Veel genoten in de speeltuin, zoals vaak als het mooi weer is. Daarnaast heb ik het woensdag de hele dag druk gehad, waar geen foto,s van zijn. Maar ben de hele dag op pad geweest. In de ochtend therape. Maar in de middag pas om 15.00 had ik daar nog een gesprek. Dus er zat heel veel tijd tussen aangezien PMT om 10.30 afgelopen was. Ben toen de stad in geweest, eerst geshopt bij de Primark, daarna naar de Hema om allemaal beddengoed te kopen voor het nieuwe bed van Max. Na de stad heb ik alsnog twee uur daar binnen zitten wachten, ben maar gaan schrijven en wat Netflix gaan kijken. Na het gesprek moest ik gelijk Max maar mee nemen van de kinderdagopvang. iets eerder dan norrmaal. Maar om nou heen en weer te fietsen had ook weinig zin.

Wil je weten wat ik en Max nog meer deden deze week, lees dan door.

Zoda het goed weer is zit ik met Max in de speeltuin. Heerlijk zo,n speeltuin dichtbij. Hij was zo ongeduldig dat ik maar snel het fruit mee nam naar de speeltuin. En we het daar maar even hebben gegeten.Toen wilde Max ook wel wat lekkers toen ik mijn appeltje aan het eten was.

Het was weer een hele gezellige geslaagde babycafeez waar ik gastvrouw van was. Max heeft het ook weer goed naar zijn zin gehad. Even samen met mama een selfie maken. Moet je kijken wat een blij ei het is.

We kregen een grote doos binnen via de post. daar zaten allemaal cadeatjes in voor het hele gezin. Voor Bert een hamster knuffel en een loekie knuffel, voor mij wat leuke dingen, voor Daan knuffels en het meeste voor Max. Ik heb wat dingetjes voor hem achter gehouden vanwege zijn verjaardag. Waar tante Linda [mijn vriendin] niet bij kan zijn. Maar ook deze hele leuke pyjama zat erbij.In een boze bui zette ik hem in de box, hij was het er niet mee eens. De eerste keer dat hij gewoon eroverheen uitklom. Daarna heeft zijn papa gelijk de box helemaal naar beneden gezet.

Een nieuw ritueel voor het slapen gaan en ook in de ochtend als hij uit bed komt. Voorheen werd zijn tanden gepoetst beneden in zijn stoel. Nu doen we dat in de badkamer. En hij kan het al best goed zelf. Eerder was het soms echt een gevecht. Maar hij doet het nu zelf, en daarna mag ik het nog een beetje overdoen bij hem.Omdat Max bijna twee word, 22 april hebben we alvast een verjaardag cadeau aan hem gegeven. Hij is overgegaan van ledikant naar peuterbed. In de middag hebben we hem even laten wennen zonder zijn brace. Die wilde hij niet aan.Hij vind zijn bed geloof wel erg leuk zo te zien. Hij doet het goed erin. Wat is het ineens een grote jongen zo.

Wat was het zondag heerlijk weer zeg. Daar hebben we zeker gebruik van gemaakt. In de middag voordat Max nog even moest gaan slapen zijn we naar de speeltuin geweest. Max heeft zich heerlijk vermaakt in de zandbak.

Na zjn middag slaap nog even de tuin in, want hij houd echt van buiten zijn. Ook ik genoot van het heerlijke zonnetje en het uitzicht. Natuurlijk wilde Max niet meer naar binnen voor het eten. Dus een flinke boze bui. Gelukkig heb ik hem iets eerder naar binnen gebracht voor het eten. Zodat zijn boze bui over zou zijn voor het eten. En hij dus gewoon aan tafel wilde zitten om wat te eten.

Hebben jullie zondag ook zo genoten van het heerlijke zonnetje?

Wat heerlijk als je weer wat meer naar buiten kan. Het is veel droog geweest, en zaterdag was het gewoon echt heel mooi weer. Zo ga ik veel makkelijker naar buiten met Max en kan ik zo genieten van en als hij zo lekker speelt. Het nadeel is dan weer dat hij nooit mee terug naar huis wilt, en dat het altijd in boze buien eindigt. En om hem dan mee te krijgen, is het alleen tillen. En ja ook ik snap dit wel dat hij liever buiten is dan weer naar huis te moeten. Dus we blijven gewoon zoveel mogelijk genieten als we naar buiten kunnen.We waren net even de winkel in geweest, toen Max deze leuke auto kar zag staan. Ik beloofde hem de volgende keer dat we naar de winkel zouden gaan hij er in mocht.

Tijdens therapie werd ik getriggert in een vreselijke pijn. Er werd mijgevraagd wat ik mijzelf nog moest vergeven… En ik dacht terug aan de dood van Daan. Vanaf dat moment is er onrust en flash backs naar Daan zijn dood. Ik voel me schuldig, nog altijd. Ik dacht dat het weg was, ik weet dat ik niet schuldig ben. Maar ik voel het in elke vezel van mijn lichaam. Het advies toen ik Lentis erover belde, wandelen en herhaal het maar steeds dat je niet schuldig bent. Ik kan het 100 duizend keer herhalen, maar ik voel het niet. En nu voel ik nog meer schuld over vele andere dingen. Een slechte moeder voor Max, een waardeloze vrouw voor Bert, schuldig dat ik niet goed voor mijzelf zorg omdat zelfliefde ontbreekt. Schuldgevoel is een rode draad in mijn leven. De vraagd wat ik mijzelf nog moest vergeven was dus wel erg heftigLekker weer aan de wandel, en Max heeft takken ontdekt om mee te spelen. Steeds opnieuw eentje vinden en oprapen. De grootste lol ermee.Nou zoals ik dus had beloofd gingen we nu de winkel in met zo,n gave auto kar. Voor Max was het geweldig, voor mama iets minder. Die dingen rijden echt enorm zwaar. Daarna had hij zijn zinnen gezet op die kinderwinkelwagentjes. Maar dat durf ik met hem nog niet aan, want dan weet ik dat hij de hele winkel door gaat crossen ermee.Zaterdag wat was het heerlijk weer, samen met Max even naar de speeltuin. Wat is dat genieten hem zo heerlijk te zien spelen. Rondrennen, in de zandbak spelen. En ja ik had dit keer een bal meegenomen.Dus meneer in actie met zijn bal, zo geweldig hoe hij zich kan vermaken buiten.Thuis ben ik gelijk aan het middag eten begonnen. Ik maakte voor ons lekker stokbroodje met gehakt uit de oven. Dat was smullen voor zo,n eerste keer. Voor herhaling vatbaar dus.

Wat doet jouw kind het liefst buiten?

Weer een week voorbij in huize Mulder. Een week met iets meer weer naar buiten kunnen. Want zodra het droog is, vind je me het liefst in de speeltuin met Max. Het is soms zo lastig hem de hele dag binnen te hebben. Hij kan soms heel druk zijn, dus een beetje zijn energie kwijt buiten. Lekker lopen en spelen. Dus laat het maar steeds meer droge dagen zijn, dan gaan wij lekker naar buiten.Ik dacht even lekker wandelen, Max in de buggy en gaan. Maar helaas halvewege begon het heel hard te hagelen. Gelukkig was dit echt heel kort. Alleen regenen bleef het wel, dus snel weer richting huis.Dit is toch zo lief om naar te kijken, als je kindje zo ligt te slapen. Maar zo moeilijk om hem er dan uit te moeten halen. Maar de woensdag is altijd vroeg op staan. Dus moest hem echt om 7.00 eruit halen. En dat was al later dan normaal. En nog had ik de vroege trein gehaald. Terwijl ik dit keer dacht een latere trein te nemen.Heerlijk even in de speeltuin spelen, voordat we langs de winkel gaan. Dat is het voordeel dat de speeltuin bijna in de achtertuin staat. En we er altijd langs komen als we naar de winkel gaan. Hij was met zand aan het slepen om op de glijbaan te gooien. Dit was de hoge glijbaan, er is daar ook nog een middel grote glijbaan. Waar hij deze dag voor het eerst van mij op mocht. En wat had hij een pret. De kleine glijbaan vond hij al geweldig. En hier kreeg hij dus ook geen genoeg van. Volgens mij kan hij de hele dag wel spelen in de speeltuin. Welk kind nou niet.

Lekker aan de verse ananas, ik hou ervan. Helaas vind ik het verse fruit in de winkel altijd zo duur. Maar zo nu en dan is dit wel heel lekker. Ik neem ook zeker wel genoegen met bananen, appels, druiven enz…Zondag wilde we in de middag lekker naar buiten als gezin, even wandelen of naar de speeltuin. Alleen dat viel in het water omdat het met mij niet zo lekker ging. Ik moest in de buurt van de wc blijven. Dus we hebben Max lekker in de tuin laten spelen. En dat was zeker even goed genieten. Zo erg dat het meer naar binnen wilde. Het was een prachtige dag.

Wat doen jullie het liefst buiten met jullie kinderen?

Een heerlijke week zonder therapie, dat kan ik soms wel even waarderen en heel erg gebruiken. Voor mij voelt dat als een soort van rustige week. Dat houd in dat de week waar we nu in zitten dus zeker weer drukker wordt.

Deze week heb ik enorm genoten van iets, en dat was echt wel heel bijzonder omdat het heel lang geleden is dat ik zo genoten heb van iets wat helemaal voor mezelf was. Wel heel dubbel, want genoten op een dag speciaal voor ouders van overleden kinderen. Hoe dan!? Daar kom ik op terug verderop in het weekoverzicht.

Kijk nou de burgermeester van het huis staat daar hoor. Met zijn handen op zijn rug, ik vind dit altijd zo,n prachtig uitzicht als hij zo gaat staan. Want ja dit doet hij veel vaker.

Schoonmaken is 1 ding, maar dit ging me net iets te ver. Het ziet er zo lief uit, dat hij de muur aan het schoonmaken is. Maar wel heel gevaarlijk wat hij doet zo op de poef gaan staan en zelfs soms ze handjes los van de muur. Maar wat werd hij kwaad als ik hem eraf haalde, tot drie keer toe eraf gehaald. De vierde keer kon ik hem nog net opvangen, zodat hij niet heel hard viel op de grond. Die dag heeft hij het niet meer gedaan. Maar genezen was hij niet, want diezelfde week ging hij weer er zo op staan. Deugniet is het toch ook.

Van wie hij dit heeft weet ik echt niet, maar ik ben niet zo heel erg van het poetsen. Ja hij heeft me het wel eens zien doen. Maar helemaal uit het niets ineens een doekje pakken en gaan schoonmaken. Gek kind, maar dank je dat je mama laat zien hoe het moet.

Nou ik vind het wel eerlijk dat hij af en toe mee helpt met schoonmaken, hij is ook degene die het meest vies maakt. Klein vies jongetje met zijn toetje. Helemaal in zijn nopjes om alles op de tafel te smeren en dan lachen en klappen. Oke oke, mama maakt wel weer schoon hihi.

Ik probeer nu elke dag fruit te eten, en zag die aardbeien en had er zo,n zin in. Ze waren wel lekker. Maar de volgende keer even iets langer wachten om ze te kopen. Ze mochten iets zachter zijn en iets zoeter. Dan waren de perfect geweest.

Zaterdag was een hele lange intensieve dag geweest. En geen tijd en energie voor foto,s te maken. Niet ook aan gedacht. Maar ik ging samen met nog iemand naar de Landelijke dag van OOK (ouders overleden kinderen) Ik wilde wel eens weten hoe dit was. De ochtend vond ik nogal lang duren. Ik dacht even een welkom praatje, maar dat welkom praatje wat ik in mijn hoofd had was de hele ochtend zittend in een zaal. De spreker ging wel steeds de zaal in om vragen aan de ouders te stellen, maar dit trok mezelf helemaal niet. Dapper voor de ouders die hem te woord stonden en de hele zaal mee kon luisteren naar hun verhalen. Ik had liever iets meer tijd gehad om gewoon zelf met elkaar kennis te maken en ervaringen te delen.

Het middag programma maakte alles goed voor mij. Eerst lekker wat gegeten, nog even een frisse neus gehaald buiten. Want het was warm en benauwd binnen met al die mensen. Er waren in de middag workshops, en ik had me opgegeven voor het zingen. Ik hou van zingen, maar omdat ik wist wie deze workshop zou doen. Iemand die ik al had leren kennen met de communicatie training die ik eerder al deed. Ging ik helemaal overstag. Wat begon als enorme zenuwen, om mijn comfort zone uit te stappen werd onwijs leuk. We hebben twee uur gezongen, dus ik ben er bij gaan zitten. Want zo lang staan kan ik niet. Maar daar zat ik vooraan. Ze vroeg ons of we aan het eind van de dag met haar mee wouden zingen. Ze zou namelijk nog optreden. En wij mochten drie nummers meezingen. Ik ging vooraan staan en ik genoot van elke zin die ik zong. Ik keek het publiek in en wat voelde dit geweldig. Ik kreeg complimenten die ik in me opnam. En later hoorde ik nog dat er meerdere mensen de zang coach er op aan spraken. Van dat ik zo stond te stralen. Degene die er waren, die ik al kende van de training hebben een hele andere Debbie daar leren kennen tijdens het optreden. En ik kon daarna alleen maar huilen, hoeveel ik had genoten en dat ik niet kon geloven dat ik dat was daar op het podium.

Ik heb een waardevolle les geleerd die dag, en ik denk dat ik iets moet gaan doen met het zingen. Als ik er zo blij van word.

Zondag zijn we even als gezin naar de Ikea geweest, wilde even kijken voor een cadeau voor Max zijn verjaardag. Wat we in gedachten hadden word hem niet. Ondertussen gelijk even gekeken naar een groot jongens bed voor hem. Hij kroop er in en bleef ook gewoon in bed liggen. Volgens mij vond hij het wel wat. De hele kinderafdeling vond hij geweldig, hij rende van hot naar her. En pakte de krukjes op en nam ze mee. Vond een leuke houten autobaan die hij het liefst meenam. Toen kwam hij een houten kar tegen, waar hij ermee vandoor ging. Om vervolgens heel boos te worden dat het nu wel klaar was om er door de winkel mee heen te rennen. Hij heeft lekker zijn energie kwijt gekund. Maar zijn zonder iets te kopen de winkel weer uit gegaan.

Waar wordt jij blij van?

Deze week heb ik het best als druk ervaren, en dan vergeet ik vaak ook gewoon om foto,s te maken van de week. Dus die zijn er niet veel.

Mandag
Ben deze dag bezig geweest met wat huishoudelijke klusjes. De woonkamer stoffen en stofzuigen. De wc,s schoonmaken. Eigenlijk kom ik vaak maar weinig toe aan het huishouden. Maar de dingen die ik echt nodig vind gebeuren vaak wel. Ook ben ik nog even naar buiten geweest met Max, even hem zelf laten lopen naar de winkel. Dit gaat steeds beter. Hij begint ook steeds beter te accepteren dat er op sommige momenten ook even een handje vast gehouden moet worden. Bijvoorbeeld bij het oversteken… Het liefst wilt hij door de speeltuin heen, maar dit doe ik niet altijd. Zeker niet als het zulk vies weer is als nu met al die regen. Want hij wil dan heel graag lekker van de glijbaan af of in de zandbak spelen. Dat doen we wel op de dagen dat het droog is in de speeltuin.

Max dacht wat mama kan, kan ik ook. Lekker de hele boel veranderen in huis. Hij vind het vaak ook zo leuk om te helpen. En soms krijg je de achteraf dit soort dingen. Lekker aan het slepen geweest met de stoelen.

Dinsdag
In de ochtend Babycafeez samen met Max. Deze ochtend was ik weer gastvrouw. Ook kwam er dit keer een spreker, iemand die kwam praten over babygebaren. En ons gelijk een aantal gebaren heeft geleerd. Het stond in het teken van dieren. En wat deed ze het leuk. Daarna heb ik alles opgeruimd, en wat fijn dat er een vader die we bijna altijd ook zien met zijn zoontje even bleef op de twee te laten spelen samen. Zodat ik Max niet in de buggy hoefde te laten wachten terwijl ik alles aan het opruimen en afwassen was.

In de middag had ik nog een telefonische afspraak met iemand van Lentis,was weer een vrij intens gesprek. En was daarna eigenlijk wel bekaf. Maar beneden was Max al uit bed gehaald door zijn papa. En kon ik bijna beginnen aan het avond eten maken.

Woensdag
Is therapie dag, eerst in de ochtend Max weg brengen naar de kinderopvang en daarna gelijk door naar PMT groep. Ik had helemaal geen zin om erheen te gaan, het ging namelijk niet zo goed met mij. En waar ik mee zat wilde ik eigenlijk helemaal niet over praten. Toch liep de ochtend zoals altijd anders. Ik en nog iemand kregen weer volop de aandacht, omdat de rest er niet waren. Dit vind ik eigenlijk altijd vreselijk, maar ergens is het ook weer heel goed. Maar op dit soort momenten komt het allemaal heel erg dichtbij. Zo dichtbij, dat ik dit weer in de vlucht ging tijdens therapie en mijzelf pijn deed en me afwezig zette. [Dissociatie] Toch zijn we daarna nog even goed aan de slag gegaan, want ze was even streng voor me. Wat ik op dat soort momenten nodig heb.

Thuis was ik volledig versleten hierdoor en ben dan ook even naar bed gegaan. Maar dit keer een wekker gezet, en gezegd tegen mijn partner als ik niet om die tijd eruit ben dat hij me er uit moet helpen. Als ik me zo voel kan ik de hele middag op bed gaan liggen. Ik ben er netjes uitgekomen. Dat voelde wel goed, dat het me lukte.

Donderdag
In de morgen kwam iemand van Martinizorg, dit was de tweede keer dat ze langs kwam. We hebben veel zitten kletsen, zodat ze mij een beetje leert kennen. En ik het vertrouwen kan opbouwen bij haar.

S,middags na het middag slaapje van Max kwam opa en oma hem ophalen om te logeren. Omdat ik de vrijdag al vroeg bij Lentis moest zijn. Dus de middag en avond even bij kunnen tanken.

Vrijdag
Normaal nooit therapie op deze dag,maar het gesprek kwam even tussen door omdat ik haar anders een aantal weken niet zou zien. Was weer een goed gesprek. Waar het nu vaak op neer komt dat ik in beweging moet blijven. Kreeg de vorige keer al de tip, lekker muziek opzetten en dansen. Want ja hier wordt ik vrolijk van. Daar ben ik kleine stapjes in aan het zetten. Zelfs met Max aan het dansen geweest. Dit deed ik eerder toen hij nog heel klein wel. Dat is nogal verwaterd, en probeer ik nu weer beetje op te pakken.

Thuis gelijk Max overgenomen, want opa en oma waren er al. Moest met Max wat gaan eten en hem daarna naar de kinderdagverblijf brengen. Ik stond nogal op tijd, en daar ga ik zo van stressen. Toch kwam ik precies op tijd voor mijn tweede afspraak voor deze dag. Samen met een paar mensen in gesprek voor de tweede ronde over mijn droom om bijeenkomsten te gaan organiseren voor ouders van overleden kinderen. Ze gaan me helpen deze droom waar te laten maken, maar in kleine stappen. Want ze vinden, en ja dat klopt wel een beetje vanwege therapie dat ik er op dit moment nog niet aan toe ben.

Zaterdag
De dag begon zo lekker rustig. Max nam ik nadat ik hem uit bed haalde even mee naar onze slaapkamer en daar keek hij rustig een filmpje op mijn telefoon.

Toen we allemaal lekker hadden ontbeten en wakker genoeg waren zijn we wezen boodschappen doen. Verder de dag binnen doorgebracht door al die vieze regen.

Zondag
Rustdag, we konden toch geen kant op met de hele dag regen te hebben gezien. We hebben als gezin uitgeslapen. Max was wel even rond 8.00 wakker en zijn konijn uit bed gegooid. Nadat die terug heeft gekregen heeft hij nog wat liggen kletsen en viel toen weer in slaap. Rond 10.15 heeft zijn papa hem uit bed gehaald. Ergens voel ik me schuldig dat we hem zo lang hebben laten liggen, maar hij vond het geen probleem. En voor ons was het ook wel een keertje lekker.

De planning was hem die middag keertje niet naar bed te brengen, maar toen merkte we toch dat het hem niet ging lukken. Dus rond 13.30 toch maar even laten slapen.

Voor de avond staat er stoofvlees op het menu, dus dat moest op tijd op het vuur gezet worden.

Hoe was jullie week?

Ik heb altijd al wel last gehad van moeilijk afscheid nemen. Dan hechte ik veel waarde aan een persoon, en moest ik dan weer loslaten. Van jaren geleden kan ik nog de pijn voelen, van mensen die ik heb moeten loslaten. Dat voelt zeker niet prettig.

Na het overlijden van Daan is dit heftiger geworden. Als eerste ben ik er nog niet zo lang geleden achter gekomen dat ik zonder dat ik het wist, mensen die ik lief heb wegduwde van me. Dit uit zelfbescherming om niet nog meer pijn te voelen als er toch weer iemand bij me weg ging. Want zo voelt het iedereen gaat toch bij mij weg. Daarom lukt het me niet om vriendschappen op te bouwen, omdat ik het heel eng vind om me te binden. Me echt te binden, want gaat die gene weg doet dat zoveel pijn. En die pijn wil ik liever niet ervaren.

Ik heb me dan ook een beetje voorgenomen me niet teveel te binden aan mensen, maar ergens wil ik dit juist wel. Want ik mis het zo, vriendschappen om mij heen. En mensen die om mij geven. Maar soms ontkom je er niet aan en gaat het binden vanzelf. Vanaf dat Max heel klein was krijg ik hulp thuis van Martinizorg. Ook daar bind ik me het liefst niet teveel mee. Ja er is een prima klik met degene die komen, maar dat is het dan ook. Nu kreeg ik sinds December een nieuw iemand over de vloer. En ik had het niet echt door wat er gebeurde. Ik wilde me niet volledig open stellen naar haar en toenadering zoeken was maar eng. Tot ze pas liet weten dat ze ging stoppen bij Martinizorg. Op dat moment voelde ik het pas echt, ik heb me in hele korte tijd weten te binden aan haar. En nu moest ik alweer afscheid nemen. Die dagen hadden we best intensief contact via whatsapp, wat ik voelde en dat ik het moeilijk vond dat ze weg ging. Ze vertelde me dat ook zij me zou gaan missen, wat ik ongelooflijk vind. Ze was er immers voor haar werk. Alleen ze vertelde dat ik juist heel goed verbinding kon maken, want het was me bij haar gelukt.

Zelfs in haar vakantie benaderde ze me om te vragen hoe het met mij ging, de tranen liepen over mijn wangen. Want ik ben het niet zo gewend, dat er iemand zo naar mij vraagt. Zonder dat ze er was vanwege haar werk. Waarop ik terug kreeg wen er maar aan, dit zal ik vaker doen. Ze had ook al aangegeven dat ze wel nog eens langs zou komen voor een kop thee of een berichtje zou sturen. Dus wie weet…
Al heb ik daar niet het vertrouwen in, dit ligt niet aan haar maar aan mij dat ik gewoon daar heel negatief in sta. Ik weet gewoon niet wat ze heeft gedaan met mij in die korte tijd dat ze bij mij thuis kwam. Het voelde zo goed. Tot nu, want nu voel ik alleen maar pijn en verdriet.

Ik durf me dus eigenlijk niet volledig te verbinden met iemand, omdat het zo pijn doet als degene weg gaat.

Ondans de pijn en verdriet wat ik nu voel, ben ik ook heel dankbaar voor haar dat ze in mijn leven kwam.

Een vrij rustige week met therapie. Alleen de woensdag PMT groep, wat standaard elke week is. Verder geen andere gesprekken dit keer. Nog wel Martinizorg langs geweest, met z,n twee kwamen ze. Omdat er kennis gemaakt zou worden met een nieuw iemand. Dit voelde wel weer erg ongemakkelijk. En had niet zo,n zin om weer alles te vertellen. Dus liet ik het aan degene over die me al een tijd kent. Ik vulde haar wel aan. Maar het is niet leuk al die dingen te horen over jezelf of weer te moeten vertellen. Maar goed zo gaat dat nu eenmaal met zorg dat het weleen afwisselde met mensen.

Heerlijk als je alweer de bloemen ziet opkomen, dan is het toch echt wel lekker weer. Na PMT groep ben ik nog even de stad in gelopen. Ik wilde kleding voor mijzelf kopen. Maar heb ik uiteindelijk niet gedaan. Was heel snel moe en dus even wat gegeten in de stad en daarna weer terug naar de trein om naar huis te gaan.

Ben weer wat meer bezig met mijn blog. Ik gebruikte mijn laptop bijna niet meer, omdat ik het niet fijn vond om steed aan tafel te moeten zitten. En als ik mijn laptop open klap als ik op de bank zit en Max is erbij dan gebeurd er niets. Max vind de laptop te leuk om op de toetsen te drukken steeds. Nu heb ik een hele mooie iPad gekregen, want mijn tablet die ik heb doet het nog amper. Dus nu kan ik makkelijker lekker even op de bank aan het werk als Max slaapt. En hoef ik niet of aan tafel te zitten of mijn laptop steeds te verslepen.

Heerlijk kind je geeft op de bank een bakje met druiven en een beker water. Even later gaat hij naar zijn eigen tafel en zet het dar neer en gaat eraan zitten echt. Echt heel schattig om te zien.

Kijk nou mijn twee mannen allebei een boekje lezen. Ik hou er zo van.

Lekker spelen bij mama, mama kreeg alle trein onderdelen op schoot. En verder zelf de trein opbouwen. Hij is zo gek op treinen. En deze Woezel en Pip trein is ook zo leuk. 

Laatste dag van de week en nog even na het badderen tv kijken voor het slapen gaan. Hij had zich helemaal in de deken gewikkeld en zo keek hij even tv. Mijn lief klein beertje in de deken.

Vinden jullie het ook zo leuk om te zien dat de bloemen opkomen?

Hallo, ik ben Linda, 33 jaar en ik ben ziek. Ik heb de ziekte van Graves.

Ziekte van Graves

De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte en wordt vaak beschreven als een multi-systeemaandoening. De ziekte van Graves wordt ook wel eens de ziekte van Graves-Basedow genoemd. Als je de ziekte van Graves hebt, krijg je meestal last van hyperthyreoïdie. Hyperthyreoïdie is een moeilijk woord voor een te hard werkende schildklier. Maar er zijn ook andere problemen die onder de ziekte van Graves vallen, namelijk bepaalde oogklachten en een aandoening aan de huid van de scheenbenen. 

Symtomen

• Vermoeidheid.
• Gewichtsverlies.
• Veel zweten.
• Snelle hartslag.
• Niet goed tegen warmte kunnen.
• Struma (een vergrote schildklier).
• Uitpuilende ogen.
• Verdikking van de huid op je scheenbenen.

Een week van zo nu en dan een lekker zonnetje, naar het babycafeez, therapie en een heerlijke dag weg met mijn vriendin. Wat ben ik blij dat ik nu veel makkelijker oppas kan accepteren dan in het begin toen Max nog erg klein was. Ja ik heb nog steeds dat ik het moeilijk vind om te vragen en dat ik het soms teveel vind dat ik het vraag. (regelmatig therapie op de dinsdag) Maar gelukkig vinden opa en oma het helemaal niet erg. En ook een gezamenlijke vriendin vind het leuk om op Max te passen. Maar dat gebeurd voornamelijk alleen als ik s,avonds ga sporten en Bert aan het werk is. Dan ligt Max gewoon te slapen. Van de week heeft ze voor het eerst overdag opgepast, omdat het even niet zo lekker ging met oma.

Lang geleden dat ik op tijd naar bed ging en nog even tv keek. Want ik kijk nooit meer in de slaapkamer tv. Dat deed ik veel in ons oude huis. Maar sinds we in Winsum wonen en dus niet meer gelijkvloers wonen doe ik dat niet meer. Waarom weet ik niet zo goed. Maar dit was dus weer een keertje een uitzondering, wel weer een keertje fijn.

Het was dan ook een drukke dag geweest. S,morgens met Max naar het babycafeez. Dit vind ik zo leuk, hij lekker spelen en ik kan lekker even kletsen met andere moeders/vaders. Helaas nog niet veel druk bezocht, maar ga er wel altijd heen als ik kan. Daarna Max snel thuis afgezet bij zijn papa. Ben ik door gegaan naar de trein. Want om 13.00 had ik een gesprek bij Lentis (CIP) Dit was wel erg vermoeiend. En toen moest ik ook nog een uur wachten, om daarna nog een gesprek bij de healt coach te hebben. Hierna was ik echt helemaal gebroken. Om 17.00 was ik thuis en loste ik mijn geweldige oppas af. We gingen wat eten en liet Max daarna nog even tv kijken voor het slapen gaan. Wat was ik blij dat ik hem naar bed kon brengen, want ik kon echt niet meer.

Normaal breng ik Max heel vroeg al naar de kinderopvang op woensdag. Dan zet ik hem om 8.00 daar af om door te gaan naar PMT groep. Maar omdat het me teveel zou worden, en ik donderdag me relax wilde voelen. Heb ik PMT groep afgezegd. Waardoor ik Max een uur later heb gebracht. En ik echt een hele dag gewoon voor mijzelf had. Nou bijna, want er kwam nog wel iemand van Martinizorg over de vloer. 

Wat wordt het ook een grote jongen he, lekker naar schooltje en zijn eigen tas dragen. Helaas moest hij wel af, omdat we altijd op de fiets erheen gaan.

Donderdag een dag waar ik weer heel lang naar uitgekeken heb. Samen met mijn vriendin naar de huishoudbeurs. Wat was het weer gezellig. Lekker veel bijkletsen, want we zien elkaar niet zo heel vaak. (we wonen helaas niet bij elkaar om de hoek) Dit is het eerste jaar dat ik gewoon niets heb gekocht, hoe bizar is dat. Ja alleen een lekkere swirl gekocht, en in de avond zijn we voor vertrek naar huis op Schiphol bij de Burger King gaan eten. Op de beurs vinden we het altijd maar niks om iets te eten. Veelte duur en niet echt veel bijzonder. Dus maar iets dat we zeker weten dat het lekker is. Heb gewoon even een dagje kunnen genieten, merkte ik op. Dat gebeurd niet zoveel meer. (dit houd niet in dat ik niet van Max geniet, maar ik geniet in het algemeen niet zo van het leven momenteel)

Uitgeput in de trein naar huis, lekker muziekje op en nergens aan denken. Fijn dat ik niet van het station naar huis hoefde te lopen. Want mijn partner haalde na zijn werk 23.00 Max op bij opa en oma en reed langs het station om mij op te halen. Dus daarna snel Max weer naar bed, en zelf nog heel even op de bank zitten. Maar al gauw verdween ik naar bed. Want je de volgende ochtend, moest ik er gewoon weer op tijd uit voor Max.

Heerlijk als het zo mooi weer is. Dan ga ik lekker met Max naar de speeltuin. En wat kan hij zich zo fijn vermaken. Steeds maar van de glijbaan willen. En deze wipwap is natuurlijk ook erg leuk. 

Daarna nog even in het zand spelen. Het zand overal heen gooien. Voor we weg gingen zat zijn hele muts vol met zand. Ik vind het geweldig als hij zo geniet. Het lastige is om hem dan weer mee naar huis te krijgen. Dit keer viel het nog mee. Wel moest ik hem de speeltuin uit dragen. Maar daarna liep hij toch gewoon rustig mee naar huis.

Die avond ben ik maar even met hem onder de douch gegaan, dat was wel nodig na al dat zand waar overal terecht kwam. Het zat zelfs in zijn romper hihi.

Zondag zijn we heerlijk even naar het bos geweest. Max heeft voor het eerst daar zelf gelopen. Alleen loopt hij nog niet goed genoeg om echt een heel stuk te lopen. Dus ging de buggy mee, maar dat is echt niet zo handig. Tips op Facebook kwamen al binnen om te gaan dragen in de draagdoek of drager. Ja heb toen hij klein was wel gedragen, maar doe ik nu al heel lang niet meer. Weet niet eens of hij nog wel past in de drager en of hij dit nog wel wilt. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dit zelf niet te zwaar ga vinden. Want hem zo tillen is al zo zwaar. Wie weet ga ik het nog eens testen of hij er nog in past en of hij dit wilt. 

Het was wel heel leuk om hem zo te zien genieten in het bos. Ja hij viel wel veel, op de paden die echt heel ongelijk waren. Maar zo leert hij natuurlijk wel ook beter lopen. Niet alleen op rechte paden. Wij hebben genoten van het heerlijke weer. Ondanks het wat ongemakkelijk was hem ook een gedeelte in de buggy te doen. Je moet je wandeling toch echt aanpassen en inkorten. 

Laten jullie je kind ook zo lekker vrij spelen in de speeltuin?

Eindelijk wordt het steeds weer wat lekkerder weer. Het zonnetje is er en het is droog. Dit vind ik zo fijn, want nu vind ik het echt heerlijk om met Max naar buiten te gaan. Hij vind het heerlijk buiten om te wandelen of lekker in de speeltuin te spelen. Wij hebben dan ook echt genoten van het zonnetje en lekker veel buiten geweest. Ook fijn dat als het weer zo mooi weer is hij ook buiten mag spelen op het kinderdagverblijf. Dus hij zal nu ook wel vaker onder de douche moeten nu hij lekker vies mag worden. Genieten jullie weer mee van de fijne plaatjes…

Max ging voor het eerst met papa staand onder de douche, wat deed hij het goed. Wel papa stevig vasthouden, maar wat wordt hij toch een grote jongen. Daarna moest natuurlijk de nieuwe badjas aan die hij kreeg. Helemaal trots erop.

9 februari vierde ik mijn verjaadag, en er was nog een stukje taart over dus die aten we de dag erna nog lekker op.

Lekker even met Max naar buiten. Rondje wandelen. En uiteindelijk door de speeltuin terug naar huis. 

Daar moest even gespeeld worden natuurlijk, dus samen even genieten. Max zijn energie kwijt om daarna weer lekker richting huis te gaan.

Alleen meneertje had hele andere plannen, want hij wilde zeker niet mee naar huis. En nee is dan ook echt nee, en dan gaat hij gewoon op de grond liggen. Waardoor mama uiteindelijk heb dragend mee naar huis moest nemen. Hij zit nu al flink in de peuter pubertijd, en het is nog niet eens 2 jaar.

Donderdag was het echt prachtig weer dus ik besloot naar de kinderboerderij te fietsen. Max zijn laarsjes aan en lekker rondlopen tussen de dieren. Alle geitjes aaien, wat had hij een plezier erin. Daarna nog even een stukje om de kinderboerderij te wandelen om dichterbij de herten te komen. Maar toen hij het woordje huis hoorde werd hij dwars en wilde niet meer mee lopen. Hij weet wel wat hij wil en zeker niet wilt.

Nee nee nee mama, ik wil niet op de foto. En die blik dan van hem. Geweldig dit. Steeds vaker klimt hij zelf op de gewone stoel om er lekker op te zitten. Dit keer samen met een puzzel. En wat kan hij al goed puzzelen, hij legt alles er zonder na te denken of zelfs te kijken erin.

Zaterdag was het alweer zo super lekker weer. En besloten we als gezin naar de kinderboerderij te gaan. Dit keer niet in Winsum, want die is de weekenden niet open. En De Beestenborg waar ik zelf heb gewerkt is ook gewoon veel leuker. Kan hem daar helemaal vrij laten lopen, geen gevaar dat hij in de sloot valt. Hier was hij aan het kijken naar een pony en de man die hem rondje liet lopen.

Na alle dieren te hebben bewonderd en heeft geaaid, lekker even in de speeltuin spelen. Hij kon zijn energie wel even goed kwijt. Wat fijn een kind die gewoon zoveel houd van buiten spelen. En als je dan ziet hoe hij eruit ziet erna, gewoon heerlijk. Mama wast wel weer.

Ook gewoon nergens bang voor, op alle dieren afstappen. Maar wel gek op kijken als ze weg lopen van hem. En er maar achteraan lopen.

In de avond werd ik opgehaald en ben ik naar een bijeenkomst geweest voor ouders van vlinderkindjes. Dit was een mooie en waardevolle avond. Daarna helemaal gesloopt, lag dan erg laat op bed. Maar de volgende ochtend mocht ik lekker uitslapen.

Houd jouw kind ook zo van buiten spelen?