Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 18 augustus 2014
Dit is het pad wat ik elke dag loop naar het ziekenhuis toe. Het was vandaag niet echt heerlijk weer zoals je kunt zien.
Het gaat echt niet goed met Daan, de nacht is echt mis gegaan. Veel spugen en flinke dipjes met zijn zuurstof. Vandaag zit hij de hele dag aan de sonde pomp, dus geen flesjes melk vandaag. Ook krijgt hij gemengde voeding, speciaal voor spugende kindjes met de gewone nutrilion die hij al kreeg.
Zondag had ik hem gemist met knuffelen, het ging niet lekker met mij. En durfde hem haast niet op te pakken vanwege het spugen. Nu heb ik hem heerlijk geknuffeld en hem de hele dag bij me op bed gehad. Hij pakte me vinger vast om hem vervolgens niet meer los te laten. Hij viel heerlijk in slaap zo. Wat een heerlijk gevoel.
Toen maar even wat eten… een magnetron maaltijd opgewarmd. Dit keer was het best wel lekker.

Dinsdag 19 augustus 2014

Kon niet in de ochtend bij me mannetje zijn omdat ik om 14.30 in het UMCG moest zijn voor mezelf. Ging naar de neurochirurg vanwege mijn hernia. Dat wordt een operatie en snel ook. Maar daarvoor ben ik even in de stad geweest. Even bij de winkel Musjes thee wezen drinken. Toen snel even wat eten en dus naar het UMCG. Daarna snel naar Daan toe.
Hij ziet er vandaag zo slecht uit, zo bleek. Gewoon eng was het toen ik binnen kwam op zijn kamer. Mijn arme mannetje. Ondanks hij zot slecht eruit ziet is dit een mooie vertederende foto.

Woensdag 20 augustus 2014

Ben al vroeg in het ziekenhuis, omdat ik om 11.00 een afspraak had met een maatschappelijk werkster. Daar heb ik heel lang mee zitten praten. Wat was dat fijn. Er spelen zoveel dingen in me hoofd. Volgende week nieuwe afspraak staan.
Samen met mijn man hebben we in het ziekenhuis gegeten. We eten bijna niet meer samen. Dus dit was even nodig. Nog heel even bij Daan kijken. En toen heeft hij me weg gebracht naar de laatste keer van de zwangerschap cursus. Hebben alle bevalling verhalen verteld en aangehoord. Heel leuk, maar was ook wel moeilijk te horen. Eind van de avond zat ik te huilen, samen met nog iemand die wat ergst heeft mee moeten maken.

Donderdag 21 augustus 2014

Weer vroeg in het ziekenhuis, dit keer zag ik om 11.00 de logopedist van Daan in het ziekenhuis. Even zitten praten over de voeding van Daan.

Vrijdag 22 augustus 2014

Thuis om 10.00 een afspraak staan met Homestart voor hulp thuis. Intake gesprek, maar denk niet dat het hem wordt. Is maar voor 1 dagdeel en heb straks na de operatie veel hulp nodig thuis voor mezelf en de kleine man als hij thuis is.

In de middag waren we samen in het ziekenhuis. Me man was vrij. En hadden om 14.00 een afspraak met de kinderarts. Het kan zijn dat Daan zo ziek was geworden door een virus. Maar gelukkig knapt hij weer op.
Toen moest hij voor onderzoek weg, en werd vervoerd in deze gave oude kinderwagen. Zuurstoffles aan de onderkant hihi. Hij kijkt ook zo van, wat gebeurd me nu…
Radiologie, hij kreeg een drankje naar binnen om te kijken of er iets mis zou gaan waardoor hij spuugt. En nee alles bleek in orde te zijn.
We mochten even met hem rondlopen zonder alle snoeren aan hem vast. Joeppie even op de foto met Pooh en Teigertje
Voordat we naar huis gingen zijn we bij de MC Donalds wezen eten. En dit nieuwe toetje geprobeerd. Lekker met warme saus erdoor.

Zaterdag 23 augustus 2014

Rustig de ochtend begonnen. Wel boodschappen moeten doen. En in de middag naar het ziekenhuis gegaan.
In de avond was ik zo moe, en dit was mijn uitzicht. Ik lag lekker op bed.
Tv kijken op bed en lekker chipies eten.

Zondag 24 augustus 2014

Samen met mijn man naar het ziekenhuis geweest in de middag. De verpleegster legde hem net terug in bed. En viel dus in slaap toen we er net waren. Hebben dus een tijdje naar een slapend kindje gekeken en geluisterd. Kan eigenlijk uren naar hem kijken. Na een half uurtje werd hij wakker en kreeg hij een flesje van me. Heeft 30cc gedronken, de rest door de sonde gedaan.

Opa en oma (schoonouders) kwamen op bezoek. Was erg gezellig. Toen ze weg waren heeft Daan nog 50cc gedronken bij me. Helaas spuugde hij een gedeelte uit.

In de avond heel lang aan de telefoon gezeten met een vriendin.

Hoe is jullie week geweest?

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 11 augustus 2014

Daan ligt al vanaf donderdag in het ziekenhuis, en ik ben echt elke dg bij hem. Gelukkig hebben we een prive kamer anders had ik het nooit vol gehouden hier de hele dag te zijn.
Deze bloemen kom ik steeds tegen als ik het terein van het ziekenhuis op loop. Daar moest dus even een kiekje van gemaakt worden.

Dinsdag 12 augustus 2014
Eerst maar even goed ontbijten. Zorgde de laatste tijd niet zo goed voor mezelf. Dat pak ik nu maar weer even op. Te beginnen met dit ontbijt.
Ging ik weer op weg naar het ziekenhuis toe. Steeds maar met de bus erheen… Gelukkig in de avond kwam mijn man zodat ik terug met hem kon in de auto. Ziekenhuis is namelijk helemaal aan de andere kant van de stad helaas.
Zoals elke dag als ik aankom, krijg ik een kop soep. En elke dag is het een andere smaak. Dit was rundvleessoep. Ja ze zorgen niet alleen goed voor de kindjes maar ook voor hun ouders.
In de middag was het wachten op de ambulance die besteld was. Daan moest van het Martiniziekenhuis naar het UMCG. Kreeg daar een echo voor zijn hartje. Alles zag er goed uit. En een operatie daar is nog geen sprake van. Pas vanaf 6 mnd. Dat is dus nog een tijd aanklooien zo met hem. Maar snap het ook hij moet toch eerst groeien. Zodat hij sterk genoeg is voor zijn operatie.
Het was een lange en zware dag, voor Daan maar ook zeker voor mij en mijn man. Voordat ik met mij man terug naar huis ga even een hapje eten. Had chinees van thuis mee en lekker opgewarmd hier. Even genieten dus.

Woensdag 13 augustus 2014
De volgende dag beginnen we weer met bloemen, ook deze staan voor het ziekenhuis. Dit fleurt je dag toch wel wat op als je een hele dag in het ziekenhuis zit. In zo,n duffe kamer. Maar wel bij mijn ventje.
Voor dat ik naar het ziekenhuis ging ben ik even gaan shoppen voor dat ventje van me. Deze pakjes zocht ik, en eindelijk vond ik ze bij de V&D. Deze pakjes kunnen helemaal open, dus super makkelijk voor de verpleegsters vanwege zijn brace. Helaas spuugt hij zo vaak dat kleding even niet aan te slepen valt nu. Ook kocht ik die mooie beer. Was zo verliefd erop dat hij gewoon mee moest. Heeft al zoveel knuffels maar toch. Hij verdiend het. Nu staat hij op zijn bedje in het ziekenhuis.

Donderdag 14 augustus 2014
Eerder schreef ik hier al over, de CliniClowns waren langs gekomen bij Daan. Wat is dat bijzonder als je zoiets mag meemaken. Nee het is gelukkig niet allemaal ellende een kindje in het ziekenhuis. Een kindje met zoveel zorg, een kindje zoals Daan. Ik vind het echt een eer dat ik zijn mama ben. Hij kreeg een rode neus van ze. Daar heeft hij nu nog niks aan, maar ik bewaar hem zeker voor hem.
Ik was zo moe, het is zwaar. Dat mag ik geloof best wel zeggen. Elke dag met liefde voor me kindje sta ik op en ren ik zowat naar het ziekenhuis. Maar moet ook wel beetje aan mezelf denken. Ik probeerde hier te gaan slapen. Maar is mislukt. Al na een kwartier ben ik maar weer gaan schrijven voor me blog. Daar kan ik ook rust in vinden. Maar eigenlijk was het wel te zwaar nu. Maar had wel inspiratie vanwege de CliniClowns die er waren.

Vrijdag 15 augustus 2014

Weer een dag in het ziekenhuis. Heb toch niks anders te doen… Ehmmm nou alles thuis valt even af. Af en toe voordat ik weg ga wordt er een was gedaan. Of een vaatwasser leeg gehaald. Maar dat is dan het enige. Heel soms even langs de supermarkt, er moet toch ook eten komen. Er wordt ook best slecht gegeten. Bezorg maaltijden, en voornamelijk magnetron voer.
Even een klein beetje energie op doen met een klein reepje chocolade. Een klein geniet momentje.
Nou kijk daar heb je die gevreesde magnetron maaltijd. Dit was zoetzure kip met rijst. Ik ben dus echt geen fan van deze kant en klaar maaltijden. Maak het liever zelf, want dit was gewoon niet lekker. Maar je moet wat he…

Zaterdag 16 augustus 2014

In de ochtend hebben we even boodschappen gedaan. Toen wat gegeten. En daarna zijn we samen naar het ziekenhuis gegaan. Nu hebben we samen er de dag door gebracht.
Mijn kleintje even op het grote bed, lekker dichtbij mama. De giraf vond ik bij hem in zijn bedje. Die komt van het ziekenhuis. Later heb ik begrepen dat hij hem mag houden. Dat is wel lief, want wat als hij eraan gehecht raakt. Kan je hem toch niet meer afpakken van hem. Maar zo krijgt hij wel steeds meer knuffels hihi. Wat is hij toch lief klein en onschuldig als je hem zo ziet liggen.

Zondag 17 augustus 2014

Laatste dag van de week, en weer naar het ziekenhuis. Kan er niks anders van maken deze week. Alleen vandaag zat ik er nogal doorheen. Eigenlijk vanaf het moment dat ik eraan kwam en weer allemaal dingen hoorde die ik niet verwacht had. Ik dacht dat het beter ging met hem. Had verwacht dat zijn zuurstof naar beneden was maar helaas was omhoog. Ging deze dag op en aan van naar boven naar beneden. Maar het spugen vind ik nog steeds het zorgelijkste. Weer in de nacht gespuugd. En toen maakte ik zijn flesje, en merkte ik dat de vorige voeding er weer uit lag. En ook het volgende flesje in eruit gekomen. Dit kan echt niet langer zo. Nog even de arts gezien waar ik om vroeg. Heeft hem na gekeken. En nee geen reden waarom hij spuugt. Ik kon het niet meer in houden en was maar aan het huilen. Dat werd opgemerkt en die is de verpleegster erbij gaan halen. Even zitten praten. Maar echt geholpen had het niet. Was wel fijn hoor dat praten.

Probeerde nog even te slapen, nee het lukte niet. En de tranen kwamen alweer. Ik besloot hoe moeilijk ook, eerder naar huis te gaan. Had me mannetje al zo weinig aandacht kunnen geven. Door de bewegingen lijkt hij te spugen. Dus heb hem weinig kunnen knuffelen. Op de gang vlak voor ik de deur uitliep trof ik nog een verpleegster die zag dat ik huilde. Nog even staan praten, ze was zo lief. Maar ze kan niks voor me doen. Het is gewoon zwaar.

Eindelijk thuis, eten besteld was me eten uit het ziekenhuis vergeten. Heb ik nog even mijn mams aan de telefoon gehad. En toen samen met mijn man onder de douche geweest. Dat was heerlijk. Even alle ellende afspoelen. En lekker tegen me man aan staan. Was ook zo moe dat ik het fijn vond dat hij mee ging. Schoon me bedje in om lekker nog wat tv te kijken. En dan te slapen.

Het klinkt misschien voor jullie als een saaie week omdat ik alleen zo,n beetje het ziekenhuis heb gezien. Maar vervelen heb ik me zeker niet. Toch zie ik mijn weken zeker liever anders dan nu. Maar het is even niet anders.

Hebben jullie een fijne week gehad?

Ik heb weer een blogje met *Liefde* voor…

Ondanks moeilijke tijden in het ziekenhuis, een kindje wat dus veel aandacht vraagt (ik helemaal geen probleem vind) Wil ik zeker ook positieve dingen delen. En dat zijn er zeker genoeg.
Maak zoveel mooie dingen mee door ons kleine draakje, het is echt een voorrecht om mama te zijn van hem.

In het ziekenhuis zitten voor me kindje*Praten met Daan*CliniClows*Boekstart, zodat we boekjes kunnen lenen*Een uitnodiging krijgen van Netflix*Draagconsulenten die thuis komen*Bellen met een super lieve vriendin*Alle lieve berichtjes die ik mag ontvangen vanwege onze zoon*Elk uurtje slaap wat ik kan pakken*Naar me slappende mannetje kijken*Leuke pakjes shoppen voor zoonlief*Even flink huilen, omdat het oplucht*Thuis even helemaal niks hoeven*Blogs schrijven*Een fijne man hebben die je steunt*Me man zien knuffelen met zijn zoon*Douchen*Lieve verpleegsters*

Wat was dit project leuk om aan mee te doen… Mama kijkt anders van Nicole. Het werd me wel een beetje lastig gemaakt door een onverwachtse opname van mijn zoon. Maar toch bleef ik elke dag een foto maken/laten zien. Werd ook blij van alle foto,s die ik voorbij zag komen. En wat deden er vele mee zeg. En ohh wat leuk om te zien dat echt elke mama anders kijkt naar de wereld. Dezelfde bedoeling met de foto, maar echt een heel andere soort foto als weer een andere mama.

Bedankt Nicole voor dit leuke project die je hebt gestart.

Maar nu missen jullie natuurlijk nog 1 foto. Ja klopt.

Beweging is het thema van de laatste foto. Nou weet je wel hoeveel foto,s ik van mijn mannetje maakt. En die eigenlijk mislukken. Heel veel. Dat mannetje van mij is altijd zo druk in bewegingen als hij wakker is. Dat de foto dus vaak bewogen zijn. Heel stom die foto,s gooi ik bijna altijd weg, en nu heb ik ze nou net nodig.
Bij deze foto is het niet heel goed te zien, maar toch echt er zit beweging in. Ach het idee begrijpen jullie wel hoe ik kijk naar beweging momenteel.

Een kind moet voorral altijd kind blijven. Maar soms kan dat niet. Een kind die ziek is wordt vaak sneller volwassen. Of omdat er zoveel medische zorg nodig is kan het kind niet gewoon kind zijn.

Je hebt vast wel van de Cliniclows gehoord, en wat ze doen. Ja ik kende dit ook, maar me nog nooit verder in verdiept. Tot op het moment dat he hiermee in aanraking komt. Als je kindje in het ziekenhuis ligt heb je de kans dat er een clown langs komt van deze stichting. Dit gebeurde mij ook. Nou eigenlijk niet mij maar ze kwamen voor Daan. Wat onwijs leuk zeg. Mijn mannetje was wakker dus ze kwamen gezellig voor hem zingen. Hoe klein hij ook is, en ze hun niet aankeek. Was hij toch echt bezig met wat hij hoorde. Hij luisterde aandachtig. Zo mooi om te zien. Daan kreeg een klein cadeautje, een rode neus. Hij heeft er nu dan nog niks aan. Maar mama bewaard hem wel. Als hij wat ouder is vertel ik over die leuke clows die bij hem aan bed stonden voor hem te zingen.

Naturlijk kon ik het niet laten, ik wilde een foto van ze. En dat vonden ze geen probleem.

Cliniclows komen elke week op bezoek in vele ziekenhuizen. Hier in het Martiniziekenhuis komen ze elke donderdag liet ik me vertellen. Nu pas ga ik beseffen wat ze doen voor kinderen. Ja ik wist het naturlijk wel. Maar als je het nu echt meemaakt is dat echt prachtig.

Een lach op een kindergezichtje is het mooist wat er is. Als het ziek is besefen ze ineens niet meer om kind te zijn. Daar maken deze clows verandering in. 1 op 1 contact met een kind ze aan het lachen maken. Ze kijken naar het kind waar die behoefde aan heeft.

Ik vind het een eer dat ik deze mooie dingen mee mag maken. Nee niet leuk dat mijn kindje ziek is. Maar we maken nu zoveel mooie dingen mee ondanks al zijn zorgen. En daar ben ik echt zo trots op. Dit had ik voor geen goud willen missen. Ik weet nu precies hoe belangrijk Cliniclows zijn. En denk er momentel aan om een eenmalige donering te doen voor hun. Want ze moeten het hebben van doneringen. Dat is niet de reden waarom ik dit schrijf om jullie geld uit handen te maken.

Ben wel heel benieuwd of jullie meer van Cliniclows wisten dan alleen de naam? En heb je dit goede doel weleens gesteund met een kleine bijdrage?

Het mama kijkt anders project is bijna ten einde, hierna komt er nog 1 blog online erover. En dan is het echt voorbij….

Mijn kleine draakje spuugt regelmatig, en dan krijg je dit soort beelden op de foto. Ik legde dit dus vast omdat ik wist dat dit thema eraan kwam. Aww mijn arme kleintje helemal zichzelf onder gespuugd.

Deze mama is gek op bloemen, als ik ze tegenkom gaan ze vaak even op de foto. Heb dan ook een kleine collage gemaakt van de bloemen die ik de afgelopen week tegen kwam.

Dag 10 Emotie Daan ligt in het ziekenhuis genoeg emotie dus. Vind dit echt een prachtige foto. Mijn kleine moppie, wat hou ik toch van hem.

Dag 11 favoriet, deze hele mooie deken kreeg ik via de stichting regenboogboom. Zo vreselijk mooi gewoon. Mijn favoriet dus momenteel.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 04 augustus 2014

Een vrij rustige dag, en s,middags kreeg ook nog lekker hulp thuis voor Daan. Even zitten kletsen met de hulp, en nog wat dingetjes uitleggen. Toen ben ik mijn medicatie gaan innemen en op bed gegaan. Wel lastig je rust vinden als ineens iemand anders voor je kindje zorgt. En het ook geen eens familie was. Het is natuurlijk goed gegaan. En ze is super lief voor hem. Helaas alle rust verdween toen ze weg was. Ik dacht hij gaat nu wel lekker slapen. Nee hoor, het ging helemaal mis. Hij begon met spugen, en huilbuien. Ik kende hem zo niet. En schrok er echt van. Zo heb ik de hele tijd met hem gezeten op bed. En steeds als hij ging huilen opstaan en heen en weer wiegen en lopen. Uiteindelijk op advies de kinderarts gebeld. Dit kon niet langer. Maar ze wilde het de nacht aankijken en zouden de volgende dag terug bellen om een afspraak te maken.

Dinsdag 05 augustus 2014

Werd terug gebeld voor een afspraak voor donderdag. Ik schrok nog zover weg. De arts kon hem niet eerder zien. Nou lekker dan.
Mijn moeder kwam vandaag een gezellig dagje. Op bezoek bij Daan, ja en mij. We zijn lekker met z,n 3en de stad in geweest. Heerlijk geshopt. Nu ik niet alleen met Daan was kon ik kleding kopen. En daar maakte ik dan ook gebruik van. We hebben een lekker broodje bij Subway gegeten. En als laatste nog naar Musjes geweest voor advies voor een draagzak. Daar heb ik Daan ook even een flesje gegeven en verschoond. Ja dat kan daar allemaal, wel heel fijn. Met veel advies naar huis gegaan. Mams heeft nog even wat gedronken en is weer richting huis gegaan. Jammer was een gezellige dag. Maar had ook wel me rust weer nodig. Helaas ging Daan niet slapen. En moest ik hem bij me nemen omdat hij weer onrustig was.

Woensdag 06 augustus 2014
Weer eens bij de apotheek om medicatie op te halen. Wordt je toch knettergek van. Dit was vroeg in de ochtend zodat ik even zonder Daan kon. Mijn man lag nog in bed.
Verliefd op de kleur van mijn nieuwe broek. Zo blij met mijn 2 nieuwe broeken en shirts.

Donderdag 07 augustus 2014
Eerst even ontbijten, doe ik niet vaak meer. Zorg niet zo goed voor mezelf… herken je dat als newborn mama?

Dan op tijd met zoonlief de bus in. Helaas voordat ik hem in de doek deed spuugde hij de bank onder. Maar we waren nu onderweg naar het ziekenhuis. Hij werd onderzocht. En ze besloten hem te houden. Aiii dat komt hard aan. En nu vond ik het helemaal erg dat ze zo lang ertussen hebben gehouden van het moment dat ik belde tot hij gezien werd. Heb dan ook de hele dag in het ziekenhuis gezeten. Hij heeft een eigen kamer. En kan daar dan dag en nacht zijn. Er is een slaapbank waar ik op kan rusten. Dat is wel heel fijn. Maar ben s,avonds wel naar huis gegaan.
Ik kon mijn nieuwe bril ophalen en dacht ik ga toch nog even snel er langs. Helemaal blij mee. Snel nog even wat eten bij de MC. Was al laat. Daarna lekker naar huis. Rust nemen.

Vrijdag 08 augustus 2014
Dan zit je weer in het ziekenhuis, ze zorgen niet alleen goed voor Daan maar ook voor mij. Een lekker soepje kreeg ik.
Tussen de middag moest er ook gegeten worden. En dat deed ik beneden in het restaurant.
Later die middag kwam mijn man ook nog naar Daan. En zijn in de avond samen naar huis gegaan.

Zaterdag 09 augustus 2014

Mijn man werkt het weekend over, dus ben ik weer alleen naar het ziekenhuis gegaan. Niet erg hoor. Heb wel een rustige ochtend gehouden.
S,avonds was me man er ook weer, en aten we in het restaurant wat. daarna dit heerlijke ijsje. Dat is het enige voordeel in het ziekenhuis, lekker eten en ijsjes.

Zondag 10 augustus 2014

Dag 4 naar het ziekenhuis. Weer de ochtend thuis, en even zo,n 2 uur aan de telefoon geweest met een lieve vriendin. In het ziekenhuis hoorde ik slechte berichten. Hij had een flinke huilbui gehad. Toen spuugde hij de hele boel onder. weer huilen. Kreeg zijn fles eerder. Druk met drinken. Ik kwam binnen en nam het over, maar wilde niet en huilde steeds beetje. Dan maar door de sonde. Toen werd hij rustig en ging hij slapen. Ben blij dat ze nu hebben gezien het gedrag wat hij thuis ook vertoonde. Zeker en druk zijn tijdens de fles.
In de middag weer al die zooi ingenomen en gaan slapen. Na een tijdje begon Daan beetje te jammeren. Heb hem bij me in bed genomen. En daarna heb ik hem met een beetje hulp in bad gedaan. Beetje mopperen deed hij maar uiteindelijk vond hij het wel lekker. Het afdrogen natuurlijk niet. Toen hij klaar was kreeg hij zijn fles. En ging er goed in, en niet weer eruit gekomen. Toen kwam mijn man, heeft even lekker met hem geknuffeld. En daarna naar huis. Was weer een lange dag. Even langs de chinees gereden. En heb dus lekker wat gegeten. Daarna was het al 20.00 en ben ik op bed tv gaan kijken.

Zonondergang. Dit keer aan de andere kant van het huis.

Nog een mooi plaatje van de andere kant van het huis. En probeerde een nieuwe app uit. Photofy. Erg leuk is hij.

Zo dat was mijn drukke week… Met veel in het ziekenhuis te hebben gezeten. Maar ik doe alles voor mijn kleine binkie.
Jullie nog leuke dingen gedaan in de afgelopen week?

Vorig weekend was het prachtig weer, en wij ging als gezinnetje naar de IKEA. Mijn man helemaal in zomerstyle in de auto. Omdat hij een pet ophad en we ineens bij de babywinkel ook een petje egen kwamen wilde we dat Daan op z,n papa leek. Die kochten we dan ook. Maar die foto met zijn stoere pet was al op instagram voorbij gekomen. Daarom maar mijn lieve man waar ik ook heel trots op ben. Dag 8 zomer.

Ja en dan zijn we alweer bij dag 9. En aangezien ik al voor de 3e dag achtereen in het ziekenhuis zit is het een beetje zoeken waar je foto,s van maakt. Maar het heet niet voor niks #mamakijktanders En ik kijk nu heel anders even naar de wereld. En maakte een foto van een lamp in het ziekenhuis restaurant, waar ik af en toe wat eet. Want eten moet je ook blijven doen. Licht was het thema.

In deze rubriek komen verhalen voorbij over het accepteren van je kindje met het downsyndroom, over de moeilijke keuze die je misschien heb moeten maken, maar ook de verhalen over het dagelijks leven van deze kindjes en hun ouders. Ik wil laten zien dat het niet veel anders is dan een ander kindje opvoeden, alleen dat dit wat meer zorg en aandacht nodig heeft. In sommige gevallen zal het misschien wel anders gaan dan een “normaal” gezin. Maar wat is nou “normaal”!!!
Wil jij hieraan meewerken mail mij dan op: blog@day-dreamer.nl, Het kan anoniem als je dat wilt.

Spelen met poppen, dansen op k3 zo ziet het leven er van ieder kind uit als je een jaar of 7 bent, maar mijn zus Martine doet dat nu nog steeds. Ze heeft namelijk het syndroom van down. Als jullie de blog van Debbie volgen, hebben jullie al vast kunnen lezen dat haar lieve zoontje van 2 maanden geboren is met het syndroom van down. vandaag vertel ik iets over mijn zus die het syndroom van down heeft. Dit is Martine en ze is 20 jaar.

Ze heeft vroeger op een normale basisschool gezeten, en is daarna naar speciale school gegaan,voor kinderen met een verstandelijke beperking of een vorm van autisme. Martine is dus best slim en krijgt iedere week ook bijles in rekenen en krijgt dan ook Engels. Ze is dit jaar van school afgegaan en gaat nu 2 dagen in de week bij spesjaal werken en 2 dagen in de week bij Brownies en Downies in Eindhoven. Spesjaal is een knutsel winkel waar mensen met een verstandelijke beperking werken waar ze kunstwerkjes maken en dan ook verkopen. Brownies en Downies is een lunchroom waar ook mensen met een verstandelijke beperking werken. Ik heb een periode bij Brownies en Downies stage gelopen en daar kun je ( hier ) in mijn eigen blog over lezen.

Martine is een lieve zus, ze is spraakzaam altijd vrolijk en heel lief. We hebben een goede band, als ik het moeilijk heb troost ze me, en als ik ergens mee zit praat ze met me. Ze is bijzonder en ik zou ook geen andere zus willen. Ze weet daarbij ook dat ze down syndroom heeft en dat is wel bijzonder. Soms als mensen haar aankijken zegt ze. :’ Nu kijken ze mij aan omdat ik downsyndroom heb.’ Dan zeg ik : ‘Vind je dat niet erg dat je dat hebt?’. Maar dat vind ze niet erg! Ze mag ook leuke dingen doen zoals iedere maand naar een vrienden groep waar ze met een groep jongeren met het syndroom van down wat leuke activiteiten gaan doen zoals bowlen, de Efteling en dat soort dingen. Als Martine thuis is zit ze vaak op haar laptop naar K3 ,sinterklaas of Ernst en Bobbie te kijken. Ik doe met Martine ook regelmatig activiteiten en vooral shoppen vind ze leuk! Martine is iemand die mijn vriendinnen ook heel gezellig vind en daarom zijn er ook vriendinnen van mij die regelmatig met haar een keer naar de film gaan of een taart met haar gaan bakken. Dat is leuk voor Martine maar ze heeft daardoor ook haar sociale contacten. Martine heeft wel haar extra hulp en zorg nodig maar ieder persoon is uniek,en ieder mens heeft zo zijn goede kwaliteiten en minder goede kwaliteiten, maar ik ben blij dat iedereen een kans verdiend om sterker te worden en dat ze kinderen met down daarbij ook een kans geven!

Jullie hebben nu gelezen hoe mijn band met mijn zus is, maar ik ben ook heel blij met hoe Debbie het doet. Het is niet niks als je een kind met down hebt, en ik zie alleen maar vreugde en trots wat Debbie uitstraalt naar haar zoontje Daan. Het maakt niet uit wat je hebt hoe je eruit ziet of hoe je doet, zolang jezelf maar tevreden bent met wat je hebt en met wat je doet. Ik vond het heel leuk om jullie een artikel te laten lezen over mijn zus en die kun je hier uitgebreid zien op mijn blog!