Had er pas nog over geschreven dat ik mee zou doen met de 100 happy mama days challenge. Wat is dat fijn om iedere dag even stil te staan bij een klein geniet momentje. Zeker omdat het met mij helemaal niet zo goed gaat is dit extra belangrijk om toch een beetje te genieten. En dat doe ik zeker wel. De eerste week van het project zit erop en dus tijd voor een week overzichtje van de foto,s die ik heb gemaakt.

Van dit lieve vrolijke koppie wordt je toch blij. Hij is me echt alles. Mijn lekkere mannetje.
Zo onwijs moe lichamelijk maar ook emotioneel. Ik kwam net van de maatschappelijk werkster vandaan. En ik luister altijd als ik alleen ben onderweg naar muziek. Dit keer werd ik heel blij van “Jij en ik” van Jan Smit. Het hield me op de been tot thuis.

Zo inimieni allemaal van mijn kleintje. Krijg regelmatig de vraag hoeveel weken oud is hij? Nou ehmm hij is al bijna 4 mnd oud. Dat krijg je met te vroeg geboren kindjes. Het is zo schattig te zien die kleine handjes oortjes oogjes neusje mondje… ja en teentje (die staan dan weer niet op de foto)

Mijn 2 stoere mannen aan het chillen op de bank. Hoe trotser kan je zijn met deze 2. En kijk eens hoe trots papa kijkt naar zijn zoon. Dat is toch goud waard. Een echt geniet momentje op de dag.

Mama is een avond uit geweest. Was uitgenodigd voor een event, waar jullie nog meer over gaan lezen. Allemaal lekkere hapjes, wat ik nog nooit had gegeten. En nog eens verrassend lekker ook.Rust in huize Mulder, en dat verdiend een kopje thee. Ben steeds maar druk bezig met van alles regelen en doen in huis. En natuurlijk de kleine man verzorgen. Maar soms is het even ME time en dat is toch gewoon lekker even half liggend op bed met thee die ik kreeg van mijn man.

Na de ochtend fles nog even verder slapen. Ja hij heeft ook zo erg zijn best gedaan. Op 35 cc na fles leeg. Dat moest dan nog even door de sonde heen. Dat verdiend nog wel even een slaapje. Normaal gaat hij terug naar zijn bed, maar hij lag er zo lief en vredig bij dat ik dacht laat maar liggen.

Doe jij ook mee aan dit project?
Facebook

Voorlezen is goed voor de ontwikkeling van je kind. En het is nog leuk ook. Samen een boekje lezen, wie doet dat niet met zijn kind!
Ik wil dit zeker gaan doen, ben al met een heel klein stapje begonnen. Maar eigenlijk weet ik niet zo goed op welke leeftijd het echt zinvol is ermee te beginnen. Onze zoon is al lid van de bibliotheek. Dat is alvast mooi meegenomen.

Maar er zijn ook soms gevallen waardoor je minder makkelijk een boekje voor kan lezen aan je kind. Inmiddels heb ik ervaren hoe dat is als je niet steeds bij je kindje kan zijn. Als je kind ziek is en in het ziekenhuis beland is het soms lastig een boekje voor te lezen omdat je dan meestal niet de hele dag er bent. En ook niet op elke kinderafdeling hebben de mensen daar de tijd om en boekje voor te lezen aan je kind. En daar heeft voorleesmama iets op bedacht. (En nee is echt alleen voor kindjes in het ziekenhuis)

Deze mama heeft en YouTube kanaal gemaakt met filmpjes waar ze boekjes voorleest. Toen ik dit tegenkwam op Facebook, wist ik meteen dat ik hier iets mee moest doen. Heb dan ook gevraagd of ze me de nodige informatie wilde sturen zodat ik hiermee aan de slag kon.

Als eerste ben ik het gaan introduceren op de kinderafdeling in het Martini ziekenhuis, waar Daan toen op dat moment lag. Ze hebben daar een leuke speelkamer waar kindjes samen kunnen komen. Kunnen spelen met de mensen die ervoor zijn. Ik ben gaan praten met iemand van de speelkamer. En wat was ze blij verrast met dit leuke project. Alleen moest ze dit wel voorleggen aan de baas. Haar collega vond het net zo,n leuk plan om het op de kinderafdeling te introduceren. Helaas vond de baas dat de medewerkers dit zelf wel konden doen. Het voorlezen aan kindjes. Ja is waar, en ze hebben de tijd ervoor. En toch hield ze de papieren bij zich. En zei tegen me, ik vind het nog altijd erg leuk. En ik ga dit zeker gewoon met elke ouder en kind voorleggen dat dit mogelijk is. Elk kind heeft een scherm op de kamer waar ze het internet op kunnen. Dus is het aan de ouders en kinderen om hier gebruik van te maken. Hoe leuk is dit, dat ik toch iets heb bereikt ermee.

Dus voorleesmama, ik vind dit geweldig wat je doet. En je hebt er een fan bij. Ik hoop dat er straks allemaal kindjes van het Martini ziekenhuis jouw filmpjes te zien krijgen. En met veel plezier naar je verhalen gaan luisteren.

Dan wil ik graag nog even aandacht voor het volgende. Deze mama mag niet zomaar deze filmpjes maken. Ze kwam erachter dat je toestemming van de schrijver nodig is om de boekjes te mogen voorlezen. Nou zijn er een paar boekjes gedoneerd aan haar. Maar ze wil natuurlijk nog veel meer leuke boeken voor kunnen lezen. Ben of ken jij een kinderboeken schrijfster, denk hier eens over na. Je zult hier heel veel kindjes blij mee gaan maken. Zo laat je zien hoe leuk lezen is. En zal er een hele nieuwe generatie lezers bij gaan komen. Inmiddels zijn er al 4 schrijvers die iets hebben gedoneerd, wil jij daar ook bij horen?

Waar vind je Voorleesmama:

Youtube kanaal
Facebook
twitter

En wil je graag een boek doneren neem dan contact op met Claudia voorleesmama@gmail.com

Lees jij je kind ook voor? En zou jij als je zelf geen kans hebt om voor te lezen hier gebruik van maken? Ik zeker wel… Geef het lezen door aan onze kinderen.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 25 augustus 2014

Weer in de bus naar het ziekenhuis. Ja echt doe niks anders dan daarheen gaan.

Dan ook maar eens en foto van de voorkant van het ziekenhuis. Kom er nu al zoveel dat dit wel en plaatje verdiend.

Er staat en salade op het menu met geitenkaas en aardbeien.
Heb heel veel leuke kleding gekregen voor Daan. Was namelijk op zoek naar kleding wat aan de onderkant helemaal open kan. Is wel zo makkelijk ivm zijn brace. Thuis kan ik ook best gewone broekjes aan doen. Maar in het ziekenhuis wilde ik niet dat ze zijn schoentjes uit deden.

Dinsdag 26 augustus 2014
Ik moest even naar de apotheek, en onderweg terug maakte ik deze foto. Ja ik blijf gek op bloemen.

En ja weer een nieuw dagje ziekenhuis. Heb een heel lang gesprek gehad met een maatschappelijk werkster. Wat heel fijn was. En natuurlijk lekker knuffelen met mijn babyboy.

S,avonds aten we eindelijk eens samen thuis. Dat gebeurde niet vaak meer. Wel even wat makkelijks hoor. Kip shoarma met pitabroodjes

Woensdag 27 augustus 2014

Vroeg in de ochtend. Moest namelijk al vroeg weg van huis.
Een afspraak voor mezelf in het UMCG. Moest op gesprek komen vanwege mijn operatie die ik ga krijgen. Ben daar best een tijdje geweest. Maar toen ik klaar was, was het ook tijd om naar Daan te gaan.
Kijk mijn kleine mannetje in zijn nieuwe tuinbroek. Helemaal geweldig.

Donderdag 28 augustus 2014
Hoe vaak ik hier wel niet langs heb gelopen… Opnieuw in het ziekenhuis. Nu hem maar eens op de foto gezet.
Je wordt af en toe gek in het ziekenhuis, en dan krijg je trek in lekkers. Heb dan ook maar snoepjes meegenomen. En eet bijna nooit snoepjes. Maar wel even van genoten.
Samen met mijn man weer naar huis, en helaas op een rottijd. We stonden in de file.
Alweer geen zin en energie om eten te maken. Ik stelde voor om chinees te halen. En daar zijn we maar even langs gereden dan.

Vrijdag 29 augustus 2014
Weer lekker op tijd uit bed. Zat met me duffe kop te wachten op een afspraak bij ons thuis. Was blij toen hij weg was. Kon ik weer lekker naar me mannetje toe.
Heerlijk kind is het toch ook he. Lekker slapen bij mama.
Dan nog maar even een broodje eten. Had niks meer liggen in de koelkast in het zh. Omdat me spullen ineens verdwenen waren. Dus heb ik maar lunch gekocht.
Ook nog even genieten van een heerlijke muffin. De laatste keer… Want Daan mag vandaag naar huis.
Daar waren we dan eindelijk thuis, Daan lekker om zich heen kijken. Helaas was dit van korte duur. Diezelfde avond was hij terug in het ziekenhuis. En moest hij toch nog een nachtje blijven. Er was even iets mis gegaan met de medicatie. Hij heeft teveel gehad. Hadden ook geen instructies mee gekregen. Maar gelukkig was het niet erg. Ze dachten eerst dat hij 10x teveel had gehad, bleek maar 2x teveel te zijn geweest.

Zaterdag 30 augustus 2014

Vanaf vandaag kunnen we echt genieten van ons mannetje thuis. Vroeg in het ziekenhuis. Samen de medicatie doorgenomen. En zelf toegediend waar de verpleegkundige bij was. Netjes alles opgeschreven voor ons. Dus het kan nu niet meer mis gaan.
Nieuwe handdoeken had mijn man besteld. En ze zijn nu lekker schoon. Beide een eigen kleur handdoeken nu.

Zondag 31 augustus 2014

Helaas wel weer een spugend mannetje thuis, en het ging zo goed in het ziekenhuis. Maar het blijkt echt de voeding te zijn. Weer terug naar het ziekenhuis. We hebben voeding van hun gekregen voor deze dag. Want het blijven spugen is maar niks. Dus dat wordt toch de duurdere voeding. Geen Kruidvat maar dan maar echt aan de Nutrilon geloven. En dan de gewone voeding ervan en de AR erbij. Zodra hij de andere voeding kreeg, stopte het spugen ook gelijk. Heerlijk eindelijk geen spugend kindje. Nu moet hij nog wat minder spelen met zijn speen, en wat meer drinken. Maar daar is de logopedist voor die weer langs gaat komen.
Kijk eens hoe helder wakker ik kan zijn. Ik mocht met mama in het grote bed liggen. Mama was moe, dus we gingen samen ons rust nemen. We zijn dan ook samen in slaap gevallen. En wat was dat heerlijk om even van de rust te genieten.

Wij gaan nu verder genieten van ons mannetje thuis.

Jullie nog iets leuks gedaan de afgelopen week?

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 18 augustus 2014
Dit is het pad wat ik elke dag loop naar het ziekenhuis toe. Het was vandaag niet echt heerlijk weer zoals je kunt zien.
Het gaat echt niet goed met Daan, de nacht is echt mis gegaan. Veel spugen en flinke dipjes met zijn zuurstof. Vandaag zit hij de hele dag aan de sonde pomp, dus geen flesjes melk vandaag. Ook krijgt hij gemengde voeding, speciaal voor spugende kindjes met de gewone nutrilion die hij al kreeg.
Zondag had ik hem gemist met knuffelen, het ging niet lekker met mij. En durfde hem haast niet op te pakken vanwege het spugen. Nu heb ik hem heerlijk geknuffeld en hem de hele dag bij me op bed gehad. Hij pakte me vinger vast om hem vervolgens niet meer los te laten. Hij viel heerlijk in slaap zo. Wat een heerlijk gevoel.
Toen maar even wat eten… een magnetron maaltijd opgewarmd. Dit keer was het best wel lekker.

Dinsdag 19 augustus 2014

Kon niet in de ochtend bij me mannetje zijn omdat ik om 14.30 in het UMCG moest zijn voor mezelf. Ging naar de neurochirurg vanwege mijn hernia. Dat wordt een operatie en snel ook. Maar daarvoor ben ik even in de stad geweest. Even bij de winkel Musjes thee wezen drinken. Toen snel even wat eten en dus naar het UMCG. Daarna snel naar Daan toe.
Hij ziet er vandaag zo slecht uit, zo bleek. Gewoon eng was het toen ik binnen kwam op zijn kamer. Mijn arme mannetje. Ondanks hij zot slecht eruit ziet is dit een mooie vertederende foto.

Woensdag 20 augustus 2014

Ben al vroeg in het ziekenhuis, omdat ik om 11.00 een afspraak had met een maatschappelijk werkster. Daar heb ik heel lang mee zitten praten. Wat was dat fijn. Er spelen zoveel dingen in me hoofd. Volgende week nieuwe afspraak staan.
Samen met mijn man hebben we in het ziekenhuis gegeten. We eten bijna niet meer samen. Dus dit was even nodig. Nog heel even bij Daan kijken. En toen heeft hij me weg gebracht naar de laatste keer van de zwangerschap cursus. Hebben alle bevalling verhalen verteld en aangehoord. Heel leuk, maar was ook wel moeilijk te horen. Eind van de avond zat ik te huilen, samen met nog iemand die wat ergst heeft mee moeten maken.

Donderdag 21 augustus 2014

Weer vroeg in het ziekenhuis, dit keer zag ik om 11.00 de logopedist van Daan in het ziekenhuis. Even zitten praten over de voeding van Daan.

Vrijdag 22 augustus 2014

Thuis om 10.00 een afspraak staan met Homestart voor hulp thuis. Intake gesprek, maar denk niet dat het hem wordt. Is maar voor 1 dagdeel en heb straks na de operatie veel hulp nodig thuis voor mezelf en de kleine man als hij thuis is.

In de middag waren we samen in het ziekenhuis. Me man was vrij. En hadden om 14.00 een afspraak met de kinderarts. Het kan zijn dat Daan zo ziek was geworden door een virus. Maar gelukkig knapt hij weer op.
Toen moest hij voor onderzoek weg, en werd vervoerd in deze gave oude kinderwagen. Zuurstoffles aan de onderkant hihi. Hij kijkt ook zo van, wat gebeurd me nu…
Radiologie, hij kreeg een drankje naar binnen om te kijken of er iets mis zou gaan waardoor hij spuugt. En nee alles bleek in orde te zijn.
We mochten even met hem rondlopen zonder alle snoeren aan hem vast. Joeppie even op de foto met Pooh en Teigertje
Voordat we naar huis gingen zijn we bij de MC Donalds wezen eten. En dit nieuwe toetje geprobeerd. Lekker met warme saus erdoor.

Zaterdag 23 augustus 2014

Rustig de ochtend begonnen. Wel boodschappen moeten doen. En in de middag naar het ziekenhuis gegaan.
In de avond was ik zo moe, en dit was mijn uitzicht. Ik lag lekker op bed.
Tv kijken op bed en lekker chipies eten.

Zondag 24 augustus 2014

Samen met mijn man naar het ziekenhuis geweest in de middag. De verpleegster legde hem net terug in bed. En viel dus in slaap toen we er net waren. Hebben dus een tijdje naar een slapend kindje gekeken en geluisterd. Kan eigenlijk uren naar hem kijken. Na een half uurtje werd hij wakker en kreeg hij een flesje van me. Heeft 30cc gedronken, de rest door de sonde gedaan.

Opa en oma (schoonouders) kwamen op bezoek. Was erg gezellig. Toen ze weg waren heeft Daan nog 50cc gedronken bij me. Helaas spuugde hij een gedeelte uit.

In de avond heel lang aan de telefoon gezeten met een vriendin.

Hoe is jullie week geweest?

Mijn eerste mama tag, deze tag had ik al gekregen voor mijn kleintje er was. Maar nu kan ik hem dan ook echt invullen. En dat heb ik met veel plezier gedaan.

Het eerste wat je dacht toen je je kindje voor het eerst vasthield?
Wauw is dit echt helemaal mij mannetje, en wat zie je er mooi uit.

Het mooiste eerste moment samen?
De eerste aanraking toen hij nog in de couveuse lag, dat was zo bijzonder. Zo onwerkelijk dat het een paar uur eerder nog in me buik zat.

Het eerste moment als ouders
Dat ik hem dan eindelijk echt vast had, en daar was zijn papa ook bij. Dan besef je echt dat je een gezinnetje bent.

De mooie dagelijkse dingen
Hem s,morgens uit bed halen, beseffen dat je echt mama bent. Knuffelen met die kleine draak van me. Ruiken aan zijn haartje, en het langs me heen laten gaan om te voelen hoe zacht ze zijn.

Het mooiste om te doen samen
Ja komt die weer, KNUFFELEN.

Onze mooiste vakantie als gezin
We zijn nog niet met de kleine erbij op vakantie geweest. Hij is nog maar 3mnd oud. En we hebben het alleen nog maar druk rondom hem gehad.

Ik vind mijn kindje op zijn mooist als hij…
Een goed wakker moment heeft. Zijn mooie ogen open heeft en me dan aankijkt, en luistert naar me stem.

Dit had ik voor geen goud willen missen
Hem, ik zou mijn kleine mannetje nooit meer voor geen goud willen missen. Ondanks er vele moeilijke dingen zijn in zijn leventje. Maar kan hem echt niet meer weg denken uit ons leven.

De mooie momenten waar ik me op verheug?
Dat zijn er heel veel, maar ik zal met kleine stapjes naar hem gaan kijken. Nu verheug ik me op dat hij weer thuis komt vanuit het ziekenhuis. En daarna dat hij voor het eerst bewust een speeltje gaat vasthouden. En zijn eerste echt lachje.

Als je deze tag wilt over nemen mag dat zeker. Laat het even weten, dan kom ik hem ook bij jouw lezen.

Toen ik zwanger was kreeg ik een boek over baby massage. Hier heb ik tot op de dag van vandaag nog niks mee gedaan. Foei Debbie, en het is juist zo fijn voor de mama baby band. Het boek heb ik nog niet gelezen. Weet ook niet waar ik de tijd en rust vandaan haal hiervoor. Wel heb ik al een keer thuis uit eigen beweging hem een beetje gemasseerd. Even kijken hoe hij erop reaeerde. Meneertje vond het niet heel prettig. Maar zijn badje ervoor vond hij ook al niet fijn. Ik denk dat we deze band nog even goed moeten op gaan bouwen.

Wat me hier in het ziekenhuis is geleerd door de fysiotherapeut van Daan die hier langs kwam. Dat is zijn voetjes masseren. Aangezien hij hele dagen schoentjes draagt is dat wel heel fijn. En begrepen dat het zelfs van belang is voor hem. Ik probeer dan ook elke dag even als zijn schoentjes uit zijn even 5a10 mimuten zijn voetjes te masseren. Hij moet er wel aan wennen, want erg leuk vind hij het niet. Maar ik moet het met stevige hand doen. Als je het heel zachtjes en voorzichtig doet is het gevoeliger dan als je het stevig doet. Dat is echt heel nieuw voor mij.

Maar ik wil me toch nog wel echt gaan verdiepen in het masseren. Nu ik hier in het ziekenhuis aan het schrijven ben dacht ik even informatie opzoeken. Zodat ik jullie ook wat tips kan geven.

Als jij je baby gaat masseren zorg dan voor een warme kamer, zo,n 22 graden. Je baby mag het niet koud hebben.

1) Begin bij de voetjes of beentjes. Maak van je hand een cirkel en maak strijkende bewegingen vanaf de liezen richting de voetjes.

2) Pak de onderbenen en maak voorzichtig fietsbewegingen met de knietjes naar de buik toe.

3) Masseer de onderkant van de voetjes met een platte duim. Doe dit cirkelvormig en van de hiel naar de tenen toe.

4) Masseer nu de armpjes en handen van je baby op dezelfde manier.

5) Leg je handen op de borst van je kind en streel naar de zijkant van het lichaam. Strijk daarna van de rechterschouder naar de linkerheup en van de linkerschouder naar de rechterheup. Draai als laatste met je platte hand cirkels over het buikje van je baby.

6) De rug van je baby kun je alleen masseren als het hoofdje echt helemaal ontspannen is. Gebruik hiervoor dezelfde techniek als bij de buik. Twijfel je, sla dan de rug over.

Begin hier eerst 5 minuten mee, en je kan het dan uitbreiden naar 20 minuten. Kijk goed hoe je kleintje erop reageerd, het moet een fijne ervaring voor beide zijn. Hiermee krijg je een sterke band met je kindje.
Gebruik hier een lekkere baby olie voor. Zelf heb ik er 1 van kruidvat merk. Maar hier in het ziekenhuis hebben ze nog iets fijners vind ik. Een bodymilk van Zwitsal. Maar weet niet of dit echt fijn is voor een uitgebreide massage. Ik gebruik dit momenteel alleen voor zijn voetjes.

Masseer jij je kindje ook?

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 11 augustus 2014

Daan ligt al vanaf donderdag in het ziekenhuis, en ik ben echt elke dg bij hem. Gelukkig hebben we een prive kamer anders had ik het nooit vol gehouden hier de hele dag te zijn.
Deze bloemen kom ik steeds tegen als ik het terein van het ziekenhuis op loop. Daar moest dus even een kiekje van gemaakt worden.

Dinsdag 12 augustus 2014
Eerst maar even goed ontbijten. Zorgde de laatste tijd niet zo goed voor mezelf. Dat pak ik nu maar weer even op. Te beginnen met dit ontbijt.
Ging ik weer op weg naar het ziekenhuis toe. Steeds maar met de bus erheen… Gelukkig in de avond kwam mijn man zodat ik terug met hem kon in de auto. Ziekenhuis is namelijk helemaal aan de andere kant van de stad helaas.
Zoals elke dag als ik aankom, krijg ik een kop soep. En elke dag is het een andere smaak. Dit was rundvleessoep. Ja ze zorgen niet alleen goed voor de kindjes maar ook voor hun ouders.
In de middag was het wachten op de ambulance die besteld was. Daan moest van het Martiniziekenhuis naar het UMCG. Kreeg daar een echo voor zijn hartje. Alles zag er goed uit. En een operatie daar is nog geen sprake van. Pas vanaf 6 mnd. Dat is dus nog een tijd aanklooien zo met hem. Maar snap het ook hij moet toch eerst groeien. Zodat hij sterk genoeg is voor zijn operatie.
Het was een lange en zware dag, voor Daan maar ook zeker voor mij en mijn man. Voordat ik met mij man terug naar huis ga even een hapje eten. Had chinees van thuis mee en lekker opgewarmd hier. Even genieten dus.

Woensdag 13 augustus 2014
De volgende dag beginnen we weer met bloemen, ook deze staan voor het ziekenhuis. Dit fleurt je dag toch wel wat op als je een hele dag in het ziekenhuis zit. In zo,n duffe kamer. Maar wel bij mijn ventje.
Voor dat ik naar het ziekenhuis ging ben ik even gaan shoppen voor dat ventje van me. Deze pakjes zocht ik, en eindelijk vond ik ze bij de V&D. Deze pakjes kunnen helemaal open, dus super makkelijk voor de verpleegsters vanwege zijn brace. Helaas spuugt hij zo vaak dat kleding even niet aan te slepen valt nu. Ook kocht ik die mooie beer. Was zo verliefd erop dat hij gewoon mee moest. Heeft al zoveel knuffels maar toch. Hij verdiend het. Nu staat hij op zijn bedje in het ziekenhuis.

Donderdag 14 augustus 2014
Eerder schreef ik hier al over, de CliniClowns waren langs gekomen bij Daan. Wat is dat bijzonder als je zoiets mag meemaken. Nee het is gelukkig niet allemaal ellende een kindje in het ziekenhuis. Een kindje met zoveel zorg, een kindje zoals Daan. Ik vind het echt een eer dat ik zijn mama ben. Hij kreeg een rode neus van ze. Daar heeft hij nu nog niks aan, maar ik bewaar hem zeker voor hem.
Ik was zo moe, het is zwaar. Dat mag ik geloof best wel zeggen. Elke dag met liefde voor me kindje sta ik op en ren ik zowat naar het ziekenhuis. Maar moet ook wel beetje aan mezelf denken. Ik probeerde hier te gaan slapen. Maar is mislukt. Al na een kwartier ben ik maar weer gaan schrijven voor me blog. Daar kan ik ook rust in vinden. Maar eigenlijk was het wel te zwaar nu. Maar had wel inspiratie vanwege de CliniClowns die er waren.

Vrijdag 15 augustus 2014

Weer een dag in het ziekenhuis. Heb toch niks anders te doen… Ehmmm nou alles thuis valt even af. Af en toe voordat ik weg ga wordt er een was gedaan. Of een vaatwasser leeg gehaald. Maar dat is dan het enige. Heel soms even langs de supermarkt, er moet toch ook eten komen. Er wordt ook best slecht gegeten. Bezorg maaltijden, en voornamelijk magnetron voer.
Even een klein beetje energie op doen met een klein reepje chocolade. Een klein geniet momentje.
Nou kijk daar heb je die gevreesde magnetron maaltijd. Dit was zoetzure kip met rijst. Ik ben dus echt geen fan van deze kant en klaar maaltijden. Maak het liever zelf, want dit was gewoon niet lekker. Maar je moet wat he…

Zaterdag 16 augustus 2014

In de ochtend hebben we even boodschappen gedaan. Toen wat gegeten. En daarna zijn we samen naar het ziekenhuis gegaan. Nu hebben we samen er de dag door gebracht.
Mijn kleintje even op het grote bed, lekker dichtbij mama. De giraf vond ik bij hem in zijn bedje. Die komt van het ziekenhuis. Later heb ik begrepen dat hij hem mag houden. Dat is wel lief, want wat als hij eraan gehecht raakt. Kan je hem toch niet meer afpakken van hem. Maar zo krijgt hij wel steeds meer knuffels hihi. Wat is hij toch lief klein en onschuldig als je hem zo ziet liggen.

Zondag 17 augustus 2014

Laatste dag van de week, en weer naar het ziekenhuis. Kan er niks anders van maken deze week. Alleen vandaag zat ik er nogal doorheen. Eigenlijk vanaf het moment dat ik eraan kwam en weer allemaal dingen hoorde die ik niet verwacht had. Ik dacht dat het beter ging met hem. Had verwacht dat zijn zuurstof naar beneden was maar helaas was omhoog. Ging deze dag op en aan van naar boven naar beneden. Maar het spugen vind ik nog steeds het zorgelijkste. Weer in de nacht gespuugd. En toen maakte ik zijn flesje, en merkte ik dat de vorige voeding er weer uit lag. En ook het volgende flesje in eruit gekomen. Dit kan echt niet langer zo. Nog even de arts gezien waar ik om vroeg. Heeft hem na gekeken. En nee geen reden waarom hij spuugt. Ik kon het niet meer in houden en was maar aan het huilen. Dat werd opgemerkt en die is de verpleegster erbij gaan halen. Even zitten praten. Maar echt geholpen had het niet. Was wel fijn hoor dat praten.

Probeerde nog even te slapen, nee het lukte niet. En de tranen kwamen alweer. Ik besloot hoe moeilijk ook, eerder naar huis te gaan. Had me mannetje al zo weinig aandacht kunnen geven. Door de bewegingen lijkt hij te spugen. Dus heb hem weinig kunnen knuffelen. Op de gang vlak voor ik de deur uitliep trof ik nog een verpleegster die zag dat ik huilde. Nog even staan praten, ze was zo lief. Maar ze kan niks voor me doen. Het is gewoon zwaar.

Eindelijk thuis, eten besteld was me eten uit het ziekenhuis vergeten. Heb ik nog even mijn mams aan de telefoon gehad. En toen samen met mijn man onder de douche geweest. Dat was heerlijk. Even alle ellende afspoelen. En lekker tegen me man aan staan. Was ook zo moe dat ik het fijn vond dat hij mee ging. Schoon me bedje in om lekker nog wat tv te kijken. En dan te slapen.

Het klinkt misschien voor jullie als een saaie week omdat ik alleen zo,n beetje het ziekenhuis heb gezien. Maar vervelen heb ik me zeker niet. Toch zie ik mijn weken zeker liever anders dan nu. Maar het is even niet anders.

Hebben jullie een fijne week gehad?

Een kind moet voorral altijd kind blijven. Maar soms kan dat niet. Een kind die ziek is wordt vaak sneller volwassen. Of omdat er zoveel medische zorg nodig is kan het kind niet gewoon kind zijn.

Je hebt vast wel van de Cliniclows gehoord, en wat ze doen. Ja ik kende dit ook, maar me nog nooit verder in verdiept. Tot op het moment dat he hiermee in aanraking komt. Als je kindje in het ziekenhuis ligt heb je de kans dat er een clown langs komt van deze stichting. Dit gebeurde mij ook. Nou eigenlijk niet mij maar ze kwamen voor Daan. Wat onwijs leuk zeg. Mijn mannetje was wakker dus ze kwamen gezellig voor hem zingen. Hoe klein hij ook is, en ze hun niet aankeek. Was hij toch echt bezig met wat hij hoorde. Hij luisterde aandachtig. Zo mooi om te zien. Daan kreeg een klein cadeautje, een rode neus. Hij heeft er nu dan nog niks aan. Maar mama bewaard hem wel. Als hij wat ouder is vertel ik over die leuke clows die bij hem aan bed stonden voor hem te zingen.

Naturlijk kon ik het niet laten, ik wilde een foto van ze. En dat vonden ze geen probleem.

Cliniclows komen elke week op bezoek in vele ziekenhuizen. Hier in het Martiniziekenhuis komen ze elke donderdag liet ik me vertellen. Nu pas ga ik beseffen wat ze doen voor kinderen. Ja ik wist het naturlijk wel. Maar als je het nu echt meemaakt is dat echt prachtig.

Een lach op een kindergezichtje is het mooist wat er is. Als het ziek is besefen ze ineens niet meer om kind te zijn. Daar maken deze clows verandering in. 1 op 1 contact met een kind ze aan het lachen maken. Ze kijken naar het kind waar die behoefde aan heeft.

Ik vind het een eer dat ik deze mooie dingen mee mag maken. Nee niet leuk dat mijn kindje ziek is. Maar we maken nu zoveel mooie dingen mee ondanks al zijn zorgen. En daar ben ik echt zo trots op. Dit had ik voor geen goud willen missen. Ik weet nu precies hoe belangrijk Cliniclows zijn. En denk er momentel aan om een eenmalige donering te doen voor hun. Want ze moeten het hebben van doneringen. Dat is niet de reden waarom ik dit schrijf om jullie geld uit handen te maken.

Ben wel heel benieuwd of jullie meer van Cliniclows wisten dan alleen de naam? En heb je dit goede doel weleens gesteund met een kleine bijdrage?

Vorige week ging het niet zo goed met onze zoon Daan. Hij begon een aantal keren op een dag te spugen, een keertje is niet erg. Maar de hoeveelheid dat hij spuugde maakte me wel zorgen. Ook omdat hij gedrag vertoonde die niet bij hem paste. Meer huilen, en dan ook echt tot schreeuwend toe. Nou onze kleine draak is juist een heel rustig jochie. Dus hier schrok ik echt van. Die avond dat hij zo aan het huilen was heb ik uiteindelijk het ziekenhuis gebeld. En werd het hemd van me lijf gevraagd. Uiteindelijk werd er gezegd dat ze me de volgende dag zouden bellen om een afspraak te maken. Daar nam ik op dat moment maar genoegen mee.

Ze maakte en afspraak voor donderdag, terwijl ik maandag avond hun voor het eerst had gebeld erover. Dat vond ik best lang duren, maar ze konden er niks anders van maken. Dus oke ik ga accoort, ik kon weinig anders. Die donderdag ben ik naar het Martiniziekenhuis gegaan. En Daan werd daar onderzocht door de kinderarts. Ze zei dat ze terecht vond dat ik me zorgen maakte. En hij mocht niet meer mee naar huis. Daar schrok ik van. Waarom hebben ze me dan zolang laten wachten voor onderzoek! Maar wel fijn vond ik het dat ik op mijn moedergevoel kan vertrouwen. Want het was dus echt mis met hem.

Nadat ze een kamer geregeld hadden voor hem, legde ze hem aan de zuurstof. My god, wat schrok ik toen nog meer. Je zag hem helemaal verkleuren, in goede zin dan. Had ik dat echt niet gezien dat hij zo grauw van kleur was. Later hoorde ik dat het er heel langzaam insluipt en je dat dan niet ziet. Dat bleek dus wel. Hij is op plasmedicatie gezet, en krijgt zuurstof dus. De plasmedicatie is ervoor om de teveel aan vocht af te drijven. En doet z,n werk goed.

Dinsdag had hij een afspraak bij de kindercardioloog in het UMCG. Dus met ambulance van ziekenhuis naar ziekenhuis vervoerd. Daar kreeg hij een echo voor zijn hartje. En zag er goed uit. Geen sprake van dat hij nu een operatie nodig heeft. En er mag ook weer wat meer vocht toegediend krijgen. Want had nu iets te weinig. In de nacht bleek hij veel te hebben gespuugd, en hij is afgevallen. Was dan ook een heftige dag voor hem geweest. Nog geen vooruitzicht wanneer hij naar huis kan.

Morgen gaan ze de zuurstof afbouwen. En er moet nog een dieetist komen om te overleggen nu met zijn voeding. Verder gaat het nu dus wel goed met hem. Vandaag is de fysio van Daan ook even langs geweest. En heeft me geleerd om zijn voetjes elke dag even te masseren. Aangezien die hele dagen in schoentjes zitten. Vond dat wat eng omdat ik weet dat het gevoelig voor hem is. Maar als je het stevig doet heeft hij er minder last van als je heel zachtjes en voorzichtig doet. Dus weer wat geleerd. Zo kan hij ook zijn voetjes gaan ontdekken. Wel zo belangrijk in de ontwikkeling.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 04 augustus 2014

Een vrij rustige dag, en s,middags kreeg ook nog lekker hulp thuis voor Daan. Even zitten kletsen met de hulp, en nog wat dingetjes uitleggen. Toen ben ik mijn medicatie gaan innemen en op bed gegaan. Wel lastig je rust vinden als ineens iemand anders voor je kindje zorgt. En het ook geen eens familie was. Het is natuurlijk goed gegaan. En ze is super lief voor hem. Helaas alle rust verdween toen ze weg was. Ik dacht hij gaat nu wel lekker slapen. Nee hoor, het ging helemaal mis. Hij begon met spugen, en huilbuien. Ik kende hem zo niet. En schrok er echt van. Zo heb ik de hele tijd met hem gezeten op bed. En steeds als hij ging huilen opstaan en heen en weer wiegen en lopen. Uiteindelijk op advies de kinderarts gebeld. Dit kon niet langer. Maar ze wilde het de nacht aankijken en zouden de volgende dag terug bellen om een afspraak te maken.

Dinsdag 05 augustus 2014

Werd terug gebeld voor een afspraak voor donderdag. Ik schrok nog zover weg. De arts kon hem niet eerder zien. Nou lekker dan.
Mijn moeder kwam vandaag een gezellig dagje. Op bezoek bij Daan, ja en mij. We zijn lekker met z,n 3en de stad in geweest. Heerlijk geshopt. Nu ik niet alleen met Daan was kon ik kleding kopen. En daar maakte ik dan ook gebruik van. We hebben een lekker broodje bij Subway gegeten. En als laatste nog naar Musjes geweest voor advies voor een draagzak. Daar heb ik Daan ook even een flesje gegeven en verschoond. Ja dat kan daar allemaal, wel heel fijn. Met veel advies naar huis gegaan. Mams heeft nog even wat gedronken en is weer richting huis gegaan. Jammer was een gezellige dag. Maar had ook wel me rust weer nodig. Helaas ging Daan niet slapen. En moest ik hem bij me nemen omdat hij weer onrustig was.

Woensdag 06 augustus 2014
Weer eens bij de apotheek om medicatie op te halen. Wordt je toch knettergek van. Dit was vroeg in de ochtend zodat ik even zonder Daan kon. Mijn man lag nog in bed.
Verliefd op de kleur van mijn nieuwe broek. Zo blij met mijn 2 nieuwe broeken en shirts.

Donderdag 07 augustus 2014
Eerst even ontbijten, doe ik niet vaak meer. Zorg niet zo goed voor mezelf… herken je dat als newborn mama?

Dan op tijd met zoonlief de bus in. Helaas voordat ik hem in de doek deed spuugde hij de bank onder. Maar we waren nu onderweg naar het ziekenhuis. Hij werd onderzocht. En ze besloten hem te houden. Aiii dat komt hard aan. En nu vond ik het helemaal erg dat ze zo lang ertussen hebben gehouden van het moment dat ik belde tot hij gezien werd. Heb dan ook de hele dag in het ziekenhuis gezeten. Hij heeft een eigen kamer. En kan daar dan dag en nacht zijn. Er is een slaapbank waar ik op kan rusten. Dat is wel heel fijn. Maar ben s,avonds wel naar huis gegaan.
Ik kon mijn nieuwe bril ophalen en dacht ik ga toch nog even snel er langs. Helemaal blij mee. Snel nog even wat eten bij de MC. Was al laat. Daarna lekker naar huis. Rust nemen.

Vrijdag 08 augustus 2014
Dan zit je weer in het ziekenhuis, ze zorgen niet alleen goed voor Daan maar ook voor mij. Een lekker soepje kreeg ik.
Tussen de middag moest er ook gegeten worden. En dat deed ik beneden in het restaurant.
Later die middag kwam mijn man ook nog naar Daan. En zijn in de avond samen naar huis gegaan.

Zaterdag 09 augustus 2014

Mijn man werkt het weekend over, dus ben ik weer alleen naar het ziekenhuis gegaan. Niet erg hoor. Heb wel een rustige ochtend gehouden.
S,avonds was me man er ook weer, en aten we in het restaurant wat. daarna dit heerlijke ijsje. Dat is het enige voordeel in het ziekenhuis, lekker eten en ijsjes.

Zondag 10 augustus 2014

Dag 4 naar het ziekenhuis. Weer de ochtend thuis, en even zo,n 2 uur aan de telefoon geweest met een lieve vriendin. In het ziekenhuis hoorde ik slechte berichten. Hij had een flinke huilbui gehad. Toen spuugde hij de hele boel onder. weer huilen. Kreeg zijn fles eerder. Druk met drinken. Ik kwam binnen en nam het over, maar wilde niet en huilde steeds beetje. Dan maar door de sonde. Toen werd hij rustig en ging hij slapen. Ben blij dat ze nu hebben gezien het gedrag wat hij thuis ook vertoonde. Zeker en druk zijn tijdens de fles.
In de middag weer al die zooi ingenomen en gaan slapen. Na een tijdje begon Daan beetje te jammeren. Heb hem bij me in bed genomen. En daarna heb ik hem met een beetje hulp in bad gedaan. Beetje mopperen deed hij maar uiteindelijk vond hij het wel lekker. Het afdrogen natuurlijk niet. Toen hij klaar was kreeg hij zijn fles. En ging er goed in, en niet weer eruit gekomen. Toen kwam mijn man, heeft even lekker met hem geknuffeld. En daarna naar huis. Was weer een lange dag. Even langs de chinees gereden. En heb dus lekker wat gegeten. Daarna was het al 20.00 en ben ik op bed tv gaan kijken.

Zonondergang. Dit keer aan de andere kant van het huis.

Nog een mooi plaatje van de andere kant van het huis. En probeerde een nieuwe app uit. Photofy. Erg leuk is hij.

Zo dat was mijn drukke week… Met veel in het ziekenhuis te hebben gezeten. Maar ik doe alles voor mijn kleine binkie.
Jullie nog leuke dingen gedaan in de afgelopen week?