Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 11 augustus 2014

Daan ligt al vanaf donderdag in het ziekenhuis, en ik ben echt elke dg bij hem. Gelukkig hebben we een prive kamer anders had ik het nooit vol gehouden hier de hele dag te zijn.
Deze bloemen kom ik steeds tegen als ik het terein van het ziekenhuis op loop. Daar moest dus even een kiekje van gemaakt worden.

Dinsdag 12 augustus 2014
Eerst maar even goed ontbijten. Zorgde de laatste tijd niet zo goed voor mezelf. Dat pak ik nu maar weer even op. Te beginnen met dit ontbijt.
Ging ik weer op weg naar het ziekenhuis toe. Steeds maar met de bus erheen… Gelukkig in de avond kwam mijn man zodat ik terug met hem kon in de auto. Ziekenhuis is namelijk helemaal aan de andere kant van de stad helaas.
Zoals elke dag als ik aankom, krijg ik een kop soep. En elke dag is het een andere smaak. Dit was rundvleessoep. Ja ze zorgen niet alleen goed voor de kindjes maar ook voor hun ouders.
In de middag was het wachten op de ambulance die besteld was. Daan moest van het Martiniziekenhuis naar het UMCG. Kreeg daar een echo voor zijn hartje. Alles zag er goed uit. En een operatie daar is nog geen sprake van. Pas vanaf 6 mnd. Dat is dus nog een tijd aanklooien zo met hem. Maar snap het ook hij moet toch eerst groeien. Zodat hij sterk genoeg is voor zijn operatie.
Het was een lange en zware dag, voor Daan maar ook zeker voor mij en mijn man. Voordat ik met mij man terug naar huis ga even een hapje eten. Had chinees van thuis mee en lekker opgewarmd hier. Even genieten dus.

Woensdag 13 augustus 2014
De volgende dag beginnen we weer met bloemen, ook deze staan voor het ziekenhuis. Dit fleurt je dag toch wel wat op als je een hele dag in het ziekenhuis zit. In zo,n duffe kamer. Maar wel bij mijn ventje.
Voor dat ik naar het ziekenhuis ging ben ik even gaan shoppen voor dat ventje van me. Deze pakjes zocht ik, en eindelijk vond ik ze bij de V&D. Deze pakjes kunnen helemaal open, dus super makkelijk voor de verpleegsters vanwege zijn brace. Helaas spuugt hij zo vaak dat kleding even niet aan te slepen valt nu. Ook kocht ik die mooie beer. Was zo verliefd erop dat hij gewoon mee moest. Heeft al zoveel knuffels maar toch. Hij verdiend het. Nu staat hij op zijn bedje in het ziekenhuis.

Donderdag 14 augustus 2014
Eerder schreef ik hier al over, de CliniClowns waren langs gekomen bij Daan. Wat is dat bijzonder als je zoiets mag meemaken. Nee het is gelukkig niet allemaal ellende een kindje in het ziekenhuis. Een kindje met zoveel zorg, een kindje zoals Daan. Ik vind het echt een eer dat ik zijn mama ben. Hij kreeg een rode neus van ze. Daar heeft hij nu nog niks aan, maar ik bewaar hem zeker voor hem.
Ik was zo moe, het is zwaar. Dat mag ik geloof best wel zeggen. Elke dag met liefde voor me kindje sta ik op en ren ik zowat naar het ziekenhuis. Maar moet ook wel beetje aan mezelf denken. Ik probeerde hier te gaan slapen. Maar is mislukt. Al na een kwartier ben ik maar weer gaan schrijven voor me blog. Daar kan ik ook rust in vinden. Maar eigenlijk was het wel te zwaar nu. Maar had wel inspiratie vanwege de CliniClowns die er waren.

Vrijdag 15 augustus 2014

Weer een dag in het ziekenhuis. Heb toch niks anders te doen… Ehmmm nou alles thuis valt even af. Af en toe voordat ik weg ga wordt er een was gedaan. Of een vaatwasser leeg gehaald. Maar dat is dan het enige. Heel soms even langs de supermarkt, er moet toch ook eten komen. Er wordt ook best slecht gegeten. Bezorg maaltijden, en voornamelijk magnetron voer.
Even een klein beetje energie op doen met een klein reepje chocolade. Een klein geniet momentje.
Nou kijk daar heb je die gevreesde magnetron maaltijd. Dit was zoetzure kip met rijst. Ik ben dus echt geen fan van deze kant en klaar maaltijden. Maak het liever zelf, want dit was gewoon niet lekker. Maar je moet wat he…

Zaterdag 16 augustus 2014

In de ochtend hebben we even boodschappen gedaan. Toen wat gegeten. En daarna zijn we samen naar het ziekenhuis gegaan. Nu hebben we samen er de dag door gebracht.
Mijn kleintje even op het grote bed, lekker dichtbij mama. De giraf vond ik bij hem in zijn bedje. Die komt van het ziekenhuis. Later heb ik begrepen dat hij hem mag houden. Dat is wel lief, want wat als hij eraan gehecht raakt. Kan je hem toch niet meer afpakken van hem. Maar zo krijgt hij wel steeds meer knuffels hihi. Wat is hij toch lief klein en onschuldig als je hem zo ziet liggen.

Zondag 17 augustus 2014

Laatste dag van de week, en weer naar het ziekenhuis. Kan er niks anders van maken deze week. Alleen vandaag zat ik er nogal doorheen. Eigenlijk vanaf het moment dat ik eraan kwam en weer allemaal dingen hoorde die ik niet verwacht had. Ik dacht dat het beter ging met hem. Had verwacht dat zijn zuurstof naar beneden was maar helaas was omhoog. Ging deze dag op en aan van naar boven naar beneden. Maar het spugen vind ik nog steeds het zorgelijkste. Weer in de nacht gespuugd. En toen maakte ik zijn flesje, en merkte ik dat de vorige voeding er weer uit lag. En ook het volgende flesje in eruit gekomen. Dit kan echt niet langer zo. Nog even de arts gezien waar ik om vroeg. Heeft hem na gekeken. En nee geen reden waarom hij spuugt. Ik kon het niet meer in houden en was maar aan het huilen. Dat werd opgemerkt en die is de verpleegster erbij gaan halen. Even zitten praten. Maar echt geholpen had het niet. Was wel fijn hoor dat praten.

Probeerde nog even te slapen, nee het lukte niet. En de tranen kwamen alweer. Ik besloot hoe moeilijk ook, eerder naar huis te gaan. Had me mannetje al zo weinig aandacht kunnen geven. Door de bewegingen lijkt hij te spugen. Dus heb hem weinig kunnen knuffelen. Op de gang vlak voor ik de deur uitliep trof ik nog een verpleegster die zag dat ik huilde. Nog even staan praten, ze was zo lief. Maar ze kan niks voor me doen. Het is gewoon zwaar.

Eindelijk thuis, eten besteld was me eten uit het ziekenhuis vergeten. Heb ik nog even mijn mams aan de telefoon gehad. En toen samen met mijn man onder de douche geweest. Dat was heerlijk. Even alle ellende afspoelen. En lekker tegen me man aan staan. Was ook zo moe dat ik het fijn vond dat hij mee ging. Schoon me bedje in om lekker nog wat tv te kijken. En dan te slapen.

Het klinkt misschien voor jullie als een saaie week omdat ik alleen zo,n beetje het ziekenhuis heb gezien. Maar vervelen heb ik me zeker niet. Toch zie ik mijn weken zeker liever anders dan nu. Maar het is even niet anders.

Hebben jullie een fijne week gehad?

Een kind moet voorral altijd kind blijven. Maar soms kan dat niet. Een kind die ziek is wordt vaak sneller volwassen. Of omdat er zoveel medische zorg nodig is kan het kind niet gewoon kind zijn.

Je hebt vast wel van de Cliniclows gehoord, en wat ze doen. Ja ik kende dit ook, maar me nog nooit verder in verdiept. Tot op het moment dat he hiermee in aanraking komt. Als je kindje in het ziekenhuis ligt heb je de kans dat er een clown langs komt van deze stichting. Dit gebeurde mij ook. Nou eigenlijk niet mij maar ze kwamen voor Daan. Wat onwijs leuk zeg. Mijn mannetje was wakker dus ze kwamen gezellig voor hem zingen. Hoe klein hij ook is, en ze hun niet aankeek. Was hij toch echt bezig met wat hij hoorde. Hij luisterde aandachtig. Zo mooi om te zien. Daan kreeg een klein cadeautje, een rode neus. Hij heeft er nu dan nog niks aan. Maar mama bewaard hem wel. Als hij wat ouder is vertel ik over die leuke clows die bij hem aan bed stonden voor hem te zingen.

Naturlijk kon ik het niet laten, ik wilde een foto van ze. En dat vonden ze geen probleem.

Cliniclows komen elke week op bezoek in vele ziekenhuizen. Hier in het Martiniziekenhuis komen ze elke donderdag liet ik me vertellen. Nu pas ga ik beseffen wat ze doen voor kinderen. Ja ik wist het naturlijk wel. Maar als je het nu echt meemaakt is dat echt prachtig.

Een lach op een kindergezichtje is het mooist wat er is. Als het ziek is besefen ze ineens niet meer om kind te zijn. Daar maken deze clows verandering in. 1 op 1 contact met een kind ze aan het lachen maken. Ze kijken naar het kind waar die behoefde aan heeft.

Ik vind het een eer dat ik deze mooie dingen mee mag maken. Nee niet leuk dat mijn kindje ziek is. Maar we maken nu zoveel mooie dingen mee ondanks al zijn zorgen. En daar ben ik echt zo trots op. Dit had ik voor geen goud willen missen. Ik weet nu precies hoe belangrijk Cliniclows zijn. En denk er momentel aan om een eenmalige donering te doen voor hun. Want ze moeten het hebben van doneringen. Dat is niet de reden waarom ik dit schrijf om jullie geld uit handen te maken.

Ben wel heel benieuwd of jullie meer van Cliniclows wisten dan alleen de naam? En heb je dit goede doel weleens gesteund met een kleine bijdrage?

Vorige week ging het niet zo goed met onze zoon Daan. Hij begon een aantal keren op een dag te spugen, een keertje is niet erg. Maar de hoeveelheid dat hij spuugde maakte me wel zorgen. Ook omdat hij gedrag vertoonde die niet bij hem paste. Meer huilen, en dan ook echt tot schreeuwend toe. Nou onze kleine draak is juist een heel rustig jochie. Dus hier schrok ik echt van. Die avond dat hij zo aan het huilen was heb ik uiteindelijk het ziekenhuis gebeld. En werd het hemd van me lijf gevraagd. Uiteindelijk werd er gezegd dat ze me de volgende dag zouden bellen om een afspraak te maken. Daar nam ik op dat moment maar genoegen mee.

Ze maakte en afspraak voor donderdag, terwijl ik maandag avond hun voor het eerst had gebeld erover. Dat vond ik best lang duren, maar ze konden er niks anders van maken. Dus oke ik ga accoort, ik kon weinig anders. Die donderdag ben ik naar het Martiniziekenhuis gegaan. En Daan werd daar onderzocht door de kinderarts. Ze zei dat ze terecht vond dat ik me zorgen maakte. En hij mocht niet meer mee naar huis. Daar schrok ik van. Waarom hebben ze me dan zolang laten wachten voor onderzoek! Maar wel fijn vond ik het dat ik op mijn moedergevoel kan vertrouwen. Want het was dus echt mis met hem.

Nadat ze een kamer geregeld hadden voor hem, legde ze hem aan de zuurstof. My god, wat schrok ik toen nog meer. Je zag hem helemaal verkleuren, in goede zin dan. Had ik dat echt niet gezien dat hij zo grauw van kleur was. Later hoorde ik dat het er heel langzaam insluipt en je dat dan niet ziet. Dat bleek dus wel. Hij is op plasmedicatie gezet, en krijgt zuurstof dus. De plasmedicatie is ervoor om de teveel aan vocht af te drijven. En doet z,n werk goed.

Dinsdag had hij een afspraak bij de kindercardioloog in het UMCG. Dus met ambulance van ziekenhuis naar ziekenhuis vervoerd. Daar kreeg hij een echo voor zijn hartje. En zag er goed uit. Geen sprake van dat hij nu een operatie nodig heeft. En er mag ook weer wat meer vocht toegediend krijgen. Want had nu iets te weinig. In de nacht bleek hij veel te hebben gespuugd, en hij is afgevallen. Was dan ook een heftige dag voor hem geweest. Nog geen vooruitzicht wanneer hij naar huis kan.

Morgen gaan ze de zuurstof afbouwen. En er moet nog een dieetist komen om te overleggen nu met zijn voeding. Verder gaat het nu dus wel goed met hem. Vandaag is de fysio van Daan ook even langs geweest. En heeft me geleerd om zijn voetjes elke dag even te masseren. Aangezien die hele dagen in schoentjes zitten. Vond dat wat eng omdat ik weet dat het gevoelig voor hem is. Maar als je het stevig doet heeft hij er minder last van als je heel zachtjes en voorzichtig doet. Dus weer wat geleerd. Zo kan hij ook zijn voetjes gaan ontdekken. Wel zo belangrijk in de ontwikkeling.

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.

Maandag 04 augustus 2014

Een vrij rustige dag, en s,middags kreeg ook nog lekker hulp thuis voor Daan. Even zitten kletsen met de hulp, en nog wat dingetjes uitleggen. Toen ben ik mijn medicatie gaan innemen en op bed gegaan. Wel lastig je rust vinden als ineens iemand anders voor je kindje zorgt. En het ook geen eens familie was. Het is natuurlijk goed gegaan. En ze is super lief voor hem. Helaas alle rust verdween toen ze weg was. Ik dacht hij gaat nu wel lekker slapen. Nee hoor, het ging helemaal mis. Hij begon met spugen, en huilbuien. Ik kende hem zo niet. En schrok er echt van. Zo heb ik de hele tijd met hem gezeten op bed. En steeds als hij ging huilen opstaan en heen en weer wiegen en lopen. Uiteindelijk op advies de kinderarts gebeld. Dit kon niet langer. Maar ze wilde het de nacht aankijken en zouden de volgende dag terug bellen om een afspraak te maken.

Dinsdag 05 augustus 2014

Werd terug gebeld voor een afspraak voor donderdag. Ik schrok nog zover weg. De arts kon hem niet eerder zien. Nou lekker dan.
Mijn moeder kwam vandaag een gezellig dagje. Op bezoek bij Daan, ja en mij. We zijn lekker met z,n 3en de stad in geweest. Heerlijk geshopt. Nu ik niet alleen met Daan was kon ik kleding kopen. En daar maakte ik dan ook gebruik van. We hebben een lekker broodje bij Subway gegeten. En als laatste nog naar Musjes geweest voor advies voor een draagzak. Daar heb ik Daan ook even een flesje gegeven en verschoond. Ja dat kan daar allemaal, wel heel fijn. Met veel advies naar huis gegaan. Mams heeft nog even wat gedronken en is weer richting huis gegaan. Jammer was een gezellige dag. Maar had ook wel me rust weer nodig. Helaas ging Daan niet slapen. En moest ik hem bij me nemen omdat hij weer onrustig was.

Woensdag 06 augustus 2014
Weer eens bij de apotheek om medicatie op te halen. Wordt je toch knettergek van. Dit was vroeg in de ochtend zodat ik even zonder Daan kon. Mijn man lag nog in bed.
Verliefd op de kleur van mijn nieuwe broek. Zo blij met mijn 2 nieuwe broeken en shirts.

Donderdag 07 augustus 2014
Eerst even ontbijten, doe ik niet vaak meer. Zorg niet zo goed voor mezelf… herken je dat als newborn mama?

Dan op tijd met zoonlief de bus in. Helaas voordat ik hem in de doek deed spuugde hij de bank onder. Maar we waren nu onderweg naar het ziekenhuis. Hij werd onderzocht. En ze besloten hem te houden. Aiii dat komt hard aan. En nu vond ik het helemaal erg dat ze zo lang ertussen hebben gehouden van het moment dat ik belde tot hij gezien werd. Heb dan ook de hele dag in het ziekenhuis gezeten. Hij heeft een eigen kamer. En kan daar dan dag en nacht zijn. Er is een slaapbank waar ik op kan rusten. Dat is wel heel fijn. Maar ben s,avonds wel naar huis gegaan.
Ik kon mijn nieuwe bril ophalen en dacht ik ga toch nog even snel er langs. Helemaal blij mee. Snel nog even wat eten bij de MC. Was al laat. Daarna lekker naar huis. Rust nemen.

Vrijdag 08 augustus 2014
Dan zit je weer in het ziekenhuis, ze zorgen niet alleen goed voor Daan maar ook voor mij. Een lekker soepje kreeg ik.
Tussen de middag moest er ook gegeten worden. En dat deed ik beneden in het restaurant.
Later die middag kwam mijn man ook nog naar Daan. En zijn in de avond samen naar huis gegaan.

Zaterdag 09 augustus 2014

Mijn man werkt het weekend over, dus ben ik weer alleen naar het ziekenhuis gegaan. Niet erg hoor. Heb wel een rustige ochtend gehouden.
S,avonds was me man er ook weer, en aten we in het restaurant wat. daarna dit heerlijke ijsje. Dat is het enige voordeel in het ziekenhuis, lekker eten en ijsjes.

Zondag 10 augustus 2014

Dag 4 naar het ziekenhuis. Weer de ochtend thuis, en even zo,n 2 uur aan de telefoon geweest met een lieve vriendin. In het ziekenhuis hoorde ik slechte berichten. Hij had een flinke huilbui gehad. Toen spuugde hij de hele boel onder. weer huilen. Kreeg zijn fles eerder. Druk met drinken. Ik kwam binnen en nam het over, maar wilde niet en huilde steeds beetje. Dan maar door de sonde. Toen werd hij rustig en ging hij slapen. Ben blij dat ze nu hebben gezien het gedrag wat hij thuis ook vertoonde. Zeker en druk zijn tijdens de fles.
In de middag weer al die zooi ingenomen en gaan slapen. Na een tijdje begon Daan beetje te jammeren. Heb hem bij me in bed genomen. En daarna heb ik hem met een beetje hulp in bad gedaan. Beetje mopperen deed hij maar uiteindelijk vond hij het wel lekker. Het afdrogen natuurlijk niet. Toen hij klaar was kreeg hij zijn fles. En ging er goed in, en niet weer eruit gekomen. Toen kwam mijn man, heeft even lekker met hem geknuffeld. En daarna naar huis. Was weer een lange dag. Even langs de chinees gereden. En heb dus lekker wat gegeten. Daarna was het al 20.00 en ben ik op bed tv gaan kijken.

Zonondergang. Dit keer aan de andere kant van het huis.

Nog een mooi plaatje van de andere kant van het huis. En probeerde een nieuwe app uit. Photofy. Erg leuk is hij.

Zo dat was mijn drukke week… Met veel in het ziekenhuis te hebben gezeten. Maar ik doe alles voor mijn kleine binkie.
Jullie nog leuke dingen gedaan in de afgelopen week?

Met mijn mams en mijn zoon ging ik de stad in gisteren. Kon dus eindelijk weer lekker rondlopen met de kinderwagen. En dit lakentje met draakje erop kreeg ik van me schoonzus en broer. Die kwam nu mooi van pas te gebruiken. Want dekentjes zijn nu een beetje te warm. En ja Groen is het thema van dag 5 dus een groen draakje past hier mooi bij.
Mijn zoon is lid geworden van de bibliotheek. (Boekstart) hoe jong hij nog is, vind het belangrijk al snel met dit soort dingen bezig te zijn. Gelijk hebben we een paar boekjes geleend. En die middag met hem een boekje gelezen/bekeken. Thema trots.
Meer kon ik er niet van maken, dit is echt mijn kijk op vandaag. De hele dag in het ziekenhuis zijn, omdat je zoon opgenomen is. Dit was op zijn kamer.

Een nieuw rubriek is geboren op mijn blog “Baby Brabbel”  Elke week zal deze terug keren met een nieuw thema of gewoon een leuk stuk over Daan en het moederschap. Er komen vast nog weleens tips naar voren voor andere mama,s. Maar vast ook wel vragen naar andere mama,s… Opvoeden doe je vanuit je gevoel, en je hoopt maar dat je het goed doet. Welke moeder is niet eens onzeker of het wel het juiste is voor je kindje. Ja ik ben best onzeker over veel dingen. Maar een goede moeder mag dat zeker zijn. Zelfs daar twijfel ik weleens over of ik wel een goede moeder ben. Maar ik heb een erg tevreden mannetje, dus dan zal dat vast wel goed zijn wat ik doe.

Huilen dat hoort nu eenmaal bij baby,s. Ze huilen als ze honger hebben, een volle luier hebben of ergens niet mee eens zijn. Natuurlijk ook als ze pijn hebben. In het begin weet je niet waar al die huiltjes voor staan. Hoe hou je ze uit elkaar. Na 12 weken weet ik het nog altijd niet. Wel merk ik als hij boos is hoe hij dan huilt. Maar ons mannetje laat ook niet merken als hij honger heeft. Heeft echt met het stukje down te maken. Zoiezo huilde Daan maar weinig. Heerlijk hoor zo,n kind.

Natuurlijk huilt hij wel en is ook heel normaal. Maar ik als mama vind dat best wel moeilijk. Zodra hij huilt pak ik hem meteen op. Ben ook van mening dat je hem tot nu toe nog niet verwend ermee. Vind het dus heel moeilijk hem te laten huilen. Het komt weleens voor dat hij huilt en ik me handen vol heb omdat ik aan het koken ben of aan het eten. Weet me dan echt geen raad. Het liefst pak ik hem op, want dan is het ook gelijk weer over. Ben toch wel benieuwd hoe jullie dat doen en hierover denken…?

Sinds een week huilt Daan ineens veel meer en echt af en toe tot scheeuwend toe. Dit is niet normaal voor hem. Echt helemaal uit het niets zo erg huilen. Pak je hem op is het in orde. Zodra ik hem weer neerlegde was het mis.

Nu achteraf weet ik waar het vandaan komt. Het gaat niet zo goed met onze kleine man. Z,n hartje heeft het aardig te verduren. En daarom is hij niet zichzelf. Hij is dan ook opgenomen in het ziekenhuis. Plasmedicatie zijn ze gestart in de hoop hiermee nog een paar weekjes zijn operatie uit te stellen. Eigenlijk moet hij nog wat gaan groeien.

Maar mijn idee, ik denk dat het niet heel lang gaat duren voordat hij zijn operatie krijgt. Maar dat is even afwachten wat er nu gebeurd tijdens zijn opname.

Maar goed het ging over huilen… laten jullie weleens je kindje gewoon huilen? Of kunnen jullie het net als mij niet aan om je kindje te laten huilen?

Mijn stoer man heeft een kuif, hoe gaaf. Speciaal voor deze dag zette we zijn haar omhoog. En probeerde hem de borstel in zijn handje te krijgen. Maar zo kan het ook. Vind dat hij hoe jong hij pas is hij al veel haar op zijn koppie heeft.

Papa mocht de eerste keer met Daan douchen, en wat vonden ze het samen fijn. Mama moest het natuurlijk vastleggen van papa, en dat deed ik met liefde. Mijn 2 mooie mannen een geweldig mooi moment samen.

Deze weekoverzicht had vanmorgen al online moeten staan, maar kwam er niet aan toe om hem te maken.
Jullie weten inmiddels dat ik verslaafd ben aan foto,s maken en dat ze dagelijks op instagram te bewonderen zijn. En hier komt dan elke week een verslag van.

Veel lees en kijk plezier.

Maandag 28 juli 2014

Er is op maandag altijd inloop bij het CJG, en aangezien ik daar tijdje terug een hulpvraag heb gedaan houden ze veel contact met me. Deze lieve vrouw heeft van lijntjes uit gegooid om ons te helpen. Heb even een tijdje zitten kletsen met haar. Daarna even bij de assistent van de dokter me bloeddeuk laten meten. Nog altijd in orde.

Op de terug weg van de dokter.

Rust stand… lekker liggen op de bank

Laatste plaatje voor de dag… Mooie zonsondergang.

Dinsdag 29 juli 2014

Ik had een afspraak gemaakt bij de orthopeet van Daan, want wilde toch even nagaan waarom er zoveel nare berichten kreeg over de stand van de schoentjes. Uiteindelijk werd er gezegt dat ze best nog wel een stukje naar buiten mochten staan. Maar de 60 gr waren niet nodig. Helaas kon hij het niet gelijk verhelpen. Dus moest hij even zonder brace doen. Best lekker even zijn voetjes laten genezen. Maar maakte me al snel zorgen omdat je zag dat zijn voetjes alweer de andere kant op gingen staan.

Een mooie bandana gekocht voor Daan.
En ik ben nog even de stad in gegaan. En voor het eerst bij Noppies geweest, heb er sokjes gekocht. Wel super duur maar kon er niet met lege handen weg gaan.

S,avonds lekker ijs eten. jammie.

Woensdag 30 juli 2014
Mijn mooie moppie

Een afspraak bij me thuis van de stichting MEE. Even praten over de mogelijke hulp voor in de toekomst van Daan. Je kan het naar alvast hebben lopen.

In de middag moest ik naar de fysio. Voorlopig me laatste, krijg niks meer vergoed.
Onderweg naar huis deze foto gemaakt.

Donderdag 31 augustus 2014

Rustdag… lekker thuis beetje bezig geweest.
S,avonds even als gezinnetje op bed. Maar die ene kleine man snurkte zo erg dat ik noet kon slapen. Maar zo kon ik mijn 2 mooie slapende mannen op de foto zetten.

Vrijdag 01 augustus 2014
Weer terug naar het ziekenhuis, naar de orthopeet. Zijn brace was weer klaar.
Nog geen 10 minuten binnen geweest. Maar wel weer even de fles daar gegeven. Dan maar iets eerder. Voordat we weer thuis zijn.

Zaterdag 02 augustus 2014

We zijn naar de IKEA geweest. De eerste keer samen met onze zoon. Hij vond het best slaapverwekkend, tot we bij de kassa kwamen toen ging hij huilen. Ook bleef hij huilen toen we even een ijsje aten, en in de auto. Ja onze man had gewoon een schone luier nodig. Dat bleek thuis wel. En ja een lekker flesje.
Ijs pudding NIUW, Best lekker een keertje. Maar zat wat weinig smaak aan.
In bad geweest, en alweer vond hij het niet leuk. Zette hem weer op het huilen. Daarna even gemasseerd. En daarna was hij wel lekker rustig.

Zondag 03 augustus 2014
Naar de Kwantum geweest. We hebben toen ik zwanger was daar plastic bakken gekocht voor in de la om spullen op te bergen. Wilde er nog eentje voor zijn sokjes op te bergen. Geslaagd.
Nog even naar babydump, prenetal en babyplanet. Daan kreeg een gave pet van papa. En van mama een draakje.
Toen zijn we nog even bij de mac geweest een grote milkshake gedronken op het terras.
Was nog wat vergeten voor het avondeten, dus even de AH binnen gelopen, daarna naar huis Daan een fles gegeven.
En als afsluiter nog een leuke collage van foto,s

Vandaag dag 2 van de #mamakijktanders project. Vind het super leuk om hiermee bezig te zijn. En al die leuke foto,s die ik al heb gezien op instagram, echt super.
Eten was het thema vandaag, en heb 2 foto,s gemaakt. De eerste stond er al op, maar eerlijk gezegd vond ik hem niet zo leuk.
Aangezien Daan niet altijd zijn flesjes leeg drinkt, had ik een 2e kans voor een foto. En ik wilde jullie laten zien hoe het hier aan toe gaat in huis met zijn voeding momentjes.

Hier drinkt hij lekker aan zijn flesje….
Halverwege had hij de energie niet meer om verder te drinken, dus daar is de sonde voor die hij nog altijd heeft.

Vandaag ben ik begonnen aan het project Mama kijkt anders. 14 dagen lang komt er elke dag een foto op instagram met de #mamakijktanders Maar ook hier wil ik elke dag de foto plaatsten.

Foto 1 is “beste vriend.

Daan met Dikkie Dik, en waarom nou deze foto…
Vanaf we Dikkie Dik kregen voor onze zoon is hij overal mee naar toe gegaan. Hij heeft hem gekregen toen we nog in het WKZ lagen in Utrecht. Elk ziekenhuis bezoekje daarna ging hij mee in de maxicosi.
Hij kan hem dan wel niet vasthouden nog, maar gaat om het idee. We gaan er wel voor zorgen dat hij andere knuffeltjes ook leuk vind, want we willen geen ontroostbaar kindje als deze kwijt raakt of iets anders mee gebeurd. Maar voor nu is Dikkie Dik zijn best vriend.