Deze school is afgesloten

De laatste tijd is het hier best pittig geweest in ons gezin, en er zullen nog meer pittige momenten aan gaan komen. Max heeft de afgelopen zeven maanden van school, maar halve dagen gedraaid. Het lukte hem niet om mee te draaien in het schoolsysteem. Als gevolg dat hij enorme boze buien kreeg op school, en volledig uitval met leren. Dit heeft best een aanslag gedaan in ons gezinsleven, om hem zo ongelukkig te zien. En hem steeds meer te zien afglijden. Toen het in de laatste weken van school helemaal mis ging. Een incident waardoor hij een time-out kreeg van een week. Helemaal niet naar school mogen, die week hebben we ook gelijk geregeld dat hij de laatste zes dagen ook niet meer naar school hoefde. Hij zou net in die weken vanuit school naar de zorgboerderij gaan, wat nu vanuit huis met de taxi geregeld werd. En omdat hij niet meer naar school zou gaan, mocht hij zelfs vaker en langer naar de zorgboerderij. Alleen hij was enorm onrustig en verdrietig, wat er was gebeurd op school kreeg hij niet verwerkt. We wilde voor hem een goede afsluiting geven, alleen hij wist niet of hij nog wel de klas in wilde. Dit ging dan ook gepaard met elke avond met naar bed gaan huilen, er steeds weer uit komen, niet kunnen slapen.

Wat te doen met zijn paniek

Hier moest ik iets mee, want dit hield ik niet te lang vol hem zo elke avond in paniek te hebben. En helemaal aan mij vastklampen, ook als ik een avondje voor mijzelf had en een oppas kwam liet hij me amper gaan. Al vaker had ik het voorbij zien komen een verzwaringsknuffel van Lotgenootje. Het begon steeds meer te kriebelen om het gewoon te kopen. Maar ik wist ook dat ik al vaker dingen heb geprobeerd als stress speeltjes, en dat was steeds tijdelijk leuk. En zijn kleine knuffel hondje werkt ook fijn, daar voelt hij zich veilig bij en wilde hij ook de laatste tijd altijd mee naar school. Dus ik besloot het toch maar te doen. Wauw een actie, een tweede verzwaringsknuffel voor de helft van de prijs. Voor hem bestelde ik een hond en voor mijzelf een konijn. Echt te schattig toen we ze mochten uitpakken. Helaas zat er een gat in de hond, waardoor die terug moest. Dit was een grote teleurstelling voor ons beide. Want er moest nu iets gebeuren, en besloot dat hij dan tot zijn nieuwe hond zou komen. Dat hij mijn konijn mocht lenen voor het slapen. Hij raakte hier helemaal gehecht aan, en ik merkte ook dat hij rustiger werd. Als hij in paniek naar mij toe kwam, bracht ik hem terug in bed. Ik knuffelde hem even en vertelde dat hier zijn nieuwe knuffel voor was. Hij pakte hem dan gelijk en hierdoor werden de avonden rustiger. Wat fijn hij sliep weer beter, en ik kreeg mijn avonden weer grotendeels terug.

Het werd ook heel fijn opgepakt met het retour verhaal, en hij kreeg dan ook een nieuwe hond. Wel vond hij het even moeilijk om mijn konijn terug te geven. Maar nu is hij al helemaal gehecht aan zijn Tobi, hoe hij nu alle knuffel hondjes noemt. Vernoemd naar de hond op de zorgboerderij.

Logeren

Nu komt er voor ons en vooral voor hem een nieuwe uitdaging aan. Het aankomende weekend gaat hij voor het eerst een nachtje logeren op de zorgboerderij. Hier moet hij aan gaan wennen, omdat hij na de zomervakantie van maandag tot woensdag er elke week zal zijn. Hier is hij best angstig voor, en af en toe ontstaan er huilbuien. Eerst vonden we het thuis niet zo goed idee om de verzwaringsknuffel mee te geven aan hem voor het logeren. Omdat het dan elke week mee moet met al zijn andere spullen. Maar we zijn overstag gegaan. Als het hem makkelijker maakt met logeren, is dat me enorm veel waard. Dus zaterdag gaat zijn Tobi de hond mee uit logeren bij de zorgboerderij, en ik ben heel benieuwd hoe dat gaat.
Na de vakantie komen er nog meer veranderingen, wat enorm wennen zal zijn. Maar hopelijk het gewenste resultaat zal gaan zijn.

De laatste tijd ging het steeds slechter met Max op school, en vooral het stukje hem op school achterlaten in de ochtend. Als we van huis weg gingen was er vaak niks aan de hand, en onderweg ook niet. Maar op het moment dat we op school aankomen, zie zijn hoofd vertrekken, en zodra we binnen zijn begon de ellende. “ik wil niet naar school” “ik wil mee naar huis” Dus keer op keer liet hij me niet meer gaan. Hij hing dan aan me, liep met me mee naar buiten. Claimde mijn fiets, zodat ik niet weg kon. Moest ik hem weer naar binnen brengen, en hem letterlijk aan de juf geven om hem vast te houden. En als ik dan wegliep hoorde ik hem soms schreeuwen. Dit ging door merg en been. Hij maakte er een gewoonte van, en dit moesten we doorbreken.

Beloning systeem

Daar kwam het plannetje om een beloning systeem voor hem op te zetten. Ik weet het, het gaat me aan het hart om hem zo te verplichten naar school. Maar een andere keuze is er nu even niet. Hij moet toch in het ritme van school blijven, anders wordt het alleen maar moeilijker om weer volledig naar school te gaan. Of het nu op deze school is of elders. 

We maakte regels voor hem, en ik vertelde hem stap voor stap wat hij moest doen vanaf het moment dat we de school binnen gaan. 

• Eerst jas, muts en handschoenen uit
• Spullen uit zijn tas die hij wil hebben in de klas
• De spullen naar zijn tafel brengen
• Terugkomen naar mij om een kus en knuffel te geven
• En dan rustig de klas in gaan en mij laten gaan

Als hij deze stappen allemaal rustig heeft doorlopen, mag hij bij thuiskomst een sticker plakken. Heeft hij er vijf verdiend die week, krijgt hij een beloning. De dinsdag moet hij ook nog naar de BSO, en ook dat was ellende. De afspraak is hierin, ben je rustig naar school gegaan en ook deze dag naar de BSO. Heb je die dag een kleine beloning verdiend, de keuze in een toetje of een zakje snoep.

Het werkt

We zijn nu begonnen met de derde week met dit beloning systeem. En het gaat goed. Wat heerlijk om hem weer rustig naar school te brengen. Geen strijd, geen geschreeuw, geen gehuil, geen weg geloop. Mijn dag begint een stuk relaxster sinds we met de stickers zijn begonnen. Elke dag heeft hij een sticker mogen plakken, en heeft dan al twee keer een cadeautje mogen uitzoeken. En al twee keer heeft hij een toetje naar wens uitgezocht.
Nu hoop ik dat de gewoonte er weer in komt, en dat we over een tijdje kunnen stoppen met de beloningen. En hij weer gewoon normaal naar school gaat. Maar aangezien hij nu op school niet meer mee doet met de gewone les, en er misschien binnenkort dingen veranderen. Zal dit wel weer een nieuwe uitdaging gaan worden. Maar voor nu ben ik blij dat het werkt, en mijn dag veel fijner begint.

Bij alles waar ik nee op zeg is een strijd thuis met onze zoon. Dit is zo vermoeiend dat je keer op keer nee moet blijven zeggen. Dezelfde vraag waar hij nee op kreeg, blijft dan de hele dag terugkomen. In de hoop dat ik “ja” zeg. Maar eerlijk als er iets in zijn hoofd zit, lukt het hem gewoonweg niet eruit te krijgen. Het moet gebeuren wat hij in zijn hoofd heeft, en anders volgt er strijd en boze buien. Hier haal je hem echt niet uit. Ook niet als je iets anders leuks voorstelt om te doen. Dat schakelen lukt niet in zijn hoofd, en eigenlijk moet je gewoon met hem mee gaan. Dit gaat echter niet altijd, en zeker niet als het om schermtijd gaat. Want dat zou hij de hele dag graag willen. Daarom staan er regels voor de schermtijd. Maar aangezien hij nu halve dagen naar school gaat, en hij thuis echt uitgeput is heeft hij schermtijd nodig. Dan ligt hij dus al te lang op de bank met filmpjes, en is moeilijk eruit te halen.

We hebben een TimeTimer

Omdat er zoveel strijd thuis is, ga je zoeken wat dan wel helpend is voor hem en voor ons om het rustiger in huis te krijgen. Ik stelde bij hem voor om een TimeTimer te bestellen, daar werken ze op school ook mee. Dat vond hij wel een goed idee, en zo werd hij besteld. Hij had wel een eis hij wilde dezelfde als op school, een grote TimeTimer dus. Bleek niet helemaal hetzelfde te zijn als school, maar hij is goedgekeurd door onze zoon. Visueel maken blijkt hierin echt enorm te werken. Want ja hoeveel is 30 minuten, of is 10 minuten nog lang vraagt hij dan…

Hoe werkt een TimeTimer

Met de TimeTimer kan je tijd visueel maken, het is heel simpel. Je draait hem gewoon op rood naar de gewenste tijd, en hij telt wel af. Het fijne ervan is, dat ook je kind hem zelf heel makkelijk kan bedienen. Sinds dag één is de strijd in de avond voor het gamen stoppen gestopt. Ik hoef geen tientalen keren te zeggen dat hij moet afsluiten. Hij maakt meestal nog even af waar hij mee bezig was, en sluit dan af. Soms moet ik het nog een keer vragen, maar het is echt een wereld van verschil. Nu hoop ik dat het ook zo blijft.

Daarnaast ga ik hem ook gebruiken om hem weer wat meer echt aan het spelen te helpen. Want dit vind hij dus heel moeilijk zonder scherm erbij. Dus ik moet er weer aan geloven om de timer aan te zetten en even hem op weg helpen om samen te spelen. En daarna dat hij een tijd zelf moet gaan spelen, in de hoop dat het weer een gewoonte gaat worden om lekker zelf te spelen. Maar daar moeten we nog mee aan de slag.

Werken jullie met een timer om ze zo te laten zien/horen dat het klaar is met schermtijd?

De eerste drie weken in het nieuwe jaar zijn alweer voorbij gevlogen. Ik ren en vlieg heen en weer. Ik ga nu geen twee dagen naar de dagbesteding maar vier halve dagen. Maar kom net niet steeds toe aan iets, want dan moet ik weer richting school om Max op te halen. Omdat hij halve dagen naar school gaat. Dit is oke voor hem, maar best pittig om hem veel meer thuis te hebben. Juist omdat hij heel moeilijk aan spelen komt, en hij na schooltijd vooral veel op de bank hangt met filmpjes of games. En ja dit heeft hij ook nodig, maar daar is hij ook weer heel moeilijk uit te halen. Wat wel nodig is. Het is en blijft nog even een puzzel, maar ondertussen doen we ook zeker leuke dingen. En scheppen we zo nu en dan wat orde met hem en het huis.

Omdat onze zoon een probleem heeft met dingen wegdoen, stapelt het speelgoed hierop. Hiermee moeten we echt nog eens mee aan de slag met hulpverlening. Maar voor nu gaat school even voor op echt opruimen. Het gaat hier niet alleen om speelgoed, maar ook om alle knutselwerkjes, papiertje enz… Het is al wel wat minder geworden, maar nog steeds niet op een normale manier. Dan zal je zeggen, gooi het gewoon weg ofzo… maar daar zitten enorme boze buien aan vast als hij het door heeft. 

Maar omdat ik het steeds zo chaos in huis vind, hebben we nu bij de Ikea speelgoedkasten gekocht. Eentje voor de woonkamer en eentje voor zijn eigen kamer. Helaas heeft hij enorme grote wagens die gewoon negens in kwijt kunnen. Maar voor nu hebben we al het andere spul in de bakken van de kasten kunnen doen. Die zondag stond dan ook voor mij in het teken van opruimen, schoonmaken en rust creëren in mijn hoofd hierdoor. Het oogt nu een stuk rustiger, en dat voelt voor mijn hoofd ook een stuk fijner. Daarnaast kan hij nu makkelijker die bakken uit de kast halen om iets te pakken. En heb ik niet al die kleine en grote losse bakken meer in de woonkamer. Het is en blijft nog steeds veel. Maar voor nu kan ik hier weer even mee leven.

Woensdag moest ik naar het ziekenhuis voor mijzelf, en daar kon ik Max niet bij gebruiken. Ik vroeg een vader van een vriendje of hij met hun meekon naar Freerunning. Zo ging hij mee zijn vriendje van school halen, en kreeg ik deze leuke foto dat hij lekker even aan het klimmen was op het schoolplein. Hij vond het zo leuk dat hij hem mocht ophalen van school. Daarna konden ze nog even bij hun wat drinken en wat lekkers krijgen en spelen.

Daarna was het tijd voor de les freerunning waar beide jongens opzitten. Ook daar kreeg ik een leuke actie foto van. Het is fijn dat dit kan en dat ik zonder zorgen om hem naar het ziekenhuis kon.

Wat is zwemles vanaf het begin een struggle voor hem, van een gewoon groepje, naar water gewenning groepje, naar lange pauze, naar 1 op 1 zwemles. En nu na de kerstvakantie ga ik samen met hem het water in, en help de juf hem begeleiden in het water. En wat een mijlpaal nu met de tweede les na de vakantie hij heeft zijn eerste sticker gehaald voor het durven onderwater kijken. Hij doet het op zijn manier en dat is met duikbril. Hij duikt ringen op, zwemt stukjes onderwater. En ik ben hier megatrots op, want we komen van ver. Op naar nog meer nieuwe mijlpalen met zwemles.

Na zwemles even lekker rustig aan doen, want het is altijd erg vroeg voor een zaterdag om naar zwemles te gaan. En in de middag stond er nog iets leuks op de planning.
Er was een kinderdag georganiseerd op de oude manege van de dagbesteding (waar ik zelf onderdeel van uit maak) Natuurlijk nam ik Max mee, omdat hij spelen daar altijd leuk vind. Ik kon zelf weinig helpen, want ik moest de hele tijd bij Max in de buurt blijven van hem. Hij vond het wat spannend, omdat het ook wel heel druk was. Het was een groot succes met voetballen, springkussens, cake versieren en schminken.

We moesten wel een uur eerder weg, omdat ik nog om 16.00 een schrijfworkshop had. De eerste van het nieuwe jaar, en het was een enorme uitdaging de nieuwe workshop.

Jullie zijn nog maar weinig op de hoogte gehouden hoe het met mijn schoolgaande kind van 7 gaat. Ik ben van plan om daar verandering in te gaan brengen. Al heel lang speelt er van alles bij ons kind, en rondom school gaat het eigenlijk helemaal niet goed.

Gedrag

Mijn zoon Max, heeft een gedragsprobleem en wat dat is zijn we nog aan het onderzoeken. We weten al jaren dat hij een taalontwikkelingsstoornis heeft, en we hielden ons daar lange tijd aan vast dat hier zijn gedrag vandaan kwam. Voordat hij naar groep 2 ging waren we het vertrouwen in school kwijt en wist ik niet of we hier goed aan bleven doen voor hem. Toch eenmaal in groep 2 draaide dat helemaal bij, hij kwam in een kleine klas en had het prima naar zijn zin. Toch bleven de zorgen om zijn gedrag, en meer om zijn gedrag dan zijn TOS. Ik wilde er nog niet aan geloven, tot hij de overstap maakte naar groep 3. We hoopte dat dit positief uit zou pakken, maar helaas gaat het heel slecht met hem op school. De boze buien werden steeds heftiger en zo erg zelfs dat hij andere pijn begon te doen, hij voor straf naar een andere klas moest. En zelfs een keer mee met mij naar huis werd gestuurd. Hij stond de hele klas bij elkaar te schreeuwen, te gooien met krukjes. Vaak laat ik hem rustig achter op school, maar er zijn ook heel vaak momenten dat ik hem huilend en schreeuwend achter moet laten.

School

Hij is niet gelukkig op school, zoals het nu is. Ik zie een jongetje die steeds verder afglijdt en niet kan vertellen wat hij precies voelt. “Mam wat is er met mijn hoofd aan de hand, of niemand kan me helpen” hoor ik een intens verdrietig jongentje zeggen. Hij wil niet naar school, en is enorm overprikkeld van de dingen die hij moet. Alleen al in de klas zelf zitten kost hem de grootste moeite. Een aantal weken voor de kerstvakantie is dan ook door school besloten dat hij nog maar halve dagen naar school gaat. Inmiddels heeft de juf alle druk bij hem weg gehaald, hij hoeft niks. Alles wat hij meedoet en of hoort is mooi meegenomen. Na de kerstvakantie zal dit nog zo blijven, en moeten we afwachten wat de uitslagen van het onderzoek zal gaan zijn. En in afwachting voor het gesprek 20 januari op school met alle partijen daarbij.

Kerst Vakantie

De vakantie heeft ons goed gedaan, ik zag weer een blij jongetje. Nog wel af en toe boze buien, maar niet meer een heel intens verdriet bij hem. Ook brachten de feestdagen wel wat spanningen met zich mee, maar veel minder spanningen dan dat hij naar school ging de afgelopen tijd. We deden leuke dingen, en er waren kleine momenten dat ik aan mijzelf dacht. In het nieuwe jaar ging ik voor het eerst alleen naar de bioscoop en uiteten, ik had het nodig om straks na de vakantie de dingen weer aan te kunnen. Want wat ons te wachten staat is nog niet duidelijk. Even heb ik twee weken de zorgen van me af gezet, maar ben heel benieuwd hoe zijn reactie is als ik hem maandag weer op school breng.

Ik heb dus dubbele gevoelens om hem weer naar school te brengen.
Vinden jullie het ook weer fijn dat het gewone leven weer begint na alle feestdagen?

December was even niet een favoriet van mij, er was en nog steeds is er chaos in mijn hoofd en lijf. Dit is dan ook de reden waarom het niet lukte te schrijven. En dat ga ik nu weer fijn oppakken, om mijzelf weer wat kracht te geven. Dat het oké is om even flink te voelen wat er gebeurd met mij in mijn proces om mijzelf volledig te vinden. Want wie ben ik, daar ben ik nog steeds niet achter. Wat vind ik leuk, heel stiekem begin ik daar een kleine inzicht in de krijgen. Ik wist al dat ik enorm van het schrijven ben, en dat is nog altijd leuk. En dansen is nu ook iets wat wekelijkst terug keert. En ik ook enorm mijn emoties in kwijt kan.

(later meer over mijn proces mezelf terug te vinden)

2 januari

Mijzelf verwend met een pakketje. Een heerlijke etherische olie die inspiratie geeft om te schrijven. Nou dat kan ik wel even gebruiken, want de flow is er een beetje weer uit. En een proefmonster die je mee kon bestellen “Kracht” benieuwd wat dat gaat doen. Daarnaast een kaartendeck voor inspiratie om te schrijven.

4 januari

Wachten is niet leuk, helemaal niet als je in het ziekenhuis moet wachten. Maar wel met een reden. Hij loopt wat slechter en klaagt veel over pijn in zijn voeten. Dus naar de voeten dokter (orthopeed) Waar we eigenlijk voorlopig niet hoefde te komen omdat het goed ging. Al snel zag de arts wat er aan de hand is. Zijn achillespezen zijn weer verkort, en we wisten altijd wel dat hij een terugslag zou kunnen krijgen. Nu doorgestuurd naar de fysiotherapie. In de hoop dat het gaat helpen om het op te rekken, en hij minder pijn gaat ondervinden.

Richting Uithuizen met de trein. Wij gewoon samen. Schoenen kopen, hij verslijt ze. En ja we zijn goed geslaagd.

7 januari

Loslaten betekend verder kunnen met jezelf, geen afscheid nemen maar op een andere manier vasthouden. Elke keer kom ik in een nieuwe laag van loslaten. Loslaten doet pijn in mijn hart, maar ik weet dat het nodig is om te LEVEN voor mijzelf. Ik had je al wel wat losgelaten, maar nog niet goed genoeg losgelaten om ook echt te gaan leven zoals ik dat wil. Leven vol overgave, in plezier en in alles wat ik graag wil. Mijzelf niet meer tegenhouden uit angst, gewoon te gaan leven. Voor jouw en mij… Daan ik laat je los, ik moet leren het alleen te kunnen. Met af en toe een beetje hulp van jouw mooie draak. Vlieg maar,vlieg maar hoog en ver. Om af en toe te komen buurten, niet omdat mama verdrietig is of dat ik niet leef. Maar omdat ik je mama ben en ik je los heb kunnen laten

12 januari

gewoon even niets hoeven bij de oude manege, gewoon zijn. Hoofd leeg maken met Netflix.

10 januari

Hij ging dinsdag voor het eerst na school naar de BSO. En hij wilde echt niet mee naar huis weer. Hij bouwde een kasteel, waar ik een foto van moest maken voor papa. Blij dat hij het zo leuk vind. Zo vind ik het niet erg dat hij volgende week weer gaat

14 Januari

Op deze regenachtige dag zijn we 2x toe zeik en zeik nat geworden. Omdat we op de fiets naar Max zijn vriendje gingen. Samen hebben ze fijn gespeeld de hele middag, met auto,s hutten gebouwd, gegeten en gedronken en computer spelletjes gespeeld. Ondertussen deze mama fijn kletsen met de papa van zijn vriendje. Fijne zaterdagmiddag opvulling.

15 januari

Ik en jij, vandaag even geen strijd maar er is rust in huis. Ik ruim beneden wat op met jouw papa en ik stofzuig. Jij speelt lief boven om daar spelenderwijs een zooi te maken. Dat zien we later wel of ik in je kamer kan je naar bed brengen. Nu is ik en jij, heel even is het vandaag perfect.

Ik kom steeds weer een beetje meer in het ritme van foto’s nemen en mijn weekoverzicht te schrijven op mijn blog. En ik geniet er ook weer enorm van. Zo de laatste week voor de kerstvakantie is in gegaan, heerlijk straks de feestdagen rustig thuis vieren. Maar eerst donderdag voor Max nog op school het vieren. Benieuwd hoe hij dat gaat vinden.

Kijk mee naar de afgelopen week

Afgelopen maandag heb ik voor het eerst meegedaan met een Zumba/Salsa les en dit was echt heel erg leuk. Werd er enorm blij van, ook omdat degene die het geeft gewoon heel vrolijk les geeft. In de middag nog even lekker rustig serie kijken “The bold type” (erg leuke serie) voordat ik Max weer op school moest halen en door naar zwemles moesten.
Max is al een tijdje helemaal in de ban van cijfers en letters leren. Hij hoeft in groep 1 dat nog niet te kunnen, maar omdat hij wat extra hulp krijgt van Kentalis op school leert hij met haar wel al letters herkennen en schrijven. Dit is juist heel goed voor iemand die een taalontwikkeling stoornis heeft. En zo loopt hij straks een klein beetje voor op dit gebied als hij in groep 2 zit.
Mijn lekkere soepmonster. Hij is gek op tomatensoep en het liefst lekker een stokbroodje erbij. Eerst lekker daarmee dopen erin, en dan de soep opslurpen. En dat ziet er dan zo uit.
Wat was het weer leuk zaterdag bij het kinderboekenhuis, helaas waren er maar in totaal twee kinderen. Maar dat mocht voor Max niet de pret drukken. Myriam Roelands (kinderboeken schrijfster) las voor uit haar kerstboek “Finn, de kerstelf” En daarna mochten ze lekker kerst knutselen. Max zocht de mooiste dingen uit om mee te knutselen. Wat genoot hij er van, zo erg dat hij helemaal niet naar huis wilde. Maar ik moest hem toch weer thuis brengen. Want een uur later zou ik er weer terug zijn voor mijn schrijfbijeenkomst van dezelfde schrijfster, waar ik elke maand heen ga. Toen Max iets mocht uitkiezen om mee naar huis te nemen van het knutsel spul, kreeg ik hem makkelijker mee.

Toen ik terug kwam in het kinderboekenhuis, had ik al van Max de opdracht gekregen het boek te kopen. Maar ik kreeg het mooie boek van haar mee naar huis voor Max.
Zondag hadden we ijspret, of nou Max. Want papa en mama vonden het erg koud. Nou ik heb wel van ons mannetje genoten. Als hij geniet, geniet ik vaak ook wel. Helaas was het ijs niet zo best, omdat het al heel erg kapot gemaakt was. Maar des ondanks heeft hij lekker gegleden op het ijs. Thuis hebben we om het weer warm te krijgen lekker warme chocolademelk met slagroom gedronken.

Hebben jullie nog leuke tips voor Netflix series?

Het was me het weekje wel, vooral met de aantocht van Sinterklaas op school. Maar hoe leuk was dat. Wel ben ik blij dat de beste man weer terug naar huis is. Nu op naar de kerst, en hopelijk is dat iets minder spannend voor Max. Dat denk ik haast wel, alleen weet ik niet hoe het zal gaan met het kerstfeest op school. Maar dat zien we dan wel weer. Ik zou blij zijn als al die drukte weer voorbij is. Al hebben wij niet echt vele plannen met kerst.

Wat vond hij het spannend om naar school te gaan, omdat Sinterklaas zou komen. Niet gewend dat mijn kind niet slaapt, heeft grotendeels van de nacht aan het spoken geweest. Dat was dus een lange zware nacht voor ons twee. Maar op school was het zo leuk, ze hebben het feest heel leuk georganiseerd. En de juf maakte deze leuke foto, en in de avond kreeg in die toegestuurd met de tekst “het is gelukt” Hij wil hem zo graag een knuffel geven. Nou dat is idd gelukt.

Een eigenwijs jongetje in de ochtend, ik wil niet meer eten… Nou dan niet dan ga je met trek naar school toe.

Jeeeeh hij heeft er zo erg naar uitgekeken om de kerstboom op te mogen zetten, en te versieren. Ik mocht niet mee helpen, dus ik ben maar ondertussen boodschappen gaan doen.

En in de middag ging hij lekker voor het weekend naar opa en oma. Op eigen verzoek twee nachtjes slapen bij ze. Het was een hele verhuizing, wat hij allemaal mee wilde. We hebben nog geprobeerd om PIP thuis te laten maar, helaas hij moest mee. Anders kan ik niet slapen zei hij met een dikke grijns.

Nou dat was een goed begin bij opa en oma, lekker spelen met zijn mooie auto’s die mee waren.We hebben dus een heerlijk rustig weekend gehad zonder kind. Mezelf verwend om naar de kapper te gaan. En ik heb mijn lieve man uitgenodigd om uiteten te gaan. We zijn naar Yankee Doodle geweest. Echt heel leuk, dan kan je via een tablet gerechtjes bestellen. En zoveel als je wilt lekker uitproberen. Drankjes en toetjes apart betalen. Maar wat hebben we heerlijk gegeten zeg. En het ook heel gezellig gehad. Toen we terug thuis waren hebben nog fijn een filmpje gekeken. Dus een geslaagd weekend voor twee.
Uiteraard vergeten we Daan nooit, en daar hangen ze allebei weer in de kerstbooms. Naast elkaar beide broers. Hier krijg ik toch altijd weer een kriebeltje van in mijn buik.

Nemen jullie kids ook zoveel spullen mee als ze even gaan logeren?

Een nieuw weekoverzicht, blij dat me dit weer regelmatiger lukt om te doen. En hopelijk komen er met de tijd weer meer andere blogs online over mijn leven. Voor nu kunnen jullie even weer genieten van de fijne momentjes met Max en mij.

Vorige week weer een zwemles voor Max, en hij gaat gelukkig met plezier erheen. Het is zo leuk om te zien hoe hij bezig is ermee. Zijn papa kon ook weer even meekijken, daar genieten we enorm van.

Het laatste weekend van november had ik weer een schrijfbijeenkomst, waar ik maandelijks heen ga. Deze keer was het thema heksen, en er waren dan ook twee heksen aanwezig. We kregen een toverstokje, die ik daarna aan Max gaf. Hier was hij mij aan het omtoveren naar een kikker. Hokus Pokus, mama stil zijn, mama stil staan…

Lekker even een avondje eten bij de grote gele M. Max vraagt hier regelmatig om, dus dit keer gingen we er weer even lekker eten.

Natuurlijk wilde hij ook nog een lekker ijsje. Bofkont.

Hij heeft het helemaal in zijn koppie gehaald dat hij zelf kerstkaartjes wil maken voor zijn klasgenootjes en vriendjes. Dit idee komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen, maar daar ga ik later in een blog op verder. We hebben dan ook lekker bij de Action allemaal mooi knutsel spul gekocht speciaal voor kerst. Hij zal nog wel een tijdje bezig zijn om ze allemaal te maken.

Zaterdag was het sinterklaasfeest op het werk van zijn papa, wat vond hij dit spannend. Vooral al die mensen en kinderen die hij niet kent. Hij was opstandig en wat bozig. Maar gelukkig na een tijdje brak het ijs, en kon hij ook genieten. Helaas was het feest, weinig feest. Het was gewoon heel slecht georganiseerd en heel saai.

Maar Max mocht naar de Sint komen, en we stonden verbaasd dat hij ook echt ging.

En aan het einde kreeg hij een heel mooi cadeau.

Zondag vierde we thuis, met opa en oma pakjes middag. Er waren veel cadeautjes en lekkers op tafel. 

Wat hebben jullie op pakjes middag/avond gedaan?

Daar is hij weer een nieuw weekoverzicht, ik mag wel weer wat meer foto’s maken. Maar dat komt wel weer. Het was ondanks ik niet veel plaatjes heb best een drukke week weer.

Op maandag had deze jongen een margedag dus geen school voor hem. Dan zijn we maar even een ronde door het dorp gegaan. Hij op zijn fiets en ik lopend. Max houd er niet zo van om te lopen, fietsen gaat hem makkelijker af. Voordat we de terugweg namen, nog even spelen in de speeltuin. Van de glijbaan ging hij niet want hij wilde geen natte kont. Dan maar even de kabelbaan, dat was dikke pret.

In de middag mocht hij weer naar zwemles, zijn derde les. Hij vond het weer erg leuk, maar ook wel weer lastig al die dingen die hij moet leren. En dat gespetter van de juf, nee dat vind hij niet leuk. Maar moet hij toch echt aan gaan wennen.

Zaterdag was Sinterklaas weer even in het dorp te vinden, maar de kinderen kwamen vooral voor het treintje wat rond reed. Max wilde er eerst niet in. Maar toen hij zag dat al zijn vriendjes er ook in gingen is hij toch gegaan. Wel de eerste ronde alleen in het laatste treinwagonnetje. Hij vond het toch wel erg leuk, en toen gingen ze gelijk nog een rondje mee. Daarna kwamen er ook pieten in, en toen stapte hij toch echt uit dat vond hij maar niks.

Uiteindelijk kreeg hij er geen genoeg van, en ging keer op keer weer instappen voor een rondje. Hij wilde niet eens naar huis, maar om tot 16.00 daar te blijven dat gingen we echt niet doen. Zeker omdat ik nog in de middag wat te doen had voor mijzelf. Ik ging weer naar een schrijfbijeenkomst. Waar ik elke maand heen ga. Dit keer was het wel heel erg uit mijn comfortzone, het thema was heksen. En als ik echt mijn fantasie moet laten gaan op schrijven, kom ik wat moeizamer in de flow dan als het gaat om gevoel en echte dingen op papier zetten.

Verder was het wel heel leuk, om eens wat meer met fantasie te werken.
We kregen een kaartje met daar een tekst op, daarmee mocht je 5 zinnen schrijven.

“Een koekenpan die kookt wat ik wil…
Ik wil ik wil…. Springen in de sneeuw
Spinnen eten zoveel als ik er wil
Zwemmen in het koude water zo naakt als een pier
Rondjes draaien en spelen als een klein kind
Ik wil ik wil, dat is wat ik wil”

Waarom heb ik ooit glitters gekocht, dacht ik dat het leuk was. Ja het was leuk voor het afscheid van de taaltrein om te geven, maar we hielden zoveel over. En ja Max vind het helemaal geweldig. Je ziet het alles zat onder en nee niet alleen de tafel. Dit soort dingen vind ik moeilijk om los te laten, wel gedaan hoor. Want hij heeft enorm genoten van het knutselen. En wie mocht het achteraf opruimen, yep deze mama.

Ik ben benieuwd wat jouw kind het leuks vind om mee te knutselen, wat jij als mama wat minder leuk vind?