Lieve Daan,

Daan je bent alweer  2 jaar, wat gaat de tijd snel. Mama vraagt zich af hoe je er nu uit zou zien. Hoe ons leven er als gezinnetje er nu uit had gezien. Fantaseren over wat we vandaag zouden doen met jouw verjaardag. Vast lekker knoeien met de taart en vele cadeautjes open scheuren. Zouden we je horen lachen en misschien kon je al wel in je handjes klappen. Swingen op je verjaardag muziek. En met mama door de woonkamer dansen, natuurlijk papa niet vergeten om daar lekker mee te stoeien als echte mannen. Want dat ben je toch mijn stoere mannetje.

Ik voel je elke dag door mijn hele lichaam heen, ik zie je in de mooie kleurige bloemen omdat ik daar van geniet. Ik zie je in de vlinders die ik voorbij zie vliegen. En ik weet dat je altijd bij me bent. Heel soms is mama zo verdrietig en kan ik je niet zo goed voelen, ik weet dat je niet wilt dat ik verdrietig ben. Maar het missen van jouw doet zo,n pijn in mijn hart. Je bent daar in de wolken in goede handen, maar het liefst had ik je in mijn eigen handen. Jouw heerlijk knuffelen, je ruiken en je haartjes strelen wat ik zo vaak deed als je bij me lag. Mijn liefde is onvoorwaardelijk en zo groot voor jouw. Nooit eerder heb ik dit gevoeld. Jij mijn prachtige zoon. Al een heel kereltje zou je nu zijn. Ik snap niet dat de tijd zo snel is gegaan. Kan me nog als de dag van gisteren herinneren wat ik deed op jouw eerste verjaardag. Een maand lang voor je verjaardag was ik al van slag, ik voelde me zo ziek van verdriet. En de dag van je verjaardag viel zo mee. We maakte er een fijne dag van. Nu ben ik minder lang van slag geweest gelukkig. Toch een week van vreselijk verdriet en paniek in mijn lijf. Maar jouw verjaardag zal een mooie stralende dag worden. Daar gaan we voor hoe vreselijk we ook missen. Jij verdiend een mooie dag juist met een lach, misschien een traantje weg pinken. Jouw verjaardag wordt gevierd met taart en ballonnen. En mama wilt gewoon weer gefeliciteerd worden, want ik werd toch echt 2 jaar geleden voor het eerst jouw mama. En daar ben ik zo super trots op.

Wat zou het een mooie droom zijn als ik je zou horen zeggen dat je van mij houd. Maar toch heb ik dat al duizenden keren horen zeggen, want in gedachten ben je altijd bij mij. En dit zal mijn hele leven lang zo blijven. Jij en ik zijn verbonden voor het leven.

Hoe zou jouw verjaardag daar boven nu zijn…

Ik doe me ogen dicht en zie allemaal mooie slingers hangen, vele kleurige ballonnen en er is taart. Op de taart zie ik 2 brandende kaarsjes staan, ook zie ik dat er al in de taart is gegrepen met een handje. Jij kleine boef kon je niet wachten! Ik zie allemaal kindjes en in het midden zie ik jouw. Ik herken je door het mooie kroontje wat je draagt op je hoofd waar groot een 2 op staat. Je ogen staan op stralen en ik zie en hoor je lachen. Ook hoor ik muziek en zie je met je handjes klappen. Wat ben jij het stralende middelpunt mijn kleine draak.

Dan open ik mijn ogen weer en heel hard hoop ik dat dit de werkelijkheid is voor jouw, want ook jij verdiend op deze dag een geweldige verjaardag.

Hiep hiep hoera Daan, jij bent mijn wereld.

Eindelijk is het zover, het “Vlinderkindcafé” is een feit. Nathalie van mylifeblogs organiseert de bijeenkomsten voor ouders van vlinderkindjes. Achter de schermen help ik een handje mee. Samen is het idee ontstaan, maar het organiseren laat ik lekker aan Nathalie over. Voor mij is het belangrijk dat ik kan helpen waar nodig is en dat deze bijeenkomsten er komen. Daarom ben ik zo trots dat de eerste eraan komt. Volgende maand in Gouda komen we samen met een lach en een traan. (als het een succes is, komen er meerdere verspreid in het land)

Wat kijk ik er naar uit om jullie vlinderkindouders te mogen ontmoeten. Het wordt vast een hele mooie dag.

• Gastspreker Ellemijn Veldhuijzen van Zanten actrice en moeder van 6 kinderen, waarvan ze er 3 moet missen. Een inspiratiebron voor mij, zo,n positiviteit straalt ze uit
  
• Zangeres Anja Dalhuisen (bekend van de Voice) komt haar liedje zingen die ze speciaal schreef voor haar overleden zoontje Boris
  
• Jentl van Woordkunsten komt een gedicht voordragen. Ook krijgen we een korte workshop over schrijvend verwerken
• Open voor alle moeders en vaders van overleden kindjes en opa,s en oma,s zijn ook van harte welkom

Ik ben echt heel benieuwd wie ik daar mag ontmoeten…

Over twee weken is Daan alweer jarig. Wat gaat de tijd toch snel. 15 mei zou Daan 2 jaar worden. In plaats van het samen met hem vieren, viert Daan het hoog in de wolken met zijn sterren vriendjes/vriendinnetjes. En wij als zijn papa en mama zorgen weer voor taart en dat er twee mooie glanzende paarse ballonnen de lucht in gaan. Maar dit keer willen we zijn verjaardag ook samen met jullie vieren. Samen vieren met de ouders die ook een kindje verloren hebben. Tot 15 mei komen er een aantal leuke weg geef acties online voor ouders van vlinderkindjes, maar ook voor de broertjes of zusjes van deze kindjes.

Dus ben jij of ken jij een ouder van een overleden kindje, houd mijn blog dan in de gaten.

Nog even een belangrijke mededeling: Op zijn verjaardag wil ik gewoon graag gefeliciteerd worden, laat die sterkte maar achterwege. Daar is zijn sterfdag voor. 15 mei is zijn verjaardag, en dan willen we zijn leven vieren. Ik werd die dag mama van het meest prachtige jongetje, mijn zoon.

De meeste herinneringen aan Daan zitten in mijn hoofd, maar we hebben ook nog vele tastbare herinneringen die we hebben bewaard. De meeste zitten in een doos, en er staat ook wat in de woonkamer. Al deze mooie dingen zijn me zoveel waard, en kan ik absoluut niet wegdoen. Niet dat ik helemaal in tranen schiet als ik ze zie hoor, helemaal niet zelfs. Ik vind het gewoon belangrijk om te bewaren. Maar neem aan dat een mama met een kindje die hier nog wel is ook zulke tastbare spullen bewaard. Verder staan al zijn spullen er gewoon nog, denk aan zijn box in de woonkamer en zijn kamertje is nog bijna compleet. Ik heb geen moeite ermee dat het er staat. Wel ben ik bang dat het in de weg zit voor ons nieuwe kindje die zich misschien niet welkom voelt. Maar de mogelijkheid om de box weg te halen is er niet, omdat het geen inklap box is. En de spullen in de kamer, het meeste is gewoon nog nieuw en veel doet me niet heel erg aan Daan denken.

Ik laat jullie zien wat mij dus wel heel dierbaar is van de tijd met Daan.

• Naamslinger, deze hing aan de couveuse toen hij net geboren was
• Ballon, deze kreeg hij tijdens zijn drie weken ziekenhuis opname van een vriendin van mij
• Sterrenlint

• Echo van onze mooie jongen
• Zijn ziekenhuis mutsje
• Ziekenhuis polsbandje
• Twee speentjes die gebruikt zijn
• De naam speentje won ik tijdens mijn zwangerschap, zijn nooit gebruikt
• Baby prikker zat bij een bos bloemen die we kregen na het overlijden
• Geboorte doek, gekregen van iemand die ik online heb leren kennen

• Zijn eerste rommertje, wat was hij klein
• Het rommertje wat zijn papa speciaal heeft laten maken
• En zijn eerste outfit, omdat hij rond die tijd van het voetbal geboren is
• Twee mutsjes, het lichtblauwe is wel eens gedragen. De andere niet omdat het veelte groot nog was.

• Zwangerschap test, deze kreeg ik via moeders voor moeders
• Pasjes, de ene is van zorgverzekeraar en de andere van het Martiniziekenhuis
• Rode neus, deze kreeg hij van de clini clowns die hem bezochten tijdens zijn opname
• In het potje zit nog een plukje haartjes van Daan
• Brace, omdat hij klompvoetjes had kreeg hij schoentjes de dag dat hij ze kreeg keek hij zo trots

• Naamtrein, deze kreeg hij van oma (mijn mama)
• Speenketting met zijn naam en een gebruikt speentje eraan
• Rammelaartje, gekregen van een lieve D mama toen hij in het ziekenhuis was opgenomen
• Teigertje, heb ik pas geleden gekocht
• Waxinelichthouder met vlinder, heb ik zelf erop getekend
• De andere waxinelichthouder heb ik gekregen vanwege een mama swap
• Knuffeltjes zijn gekregen op zijn uitvaart
• Engeltje beeldje ook op de uitvaart gekregen

• Cd, met de liedjes erop van de uitvaart
• Klein sterren zakje, gemaakt door een familielid en gekregen op de uitvaart

• Het gedichtje en de beertjes komen van de uitvaart vandaan, het idee wat van mijn broer dat iedereen een beertje kon pakken
• De ster met zijn naam kreeg ik pas geleden vanwege een kerst swap van Lieve Engeltjes

• Dit soorten vlindertjes waren de knopjes op de kist om hem dicht te doen, en wat fijn dat we zo,n vlindertje erbij kregen om te kunnen houden.

• Teigertjes familie

Wat is het meest mooie/fijne tastbare herinnering aan jullie kindje? (of je kindje nog leeft of niet maakt niet uit)

Jaloers zijn is een gevoel die meestal niet zo fijn is. Nee niet het jaloers zijn als je man naar een andere vrouw kijkt. Want daar wordt ik echt niet warm of koud van. Nee ik ben jaloers op zwangere vrouwen, vrouwen met prachtige baby,s. En dit wil ik niet, ik wil helemaal niet jaloers zijn op deze vrouwen. Maar kan er helemaal niks aan doen. Deze gevoelens verberg ik voornamelijk, en het is best eng om daar nu dus vooruit te komen dat ik heel erg jaloers kan zijn. Natuurlijk gun ik iedereen het babygeluk, maar mijzelf natuurlijk ook. Alleen het lijkt maar steeds zover weg te zijn.

Laats had ik een gesprek met iemand die me vertelde dat ze opnieuw zwanger wilde worden. Ja leuk voor haar, maar dan ook zo stellig zijn zodra me spiraaltje eruit is ben ik binnen drie maanden wel zwanger. Ik stond echt verbaasd, van hoe kan en durf je zoiets uit te spreken. Voor mij is het natuurlijk niet zo vanzelfsprekend om zwanger te raken en het ook nog eens te behouden. Ja ik weet dat er vrouwen zijn die heel snel zwanger raken, maar omdat ook nog even zo stellig te zeggen, vond het nogal een uitspraak. En dan ook nog thuis drie kinderen te hebben en leven van de voedselbank, dan denk ik echt waar begin je aan. Goed dat is iets waar ik niet over mag/kan oordelen. En dat wil ik ook zeker niet. Maar deze dingen steken mij wel het meeste. Daar komt mijn jaloerse kant van naar boven. Gelukkig heb ik er als zoiets niet voorvalt niet heel veel last van. Maar dit soort gesprekken vermijd ik toch wel het liefst omdat ik helemaal niet jaloers wil zijn.

Nu dat ik het hier uitspreek houd niet in dat ik het dagelijks laat merken aan mensen om me heen. Juist niet, want ik ben helemaal niet zo. En ik hoop ook niet dat ik hiervoor afgerekend word, want dit is een gevoel. En soms kan je zulke gevoelens niet zomaar even uitzetten. Was er maar een knop voor om dat wel te kunnen.

Toch ben ik wel benieuwd of er iemand is die dit herkend, want ik kan niet geloven dat ik de enige ben hiermee. Maar om dit uit te spreken is zo moeilijk dat ik verwacht dat een ander die dit gevoel heeft er ook liever niet vooruit komt. En echt ik gun iedereen het geluk om kindjes te krijgen ook als je al een paar kindjes hebt en de frustratie er nu is omdat het niet lukt nog een kindje te krijgen. Want voor iedereen is het gevoel anders. Dus ik hoop hiermee niet andere moeders beledigd mee te hebben, want dat is niet mijn opzet geweest. Ik wilde puur mijn gevoel uiten en eigenlijk weten dat ik niet de enige ben.

Dus herken jij dit, wil je dit met mij delen. Graag zelfs…

Na een gesprek die ik had kwam ik op het onderwerp van deze blog. Ik sprak met iemand over zwangerschappen en deze vrouw had een afspraak gemaakt om haar spiraaltje te laten verwijderen en weer te gaan proberen voor een kindje. Dat zou haar derde zwangerschap worden. Waarop ze gelijk zei : Ik geef het drie maanden. Hierop reageerde ik nauwelijks, maar had het gevoel dat me mond open viel. Zo zelf verzekerd als ze was uit ervaring van haar eerste twee zwangerschappen. Net daarvoor had ik ook al zo,n soort gesprek die had het over iemand die ook zo snel zwanger raakte maar niet voor haar kind kon zorgen. Haar eerste kind is dan ook bij haar moeder beland en daarna is ze nog vier keer zwanger geraakt. Ik wil er niet eens aan denken dat deze kindjes niet de kans hebben mogen krijgen op leven. Echt te bizar voor woorden. Ik ben niet tegen het weghalen van kinderen, maar kan er wel heel verdrietig en boos over worden op wat voor manier het gebeurd. Dan doel ik op de redenen van het weg laten halen.

In me hoofd bleef gelijk de uitspraak hangen “het nemen van kinderen” Hoe vaak ik dit niet heb gehoord van vrouwen. Dit is een term waar ik echt heel boos om kan worden. Want ik ben echt van mening dat je geen kind neemt. Kijk eens naar al die vrouwen die moeite hebben om zwanger te worden. Al die vrouwen die misschien helemaal niet zwanger kunnen worden. De vele miskramen die vrouwen krijgen en dan hebben we het nog niet gehad over al die kindjes die overlijden. Dan denk ik echt hoe kan iemand zoiets in de mond nemen om gewoon even te zeggen, we nemen een kind. Ik kan daar echt niet bij met mijn hoofd. Een kind is een waanzinnig mooi geschenk die je mag ontvangen. Hier heb ik altijd al over gedacht dat deze term niet klopt, nu ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is een gezond kindje op de wereld te zetten en het bij je te mogen houden weet ik helemaal zeker dat mensen veelte makkelijk denken.

Ik weet dat ik een discussie punt gestart ben met dit artikel omdat er zoveel mensen anders denken dan mij. Ik wil dit graag in de wereld brengen zodat mensen eens gaan nadenken over wat ze nou werkelijk zeggen over het nemen van kinderen.

Dan ben ik natuurlijk wel heel benieuwd hoe jullie hierover denken, want geen discussie punt zonder jullie meningen

Normaal heb ik nooit echt het tijdsgevoel, maar nu het afgelopen jaar is wel heel snel gegaan. Elke bijzondere dag voelde extra hardt aan.

Het begon bij Sinterklaas, al voor je geboorte waren we al aan het fantaseren over deze dag. Want we zouden jouw eerste Sinterklaas vieren op papa,s werk. Jij zou voor het eerst de beste man gaan zien, misschien wel even bij hem op schoot zitten. Stiekem aan zijn baart getrokken hebben. Maar lieve Daan jij mocht dit niet mee maken. Toen kwamen de kerstdagen, nog geen drie maanden was je van ons weg gerukt Daan. Ik wilde je de mooie lichtjes in de boom laten zien, er zou een cadeau met jouw naam onder de kerstboom liggen. Daar in plaats lag er helemaal niets. Eerlijk gezegd had ik helemaal geen zin in deze feestdagen want jij moest hier zijn.

Mama dag weer zo,n dag dat je heel bewust bent dat jij er niet meer bent. Normaal had ik nooit iets met deze dag, maar toen ik overal online lieve berichtjes en foto,s voorbij zag komen van kindjes die hun mama,s hebben verrast werd ik hier verdrietig van. Jij zou nooit een mooie tekening voor me maken, of uit school komen met een geweldig knutselwerkje.

Toen kwam de zwaarste dag tot nu toe, jouw eerste verjaardag. Ik wilde geen sterkte horen ik wilde gewoon net als alle mama,s waar hun kindje jarig van is gefeliciteerd worden. Ja ik weet het moeilijk misschien voor jullie omdat Daan er niet bij is. Toch maakte je me hier heel blij mee. Voor mij is Daan dan wel niet lichamelijk hier, maar toch altijd bij me. Ook hij verdiend een verjaardag. Hij had vast zijn eigen feestje daar boven in een mooie wereld met al zijn vriendjes. Wij beneden vulde het op onze manier in. We kwamen bij je op bezoek, we waren niet alleen. Je opa en oma waren er. En ook vrienden van ons waren er ook op dezelfde tijd. Je kreeg van ons ballonnen en cadeautjes, want die horen toch bij een feestje. Thuis aten je papa en mama van een speciale taart op jouw verjaardag. Het liefst had ik jouw gelach willen horen op deze dag.

Vandaag de dag ben je precies een jaar bij ons weg. Hier was ik al maanden van bewust dat deze dag eraan kwam. Wat een moeilijke reis hebben we dit jaar gehad. Vele angsten, huilbuien, boosheid, jaloezie en nog veel meer van die emoties. Wat een raar idee dat het echt al een jaar geleden is dat je in mijn armen voorgoed je oogjes sloot. Dat we afscheid van je moesten nemen. Zo nutteloos dat jij gegaan bent… Nu een jaar verder heb ik zo veel geleerd, nog altijd doet het pijn dat je er niet meer bent. Nog altijd snap ik niet waarom je moest gaan, nog altijd huil ik om jouw en nog altijd mis ik je enorm. Maar lieve Daan wat heb je me veel gegeven, zo veel door jouw geleerd. Mijn wereld is aan het veranderen, jij bent hier niet voor niks geweest. En ik weet dat ook al zien we je hier niet meer, dat je altijd deel uit zal maken van ons leven. Het mooiste wat je me hebt gegeven is onvoorwaardelijke liefde, dat is iets wat niet iedereen zo makkelijk kan zeggen. Ik kan dit met een gerust hart zeggen.

Nog een keer het filmpje wat ik maakte na zijn afscheid (voor sommige kunnen er misschien schokkende beelden in zitten)

Een jaar geleden toen Daan voor het overlijden nog in het ziekenhuis lag kregen we bezoek van de Cliniclowns weten jullie dat nog?  Voor de lezers die nieuw zijn lees maar even terug. Deze ontmoeting was zo bijzonder voor mij als mama. Maar ik merkte aan Daan ook dat het hem iets deed hoe klein hij nog was. Na zijn overlijden kreeg ik de vraag via Cliniclowns of ik mee wilde doen aan een interview voor op de site, het magisch moment. Dit vond ik zo leuk dat ik er natuurlijk gelijk ja op zei. Maanden later kreeg ik een mail, waar ik zo om moest huilen. Zo ontroerd was ik erdoor. Deze mail kwam van Cliniclown Streep. Ze kwam per toeval (ik geloof niet in toeval, dit moest gewoon zo zijn) op de site van de Cliniclowns waar ze normaal nooit komt. En ze vond het stuk van de magische momenten. Daar herkende ze in het stukje over Daan zichzelf. Clown Streep besloot mij te mailen omdat ook voor haar deze ontmoeting nog heel goed in haar geheugen stond. Ik was echt verbaasd daarover want hoe lang hebben we bezoek gehad van hun, hooguit 5 a 10 minuten. Daan en mij als mama had haar zoveel indruk gemaakt wat ze graag met mij wilde delen. Ze vroeg me of ik als herrienering misschien foto,s wilde hebben van haar en haar collega clown. Dit omdat ik had aangegeven dat die rode neus die Daan kreeg zo belangrijk voor me was. Ja dit wilde ik wel, maar ergens in mij zei dat ik haar graag nog eens wilde ontmoeten. Precies waarom wist ik nog niet helemaal, maar dacht ik vraag het gewoon.

Deze vraag moest ze overleggen, maar ze kreeg een akkoord dat ze me voor 1 keer mocht ontmoeten. Dus wij plande een afspraak. Dit vond ik zo mooi dat clown Streep hier voor open stond. Wat was ik zenuwachtig, maar het was een heel fijn gesprek. Ik heb haar verteld hoeveel indruk hun bezoek heeft gemaakt, waarop zei op haar beurt vertelde wat haar zo veel had gedaan. Haar woorden, de liefde die ik zag en voelde tussen moeder en zoon was zo sterk. Waarop ik zei onvoorwaardelijke liefde. Daarna heb ik mijn verhaal verteld, vanaf geboorte (zelfs nog ervoor) tot aan het overlijden. Wat prachtig als mensen willen luisteren naar je verhaal.

Inmiddels ben ik erachter waarom ik graag deze ontmoeting wilde, ik wilde even het gevoel terug halen van de ontmoeting met Daan. Even terug gaan naar dat moment en het in gevoel op te kunnen schrijven voor mijn boek. Dit is een herinnering om nooit te vergeten en door te geven aan zijn broertje of zusje.

Ik droom over een volgend kindje, eigenlijk was het na het overlijden van Daan gelijk al duidelijk dat we een tweede kindje wilde. Maar natuurlijk niet te snel na alles wat we hebben meegemaakt. Dan ga je toch ook nadenken hoe een andere zwangerschap zal zijn, heb ik dingen gemist die ik nu anders zou doen. Ja zeker. Maar ook de maanden dat Daan er was heb ik veel gemist. Misschien simpele dingen maar die nu zo belangrijk hadden kunnen zijn omdat hij er niet meer is. Ik ga jullie dus vertellen dat ik anders zou willen doen. Of het lukt is natuurlijk nog altijd de vraag.

×× Genieten van mijn zwangerschap, tenminste ik hoop dat het echt gaat lukken. Want angst zal er zijn na mijn vorige zwangerschap. Maar ik heb toen zo weinig genoten dat ik dat nu zeker wel wil. Het zal mijn laatste zwangerschap zijn, dus zal zonde zijn als ik niet heb kunnen genieten.
×× Meer gaan bijhouden over de zwangerschap, ik hield bij Daan een negen maanden dagboek bij. Maar ook flink verwaarloosd, zeker toen er zoveel mis ging.
×× Zorgen dat ik de echo foto krijg van de 20 weken echo. Het lijkt zo normaal dat je die krijgt, maar onze 20 weken echo liep uit op een nachtmerrie en heb dan ook nooit die mooie foto gekregen.
×× Meer foto,s maken met onze Nikon camera en dus niet alleen maar met de telefoon
×× Newborn fotoshoot
×× Heel erg veel genieten van die kleine voetjes en wiebel teentjes
×× Genieten van de voeding momentjes, bij Daan ging het nogal moeizaam waardoor ik heel vaak frustratie had tijdens de voeding
×× Voet afdrukjes maken

Het konijn kreeg Daan van zijn oom. Ze zijn gewoon zo,n beetje even groot zo grappig om te zien. Deze foto maakte we speciaal voor zijn oom om even door te sturen dat hij blij is met zijn knuffel. Of waren wij nou blij met de knuffel voor Daan. Want Daan kijkt niet en steekt gewoon zijn tong uit hihi. Ook hebben we enorm gelachen om de voetjes van de knuffel omdat die net zo raar staan als de voetjes van Daan. Dus ze pasten heel goed bij elkaar.