Hiep hiep hoera, hoog in de hemel tussen de wolken is een kleine jongen die vandaag zijn 1e verjaardag mag vieren.

In mijn gedachten is er taart met 1 brandend kaarsje erop. Hoor ik muziek, geklap en gelach. Vriendjes en vriendinnetjes om mijn kleine jongen heen.

Ik zie vele mooie gekleurde pakjes die voor hem bestemd zijn. Gekleurde ballonnen waar hij mee mag spelen. Een mooie vrolijke dag voor deze eerste verjaardag.

Beneden zitten zijn papa en mama, met lege handen. Jij kleine jongen moest hier je verjaardag vieren. Met je opa,s en oma,s die enorm trots op je zijn.

In plaats van dat we samen met jouw dit vieren staan we bij je grafje. We sturen 2 paarse ballonnen naar je toe. Een kleine wens in een briefje, hopend dat het bij je aankomt.

We eten taart voor jouw, zou je het lekker hebben gevonden. Vast wel je lijkt op papa en mama. Het enige wat ik nu nog wens is jouw een fijne 1e verjaardag. Een dikke verjaardag knuffel.

Lief klein draakje, papa en mama houden van je… tot de maan en terug.

Verjaardag

De verjaardag van je kindje is iets heel belangrijks en speciaals, zeker als het gaat om de eerste verjaardag van je kindje. Maar wat als je kindje er niet bij is om het te vieren, wat doe je dan? Ik heb lang nagedacht wat ik met deze dag wilde, toch was ik er al snel uit. Het is de dag van Daan dus die moet gevierd worden. Niet zoals bij de kindjes die er wel bij zijn met familie en vrienden om ons heen. Nee wij willen dit samen als gezinnetje doen. Wij gaan naar zijn grafje en laten 2 mooie paarse ballonnen op. Zelf zal ik nog een briefje met een boodschap eraan willen hangen. Ook heb ik voor deze dag een speciale taart besteld, speciaal voor mijn man en ik. Ik wil stil staan bij alle mooie dingen die we met Daan hebben mee gemaakt.

Bang om vergeten te worden

Iedere mama is bang dat hun kindjes die overleden zijn vergeten worden. Iedereen gaat verder met zijn leven, die van ons staat in het begin echt gewoon stil. We kunnen boos worden als mensen de naam van onze kindjes niet noemen of gewoon het hele onderwerp vermijden. Nu Daan bijna jarig is ben ik heel erg gaan nadenken wat ik graag zou willen van de mensen om me heen. Want ook ik ben heel bang dat mensen deze dag gaan vergeten. Dat ze misschien niet eens weten wanneer hij jarig is. Of dat ze zo onzeker zijn van wat ze moeten zeggen, ze helemaal maar niks zeggen. Daarom was ik benieuwd hoe andere onzichtbare mama,s deze dag willen doorbrengen. 1 ding is echt duidelijk, iedereen wilt dat er door hun naaste erbij stil gestaan wordt. Hoe wij ook de dag willen doorbrengen, een lief woord van de ander is zo welkom. Ik vroeg me dan ook af is het gepast om de ouders te feliciteren met deze dag. Het klinkt wat raar, maar vele moeders zeggen hier ja op. Ons kindje is toch ook jarig, wel niet hier bij ons. Dit kindje heeft ons trotse ouders gemaakt en dat moet gevierd worden. Sommige vinden het fijn met hun naasten naar het grafje te gaan daar een ballon op te laten. Maar van vele hoor ik ook juist dat ze deze dag als familie willen doorbrengen. Iets leuks gaan doen als mooie herinnering aan hun overleden kindje.

Laat wat van je horen

Weten jullie niet wat te doen op deze dag, laat van je horen dat is het enige wat wij als onzichtbare mama,s willen. Wij hechten hier zoveel waarden aan. Ja we vinden het fijn als er spontaan kaartjes in de brievenbus vallen of bloemen bezorgt worden. Ja we vinden het fijn als je even langs zijn grafje gaat en dat natuurlijk even laat weten. Ja we willen graag gefeliciteerd worden. Dus wees niet onzeker, noem de naam van de engeltjes zeker op hun verjaardag. Moeders en natuurlijk ook de vaders zullen je dankbaar zijn. Want ook deze dag komt elk jaar weer terug net als de verjaardag van jullie kindje die wel bij jullie dit mag vieren.

Weet wel dat iedereen anders deze dag invult, maar niemand wilt dat onze engeltjes vergeten worden.
En weet je na deze tekst nog steeds niet wat je moet doen of zeggen, kan je die onzekerheid ook gewoon naar de ouders uitspreken. Alles liever dan niks van je laten horen.

Wat zijn mijn 2 mooie mannen toch lief zo samen slapen in het grote bed. En zie dan ze matchen lekker met hun oranje shirts.
Dit is echt een heel mooi smelt momentje.

Wat is het toch heerlijk om bij mama te liggen. Slapen doe ik overal wel, maar het plekje bij mama is toch wel het meest heerlijkste plekje. En zeker als je in het ziekenhuis ligt.

De eerste keer bij oma Mulder op schoot. Nog altijd in het ziekenhuis. Een veelte groot pakje aan, maar zo blij dat hij dit pakje eens aanhad. Gekregen van een lieve vriendin. Toen hij wat groter was heeft hij hem nog weleens aan gehad. Maar hier eerst genieten van oma. Wat een inieminie handjes he, dat kan je nu zo goed zien met die grote handen van oma erbij. En wat was oma toch trots hier dat ze voor het eerst Daan mocht vasthouden. Want niemand anders dan zijn papa en mama en de verpleegkundige hadden hem nog in handen gehad.

Lieve kleine Daan,

Wat ben je alweer lang weg bij ons. Natuurlijk niet uit ons hart, daar zou je altijd blijven. Mama mist je elke dag een beetje meer. Ik vraag me vaak af hoe je er nu uit zou zien, hoe groot je nu bent en wat je nu allemaal al had geleerd. Dit zal ik nooit weten, dat doet me enorm veel verdriet. Door de EMDR ben ik rustiger geworden, minder angst. Maar inmiddels ben ik alweer een week erg onrustig aan het worden. Last van hartkloppingen en pijn op de borst. Er komt een hele belangrijke dag eraan. Jouw eerste verjaardag. Nog een maand en je zou 1 worden. Dit is de reden waarom ik zo onrustig ben. Echt genieten kan ik niet, ondanks het zo heerlijk weer is. De tranen prikken steeds achter me ogen. En de nachten zijn slecht, niet alleen omdat ik zelf teveel aan het piekeren ben maar ook omdat je papa de laatste week zo aan het snurken is. (waar hij natuurlijk niks aan kan doen)

Mama heeft in haar hoofd wat ze wil met jouw verjaardag, want deze dag kunnen we niet ongezien voorbij laten gaan. Nee helaas niet het feestje die we voor ogen hadden als je erbij was geweest. Maar wel iets met ballonnen en taart. De taart is inmiddels al geregeld, nu nog even paarse ballonnen kopen.

Vandaag zijn we nog even bij Daan geweest. Hij heeft weer even verse bloemen gekregen.

Omdat Daan geboren zou worden tijdens het wk, moest er een voetbal pakje gekocht worden. Natuurlijk kreeg hij deze aan op de dag dat Nederland moest voetballen. En kijk eens hoe trots en verliefd zijn papa wel niet op hem is. Dit was nog altijd in het ziekenhuis.

Nog altijd ligt Daan in het ziekenhuis. Er wordt een grote kleurige doos bezorgd. Ik kijk verrast ernaar. Wat zou erin zitten. Even kijk ik naast me waar Daan ligt. Mijn aandacht gaat terug naar de doos. Ik maak de deksel van de doos los en er springt een ballon uit. Ik krijg een grote glimlach op me gezicht. Ik weet meteen van wie het komt. Het is een mooie ballon van Woezel en Pip. Dan zie ik dat er nog een kaart bij zit. Wat een mooie tekst gericht aan Daan maar ook een gedeelte voor zijn papa en mama. Het ontroerd mij dat er aan ons kleine mannetje gedacht wordt. Ik lees de kaart voor aan mijn zoon. Daarna laat ik de mooie ballon zien. Ik geef het lint in zijn handje. Wauw hij houd hem vast. Snel probeer ik een foto te maken, want voor ik het weet vliegt de ballon de lucht in. Ik vraag me even af hoe bewust Daan dit moment mee krijgt. Wat ik zeker wel weet is dat er een vriendin mij even helemaal opgevrolijkt heeft. De foto die ik maakte, mijn lucky shot. Daan met de ballon in zijn kleine handje stuur ik Door naar mijn vriendin. Te laten weten dat we heel dankbaar zijn voor dit mooie moment.

Wat lig je hier toch lief en vertederend in papa,s en mama,s bed heerlijk te slapen. Die lieve kleine handjes met zijn lieve kleine vingertjes. Uren kon ik naar je kijken, uren lag je lekker bij me in bed. En uren lagen we heerlijk te knuffelen samen. Het lijkt zo ver weg. Mama weet niet meer hoe je aanvoelt, hoe zacht de knuffels waren samen met jouw. Wel weet ik dat ik het enorm mis. Hoe kan je niet zo,n mooi en perfect mannetje missen als jouw.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Ik voelde me deze week niet echt heel erg lekker. Was wat ziekjes (verkouden) last van erge menstruatie en flink depressief. Waar ik nu weer gelukkig aan het uitklimmen ben. Heb zo mijn slechte momenten. Vandaar dat er ook niet heel veel foto,s zijn gemaakt. Heb namelijk best veel op bed gelegen.

Maandag 23 maart 2015

Ik maakte in de avond even een wandeling. Vlak voor ik weer thuis was zag ik de zwanen in het water zwemmen. Dus even nog een kiekje maken voor ik naar binnen ging.

Dinsdag 24 maart 2015

Een gezond lekker ontbijtje, met griekse yoghurt banaan rozijnen en wat honing. Voor de middag ging ik nog even boodschappen doen op de fiets. Daarna nog even lekker lunchen. Had geen zin om dit keer te wokken dus maakte ik soep warm en at ik er wraps met kaas bij.

S,avonds maakte ik banaan havermout koekjes.

Woensdag 25 maart 2015

Deze dag heb ik de hele dag op bed gelegen. Had me werk afgezegd. En heb me verstopt onder de dekens met heel veel series om naar te kijken op Netflix.

Donderdag 26 maart 2015

Met mijn zieke kop moest er vroeg uit. Ik had een afspraak in de stad die ik onmogelijk kon afzeggen. Ik dacht lekker snel daarna weer naar huis te gaan, niet dus. Want toen ik de bus uitstapte v0or mijn afspraak kon niemand meer uitchecken omdat de apparaten niet meer werkte. Lekker dan. Hij raadde aan om even langs het station te gaan om er voor te zorgen me geld terug te krijgen. Achteraf was dat nutteloos toen daar werd gezegd dat ik het beter online kon doen. Ze deden het daar toch al niet, zou alleen een formulier mee gekregen hebben. Dus helemaal voor niks daarheen gegaan. Ik baalde enorm, maar ben snel naar huis gegaan. Thuis ben ik het online gaan regelen. Toen nog even rust gaan nemen op bed.

In de middag moest ik nog even naar mijn psycholoog. We hebben het afgesloten samen. Ze kan me niet verder helpen, ze was speciaal voor trauma verwerking. Nu gaat ze met mijn huisarts regelen voor een verwijsbrief, over 3 weken ga ik naar een nieuwe psycholoog voor een lang traject om al me problemen te bespreken.

Vrijdag 27 maart 2015

Kwam weer moeilijk op gang, maar voordat mijn mannetje thuis zou komen heb ik me snel even gewassen en aangekleed. Want ik weet altijd als hij ochtend heeft gehad, dat op vrijdag hij belt om gelijk boodschappen te gaan doen. Ja dat deed hij dus nu ook. Dus we zijn de week boodschappen gaan doen. Verder deze dag dus niks gedaan.

Zaterdag 28 maart 2015

Ze hadden vrijdag gebeld dat me ring eindelijk klaar lag. Dus we zijn naar het centrum gegaan om hem op te halen. Wat ben ik er blij mee zeg. Nog even bij de Hema taart gehaald. Oeps wat slecht. Maar wel heel lekker. Nog even bloemen gehaald voor bij Daan* Daarna dus nog heel even naar Daan* gegaan. Het regenen dus we zijn niet lang gebleven. Maar wilde graag nieuwe bloemen bij hem zetten. Dus die heeft hij gekregen.

Zondag 29 maart 2015

En dan zijn we weer bij de laatste dag van de week. Pyjama dag… Volgende week ga ik weer even wat meer doen om me weer lekker te herpakken.

Hebben jullie ook wel eens van die dagen dat je helemaal nergens zin in hebt?