatie doorgenomen. En zelf toegediend waar de verpleegkundige bij was. Netjes alles opgeschreven voor ons. Dus het kan nu niet meer mis gaan.
Nieuwe handdoeken had mijn man besteld. En ze zijn nu lekker schoon. Beide een eigen kleur handdoeken nu.

Zondag 31 augustus 2014

Helaas wel weer een spugend mannetje thuis, en het ging zo goed in het ziekenhuis. Maar het blijkt echt de voeding te zijn. Weer terug naar het ziekenhuis. We hebben voeding van hun gekregen voor deze dag. Want het blijven spugen is maar niks. Dus dat wordt toch de duurdere voeding. Geen Kruidvat maar dan maar echt aan de Nutrilon geloven. En dan de gewone voeding ervan en de AR erbij. Zodra hij de andere voeding kreeg, stopte het spugen ook gelijk. Heerlijk eindelijk geen spugend kindje. Nu moet hij nog wat minder spelen met zijn speen, en wat meer drinken. Maar daar is de logopedist voor die weer langs gaat komen.
Kijk eens hoe helder wakker ik kan zijn. Ik mocht met mama in het grote bed liggen. Mama was moe, dus we gingen samen ons rust nemen. We zijn dan ook samen in slaap gevallen. En wat was dat heerlijk om even van de rust te genieten.

Wij gaan nu verder genieten van ons mannetje thuis.

Jullie nog iets leuks gedaan de afgelopen week?

Het is alweer een tijd geleden dat ik mijn 2e tattoo liet zetten. En nu ga ik jullie het verhaal erachter vertellen.

Ik vind namelijk zelf dat als je voor een tattoo kiest het wel bij je moet passen en een betekenis heeft voor je. Ook deze heeft voor mij een hele mooie betekenis. Ik heb heel lang niet goed in mijn vel gezeten. En vond dat ik de moeite niet waar was. Geen nut voor de maatschappij. En vond mezelf ook nooit mooi. Zei altijd wel dat ik niet zo,n moeite had met mijn gewicht. Maar nu ik zoveel ben afgevallen weet ik wel beter. Ik voel me veel beter zonder al die kilo,s mee te tillen. Helaas heb ik nu weer een dip moment, omdat er zoveel is gebeurd.

Heb weleens verteld over het Your Confidence Day, dit was zo,n mooi event van BodieBoost. Waar ik zoveel zelfvertrouwen door heb gekregen. Heb daar geleerd dat ik er wel mag zijn. Dat ik het waard ben. En soms lijk ik dit wel te vergeten. Als er iets moeilijks gebeurd in me leven. Of teleurgesteld word in mezelf. En dat wil ik niet meer. Wil niet meer te lang in dat gevoel blijven hangen. Bedacht me toen om een hele mooie tattoo te laten zetten die me hier telkens weer aan herinnerd als ik me rot voel.
Dit is hem geworden. Heb speciaal gekozen voor de tekst “Love Yourself” Omdat je eerst van jezelf moet houden voor je van iemand anders kan houden. En als ik hiernaar kijk, denk ik weer dat ik een mooi mens ben. Iedereen is mooi op zijn eigen manier. En ik heb af en toe gewoon nodig om er aan te worden herinnerd. En de sterren en de vlinder staan erbij omdat ik dat gewoon heel mooi erbij vind. Ben gek op sterren en vlinders.

Ben heel blij met deze mooie tattoo. En natuurlijk zal ik weleens anders over mezelf denken dan de tekst zegt. Maar dat zal iedereen wel eens voelen/denken.

Wat vind jij van een tattoo met een betekenis erachter?

Ik ga een nieuwe uitdaging aan. De vorige keer was het de “mama kijkt anders” challenge. Nu begin ik met de 100 happy mama days challenge.

Deze challenge is afkomstig van Moonoloog

Wil jij meedoen dat kan zeker. Er is en facebookpagina in het leven geroepen.

Uitleg:
Elke dag staan we even stil in onze drukke mama leven bij een mooi geluks momentje. Wij als mama, s rennen en vliegen overal maar heen. En nu gaan we 100 dagen even genieten van 1 momentje op en dag. En daar maak je dan een foto van. Dat kan alles zijn. Dat kleine glimlachje van je kindje, en kop thee in de middag of even kletsen met een vriendin.

Dat leg je vast op foto en deel je op instagram, facebook of Twitter met als #100happymamaday

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 18 augustus 2014
Dit is het pad wat ik elke dag loop naar het ziekenhuis toe. Het was vandaag niet echt heerlijk weer zoals je kunt zien.
Het gaat echt niet goed met Daan, de nacht is echt mis gegaan. Veel spugen en flinke dipjes met zijn zuurstof. Vandaag zit hij de hele dag aan de sonde pomp, dus geen flesjes melk vandaag. Ook krijgt hij gemengde voeding, speciaal voor spugende kindjes met de gewone nutrilion die hij al kreeg.
Zondag had ik hem gemist met knuffelen, het ging niet lekker met mij. En durfde hem haast niet op te pakken vanwege het spugen. Nu heb ik hem heerlijk geknuffeld en hem de hele dag bij me op bed gehad. Hij pakte me vinger vast om hem vervolgens niet meer los te laten. Hij viel heerlijk in slaap zo. Wat een heerlijk gevoel.
Toen maar even wat eten… een magnetron maaltijd opgewarmd. Dit keer was het best wel lekker.

Dinsdag 19 augustus 2014

Kon niet in de ochtend bij me mannetje zijn omdat ik om 14.30 in het UMCG moest zijn voor mezelf. Ging naar de neurochirurg vanwege mijn hernia. Dat wordt een operatie en snel ook. Maar daarvoor ben ik even in de stad geweest. Even bij de winkel Musjes thee wezen drinken. Toen snel even wat eten en dus naar het UMCG. Daarna snel naar Daan toe.
Hij ziet er vandaag zo slecht uit, zo bleek. Gewoon eng was het toen ik binnen kwam op zijn kamer. Mijn arme mannetje. Ondanks hij zot slecht eruit ziet is dit een mooie vertederende foto.

Woensdag 20 augustus 2014

Ben al vroeg in het ziekenhuis, omdat ik om 11.00 een afspraak had met een maatschappelijk werkster. Daar heb ik heel lang mee zitten praten. Wat was dat fijn. Er spelen zoveel dingen in me hoofd. Volgende week nieuwe afspraak staan.
Samen met mijn man hebben we in het ziekenhuis gegeten. We eten bijna niet meer samen. Dus dit was even nodig. Nog heel even bij Daan kijken. En toen heeft hij me weg gebracht naar de laatste keer van de zwangerschap cursus. Hebben alle bevalling verhalen verteld en aangehoord. Heel leuk, maar was ook wel moeilijk te horen. Eind van de avond zat ik te huilen, samen met nog iemand die wat ergst heeft mee moeten maken.

Donderdag 21 augustus 2014

Weer vroeg in het ziekenhuis, dit keer zag ik om 11.00 de logopedist van Daan in het ziekenhuis. Even zitten praten over de voeding van Daan.

Vrijdag 22 augustus 2014

Thuis om 10.00 een afspraak staan met Homestart voor hulp thuis. Intake gesprek, maar denk niet dat het hem wordt. Is maar voor 1 dagdeel en heb straks na de operatie veel hulp nodig thuis voor mezelf en de kleine man als hij thuis is.

In de middag waren we samen in het ziekenhuis. Me man was vrij. En hadden om 14.00 een afspraak met de kinderarts. Het kan zijn dat Daan zo ziek was geworden door een virus. Maar gelukkig knapt hij weer op.
Toen moest hij voor onderzoek weg, en werd vervoerd in deze gave oude kinderwagen. Zuurstoffles aan de onderkant hihi. Hij kijkt ook zo van, wat gebeurd me nu…
Radiologie, hij kreeg een drankje naar binnen om te kijken of er iets mis zou gaan waardoor hij spuugt. En nee alles bleek in orde te zijn.
We mochten even met hem rondlopen zonder alle snoeren aan hem vast. Joeppie even op de foto met Pooh en Teigertje
Voordat we naar huis gingen zijn we bij de MC Donalds wezen eten. En dit nieuwe toetje geprobeerd. Lekker met warme saus erdoor.

Zaterdag 23 augustus 2014

Rustig de ochtend begonnen. Wel boodschappen moeten doen. En in de middag naar het ziekenhuis gegaan.
In de avond was ik zo moe, en dit was mijn uitzicht. Ik lag lekker op bed.
Tv kijken op bed en lekker chipies eten.

Zondag 24 augustus 2014

Samen met mijn man naar het ziekenhuis geweest in de middag. De verpleegster legde hem net terug in bed. En viel dus in slaap toen we er net waren. Hebben dus een tijdje naar een slapend kindje gekeken en geluisterd. Kan eigenlijk uren naar hem kijken. Na een half uurtje werd hij wakker en kreeg hij een flesje van me. Heeft 30cc gedronken, de rest door de sonde gedaan.

Opa en oma (schoonouders) kwamen op bezoek. Was erg gezellig. Toen ze weg waren heeft Daan nog 50cc gedronken bij me. Helaas spuugde hij een gedeelte uit.

In de avond heel lang aan de telefoon gezeten met een vriendin.

Hoe is jullie week geweest?

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 11 augustus 2014

Daan ligt al vanaf donderdag in het ziekenhuis, en ik ben echt elke dg bij hem. Gelukkig hebben we een prive kamer anders had ik het nooit vol gehouden hier de hele dag te zijn.
Deze bloemen kom ik steeds tegen als ik het terein van het ziekenhuis op loop. Daar moest dus even een kiekje van gemaakt worden.

Dinsdag 12 augustus 2014
Eerst maar even goed ontbijten. Zorgde de laatste tijd niet zo goed voor mezelf. Dat pak ik nu maar weer even op. Te beginnen met dit ontbijt.
Ging ik weer op weg naar het ziekenhuis toe. Steeds maar met de bus erheen… Gelukkig in de avond kwam mijn man zodat ik terug met hem kon in de auto. Ziekenhuis is namelijk helemaal aan de andere kant van de stad helaas.
Zoals elke dag als ik aankom, krijg ik een kop soep. En elke dag is het een andere smaak. Dit was rundvleessoep. Ja ze zorgen niet alleen goed voor de kindjes maar ook voor hun ouders.
In de middag was het wachten op de ambulance die besteld was. Daan moest van het Martiniziekenhuis naar het UMCG. Kreeg daar een echo voor zijn hartje. Alles zag er goed uit. En een operatie daar is nog geen sprake van. Pas vanaf 6 mnd. Dat is dus nog een tijd aanklooien zo met hem. Maar snap het ook hij moet toch eerst groeien. Zodat hij sterk genoeg is voor zijn operatie.
Het was een lange en zware dag, voor Daan maar ook zeker voor mij en mijn man. Voordat ik met mij man terug naar huis ga even een hapje eten. Had chinees van thuis mee en lekker opgewarmd hier. Even genieten dus.

Woensdag 13 augustus 2014
De volgende dag beginnen we weer met bloemen, ook deze staan voor het ziekenhuis. Dit fleurt je dag toch wel wat op als je een hele dag in het ziekenhuis zit. In zo,n duffe kamer. Maar wel bij mijn ventje.
Voor dat ik naar het ziekenhuis ging ben ik even gaan shoppen voor dat ventje van me. Deze pakjes zocht ik, en eindelijk vond ik ze bij de V&D. Deze pakjes kunnen helemaal open, dus super makkelijk voor de verpleegsters vanwege zijn brace. Helaas spuugt hij zo vaak dat kleding even niet aan te slepen valt nu. Ook kocht ik die mooie beer. Was zo verliefd erop dat hij gewoon mee moest. Heeft al zoveel knuffels maar toch. Hij verdiend het. Nu staat hij op zijn bedje in het ziekenhuis.

Donderdag 14 augustus 2014
Eerder schreef ik hier al over, de CliniClowns waren langs gekomen bij Daan. Wat is dat bijzonder als je zoiets mag meemaken. Nee het is gelukkig niet allemaal ellende een kindje in het ziekenhuis. Een kindje met zoveel zorg, een kindje zoals Daan. Ik vind het echt een eer dat ik zijn mama ben. Hij kreeg een rode neus van ze. Daar heeft hij nu nog niks aan, maar ik bewaar hem zeker voor hem.
Ik was zo moe, het is zwaar. Dat mag ik geloof best wel zeggen. Elke dag met liefde voor me kindje sta ik op en ren ik zowat naar het ziekenhuis. Maar moet ook wel beetje aan mezelf denken. Ik probeerde hier te gaan slapen. Maar is mislukt. Al na een kwartier ben ik maar weer gaan schrijven voor me blog. Daar kan ik ook rust in vinden. Maar eigenlijk was het wel te zwaar nu. Maar had wel inspiratie vanwege de CliniClowns die er waren.

Vrijdag 15 augustus 2014

Weer een dag in het ziekenhuis. Heb toch niks anders te doen… Ehmmm nou alles thuis valt even af. Af en toe voordat ik weg ga wordt er een was gedaan. Of een vaatwasser leeg gehaald. Maar dat is dan het enige. Heel soms even langs de supermarkt, er moet toch ook eten komen. Er wordt ook best slecht gegeten. Bezorg maaltijden, en voornamelijk magnetron voer.
Even een klein beetje energie op doen met een klein reepje chocolade. Een klein geniet momentje.
Nou kijk daar heb je die gevreesde magnetron maaltijd. Dit was zoetzure kip met rijst. Ik ben dus echt geen fan van deze kant en klaar maaltijden. Maak het liever zelf, want dit was gewoon niet lekker. Maar je moet wat he…

Zaterdag 16 augustus 2014

In de ochtend hebben we even boodschappen gedaan. Toen wat gegeten. En daarna zijn we samen naar het ziekenhuis gegaan. Nu hebben we samen er de dag door gebracht.
Mijn kleintje even op het grote bed, lekker dichtbij mama. De giraf vond ik bij hem in zijn bedje. Die komt van het ziekenhuis. Later heb ik begrepen dat hij hem mag houden. Dat is wel lief, want wat als hij eraan gehecht raakt. Kan je hem toch niet meer afpakken van hem. Maar zo krijgt hij wel steeds meer knuffels hihi. Wat is hij toch lief klein en onschuldig als je hem zo ziet liggen.

Zondag 17 augustus 2014

Laatste dag van de week, en weer naar het ziekenhuis. Kan er niks anders van maken deze week. Alleen vandaag zat ik er nogal doorheen. Eigenlijk vanaf het moment dat ik eraan kwam en weer allemaal dingen hoorde die ik niet verwacht had. Ik dacht dat het beter ging met hem. Had verwacht dat zijn zuurstof naar beneden was maar helaas was omhoog. Ging deze dag op en aan van naar boven naar beneden. Maar het spugen vind ik nog steeds het zorgelijkste. Weer in de nacht gespuugd. En toen maakte ik zijn flesje, en merkte ik dat de vorige voeding er weer uit lag. En ook het volgende flesje in eruit gekomen. Dit kan echt niet langer zo. Nog even de arts gezien waar ik om vroeg. Heeft hem na gekeken. En nee geen reden waarom hij spuugt. Ik kon het niet meer in houden en was maar aan het huilen. Dat werd opgemerkt en die is de verpleegster erbij gaan halen. Even zitten praten. Maar echt geholpen had het niet. Was wel fijn hoor dat praten.

Probeerde nog even te slapen, nee het lukte niet. En de tranen kwamen alweer. Ik besloot hoe moeilijk ook, eerder naar huis te gaan. Had me mannetje al zo weinig aandacht kunnen geven. Door de bewegingen lijkt hij te spugen. Dus heb hem weinig kunnen knuffelen. Op de gang vlak voor ik de deur uitliep trof ik nog een verpleegster die zag dat ik huilde. Nog even staan praten, ze was zo lief. Maar ze kan niks voor me doen. Het is gewoon zwaar.

Eindelijk thuis, eten besteld was me eten uit het ziekenhuis vergeten. Heb ik nog even mijn mams aan de telefoon gehad. En toen samen met mijn man onder de douche geweest. Dat was heerlijk. Even alle ellende afspoelen. En lekker tegen me man aan staan. Was ook zo moe dat ik het fijn vond dat hij mee ging. Schoon me bedje in om lekker nog wat tv te kijken. En dan te slapen.

Het klinkt misschien voor jullie als een saaie week omdat ik alleen zo,n beetje het ziekenhuis heb gezien. Maar vervelen heb ik me zeker niet. Toch zie ik mijn weken zeker liever anders dan nu. Maar het is even niet anders.

Hebben jullie een fijne week gehad?

Ik heb weer een blogje met *Liefde* voor…

Ondanks moeilijke tijden in het ziekenhuis, een kindje wat dus veel aandacht vraagt (ik helemaal geen probleem vind) Wil ik zeker ook positieve dingen delen. En dat zijn er zeker genoeg.
Maak zoveel mooie dingen mee door ons kleine draakje, het is echt een voorrecht om mama te zijn van hem.

In het ziekenhuis zitten voor me kindje*Praten met Daan*CliniClows*Boekstart, zodat we boekjes kunnen lenen*Een uitnodiging krijgen van Netflix*Draagconsulenten die thuis komen*Bellen met een super lieve vriendin*Alle lieve berichtjes die ik mag ontvangen vanwege onze zoon*Elk uurtje slaap wat ik kan pakken*Naar me slappende mannetje kijken*Leuke pakjes shoppen voor zoonlief*Even flink huilen, omdat het oplucht*Thuis even helemaal niks hoeven*Blogs schrijven*Een fijne man hebben die je steunt*Me man zien knuffelen met zijn zoon*Douchen*Lieve verpleegsters*

Wat was dit project leuk om aan mee te doen… Mama kijkt anders van Nicole. Het werd me wel een beetje lastig gemaakt door een onverwachtse opname van mijn zoon. Maar toch bleef ik elke dag een foto maken/laten zien. Werd ook blij van alle foto,s die ik voorbij zag komen. En wat deden er vele mee zeg. En ohh wat leuk om te zien dat echt elke mama anders kijkt naar de wereld. Dezelfde bedoeling met de foto, maar echt een heel andere soort foto als weer een andere mama.

Bedankt Nicole voor dit leuke project die je hebt gestart.

Maar nu missen jullie natuurlijk nog 1 foto. Ja klopt.

Beweging is het thema van de laatste foto. Nou weet je wel hoeveel foto,s ik van mijn mannetje maakt. En die eigenlijk mislukken. Heel veel. Dat mannetje van mij is altijd zo druk in bewegingen als hij wakker is. Dat de foto dus vaak bewogen zijn. Heel stom die foto,s gooi ik bijna altijd weg, en nu heb ik ze nou net nodig.
Bij deze foto is het niet heel goed te zien, maar toch echt er zit beweging in. Ach het idee begrijpen jullie wel hoe ik kijk naar beweging momenteel.

Een kind moet voorral altijd kind blijven. Maar soms kan dat niet. Een kind die ziek is wordt vaak sneller volwassen. Of omdat er zoveel medische zorg nodig is kan het kind niet gewoon kind zijn.

Je hebt vast wel van de Cliniclows gehoord, en wat ze doen. Ja ik kende dit ook, maar me nog nooit verder in verdiept. Tot op het moment dat he hiermee in aanraking komt. Als je kindje in het ziekenhuis ligt heb je de kans dat er een clown langs komt van deze stichting. Dit gebeurde mij ook. Nou eigenlijk niet mij maar ze kwamen voor Daan. Wat onwijs leuk zeg. Mijn mannetje was wakker dus ze kwamen gezellig voor hem zingen. Hoe klein hij ook is, en ze hun niet aankeek. Was hij toch echt bezig met wat hij hoorde. Hij luisterde aandachtig. Zo mooi om te zien. Daan kreeg een klein cadeautje, een rode neus. Hij heeft er nu dan nog niks aan. Maar mama bewaard hem wel. Als hij wat ouder is vertel ik over die leuke clows die bij hem aan bed stonden voor hem te zingen.

Naturlijk kon ik het niet laten, ik wilde een foto van ze. En dat vonden ze geen probleem.

Cliniclows komen elke week op bezoek in vele ziekenhuizen. Hier in het Martiniziekenhuis komen ze elke donderdag liet ik me vertellen. Nu pas ga ik beseffen wat ze doen voor kinderen. Ja ik wist het naturlijk wel. Maar als je het nu echt meemaakt is dat echt prachtig.

Een lach op een kindergezichtje is het mooist wat er is. Als het ziek is besefen ze ineens niet meer om kind te zijn. Daar maken deze clows verandering in. 1 op 1 contact met een kind ze aan het lachen maken. Ze kijken naar het kind waar die behoefde aan heeft.

Ik vind het een eer dat ik deze mooie dingen mee mag maken. Nee niet leuk dat mijn kindje ziek is. Maar we maken nu zoveel mooie dingen mee ondanks al zijn zorgen. En daar ben ik echt zo trots op. Dit had ik voor geen goud willen missen. Ik weet nu precies hoe belangrijk Cliniclows zijn. En denk er momentel aan om een eenmalige donering te doen voor hun. Want ze moeten het hebben van doneringen. Dat is niet de reden waarom ik dit schrijf om jullie geld uit handen te maken.

Ben wel heel benieuwd of jullie meer van Cliniclows wisten dan alleen de naam? En heb je dit goede doel weleens gesteund met een kleine bijdrage?

Het mama kijkt anders project is bijna ten einde, hierna komt er nog 1 blog online erover. En dan is het echt voorbij….

Mijn kleine draakje spuugt regelmatig, en dan krijg je dit soort beelden op de foto. Ik legde dit dus vast omdat ik wist dat dit thema eraan kwam. Aww mijn arme kleintje helemal zichzelf onder gespuugd.

Deze mama is gek op bloemen, als ik ze tegenkom gaan ze vaak even op de foto. Heb dan ook een kleine collage gemaakt van de bloemen die ik de afgelopen week tegen kwam.

Dag 10 Emotie Daan ligt in het ziekenhuis genoeg emotie dus. Vind dit echt een prachtige foto. Mijn kleine moppie, wat hou ik toch van hem.

Dag 11 favoriet, deze hele mooie deken kreeg ik via de stichting regenboogboom. Zo vreselijk mooi gewoon. Mijn favoriet dus momenteel.