Ik vergeet gewoon altijd tijd voor mijzelf te nemen en dan blijven de blogs steeds weer uit om te maken. Maar ben van plan om toch wat vaker echt tijd te gaan nemen voor mijzelf. Waardoor ik ook meer toe kom aan schrijven en dus voor mijn blog. Voor nu heb ik dus weer een lang foto verslag. Geniet van alle leuke foto,s en verhaaltjes.

Hier was nog het normale leven aan de gang, ik kwam samen met Max bij de logopedist vandaan en gingen nog even een rondje wandelen. Het was namelijk prachtig weer.

En als we daar gaan wandelen komen we altijd een speeltuintje tegen en daar hebben we gelijk even gebruik van gemaakt. Max lekker klimmen zodat hij van de glijbaan kon glijden.

Voor het eerst kon ik samen met Max even aan tafel kleuren. Normaal moet ik Max altijd helpen, nu heeft hij heel lang zich vermaakt aan tafel (half uur) met kleuren, maar ook gewoon door het boek bladeren en andere dingen. Zo kon ik zelf eventjes voor mijzelf kleuren. Hij leert het wel, zo nu en dan.

Soms kom je dingen op je pad tegen waardoor ik Daan dankbaar ben. Paars is de kleur van Daan en als ik dit dan zie krijg ik een warm gevoel van binnen.

Max speelde lekker in de speeltuin, en ik ging even in het zonnetje zitten. Het was heerlijk, maar wel van korte duur. Al gauw begon het erg te waaien en was het niet meer lekker warm. Maar mijn peuter vermaakte zich prima.

En toen waren we in een hele andere situatie beland. We konden niet meer doen wat we wilde, en het liefst zoveel mogelijk thuis zitten. Maar het is ook belangrijk om zo nu en dan naar buiten te gaan voor een frisse neus. En dat doen we met zoveel mogelijk mensen te vermijden. Lekker wandelen, en Max verzameld tegenwoordig takken. De tuin ligt er inmiddels vol mee.

En de volgende dag weer een nieuwe wandeling, Max met zijn fiets. Ik doe een poging hem te leren fietsen, maar hij is lekker eigenwijs (net zijn mama) en gebruikt de trappers niet. Ach dat komt wel. We gingen weer keertje treinen spotten, want daar krijgt Max geen genoeg van.

Dit keer gingen we naar de speeltuin, lekker in de ochtend zo dat er nog niemand was. De bal mee en lekker even samen voetballen. De grootste lol hebben samen, en Max even zijn energie een beetje kwijt kunnen.

Dat was al een tijd geleden dat ik smoothies maakte. Erg lekker. Alleen vervelend dat Max zo last heeft van harde geluiden. Dus als ik ze maak, staat hij erbij te huilen en te roepen dat ik moet stoppen. Zo zielig dat hij er zo gevoelig voor is. Maar kan het moeilijk maken zonder herrie. En hij heeft door als hij een snor heeft van de smoothie of van iets anders, dan lijkt hij op papa. Dan wijst hij er naar en zegt dan “papa” 

Alle nieuwe kleurtjes van de klei moest ik open maken, dus ik dacht we gaan lekker kleien. Nee meneer had iets anders in gedachten. Ik mocht ze niet van vorm veranderen. En zo hebben we een hele tijd aan tafel gezeten met de klei allemaal spelletjes gedaan. Maar ze zijn nog steeds in vorm, weer terug in de doos gegaan.

We moeten het nu echt van elkaar hebben, echt op elkaar aangewezen. En soms is dat best een beetje veel. Maar vandaag was het lekker weer om in de tuin te spelen. Hij heeft gewoon drie uur in de zandbak gespeeld. Maar er moest even wat gegeten worden, het waren voor hem een paar happen. En doei mam ik ga weer spelen.

Weer een nieuwe wandeling, ja je moet wat om je kind naar buiten mee te nemen. We maakte selfies in de speeltuin die we tegen kwamen.

Dan ook maar even een foto van de omgeving waar we regelmatig wandelen. wat ben ik blij dat het niet meer zo veel regent anders hadden we niet elke dag even naar buiten kunnen gaan. Toch begint het wat saai te worden, alleen maar wandelen en af en toe een speeltuin in schieten. Maar we maken het er beste van, net als ieder ander.

Wereld downsyndroom dag, 21-03. Ik trok verschillende sokken aan, niet wetende dat mijn partner dat ook bij Max had gedaan toen hij hem uit bed haalde.

Gek kind, normaal wilt hij nooit zijn muts en sjaal om. Is het prachtig weer moest hij het dit keer wel. Maar na een best lange wandeling kreeg hij het blijkbaar warm. Dus eerst onderweg ging de sjaal af, en ja toen ook de muts nog.

Deze mama zocht maar even wat knutselspul op van mijzelf, want af en toe ook leuke dingen thuis doen. Ik had verf klaar gezet, maar daar heeft hij amper naar om gekeken. De stickers waren een groot succes, lekker op tafel plakken. Daarna gingen ze toch maar op een doos geplakt worden. Heb later maar gelijk wat knutselspul gekocht, wat we snel eens gaan gebruiken.

Wat was het heerlijk in de tuin, mijn peuter speelt heerlijk en heeft geen omkijk naar mij. Echt de hele ochtend tot zijn middag slaapje heeft hij buiten in de tuin gespeeld. Lekker in de zandbak, en met auto,s enz… En ik, ik genoot enorm van hem en het zonnetje.

Elke avond lees ik een verhaaltje voor, nou eigenlijk twee. Want Max pakt altijd twee boeken. De ene leest hij door terwijl mama de andere voor moet lezen. En daarna moeten we wisselen. Zo heeft hij elke avond twee verhaaltjes gehoord. Dit was best grappig hij ging zelf zitten en ik vroeg of ik een foto mocht maken, hij zei ja en deed nog even wat dichterbij het boekje alsof hij echt aan het lezen was. Zo vet lief.

Deze week heb ik een hoop verhaaltjes vanuit Max geschreven zie ik. Dus jullie kunnen hier lekker van genieten. Wat is het ook een pretbekkie af en toe zeg.

We gingen vanmorgen even naar de winkel, het waaide enorm hard. Dus de heen weg wilde ik mama,s hand vasthouden. En op de terugweg vlak voor we thuis waren wilde ik niet meer lopen. Dus mijn armen gingen omhoog om me te laten tillen. Helaas mama liet me gewoon naar huis lopen. Omdat het echt geen lekker weer is, al die regen bah. Hebben we in de middag maar een thee kransje gedaan. Ik maakte heerlijke aardbeien thee en gaf mama taartjes te eten.

Hij staat altijd in de woonkamer en keek er al even niet meer echt naar om. En ineens vind ik het weer even leuk om met de toet toet auto,s te spelen. Maar toen kwam mama ineens met tattoes (mama zegt steeds maar Paw patrol) vanaf dat moment twee dagen onafscheidelijk geweest met ze. Ze moesten alle 5 mee naar bed. Nu mogen ze gewoon in de speelgoedkist blijven als ik ga slapen. Maar wat ben ik er enorm blij mee. Zal mama vragen om een foto te laten maken ervan

Gisteren wilde hij zo graag papa of mama,s bril steeds afpakken. Dat is iets wat hij niet mag. Dus vroeg hem of hij ook een bril op wilde. Ja was zijn antwoord en zo kreeg hij zijn zonnebril. Helemaal blij ventje, en hij moest ook mee naar boven toen we gingen douchen. Dus daarna ook mee naar bed. Zo trof ik hem vanmorgen aan toen ik hem uit bed kwam halen. Te grappig gewoon. Beetje bewogen foto, omdat hij niet echt stil kan zitten.

Ik gaf al een paar keer aan dat me laarzen auw deden. Dus mama liet me vandaag de nieuwe 2hands laarzen aandoen. Blij als ik was stampte ik door de woonkamer heen. En nog blijer door de buien en harde wind door even naar buiten. Spelen in de speeltuin. Daar kwam ik een meisje tegen die ik ken, en wilde samen spelen. Ze nam me aan de hand mee naar de grote glijbaan en mama stond erbij toen ik naar boven klom. Ze nam me op schoot om van de glijbaan af te gaan. Later ben ik nog keertje alleen geweest.

Vandaag is een dag dat ik veel zelf aan het spelen ben. Ik merk dat mama meer en duidelijker grenzen aangeeft. Wel is dat wennen, maar is ook beter voor mij dat ik duidelijkheid heb ik sommige regels. Na het vele zelf spelen even een middag slaapje doen. En wat hou ik van mijn bed. Mama kwam me eruit halen, maar voor mij hoefde het niet. Ik lag lekker verstopt. Daarna gooide ik al mijn knuffels van bed en kroop er weer in om mama dag te zwaaien. Toch na dit verstop spelletje naar beneden gegaan om een lekker koekje te eten. En nog even naar de winkel lopen.

Vanmorgen zaten we er klaar voor. Mama was weer gastvrouw bij babycafeez. En we zaten te wachten op baby,s. Gelukkig kwam er een mama met een baby en een kindje van bijna 2 jaar. Verder kwam er niemand maar we hebben het wel leuk gehad. Daarna nog even met de auto kar in de winkel, maar ik luisterde niet en bleef niet zitten in de auto. Ook toen we bij de kassa waren liep ik weg. Denk dat mama wel even geschrokken is want was al helemaal naar buiten gegaan waar de auto,s zijn. Er was een mevrouw die me aan de hand mee nam terug. Want mama kon geen 2 dingen tegelijk. Ja sorry ik ben en blijf een kind een klein boefje.

Deze week best rustig aan gedaan, dus weinig foto,s e weinig verhaaltjes vanuit Max. Maar deze wilde ik zeker gewoon delen met jullie.

Omdat mama nog steeds niet opgeknapt is heeft mama de rest van de week de afspraken afgezegd. Stiekem hoop ik dat we morgen toch even naar het babycafeez gaan. Dat weet ze morgen pas zegt ze. Toch zijn we even naar buiten gegaan, heb geholpen met boodschappen doen. En omdat ik niet meer wilde lopen naar huis en in tranen was… Mama trapte er niet in, ze was echt wel moe. Maar was wel even lief om dan voor te stellen even bij de speeltuin naar binnen te gaan. Toen waren me tranen snel weg en kon ik weer lopen. Eventjes spelen en daarna snel weer door naar huis.

Deze week is het echt wel even een ziekenboeg in huize Mulder. Mijn partner die al weken loopt te hoesten en vervolgens ziek thuis blijft van zijn werk. Ik als moeder kan en mag je niet ziek zijn, maar toch hoest ik er ook al twee weken op los. En daar voel je niet beter van. En maar gewoon doorgaan omdat je moet. Dan die kleine jongen voor het eerst echt ziek. Hij was af en toe wel even een dagje niet lekker en heel vaak wel gewoon verhouden. Maar nu was hij echt wel een paar dagen echt niet fit. Alleen maar hangen bij mama, weinig eetlust. En zo kennen we onze jongen niet. Gelukkig na vier dagen begon hij weer wat meer op te leven. En lekker te gaan spelen. We hebben dus even een tijdje rustig aan gedaan in huis.

Mama doet enorm haar best ondanks ze ziek is om er voor mij te zijn. Zo zijn we vanmorgen gewoon heel vroeg uit bed gegaan, zodat ik naar de gym kon. Lekker me uitleven. En daarna mocht ik toch nog even met het karretje waar de beer opstaat van de supermarkt rijden. En dus mama helpen de boodschappen erin doen. Ik bleef maar gapen en gapen vanavond, maar ik was echt niet moe. Dat zien jullie toch dat ik vol energie bij mama zit. Nou oké, ik heb me toch maar naar bed laten brengen door papa.

Is mama er nu alweer om me uit bed te halen. Voor mij hoeft het niet, ik gloei aan alle kanten. Dus mama houd me vandaag weer een dagje lekker thuis. Al was het gisteren op “schooltje” ook wel leuk. Daar hielden ze me ook op de kinderopvang, want tijdens mijn broodje (die ik niet at) viel ik bijna in slaap. Dus brachten ze me naar bed in plaats van naar de peuterspeelzaal. Hopelijk mag ik morgen wel weer naar “schooltje” toe van mama, want spelen met kindjes is ook erg leuk. Maar vandaag blijf ik nog even aan mijn zieke mama plakken.

Na een paar dagen ziek te zijn geweest ben ik weer het mannetje. Heb weer energie voor tien, jammer voor mama want die heeft die energie niet. Ik vraag nu dus lekker veel aandacht om samen te spelen, want ik heb weer zin om te spelen. Af en toe heeft mama geen puf en moet ik me toch zelf vermaken. Daarnaast wordt ik gewoon heerlijk verwen met cake met slagroom. Wat heb ik daar van gesmuld zeg.

De laatste twee weken van het jaar. Heerlijk als je partner vakantie heeft. Af en toe even de deur uit met Max, maar ook gewoon lekker rustig aan in huis. Op naar het nieuwe jaar, maar eerst nog even deze leuke foto,s van de afgelopen twee weken.Lekker lui liggen op de bank en tv kijken. Vind dit er altijd zo lief uit zien als hij dit doet. Even een klein rust momentje inlassen tussen het drukke spelen in.Wij hadden steeds opnieuw enorm geluk in de winkel. We kregen zoveel winterdorp mini,s. Dit keer omdat er iemand voor ons stond met heel veel boodschappen en ze niet wilde. En onze favoriete verkoopster zegt altijd dat ze niet kan tellen. En gaf ons bijna altijd extra, of we kregen ze terwijl we niet genoeg boodschappen hadden gekocht.We gingen even testen of Max wel sterretjes leuk vind. En het niet eng vond. Nou meneer vond het echt schitterend en helemaal niet eng.Onderweg naar de kinderopvang zag de lucht er zo mooi uit. Stond gewoon in vuur en vlam. Dus stopte ik heel even om het vast te leggen.Dat was al lang geleden dat we de openhaard aan hadden. Wel erg gezellig weer eens.Nog even voor het slapen gaan tv kijken samen met Dikkie Dik. Hij doet net alsof ze dikke vrienden zijn, maar normaal ziet hij hem niet staan.Eerste kerstdag voordat we naar opa en oma gaan wordt er lekker gespeeld mrt de duplo blokken. Sinds een paar dagen heeft hij het bouwen door en vind hij het erg leuk. Blij was hij dan ook dat ze mee naar opa en oma mochten. Om daar lekker verder ermee te spelen. In de avond hebben we lekker gecourmet. Was een gezellige eerste kerstdag.Tweede kerstdag zijn we even naar stadspark geweest. Naar de kinderboerderij. Max wilde konijnen aaien, maar dat kan alleen in Winsum. Maar die is zovaak dicht dat we ergens anders heen gingen. Die bleek ook dicht te zijn, dus toen maar naar stadspark. We konijnen gezien met hangsloten op de hokken. Wel gelukkig een hoop geiten kunnen aaien, door de plassen stampen. Op de tractor zitten en daarna nog spelen in de speeltuin. Dat was een hele leuke middag zo op tweede kerstdag.Even het centrum in gelopen om oliebollen te halen. Daarna nog even langs de supermarkt. En Max mocht van mij voor het eerst een eigen wagentje. Hij vond het prachtig om door de winkel te mogen ermee. Na de paar boodschappen gedaan te hebben, door de speeltuin naar huis. Dus even glijden van de glijbaan, en nog even schommelen. En dan snel weer terug naar papa.Diezelfde wandeling komen we langs deze enorm grote ijsco. En jammer voor Max maar hij is niet eetbaar. Hij wilde toch even proberen.

We zouden eigenlijk pannenkoeken eten, maar besloten uiteindelijk om even naar de Mc Donalds te gaan. En dan rondrijden met deze mooie lucht is echt geweldig. 

Voor Max is het altijd weer een feestje als we wat eten bij de Mc Donalds. Lekker kipnuggets en frietjes met appelsap. Natuurlijk ook nog even een paar slokjes van de milkshake van mama en wat slagroom snoepen van de milkshake van papa. Het avond eten was dus weer geslaagd. De volgende dag maar weer gewoon groente eten.

Een hele fijne jaarwisseling toegewenst.

Het is alweer bijna het einde van het jaar, en wat is het weer snel gegaan. Voorheen vond ik mijn dagen nooit zo snel gaan. Maar sinds Max in ons leven is, gaat het echt veelte snel allemaal. We gaan dus straks de kerst vieren en we hebben de kerstboom al staan. Max vind al die lichtjes overal zo mooi, en soms zitten we op de fiets en hoor je ineens wauw. Nou dat is zo,n smelt momentje dat hij echt geniet van alle lampjes die nu overal branden. Geef hem eens ongelijk, het is toch allemaal prachtig als overal de lampjes branden.

Speciaal op wereldlichtjes dag deze prachtige foto gemaakt. Wij zetten niet elke dag een kaarsje aan bij Daan, maar als de dagen donkerder word gebeurd het zeker wel vaker dat er een kaarsje word aangezet. Maar op dit soort dagen doe ik het bewust wel, en Max heeft meegeholpen. Max groeit ook op met de gedachten dat hij een grote broer heeft. Dus wij hebben het ook gewoon vaak over Daan en dat is ook de enige naam die Max echt kan uitspreken. Ook omdat er op de groep van het kinderdagverblijf ook een Daan is waar hij mee speelt.

Ja de doos was prima vermaak toen de kerstboom eruit was gehaald. Hij had de grootste lol ermee. Een kinderhand is snel gevuld.

Dat is al erg lang geleden dat ik in Bad ben geweest. Lekker een olie van Doterra heb ik erin gedaan. En wat ruikt dat lekker, en zo ontspannen de lavendel olie. 

Ik had voor Max een afspraak staan bij de fysiotherapeut, om zijn voet spieren te versterken. We waren wat vroeg dus we gingen even een stukje wandelen. Dat vond Max enorm leuk, hij is ook gewoon het liefste buiten. Maar ik had het echt enorm koud en Max boeit het echt niet. Daarna dus naar de fysio, waar hij niet veel zin had om iets te doen. Tot ze besloot langzaam wat dingen op te ruimen. Toen kwam hij toch wat los. Helaas moest ik het natuurlijk voordoen, waardoor ik mijn rug lekker weer eens heb bezeerd. Maar goed alles voor die kleine aap. Op naar de volgende keer.

Even een relaxte avond, zoals elke avond voor de tv. Maar nu dacht ik er weer even aan om mijn dufusser te gebruiken. Met het nieuwste geurtje die ik in huis heb gehaald. En wat is hij lekker zeg. Dus heb er zeker van genoten.

Het hele weekend, van vrijdag tot zondag was Max logeren bij opa en oma. Wat kan dat af en toe heerlijk zijn. Wij als partners even tijd voor elkaar en van de rust in huis. Zaterdagavond zijn we dan ook lekker uiteten geweest bij de wok. En heerlijk genoten. Na zo,n weekend is het ook wel weer heel fijn om dat mannetje op te halen. Wat is het fijn dat hij zo makkelijk kan genieten bij opa en oma. En dat zij het ook leuk vinden om op hem te passen.

Wat doen jullie graag als de kids uit logeren zijn?

We zijn weer in een nieuwe week beland en dit is ook een drukke week met allemaal afspraken voor Max. Maar dat lezen jullie natuurlijk pas volgende week. Nu een verhaaltje over de afgelopen week. En wat hebben we weer allemaal meegemaakt als gezin.

Inmiddels is Max weer lekker vaker thuis, want hij is van drie dagen kinderopvang naar anderhalf gegaan. Dit ivm therapie is hij meer dagen gegaan. Op dit moment staat hij ook op de wachtlijst bij de peuterspeelzaal vanwege VVE. En als hij daar terecht kan, wordt het samen twee dagen met kinderopvang. Beetje zuur dat het VVE gedeelte niet op de kinderopvang kan.

De schuingedrukte teksten heb ik vanuit Max geschreven.

Sinterklaas was langs geweest, want er was gezegd dat we onze schoen mochten zetten het weekend. En Max kreeg een heerlijke chocolade munt, die hij lekker aan het op eten was. Het viel goed in de smaak.

Lekker weer even erop uit met de loopfiets. Denk dat we binnenkort is moeten gaan oefenen voor hem om er een tweewieler van te maken. Benieuwd hoe hij dat vind. Vraagt zich ook wel af vanaf wanneer je zoiets gaat leren. Maar denk dat het nu wel een mooie leeftijd is. Hij wordt inmiddels in april alweer drie, wat gaat dat snel.

Het was al weer even geleden dat we erop uit gingen op mijn loopfiets. En wat heb ik weer genoten van het racen erop. Het ging wel even regenen maar gelukkig hield mama dat niet tegen om nog een stukje verder te gaan. Maar zoals altijd wil ik nooit meer terug naar huis, dus mama lokt me dan met smoesjes mee terug. Dit keer trapte ik erin en ging lief mee terug. Eerst even langs de winkel, waar ik broodjes uit het schap pakte en er gelijk eentje op wilde eten. Dat mocht, en daarna snel naar huis. Zo konden we nog een lekker broodje eten met brie erop.
De credits van deze onwijs lieve foto gaat naar Bert, mijn partner en Max zijn papa.
Wat ben je al groot als je zo bij mama ligt, maar ook weer heel erg klein. Aangezien je dit bijna nooit doet zo lekker bij mama liggen knuffelen. Dit was echt uniek, dat hij een hele tijd zo rustig bleef liggen. Zo genoten van dit heerlijke moment.

Mama nam me vanmorgen mee op de fiets naar het station. En mocht ik weer mee met de bus naar het ziekenhuis. Waar we gelijk mee mochten lopen met die meneer van de schoenen. Mijn slaapschoenen waren klaar en mocht ik passen. Goedgekeurd. Daarna kreeg ik steunzolen in mijn schoenen zei mama. En mocht ik nog even spelen in de wachtruimte. Daarna nog even rondlopen in het ziekenhuis en naar de bushalte weer. Daar was ik druk aan het rondrennen en vooral niet luisteren naar mama. Toen de bus kwam was mama even streng, omdat ik steeds wegliep. En toen waren we ineens weer thuis en hebben we lekker patatjes met een frikandel gegeten. Een half uur voordat ik naar bed gebracht werd, was ik eigenlijk al wel heel moe. En lag ik zo lekker bij mama. Toen mama me besloot naar bed te brengen, moest ik huilen. Maar vanmiddag ga ik lekker weer spelen…

Zondag en dan moet ik vroeg me bed uit, wat is dat nou. Normaal mag ik lekker uitslapen. Mama zei steeds dat we naar Apeldoorn gingen, dus ik dacht we gaan apen kijken. Maar nee, we gingen met de familie van mama (oma en nog veel meer lieve mensen) naar grote roofvogels kijken. Wel was ik ze snel zat en zag ik veel meer leuke dingen te doen. Heb mama flink laten rond rennen achter me aan. Daarna gingen we eindelijk eten, daar had ik wel zin in. Tot ik een cadeau kreeg, een hele gave trrrrrr. Mama noemt het een tractor, en is denk nu al mijn favoriete speelgoed geworden. Al snel was ik ook veel aan het rond rennen en spelen in het restaurant met rode wangen en oortjes. Ja ik was wel heel moe, maar je denkt toch niet dat ik eraan toe geef. Dat deed ik pas toen we in de auto terug naar huis reden. Ik kreeg ook nog een tatoe (politie auto) van oma, ze zei dat Sinterklaas bij haar was geweest voor mij. En een hele grote zak met heeeeeel veel kleding.

Deze trampoline vonden we dus in Apeldoorn op het terrein waar we waren. We hadden een uitje met mijn kant van de familie. Max had net voor het filmpje een eikel gevonden en op de trampoline gegooid daarom roept hij er steeds naar, hij was hem aan het zoeken. 

Vinden jullie de verhaaltje vanuit Max leuk om te lezen?

Wat was het een drukke week, maar wel met heel veel leuke dingen. Ik merk op dat ik steeds meer foto,s weer maak in de week. En ben nu ook begonnen, met af en toe uit de naam van Max verhaaltjes te schrijven die ik op Instagram en Facebook plaats. Daar heb ik heel veel plezier aan om dat te doen. Een van de verhaaltjes heb ik hier ook op de blog bij gezet. Veel plezier met deze weekverslag, zoals gewoonlijk heel veel Max spam.

Sint Maarten, nee dit jaar nog maar even niet met Max. Ik als moeder wil niet alleen staan zingen voor de mensen. Max wil niet eens dat we zingen dan krijg je een heel hard nee en een hand in je gezicht. Ik haalde wel een hoop snoep in huis, helaas is er maar 1 keer aangebeld. Dus nu moeten wij ons “misselijk” eten aan het snoep hihi.

Dinsdag hadden we een drukke dag, eerst in de ochtend voor Max naar de logopedist. Hij loopt wat achter met praten, voor nu maken we ons nog niet echt grote zorgen. Maar hij zou nu in twee woord zinnen moeten praten, wat bijna volledig uit blijft. Wel merk ik op dat er nu steeds wel wat nieuwe woordjes bijkomen. Maar nog steeds minimaal. Vandaar dat we nu elke week bij de logopedist zitten.

En in de middag hadden we een afspraak in het ziekenhuis staan voor Max. Even weer naar de “voeten dokter” zijn voeten te laten controleren. Hij vond het wel goed gaan. Behalve dan dat hij doorzakt met zijn voeten, waar hij nu steunzolen voor krijgt voor in zijn schoenen. Helaas gaat ons dat best een hoop geld kosten, en wordt maar een kleine gedeelte vergoed. Maar het is wel van belang voor hem. We gingen voor het eerst zonder de buggy de bus in. En wat vond hij het stoer om nu naast me in de bus te mogen zitten. Op de terugweg maar volhouden dat hij niet moe was, maar wel met zijn koppie tegen me aan liggen. Ja geen middag slaapje en zo,n drukke dag daar wordt je moe van.

Dus in de avond ook maar eerder naar bed gebracht. Want hij gaat nooit zomaar op de bank liggen met duim in zijn mond. Dus hij moest wel heel erg moe zijn geweest.

Woensdag Max weer een hele dag naar de kinderopvang, en nadat ik hem heb weg gebracht heb ik gelijk de trein genomen naar de stad. Ik ben even bij de Primark wezen shoppen. En toen nog even de binnenstad in, wat winkels langs geweest. Daar ook nog even wat gegeten bij de Subway. Want ik moest nog door naar Lentis, waar ik nog elke week gesprekken heb.

Geschreven vanuit Max

Donderdag wilde ik zoals altijd lekker in mijn bed blijven liggen. Altijd als mama mijn slaapschoenen uit doet en ze weg legt dan heb ik al weer de deken over me heen getrokken en met mijn duim in me mond weer gaan liggen. Toch plukte mama me uit bed. Ik moest er van huilen en werd er hangerig aan mama van. Ook wilde ik me niet omkleden en me tanden poetsen. Maar mama zette door en zo zaten we ineens aan de ontbijt tafel. Wat is dat nu moet ik ineens zelf mijn broodje gaan smeren, nou vooruit met een beetje hulp dan. Daarna heb ik lekker de hele dag gespeeld bij de kinderopvang. En natuurlijk nog even een middag slaapje gedaan. Altijd feestje als Tita (Abida) er is. Eigenlijk wil ik elke dag wel naar haar toe, mama zegt dat het echte liefde is. Thuis na het avond eten tv gekeken voor ik ging slapen. Zoals je kan zien was het erg boeiend.

Het is echt een jongetje hoor, alles wat groot stoer en rijd vind hij geweldig.

Lekker lui liggend op de bank een appeltje eten, ik ben er dol op. Ja die appeltjes dan he… Hij vraagt er zo vaak om.

De vrijdag was alweer zo,n drukke dag, maar wel heel erg leuk. In de ochtend naar de peutergym. Eindelijk nu ik er zelf niet bij blijf, komt hij helemaal los. Maar dit keer ging er iets mis. Aan het einde van de les werd ik naar binnen geroepen, en gelijk toen Max me zag begon hij heel erg te huilen. Ik nam hem in me armen en toen werd me verteld dat hij achterover van de bank was gevallen met zijn hoofd tegen de punt van de verwarming. Hij had een gat in zijn hoofd, en bloedde best wel veel. Ze hebben de dokter gebeld voor ons (gelukkig tegenover de school waar we waren) en de gym juf is even mee gelopen erheen. Max had alweer praatjes, dus maakte me al snel geen zorgen meer. Bij de dokter liet hij goed toe om er naar de kijken, en er hoefde niets eraan gedaan te worden. We konden gewoon gaan doen wat we nog meer van plan waren.

Dus op naar het babycafeez, gelukkig was ik geen gastvrouw. Maar er kwamen dit keer veel mensen op af. Er werd een workshop baby/peuter massage gegeven. Max was eerst even helemaal zen bij me, tot hij er zat van was. En hij de boel lekker op stelten aan het zetten was. Nee niet bij de baby,s maar wel de ruimte er naast.

Daarna thuis was ik helemaal uitgeblust, de rest van de dag lekker rustig aan gedaan.

Wat een geluk het was droog toen Sint en Piet zijn intocht hadden. Eerst hebben we het op tv gekeken, en in de middag zijn we het dorp in geweest om ze te zien. Max was helemaal onder de indruk. En wat was het enorm druk zeg. Hij mocht bij papa op de nek zitten, dat vond hij super spannend. Dus dat duurde niet heel lang. Ook verwend met lekkere kruidnoten en een mooi vlaggetje gekregen. We hebben een super leuke middag gehad bij de intocht.

Die avond mocht hij natuurlijk zijn schoen zetten, en papa en mama ook. Zou hij verwend worden. Nou en of Sint en Piet zijn niet zomaar langs ons huis gereden maar ook nog wat leuks achter gelaten. Als eerste pakte hij de pakjes uit, een knuffel kikker en een doos met kikker memory. Daarna had hij de snoepjes in de gaten. En zo ging hij ontbijten met snoepjes. Ook heeft hij gewoon een broodje gegeten en een half beschuitje die hij van mij pikte. Hij snoept niet zo vaak dus, van mij mag het weleens zo.

Zijn jullie ook naar de intocht van Sint en Piet geweest?

Het regelmatig bloggen blijft nog steeds achterwege, al wil ik het wel graag. Maar kom er gewoon niet aan toe, tijd is er wel. Maar ruimte in mijn hoofd en lijf niet echt. Voor nu weer even een maandoverzicht voor jullie.

Leuk plaatje maar ik mis iets, mijn kind die niet aan tafel wilde komen. Uiteindelijk kwam hij toch netjes even aan tafel om te eten.

Lekker joch, wilde nog even voor het slapen gaan een appel eten. Wel fijn dat hij gek op appels is, beter dan vragen om koekjes.

Naar de Ikea, wat doet Max dat toch goed als je gewoon door de winkel wandelt. Hij liep gewoon de hele tijd lief mee. Alles vond hij geweldig, vooral de licht pijlen op de grond. En ja de kinderafdeling natuurlijk. Er moest dan ook treintjes gekocht worden. Maar we gingen voor een kast, en die konden we niet zo makkelijk vinden in de opberg. Dus we zette Max maar even op de kar.

Lekker lui op de bank met een chocoladekoek. Wat kan dat kind toch genieten. En ik van hem, als hij zo lekker op de bank aan het smikkelen is.

Onderweg naar huis vanaf Assen waar ik al een tijdje zanglessen volg. Niet om de hoek, maar zeker het waard om er heen te gaan.

Makkelijk eten na een lange dag therapie. En dus genieten van een pizza.

Nu pas, terwijl het helemaal niet meer zo mooi weer is. Komt dan echt de zonnebloem op. Ik vind het prachtige bloemen.

Mama maakte lekkere smoothie van banaan aardbei en yoghurt, en ik ik mocht lekker mee smikkelen ervan. Eerst nog netjes uit het rietje, maar het ging makkelijker om gewoon uit de beker te drinken.

Ja we doen wel gezond, oke de dip erbij iets minder gezond. Maar zo nu en dan mag dat wel. Kind zat helemaal onder na het tussendoortje, want dopen in de dip vind hij heerlijk.

Wat vind ik dat een vreselijke rot klus. De vitrinekast schoonmaken. Alles eruit halen, alle glazen platen eruit en schoonmaken. Dan het ergste nog om de platen er weer erin te krijgen. Maar het is weer eens gelukt. Mocht ook wel, want hij zag er niet uit. En nu is hij weer lekker schoon. 

Ja nu weet ik het zeker, we hebben een hondje in huis. Hij likt gewoon zijn toetje bak helemaal schoon. En geef hem eens ongelijk, toch verspilling als het bakje niet schoon gelikt is.

Wat voelde ik me KUT. Ik was door me rug gegaan, dat gebeurd wel vaker nu ik na vijf jaar sinds een tijdje een hernia heb. Maar de pijn was al een tijdje weer weg, en toen schoot het me dus weer in de rug. Vanaf dat moment zit ik weer onder de pijnstillers, anders is het niet te doen.

Alweer naar de Ikea, want we wilde nog zo,n zelfde kast die we eerder al kochten. We zijn thuis een beetje aan het opruimen en een beetje meer kastruimte is geen probleem. We hebben nu dus een hele mooie ladekast boven op zolder. Maar ook in de slaapkamer hebben we de ladekast vervangen voor een nieuwe grotere. En de ladekast van de slaapkamer staan nu beneden in de woonkamer. En Max vermaakte zich wel toen we even moesten wachten op de kast. Lekker even kleuren op het scherm. Wat ben je toch een makkelijk kind. (oke niet altijd hihi)

Hij blijft gek met treinen, dus zo nu en dan lopen we nog even naar de spoor toe. Lekker buiten zijn op zijn loopfiets en te mogen zwaaien naar de trein. Alleen om hem dan weer rustig thuis te krijgen is vaak wel een dingetje. Ach ja buiten zijn is natuurlijk ook leuker dan thuis zijn.

Ik voel me de afgelopen week niet zo fijn, ben heel verdrietig en waar het vandaan komt heb ik geen idee van. Therapie is zwaar, en ben elke week bezig met allemaal emoties. Dus misschien komt het er nu allemaal uit in tranen. Toch hoopte ik wat rustiger te worden met deze heerlijke geuren in mijn nieuwe diffuser. Ik blijf alleen maar huilen en huilen, misschien ook wel even goed dat het komt. Maar fijn is anders.

Nu het wat kouder word, heb ik de deken maar van boven gehaald. Maar Max maakt er dus ook goed gebruik van. Normaal zit hij nooit zo lang rustig op de bank tv te kijken. Maar nu hij een dekentje over hem heen wilde hebben, bleef hij gewoon echt rustig zitten. Voordat hij naar bed moest. En ja hij moest en zou zijn eikels bij hem hebben, daar is hij nu helemaal gek mee.

Even echt ME-TIME dit gun ik mezelf maar heel weinig. Maar wel zo nodig, want voel me niet voor niks niet goed. En doodop van alles. Dan ben ik ook blij dat ik een kind heb dat als je die naar bed brengt je eigenlijk niet meer hoort. Heel af en toe gebeurd het eens dat hij huilend wakker word. Maar dat is zo zelden, dat ik dan vaak schrik en even niet weet wat ik moet.

En vrijdag heb ik me er echt aan toe gegeven dat het echt even niet gaat met mij. En heb mijn man laten regelen dat Max een weekend bij opa en oma kon logeren. Die vrijdag is hij dan ook lekker uit logeren gegaan. En ik ben die avond spontaan nog gaan regelen voor een extra zangles. Dat is raar ineens de deur uit kunnen lopen, en dus vrijheid te hebben. Het hele weekend gewoon rustig aan gedaan. En tijd genomen voor mijn blog, wat ik zo graag meer zou willen hebben/maken.

Lieve Daan

Wat gaat de tijd toch snel, je zou nu een vrolijk rondrennend jongetje van vijf jaar zijn. Maar deze dag staan we stil bij je sterfdag, de vijfde alweer. Mama heeft moeite met het verdriet echt toe te laten. Ja er zijn zeker wel momenten in die vijf jaar dat het er mocht zijn. Alleen mocht het er nu niet meer zijn van mij. Het is tenslotte vijf jaar terug. Dus wat zeur je nou. Toch is er iets gebeurd waardoor ik het nu wil laten zijn. De tranen om jouw lieverd, de paniek in mijn lijf aanvoelen. Vertellen over jouw, want dat maakt me blij. Blij dat ik je naam kan uitspreken. De verhalen blijven hetzelfde, maar voor mij als jouw moeder zo waardevol. Je bent mijn kleine dappere strijdertje, je vechtlust enorm net als die van je mama. Helaas in een zwak lichaam geboren, want mama had je zo graag langer bij zich willen houden. Tegelijk is het ook goed dat jij deze keuze gemaakt hebt. Dat kleine warme zachte lijfje tegen mij aan, hoe voelde dat ook alweer. Alleen de laatste keer kan ik me herinneren en voelen. Ik koester het moment, maar het doet vreselijk veel pijn. Jij daar in mijn armen en dat je voorgoed je ogen sloot. Het geeft me troost dat ik weet dat je altijd bij me bent in mijn hart in de muziek die ik tegenwoordig zing. Eindelijk komt er iets meer verdriet los dankzij het zingen, dus daar ga ik zeker mee door. Daantje mijn prachtige jongen je wordt zo gemist. Je mooie ogen als ze open waren waar ik in kon verdrinken. De lieve kleine geluidjes die je maakte. Het eindeloze knuffelen met je. En uren naar je kijken hoe je sliep.

Daar waren toen de Clini Clowns in het ziekenhuis, waar je op jouw manier contact mee maakte. Deze momenten die ik had met jouw neem ik altijd met mij mee.

Jij kleine jongen, je zou nu rond moeten rennen en dansen. Jij leerde vliegen in plaats van lopen. En ik weet zeker dat je daar boven een feestje maakt met je sterren vriendjes en vriendinnetjes.

Ik hou zielsveel van je mijn kleine lieve draakje.

Liefs Mama

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=M_t2B0dNnL4?feature=oembed&w=500&h=375]