De dag van het echte afscheid is aangebroken. Donderdag 18 september hebben we een super mooie dienst gehad. We zagen er zo erg tegenop.

Die ochtend waren we hier thuis nog met z,n 3en. Daan lag nog altijd in zijn bedje. En we zouden hem samen in zijn kistje leggen. Zonder dat er verder iemand bij was. De dag ervoor heeft de uitvaartverzorgster de koeling uit gedaan en meegenomen. Daan kreeg een schoon bedje en een droge doek om zich heen. Wat was het fijn dat de koeling weg was. Zo zou hij de volgende dag wat minder koud zijn en minder stijf. Dus zou het makkelijker voor ons zijn als we hem nog even wilde vasthouden. En dat wilde ik zeker nog even. Eerst in de ochtend ben ik gewoon nog bij hem gaan zitten. Samen wat muziek geluisterd. En kon alleen maar kijken naar hem. Mijn mooie stoere ventje. Toen ik Bert terug hoorde komen die zijn auto nog even door de wasstraat zou halen, heb ik hem gevraagd te helpen. Hij heeft hem uit zijn bed gehaald en ik heb hem over genomen. Met Daan in me armen ben ik op de bank gaan zitten. Zijn papa naast me. En maar kijken, beetje praten tegen hem. Gewoon nog even genieten van hem. Moeilijk had ik het ermee, als ik eraan dacht dat ik hem los moest laten. Toch werd het tijd hem los te gaan laten. Bert nam het van me over en legde hem netjes in zijn kistje die nu in zijn bed stond. In zijn arm zijn knuffel giraf, die is met hem mee gegaan.

Toen was het eigenlijk alleen maar wachten op het moment dat er mensen kwamen, vreselijk. Rond 13.00 kwam mijn vader met een hele lieve vriendin. Ik wilde haar wat langer bij me hebben, vandaar dat ze al zo vroeg er waren. We hebben een moment samen door gebracht buiten. Gewoon even wandelen, en praten. En veel geknuffeld hebben we die dag. Had haar zo erg nodig. Rond 15.00 kwamen mijn broers en hun vrouwen, mijn mama en haar man. En als laatste kwamen mijn schoonouders en mijn zwager. Wachtend op de uitvaartverzorgster. Ondertussen waren er nog een paar die nog even hier afscheid wilde nemen van Daan.

Het was nu echt tijd om thuis zijn kistje dicht te doen. Bert heeft hem naar beneden gedragen. En in zijn eigen auto hebben we hem vervoerd naar het crematorium. Ons afscheid van onze kleine draakje is echt verlopen hoe wij dit wilde. We hadden gezegd geen bloemen, en die zijn daar ook niet gekomen. Mensen konden nog een laatste keer kijken en er werden nog knuffels bij gezet. Daarna was het onze tijd om echt de kist dicht te gaan doen. Samen hebben we de deksel erop gedaan, en het schoot ineens in me hoofd dat ik een laatste keer vergeten ben door zijn haar te woelen. Maar het is prima zo, heb thuis zo vaak nog door zijn haartje gewoeld. De knopjes die erop gingen zijn vlinders, en niet 1 dezelfde. Ze zijn met de hand gemaakt. Ik was alleen maar bang dat ik ze kapot zou draaien omdat ze zo kwetsbaar zijn. We gingen zitten, en toen kwamen de andere binnen. Het nummer ‘He lives in you” werd gedraaid.
Welkoms woord door de uitvaartverzorgster, wat sprak ze mooi. En toen gaf ze mij het woord. Stond verbaasd dat ik het echt zelf ging doen. Mijn blog die ik hier eerder schreef heb ik voorgelezen. Wat was ik zenuwachtig, maar huilen deed ik niet. Ik las maar door, ja wel met wat haperingen erdoor. Wat was ik blij dat ik klaar was met lezen, het was ook zoveel. Ging weer zitten. En Woezel en pip werd gedraaid met het nummer “ga je mee naar het land van je ogen dicht” Toen brak ik, en hield ik het niet droog. Kreeg een zakdoekje van achteren aangereikt.

Een lieve vriendin had een mooi gedicht geschreven voor de rouwkaart, wat we haar hadden gevraagd. En ook heb ik gevraagd of ze het wilde voor lezen. Ook dat deed ze. Wat sprak ze mooi. “Vlinders” van Nick en Simon werd gedraaid. Daarna kwam het dankwoord.

En we wilde graag met een lach afscheid nemen van Daan, daarom kozen we voor een vrolijk nummer. Waar je gewoon van ging stuiteren. ” ’t aardige van teigertjes” Dat werd een aantal keren afgespeeld. Zodat alle mensen nog een beertje konden pakken en bij het kistje konden zetten. Als laatste waren wij aan de beurt. En gaf Sharmayne onze fotografe voor de dag een beertje mee. Wat voelde dat goed dat ze hier aanwezig was. We liepen met een glimlach weg bij Daan, naar buiten. Iedereen had al een ballon of zelfs meerdere meegenomen. Ik met een hand vol paarse ballonnen. Mijn man en ik gingen in het midden staan. En er werd een heel mooi gedicht voor gelezen. En lieten we daarna de ballonnen los. dat was echt een wauw momentje.

We gingen de koffie kamer in. Iedereen ging zitten en ik ben degene die daar maar stond. Wilde met iedereen even praten. En nam niet echt de tijd om bij te komen.

Alle lieve mensen bedankt dat jullie er voor ons waren, en in deze moeilijke tijd er nog voor ons zullen zijn.
*Ik voel me leeg en verdoofd. Wetend dat ons zo drukke leventje in 1 keer veranderd is naar een lege agenda. Waar eerder nog bijna elke dag wel een afspraak stond. Hoe ik nu mijn dagen ga vullen weet ik nog niet. Zeker weet ik dat ik weer dingen moet gaan ondernemen. Maar zie er zo tegen op. En wil ook graag me verdriet laten gaan, maar dat lukt nog niet echt.*

Alle foto,s zijn gemaakt door Sharmayne Venema

Klein beetje later dan normaal, best raar om nu mijn weekoverzicht toch online te zetten. Maar des te meer ik ga beseffen dat het leven door moet gaan. Zo had Daan het gewild.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 08 september
Vandaag moest ik voor mezelf naar het ziekenhuis toe. Zou opgenomen worden voor mijn operatie aan mijn hernia. Mocht later komen vanwege de zorg op mijn mannetje. Kreeg daar iets lekkers te eten.

Ik nam de kleine mee, want wilde niet zo lang zonder hem.

Na wat gesprekjes mocht ik naar huis. Maar ben even langs de winkel Musjes gegaan met Daan. Even showen. Daar heb ik hem ook even kunnen verschonen.

Terug naar huis met de kleine man.

In de avond moest ik terug komen, zodat ik de nacht er al zou zijn. Moeilijk hoor zonder me kleine en grote man.

Dan is het de tijd doden. Ik kreeg een bandje om, ja stel je voor dat ik weg loop. Kreeg er zelfs 2 om.

Dinsdag 09 september

Wachten wachten wachten. De dag van de operatie. Om 12.30 werd ik verwacht op de OK.

Lang moest ik wachten tot ik eindelijk echt iets mocht eten. Eigenlijk hunkerde ik naar iets warms. Maar helaas. Moest ook na de operatie 4 uur plat blijven liggen.

Woensdag 10 september

Ontbijten in het ziekenhuis, heerlijk hoor. Gewoon genieten. Je kan uit zoveel heerlijks kiezen.

Nog maar net thuis vanuit het ziekenhuis, en lekker genieten van mijn kleine draakje. Wat hou ik toch van jouw.

Donderdag 11 september

Afspraak in het Mariniziekenhuis voor Daan. Werd gezien door de kinderarts. Hier is hij heel vredig en rustig. Maar hij was al dagen erg huilerig. We dachten aan spruw. En dat werd bevestigd. Verder was alles in orde. Ze vertelde dat wij het goed deden als ouders. En Daan het ook goed deed.

Heel veel troosten dat kleintje. En is hij stil genieten.

Vrijdag 12 september

Een dag als zovele dachten we. Te beginnen met een heerlijke smoothie. In een nieuw glas die ik tijdje eerder kocht. Daan was nog altijd huilerig. En wat er verder is gebeurd hebben jullie kunnen lezen in mijn vorige blog.

Zaterdag 13 september

Alles lijkt om je heen onbelangrijks, alles lijkt nutteloos. Eten doe je maar je krijgt geen hap door je keel. Dagen vol verdriet die gaan volgen. Mijn mama en haar man zijn deze ochtend terug gekomen om ons op weg te helpen. Want waar begin je. We waren echt verdoofd. Gewacht op de uitvaartondernemer, en daar mee gesproken. Die neemt alles over van ons. Wij hoeven alleen na te denken over de dingen die we willen voor het afscheid van Daan.

In de avond is Daan thuis gebracht.

Zondag 14 september

Ik kan nog uren naar Daan kijken als ik wil. Ga er ook vaak heen. Elke ochtend en avond is standaard om hem even welterusten te wensen. En in de ochtend hem wakker te maken (hoop je) Dan helaas beseffen dat hij zijn ogen echt niet meer open gaat doen. Thuis leven echt in een roes. Mensen lopen hier binnen. Heel fijn dat het een drukke dag was met mensen. Rust in huis is, chaos in het hoofd.

Mijn hart schreeuwt van pijn en verdriet het uit. Zo klein zo mooi en zo jong. Het mocht er niet zijn.
Nog geen 4 maanden ben je bij ons geweest, en wat hebben we al veel met je mee gemaakt.
Ons lieve kleine draakje is Vrijdag 12 september in de avond in mijn armen voorgoed in slaap gevallen.

De dag ervoor waren we nog op controle bij de kinderarts en spraken onze onrust uit over dat we dachten dat hij spruw had. En ja dat klopte, maar zoveel kindjes krijgen dit. Er werd medicijn voorgeschreven en ze zei nog over een paar dagen moet het zeker over zijn. Verder was alles in orde. En mochten nadat we bij de diëtiste waren geweest naar huis.

Hij was al dagen huilerig, maar niet zo gek vanwege de spruw. Ik lag maandag nog in het ziekenhuis, en toen dachten we dat hij mij miste. Maar die woensdag dat ik thuis kwam bleek anders. 2 nachten hebben we wakker gelegen voor hem. En ons mannetje was helemaal niet zo. Die vrijdag heb ik hem bijna de hele dag in me armen gehad. Had ik hem niet in me armen dan had zijn vader hem in de armen. Of lag hij bij me op de bank of in bed. Het moment van overlijden lag ik op bed met hem. Hij op zijn buikje tegen mij aan. Hij snikte, niet meer echt huilen. Ik dacht hij is nu zo moe dat lukt hem niet meer. En valt zo wel in slaap. Mijn vriendin belde, waar ik alleen maar heel blij van werd. Dat heeft ongeveer 10 minuten geduurd. Ik hang op en merk dat kleine Daan niet meer beweegt. Ik twijfel of je kan voelen dat hij slaapt. Maar ik voelde helemaal niks. Mijn man komt binnen vanuit het ziekenhuis om medicijnen te halen voor de kleine. En gelijk roep ik hem dat hij niks meer doet. Hij komt aan en voelt. Ook hij voelt niks, en zegt me 112 te bellen. Dat heb ik gelijk gedaan, die heeft me begeleid wat mijn man moest doen. Hij heeft hem geprobeerd te reanimeren. Maar helemaal niks. Voor we het wisten stond ons huis vol met politie, ambulance personeel enz… Ze hebben hun uiterste best gedaan om onze kleine draakje terug te halen. Maar het was te laat. Zijn hartje was in een keer gestopt. Hij was er gewoon echt niet meer.

Ik kreeg hem in me armen en zat zo een hele tijd met hem op de bank. Steeds kouder en steeds zwaarder werd hij. Je leeft in een roes, je beseft niet wat er gebeurd. Na zo,n tijd daar te hebben gezeten en telefoontjes te plegen naar familie en vrienden zijn we met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Hij in zijn reiswieg, en wij elk aan een kant van hem.

In het ziekenhuis kwamen we in een onderzoek kamer, en werd hij op de onderzoek tafel gezet met wieg en al. Er werd van alles gevraagd en over gesproken. En hij werd onderzocht. Uiteindelijk hebben we er voor gekozen om hem helemaal te laten onderzoeken. Hoe moeilijk het ook is te weten dat hij daarvoor open gemaakt zal worden. Maar we willen graag weten wat er is gebeurd. En zo hopen we er achter te komen. Mijn moeder en haar man zijn in het ziekenhuis gekomen. Toen was het even heel moeilijk, na een tijd moesten we hem daar achter laten. Helemaal alleen in het ziekenhuis. Wat was dat moeilijk.

Alles gaat een beetje voor me voorbij… ik probeer sterk te blijven en iedereen te bellen die het moet weten. De uitvaartverzorgster is geweest, alleen maar omdat mijn moeder ons op weg geholpen heeft. En dan wordt er gesproken over begraven of cremeren, en kleertjes die hij aan moet. Daarna was het wachten tot Daan naar huis kwam. We willen hier afscheid van hem nemen. Mensen die we willen afscheid laten nemen in huis komen af en toe binnen. Hij ligt er zo mooi bij. Het is een fijne gedachten dat als ik even hem wil zien ik zo zijn kamer kan inlopen en hem even kan aanraken. Hij ligt in zijn eigen bed, waar hij hoort bij ons thuis.

Er zijn nog zoveel mensen die hem nog niet eens hebben gezien, en die nu afscheid van hem gaan nemen. Dat klopt niet. We hebben ook zo kort van hem mogen genieten. Maar weet wel dat ik elk moment van hem genoten heb. Zelfs de laatste dagen dat hij zo aan het huilen was, dat ik hem weer in me armen nam om te troosten. Daan was ons geschenk uit de hemel, maar was net niet sterk genoeg om bij ons te blijven.

Klein lief draakje, papa en mama houden van je en zullen je nooit vergeten. Jij bent en blijft onze prachtige zoon. Je hebt al vele harten gestolen.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 01 september 2014
Ik moest naar de tandarts, maar daarvoor ging ik even de vuilniszak weg brengen. Dan loop ik langs deze mooie bloemen en dus maakte ik weer eens een foto ervan.

Veelte vroeg bij de tandarts, omdat ik ervoor nog even boodschappen moest doen. Dus niet echt goed de tijd ingeschat. Zelfs ben ik er voor nog bij het cjg geweest. Even gekletst met degene die het spreekuur van het consultatiebureau doet. En ja lang wachten bij de tandarts. Helaas 2 kleine gaatjes die volgende maand gevuld moeten worden.

Lekker pizza eten, met hete pepers.

Sinds dat Daan uit het ziekenhuis is zijn we begonnen met in de avond pyjama aan te doen. Zo kan hij leren dat het in de avond bedtijd is voor hem. Ineens een grote stap vind ik. Maar ook heel leuk zo,n pyjama aan bij hem.

Dinsdag 02 september 2014

Werd getagged op instagram om het geboorte kaartje te laten zien van Daan. En daar ben ik heel trots op.

Goedemorgen op deze vroege ochtend.
Daan werd vroeg in middag opgehaald door opa en oma. Ik had een afspraak in het Martini ziekenhuis voor mezelf. Bij de maatschappelijk werkster. Wat was het fijn om met haar te praten. Heb echt dit keer de juiste persoon gevonden. Ze gaat me helpen met sociale contacten in de buurt. Daar heb ik gewoon behoefde aan, maar het lijkt maar steeds niet te lukken. En vooral dingen van me af te praten. Ben echt heel erg kapot lichamelijk maar ook emotioneel.

Woensdag 03 september 2014

Om 08.00 stond er al iemand voor de deur met een pakje. Medicijn voor Daan. Hij kreeg deze dag een prik voor het RS virus. Daar heeft hij recht op omdat hij te vroeg geboren is en vanwege zijn hartafwijking. Deze krijgt hij elke maand waar de letter R in zit. Dus tot de maand april.

Snel even naar de apotheek. Nou ja snel, duurde wel even daar. Maar onderweg weer dit paatje geschoten.

Nadat de verpleegster was geweest voor de prik heeft Daan eerst een fles gehad, en wat rust. daarna nog even naar buiten in de doek. Het was zo heerlijk weer. Dus even boodschapjes gedaan. En ja weer naar de apotheek. Zucht. Daan had last van zijn stoelgang en daar kreeg hij iets voor.

Donderdag 04 september 2014

De logopedist is in de ochtend geweest. En daar heb ik weer wat geleerd. Als hij niet drinkt moet het door de sonde pomp. Maar moet hij wel op zijn zij blijven liggen en aan zijn speen sabbelen. Daar schijnen ze van te groeien. Valt alleen niet mee die speen erin te houden.

Zo trots op mijn 2 mooie mannen. Ze waren lekker samen aan het chillen op de bank. Geweldig gewoon.

Vrijdag 05 september 2014

Mijn mams was in de buurt en wilde even langs komen. Nou dat vond ik niet erg. Ze wilde haar kleinzoon even zien. En dit was de eerste keer dat ze hem zo wakker zag. Lekker zijn mooie ogen open. Want voor zijn ziekenhuis opname deed hij dat nog amper. Dus dit vond ze wel heel erg leuk. Na het bezoek was hij uitgeput. Normaal slaapt hij tussen 2 voedingen. En nu kreeg hij de voeding maar door de sonde pomp omdat hij toen lag te slapen.

Een avondje uit, en daar komt nog een verslag van. We gingen een serie kijken die nog niet uit is. Maar helaas bijna iedereen haakte af. Ik wilde wel kijken maar gezelliger vond ik met de groep samen te zijn.

We kregen allemaal lekkere hapjes. En meer vertel ik nog even niet. Dat houden jullie te goed.

Zaterdag 06 september 2014

Dit was eigenlijk het toetje van de gezellige avond die ik had, maar als ontbijt was het ook erg lekker. Hangop met een notenmix. En ook nog een reep met noten enz… Eens wat anders, erg lekker.

Dit kleine mannetje had wat over me heen gespuugd, dus we lagen samen te plakken. Kon alleen geen kant op want hij lag aan de sonde pomp. En was hem ook aan het troosten, heeft niet helemaal zijn dag geloof ik. Zodra het kon ben ik mezelf gaan wassen en hem beetje opgefrist en een schone romper aan.

Even genieten van de rust in huis met een kop thee. Er zijn maar weinig rustige dagen, er valt altijd wel wat te regelen. Of er staat weer een afspraak. Ja mama zijn is best zwaar zeker als er zoveel omheen gebeurd. Dus een kopje thee en een momentje rust is top. Bedankt schat voor dit heerlijke kopje thee.

Zondag 07 september 2014
Eerst maar eens even ontbijten. Met aardbeien yoghurt banaan en muesli. In de avond was er even rust. Dus tijd voor tv en een heerlijke muffin.

Hebben jullie nog iets leuks gedaan?
Fijne nieuwe week…

Had er pas nog over geschreven dat ik mee zou doen met de 100 happy mama days challenge. Wat is dat fijn om iedere dag even stil te staan bij een klein geniet momentje. Zeker omdat het met mij helemaal niet zo goed gaat is dit extra belangrijk om toch een beetje te genieten. En dat doe ik zeker wel. De eerste week van het project zit erop en dus tijd voor een week overzichtje van de foto,s die ik heb gemaakt.

Van dit lieve vrolijke koppie wordt je toch blij. Hij is me echt alles. Mijn lekkere mannetje.
Zo onwijs moe lichamelijk maar ook emotioneel. Ik kwam net van de maatschappelijk werkster vandaan. En ik luister altijd als ik alleen ben onderweg naar muziek. Dit keer werd ik heel blij van “Jij en ik” van Jan Smit. Het hield me op de been tot thuis.

Zo inimieni allemaal van mijn kleintje. Krijg regelmatig de vraag hoeveel weken oud is hij? Nou ehmm hij is al bijna 4 mnd oud. Dat krijg je met te vroeg geboren kindjes. Het is zo schattig te zien die kleine handjes oortjes oogjes neusje mondje… ja en teentje (die staan dan weer niet op de foto)

Mijn 2 stoere mannen aan het chillen op de bank. Hoe trotser kan je zijn met deze 2. En kijk eens hoe trots papa kijkt naar zijn zoon. Dat is toch goud waard. Een echt geniet momentje op de dag.

Mama is een avond uit geweest. Was uitgenodigd voor een event, waar jullie nog meer over gaan lezen. Allemaal lekkere hapjes, wat ik nog nooit had gegeten. En nog eens verrassend lekker ook.Rust in huize Mulder, en dat verdiend een kopje thee. Ben steeds maar druk bezig met van alles regelen en doen in huis. En natuurlijk de kleine man verzorgen. Maar soms is het even ME time en dat is toch gewoon lekker even half liggend op bed met thee die ik kreeg van mijn man.

Na de ochtend fles nog even verder slapen. Ja hij heeft ook zo erg zijn best gedaan. Op 35 cc na fles leeg. Dat moest dan nog even door de sonde heen. Dat verdiend nog wel even een slaapje. Normaal gaat hij terug naar zijn bed, maar hij lag er zo lief en vredig bij dat ik dacht laat maar liggen.

Doe jij ook mee aan dit project?
Facebook

Voorlezen is goed voor de ontwikkeling van je kind. En het is nog leuk ook. Samen een boekje lezen, wie doet dat niet met zijn kind!
Ik wil dit zeker gaan doen, ben al met een heel klein stapje begonnen. Maar eigenlijk weet ik niet zo goed op welke leeftijd het echt zinvol is ermee te beginnen. Onze zoon is al lid van de bibliotheek. Dat is alvast mooi meegenomen.

Maar er zijn ook soms gevallen waardoor je minder makkelijk een boekje voor kan lezen aan je kind. Inmiddels heb ik ervaren hoe dat is als je niet steeds bij je kindje kan zijn. Als je kind ziek is en in het ziekenhuis beland is het soms lastig een boekje voor te lezen omdat je dan meestal niet de hele dag er bent. En ook niet op elke kinderafdeling hebben de mensen daar de tijd om en boekje voor te lezen aan je kind. En daar heeft voorleesmama iets op bedacht. (En nee is echt alleen voor kindjes in het ziekenhuis)

Deze mama heeft en YouTube kanaal gemaakt met filmpjes waar ze boekjes voorleest. Toen ik dit tegenkwam op Facebook, wist ik meteen dat ik hier iets mee moest doen. Heb dan ook gevraagd of ze me de nodige informatie wilde sturen zodat ik hiermee aan de slag kon.

Als eerste ben ik het gaan introduceren op de kinderafdeling in het Martini ziekenhuis, waar Daan toen op dat moment lag. Ze hebben daar een leuke speelkamer waar kindjes samen kunnen komen. Kunnen spelen met de mensen die ervoor zijn. Ik ben gaan praten met iemand van de speelkamer. En wat was ze blij verrast met dit leuke project. Alleen moest ze dit wel voorleggen aan de baas. Haar collega vond het net zo,n leuk plan om het op de kinderafdeling te introduceren. Helaas vond de baas dat de medewerkers dit zelf wel konden doen. Het voorlezen aan kindjes. Ja is waar, en ze hebben de tijd ervoor. En toch hield ze de papieren bij zich. En zei tegen me, ik vind het nog altijd erg leuk. En ik ga dit zeker gewoon met elke ouder en kind voorleggen dat dit mogelijk is. Elk kind heeft een scherm op de kamer waar ze het internet op kunnen. Dus is het aan de ouders en kinderen om hier gebruik van te maken. Hoe leuk is dit, dat ik toch iets heb bereikt ermee.

Dus voorleesmama, ik vind dit geweldig wat je doet. En je hebt er een fan bij. Ik hoop dat er straks allemaal kindjes van het Martini ziekenhuis jouw filmpjes te zien krijgen. En met veel plezier naar je verhalen gaan luisteren.

Dan wil ik graag nog even aandacht voor het volgende. Deze mama mag niet zomaar deze filmpjes maken. Ze kwam erachter dat je toestemming van de schrijver nodig is om de boekjes te mogen voorlezen. Nou zijn er een paar boekjes gedoneerd aan haar. Maar ze wil natuurlijk nog veel meer leuke boeken voor kunnen lezen. Ben of ken jij een kinderboeken schrijfster, denk hier eens over na. Je zult hier heel veel kindjes blij mee gaan maken. Zo laat je zien hoe leuk lezen is. En zal er een hele nieuwe generatie lezers bij gaan komen. Inmiddels zijn er al 4 schrijvers die iets hebben gedoneerd, wil jij daar ook bij horen?

Waar vind je Voorleesmama:

Youtube kanaal
Facebook
twitter

En wil je graag een boek doneren neem dan contact op met Claudia voorleesmama@gmail.com

Lees jij je kind ook voor? En zou jij als je zelf geen kans hebt om voor te lezen hier gebruik van maken? Ik zeker wel… Geef het lezen door aan onze kinderen.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 25 augustus 2014

Weer in de bus naar het ziekenhuis. Ja echt doe niks anders dan daarheen gaan.

Dan ook maar eens en foto van de voorkant van het ziekenhuis. Kom er nu al zoveel dat dit wel en plaatje verdiend.

Er staat en salade op het menu met geitenkaas en aardbeien.
Heb heel veel leuke kleding gekregen voor Daan. Was namelijk op zoek naar kleding wat aan de onderkant helemaal open kan. Is wel zo makkelijk ivm zijn brace. Thuis kan ik ook best gewone broekjes aan doen. Maar in het ziekenhuis wilde ik niet dat ze zijn schoentjes uit deden.

Dinsdag 26 augustus 2014
Ik moest even naar de apotheek, en onderweg terug maakte ik deze foto. Ja ik blijf gek op bloemen.

En ja weer een nieuw dagje ziekenhuis. Heb een heel lang gesprek gehad met een maatschappelijk werkster. Wat heel fijn was. En natuurlijk lekker knuffelen met mijn babyboy.

S,avonds aten we eindelijk eens samen thuis. Dat gebeurde niet vaak meer. Wel even wat makkelijks hoor. Kip shoarma met pitabroodjes

Woensdag 27 augustus 2014

Vroeg in de ochtend. Moest namelijk al vroeg weg van huis.
Een afspraak voor mezelf in het UMCG. Moest op gesprek komen vanwege mijn operatie die ik ga krijgen. Ben daar best een tijdje geweest. Maar toen ik klaar was, was het ook tijd om naar Daan te gaan.
Kijk mijn kleine mannetje in zijn nieuwe tuinbroek. Helemaal geweldig.

Donderdag 28 augustus 2014
Hoe vaak ik hier wel niet langs heb gelopen… Opnieuw in het ziekenhuis. Nu hem maar eens op de foto gezet.
Je wordt af en toe gek in het ziekenhuis, en dan krijg je trek in lekkers. Heb dan ook maar snoepjes meegenomen. En eet bijna nooit snoepjes. Maar wel even van genoten.
Samen met mijn man weer naar huis, en helaas op een rottijd. We stonden in de file.
Alweer geen zin en energie om eten te maken. Ik stelde voor om chinees te halen. En daar zijn we maar even langs gereden dan.

Vrijdag 29 augustus 2014
Weer lekker op tijd uit bed. Zat met me duffe kop te wachten op een afspraak bij ons thuis. Was blij toen hij weg was. Kon ik weer lekker naar me mannetje toe.
Heerlijk kind is het toch ook he. Lekker slapen bij mama.
Dan nog maar even een broodje eten. Had niks meer liggen in de koelkast in het zh. Omdat me spullen ineens verdwenen waren. Dus heb ik maar lunch gekocht.
Ook nog even genieten van een heerlijke muffin. De laatste keer… Want Daan mag vandaag naar huis.
Daar waren we dan eindelijk thuis, Daan lekker om zich heen kijken. Helaas was dit van korte duur. Diezelfde avond was hij terug in het ziekenhuis. En moest hij toch nog een nachtje blijven. Er was even iets mis gegaan met de medicatie. Hij heeft teveel gehad. Hadden ook geen instructies mee gekregen. Maar gelukkig was het niet erg. Ze dachten eerst dat hij 10x teveel had gehad, bleek maar 2x teveel te zijn geweest.

Zaterdag 30 augustus 2014

Vanaf vandaag kunnen we echt genieten van ons mannetje thuis. Vroeg in het ziekenhuis. Samen de medicatie doorgenomen. En zelf toegediend waar de verpleegkundige bij was. Netjes alles opgeschreven voor ons. Dus het kan nu niet meer mis gaan.
Nieuwe handdoeken had mijn man besteld. En ze zijn nu lekker schoon. Beide een eigen kleur handdoeken nu.

Zondag 31 augustus 2014

Helaas wel weer een spugend mannetje thuis, en het ging zo goed in het ziekenhuis. Maar het blijkt echt de voeding te zijn. Weer terug naar het ziekenhuis. We hebben voeding van hun gekregen voor deze dag. Want het blijven spugen is maar niks. Dus dat wordt toch de duurdere voeding. Geen Kruidvat maar dan maar echt aan de Nutrilon geloven. En dan de gewone voeding ervan en de AR erbij. Zodra hij de andere voeding kreeg, stopte het spugen ook gelijk. Heerlijk eindelijk geen spugend kindje. Nu moet hij nog wat minder spelen met zijn speen, en wat meer drinken. Maar daar is de logopedist voor die weer langs gaat komen.
Kijk eens hoe helder wakker ik kan zijn. Ik mocht met mama in het grote bed liggen. Mama was moe, dus we gingen samen ons rust nemen. We zijn dan ook samen in slaap gevallen. En wat was dat heerlijk om even van de rust te genieten.

Wij gaan nu verder genieten van ons mannetje thuis.

Jullie nog iets leuks gedaan de afgelopen week?

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 18 augustus 2014
Dit is het pad wat ik elke dag loop naar het ziekenhuis toe. Het was vandaag niet echt heerlijk weer zoals je kunt zien.
Het gaat echt niet goed met Daan, de nacht is echt mis gegaan. Veel spugen en flinke dipjes met zijn zuurstof. Vandaag zit hij de hele dag aan de sonde pomp, dus geen flesjes melk vandaag. Ook krijgt hij gemengde voeding, speciaal voor spugende kindjes met de gewone nutrilion die hij al kreeg.
Zondag had ik hem gemist met knuffelen, het ging niet lekker met mij. En durfde hem haast niet op te pakken vanwege het spugen. Nu heb ik hem heerlijk geknuffeld en hem de hele dag bij me op bed gehad. Hij pakte me vinger vast om hem vervolgens niet meer los te laten. Hij viel heerlijk in slaap zo. Wat een heerlijk gevoel.
Toen maar even wat eten… een magnetron maaltijd opgewarmd. Dit keer was het best wel lekker.

Dinsdag 19 augustus 2014

Kon niet in de ochtend bij me mannetje zijn omdat ik om 14.30 in het UMCG moest zijn voor mezelf. Ging naar de neurochirurg vanwege mijn hernia. Dat wordt een operatie en snel ook. Maar daarvoor ben ik even in de stad geweest. Even bij de winkel Musjes thee wezen drinken. Toen snel even wat eten en dus naar het UMCG. Daarna snel naar Daan toe.
Hij ziet er vandaag zo slecht uit, zo bleek. Gewoon eng was het toen ik binnen kwam op zijn kamer. Mijn arme mannetje. Ondanks hij zot slecht eruit ziet is dit een mooie vertederende foto.

Woensdag 20 augustus 2014

Ben al vroeg in het ziekenhuis, omdat ik om 11.00 een afspraak had met een maatschappelijk werkster. Daar heb ik heel lang mee zitten praten. Wat was dat fijn. Er spelen zoveel dingen in me hoofd. Volgende week nieuwe afspraak staan.
Samen met mijn man hebben we in het ziekenhuis gegeten. We eten bijna niet meer samen. Dus dit was even nodig. Nog heel even bij Daan kijken. En toen heeft hij me weg gebracht naar de laatste keer van de zwangerschap cursus. Hebben alle bevalling verhalen verteld en aangehoord. Heel leuk, maar was ook wel moeilijk te horen. Eind van de avond zat ik te huilen, samen met nog iemand die wat ergst heeft mee moeten maken.

Donderdag 21 augustus 2014

Weer vroeg in het ziekenhuis, dit keer zag ik om 11.00 de logopedist van Daan in het ziekenhuis. Even zitten praten over de voeding van Daan.

Vrijdag 22 augustus 2014

Thuis om 10.00 een afspraak staan met Homestart voor hulp thuis. Intake gesprek, maar denk niet dat het hem wordt. Is maar voor 1 dagdeel en heb straks na de operatie veel hulp nodig thuis voor mezelf en de kleine man als hij thuis is.

In de middag waren we samen in het ziekenhuis. Me man was vrij. En hadden om 14.00 een afspraak met de kinderarts. Het kan zijn dat Daan zo ziek was geworden door een virus. Maar gelukkig knapt hij weer op.
Toen moest hij voor onderzoek weg, en werd vervoerd in deze gave oude kinderwagen. Zuurstoffles aan de onderkant hihi. Hij kijkt ook zo van, wat gebeurd me nu…
Radiologie, hij kreeg een drankje naar binnen om te kijken of er iets mis zou gaan waardoor hij spuugt. En nee alles bleek in orde te zijn.
We mochten even met hem rondlopen zonder alle snoeren aan hem vast. Joeppie even op de foto met Pooh en Teigertje
Voordat we naar huis gingen zijn we bij de MC Donalds wezen eten. En dit nieuwe toetje geprobeerd. Lekker met warme saus erdoor.

Zaterdag 23 augustus 2014

Rustig de ochtend begonnen. Wel boodschappen moeten doen. En in de middag naar het ziekenhuis gegaan.
In de avond was ik zo moe, en dit was mijn uitzicht. Ik lag lekker op bed.
Tv kijken op bed en lekker chipies eten.

Zondag 24 augustus 2014

Samen met mijn man naar het ziekenhuis geweest in de middag. De verpleegster legde hem net terug in bed. En viel dus in slaap toen we er net waren. Hebben dus een tijdje naar een slapend kindje gekeken en geluisterd. Kan eigenlijk uren naar hem kijken. Na een half uurtje werd hij wakker en kreeg hij een flesje van me. Heeft 30cc gedronken, de rest door de sonde gedaan.

Opa en oma (schoonouders) kwamen op bezoek. Was erg gezellig. Toen ze weg waren heeft Daan nog 50cc gedronken bij me. Helaas spuugde hij een gedeelte uit.

In de avond heel lang aan de telefoon gezeten met een vriendin.

Hoe is jullie week geweest?

Mijn eerste mama tag, deze tag had ik al gekregen voor mijn kleintje er was. Maar nu kan ik hem dan ook echt invullen. En dat heb ik met veel plezier gedaan.

Het eerste wat je dacht toen je je kindje voor het eerst vasthield?
Wauw is dit echt helemaal mij mannetje, en wat zie je er mooi uit.

Het mooiste eerste moment samen?
De eerste aanraking toen hij nog in de couveuse lag, dat was zo bijzonder. Zo onwerkelijk dat het een paar uur eerder nog in me buik zat.

Het eerste moment als ouders
Dat ik hem dan eindelijk echt vast had, en daar was zijn papa ook bij. Dan besef je echt dat je een gezinnetje bent.

De mooie dagelijkse dingen
Hem s,morgens uit bed halen, beseffen dat je echt mama bent. Knuffelen met die kleine draak van me. Ruiken aan zijn haartje, en het langs me heen laten gaan om te voelen hoe zacht ze zijn.

Het mooiste om te doen samen
Ja komt die weer, KNUFFELEN.

Onze mooiste vakantie als gezin
We zijn nog niet met de kleine erbij op vakantie geweest. Hij is nog maar 3mnd oud. En we hebben het alleen nog maar druk rondom hem gehad.

Ik vind mijn kindje op zijn mooist als hij…
Een goed wakker moment heeft. Zijn mooie ogen open heeft en me dan aankijkt, en luistert naar me stem.

Dit had ik voor geen goud willen missen
Hem, ik zou mijn kleine mannetje nooit meer voor geen goud willen missen. Ondanks er vele moeilijke dingen zijn in zijn leventje. Maar kan hem echt niet meer weg denken uit ons leven.

De mooie momenten waar ik me op verheug?
Dat zijn er heel veel, maar ik zal met kleine stapjes naar hem gaan kijken. Nu verheug ik me op dat hij weer thuis komt vanuit het ziekenhuis. En daarna dat hij voor het eerst bewust een speeltje gaat vasthouden. En zijn eerste echt lachje.

Als je deze tag wilt over nemen mag dat zeker. Laat het even weten, dan kom ik hem ook bij jouw lezen.

Toen ik zwanger was kreeg ik een boek over baby massage. Hier heb ik tot op de dag van vandaag nog niks mee gedaan. Foei Debbie, en het is juist zo fijn voor de mama baby band. Het boek heb ik nog niet gelezen. Weet ook niet waar ik de tijd en rust vandaan haal hiervoor. Wel heb ik al een keer thuis uit eigen beweging hem een beetje gemasseerd. Even kijken hoe hij erop reaeerde. Meneertje vond het niet heel prettig. Maar zijn badje ervoor vond hij ook al niet fijn. Ik denk dat we deze band nog even goed moeten op gaan bouwen.

Wat me hier in het ziekenhuis is geleerd door de fysiotherapeut van Daan die hier langs kwam. Dat is zijn voetjes masseren. Aangezien hij hele dagen schoentjes draagt is dat wel heel fijn. En begrepen dat het zelfs van belang is voor hem. Ik probeer dan ook elke dag even als zijn schoentjes uit zijn even 5a10 mimuten zijn voetjes te masseren. Hij moet er wel aan wennen, want erg leuk vind hij het niet. Maar ik moet het met stevige hand doen. Als je het heel zachtjes en voorzichtig doet is het gevoeliger dan als je het stevig doet. Dat is echt heel nieuw voor mij.

Maar ik wil me toch nog wel echt gaan verdiepen in het masseren. Nu ik hier in het ziekenhuis aan het schrijven ben dacht ik even informatie opzoeken. Zodat ik jullie ook wat tips kan geven.

Als jij je baby gaat masseren zorg dan voor een warme kamer, zo,n 22 graden. Je baby mag het niet koud hebben.

1) Begin bij de voetjes of beentjes. Maak van je hand een cirkel en maak strijkende bewegingen vanaf de liezen richting de voetjes.

2) Pak de onderbenen en maak voorzichtig fietsbewegingen met de knietjes naar de buik toe.

3) Masseer de onderkant van de voetjes met een platte duim. Doe dit cirkelvormig en van de hiel naar de tenen toe.

4) Masseer nu de armpjes en handen van je baby op dezelfde manier.

5) Leg je handen op de borst van je kind en streel naar de zijkant van het lichaam. Strijk daarna van de rechterschouder naar de linkerheup en van de linkerschouder naar de rechterheup. Draai als laatste met je platte hand cirkels over het buikje van je baby.

6) De rug van je baby kun je alleen masseren als het hoofdje echt helemaal ontspannen is. Gebruik hiervoor dezelfde techniek als bij de buik. Twijfel je, sla dan de rug over.

Begin hier eerst 5 minuten mee, en je kan het dan uitbreiden naar 20 minuten. Kijk goed hoe je kleintje erop reageerd, het moet een fijne ervaring voor beide zijn. Hiermee krijg je een sterke band met je kindje.
Gebruik hier een lekkere baby olie voor. Zelf heb ik er 1 van kruidvat merk. Maar hier in het ziekenhuis hebben ze nog iets fijners vind ik. Een bodymilk van Zwitsal. Maar weet niet of dit echt fijn is voor een uitgebreide massage. Ik gebruik dit momenteel alleen voor zijn voetjes.

Masseer jij je kindje ook?