Als ik naar de wc ga, krimpt mijn buik een beetje in. Daar zie ik het op de verjaardagkalender staan, de naam Daan.

Nog vier dagen

Daan is 15 mei jarig, hij zou dan vier jaar worden. Het geeft een onrustig gevoel met zich mee, maar ook weer fijn omdat zijn naam wel genoemd word in ons huis. En dat wil ik zeker zo houden. Maar het is confronterend wetend dat we vorige maand de eerste verjaardag hebben gevierd van zijn broertje, dat we nu hebben gezien hoe het hoort een verjaardag vieren met je kindje erbij. En dat Daan dit nooit zal meemaken en wij niet met hem. Vanaf het eerste jaar weet ik al dat ik onrustig word rondom zijn sterfdag en zijn verjaardag, maar dat de dag zelf altijd erg fijn is. Daan is er gewoon altijd bij, en dat zal ook altijd zo blijven.

Of we iets speciaals gaan doen met zijn verjaardag weten we eerlijk gezegd niet, het is een hele gewone dag maar ook weer helemaal niet. Zijn papa zou moeten werken, maar heb gevraagd of hij vrij kon nemen. Ik zou graag met ons gezin iets leuks doen op de verjaardag van Daan. Maar wat ga je doen op zo,n dag. Zijn plekje op het crematorium is er niet meer, dus daarheen gaan kunnen we ook niet meer. En dat is prima, want Daan is nu fijn thuis. Wel of geen taart kopen en van genieten? Daan zou hebben gezegd ja natuurlijk moet er taart zijn. En ik hoop dan ook net als elk jaar dat hij daar waar hij is een prachtig feest heeft, met de meest lekkere taart en vriendjes en vriendinnetjes om zich heen. Alle sterrenkindjes waar ik van weet hem komen feliciteren en dat hij allemaal mooie cadeautjes krijgt. Met veel ballonnen en slingers, en leuke spelletjes doen. Zo zou ik zijn dag invullen als hij hier bij ons zijn verjaardag had mogen vieren. 

Broertjes

Nu Max er is vraag ik me steeds vaker af hoe Daan er nu uit zou zien, en hoe ze samen lekker zouden spelen als Daan er nog was geweest. Niet helemaal reëel want als Daan er nog was geweest, dan was Max er nu niet geweest. Maar de gedachten twee jongens in huis te hebben is best wel confronterend, juist nu omdat je dingen mee maakt met Max die ik nooit met Daan heb kunnen doen. Ook zijn het echt twee hele verschillende jongetjes. Daan was natuurlijk ziek, en deed niet zoveel. En Max leert steeds meer nieuwe dingen, hij gaat steeds staan en loopt aan onze handen en met zijn loop karretje. Zou Daan nu inmiddels helemaal kunnen lopen als hij hier zijn verjaardag had gevierd, ik weet het niet en dit zal ik ook nooit weten. Dat vind ik het meest moeilijke dat ik nooit zal weten hoe hij zich zal ontwikkelen. En ook in Max zie ik helemaal geen herkenning van Daan, toch zijn het wel echte broertjes. Allebei heerlijke ondeugende mannetjes.

Herinneringen

Ballon

Toen Daan in het ziekenhuis lag voor drie weken lang, kregen we een hele grote doos binnen. Deze doos woog niets en ik stond echt verrast. Ik maakte hem open en er sprong een ballon uit, gelijk wist ik van wie het kwam. Ik moest zo lachen, wat geweldig er word aan ons kleine mannetje gedacht. Onderaan de ballon zat een kaart en ja hoor het was van degene die ik al dacht. Ik liet Daan trots zijn mooie ballon zien, en deed het lintje in zijn handen. Lucky shot want ik maakte een foto toen hij hem dus vasthield. Daarna vloog hij omhoog.

Nieuwe schoentjes

Daan is geboren met klompvoetjes en ja zijn broertje Max ook. Na een lange periode van gips kreeg hij dan eindelijk schoentjes met een brace er tussen. En wat was hij trots op zijn mooie stoere schoentjes. Alles behalve trots was Max daarmee, hij moest er niets van weten. Maar die foto die zijn papa maakte nadat hij zijn nieuwe schoentjes kreeg echt geweldig.

De twee broertjes.

Clini Clowns

Ook tijdens de opname van Daan werden we verrast door de Clini Clowns. Dit was voor mij als moeder een hele mooie ervaring. Zelfs had ik het idee dat hoe klein Daan ook was, dat hij er wel iets van mee kreeg. Ze kwamen speciaal voor hem zingen, even voelde het niet meer als het ziekenhuis kamer waar we in opgesloten waren.

Heeft iemand nog leuke tips om te gaan doen op de verjaardag van Daan?

Op zijn verjaardag moest hij niet veel van de taart weten, hij schoof hem steeds weg met zijn handen. En ergens kan ik me dat best voorstellen, ja wat moet je ermee als je dit nog nooit hebt gezien. Dus we dachten zet hem terug in de koelkast en proberen het de volgende dag nog eens. Heel voorzichtig ging er een vinger in en daarna even proeven van de slagroom die op zijn vinger zat. Steeds langzamerhand ging hij een stapje verder. Tot zijn hele hand in de taart ging en zelfs met zijn mond erin hapte. Heerlijk dit wilde ik ook zien, dat hij lekker ging knoeien met de taart. Ik heb echt om hem moeten lachen, en om deze reden vind ik het dan ook niet erg om alles weer schoon te moeten maken. Hij is ook zelf lekker in bad gegaan na het “eten” van de taart. Hier heb ik dan zeker foto,s van gemaakt, die ik nu hier met jullie deel.

Veel plezier met kijken.

Gisteren was Max jarig, hij werd 1 jaar. Dus een hele mooie mijlpaal in ons leven. Wat is dat eerste jaar omgevlogen. Ik heb ook wel even van te voren moeten slikken, alweer 1 jaar bij ons. Zeker omdat ik in het begin niet heel erg kon genieten van hem, hem niet dichtbij me kon houden. Maar nu er is geen dag meer dat ik niet geniet van hem. Elke dag als ik hem uit bed haal, en die grote glimlach te zien is mijn dag weer goed. En ook elke dag lach ik zeker om dit mooie kereltje. Hij is zo tevreden, makkelijk, vrolijk, actief en ondernemend. Zo onwijs leuk om te zien. 

We hebben dan ook een heel druk weekend gehad. Vrijdag kwam mijn beste vriendin op bezoek uit Zoetermeer, en die bleef gezellig een nachtje logeren. Max kreeg van haar twee hele leuke boekjes, waar mama natuurlijk uit voor gaat lezen. We hebben het heel gezellig gehad met haar, zaterdag in de middag vertrok ze. En voor we het wisten stond mijn moeder alweer op de stoep, ook zij kwam een nachtje logeren. Helaas is mijn partner al de hele week niet lekker en dus het weekend ook niet echt fit. Ook ik heb last van mijn keel en heb haast geen stem. Toch hebben we echt een heel leuk weekend gehad.

Zondag kwam de rest van het bezoek voor Max zijn verjaardag. We hadden zaterdag avond slingers en ballonnen opgehangen en gelukkig hingen die de volgende dag er nog. Normaal op zondag haalt alleen papa, Max uit bed. Nu hebben we dat samen gedaan, en gelijk voor hem gezongen. Ik heb hem toen gewassen terwijl papa voor ontbijt zorgde. En na het ontbijt was het tijd voor cadeaus van ons. Een hele mooie blokken trein en een loopfiets kreeg hij van ons, de loopfiets is nog iets te groot voor hem. Maar voor we het weten loopt hij er mee weg.

Daarna was het tijd voor het cadeau van oma, we hadden iets gevraagd van Toet Toet auto,s. Die willen we graag gaan sparen voor hem. En wat leuk spul is dat zeg. Hij kreeg een garagetoren, die we natuurlijk ook gelijk in mekaar hebben gezet voor hem.We waren al weken aan het oefenen met hem “Hiep Hiep Hoera” en dan zijn armpjes in de lucht te doen. En na een tijdje poging gewaagd een foto ervan te maken. Nou dat is mooi gelukt. We wilde die voor op de slagroomtaart. En wat was de taart lekker zeg.

Voor Max had ik een apart taartje laten maken, maar niet verwacht zo groot. Het zou een iets grotere cupcake moeten worden, maar dit was wel heel geweldig. Maar zoals we hadden gehoopt, dat Max lekker mee zou gaan kliederen bleef uit. De taart is eigenlijk nog intact en we gaan het vandaag nog eens proberen wat hij met de taart zal doen. Hij schoof hem namelijk steeds weg, hij vond het maar iets heel geks.En dan natuurlijk even de stoere duw fiets uitproberen die hij kreeg van zijn oom. Wat leuk, nu kan ik ook op deze manier met hem naar buiten. Kan hij lekker op de fiets zitten, het mooie weer komt steeds meer voor al. Dus is dit echt een geweldig cadeau. Van opa en oma kreeg hij trouwens een schelp zandbak met natuurlijk ook een emmertje, schepje, hark en gieter. Ben heel benieuwd of we echt een buiten kind gaan krijgen. En van opa (mijn papa) kreeg hij van Toet Toet auto een brandweerkazerne. Ook zijn we nog wat boekjes rijker en een leuke puzzel met boerderij dieren. Max is echt enorm verwend door alle mooie speelgoed en vond het zelf ook allemaal mooi. Ook de middag vond hij helemaal geweldig, lekker aan het spelen, knuffelen met iedereen en hij liet niet eens merken dat hij moe was. Zelfs met naar bed brengen wilde hij niet slapen, maar was wel even goed dat ik hem naar boven bracht. En toen iedereen weg was, heb ik hem toch maar weer uit bed gehaald en speelde weer vrolijk verder. Wel is hij in de avond eerder naar bed gegaan, en deze ochtend uitgeslapen tot 9.00. Het was echt een geslaagde eerste verjaardag.

Bijna dagelijks zet ik youtube op om samen met Max liedjes te zingen. Ja oke ik zingen hij kijken en luisteren. Dit is zo,n beetje traditie geworden in de avond voor zijn laatste fles. Omdat hij dit moment echt aandacht nodig heeft. Dan wil hij dat laatste uurtje/half uurtje niet meer zelf spelen maar aandacht van mama. Dan kan hij nog druk bij me doen op schoot/bank. Maar soms kan hij ook heel rustig zitten en kijken en luisteren. Daarnaast is er ook gekomen dat ik hem af en toe iets op Netflix laat zien. Hij heeft van mij zijn eigen account gekregen, en daar kan ik mooi al zijn favorieten in opslaan. Ik ben er niet heel erg van, om hem uren achtereen tv te laten kijken. Dat gebeurd dus ook echt niet. Wil graag dat hij zichzelf kan vermaken, en gelukkig doet hij dat ook prima. Maar soms mag hij echt wel even een filmpje kijken, dat doet toch elk kind. Ik merk nog niet heel erg dat hij voorkeuren heeft, maar mama kiest wel voor hem de leuke filmpjes uit. Toch noem ik het de favorieten van Max, want ik zie wel vaak dat hij ervan geniet als ik het op zet.

Pieter konijn

De streken van Pieter konijn vervelen mij nog niet. En Max is al zo gek op zijn eigen knuffel konijntje, dus Pieter konijn kijken past helemaal bij hem. Hij wil graag de herinnering aan zijn overleden vader in leven houden, vandaar dat hij er steeds opnieuw op uit gaat. En elke keer een nieuw spannend avontuur te gemoed gaat met zijn vriendjes. Ze moeten het vaak tegen vos en mol opnemen die ze steeds willen vangen.

Robocar Poli

Dit toch wel een stoere serie waar kindjes toch vaak van dromen, om politieman of brandweerman te worden. Maar dit zijn geen mensen maar auto,s die al die spannende avonturen beleven waar kindjes misschien stiekem wel van dromen om de held te mogen zijn in het avontuur.

Tip de muis

Deze lieve ondeugende muis houd niet altijd van regels in huis, maar als er geen regels zijn loopt alles in de soep. Net als onze eigen kinderen moeten er regels zijn, maar wel lekker kind kunnen zijn. En ook Tip de muis moet er aan geloven lekker spelen met vriendjes, maar ook gewoon naar school gaan en in bad als hij vies is.

Nijntje en zijn vriendjes

Wie kent Nijntje nou niet, het lieve kleine konijntje die allemaal leuke dingen meemaakt samen met zijn vriendjes.

Peppa pig

Dinosarus, wat George altijd zegt. Dit is echt het ding wat in je hoofd blijft hangen als je dit met je kind hebt gezien. Benieuwd wanneer mijn eigen kleine man dit gaat oppakken en het uit zijn mond te horen is. Voor nu kijken we af en toe naar de streken van deze kleine biggen.

Wat is de favoriet van jouw kind?

Donderdag was het zover, 11 maanden oude Max alweer. Nog een maand en dan vieren we zijn eerste verjaardag.  Wat is het snel gegaan. Een moeilijke start gehad, waar we het gewoon niet meer over gaan hebben. Maar wat gaat het nu goed met ons. We hebben een heerlijk tevreden mannetje, een echte lachebekkie. Want ja lachen doet hij meer dan huilen, en ik smelt steeds weer van zijn heerlijke glimlach. Ook komen er steeds meer praatjes uit hem en kunnen we steeds weer om hem lachen om nieuwe geluiden of nieuwe dingen die hij doet.

Zo trekt hij zich nu steeds op aan alles wat hij kan vinden, vooral de tafel is favoriet. Maar nog niet tot staand maar optrekken zodat hij op zijn knieën zit. En alle blokjes en bekertjes moeten eraan geloven die worden overal naar toe gesleept. En hij vind het geweldig om ze op tafel te leggen. Dus elke dag vind ik wel een aantal van die blokjes of bekertjes op tafel. Maar ook vind ik de tafel wel wat eng, want hij trekt zich ook op aan de kanten waar de hoeken zitten. Gelukkig houd ik hem goed in de gaten en gaat het goed. Bij de hoeken haal ik hem dan ook vaak weg. In het begin viel hij nog weleens achterover met zijn hoofdje, dan was het enorm huilen. Maar inmiddels heeft hij de balans aardig gevonden en gaat het beter. Ook is hij voorzichtiger met loslaten, zodat hij ook niet steeds te hard neerkomt. En er is geen beginnen meer aan om de tafel schoon te houden, dat krijg je met een glazen tafel en een kind.

Niet lekker zijn

Vorige week was het heel duidelijk Max voelde zich niet zo lekker. Verkouden is hij op en af, maar nu waren zijn ogen ook ontstoken en blijkbaar had hij last van de doorkomende tandjes. We zijn namelijk niet gewend van hem dat hij gewoon niet gaat slapen en dat hij steeds maar huilt. Zodra ik hem in bed legde was het huilen en zijn armpjes uitstrekken “mama haal me eruit” Erg zielig als je hem dan toch zo achter laat om hem te laten slapen. Maar het ging niet zoals normaal. De eerste avond heb ik tot 23.00 met hem beneden gezeten, tussendoor had hij even een uurtje geslapen. De paracetamol hielp blijkbaar niet genoeg. En daar kwam ik later achter waarom toen ik nieuwe ging halen. Hij mag inmiddels 120mg en ik had nog 60ml in huis. Ik wist me gewoon geen raad meer wat ik moest doen met hem, want ook in mijn armen bleef hij huilen.

Ik had het wel even nodig om te sparren en belde mijn partner op zijn werk, alleen echt veel tijd had hij niet. En kon hem moeilijk verstaan door het huilen van Max en de herrie bij hem op het werk. Toch voelde het ergens goed om even te praten, daarna belde ik mijn moeder om advies. En die kwam met hem drinken geven. Zoiets simpels dacht ik en waarom verzon ik dat zelf niet. Maar zodra ik hem drinken gaf was die grote glimlach terug, en was hij gelijk met mij aan het dollen. Toch was dat niet de bedoeling, want hij moest natuurlijk wel gaan slapen. Nog even zo gezeten met een flesje drinken en toch maar weer naar bed proberen. Nee hij pikte het nog steeds niet, maar ik hield vol en liet hem liggen en stapte de kamer uit. Ik liet me langs de muur zakken want ik was uitgeput. Ik wachtte tot het stil werd, dit duurde een paar minuten. Amper durfde ik op te staan en naar beneden te lopen, bang dat hij weer wakker zou worden. Maar dit gebeurde niet, en bleef de rest van de nacht lekker slapen.

Avond twee begon net zo, maar dit keer was ik vol zelfvertrouwen en dit heb ik de avond ervoor overleeft dus nu ook. Dit keer duurde het tot 21.00 dat ik hem volledig in slaap had. Maar ondertussen dat hij zo huilde, stuurde ik iemand van Martinizorg een appje. Zij zou de volgende dag langs komen, en vroeg haar later te komen als het kon. Want zo,n avond er nog weer helemaal alleen voor staan zag ik niet zitten. Ze kwam dus om 18.30 en liep mee om hem naar bed te brengen. Hij liet zich rustig in bed leggen en zonder huilen liet ik hem daar achter. Er gebeurde een uur lang niets, toen hij wakker werd en begon te jammeren. Zoekend naar zijn knuffeltje… Na ongeveer vijf minuten had hij hem gevonden en viel hij weer in slaap. Hij was wel wat onrustiger in zijn slaap. Maar heb hem niet meer gehoord. Wat mij opvalt is dat als Max niet helemaal lekker in zijn vel zit, dat het nooit langer dan 2 a 3 dagen duurt. Weer een ervaring rijker.

Keuring en prikjes

Precies wanneer hij 11 maanden oud is moesten we weer een bezoekje brengen aan het consultatiebureau. Hier keek ik al wel erg naar uit, nu zou ik weten hoe zwaar hij weegt en zijn lengte weten. Inmiddels is hij 71,5 cm en zijn gewicht is nu 8630 kg. De curve op gewicht liet wel een daling zien, maar ons zorgen maken over hem hoeven we niet. Hij is gewoon een heel erg actief kind, die dus heel snel en veel verbrand. Wel werd me gezegd dat ik best wel een lekkere laag boter op zijn brood mag smeren. Maar mijn onzekerheid dat hij teveel eet is wel helemaal weg nu. Want hij krijgt genoeg, hij mag dus zelfs meer als hij het zelf wilt. Met avond eten zou hij wel iets meer mogen, maar verder krijgt hij echt meer dan genoeg binnen. Maar als je ziet wat hij allemaal doet als hij wakker is, is het zeker niet gek dat hij zo snel verbrand. Stil zitten is voor hem niet weg gelegd. Verder kreeg hij weer twee prikjes, natuurlijk even huilen. Maar hij laat zich goed troosten door mij. En wat vond ik het fijn dat de wijkverpleegkundige zei, “je bent echt een moeder” Het gaat je helemaal goed af en vanzelfsprekend. En ja zo voelt het nu ook inmiddels. Kreeg nog wel even het advies misschien even de huisarts te bellen. Max heeft al maanden een plekje op zijn hoofd een soort van exceem, wat gewoon niet weg gaat. Soms ook plekjes op zijn armen. Maar heeft er verder geen last van (jeuk) Toch ga ik nu maar eens even vragen of er iets is waar het mee weg te krijgen is.

Zo en nu gaan we op naar zijn verjaardag….

Tien maanden is Max al in ons leven, eerlijk gezegd natuurlijk al langer want hij heeft ook al acht maanden in mijn buik gewoond. Maar al tien maanden mogen we je dan zien opgroeien. En ja ik blijf het zeggen wat gaat de tijd snel. En wat groeit hij snel op als een echt mannetje. Hij kan alweer zoveel meer dan vorige maand. En elke ochtend als ik hem uit zij bedje haal die grote glimlach op zijn koppie zien daar kan gewoon niets tegenop. Nog maar twee maanden verwijderd van zijn eerste verjaardag. Hoe zou dat zijn een feestje voor hem, met taart, slingers, cadeautjes en visite. Ik kijk er echt naar uit om zijn verjaardag te vieren. En er staat sinds een paar dagen ook al een cadeau voor hem in huis. Ik ga je nu eerst vertellen over de laatste ontwikkelingen van Max.

Lastige fase

Iedereen krijgt ermee te maken, een kindje wat niet meer rustig wilt blijven liggen op de commode. Alleen maar op zijn buik wilt draaien, ik kruip stand gaat en alles van de commode wilt pakken en op de grond gooien. Probeer hem dan maar eens te verschonen en om te kleden. De eerste dag dat hij echt niet meer wilde blijven liggen frustreerde dit me echt. Ik moet nu echt gaan omschakelen dat het allemaal wat meer tijd nodig heeft met hem. En begin dan nu ook te merken dat ik creatiever wordt om hem om te kleden enz. Maar verschonen blijft wel een dingetje, daar moet hij toch echt even op zijn rug voor blijven liggen. En als hij dan van top tot teen onder de poep zit is het helemaal feest, zoals de afgelopen drie dagen. Gelukkig kan hij al best goed zelf zitten, toch vind ik dat wel wat eng op de commode. Wat als hij wel omvalt en dus op de grond valt. Maar je moet wat. Dus probeer nu hem gedeeltelijk zittend aan en uit te kleden. Ook zijn schoentjes, dat is echt een ding die altijd aan moeten als hij naar bed gaat. Maar het wordt nu steeds makkelijker om het zittend te doen met hem. Het is even oefenen, maar mijn geduld is aardig op de proef gesteld. En gelukkig begin ik er nu aardig de handigheid in te krijgen waardoor ik minder snel mijn geduld verliest, wanneer hij voor de zoveelste keer op zijn buik draait. 

De andere kant van deze fase is eigenlijk alleen maar heel fijn om te weten. Want we hebben gewoon een heel beweeglijk en nieuwsgierig jongetje in huis. En dat is alleen maar heel gezond, dat hij alles wilt ontdekken en niet meer saai alleen maar op de rug te liggen. We komen er wel doorheen, over een tijdje kan hij vast zelfstandig staan en dan wordt het omkleden ook weer makkelijker.

Overal tegenaan staan en zitten

Inmiddels is hij heel veel sterker geworden in zijn beentjes en kan hij overal tegenaan staan. We hoeven hem maar met zijn handje tegen de bank aan te zetten en hij staat gewoon heel rustig daar op zich heen te kijken. Zo zetten we hem dus elke dag even in staan stand zodat hij steeds sterker word en dus straks zelfstandig kan gaan staan. Ook laat ik hem steeds vaker zittend spelen, ik durf nu ook gewoon bij hem weg te lopen als hij zittend speelt. In het begin durfde ik dat niet want dan viel hij nog wel regelmatig om. Nu kan hij zelfs al zelf van zit naar lig gaan, en valt hij dus niet meer zo hard met zijn hoofdje op de grond.

Ritme met tien maanden

Onze jongen slaapt goed, zelfs overdag slaapt hij best nog veel. En echt soms wel moeite hem langer dan twee uur wakker te houden. Begin wel benieuwd te worden wanneer hij het langer kan volhouden dan twee uur achtereen. Op de kinderdagverblijf kan hij het wel langer volhouden maar daar is ook veel meer te zien en te doen.

8.00 haal ik hem uit bed en krijgt hij een papfles 200 ml
9.30 krijgt hij een tussendoortje en een beetje drinken
10.00 terug op bed
Tussen 11.30-12.00 uit bed voor een broodje en wat drinken (stukjes pakt hij nu zelf en stopt hij in zijn mond)
Daarna nog 100 ml melk
Tussen 13.30-14.00 krijgt hij fruit en wat drinken
Daarna lekker naar bed
16.30-17.00 uit bed en dan krijgt hij een warme hap (niet meet gepureerd)
18.30 fles 200 ml en dan slapen

Ook ben ik nu wel benieuwd wat hij weegt en hoe lang hij is, al weer even geleden dat ik bij het consultatiebureau was. In maart heb ik een afspraak en dan zullen we het weten.

Al vanaf het moment dat Daan in ons leven kwam, leek het me zo leuk om te gaan baby zwemmen. Helaas bij Daan kreeg ik de kans niet vanwege zijn gezondheid. En nu is Max er en in die 9 1/2 maand was het er ook nog niet van gekomen. We hebben best een zware start gemaakt. Maar het bleef wel steeds in mijn hoofd dat ik dit zo graag wilde gaan doen. Het werd rustiger in huis en we vonden onze draai eindelijk als gezin. Toch hield er nog steeds iets me tegen om te gaan zwemmen met Max. En dat is angst. Er kwamen alleen maar vragen op in mijn hoofd. Hoe ga ik dit alleen doen met hem? Mag ik de kinderwagen mee de kleedruimte in nemen? Hoe doe ik dat met mijzelf omkleden en hem, en na het zwemmen ook weer? En dan natuurlijk ook nog het zwemmen zelf, hoe ga ik samen met hem het water in en eruit? Hoe reageert hij als hij water in zijn mondje krijgt? (aangezien hij dat in bad ook niet zo leuk vind) Merk ik het op dat hij het te koud krijgt? En hoe doe ik dat met zijn slaapritme, aangezien het precies rond zijn ochtendslaapje is. Je ziet dus een hoop vragen, maar niet van leuk ik ga met hem zwemmen. Dat zit er ook zeker ergens, maar waarom maak ik me altijd zo druk om zoveel (misschien wel) nutteloze dingen. Ik ben me echt gaan afvragen hoe anderen dat doen met hun kindjes.

Voorbereidingen

Ik ging de uitdaging aan, want ik wilde echt heel graag met Max lekker gaan zwemmen. Er even fijn op uit met hem. Ik besprak mijn onzekerheid uit bij Martinizorg en die gaf me de tip op het zwembad te bellen voor alleen de praktische vraag hoe het zit met de kinderwagen mee nemen naar binnen en het omkleden. Daar kreeg ik een heel fijn antwoord op, de kinderwagen kan gewoon mee de kleedruimte in. En Max kon ik in het zwembad zelf omkleden. Kijk dat was een hele zorg minder. Ik besloot de afspraak die ik voor donderdag had met Martinizorg naar de middag te verplaatsen, zodat ik met Max kon gaan zwemmen. Zo hoefde ik het niet nog een week uit te stellen. Want zo ga ik me alleen nog maar drukker maken. En nu had ik een stok achter de deur om echt te gaan zwemmen met hem. Nu nog een zwembroek. Ja ik weet het je kan gewoon zwemluiers kopen en dat is voldoende voor een baby. Maar ik wilde toch graag er iets overheen. De zoektocht naar een zwembroek liep niet zoals gehoopt. Want ze hadden nog helemaal niets in de winkels voor de aller kleinste. Tot ik bij Musjes kwam. Hier had ik wel verwacht dat er een passende oplossing kwam. Hier hadden ze uitwasbaren zwemluiers, net een echt zwembroekje. Zo leuk, dus ik besloot deze mee te nemen. Thuis natuurlijk voor de zekerheid even gepast, het zal je maar gebeuren dat hij tijdens het zwemmen afzakt. Maar ik geloof dat ik hem wel strak genoeg kan aanknopen zodat hij niet afzakt. Nu is het wachten tot het zover was dat we zouden gaan… Zo kwamen er steeds meer vragen in mijn hoofd. Maar die hebben jullie dus al gelezen wat ik allemaal me afvroeg voordat ik ging zwemmen.

Baby zwemmen

Afgelopen donderdag was het dan zover, we gingen nu echt zwemmen. Aangekomen bij het zwembad, kwamen er net voor mij twee andere moeders binnen. En ook voor hun was het de eerste keer, alleen hun kindjes waren wel een heel stuk jonger dan Max. Ik merkte dat ook hun wel een beetje onzeker waren, en bij de balie vroegen hoe met omkleden van hun kindje. Ik was dus niet de enige die deze vraag had van te voren. Het omkleden ging prima, zelf had ik mijn badkleding al onder mijn kleding. En Max pakte ik op met de tas voor zijn spullen en nam ik mee het zwembad in. Daar kon ik Max mooi omkleden, ook dit ging helemaal prima. Toen was het even wachten tot we het water in mochten. En heel fijn de instructrice pakte onze kindjes aan in het bad zodat wij erin konden. Vanaf het begin vond Max het leuk. Lekker druk om zich heen aan het kijken en spetteren. Ze begon met een kort uitleg met houdingen hoe je, je kindje kon vasthouden. En toen gingen we allemaal leuke zwemoefeningen en spelletjes doen. Gewoon heerlijk plezier maken, zingen, spetteren, glijden en ja zelfs wat ik best wel spannend vond onderwater gaan voor Max. Dat hoefde ik zelf niet te doen, maar wel aanpakken nadat de instructrice hem onderwater liet zwemmen. We hebben dus een hoop pret gehad in het water. Daarna lekker douchen en Max afdrogen en aankleden. Daarna was ik aan de beurt, toen we beide klaar waren wilde we de kleedruimte uit. Maar de deur was op slot. Wat was ik blij dat ik daar niet alleen was, want denk dat ik anders in paniek was geraakt. Met andere moeders verzin je makkelijker een oplossing. We zijn dus de zwembad kant door gegaan, met kinderwagens en al en dan door de kleine pashokjes naar buiten. Gelijk wel een melding gemaakt bij de balie. Hopelijk gebeurd dit niet nog eens. Beetje raar dat die deuren op slot kunnen. Omdat de bus net weg was, hebben we binnen nog even zitten wachten. En Max kreeg een lekker broodje.

Onderweg naar huis viel Max heerlijk in slaap. Thuis nog een flesje melk en naar bed. Dacht die ik zo bekaf die gaat wel slapen. Ik was namelijk wel onwijs moe. En ben een uur op bed gaan liggen. Maar slapen kon ik niet omdat Max lekker aan het kletsen en spelen was in zijn bed. Dus na dat uur beide er maar uit. S,avonds was hij wel heel erg moe en is hij als een blok in slaap gevallen. We gaan zeker vaker lekker zwemmen.

Tips voor het zwemmen met baby

• Neem een badcape mee om je kindje warm te houden voor en na het zwemmen.
• Smeer je kindje in na het zwemmen, zodat het huidje niet uitdroogt
• Voor het zwemmen geen eten geven, want het kan gaan spugen

Vanaf wanneer ben jij gaan zwemmen met je kindje?

Nog drie maanden en dan is Max jarig, wat gaat het hard. Negen maanden oud en dat betekend dat hij nu een maand langer uit mijn buik is dan in mijn buik heeft gezeten. Best wel heel bizar als je dat beseft. En wat heeft Max al een hoop geleerd. Inmiddels tijgert hij de hele woonkamer door, echt heerlijk dat hij dat nu kan. Je ziet dan gelijk wel dat het dan nog niet helemaal babyproef is in de woonkamer. Maar inmiddels zijn de kabels nu goed weg gewerkt, waar hij steeds naar toe ging en aan begon te trekken. Ze zeggen vaak dat ze nu nog niet kunnen begrijpen wat nee inhoud, nou als ik naar Max kijk weet hij donders goed dat het niet mag. Want voordat hij aan de kabels komt kijkt hij me aan, “van het mag niet maar doe het toch” en dan pakt hij ze vast. Keer op keer deed hij dat zo, dus hij begint echt het “nee” wel te snappen.

Tijgeren

De woonkamer is niet meer veilig voor Max, want hij blijft niet meer rustig op zijn kleed spelen. Naast het rollen heeft hij echt nu een nieuwe manier geleerd om voort te bewegen. Eerst was het nog heel langzaam en er moest een motivatie zijn, het liefst als er mijn mobiel lag dan kwam hij vooruit. Maar nu maakt het niets meer uit en tijgert gewoon de hele woonkamer door. Zo vinden we dus ook door de hele woonkamer zijn speelgoed terug en mag mama het elke avond weer opruimen, zodat Max er de volgende dag weer een zooitje van mag maken. Het is zo fijn te zien dat hij zich kan vermaken en lekker de kamer door tijgert en speelt met al zijn speelgoed. Het is dus nu wel een noodzaak als ik even de woonkamer verlaat dat hij in de box gaat, je weet maar nooit wat meneertje uitspookt. Voor ik het weet trekt hij alles van de tafel eraf, want ja dat is natuurlijk reuze interessant.

De la van de box

We hebben in de box een la zitten en deze la vind Max ook erg leuk om mee te spelen. Al honderd keer hebben we hem gezegd dat als je vingertjes er tussen zitten is het huilen. En keer op keer doet hij het weer. Ik snap dat het verleidelijk is zo,n la. Want wat zit erin, in het begin vond hij daar ineens de speenkoord met zijn speen eraan. Deze wordt nooit gebruikt, maar nu hij hem heeft gevonden is hij ineens in de box beland. Zo pakt hij hem af en toe om te sabbelen, meer spelen ermee dan echt te gebruiken om te sabbelen. Maar hij kan er ook iets anders mee, want zo vond ik laats dat er een blokje in  lag. Hij was toen aan het spelen met zijn blokjes en de la stond nog open. En toen dacht hij laat ik ook even wat opruimen voor mama. Dus zo vond ik later ineens een blokje in de la. Helaas doet hij nog af en toe zich dus pijn aan de la, want dan zitten zijn vingertjes er weer tussen. Er komt een dag dat hij het snapt en de la hem niet meer pijn zal doen.

Fietsen

Wat heerlijk, hier heb ik echt naar uit gekeken, nou ehhm ben ik ook heel erg bang voor geweest. En toch kon ik niet wachten tot we samen konden gaan fietsen. Dit scheelt zo veel tijd om hem te brengen en halen van de kinderdagverblijf. Al weken maakte ik een groot drama ervan, bang als ik met hem zou fietsen dat ik zou vallen met hem. Hoe zet ik hem in het stoeltje, want valt de fiets dan niet om. Hoe doe ik de deur open als hij in het stoeltje zit. Er gingen de meest vervelende scenario,s door mijn hoofd voordat het eindelijk echt ging gebeuren het fietsen. Eindelijk ging de papa van Max het stoeltje op de fiets maken en toen moesten we ook even gaan testen. Mijn zadel ging ook wat naar beneden, omdat ik veilig met hem wilde fietsen. (inmiddels mag de zadel toch weer wat hoger, fiets wat makkelijker) Maar toen ik met Max weg fietste, kon ik alleen maar genieten. En denken waar heb ik me in godsnaam zo druk om gemaakt. Papa moest natuurlijk ook even proberen te fietsen met Max. En vanaf die dag ga ik elke woensdag en vrijdag met hem op de fiets naar de kinderdagverblijf. Echt fijn dat ik nu ongeveer 5 a 10 minuten onderweg ben, in plaats van 20 minuten lopen. En Max vind het helemaal prima, je hoort hem nooit mopperen. Zelfs de vorige keer begon het heel erg te hagelen, het enige wat hij deed was met zijn handje de nattigheid van zijn gezichtje vegen onderweg. Thuis was hij helemaal doorweekt, maar kreeg toen lekker zijn pyjama aan. Ik vind het nu dus vooral heel erg leuk om te fietsen met Max, en eng vind ik het dus niet.

Ik maak me altijd drukker om dingen wat totaal niet nodig is. Dit was weer het bewijs ervan. 

De 22 ste hadden we weer een kleine mijlpaal bereikt, want Max is inmiddels alweer acht maanden oud. En wat geniet ik intens van dit heerlijke mannetje. Hij eet goed, hij slaapt goed, is bijna altijd vrolijk, huilt bijna niet en is dus eigenlijk best makkelijk in de omgang. Ik kan me er nog steeds niets bij voorstellen dat ik het in het begin zo moeilijk vond met hem. Dat ik vond dat hij veel huilde, ja als hij slaap te kort komt omdat hij steeds beneden was kan dat ook wel. Maar het ging vooral omdat ik niet tegen het huilen kan, maar de flashbacks nemen af. Of dat nou door EMDR komt of omdat Max eigenlijk bijna niet huilt weet ik niet. Hoop het eerste, want als Max weleens een huilbui zou krijgen. Wat niet onvermijdelijk is, wil ik daar geen last van hebben natuurlijk. En ik blijf het zeggen dat ik zo blij ben dat ik nu zo enorm kan genieten van hem. Dat is in het begin echt wel even anders geweest.

Samen aan tafel

Hij is nu twee keer de leeftijd wat Daan geworden is, en ik ben helemaal niet meer bang om Max te verliezen. Wat geeft dat een rust in mijn hoofd, natuurlijk zijn er weleens momenten dat je ergens van schrikt of denkt dat het niet goed gaat. Bijvoorbeeld ik vond het heel eng hem te laten wennen aan brood eten geven. Want hij kreeg daar stikneigingen van, maar ja hij moet het ook leren om te kauwen en doorslikken. Nu ben ik dus dankbaar dat ik nog altijd hulp thuis heb van Martinizorg. Ze kijken voornamelijk gewoon met je mee in de zorg, en praten en komen met tips. Zo heb ik dus samen met iemand Max brood gaan geven. Ik was er al eens aan begonnen maar dus ook weer gestopt. En na deze keer ben ik gaan doorzetten, en ja Max eet nu als hij thuis is elke keer een half broodje in de middag. Vanaf deze week bied ik hem een heel broodje aan, en dan mag hij ook van mij in het nieuwe jaar op de kinderdagverblijf ook een broodje eten. Ook heeft hij nu een tuitbeker waar ik hem uit probeer te laten drinken, elke dag bied ik hem bij zijn broodje thee aan. Maar tot nu toe blijft het meer bij spelen met zijn beker dan echt drinken. Ben benieuwd wanneer hij er echt meer uit gaat drinken. Hij zal vast wel genoeg vocht binnen krijgen met zijn drie flessen melk en het fruit wat hij krijgt. Zo niet dan gaat hij echt wel drinken eruit.

Wat ik dan ook zo gezellig vind nu is dat we in de weekenden dus nu als gezin aan tafel zitten. Max zijn eigen broodje en wij ook wat eten. Kan niet wachten tot we dit elke dag kunnen doen en ook in de ochtenden en avonden dat we lekker als gezinnetje samen aan tafel kunnen eten. Lekker burgerlijk, maar daar houd ik wel van.

Zelfs heb ik hem van de week voor het eerst een soepstengel gegeven om te eten, dit ging redelijk goed. En ook met banaan ben ik gedeeltelijk gestopt om het te prakken, als we de tijd hebben om hem in stukken te geven doe ik dat. Hij hapt gewoon af van de banaan, maar te grote stukken zodat hij er niets mee kan in zijn mond nog. Dus geef ik hem kleinere stukken in zijn mond, dit gaat hem goed af. Steeds meer leert hij met eten en steeds meer dingen leert hij kennen aan producten.

De eerste keer naar MC Donalds

Op kerstavond gingen we als gezinnetje naar de MC Donalds, Max eet dan nog wel niet mee. Maar hij vond het helemaal geweldig zo,n nieuw avontuur te beleven. We zette hem in de kinderstoel, want thuis doen we dat ook al een tijdje. En zodra het eten op tafel werd gezet, trok hij het dienblad al met zijn handje naar hem toe. Echt geweldig om hem zo te zien, ook keek hij zijn ogen uit. Overal om zich heen kijken. En natuurlijk moest er een frietje geproefd worden, alleen echt opeten ging nog niet zo goed. En toen kwam er een vrouw met dochter langs die ook een dienblad met eten vast had. Max keek om en volgde het helemaal, je zag hem denken lekker geef maar aan mij. Deze vrouw reageerde er ook nog eens heel grappig op. En Max die bleef maar staren naar de tafel waar ze gingen zitten. Toen moest er natuurlijk ook nog even van papa,s milkshake geproefd worden en dit viel erg in de smaak.

Op naar de negen maanden, en dan zou het leuk zijn als hij inmiddels kan kruipen. Dus wie weet…

 Onze kerstbengel van acht maanden oud wenst jullie allemaal een hele fijne tweede kerstdag

Ik vind het heerlijk om samen met Max naar liedjes te luisteren. Ik zing dan heel fijn mee voor Max. Ik zing dan echte kinderliedjes voor hem. Daar hou ik echt van, en ook liedjes waar hij wat van kan leren. Sommige kinderliedjes slaan nergens op, maar ze blijven zo lekker hangen in je hoofd. Soms wel tot vervelends toe. Maar ik vind dit horen bij kleintjes om samen gezellig muziek te maken. Kan niet wachten tot hij ook echt de liedjes gaat herkennen, tot nu toe blijft dat uit. Mama heeft voor nu dus haar favorieten voor Max die ik ga delen met jullie.

1 Ze kunnen zeggen wat ze willen
Ze kunnen zeggen wat ze willen
Van de olifant
Die heeft de dikste billen van het hele land
En de giraf,
De allerlangste ne-e-ek
En het nijlpaard
Heeft de allergrootste bek
Klep, klepDe flamingo heeft de allerdunste poten
De palmboom de allerhardste noten
De krokodil heeft de allergrootste mond
En de baviaan de allerroodste kont
Kont, kontZe kunnen zeggen wat ze willen
Van de olifant
Die heeft de dikste billen van het hele land
En de giraf,
De allerlangste ne-e-ek
En het nijlpaard
Heeft de allergrootste bek
Klep, klep

De papagaai heeft de allermooiste kleren
De pauw de allermooiste veren
De mier heeft de allersterkste rug
En de ergste prik komt van de mug
Mug, mug

Ze kunnen zeggen wat ze willen
Van de olifant
Die heeft de dikste billen van het hele land
En de giraf,
De allerlangste ne-e-ek
En het nijlpaard
Heeft de allergrootste bek
Klep, klep

2 Lente

3 Daar komt een olifant

4 Poets je tanden

5 Ik ben ik

6 Waar is de poes
Refrein
Ik vind jou aardig
Ik vind jou lief
Ik wil je aaien
Kom terug alsjeblieft 

7 Op een grote paddestoel

8 Tante uit Marokko

9 De wielen van de bus
De wielen van de bus die draaien rond
Draaien rond, draaien rond
De wielen van de bus die draaien rond
Als de bus gaat rijden

De deuren van de bus gaan open en dicht
Open en dicht, open en dicht
De deuren van de bus gaan open en dicht
Als de bus gaat rijden

De wissers van de bus gaan heen en weer
Heen en weer, heen en weer
De wissers van de bus gaan heen en weer
Als de bus gaat rijden

De lichten van de bus gaan aan en uit
Aan en uit, aan en uit
De lichten van de bus gaan aan en uit
Als de bus gaat rijden

De toeter van de bus gaat toet toet toet
Toet toet toet, toet toet toet
De toeter van de bus gaat toet toet toet
Als de bus gaat rijden

De mensen in de bus gaan op en neer
Op en neer, op en neer
De mensen in de bus gaan op en neer
Als de bus gaat rijden

De mama’s in de bus die kletsen maar
Kletsen maar, kletsen maar
De mama’s in de bus die kletsen maar
Als de bus gaat rijden

De kindjes in de bus gaan hobbel, hobbel, hobbel
Hobbel, hobbel, hobbel
Hobbel, hobbel, hobbel
De kindjes in de bus gaan hobbel, hobbel, hobbel
Als de bus gaat rijden

De pappa’s in de bus die slapen maar
Slapen maar, slapen maar
De pappa’s in de bus die slapen maar
Als de bus gaat rijden

De baby’s in de bus gaan op en neer
Op en neer, op en neer
De baby’s in de bus gaan op en neer
Als de bus gaat rijden

De buschauffeur zegt dag, dag dag
Dag dag dag, dag dag dag
De buschauffeur zegt dag dag dag
Als de bus gaat rijden

10 Ik zag twee beren

Wat is jouw favoriete kinderliedje voor je kind?