Deze week staat het nogal in het teken van de verjaardag van Daan. Hij zou gisteren 1 geworden zijn. Nu wil ik jullie vertellen hoe wij deze dag door zijn gekomen.

S,morgens ben ik alleen me bed uitgegaan, omdat mijn man nachtdienst had gehad bleef hij natuurlijk nog even slapen. Ik zag al snel dat me telefoon stond met berichtjes. Eerst maar even wat eten hoor. Daarna heb ik mijn laptop open geklapt en ben ik gaan lezen, al die lieve mooie berichtjes. Dankbaar dat de meeste echt naar me hebben geluisterd, geen sterkte maar een felicitatie. Heb even wat traantjes weg gepinkt, een beetje van verdriet maar heel veel van blijdschap. Deze dag moest in het teken staan van mooie herinneringen aan onze prachtige zoon Daan. Nadat mijn man Bert uit bed was en bij was gekomen zijn we de taart gaan ophalen die ik had besteld. Een hele mooie speciale taart. Nog even bij het winkelcentrum gele rozen gekocht. Snel de taart thuis gebracht, daarna gelijk weer op pad. Naar de gedenkplek van Daan. We hebben het er samen weer heel mooi gemaakt. Hij heeft de mooie gele rozen in de vazen gekregen. Bert heeft de onkruid allemaal weg gehaald. Kaarsje aangezet. Er was al iemand langs geweest, dus er was iets nieuws bijgezet. Een lief teigertje knuffel en een kaarshouder met kaars. Ook had ze voor ons de overige kaarsjes laten staan zodat we die mee konden nemen naar huis. Van hun had ik ook al de dag ervoor een kaartje in de brievenbus mogen ontvangen.

Het was de bedoeling dat er twee paarse ballonnen de lucht in zouden gaan, maar helaas zonder helium werkte het dus niet. We hebben ze daar dan maar vast gemaakt, zodat hij ze toch heeft gekregen. Volgend jaar doen we het dus maar wel met helium. Ook had ik een klein cadeautje voor hem gekocht. We hebben het altijd met hem over ijs, waarom omdat hij voor het eerst de smaak van een milkshake heeft geproefd naast zijn melk. Dat was het eerste en laatste smaakje wat hij naast zijn melk ooit kreeg. Hij kreeg dan ook een speeltje in de vorm van een ijsje, het bleek een bellenblaas te zijn. Voor ons ging het alleen om het ijsje. We hebben een tijdje zo staan praten, stiekem hoopte ik dat zijn opa en oma zouden komen. Ik had al gehoord dat ze iets voor hem hadden gekocht. Dus ik was heel nieuwsgierig. En ja hoor daar kwamen ze ineens aan gelopen, daar achteraan nog meer visite. Vrienden van ons kwamen ook langs. Hoe toevallig alles in 1 keer. Ik was echt zo blij. Oma, mijn schoonmama wist niet zo goed wat ze moest zeggen tegen me. En sprak haar onzekerheid uit. Moet ik je nu toch feliciteren, het klinkt zo raar. Waarop ik zei ja dat mag je ik ben toch een jaar geleden mama geworden. Je zoon is een jaar geleden papa geworden. Dat is een felicitatie waard. Dus we werden gefeliciteerd. Opa en oma kochten een stoere rode auto voor Daan en werd op zijn plekje neer gezet.

Mijn vriendin die had van alles bij haar, als eerste kregen we twee kaarten met een hoop tekst. Die hebben we dus pas thuis gelezen. Een teigertje kwam te voorschijn die er nu staat en twee mooie bloemen. Icecreams, die had ze ook al bij zijn plekje neergezet maar ze waren niet omhoog gekomen. Bij haar thuis wel en nu heeft hij twee ijsjes hihi. Ook kwam ze aan met blauwe ballonnen, we werden aan het werk gezet om allemaal 1 op te blazen. Deze hing ze in de boom bij zijn plekje. Ondertussen dat we daar staan te praten laat Daan er al eentje leeglopen. Heb zo gelachen hij was ons mooi even aan het plagen. Ook kwam er een potje spinazie uit haar tas, dit was iets tussen haar en Daan. Toen ze op kraamvisite was en Daan bij haar op schoot lag vertelde ze dat als hij oud genoeg was hij spinazie moest gaan sputteren in mama,s gezicht. En dat alles onder moest komen te zitten. Terwijl ze dit aan hem verteld krijgt ze een klein lachje van hem. Vanaf dat hij was overleden heeft ze het steeds gehad dat ze zeker nog eens een potje spinazie voor hem zou kopen. Nou zijn eerste verjaardag was het dus zover. Daar zette ze dan het potje spinazie neer en een lepel bovenop het potje. Geweldig gewoon. We hebben daar met zijn zessen een hele tijd staan praten, Daan had gewoon echt verjaardag visite. Mij konden ze niet blijer maken ermee.

We namen afscheid van onze vrienden en toen even een kusje voor Daan nog, daarna zijn we ook weer naar huis gegaan. Thuis helemaal moe, ben ik maar even op bed tv gaan kijken. Lekker makkelijk eten. Bert bestelde patat met snacks. En na het eten zijn we samen even gaan slapen, we waren zo moe. Toen was het tijd voor taart, eerst natuurlijk de taart op de foto zetten. Want dat is een mooie herinnering aan zijn eerste verjaardagstaart. Ohhh en wat was deze taart lekker zeg, blij dat ik een speciale taart heb laten maken. We hebben toen gewoon tv gekeken, maar later op de avond raakte we aan de praat en hielden niet meer op. We waren alle mooie herinneringen van Daan aan het ophalen, ondanks hij maar vier maanden bij ons was hebben we heel wat moois mee mogen maken. En daar wilde we zeker even bij stil staan. Deze avond hebben we dus ook heel veel gelachen om ons mooie mannetje Daan. Want hij heeft ons echt onwijs trotse ouders gemaakt.  Het enige wat ik zo vreselijk triest vind is dat ik steeds maar in me hoofd heb, hoe zou hij er nu uitzien, wat voor dingen zou hij nu al geleerd hebben. Helaas dit zullen we nooit weten. Maar Daan je blijft altijd onze zoon en deel van ons gezin. En mocht je een broertje of zusje krijgen, die zou opgroeien met jouw als grote broer. We zullen al jouw verhalen doorvertellen aan ons tweede kindje dan, want jij doet er zeker toe.

We hebben dus er een hele mooie dag van gemaakt. En Daan heeft voor het heerlijke zonnetje gezorgd die er scheen.

Hiep hiep hoera, hoog in de hemel tussen de wolken is een kleine jongen die vandaag zijn 1e verjaardag mag vieren.

In mijn gedachten is er taart met 1 brandend kaarsje erop. Hoor ik muziek, geklap en gelach. Vriendjes en vriendinnetjes om mijn kleine jongen heen.

Ik zie vele mooie gekleurde pakjes die voor hem bestemd zijn. Gekleurde ballonnen waar hij mee mag spelen. Een mooie vrolijke dag voor deze eerste verjaardag.

Beneden zitten zijn papa en mama, met lege handen. Jij kleine jongen moest hier je verjaardag vieren. Met je opa,s en oma,s die enorm trots op je zijn.

In plaats van dat we samen met jouw dit vieren staan we bij je grafje. We sturen 2 paarse ballonnen naar je toe. Een kleine wens in een briefje, hopend dat het bij je aankomt.

We eten taart voor jouw, zou je het lekker hebben gevonden. Vast wel je lijkt op papa en mama. Het enige wat ik nu nog wens is jouw een fijne 1e verjaardag. Een dikke verjaardag knuffel.

Lief klein draakje, papa en mama houden van je… tot de maan en terug.

Verjaardag

De verjaardag van je kindje is iets heel belangrijks en speciaals, zeker als het gaat om de eerste verjaardag van je kindje. Maar wat als je kindje er niet bij is om het te vieren, wat doe je dan? Ik heb lang nagedacht wat ik met deze dag wilde, toch was ik er al snel uit. Het is de dag van Daan dus die moet gevierd worden. Niet zoals bij de kindjes die er wel bij zijn met familie en vrienden om ons heen. Nee wij willen dit samen als gezinnetje doen. Wij gaan naar zijn grafje en laten 2 mooie paarse ballonnen op. Zelf zal ik nog een briefje met een boodschap eraan willen hangen. Ook heb ik voor deze dag een speciale taart besteld, speciaal voor mijn man en ik. Ik wil stil staan bij alle mooie dingen die we met Daan hebben mee gemaakt.

Bang om vergeten te worden

Iedere mama is bang dat hun kindjes die overleden zijn vergeten worden. Iedereen gaat verder met zijn leven, die van ons staat in het begin echt gewoon stil. We kunnen boos worden als mensen de naam van onze kindjes niet noemen of gewoon het hele onderwerp vermijden. Nu Daan bijna jarig is ben ik heel erg gaan nadenken wat ik graag zou willen van de mensen om me heen. Want ook ik ben heel bang dat mensen deze dag gaan vergeten. Dat ze misschien niet eens weten wanneer hij jarig is. Of dat ze zo onzeker zijn van wat ze moeten zeggen, ze helemaal maar niks zeggen. Daarom was ik benieuwd hoe andere onzichtbare mama,s deze dag willen doorbrengen. 1 ding is echt duidelijk, iedereen wilt dat er door hun naaste erbij stil gestaan wordt. Hoe wij ook de dag willen doorbrengen, een lief woord van de ander is zo welkom. Ik vroeg me dan ook af is het gepast om de ouders te feliciteren met deze dag. Het klinkt wat raar, maar vele moeders zeggen hier ja op. Ons kindje is toch ook jarig, wel niet hier bij ons. Dit kindje heeft ons trotse ouders gemaakt en dat moet gevierd worden. Sommige vinden het fijn met hun naasten naar het grafje te gaan daar een ballon op te laten. Maar van vele hoor ik ook juist dat ze deze dag als familie willen doorbrengen. Iets leuks gaan doen als mooie herinnering aan hun overleden kindje.

Laat wat van je horen

Weten jullie niet wat te doen op deze dag, laat van je horen dat is het enige wat wij als onzichtbare mama,s willen. Wij hechten hier zoveel waarden aan. Ja we vinden het fijn als er spontaan kaartjes in de brievenbus vallen of bloemen bezorgt worden. Ja we vinden het fijn als je even langs zijn grafje gaat en dat natuurlijk even laat weten. Ja we willen graag gefeliciteerd worden. Dus wees niet onzeker, noem de naam van de engeltjes zeker op hun verjaardag. Moeders en natuurlijk ook de vaders zullen je dankbaar zijn. Want ook deze dag komt elk jaar weer terug net als de verjaardag van jullie kindje die wel bij jullie dit mag vieren.

Weet wel dat iedereen anders deze dag invult, maar niemand wilt dat onze engeltjes vergeten worden.
En weet je na deze tekst nog steeds niet wat je moet doen of zeggen, kan je die onzekerheid ook gewoon naar de ouders uitspreken. Alles liever dan niks van je laten horen.

Wat zijn mijn 2 mooie mannen toch lief zo samen slapen in het grote bed. En zie dan ze matchen lekker met hun oranje shirts.
Dit is echt een heel mooi smelt momentje.

Wat is het toch heerlijk om bij mama te liggen. Slapen doe ik overal wel, maar het plekje bij mama is toch wel het meest heerlijkste plekje. En zeker als je in het ziekenhuis ligt.

De eerste keer bij oma Mulder op schoot. Nog altijd in het ziekenhuis. Een veelte groot pakje aan, maar zo blij dat hij dit pakje eens aanhad. Gekregen van een lieve vriendin. Toen hij wat groter was heeft hij hem nog weleens aan gehad. Maar hier eerst genieten van oma. Wat een inieminie handjes he, dat kan je nu zo goed zien met die grote handen van oma erbij. En wat was oma toch trots hier dat ze voor het eerst Daan mocht vasthouden. Want niemand anders dan zijn papa en mama en de verpleegkundige hadden hem nog in handen gehad.

Lieve kleine Daan,

Wat ben je alweer lang weg bij ons. Natuurlijk niet uit ons hart, daar zou je altijd blijven. Mama mist je elke dag een beetje meer. Ik vraag me vaak af hoe je er nu uit zou zien, hoe groot je nu bent en wat je nu allemaal al had geleerd. Dit zal ik nooit weten, dat doet me enorm veel verdriet. Door de EMDR ben ik rustiger geworden, minder angst. Maar inmiddels ben ik alweer een week erg onrustig aan het worden. Last van hartkloppingen en pijn op de borst. Er komt een hele belangrijke dag eraan. Jouw eerste verjaardag. Nog een maand en je zou 1 worden. Dit is de reden waarom ik zo onrustig ben. Echt genieten kan ik niet, ondanks het zo heerlijk weer is. De tranen prikken steeds achter me ogen. En de nachten zijn slecht, niet alleen omdat ik zelf teveel aan het piekeren ben maar ook omdat je papa de laatste week zo aan het snurken is. (waar hij natuurlijk niks aan kan doen)

Mama heeft in haar hoofd wat ze wil met jouw verjaardag, want deze dag kunnen we niet ongezien voorbij laten gaan. Nee helaas niet het feestje die we voor ogen hadden als je erbij was geweest. Maar wel iets met ballonnen en taart. De taart is inmiddels al geregeld, nu nog even paarse ballonnen kopen.

Vandaag zijn we nog even bij Daan geweest. Hij heeft weer even verse bloemen gekregen.

Omdat Daan geboren zou worden tijdens het wk, moest er een voetbal pakje gekocht worden. Natuurlijk kreeg hij deze aan op de dag dat Nederland moest voetballen. En kijk eens hoe trots en verliefd zijn papa wel niet op hem is. Dit was nog altijd in het ziekenhuis.

Nog altijd ligt Daan in het ziekenhuis. Er wordt een grote kleurige doos bezorgd. Ik kijk verrast ernaar. Wat zou erin zitten. Even kijk ik naast me waar Daan ligt. Mijn aandacht gaat terug naar de doos. Ik maak de deksel van de doos los en er springt een ballon uit. Ik krijg een grote glimlach op me gezicht. Ik weet meteen van wie het komt. Het is een mooie ballon van Woezel en Pip. Dan zie ik dat er nog een kaart bij zit. Wat een mooie tekst gericht aan Daan maar ook een gedeelte voor zijn papa en mama. Het ontroerd mij dat er aan ons kleine mannetje gedacht wordt. Ik lees de kaart voor aan mijn zoon. Daarna laat ik de mooie ballon zien. Ik geef het lint in zijn handje. Wauw hij houd hem vast. Snel probeer ik een foto te maken, want voor ik het weet vliegt de ballon de lucht in. Ik vraag me even af hoe bewust Daan dit moment mee krijgt. Wat ik zeker wel weet is dat er een vriendin mij even helemaal opgevrolijkt heeft. De foto die ik maakte, mijn lucky shot. Daan met de ballon in zijn kleine handje stuur ik Door naar mijn vriendin. Te laten weten dat we heel dankbaar zijn voor dit mooie moment.

Wat lig je hier toch lief en vertederend in papa,s en mama,s bed heerlijk te slapen. Die lieve kleine handjes met zijn lieve kleine vingertjes. Uren kon ik naar je kijken, uren lag je lekker bij me in bed. En uren lagen we heerlijk te knuffelen samen. Het lijkt zo ver weg. Mama weet niet meer hoe je aanvoelt, hoe zacht de knuffels waren samen met jouw. Wel weet ik dat ik het enorm mis. Hoe kan je niet zo,n mooi en perfect mannetje missen als jouw.