Zo weer een week voorbij, wat vliegen ze ineens om. Voorheen gingen mijn dagen nooit zo snel maar nu met een kleine in huis kom ik gewoon tijd te kort. Daan is inmiddels al 6 weken oud, echt ongelooflijk. En van de week wilde we hem zijn nekspieren laten oefenen, maar meneertje had hele andere plannen hij wilde gewoon proberen zich van zijn buik naar rug te draaien. Bizar al zo vroeg dat al te gaan proberen.

Lees mee wat we nog meer beleefd hebben…

Maandag 23 juni 2014
Om 11.30 stond de fysio bij ons op de stoep voor Daan. Even een kennismaking gesprek, en heeft wat uitgelegd over houdingen. Als eerste gaan we het overstrekken aanpakken, wat hij heel veel doet. Ik vind dat echt eng dat hij dat doet. Ligt hij lekker in me armen en ineens overtrekt hij zich, en hij is me toch sterk hij duwt me hele handen dan van hem weg. Ongelooflijk gewoon hoeveel kracht er in zo,n klein mannetje zit. Best raar als je bedenkt dat zijn spierspanning juist lager ligt dan bij een kindje zonder “down”

In de middag om 14.00 kwam er iemand langs van het consultatie bureau. Ook even kennismaken en natuurlijk naar Daan kijken. In het begin was Daan steeds maar een heel rustig jongetje, als hij huilde was het maar heel even en dan was hij alweer stil. Nu gaat hij wat vaker huilen, nog niet extreem veel hoor. Maar de hele tijd toen ze hier was, was hij maar aan het jengelen. Best lastig dan hoor om je te concentreren op het gesprek. Ze heeft ook nog even naar zijn billen gekeken, omdat ik aangaf dat ze wat rood waren. Ze wilde even weten of het gewone uitslag was of schimmel. Gelukkig maar gewone uitslag. Daar kreeg ik verder nog tips voor.

Later in de middag even een kaartje op de post gedaan, aangezien mijn schoonzusje de volgende dag jarig is. En die moet je natuurlijk niet vergeten.
Ik loop zo vaak langs deze bloemen en dacht maar even een kiekje maken van ze. Lekker fleurig plaatje geworden.
Deze kat kom ik altijd in de buurt van ons tegen, en heb hem al vaker op de foto gezet. Hij stond er nu ook zo mooi voor dus kon het niet laten.

Dinsdag 24 juni 2014
Drukke dag. 2 afspraken in het ziekenhuis staan. Ben samen met mijn schoonmoeder daarheen gegaan. Met de bus. Als eerste had Daan een echoscopie staan voor zijn heupjes. Veelte vroeg eigenlijk, ze hadden gezegd pas met een maand of 3. En zeiden dus al misschien moet het dan nog eens over. Maar alles was goed, en is blijkbaar niet nodig. Daarna naar de gipskamer, gips mocht er weer af. Dus lekker Daan in bad doen. Dat is echt genieten, helaas is het daar zo laag dat mama pijn in haar rug krijgt. Maar toch is het fijn hem in bad te kunnen doen. Lekker aan ze kleine teentjes friemelen. Oja en natuurlijk daarvoor nog even gewogen. De teller staat op 3100.

Woensdag 25 juni 2014
Even “Me Time” ben de stad in geweest in me uppie en Daan bij papa thuis gelaten. Dat was best wel moeilijk, en nee niet omdat ik me man niet vertrouw met hem alleen. Maar denk dat elke moeder dat wel begrijpt je eerste keer dat je alleen weg gaat zonder je kindje.
Heb een hoop geshopt. Moest een cadeau kopen voor me nichtje die de 30ste jarig is. Kleertjes gekocht voor Daan, en voor mezelf een boek “Oei ik groei” En het belangrijkste waar ik voor ging was naar de brillenwinkel. Ik wordt helemaal stapel gek van mijn bril. Al van het moment dat ik begon met afvallen. Toen zat ik al zowat elke week daar om me bril bij te laten stellen. En nu besloot ik een nieuwe bril uit te zoeken. Heb iets moois gevonden, maar moet eerst een afspraak maken om me ogen te laten testen. Dat viel even tegen want weet nog niet wanneer ik daar tijd voor heb. Ben ik zo lang in die winkel geweest vergeet ik alsnog even me bril bij te laten stellen. Nu zakt hij nog altijd af… grrrr
Af en toe moet je kindje tevreden houden en dan neem je hem lekker op schoot. Kijk eens hoe lief hij ligt te slapen.

Donderdag 26 juni 2014
Een heerlijke makkelijke gezonde maaltijd maken. Ben gek op wok maaltijden.

Vrijdag 27 juni 2014
Ik blijf mijn kindje spammen, hihi sorry hoor maar tis ook zo,n schatje.

In de avond kregen we mijn schoonouders en zwanger op bezoek. Bert wilde toch nog even zijn verjaardag vieren. (jarig op 07-06) Op het moment dat er werd aangebeld wilde ik net Daan gaan wassen omdat hij zijn voeding eruit had gespuugd. Dus hem even lekker opfrissen voordat hij met opa op de foto ging. En daarna lekker terug naar bed.

Zaterdag 28 juni 2014
Een heerlijke rustdag, en Daan heeft het begrepen heeft de hele dag mee gedaan.
Tussen de middag hadden we lekker brood met ei en ham gegeten.

In de avond toen koste me dat een hoop energie om hem tevreden te houden. Helaas heb ik ook al een hele week enorm veel pijn in me been. En waarvan geen idee, maar dat vreet ook energie. Maar uiteindelijk is hij na zijn 23.00 fles lekker in slaap gevallen. En kon mama ook heerlijk gaan slapen. Voor die tijd probeerde ik wat tv te kijken op bed, maar veel kon ik er niet van volgen.

Zondag 29 juni 2014

Het was nog even de vraag of we vandaag wel naar de verjaardag van Evi gingen. Evi wilde heel graag haar kleine neefje voor het eerst zien. Maar de avond ervoor kregen we te horen dat ze wat verkouden was. En we moeten toch uitkijken met Daan vanwege zijn hartafwijking. Hij mag eigenlijk niet in contact komen met verkouden mensen. In de ochtend kregen we te horen dat ze eigenlijk niet meer verkouden was alleen wat na hoesten. Dus we besloten erheen te gaan. Het was later geworden dan we verwacht hadden, en zo leer je maar weer voortaan meer voeding mee nemen. Maar het geluk hebben we een rustig mannetje en een uur later zijn voeding was geen ramp voor hem.

Zelf waren we echt bekaf toen we thuis waren. We hebben ook een hoop spullen mee gekregen voor Daan. Alvast speelgoed voor als hij wat ouder is, en een campingbedje. Dat alles staat nu in de woonkamer en moet nog opgeruimd worden hihi.

Zo en hoe is jullie week geweest?

Sinds de geboorte van Daan ben ik begonnen met kolven. Wil zo graag dat hij borstvoeding krijgt, naar mijn idee het beste voor hem. Ook juist omdat ik op ten duur hem aan de borst wil laten drinken. Alleen heeft dat echt tijd nodig. We mogen blij zijn dat hij al zo goed z,n flessen drinkt. Hij krijgt eigenlijk nog weinig door de sonde. Al 2 dagen heeft hij al de flessen leeg gedronken. Ik weet ook dat de borst geven goed voor zijn mondmoteriek zal zijn. En dat speelt dus ook zeker een rol.

Maar nu ik inmiddels 4 weken kolf, breekt het echt op. Heb al een paar kleine dip momentjes gehad. Maar nu lijk ik er echt doorheen te zitten. Ik ben gewoon zo moe. Krijg te wenig rust. Twijfel dus of ik hier wel mee door moet gaan.

Advies gekregen van kraamzorg even goed uitrusten en af en toe kolven. Misschien kijk je er over 2 dagen wel anders over. Ook heeft ze voor me een afspraak geregeld met de lactatiekundige.

Weet dat hij ook groot en sterk wordt met kunstvoeding. Maar toch is het een moeilijke beslissing. Moet goed aan mezelf denken, maar dat schiet er nogal bij in. En dat uit zich emotioneel en totaal geen energie meer.

Door het gesprek met de lactatiekundige werd alles erg duidelijk voor me. Eerlijk gezegd had ik onbewust al een besluit genomen wat voor mij en Daan het beste is. En door het gesprek heb ik ook echt de knoop doorgehakt. Ik ga het kolven afbouwen. Dus over op kunstvoeding. Helaas zal hij dus nooit aan de borst gaan drinken. Maar een mama die hieraan onderdoor gaat is helemaal niet goed.

Tot nu toe kon ik de hele dag terug vallen op me man, maar vanaf maandag is hij weer aan het werk na een maand vrij te hebben gehad.

Ben eigenlijk best opgelucht nu ik niet meer de hele tijd hoef te kolven. Zo kom ik meer tot rust en ook in me hoofd dus.

Geef je borstvoeding of kunstvoeding en waarom? Ben echt nieuwsgierig hoe andere mama,s dat doen…

Eindelijk de dag voor de verjaardag van de papa van Daan kregen we te horen dat hij ontslagen werd uit het ziekenhuis. Jeeeh dat is waanzinnig om te horen. Dat betekend gewoon dat hij het goed doet. Eerlijk gezegd hadden we niet verwacht dat hij thuis zou komen voor de uiteindelijke uitgerekende datum 16 juni… Maar dus wel na 3 weken in het ziekenhuis is hij gewoon thuis. Best raar hoor om hem in de auto te hebben en hem echt naar huis mee te nemen. Het vorige ritje ging naar het UMCG.

De dag dat hij thuis kwam, was hij echt heel onrustig. Zo hadden we hem nog nooit mee gemaakt. Huilerig, terwijl hij zo helemaal niet is. Maar het waren ook allemaal zoveel nieuwe indrukken in zijn nieuwe huis. Omdat hij maar zo onrustig bleef hadden we echt het idee dat het een eerste gebroken nacht ging worden. Maar nee hoor hij ging heerlijk slapen, en hoefde er pas om 03.00 uit voor zijn nachtvoeding. En daarna pas weer om 07.00. Dus hij deed het echt heel goed.

Dag nummer 2 was het onrustige mannetje weer gewoon helemaal zichzelf. Niet huilen, maar gewoon genieten van papa en mama en zijn nieuwe omgeving. Hij vind het ook totaal geen probleem om heerlijk in zijn eigen bedje te slapen. En hij is op tijd wakker voor zijn voedingen. Vannacht had hij bij mij voor het eerst zijn hele fles leeg gedronken. En vanmorgen ging hij er ook goed in op een druk na. Gelukkig maar want onze boef had de sonde eruit getrokken. Nou hoeft thuiszorg zich niet te haasten om hem erin te brengen, want 11.00 is pas zijn volgende voeding. Hij drinkt dus mama melk uit een fles. Wil eerst dat hij die flessen allemaal leeg drinkt zodat hij van zijn sonde af is. En dan gaan we eens kijken of we hem aan de borst kunnen leggen. Dat hebben we in het ziekenhuis een paar keer geprobeerd en hij wil wel maar mijn tepel is te vlak. En met tepelhoedje was nog niet zo,n succes.

Maar het geeft niet we hebben de tijd, hij had eigenlijk nog niet eens geboren moeten zijn. Dus wat dat betreft doet hij het prima. In het ziekenhuis kregen we al hulp van een logopedist en een fysiotherapeut. Je zal denken waarom dan, en zeker de logopedist. Nou kindjes met het downsyndroom moeten meer gestimuleerd worden met leer momenten. En een logopedist is er niet alleen voor de spraak maar dus ook voor het leren drinken. De fijne motoriek. De therapieën krijgen we straks ook aan huis, zo kunnen wij als papa en mama leren hoe we met hem om moeten gaan. Omdat het net even iets meer zorg nodig heeft omdat hij een lage spierspanning heeft.

Omdat Daan,s papa jarig was zaterdag gingen we bbq-en. Maar toen mijn man dus boodschappen gedaan had, kwam hij met vrij weinig vlees thuis. Er was niet veel zei hij. Toen bedachten we even met zijn drietjes naar buiten te gaan. En naar de Aldi te lopen die zowat om de hoek bij ons zit. Toch even naar buiten met onze zoon.

Vanaf maandag krijg ik couveuse nazorg voor 12 uur, wel lekker toch nog een beetje hulp thuis te krijgen. En ondanks ik heel erg moe ben, en nog steeds weinig tot rusten toe kom geniet ik zo intens van ons kleine mannetje. Dit gevoel is zo geweldig, wist niet dat je zoveel van een mini mensje kon houden.

Maandag 26 mei 2014
Onze zoon mocht in een ander bedje liggen. Hij wordt nu niet meer verwarmd, dus weer een stapje verder. Blijft zelf mooi op temperatuur.
Lekker spammen met mijn mooie zoon, ben zo trots op hem.
S,avonds even een heerlijk toetje eten.

Dinsdag 27 mei 2014

We moesten vandaag in het UMCG zijn. Het andere ziekenhuis in Groningen. Daan werd vervoerd in de ambulance. Zijn beentjes werden in het gips gezet, waar ik al eerder over schreef.

Woensdag 28 mei 2014
Mooie bloemen gekregen van collega,s van mijn man, en vond de baby die erin stond wel heel erg leuk.
Natuurlijk gingen we vandaag ook weer naar onze zoon, zoals elke dag. En namen  het mooie blauwe konijn mee die hij kreeg van zijn oom Jeroen. En kijk hem nu lekker liggen in zijn mooie pakje.
We hadden broodjes meegenomen voor deze middag, omdat we om 13.00 een gesprek hadden met de arts assistent. Aten dus even lekker wat in de woonkamer op de afdeling.

Donderdag 29 mei 2014
Het kamertje van Daan is nu echt officieel af. Het kastje hangt, en ben er super blij mee. Nu kan ik ook eindelijk teigertje laten zien die er hangt.
Deze middag aten we lekker thuis. Heerlijke aardbeien op beschuit. We nemen sinds deze week ook wat meer rust. Gaan nu elke ochtend even naar het ziekenhuis, en dan s,avonds nog even. Zo kunnen we in de middag even onze rust pakken. Toch blijft het zwaar, maar willen zo graag bij onze zoon zijn.
Natuurlijk nog even weer een plaatje van onze prachtige Daan. Kan het niet laten, maar blijf foto,s maken en heerlijk lang naar hem kijken.

Vrijdag 30 mei 2014
In de ochtend moest ik weer even naar de huisarts, net als vorige week om mijn bloeddruk te laten controleren. En gelukkig nu is hij helemaal in orde. En mag ik mijn medicatie weer bijstellen na 2x per dag in plaats van 3x.
Lekker even buidelen met Daan. En wat genoten we beide ervan. Wordt helemaal rustig van hem als hij zo heerlijk bij me ligt. En slapen blijft hij wel doen.

Zaterdag 31 mei 2014
Ja dit oranje pakje heeft papa speciaal voor het voetbal gekocht. Hij had ook een oranje broek erbij aan. En aangezien vandaag Nederland moet voetbalen moest hij dit pakje wel aan. Zit er dus al lekker vroeg in. Zelf heb ik helemaal niks met voetbal, maar vind dit echt geweldig.
Lekker stokbroodje eten in de middag.

Zondag 01 juni 2014
Een middagje voor mezelf. Ik ben de stad even in geweest. Vond dat best wel raar en moeilijk. Het was de eerste keer na mijn opname dat ik alleen op pad ging. En moeilijk was het omdat ik niet naar Daan ging. Maar ging wel kleertjes voor hem kopen.

In de avond natuurlijk nog wel even naar Daan geweest.

Voor het slapen gaan maakte ik nog even deze mooie foto.

Onze zoon ligt al vanaf de geboorte in het ziekenhuis. En heeft al van alles mee gemaakt. Deze week mocht hij voor de 2e keer in zijn korte leventje in de ambulance. Dit keer zonder mama, maar met iemand uit het Martiniziekenhuis. Hij moest naar het UMCG ziekenhuis vervoerd worden. Beetje raar, maar daar werden zijn beentjes in het gips gezet. In het Martini doen ze dat dus niet.
Wij zijn gelijk maar naar het UMCG gegaan en hem alvast aangemeld. De ambulance nam de tijd. En wij werden alvast bij gepraat wat hem te wachten stond. Ik vond het al zo moeilijk en helemaal toen ze vertelde als de gips periode voorbij is dat hij spalken krijgt die hij 23 uur per dag om moet tot hij leert lopen. Heftig om te horen.

Toen brachten ze Daan binnen en werden zijn voetjes bekeken. En al snel begonnen ze met gipsen. Al die tijd zat ik naast hem en hij hield me vinger stevig vast. Even zette hij goed zijn keeltje op, want meneertje houd er niet van als je met zijn voetjes bezig bent. Had hem nog nooit zo horen huilen. Vond het wel prettig, nu weet ik dat hij het wel kan hih. Met zijn 2e beentje was hij al erg moe dus gaf hij geen kik meer. Ik vond het best moeilijk. En toen het klaar was werd er ook nog eens gevraagd of het meeviel… ik voelde me tranen branden, maar wilde niet huilen.

Ik mocht terug mee in de ambulance en wat was onze Daan moe zeg. Een hele onderneming weer voor zo,n klein hummeltje. We hebben hem maar lekker laten slapen de rest van de dag.
We weten nu dat we de komende 6 weken elke week in het UMCG zijn om zijn gips te vervangen.

Vorige week was er even geen weekoverzicht. Vanwege opnane in het ziekenhuis en een te vroeg geboren kindje. Sindsdien is het hier hectische en kom ik weinig toe aan me blog of zelfs de rust die ik nodig heb.
Als we bij Daan zijn genieten we volop van hem tussen alle informatie door die we krijgen. Dat heb je nou eenmaal met een “special needs” kindje.

Maandag 19 mei 2014

Jeeh eindelijk kregen we te horen dat onze zoon naar het Martiniziekenhuis vervoerd kan worden, vanuit Utrecht WKZ.
Dus ben samen met Daan in de ambulance naar Groningen gebracht.


We hebben maar even heerlijk gegeten in het ziekenhuis, ja we hebben nu wel onze krachten nodig. Ze hebben echt heerlijk eten in dit ziekenhuis. En was het ziekenhuis eten zo zat, en ik moest zelf ook nog blijven.

Bert is uiteindelijk naar huis gegaan, en ik bleef alleen achter in mijn ziekenhuis kamer. Zo stil en eenzaam voelde ik me die avond. Maar eerst nog maar even kolven.
Dinsdag 20 mei 2014

Ik kon die nacht niet slapen, en kreeg een kop warme melk met honing van de verpleegkundige. Heb natuurlijk wel me nachtrust nodig. Daarna toch nog even wat geslapen gelukkig.

Joeppie ik ben ontslagen uit het ziekenhuis. Ik mocht alleen gaan als ik een afspraak zou maken met de huisarts vanwege me te hoge bloeddruk. De afgelopen tijd was zo stressvol dat het helemaal mis ging met me.
We hebben Daan vandaag voor het eerst in bad gedaan, spannend hoor.

Kan echt uren naar mijn mooie mannetje kijken. Dus sorry voor alle spam nu hihi.

Woensdag 21 mei 2014
Dag 2 ritje ziekenhuis… ben benieuwd hoelang we dat moeten gaan doen.

Die kleine lieve vingertjes… *smelt*

Donderdag 22 mei 2014

Door alles wat we nu meemaken ben je gewoon moe. En heb nog altijd me rust nodig na die keizersnee. Normaal kan je genieten van je kraamtijd, dat zit er voor mij helaas niet in. Dan maar even relaxen bij Daan in een heerlijke stoel. Deed zelfs even me ogen dicht en geloof het of niet ik doezelde echt even weg.

Woensdag hadden we zo,n zin in een ijsje, maar we waren zo laat om naar huis te gaan en we waren het dus vergeten. Dus vandaag trakteerde ik mezelf en mijn man op een heerlijke ijsbeker.

Vrijdag 23 mei 2014

Tussen al die drukte door, denk ik gelukkig ook nog een beetje aan gezond eten. En at dus maar even een peer.
Moest ook nog even in de ochtend naar de dokter voor me bloeddruk, dat was de voorwaarde voor ontslag uit het ziekenhuis.
En natuurlijk gingen we deze middag weer naar Daan toe.

Donderdag avond ging mijn man nog terug naar Daan met zijn ouders. Ik bleef lekker thuis om bij te komen. Toen hij thuis kwam kreeg ik 3 pakjes op bed bezorgd. Jee wat hebben ze leuke dingen gekocht voor onze kleine man. Wilde ze dus even in de aandacht zetten op facebook en daarom deze lieve foto.

Had ik toch broodjes klaar gemaakt voor deze middag, laten we ze in de koelkast liggen. Nou dan toch maar weer wat in het ziekenhuis eten, ondanks het zo duur is. Maar wel erg lekker hoor.

Zo verliefd op hem… *zucht*

Thuis vanuit het ziekenhuis was er een pakje bezorgt… Ben er erg blij mee. Ook namens Daan bedankt voor alle aandacht.

Zaterdag 24 mei 2014

Het blijft wennen als eerst in de morgen eruit te zijn. Ik sliep eigenlijk altijd uit en was altijd later uit bed dan mijn man. Nu is dat echt omgedraaid. Was alweer om 08.00 uit bed om te kolven en daarna gelijk maar even ontbijten.

We hielden vandaag een rustdag… En gingen pas in de avond naar Daan toe. De rust deed me goed, maar wat voelt dat dubbel zeg als je graag bij je babyboy wilt zijn. Ik heb hem weer zijn flesje gegeven, en dit keer dronk hij een kleine 5 cc. Hij kan het dus wel, maar het is nog zo te vermoeiend voor hem. De rest ging door de sonde. Toen was het tijd voor een schone luier, en gelijk hebben we hem schone kleertjes aangedaan.

Zondag 25 mei 2014

Echt zo leuk al die kaartjes die binnen stromen. Al toen ik thuis kwam vanuit het ziekenhuis stonden er al zoveel kaarten. Die had ik in het ziekenhuis moeten ontvangen, maar ik verhuisde steeds weer van kamer naar kamer en van ziekenhuis naar ziekenhuis. Ben benieuwd of er nog meer gaan komen… hihi

Tussen de middag even lekker broodjes met gekookte eieren eten.
En wat een verassing in de avond zijn we weer naar Daan gegaan. We hebben hem nu voor de 2e keer in bad gedaan, want is wel zo fijn een fris knulletje voordat zijn voetjes dinsdag in het gips gaan.

En hoe was jullie week?

Jullie hebben er even op moeten wachten maar onze zoon is op 15 mei geboren met een keizersnee. Het is een heftige tijd geweest, en er staat ons nog een hoop te wachten maar heb nu even de tijd om jullie iets te vertellen over de afgelopen tijd. Daan Mulder onze zoon is inmiddels nu een week oud en hij doet het echt goed. Omdat hij nog zo jong is, is hij ook heel veel moe. Dat houd in dat hij nog niet zo makkelijk drinkt uit een flesje, maar we proberen af en toe wel zijn flesje te geven. Ook hebben we al een paar keer geprobeerd aan de borst te leggen maar ook dat lukt nog niet. Hij heeft dus een sonde waardoor hij de meeste voeding krijgt. Het belangrijkste is dat hij nu gewoon groeit, des te eerder mag hij naar huis toe. Want ja hij ligt nog in het ziekenhuis.

Hij heeft zelfs al een hele lange reis samen met mij gemaakt. Want Daan is geboren in Utrecht in het WKZ, daar hebben we een paar dagen gelegen. Gelukkig mocht papa ook blijven slapen, ze hebben hun uiterste best gedaan daarvoor. Er was wel veel stress omdat het steeds wel op het randje zat of we konden blijven. En dat dan zover van huis. 19 mei zijn we dan met ambulance vervoerd van Utrecht naar Groningen. Eindelijk zijn we dan dicht bij huis. Helaas moest ik ook nog even blijven vanwege te hoge bloeddruk. Maar de volgende dag kreeg ik goed nieuws dat ik naar huis mocht. Nu krijg ik iets meer rust, kan weer lekker in me eigen bed slapen. Nu is het elke dag op en neer naar het ziekenhuis voor Daan. Maar dat vind ik niet erg. Eigenlijk ben ik wel heel eigenwijs want moet me nog wel rustig houden vanwege de wond van de keizersnee. Maar ik loop veelte veel, en dat voel ik zeker. Wil gewoon zoveel momenten pakken bij onze zoon.

We leren steeds een beetje meer papa en mama te zijn, in het begin was ik al onzeker om een luier te verschonen en het andere moment gaat het je al goed af. Zijn eerste badje is ook al een feit, wat genoot hij. En niet alleen hij maar ik ook dat ik dat mocht ervaren voor de eerste keer. We hebben ook al vele afspraken gehad in het ziekenhuis. De kinderarts is geweest en ook de kinderarts van de downpoli daar. Vele informatie gekregen over de behandelingen die er gaan komen, en wat ons te wachten staat. Ons kindje is niet alleen te vroeg geboren, maar zoals jullie wel weten is hij geboren met een hartafwijking, klompvoetjes en het downsyndroom. Ook de fysio en logopedist is geweest. Ze gaan ons helpen met oefeningen om ons kindje dingen te leren. Zoals de gewoonlijke bewegingen die hij moet leren, en leren drinken.

We hopen alleen maar dat we snel als gezinnetje lekker thuis kunnen zijn. Maar daar heb ik alle vertrouwen in. Er zijn al zoveel veranderingen. Van couveuse naar verwarmd bedje. En nu zelfs de bovenste lamp uit. Hij heeft wel zuurstof gekregen, maar ook dat zijn ze alweer aan het afbouwen.