Ik ben een nieuwe uitdaging aangegaan het weekend, heel onverwachts ben ik gaan zingen. Eigenlijk stond er al een afspraak voor deze vrijdag. Maar ik zat niet lekker in mijn vel en toen appte ik dat naar degene die me les zou gaan geven. Ook lotgenote Ouders overleden kind. En toen kreeg ik terug “vanmiddag zingen?” ja echt wel, dus dat was mijn eerste zangles. Een fijne uitlaatklep. Ik ga nu officieel elke maand een dubbele les volgen bij haar. Wat ben ik blij dat ik haar heb leren kennen.Heerlijk om weer van alles in bloei te zien staan. Dit is gewoon voor ons huis, dus vanaf de slaapkamer raam foto gemaakt.Wat vind dit ventje zijn nieuwe bed geweldig. En vind het ook niet meer erg om zijn dekbed over hem heen te krijgen. Zo blij dat we deze stap hebben gezet. Hij slaapt naar mijn idee nog rustiger dan hij al deed.Een lekker ijsje voor mijn ventje, een mooi maatje voor hem. Het is de hele tijd ijs ijs ijs, dus we moesten er aan geloven om hem dan ook een ijsje te geven.Iets te vroeg om uit bed te gaan, nog vroeger dan normaal op de woensdag. Het was maar een kwartier, maar toch scheelt het best wel. Helemaal voor Max. En als hij zo lekker ligt vind ik het vreselijk om hem wakker te moeten maken.Na de ochtend en in de middag therapie, eindelijk lekker naar huis. Het is toch niet zo heel fijn zolang tussendoor te moeten wachten. Heb nu elke woensdag PMT tot half 11. Maar in de middag nog een gesprek. Dit verschild een beetje van tijd.

Ik ben me aan het verdiepen in de essentiële oliën, dit was mijn tweede pakketje die ik binnen kreeg. Heerlijk de basis heb ik nu in huis.Hoe eet je volgens Max een toetje, nou zo gewoon je hele toet erin proppen en dan lekker helemaal onder zitten. Helemaal geslaagd zo,n toetje.Even weer aan de wandel met Max, hij wilde graag treinen kijken. Maar er kwam maar niks voorbij. Toen maar met tegenzin hem mee terug genomen naar huis. En ja hoor, daar kwam toch nog een trein langs. Max helemaal blij, en toen vond hij het gelijk niet zo erg meer om terug naar huis te lopen.Onderweg naar Mirre toe. Ik koos even tussendoor de therapie die ik volg hier een sessie. Aangezien er tijdens therapie iets aangeraakt was, waardoor ik weer flash backs had naar het overlijden van Daan. En omdat ik hier zo last van had, wilde ik dit bij Mirre aanpakken.Even bijkomen na een hele heftige intense sessie. Zo dankbaar voor deze plek en voor José die me hierin helemaal helpt.Even een stukje wandelen met Max in de buggy, het goede weer komt er nu echt wel af en toe bij. Dus dan is dat wandelen helemaal niet zo,n straf.Heel af en toe zet ik Max iets vaker voor de tv dan alleen voor het slapen gaan. Dit omdat hij soms zo enorm druk is en ik het dan even te veel vind. Maar vaak kan hij buiten ook lekker zijn energie kwijt.

Wat doen jullie als je kind zo druk is dat je het even niet zo trekt?

Max wordt 22 april twee, wat gaat hij snel. Het wordt nu echt wel een peutertje, met zijn streken en flinke driftbuien. Hij weet heel goed wat hij wel en niet wil. Heel goed natuurlijk, maar dat is ook vaak wel heel pittig. Daarnaast is het gewoon een heel vrolijk heerlijk druk kind. Alles zoals het hoort dus. Ook pikt hij heel snel dingen op, je doet iets voor en voor je het weet doet hij het na. Ik sta daar soms echt verbaasd bij te kijken.

Peuterbed

Maar omdat hij dus bijna jarig is wilde wij hem voor zijn verjaardag alvast laten wennen aan een nieuw bed. Nee niet omdat hij uit zijn ledikant groeit, maar omdat ik dacht we zijn er nu wel aan toe om deze stap te zetten. Toch was het voor mij achteraf wel een slik momentje. Hij wordt zo groot ineens, en dan toch als je hem in zijn nieuwe bed ziet is hij zo klein weer. Zijn verjaardag cadeau was dan dus al zijn peuterbed, want hij zal vast genoeg speelgoed gaan krijgen nog. Ik kocht alvast lakens en dekbed hoezen.

Van het weekend was het dan zover, we gingen als gezin naar boven om zijn bed in elkaar te zetten. Nou ja zijn papa en wij waren erbij, zodat Max wel betrokken was in het in elkaar zetten van zijn nieuwe bed. Hij vond het geweldig, hij sleepte met allerlei planken om ze aan te geven. Het bed stond mooi in elkaar voordat Max zijn middag slaapje zou gaan doen. Zo dacht ik hup zijn brace aan, alleen meneer dacht nu ben ik een grote jongen en hoef ik ten eerste niet meer op de commode en zeker niet in mijn nieuwe bed mijn brace aan. Op dat moment dachten we ach laat maar voor een keertje. Laat hem maar even wennen zonder dat ding aan. Achteraf niet zo slim, want het is nu nog steeds af en toe een strijd om hem aan te doen en hem op de commode te houden.

Hoe ging het slapen

Max vond zijn bed echt helemaal geweldig, ging liggen en vond het allemaal wel prima. Ik had me al van alles in me hoofd gehaald, dat hij eruit zou klimmen. Hoe dan met zijn brace. Zag het al voor me, zijn lades helemaal leeg plunderen. Maar alles van dit was minder waar. Hij lag daar en viel heerlijk in slaap. En zo bleef het keer op keer gaan. Wel moest hij erg wennen aan zijn dekbed, in de avond werd hij boos als we hem over hem heen legde. Dus lieten we het hem zelf regelen. Dat hield in dat hij dus zonder dekbed lag. Maar dacht zo, als hij het koud krijgt zal hij er vast iets aan doen. Nu is hij daar aan gewend en ligt hij heerlijk te slapen onder zijn dekbed. En zo heerlijk vind hij het bed dat hij er haast niet uit te krijgen is. Steeds als we boven zijn wil hij er meteen in klimmen, zelfs als hij niet naar bed hoeft.

Dus missie geslaagd, wat ik niet had verwacht dat het zo snel zo makkelijk zou gaan.

Tips

1) betrek je kind in het kopen van een nieuw bed en het opzetten ervan.

2) wil hij/zij niet meteen ingestopt worden, laat het maar even zo. Het komt wel wanneer je kindje eraan toe is.

3) laat je kindje zelf in het bed klimmen, met wat hulp als dat nodig is.

4) verander niet van ritueel en blijf consequent.

Veel genoten in de speeltuin, zoals vaak als het mooi weer is. Daarnaast heb ik het woensdag de hele dag druk gehad, waar geen foto,s van zijn. Maar ben de hele dag op pad geweest. In de ochtend therape. Maar in de middag pas om 15.00 had ik daar nog een gesprek. Dus er zat heel veel tijd tussen aangezien PMT om 10.30 afgelopen was. Ben toen de stad in geweest, eerst geshopt bij de Primark, daarna naar de Hema om allemaal beddengoed te kopen voor het nieuwe bed van Max. Na de stad heb ik alsnog twee uur daar binnen zitten wachten, ben maar gaan schrijven en wat Netflix gaan kijken. Na het gesprek moest ik gelijk Max maar mee nemen van de kinderdagopvang. iets eerder dan norrmaal. Maar om nou heen en weer te fietsen had ook weinig zin.

Wil je weten wat ik en Max nog meer deden deze week, lees dan door.

Zoda het goed weer is zit ik met Max in de speeltuin. Heerlijk zo,n speeltuin dichtbij. Hij was zo ongeduldig dat ik maar snel het fruit mee nam naar de speeltuin. En we het daar maar even hebben gegeten.Toen wilde Max ook wel wat lekkers toen ik mijn appeltje aan het eten was.

Het was weer een hele gezellige geslaagde babycafeez waar ik gastvrouw van was. Max heeft het ook weer goed naar zijn zin gehad. Even samen met mama een selfie maken. Moet je kijken wat een blij ei het is.

We kregen een grote doos binnen via de post. daar zaten allemaal cadeatjes in voor het hele gezin. Voor Bert een hamster knuffel en een loekie knuffel, voor mij wat leuke dingen, voor Daan knuffels en het meeste voor Max. Ik heb wat dingetjes voor hem achter gehouden vanwege zijn verjaardag. Waar tante Linda [mijn vriendin] niet bij kan zijn. Maar ook deze hele leuke pyjama zat erbij.In een boze bui zette ik hem in de box, hij was het er niet mee eens. De eerste keer dat hij gewoon eroverheen uitklom. Daarna heeft zijn papa gelijk de box helemaal naar beneden gezet.

Een nieuw ritueel voor het slapen gaan en ook in de ochtend als hij uit bed komt. Voorheen werd zijn tanden gepoetst beneden in zijn stoel. Nu doen we dat in de badkamer. En hij kan het al best goed zelf. Eerder was het soms echt een gevecht. Maar hij doet het nu zelf, en daarna mag ik het nog een beetje overdoen bij hem.Omdat Max bijna twee word, 22 april hebben we alvast een verjaardag cadeau aan hem gegeven. Hij is overgegaan van ledikant naar peuterbed. In de middag hebben we hem even laten wennen zonder zijn brace. Die wilde hij niet aan.Hij vind zijn bed geloof wel erg leuk zo te zien. Hij doet het goed erin. Wat is het ineens een grote jongen zo.

Wat was het zondag heerlijk weer zeg. Daar hebben we zeker gebruik van gemaakt. In de middag voordat Max nog even moest gaan slapen zijn we naar de speeltuin geweest. Max heeft zich heerlijk vermaakt in de zandbak.

Na zjn middag slaap nog even de tuin in, want hij houd echt van buiten zijn. Ook ik genoot van het heerlijke zonnetje en het uitzicht. Natuurlijk wilde Max niet meer naar binnen voor het eten. Dus een flinke boze bui. Gelukkig heb ik hem iets eerder naar binnen gebracht voor het eten. Zodat zijn boze bui over zou zijn voor het eten. En hij dus gewoon aan tafel wilde zitten om wat te eten.

Hebben jullie zondag ook zo genoten van het heerlijke zonnetje?

Wat heerlijk als je weer wat meer naar buiten kan. Het is veel droog geweest, en zaterdag was het gewoon echt heel mooi weer. Zo ga ik veel makkelijker naar buiten met Max en kan ik zo genieten van en als hij zo lekker speelt. Het nadeel is dan weer dat hij nooit mee terug naar huis wilt, en dat het altijd in boze buien eindigt. En om hem dan mee te krijgen, is het alleen tillen. En ja ook ik snap dit wel dat hij liever buiten is dan weer naar huis te moeten. Dus we blijven gewoon zoveel mogelijk genieten als we naar buiten kunnen.We waren net even de winkel in geweest, toen Max deze leuke auto kar zag staan. Ik beloofde hem de volgende keer dat we naar de winkel zouden gaan hij er in mocht.

Tijdens therapie werd ik getriggert in een vreselijke pijn. Er werd mijgevraagd wat ik mijzelf nog moest vergeven… En ik dacht terug aan de dood van Daan. Vanaf dat moment is er onrust en flash backs naar Daan zijn dood. Ik voel me schuldig, nog altijd. Ik dacht dat het weg was, ik weet dat ik niet schuldig ben. Maar ik voel het in elke vezel van mijn lichaam. Het advies toen ik Lentis erover belde, wandelen en herhaal het maar steeds dat je niet schuldig bent. Ik kan het 100 duizend keer herhalen, maar ik voel het niet. En nu voel ik nog meer schuld over vele andere dingen. Een slechte moeder voor Max, een waardeloze vrouw voor Bert, schuldig dat ik niet goed voor mijzelf zorg omdat zelfliefde ontbreekt. Schuldgevoel is een rode draad in mijn leven. De vraagd wat ik mijzelf nog moest vergeven was dus wel erg heftigLekker weer aan de wandel, en Max heeft takken ontdekt om mee te spelen. Steeds opnieuw eentje vinden en oprapen. De grootste lol ermee.Nou zoals ik dus had beloofd gingen we nu de winkel in met zo,n gave auto kar. Voor Max was het geweldig, voor mama iets minder. Die dingen rijden echt enorm zwaar. Daarna had hij zijn zinnen gezet op die kinderwinkelwagentjes. Maar dat durf ik met hem nog niet aan, want dan weet ik dat hij de hele winkel door gaat crossen ermee.Zaterdag wat was het heerlijk weer, samen met Max even naar de speeltuin. Wat is dat genieten hem zo heerlijk te zien spelen. Rondrennen, in de zandbak spelen. En ja ik had dit keer een bal meegenomen.Dus meneer in actie met zijn bal, zo geweldig hoe hij zich kan vermaken buiten.Thuis ben ik gelijk aan het middag eten begonnen. Ik maakte voor ons lekker stokbroodje met gehakt uit de oven. Dat was smullen voor zo,n eerste keer. Voor herhaling vatbaar dus.

Wat doet jouw kind het liefst buiten?

Weer een week voorbij in huize Mulder. Een week met iets meer weer naar buiten kunnen. Want zodra het droog is, vind je me het liefst in de speeltuin met Max. Het is soms zo lastig hem de hele dag binnen te hebben. Hij kan soms heel druk zijn, dus een beetje zijn energie kwijt buiten. Lekker lopen en spelen. Dus laat het maar steeds meer droge dagen zijn, dan gaan wij lekker naar buiten.Ik dacht even lekker wandelen, Max in de buggy en gaan. Maar helaas halvewege begon het heel hard te hagelen. Gelukkig was dit echt heel kort. Alleen regenen bleef het wel, dus snel weer richting huis.Dit is toch zo lief om naar te kijken, als je kindje zo ligt te slapen. Maar zo moeilijk om hem er dan uit te moeten halen. Maar de woensdag is altijd vroeg op staan. Dus moest hem echt om 7.00 eruit halen. En dat was al later dan normaal. En nog had ik de vroege trein gehaald. Terwijl ik dit keer dacht een latere trein te nemen.Heerlijk even in de speeltuin spelen, voordat we langs de winkel gaan. Dat is het voordeel dat de speeltuin bijna in de achtertuin staat. En we er altijd langs komen als we naar de winkel gaan. Hij was met zand aan het slepen om op de glijbaan te gooien. Dit was de hoge glijbaan, er is daar ook nog een middel grote glijbaan. Waar hij deze dag voor het eerst van mij op mocht. En wat had hij een pret. De kleine glijbaan vond hij al geweldig. En hier kreeg hij dus ook geen genoeg van. Volgens mij kan hij de hele dag wel spelen in de speeltuin. Welk kind nou niet.

Lekker aan de verse ananas, ik hou ervan. Helaas vind ik het verse fruit in de winkel altijd zo duur. Maar zo nu en dan is dit wel heel lekker. Ik neem ook zeker wel genoegen met bananen, appels, druiven enz…Zondag wilde we in de middag lekker naar buiten als gezin, even wandelen of naar de speeltuin. Alleen dat viel in het water omdat het met mij niet zo lekker ging. Ik moest in de buurt van de wc blijven. Dus we hebben Max lekker in de tuin laten spelen. En dat was zeker even goed genieten. Zo erg dat het meer naar binnen wilde. Het was een prachtige dag.

Wat doen jullie het liefst buiten met jullie kinderen?

Een heerlijke week zonder therapie, dat kan ik soms wel even waarderen en heel erg gebruiken. Voor mij voelt dat als een soort van rustige week. Dat houd in dat de week waar we nu in zitten dus zeker weer drukker wordt.

Deze week heb ik enorm genoten van iets, en dat was echt wel heel bijzonder omdat het heel lang geleden is dat ik zo genoten heb van iets wat helemaal voor mezelf was. Wel heel dubbel, want genoten op een dag speciaal voor ouders van overleden kinderen. Hoe dan!? Daar kom ik op terug verderop in het weekoverzicht.

Kijk nou de burgermeester van het huis staat daar hoor. Met zijn handen op zijn rug, ik vind dit altijd zo,n prachtig uitzicht als hij zo gaat staan. Want ja dit doet hij veel vaker.

Schoonmaken is 1 ding, maar dit ging me net iets te ver. Het ziet er zo lief uit, dat hij de muur aan het schoonmaken is. Maar wel heel gevaarlijk wat hij doet zo op de poef gaan staan en zelfs soms ze handjes los van de muur. Maar wat werd hij kwaad als ik hem eraf haalde, tot drie keer toe eraf gehaald. De vierde keer kon ik hem nog net opvangen, zodat hij niet heel hard viel op de grond. Die dag heeft hij het niet meer gedaan. Maar genezen was hij niet, want diezelfde week ging hij weer er zo op staan. Deugniet is het toch ook.

Van wie hij dit heeft weet ik echt niet, maar ik ben niet zo heel erg van het poetsen. Ja hij heeft me het wel eens zien doen. Maar helemaal uit het niets ineens een doekje pakken en gaan schoonmaken. Gek kind, maar dank je dat je mama laat zien hoe het moet.

Nou ik vind het wel eerlijk dat hij af en toe mee helpt met schoonmaken, hij is ook degene die het meest vies maakt. Klein vies jongetje met zijn toetje. Helemaal in zijn nopjes om alles op de tafel te smeren en dan lachen en klappen. Oke oke, mama maakt wel weer schoon hihi.

Ik probeer nu elke dag fruit te eten, en zag die aardbeien en had er zo,n zin in. Ze waren wel lekker. Maar de volgende keer even iets langer wachten om ze te kopen. Ze mochten iets zachter zijn en iets zoeter. Dan waren de perfect geweest.

Zaterdag was een hele lange intensieve dag geweest. En geen tijd en energie voor foto,s te maken. Niet ook aan gedacht. Maar ik ging samen met nog iemand naar de Landelijke dag van OOK (ouders overleden kinderen) Ik wilde wel eens weten hoe dit was. De ochtend vond ik nogal lang duren. Ik dacht even een welkom praatje, maar dat welkom praatje wat ik in mijn hoofd had was de hele ochtend zittend in een zaal. De spreker ging wel steeds de zaal in om vragen aan de ouders te stellen, maar dit trok mezelf helemaal niet. Dapper voor de ouders die hem te woord stonden en de hele zaal mee kon luisteren naar hun verhalen. Ik had liever iets meer tijd gehad om gewoon zelf met elkaar kennis te maken en ervaringen te delen.

Het middag programma maakte alles goed voor mij. Eerst lekker wat gegeten, nog even een frisse neus gehaald buiten. Want het was warm en benauwd binnen met al die mensen. Er waren in de middag workshops, en ik had me opgegeven voor het zingen. Ik hou van zingen, maar omdat ik wist wie deze workshop zou doen. Iemand die ik al had leren kennen met de communicatie training die ik eerder al deed. Ging ik helemaal overstag. Wat begon als enorme zenuwen, om mijn comfort zone uit te stappen werd onwijs leuk. We hebben twee uur gezongen, dus ik ben er bij gaan zitten. Want zo lang staan kan ik niet. Maar daar zat ik vooraan. Ze vroeg ons of we aan het eind van de dag met haar mee wouden zingen. Ze zou namelijk nog optreden. En wij mochten drie nummers meezingen. Ik ging vooraan staan en ik genoot van elke zin die ik zong. Ik keek het publiek in en wat voelde dit geweldig. Ik kreeg complimenten die ik in me opnam. En later hoorde ik nog dat er meerdere mensen de zang coach er op aan spraken. Van dat ik zo stond te stralen. Degene die er waren, die ik al kende van de training hebben een hele andere Debbie daar leren kennen tijdens het optreden. En ik kon daarna alleen maar huilen, hoeveel ik had genoten en dat ik niet kon geloven dat ik dat was daar op het podium.

Ik heb een waardevolle les geleerd die dag, en ik denk dat ik iets moet gaan doen met het zingen. Als ik er zo blij van word.

Zondag zijn we even als gezin naar de Ikea geweest, wilde even kijken voor een cadeau voor Max zijn verjaardag. Wat we in gedachten hadden word hem niet. Ondertussen gelijk even gekeken naar een groot jongens bed voor hem. Hij kroop er in en bleef ook gewoon in bed liggen. Volgens mij vond hij het wel wat. De hele kinderafdeling vond hij geweldig, hij rende van hot naar her. En pakte de krukjes op en nam ze mee. Vond een leuke houten autobaan die hij het liefst meenam. Toen kwam hij een houten kar tegen, waar hij ermee vandoor ging. Om vervolgens heel boos te worden dat het nu wel klaar was om er door de winkel mee heen te rennen. Hij heeft lekker zijn energie kwijt gekund. Maar zijn zonder iets te kopen de winkel weer uit gegaan.

Waar wordt jij blij van?

Deze week heb ik het best als druk ervaren, en dan vergeet ik vaak ook gewoon om foto,s te maken van de week. Dus die zijn er niet veel.

Mandag
Ben deze dag bezig geweest met wat huishoudelijke klusjes. De woonkamer stoffen en stofzuigen. De wc,s schoonmaken. Eigenlijk kom ik vaak maar weinig toe aan het huishouden. Maar de dingen die ik echt nodig vind gebeuren vaak wel. Ook ben ik nog even naar buiten geweest met Max, even hem zelf laten lopen naar de winkel. Dit gaat steeds beter. Hij begint ook steeds beter te accepteren dat er op sommige momenten ook even een handje vast gehouden moet worden. Bijvoorbeeld bij het oversteken… Het liefst wilt hij door de speeltuin heen, maar dit doe ik niet altijd. Zeker niet als het zulk vies weer is als nu met al die regen. Want hij wil dan heel graag lekker van de glijbaan af of in de zandbak spelen. Dat doen we wel op de dagen dat het droog is in de speeltuin.

Max dacht wat mama kan, kan ik ook. Lekker de hele boel veranderen in huis. Hij vind het vaak ook zo leuk om te helpen. En soms krijg je de achteraf dit soort dingen. Lekker aan het slepen geweest met de stoelen.

Dinsdag
In de ochtend Babycafeez samen met Max. Deze ochtend was ik weer gastvrouw. Ook kwam er dit keer een spreker, iemand die kwam praten over babygebaren. En ons gelijk een aantal gebaren heeft geleerd. Het stond in het teken van dieren. En wat deed ze het leuk. Daarna heb ik alles opgeruimd, en wat fijn dat er een vader die we bijna altijd ook zien met zijn zoontje even bleef op de twee te laten spelen samen. Zodat ik Max niet in de buggy hoefde te laten wachten terwijl ik alles aan het opruimen en afwassen was.

In de middag had ik nog een telefonische afspraak met iemand van Lentis,was weer een vrij intens gesprek. En was daarna eigenlijk wel bekaf. Maar beneden was Max al uit bed gehaald door zijn papa. En kon ik bijna beginnen aan het avond eten maken.

Woensdag
Is therapie dag, eerst in de ochtend Max weg brengen naar de kinderopvang en daarna gelijk door naar PMT groep. Ik had helemaal geen zin om erheen te gaan, het ging namelijk niet zo goed met mij. En waar ik mee zat wilde ik eigenlijk helemaal niet over praten. Toch liep de ochtend zoals altijd anders. Ik en nog iemand kregen weer volop de aandacht, omdat de rest er niet waren. Dit vind ik eigenlijk altijd vreselijk, maar ergens is het ook weer heel goed. Maar op dit soort momenten komt het allemaal heel erg dichtbij. Zo dichtbij, dat ik dit weer in de vlucht ging tijdens therapie en mijzelf pijn deed en me afwezig zette. [Dissociatie] Toch zijn we daarna nog even goed aan de slag gegaan, want ze was even streng voor me. Wat ik op dat soort momenten nodig heb.

Thuis was ik volledig versleten hierdoor en ben dan ook even naar bed gegaan. Maar dit keer een wekker gezet, en gezegd tegen mijn partner als ik niet om die tijd eruit ben dat hij me er uit moet helpen. Als ik me zo voel kan ik de hele middag op bed gaan liggen. Ik ben er netjes uitgekomen. Dat voelde wel goed, dat het me lukte.

Donderdag
In de morgen kwam iemand van Martinizorg, dit was de tweede keer dat ze langs kwam. We hebben veel zitten kletsen, zodat ze mij een beetje leert kennen. En ik het vertrouwen kan opbouwen bij haar.

S,middags na het middag slaapje van Max kwam opa en oma hem ophalen om te logeren. Omdat ik de vrijdag al vroeg bij Lentis moest zijn. Dus de middag en avond even bij kunnen tanken.

Vrijdag
Normaal nooit therapie op deze dag,maar het gesprek kwam even tussen door omdat ik haar anders een aantal weken niet zou zien. Was weer een goed gesprek. Waar het nu vaak op neer komt dat ik in beweging moet blijven. Kreeg de vorige keer al de tip, lekker muziek opzetten en dansen. Want ja hier wordt ik vrolijk van. Daar ben ik kleine stapjes in aan het zetten. Zelfs met Max aan het dansen geweest. Dit deed ik eerder toen hij nog heel klein wel. Dat is nogal verwaterd, en probeer ik nu weer beetje op te pakken.

Thuis gelijk Max overgenomen, want opa en oma waren er al. Moest met Max wat gaan eten en hem daarna naar de kinderdagverblijf brengen. Ik stond nogal op tijd, en daar ga ik zo van stressen. Toch kwam ik precies op tijd voor mijn tweede afspraak voor deze dag. Samen met een paar mensen in gesprek voor de tweede ronde over mijn droom om bijeenkomsten te gaan organiseren voor ouders van overleden kinderen. Ze gaan me helpen deze droom waar te laten maken, maar in kleine stappen. Want ze vinden, en ja dat klopt wel een beetje vanwege therapie dat ik er op dit moment nog niet aan toe ben.

Zaterdag
De dag begon zo lekker rustig. Max nam ik nadat ik hem uit bed haalde even mee naar onze slaapkamer en daar keek hij rustig een filmpje op mijn telefoon.

Toen we allemaal lekker hadden ontbeten en wakker genoeg waren zijn we wezen boodschappen doen. Verder de dag binnen doorgebracht door al die vieze regen.

Zondag
Rustdag, we konden toch geen kant op met de hele dag regen te hebben gezien. We hebben als gezin uitgeslapen. Max was wel even rond 8.00 wakker en zijn konijn uit bed gegooid. Nadat die terug heeft gekregen heeft hij nog wat liggen kletsen en viel toen weer in slaap. Rond 10.15 heeft zijn papa hem uit bed gehaald. Ergens voel ik me schuldig dat we hem zo lang hebben laten liggen, maar hij vond het geen probleem. En voor ons was het ook wel een keertje lekker.

De planning was hem die middag keertje niet naar bed te brengen, maar toen merkte we toch dat het hem niet ging lukken. Dus rond 13.30 toch maar even laten slapen.

Voor de avond staat er stoofvlees op het menu, dus dat moest op tijd op het vuur gezet worden.

Hoe was jullie week?

Ik heb altijd al wel last gehad van moeilijk afscheid nemen. Dan hechte ik veel waarde aan een persoon, en moest ik dan weer loslaten. Van jaren geleden kan ik nog de pijn voelen, van mensen die ik heb moeten loslaten. Dat voelt zeker niet prettig.

Na het overlijden van Daan is dit heftiger geworden. Als eerste ben ik er nog niet zo lang geleden achter gekomen dat ik zonder dat ik het wist, mensen die ik lief heb wegduwde van me. Dit uit zelfbescherming om niet nog meer pijn te voelen als er toch weer iemand bij me weg ging. Want zo voelt het iedereen gaat toch bij mij weg. Daarom lukt het me niet om vriendschappen op te bouwen, omdat ik het heel eng vind om me te binden. Me echt te binden, want gaat die gene weg doet dat zoveel pijn. En die pijn wil ik liever niet ervaren.

Ik heb me dan ook een beetje voorgenomen me niet teveel te binden aan mensen, maar ergens wil ik dit juist wel. Want ik mis het zo, vriendschappen om mij heen. En mensen die om mij geven. Maar soms ontkom je er niet aan en gaat het binden vanzelf. Vanaf dat Max heel klein was krijg ik hulp thuis van Martinizorg. Ook daar bind ik me het liefst niet teveel mee. Ja er is een prima klik met degene die komen, maar dat is het dan ook. Nu kreeg ik sinds December een nieuw iemand over de vloer. En ik had het niet echt door wat er gebeurde. Ik wilde me niet volledig open stellen naar haar en toenadering zoeken was maar eng. Tot ze pas liet weten dat ze ging stoppen bij Martinizorg. Op dat moment voelde ik het pas echt, ik heb me in hele korte tijd weten te binden aan haar. En nu moest ik alweer afscheid nemen. Die dagen hadden we best intensief contact via whatsapp, wat ik voelde en dat ik het moeilijk vond dat ze weg ging. Ze vertelde me dat ook zij me zou gaan missen, wat ik ongelooflijk vind. Ze was er immers voor haar werk. Alleen ze vertelde dat ik juist heel goed verbinding kon maken, want het was me bij haar gelukt.

Zelfs in haar vakantie benaderde ze me om te vragen hoe het met mij ging, de tranen liepen over mijn wangen. Want ik ben het niet zo gewend, dat er iemand zo naar mij vraagt. Zonder dat ze er was vanwege haar werk. Waarop ik terug kreeg wen er maar aan, dit zal ik vaker doen. Ze had ook al aangegeven dat ze wel nog eens langs zou komen voor een kop thee of een berichtje zou sturen. Dus wie weet…
Al heb ik daar niet het vertrouwen in, dit ligt niet aan haar maar aan mij dat ik gewoon daar heel negatief in sta. Ik weet gewoon niet wat ze heeft gedaan met mij in die korte tijd dat ze bij mij thuis kwam. Het voelde zo goed. Tot nu, want nu voel ik alleen maar pijn en verdriet.

Ik durf me dus eigenlijk niet volledig te verbinden met iemand, omdat het zo pijn doet als degene weg gaat.

Ondans de pijn en verdriet wat ik nu voel, ben ik ook heel dankbaar voor haar dat ze in mijn leven kwam.

Een vrij rustige week met therapie. Alleen de woensdag PMT groep, wat standaard elke week is. Verder geen andere gesprekken dit keer. Nog wel Martinizorg langs geweest, met z,n twee kwamen ze. Omdat er kennis gemaakt zou worden met een nieuw iemand. Dit voelde wel weer erg ongemakkelijk. En had niet zo,n zin om weer alles te vertellen. Dus liet ik het aan degene over die me al een tijd kent. Ik vulde haar wel aan. Maar het is niet leuk al die dingen te horen over jezelf of weer te moeten vertellen. Maar goed zo gaat dat nu eenmaal met zorg dat het weleen afwisselde met mensen.

Heerlijk als je alweer de bloemen ziet opkomen, dan is het toch echt wel lekker weer. Na PMT groep ben ik nog even de stad in gelopen. Ik wilde kleding voor mijzelf kopen. Maar heb ik uiteindelijk niet gedaan. Was heel snel moe en dus even wat gegeten in de stad en daarna weer terug naar de trein om naar huis te gaan.

Ben weer wat meer bezig met mijn blog. Ik gebruikte mijn laptop bijna niet meer, omdat ik het niet fijn vond om steed aan tafel te moeten zitten. En als ik mijn laptop open klap als ik op de bank zit en Max is erbij dan gebeurd er niets. Max vind de laptop te leuk om op de toetsen te drukken steeds. Nu heb ik een hele mooie iPad gekregen, want mijn tablet die ik heb doet het nog amper. Dus nu kan ik makkelijker lekker even op de bank aan het werk als Max slaapt. En hoef ik niet of aan tafel te zitten of mijn laptop steeds te verslepen.

Heerlijk kind je geeft op de bank een bakje met druiven en een beker water. Even later gaat hij naar zijn eigen tafel en zet het dar neer en gaat eraan zitten echt. Echt heel schattig om te zien.

Kijk nou mijn twee mannen allebei een boekje lezen. Ik hou er zo van.

Lekker spelen bij mama, mama kreeg alle trein onderdelen op schoot. En verder zelf de trein opbouwen. Hij is zo gek op treinen. En deze Woezel en Pip trein is ook zo leuk. 

Laatste dag van de week en nog even na het badderen tv kijken voor het slapen gaan. Hij had zich helemaal in de deken gewikkeld en zo keek hij even tv. Mijn lief klein beertje in de deken.

Vinden jullie het ook zo leuk om te zien dat de bloemen opkomen?

Hallo, ik ben Linda, 33 jaar en ik ben ziek. Ik heb de ziekte van Graves.

Ziekte van Graves

De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte en wordt vaak beschreven als een multi-systeemaandoening. De ziekte van Graves wordt ook wel eens de ziekte van Graves-Basedow genoemd. Als je de ziekte van Graves hebt, krijg je meestal last van hyperthyreoïdie. Hyperthyreoïdie is een moeilijk woord voor een te hard werkende schildklier. Maar er zijn ook andere problemen die onder de ziekte van Graves vallen, namelijk bepaalde oogklachten en een aandoening aan de huid van de scheenbenen. 

Symtomen

• Vermoeidheid.
• Gewichtsverlies.
• Veel zweten.
• Snelle hartslag.
• Niet goed tegen warmte kunnen.
• Struma (een vergrote schildklier).
• Uitpuilende ogen.
• Verdikking van de huid op je scheenbenen.